Serwis Polskiego Towarzystwa Genealogicznego

flag-pol flag-eng home login logout Forum Fotoalbum Geneszukacz Parafie Geneteka Metryki Deklaracja Legiony Straty
czwartek, 28 marca 2024

longpixel


Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu
Zobacz poprzedni temat Wersja gotowa do druku Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zobacz następny temat
Autor Wiadomość
Robert_KosteckiOffline
Temat postu: Wygrzebane z rosyjskojęzycznych stron internetowych  PostWysłany: 02-12-2017 - 16:04
Sympatyk


Dołączył: 14-09-2015
Posty: 1555

Status: Offline
Muszę powiedzieć, że wiele informacji odnośnie swojego nazwiska znalazłem na stronach internetowych: białoruskich, mołdawskich, rosyjskich i ukraińskich. W tym celu wystarczy skopiować jakiś wyraz pisany "ichnią" czcionką, np. Правобережная шляхта, wkleić go w wyszukiwarkę Google i następnie z odpowiednich liter pobieranych ze stron http//: - ponownie ułożyć w ramce wyszukiwarki żądane hasło, w tym przypadku swoje nazwisko. Przykładowo, co odszukałem odnośnie Kosteckich:

1. A. Kostecki, ludowy sędzia śledczy, który wchodził w skład czteroosobowego zespołu powołanego w 1898 roku w związku z budową kościoła rzymskokatolickiego w Tambowie. Okoliczni Polacy byli to głównie potomkowie uczestników powstania styczniowego, zesłani do Kraju Tambowskiego położonego w środkowej części Rosji.

2. B. Kostecki, kapitan I rangi, w 1835 roku dowódca okrętu pływającego po Morzu Czarnym.

3. Feliks Kostecki, asesor kolegialny, wyznania rzymskokatolickiego, ożenił się z Julią Latkowską (*ok.1839 – †04.02.1875 Wozniesiensk). Miał z nią syna Władysława (*ok.1861 – †15.04.1884 Woroneż), wyznania rzymskokatolickiego, podporucznika 141 możajskiego pułku piechoty.

4. Iwan Kostecki, syn Jewmiena był dyrektorem felczersko-akuszerskiej szkoły, a na początku I WŚ został dyrektorem miasteczka inwalidów. Był głównym lekarzem 4 Szpitala Radzieckiego. Znakomity lekarz, ojciec i mąż. Z przyjściem nowej władzy został aresztowany przez bolszewików za pomoc udzielaną Żydom i za swoje pochodzenie. Jego ojciec był duchownym, a bracia – oficerami Carskiej Armii, lekarzami i adwokatami.

5. Jakub Kostecki, syn Pawła, wymieniony w spisie szlachty guberni riazańskiej.

6. Jakub Kostecki, ksiądz, wygłosił mowę pogrzebową z okazji pogrzebu Daniela Toriańskiego, sotnika konotopskiego (Konotop - miasto w północno-wschodniej Ukrainie, w obwodzie sumskim, 250 km od Kijowa), która to mowa była wydana drukiem w 1754 roku.

7. Jan Kostecki, syn Wincentego, urodził się w latach 90. XIX wieku. Mieszkał w Rostowie n/Donem, pracował w instytucji państwowej. Ożenił się z Niną Kostecką (*1896 Władikawkaz w Osetii), córką Michała Kosteckiego (†1919), szlachcica, pułkownika Armii Carskiej. Nina ukończyła gimnazjum żeńskie w Moskwie. W 1911 roku mieszkała w Rostowie n/Donem, gdzie poznała swojego późniejszego męża, którego poślubiła w 20. latach XX wieku. Zajmowała się gospodarstwem domowym i wychowywaniem syna Michała. W latach 30. aresztowano jej męża i skazano na 5 lat Sybiru. Nina otrzymała wyrok zakazujący jej przebywanie w miejscu zamieszkania przez okres 3 lat. Zostawiła więc syna pod opieką znajomych i wyjechała za mężem. W mieście Kropotkin w Kraju Krasnojarskim pracowała jako pielęgniarka w miejscowym szpitalu. W 1936 roku zmarł jej mąż. Dzięki wstawiennictwu J. P. Pieszkowej otrzymała zezwolenie na powrót do syna w celu umieszczenia go w internacie. W dniu 16.05.1938 r. została aresztowana, a 16.09.1938 r. skazana na 7 lat i wysłana do łagru.

