Serwis Polskiego Towarzystwa Genealogicznego

flag-pol flag-eng home login logout Forum Fotoalbum Geneszukacz Parafie Geneteka Metryki Deklaracja Legiony Straty
piątek, 29 marca 2024

longpixel


Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu
Zobacz poprzedni temat Wersja gotowa do druku Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zobacz następny temat
Autor Wiadomość
Krzysiek60Offline
Temat postu: Ordak Wincenty (1862-1919) w armii carskiej  PostWysłany: 27-12-2018 - 00:03
Sympatyk


Dołączył: 14-09-2016
Posty: 52

Status: Offline
Witam serdecznie,
bardzo proszę o pomoc w znalezieniu informacji o służących w armii carskiej kilku członków mojej rodziny:
1 Stanisław Wołowski syn Antoniego urodzony w Sokolnikach parafia Modlna 24.04.1885 r. (podobno zaginął w carskiej Rosji jeszcze przed I wojną światową),
2 Józef Personowski/Persanowski syn Stanisława ur. w Popielawach parafia Łaznów 21.04.1879 r.,
3 Karol Radomski syn Tomasza ur. około 1879/84 r. w Witowie ? gdzieś w końskiem. Mam informację, że dwaj ostatni powrócili z wojny i byli odnotowani w biurze meldunkowym Łodzi w 1919 r. jako powracający z terytorium Niemiec. Nie wiem czy jako zwolnieni jeńcy wojenni czy być może jako żołnierze niemieccy. Nie posiadam żadnej wiarygodnej informacji z przebiegu ich służby wojskowej. Serdecznie dziękuję za ewentualną pomoc.
Krzysiek
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Klaudia_CzOffline
Temat postu: Ordak Wincenty (1862-1919) w armii carskiej  PostWysłany: 27-12-2018 - 16:47
Sympatyk


Dołączył: 06-07-2016
Posty: 228
Skąd: Niwiska Górne
Status: Offline
Szukam informacji o Ignacym Kotynia, urodzonym 24 października 1885 r. w Zalesiakach parafia Działoszyn (łódzkie) zmarł w Niwiskach 10 czerwca 1968 r. Syn Michała i Agnieszki z Bociągów. W 1911 wziął ślub w rodzinnej parafii z Marianna Wiktor z Niwisk.
Rodzinna wieść glosi, że pradziadek był w wojsku carskim i prawdopodobnie dał nogę i szedł do Niwisk trzy miesiące z Lwowa czy z Kijowa.
Nie wiem, gdzie szukać, słyszałam też historie porcelanowej fajki, która ponoć dostał od cara, chociaż podobno dziadziuś lubił bajdurzyć Smile

_________________
Pozdrawiam,
Klaudia Czarnecka 😉
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Grazyna_GabiOffline
Temat postu: Ordak Wincenty (1862-1919) w armii carskiej  PostWysłany: 27-12-2018 - 20:11
Sympatyk


Dołączył: 02-01-2010
Posty: 3266
Skąd: Hamburg
Status: Offline
Na listach strat z IWS jest kilka osob o tym nazwisku ale Ignacego nie widze.
Jest Michal - brak blizszych informacji ale troche pasuje do Twojej opowiesci:
Котыня (Котиня, Котиния, Котыния) Михаил
Должность/Звание
рядовой
Воинская часть
8-й пехотный полк
Дата события
29.08.1914
Место события
Гумбиннен
Тип документа
Карточки военнопленных
Z zalaczonego dokumentu wynika, ze ow Michal bral udzial w bitwie pod Gąbinem
i 29.08.1914 dostal sie do niewoli niemieckiej, lagier Neuhammer ( obecnie chyba Swietoszow).
https://gwar.mil.ru/heroes/chelovek_ple ... 26page%3D1
https://pl.wikipedia.org/wiki/Bitwa_pod_G%C4%85binem
https://www.google.com/search?q=Neuhamm ... jH3HUYX1M:
Na uwage zasluguje jeszcze jeden Michal.
Котыня Михаил
Должность/Звание
рядовой
Воинская часть
47-й пехотный Украинский полк
Место рождения
Калишская губ., Велюнский уезд
Причина выбытия
пропал без вести
Дата события
27.04.1915
Место события
м. Беске
Тип документа
Именные списки потер
Pochodzil z gub. kaliskiej, z powiatu wielunskiego, zaginal bez wiesci 27.04.1915 w miejscowosci Beske?*,
katolik, kawaler.
* prawdopodobnie chodzi o Besko w podkarpackim
https://gwar.mil.ru/heroes/chelovek_don ... 26page%3D1

Pozdrawiam
Grazyna
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Ordak_Andrzej1Offline
Temat postu: Re: Ordak Wincenty (1862-1919) w armii carskiej  PostWysłany: 28-12-2018 - 07:59
Sympatyk


Dołączył: 17-11-2011
Posty: 12

Status: Offline
Irena_Powiśle napisał:
Mogę powiedzieć tylko z własnego doświadczenia.
Doświadczenia innych osób mogą różnić się.

