| Autor |
Wiadomość |
Tuczynski_Wenecjusz |
|
Temat postu: wywód rodowy Tuczyński 1864
 Wysłany: 17-05-2020 - 18:12
|
|
Dołączył: 06-12-2019
Posty: 47
Status: Offline
|
|
|
|
|
 |
|
ihorproc |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 09-10-2022 - 16:28
|
|
Dołączył: 31-08-2022
Posty: 25
Status: Offline
|
|
Родословная Рода Благородных Тучинских Герба Тучински
Иван Непомуцен Бобрович (Jan Nepomucen Bobrowicz) в Лейпцигском издании тома IX на странице 145 под заглавием Гербовник Ксендза Ордена Иезуитов Каспра Несецкого (Herbarz Polski Kaspra Niesieckiego) герб сей изображает следующее: Тучински Герб, рукопись о родах Пруских так пишет, что в часовом кругу должен быть крест, на красном поле, а на шлеме девица без рук в Кардинальской шляпе.
Родовой список рода Тучинских
Чин, имя и прозвание Дворянина, его лета, при какой должности, а буде в отставке, то где пребывание имеет?
Дворянин Иван Августин Домиников сын (Jan Augustyn, syn Dominika) Тучинский, лет – 57
Холост, или женат, или вдов, много ли детей мужеска и женского пола, с показанием их имен и лет, и буде из них кто в службе, то в какой?
Женат на дворянке Агате из фамилии Сосновских Захарьева дочери (Agata z Sosnowskich, córka Zachariasza), лет – 50
Буде имеет деревни, то сколько за ним по последней ревизии состоит крестьян.
не имеет
Имеют вписываться все вновь рожденные сыновья с показанием их имен.
—
Когда состояло определение и дополнительные постановления Дворянских Собраний.
определения Виленского Дворянского Депутатского Собрания (Wileńskie Biuro Deputacji Szlacheckich) 1819 Декабря 18го и 1841 Марта 14
Когда будет от Дворянина объявлена, копия с Герба внесенного в Гербовник, то означать именно в какое отделение Герб его рода внесен.
—
Когда последовал указ об утверждении в Дворянстве, и в какую часть Дворянской Родословной книги назначено внесть.
Указ Временного Присутствия Герольдии (Tymczasowy Komitet do Rozpoznawania Szlachectwa) от 29 марта 1848 года за № 1255 с внесением в шестую часть дворянской родословной книги (Szlachecka Księga Rodowodowa) Виленскому Дворянскому Депутатскому Собранию данный.
в 6ю часть
Губернский Предводитель Дворянства и Кавалер (Guberński przywódca szlachty i Kawaler) /Подпись/
Депутат Дворянства и Кавалер (Deputat szlachty i Kawaler) /Подпись/
Депутат Дворянства /Подпись/
Дворянства Депутат /Подпись/
Депутат Дворянства /Антонович (Antonowicz)/
Дворянства Депутат /Подпись/
Родословная рода Тучинских с кратким пояснением самих доказательств
1. Павел сын Ивана (Paweł, syn Jana)
2. Викентий (Wincenty)
3. Доминик (Dominik)
4. Иван Августин (Jan Augustyn)
1. Павел – пользуясь всеми правами и преимуществами дворянскому званию соответственными, что владел благоприобретенным имением Талькуны (Talkuny) называемым, с крестьянами, в Трокском Воеводстве (Województwo trockie) состоящим, это видно из купчей крепости 1723 Апреля 9 зачисленной и 27 апреля же 1789 годов в Лидский Земско-Поветовый /что ныне Уездный/ Суд (Lidzki sąd powiatowy ziemski) книги внесенной, на означенное имение дворянином Рацыборским (Racyborski) выданной.
