| Autor |
Wiadomość |
wolenski_pipis |
|
Temat postu: Przydomki szlacheckie - rodzaje
 Wysłany: 07-10-2020 - 14:28
|
|
Dołączył: 05-04-2011
Posty: 339
Status: Offline
|
|
Według Słownika języka polskiego, przydomek to:
- dodatkowa nazwa jakiejś osoby, zwykle związana z jej cechami; przezwisko, pseudo, ksywa.
- dawniej: wyróżniająca nazwa jednej z gałęzi rodu.
lub:
- nadana komuś dodatkowa nazwa, charakterystyczna dla danej osoby.
- wyróżniająca nazwa jednej z gałęzi, linii rodu.
Źródła wykorzystane:
Antoni Biliński – Szlachta ziemi dobrzyńskiej za ostatnich Jagiellonów, (dalej Biliński), Warszawa 1932.
Adam Boniecki, Herbarz polski, (dalej Boniecki), tom I-XVII, Warszawa 1899-1913.
Herbarz Ignacego Kapicy Milewskiego, (dalej Kapica-Milewski), Kraków 1870.
Stanisław Kozierowski - Studya nad pierwotnem rozsiedleniem rycerstwa wielkopolskiego, (dalej Kozierowski), tom I-XII Lwów, Łomża, Kraków, Poznań 1913-1933.
Stanisław Kozierowski – Pierwotne osiedlenie ziemi gnieźnieńskiej wraz z Pałukami w świetle nazw geograficznych i charakterystycznych imion rycerskich, (dalej Kozierowski 2), w Slavia Occidentalis, tom III/IV, Poznań 1925.
Miesięcznik Towarzystwa Heraldycznego, (dalej MH), tom I-XVIII, 1908-1939.
Kasper Niesiecki – Herbarz polski, (dalej Niesiecki), tom I-X, Lipsk 1839-1846.
Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie, (dalej RTH), tom I-XII, Lwów, Kraków 1905-1930.
Seweryn Uruski – Herbarz szlachty polskiej, (dalej Uruski), tom I-XVI, Warszawa 1904-1938.
Źródła dziejowe, Polska XVI wieku, (dalej ŹD), tom I-XXIV, Warszawa 1876-1915.
Powszechność występowania przydomków szlacheckich, była większa niż wynika to z informacji zamieszczonych w herbarzach. Przykładem są rodziny noszące nazwisko Krasuski, gdzie Boniecki wymienia ich przydomki w liczbie około 20., a faktycznie Krasuscy używali aż 159 przydomków. Często w herbarzach rodzina umieszczona została pod nazwiskiem i jednocześnie pod przydomkiem, czyli przydomek stał się nazwiskiem dziedzicznym. Podobnie działo się z obocznościami nazwisk. Przy kilku obocznościach nazwiska i posiadaniu kilku przydomków, powstawały rodziny, których faktycznie nie było. Nie była to jednak jedynie „wina” autorów herbarzy, gdyż same rodziny dokonywały podobnego procederu. Działo się tak, gdy przydomki nosiły końcówkę „ski”, a nazwisko dziedziczne takiej końcówki nie miało.
Przydomki to m.in.:
1). Imię słynnego przodka.
Świeżawski przydomku Bartolin, który pochodził od imienia Bartek (Bartłomiej), w tym przypadku imię ojca Andrzeja Świeżawskiego - Bartolina Świeżawskiego, odnotowanego w 1544 r.
Imiona Dobek, Rafał i Frycz, stały się przydomkami Strupczewskich, z ziemi dobrzyńskiej.
Turscy przydomku Ziemak. Imię Ziemak często występowało we wczesnym średniowieczu w rodzie heraldycznym Junoszów.
Rosnowscy herbu Bylina, nosili przydomek Naram, który jest identyczny z imieniem ich przodka Narama dziedziczącego w Rosnowie w XIV wieku. (Biliński-169, 180, 192; Kozierowski I-4).
2). Pierwotne nazwisko, które stało się przydomkiem.