8. Jan Kostecki, w 1866 r. liczący 22 lata, mieszczanin z powiatu nowogradwołyńskiego; był w oddziale; sądzony w Kijowie w 1866 r.; skazany na 1 rok rot aresztanckich i następnie na osadzenie, na Syberii.

9. Józefat Kostecki, syn naczelnika odcinka Kolei Moskiewsko-Kurskiej i Maciejewskiej. Jego ojciec był katolikiem, ale przeszedł na prawosławie. Kosteccy mieli krewnych w Warszawie. Józefat mieszkał przy stacji kolejowej Со́лнцево pod Kurskiem. Ożenił się z Olgą i miał z nią syna Piotra.

10. Kazimierz Kostecki, syn Józefa, inżynier-mechanik, w 1882 roku ukończył Cesarski Moskiewski Uniwersytet Techniczny; Stanisław Kostecki, syn Józefa, w 1891 roku ukończył Cesarski Moskiewski Uniwersytet Techniczny, naukowiec brzeskiej uczelni kolejowej.

11. Konstanty Kostecki (*1797 – †1830), syn Dmitrija, uczeń liceum w Carskim Siole (ob. Puszkin), otwartego w dniu 19.10.1811 r., do którego uczęszczały dzieci rodzin szlacheckich. Po ukończeniu tej szkoły w 1817 roku, służył w Ministerstwie Finansów. Zmarł jesienią 1830 roku.

12. Konrad Kostecki, szlachcic, syn Włodzimierza, w 1899 roku lekarz fabryczny w Polanie (obwód Łobnia, okręg moskiewski).

13. Michał Kostecki, jeniec z armii napoleońskiej zesłany do Omska i wcielony do Sybirskiego Kozackiego Wojska Liniowego, który następnie odbywał służbę w Syberyjskim Kozackim Wojsku w latach 1813 – 1827.

