Serwis Polskiego Towarzystwa Genealogicznego

flag-pol flag-eng home login logout Forum Fotoalbum Geneszukacz Parafie Geneteka Metryki Deklaracja Legiony Straty
wtorek, 19 marca 2024

longpixel


Napisz nowy temat   Ten temat jest zablokowany bez możliwości zmiany postów lub pisania odpowiedzi
Zobacz poprzedni temat Wersja gotowa do druku Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zobacz następny temat
Autor Wiadomość
Ewa_SzczodruchOffline
Temat postu:   PostWysłany: 20-02-2019 - 10:08
Zasłużony
Sympatyk


Dołączył: 10-12-2006
Posty: 4115
Skąd: Toruń
Status: Offline
Witam Smile

Kostrzewa 1396
- od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Źródło: Kazimierz Rymut, ‘Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny’, Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Majewska 1759
- od nazwy miejscowej Majewo (kilka wsi) lub od maj.


Pawelczyk
- od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od Paulus ‘mały’.

Źródło: Kazimierz Rymut, ‘Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny’, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

_________________
Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
bobik4000Offline
Temat postu:   PostWysłany: 20-02-2019 - 14:17
Zasłużony
Sympatyk


Dołączył: 05-12-2017
Posty: 37

Status: Offline
Dziękuję!

Wladyslaw_Moskal napisał:
bobik4000 napisał:
Witam,

Mam prośbę o wyjaśnienie pochodzenia nazwiska Bercal.

Z góry dziękuję.

Pozdrawiam,
Grzegorz

Witam,

przedstawiam moja hipoteze pochodzenia bardzo starego nazwiska Bercal.

Wedlug prof. K. Rymuta nazwisko Bercz - mozna wywodzic od podstawy ber , czyli od prasłowiańskiego byrati ‘rzucać, ciskać, błądzić’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Behr (od imienia Bernard).

W przypadku nazwiska Bercal, uwazam taka teze za zbyt odlegla.

Polskie nazwiska Berc, Bercal i Bercel nalezy wiazac z galijską=celtycką=starofrancuską nazwą "bercet"- czyli małą kołyską.

Skoro w starofrancuskim Bercier, Bersier sa sprzedawcami kołysek, to spolszczeni posiadacze nazwisk Berc, Bercel i Bercal tez mogli robic i sprzedawac kołyski.

Zobacz celtycko-slowianskie powiazania nazwiska Berc w Europie;
https://forebears.io/surnames/berc

Pozdrawiam - Wladyslaw
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
ROMAN_BOffline
Temat postu: Re: Góral vel Kopera.  PostWysłany: 21-02-2019 - 20:59
Sympatyk


Dołączył: 08-01-2012
Posty: 1192

Status: Offline
Łukaszu, witaj.

Rozważania o pochodzeniu nazwiska Kopera; Góral vel Kopera; Góralczyk seu Kopera.

Pytasz o pochodzenie nazwiska Kopera. Napisałeś, że w roku 1717 było ono zapisywane jako fraza Góral vel Kopera oraz Góralczyk seu Kopera. Rozumiem, że potomkiem osoby, która w roku 1717 nazywana była Góral vel Kopera albo Góralczyk seu Kopera była osoba, która nosiła już miano Kopera. Wspomniałeś też, że Twoja rodzina zamieszkuje w okolicach Radomska – Pajęczna w województwie łódzkim.

