Serwis Polskiego Towarzystwa Genealogicznego

Nie, nie jest to niespotykane.
Nie zakładaj. Niewiedza rzecz normalna. "Zakładanie" (wiec niewiedza przykryta pewną butą, nieuzasadnionym "wiem, choć nie wiem skąd) to właśnie błąd, pułapka i budzące sprzeciw podejście.

To nie jest moja nie wiedza drogi panie Tomaszu lecz historia rodzinna przekazywana z pokolenia na pokolenie. Mógł by pan mnie nie odsyłać do innych tematów abym znalazł zdanie które pan chce mi przytoczyć...
Na jakiej podstawie chłop nie mógł zostać leśniczym, nie przewidział pan że jego matka MOGŁA być nieformalną partnerką jakiegoś Zamojskiego lub jakiegokolwiek szlachcia który załatwił przez swoje kontakty prace dla swojego nieślubnego syna jako leśniczy. Ja jestem pewien że to nie jest "zawodna pamięć" mojego pradziadka który stworzył historyjke o tym że jego ojciec był Leśniczym. Powtórze po raz ostatni...Ojciec Jana Domana vel Dołgana, Michał Dołgan był na początku pracownikiem rolnym w folwarku Bortatycze, krótki pózniej stał się leśniczym w miejscowości Pańska Dolina. Na przeszłość: Nie jesteśmy na ty:)

Panie Alanie na tym portalu się raczej „nie panuje”, i kiedyś nawet zwrócono mi uwagę w tej kwestii, ale może za dużo w Panu marzeń o szlachectwie od samego początku. Mam w swoim komputerze setki zarejestrowanych nieślubnych przypadków pochodzenia od osób utytułowanych o większym lub mniejszym prawdopodobieństwie, ale doprawdy nic z tego nie wynika przekonywującego na 100% i jest dość marginalne dla genealogii. Jest ona zresztą bezsilna wobec takich zjawisk, bo przekonywujące dowody na miarę Gustawa Ehrenberga rzadko się znajdują. Powyżej już pisałem na temat Maurycego hr. Zamoyskiego, którego przeszło stuletnia domniemana nieślubna córka niedawno całkiem zmarła. Co do szlachty to przecenia ich Pan rolę w omawianym okresie. Wysłałem Panu specjalnie cały link, ponieważ rozpoczął Pan wałkować temat leśniczych w Królestwie Polskim i przypuszczałem, że trochę wiedzy może być przydatne, a umiejętność szybkiego czytania celem wyłuskania właściwych zdań to dla Pana nic trudnego. Z treści wynika, jak najbardziej, źe pochodzenie nie było źadną przeszkodą do zostania leśniczym czy innym w zawodzie. Zwłaszcza w tamtym okresie.

Arystokraci promowali dzieci swojej służby również dlatego, że byli zdolni i właściciele tak rozległych dóbr mieli poczucie obowiązku wobec „swoich”. Wystarczy poczytać literaturę. Jedyny Jan Zamoyski ostatni ordynat urodził się w 1912 …

Zamoyscy mają swoją ustaloną pisownię. Pozostali to zupełnie inna rodzina. Wplątywanie w to innych Janów Zamoyskich, niezwiązanych z ordynacją to już fantazjowanie i manowce. Zwłaszcza, że żaden nie bardzo pasuje. Może warto skupić się na realiach?

Alanie, twój przodek w zachowanych aktach (małżeństwa i urodzenia syna) opisany jest jako niepiśmieny. Może to oznaczać tyle, że nie umiał czytać ani pisać po rosyjsku, to jest nie chodził do rosyjskiej szkoły, albo w ogóle nie umiał czytać i pisać. Czy masz jakiekolwiek dokumenty (poza oświadczeniem pradziadka) wskazujące na jego zawód? A co jest napisane w akcie jego zgonu?

Zofia

Tzn?

Tzn. trzeba skupić się na faktach, czyli:
1. Katarzyna Dołhań miała dwóch synów, nie wiadomo z kim. Wbrew temu co pisał p. Tomasz, może nawet ona nie wiedziała z kim, bo chętnych na jej wdzięki mogło być wielu.
2. W pewnym momencie mieszkała bez ślubu z niejakim Michałem Szewczukiem, który nie uznał za stosowne sformalizować związku. Może nie mógł, a może nie chciał brać na siebie cudzych bachorów. Wystarczyło, że przyjął pod dach pannę z dziećmi, która za pranie, gotowanie i może coś jeszcze, mogła z synami u niego mieszkać.
3. Katarzyna umarła młodo - może na zapalenie płuc, a może po pobiciu przez, jak to się teraz ładnie nazywa, "partnera". A może z zupełnie innego powodu.
4. Przynajmniej jeden syn (Michał) przeżył - kiedy matka umierała był na tyle duży, by się komuś przydać, do wypasania gęsi, krów czy może czegoś innego, więc został przygarnięty i się jakoś odchował
5. Michał D. dorósł, miał żonę i dziecko. Był parobkiem, może coś w lesie robił - drzewo ścinał albo kłusował, żeby było co do garnka włożyć. Skutecznie dbał o rodzinę, bo pojawiły się kolejne pokolenia.
6. Pradziadek Alanka opowiadając mu o przodkach mógł tu i ówdzie podkoloryzować historię, bo jakże tu maleństwu mówić, np. że przodek kłusował i kradł żeby przeżyć? Skoro w lesie bywał, to lepiej powiedzieć, że był leśniczym, bo leśniczych wszyscy lubią za uratowanie Czerwonego Kapturka i zabicie złego wilka.
7. Dorosły (albo i nie) Alanek wierzy w słowa pradziadka wiarą niezłomną, choć dogmat nieomylności dotyczy tylko papieży, a w dodatku tylko w sprawach wiary.
8. Aha, Zamoyscy i Zamojscy. Nie można o nich zapominać. Byli, żyli, umierali. Zapewne nawet nie mieli świadomości, że jacyś Dołhanie chodzą po świecie, a teraz w grobach się przewracają, że próbuje im się wrzepić bękarty.

Innymi słowy - póki nie będzie dokumentów, że Michał D. był leśniczym, to trzeba przyjąć, że był parobkiem. Pradziadunio, świeć Panie nad jego duszą, mógł leśniczego wymyślić sobie albo przeinaczyć usłyszane fakty. Wszelkie historie opierające zakładające a priori "był leśniczym" budzą po prostu uśmiech politowania u każdego, kto z własnymi (i nie tylko własnymi) "rodzinnymi legendami" miał okazję się zmierzyć.

A co mi pan powie jeśli okaże się że jednak był leśniczym?