Przykładem może być rodzina o nazwisku Sawicz, która nosiła przydomki Ryczgórski i Zabłocki. Z czasem to Zabłoccy posługiwali się przydomkiem Sawicz. Na Ryczgórskich Sawiczów nie trafiłem. Czyli nazwisko stało się przydomkiem, a przydomek nazwiskiem.
Warsz vel Warszowski herbu Rawicz, przydomku Dębiński, Goliński, Kazimierski, Kiemlicki, Kosiński, Michowski, Przyjemski i Rusiecki, które z czasem zaczęły funkcjonować jako samodzielne nazwiska, a pierwotne nazwisko Warsz stało się przydomkiem części wymienionych rodzin, jak Dębińskich czy Michowskich v. Mnichowskich.
Stawecki przydomku Szyszko, a Szyszko przydomku Krupecki i Stawecki.
Puczycki p. Raczko, a Raczko h. Ostoja, p. Mosalski i Puczycki. (Niesiecki IV-73; VIII-288; IX-232; Boniecki XI-186; XV-204; MH VI-3; Uruski IX-359; XI-170; XV-76, 105, 106).
3). Przydomek - człon nazwy wsi dziedzicznej.
Grzybowscy herbu Grzymała, przydomku Wodka, pochodzącym od dóbr dziedzicznych Grzybowo Wodki, na których dziedziczyli już w 1398 r.
Makowski herbu Jelita, przydomku Bury. Maciej, syn Jana Burego, dziedzic Makowa Burego w 1490 r.
Według Rejestru podatkowego województwa podlaskiego z 1676 r., Jabłoński Paweł z przydomkiem Samson, dziedziczył na części dóbr Jabłonie Samsony, w ziemi bielskiej. Nie należy tego przydomku łączyć z herbem Samson, ale wyłącznie z drugim członem nazwy jego dziedzicznej wsi, który to człon mógł i zapewne powstał od nazwy herbu pierwszego właściciela wsi.
We wsi Jabłonie Rykacze, współdziedziczyli sami Jabłońscy: Tomasz z przydomkiem Rykacz; Wojciech zp. Rykacz; Łukasz zp. Rykacz; inny Łukasz zp. Rykacz; Walenty zp. Rykacz; Marcin zp. Rykacz; Andrzej zp. Rykacz; Janowa Rykaczowa Ciącikowa i Jakub zp. Rykacz. Jak widzimy, przydomek ten nie miał za zadanie rozróżnienie osób o tym samym imieniu i nazwisku, a wyłącznie na wskazanie miejsca zamieszkania wśród mrowia innych Jabłońskich.
Na dobrach Kamianka Wańki, w ziemi drohickiej, współdziedziczyli liczni Kamieńscy z przydomkiem Wańko. Czym różni się przydomek Samson od przydomka Wańko? W jednym i drugim przypadku jest tylko drugim członem nazwy dziedzicznej miejscowości.
Rzewuscy, Stefan z przydomkiem Bejdo, podwojewodzy mielnicki oraz Mateusz zp. Bejdo, dziedziczyli na dobrach Bejdy Klimy, w ziemi drohickiej. W tym przypadku przydomek nie pochodził od części nazwy wsi gniazdowej, ale od wsi dziedzicznej.
Złe Mięso, pisane też Złemięso, to przydomek Małachowskich herbu Barkała, wzięty od ich dóbr dziedzicznych Małachowo Złychmięsic, później Złychmiejsc.
Przydomek Wolskich herbu Korab - Tłumok, powstał od drugiego członu nazwy ich wsi gniazdowej Woli Tłumokowej.
Pawłowscy herbu Korab, przydomku Jarosław, który powstał od działu Zadzimia - Jarosław, na którym ta rodzina dziedziczyła w 1552 r. (Kozierowski II-36; XII-16, 19; Kozierowski 2-128; Uruski X-126).
4). Przydomek z końcówką „ski”.
