Serwis Polskiego Towarzystwa Genealogicznego

flag-pol flag-eng home login logout Forum Fotoalbum Geneszukacz Parafie Geneteka Metryki Deklaracja Legiony Straty
czwartek, 28 marca 2024

longpixel


Napisz nowy temat   Ten temat jest zablokowany bez możliwości zmiany postów lub pisania odpowiedzi
Zobacz poprzedni temat Wersja gotowa do druku Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zobacz następny temat
Autor Wiadomość
Gawroński_ZbigniewOffline
Temat postu:   PostWysłany: 13-01-2018 - 18:43
Sympatyk


Dołączył: 16-06-2015
Posty: 2694

Status: Offline
Jeśli przyjąć etymologie kresowo-tatarską, Baras i około 10 podobnych pochodzi od bielactwa.

_________________
Zbigniew
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Wladyslaw_MoskalOffline
Temat postu: Pochodzenie nazwiska BARAŚ  PostWysłany: 13-01-2018 - 21:47
Sympatyk


Dołączył: 25-04-2008
Posty: 1537

Status: Offline
heatomer napisał:
Witam,
Poszukuję informacji o pochodzeniu nazwiska BARAŚ. Będę wdzięczny za wszelkie sugestie.

Pozdrawiam, Aleksandr Baras

PS. Przepraszam

Nieco inna hipoteza.
Wg http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=44&sub=531
Bar - 1393 od podstawy bar , od prasłowiańskiego bariti ‘walczyć’, barać ‘opierać się, odrzucać’, od niemieckiej nazwy osobowej Bar, Bär, od apelatywu Bär ‘niedźwiedź’, od imion typu Bartłomiej, Barbara.

Czyli od nazwisk Bar, Bara, nazwisk naszych praojcow Celto-Slowian;
http://www.moikrewni.pl/mapa/kompletny/bar.html
http://forebears.io/surnames/bara

Nazwisko BARAŚ, jest nazwiskiem of ojca o nazwisku Bar lub Bara.

Pozdrawiam- Wladyslaw
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
cichocka.karolakOffline
Temat postu: Pochodzenie nazwiska BARAŚ  PostWysłany: 13-01-2018 - 22:38
Sympatyk


Dołączył: 02-11-2007
Posty: 339

Status: Offline
Nazwisko - Radomski , Radomska
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Adres AIM Gadu-Gadu  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Wladyslaw_MoskalOffline
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska BARAŚ  PostWysłany: 13-01-2018 - 23:49
Sympatyk


Dołączył: 25-04-2008
Posty: 1537

Status: Offline
cichocka.karolak napisał:
Nazwisko - Radomski , Radomska

Jest tutaj;
http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=44&sub=530
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Bednarczyk_DamianOffline
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska BARAŚ  PostWysłany: 16-01-2018 - 19:30
Sympatyk


Dołączył: 06-02-2017
Posty: 73

Status: Offline
Witam,
Proszę o wszelkie informacje odnośnie nazwiska Waszczyński.

Z góry dziękuję,
Damian Bednarczyk
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Ewa_SzczodruchOffline
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska BARAŚ  PostWysłany: 17-01-2018 - 04:02
Zasłużony
Sympatyk


Dołączył: 10-12-2006
Posty: 4116
Skąd: Toruń
Status: Offline
Waszczyński - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

_________________
Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Bednarczyk_DamianOffline
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska BARAŚ  PostWysłany: 19-01-2018 - 13:59
Sympatyk


Dołączył: 06-02-2017
Posty: 73

Status: Offline
Dziękuję bardzo za pomoc.

Pozdrawiam serdecznie
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Kuba_COffline
Temat postu: Prośba o pomoc  PostWysłany: 19-01-2018 - 19:32
Sympatyk


Dołączył: 19-01-2018
Posty: 11

Status: Offline
Witam

Szukałem informacji o moim nazwisku jednak nic nie znalazłem.Czy może ktoś coś o nim wie ? Moje nazwisko Cieszko
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Gawroński_ZbigniewOffline
Temat postu:   PostWysłany: 19-01-2018 - 21:05
Sympatyk


Dołączył: 16-06-2015
Posty: 2694

Status: Offline
Cieszko to słowiańskie imię męskie znane w kilkunastu, jeśli nie kilkudziesięciu wariantach

Tu jest malutki wstępik z imieniem Cich - jednym z prawdopodobnych źródeł tego nazwiska: https://pl.wikipedia.org/wiki/Imiona_słowiańskie

A tutaj indeks z linkami szczegółowymi: https://pl.wikipedia.org/wiki/Męskie_imiona_słowiańskie

Wszystkie na Ciesz-, Ciech - , Cze -, Cie - mogą być w zasadzie źródłosłowem zdrobnienia Cieszko.

