Autor |
Wiadomość |
Błażej_Krajewski |
|
Temat postu:
Wysłany: 21-05-2020 - 14:11
|
|
Dołączył: 26-11-2017
Posty: 11
Status: Offline
|
|
Witam,
Prosiłbym o sprawdzenie osoby o nazwisku: Łączyński 3249. Być może miał na imię Franciszek.
Pozdrawiam,
Błażej |
|
|
|
|
|
Ewka58 |
|
Temat postu:
Wysłany: 21-05-2020 - 15:49
|
|
Dołączył: 05-08-2018
Posty: 395
Status: Offline
|
|
Błażeju
Jest Łączyński bez imienia i Łączyński Józef
Piotrze, wysłałam maila
Ewa |
|
|
|
|
|
Błażej_Krajewski |
|
Temat postu:
Wysłany: 24-05-2020 - 16:58
|
|
Dołączył: 26-11-2017
Posty: 11
Status: Offline
|
|
Chodzi mi o Łączyńskiego bez imienia.
Błażej |
|
|
|
|
|
Ewka58 |
|
Temat postu:
Wysłany: 24-05-2020 - 18:05
|
|
Dołączył: 05-08-2018
Posty: 395
Status: Offline
|
|
Łączyński [bez imienia], służył w 3 p. szwol. gw., 11.4.13 lansjer 14 komp. we Friedbergu, odbył kampanie 1812-14, [Lutzen, Budziszyn, Drezno, Lipsk, Hanau, Brienne, Montmirail, Laon, Chateau-Tkierry, Arcis-sur-Aube], udał sie 1.5.14 z pułkiem do Polski.
tylko tyle
Ewa |
|
|
|
|
|
Ermak86 |
|
Temat postu:
Wysłany: 24-06-2020 - 19:16
|
|
Dołączył: 07-06-2020
Posty: 11
Skąd: Warszawa
Status: Offline
|
|
Mogę poprosić o sprawdzenie jednego nazwiska:
Dobrogoyski Marceli 1924 |
|
|
|
|
|
Ewka58 |
|
Temat postu:
Wysłany: 25-06-2020 - 11:00
|
|
Dołączył: 05-08-2018
Posty: 395
Status: Offline
|
|
Witaj
Dobrogoyski Marceli ur. 15.11.1793 w Chotkowie w dep. pozn., syn Mikołaja i Marceliny Śmietańskiej, 15.3.12 szwol. w Gdańsku, przeznaczony do 9 komp., odbył kampanię 1812, pozostał 6.12.12 chory w Wilnie
Ewa |
|
|
|
|
|
Robert_Kostecki |
|
Temat postu:
Wysłany: 26-06-2020 - 09:02
|
|
Dołączył: 14-09-2015
Posty: 1569
Status: Offline
|
|
Popularne herbarze (Boniecki, Uruski, Żychliński) podają, że Mikołaj Dobrogoyski herbu Grabie, przydomku Jałbrzyk, podczaszy bracławski, był właścicielem wsi Borgów (Borków?) i Ostrów. Ożenił się z Marianną Smolińską (zm. 26.09.1802 r.). Miał z nią synów: Marcelego Antoniego (*1792, metryka w Chwałkowie), poległego w 1812 roku; oraz Damazego (*10.12.1791 Górówka - zm. 21.02.1857 Skrzetuszewo, par. Sławno), majora WP, który w 1830 roku w Warszawie poślubił Justynę Modestę Znamierowską. Zmarł na tyfus w wieku 67 lat. Damazy posiada biogram zamieszczony w PSB.
Być może ww. Marcel Antoni Dobrogoyski jest osobą tożsamą z Marcelim, synem Mikołaja i Marceliny Śmietańskiej? Może Mikołaj był żonaty dwukrotnie? Mikołaj Dobrogoyski, rozwodnik, wdowiec, w dniu 06.06.1799 r. w Chwałkowie, parafia Łubowo, powiat gnieźnieński, poślubił Joannę Otto-Trąbczyńską. W tej chwili mamy poplątanie nazwisk i nazw miejscowości, ale co to jest dla tutejszych genealogów.