2. Викентий – что произошел от Павла /1/ и владел наследственным имением Талькуны называемым, о том удостоверяет закладная сделка, на это же имение Талькуны с крестьянами 1735 года Апреля 8 зачисленная, а 1740 года Января Месяца в Трокском Земском /что ныне Уездный/ Суде явленная Павлом Тучинским сыну Викентию данная, Он же по привелегии Короля Польского Станислава Августа (Stanisław August, król Polski) Государственным Канцлером (Kanclerz Państwowy) подписанной произведен в Возные (woźny) Трокского Воеводства 1770 г. Мая 5.
3. Доминик – что произошел от Викентия /2/, владел наследственным имением Талькуны с крестьянами, и оное с родными братьями своими Кржиштофом (Krzysztof) и Яковом (Jakub), продал в посторонное владение, о том удостоверяют: а) метрическое Свидетельство о рождении и крещении Его 1750 года Декабря 31 при Сурвилишском Приходском Костеле (Kościól parafialny w Surwiliszkach) записанное, и Виленской Римско-Католической Духовной Консисторией (Wileński Rzymsko-Katolicki Konsystorz Duchowny) заверенное, б) купчая крепость 1785 года Сентября 28 зачисленная, а 1786 года Декабря 29 дня в Трокском Земском /что ныне Уездный/ Суде, совершенная Стародубовскому Порутчику Григорию Тальковскому (Porucznik Starodubowski Grzegorz Talkowski) данная.
4. Иван Августин – что происходит от Доминика /3/ удостоверяет метрическое Свидетельство о рождении и крещении Его 1791 года Августа 30 дня в книгах Глинцишского Приходского Костела (Kościól parafialny w Glinciszkach) записанное, и Виленской Римско-Католической Духовной Консисторией заверенное.
Что же никто из рода сего в подушном окладе (podatek pogłówny) не состоял и не состоит, а напротив того по всем минувшим ревизиям в числе дворян был писан, о том доказывают: а) 1831 года Марта 24 за № 2798 копия резолюции из Виленской Казенной Палаты (Wileńska Izba Skarbowa) выданная о записке рода сего во время ревизии 1795 года в числе дворян, б) 1816 года Марта 14 за № 423 квитанция в представлении дворянских росписей из Виленской Ревизской Комиссии (Wileńska Komisja Rewizyjna) выданная, в) 1834 года Марта 9 за № 753 Дворянский посемейный список и г) 1840 года Декабря 15 чисел за № 2045 Свидетельство Виленским Уездным Предводителем Дворянства, о неподлежании к подушному окладу выданное.
По сим доказательствам род сей определениями Виленского Дворянского Депутатского Собрания 1819 Декабря 18 и 1841 Марта 14 чисел состоявшимися, признал в дворянском достоинстве со внесением в 6ю часть Дворянской родословной книги, и Указам Правительствующего Сената (Senat Rządzący) из Временного Присутствия Герольдии 29 Марта 1848 года за № 1255 здешнему Собранию данным в Этом звании утвержден, со внесением в шестую часть дворянской родословной книги.
Доказателем дворянства на родословной значится 4.
Губернский Предводитель Дворянства и Кавалер /Подпись/
Депутат Дворянства и Кавалер /Подпись/
Депутат Дворянства /Подпись/
Дворянства Депутат /Подпись/
Депутат Дворянства /Антонович/
Дворянства Депутат /Подпись/
PRZYDATNE LINKI:
Województwo trockie:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Województwo_trockie
Surwiliszki:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Surwiliszki_(Litwa)
Glinciszki:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Glinciszki
HERBARZE:
https://kresy.genealodzy.pl/gub_wil_87/index_linki.html
Herbarz polski Kaspra Niesieckiego (T. 9, s. 152-156):
https://bc.radom.pl/dlibra/publication/ ... 64/content
TUCZYŃSKI HERB.