Na ile wiem do wojska pobór był w wieku 21 lat.
Ale przepisy zmieniały się i trzeba patrzyć jak to działo się w szczegółach.
Służba trwała 7 lat (znów trzeba zobaczyć czy tak było w tym okresie czy nie) i wtedy osoba w wieku 34 lat po wojsku mogła być już rezerwistą.

Wszystkie - prawie wszystkie - dokumentu dotyczące wojska carskiego znajdują się w RGWIA - w rosyjskim państwowym wojskowym archiwum historycznym.

Można złożyć wniosek na kwerendę na tamtej stronie
http://ргви ... rosy.shtml
i czekać na odpowiedź.

Odpowiedź powinna przyjść mailowo i będzie napisane że warunki kwerendy są takie:
- od początku umowa na wstępne poczukiwanie. Koszt tych poszukiwań wynosi około 15-20 euro (opłata to ruble);
- jeśli coś znajdą to piszą o tym list, że znanleziono. Wtedy nowa opłata - albo za list informacyjny, to jedna cena, albo za skany - cena już inna.

W tym pierwszym mailu pytają czy jest zgoda na takie warunki czy nie.
Jeśli tak, to wysyłają tą umowę ZWYKŁĄ pocztą na adres domowy.
Oczewiście że dla umowy są potrzebne dane - imię, nazwisko, adres domowy i numer dokumentu tożsamości.
Potem trzeba zrobić opłatę i wysłać też pocztą tą umowę do archiwum.

W tym pierwszym mailu jest napisane że archiwum niestety nie posiada wszystkich dokumentów wojskowych tego okresu. Chociaż terytorium tego archiwum to dobra dzielnica.

Byłam w tym archiwum 2 lata temu.
Czytenia bardzo mała i trzeba zamawiać termin i dokumenty wcześniej.

Jest dość duża kartoteka i kartoteka on-line też i praca nad tą katroteką trwała.
Szukałam w kartkach papierowych interusującej mnie osoby, nie było takiego nazwiska.

Po dwóch latach otrzymaliśmy dokumenty z innego archiwum, federalnego. I była tam informacja że osoba ta w wojsku była, jedna z całej rodziny (było 3 braci, chyba wylosował). W jakiej jednosce i z jakiego powodu zwolniona.
http://statearchive.ru/

Może za 2 lata ta kartoteka jest dopełniona, mam nadzieję
Teraz w tej on-line wyszukiwarce bohaterów I WŚ też znalazłam interesujące mnie nazwisko - powtarzam że na kartkach papierowych 2 lata temu tego nie znalazłam. Po prostu tego tam nie było.

Oprócz archiwum wojskowego +archiwum federalnego istnieje jeszcze archiwum historii politycznej.
http://www.rgaspi.su/
Tam też może przypadkiem coś znaleziono, chociaż okres i tematy są inne.

byłam trochę szokowana że w archiwum miasta Moskwa są dość dużo dokumentów dotyczących innych miast m.i. Warszawy też.
https://cgamos.ru/
Chociaż to już nie jest tematem Służba w wojsku carskim.

To wszystko dotyczy archiwa moskiewskie.
Kiedy szukaliśmy czegoś z okresów wojennych w archiwach innych miast Rosji i b. ZR, to w większości jest napisane że te zespoły po II WŚ trafiły do Moskwy - chyba był taki rozkaz.

Mam nadzieję że czymś pomogła.


Dziękuję za odpowiedż. Twoje wyjaśnienia potwierdziły i ugruntowały moje wcześniejsze ustalenia, a jednocześnie wiem gdzie ewentualnie szukać dalej.
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
m.szymankiOffline
Temat postu: Re: Ordak Wincenty (1862-1919) w armii carskiej  PostWysłany: 28-12-2018 - 11:55
Sympatyk


Dołączył: 12-12-2017
Posty: 41

Status: Offline
Witam,

Niestety bariera językowa jest zbyt duża (mimo lat spędzonywch w podstawówce na nauce). i musze prosic o pomoc w znalezieniu informacji o przodku, który służył w armii carskiej - dane mam z aktu slubu (. Data: 25 stycznia /7 lutego/ 1904 roku.): Feliks Szymański lat 25 (ur. 1879r.), kawaler, rolnik, żołnierz bezterminowo urlopowany, urodzony i zamieszkały w Sułkowie parafii Winnica, syn Konstantego i Marianny z Serwatowskich [tak jest w tym akcie, wg mnie jest błąd i poprawnie nazwisko brzmi Gerwatowskich] małżonków Szymańskich.