Robert |
Ostatnio zmieniony przez Robert_Kostecki dnia 26-06-2020 - 10:01, w całości zmieniany 2 razy
|
|
|
|
|
Ermak86 |
|
Temat postu:
Wysłany: 26-06-2020 - 09:57
|
|
Dołączył: 07-06-2020
Posty: 11
Skąd: Warszawa
Status: Offline
|
|
Robert_Kostecki napisał:
Popularne herbarze (Boniecki, Uruski, Żychliński) podają, że Mikołaj Dobrogoyski herbu Grabie, przydomku Jałbrzyk, był właścicielem wsi Borgów (Borków?) i Ostrów. Ożenił się z Marianną Smolińską (zm. 26.09.1802 r.). Miał z nią synów: Marcelego Antoniego (*1792, metryka w Chwałkowie), poległego w 1812 roku; oraz Damazego (*10.12.1791 Górówka - zm. 21.02.1857 Skrzetuszewo), majora WP, który w 1830 roku w Warszawie poślubił Justynę Modestę Znamierowską. Damazy posiada biogram zamieszczony w PSB.
Być może ww. Marcel Antoni Dobrogoyski jest osobą tożsamą z Marcelim, synem Mikołaja i Marceliny Śmietańskiej? Może Mikołaj był żonaty dwukrotnie? W tej chwili mamy poplątanie nazwisk i nazw miejscowości, ale co to jest dla tutejszych genealogów.
Robert
Nie prostowałem nic, co w sumie mój błąd, ale jako potomek rodu, faktycznie powinienem odnieść się do zawartych informacji w książce
Marceli Antoni chrzczony był 11 stycznia 1792 roku w Chwałkowie pod Środą. Był synem Mikołaja Dobrogojskiego i Marianny Smoleńskiej.
Tak jak Robert napisałeś, to jest tożsama osoba. Jedynym źródłem losów był póki co dla mnie Żychliński i tam mowa, że poległ w 1812 roku. Według Bieleckiego, chorował w Wilnie, może więc w niedługim czasie zmarł?
Marianna Smoleńska zmarła w 1840 roku. Masz rację, Mikołaj był żonaty dwukrotnie. W 1799 rozwiódł się z Marianną. Ta wyszła za Borkowskiego, zaś Dobrogojski ożenił się po wtóre z Joanną Trąmpczyńską. Raczej nie mieli dzieci.
Mikołaj z Marianną mieli synów: Damazego i Marcelego, ale także córkę Mariannę Barbarę, która była panną dożywotnio, zmarła w Gnieźnie w 1850 roku, oraz dwóch synów: Ksawerego (żył zaledwie 5 lat) i Andrzeja Józefa (ochrzczony w Poznaniu w 1791 roku, dalsze losy nieznane - może również młodo zmarł?).
Mikołaj zmarł w 1826 roku w Poznaniu.
To tak tylko gwoli wyjaśnienia ale ciesze się, że poruszyłeś temat, znaczy się co nieco orientujesz się w temacie
Pozdrawiam
Marek Dobrogojski |
|
|
|
|
|
Robert_Kostecki |
|
Temat postu:
Wysłany: 26-06-2020 - 10:06
|
|
Dołączył: 14-09-2015
Posty: 1569
Status: Offline
|
|
Marcelina Śmietańska - rozwód (?)
Marianna Smoleńska - zgon
Joanna Trąbczyńska - ślub |
|
|
|
|
|
Ermak86 |
|
Temat postu:
Wysłany: 26-06-2020 - 10:13
|
|
Dołączył: 07-06-2020
Posty: 11
Skąd: Warszawa
Status: Offline
|
|
Według Tek Dworzaczka, na podstawie wpisu w księdze parafialnej:
Metrykalia > Katolickie > Część 6
40008 (Łubowo)
1792.11/1. (Chwałkowo) Marceli Antoni Padewski, s. MD Mikołaja Dobrogojskiego i Marianny Smolińskiej -- G. Jakub D. i Agn. Rościszewska.