Każde przeszłe czy współczesne nazwisko to zagadka etymologiczna, w tym i nazwa osobowa Kopera, Góral vel Kopera oraz Góralczyk seu Kopera, która kryje w sobie pochodzenie konkretnej nazwy [ wyrazu, nazwania ], jego źródłosłów oraz zmiany ich znaczenia i formy w miarę upływu czasu. Rozszyfrowanie polega na odtworzenie wyjściowej postaci wyrazu, wykrycie przypuszczalnego znaczenia pierwotnego, wyjaśnienie jego dalszego rozwoju semantycznego i objaśnienie struktury morfologicznej. Badania etymologiczne opiera się często na analizie porównawczej. Bywa, że nie da się jednoznacznie ustalić pochodzenia i znaczenia konkretnej nazwy osobowej i dlatego mogą istnieć obok siebie różne genezy tego samego miana. Czasami pomocna bywa ludowa etymologia, która zazwyczaj próbuje określać pochodzenie wyrazów na podstawie podobieństwa ich formy dźwiękowej [ wymowy, brzmienia ] do innych wyrazów.
Nielekko jest bez szerszego kontekstu lub innych dodatkowych informacji wnioskować o pochodzeniu nazwiska Kopera, Góral vel Kopera oraz Góralczyk seu Kopera. W mojej ocenie tylko wszechstronna kwerenda różnych źródeł, w tym dokumentów historycznych, genealogicznych, słownikowych czy językoznawczych może, choć nie musi, odpowiedzieć na pytanie od kogo, od czego, w jaki sposób i kiedy powstała konkretna nazwa osobowa oraz rozwiać różne dylematy odnoszące się do pochodzenia społecznego albo etnicznego osób noszących wspomniane miana. Bo jak mówił profesor Kazimierz Rymut: „By w sposób prawidłowy podać genezę konkretnego nazwiska, trzeba by śledzić historię danej rodziny. Tak samo brzmiące dzisiejsze nazwiska dwu rodzin mogą mieć bowiem dwie różne genezy”. Natomiast, profesor Aleksander Brückner wielokrotnie pisał, że „my dziś nie rozumiemy znaczenia różnych słów używanych dawniej”. Pamiętać też trzeba, że niektóre słowa mogą pochodzić z różnych historycznych dialektów języka polskiego, w tym i z gwary. Nie można też wykluczyć, iż wspomniane miano jest reliktem wywodzącym się z języka [pra]słowiańskiego albo staropolskiego. W grę mogą też wchodzić inne języki a tym samym i hybrydy językowe.

Moje rozważania zacznę od wyjaśnienia znaczenia wyrazu vel oraz seu, który występował jak część nazwy osobowej. Słowo vel i seu pochodzi z języka łacińskiego. Słowo vel to łaciński spójnik i w tym języku znaczy albo, czyli. W języku polskim występuje wyraz vel i jest on latynizmem [ latynizm to wyraz, zwrot lub konstrukcja składniowa, przejęte z języka łacińskiego albo na nim wzorowane ]. W języku polskim wyraz vel znaczył i znaczy: albo, czyli; rzadziej albo też, albo raczej. Kiedy vel występuje z dwoma nazwiskami, wówczas wskazuje na to, że ktoś ich używał lub/i używa. Zwykle przynajmniej jedno z tych mian jest fałszywe albo celowo zmienione po to, by jego właściciel mógł ukryć tożsamość albo ma funkcję przezwiska [ pseudonimu ], na przykład Joanna Chmielewska vel Irena Barbara Kuhn – Joanna Chmielewska to pseudonim artystyczny a prawdziwe tej imię pisarki brzmi Irena Barbara Kuhn. Wyraz seu to łaciński spójnik i w tym języku znaczy lub, albo.
W księgach metrykalnych używano wielu łacińskich wyrazów, na przykład: alias, dicto, seu, sive, vel, do utożsamiania różnych wariantów nazw osobowych [ nazwań ] danej osoby. Świadczy to jedynie, że dana osoba byłą znana pod jednym albo drugim mianem w danej społeczności.
Zatem, nazwa osobowa Góral vel Kopera mówi nam, że nosiciel miana Góral był również powszechnie znany pod swoim nazwiskiem, przezwiskiem, nazwaniem Kopera [ Góral albo, czyli Kopera ]. Ta konstatacja przekłada się również na miano Góralczyk seu Kopera. Tak więc osoba o nazwisku Góralczyk w pewnym środowisku była ogólnie znana też pod nazwą osobową Kopera [ Góralczyk lub, albo Kopera ].