Z góry dziękuję
Maciek Szymański
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Klaudia_CzOffline
Temat postu: Re: Ordak Wincenty (1862-1919) w armii carskiej  PostWysłany: 28-12-2018 - 23:09
Sympatyk


Dołączył: 06-07-2016
Posty: 228
Skąd: Niwiska Górne
Status: Offline
Grazyna_Gabi napisał:
Na listach strat z IWS jest kilka osob o tym nazwisku ale Ignacego nie widze.
Jest Michal - brak blizszych informacji ale troche pasuje do Twojej opowiesci:
Котыня (Котиня, Котиния, Котыния) Михаил
Должность/Звание
рядовой
Воинская часть
8-й пехотный полк
Дата события
29.08.1914
Место события
Гумбиннен
Тип документа
Карточки военнопленных
Z zalaczonego dokumentu wynika, ze ow Michal bral udzial w bitwie pod Gąbinem
i 29.08.1914 dostal sie do niewoli niemieckiej, lagier Neuhammer ( obecnie chyba Swietoszow).
https://gwar.mil.ru/heroes/chelovek_ple ... 26page%3D1
https://pl.wikipedia.org/wiki/Bitwa_pod_G%C4%85binem
https://www.google.com/search?q=Neuhamm ... jH3HUYX1M:
Na uwage zasluguje jeszcze jeden Michal.
Котыня Михаил
Должность/Звание
рядовой
Воинская часть
47-й пехотный Украинский полк
Место рождения
Калишская губ., Велюнский уезд
Причина выбытия
пропал без вести
Дата события
27.04.1915
Место события
м. Беске
Тип документа
Именные списки потер
Pochodzil z gub. kaliskiej, z powiatu wielunskiego, zaginal bez wiesci 27.04.1915 w miejscowosci Beske?*,
katolik, kawaler.
* prawdopodobnie chodzi o Besko w podkarpackim
https://gwar.mil.ru/heroes/chelovek_don ... 26page%3D1

Pozdrawiam
Grazyna

Ignacy miał brata Michała ur. w 1891 r. (ojciec, również Michał, nie żył od 1896 bodajże roku), który w 1911 brał ślub również w rodzinnej parafii, rok później urodziło mu się dziecko, gubernia kaliska, powiat wielunski się zgadza, ciekawe, czy to faktycznie on, dziękuję bardzo za informacje

_________________
Pozdrawiam,
Klaudia Czarnecka 😉
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Krzysiek60Offline
Temat postu: Re: Ordak Wincenty (1862-1919) w armii carskiej  PostWysłany: 29-12-2018 - 17:38
Sympatyk


Dołączył: 14-09-2016
Posty: 52

Status: Offline
Prośba o pomoc w poszukiwaniu polskich żołnierzy w carskiej i cesarskiej armii przed i w okresie I wojny światowej. Czy istnieją w Niemczech i Rosji jakieś inernetowe strony do takich właśnie poszukiwań. Panie - Grażyna i Irena często podają dane z rosyjskiego archiwum pierwszowojennego, ale czy Rosjanie i Niemcy udostępniają stan personalny swych sił zbrojnych w okresie poprzedzającym wojnę? Mam informacje o służbie wojskowej moich krewnych w obu armiach, ale nie potrafię namierzyć żadnego śladu ich służby.
1 Stanisław Wołowski syn Antoniego urodzony w Sokolnikach parafia Modlna (okolice Zgierza i Łodzi) 24.04.1885 r. Rodzinny przekaz głosi, że podobno zaginął w carskiej Rosji jeszcze przed I wojną światową. Brak aktu zgonu w parafii, chociaż wielokrotnie napotykałem przesyłane przez armię rosyjską informacje o śmieci żołnierza do właściwej mu parafii.
2 Józef Personowski/Persanowski syn Stanisława ur. w Popielawach parafia Łaznów 21.04.1879 r.. Przekaz rodzinny podaje jego udział w nieznanej mi bitwie. Miał tam odnieść poważne rany. Niestety nie wiem, który z zaborców powołał go do wojska.
3 Karol Radomski syn Tomasza ur. około 1879/84 r. w Witowie ? gdzieś w końskiem. Mam informację, że dwaj ostatni powrócili z wojny i byli odnotowani w biurze meldunkowym Łodzi w 1919 r. jako powracający z terytorium Niemiec. Nie wiem czy jako zwolnieni jeńcy wojenni czy być może jako żołnierze niemieccy. Nie posiadam żadnej wiarygodnej informacji z przebiegu ich służby wojskowej.
Serdecznie dziękuję za ewentualną pomoc. Nie poddaję się i drążę temat od kilku miesięcy. Napotykam źródła albo pisane gotykiem albo cyrylicą. Z gotykiem i niemieckim ewidentnie sobie nie radzę. Bardzo proszę o pomoc
Krzysiek
Very Happy Very Happy Very Happy Very Happy Very Happy Very Happy
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Grazyna_GabiOffline
Temat postu: Re: Ordak Wincenty (1862-1919) w armii carskiej  PostWysłany: 29-12-2018 - 19:23
Sympatyk