14. Mikołaj Kostecki, syn Daniły, szlachcic, urodził się 28.12.1873 roku w miasteczku Zbryż, w guberni kamieniecko-podolskiej. Uczył się w szkole w Kamieńcu Podolskim, potem w Humaniu, a następnie w latach 1896-1898 studiował w Uniwersytecie Ryskim. Był zaangażowany w działalność rewolucyjną, za co został wydalony z uczelni. W 1898 roku wstąpił do nowo powstałej szkoły sadownictwa i ogrodnictwa w powiecie worznieńskim, guberni czernichowskiej. W 1904 roku ożenił się z Aleksandrą Nikołajewną Tychiną, nauczycielką pochodzenia szlacheckiego, podzielającą jego rewolucyjne przekonania. W dniu 18.11.1905 r. we wsi Chołmy urodził się im syn Włodzimierz. Tu zorganizował zbrojną grupę, w której skład wchodzili miejscowi kozacy. Mikołaj Kostecki, w ciągu swojego życia, był pięciokrotnie aresztowany: dwa razy w latach 1905-1906, co wynikło ze zdrady w szeregach rewolucjonistów; w 1918 roku za rozdawanie chłopom ziemi; oraz dwukrotnie w latach 1931-1932. W sumie przebywał w więzieniach około pięciu lat. W marcu 1902 roku był powiatowym inspektorem do spraw sadownictwa i ogrodnictwa w Symbirsku, potem przez siedem miesięcy pełnił podobne stanowisko w Charkowie. W 1905 roku, po wypuszczeniu z więzienia, przeniósł się do Połtawy, a po zakończeniu kary w 1906 roku – udał się do Lozanny, gdzie mieszkał do 1907 roku. Następnie udał się do Włoch, gdzie zamieszkał w mieście Sori koło Genui. We wrześniu 1908 roku udał się do Argentyny. Tam w ramach Towarzystwa Rolniczego przez pięć lat uczył rolnictwa osadników przybyłych z Rosji. W 1913 roku wyjechał do Paryża i rozpoczął pracę w nowej szkole rosyjskiej, w południowej części Paryża. W 1914 roku, kiedy wojska niemieckie były już w odległości 50 km od Paryża, został powołany do kopania okopów. Potem został głównym ogrodnikiem w Valroz, posiadłości w Nicei. W 1917 roku wrócił do Rosji i w Czernihowie objął stanowisko przedstawiciela Ministerstwa Rolnictwa. W 1918 roku będąc w więzieniu pracował na stacji eksperymentalnej Nosowska, gdzie napisał serię artykułów naukowych. Po opuszczeniu więzienia, znowu został przeniesiony do Charkowa. Organizował rolnicze szkoły dla młodzieży. W 1920 roku przeniósł się do stacji doświadczalnej w pobliżu Moskwy. Po operacji usunięcia nerki przeniesiony do Suchumi, gdzie jako dyrektor Subtropikalnego Oddziału Wszechzwiązkowego Instytutu Hodowli Roślin wykonał tytaniczną pracę związaną z usystematyzowaniem roślin ozdobnych i uprawnych. Po kolejnym aresztowaniu w połowie 1931 roku, został przeniesiony do stacji eksperymentalnej Mysowska w Azerbejdżanie. Stamtąd, w 1932 roku udał się do pracy w nowopowstałym ogrodzie botanicznym w Taszkiencie, na stanowisko zastępcy dyrektora. W 1938 roku rozpoczął pracę w Nikitskim Ogrodzie Botanicznym, gdzie przez dziesięć lat pracy wyhodował ponad trzydzieści odmian róż. Zmarł w służbowym domku w 1948 roku. Jego syn Włodzimierz (*18.11.1905 Chołmy – †26.05.1968 Kijów), w latach 1922-1928 uczył się w Kijewskim Instytucie Sztuki. Został członkiem Narodowego Związku Artystów Ukrainy i członkiem-korespondentem Akademii Sztuk Pięknych ZSRR. Pierwsza jego żona, wraz z dziećmi, w czasie II WŚ wyjechała do Australii. Z Haliną Mikołajewną Nowokreszczenow, drugą żoną, miał dwóch synów: Dmitrija i Aleksandra (1954-2010). Z nich Aleksander, został również malarzem artystą.

15. Mitrofan Kostecki (*1839 – †22.06.1905), syn Piotra, ukończył w 1865 roku prawosławne Wołyńskie Seminarium Duchowne. Charyton, jego dziadek, mieszkał w Żytomierzu. Ożenił się z Elżbietą, gospodynią domową. Miał z nią dzieci: Оеофила, nuczyciela; Lizę (*1870 – †1933, pochowana Biełogicze), zakonnicę; Marię (*1872 – †1933), pochowana Korostien); Lidę (*1880), mąż Gołowiński, mieszkała we wsi Gorodynka, okręg równieński; Larysę (*1888 – zm. 1942), mąż Piotr Wołyński; Rościsława (*05.09.1889 Tożyr, okręg żytomirski – †1964, pochowany Sołoniec, okręg jarosławski). Rościsław Kostecki w 1899 roku rozpoczął naukę w szkole duchownej w Żytomierzu, którą ukończył w 1905 roku. W tym roku wstąpił do Wołyńskiego Seminarium Duchownego, które ukończył w 1911 roku. W latach 1912-1921 zarządzał różnymi cerkwiami. W 1916 roku ożenił się z Aleksandrą Zienkiewicz, z którą miał dzieci: Andrzeja (*22.02.1917 - †23.12.1992); Marię (*18.03.1919 - †02.08.2007), mąż Wołkow; Ludmiłę (*21.09.1921 - †1999); Wierę (*14.05.1924 - †12.05.1983). W 1921 roku został aresztowany przez NKWD. Przed aresztowaniem nigdzie nie pracował, mieszkał we wsi Elizawietówka, okręg dniepropietrowski. W latach 1922-1935 zarządzał cerkwiami w okręgu żytomierskim. Ponownie aresztowany 26.08.1937 r., został skazany październiku na 5 lat przymusowych robót. Karę odbywał w różnych obozach. W 1942 roku został zwolniony z obozu i powrócił do miejsca wcześniejszego zamieszkania w okręgu jarosławskim. W latach 1942-1950 pełnił posługę duchowną w różnych cerkwiach. W dniu 22.06.1950 r. znowu był aresztowany i 31.10.1950 r. skazany na 25 lat więzienia z pozbawieniem praw obywatelskich na 5 lat. W 1955 roku objęła go amnestia i został zwolniony z obozu. W latach 1956-1964 zarządzał cerwiami w okręgu jarosławskim. Zmarł wiosną 1964 roku i został pochowany we wsi Sołoniec. W dniu 06.08.1992 r. został zrehabilitowany i zapisany na stronie 254 w 5 tomie Księgi pamięci ofiar prześladowań politycznych okręgu jarosławskiego.