39155 (Gniezno - Św. Trójca)
1800.7/2. G. Mikołaj Borkowski centurio reg. von Mansteina, mł. x G. Marcjanna z Smolińskich Dobrogoyska, rozw. -- G. Piotr Rokossowski, dziedzic Gorzykowa, Wojciech Baranowski, pos. Skiereszewa i Maciej Kowalski
Metrykalia > Katolickie > Część 5
32850 (Gniezno - par. św. Wawrzyńca - z notat. dz. W. Skowrońskiego)
1799.6/6. (Chwałkowo par. Łubowo) M. Mikołaj Dobrogoyski rozw., wd., chor. w. p. x Joanna 0tto - Trąmpczyńska, c. Jakuba i Brygidy Łoyko -- G. Michał Jezierski |
_________________ Pozdrawiam
Marek Dobrogojski
|
|
|
|
|
Robert_Kostecki |
|
Temat postu:
Wysłany: 26-06-2020 - 11:29
|
|
Dołączył: 14-09-2015
Posty: 1569
Status: Offline
|
|
|
|
|
Zuza |
|
Temat postu: Biblioteki
Wysłany: 26-06-2020 - 12:22
|
|
Dołączył: 14-02-2008
Posty: 87
Status: Offline
|
|
Istnieją jeszcze w każdym mieście biblioteki i czytelnie [takie z papierowymi książkami]. Trzeba zgłosić się do najbliższej biblioteki i zapytać o szukaną książkę. Jeżeli nie mają, poprosić o wypożyczenie tzw. biblioteczne, tzn. o sprowadzenie jej do swojej biblioteki na okres np. jednego miesiąca. Biblioteka zawiadomi telefonicznie o nadejściu książki i zaprosi do lektury w miejscowej czytelni. Po co obarczać kogoś robotą jak można coś zrobić samemu. Przejrzenie całej książki może przynieść dodatkowe, acz niespodziewanie korzyści. Owocnej lektury. |
|
|
|
|
|
Robert_Kostecki |
|
Temat postu: Biblioteki
Wysłany: 27-06-2020 - 10:50
|
|
Dołączył: 14-09-2015
Posty: 1569
Status: Offline
|
|
Witam,
chciałbym na przykładzie Kosteckich pokazać jak pomieszane i często błędne informacje są zawarte w Słowniku... R. Bieleckiego. Oczywiście jest to kapitalna pozycja biograficzna, jednak należy zawsze krytycznie podejść do zawartych w niej informacji.
U Bieleckiego są wymienieni: Józef Wincenty Kostecki; Karol Kostecki; Piotr Kostecki; Sylwester Kostecki. Dwóch z nich to moi krewniacy. Na podstawie danych uzyskanych podczas wieloletnich kwerend udało mi się zweryfikować i uzupełnić podane przez Bieleckiego dane:
1. Józef Stefan Kostecki, syn Józefa i Antoniny z Jarochowskich. Urodził się w Kaliszu (*08.12.1811 r. Kalisz). W 1816 roku otrzymał od swojego ojca w zapisie testamentowym 1000 złp, jako zadośćuczynienie tego, co uzyskało wcześniej jego rodzeństwo. Wstąpił 01.12.1827 r. jako ochotnik do 3 pułku piechoty liniowej. Zapewne ta decyzja była podyktowana tym, że jego brat przyrodni Piotr Hipolit Kostecki służył w tym pułku. W dniu 21.09.1831 r. został ranny w bitwie pod Ostrołęką. Po upadku powstania w randze podporucznika wyemigrował za granicę i nie skorzystał z okazji powrotu do kraju na mocy ukazu cara Mikołaja I z 20 października/1 listopada 1831 r. o amnestii dla uczestników powstania. W dniu 26.09.1831 r. przeszedł z gen. Różyckim do Galicji. Był internowany przez Austriaków na Morawach, a w latach 1832-1836 przebywał we Francji, następnie służył w Portugalii. Komisja Województwa Kaliskiego w 1836 roku skonfiskowała na rzecz Skarbu publicznego tytuł własności Józefa do majątku odziedziczonego po ojcu. W 1838 roku udał się do Anglii. W okresie 25.10.1838 r. – 31.07.1840 r. chorował na rzeżączkę. W styczniu 1844 roku wpłacił 13 szylingów i 6 pensów na rzecz Polaków uwolnionych z rosyjskiego okrętu „Irtysz”. W dniu 09.05.1850 r. mieszkał w Alton, Hants. W 1866 roku był członkiem Zjednoczenia Emigracji Polskiej. W dniu 16.07.1869 r. złożył podanie o przyznanie mu obywatelstwa brytyjskiego, które otrzymał 06.10.1869 r. Mieszkał wtedy w Bayswater i pracował jako nauczyciel muzyki. W tym też roku otrzymał naturalizację. Zmarł 18.01.1881 r. na wyspie Jersey w stanie kawalerskim i został pochowany w Londynie na cmentarzu St. Mary’s (grób nr 7835).
Źródła:
AD we Włocławku, Akta parafii rzymskokatolickiej p.w. św. Józefa w Kaliszu, księga chrztów, akt nr 84/1811; USC w Kaliszu, księga urodzeń, akt nr 221/1811; AP w Kaliszu, Akta notariuszy kaliskich, notariusz Józef Godlewski, nr akt 382 sygn. 12, Testament Józefa Kosteckiego z dnia 5 października 1816 roku; Lista imienna osób maiących udział w rewolucji, niekorzystaiących z udzielonej Amnestyi i wyszłych za granicę, [w:] Dziennik Ustaw Województwa Kaliskiego, 1836, nr 1, s. 25; Sąd Rejonowy w Kaliszu, Księga hipoteczna nr 4-5 – tu postanowienie z dnia 18 czerwca 1836 roku Rady Administracyjnej Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu w Warszawie o skonfiskowaniu majątku Józefa Kosteckiego, byłego podporucznika, k. 28; Raport Komitetu Ogółu Emigracji Polskiej w Londynie, w rzeczy uwolnienia jedenastu Polaków z okrętu rosyjskiego Irtysz, w Portsmouth – i ich utrzymanie, Londyn 1844, s. 20; R. Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, t. 2 (E-K), Warszawa 1996, s. 329, 330; Sz. Konarski, Materiały do biografii, genealogii i heraldyki polskiej, t. II, Buenos Aires-Paryż 1964, s. 80, 81; t. I, Materiały…, Rzym 1985, s. 222.
