|
|
|
|
| Autor |
Wiadomość |
Gawroński_Zbigniew |
|
Temat postu:
 Wysłany: 10-10-2016 - 23:09
|
|
Dołączył: 16-06-2015
Posty: 2694
Status: Offline
|
|
Rosyjska, w dialekcie mokszańskim tj. znad rzeki Mokszy łódka do pływania po rzece nazywała się i nazywa: веньч (fonet: wiencz'), a веньчук to ten, który ma łódkę.
Natomiast w Mordowii Веньчак/Веньчук to bardzo popularne imię. To od imienia Веня (Wienia) , które błędnie, co wykażę później zinterpretowano jako pochodzące od Венямин (Wieniamin) = Beniamin, albo od Wieniedikt = Benedykt.
Teraz czas na rys historii nazwiska z naciskiem na Kresy
Czeski zubożały książę Bronisław Rodniak miał tytuł "Wenc'ik", a za nim cały jego ród począwszy od połowy 17 wieku (dokładnie do roku 1658). Z powodu „miłości panującej” wśród Habsburgów w końcówce ich panowania z jakiegoś powodu Wenc'ikowie uciekli w kilkanaście rodzin do carskiej Rosji. Tę ścieżkę należało by dokładnie prześledzić po herbarzach, nazwach wiosek itp. Bardzo trudno jest cokolwiek o tym protoplaście jak i o całym rodzi znaleźć. Ja posiłkuję się stronami rosyjskojęzycznymi, którym jednak trzeba odjąć sporo procent zaufania.
Pytanie tylko czy nazwisko, grupa nazwisk Weneczuk jest tożsame z Wienczakiem i Weneckim i całą grupą nazwisk podobnych. Moim zdaniem jest. Nazwisko, albo raczej imię z którego powstało nazwisko w stu odmianach ma korzenie wczesnosłowiańskie.
Pozwolę sobie zacząć od… angielskojęzycznej Wikipedii. Pod hasłem Wenecja w dziale : etymologia czytamy: The name Venetia, however, derives from the Roman name for the people known as the Veneti, and called by the Greeks Eneti (Ἐνετοί). The meaning of the word is uncertain, although there are other Indo-European tribes with similar-sounding names, such as the Celtic Veneti, Baltic Veneti, and the Slavic Wends. Linguists suggest that the name is based on an Indo-European root *wen ("love"), so that *wenetoi would mean "beloved", "lovable", or "friendly". A connection with the Latin word venetus, meaning the color 'sea-blue', is also possible.
“Ukochany, sympatyczny, przyjazny” = Wened. Wenedowie pojawili się jako lud i nie znikli w historii. Przekształcili się w dobrze nam znanych Słowian. Pozostały po nich jednak najliczniej tam gdzie najdłużej zachowały się pogańskie zwyczaje i rytuały liczne zabytki zachowań folklorystycznych, byśmy dzisiaj powiedzieli a w istocie rytuałów przyzywających szczęścia, miłości, powodzenia i wszystkiego o co w takich rytuałach magicznych się zabiegało i miejscami do dziś zabiega. Myli się angielska wiki pisząc o etymologii słowa Wenecja. Wieniec jest kluczem do nazwy, wieniec zakładany na głowę w rytuałach. Słowo to w przeszłości miało ciut inne znaczenie, mianowicie: pierścień, obręcz w sensie królewskie nakrycie głowy. Naturalnie chłop z Powołża czy z innego Wolina, czy Istrii nie zakładał na głowę korony królewskiej, ale splatał wieniec z roślin, którym przypisywano magiczną siłę i taki noszono na głowie, a później gdzieś w zawiniątku, ukryty, aby chronił przed złem, chorobami i wszelkiej maści złym wpływem i złymi mocami. Wieniec, Wiena, Wiencz, Wieńczysław, Wacław i kilkanaście podobnych stało się popularnymi imionami nadawanymi dzieciom, gdzie przez ich nadanie jakoby przesuwano życzenie błogosławieństwa z rytualnego znaku na samo słowo. Jak większość imion słowiańskich mają one charakter życzeniowy i można je „tłumaczyć” na współczesny polski mniej więcej tak; „bądź ukoronowany szczęściem, zdrowiem pomyślnością, przyjaźnią, czym tam jeszcze trzeba. Nadając dziecku imię „Wenecja” (Wieniec) rodzice pragnęli przysposobić mu dobrego samopoczucia i szczęścia, sukcesów w rodzinie i gospodarstwie, a także starali się chronić je przed działaniem złych sił.