Przydomki powstałe od nazwy dóbr dziedzicznych. Przydomki takie wbrew pozorom występowały dość licznie, z czasem obracane były w nazwisko dziedziczne, jeżeli pierwotne nazwisko nie nosiło końcówki „ski”. W pracy nad „Herbarzem szlachty łukowskiej na Lubelszczyźnie”, tomy I-III, trafiłem na liczne zjawisko przydomków szlacheckich z końcówką „ski”. Większość szlachty, zwłaszcza w parafiach Trzebieszów i Zbuczyn, w aktach parafialnych występuje jedynie z przydomkiem. W przypadku przydomka z końcówką „ski” wydaje się, że mamy do czynienia z tak zwaną nieznaną szlachtą. Zdarza się też, że powstają przydomki tożsame z nazwiskami rdzennych rodzin łukowskich lub podlaskich. A to, może wprowadzać zamieszanie i kierować badania genealogiczne na ślepy tor. „Rekordzistami” są tu rodziny Krasuskich h. Jasieńczyk, Jastrzębiec, Nieczuja i Nowina, które używały przydomków: Kisieleński, Kisieliński, Smoleński, Sobiczowski, Wolański, Woleński, Woliński, Wulkolaski. Z kolei Wolińscy używali przydomka Krasuski. W 1708 roku w parafii Trzebieszów w ziemi łukowskiej, pojawia się postać niejakiego Stanisława Wulkolaskiego, szlachcica z dóbr Krassuse-Wólka, nazywanej Krassusami-Wólką Konopną, a czasem po prostu Wólką vel Wulką. Wieś ta do dziś leży na skraju lasu. Jest on ojcem córki Heleny. Pojawił się on w aktach jeden jedyny raz. Te jednorazowe nazwisko od początku wygląda na odprzydomkowe, chociaż taki przydomek nigdzie dotychczas nie był odnotowany. Analiza mieszkańców powyższej wsi, pozwala na wskazanie tożsamości właściciela tego nazwiska. Otóż w omawianym okresie żył w tej wsi jeden tylko szlachetny Stanisław, później ojciec jeszcze dwóch synów (urodzonych w latach 1710 i 1713). Był to przedstawiciel Krasuskich, mieszkających w licznych w tym rejonie Krassusach. Stanisław Wulkolaski to w rzeczywistości Stanisław Krasuski, noszący przydomek Żychowicz. Ponieważ jednak jego synowie zostali zapisani jako Krasuscy, to należy sądzić, że urodzenie córki było zgłaszane przez kogoś innego niż ojciec, kogoś kto mógł znać albo posługiwać się w celu rejestracji używanym, ale nieutrwalonym w aktach przydomkiem. Przydomek Wulkolaski oznaczał Krasuskiego mieszkającego w Wólce pod lasem, lub zgoła na skraju, czy w samym lesie.
Przykłady z ziemi łukowskiej:
Borkowscy h. Nowina, używali przydomków: Abrycki, Brycki, Izdebski, Kowieński, Kowieski, Modrzewski, Rowiecki i Soseński.
Izdebscy herbu Pomian, przydomków: Borkowski, Iwanowski, Olędzki i Sobiczowski.
Kobylińscy herbu Ślepowron, używali przydomków: Kukawski i Wojewódzki.
Krzewscy herbu Bończa, używali przydomków: Ruskowolski i Zawadzki. Krzewscy dziedziczący na Ruskiej Woli, obrali przydomek Ruskowolski. Ruskowolscy z kolei posługiwali się m.in. przydomkami: Ambrożyk i Zachorzyk .
Olszewscy herbu Ślepowron, używali przydomków: Moruski i Sokoleński.
Radzikowscy herbu Ogończyk, używali przydomków: Kalicki, Prusicki vel Prusiecki, Pająkowski i Skolimowski.
Strus(s)owie herbu Jastrzębiec, używają przydomków: Grabowski, Krasuski i Łaski.
Wysokińscy h. Szeliga, używali przydomków: Leszczyński, Lipieński i Nagunowski.
Zalescy herbu Lubicz, używali przydomków: Dmiński, Okliński (Okniński?).
Zdanowscy herbu Larysa, używali przydomków: Przeciwiejski, Przeciewiejski, Przedwiejski.
5). Nazwa wyróżniająca osoby o tym samym nazwisku i imieniu. Są to najczęściej występujące przydomki, i nie ma sensu podawać przykładów.
6). Przydomek indywidualny, który nie był dziedziczny, a którego nie należy mylić z tzw. ksywą.
