Serwis Polskiego Towarzystwa Genealogicznego

flag-pol flag-eng home login logout Forum Fotoalbum Geneszukacz Parafie Geneteka Metryki Deklaracja Legiony Straty
czwartek, 28 marca 2024

longpixel


Napisz nowy temat   Ten temat jest zablokowany bez możliwości zmiany postów lub pisania odpowiedzi
Zobacz poprzedni temat Wersja gotowa do druku Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zobacz następny temat
Autor Wiadomość
Ewa_SzczodruchOffline
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Żelakiewicz.  PostWysłany: 29-11-2019 - 16:41
Zasłużony
Sympatyk


Dołączył: 10-12-2006
Posty: 4116
Skąd: Toruń
Status: Offline
Witam Smile

ZA Rymutem:

Dalach - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir; od dal, od gwarowego dala 'duża odległość, miejsce oddalone'.

Panek 1393 - od pan lub od imienia Pankracy; od panek.

_________________
Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Wladyslaw_MoskalOffline
Temat postu: Pochodzenie nazwisk Kaszuba i Kaszubski.  PostWysłany: 30-11-2019 - 05:45
Sympatyk


Dołączył: 25-04-2008
Posty: 1537

Status: Offline
adrian.kaszubski napisał:
Dziękuję Panie Władysławie.

Skoro jestem przy etymologii to poproszę jeszcze o wyjaśnienie pochodzenia nazwiska "Kaszubski" Smile

Witam,

chyba najstarszymi formami nazwania jest forma Kasub [ktora dotarla do Indii] oraz slowianskie nazwania Kasuba, polskie i slowackie Kaszuba, ukrainskie i rosyjskie Kashuba, moldawskie Casuba ;
https://forebears.io/surnames/kasuba
https://forebears.io/surnames/kaszuba
https://forebears.io/surnames/kašuba
https://forebears.io/surnames/kashuba
https://forebears.io/surnames/casuba

Nazwania/nazwiska powstaly tak dawno, ze trudno powiedziec co moga jednoznacznie oznaczac, ale sa ciekawe, kaszubskie hipotezy;
https://www.kaszubi.pl/o/slupsk/artykulmenu?id=341

Rozmieszczenie nazwiska Kaszuba w Polsce biegnie z poludnia [od Slowacji]do Baltyku, do krainy zwanej Kaszuby;
http://nlp.actaforte.pl:8080/Nomina/Ndi ... ko=Kaszuba

Nazwisko Kaszubski powstale od nazwiska Kaszuba, najczesciej wystepuja razem w rejonie Kujaw, czesc wspolczesnych nazwisk Kaszuba i Kaszubski, nie tak dawno, byla takze nazwiskami szlacheckimi;
http://szlachtarp.pl/lista-nazwisk-k-m.html

Pozdrawiam - Wladyslaw
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
ROMAN_BOffline
Temat postu: Re: Kajsowski pochodzenie nazwiska  PostWysłany: 30-11-2019 - 23:30
Sympatyk


Dołączył: 08-01-2012
Posty: 1192

Status: Offline
Ado, witaj.

Nie, nie, nie zapomniałem. Przygotowanie informacji dla Ciebie zajęło mi więcej czasu niż myślałem. Będą to rozważania na temat genezy nazwisk, które podałaś w swoich postach. Raczej będą to daleko idące hipotezy robocze. Niemniej jednak może dane, które zebrałem i opracowałem pomogą Ci w Twoich badaniach genealogicznych.

Rozważania o genezie nazwiska Kajsowski.

Profesor Kazimierz Rymut mówił: „By w sposób prawidłowy podać genezę konkretnego nazwiska, trzeba by śledzić historię danej rodziny. Tak samo brzmiące dzisiejsze nazwiska dwu rodzin mogą mieć bowiem dwie różne genezy”. Natomiast, profesor Aleksander Brückner wielokrotnie pisał, że „my dziś nie rozumiemy znaczenia różnych słów używanych dawniej”. Dlatego zaproponuję Ci moje subiektywne spojrzenie na ewentualną etymologię nazwiska Kajsowski oraz innych form graficznych tego miana, które podałaś w poście.

Napisałaś, że na przestrzeni czasu nazwa osobowa Kajsowski przyjmowała różne formy zapisu, to jest:
Kajsowski, Kejsowski > Kieysowski, Kiejsowski, Kleysowski > Keyłowski. Rozumiem, że Kajsowski to obecna forma a Keyłowski to najstarszy znany Ci zapis omawianego miana. Moim skromnym zdaniem wymienione nazwy osobowe są mianami zapisanym zgodnie z wymową – jak wypowiedziane tak zapisane albo jak usłyszane tak zapisane.

Wszystkie wymienione przez Ciebie nazwiska zakończone są przyrostkiem -owski. Sufiks -owski jest osobliwością słowotwórczą północnej Polski, przede wszystkim Mazowsza. Tworzył on przymiotniki, w tym nazwy osobowe, był bardzo żywotny. Z czasem stając się jedną z północnopolskich cech dialektycznych. Ponieważ za pomocą tego przyrostka z łatwością tworzyło się przymiotniki od nazw osobowych, nazw miejscowych oraz nazw pospolitych był bardzo często wykorzystywany do tworzenia nazwisk i dlatego rozpowszechnił się w całej Polsce. Miał on jeszcze jedną zaletę - nazwiska utworzone przy pomocy tego formatu przypominały nazwiska szlacheckie. Wspomniany sufiks to złożona forma [ -ow + -ski ] powstał od nazw miejscowych zakończonych przyrostkami -ów, -owa, -owo, -owice. Zatem, powstawały miana:
• wskazujące na pochodzenie człowieka z danej miejscowości, której nazwa zakończona była formatami -ów, -owa, -owo, -owice [ nazwiska szlacheckie i nieszlacheckie ];
• od różnych imion, nazwisk czy przezwisk;
• od różnych podstaw apelatywnych;
• spolszczone od obcych nazwisk - funkcja polonizująca.