Podsumowanie. Moim zdaniem etymologia nazwiska jest jednoznaczna. Natomiast o regionie skąd rodzina może pochodzić nie da się sensownie nic powiedzieć. Czy wskazany ślad Rodniaków/Wenc’ików i drugi z Powołża jest sensowny, czy nazwisko jest tak powszechne, że taki ślad nic nie znaczy trudno cokolwiek rozsądzić. Sam kształt zapisu „Weneczuk” sugeruje pochodzenie kresowe. Jednak jak wykazałem wyżej, może to być tylko forma zapisu odzwierciedlająca lokalne formy językowe Słowiańszczyzny.
Uwaga ostatnia. Mieliśmy powyżej okazje zobaczyć ciekawe zjawisko wchłonięcia przez chrześcijaństwo słowiańskiego imienia tak skutecznie, że na pierwszy rzut oka wydaje się to naturalne i oczywiste.
Sam będący potomkiem Białochorwatów, pozdrawiam prawdziwego Weneda na pokładzie. |
_________________
Zbigniew
|
| |
|
|
|
 |
|
Christian_Orpel |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 10-10-2016 - 23:49
|
|
Dołączył: 28-08-2006
Posty: 739
Skąd: HENIN-BEAUMONT , Francja
Status: Offline
|
|
|
Gawroński_Zbigniew napisał:
Wieniec, Wiena, Wiencz, Wieńczysław, Wacław i kilkanaście podobnych stało się popularnymi imionami nadawanymi dzieciom, gdzie przez ich nadanie jakoby przesuwano życzenie błogosławieństwa z rytualnego znaku na samo słowo. Jak większość imion słowiańskich mają one charakter życzeniowy i można je „tłumaczyć” na współczesny polski mniej więcej tak; „bądź ukoronowany szczęściem, zdrowiem pomyślnością, przyjaźnią, czym tam jeszcze trzeba. Nadając dziecku imię „Wenecja” (Wieniec) rodzice pragnęli przysposobić mu dobrego samopoczucia i szczęścia, sukcesów w rodzinie i gospodarstwie, a także starali się chronić je przed działaniem złych sił.
Józef Bubak uważa, że imię Wacław pochodzi od "więcej" i od "sława" .
Co do imienia Wieńczysław, pisze, że powstało od błędnego odczytania staropolskiego imienia Więcesław. "Jego znaczenie skojarzono z wyrazem pospolitym wieńczyć, lecz wyraz ten nie występował wśród elementów tworzących staropolskie imiona".
Gawroński_Zbigniew napisał:
Rymut oczywiście nazwisko wywodzi, nie wnikając w szczegóły, od Wenecji i nic więcej.
Rymut pisze jednak trochę więcej :
od n. m. Wenecja, por. wenetka "gatunek jabłek"
Pozdrawiam
Chrystian |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Wenecki_Przemysław |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 11-10-2016 - 00:06
|
|
Dołączył: 08-10-2016
Posty: 10
Status: Offline
|
|
Dziękuję Ci raz jeszcze za poświęcony czas oraz za ogrom Twej pracy, tak bardzo ważnej dla moich skromnych początków jako genealoga. Bardzo dużo to dla mnie znaczy! Nie mogłem nawet przypuszczać, że tyle może skrywać moje nazwisko i niezwłocznie zabieram się do dalszej pracy.