Koło zegarowe, w którem Murzynka Panna stoi, w długiej do samej ziemi sukni bez pasa, bez rąk, ramiona tylko trochę wyciągnione, warkocz u niej rozczochrany, na głowie niby kapelusz kardynalski, a na hełmie korona, tak go opisują: Młodzianowski w kazaniach swoich fol. 385. Rutka in MS. fol. 202. zkąd go ktoś tak rytmem Polskim opisał. Tu zegarowe koło, tu miasto kompasu Złota Panna, złotego więc czekamy czasu, Rąkci nie ma, lecz nigdy, co wróży, nie minie, zawsze pokaże szczęście na pierwszej godzinie. I znowu: Panieńską głowę kapelusz pokrył: bo tu zawsze nowe słońca goreją, zawsze honory, i wyjaśnionej fortuny splendory, palą Tuczyńskich imię, więc się stała Murzynką Panna, bo juz ogorzała od słońca fortun. Przecież MS. o Familiach Prusk. trochę odmienniej o tym herbie pisze, gdy powiada, źe w kole zegarowym powinien być krzyż w modrem polu, a na hełmie panna bez ręku w kardynalskim kapeluszu, i to się zda być przyzwoitsza. Zkądby herb ten był nabyty, trudno zgadnąć, dla starożytności jego, to tylko o tej familji wspomnieni wzwyż autorowie twierdzą, że Tuczyńscy od książąt Pomorskich idą, który dom jedenże jest z domem Witelliuszów Rzymskich, a Pomorskie księztwo, jeszcze im Karol Wielki Cesarz Rzymski przysądził, ale o tem pewniejszą mieć każdy może informacyą z tego, co się indziej mówić będzie o książętach Pomorskich. W wieku czternastym od narodzenia Chrystusa, jak się już ten dom był rozrodził w Pomorskiej ziemi, którzy się przedtem tylko de Wedel pisali, z tego poznać, co Długosz o nich mówi w swojej historyi: bo najprzód lib. 10. fol. 1. pod rokiem 1370. wspomina Hassa de Wedel w te słowa: Hasso miles de Hucheryhain, filius Sonis de Wedel, Ottonis Marchionis Brandeburgensis Capitaneus, Santok w Wielkiej - Polszczę obiegł, który nie mając sił do wytrzymania potencyi jego, wkrótce mu się poddał. I znowu pod rokiem 1379. lib. 10. fol. 47. pisze, że Janusz de Wedel, dziedzic na Tucznie, trzymał w zastawie Człopę (było to kiedyś księztwo) od Jana Czarnkowskiego sędziego ziemskiego Pomorskiego, i brata jego rodzonego Wincentego, z której Człopy i Tuczna zebrawszy znaczny kompot ludzi do boju, ziemię Szczecińską książęciu Szwatoborzowi pustoszył, gdzie przydaje ten autor, że siła Polaków na żołdzie wojennym trzymał. Ci potem hrabiowie de Wedel, do Władysława Jagiełłą Króla udawszy się, wierność mu swoję poprzysięgli i poddaństwo, ale przez pakta z Krzyżakami w r. 1436. oddał ich Krzyżakom Jagiełło, i z dobrami ich Nowy Wedel i Falkiemburg, i innemi w Marchji leżącemi ich dobrami, obwarowawszy im jednak wprzód bezpieczeństwo życia i fortun u Krzyżaków. O czem czytaj list o pokoju Brzeskim u Łaskiego w statucie f. 139. Czytaj także u Kromera lib. 23. i Bielski fol. 403. że Jan Wedelski, z Janem Czarnkowskim kasztelanem Gnieźnieńskim, mieli pod kommendą swoją pięć tysięcy ludzi, na zasłonę Wielkiejpolski od nieprzyjaciół w roku 1454. Tenże czy inszy Jan de Wedel, starosta Wałecki, zamek tegoż miejsca Krzyżakom poddał w r. 1460. Biel. fol. 418. Cromer lib. 24. Jako zaś Długosz namienia, ustawiczna wojna między książętami Szczecińskiemi, Kaszubskiemi, Pomorskiemi, margrabiami Brandeburskiemi, hrabią z Nowogroda, Baronami Wedelami i Szczygliczami gorzała, tak dalece, że wsi, miasteczka ich dziedziczne w perzynę poszły. Ztąd gdy przez takie wojenne rozruchy, fortuna ich drobnieć poczęła, jedni z Panów de Wedel rozrodzeni, w Danji osiedli, których genealogią wypisał Hubners in Tabul. Geneal. tab. 15300. Z tych jeden woluntaryusz kawalerską sławą ujęty, temi czasy gdy to piszę, pod miastem Oran, w Afryce mężnie stawając, wielkiego serca pochwałę, z kilku tam potyczek z Murzynami wyniósł. Drudzy po innych częściach świata, gnieździć się poczęli, przecież ci co w Pomeranji się zostali, tak jeszcze w fortunę dostatni byli, że według świadectwa Hartman. in Repub. Pomer, dwadzieścia i dziewięć ludzi jezdnych do boju, powinni byli wystawić, a Młodzian, loc. cit. twierdzi, że od Tuczna aż do Szczecina, rozwlekłe szeroko Wedelów dziedzictwo było, kędy więcej, niż sześćdziesiąt miast murowanych, herby Wedelów na bramach swoich jeszcze za jego czasu miały.
