Serwis Polskiego Towarzystwa Genealogicznego

flag-pol flag-eng home login logout Forum Fotoalbum Geneszukacz Parafie Geneteka Metryki Deklaracja Legiony Straty
czwartek, 28 marca 2024

longpixel


Napisz nowy temat   Ten temat jest zablokowany bez możliwości zmiany postów lub pisania odpowiedzi
Zobacz poprzedni temat Wersja gotowa do druku Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zobacz następny temat
Autor Wiadomość
icecrypt
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Hajmowicz  PostWysłany: 15-11-2017 - 15:48
Sympatyk


Dołączył: 18-10-2016
Posty: 53
Skąd: Białystok
Serdecznie dziękuję @Ewa_Szczodruch oraz @Gawroński_Zbigniew.

Bardzo ciekawe jest wyjaśnienie z хайма. Nazwa miejscowości-uroczyska Małogruska powstała od mało grzęsko. Ponieważ tereny wokół były bagnami. Może sobie dopowiadam teorię, ale kresowe pochodzenie jest chyba najbardziej prawdopodobne.


Ostatnio zmieniony przez icecrypt dnia 16-11-2017 - 04:45, w całości zmieniany 2 razy
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Wladyslaw_MoskalOffline
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Hajmowicz  PostWysłany: 15-11-2017 - 16:49
Sympatyk


Dołączył: 25-04-2008
Posty: 1537

Status: Offline
icecrypt napisał:
Serdecznie dziękuję @Ewa_Szczodruch oraz @Gawroński_Zbigniew.

Bardzo ciekawe jest wyjaśnienie z хайма. Nazwa miejscowości-uroczyska Małogruska powstała od mało grzęsko. Ponieważ tereny wokół były bagnami. Może sobie dopowiadam teorię, ale kresowe pochodzenie jest chyba najbardziej prawdopodobne.

Proszę jeszcze o pochodzenie nazwisk:
Zubielik - z tej samej wsi co Hajmowicz
Puka (Puk) - podobno przeinaczony zapis nazwiska Puk; wieś Czarnowo powiat ostrołęcki; nazwisko należało do rodziny chłopskiej; z opowieści rodziny wynika, że niektórzy mieszkańcy wsi byli nazywani np. Puka Czerwony itp.


Dodam swoje 5 groszy o pochodzeniu nazwiska Hajmowicz.

Wg mnie pochodzi of tureckiego nazwiska lub imienia Haim, a wg Google oznacza kogos z wlosami, chyba obfitymi, skoro zasluzyl sobie na takie imie lub nazwisko.
Zydowskie nazwisko wlasnie powstalo na terenie Turcji.

To juz blisko Twojej pierwszej hipotezy. a Hajmowicz to syn Haima lub Hajma.

Pozdrawiam,
Wladyslaw
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
ROMAN_BOffline
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Hajmowicz.  PostWysłany: 15-11-2017 - 17:35
Sympatyk


Dołączył: 08-01-2012
Posty: 1192

Status: Offline
Witaj.

Hipoteza o geneza nazwiska Hajmowicz.

Pojawiły się już trzy ewentualne etymologie nazwiska Hajmowicz. Ze swojej strony dołożę jeszcze moje rozważania na jego temat, które moim zdaniem mogą coś mieć wspólnego z pochodzeniem tego nazwiska.

Nazwa osobowa Hajmowicz zapewne jest derywatem to znaczy, że jest mianem sufiksalnym, pochodzącym od podstawowego tematu, którym jest rdzeń Hajm-, do którego dołączono słowotwórczy sufiks -owicz [ hajm + owicz = hajmowicz; hajm-owicz ]. Rdzeń jaki i przyrostek z osobna niesie ze sobą zbiór jakiś informacji. Łącząc oba człony ze sobą tworzymy nowy wyraz, wyraz o nowym znaczeniu. Temat nazwiska jak i format może pochodzić z jednego języka albo z różnych języków, w tym przypadku są to hybrydy językowe.