Nazwa osobowa Góralczyk.
Nazwa osobowa Góralczyk to derywat. Derywat to podzielna jednostka słowotwórcza, pochodna formalnie i semantycznie od jakiegoś leksemu [ podstawy słowotwórczej ]. Derywaty są zawsze konstrukcjami dwuczłonowymi: składają się z tematu słowotwórczego [ części podstawy obecnej w wyrazie pochodnym słowotwórczo ] oraz formantu [ znaku formalnego przekształcenia wyrazu podstawowego w derywat ]. Zatem, miano Góralczyk zbudowane jest z tematu słowotwórczego Góral- oraz sufiksu -czyk. Zapisać to można w następujący sposób: Góral + czyk = Góralczyk. Sufiks -czyk powstał od przyrostka -ik poprzez absorpcję z formacji zakończonych na -ec, np. chłopczyk < chłopiec; kopczyk < kopiec. Cząstka -ik wywodzi się od przyrostka -ic. Sufiks -ic to fonetycznie przekształcony prasłowiański -itь, którego podstawowym znaczeniem było „pochodzenie w ogólności” od kogoś czy skądś. Na gruncie polskim utrwaliło się znaczenie pochodzenia od kogoś, a właściwie znaczenie patronimiczne. Niemniej jednak funkcja „skądś” nie zaginęła i tworzy nazwy mieszkańców, głównie od niektórych nazw obcych, np. Afgańczyk < Afganistan, Chińczyk < Chiny, mediolańczyk < Mediolan, ołomuńczyk < Ołomuniec. Nie należy zapominać też o funkcji deminutywnej [ zdrobnienia ] przyrostka -czyk oraz czysto strukturalnej funkcji nazwiskotwórczej. Zatem sufiks -czyk historycznie tworzył i nadal może tworzyć nazwy własne:
1. patronimiczne [ odojcowskie ]:
• od imienia ojca; np. Adamczyk < Adam. Stary Adam, Adamczyk syn;
• od zawodu, godności, stanowiska ojca; np. Młynarczyk < młynarz. Ojciec młynarz, Młynarczyk syn;
2. uczniów zawodu, pomocników, terminatorów; np. młynarczyk, szewczyk;
3. strukturalne, które zaczynają funkcjonować jako odrębne nazwiska, nie wyrażające relacji syn: ojciec, i które powstały w celu polepszenia nazwiska lub w ogóle utworzenia nazwiska. Ta właściwość sprawiała, że nazwiska takie stawały się wzorcami wyłącznie formalnymi;
4. odapelatywne przezwiska; np. Paszczyk < paszcza;
5. mieszkańców miast, państw, regionów; np. Szamotulczyk < Szamotuły, Ołomuńczyk < Ołomuniec, Chińczyk < Chiny.
Powyższe funkcje sufiksu -czyk mówią nam, że ten format jest przyrostkiem wieloznaczeniowym. Derywat z sufiksem wielofunkcyjnym pozostanie zawsze dwuznaczny, jeżeli dodatkowych danych nie dostarczy kontekst zapisu odnoszący się do konkretnego nazwiska. Dotyczy to też miana Góralczyk, które może być nazwiskiem:
• patronimicznym [ odojcowskim ], które powstało od nazwiska, imienia, przezwiska, zawodu ojca. Ojciec Góral a jego syn Góralczyk,
• formalnym, strukturalnym, które powstało jako modelowe miano poprzez dodanie sufiksu -czyk do już istniejącego miana Góral.
Zatem, pozostaje ustalić co może znaczyć temat słowotwórczy Góral- w nazwisku Góralczyk. O tym napiszę przy okazji omawiania miana Góral.