16. Paraskewa Kostecka (*1786), żona Jana Wysockiego herbu Godziemba, wylegitymowanego w gubernii kijowskiej.

17. Stanisław Kostecki miał syna Jana, który walczył w obronie Portu Artura w 1904 roku, podczas wojny rosyjsko-japońskiej.

18. Piotr Sało-Kostecki [tłum. Słonina], syn Grzegorza oraz Jan Sało-Kostecki, syn Piotra – ziemianie Imperium Rosyjskiego w latach 1870-1918. Wiktor Sało-Kostecki (1915), syn Piotra. Mikołaj Sało-Kostecki, w latach 1919-1920 walczył w Siłach Zbrojnych Południa Rosji pod dowództwem A. I. Denikina. W Armii Rosyjskiej pozostał do ewakuacji Krymu. 30.12.1920 r. był w 6 Dywizjonie Artylerii. Sało=Słonina=Sadło - może przydomek Kosteckich. Znalazłem jeszcze: Jan Rędka Kostecki, paroch czopowicki, z Teofili Bujniewicz h. Ślepowron, miał synów: Floriana i Stefana. Z nich, Stefan, ochrzczony 22.01.1774 r., szlachcic niewładny we wsi Steckowice, w wieku 20 lat służył na mocy kontraktu u szlachcica Adama Didkowskiego h. Sas (gniazdo Didkowce, pow. owrucki). Ożenił się z Magdaleną Didkowską i miał z nią synów: Józefa (*ok. 1817) i Karola (*ok. 1830). Linia wyznania greko-katolickiego. Przydomek "Rędka" mógł być utworzony od słów: Retka vel Redka – „rudy”; Retka vel Rętka – zdrobniale od Prendota vel Prandota, imienia starosłowiańskiego; „rędzina”, rodzaj gleby; Retka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie makowskim. Przydomku „Redka” używali też Hołyńscy h. Sas.

19. Władysław Kostecki, wychowanek II Gimnazjum w Kijowie. Zrewidowany w maju 1879 roku w skutek podejrzenia o recytowanie i rozpowszechnianie nielegalnych publikacji. Objęty nadzorem kierownictwa gimnazjum.