Na Ruskie [ Rusińskie ] pochodzenie miana Hajmowicz może wskazuje sufiks –wicz [ -iewicz, -ewicz, -owicz ] ale nie jest to jedyna możliwość. W okresie staropolskim przyrostki -ewicz, -owicz, -iewicz występowały w czysto polskiej formie -ewic, -owic, -iewic. Pod wpływem ruskim, kresowym [ języka ukraińskiego, języka białoruskiego i pogranicza ) przyrostki te przyjęły formę -owicz, -ewicz, iewicz czyli końcowe -cz funkcjonuje już od wieku XV.
W literaturze nazwiska zakończone cząstką -owicz, -ewicz uważane są za nazwiska mieszczańskie. Niemniej jednak nie jest to pogląd dominujący. Początkowo nazwiska zakończone przyrostkiem -icz, -wicz, -owicz, -ewicz nosiła szlachta ruska [ bojarzy ] potem na skutek unii Korony Polskiej z Wielkim Księstwem Litewskim bojarzy zaczęli zmieniać swoje nazwiska na typowe polskie szlacheckie nazwiska zakończone sufiksem -ski. Z biegiem czasu nazwiska zakończone tymi sufiksami przyjmowali chłopi i mieszczanie. Z czasem sufiks -(ow)ic(z) / -(ew)ic(z) stał się strukturalnym przyrostkiem [ nie miał już znaczenia patronimicznego ] i był produktywnym sufiksem za pomocą, którego tworzono nazwiska od podstaw apelatywnych, rzadziej odimiennych, ale także od nazw etnicznych i nazw zawodu, nazw łacińskich oraz służył do polonizacji nazwisk obcych [ obce przyrostki zastępowano sufiksem -owicz; np. Heyderman – Heydrowicz ].
W XVII–XVIII wieku mamy do czynienia ze zmianą funkcji sufiksu -(ow)ic(z)/-(ew)ic(z) na znacznym obszarze Polski z pierwotnie patronimicznej, wskazującej na relacje syn – ojciec, na strukturalną, polegającą przede wszystkim na dziedziczeniu bez zmiany nazwiska z tym formantem, ale też na tworzeniu nazwiska uznawanego za lepsze, odbiegające od często apelatywnej podstawy - zgodnie ze stereotypem nazwiska miejskiego”. Nazwiska takie tworzone były głównie od podstaw odapelatywnych i współwystępują z nazwiskami tworzonymi przez dodanie wtórnych formantów z elementem -k- [ -kowicz, -kiewicz ] co być może wskazywałoby na procesy nobilitacyjne, jakie dokonywały się wówczas również w wielu innych regionach Polski.
Pierwotnie, typowo polskimi sufiksami w nazwiskach są końcówki: „-owic” i „-ewic”. Natomiast, nazwiska zakończone sufiksami „-owycz” i „-ewycz” jednoznacznie wskazują na ich ukraińskie pochodzenie. Na przestrzeni czasu i pod wpływem różnych czynników nazwiska polskie i białorusko – ukraińskie zakończone sufiksem „-owic”, ‘-(i)ewic”, „-owycz” i „-(i)ewycz” zaczęły mieć takie same końcówki, to jest „-owicz”, i „-(i)ewicz”. To spowodowało, że obecnie trudno jest ustalić jakie mają pochodzenie.


Zatem, nazwisko Hajmowicz prawdopodobnie mogło ukształtować się na dawnych kresach Rzeczpospolitej. Przyrostek -owicz w pierwotnym znaczeniu oznacza syna lub potomka kogoś o imieniu wskazanym w rdzeniu nazwiska. Tak więc, nazwa osobowa Hajmowicz z dużą dozą prawdopodobieństwa może być patronimikiem. To oznacza, że pierwszy Hajmowicz był synem Hajma [ nazwisko / przezwisko lub/i imię Hajm ]. To jest pierwsza hipoteza.

Miano Hajmowicz może być nazwiskiem strukturalnym, powstałym od nazwy osobowej Hajm. Dodanie sufiksu -owicz do miana Hajm mogło mieć na celu przydanie pierwotnemu nazwisku godności, lepszości w stosunku do innych nazwisk. Z drugiej strony nazwa osobowa Hajmowicz może być spolonizowanym nazwiskiem przy pomocy przyrostka -owicz. W tym przypadku będzie to hybryda językowa. To jest druga i trzecia hiporeza.