_________________
Zbigniew
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Jerz_BOffline
Temat postu:   PostWysłany: 19-01-2018 - 22:10
Sympatyk


Dołączył: 26-11-2013
Posty: 53

Status: Offline
Mam inne pytanie dotyczące pochodzenia nazwisk - natury bardziej ogólnej.

Otóż wiadomo, że część nazwisk powstała od tzw. przydomków.
Przydomki funkcjonowały szczególnie tam gdy w danej miejscowości mieszkało kilka osób o identycznym imieniu lub nazwisku.

Pytanie moje jest następujące: czy mogło być tak, że nieślubne dzieci mogły dostać
przydomek w postaci nazwiska ich faktycznego ojca?
Szczególnie gdy nazwisko ojca było tajemnicą "poliszynela".
Potem przydomek został zamieniony na nazwisko, które dalszych czasach
umieszczono w księgach metrykalnych.

Pytanie moje bierze się stąd, że badałem historię obco brzmiącego nazwiska w pewnej wsi na Kurpiach.
Doszedłem do roku 1669r. - wcześniejszych ksiąg metrykalnych już nie ma.
Jednak nazwisko to już w tym roku istniało.
Tymczasem kilkadziesiąt kilometrów dalej mieszkał bogaty szlachcic, żołnierz - z pochodzenia Infladczyk,
o interesującym mnie nazwisku. Oczywiście był żonaty, z kobietą która pozostała w ich rodzinnym majątku w Inflantach.
On tym czasem piastował urząd powierzony mu przez króla na terenie Kurpi.
Możliwe więc, że będąc z dala od domu "przygruchał" sobie pannę ze wsi i miał z nią dzieci, które następnie otrzymały po nim przydomek w postaci Jego nazwiska.
Okres w dziejach kiedy ów szlachcic urzędował na terenie Kurpi to lata 1630 - 1670. Więc daty by się zgadzały, nazwisko też.

Czy ta teoria może być prawdziwa?

Very Happy Very Happy
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
ROMAN_BOffline
Temat postu: Re: Rozważania o genezie nazwiska Cieszko.  PostWysłany: 20-01-2018 - 00:34
Sympatyk


Dołączył: 08-01-2012
Posty: 1192

Status: Offline
Witaj Kubo!

Nazwisko Cieszko.

Dołożę swoje „trzy grosze” do rozważań nad ewentualną etymologią nazwiska Cieszko. Raczej będzie to moje spojrzenie na genezę tego nazwiska. Ponieważ nic nie napisałeś o historii tego nazwiska, na przykład gdzie, kiedy było używane, czy były inne formy graficzne tego miana, to moja informacja o tym mianie będzie oparta na ogólnych danych.

Moim zdaniem nazwa osobowa Cieszko jest derywatem, to jest mianem sufiksalnym, pochodnym, które zostało utworzone od rdzenia Ciesz- za pomocą przyrostka -ko [ Ciesz + ko = Cieszko; Ciesz-ko ].