Ci co w Pomorskiem księztwie dziedziczyli na Tucznie, od tychże dóbr pisać się Polskim akcentem poczęli Tuczyńskiemi, czego dowodem jest list Zygmunta I. Króla Polskiego, dany w r. 1528. in MS. Petricov. w którym ten Pan, Maciejowi de Wedel Tuczyńskiemu (tak wyraźnie napisano) po wyprowadzonych należytych inkwizycyach, daje świadectwo do margrabi Brandeburskicgo i książęcia Pomorskiego, niewinność jego, i bez zakału wielkie cnoty zalecając. W Krakowie zaś w kościele katedralnym, w kaplicy Tylickiego biskupa Krakowskiego przy drzwiach na ołtarzu, z białego marmuru wystawionym od Jakóba de Wedel z Obornik (są te dobra w Wielkiej - Polszcze) Decretorum Doctore w roku 1521. dwa herby jego położone widziałem, pierwszy, Koło zegarowe zwyczajnie, jak w herbie Wedelów, drugi Gryf, znać że z matki. MS. o Familiach Pruskich namienia; że Tuczyńska była za Mikołajem Weiherem wojewodą Chełmińskim, pochowana w Chełmnie u OO. Franciszkanów koło r. 1640. N. za Rembowskim. Jan de Wedel Tuczyński, rotmistrz pancernej chorągwi w kompucie wojska 1658. z Czarneckim sławnym wojownikiem siła w Olsacyi dokazywał. Krzysztof, rozumiem że wnuk Macieja, o którym wyżej mówiłem: najprzód kasztelan Santocki, a potem Poznański, któremu tę pochwałę daje Młodzianowski, że był apostoł w świeckiem życiu, i prawie odwagą, by i zdrowia swego przeciwko heretykom przy wierze świętej senatorski męczennik, z tej gorliwości zakon Societ. Jesu do Wałcza wprowadził i ufundował, a na Chojnicką rezydencją był osobliwiej dobroczynny. Argentus de rebus societ. f. 393. Pigłow. in Elog. Mąż według wszystkich zdania, sumienia pieszczonego, w obradach publicznych nienadwerężonego, a co w nim do podziwdenia było, przy takich przymiotach łaski i natury, submissya wielka; umarł, jak żył pobożnie w tych słowach: Eja ergo Advocata nostra. Brat jego Piotr w młodym wieku świat pożegnał w r. 1590. w Brunsberdze. Epicedia ded. Christ. Tuczyn. Córka zaś Krzjsztofa, z Anny Firlejowny wojewodzanki Krakowskiej urodzona Maryanna, z Janem Sokołowskim, kasztelanem Bydgoskim, starostą Radziejowskim, dożywotnie, złączona. Syn zaś Jędrzej podkomorzy Inowrocławski, częsta o nim wzmianka w konstytucyach koronnych, jak to w r. 1633. kiedy posłując na sejm, komissarzem był delegowany do uspokojenia pogranicznych dyflerencyi, między Wielkąpolską, Szląskiem i margrabstwem, Const. fol. 32. i znowu 1638. fol. 20. do lustracyi Bytowskiego i Lemburskiego powiatu. Miał za sobą Maryannę Leszczyńską kanclerzankę koronną i generałownę Wielkopolską, Wacława córkę, z tą gdy długo żył niepłodnie, ojciec jego już siedmdziesiotoletni starzec, ślubem się obowiązawszy, peregrynował