Serwis Polskiego Towarzystwa Genealogicznego

flag-pol flag-eng home login logout Forum Fotoalbum Geneszukacz Parafie Geneteka Metryki Deklaracja Legiony Straty
czwartek, 28 marca 2024

longpixel


Napisz nowy temat   Ten temat jest zablokowany bez możliwości zmiany postów lub pisania odpowiedzi
Zobacz poprzedni temat Wersja gotowa do druku Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zobacz następny temat
Autor Wiadomość
MareGOffline
Temat postu:   PostWysłany: 04-10-2017 - 07:52


Dołączył: 27-09-2017
Posty: 7

Status: Offline
Dziękuję za "Martuszewskich". Co do drugiego nazwiska chodziło mi o DZIODZIO, nie DODZIO Wink

_________________
Poszukuję: Lawera, Buda, Biernaccy, Mróz (Tarnowiec, podkarpackie)
Gajda, Dzierżęga, Musiolik (Radlin, Jastrzębie-Zdrój, śląskie)
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
ROMAN_BOffline
Temat postu: Dziodzio - geneza nazwiska.  PostWysłany: 04-10-2017 - 09:31
Sympatyk


Dołączył: 08-01-2012
Posty: 1192

Status: Offline
Witaj!

Nazwisko Dziodzio.

W gwarze spiskiej apelatyw dziodzio znaczy ‘duży brzuch’. Zatem, nazwisko Dziodzio pochodzi od przezwiska Dziodzio a one od wyrazu pospolitego dziodzio ‘duży brzuch’. Tak więc pierwsza osoba zapewne była posiadaczem dość pokaźnych rozmiarów brzucha i od tej cechy fizycznej otrzymała przezwisko Dziodzio, które później stało się nazwiskiem dziedzicznych dla potomków tej osoby. Dodam też, że apelatyw dziodzio należy do synonimów różnordzennych.

Źródło:
Słownik spiskich wyrazów gwarowych, opracowanie pod kierunkiem Moniki Milaniak i Edyty Widy, Łapsze Niżne 2006.

Pozdrawiam – Roman.
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
B_BoaOffline
Temat postu: Dziodzio - geneza nazwiska.  PostWysłany: 05-10-2017 - 00:38
Zasłużony
Sympatyk


Dołączył: 01-03-2016
Posty: 173

Status: Offline
Witam!
Poszukuję etymologii nazwiska Sztymelski. Z grubsza wiem, że pochodzi od niemieckiego Stimm, estimme etc. Bardziej mnie jednak kłopoci, czy owe nazwisko mogło wyewoluować od innego o podobnym morfemie - Stimson, Stymson, które dziś już nie występuje.
Pozdrawiam : )
Ania
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
slawek_krakowOffline
Temat postu: Re: Geneza nazwiska Zarychta.  PostWysłany: 05-10-2017 - 09:50
Sympatyk


Dołączył: 19-11-2011
Posty: 650
Skąd: Kraków
Status: Offline
Jastrzebski_Wiktor napisał:
Bardzo dziękuję! Ten czasownik jest związany z jakimś konkretnym regionem Polski? Mówiąc szczerze dla mnie, jako krakusa było to zupełnie niezrozumiałe Smile


Witam

Oj tam, oj tam 😀Jam krakus i słowa typu wyrychtowć narychtować od dzieciństwa mi towarzyszą. Jak chodzi o nazwisko Zarychta, to pierwsze co by mi przyszło do głowy, to ktoś kto np. mieszka za Rychtą. A Rychta, Rychter to wójt mniej więcej, albo zgoła budynek w którym urzędował, ale to już bardziej u naszych południowych sąsiadów.

Pozdrawiam
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Gawroński_ZbigniewOffline
Temat postu:   PostWysłany: 05-10-2017 - 10:08
Sympatyk


Dołączył: 16-06-2015
Posty: 2694

Status: Offline
Ze źródłami się nie dyskutuje. Pan Roman jasno określił co podają źródła. Mi też nazwisko kojarzy się z... uczniem czeladnikiem. Egzaminy w gildii, czy jak to się tam ongiś nazywało to był Rycht. Rychter to mistrz, a zarychta to jego uczeń. Tak też podaje słownik gwar pruskich. Czy się mylę czy też jest to jedna ze ścieżek możliwych znaczeń nazwiska? Nie wiem.