Dziękuję za pozdrowienia. |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Gawroński_Zbigniew |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 11-10-2016 - 00:29
|
|
Dołączył: 16-06-2015
Posty: 2694
Status: Offline
|
|
Krystianie. Ja powyższych rzeczy też sam nie wymyśliłem. W istocie treści cytowałem rosyjskich akademików. Ja wiem o tym, ze oni mają pewne przegięcie panslawistyczne, ale komuś ufać trzeba.
W tej chwili nawet nie powiem ci z którego słownika korzystałem...  http://dic.academic.ru , a było ich kilka miedzy innymi z tej strony.
Cytat:
Не исключено, что фамилия Венцко происходит от мужского крестильного имени Венц, которое является уменьшительной формой имени Венцеслав, что в переводе с польского языка означает "венчанный славой"
No i komu tu wierzyć? Ruskie cytują polskie źródła pisząc to co i ja napisałem. to jednak szczegół. Pozdrawiam pięknie.
==-=-=--
edit: Coś skrypt nie widzi ruskich liter, muszę popoprawiać, żeby było widać bez głupot. Teraz chyba jest dobrze. |
_________________
Zbigniew
|
| |
|
|
|
|
|
Litwos |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 12-10-2016 - 23:10
|
|
Dołączył: 25-03-2016
Posty: 739
Status: Offline
|
|
Witam,
Poprosze o nazwisko: Wierucki
Dziekuje z gory. |
_________________
Pozdrawiam
Robert
|
| |
|
|
|
|
|
Gawroński_Zbigniew |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 13-10-2016 - 00:49
|
|
Dołączył: 16-06-2015
Posty: 2694
Status: Offline
|
|
W historycznej Polsce nazwisko Wierucki nie występuje. Bardzo podobne Wieruski to późne średniowiecze. I to jest dla mnie dziwne. Najprawdopodobniej nazwisko pochodzi od Wieruszów i od jednego z ich majątków.
Uwaga. Wierusz nie było najprawdopodobniej imieniem. Nie ma takiego imienia w żadnym dostępnym mi źródle. To co jest to 19-wieczne wymysły.
Współczesne brzmienie nazwiska zapewne pochodzić będzie od jakiejś wioski dzierżawnej należącej do Wieruszów. Problem w tym, że takich miejscowości jest sporo i nie potrafię przypiąć ni przyłatać gdzie szukać. (Wieruszów, Wieruszew, Wieruchów, to tylko niektóre.
Co znaczy i skąd wzięło się słowo "wierusz" na chwilę obecną nie wiem (ale się dowiem). Nie pasuje mi wywód od "wierzenia".
[[hipoteza] możliwe, że "wierusz" oznacza "syn Wiary". Na całym Wschodzie funkcjonowały trzy imiona żeńskie Wiara (Wiera), Nadzieja (Nadieżda) i Mądrość (Sofia). Więcej po sprawdzeniu w późniejszym terminie.]
Pozdrawiam pięknie. |
_________________
Zbigniew
|
| |
|
|
|
|
|
Litwos |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 13-10-2016 - 15:49
|
|
Dołączył: 25-03-2016
Posty: 739
Status: Offline
|
|
Zbigniewie,
dziekuje bardzo
Dzisiaj jest bardzo malo Wieruckich, glownie w lodzkim. Tam tez na ziemi sieradzkiej 5o km od Wieruszowa, pojawil sie w 18 wieku "moj" Wierucki.
Gawroński_Zbigniew napisał:
W historycznej Polsce nazwisko Wierucki nie występuje. Bardzo podobne Wieruski to późne średniowiecze. I to jest dla mnie dziwne. Najprawdopodobniej nazwisko pochodzi od Wieruszów i od jednego z ich majątków.
Uwaga. Wierusz nie było najprawdopodobniej imieniem. Nie ma takiego imienia w żadnym dostępnym mi źródle. To co jest to 19-wieczne wymysły.