do Loretu, i nie darmo: bo krom synów trzech, tyleż z tej Leszczyńskiej zostało córek, z których Katarzyna Tolibowskiemu kasztelanowi Kamińskiemu, a 2do voto za Stanisławem Smoszewskim, kasztelanem Santockim była. Anna Zygmuntowi Łaszczowi kasztelanowi Lędzkiemu, dożywotnie poprzysiężone; ta Anna żyjąc niepłodnie, Boga swej fortuny dziedzicem uczyniła, pewną summę, na fabrykę kościoła naszego Gdańskiego wysypawszy. Annuae Coll. Gedan. 1680. Trzecia córka panieńskie sobie życie w zakonie Ś. Benedykta w Poznańskim klasztorze obrała: pierwsza z nich w kościele Poznańskim w r. 1687. pogrzebiona. Z synów tego podkomorzego, jeden Kazimierz, gdy sobie po nim wiele ojczyzna obiecywała, prędko zgasł dwudziestego wtórego życia swego, z tym jednak świadectwem spowiednika swego ks. Młodzianowskiego S. J. że niewinności na chrzcie świętym wziętej, aż do ostatniego tchu, życia swego dochował, fundował w dobrach swoich bractwo S. Anioła Stróża, do którego Anielski młodziam, miał osobliwsze nabożeństwo. Za nim nie długo poszedł drugi syn podkomorzego Jan, kanclerz i kanonik Poznański, ten nie tylko siebie, ale i fortunę swoję chciał poświęcić Bogu, kiedy z Kazimierzem bratem swoim rodzonym pewno summę na fabrykę kościoła naszego Poznańskiego zapisał. Hist. Coll. Posnan. Stanisław Krzysztof de Wedel na Tucznie i Zbąszynie dziedzic, najprzód stolnik Inowrocławski, potem kasztelan Gnieźnieński i starosta Powidzki, syn trzeci Jędrzeja podkomorzego, podczas Chocimskiej wtórej, męztwo się jego, na Turków gwałtownie nacierającego, tak znacznie wydało, że też odwaga jego od Jana III. Króla, a na ten czas tylko hetmana wielkiego, publicznie była pochwalona. Posłował na różne sejmy, jako 1670. Constit. fol. 26. i 1676. f. 21. i 52. Pan osobliwiej był z Bogiem złączony, dla którego i krwi swojej i fortuny nie żałował, w Zbąszynie bractwro ratowania dusz w czyścu zostających, wprowadziwszy i ufundowawszy. Zona jego Konstancya z Kolna Prusimska herbu Nałęcz, z niej spłodził dwie córki, Maryannę, ta pierwszym związkiem dostała się w małżeństwo Jędrzejowi Mycielskiemu chorążemu Poznańskiemu, drugim związkiem Radońskiemu Adamowi staroście Inowłodzkiemu, i Annę, ta Jędrzejowi Niemojewskiemu herbu Rolicz, kasztelanowi Bydgoskiemu zaślubiona: synów także dwóch zostawił, z tych jeden młodo zniknął: drugi Jędrzej starosta Powidzki, wdowę pozostałą po Mycielskim pojąwszy, gdy żadnego z niej potomstwa nie miał, chwałę domu Tuczyńskich de Wedel, z sobą wniósł do grobu.
_________________
Ihor |
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
FAQ
Regulamin
Szukaj
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