Dołączył: 02-01-2010
Posty: 3266
Skąd: Hamburg
Status: Offline
Krzysiek,
Gdyby te osoby pojawialy sie w dostepnych zdrodlach to bys juz je mial.
Zamieszkiwaly w zaborze rosyjskim a wiec podlegaly carowi.
Z Twojej listy nie ma nikogo w zadnej armii.
Pojawia sie jedna osoba o nazwisku i imieniu - Stanisław Wołowski - ale to raczej nie Twoj.
Воловский Станислав
Воинская часть
120-й пехотный Серпуховский полк
Место рождения
Варшавская губ., Гурце
Место события
Гродно
Тип документа
Карточки военнопленных
skan
https://gwar.mil.ru/heroes/chelovek_ple ... 1%83%D1%81
Wolowski Stanislaw, 120 Sierpuchowski Pulk Piechoty, ur. Gurce ?, gub. warszawska, dostal sie do
niewoli (chyba) w Grodnie. Rodzaj dokumentu - kartoteka wzietych do niewoli.
Personowski/Persanowski - to nazwisko wogole sie nie pojawia, jakby nie istnialo.

Pozdrawiam
Grazyna
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Krzysiek60Offline
Temat postu: Re: Ordak Wincenty (1862-1919) w armii carskiej  PostWysłany: 29-12-2018 - 19:44
Sympatyk


Dołączył: 14-09-2016
Posty: 52

Status: Offline
Serdecznie dziękuję za szybką odpowiedź. Z braku źródeł można jedynie snuć domysły, ale jak dobrze odczytuję Twoją wskazówkę dwóch moich krewnych powracających z terytorium Niemiec po pierwszej wojnie należy raczej traktować jako jeńców z rosyjskiej armii? Nie znam daty powołania ich do służby i dlatego waham się nadal w jakiej armii ich poszukiwać. Obaj mieszkali w Łodzi a tutaj bardzo szybko pojawili się Niemcy po tak zwanej bitwie łódzkiej. Nie wiem czy werbowano do cesarskiej armii Polaków z terenu dawnej Kongresówki już w trakcie wojny? Może ktoś z Państwa o tym słyszał?
Jeszcze raz serdecznie dziękuję Grażynie,
Krzysiek Very Happy
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Pawel_SzalaOffline
Temat postu: Re: Ordak Wincenty (1862-1919) w armii carskiej  PostWysłany: 24-01-2019 - 23:20
Sympatyk


Dołączył: 02-08-2018
Posty: 13

Status: Offline
Poszukuję mojego prapradziadka Józefa Szali. Urodzony w roku 1868, a w roku 1897 pojawia się informacja, iż był żołnierzem wojska carskiego imperatorskiego. Z tego, co wyczytałem, to pobór w tym okresie odbywał się w wieku 21 lat na lat 5 zasadniczego i 12 rezerwowego. Dziadek zamieszkiwał na pustkowiu Szale we wsi Klonowa. Obok była jeszcze miejscowość Leliwa. Uprzejmie proszę o pomoc.
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
MihaborOffline
Temat postu: Re: Ordak Wincenty (1862-1919) w armii carskiej  PostWysłany: 25-01-2019 - 09:41
Sympatyk


Dołączył: 04-05-2012
Posty: 186
Skąd: Rosja
Status: Offline
Цербст лагерь военнопленных переведён из Касселя.

Grazyna_Gabi napisał:
Krzysiek,
Gdyby te osoby pojawialy sie w dostepnych zdrodlach to bys juz je mial.
Zamieszkiwaly w zaborze rosyjskim a wiec podlegaly carowi.
Z Twojej listy nie ma nikogo w zadnej armii.
Pojawia sie jedna osoba o nazwisku i imieniu - Stanisław Wołowski - ale to raczej nie Twoj.
Воловский Станислав
Воинская часть
120-й пехотный Серпуховский полк
Место рождения
Варшавская губ., Гурце
Место события
Гродно
Тип документа
Карточки военнопленных
skan
https://gwar.mil.ru/heroes/chelovek_ple ... 1%83%D1%81
Wolowski Stanislaw, 120 Sierpuchowski Pulk Piechoty, ur. Gurce ?, gub. warszawska, dostal sie do
niewoli (chyba) w Grodnie. Rodzaj dokumentu - kartoteka wzietych do niewoli.
Personowski/Persanowski - to nazwisko wogole sie nie pojawia, jakby nie istnialo.