Przykładem jest Jeremi Wiśniowiecki, którego Rosjanie nazwali Palej, gdyż wiele miast w okolicy Moskwy w popiół obrócił, czyli spalił. (Niesiecki IX-354). Był to tzw. przydomek indywidualny, który przypisany był tylko jednej osobie, nie był dziedziczny i nie należy takiego przydomku utożsamiać, z dzisiejszym określeniem ksywa, gdyż to dwa odmienne tematy.
W rodzinnej wsi mego Ojca, Wolińscy nosili m.in. przydomek Pucek. Wieś umownie podzielona została na dwie części, jedna zwana jest Ugór, a druga Koniec. Do rodzinnego przydomku dodano inne określenia, które przydomkami nie były, a które pozwoliły na identyfikację danej osoby. Określenia te dotyczyły tylko poniższych osób, i nie były dziedziczne jak przydomek Pucek. We wsi było dwóch Pucków w podobnym wieku. Paweł Woliński, nazywany był Dziadkiem Puckiem z Ugoru, a Jan Woliński, zwany Dziadkiem Puckiem z Końca.
7). Nazwa miejscowości.
Przydomek typu – z Woli, itp., bardzo liczne. Zarówno Niesiecki jak i Kozierowski, traktują je jako przydomki.
 . Przydomek tożsamy z herbem.
Piasecki h. Pierzchała, przydomku Pierzchała
Piekarski h. Rola, przydomku Rolicz v. Rola.
Piotrowicz h. Murdelio, przydomku Murdelio.
Podoski h. Junosza, przydomku Junosza. (Uruski XIII-309, 327; XIV-299; XVI/I-68; MH VI-5; RTH I-171).
9). Przydomek pochodzący od nazwy herbu.
Petrozelin h. Ślepowron, przydomku Korwin.
Piotrowski h. Ślepowron, przydomku Korwin. Korwin to jedna z proklamacji herbu Ślepowron.
Kowalewski h. Jastrzębiec, przydomku Boleścic. Boleścic to jedna z proklamacji herbu Jastrzębiec.
Smoniewski herbu Włoszek, przydomku Włoch. Jak zaznaczył Niesiecki, przydomek „od herbu wziętym”. (Niesiecki VIII-424; Uruski VII-343; XIII-289; XIV-29, 37).
10). Przydomki o brzmieniu tożsamym z herbem szlacheckim, a które herbem nie były.
Suchodolski o przydomku Bończa. Nie odnotowano Suchodolskich z herbem Bończa.
Nowosielski herbu Ślepowron, przydomku Pierzchała, który może oznaczać osobę pierzchającą, w znaczeniu uciekającą lub znikającą, jak też trzpiota.
Piętka herbu Ślepowron, przydomku Szeliga, dziedzicząc na Piętkach Szeligach. Ewidentnie przydomek odmiejscowy, nie odnotowano Piętków z herbem Szeliga. Piętków wymienia Uruski, którzy używali przydomków - Oczko, Pąk i Szeliga.
Pilchowski v. Pilichowski h. Rogala, przydomku Bibersztejn.
Przezdziecki herbu Prus I., przydomku Pierzchała.
Podbereski herbu Gozdawa, przydomku Samson.
Mieszkowski h. Lis, przydomku Odrowąż. (Niesiecki III-389; VI-384, 549, 586; VII-93-97, 340, 341; Uruski X-37; XIII-367; XIV-6, 7).
11). Przydomek powstały od wcześniej noszonego nazwiska lub nazwiska osoby blisko spokrewnionej.
Przydomek Lis, Lisiak lub Lisek, powstał od cech charakteru lub od nazwiska różnych rodzin Lisowskich, które na schyłku epoki jagiellońskiej kwiknęły w ziemi dobrzyńskiej.
Śniechowski przydomku Strupek ze Śniechów Strupczewski. Wynika z tego zapisu, że przydomek Śniechowskich Strupek, powstał od nazwiska Strupczewski, którym również posługiwali się Śniechowscy.