Pozostaje ustalić co może znaczyć i z jakiego języka pochodzić temat „hajm-„ w nazwie osobowej Hajmowicz. Tak więc:
1.
Wielce prawdopodobnym jest to, iż słowo „hajm” jest zdeformowanym, przekształconym zapisem graficznym niemieckiego apelatywu „heim”, który mógł być pierwszym członem jakiegoś innego nazwiska, albo być samoistnym mianem. Niemieckie słowo „heim” ma kilka znaczeń, to jest dom, domowy, mieszkanie, ognisko domowe, przytułek. Niemniej jednak posiada też inne znaczenia. Niemiecki wyraz „heim” pochodzi od germańskiego słowa haima, haimi ‘ojczyzna, miejsce zamieszkania, miejsce osiedlenia’; od średnio – wysoko – niemieckiego heim, hein ‘dom, ojczyzna’; od średnio – dolno – niemieckiego hëme ‘dom, ojczyzna’. Takim nazwiskiem może być, na przykład miano Heimman.
2.
Może od imienia Henryk Henryk. Henryk to imię pochodzenia germańskiego, pochodzi od dwóch słów: heim ‘dom’ oraz richi ‘bogaty’ i oznacza człowieka, który panuje w bogatym domu albo pan swojego rodu – hein występuje w znaczeniu ród.
3.
Może od imienia Haimo. Jest to imię pochodzenia germańskiego, genetycznie spieszczenie [ poprzez skrócenie ] imion dwuczłonowych z pierwszym elementem Heim- 'ojcowizna', np. Heimhard, Heimerad, Heimeran [ Emmeram ], Heimerich, Heimold, Heimhold itp. W źródłach pojawia się w postaciach Haymo, Aimo, Heymo, Hemmo. W Polsce jako imię było nie używane, ale występuje jako nazwisko Haymo, Haimo; Heymo, Haimo itp. Niemiecki odpowiednik tego imienia to: Haimo, Haymo, Heimo, Hemmo. W języku łacińskim występowało pod postacią: Haimo, Aimo, Haymo.
4.
Może od żydowskiego imienia męskiego Haim. Imię Haim jest pochodzenia hebrajskiego [ hebrajski: חַיִּים Ḥayyim; klasyczny hebrajski: (ħajjiːm) ] pochodzi od słowa oznaczającego "życie".

Pozdrawiam – Roman.
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Radomir_PyzikOffline
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Marer  PostWysłany: 15-11-2017 - 17:44
Sympatyk


Dołączył: 03-10-2016
Posty: 34

Status: Offline
Dziękuję Pani Ewo.
Radek
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
denker09Offline
Temat postu: Pochodzenie nazwisk - Denkowski  PostWysłany: 15-11-2017 - 18:14
Sympatyk


Dołączył: 13-11-2017
Posty: 57

Status: Offline
Witam
Czy ktos moze wie od czego moze pochodzic nazwisko Denkowski?
Dziekuje za pomoc Wink
Przepraszam ze wstawilo mi sie na glowna... Mialo byc do watku pochodzenie nazwisk cz 9... Przepraszam za pomylke...
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
denker09Offline
Temat postu: Pochodzenie nazwisk - Denkowski  PostWysłany: 15-11-2017 - 18:16
Sympatyk


Dołączył: 13-11-2017
Posty: 57

Status: Offline
Witam
Czy ktos moze wie od czego moze pochodzic nazwisko Denkowski?
Dziekuje za pomoc
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Ewa_SzczodruchOffline
Temat postu: Pochodzenie nazwisk - Denkowski  PostWysłany: 15-11-2017 - 18:54
Zasłużony
Sympatyk


Dołączył: 10-12-2006
Posty: 4116
Skąd: Toruń
Status: Offline
Witam Smile

Denkowski - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘poświęcony bogu Dionizosowi’; w Kościele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denkowski 1463- od nazwy miasta Dynów, dawniej Denów (przemyskie).

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

_________________
Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
denker09Offline
Temat postu:   PostWysłany: 15-11-2017 - 20:02
Sympatyk


Dołączył: 13-11-2017
Posty: 57

Status: Offline
Dziękuję ślicznie Smile
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
icecrypt
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Zubielik i Puka (Puk)  PostWysłany: 16-11-2017 - 04:43
Sympatyk


Dołączył: 18-10-2016
Posty: 53
Skąd: Białystok
Serdecznie dziękuję @Ewa_Szczodruch, @Gawroński_Zbigniew, @Wladyslaw_Moskal oraz @ROMAN_B.

Proszę jeszcze o pochodzenie nazwisk:
Zubielik - z tej samej wsi co Hajmowicz
Puka (Puk) - podobno przeinaczony zapis nazwiska Puk; wieś Czarnowo powiat ostrołęcki; nazwisko należało do rodziny chłopów; z opowieści rodziny wynika, że niektórzy dalecy krewni byli nazywani np. Puka Czerwony itp.
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Ewa_SzczodruchOffline
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Zubielik i Puka (Puk)  PostWysłany: 16-11-2017 - 05:37
Zasłużony
Sympatyk


Dołączył: 10-12-2006
Posty: 4116
Skąd: Toruń
Status: Offline
Zubielik

Puka 1136, Puk 1628 - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

_________________
Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
ROMAN_BOffline
Temat postu: Nasuro - rozważania o genezie nazwiska.  PostWysłany: 16-11-2017 - 19:36
Sympatyk


Dołączył: 08-01-2012
Posty: 1192

Status: Offline
Witaj Radku!

Rozważania o genezie nazwiska Nasuro.