20. Kostecki, ataman oddziału zaporożskiego w 1766 roku.

21. Kosteccy, wymienieni w spisie szlachty guberni moskiewskiej.

22. Kosteccy mieszkańcy wsi Tyrnowo [rum. Tîrnova] w powiecie Jedeńcy w północnej części Mołdawii. Około 1847 roku z Guberni Podolskiej do Besarabii zaczęli przesiedlać się ubodzy polscy szlachcice. Brali w dzierżawę ziemię od właścicieli ziemskich, sami ją pracowicie obrabiali i, posiadając niewielkie środki i minimalną wiedzę, potrafili stworzyć u siebie niektóre udogodnienia. Ich wygląd, ubranie, życie i gospodarka były o wiele lepsze niż mieszkających w sąsiedztwie Mołdawian i Rusinów. Według zapisów w zachowanych księgach kościelnych cerkwi św. Mikołaja we wsi Tyrnowo w 1850 roku we wsi mieszkał ziemianin-Polak, porucznik Walerian Statkowski, religii katolickiej. W 1860 roku, według tych samych ksiąg, w miejscowości osiedliło się kolejne 10 polskich rodzin, które wymieniono jako szlachtę, a w 1862 roku jest już 15-16 rodzin szlacheckich. Po powstaniu styczniowym 1863-1864, w wiejskiej księdze parafialnej z 1867 roku podano, że do Tyrnowo przeniosło się ponad 50 polskich rodzin pochodzenia szlacheckiego. Według przekazów ustnych, motywem przesiedlania się Polaków do miejscowości Tyrnowo było to, że w kraju byli oni prześladowani z powodu wspierania powstania styczniowego. Według tych samych ksiąg kościelnych, do powstania byli oni rejestrowani jako szlachta, w czasie powstania – jako wolni posiadacze ziemscy, a po 1867 roku zostali wszyscy zarejestrowani jako mieszczanie. Od 1867 roku wszyscy Polacy mieszkający we wsi Tyrnowo, byli rejestrowani jako mieszczanie miasta Chocim, przedstawicieli innych narodowości rejestrowano jako chłopów. Co więcej, status społeczny Polaków odziedziczyli ich potomkowie. W późniejszych księgach metrykalnych wsi Tyrnowo – aż do upadku Imperium Rosyjskiego – również wymieniani są oni jako mieszczanie miasta Chocim, mimo że mieszkali na wsi.

Pozdrawiam wszystkich

Robert Kostecki


Ostatnio zmieniony przez Robert_Kostecki dnia 05-12-2017 - 21:38, w całości zmieniany 4 razy
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Stradowski_JacekOffline
Temat postu: Re: Wygrzebane z rosyjskojęzycznych stron internetowych  PostWysłany: 02-12-2017 - 16:13
Zasłużony
Sympatyk


Dołączył: 09-09-2009
Posty: 237
Skąd: W-wa - Laski
Status: Offline
Robert_Kostecki napisał:
... wystarczy skopiować jakiś wyraz pisany "ichnią" czcionką, np. Правобережная шляхта, wkleić go w wyszukiwarkę Google i następnie z odpowiednich liter pobieranych ze stron http//: - ponownie ułożyć w ramce wyszukiwarki żądane hasło, w tym przypadku swoje nazwisko.

Po co kombinować? Można użyć wirtualnej klawiatury z cyrylicą: http://www.if.pw.edu.pl/~ludwik/ruosk/

Jacek
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Robert_KosteckiOffline
Temat postu: Re: Wygrzebane z rosyjskojęzycznych stron internetowych  PostWysłany: 02-12-2017 - 16:41
Sympatyk


Dołączył: 14-09-2015
Posty: 1555

Status: Offline
Na przykład. Embarassed
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
111chrisOffline
Temat postu: Re: Wygrzebane z rosyjskojęzycznych stron internetowych  PostWysłany: 03-12-2017 - 00:02
Sympatyk


Dołączył: 28-09-2010
Posty: 254

Status: Offline
Można użyć tej wirtualnej klawiatury, ale...
Do 1917/18 nazwisko Kostecki pisano Костецкій (przeprowadzona reforma cyrylicy usunęła wówczas 4 litery) i w takiej formie występuje w oryginalnych dokumentach i tak zostało zindeksowane w cyfrowych archiwach. Dla pewności należałoby użyć w poszukiwaniach obu form Костецкій i Костецкий.

Pozdrawiam z Łosic (gdzie w 1812 Jan Kostecki był pisarzem miejskim)

Krzysiek
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Robert_KosteckiOffline
Temat postu: Re: Wygrzebane z rosyjskojęzycznych stron internetowych  PostWysłany: 03-12-2017 - 09:38
Sympatyk