Pozdrawiam
Grazyna

_________________
Pozdrawiam,
Michaił
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
m.szymankiOffline
Temat postu: Re: Ordak Wincenty (1862-1919) w armii carskiej  PostWysłany: 25-01-2019 - 10:47
Sympatyk


Dołączył: 12-12-2017
Posty: 41

Status: Offline
A czy wiadomo może, do jakich jednostek byłi rekrutowani żołnierze z poszczególnych powiatów / okolic? Interesuje mnie obszar Pułtusk / Nasielsk / Płońsk / Ciechanów. Czy nie było na to reguły?

Pozdrawiam,
Maciek Szymański
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
JMrozowskiOffline
Temat postu:   PostWysłany: 26-01-2019 - 01:09
Zasłużony
Sympatyk


Dołączył: 23-08-2015
Posty: 58
Skąd: Warszawa
Status: Offline
Witam

Poszukuję informacji na temat Daniela Koprianiuk, urodzonego w 1875 roku we wsi Jeziory gmina Łosice (wówczas gmina Czuchleby, powiat konstantynowski), syna Mikołaja i Marianny z domu Owczarczuk.

Akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/35/2194/0/1 ... bHTCAUWx9A nr 38/1875 cerkiew prawosławna w Chotyczach.

Według przekazów ustnych zaginął w czasie Iwś i nie powrócił. Rodzina szukała go przez PCK, jednak bezskutecznie. Do dziś nieznana jest data i miejsce śmierci.

W archiwach znalazłem:
https://gwar.mil.ru/heroes/chelovek_gospital23825599/
chyba karta ze szpitala, z której wynika że był ranny w 1915 pod Szawlami

https://gwar.mil.ru/heroes/chelovek_nag ... e35010842/
krzyż św. Jerzego IV stopnia

https://gwar.mil.ru/heroes/chelovek_nag ... e35025090/
krzyż św. Jerzego III stopnia

https://gwar.mil.ru/heroes/chelovek_plen31355377/
https://gwar.mil.ru/heroes/chelovek_plen31296137/
https://gwar.mil.ru/heroes/chelovek_plen31355364/
https://gwar.mil.ru/heroes/chelovek_plen31293618/
https://gwar.mil.ru/heroes/chelovek_plen31293601/
https://gwar.mil.ru/heroes/chelovek_plen31349276/
kartoteki z których niewiele potrafię odszyfrować

Co jeszcze można odczytać z tych dokumentów? Co dalej, gdzie szukać?

Za wszelką pomoc bardzo dziękuję
Jerzy Mrozowski
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
zlotkoOffline
Temat postu:   PostWysłany: 26-01-2019 - 02:13
Sympatyk


Dołączył: 26-06-2009
Posty: 87

Status: Offline
Panie Jerzy,
na fiszkach są nazwy obozów lub lazaretów, w których Daniel Koprianiuk przebywał. Wymienione są m. in. Głogów, Wrocław, Łambinowice. Jest jeszcze informacja o strzaskaniu dolnej szczęki. Może to była przyczyna jego śmierci.
Pozdrawiam
Złotko
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Irena_PowiśleOffline
Temat postu:   PostWysłany: 26-01-2019 - 14:55
Zasłużony
Sympatyk