Miano Góral.
Nazwa osobowa Góral to też derywat, który został utworzony za pomocą przyrostka -al od podstawy słowotwórczej góra [ góra + al = góral ]. Przyrostek -al to bardzo stary prasłowiański sufiks. Bardzo rzadko występuje on w funkcji tworzenia nazw mieszkańców i takie nazwy są nieliczne, na przykład Moskal. Taką nazwą jest też apelatyw góral, który oznacza rdzennego mieszkańca gór, człowieka wywodzącego się z rdzennej ludności zamieszkującej góry. Słowo Góral pisane przez duże „G”. W etnografii polskiej przyjęło się, że Góral to członek dużej grupy ludności polskiej w Karpatach Zachodnich, zamieszkująca obszar górski i podgórski od Cieszyna na zachodzie aż po Krynicę na wschodzie, a wyodrębniająca się od swych sąsiadów zespołem cech kulturowych: ubiorem, budownictwem, gospodarką [ zwłaszcza pasterską ], gwarą, folklorem, muzyką, sztuką itd. oraz samookreśleniem się ludności, to jest poczuciem czy świadomością swej odrębności.
Przyrostek -al miał też wiele innych funkcji, miał on też swoją oboczną postać w postaci sufiksu -ał. Za pomocą cząstki -al tworzono, na przykład:
1. nazwy osobowe od imion słowiańskich i niesłowiańskich, na przykład Rochal / Rachal, Wochal,
• od pierwszego lub drugiego członu złożonego imienia słowiańskiego, na przykład: Bondal, Bogal,
• od imion niesłowiańskich, na przykład: Adal, Szymal,
2. nazwy znamionujące, właściwe dla osób, zwierząt albo rzeczy ze względu na daną cechę, na przykład:
• rzeczowniki nieosobowe, na przykład: nochal ‘dardo duży nos lub niezgrabny nos’, brzuchal ‘bardzo duży brzuch’,
• rzeczowniki osobowe, na przykład gęgal ‘człowiek jąkający się’, gębal ‘człowiek o nieprzyjemnej gębie’, brzydal ‘człowiek o nieładnej twarzy’, głuchal ‘człowiek niesłyszący’ – rzeczowniki te mają charakter indywidualnego przezwiska, które nacechowane są emocjonalnie z negatywnym nastawieniem,
3. nazwy wykonawców czynności, na przykład: gral ‘grajek’, chrapal ‘człowiek chrapiący’, kowal ‘ktoś kto coś kuł albo osoba, która tworzyła przedmioty z metalu, głównie z żelaza.
4. tworzenie nazwisk, głównie w XIX wieku kiedy w środowisku wiejskim wystąpiło zapotrzebowanie na nazwiska z przyczyn prawno – administracyjnych ale pozajęzykowych.
Wielofunkcyjność przyrostka -al sprawia duże trudności w jednoznacznym ustaleniu pochodzenia i znaczenia konkretnego miana czy apelatywu. Moim zdaniem dotyczy to też nazwiska Góral. Bez szerszego kontekstu i dodatkowych informacji trudno jest wnioskować od kogo lub czego powstała nazwa osobowa Góral.
Biorąc pod uwagę wspomniane funkcje cząstki -al, w nazwie osobowej Góral jej podstawa słowotwórcza to gor-, która między innymi występuje w takich apelatywach jak:
• góra ‘wypukła forma ukształtowania terenu o wysokości względnej’,
• Góra ‘nazwa miejscowości,
• góral / Góral ‘rdzenny mieszkaniec gór, człowiek wywodzący się z rdzennej ludności zamieszkującej góry,
• gorzeć / goreć ‘palić się, grzać, jaśnieć, świecić się, rumienić się, być ogarniętym przez jakieś silne, gwałtowne uczucie’,
• gorzki ‘taki, którego smak zawiera gorycz; przeciwny słodkiemu, w przenośni taki, który jest smutny, bolesny, nieprzyjemny’,
oraz w złożonych imionach słowiańskich typu: Gorzysław / Gorysław / Gorsław, Dziwigor, Gorazd.
Wynika z tego, że miano Góral może mieć wiele znaczeń a tym samym pochodzić od różnych podstaw słowotwórczych. Niemniej jednak zawsze odnosi ono się do pierwszej osoby, która została nazwana Góral.
Resumując, nazwa osobowa Góral może oznaczać kogoś:
• kto należał do rdzennie etnicznej grupy ludności nazywanej Góralami, i która mieszkała w górach. Po czym osoba taka wyemigrowała ze swojego dotychczasowego miejsca zamieszkania do innego miejsca poza obszar gór. W nowym miejscu osiedlenia od swojego pochodzenia została nazwana Góralem,
• kto mieszkał na jakimś wysokim wzniesieniu [ górze ]. W tym znaczeniu oznaczało kogoś kto mieszka na górze, czy wysokim wzniesieniu,
• kto miał ogromną posturę, był wielki jak góra,
• kto był nieprzyjemny w obyciu, smutny i bolesny inaczej mówiąc gorzki,
• kto był z zawodu, wykonywał czynność podgrzewania, grzania, ogrzewania czegoś, na przykład w ogniu czy na ogniu,
• kto nosił złożone słowiańskie imię typu Gorzysław / Gorysław / Gorsław, Dziwigor, Gorazd. Forma Góral to zdrobnienie lub/i skrócenie podstawowej nazwy imiennej,
• kto nosił miano Góra i na skutek wymogów formalno – prawnych w postaci posiadania nazwiska przyjął lub zostało mu ono nadane.
Zatem, jest z czego wybierać?