Mnie zainteresowało nazwisko Kleysowski oraz Keyłowski jako najstarsze formy interesującego Ciebie nazwiska. W swoim poście zaznaczyłaś, że nazwiska pochodzą z parafii Lubowidz na Mazowszu. Skoro nazwiska występowały na Mazowszu i to dawno to może osoba je nosząca mówiła dialektem mazowieckim. Dialekt ten jest najbardziej odrębnym z dialektów polskich. Obecnie rzadko używa się dialektu mazowieckiego, na Mazowszu mówi się przeważnie polszczyzną standardową. Dialekt ten cechował się między innymi: 1) wymową grup głosek ke, ge jak kie, gie, a kę, gę jak ke, ge [ na przykłąd: nogie, rękie, kedy, kerować ]; 2) przejściem y w i [ na przykld: dim, ribi, sin, bik itp. Nie miękczy ono poprzedzającej spółgłoski ]; 3) zamianą a na e; 4) wymowa z elementem palatalnym j, na przykład pjasta ‘piasta”, mjasto ‘miasto’; 5) mazurzenie. Z drugiej strony osoby mieszkające na prowincji zazwyczaj nie umiały pisać i czytać. Tak więc wszystko zależało od pisarza zapisującego nazwisko w metrykach lub/i innych dokumentach. Bywało, iż pisarze pisali j zamiast i; na przykład imię Marianna było zapisywane: Marjanna, Maryanna, Maryjanna, Marijanna.


Nazwa osobowa Kleysowski.
Nazwa osobowa Kleysowski została prawdopodobnie utworzona poprzez dodanie sufiksu -owski do rdzenia Kleys- [ Kleys + owski = Kleysowski ]. Tylko z jakiego języka pochodzi podstawa słowotwórcza Kleys-? Może jest to słowo kleis albo klejs? Profesor Michał Kondratiuk pisał o etymologii nazwiska Klejps: „Nazwisko to prawdopodobnie pochodzi od nazwy osobowej Klejs z wstawną głoską [p], może pod wpływem gwarowym czy pomyłką kancelaryjną - wyjaśnia językoznawca. - Nazwisko Klejps jest adaptacją niemieckiej nazwy osobowej: Kleis, Klais, a te pochodzą od imienia Nicolaus. (…). [ Za: Dorota Naumczyk, prof. Michał Kondratiuk: Pokoniewski to ten, który pokonał i zwyciężył; Gazeta Współczesna, 25 czerwca 2015 wydanie elektroniczne ]. Z tego cytatu wynika, że w Polsce istniało nazwisko Klejs, które było adaptacją niemieckiego miana Kleis, Klais, które pochodzą od imienia Nicolaus.
Nazwiska występujące w Niderlandach [ Belgia, Holandia, Luksemburg ]:
Claeys, Claeis, Claeijs, Clay(s), Clayes, Clais, Claie, Klai, Klaye, Claeye, Kle(i)j, Kley(ens), Claeyé, Clais(s)e, Glais(s)e, Claix, Cleis, Cleys, Cleij(s), Kleys, Kleisz, Kleis(s), Klys(z), Klais(s), Kla(e)ysen, Kla(a)ijsen, Claeissone, Clayssen(s), Claey(s)en(s), Claeijssens, Claeysoone, Kleijs(s)en, Klijs(sen), Klis.
Patroniem, verkorte vorm van de heiligennaam Nicolaas [ nazwisko patronimiczne, skrócona forma imienia Nicolaas ‘Mikołaj’ ].
[ za: http://home.scarlet.be/~tsd22610/FpageCe.htm ]
Nazwa osobowa Kleys jest też obecna w Niemczech ale jest bardzo, bardzo rzadka – odnotowano jedną osobę. Natomiast występuje oboczność formy graficznej w postaci zapisu Kleis, która jest mianem patronimicznym, formą skróconą imienia Nicolaas.
[ za: Kathrin Dräger: Kleys, in: Digitales Familiennamenwörterbuch Deutschlands; Kathrin Dräger: Kleis, in: Digitales Familiennamenwörterbuch Deutschlands ]
Biorąc przytoczone informacje pod uwagę można powiedzieć, że nazwisko Kleysowski jest najprawdopodobniej hybrydą językową, spolszczoną nazwą osobową niderlandzkiego/niemieckiego miana Kleys/Kleis przy pomocy polskiego sufiksu -owski.


Nazwisko Keyłowski.
Miano Keyłowski jest nazwiskiem przymiotnikowym, które powstało na skutek dodania formatu -owski do podstawy słowotwórczej Keył- [ Keył + owski = Keyłowski ]. Kolejna zagadka etymologiczna? Aby rozwiązać zagadkę powinno się odpowiedzieć na kilka pytań: z jakiego języka, dialektu albo gwary pochodzi rdzeń Keył? Czy temat Keył został zapisany zgodnie z gramatyką, fonetyką języka, z którego pochodzi? Czy nie został przekształcony i dostosowany do języka polskiego? Co znaczy słowo Keył?
Zacznijmy od hipotezy, że temat słowotwórczy Keył jest spolszczeniem niemieckiego słowa keyl. W Niderlandach występuje nazwa osobowa Keil, Keyl(s), Keijl, Keylen. Według holenderskich etymologów jest to niemieckie nazwisko. Pochodzi ono z historycznego języka średnio – wysoko – niemieckiego od słowa kîl ‘klin’oraz z języka niemieckiego od słowa keil. Było to początkowo przezwisko osoby gburowatej, osoby zapalczywej czasami niegrzecznej.
W Niemczech nazwa osobowa Keil też notowana. Według niemieckich etymologów miano Keil ‘klin’ pochodzi z języka średnio – wysoko – niemieckiego, język średnio – dolno – niemieckiego od słowa kīl ‘klin’. Początkowo było to przezwisko osoby szorstkiej, ordybarnego mężczyzny, grubianina, źle wychowanej osoby – jest to główna etymologia tej nazwy osobowej. Niemniej jednak prawdopodobna jest też i etymologia mówiąca, że nazwisko Keil jest nazwą mówiącą o miejscu pochodzenia, to jest z miejsca [ kawałek ziemi ], które ma kształt klina albo tak nazwanej działki.
[ za: Julia Griebel: Keil, in: Digitales Familiennamenwörterbuch Deutschlands ]
„KEIL: śrw. kil (lili" kołek wspierający namiot' Lex 107. N. os. Keil używana dla określenia grubianina Bah 275, Brech II 25, Gott 364, Naum 161. Pisownia przez ai wskazuje na nowsze zjawisko powstałe przez zlanie się we wschśrniem. języku piśmiennym grafemów ei < śrwniem. l i ai < śrwniem. et, Szulc 155. W SSNO zapis dyftongu ei konsekwentnie przez ey Wg Mett 51 taka była śrwniem. pisownia tego dyftongu po r. 1250.
A. IV. Kajl, Kejl.”.
[ za: Zygmunt Klimek: Słownik etymologiczno – motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Część 5. Nazwy pochodzenia niemieckiego; Wydawnictwo Naukowe DWN; Kraków 1997, strona 123, 124 ]
Zatem, z dozą jakiegoś prawdopodobieństwa nazwa osobowa Kayłowski jest spolszczonym mianem, które może pochodzić od niemieckiego nazwiska Keil, Keyl, Keyls, Keijl, Keylen.