Dołączył: 22-10-2016
Posty: 2210

Status: Offline
A czy wiadomo może, do jakich jednostek byłi rekrutowani żołnierze z poszczególnych powiatów / okolic? Interesuje mnie obszar Pułtusk / Nasielsk / Płońsk / Ciechanów. Czy nie było na to reguły?
Regułów moim zdaniem nie było, może byli rekrutowani tam gdzie w tym momencie był niekomplekt?
nie jestem fachowczyni od wojska, ale przypuszczam że do jakiś przywelejowanych wojsk istniały warunki.
Ale była na ile wiem taka zasada że żołnierz rekrutowany powinien być jak można dalej od domu rodzinnego. Z powodów politycznych.
Te same zasady kontynuowano i w wojsku radzieckim. Nie z powodu tego żeby człowiek w jakiś sposób mógł oglądać świat) żeby nie dezerterował.
W wojsku spółczesnym rosyjskim te zasady zmienione.
Co jeszcze można odczytać z tych dokumentów? Co dalej, gdzie szukać ? po kolei- kartka:
1. Kuprianiuk Daniel s. Mikołaja -młodszy podoficer,149 Czarnomorski pułk piechoty, ranny 5 czerwca r.1915 w bitwie za Szawlami
Jest w Szpitalu w Piotrogrodzie, Szpital w Dworcu Zimnim, od 27.01.1917
2. 26.01.1917 jest nagrodzony Krzyżem Św. Jerzego 4 stopnia (dla żołnierzy)
Ew. numer nego Krzyża 845959
3. 15.02.1917 jest nagrodzony Krz. Św. Jerzego 3 stopnia (dla żołnierzy),
ołówkiem dopisek - numer symbolczy nagrody 169371
Dalej kartki jeńców
4. z tej kartki można zrozumieć tylko że trafił do niewoli na terenach Niemców
5. Na ile moge to zrozumieć, do niewoli trafił rannym i do szpitala w obozie.
Od początku był to obóz w Glogau - szpital polowy w Głogowie. tu miał numer 7905, zatym był przeprowadzony do Breslau/Wrocławia, tu miał numer 121
6. Przeprowadzony do Lamdsdorf - Łambinowice
a propos jest tam Muzeum jeńców wojennych, czy może jest sens tam napisać i zapytać? Dołączyć tą kartkę.
7. Przeprowadzony do szpitala we Wrocławiu, dolna szczęka.
8. Przeprowadzony ze szpitala w Tylzicie do szpitala w Glogau
w szpitalu w Tylży miał numer 5146, w Glogau N8 strzaskanie dolnej szczęki.
Ale może to są numery szpitale? nie wiem.
9. Szpital we Wrocławiu.
Niestety ie ma na tych kartkach żadnej daty i nie można ustalić chronologię.
Moim zdaniem powinno być Tylża/Głogów/Wrocław/Łambinowice.
PS.
Pomyślałam na ten temat. Ustaliłabym tak.
Był ranny NIE w bitwie pod Szawlami (bitwa miała miejsce 15-17.07.1915), a wsześniej, w walkach przed.
Dalej ranny trafił do niewoli i zaczęła się "podróż" szpitalna. Tylża, Głogów, Wrocław, zatym do szpitala obozowego w Łambrowicach.
A stąd był ew. wymieniony na rannego jeńca strony przeciwnej - czy mogła być taka mozliwość? Albo zwolniony jako ciężkoranny i przywieziony do szpitala w Spb (w tych latach Piotrogród).
Znalazłam artykuł o tym szpitalu, artykuł dośc nowy, 29.10.2018, z posiadania Towarzystwa lekarzy prawosławnych Republiki Karelia, autor p. Skopiec I.S.Był to szpital chirurgiczny dla żołnierzy.
Skopuję to w całości, może komuś przyda się, jest to w języku rosyjskim, tłumaczyć nie będę, przepraszam.
Dodam tylko że ten szpital był utrzymany m.i. na koszt CK i dziwnie że stąd była odpowiedź że o tej osobie nic nie wiadomo.
26.10 rannych z tego szpitala zaczęli przeprowadzić do szpitale innych. 28.10.1917 szpital był zamkniety.
Z tego może wynikać że KD albo zmarł w okresie 27/01/1917, albo trafił do innego szpitalu.
Może próbował wrócić z powrotem do Polski i zginął w drodze. Może został w Rosji.
Хирургический лазарет для нижних чинов Его Величества Наследника Цесаревича Великого Князя Алексея Николаевича в стенах Зимнего дворца
Доклад прозвучал на собрании ОПВРК 29.10.2018.Автор: Скопец И.С.
В годы Первой мировой войны в Петрограде в стенах Зимнего дворца, главной царской резиденции, решением Николая II и его семьи был развернут большой «хирургический лазарет для нижних чинов». По своему расположению, оснащению и медицинским силам он занимал особое место среди петроградских лазаретов и госпиталей. Лазарет просуществовал два года. За это время в России дважды сменилась власть. В Февральскую революцию лазарет пережил несколько тревожных дней, но остался в стенах дворца. Его судьбу решило Октябрьское восстание: через два дня после штурма лазарет был расформирован и закрыт. На протяжении многих лет о нем не было принято вспоминать, казалось, о его существовании забыли. В изданиях по истории Зимнего дворца о лазарете упоминалось в лучшем случае одной строкой.
В Первую мировую войну в Петрограде появились многочисленные госпитали и лазареты для раненых. Они располагались в лечебных заведениях, государственных и общественных зданиях, особняках и частных квартирах. Содержались они за счет государства, Красного Креста, общественных и благотворительных организаций, на средства частных лиц. Но уже первый год войны показал, что этих усилий государства и общества недостаточно. Число раненых росло, и к лету 1915 г. возникла настоятельная необходимость в увеличении количества госпиталей.