Jakiś czas temu wywołałeś mnie do tablicy, raczej poprosiłeś abym spojrzał swoim okiem na etymologię nazwiska Nasuro. Spojrzałem i poniżej zamieszczam mój osobisty ogląd ewentualnej genezy tego nazwiska. Raczej będą to rozważania o przybliżonej genezie tej nazwy osobowej na podstawie zebranych informacji.
Nie wykluczam genezy nazwiska Nasuro [ Nasura ] przytoczonej przez panią Ewę Szczodruch, którą podała za profesorem Kazimierzem Rymutem. Według tej etymologii przedmiotowe nazwisko pochodzi „od niemieckich nazw osobowych Nas, Nase, te od średnio-wysoko-niemieckiego nase ‘nos’.”. W takim razie byłaby to jakiś derywat, utworzony od rdzenia „nas” za pomocą sufiksu -ur lub –ura(o). Temat nazwiska „nas(e)” jest niemieckim słowem a sufiks -ur(a, o ) jest polskiego pochodzenia. W takim razie byłaby to hybryda językowa niemiecko – polska. Chyba, że słowa „nas” jest obocznością wyrazu „nos” i w takim razie byłoby to polska nazwa osobowa. Słowotwórczy format -ur / -ura tworzy rzeczowniki [ nazwy ]. Za pomocą sufiks -ur zostały utworzone takie wyrazy jak: piechur, mazur, kocur, wilczur oraz ludowe formy tupu: miechur ‘miech, pęcherz’, szkodur ‘ szkodliwe zwierzę’, wichur ‘huragan’. Przy pomocy przyrostka -ura utworzono takie słowa jak: bzdura, niemczura, lisiura, szewczura, szlachciura i gwarowe, np. pakura ‘suszarnia’, papura ‘pusk’, pieczura ‘framuga w piecu’, łazura ‘łazęga’, żydura ‘żydówka’, ( za Henryk Gaertner, strona 287 ). Jak łatwo zauważyć przy pomocy foramtu -ura były tworzone też rzeczowniki [ nazwy ] o bardziej negatywnym zabarwieniu.
Jak wspominasz w swoim poście nazwiska powstawały w różnym czasie. Nazwa osobowa Nasura mogła powstać na skutek dość powszechnego zjawiska występującego przy tworzeniu nazwisk, które zwane jest zmianą paradygmatu [ dodane –a ]. Miało to na celu oddalenie pierwotnego znaczenia nazwiska [ Na(o)s-ur + a = Na(o)sura ].
Następną możliwością powstania miana Na(o)sura jest ta możliwość, która zakłada, iż nazwisko Na(o)sura jest mianem patronimicznym tak zwanym nazwiskiem dopełniaczowym. Dopełniacz odpowiada na pytanie kogo?, czego?. Inną cechą dopełniacza jest to, że określa on również stosunek własności [ odpowiada na pytanie czyj? ]. W tym przypadku ojciec / syn. Tak więc, czyj on jest? On jest Nasura. Ojciec Nasur a syn Nasura.
Przyrostek -ura, jak wspomniałem wyżej, tworzy też nazwy nacechowane ujemnie. Takim przykładem jest nazwa żydura. Miano żydura mówi nam też, że taka osoba jest pochodzenia/ narodowości żydowskiej. Jest nazwa Mazur [ Maz + ur = Mazur ].Mazurem [ Mazur ] na Kresach nazywano każdą osobę pochodzącą z Polski. W zasadzie Mazur to osoba pochodząca, mieszkająca na Mazowszu. Zatem, sufiks -ur/-ura ma też funkcję przy pomocy, której tworzono nazwy określające pochodzenie etniczne oraz miejsce, z którego pochodzi dana osoba. Na obszarze dzisiejszej Polski jest wieś o nazwie Nasy, która nosiła niemiecką nazwę Nassen, była to pierwotnie wieś rycerska. Obecnie położona ona jest w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Biskupiec. Miejscowość położona nad jeziorem Dadaj. Była to początkowo wieś rycerska.
http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geogra ... Tom_VI/929
Pod powyższym linkiem znajdziesz też wsie o nazwie: Nasuty, Nassutów i podobne.
W SGKP znajdziesz też inne wsie, np. Nossen, Nossendorf, Nosswitz, Nossin, Nossuta, Nosy, Nosy Poniatki, Nossyry [ Nasery ] itp.
http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geogra ... om_VII/187

Hipotetycznie rzecz biorąc nazwisko, o którego etymologię pytasz, pierwotnie mogło być przezwiskiem osoby, która miała duży nos, albo odnosiło się to do jakiś cech charakteru osoby tak przezwanej lub/i właściwego sposobu jej zachowywania się, np. wodzić kogoś za nos; nie wtykaj nosa w nie swoje sprawy; nie wychylaj nosa, to ci go nie przytrą; nie wścibiaj nosa, gdzieś nie dał grosza. To tylko kilka przysłów, które charakteryzuję różne cechy, które reprezentowała dana osoba. Miano to może też oznaczać osobę pochodzącą, urodzoną lub kiedyś mieszkającą w jakimś miejscu nazwanym, np. Nasy [ Nassen ], Nossen, Nosy. Może też oznaczać potomka osoby nazwanej, której miano zawiera się w rdzeniu nazwiska.