Miano Kopera.
Nazwa osobowa Kopera może być:
1. mianem dopełniaczowym z pochodzenia, określającym pochodzenie od ojca [ patronimiczne nazwisko ], a więc mógł być Jędrzej od Kopera i Jędrzej [ czyj? ] Kopera. Inaczej mówiąc ojciec to Koper a jego syn to Kopera,
2. mianem z tak zwaną zmianą paradygmatu [ dodane -a ]. Już w okresie staropolskim był: Dyla od Dyl, Krokosza od Krokosz, Rozuma od Rozum, Stracha od Strach. Poprzez dodanie głoski -a uzyskiwano oddalenie nazwy osobowej od motywującego ją wyrazu pospolitego. W takim razie mógł być Kopera od Koper. Bucz wydaje się być przezwiskiem?
Nie pozostaje nic innego jak ustalenie znaczenia miana Koper. Miano to może pochodzić od apelatywu koper, które może:
1. pochodzić od koper, ze staropolskiego kopr ‘roślina warzywna z rodziny selerowatych [ baldaszkowatych ],
2. pochodzić od staropolskiego gwarowego koper, kopr ‘miedź’,
3. pochodzić od niemieckiego rzeczownika das Kupfer ‘miedź’,
4. pochodzić od czeskiego słowa kopr ‘roślina warzywna – przyprawa’.
Polskie słowo koper, kopr oraz niemieckie Kupfer pochodzi od łacińskiego słowa cuprum ‘miedź’.
Słowo koper [ kopr ] jest generalnie słowiańskie. Ze względu na ostry smak i zapach warzywa koper [ kopr ] możliwe jest pochodzenie od *koprъ ‘ukrop, wrzątek’ lub na skutek rozpodobnienia krop-rъ od *kropiła ‘pokrzywa’.
Wynika z tego, że miano Koper / Kopr może mieć kilka znaczeń i pochodzić od kilku apelatywów:
1. może oznaczać osobę, która uprawiała znaczne ilości kopru albo lubiła go jeść,
2. może oznaczać osobę, której zapach ciała przypominał woń kopru,
3. może oznaczać osobę, która miała związek z miedzią, na przykład wydobywała rudę miedzi, albo ją przetwarzała,
4. może być spolszczeniem niemieckiego nazwiska Kupfer ‘miedź’.
W przypadku nazwiska Kopera też jest z czego wybierać?


Wspomniałeś w swoim poście, że Twoja rodzina zamieszkiwała lub/i zamieszkuje w okolicach Radomska i Pajęczna w województwie łódzkim. Niezbyt daleko, to jest około 11 km, od Radomska znajduje się wieś Dobryszyce, która znajduje się w gminie Dobryszyce, w powiecie radomszczańskim, w województwie łódzkim. Wspominam o tym fakcie ponieważ na obszarze obecnej gminy Dobryszyce znajdują się bardzo stare miejscowości, w których przynajmniej od początku XVII wieku mieszkały osoby o nazwisku: Koper, Kopera, Koperek, Koperski. Prawda, że ciekawe informacje? Może te osoby są Twoimi krewnymi? Jak jesteś zainteresowany tymi danymi jak i innymi to proponuję Ci zapoznanie się z bardzo szerokim opracowaniem noszącym tytuł Z dziejów gminy i parafii Dobryszyce. Materiały z sesji w 800 – lecie Dobryszyc, Dobryszyce 2 października 2011 r.. Materiały te ukazały się w tomie X Zeszytów Radomszczańskich. Prace z dziejów Radomska i powiatu radomszczańskiego, które zostały wydane przez Polskie Towarzystwo Historyczne Oddział w Radomsku w roku 2014.
Tu jest link do elektronicznego wydania wspomnianej publikacji:
http://pthrad.ayz.pl/wp-content/uploads ... /ZR-IX.pdf


Łukaszu, to tylko pewien zbiór informacji, moje subiektywne spojrzenie na genezę
nazwiska Kopera, Góral vel Kopera, Góralczyk seu Kopera oraz kilka hipotez. Mam nadzieję, że moje rozważania będą pomocne w Twoich badaniach nad historią rodziny i etymologią wspomnianych mian. Wnioski i weryfikację pozostawiam już Tobie.


Pozdrawiam – Roman.
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Gawroński_ZbigniewOffline
Temat postu: Re: Góral vel Kopera.  PostWysłany: 21-02-2019 - 21:57
Sympatyk


Dołączył: 16-06-2015
Posty: 2694

Status: Offline
Kopel, Kopera, Kopyra, Korpal, Korpał, Korpat = Zając!. To obok bardzo starych możliwych etymologii całkiem młoda antropoleksema znana na całym południu Polski i nie tylko tam. Określa cechę wyglądu - tzw zajęczą wargę.