Pozdrawiam pięknie.

_________________
Zbigniew
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Armusiewicz_BartoszOffline
Temat postu:   PostWysłany: 23-10-2017 - 11:54


Dołączył: 23-10-2017
Posty: 1

Status: Offline
Witam serdecznie,
Chciałbym prosić o pomoc w ustaleniu pochodzenia nazwiska
Armusiewicz

Z góry dziękuję za odpowiedzi,
Bartosz
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Rasinska_ElaOffline
Temat postu: Nazwiska Bassa, Lexander, Szajch  PostWysłany: 23-10-2017 - 14:56
Sympatyk


Dołączył: 25-11-2016
Posty: 72

Status: Offline
Szanowni Panstwo,

uprzejmie prosze o pomoc wszystkich, ktorzy mogliby mi pomoc ustalic skad wywodza sie nastepujace nazwiska (wszystkie pojawiaja sie w historii mojej rodziny na poczatku XIX wieku, potem znikaja) :

- Bassa - parafia Mileszki k. Lodzi, z czasem w polowie XIX wieku zmienia sie w Basinski. Na poczatku XIX wieku na tych terenach pojawiaja sie osadnicy pruscy, ale czy Bassa to moze byc nazwisko niemieckie?

- Lexander - parafia Pilica, zmienione z czasem na Grzesiak (!). Wydaje mi sie, ze moze to byc nazwisko szwedzkie...?

- Szajch - Konskie i okolice


Bede ogromnie wdzieczna za wszelkie pomysly / tropy / podpowiedzi skad mogli pochodzic moi przodkowie.
Z gory wielkie dzieki za pomoc.

Elzbieta
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Odwiedź stronę autora  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Owsiany_POffline
Temat postu:   PostWysłany: 23-10-2017 - 15:27


Dołączył: 03-02-2013
Posty: 3
Skąd: Hłudno
Status: Offline
Witam serdecznie,
Chciałbym prosić o pomoc w ustaleniu pochodzenia nazwiska
Owsiany

W sieci znalazłem informacje odnoszące się głównie do "owsa" ale kiedyś od pewnego człowieka słyszałem, że "owsiany" lub "owiesny" to nazwa dawnej funkcji na dworze/zamku. Nigdzie nie znalazłem jednak żadnych informacji na ten temat.

pozdrawiam
Paweł
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
ROMAN_BOffline
Temat postu: Owsiany, Owiesny.  PostWysłany: 23-10-2017 - 17:23
Sympatyk


Dołączył: 08-01-2012
Posty: 1192

Status: Offline
Witaj Pawle!

W roku 1902 w Warszawie ukazał się 3 tom Encyklopedii staropolskiej ilustrowanej Zygmunta Glogera. W tomie tym pod hasłem „Owies” między innymi czytamy: „(…).„Owiesny“ na dworach magnackich i królewskich zwał się urzędnik, zawiadujący obrokami. (…).”

Obrok – zwyczajowe określenie paszy przeznaczonej dla koni. W skład obroku wchodzi karma treściwa, głównie ziarno, np. owsa, jęczmienia oraz karma objętościowa, m.in. sieczka ze słomy. Jako obrok określa się również paszę podawaną koniom w drodze.

Mały herbarz nowogródzkiej szlachty z r. 1800.
Owsiany h. Rawicz

Pozdrawiam – Roman.
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
ROMAN_BOffline
Temat postu: Re: Armusiewicz.  PostWysłany: 23-10-2017 - 22:59
Sympatyk


Dołączył: 08-01-2012
Posty: 1192

Status: Offline
Witaj Bartoszu!

Poniżej zamieściłem trochę informacji o nazwisko Armusiewicz oraz moje rozważania o tej nazwie osobowej.