Kozicki v. Turski przydomku Koziczek z Wilczej Turzy. Przydomkiem Koziczek, który wzięty został od nazwiska Kozicki, posługiwali się głównie Turscy. Koziccy byli jednego pochodzenia ze Śniechowskimi, którzy nosili m.in. przydomek Kozik, powstały od nazwiska spokrewnionymi z nimi Kozickimi. (Biliński-105, 152, 154, 160, 161, 188, 194, 195).
12). Przydomek powstały od negatywnych cech charakteru.
Durny – przydomek Mikołaja Hlebowicza, który faktycznie nazywany był ”Durny Hlebowicz”.
Dyabeł przydomek Stanisława Stadnickiego, żyjącego w XVI wieku.
Adam Białkowski o przydomku Dyabeł, współdziedziczył w latach 1552-53, na Woli Kozubowej w Wielkopolsce.
Stanisław i Andrzej Kroczowscy Dziabłowie (Diabłowie?) w 1569 r. dziedzice części dóbr Kroczów Mały w Małopolsce.
Maciej, przodek Krukowskich herbu Ślepowron, nosił przydomek Dziki. (MH V-194; ŹD XIII-265; XIV-304; Boniecki III-169; Kozierowski IV-64; Kapica-Milewski-220).
13). Przydomki, które nie pasują do tych używanych wyłącznie przez określony ród heraldyczny. Czyli „pomylenie” przydomków z noszonymi herbami. Przydomki te, jak się wydaje, dotyczą tych rodzin, w których przydomek funkcjonował od pokoleń, ale wiedza o herbie była raczej wątpliwa.
Dalewski h. Krucyni, p. Dunin. Błędny przydomek, co też podkreśla Boniecki.
Miączyński h. Suchekownaty, przydomku Dunin. Jedynie ród heraldyczny Łabędziów używał przydomku Dunin.
Bielski h. Junosza, przydomku Sariusz.
Łaziński h. Krzywda, przydomku Saryusz. Przydomek Sariusz (Sarjusz, Saryusz), używany był przez ród heraldyczny Jelita. (Boniecki IV-66; XVII-142; Uruski IX-292; X-353).
Pozdrawiam Marek Woliński |
|
|
| |
|
|
|
 |
|
Jaro_Chudzik |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 12-10-2020 - 07:15
|
|
Dołączył: 23-02-2020
Posty: 291
Status: Offline
|
|
Temat o przydomkach jako istotny zasługuje na podtrzymanie na forum, szczególnie z uwagi na zaproponowane syntetyczne ujęcie.
Ad 13
Ostrożnie z wnioskami; przydomek może mieć genealogiczne uzasadnienie. To, że rodzina z danym herbem nie została odnotowana w herbarzach nie wyklucza przypadku, że w XV w. przedstawiciel rodziny tego herbu nabył część ułamkową włości od pierwotnego właściciela (a źródła do naszych czasów nie zachowały się), a następnie osiedlił się tam i również przybrał nazwisko odmiejscowe, takie samo jak nazwisko potomnych pierwotnego właściciela, który otrzymał nadanie tych dóbr od władcy. Potomni w ślad za nazwiskiem mogli całkowicie zmajoryzować się, w tym przyjąć za swój również "dominujący" tam herb, a jedynie dotychczasowy przydomek odherbowy im pozostał.
Takie przypadki zwykle pozostawały poza wiedzą autorów herbarzy. |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Robert_Kostecki |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 12-10-2020 - 07:28
|
|
Dołączył: 14-09-2015
Posty: 1734
Status: Offline
|
|
I, znowu Jarosławie. To prawdopodobna teza, czy teoria? Jeżeli, to ma być krytyczne uzupełnienie podjętego tematu, to prosimy o konkretne przykłady.
Pozdrawiam
Robert |
|
|
| |
|
|
|
|
|
domislaw |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 12-10-2020 - 08:56
|
|
Dołączył: 05-03-2010
Posty: 263
Status: Offline
|
|
Dzień dobry,
Mam pytanie odnośnie Kudelskich z ziemi drohickiej o przydomku "Bajka". Zastanawiam się czy ów mógł pochodzić od nazw wsi: Stare Bajki, Bajski Zalesie koło Knyszyna? Odległość od Kudelczyna spora, ale kto wie? Chyba, że macie jakieś inne tropy?