Przy rozszyfrowaniu genezy nazwiska Cieszko nie bez znaczenia jest znaczenie jakie posiada format -ko, który występuje w tym mianie. Sufiks -ko w języku polskim tworzy zdrobnienia rzeczowników rodzaju nijakiego; na przykład szkiełko, pudełko, lusterko, uszko. Zatem, przyrostek ten tworzy nazwy rzeczy [ przedmiotów ] mniejszych od nazwy podstawowej. Poza tym przyrostek -ko tworzy derywaty [ pochodne ] od imion [ rzadko ]. Przykładem niech będą imiona: Jaśko < Jaś < Jan; Ignaśko < Ignaś < Ignacy; Staśko < Staś < Stanisław; Bolko < Bolesław [ od dwuczłonowego, słowiańskiego imienia Bolesław ]; Janko < Jan. Tak więc, tworzy on też zdrobnienia imion. W przypadku zdrobnionego imienia Bolko przyrostek -ko w imieniu tym jest wynikiem latynizacji [ wpływu łaciny ] albo [ w innych wypadkach ] – wpływów Kresów Wschodnich. W Polsce jedynym oficjalnym imieniem z przyrostkiem -ko jest Mieszko [ współcześnie jest ponad 900 nosicieli tego miana ]. Etymologia [ pochodzenie ] tego imienia nie jest pewna.
Sufiks -ko [-ко] występuje też w nazwiskach ukraińskich i białoruskich. Zatem, występował na dawnych Kresach Polski. Nazwiskami ukraińskimi z tym sufiksem są nazwiska typu: Czako, Gajko, Kaśko, Poskrobko. Natomiast nazwiska białoruskie zakończone przyrostkiem -ko, to jedne z najczęściej spotykanych nazwisk: Aniśko, Chwiećko, Mojsiuszko, Panasko, Rećko. Przyrostek -ko pełnił też funkcję patronimiczną, to jest tworzenie przezwisk, nazwisk od nazwy osobowej ojca. Tak więc, przyrostek ten tworzył też pojęcie osoby mniejszej lub relację przynależności między ojcem i synem. Sufiks -ko w przezwiskach lub nazwiskach nie jest w zasadzie polskim sufiksem. Do języka polskiego nazwy zakończone na -ko [ oraz -o ] dostały się przez język ukraiński oraz białoruski. W języku ukraińskim format ten tworzył zdrobniałe formy imion, na przykład Pieczko – od imienia Piotr. Sufiks -ko uważany jest jako wariant polskiego przyrostka -ek. Widać jest to dobitnie w imieniu Krzys(z)tek oraz w imieniu Krzys(z)tko. Przyrostek -ek najczęściej występował w nazwach osobowych Małopolski a przyrostek -ko rozpowszechniony był na dawnych wschodnich ziemiach Polski. Można powiedzieć, że nazwiska z przyrostkiem -ko bardziej są pochodzenia ukraińskiego, białoruskiego niż polskiego. Zatem imiona, nazwiska i przezwiska zakończone sufiksem -ko w zasadzie pochodzą z terenów zamieszkałych przez Rusinów. Niemniej jednak w języku polskim, ukraińskim oraz białoruskim sufiks -ko ma utrwaloną pozycję w systemie słowotwórczym.

W takim razie nazwa osobowa Cieszko może być nazwiskiem odojcowskim [ patronimicznym ]: Cieszko to syn Ciesza [ imię Ciesz ], albo być mianem zdrobniałym, które z czasem przeszło w nazwisko, inaczej mówiąc nazwiskiem prostym, równym imieniu Cieszko.