Armus + iewicz = Armusiewicz. Tak więc nazwisko składa się z tematu, którym jest rdzeń słowotwórczy armus– oraz z przyrostka –iewicz.
Nazwisko Armusiewicz może być nazwiskami ruskimi, kresowymi [ Ukraina, Białoruś i pogranicze ]. Na takie pochodzenie wskazuje sufiks –wicz [ -jewicz, -ewicz, -owicz ] ale nie jest to jedyna możliwość. W okresie staropolskim przyrostki -ewicz, -owicz, -iewicz występowały w czysto polskiej formie -ewic, -owic, -iewic. Pod wpływem ruskim, kresowym [ języka ukraińskiego, języka białoruskiego i pogranicza ) przyrostki te przyjęły formę -owicz, -ewicz, iewicz czyli końcowe -cz funkcjonuje już od wieku XV.
W literaturze nazwiska zakończone cząstką -owicz, -ewicz uważane są za nazwiska mieszczańskie. Niemniej jednak nie jest to pogląd dominujący. Początkowo nazwiska zakończone przyrostkiem -icz, -wicz, -owicz, -ewicz nosiła szlachta ruska [ bojarzy ] potem na skutek unii Korony Polskiej z Wielkim Księstwem Litewskim bojarzy zaczęli zmieniać swoje nazwiska na typowe polskie szlacheckie nazwiska zakończone sufiksem –ski. Z biegiem czasu nazwiska zakończone tymi sufiksami przyjmowali chłopi i mieszczanie. Z czasem sufiks -(ow)ic(z) / -(ew)ic(z) stał się strukturalnym przyrostkiem [ nie miał już znaczenia patronimicznego ] i był produktywnym sufiksem za pomocą, którego tworzono nazwiska od podstaw apelatywnych, rzadziej odimiennych, ale także od nazw etnicznych i nazw zawodu, nazw łacińskich oraz służył do polonizacji nazwisk obcych [ obce przyrostki zastępowano sufiksem –owski; np. Heyderman – Heydrowicz ].
W XVII–XVIII wieku mamy do czynienia ze zmianą funkcji sufiksu -(ow)ic(z)/-(ew)ic(z) na znacznym obszarze Polski z pierwotnie patronimicznej, wskazującej na relacje syn – ojciec, na strukturalną, polegającą przede wszystkim na dziedziczeniu bez zmiany nazwiska z tym formantem, ale też na tworzeniu nazwiska uznawanego za lepsze, odbiegające od często apelatywnej podstawy - zgodnie ze stereotypem nazwiska miejskiego”. Nazwiska takie tworzone były głównie od podstaw odapelatywnych i współwystępują z nazwiskami tworzonymi przez dodanie wtórnych formantów z elementem -k- [ -kowicz, -kiewicz ] co być może wskazywałoby na procesy nobilitacyjne, jakie dokonywały się wówczas również w wielu innych regionach Polski ( za Wanda Szulowska ).
Pierwotnie, typowo polskimi sufiksami w nazwiskach są końcówki: „-owic” i „-ewic”. Natomiast, nazwiska zakończone sufiksami „-owycz” i „-ewycz” jednoznacznie wskazują na ich ukraińskie pochodzenie. Na przestrzeni czasu i pod wpływem różnych czynników nazwiska polskie i białorusko – ukraińskie zakończone sufiksem „-owic”, ‘-(i)ewic”, „-owycz” i „-(i)ewycz” zaczęły mieć takie same końcówki, to jest „-owicz”, i „-(i)ewicz”. To spowodowało, że obecnie trudno jest ustalić jakie mają pochodzenie.

Zatem, nazwisko Armusiewicz prawdopodobnie ukształtowało się na dawnych kresach Rzeczpospolitej. Przyrostek –iewicz oznacza syna lub potomka kogoś. Tak więc nazwa osobowa Armusiewicz z dużą dozą prawdopodobieństwa jest patronimikiem. To oznacza, że pierwszy Armusiewicz był synem Armusa [ nazwisko lub przezwisko Armus ]. Z drugiej strony miano Armusiewicz może być nazwiskiem strukturalnym, ale to już wymaga dalszych badań, które pozostawiam Tobie.

Skoro już wiemy od kogo powstało nazwisko Armusiewicz to wypadałoby ustalić co znaczy nazwisko lub/i przezwisko Armus. Armus z łaciny to ręka, ramię.

Może ktoś coś jeszcze doda.
Pozdrawiam – Roman.