Nazwisko Kajsowski, Kejsowski, Kieysowski, Kiejsowski.
Pani Ewa Szczodruch za profesorem Kazimierzem Rymutem podała, że przedmiotowe nazwy osobowe pochodzą od niemieckiego miana Keis. Rozszerzę trochę tą konstatację. Wymienione nazwiska powstały poprzez dodanie przyrostka -owski do tematu Kajs-, Kejs-, Kieys-, Kiejs-.
Zatem, wspomniane miana mogą pochodzić od niemieckiego albo holenderskiego nazwiska Keis, Keiser [ Kayser, Ka˙ser, Kejzer, Keizyr, Kejser, Kejzyr, Kajzer ]. Nazwa osobowa Keis, Keiser pochodzi z języka średnio – wysoko – niemieckiego od słowa keiser ‘cesarz’. Pierwotnie było to przezwisko osoby [ mężczyzny ], która była: przesadnie dumna lub/i przesadnie pewna siebie, zarozumiała, próżna. Istnieje też możliwość, że nazwa osobowa Keis, Keiser jest mianem powstałym od nazwy domu – takie nazwiska występują w Niemczech, Holandii.
[ za: Duden. Nazwisko. Pochodzenie i znaczenie. Pod redakcją Rosa i Volker Kohlheim. Dudenverlag, Mannheim / Vienna / Zurich 2005, s. 326.
R. Kohlheim: Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Manheim 2005, s. 362.
Zygmunt Klimek: Słownik etymologiczno – motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Część 5. Nazwy pochodzenia niemieckiego; Wydawnictwo Naukowe DWN; Kraków 1997, strona 124. ]
Choć wydaje to się mało prawdopodobne ale można się zastanowić nad pochodzeniem nazwiska Kajsowski, Kejsowski, Kieysowski, Kiejsowski od gwarowego słowa kajś, kajsi, kajsik ‘gdzieś, dokąd’ lub/i od gwarowego słowa kaj ‘gdzie, kiedy, dokąd’.
[ za: tzw. Słownik warszawski, tom II, strona 205; Słowniczek trudniejszych wyrazów gwarowych, [w]: Alina Kopoczek: Śpiewnik Macierzy Ziemi Cieszyńskiej, Cieszyn 1988, strona 375 – 380; Słownik gwarowy Śląska Cieszyńskiego, red. Jadwiga Wronicz, Ustroń, Galeria „Na Gojach”, 2010;
Antoni Krasnowolski Władysław Niedźwiedzki: Słownik Staropolski, Wydawnictwo M. Arcta, Warszawa 1920 ]
Kończąc wątek o pochodzeniu nazwiska Kajsowski i podobnych z jakimś prawdopodobieństwem nazwy osobowe Kajsowski, Kejsowski, Kieysowski, Kiejsowski są jednym i tym samym mianem tylko zapisanym w różnej postaci graficznej. W przypadku nazwiska Kleysowski, Keyłowski mam mieszane uczucia. Miano Kleysowski może mieć wstawioną głoską [l], może nastąpiło to pod wpływem gwarowym czy poprzez pomyłką pisarza zapisującego tą nazwę osobową w metrykach czy w innych dokumentach. Przyjmując, że głoska [l] została wstawiona omyłkowo lub/i z innego powodu to bez tej głoski nazwisko to powinno być zapisane Keysowski. Wtedy można go dołączyć do nazwisk Kajsowski, Kejsowski, Kieysowski, Kiejsowski jako jedno i to samo nazwisko. Pozostaje nazwa osobowa Keyłowski. Może wystąpił taki sam przypadek jak w nazwisku zapisanym pod postacią Kleysowski i w mianie Keyłowski została wstawiona głoska [ł] albo jest to głoska [l], albo głoska [ł] jest protezą ułatwiającą wymowę lub/i zapis. Odpowiednio byłyby to nazwy osobowe: Key–owski, Keyl–owski, Key–owski. Moim skromnym zdaniem wymaga to pogłębionego badania. Wnioski pozostawiam Tobie.


Nazwisko Kulber.
Nazwa osobowa Kulber w mojej ocenie zbudowane jest z tematu słowotwórczego kulb- oraz sufiksu -er [ kulb + er = kulber ].
W Polsce występują nazwiska lub/i przezwiska [ nazwy własne ] z przyrostkiem -er. Format -er z natury swojej jest genetycznie niemiecki. Zatem, miana z tym sufiksem, które występują w Polsce, mogą pochodzić z kręgu języka niemieckiego albo są polsko – niemieckimi hybrydami językowymi. W języku niemieckim sufiks -er jest wyspecjalizowanym przyrostkiem. Pierwotnie za jego pomocą tworzono nazwy osobowe wskazujące na miejsce zamieszkania, dodawano go do nazwy miejscowej i powstawało nazwisko mówiące z jakiej miejscowości pochodziła pierwsza osoba obdarzona takim mianem. Drugą funkcją wspomnianego formatu jest tworzenie nazw wykonawców czynności. Tak więc mężczyzn wykonujących określony zawód. Trzecia funkcja tego formatu to tworzenie mian o charakterze patronimicznym [ odojcowskie nazwiska ].
Wiemy już, że nazwa osobowa Kulber może należeć do jednej z trzech kategorii mian. Tylko do jakiej? Moim zdaniem na to pytanie może odpowiedzieć po ustaleniu znaczenia rdzenia kulb-, który stanowi rdzeń słowotwórczy omawianego nazwiska.
Na przełomie XV i XVI wieku żył w Austrii profesor, pastor, teolog o imieniu i nazwisku Christoph Kulber, który urodził się w mieście Graz, i który był wielokrotnym rektorem Uniwersytetu Wiedeńskiego. Christoph Kulber znany był pod nazwiskami Külber, Chülber oraz Kilber [ za: Dr. G.F. Schreiner und Dr. Albert v. Muchar: Steiermärkische Zeitschrift. Ncue Folge Achter Zghrgang; Grätz, 1845 ( tom 8, strona 118 ) ]. Tak więc nazwisko Kulber miało różne formy zapisu graficznego: Külber, Kilber, Chülber, Chulber co mogło nastąpić w wyniku używania różnych dialektów, gwar, pisowni, fonetyki języka niemieckiego, w tym i historyczne formy języka niemieckiego.
W Dolnej Austrii niedaleko miasta Sankt Pöltens, znajduje się miejscowość [ gmina targowa ] o nazwie Kilb, która znajduje się w powiecie Melk, w Kraju Związkowym Dolna Austria. W przeszłości nosiła ona nazwę Chulubi [ Chiuliub, Chiuliup, Chiuliup, Chuliub, Chuleub ], Kilb, Külb, Kulb, Khülb. Wymienione nazwy miejscowe odpowiadają nazwiskom wspomnianego profesora Christopha Kulbera. Zatem, nazwisko Kulber może mówić, że osoba nosząca to miano mogła pochodzić albo/i urodzić się w miasteczku o nazwie Kilb [ Külb, Kulb ]. W Dolnej Austrii nazwisko Külber nie jest rzadkością.
Ernst Förstemann jest autorem 2 tomowego opracowania noszącego tytuł Altdeutsches Namenbuch [ Staroniemiecka książka imion ], w tomie 2, część 1 A-K na stronie 1687 pisze:
„°Chiuliup. 11. Külb (Kulb), sw. von St. Pölten in Niederösterreich.
Chiuliup FA. a. 1083 (VIII, 250).
Chuliub FA. a. 1096 (VIII, 254), ca. a. 1099 (W1II, 256), sec. 11 (VIII, 4, 7 ).
Chuleub FA. sec 11 ( VIII, 2 ).
Vgl. Naliub, das mir freilich ebenso als slavisch verdächtig ist wie Chiuliup.”.
[ za: Ernst Förstemann: Altdeutsches Namenbuch: Zweiter Band. Erste halte A-K. Orts- und sonstige geographische Namen. Band II in 3. Aufl. in zwei Bänden hrsg. von Hermann Jellinghaus, Bonn 1913/16; Neudruck München und Hildesheim 1966–1967. ]

