Serwis Polskiego Towarzystwa Genealogicznego

Dopiero w ro­ku 1932 rozpoczęto prace przy wznoszeniu zaprojektowanego przez inżyniera Anatola Kowalenko betonowo-żeliwnego ogrodzenia. W celu zebrania wśród ludności prawosławnej Warsza­wy potrzebnych na jego budowę funduszy utworzono specjal­ny komitet, któremu przewodniczył proboszcz wolskiej para­fii ks. J. Kowalenko. Z pomocą przyszło także Ministerstwo Wyznań religijnych i Oświecenia Publicznego, asygnując począt­kowo dwa tysiące zł. Wtedy też uporządkowano cały teren cmentarny. W roku 1932 Magistrat miasta Warszawy udzielił zgody władzom wolskiej parafii prawosławnej na ekshumację zwłok z grobów, które w wyniku powrotu byłej cerkwi Matki Boskiej Włodzimierskiej (czyli znów kościoła św. Wawrzyńca) i przy­ległego doń terenu pod zarząd administracyjny kościoła rzymsko-katolickiego, znalazły się poza obrębem cmentarza prawosławnego.

Zdecydowano wówczas o przeniesieniu do części wschodniej i środkowej cmentarza jedynie pięćdziesię­ciu grobów wybitnych zmarłych, m.in. prezydenta Warszawy Sokratesa Starynkiewicza, znanego historyka wojskowości gen. Aleksandra K. Puzyrewskiego, pisarza P. K. Szczebalskiego, profesora Uniwersytetu Warszawskiego Aleksandra Błoka, czy Sergieja Muchanowa, męża Marii Kalergis i prezesa dyrekcji warszawskich Teatrów Rządowych. Powyższa akcja zburzyła chronologiczny porządek układu grobów. Dziś po­mniki te, nienaturalnie stłoczone, pozostają w obrębie dwu­dziestowiecznych, zupełnie odrębnych stylowo nagrobków. Pozostałe w obrębie katolickiej już części cmentarza grobowce prawosławne uległy zniszczeniu wraz z niwelacją terenu.