Bibliografia:
Słownik łacińsko – polski.
Bubak J., Proces kształtowania się polskiego nazwiska mieszczańskiego i chłopskiego,
Kraków 1986.
Dubisz S., O „nobilitacji” nazwisk mieszczańskich na Mazowszu w XVII i XVIII wieku,
Prace Filologiczne, XXXII, s. 97–107.
Kaleta Z., Ewolucja nazwisk słowiańskich, Kraków 1991.
Magda-Czekaj M., Nazwiska na -owic(z) z wybranych miast Polski od XVI do XVIII
wieku, w: Miasto w perspektywie onomastyki i historii, red. I. Sarnowska-Giefing
i M. Graf, Poznań 2010, s. 187–196.
Szulowska W., Nazwiska z sufiksem -(ow)ic(z)/-(ew)ic(z) w parafii św. Wojciecha w Poznaniu (XVII–XVIII wiek).
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Owsiany_POffline
Temat postu: Owsiany, Owiesny  PostWysłany: 24-10-2017 - 08:25


Dołączył: 03-02-2013
Posty: 3
Skąd: Hłudno
Status: Offline
Panie Romanie

Bardzo dziękuję za odpowiedź Smile
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
ROMAN_BOffline
Temat postu: Re: Bassa, Szajch oraz Lexander.  PostWysłany: 24-10-2017 - 18:23
Sympatyk


Dołączył: 08-01-2012
Posty: 1192

Status: Offline
Witaj Elżbieto!

Nazisko Bassa.
Nazwisko to może według mnie może mieć kilka etymologii.
1.
Nazwisko Bassa może pochodzić z języka włoskiego. Bassa ‘niski’.
2.
Nazwa osobowa Bassa może być utworzone paradygmatycznie za pomocą końcówki rodzaju żeńskiego -a od przezwiska lub/i nazwiska Bass. Niewykluczona jest też derywacja fleksyjna: Bass > syn Bassa. Tak więc mogła to być pierwotnie forma genetywna utworzona za pomocą genetywnego formatu -a. Inaczej mówiąc jest to nazwisko typu dopełniaczowego. Nazwiska dopełniaczowe z pochodzenia należą do nazw osobowych zależnościowych i są tworzone od imienia lub nazwiska ojca: syn Bassa > Bassa – od nazwiska ojca Bass. Zatem, ojciec Bass, a syn jego Bassa. To tylko moja hipoteza.
Tak więc co znaczy miano Bass lub/i Bas? Profesor Edward Breza w swoim opracowaniu pt. Nazwiska Pomorza(n) zamieszczonym w periodyku Komunikaty Mazursko-Warmińskie nr 1, 73-78, 2000 na stronie 76 pisał „(…). Niekiedy nazwiska dopuszczają interpretację polonistyczną lub germanistyczną, jak np. Bas(s)man(n) od im. Bas, co z Bartłomiej lub Sebastian lub niem. Bass, Buszman(n) od im. Busz, będącego skrótem im. Budzisław lub niem. Buschmann ’zamieszkujący pod gajem’ od rzeczownika Busch ’gaj, zagajnik’, (…)”.
Należy też pamiętać, że Bas/Bass to najniższy głos ludzki.

Wspomninasz, że nazwisko Bassa „z czasem w połowie XIX wieku zmienia sie w Basinski”. Miano Basinski na pierwszy rzut oka mogło powstać na skutek dodania do rdzenia nazwiska Bas– przyrostka –iński [ Bas + inski = Basiński ]. Zatem nazwa osobowa Basinski jest nazwiskiem derywowanym sufiksalnie. Sufiksy takie jak: –inski, –iński ,–yński, –eński, –ewski, –owski, będące złożonymi fotmatami i pochodnymi przyrostka –ski, tworzą rzadziej nazwy osobowe od nazw miejscowych. Biorąc pod uwagę etymologię nazwiska Bass, nazwisko Basinski mogło powstać od pierwotnej nazwy osobowej [ przezwisko ] Bass/Bas poprzez dodanie do niego strukturalnego sufiksu –inski [ Bas + inski = Basinski ], który w tym przypadku miał za zadanie utworzenie nazwiska podobnego do nazwiska szlacheckiego, które uważane było za lepsze, godniejsze i nadające osobie go noszącej szlachetności i nobilitującej ją w społeczeństwie. Tak więc nazwisko Bass/Bas mogło, i zapewne tak się stało, przekształcić się w nazwę osobową Basinski i tym sposobem nazwa osobowa Bass/ Bas mogła zniknąć z kart historii.