W niemieckim systemie nazewniczym występuje nazwisko Külb. Mając to na uwadze nazwa osobowa Külber mówiłaby nam, że osoba nosząca to miano byłaby synem osoby o nazwisku Külb. Tak więc nazwisko Külber może być patronimikiem [ nazwą odojcowską ].



Reasumując, to tylko moje rozważania o możliwej etymologii wymienionych powyżej nazwisk. Raczej są to daleko idące hipotezy robocze. Wnioski i ewentualną weryfikację pozostawiam już Tobie. Może moje informacje przydadzą Ci się w twoich poszukiwaniach i badaniach genealogicznych.


Pozdrawiam – Roman.
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
MarsylkaOffline
Temat postu: Re: Kajsowski pochodzenie nazwiska  PostWysłany: 01-12-2019 - 12:02
Sympatyk


Dołączył: 23-05-2016
Posty: 608

Status: Offline
Piękny wywód! Dziękuję za poświęcony czas i wysiłek:)
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Wladyslaw_MoskalOffline
Temat postu: Pochodzenie nazwisk Dalach, Panek i .. Pantera.  PostWysłany: 02-12-2019 - 03:01
Sympatyk


Dołączył: 25-04-2008
Posty: 1537

Status: Offline
Lukaszlac1983 napisał:
Witam
ponawiam zapytanie czy jest coś mowa o tych nazwiskach
Interesuje mnie pochodzenie nazwiska DALACH, PANEK
Skąd się wzięły te nazwiska
Pozdrawiam
Łukasz

ZA Rymutem:
Dalach - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir; od dal, od gwarowego dala 'duża odległość, miejsce oddalone'.

Panek 1393 - od pan lub od imienia Pankracy; od panek.
_________________
Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch

Witam,

od napisania "Slownika" przez Profesora, mamy nowe, ciekawe informacje o tych nazwiskach w Internecie.

Oprocz nazwiska Dalach, w Polsce istnialo nazwisko Dala i istnieja nazwiska Dalak, Dalasiński, Dalaszyński i bardzo rzadkie Dalati.
W Europie istnieje stosunkowo liczne, stare nazwanie/nazwisko wlosko-francuskie Dalle;
https://forebears.io/surnames/dalle
od tego nazwania moga pochodzic polskie nazwiska zapisywane przez jedno "l" i wedlug zrodel francuskich "dalle" = płyta kamienna, płaski kamien, czyli byli to specjalisci zajmujacy sie na naszych ziemiach brukowaniem lub układaniem płyt kamiennych.

Nazwisko Panek moze miec drugie, bardzo stare znaczenie .. chlebek.
Kiedys mielono zboze w malych porcjach w zarnach, dlatego pieczono male chlebki, Aleksander Wielki w swojej armii mial jednego "z zarnami mlynarza/piekarza" .. na 10 zbrojnych.
Wedlug galijskiego [staro-francuskiego] i .. slowianskiego, istnialy nazwania Pan [=chleb] i Panek [=chlebek];
http://www.namespedia.com/img/France/Pan.jpg
http://www.namespedia.com/img/France/Panek.jpg
to stare nazwanie/nazwisko Panek wystepuje w Europie i ...Indiach;
https://forebears.io/surnames/panek
W sytuacjach starc zbrojnych, osoba odpowiedzialna za dostawy i magaznowanie chleba dla galijskich i slowianskich wojow, zwana byla .. Panter;
https://forebears.io/surnames/panter
na ziemiach polskich nazywano takiego kwatermistrza .. Pantera lub Panterałka;
https://forebears.io/surnames/panterałka

Pozdrawiam - Wladyslaw
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Lukaszlac1983Offline
Temat postu: Pochodzenie nazwisk Dalach, Panek i .. Pantera.  PostWysłany: 04-12-2019 - 15:31
Sympatyk


Dołączył: 02-10-2008
Posty: 732

Status: Offline
Dzień dobry
Dziękuję za cenne informacje Pani Ewy i Pana Władysława
Pozdrawiam
Łukasz łacina
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Adres AIM Gadu-Gadu MSN Messenger  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
ROMAN_BOffline
Temat postu: Re: Nazwisko: Sciepuro  PostWysłany: 12-12-2019 - 21:04
Sympatyk


Dołączył: 08-01-2012
Posty: 1192

Status: Offline
Marsylka napisał:
Dobry wieczór. Interesuje mnie nazwisko Sciepuro. Miał je mój prapradziadek zamieszkały w Podwornikach na Litwie. Szperam, gdzie potrafię, ale nic nie znajduję, tzn. poszlak co do znaczenia/występowania. Podejrzewam, że skoro Białoruś była stosunkowo blisko, może stamtąd przywędrował na Litwę. Potrafiłby ktoś poratować jakąkolwiek informacją?