Pozostaje ustalić co może znaczyć podstawa słowotwórcza Ciesz- nazwy osobowej Cieszko. W okresie staropolskim dość często spotykane było skrócone imiona powstałe od dwuczłonowych imion staropolskich [ słowiańskich i chrześcijańskich ], na przykład od imienia Bronisław mogły powstać dwa skrócone imiona, to jest imię Brosz i imię Sławek. Innymi przykładami są imiona: Warsz < Warcisław, Kasz < Kazimierz. Proces taki polegał na wymianie lub odłączeniu końcowych cząstek imion, często też na skróceniu oficjalnych pełnych form do dwu- lub jednosylabowych fragmentów imion. Następnym etapem było wzbogacanie ich o słowiańskie formanty, przeważnie – hipokorystyczne [ zdrobniające ]. W staropolszczyźnie formatami zdrobniającymi między innymi były cząstki -sz oraz -ch. Spółgłoska ‘sz’, od schyłku średniowiecza wymawiana jest twardo i raczej już nie była kojarzona z formami zdrobniałymi [ spieszczeniami ]. Zygmunt Gloger w Słowniku rzeczy starożytnych, który został wydany w Krakowie przez Wydawnictwo G. Gebethner i Spółka w roku 1896 na stronie 105 w rozdziale pt. Imiona polsko – słowiańskie tak pisze: „(…). Imiona te używane jeszcze przez kilka wieków po przyjęciu chrześcijaństwa, w XV stuleciu prawie wszystkie ustąpiły miejsca imionom cudzoziemskim i hebrajskim z wyjątkiem tylko kilkunastu zachowanych do naszych czasów. Naród tak dalece kochał się w formach zdrobniałych i skróconych swoich imion, iż używano takowych często w dokumentach z pominięciem ich formy głównej.”. Autor wśród licznej grupy imion wymienia na stronie 107 też imię Cieszymysł i tak o nim pisze: „Cieszymysł, 1136; Cieszym, 1228; Ciesz.”. Zatem, od złożonego dwuczłonowego imienia polsko – słowiańskiego powstały takie skrócone i zdrobniałe imiona jak Cieszym i Ciesz. Zatem, skrócone i zdrobniałe imię Ciesz mogło i zapewne stało się z czasem normalnym imieniem a o tym, że pochodziło ono od „głównego” imienia Cieszymysł nikt już nie pamiętał. W takim razie imię Cieszko wydaje się być wtórną i zdrobniałą formą imienia Ciesz na gruncie języka polskiego. Dodam, że mogły też istnieć inne staropolskie imiona, na przykład Cieszymir lub Ciechosław, od których mogło powstać skrócone imię Ciesz.
Biorąc pod uwagę znaczenie sufiksu -ko na gruncie języka Rusińskiego [ Białoruski i Ukraiński ] to miano Cieszko może mówić, iż jest ono odojcowską nazwą osobową i oznaczać pierwotnie syna Ciesza. Pozostańmy na gruncie języka Rusińskiego. W językach wschodniosłowiańskich istniało imię Ciszko, które jest ludową formą cerkiewnego imienia Tichon. Imię Cieszko może być obocznością imienia Ciszko?

Kubo, to tylko moje rozważania o ewentualnej etymologii nazwiska Cieszko. Raczej jest to moje subiektywne spojrzenie na genezę tego miana – robocza hipoteza. Bo jak pisał profesor Kazimierz Rymut „By w sposób prawidłowy podać genezę konkretnego nazwiska, trzeba by śledzić historię danej rodziny. Tak samo brzmiące dzisiejsze nazwiska dwu rodzin mogą mieć bowiem dwie różne genezy”. Natomiast, profesor Aleksander Brückner wielokrotnie pisał, że „my dziś nie rozumiemy znaczenia różnych słów używanych dawniej”. W mojej ocenie tylko wszechstronna kwerenda różnych źródeł, w tym dokumentów historycznych oraz kwerenda genealogiczna może, choć nie musi, odpowiedzieć na pytanie od kogo, od czego, w jaki sposób oraz kiedy powstało konkretne nazwisko i rozwiać różne dylematy odnoszące się do pochodzenia społecznego i etnicznego osób noszących nazwisko Cieszko.

Pozdrawiam – Roman.
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Gawroński_ZbigniewOffline
Temat postu:   PostWysłany: 20-01-2018 - 10:56
Sympatyk


Dołączył: 16-06-2015
Posty: 2694

Status: Offline
Jerz_B napisał:
Mam inne pytanie dotyczące pochodzenia nazwisk - natury bardziej ogólnej.

... ... ... ... ... ...

Czy ta teoria może być prawdziwa?

Very Happy Very Happy


Bez nazwiska ani rusz. Ja, widząc Kurpie i Inflanty natychmiast "widzę" Galindę, która wchodziła w obszar językowy bardzo podobny do Inflant. I może tak być, że nazwiska galindzkie/kurpiowskie niezgermanizowane są podobne do pierwotnych niezgermanizowanych nazwisk łotewskich i estońskich. Takich nazwisk jest całkiem sporo, nie wysypie ich z rękawa, ale pisałem już o tym na konkretnych przykładach wywoływanych do tablicy we wcześniejszych wątkach. To jest oczywiście hipoteza "w ciemno".

_________________
Zbigniew
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Jerz_BOffline
Temat postu:   PostWysłany: 20-01-2018 - 11:39
Sympatyk


Dołączył: 26-11-2013
Posty: 53

Status: Offline
Gawroński_Zbigniew napisał:
Jerz_B napisał:
Mam inne pytanie dotyczące pochodzenia nazwisk - natury bardziej ogólnej.

