|
|
|
Autor |
Wiadomość |
Krzysztof_Polański |
|
Temat postu: Chocim
Wysłany: 25-06-2022 - 14:51
|
|
Dołączył: 23-01-2013
Posty: 107
Skąd: Dolny Śląsk
Status: Offline
|
|
Dzień dobry,
piszę odnośnie miejscowości Doliniany, powiat chocimski. Dawniej Gubernia Bessarabska, diecezja tyraspolska, dekanat bessarabski.
W Słowniku Geograficznym Królestwa POlskiego etc. podane jest, że w Gub. Bessarabskiej były tylko 4 parafie rzymsko-katolickie, mianowicie: Kiszyniew, Chocim, Bielce i Krasne.
Chciałbym ustalić do jakiej parafii przynależna była miejscowość Doliniany oraz ustalić miejsce złożenia ksiąg parafialnych- o ile się zachowały- ściślej archiwum, w którym mogą znajdować się księgi.
Pozdrawiam
Krzysztof Polański |
_________________ Poszukuję Polańskich z okolic Kamieńca Podolskiego i Tynnej
|
|
|
|
|
Marcin.Rybicki |
|
Temat postu:
Wysłany: 25-06-2022 - 21:46
|
|
Dołączył: 02-01-2015
Posty: 717
Status: Offline
|
|
|
|
|
Krzysztof_Polański |
|
Temat postu:
Wysłany: 25-06-2022 - 22:30
|
|
Dołączył: 23-01-2013
Posty: 107
Skąd: Dolny Śląsk
Status: Offline
|
|
Dziękuję serdecznie.
Pozdrawiam
Krzysztof Polański |
_________________ Poszukuję Polańskich z okolic Kamieńca Podolskiego i Tynnej
|
|
|
|
|
ROMAN_B |
|
Temat postu: Re. Chocim
Wysłany: 25-06-2022 - 23:10
|
|
Dołączył: 08-01-2012
Posty: 1192
Status: Offline
|
|
Krzysztofie, dobry wieczór.
Gubernia besarabska – gubernia na południowym zachodzie europejskiej części Imperium Rosyjskiego istniejąca w latach 1873–1917. Powstała na terytorium Besarabii uzyskanym w 1812 przez Imperium Rosyjskie od Imperium Osmańskiego traktatem w Bukareszcie, kończącym wojnę rosyjsko-turecką (1806-1812), z terytorium zależnego od Turcji Hospodarstwa Mołdawii. W początkach XX wieku gubernia dzieliła się na 8 powiatów (ujezdów): akermański, benderski, bielecki, chocimski, izmailski, kiszyniowski, orgiejewski i sorocki. Gubernia przestała istnieć po epizodzie Mołdawskiej Republiki Demokratycznej poprzez aneksję przez Królestwo Rumunii w 1918. Przynależność Besarabii do Rumunii została uznana przez mocarstwa Ententy protokołem paryskim w październiku 1920.
Podobnie jak w archidiecezji mohylewskiej, złożone i dynamiczne były losy sieci dekanatów diecezji tyraspolskiej. Na obszarze tym, w czasie jego przynależności do archidiecezji mohylewskiej i diecezji kamienieckiej, nie rozwinęła się struktura dekanalna. Pierwszy znany schematyzm tej diecezji z 1853 r. podaje informację o 4 dekanatach-wizytatorstwach: chersońskim, saratowskim, kaukaskim i zakaukaskim (przy czym ostatni składał się tylko ze świątyń obrządku ormiańskiego). Należy tutaj dodać, że do struktur diecezji tyraspolskiej obrządku łacińskiego zaliczane były także kościoły katolickie obrządku ormiańskiego aż do momentu utworzenia administratury ormiańsko-katolickiej dla Rosji (1909)128. Struktura terytorialna tej diecezji rozwijała się systematycznie w drugiej połowie XIX w. – w 1865 r. było 8 dekanatów łacińskich: saratowski, samarski, jekaterynosławski, taurydzki, chersoński, besarabski, kaukaski i zakaukaski, przy czym 2 ostatnie dekanaty traktowano łącznie jako jedno wizytatorstwo.