Ada z Wiśniewskich



Ado, witaj.

Trochę uzupełnię i rozszerzę informacje, które już otrzymałaś o pochodzeniu i występowaniu nazwiska Sciepuro na Litwie. Dodam też dane odnoszące się do występowania wspomnianego miana na Litwie i Białorusi.

Z Twojego postu wynika, że Twój pra-pra-dziadek mający na nazwisko Sciepiuro mieszkał w Podwornikach, które obecnie położone są na obszarze dzisiejszej Litwy. Sugerujesz, że pochodzić on mógł z terenów obecnej Białorusi ponieważ Podworniki leżą stosunkowo blisko Białorusi. Pytasz o znaczenie wspomnianej nazwy osobowej. W zasadzie pytasz o etymologię miana Sciepuro. Zadaniem badań etymologicznych jest odtworzenie wyjściowej postaci wyrazu, wykrycie przypuszczalnego znaczenia pierwotnego, wyjaśnienie jego dalszego rozwoju semantycznego i objaśnienie struktury morfologicznej. Badania etymologiczne opiera się często na analizie porównawczej. Zaproponuję Ci moje subiektywne spojrzenie na genezę nazwiska Sciepuro.
W mojej ocenie nazwa osobowa Sciepuro jest derywatem. Powstała ona na skutek dodania sufisku -uro do rdzenia Sciep- [ Sciep + uro = Sciepuro ]. Przyrostek -ur, -uro, -ura z natury swojej rzeczy może być sufiksem rodzimym [ polskim ] albo obcym formatem – nie polskim. W języku polskim wspomniane sufiksy tworzą nazwy własne osób, zazwyczaj są to miana ekspresywne, zgrubiałe o charakterze przezwiskowym. Przykładem takich nazw osobowych są: Koczura, Badura, Ściebura, Ściebur, Maniura.
Kolejnym krokiem w ustaleniu genezy nazwiska Sciepuro jest rozszyfrowanie rdzenia Sciep-. Wspomniałaś, że miano to należało do osoby mieszkającej w Podwornikach położonych na obszarze dzisiejszej Litwy stosunkowo niedaleko Białorusi. Można powiedzieć, że przedmiotowe miano występowało na dawnych Kresach Rzeczypospolitej. Na Kresach mówiono dwoma dialektami języka polskiego, które wyrosły na terenach etnicznie niepolskich. Pierwszy to dialekt północnokresowy, który powstawał stopniowo po zawarciu unii lubelskiej w roku 1569 na obszarze Wielkiego Księstwa Litewskiego. Wytworzył on się z dość zróżnicowanych gwar języka polskiego, które nałożyły się na substrat białorusko – litewski. Najbardziej jest on zbliżony do gwary białostockiej i dialektu mazowieckiego. Dialekt północnokresowy nadaj istnieje i jest używany na Litwie i Białorusi. Drugi dialekt to dialekt południowokresowy języka polskiego. Powstał on stopniowo gdzieś od II połowy XIV wieku, to znaczy od ostatecznego scalenia Rusi Czerwonej z Koroną Polską. Powstał on z nałożenia się dialektu małopolskiego języka polskiego na substrat ruski [ ukraiński ] Wspomnianym dialektem mówiła dawniej ludność polska zamieszkała w południowej części Kresów Wschodnich ze Lwowem. Przymusowe wysiedlenie niemal całkowicie polskiej ludności z kresów południowo – wschodnich w latach 1944 – 1946 doprowadziła do zniszczenia skupisk ludności mówiącej tym dialektem. Obecnie jest on używany w nielicznych społecznościach polskich na Ukrainie i grozi mu stopniowy zanik.
Skoro, jak napisałaś Twój pra-pra-dziadek mieszkał w miejscu o nazwie Podworniki, które położone było na obszarze dzisiejszej Litwy niedaleko granicy z obecną Białorusią to mógł on mówić dialektem północnokresowym języka polskiego. Zapewne nazwisko Twojego pra-pra-dziadka powstało znacznie wcześniej niż on się urodził. Po prostu odziedziczył go po swoich przodkach. Przyjmując, że jego antenaci noszący miano Sciepuro pochodzili lub/i mieszkali w tej części Wielkiego Księstwa Litewskiego gdzie mówiło się dialektem północnokresowym języka polskiego to ich nazwa osobowa mogła powstać na gruncie tego dialektu albo przybyli oni do Podwornik lub/i w jego okolice z innych rejonów Wielkiego Księstwa Litewskiego, albo z obszaru Korony Polskiej i mówili innym dialektem [ gwarą ]. Przypuszczam, że nazwa osobowa Sciepuro jest zamazurzonym mianem. W dialekcie północnokresowym nie występuje mazurzenie [ proces fonetyczny polegający na wymawianiu zamiast spółgłosek dziąsłowych: cz, sz, ż, dż głosek zębowych: c, s, z, dz ]. Mazurzenie występuje za to w dialekcie południowokresowym języka polskiego z uwagi na osadnictwo polskie w tej części Wielkiego Księstwa Litewskiego, które pochodziło w znacznym stopniu z Małopolski – w dialekcie małopolskim języka polskiego występuje mazurzenie. Ludność polska na tym obszarze tworzyła wyspy osadnicze, które były otoczone ludnością ukraińską.
Wróćmy do nazwy osobowej Sciepuro [ Ściepuro ], którą uważam z dużym prawdopodobieństwem za miano zamazurzone ponieważ w białoruskiej gwarze mieszkańców wsi występowało wyraźne mazurzenie. W zapisie tego nazwiska widać wymowę mazurzącą: szcz jako sć. Tak więc jego nie zamazurzona forma powinna brzmieć Szczepuro. Po odcięciu formatu -uro pozostaje rdzeń nazwy osobowej w postaci tematu szczep-. Temat słowotwórczy szczep- może pochodzić od:
1. imienia Szczep [ zamazurzone Sciep ] będącego skróconą i zdrobniałą formą imienia Szczepan – Stefan. Imię Szczepan jest gwarową [ ludową ] i pierwotną formą imienia łacińskiego Stephanus, które jest pochodną greckiego imienia Στέφανος [ stefanos < greckie στέφανος [ stefanos ] ‘wieniec, korona’. Imię Stephanus w Polsce znane jest od początku chrześcijaństwa [ X wiek ] pod postacią Szczepan. Przyswojenie imienia Stephanus do języka polskiego na gruncie jego fonetyki do postaci Szczepan nastąpiło przed wiekiem XIII, na co wskazuje zachowane -p- w miejscu łacińskiego -pf-. Zaadaptowanie to miało miejsce za najdawniejszych czasów, jeszcze przed ustaleniem się w języku polskim spółgłoski f – która była wówczas zastępowana przez [p] lub [b]. Imię Stefan, Stepfan to niemiecka forma łacińskiego imienia Stephanus [ < gr. Στέφανος ]. Do Polski imię Stefan trafiło za pośrednictwem języka niemieckiego i było ono wtórną postacią imienia Szczepan. Obie formy imion przez pewien czas funkcjonowały obok siebie jako jedno i to samo imię. Przy czym imię Szczepan było ludowym imieniem a Stefan raczej występował w wyższych sferach. Z czasem drogi tych imion się rozeszły i każde z nich stało się samoistnym i odrębnym imieniem,
2. staropolskiego apelatywu szczepa ‘szczapa’,
3. staropolskiego apelatywu szczepać ‘rozdrabniać, łupać’,
4. staropolskiego apelatywu szczepak ‘ten co szczepi, szczepiarz, ogrodnik’,
5. apelatywu szczepić ‘sadzić i uszlachetniać drzewa’.
Imię Szczepan było kiedyś popularne w Polsce. Występowało też na Białorusi i na Ukrainie [ Wielkie Księstwo Litewskie ]. W zamazurzonej formie brzmiało ono Scepan, Sciepan [ szcz: sc, sć ] albo Ściepan – na Kresach.