Radku, w swoim poście napisałeś też „(…).Co ciekawe w Federacji Rosyjskiej egzystuje całkiem spora populacja osób o nazwisku "Nasurow", przy czym chyba wszyscy pochodzą (a w znacznej części mieszkają) w Czeczenii i Dagestanie. Próbowałem wybadać od jakiego słowa/imienia może pochodzić to nazwisko w tamtejszych językach - i wygląda na to, że od żadnego. Jeden z moich informatorów stwierdził wprost, że od imienia przodka, koniec kropka, nic więcej nie wiem, według drugiego nazwisko wywodzi się od imienia Nasur, które z kolei ma pochodzenie arabskie - Mansur (zwycięzca), a pojawiło się na północnym Kaukazie w związku z ekspansją islamu. (…)”.
Faktycznie w Rosji występowało / występuje nazwisko: Насурдинов, Насурдинова, Насури, Насурлаев, Насурлаева, Насуро, Насуров ,Насурова, Насуртдинов, Насуртдинова. We wszystkich wymienionych nazwach osobowych można wyodrębnić człon Насур- ( Nasur- ): Насур-динов, Насур-динова, Насур-и, Насур-лаев, Насур-лаева, Насур-о, Насур-ов ,Насур-ова, Насур-тдинов, Насур-тдинова. Istnieją co prawda rosyjskie etymologie tych mian, ale żadna z nich nie wyjaśnia znaczenia tych nazwisk. Genezy tych mian mówią w jakim rejonie Rosji występowało konkretne nazwisko i w jakim czasie [ poczynając od końca XIII wieku ]. Tak więc jest to bardzo stare nazwisko lub/i imię, albo przydomek lub przezwisko. Niemniej jednak genezy te mówią, iż te miana mogą mieć rosyjskie, białoruskie, serbskie, jordańskie, eskimoskie, libijskie, karaimskie, bałkarskie [Bałkarzy to górski naród pochodzenia tureckiego. Zamieszkują głównie w autonomicznej republice Rosji na północnym Kaukazie, to jest w Kabardo-Bałkarii ], hindi. Zatrzymajmy się przy narodach słowiańskich, w tym przypadku rosyjskim, białoruskim, serbskim. We wszystkich tych trzech językach występuje słowo нос, w znaczeniu ‘nos’. Słowo нас w wyrazie нас-ур może być obocznością [ np. błąd pisarski, wadliwa wymowa, wpływ języka białoruskiego albo jakaś inna gwara lub język ] słowa нос ‘nos’ i w takim razie z jakiś prawdopodobieństwem słowo насур [ nasur ] może być równe słowu носур [ nosur ]. Oczywiście pamiętać też trzeba o niemieckim słowie nase ‘nos’. Oby nie było tak łatwo, przytoczę też jak w innych językach zapisywane jest słowo nos: łacina – nasus, litewski – nosis, ukraiński – ніс [носок ‘mały nosek’ ].