Эвакуационная часть русской армии и Красный Крест располагали необходимым медицинским персоналом, достаточным количеством инвентаря, но у них не хватало помещений для устройства госпиталей. В связи с этим правительство, не имея других возможностей, вынуждено было рассмотреть вопрос о предоставлении под лазареты дворцовых помещений в столице, загородных резиденциях и дворцах провинциальных городов. На специальном заседании от 27 июля 1915 г. Высочайшим повелением было решено создать лазарет в Зимнем дворце, отведя под него все парадные залы, кроме Георгиевского. Этот крупный хирургический лазарет – примерто на 1000 мест, предназначался только для нижних чинов. Все расходы по устройству взяло на себя Министерство двора, а расходы по оборудованию и содержанию отнесли на счет Красного Креста. На строительные работы было ассигновано 60-65 тыс. руб., затем предоставили дополнительные кредиты, и конечная цифра возросла до 85 тыс. руб. Датой начала создания лазарета считают 13 августа 1915 г.
Размещение лазарета в Зимнем дворце оказалось делом сложным и трудоемким. Были проведены малярные работы во всех залах, тщательно закрыты окна; пробиты новые дымоходы, установлены котлы и кипятильники, расширена водопроводная и канализационная сети. В госпитале оборудовали две перевязочные, операционную, кабинеты (рентгеновский, глазной и др.), лаборатории, ванные, душевые, служебные помещения. Ступени Иорданской лестница обшили досками, двери с лестницы в Фельдмаршальский зал наглухо закрыли. На верхних площадках занавесками отгородили столовые для врачей и сестер. Отдельной столовой для раненых не было. В залах закрыли вазы, лепные украшения и канделябры, часть статуй и картин перенесли в другие помещения. Для переноски статуй и картин Эрмитажем был командирован реставратор Н.А. Сидоров и скульптурный подмастерье М.К. Байкеев. В Николаевском, Гербовом, Александровском и Аванзале сняли блюда, солонки и кронштейны. Их пронумеровали, уложили в ящики и отправили на хранение в Бриллиантовую комнату. Стены в залах, где располагались лазаретные палаты затянули белым коленкором, а полы покрыли линолеумом. Дворцовые люстры не включали – к ним подвесили на шнурах по лампочке: ночью разрешались только лампы фиолетового цвета. Гербы в Гербовом зале зашили щитами, закрыли деревом канделябры в Николаевском зале и скульптуру в Иорданском вестибюле, сняли бюсты с кронштейнов Иорданского подъезда. В палатах под ножки кроватей подложили деревянные или стеклянные круглые подставки, чтобы предохранить паркет от продавливания. В операционной лазарета, которая располагалась в Колонном зале Второй запасной половины (ныне зал Миньяра «281), для защиты паркетов были установлены железные поддоны. В распоряжение лазарета передали помещение дворцовой аптеки.
Под госпитальные палаты отводились Аванзал, Восточная галерея, бОльшая часть Фельдмаршальского зала, Гербовый, Пикетный и Александровский залы, а также Николаевский зал, вмещавший почти двести кроватей, поставленных в четыре ряда перпендикулярно окнам. Петровский зал, который первоначально предназначался для дежурных врачей, превратили в палату для раненых после особо тяжелых операций. Часть Фельдмаршальского зала заняли перевязочной, вторая перевязочная и операционная располагались в Колонном зале. Надворные помещения около Колонного зала использовались для устройства стерилизационной и других приспособлений. В Зимнем саду и Иорданском подъезде находились ванные и душевые. Галерея 1812 г. служила для хранения белья, а в той ее части, где висел портрет Александра I, разместили рентгеновский кабинет. Поэтому было предложено снять четыре ряда портретов по обе стороны от портрета Александра I и вынуть из рамы портрет императора.
Помещения для сестер милосердия были отведены в надворных комнатах третьего этажа Седьмой запасной половины. Для дневного пребывания сестер предназначалась одна из комнат Второй запасной половины рядом с конным залом. Санитары размещались на хорах Николаевского и Аванзала. Для хранения одежды раненых создали своеобразный цейхгауз, ящики-ячейки в свободных конюшнях дворца.
Чтобы защитить раненых и работающих в лазарете от инфекционных заболеваний, раненых принимали только после двухсуточного пребывания на сортировочном пункте и тщательной дезинфекции. С этой же целью по распоряжению Красного Креста приобретался новый безопасный в санитарном отношении инвентарь. К сожалению, принятые меры не спасли лазарет от инфекций.
Вход в лазарет был с Иорданского подъезда, но на случай пожара сделали два запасных выхода – на Церковную лестницу (она служила для приема гостей) и на Комендантский подъезд. В ноябре, через месяц после открытия лазарета, число пожарных во дворце было увеличено на пять человек (до 14).