... ... ... ... ... ...

Czy ta teoria może być prawdziwa?

Very Happy Very Happy


Bez nazwiska ani rusz. Ja, widząc Kurpie i Inflanty natychmiast "widzę" Galindę, która wchodziła w obszar językowy bardzo podobny do Inflant. I może tak być, że nazwiska galindzkie/kurpiowskie niezgermanizowane są podobne do pierwotnych niezgermanizowanych nazwisk łotewskich i estońskich. Takich nazwisk jest całkiem sporo, nie wysypie ich z rękawa, ale pisałem już o tym na konkretnych przykładach wywoływanych do tablicy we wcześniejszych wątkach. To jest oczywiście hipoteza "w ciemno".


Nazwisko to - Berk
Wieś - Parciaki
Szlachcic - Jan Berg (Berk) von Carmel
https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Berg_zu_Carmel

Ale bardziej chodziło mi o to czy zdarzało się by nieślubne dzieci otrzymywały przydomki (lub nazwisko) po ojcu.
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Kuba_COffline
Temat postu: Re: Rozważania o genezie nazwiska Cieszko.  PostWysłany: 20-01-2018 - 15:59
Sympatyk


Dołączył: 19-01-2018
Posty: 11

Status: Offline
ROMAN_B napisał:
Witaj Kubo!

Nazwisko Cieszko.

Dołożę swoje „trzy grosze” do rozważań nad ewentualną etymologią nazwiska Cieszko. Raczej będzie to moje spojrzenie na genezę tego nazwiska. Ponieważ nic nie napisałeś o historii tego nazwiska, na przykład gdzie, kiedy było używane, czy były inne formy graficzne tego miana, to moja informacja o tym mianie będzie oparta na ogólnych danych.

Moim zdaniem nazwa osobowa Cieszko jest derywatem, to jest mianem sufiksalnym, pochodnym, które zostało utworzone od rdzenia Ciesz- za pomocą przyrostka -ko [ Ciesz + ko = Cieszko; Ciesz-ko ].

Przy rozszyfrowaniu genezy nazwiska Cieszko nie bez znaczenia jest znaczenie jakie posiada format -ko, który występuje w tym mianie. Sufiks -ko w języku polskim tworzy zdrobnienia rzeczowników rodzaju nijakiego; na przykład szkiełko, pudełko, lusterko, uszko. Zatem, przyrostek ten tworzy nazwy rzeczy [ przedmiotów ] mniejszych od nazwy podstawowej. Poza tym przyrostek -ko tworzy derywaty [ pochodne ] od imion [ rzadko ]. Przykładem niech będą imiona: Jaśko < Jaś < Jan; Ignaśko < Ignaś < Ignacy; Staśko < Staś < Stanisław; Bolko < Bolesław [ od dwuczłonowego, słowiańskiego imienia Bolesław ]; Janko < Jan. Tak więc, tworzy on też zdrobnienia imion. W przypadku zdrobnionego imienia Bolko przyrostek -ko w imieniu tym jest wynikiem latynizacji [ wpływu łaciny ] albo [ w innych wypadkach ] – wpływów Kresów Wschodnich. W Polsce jedynym oficjalnym imieniem z przyrostkiem -ko jest Mieszko [ współcześnie jest ponad 900 nosicieli tego miana ]. Etymologia [ pochodzenie ] tego imienia nie jest pewna.
Sufiks -ko [-ко] występuje też w nazwiskach ukraińskich i białoruskich. Zatem, występował na dawnych Kresach Polski. Nazwiskami ukraińskimi z tym sufiksem są nazwiska typu: Czako, Gajko, Kaśko, Poskrobko. Natomiast nazwiska białoruskie zakończone przyrostkiem -ko, to jedne z najczęściej spotykanych nazwisk: Aniśko, Chwiećko, Mojsiuszko, Panasko, Rećko. Przyrostek -ko pełnił też funkcję patronimiczną, to jest tworzenie przezwisk, nazwisk od nazwy osobowej ojca. Tak więc, przyrostek ten tworzył też pojęcie osoby mniejszej lub relację przynależności między ojcem i synem. Sufiks -ko w przezwiskach lub nazwiskach nie jest w zasadzie polskim sufiksem. Do języka polskiego nazwy zakończone na -ko [ oraz -o ] dostały się przez język ukraiński oraz białoruski. W języku ukraińskim format ten tworzył zdrobniałe formy imion, na przykład Pieczko – od imienia Piotr. Sufiks -ko uważany jest jako wariant polskiego przyrostka -ek. Widać jest to dobitnie w imieniu Krzys(z)tek oraz w imieniu Krzys(z)tko. Przyrostek -ek najczęściej występował w nazwach osobowych Małopolski a przyrostek -ko rozpowszechniony był na dawnych wschodnich ziemiach Polski. Można powiedzieć, że nazwiska z przyrostkiem -ko bardziej są pochodzenia ukraińskiego, białoruskiego niż polskiego. Zatem imiona, nazwiska i przezwiska zakończone sufiksem -ko w zasadzie pochodzą z terenów zamieszkałych przez Rusinów. Niemniej jednak w języku polskim, ukraińskim oraz białoruskim sufiks -ko ma utrwaloną pozycję w systemie słowotwórczym.