_________________
Zbigniew
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Sroczyński_WłodzimierzOffline
Temat postu: Re: Góral vel Kopera.  PostWysłany: 21-02-2019 - 21:59
Członek PTG


Dołączył: 09-10-2008
Posty: 31512
Skąd: Warszawa
Status: Offline
równie dobrze..a może lepiej w tym zestawieniu: przodek w miedzi robił w ok. XIV-XV w.

_________________
Bez PW. Korespondencja poprzez maila:
https://genealodzy.pl/index.php?module= ... 3odzimierz
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
ROMAN_BOffline
Temat postu: Re: Góral vel Kopera.  PostWysłany: 22-02-2019 - 00:38
Sympatyk


Dołączył: 08-01-2012
Posty: 1192

Status: Offline
Łukaszu, witaj ponownie.

Faktycznie, zapomniałem, że dawno temu zająca zwano kopyrą, koperą [ kopyra, kopera – zając ]. Zająca nazywano też filipem [ filip – zając ], stąd sformułowanie „wyrwać się jak filip z konopi”.
Nie przesądzam od kogo albo czego i w jaki sposób powstała nazwa osobowa Kopera i jakie miała pierwotne znaczenie w przypadku Twojego przodka lub/i powinowatego.
Z opracowania, o którym pisałem w pierwszym moim poście wynika, że we wsi Wiewiórów [ w obecnej gminie Dobryszyce ] i parafii Dobryszyce, która oddalona jest około 11 km od Radomska pod koniec XVII wieku mieszkały osoby o mianie Koper, Koperek, Kopera, Koperski. Jedną z możliwości od której mogło powstać nazwanie Koper jest apelatyw koper, kopr ‘miedź’. Niezbyt daleko od Wiewiórowa i Dobryszyc, to jest w odległości około 100 km, leży miejscowość o nazwie Miedziana Góra. Nazwa miejscowości Miedziana Góra pochodzi od złoża rud miedzi odkrytych w tym miejscu przez Jan Niedźwiedź z kuźnicy Jasiów nad Bobrzą pomiędzy rokiem 1590 a 1592. W następstwie tego odkrycia na obszarze złoża powstała osada górnicza o nazwie Miedziana Góra oraz zespół kopalń wydobywających rudę miedzi oraz niewielkich hut wytapiających miedź z rudy. W kopalniach i hutach w Miedzianej Górze pracowało wiele osób, w tym i osoby przybywające tam z różnych regionów ówczesnej Polski, którzy szukali pracy i zarobku.
To tylko kolejna z hipotez mówiąca o genezie nazwy osobowej Koper / Kopera, która może mieć powiązanie z Twoimi przodkami, raczej z jednym z nich, który mógł mieć związek z wydobyciem i przetwórstwem miedzi.

Aleksander Brückner w swoim Słowniku etymologicznym języka polskiego z roku 1927 tak opisuje hasło:
• Koper: „koper, koper, z niem. Kupfer, w 16. w. nierzadkie, dziś tylko w kopersztychu (Kupferstich, ‘miedzioryt’), i w koperwasie (z koperwaser, Kupferwasser, kuperwas, ‘siarczan’) dochowane; niem. nazwa z łac. cuprum. Obok koperwaser jest i kopruch w 16. w.; koprowiny, dla ‘miedzi’, ‘miedziaków’, ogólnie niegdyś używano; rus. kuporos, ‘koper-was’, z franc, couperose, łac. cupri rosa; łac. cuprum jest cyprium, ‘z wyspy Cypru’.”;
• Kopera: „kopera (z kopyra), ‘zając’, ludowe (myśliwskie), powtarza się w narzeczowych: koperlić się, kopersać; kopertać, o ‘przewracaniu’ (kopertki, kopyrtki, ‘koziołki’), o ‘niespokojnem trącaniu i podobnych ruchach’ ; może stąd i koperczaki, ogólne w 18. w. (np. u Zabłockiego): >niech pan żywego koperczaka zacznie<, dziś (ale i dawniej) tylko o ‘zalotach’: >stroić, palić koperczaki do dziewczyny<; albo i koperdak, o ‘kobiecie strojnisi’.”;
•  Kopr: „kopr, mylnie koper; koprzyk (Rej); swojski, polski, lub włoski, ogrodny. Prasłowiańskie, chociaż to nazwa rośliny hodowanej, więc obcego pochodzenia (?); nazwa słowiańska, cerk. kopr, od kop-, p. kopeć (dla zapachu), z przyrostkiem -r; powtarza się w kopriwa, p. pokrzywa; trudność sprawia samogłoska, por. lit. kwapas, ‘woń’.”.