Nazwisko Szajch.
Profesor Jan Miodek w artykule noszącym tytuł „Vaclav Havel – mistrz słowa i intelektu”, który ukazał się w czasopismie Wiedza i Życie, nr 2 / 1997 tak pisał: „(…). Zwróciłem też uwagę na postać Vaszek, będącą w czeszczyźnie popularnym zdrobnieniem imienia Vaclav. Tak się kiedyś tworzyło zdrobnienia w językach słowiańskich - cząstką "–ch" wymieniającą się z "–sz": Wach, Wasz – od Wacław; Broch, Brosz – od Bronisław; Pach, Pasz – od Paweł; Piech, Piesz – od Pieter ( pierwotna postać Piotra ), Tych – od Tymoteusz; Jach, Jasz – od Jan itp. ( do dziś: Zbych – od Zbygniew, późn. Zbigniew; Stach – od Stanisław ). (…)”. Podobne zjawisko mogło wystąpić w przypadku miana Szajch, to jest Szaj + ch = Szajch. Tak więc nazwa osobowa Szajch z dużą dozą prawdopodobieństwa może być zdrobniałym imieniem, którego rdzeniem jest format Szaj–.
Prawdopodobnie podstawę nazwiska Szajch może stanowić rdzeń Szaj–, Saj–. Saj to wschodniosłowiańskie imię, pochodzące od cerkiewnego imienia Isaja / Isaj [ Z. Abramowicz, L. Citko, L. Dacewicz: Słownik historycznych nazw osobowych Białostocczyzny ( XV – XVII wieku ), tom II, Białystok 1997, strona 82 ]. Tak więc imię Saj jest jedną z podstaw od której może pochodzić nazwisko Szajch.
Innymi potencjalnymi podstawami od których moglo powstać nazwisko Szajch mogą być też apelatywy i nazwy osobowe, takie jak:
• saja ‘mańkut’;
• saja lub/i szaja ‘tkanina jedwabna’;
• niemieckie nazwiska zaczynające się na Schei–.
[ Kazimierz Rymut: Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny, tom II L – Ż, Kraków 2001, strona 389 ].
• Szaj ‘prezent’ – żydowskie imię męskie.
[ Krystyna Carmi: Izraelskie imiona męskie i żeńskie. Imiona męskie, litera S. Strona Obrazy z przeszłości, zakładka Judaica ]. http://horajec.republika.pl/index.html

Nazwisko Lexander.
W nazwie osobowej Lexander wystepuje litera x. Dawniej w Polsce obowiązywały inne zasady ortograficzne w języku polskim. „Jeśli chodzi o literę x, obcą alfabetowi polskiemu, to w XIX wieku za włączeniem jej do ortografii przemawiały dwa względu: etymologiczny (wierność wobec wzoru obcego) i wzgląd praktyczny, tzn. oszczędność miejsca w druku. Był zresztą taki moment, że litera x pojawiała się nie tylko w zapożyczeniach (np. apoplexya, kodex), ale i w wyrazach rodzimych, np. xiądz, xiężyc, xięga, xiążę, xieni, axamit. Zmiana tego stanu rzeczy nastąpiła za sprawą repartycji sformułowanej w zaleceniach Rozpraw i wniosków… z 1830 roku, żeby rodzime wyrazy pisać przez ks (lub gz), a obce przez x. Z czasem wszędzie zaczęto pisać egzystencja, kodeks, refleksja, sfinks, ekscesy, ekspensować się. Znaleźli się jednak tacy, którzy nie aprobowali rugowania litery x z polszczyzny, wręcz uważali to za zbrodnię. Jednak w Rozprawach i wnioskach… z 1830 roku zawarto opinię, że: „Gramatycy domagają się po największej części bardzo stanowczo, żeby zaniechać zupełnie x, a zastąpić je przez ks i gz. Ostatnie dziesiątki lat wyaprły rzeczywiście w praktyce prawie zupełnie x z pisowni wyrazów obcych”. Przez jakiś czas panowała więc w tekstach dowolność co do pisania ks, gz, x. Gramatyczne autorytety (Lucjan Malinowski, Antoni Kalina, Jan Karłowicz i Adam Antoni Kryński) zadecydowały, że należy wszędzie sięgać po litery ks, gz, a x pozostawić jedynie w obcych imionach własnych (np. Axentowicz, Xenia).” [ za Maciej Malinowski, strona 96 ].
Tak więc przed XIX wiekiem używano litery x a w XIX wieku [ gdzieś po roku 1830 ] zastąpiono literę x polskimi dwuznakami ks i gz. Różnie z tą orfografią [ pisownią ] było na przestrzeni XIX wieku. Jedni używali litery x inni jej nie używali, zgodnie z wytycznymi „Deputacyi ortograficznej z 1830”, i zamiast x pisali ks, gz. Zatem, nazwę osobową zapisaną w postaci graficznej Lexander zapisać można też w postaci Leksander [ Lexander = Leksander ]. Słownik frekwencyjny nazwisk polskich [ V.09.2008 (c) 2008 Jerzy Kazojć ] nie notuje nazwiska Lexander. Wymienia nazwisko Leksander i takich osób w Polsce jest 121.

