Serwis Polskiego Towarzystwa Genealogicznego

Panie Tomaszu,
W 1859 roku w Chruslinie związek małżeński zawierają Anna Rybus (1835-?) i Wojciech Kurczak (1835-1909).
Anna była siostrą przyrodnią mojego prapradziadka Wojciecha (1868-?). Ich ojcem był Jan Rybus , Anna była po Mariannie z Trojańczyków vel Trojanowskich, a mój przodek po Mariannie z Rybusów.
Byc może jestem spokrewniony z pańską żoną.
Pozdrawiam
Michał

Władysław Grabski (premier, minister) uważał, że zamożność gospodarska w Księstwie Łowickim największa była w ekonomii Bąków, w której włościanie zaraz po regulacji, tj. w 1838 r., urządzili się kolonialnie. W innych bowiem ekonomiach utworzono wtedy wsie z przemieszczeniem trójpolowych pól ornych. Regulacja układów wsi nastąpiła tam dopiero po 1864 r.

W ekonomii bąkowskiej dominowały gospodarstwa od 7 do 10 hektarów, zaś wsie miały racjonalną zabudowę dobrze wkomponowaną w lokalną sieć osadniczą. Znakomity polityk i uczony, twórca socjologii wsi charakteryzuje typowe gospodarstwa księżackie, a przy tym kreśli sylwetki znanych i cenionych wówczs gospodarzy:

- Melchior Marciniak (1842-1910) z Maurzyc, syn Piotra i Julianny z Kamionków, właściciel 50-morgowego gospodarstwa, "w tym trzymał parę koni, 4 krowy, jałówek 15, owiec 28, w ogrodzie szczepy owocowe, uli kilkanaście" Jego syn Jan był znanym działaczem społecznym, m.in. jednym z twórców znanej w całej Polsce Gminnej Kasy Pożyczkowo-Oszczędnościowej i jej wieloletnim kasjerem.

- Inny gospodarz z Maurzyc, Walenty Bogusz (1869-?), syn Piotra i Marianny z Jarosów, również właściciel 50 mórg ziemi, "miał wołów 4, krów 5, owiec 26, gęsi 80, uli 26". Miał też dobre narzędzia do uprawy, liczne pługi, płużyce i brony. Choć gleba była u niego nieszczególna (żytnia II klasy), to jednak urodzaje były dobre. Uprawiał na własne potrzeby pszenicę, żyto, jęczmień i owies, len i konopie, sadził trochę buraków. W całej okolicy słynął z hodowli 3 letnich koni, które sprzedawał po 100 rubli. Był to zdaniem Władysława Grabskiego typowy Księżak, zamożny i oświecony. Cała jego rodzina umiała czytac i pisać, co wtedy nie było zjawiskiem powszechnym na wsi Królestwa Polskiego.

- Z kolei Izydor Sokół z Urzecza, gospodarz na 40 morgach, "siał pszenicy 5 korcy, zyta 5, jęczmienia 2, owsa 10, grochu 1,5 na przedplon oraz w ugorze kartofle i rzepak letni" Sadził 1 morgę buraków, kartofle spasał inwentarzem, rocznie zaś nawoził 1/3 pól. Miał też zapasy zeszłorocznego zboża. Z jego inicjatywy i pod jego kierunkiem wieś Urzecze wybudowała drogę wiejską, "trakt ten ogromnie szeroki i doskonale zrobiony daje dowód wysokiej kulturalności tej wsi".

Z czasem ww. gospodarze stali się liderami społeczności lokalnej, inicjując działalność gospodarczą i kulturalną wsi.

Pozdrawiam - Michał