Radku, w swoim poście zawarłeś też informację mówiąca, że nazwisko Nasuro(a) występowało na obszarze dzisiejszej Białorusi oraz to, iż niektórzy z Twoich krewnych mogą nieć związek ze wschodnimi ludami, jak to napisałeś: „ (…), wśród moich krewnych pojawiają się co jakiś czas twarze sugerujące azjatycki rodowód. (…)”. Dodajesz też informację mówiącą, iż „(…), w rejonie Smorgoni istniało kiedyś osadnictwo tatarskie, zasilane "świeżą krwią" jeszcze w drugiej połowie 17 wieku.”. Są to istotne informacje.
Jedna z etymologii, powyżej wspomnianego nazwiska, to jest nazwy osobowej Насуров [ Nasurow ], mówi, że: „Насуров. Фамилия Насуров возникла из Хатынь (Беларусь). В сведениях поселения Углич - печник Леонид Насуров (1800). Латиницей - Nasurov или прозвище Насур, а национальность Иорданец в 87% случаях.”. Po polsku brzmi to mniej więcej tak: Nazwisko Nasurow pochodzi z Hatyń ( Białoruś ). Z informacji z rejonu Углич [ obwód jarosławski, Rosja ] – specjalista w zakresie budowy i naprawy pieców [ печник ] Leonidas Nasurow ( 1800 ). Łaciński – Nasurov lub nazwisko Nasur o narodowości jordańskiej w 87% przypadkach.
Хатынь [ Chatyń ] to nieistniejąca już wieś na Białorusi, która w roku 1943 została doszczętnie spalona przez SS-Sonderkommando Dirlewanger [ obecnie uroczysko, miejsce pamięci w rejonie łohojskim, obwodu mińskiego Białorusi ]. Wieś Chatyń oddalona jest od wsi Nowosiólki około 84 km to niezbyt daleko i osoby o nazwisku Nasurow [Насуров ], które mieszkały we wsi Chatyń, mogą mieć coś wspólnego z osobami o nazwisku Nasuro(a) ze wsi Nowosiólki. Miano Nasurow jest derywatem i zostało utworzone za pomocą sufiksu -ow od rdzenia Nasur [ Nasur + ow = Nasurow ]. Przyrostek -ow jest charakterystyczny dla rosyjskich nazwisk, można go też spotkać w białoruskich czy ukraińskich mianach. Przy pomocy rosyjskiego sufiksu -ов tworzone były odimienne nazwiska, na przykład: Aмфилов od imienia Aмфил [Aмфил + ов = Aмфилов ], Гaвpиилов od imienia Гaвpиил [Гaвpиил + ов = Гaвpиилов ]. W takim razie miano Насуров [ Nasurow ] pochodzi od imienia albo od przezwiska czy przydomka Насур [ Nasur ]. Wspomniana powyżej etymologia mówi, że wielce prawdopodobnym jest to, że nazwisko pochodzi od jordańskiego imienia Насур [ Nasur ]. Jordania to kraj arabski. Wniosek – miano Насур [ Nasur ] może pochodzić z kręgu imion arabskich, szerzej muzułmańskich. Wspomniałeś, w swoim poście, że „w rejonie Smorgoni istniało kiedyś osadnictwo tatarskie, zasilane "świeżą krwią" jeszcze w drugiej połowie 17 wieku.”. Rozumiem, że chodzi Ci miasto o polskiej nazwie Smorgonie [ po białorusku Смарго́нь ( Smarhoń ); po rosyjsku Сморго́нь ( Smorgoń ); po litewsku Smurgainys; w jidiz סמאָרגאָן ], które obecnie położone jest na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, stolica rejonu smorgońskiego. Miasto Smorgon oddalone jest od byłej wsi Chatyń około 120 km, od wsi około Nowosiółki około 34 km a od wsi 24 km. Skoro, jak piszesz, w okolica miasta Smorgon mieszkała licznie ludność tatarska, a Tatarzy to muzułmanie, to zapewne wśród imion tatarskich mogło występować imię Насур [ Nasur ].
Z informacji pochodzących z portalu o nazwie QUMUQ GÖRÜŞ - Кумыкский взгляд imię Насур [ Nasur ] jest starym imieniem występującym wśród krymskich tatarów.
Rosyjskojęzyczna strona QUMUQ GÖRÜŞ - Кумыкский взгляд poświęcona jest życiu codziennemu, historii i językowi Kumyków. Kumycy to naród mówiący językiem pochodzenia tureckiego. Zamieszkują oni środkowe obszary Dagestanu. Naród liczy około 503 tysięcy ludzi. Około X wieku przodkowie Kumyków osiedlili się w ich obecnych siedzibach. Kumycy wyznają islam sunnicki.
W roku 2015 ukazało się opracowanie noszące tytuł „История башкирских родов Гайна”, które zostało wydane w Ufie [ Уфа́ ] przez Институт гуманитарных исследований Республики Башкортостан. Opracowanie to dotyczy historii baszkirskiego rodu [ klanu ] Гайна. Baszkirzy to naród pochodzenia tureckiego, zamieszkujący głównie Baszkirię, bliski kulturowo, językowo i etnicznie z sąsiednimi Wołga-Ural Tatarami. Część Baszkirów uważa za swój język ojczysty tatarski oprócz, a czasami zamiast baszkirskiego. Baszkirowie są muzułmanami. Do palety imion baszkirskich zaliczane jest też imię, które w cyrylicy zapisywane jest Насур – Nasur.

