Serwis Polskiego Towarzystwa Genealogicznego

Gdy byłam dzieckiem to mieszkaliśmy w szkole na wsi gdzie mama uczyła. Wieś bez światla do lat sześćdziesiątych. Długie jesienne wieczory przy lampie. Śpiewanie przez mamę przedwojennych piosenek i opowieści o rodzinie i przygodach jej pięciorga rodzeństwa no i czytanie ksiąźek. Lampy naftowej już nie ma ale czytaniem książek zaraziłysmy się wszystkie trzy i choroba trwa do dzisiaj.
To mama sprawiła, że zainteresowałam się historią rodziny. Żałuję, że zbyt późno bo po mamie zostały zapiski ale tylko o rodzinie Marii i Mariana Dąbrowskich.
Nie oglądałyśmy bajek ale za to namiętnie słuchałyśmy audycji radiowych dla dzieci - Przygody Koziołka Rududu i Pięcioro dzieci i coś - to zapamiętałam. Jak słuchałyśmy radia kiedy nie było światła? Otóż na ścianie wisiał tzw. "kołchoźnik: i słuchało się audycji z radiowęzła. Pamiętam taki komunikat - tu radiwęzeł Stężyca nadajemy komunikat dla rolników. Pojawiła się stonka na polach rolników w... Zresztą pilnie się tę stonkę zbierało, a na polach stały tabliczki informujace, że "tu jest ognisko stonki"
Dzięki opowieściom babci ze strony ojca i jego siostry poznałam historie z jego dzieciństwa ale przede wszystkim dowiedziałam się wiele o zwyczajach i o obyczajowości wsi. Jak ważna była tradycja nawet w najprostszych czynnościach i pracach w gospodarstwie.