Wspomniałaś, że nie możesz znaleźć nigdzie [ w sieci ] gdzie występowało lub/i występuje nazwa osobowa Sciepuro. Siepuro oraz Sciepura to według mnie nazwy osobowe pochodne od miana Sciepur. Napisałaś, że Twój pra-pra-dziadek o nazwisku Scirpuro mieszkał w miejscowości Podworniki na Litwie. Tak więc masz jedno miejsce, w którym to miano występowało. Twierdzisz, że Podworniki położone są na Litwie blisko granicy z Białorusią. Kiedyś obecna Litwa oraz Białoruś była jednym krajem noszącym nazwę Wielkie Księstwo Litewskie. Od 1385 w unii z Polską. Wielkie Księstwo Litewskie obejmowało obszar dzisiejszej Litwy i Białorusi, a w największym zasięgu terytorialnym [ XIV – XVI wiek ] również środkowej i, częściowo, wschodnieji południowej Ukrainy, zachodnich kresów Rosji, Podlasia oraz skrawków Mołdawii. Obecnie na Litwie blisko granicy z Białorusią położona jest jedna wieś o nazwie Podworniki [ do roku 1938 w II Rzeczypospolitej ] i był to zaścianek ], która znajduje się w gminie i starostwie Rukojnie [ Rukojnie po litewski Rukainiai ] i, w katolickiej parafii pod wezwaniem św. Michała Archanioła w Rukojnie. Cmentarz parafialny znajdował się i nadal znajduje się w Rukojnie. W roku 1866 władze carskie zlikwidowały parafię katolicką w Rukojnie a kościół został przerobiony na cerkiew prawosławną. Ludność miejscowa w większości chodziła do parafii rzymskokatolickiej w Ławaryszkach a niektórzy do innych pobliskich parafii. Od roku 1922 ponownie zaczęła funkcjonować parafia rzymskokatolicka w Rukojnie. Według genetyki w XIX wieku, w parafii Rukojnie występowało nazwisko:
• Szczepura – wieś Michałówka, 1 osoba,
• Sciepuro – parafia Rukojnie, 4 osoby z 2 rodzin.
http://geneteka.genealodzy.pl/index.php ... rdertable=
Może nazwa osobowa Szczepura, która występowała w parafii Rujkonie przynajmniej w roku 1819 jest tożsama z mianem Sciepuro, które też występowało w tej parafii przynajmniej od roku 1838.
W parafii Rukojnie znajdowała się wieś o nazwie Kiejany [ Kijany ], która była w roku 1840 we władaniu rodziny szlacheckiej o nazwisku Sciepuro [ Sciepura ] herbu Oksza. Rodzina ta dzierżawiła/posiadała w roku 1864 folwark Słobodka [ Słobódka ] w parafii szumskiej [ Szumsk po litewsku nazywa się Šumskas ]. Tu mała ciekawostka wieś Słobodka [ Słobódka ] w roku 1697 należała do szlacheckiej rodziny Szumskich. Michał Rafał Szumski, podstoli wileński, zmienił jej nazwę na Szumsk i od tej pory nosiła nazwę Sumsk.
Obecnie na Litwie w odległości około 63 km od Rukojnie tuż przy granicy z Białorusią znajduje się wieś Powiewiórka [ po litewsku Pavoverė ], w której znajduje się rzymskokatolicka parafia Powiewiórka pod wezwaniem św. Kazimierza oraz cmentarz. Parafia ta nazywana była też parafią sorokpolską. Na obszarze tej parafii znajdował się zaścianek o nazwie Podworniki. Z wykazu miejscowości i rodzin zamieszkałych w latach 1885 – 1889 w parafii Powiewiórka [ inna nazwa: parafia sakropolska ] wynika, że w tym czasie żadna osoba o nazwisku Sciepuro/Sciepura/Sciepur i podobnych nie mieszkała w żadnej miejscowości wchodzącej w skład tej parafii. Link do wykazu:
http://genealogia.lt/pdfs/sorokpolska.pdf
W roku 1905 zaścianek Podworniki w parafii Powiewiórka [ parafia sakropolska ] był sporym folwarkiem, w którym mieszkało trochę osób. Według spisu z roku 1909 w folwarku Podworniki nie było osób o nazwisku Sciepura / Spiepuro. Spis w języku rosyjskim. Link do spisu:
http://genealogia.lt/pdfs/sorokpolska2.pdf
Do roku 1938 wieś i obszar całej parafii Powiewiórka należał do II Rzeczypospolitej. Dziś słuch zaginął o zaścianku [ folwarku ] Podworniki w parafii Powiewiórka. Zapewne uległ likwidacji po włączeniu tego obszaru do nowo utworzonej w roku 1940 Litewskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej wchodzącej w skład Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.