Красным Крестом был сформирован персонал лазарета: главный врач Александр Васильевич Рутковский, 24 врача (среди них главный хирург профессор Н.Н. Петров), 50 сестер милосердия, 120 санитаров, 26 человек хозяйственного персонала и 10 человек канцелярии.
В лазарете работали врачи различных специальностей: терапевты, окулисты, нейрохирурги, ларингологи, дерматологи. Главным терапевтом лазареты был Д.А. Соколов, нейрохирургом – А.Г. Молотков. В лазарете работал хирург Вальпакорн (или Мом-Чау) – сиамский принц, окончивший в России Пажеский корпус, а затем Военно-медицинскую академию.
Лазарет обслуживали сестры милосердия общины имени генерал-адъютанта М.П. Кауфмана, самой строгой и пользовавшейся заслуженной репутацией в Петрограде. Председательницей Общины была баронесса Варвара Ивановна Искуль фон Гиндельбандт. В лазарет направлялись только опытные, проверенные общиной сестры. Среди них были женщины из самых разных слоев общества: представительницы графских и княжеских фамилий, дворянки, дочери потомственных почётных граждан, унтер-офицеров, священников. В общине ценили не происхождение, а высокое профессиональное мастерство и соблюдение ее строгих правил.
Лазарет в Зимнем дворце был открыт 10 октября 1915 г. В Петроградских газетах об этом событии сообщалось сдержано. По распоряжению Императрица Александры Федоровны, на освящении лазарета присутствовали члены Царской семьи, лица, принимавшие участие в устройстве лазарета, а также больничный и служебный персонал. Лазарету было присвоено имя наследника престола: «Лазарет Его Императорского Высочества Наследника Цесаревича и Великого Князя Алексея Николаевича».
Солдатский лазарет в Зимнем дворце не был похож на другие. Он располагался в царской резиденции, его оборудовали по последнему слову науки и техники того времени, здесь использовали самые передовые методы лечения. Для лазарета был подобран высококвалифицированный медицинский персонал
В первые же месяцы медицинский персонал лазарета пришел к мысли о необходимости организовать мастерские для обучения раненых различным ремеслам. Мастерские (ткацкая, столярная, кустарная) располагались в трех небольших комнатах на Четвертой запасной половине Зимнего дворца. 28 января 1016 г. Император Николай II посетил госпиталь, осматривал мастерские, и раненые преподнесли ему свои изделия.
Для выздоравливающих раненых лазарет приобретал игры (шашки, домино, шахматы), музыкальные инструменты (гитары, балалайки), граммофоны и «волшебный фонарь». Все расходы были отнесены на счет Наследника.
Об удовлетворении духовных потребностей раненых заботились безвозмездно работавшие в лазарете многочисленные волонтеры. Они обучали грамоте, устраивали концерты, религиозно-нравственные чтения. Лазарет снабжали намного лучше других лечебных учреждений. Для раненых назначали дополнительное питание: какао, масло, яйца.
Для возможности отметить лучших служивших делу милосердия был Высочайше утвержден Знак Красного Креста. Участие в трудах Красного Креста могло быть отмечено и более скромно, для этого были созданы памятные знаки и жетоны..
После Февральской революции лазарет оставался в Зимнем дворце, занимая те же парадные залы. Об этом писал в своих дневниках Александр Блок в мае 1917 г.: «Потом мы обошли много зал. Большая часть – под лазаретом».
На следующий день после Октябрьского штурма лазарет являл собой печальную картину. Об этом мы читаем в «Воспоминаниях» сестры милосердия Н.В. Галаниной: «Я вошла в Иорданский подъезд. У входа стоял матрос с надписью «Заря свободы» на бескозырке… Первое, что бросилось в глаза и поразило – огромное количество оружия. Вся галерея от вестибюля до главной лестницы была завалена им и походила на арсенал…В лазарете — все перевернуто, все вверх дном… Старшая сестра сидела под арестом… Лежачие раненые были сильно напуганы штурмом дворца и все спрашивали будут ли еще стрелять».
26 октября раненых начали отправлять в другие лазареты. 28 октября лазарет был расформирован. Закрылась последняя страница в истории Императорского Зимнего дворца
.
http://opvrk.ru/?page_id=4043
Z tego wszystkiego o czym napisałam poradziłabym napisać do Muzeum w Łambrowicach, tym bardziej nadal trwa tam czasowa wystawa pod nazwą "W obcych mundurach. Polacy-jeńcy I wojny światowej”
http://www.cmjw.pl/ i szukać archiwum tego szpitala Piotrogrodskiego.
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Wyświetl posty z ostatnich:     
Skocz do:  
Wszystkie czasy w strefie GMT - 12 Godzin
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu
Zobacz poprzedni temat Wersja gotowa do druku Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zobacz następny temat
Powered by PNphpBB2 © 2003-2006 The PNphpBB Group
Credits
donate.jpg
Serwis Polskiego Towarzystwa Genealogicznego zawiera forum genealogiczne i bazy danych przydatne dla genealogów © 2006-2024 Polskie Towarzystwo Genealogiczne
kontakt:
Strona wygenerowana w czasie 0.763203 sekund(y)