Lata następne przyniosły wzrost liczby dekanatów, przy czym najintensywniejszy rozwój przypadł na okres od 1872 do 1874 r.: na skutek podziałów powstały wówczas 4 nowe dekanaty – dekanat samarski podzielił się na jekaterinensztadzki i równieński, dekanat taurydzki – na berdiański i symferopolski, dekanat chersoński – na nikołajewski i odeski, z dekanatu saratowskiego zaś wyodrębnił się dekanat kamieński. W 1896 r. został zniesiony dekanat besarabski, parafie do niego należące zaś włączono do dekanatu odeskiego. Według schematyzmu z 1914 r. diecezja dzieliła się na 9 dekanatów oraz wizytatorstwo kaukaskie i zakaukaskie.
[ zobacz: Bogumił Szady: Rozwój struktur parafialnych i dekanalnych metropolii mohylewskiej (1783–1918); Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej, LIV (2); strona 29-33 ]
Besarabia ( po rumuńsku Basarabia, po turecku Besarabya, po ukraińsku Бесарабія ) – kraina historyczna położona we Wschodniej Europie między Dniestrem a Prutem. Obecnie jest częścią Mołdawii i Ukrainy. Współcześnie nazwy Besarabia używa się w znaczeniu historycznym, geograficznym i kulturowym. Besarabia stanowi wschodnią część historycznej Mołdawii. Na zachodzie graniczy poprzez rzekę Prut z Mołdawią Zachodnią, na północnym zachodzie graniczy z Bukowiną (także częściami historycznej Mołdawii). Poprzez Dniestr graniczy od północy i północnego wschodu z Podolem oraz od wschodu z Jedysanem. Południową część Besarabii stanowi region Budziaku.
Napisałeś „Doliniany, powiat chocimski. Dawniej Gubernia Bessarabska, diecezja tyraspolska, dekanat bessarabski.”.
W takim razie jeśli chodzi o powiat chocimski w guberni besarabskiej to zapewne Chocim, który położony jest nad rzeką Dniestr w obecnej Ukrainie - Chocim ( po ukraińsku Хотин, Chotyn, po rumuńsku Hotin ) obecnie miasto w południowo-zachodniej części Ukrainy ( Besarabia ), w obwodzie czerniowieckim, stolica rejonu nad Dniestrem.
Niedaleko Chocimia [ obwód czernichowski ] położona jest wieś, która po ukraińsku nazywa się Долиняни [ Dolynyany ] a po polsku Doliliany. Wieś ta oddalona jest około 14 km od Chocimia.
Долиняни село в Україні, у Недобоївській сільській територіальній громаді Хотинського району Чернівецької області. За даними на 1859 рік у власницькому селі Хотинського повіту Бессарабської губернії, мешкало 1066 осіб ( 539 чоловічої статі та 517 — жіночої ), налічувалось 212 дворових господарств, існувала православна церква. Станом на 1886 рік у власницькому селі Данкоуцької волості мешкало 1159 осіб, налічувалось 240 дворових господарств, існувала православна церква.
Данкоуцька волость – адміністративно-територіальна одиниця Хотинського повіту Бессарабської губернії.
Станом на 1886 рік – складалася з 11 поселень, 11 сільських громад. Населення – 9916 осіб (4501 осіб чоловічої статі та 4415 – жіночої), 1608 дворових господарств.
Основні поселення волості:
• Данкоуці – село царачьке за 8 верст від повітового міста, 478 осіб, 114 дворів, православна церква. За 10 верст — винокуренний та цегельний заводи.
• Долиняни – село царачьке при джерелі Ткачеве болото, 1159 осіб, 240 дворів, православна церква.
• Каплівка – село царачьке при урочищі Мацюківська долина, 1022 особи, 231 двір, православна церква, школа.
• Круглик – село царачьке при струмкові Карді, 1081 особа, 135 дворів, православна церква.
• Пашківці – село царачьке при струмкові Маткі, 1067 особа, 190 дворів, православна церква.