2. Józef Wincenty (*17.07.1812 Warszawa), szlachcic, syn Stanisława i Marianny Ględzińskiej. Podporucznik Józef Wincenty walczył w powstaniu listopadowym w 6 pułku strzelców pieszych. Po upadku powstania w dniu 01.05.1832 r. przybył do Francji. Początkowo został skierowany do zakładu w Bourges, skąd udał się do La Rochelle. W styczniu 1833 roku idąc z La Rochelle do Le Puy znalazł pracę u kupca w Clermont Ferrand. W dniu 06.08.1834 r. potępił obóz Czartoryskiego. W dniu 30.01.1836 r. wyjechał z Clermont Ferrand z zamiarem udania się do Anglii. W dniu 15.02.1838 r. zaangażował się w Lille na 3 lata do Legii Cudzoziemskiej. Służył jako fizylier w Afryce w latach 1838–1839. Zmarł w dniu 19.01.1840 r. w szpitalu w Bougie.
Źródła:
R. Bielecki, Polacy w Legii Cudzoziemskiej 1831-1879, Warszawa-Łódź 1992. Krosnowski błędnie podaje, że w 1847 roku mieszkał w Caen; AP w Warszawie, Warszawa ASC Cyrkuł VII, księga chrztów, akt nr 334/1812.
3. Karol Kostecki, szlachcic, urodzony 9(21) października 1805 roku w Lacku, par. Sławatycze. W 1827 roku, jako ochotnik, wszedł w szeregi Wojska Polskiego i był kanonierem artylerii pieszej, następnie awansował na podoficera IV klasy w 1 kompanii pozycyjnej artylerii pieszej i został skierowany do Szkoły Bombardierów w Warszawie, gdzie brał aktywny udział w Nocy Listopadowej. W czasie Powstania Listopadowego 24.12.1830 r. został mianowany na porucznika i walczył w 4 kompanii lekkopieszej. Był odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari nr 109 nadanym 08.03.1831 r. Po upadku powstania przeszedł z gen. Rybińskim do Prus, a potem udał się do Francji. Początkowo, od 18.05.1832 r. przebywał w zakładzie w Avinion, a następnie 18.05.1833 r. został skierowany do Gueret. Zamieszkał w Felletin w departamencie Creuse, gdzie w 04.08.1834 r. potępił Czartoryskiego. W dniu 12.04.1836 r. wrócił do Avinion, gdzie był pisarzem u notariusza. Następnie, przez sześć lat pracował jako niwelator przy budowie Kanału Marsylskiego. W 1848 roku wyjechał z Francji z zamiarem powrotu do rodziny, lecz po przybyciu do Drezna trafił na zamieszki, więc udał się znowu do Francji. W latach 1848-1851 roku przebywał w miejscowości Bastia na Korsyce, skąd napisał do władz carskich o wyrażenie zgody na powrót do kraju. Wywołał tym wszczęcie postępowania, mającego ustalić, jakim majątkiem dysponuje na terenie Królestwa Polskiego, pod kątem późniejszej konfiskaty. W marcu 1853 roku wyjechał do Tuluzy. Korzystając z amnestii w 1856 roku wrócił do Polski.
Źródła:
R. Bielecki, Słownik biograficzny oficerów…, s. 328; Sz. Konarski, Materiały…, t. I, Buenos Aires-Paryż 1963, s. 80; Księga pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830; zawierająca spis imienny dowódców i sztabs-oficerów, podoficerów i żołnierzy Armii Polskiej w tymż roku krzyżem wojskowym „VirtutiMilitari” ozdobionych, s. 93; Almanach Historique ou Souvenir de l'Emigration Polonaise, Paris 1837-38 – Joseph (Józef) Kostecki, Portugal; Stanislaus (Stanisław) Kostecki, Volhynie (Wołyń), Besancon; Jean (Jan) Kostecki, Trieste; Almanach Historique ou Souvenir de l'Emigration Polonaise, Paris 1847, s. 207, 607 – Charles (Karol) Kostecki, Marseille - korekta na stronie 607; Joseph (Józef) Kostecki, Londres; Stanislaus (Stanisław), Volhynie (Wołyń), Kostecki, Londres; Jean (Jan) Kostecki, Caen (Calvados); Dziennik Urzędowy Guberni Radomskiej, 1851, nr 21, s. 395.