Pozostaje ustalić jaka jest geneza nazwiska Lexander. Profesor Kazimierz Rymut w swojej publikacji pt. Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny [ Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999; Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001 ] wymienia szerg nazwisk typu: Aleksander, Aleksandr, Oleksander, Leksander, Lexandrowicz itp. i podaje, że wszystkie one pochodzą od imienia Aleksander [ Alexander ]. Tak więc nazwisko Lexander jest jedną z form imienia Aleksander [ Alexander ]. Zatem, nazwisko Lexander jest równe chrześcijańskiemu imieniu Alexander [ Aleksander ] w jego obocznej formie Lexander [ Leksander ].
Opr. M. Malec: Słownik etymologiczno – motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 2. Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego, Kraków 1995, na stronie 6 wymienia nazwisko Alexander, które pochodzi od „greckiego άλέξω ‘odganiać, odpierać, bronić przed czymś’ i άνήρ ‘mężczyzna, człowiek’”. Całość bywa interpretowana jako 'broniący mężów, troszczący się o mężów'.

Profesor Kazimierz Rymut mówił: „By w sposób prawidłowy podać genezę konkretnego nazwiska, trzeba by śledzić historię danej rodziny. Tak samo brzmiące dzisiejsze nazwiska dwu rodzin mogą mieć bowiem dwie różne genezy”. Natomiast, profesor Aleksander Brückner wielokrotnie pisał, że „my dziś nie rozumiemy znaczenia różnych słów używanych dawniej”. Tak więc tylko wszechstronna kwerenda różnych źródeł, w tym dokumentów historycznych oraz kwerenda genealogiczna może, choć nie musi, odpowiedzieć na pytanie od kogo, od czego, w jaki sposób oraz kiedy powstało konkretne nazwisko i rozwiać różne dylematy odnoszące się do pochodzenia społecznego i etnicznego osób noszących nazwisko Bassa, Szajch oraz Lexander.

To tylko zebrane informacje, moje hipotezy a raczej niekiedy rozważania na temat genezy nazwiska Bassa, Szajch oraz Lexander. Może ktoś coś jeszcze dopowie?

Pozdrawiam – Roman.


Źródło odnoszące się do litery x:
Maciej Malinowski: Ortografia polska od II połowy XVIII wieku do współczesności. Kodyfikacja, reformy, recepcja. Uniwersytet Śląski Wydział Fillologiczny, Katowice 2011. Rozprawa doktorska 2011, Śląska Biblioteka Cyfrowa.
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Gawroński_ZbigniewOffline
Temat postu:   PostWysłany: 24-10-2017 - 20:01
Sympatyk


Dołączył: 16-06-2015
Posty: 2694

Status: Offline
Moim zdaniem nazwisko Armusiewicz jest spolszczonym nazwiskiem niemieckim od podstaw: 1. Arm = kusza; 2. erm/irm = allumfassend = codzienny (co jest podstawą nazwisk odzawodowych); 3. armknëht =Leibeigener = poddany. 4. armleder = gość o mocno owłosionym torsie.

Tworzą one nazwiska typu: Armborst, Armbrust, Armbruster ( te trzy związane z kuszą: wytwórca kusz), Armbrecht (szlachetny na codzień), Armknecht ( poddany pachołek), Armleder (obrośnięty), Armster (skrócone - obrośnięty).