• Ставчани – село царачьке при струмках Ставлень, Деревівка, Джулин, 1127 осіб, 190 дворів, православна церква.
• Толбуряни – село царачьке при джерелі Джурів Яр, 865 осіб, 162 двори, 2 православні церкви, школа.
Wynika z tego, że w roku 1859 i w roku 1886 wieś Долиняни [ Doliliany ] była carską wsią, która położona była w powiecie chocimskim w guberni besarabskiej, i w której była cerkiew. Obecnie jest to wieś znajdująca się na Ukrainie do dnia 18 lipca 2020 roku wieś ta należała do rejonu chmielnickiego w obwodzie czernowieckim. Po tej dacie wieś ta na skutek reformy administracyjnej rejonu chmielnickiego, który został zniesiony a następnie jego obszar został włączony do nowego rejonu dnistrowskiego w obwodzie czernowieckim, znalazła się w nowym położeniu administracyjnym.
Mieszkańcy wsi Долиняни [ Doliliany ] wyznania prawosławnego mieli swoją cerkiew w miejscu, to jest we wsi Долиняни. Jeśli byli wyznania rzymskokatolickiego powinni należeć do parafii rzymskokatolickiej w mieści Chocim.
Chocim ( po ukraińsku Хотин, Chotyn, po rumuńsku Hotin ) – miasto w południowo-zachodniej części Ukrainy (Besarabia), w obwodzie czerniowieckim, stolica rejonu nad Dniestrem. Od X do XIII wieku należał do księstw ruskich, od XIV wieku w różnych okresach do Mołdawii, Turcji i Polski. W XVII–XVIII wieku polska, a następnie turecka twierdza graniczna. Miejsce dwóch wielkich bitew wojsk Rzeczypospolitej z Turkami w 1621 r. i 1673 r. W 1812 r. włączony do Rosji, od 1918 r. w Rumunii. W latach 1940–1991 wraz z północną Bukowiną w granicach Ukraińskiej SRR, z wyjątkiem lat 1941–1944, kiedy był ponownie włączony do Rumunii. Od 1991 r. należy do Ukrainy.
Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich z roku 1880, tom I, strona 598 w Chocimiu był kościół rzymskokatolicki pod wezwaniem św. Mikołaja biskupa, który został wybudowany w roku 1863 kosztem parafian. Parafia w Chocimiu należała w tym czasie do dekanatu besarabskiego i była jedną w całym powiecie. http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_I/598
Parafia w Chocimiu istniała do roku 1940, to jest do czasu zajęcia Chocimia przez wojska sowieckie. Następnie parafia została zlikwidowana a kościół został zamieniony na salę sportową. Obecnie w Chocimiu nie ma żadnej parafii rzymskokatolickiej.
Ksiądz Jan Szczepaniak pisze: „Kaplica pw. św. Mikołaja powstała w budynku po muzułmańskim domu modlitewnym, otrzymanym od władz rosyjskich 29 września 1805 r. Był to drewniany budynek pokryty dachówką. Poświęcił go 22 października 1808 r. o. Dionizy Tarnowski OP, miejscowy proboszcz. We wnętrzu znajdowały się cztery ołtarze (drewniane mensy i wiszące nad nimi obrazy), w wielkim znajdował się wizerunek św. Mikołaja. W 1825 r., jak zaznacza wizytator, kościół był w złym stanie. Niewielka katolicka wspólnota, licząca ok. 600 osób, korzystała z niego do chwili wybudowania kościoła – ten został wzniesiony w 1863 r. na koszt parafian”.
[ zobacz: Ks. Jan Szczepaniak: Diecezja kamienieckaw świetle schematyzmu na 1831 rok (2). Dekanaty, parafie, zakony, kościoły i klasztory; Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie; strona 98. ]
W obwodzie czernowieckim na Ukrainie położona jest wieś Долиняни [ Doliliany ] oraz miasto Хотин [ Chocim ]. Obwód czerniowiecki ma swoją siedzibę w mieście Czerniowce [ po ukraińsku Чернівці, po rumuńsku Cernăuți, po rosyjsku Черновцы ]. W mieście tym znajduje się Państwowe archiwum obwodu czerniowieckiego [ po ukraińsku Державний архів Чернівецької області ]. W archiwum tym znajdują się archiwalne akta Кишинівська духовна консисторія у справах Хотинського повіту [ po rosyjsku Кишиневская духовная консистория по делам Хотинского узда ] Ф. 605, 290 од. зб., 1784–1929 рр. Опис. Рос. мова.