4. Leon Kostecki, szlachcic z guberni kamieniecko-podolskiej, urodzony ok. 1811 roku; uczestnik powstania listopadowego; wcielony do Korpusu Syberyjskiego; aresztowany w związku z tzw. sprawą omską i karnie przeniesiony do Korpusu Kaukaskiego pod surowy nadzór władz; w 1833 roku odbywał służbę w 8 Syberyjskim Kozackim pułku liniowym.
Źródła:
Społeczeństwo polskie i próby wznowienia walki zbrojnej w 1833 roku, praca zbiorowa, Wrocław 1984, s. 592, 731.
5. Piotr Hipolit Kostecki, syn Józefa i Wiktorii Kwaśniewskiej. Urodził się 14 sierpnia 1794 roku w Kaliszu. Nauki początkowe odebrał w Kaliszu. Po ukończeniu Królewskiego Gimnazjum Kaliskiego, 13 maja 1810 roku został przyjęty do Szkoły Lekarskiej w Warszawie. W 1812 roku został przez ojca odwołany z uczelni. Kontynuację studiowania rozpoczął 1 maja 1814 roku w Warszawie. Za udział w bójce studenckiej, tzw. „sprawa Malcza”, 16 maja 1817 roku został usunięty ze szkoły . Studia kontynuował w Uniwersytecie Wrocławskim. Potem przeniósł się do Berlina, a stąd w 1818 roku do Wiednia, gdzie pod kierunkiem słynnego wówczas profesora Beera studiował okulistykę. Rok później wrócił na Uniwersytet Berliński, gdzie 31 lipca 1819 roku uzyskał stopień doktora medycyny i akuszerii na podstawie pracy Dissertatio inauguralis de monstruositatum origine (Berlin 1819, 8 o, ss. 24). Wobec dużego zapotrzebowania na lekarzy przez wojsko został mianowany 27 października 1819 roku lekarzem batalionowym i skierowany do Lazaretu Głównego na Ujazdowie. Dnia 10 sierpnia 1820 roku został przeniesiony do 6 pułku piechoty liniowej, a 17 listopada 1821 roku awansował na lekarza sztabowego. Stąd 27 kwietnia 1823 roku został przeniesiony do 3 pułku piechoty liniowej 1 brygady, a już podczas trwania powstania listopadowego, 24 stycznia 1831 roku do 2 pułku strzelców konnych. Dnia 23 marca 1831 roku awansował na lekarza dywizyjnego Dywizji Rezerwy Jazdy. W kwietniu i maju był lekarzem w Szpitalu pp. Miłosierdzia we wsi Mienia koło Mińska Mazowieckiego. Został odznaczony 2 czerwca 1831 roku Złotym Krzyżem Virtuti Militari klasy IV nr 1334. Dnia 17 czerwca 1831 roku przeniesiono go do 3 dywizji piechoty i następnie do ambulansów polowych sztabu głównego. Z Płocka 21 października 1831 roku przybył do Warszawy, gdzie stawił się przed KRW i ponowił przysięgę wierności carowi. Był wykorzystywany w szpitalach rosyjskich. W 1832 roku osiadł w obwodowym mieście Sieradzu. Tu, po zakończeniu formalności wojskowych, 12 lutego 1833 roku otrzymał dymisję, a Komisja Wsparcia dla Oficerów byłego Wojska Polskiego przyznała mu trzyletni zasiłek. Przeniósł się do Kalisza, gdzie w latach 1834 – 1836 był lekarzem więziennym i prowadził jednocześnie gabinet lekarski. W kościele w Chlewie, w powiecie warckim w dniu 8 stycznia 1834 roku poślubił Paulinę Karśnicką herbu Jastrzębiec przydomku Fundament. Z tego związku, Piotr Hipolit miał dzieci: Anicetę i Melanię, bliźniaczki urodzone w 1836 roku w Wójcinku w powiecie warckim oraz syna Władysława (*31.05.1837 Turek – 17.08.1837 Turek ). Piotr Hipolit w 1835 roku mieszkał w mieście Poddębice, gdzie posiadał dom drewniany na gruncie czynszowym. Miał też kamienicę położoną pod nr 4 i 5 przy rynku w Kaliszu, którą sprzedał 19 września 1835 roku. W latach 1836-1837 wraz z żoną odbył w interesach rodzinnych wyjazdy