Pozdrawiam – Roman.
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Tomasz_MierzejekOffline
Temat postu:   PostWysłany: 25-02-2019 - 19:09
Sympatyk


Dołączył: 25-12-2018
Posty: 891

Status: Offline
Dzień dobry. Bardzo proszę o informację o nazwiskach: Gnoza, Dziamałek oraz Bloch. Z góry bardzo dziękuję.
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Gawroński_ZbigniewOffline
Temat postu:   PostWysłany: 25-02-2019 - 20:39
Sympatyk


Dołączył: 16-06-2015
Posty: 2694

Status: Offline
Zainteresowało mnie nazwisko Gnoza. Wiesz cokolwiek o pochodzeniu rodziny? Wszyscy noszący to nazwisko wg mojego źródełka pochodzą z bardzo małego obszaru od Myszyńca do Mrągowa. To zasadniczo się kłóci z etymologią dosłowną nazwiska, która raczej podpowiada południe Europy. Dlatego uważam, że jest to jakieś przekręcenie. Tylko czego?

O Blochu było i to sporo, a Dziamałek od dziama, dziamoń, dziamora = flegmatyk, nieporadny, ewentualnie od dziamać = robić coś powoli. Znaczenia związane z jedzeniem są wtórne - uważam.

_________________
Zbigniew
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Tomasz_MierzejekOffline
Temat postu:   PostWysłany: 25-02-2019 - 21:07
Sympatyk


Dołączył: 25-12-2018
Posty: 891

Status: Offline
[quote="Gawroński_Zbigniew"]Zainteresowało mnie nazwisko Gnoza. Wiesz cokolwiek o pochodzeniu rodziny? Wszyscy noszący to nazwisko wg mojego źródełka pochodzą z bardzo małego obszaru od Myszyńca do Mrągowa. To zasadniczo się kłóci z etymologią dosłowną nazwiska, która raczej podpowiada południe Europy. Dlatego uważam, że jest to jakieś przekręcenie. Tylko czego?



Panie Zbigniewie w moim drzewie jest dużo osób o nazwisku Gnoza. Wszyscy pochodzą właśnie z okolic Myszyńca a dokładnie z Wolkowych.
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Gawroński_ZbigniewOffline
Temat postu:   PostWysłany: 25-02-2019 - 22:52
Sympatyk


Dołączył: 16-06-2015
Posty: 2694

Status: Offline
Trochę wróżę z fusów. Uważam, że nazwisko Gnoza nie ma nic etymologicznie wspólnego z gnozą jako nurtem religijności, kabałą, tajemnym poznaniem, 72 imionami Boga, tarotem, kamieniem filozoficznym i takimitam itd itp.

Ja szukałbym - a nie mam niestety dokładnych słowników - źródłosłowu w gwarach około Myszyńca rozłożonych. Słownik gwar polskich - Karłowicza podpowiada jedynie czasownik "gnizbać się" = wybierać się dokądś powoli, guzdrać, się, gnusić się. Czy to jest jakiś ślad? Wątpię. Chociaż nie wiedzieć czemu pierwsze z czym mi się skojarzyło to z podlaskim gielejzą = wysoki, chudy i niezgrabny.

Może od: gméłt/gnéłt = splątanie/galimatias (Zyće mĺ tyle zĺkluków jϊ taky jest gméłt, ze we łbźe śë ńe ńeśćϊ.)

Nie wiem. Nie będę dalej spekulował. W Kadzidle byłem jeden jedyny raz u kolegi. Pięknie tam!

_________________
Zbigniew
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Wladyslaw_MoskalOffline
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Gnoza.  PostWysłany: 26-02-2019 - 02:06
Sympatyk


Dołączył: 25-04-2008
Posty: 1537

Status: Offline
Witam,

moze od Gniazdo -> Gnosdorz -> cos w miedzyczasie ??? -> az do lokalnego .. Gnoza.
https://forebears.io/surnames/gnoza

Wladyslaw
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Jankowski_KOffline
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Gnoza.  PostWysłany: 26-02-2019 - 12:57
Sympatyk