W swoim poście napisałaś tylko, że Podworniki położone były na obszarze obecnej Litwy stosunkowo blisko granicy z Białorusią. Wspomniane powyżej przeze mnie zaścianki o nazwie Podworniki spełniają kryterium położenia blisko granicy z obecną Białorusią. Innych miejsc o nazwie Podworniki w takiej lokalizacji nie było. Nie wiem jak rozumiesz termin „stosunkowo blisko granicy z Białorusią”. W większej lub mniejszej odległości od granicy z Białorusią na obecnym terytorium należącym do Litwy znajdowało się w pod koniec XIX wieku 28 miejsc o nazwie Podworniki. Były to osady, wsie, zaścianki, folwarki, dwory, miasteczka. Znajdziesz je w tomie VIII na stronie 484 i w tomie XV [ część II ] na stronie 474 Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich (…). Linki:
http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geogra ... m_VIII/484
http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geogra ... V_cz.2/474

Zatrzymajmy się jeszcze przez chwilę na osobach pochodzenia szlacheckiego, które nosiły nazwisko Scieruro – Sciepura w XIX wieku i na początku XX wieku. W roku 1903 w Mińsku ukazał się Алфавитный список дворянским родам Минской губернии [ Alfabetyczny lista rodów szlacheckich guberni mińskiej ]. Spis ten był oficjalnym wykazem szlachty opublikowanym przez Mińskie Zgromadzenie Deputowanych w Mińsku za zgodą gubernatora mińskiego. Był on drukowany w języku staro – rosyjskim. Na stronie 109 w tabeli pod pozycją 1693 figuruje nazwisko Sciepuro. Rodzina ta została wpisana do części 1 gubernialnej księgi genealogicznej rodzin szlacheckich [ Дворянская родословная книга ] w roku 1876.
1-я часть – роды Ťдействительного дворянстваť, то есть дворяне, пожалованные в потомственное дворянское достоинство императорским дипломом, гербом и печатью.
Część 1 - Dziedziczne rody szlacheckie, to jest te, które dysponowały potwierdzeniem nadania szlachectwa przez cesarza oraz własny herb i pieczęć.
Aby zakończyć wątek o rodzie szlacheckim Sciepuro / Sciepura dopowiem, że dysponowali oni następującymi miejscami:
• majątek Bohdaniszki z wsią Zawielec w parafii gierwiackiej – rok 1816,
• zaścianek Słobodka w parafii ławaryskiej – rok 1867,
• folwark Burbiszki w parafii ostrowieckiej – rok 1862,
• wieś Kijany w parafii rukojńskiej – rok 1834,
• wieś Michałówka w parafii rukojńskiej – rok 1818. Pisałem powyżej o nazwisku Szczepura, które występowało w tej wsi,
• miasto Bielica w parafii jeleńskiej – rok 1829,
• majątek Mokrany w parafii lidzkiej – rok 1841.

Nazwisko Sciepura/Sciepuro [ i podobne ] występowało też w Wilnie w XIX i XX wieku. Wspomniana nazwa osobowa nie przynależała tylko do osób pochodzenia szlacheckiego. We wsi Zaniuki w parafii żołudzkiej [ wieś Żołudek ] mieszkała w połowie XIX wieku chłopska rodzina o nazwisku Sciepura. Do roku 1939 wieś znajdowała się w II Rzeczypospolitej. Obecnie wieś Zaniuki znajduje się na Białorusi i nosi białoruską nazwę Зенюкі. Oddalona ona jest od wsi Żołudek [ po białorusku Жалудок ] około 4 km a do Rujkonie na Litwie około 145 km. Obecnie na Białorusi można spotkać nazwisko Sciepuro, na przykład nosi je Przemysław Sciepuro, który jest prezesem Oddziału Słonim Grodzieńskiego Oddziału Obwodowego ZPB im. Adama Mickiewicza. Występowało też w Kobryniu do końca 1945 roku obecnie Kobryń położony jest w zachodniej Białorusi [ po białorusku Ко́брын, Kobryn, po rosyjsku Кобрин ]. We wsi Mikonty w parafii bieniakońskiej [ Bieniakonie dawniej miasteczko obecnie wieś ] występowało nazwisko Ściepura. Obecnie Bieniakonie [ po białorusku Беняконі, Bieniakoni ] położone są w zachodniej Białorusi tuż przy samej granicy z Litwą.

To tylko kilka przykładów występowania nazwiska Sciepuro / Sciepura i podobnych na obszarze obecnej Litwy i Białorusi. Białoruś i Litwa to duży obszar. Samo miejsce zamieszkania nie oznacza jeszcze, że ktoś w tym miejscu się urodził lub jego rodzina pochodziła z tego miejsca. Zapewne też na podstawie miejsca zamieszkania nie można jednoznacznie wyrokować o pochodzeniu etnicznym lub/i społecznym. W mojej ocenie tylko wszechstronna kwerenda różnych źródeł, w tym dokumentów historycznych, genealogicznych, słownikowych czy językoznawczych może, choć nie musi, odpowiedzieć na pytanie od kogo, od czego, w jaki sposób i kiedy powstała konkretna nazwa osobowa oraz rozwiać różne dylematy odnoszące się do pochodzenia społecznego albo etnicznego osób noszących miano Sciepuro. Bo jak mówił profesor Kazimierz Rymut: „By w sposób prawidłowy podać genezę konkretnego nazwiska, trzeba by śledzić historię danej rodziny. Tak samo brzmiące dzisiejsze nazwiska dwu rodzin mogą mieć bowiem dwie różne genezy”. Natomiast, profesor Aleksander Brückner wielokrotnie pisał, że „my dziś nie rozumiemy znaczenia różnych słów używanych dawniej”.
Może zebrane przeze mnie informacje oraz hipotezy robocze o genezie nazwiska Sciepuro pomogą Ci w poszukiwaniach i badaniach genealogicznych?

Weryfikację i wnioski pozostawiam już Tobie.
Pozdrawiam – Roman.
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
zyciejestsuperOffline
Temat postu:   PostWysłany: 14-12-2019 - 02:43


Dołączył: 14-12-2019
Posty: 3

Status: Offline
Witam, czy coś wiadomo o pochodzeniu nazwiska Zdziechowski?




* Moderacja (c.k) Dla przypomnienia Regulamin:

4. Formułowanie treści wiadomości (postów).

o. Na tym Forum każdy post podpisujemy: imieniem, lub imieniem i nazwiskiem.
- Zasada ta będzie rygorystycznie przypominana przez Administratora i Moderatorów. Nieprzestrzeganie jej sankcjonowane będzie ostrzeżeniem. Jeżeli każdorazowe podpisywanie postu jest kłopotliwe, wtedy można ustawić automatyczny podpis, który jest widoczny pod każdym wysłanym postem. Instrukcja jak to zrobić
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Ewa_SzczodruchOffline
Temat postu:   PostWysłany: 14-12-2019 - 07:07
Zasłużony
Sympatyk


Dołączył: 10-12-2006
Posty: 4116
Skąd: Toruń
Status: Offline
Witam )

Za Rymutem:

Zdziechowski 1295 - od nazw miejscowych Zdziechów, Zdziechowice (kilka wsi).