Kolejne pytanie mam o Konopińskich (również z Kudelczyna). Czy możliwe jest, aby było to przydomek Kudelskich, który z czasem stał się osobnym nazwiskiem? Może coś ktoś w tym temacie słyszał?
Pozdrowienia,
Krzysio |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Jaro_Chudzik |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 14-10-2020 - 08:18
|
|
Dołączył: 23-02-2020
Posty: 291
Status: Offline
|
|
|
Robert_Kostecki napisał:
I, znowu Jarosławie. To prawdopodobna teza, czy teoria? Jeżeli, to ma być krytyczne uzupełnienie podjętego tematu, to prosimy o konkretne przykłady. Pozdrawiam Robert
Teoria, bo moje uwagi odnoszą się do sfery metodologii, nie do podanych jednostkowych przykładów. Mamy XXI wiek i kategoryczne twierdzenia o "niewłaściwości" odherbowych przydomków należałoby opierać na wynikach badań y-DNA; w oparciu o herbarze (niekompletne zbiory danych) można formułować jedynie hipotezy.
Pozdrawiam, Jaro. |
|
|
| |
|
|
|
|
|
wolenski_pipis |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 14-10-2020 - 09:48
|
|
Dołączył: 05-04-2011
Posty: 339
Status: Offline
|
|
Zdanie z punktu 13 brzmi - Przydomki te, jak się wydaje, dotyczą tych rodzin, w których przydomek funkcjonował od pokoleń, ale wiedza o herbie była raczej wątpliwa. Czyli co, ano to, że szlachta pamiętała swoje przydomki, gdyż tymi posługiwała się na co dzień, a o herbach zapominała. Przy Dalewskich Adam Boniecki (autor Herbarza), zaznaczył, że przydomek jest błędny, gdyż takim posługiwali się jedynie przedstawiciele rodu heraldycznego Łabędzi. Z tego zdania można też wysnuć wniosek, że byli Dalewscy herbu Łabędź, ale w wyniku nieznanych nam przyczyn zapomnieli o swoim herbie. Według mnie przyczyną była informacja zawarta przez Niesieckiego, który wymienia jedynie Dalewskich herbu Krucyni. Herbarz Niesieckiego był materiałem pomocniczym – dowodowym, uznawanym przez Herolodię w wywodach szlachectwa w XIX wieku. Jeżeli u Niesieckiego wymieniona była tylko jedna rodzina Dalewskich, to wszystkim Dalewskim legitymującym się ze szlachectwa przypisywano herb podany w Herbarzu. Wystarczy prześledzić pracę Elżbiety Sęczys – „Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836 – 1861”, aby przekonać się, że potomkowie tej samej osoby legitymowali się z różnymi herbami.
Moje wnioski, to wyłącznie hipotezy. Jednak nawet przy hipotezie, jeśli się ją neguje, to trzeba podać jakiekolwiek dowody na tę negację. Stwierdzenie – nie bo nie, takim dowodem nie jest.
Pozdrawiam Marek Woliński |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Jaro_Chudzik |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 18-10-2020 - 08:52
|
|
Dołączył: 23-02-2020
Posty: 291
Status: Offline
|
|
Zasady metodologii naukowej dopuszczają krytykę przyjętej metody badawczej, nie warunkując jej koniecznością oceny prawdziwości jednostkowych ustaleń poczynionych w oparciu o tę metodę.
Podniesione przeze mnie zarzuty znajdują odniesienie również do zakresu punktu 10 (rzekomo nie-odherbowe przydomki). Pozdrawiam. |
|
|
| |
|
|
|
|
|
kwroblewska |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 18-10-2020 - 11:11
|
|
Dołączył: 16-08-2007
Posty: 3196
Skąd: Łódź
Status: Offline
|
|
|
|
|
|
|
wolenski_pipis |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 18-10-2020 - 12:44
|
|
Dołączył: 05-04-2011
Posty: 339
Status: Offline
|
|
Nie obawiam się krytyki, ale musi ona być merytoryczna. Jeżeli według Pana piszę bzdury, to proszę podać przykłady, i mi to udowodnić. Sama negacja nie wystarczy. Pan podaje jako metodę badań przydomków, wykonanie testów DNA. Zwracam uwagę, że ten sam przydomek noszą rodziny, które nie są ze sobą spokrewnione. W jaki sposób genetyka może mieć znaczenie przy ustaleniu, kto i jaki powinien nosić przydomek?