W takim razie nazwa osobowa Cieszko może być nazwiskiem odojcowskim [ patronimicznym ]: Cieszko to syn Ciesza [ imię Ciesz ], albo być mianem zdrobniałym, które z czasem przeszło w nazwisko, inaczej mówiąc nazwiskiem prostym, równym imieniu Cieszko.


Pozostaje ustalić co może znaczyć podstawa słowotwórcza Ciesz- nazwy osobowej Cieszko. W okresie staropolskim dość często spotykane było skrócone imiona powstałe od dwuczłonowych imion staropolskich [ słowiańskich i chrześcijańskich ], na przykład od imienia Bronisław mogły powstać dwa skrócone imiona, to jest imię Brosz i imię Sławek. Innymi przykładami są imiona: Warsz < Warcisław, Kasz < Kazimierz. Proces taki polegał na wymianie lub odłączeniu końcowych cząstek imion, często też na skróceniu oficjalnych pełnych form do dwu- lub jednosylabowych fragmentów imion. Następnym etapem było wzbogacanie ich o słowiańskie formanty, przeważnie – hipokorystyczne [ zdrobniające ]. W staropolszczyźnie formatami zdrobniającymi między innymi były cząstki -sz oraz -ch. Spółgłoska ‘sz’, od schyłku średniowiecza wymawiana jest twardo i raczej już nie była kojarzona z formami zdrobniałymi [ spieszczeniami ]. Zygmunt Gloger w Słowniku rzeczy starożytnych, który został wydany w Krakowie przez Wydawnictwo G. Gebethner i Spółka w roku 1896 na stronie 105 w rozdziale pt. Imiona polsko – słowiańskie tak pisze: „(…). Imiona te używane jeszcze przez kilka wieków po przyjęciu chrześcijaństwa, w XV stuleciu prawie wszystkie ustąpiły miejsca imionom cudzoziemskim i hebrajskim z wyjątkiem tylko kilkunastu zachowanych do naszych czasów. Naród tak dalece kochał się w formach zdrobniałych i skróconych swoich imion, iż używano takowych często w dokumentach z pominięciem ich formy głównej.”. Autor wśród licznej grupy imion wymienia na stronie 107 też imię Cieszymysł i tak o nim pisze: „Cieszymysł, 1136; Cieszym, 1228; Ciesz.”. Zatem, od złożonego dwuczłonowego imienia polsko – słowiańskiego powstały takie skrócone i zdrobniałe imiona jak Cieszym i Ciesz. Zatem, skrócone i zdrobniałe imię Ciesz mogło i zapewne stało się z czasem normalnym imieniem a o tym, że pochodziło ono od „głównego” imienia Cieszymysł nikt już nie pamiętał. W takim razie imię Cieszko wydaje się być wtórną i zdrobniałą formą imienia Ciesz na gruncie języka polskiego. Dodam, że mogły też istnieć inne staropolskie imiona, na przykład Cieszymir lub Ciechosław, od których mogło powstać skrócone imię Ciesz.
Biorąc pod uwagę znaczenie sufiksu -ko na gruncie języka Rusińskiego [ Białoruski i Ukraiński ] to miano Cieszko może mówić, iż jest ono odojcowską nazwą osobową i oznaczać pierwotnie syna Ciesza. Pozostańmy na gruncie języka Rusińskiego. W językach wschodniosłowiańskich istniało imię Ciszko, które jest ludową formą cerkiewnego imienia Tichon. Imię Cieszko może być obocznością imienia Ciszko?