Wiemy już, że wśród wielu ludów zamieszkujących wschodnie i dalekowschodnie rejony Rosji, i które wyznają islam, i które mówią różnymi językami, w tym i dialektami tureckimi występuje imię Насур – Nasur. Miim zdaniem imię Насур jest obocznością imienia Насир, Насыр, co wynika z różnorodności dialektów, języków, którymi mówią wspomniane narodowości. Rosyjscy etymolodzy tak piszą o genezie tego imienia: „Насир, Насыр, ан-Насир ( араб. ناصر‎ – < Победитель >, < Помогающий > ) – имя арабского происхождения, происходит от глагола < нср > – < помогать >, < даровать победу >. Имя является однокоренным с именами Мансур, Нусрат, Насреддин, Мустансир и со словами ансары, нусайриты и ан-насрания (христианство).”. Po krótce brzmi to tak: Nasur, Nasir, Nasyr, an-Nasir ( arabski ناصر‎ < Nasir >} – < zwycięzca >, < pomagamy > ) – imię arabskiego pochodzenia, wywodzi się od czasownika < nsr > – < pomagać >, < dać zwycięstwo >. Imię ma wspólne korzenie z imionami Мансур, Нусрат, Насреддин, Мустансир i ze słowami ансары, нусайриты и ан-насрания (христианство).
Znaczenie słów:
• aнсары – pomocnik, asystent Proroka, rdzenni mieszkańcy Medyny z plemion,
• нусайриты [ aлавиты ] – alawizm, alawizm. Nazwa dla szeregu religijnych grup islamskich.
Słownik polsko – arabski i arabsko – polski tak omawia znaczenie imienia Nasir, Nasser [ناصر‎ ]: Arabskie imię męskie o znaczeniu: asystować, wspierać, pomagać. Może mieć też oznaczać: sojusznik, zwolennik, bronić, wspierać, lipiec [ siódmy miesiąc w roku ( według kalendarza gregoriańskiego i juliańskiego ) ].

Sumując, tą część mojej wypowiedzi, z dużą dozą prawdopodobieństwa nazwisko Nasuro może być mianem prostym, równym imieniu Nasur [ Насур ], które wywodzi się z kręgu imion związanych ze światem ludów muzułmańskich wyznających islamem. Dodam też, iż ta nazwa osobowa Nasura mogła powstać na skutek dość powszechnego zjawiska występującego przy tworzeniu nazwisk, które zwane jest zmianą paradygmatu [ dodane -a ]. Miało to na celu oddalenie pierwotnego znaczenia nazwiska [ Nasur + a = Nasura ]. Idąc dalej następną możliwością powstania miana Nasura jest ta możliwość, która zakłada, iż nazwisko Nasura jest mianem patronimicznym tak zwanym nazwiskiem dopełniaczowym. Dopełniacz odpowiada na pytanie kogo?, czego?. Inną cechą dopełniacza jest to, że określa on również stosunek własności [ odpowiada na pytanie czyj? ]. W tym przypadku ojciec / syn. Tak więc, czyj on jest? On jest Nasura. Ojciec Nasur a syn Nasura.

Reasumując całość mojej wypowiedzi nazwisko Nasuro lub i Nasura mogło zostać urabiane za pomocą sufiksu samogłoskowego -o lub -a od miana Nasur. Sufiksy -a / -o był dość rozpowszechnione wśród wschodnich Słowian.

Radku, wyszło chyba ciekawie? Zaspokoiłem chyba Twoją ciekawość odnosząca się do genezy nazwiska Nasuro(a)? Przedstawiłem Ci tylko moje subiektywne spojrzenie na ewentualna etymologię tego nazwiska i ewentualne pochodzenie etniczne osób, które noszą wspomniane nazwisko. Raczej są to daleko idące rozważania i przypuszczenia oparte na Twoich i moich informacjach. Niestety brak jest istotnych danych a te, które są znane nie dają podstaw do jednoznacznego opowiedzenia się po któreś stronie. Moim zdanie geneza tego miana jest niejednoznaczna i niejasna. Mam nadzieję, że moje informacje pozwolą Ci na dalsze badanie historii i genezy osób noszących nazwisko Nasuro(a).

Jeśeli chodzi o etniczne pochodzenie osób noszących nazwisko Nasuro(a) to tylko test DNA dla celów genealogicznych, określający pochodzenie przodków, może to najprawdopodobniej rozstrzygnąć i ukazać z jakiego rejonu świata i z jakiej narodowości pochodzą Twoi przodkowie. Informacje te zapewne mogą rzucić wiele światła na ewentualną etymologię nazwiska Nasuro(a) oraz odpowiedzieć, w dość znacznym przybliżeniu, z jakich ludów mogą pochodzić Twoi przodkowie noszący nazwisko Nasuro(a). Wiem, że testy DNA dość drogie i czy Ty wykonasz takie testy zależy tylko od Ciebie i zasobności Twojego portfela.