do Berlina, Poznania i Chlewa położonego w Wielkim Księstwie Poznańskim. Powóz, którym podróżowali w towarzystwie służby, stanowił ich własność. W dokumentacji paszportowej można znaleźć ciekawe opisy fizjonomii małżonków Kosteckich: Piotr [Hipolit] Kostecki - wzrost średni, oczy szare lub bure, włosy ciemne, twarz pociągła ospowata, nos mierny, brak znaków szczególnych; Rozalia [Paulina vel Paula] Kostecka - wzrost mierny, oczy burawe, włosy blond, twarz okrągła, nos mierny, brak znaków szczególnych. W chwili, kiedy poszukiwano chirurga dla miasta Turku, przyjął tę posadę, na której przepracował od dnia 1 stycznia 1837 roku do dnia 1 czerwca 1839 roku. Następnie, w okresie od dnia 12 lipca 1839 roku do dnia 1 listopada 1843 roku był lekarzem miejskim w Gąbinie. Dnia 5 sierpnia 1837 roku złożył w Deputacji Szlacheckiej Guberni Kaliskiej podanie o przyznanie szlachectwa, dołączając patent nr 683 na Order św. Anny klasy III, przyznany mu w dniu 9 kwietnia 1828 roku oraz List Przesyłczy Wielkiego Księcia Konstantego nr 1100 z dnia 22 czerwca 1828 roku. Pismem z dnia 12 sierpnia 1837 roku Deputacja Szlachecka Guberni Kaliskiej poprosiła Heroldię Królestwa Polskiego o przyznanie Piotrowi Hipolitowi Kosteckiemu szlachectwa osobistego i o upoważnienie do wpisania go do ksiąg szlachty osobistej guberni kaliskiej. Po wymianie korespondencji między Deputacją a Heroldia Królestwa Polskiego, ta pierwsza 12 lutego 1838 roku powiadomiła Piotra Hipolita Kosteckiego, że nawet ma prawo prosić o nadanie mu szlachectwa dziedzicznego, lecz powinien zwrócić się o to do Księcia Namiestnika Królestwa Polskiego. Brak osoby Piotra Hipolita Kosteckiego w spisach szlachty dziedzicznej Królestwa Polskiego wskazuje na to, że z możliwości tej nie skorzystał, albo jego prośba została odrzucona. Ostatnim jego zajęciem urzędowym było stanowisko lekarza w Dąbrowie koło Kielc, które pełnił w okresie od dnia 1 grudnia 1843 roku do dnia 31 grudnia 1849 roku. Tam też doczekał się emerytury. Potem przeniósł się do Wodzisławia, gdzie nadal prowadził praktykę lekarską. Zmarł w dniu 26 grudnia 1859 roku w Wodzisławiu. Po jego śmierci w Kielcach odbyło się postępowanie spadkowe.
Źródła:
AD we Włocławku, Księga urodzonych par. św. Józefa w Kaliszu, rok 1795, nr 1; Szkoła Kaliska. Nauczyciele i wychowankowie, pod red. K. Walczaka, Kalisz 1998, s. 96; J. Bieliński, Królewski Uniwersytet Warszawski (1816-1831), T. 1, Warszawa 1907, s. 289-290; P. Szarejko, Słownik lekarzy polskich w XIX wieku, t. I, Warszawa 1991, s. 291, 292 – autor za R. Gerberem, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808 – 1831, Wrocław 1977, s. 29, błędnie podaje dzienną datę urodzenia P. H. Kosteckiego; Encyklopedia Powszechna S. Orgelbranda, t. XV, Warszawa 1864, s. 663 – tu błędnie podane, że urodził się w 1795 roku; K. Estreicher, Bibliografia Polska, t. II, Kraków 1874 (reprint), s. 447; S. Konopka, Polska Bibliografia Lekarska XIX wieku, t. IV, Warszawa 1977, s. 554; Wspomnienia starego lekarza o czasach powstania listopadowego: (1825-1835), wyd. Z. Klukowski, Zamość 1937, s. 41, 43; Księga pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830; zawierająca spis imienny dowódców i sztabs-oficerów, podoficerów i żołnierzy Armii Polskiej w tymż roku krzyżem wojskowym „VirtutiMilitari” ozdobionych, s. 118; R. Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, t. 2 (E-K), Warszawa 1996, s. 330; P. Szarejko, op. cit., s. 292; Nowy Kalendarzyk Polityczny na rok zwyczajny 1829, Warszawa 1828; AP Poznań, Oddział w Koninie, USC parafii rzymskokatolickiej Chlewo [k/Błaszek, pow. warecki], księga małżeństw, rok 1834, akt nr 1; A. Boniecki, Herbarz Polski, t. IX, Warszawa 1906, s. 298 – tu błędna informacja, że Karol, dziedzic Chlewa, był ożeniony z Józefą Szeliską, z której pozostawił dzieci, m.in.: Urszulę za Kosteckim, oraz Walentego, dziedzica Grzymaczewa, żonatego z Pauliną Krąkowską. Z metryki nr 3 ślubu zawartego12.10.1827 r. w parafii rzymskokatolickiej Chlewo w powiecie ostrzeszowskim wynika, że Urszula Karśnicka (*ok.1803), córka Feliksa [komornika wieluńskiego] i Józefy z Szeliskich, poślubiła Izydora v. Greffen, ewangelika. Natomiast druga ich córka – Paulina (*ok.1801) poślubiła Piotra Hipolita Kosteckiego; AP w Płocku, USC parafii rzymskokatolickiej Gąbin, księga chrztów, akt 1 i 2/1842; AGAD w Warszawie, Komisja Województwa Mazowieckiego, Urząd Lekarski, nr 2/25, Akta osobiste medycyny doktora Piotra Kosteckiego, lekarza miasta Gąbina; AP Poznań Oddział w Koninie, USC parafii rzymskokatolickiej w Turku, księga chrztów, akt nr 182/1837; AP Poznań Oddział w Koninie, USC parafii rzymskokatolickiej w Turku, księga zgonów, akt nr 102/1837; AP w Kaliszu, Notariusze powiatu kaliskiego, sygn. 27, Repertorium notariusza Franciszka Nowosielskiego, sygn. 6 (z lat 1835 – 1841), Księga notarialna z roku 1835, akt nr 89; AGAD w Warszawie, Zespół: 1/428/0, Kancelaria Własna Namiestnika, Wydział Paszportowy, sygn. 1043, "Kostieckij Pietr” [Akta Kosteckiego Piotra, lekarza WP; wyjazdy do Prus]; AGAD, Deputacja Szlachecka Guberni Warszawskiej, Akta tyczące się wylegitymowanej szlachty oddziału kaliskiego, miasta Kalisza, sygn. 226, k. 93-94; powiatu kaliskiego, sygn. 231, Piotr Kostecki, lekarz b. W. P., k. 12-15 (lata 1837-1839); AP w Kielcach, USC parafii rzymskokatolickiej Wodzisław, sygn. 69, księga zmarłych, rok 1859, nr 32; Dziennik Urzędowy Guberni Radomskiej, 19, 1861, s. 263 - Obwieszczenie Spadkowe. (108).
6. Stanisław Kostecki, urodzony w dniu 26.04.1812 r. w Kamieńcu Podolskim; studiował przez dwa lata prawo na Uniwersytecie Wileńskim; uczestniczył w powstaniu listopadowym w randze podporucznika 2 pułku strzelców pieszych; emigrant we Francji. W grudniu 1832 roku przebywał w Montpellier, a następnie w Sarthe. Ukończył prawo w Tuluzie w dniu 04.09.1835 r. z dyplomem licencjata; w 1847 roku był adwokatem w Brukseli.
Źródła:
Lista imienna osób mających udział w rewolucji, nieprzystających z udzielonej amnestii i wyszłych zagranicę, [w:] Tygodnik Petersburski, nr 67 z Piątku 30 sierpnia/11 września 1833. Gazeta Urzędowa Królestwa Polskiego, s. 11; Lista imienna osób maiących udział w rewolucji, niekorzystaiących z udzielonej Amnestyi i wyszłych za granicę, [w:] Dziennik Ustaw Województwa Kaliskiego, 1836, nr 1, s. 22; R. Bielecki, Zarys Rozproszenia Wielkiej Emigracji we Francji 1831 – 1837, Materiały z archiwów francuskich, Warszawa-Łódź 1986; Almanach Historique ou Souvenir de l'Emigration Polonaise, Paris 1847, s. 207; B. Konarska, Polskie drogi emigracyjne- emigranci polscy na studiach we Francji 1832-1848, Warszawa 1986, s. 306, 307.