Ślad po korespondującym z niemieckim kusznikiem został w słowniku warszawskim w wymarłym czasowniku: armować/harmować = zbroić się, przygotowywać się do wojny.

_________________
Zbigniew
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
przemko20161Offline
Temat postu:   PostWysłany: 24-10-2017 - 21:31
Sympatyk


Dołączył: 21-07-2015
Posty: 620

Status: Offline
Witam
Poszukuję etymologii nazwiska Krynicki

Przemek
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Rasinska_ElaOffline
Temat postu: Re: Bassa, Szajch oraz Lexander.  PostWysłany: 24-10-2017 - 21:46
Sympatyk


Dołączył: 25-11-2016
Posty: 72

Status: Offline
Panie Romanie,

ogromne dzieki za odpowiedz, wskazowki, ciekawe i fachowe informacje.

Oczywiscie zdaje sobie sprawe, ze nikt nie bedzie w stanie podac mi gotowej odpowiedzi skad wywodza sie moi przodkowie. Mam tylko nadzieje na pewne wskazowki, pomysly, przypuszczenia - i za nie jestem Panu bardzo wdzieczna.
Pana sugestie wnosza wiele, dla mnie nowych, ciekawych informacji. Bede kontynuwac swoje genealogiczne poszukiwania, kto wie, moze z czasem zagadki tych nazwisk zostana wyjasnione...

Wydaje mi sie, ze przodkowie o nazwisku Bassa i Szajch mogli sie wywodzic z terenow niemieckojezycznyh. Pojawiaja sie bowiem w miejscach i momentach historycznych wskazujacych na taka mozliwosc.

Nazwisko Szajch w dziejach mojej rodziny pojawilo sie bowiem w Bawarii k. Konskich, gdzie mieszkali osadnicy z terenow dzisiejszych Niemiec (sama nazwa tej osady na to wskazuje), a w najstarszych aktach koscielnych i stanu cywilnego, ktore udalo mi sie odnalezc wystepuja jako swiadkowie, chrzestni itp. takze osoby o nazwiskach typowo niemieckich. O niczym to nie decyduje, ale wskazuje na taka mozliwosc.

Rowniez przodkowie o nazwisku Bassa pojawiaja sie w Mileszkach kolo Lodzi na przelomie XVIII i XIX wieku - wlasnie wtedy kiedy zgodnie ze zrodlami historycznymi, osadnicy tzw. Olederscy zostali tam sprowadzeni.

Poniewaz Pana hipotezy nie wykluczaja takiej mozliwosci i ja jej na chwile obecna nie wykluczam. Mam nadzieje, ze kiedys uda mi sie ja potwierdzic badz obalic. Czas pokaze.

Co do nazwiska Lexander - tutaj nie mam absolutnie zadnego pomyslu skad moj przodek mogl sie wywodzic; to nazwisko pojawia sie tylko raz w Pilicy (przejzalam wszystkie dostepne ksiegi tej parafii) bez informacji skad przybyl, kim byli jego rodzice itp. Potem nazwisko zostalo zmienione na Grzesiak, ktore dotrwalo w mojej rodzinie do dnia dzisiejszego.

Nie trace jednak nadziei, moze z czasem i w tej sprawie uda sie cos nowego ustalic...

Badanie historii rodzinnej bywa czasem podobne do rozwiazywania zagadek kryminalnych... Duzo tropow, hipotez, ktore trzeba powoli weryfikowac...Smile

Jeszcze raz bardzo dziekuje za odpowiedz.

Pozdrawiam serdecznie,

Elzbieta
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Odwiedź stronę autora  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Wyświetl posty z ostatnich:     
Skocz do:  
Wszystkie czasy w strefie GMT - 12 Godzin
Napisz nowy temat   Ten temat jest zablokowany bez możliwości zmiany postów lub pisania odpowiedzi
Zobacz poprzedni temat Wersja gotowa do druku Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zobacz następny temat
Powered by PNphpBB2 © 2003-2006 The PNphpBB Group
Credits
donate.jpg
Serwis Polskiego Towarzystwa Genealogicznego zawiera forum genealogiczne i bazy danych przydatne dla genealogów © 2006-2024 Polskie Towarzystwo Genealogiczne
kontakt:
Strona wygenerowana w czasie 0.889743 sekund(y)