Dołączył: 08-10-2014
Posty: 13

Status: Offline
Ponawiam zapytanie,
czy ktoś coś wie na temat nazwisk Szulgit (Szulget) oraz Cejcel (Cecel, Ceycel)? Osób o tym nazwisku, zarówno żyło jak i żyje obecnie bardzo niewielu na terenie RP. Należę do tych szczęśliwców, którzy mają przodkinię Cejcel zd. Szulget Smile
Pozdrawiam Smile
*Dodam że są to tereny Od Kruszwicy po Brześć Kujawski. Tym bardziej zaciekawił mnie zapis na BaSI:


Chlewiska (par. rzymskokatolicka) - akt urodzenia/chrztu, rok 1818 , Duplicate der Kirchenbücher von Chlewisk

Sara, rodzice: Christophorus Ceyche, Margaretha Ukulincuj ,

Inne osoby występujące w dokumencie:
Michaël Cigenhagel - chrzestny, Loisenfeld
Sara Nuffrin - chrzestna, Loisenfeld
Martinus Lang - Loisenfeld
Catharina Mejerin - Loisenfeld

Komentarz indeksującego:
ur. 5 kwiecień 1818r.
Loisenfeld (Dąbrowa Biskupia) 17


Nazwisko Ukulincuj? Cigenhagel? Nuffrin? Nie mogę nic na temat tych nazwisk znaleźć.
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Tomasz_MierzejekOffline
Temat postu:   PostWysłany: 26-02-2019 - 19:58
Sympatyk


Dołączył: 25-12-2018
Posty: 891

Status: Offline
Dzień dobry. Czy posiadają Państwo informacje o nazwiskach : Bastek, Dziczek? Mam pytanie. Czy istnieje takie nazwisko jak Charciak?
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Gawroński_ZbigniewOffline
Temat postu:   PostWysłany: 26-02-2019 - 23:15
Sympatyk


Dołączył: 16-06-2015
Posty: 2694

Status: Offline
Charchuła - w: Puławy, Warszawa, Izabelin C.
Charchut - w: Zagórzyce, Rzeszów, Sędziszów Małopolski.
Charchuta - w: Poznań, Pruśce, Rogoźno.
Charchut-Siatka - w: Marszowice.
Charciarek - w: Pajęczno, Opole, Kędzierzyn-Koźle.
Charciarek-Głasek - w: Zielona Góra.
Charciarek-Skroński - w: Łomianki.
Charciński - w: Warszawa, Ducka Wola, Turowice.
Charczenko - w: Łódź, Zdzieszowice, Gniewkowo.
Charczewski - w: Poznań.


Miejscowości oznaczają największe zagęszczenie nazwiska - jak widać Charciaka obecnie nie ma! Dziczek? Chyba już też ktoś pytał.

Bastek....

Basta-Fryźlewicz - w: Waksmund.
Basta-Grzywacz - w: Frydman, Kraków.
Bastaja - w: Polanica-Zdrój.
Basta-Sorgatz - w: Kraków.
Bastecki - w: Ciechanów, Warszawa, Legionowo.
Bastek - w: Ostrołęka, Olsztyn, Mrągowo.
Bastek-Brudzyński - w: Rybnik.
Baster - w: Kraków, Nielepice, Mników.
Baster-Grząślewicz - w: Kraków.

Etymologia: najprawdopodobniej zdrobnienie imienia Sebastian. Mogą być też inne. np bastek, baster to urodzony w marcu: domyślnie jagnię/dziecko urodzone w marcu.

_________________
Zbigniew
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Tomasz_MierzejekOffline
Temat postu:   PostWysłany: 27-02-2019 - 17:08
Sympatyk


Dołączył: 25-12-2018
Posty: 891

Status: Offline
Dzień dobry. Czy posiadają Państwo informacje o nazwiskach:
- Jancewicz
-Zyśk.
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Wyświetl posty z ostatnich:     
Skocz do:  
Wszystkie czasy w strefie GMT - 12 Godzin
Napisz nowy temat   Ten temat jest zablokowany bez możliwości zmiany postów lub pisania odpowiedzi
Zobacz poprzedni temat Wersja gotowa do druku Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zobacz następny temat
Powered by PNphpBB2 © 2003-2006 The PNphpBB Group
Credits
donate.jpg
Serwis Polskiego Towarzystwa Genealogicznego zawiera forum genealogiczne i bazy danych przydatne dla genealogów © 2006-2024 Polskie Towarzystwo Genealogiczne
kontakt:
Strona wygenerowana w czasie 0.878116 sekund(y)