Kubo, to tylko moje rozważania o ewentualnej etymologii nazwiska Cieszko. Raczej jest to moje subiektywne spojrzenie na genezę tego miana – robocza hipoteza. Bo jak pisał profesor Kazimierz Rymut „By w sposób prawidłowy podać genezę konkretnego nazwiska, trzeba by śledzić historię danej rodziny. Tak samo brzmiące dzisiejsze nazwiska dwu rodzin mogą mieć bowiem dwie różne genezy”. Natomiast, profesor Aleksander Brückner wielokrotnie pisał, że „my dziś nie rozumiemy znaczenia różnych słów używanych dawniej”. W mojej ocenie tylko wszechstronna kwerenda różnych źródeł, w tym dokumentów historycznych oraz kwerenda genealogiczna może, choć nie musi, odpowiedzieć na pytanie od kogo, od czego, w jaki sposób oraz kiedy powstało konkretne nazwisko i rozwiać różne dylematy odnoszące się do pochodzenia społecznego i etnicznego osób noszących nazwisko Cieszko.

Pozdrawiam – Roman.


Dziękuje za wyczerpująca odpowiedź.Niestety nie mam za dużych informacji o historii mojego nazwiska.Wiem jedynie do 4 pokoleń wstecz moi przodkowie mieszkali w Lublinie. Dawniej przeglądałem księgi metrykalne.
Z ksiąg dowiedziałem się że dużo osób o nazwisku Cieszko mieszkało w okolicy Firleja. Najprawdopodobniej mieszkali tam moi przodkowie ponieważ do dziś w tamtych okolicach mam dalszą rodzinę.
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Burczy_PiotrOffline
Temat postu: Prośba: nazwiska Długosz i Długomił w publikacji K. Rymuta  PostWysłany: 23-01-2018 - 15:31
Członek PTG


Dołączył: 23-06-2017
Posty: 63
Skąd: Jaworzno
Status: Offline
Dzień dobry,

Prośba do ewentualnych posiadaczy publikacji K. Rymuta, pt. "Nazwiska Polaków: słownik historyczno-etymologiczny" (tom. I, A-K).

Będę ogromnie wdzięczny za sprawdzenie w powyższym słowniku nazwisk "Długosz" oraz "Długomił", a super wdzięczny za zdjęcie/skan/przepisanie treści dla tych dwóch haseł i numer strony na której się znajdują. Biblioteki cyfrowe posiadają tę publikację, ale pod dostępem zastrzeżonym. Cena na allegro nie na moją kieszeń, a wyprawa do większej biblioteki gryzie się póki co z innymi obowiązkami Embarassed

Oczywiście powyższe nazwiska bez problemu mogę znaleźć wraz z ich etymologią w sieci - ale niestety bez źródła przedstawionych tam wyjaśnień - a zależy mi właśnie na takim "literackim" podparciu.

Z góry dziękuję!

_________________
Pozdrawiam, Piotr
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Odwiedź stronę autora  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Wyświetl posty z ostatnich:     
Skocz do:  
Wszystkie czasy w strefie GMT - 12 Godzin
Napisz nowy temat   Ten temat jest zablokowany bez możliwości zmiany postów lub pisania odpowiedzi
Zobacz poprzedni temat Wersja gotowa do druku Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zobacz następny temat
Powered by PNphpBB2 © 2003-2006 The PNphpBB Group
Credits
donate.jpg
Serwis Polskiego Towarzystwa Genealogicznego zawiera forum genealogiczne i bazy danych przydatne dla genealogów © 2006-2024 Polskie Towarzystwo Genealogiczne
kontakt:
Strona wygenerowana w czasie 0.740492 sekund(y)