Punkt 10 czy 13 przedstawia stan faktyczny, który na podstawie różnych źródeł opisałem. Jeżeli stan faktyczny przedstawiony w herbarzach i innych pracach heraldyczno-genealogicznych, jest nieprawdziwy, to dlaczego? W tym przypadku również proszę o podanie przykładów.
Pozdrawiam Marek Woliński |
|
|
| |
|
|
|
|
|
wolenski_pipis |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 13-02-2021 - 09:18
|
|
Dołączył: 05-04-2011
Posty: 339
Status: Offline
|
|
Uzupełnienie do punktu numer 4., mówiącego o przydomkach z końcówką „ski”.
Kazek Ajdarowicz Kryczyński, koło roku 1530, właściciel gruntów za miejscowością Waka, i stąd nazywanego Zawadzkim. Początkowo forma nazwy osobowej Zawadzki była przydomkiem, aby z czasem stać się nazwiskiem dziedzicznym. Kazek był przodkiem Zawadzkich, Rusinów, Sulewiczów i Adzykiczów.
(Stanisław Dziadulewicz – Herbarz rodzin tatarskich w Polsce, Wilno 1929., str. 166). |
|
|
| |
|
|
|
|
|
wolenski_pipis |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 02-04-2021 - 11:24
|
|
Dołączył: 05-04-2011
Posty: 339
Status: Offline
|
|
W tekście o przydomkach z końcówką „ski” pod punktem 4, gdzie wymieniłem m.in. przydomki Wysokińskich, wkradł się błąd.
Wysokińscy używali przydomków: Leszczyński, Lipieński oraz Nagórczewski v. Nagószczewski.
Przepraszam za błąd.
Pozdrawiam Marek Woliński |
|
|
| |
|
|
|
|
|
MarylaW. |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 04-04-2021 - 13:41
|
|
Dołączył: 31-01-2007
Posty: 275
Skąd: Kluczbork woj.Opole
Status: Offline
|
|
| Przydomek "Jałmużna" - ktoś zna jego historię? |
_________________
Pozdrawiam serdecznie
Maryla Wojciechowska
|
| |
|
|
|
|
|
wolenski_pipis |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 04-04-2021 - 14:59
|
|
Dołączył: 05-04-2011
Posty: 339
Status: Offline
|
|
Jak do tej pory trafiłem na oboczności nazwy osobowej Jałmużna. Przydomek ten mógł być nadany osobie, która dawała datki dla biednych i potrzebujących. Mógł też powstać od drugiego członu nazwy dóbr dziedzicznych, o ile taka nazwa istniała.
Męczyński h. Jastrzębiec, przydomku: Jałmużny, Nagórka (Herbarz szlachty łukowskiej).
Radziwiłł h. Trąby, przydomku: Brodaty, Czarny, Jałmużnik, Panie Kochanku, Pobożny, Rybeńko, Sierotka, Stary (Uruski tom XV-144, 145, 152).
Pozdrawiam Marek Woliński |
|
|
| |
|
|
|
|
|
MarylaW. |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 05-04-2021 - 14:48
|
|
Dołączył: 31-01-2007
Posty: 275
Skąd: Kluczbork woj.Opole
Status: Offline
|
|
| Dziękuję. Mój to Woyciechowski de Jałmużna |
_________________
Pozdrawiam serdecznie
Maryla Wojciechowska
|
| |
|
|
|
|
|
Robert_Kostecki |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 05-04-2021 - 19:24
|
|
Dołączył: 14-09-2015
Posty: 1734
Status: Offline
|
|
To nie wygląda na przydomek, tylko na miejscowość - Woyciechowski z Jałmużny. Księżopole-Jałmużny – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Mokobody. Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jadwigi w Mokobodach. Jednak według Geneteki, to w tej parafii cieniutko z Wojciechowskimi.
Robert |
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
FAQ
Regulamin
Szukaj
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