Już na sam koniec dopowiem tylko, iż profesor Kazimierz Rymut mówił: „By w sposób prawidłowy podać genezę konkretnego nazwiska, trzeba by śledzić historię danej rodziny. Tak samo brzmiące dzisiejsze nazwiska dwu rodzin mogą mieć bowiem dwie różne genezy”. Natomiast, profesor Aleksander Brückner wielokrotnie pisał, że „my dziś nie rozumiemy znaczenia różnych słów używanych dawniej”. Tak więc tylko wszechstronna kwerenda różnych źródeł, w tym dokumentów historycznych i kwerenda genealogiczna może, choć nie musi, odpowiedzieć na pytanie od kogo, od czego, w jaki sposób oraz kiedy powstało konkretne nazwisko oraz rozwiać różne dylematy odnoszące się do pochodzenia społecznego. Natomiast o etnicznym pochodzeniu osób noszących nazwisko Nasuro(a) może pomóc genealogiczny test DNA, ale też nie musi dać 100% pewności.

Pozdrawiam – Roman.


Dodatkowe źródła - bibliografia:

Henryk Gaertner: Gramatyka współczesnego języka polskiego, Część III, 1, Słowotwórstwo; Książnica Atlas; Lwów – Warszawa 1934.
Wielki słownik ortograficzny PWN z zasadami pisowni i interpunkcji. Praca zbiorowa po redakcją Edwarda Polańskiego; Wydawnictwo Naukowe PWN, 2016.
Dereń Ewa, Polański Edward: Wielki słownik języka polskiego; Krakowskie Wydawnictwo Naukowe, Kraków 2012.


Ostatnio zmieniony przez ROMAN_B dnia 17-11-2017 - 14:45, w całości zmieniany 1 raz
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Gawroński_ZbigniewOffline
Temat postu:   PostWysłany: 16-11-2017 - 19:57
Sympatyk


Dołączył: 16-06-2015
Posty: 2694

Status: Offline
Zdumiewające, że brzmiące bardzo "kresowo" nazwisko Zubielik w Rosji, a przynajmniej w dostępnych mi indeksach nazwisk rosyjskich i rosyjskojęzycznych nie występuje. Innych nazwisk z "zubem" w podstawie naliczyłem.... 11 szpalt po 40 w każdej. Smile

_________________
Zbigniew
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
xtedek
Temat postu:   PostWysłany: 17-11-2017 - 09:08
Zasłużony
Sympatyk


Dołączył: 30-05-2016
Posty: 230

Romanie swego czasu napisałeś mi wręcz elaborat odnośnie pochodzenia nazwiska Tetkowski/Tetek

Od tego czasu pojawiło się u mnie kilka hipotez i jedną z nich jest znalezione w XVII i XVIII wiecznych metrykach nieco inne nazwisko:

Keccak, Ketcak, Kietek, Ketek

Później nazwisko to nie występuje. Czy jest możliwe, że wyewoluowało ono do postaci Tetek? Mam w tej chwili kilka takich śladów.

_________________
Kamil Tetkowski

Zbieram informacje o wszystkich Tetkowskich!
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Odwiedź stronę autora  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Ewa_SzczodruchOffline
Temat postu:   PostWysłany: 17-11-2017 - 10:31
Zasłużony
Sympatyk


Dołączył: 10-12-2006
Posty: 4116
Skąd: Toruń
Status: Offline
Witam Smile

Zapomniałam dopisać:

Zubielik - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

_________________
Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
rybolowOffline
Temat postu:   PostWysłany: 17-11-2017 - 11:35
Zasłużony
Sympatyk


Dołączył: 07-08-2014
Posty: 130
Skąd: Warszawa
Status: Offline
Witam,
czy mogę prosić o wyjaśnienie pochodzenia nazwiska MYSYK?
Z góry dziękuję.

_________________
Pozdrawiam, Robert
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Wyświetl posty z ostatnich:     
Skocz do:  
Wszystkie czasy w strefie GMT - 12 Godzin
Napisz nowy temat   Ten temat jest zablokowany bez możliwości zmiany postów lub pisania odpowiedzi
Zobacz poprzedni temat Wersja gotowa do druku Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zobacz następny temat
Powered by PNphpBB2 © 2003-2006 The PNphpBB Group
Credits
donate.jpg
Serwis Polskiego Towarzystwa Genealogicznego zawiera forum genealogiczne i bazy danych przydatne dla genealogów © 2006-2024 Polskie Towarzystwo Genealogiczne
kontakt:
Strona wygenerowana w czasie 0.852428 sekund(y)