W zespole tym znajdują się Księgi metrykalne cerkwi / kościołów miasta Chocimia oraz wsi powiatu chocińskiego [ po ukraińsku: Метричні книги церков м. Хотин і сіл Хотинського повіту ] z lat 1784 – 1929.
Link do strony archiwum: https://cv.archives.gov.ua/
W zakładce Контакти znajdziesz wszelkie dane teleadresowe do archiwum, w tym telefony, faksy, adres poczty elektronicznej.
https://cv.archives.gov.ua/contacts.html
Pozdrawiam – Roman. |
|
|
|
|
|
Krzysztof_Polański |
|
Temat postu:
Wysłany: 25-06-2022 - 23:22
|
|
Dołączył: 23-01-2013
Posty: 107
Skąd: Dolny Śląsk
Status: Offline
|
|
Romanie jestem pełen uznania i godziwego szacunku, za merytoryczną odpowiedź i mnóstwo informacji.
Pozdrawiam
Krzysztof Polański |
_________________ Poszukuję Polańskich z okolic Kamieńca Podolskiego i Tynnej
|
|
|
|
|
ROMAN_B |
|
Temat postu:
Wysłany: 26-06-2022 - 15:28
|
|
Dołączył: 08-01-2012
Posty: 1192
Status: Offline
|
|
Krzysztofie, dzień dobry.
Zauważyłem, że poszukujesz Polańskich z okolic Kamieńca Podolskiego i Tynnej.
Może nie znasz tych informacji?
W Spisie ludności Kamieńca Podolskiego z 1795 roku figuruje osoba o nazwisku Polański, która w tym roku zamieszkiwała Kamieniec Podolski.
Więcej pod linkiem:
https://steamalmanac.pl/spis-ludnosci-k ... -z-1795-r/
Władysław Kubów: Terroryzm na Podolu; Warszawa 2003, strona 31:
„Babińce, czerwiec 44 r. Głowacka Paulina l. 35 i Polańska Maria l. 25 zostały powieszone w lesie przez swych mężów Ukraińców.”.
https://www.wbc.poznan.pl/Content/8341/ ... Podolu.pdf
Babińce wieś położona około 70 km [ licząc drogami ] od Kamieńca Podolskiego. Po ukraińsku Бабинці, Babynci. Obecnie wieś ta znajduje się na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie borszczowskim. W 2001 roku liczyła 899 mieszkańców.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Babi%C5%84ce
Pozdrawiam – Roman.
Ps.
Dzięki za miłe słowa. |
|
|
|
|
|
Krzysztof_Polański |
|
Temat postu:
Wysłany: 26-06-2022 - 21:24
|
|
Dołączył: 23-01-2013
Posty: 107
Skąd: Dolny Śląsk
Status: Offline
|
|
Witaj Romanie,
źródła podane przez ciebie są mi znane, lecz niestety, nie mogę dostać pełnego spisu ludności Kamieńca Podolskiego z roku 1795. Wszędzie podane są tylko nazwiska.
Czy w źródle : "Geneologia. Studia i materiały Historyczne. Tom 12 2000 r. – Wydawnictwo Historyczne" podane są dane, a mianowicie, o których mowa poniżej:
Rewizja z 1795 roku jest spisem imiennym, mieszkańców spisywano w ramach rodzinnych gospodarstw domowych. Rejestry ujmują w kolejności głowę rodziny, poniżej podają imię żony, dalej imiona synów i córek, zachowując przeważnie porządek starszeństwa w obrębie płci. Przy niemal wszystkich osobach podano wiek. Pozdrawiam
Krzysztof |
_________________ Poszukuję Polańskich z okolic Kamieńca Podolskiego i Tynnej
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|