Dołączył: 14-09-2015
Posty: 1555

Status: Offline
Dziękuję za informację. Odnośnie Łosic, to moja rodzina miała z tym miastem także epizod. Józef Czesław Feliks Kostecki (*20.11.1864 Koło – † 15/28.07.1928 Łosice), brat rodzony mojego pradziadka, aptekarz, w Kolegiacie Łowickiej 28.08.1897 r. poślubił Anielę Teodorę Eichhorn, córkę Ferdynanda Wilhelma (*07.01.1837 Kalisz – †06.12.1895 Łowicz) i Marceli ze Smolińskich (*1842 – †1908). Wniosła ona mężowi spory posag, za który został wybudowany piętrowy dom w Łosicach, obok apteki mieszczącej się w budynku drewnianym. Ponieważ apteka nie przynosiła spodziewanych dochodów, Józef dzierżawił pole, prowadził też wytwórnię wód gazowanych. Miał syna Jerzego Artura (autora słynnej piosenki "Polesia Czar"), córkę Wandę oraz jeszcze jedną córkę, która umarła w wieku kilku lat i została pochowana w Hadynowie k/Łosic. Po wyjściu za mąż córki Wandy, wydzierżawił aptekę zięciowi – Kazimierzowi Wójcikowi, mgr farmacji. Pochowany jest wraz z żoną na cmentarzu w Łosicach.

W Łosicach mieszkały jeszcze inne rodziny Kosteckich, prawdopodobnie nie związane ze sobą genetycznie:
1. Jan Kostecki (*ok.1784), unita, spedytor poczty w Łosicach, jednocześnie prowadzący gospodarstwo rolne (1813). Z Pelagii Wierzbickiej miał syna Aleksandra Franciszka (*24.08.1827 Łosice). Zapewne ten sam Jan Kostecki, mieszkaniec Łosic notowany w 1827 roku. Kazimierz Kostecki (*ok. 1819), lat 45, unita, mieszczanin z Łosic, miał troje dzieci, dom i ziemię; aresztowany w Łosicach 12/24 maja 1864 roku, jako tzw. żandarm narodowy; 13/25 stycznia 1865 roku sądzony przez Audytoriat Polowy. Brak wyroku.

2. Ludwik Kostecki (*ok. 1848) i Marianna Biernacka mieli syna Jana (*1873 Łosice). Świadkiem na chrzcie był Kazimierz Kostecki (*ok.1823), lat 50.

3. Franciszek i Anna Kosteccy mieli syna Józefa (*ok.1853 – † 1873 Łosice). Józef i Marianna mieli syna Antoniego (*ok.1872 Łosice – † 1872 Łosice).

4. Feliks Kostecki i Franciszka Musiejkiewicz mieli córki: Rozalię (*ok.1871 Łosice – † 1873 Łosice); i Izabelę (*1872 Łosice). W akcie zgonu występuje też Grzegorz Kostecki (*ok. 1846), lat 27.

5. Jan (Piotr?) Kostecki, unita, mieszkaniec Łosic, którego rodzina prawdopodobnie pochodziła z Janowa Podlaskiego, miał córkę i synów: Witolda Jana (*1901 – †1967); Alojzego; Narcyza i Józefa, kolejarza, który mieszkał w Werbkowicach k/Lublina. Żona Jana vel Piotra zmieniła wyznanie na rzymsko-katolickie. Ich syn, Witold Jan, miał dzieci: Halinę zamężną Wójcik; Henryka; Tadeusza i Alojzego Mariana (*1929), który mieszka w Warszawie. Z nich, Tadeusz, miał syna Marcina, a ten Jerzego; a Alojzy Marian, ma synów: Pawła i Wojciecha (*Warszawa), księdza, byłego proboszcza parafii rzymsko-katolickiej w Złotokłosie., obecnie w Książenicach. Marian Kostecki (*02.06.1921 Łosice), więzień Oświęcimia, zm. 08.09.1942 r.