_________________
Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
ciszuOffline
Temat postu:   PostWysłany: 14-12-2019 - 11:56
Sympatyk


Dołączył: 04-11-2016
Posty: 200

Status: Offline
Witam,

Uprzejmie proszę o etymologie nazwisk Półtorniak, Szopa. Czy Seweryn to nazwisko z j. niemeiciego od Sewerin tyle że poźniej spolszczone? Pozdrawiam Mateusz

_________________
Pozdrawiam,
Mateusz ;D
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
przemysllawOffline
Temat postu:   PostWysłany: 14-12-2019 - 22:54


Dołączył: 14-12-2019
Posty: 1

Status: Offline
Dzień dobry,

Będę wdzięczny za informacje na temat etymologii i pochodzenia nazwiska Turlej
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Wladyslaw_MoskalOffline
Temat postu: Pochodzenie nazwisk Półtorniak, Szopa i Seweryn.  PostWysłany: 15-12-2019 - 03:35
Sympatyk


Dołączył: 25-04-2008
Posty: 1537

Status: Offline
ciszu napisał:
Witam,

Uprzejmie proszę o etymologie nazwisk Półtorniak, Szopa. Czy Seweryn to nazwisko z j. niemeiciego od Sewerin tyle że poźniej spolszczone? Pozdrawiam Mateusz

Witam,

Pani Ewa Szczodruch zebrala etymologie prawie wszystkich nazwisk w Polsce. Przytacza, ze wedlug profesora K.Rymuta nazwisko Półtorak pierwszy raz odnotowane w Polsce w 1669 r. pochodzi od slowa "półtora" = ‘jeden i pół’; od półtorak - rodzaj miodu pitnego; takze nazwy - szeroki wóz.
Od nazwania/nazwiska Półtorak;
http://nlp.actaforte.pl:8080/Nomina/Ndi ... C5%82torak
powstaly bardzo rzadkie nazwania/nazwisak Półtorniak i ... Półtoranos.
Nazwanie/nazwisko Półtoranos wskazuje, ze nosil je ktos, o duzym nosie, "półtorowym", o pół raza wiekszym od normalnego.
Zatem nazwania/nazwiska Półtorak i Półtorniak kiedys wskazywaly na bardzo wysokiego mezczyzne, prawie pół raza wyzszego od przecietnego chlopa.
W starozytnosci, przed powstaniem Polski, kiedy nie bylo granic, slowianskie nazwanie ... Poltorak bylo znane w Europie, zatem jest starsze niz podaje prof. K.Rymut;
https://forebears.io/surnames/poltorak

Nazwisko Szopa wg danych zebranych przez Pania Ewe Szczodruch; Szopa - 1251 od szopa ‘drewniany budynek gospodarczy; buda’, też od staropolskiego ‘łuczywo’.
Nazwanie Szopa powstalo od staroslowianskiego nazwania Sopa. Wedlug danych Przodkowie/forebears.io nazwanie/nazwisko Sopa jest bardzo starym nazwaniem ktore dotarlo do Polwyspu Indyjskiego, wiec musialo istniec juz ponad 4 tysiace lat temu;
https://forebears.io/surnames/sopa

Nazwisko Seweryn - 1577 od imienia Seweryn, pochodzenia łacińskiego; Severinus jest formą wtórną w stosunku do Severus utworzoną przy użyciu przyrostka inus. W Polsce imię notowane od XIV wieku.
Jesli podliczysz w krajach europejskich obecnie noszone nazwiska zapisane jako Seweryn, Severin i Severina [nazwisko zony], bedziesz zaskoczony, ze nazwanie/nazwisko Seweryn jest nazwaniem staroslowianskim, a nie niemieckim ;
https://forebears.io/surnames/seweryn
https://forebears.io/surnames/severin
https://forebears.io/surnames/severina

Pozdrawiam - Wladyslaw
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Ewa_SzczodruchOffline
Temat postu: Pochodzenie nazwisk Półtorniak, Szopa i Seweryn.  PostWysłany: 15-12-2019 - 09:08
Zasłużony
Sympatyk


Dołączył: 10-12-2006
Posty: 4116
Skąd: Toruń
Status: Offline
Witam Smile

Turlej - od turlać 'tulać, toczyć'.

Według prof. Rymuta, oczywiście.

_________________
Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
MarsylkaOffline
Temat postu: Pochodzenie naziwska: Gęt  PostWysłany: 16-12-2019 - 13:53
Sympatyk


Dołączył: 23-05-2016
Posty: 608

Status: Offline
Dzień dobry. Mam jedno nazwisko, kilka form - od czego mogą pochodzić? Podstawowe: Gęt. Odmiany: Gent, Gient, Ginta. Parafia: Zeńbok.
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Wojciech_JędrasikOffline
Temat postu: Pochodzenie nazwisk Samołyk i Samułek  PostWysłany: 16-12-2019 - 13:53
Sympatyk


Dołączył: 25-01-2016
Posty: 70

Status: Offline
Dzień dobry,

Będę wdzięczny za wyjaśnienie pochodzenia nazwiska Samołyk i Samułek. To drugie pewnie jest zniekształconą wersją pierwszego, bo obydwu użył kolejno ten sam człowiek zawierając dwa małżeństwa. Przodkowie mieszkali w okolicach Sandomierza, przypuszczalnie w parafii Zaleszany.

Pozdrawiam,
Wojciech
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Wyświetl posty z ostatnich:     
Skocz do:  
Wszystkie czasy w strefie GMT - 12 Godzin
Napisz nowy temat   Ten temat jest zablokowany bez możliwości zmiany postów lub pisania odpowiedzi
Zobacz poprzedni temat Wersja gotowa do druku Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zobacz następny temat
Powered by PNphpBB2 © 2003-2006 The PNphpBB Group
Credits
donate.jpg
Serwis Polskiego Towarzystwa Genealogicznego zawiera forum genealogiczne i bazy danych przydatne dla genealogów © 2006-2024 Polskie Towarzystwo Genealogiczne
kontakt:
Strona wygenerowana w czasie 1.551391 sekund(y)