7. Sylwester Kostecki, wyznania grekokatolickiego, syn Michała, dziekana włodzimierskiego i Ewy z Łaczkowskich, urodzony 31.12.1791 r. w Budiatyczach k/Włodzimierza; w 1809 roku wstąpił do 16 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego; odbył kampanie w latach 1812-1814, awansując ze stopnia kaprala do podporucznika; 21.10.1813 r. otrzymał kawalerską Legię Honorową nr 41751; w 1815 roku wszedł do armii Królestwa Polskiego; 24.05.1830 r. otrzymał znak honorowy za 15 lat nieskazitelnej służby wojskowej (dokładnie 17 lat, 4 miesiące i 3 dni); w powstaniu listopadowym brał udział w randze porucznika 1 kompanii Korpusu Inwalidów i Weteranów, używany do spisu wojskowego w Warszawie; po kapitulacji pozostał w mieście, stawił się przed KRW, ponowił przysięgę wierności carowi; w dniu 02.10.1830 r. ożenił się w Warszawie z Praksedą Godlewską ; w dniu 11.02.1833 r. otrzymał order Św. Stanisława klasy 4 i na tej podstawie w 1837 roku otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie Polskim. Zmarł bezdzietnie.
Źródła:
R. Bielecki, op. cit., s. 330; S. Łoza, op. cit.; S. Uruski, op. cit., t. VII, s. 313; AGAD w Warszawie, Deputacja Szlachecka guberni warszawskiej, sygn. 118, k. 72-75; Przepisy o znaku honorowym, Warszawa 1830; Spis szlachty Królestwa Polskiego, s. 111; E. Sęczys, op. cit., s. 322; AP Warszawa, USC par. św. Jana, księga ślubów nr 174/1830.
8. Wincenty Kostecki, szlachcic, syn Antoniego i Klary, urodzony w dniu 20.04.1803 r. w Podhorcach (parafia Hrubieszów), ksiądz rzymskokatolicki wyświęcony w 1826 roku. W latach 1830-1831 wikariusz, prawdopodobnie parafii Zamość. W czasie powstania listopadowego, od grudnia 1830 roku, pełnił obowiązki kapelana oddziałów liniowych 2 Pułku Strzelców Pieszych (jednostki wchodzącej w skład załogi Twierdzy Zamość). W 1839 roku administrator parafii Biłgoraj (dekanat tarnogrodzki) i jednocześnie wikariusz parafii Potok (dekanat zaklikowski diecezji lubelskiej), stale rezydujący w kościele filialnym w Blinowie parafii Potok. Zmarł w dniu 02.05.1841 r. we Frampolu.
Źródła:
R. Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808 – 1831, Wrocław 1977, s. 463; Parafia rzymskokatolicka we Frampolu, akt zgonu nr 22/1841.
Może nie chcę obarczać kogoś robotą, ale najbardziej zależy mi na wyjaśnieniu, na jakiej podstawie u Bieleckiego (t. II, s. 329) pod hasłem Józef Wincenty Kostecki znalazła się informacja, że urodził się w 1809 roku w Murawkach w województwie kaliskim. Koło Kalisza są położone Morawki (par. Chlewo i par. Kalinowa), a Murawki to miejscowość w województwie kieleckim. W tym biogramie są pomieszane dane dotyczące obu ww. Józefów Kosteckich. Chyba, że Józef Stefan urodził się w Morawkach, a był ochrzczony w Kaliszu?!
Robert |
|
|
|
|
|
Bartold_Wnuczka |
|
Temat postu: Biblioteki
Wysłany: 07-07-2020 - 11:42
|
|
Dołączył: 07-03-2018
Posty: 7
Status: Offline
|
|
Witam,
proszę sprawdzić w książce Roberta Bieleckiego jedną osobę: Jana Kołakowskiego 2711
Z góry dziękuję i pozdrawiam. |
|
|
|
|
|
Markowski_Maciej |
|
Temat postu: Re: Biblioteki
Wysłany: 07-07-2020 - 12:26
|
|
Dołączył: 09-05-2010
Posty: 907
Skąd: Warszawa
Status: Offline
|
|
Bartold_Wnuczka napisał:
Witam,
proszę sprawdzić w książce Roberta Bieleckiego jedną osobę: Jana Kołakowskiego 2711
Z góry dziękuję i pozdrawiam.
Służył w jeździe polskiej 11.04.13 szwol. 9 komp. We Friedbergu, przeszedł do 8 komp., odbył kampanię 1813-1814, udał się 1.5.14 z pułkiem do Polski. Aplikant w Komorze w Warszawie, W powstaniu listopadowym adiunkt 1 dyw. Piech. Należał do korpusu Ramo… z którym 16.07.31 przeszedł do Galicji, internowany przez Austriaków w Igławie. Przybył 22.03.32 do Warszawy stawił się przed KRW, ponowił przysięgę wierności carowi, wyjechał do Serocka |
_________________ Pozdrawiam
Maciej
http://KimOnibyli.pl
|
|
|
|
|
|
|