6. Józef Kostecki (*16.11.1844 Łosice), syn Wojciecha i Anny Abramskiej. Ukończył gimnazjum w Siedlcach. W 1866 roku stąpił do Szkoły Głównej Warszawskiej. W 1870 roku, będąc studentem Uniwersytetu Warszawskiego, ożenił się z Marią vel Marianną Możdżeńską, a Władysław Kostecki z Apolonią, jej siostrą rodzoną. Józef Kostecki w 1870 roku ukończył Uniwersytet w stopniu kandydata nauk matematycznych. Kształcił się następnie w Instytucie Inżynierów w Petersburgu, gdzie uzyskał stopień inżyniera komunikacji. Pracował przy budowie Kolei Petersbursko-Witebskiej. Od 1877 roku był urzędnikiem Kolei Warszawsko-Tereszpolskiej i mieszkał w Siedlcach, następnie został naczelnikiem 5 dystansu Kolei Nadwiślańskiej i mieszkał we wsi Obłonie. Józef i Maria, małżonkowie Kosteccy, mieli dzieci: Apolonię Józefę (*08.02.1873 Warszawa); Władysława Józefa (*11.05.1875 Warszawa); Stefana Cezarego (*13.08.1885 r. Obłonie, parafia Chełm). Kiedy Kostecki otrzymał dymisję, jego rodzina zaczęła żyć w biedzie. W 1888 roku dostał posadę inżyniera z pensją 300 rubli srebrem na miesiąc w Besarabii, przy robotach związanych z budową linii kolejowej. Około 1890 roku Kostecki miał dzieci: dorosłą córkę, pannę; syna 15 lat; córeczkę 12 lat; i drugiego syna 7 lat. W 1890/91 roku spędził zimę z rodziną w Warszawie. Na wiosnę miał już wyznaczone stanowisko zastępcy naczelnika XV odcinka do Bielc, powiatowego miasta w Besarabii. Wczesną wiosną 1891 roku zastępował naczelnika odcinka, który miał przyjechać dopiero w maju. Wojciech, wnuk Józefa, był oficerem WP, a wnuczka Hanna wyszła za Wesołowskiego. Kosteccy mieszkali w Warszawie.

W Internecie znalazłem jeszcze następując informację: "Miejscowości w okolicy Łosic zamieszkałe przez Biernackich, Karwackich, Korycińskich, Kosteckich, są to prawdopodobnie stare osady przesiedleńców z innych regionów Polski, całkowicie "schłopiałych", niekiedy zasymilowanych z żywiołem ruskim, unickie (greko-katolickie)".

Pozdrawiam serdecznie

Robert Kostecki
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Robert_KosteckiOffline
Temat postu: Re: Wygrzebane z rosyjskojęzycznych stron internetowych  PostWysłany: 04-12-2017 - 10:56
Sympatyk


Dołączył: 14-09-2015
Posty: 1555

Status: Offline
Ciekawe strony:

http://pkk.memo.ru/page%202/KNIGA/k.html

http://www.raruss.ru/high-bookbinding/2 ... vnaya.html

http://kdkv.narod.ru/1864/Spis-A.htm

http://dvorianstvo.org/polnyj-spisok-dv ... oj-imperii

http://www.vgd.ru/STORY/nobility.htm

http://www.petergen.com/metod/spdv.shtml

http://ukrfamily.com.ua/index.php/tsgia ... -komissiya


Ostatnio zmieniony przez Robert_Kostecki dnia 09-12-2017 - 23:24, w całości zmieniany 1 raz
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Robert_KosteckiOffline
Temat postu: Re: Wygrzebane z rosyjskojęzycznych stron internetowych  PostWysłany: 05-12-2017 - 09:23
Sympatyk


Dołączył: 14-09-2015
Posty: 1555

Status: Offline
Możliwości poszukiwawcze wynikające z "ichnich" stron są ogromne. Na przykład prace naukowe Ireny Prowalenkowej:
https://www.dissercat.com/content/dvory ... nomigratsi

http://oldsaratov.ru/sites/default/file ... bernii.pdf

albo zestawienie urzędowych wydawnictw gubernialnych opracowane przez Stanisława Dumina, autora znanego nam m.in. Herbarza rodzin tatarskich WKsL, Gdańsk 1999:

http://www.vgd.ru/STORY/dumin.htm
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Wyświetl posty z ostatnich:     
Skocz do:  
Wszystkie czasy w strefie GMT - 12 Godzin
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu
Zobacz poprzedni temat Wersja gotowa do druku Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zobacz następny temat
Powered by PNphpBB2 © 2003-2006 The PNphpBB Group
Credits
donate.jpg
Serwis Polskiego Towarzystwa Genealogicznego zawiera forum genealogiczne i bazy danych przydatne dla genealogów © 2006-2024 Polskie Towarzystwo Genealogiczne
kontakt:
Strona wygenerowana w czasie 0.855239 sekund(y)