Współczesne brzmienie nazwiska zapewne pochodzić będzie od jakiejś wioski dzierżawnej należącej do Wieruszów. Problem w tym, że takich miejscowości jest sporo i nie potrafię przypiąć ni przyłatać gdzie szukać. (Wieruszów, Wieruszew, Wieruchów, to tylko niektóre.
Co znaczy i skąd wzięło się słowo "wierusz" na chwilę obecną nie wiem (ale się dowiem). Nie pasuje mi wywód od "wierzenia".
[[hipoteza] możliwe, że "wierusz" oznacza "syn Wiary". Na całym Wschodzie funkcjonowały trzy imiona żeńskie Wiara (Wiera), Nadzieja (Nadieżda) i Mądrość (Sofia). Więcej po sprawdzeniu w późniejszym terminie.]
Pozdrawiam pięknie.
|
_________________
Pozdrawiam
Robert
|
| |
|
|
|
|
|
Gawroński_Zbigniew |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 13-10-2016 - 21:17
|
|
Dołączył: 16-06-2015
Posty: 2694
Status: Offline
|
|
Odnośnie nazwiska Wierucki jeszcze uwag kilka odnośnie wcześniejszej hipotezy.
We wschodniej tradycji chrześcijańskiej święta Zofia, żyjąca w 2 wieku po Chrystusie była matką trzech świętych córek: Wiary, Nadziei i Miłości. To są osoby historyczne, bardzo rozpowszechnione w ikonografii. Imiona nawiązują oczywiście do cnót Boskich. Wschód miał bardzo dużo takich świętych, będących zapisem cnót przymiotów boskich, relacji z Bogiem itp. [np. Weronika (were’ikon = prawdziwe Oblicze), Zofia (Hagia Sophia) = Mądrość Boża i dziesiątki innych].
Generalnie uważa się, że nazwisko „powinno być patronimiczne” albo inne, odmiejscowe, życzeniowe i inne cuda jakie są powszechnie wiadome. Rzadko spotyka się, że nazwiska są również matronimiczne. Sytuacja taka miała miejsce w sytuacji kiedy dzieci pozostawały na kilkanaście lat bez ojca z niewyjaśnionych przyczyn nie wracającego z wojny, wyprawy, jakiegoś godziwego powodu, a żona (wdowa/niewdowa) stawała się głową rodziny. Owe dzieci nazywano „odmatczynie” a nie odojcowsko. Takich matron było, jak się wydaje, zwłaszcza na wschodzie niezmiernie dużo z uwagi na niekończącą się służbę wojskową w trakcie której żołnierze lądowali w egzotycznych oddalonych o tysiące wiorst garnizonach, a wracali zniedołężniali zastając dorosłe dzieci, albo nie wracali wcale umierając w międzyczasie.
Śladem po tym zjawisku są wspomniane nazwiska, czego przykładem jest Wierusz, Marianin, Marianow, Lubowkin, Nadieżdaw, Nadieżdow Sofienkow i tak bym z pół setki wymienił.
Podsumowanie: Wierucki z okolic Kalisza i o korzeniach od 18 wieku to ewidentnie od miejscowe nazwisko, tak chyba jak i moje (od Gawronków koło Topoli Królewskiej). Jednak już Wierusze podpadają pod sugerowaną wyżej. I byłoby wszystko pięknie i prosto, gdyby nie bardzo ciekawy inny ślad. Po upadku Chanatu Kazańskiego wszystkich znaczących tatarów ochrzczono przemocą nadając im chrześcijańskie imiona i przydomki „верра” = pobity, podbity. |
_________________
Zbigniew
|
| |
|
|
|
|
|
Litwos |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 13-10-2016 - 21:53
|
|
Dołączył: 25-03-2016
Posty: 739
Status: Offline
|
|
Zbigniewie,
Zastanawia mnie wlasnie, dlaczego Wierucki, a nie Wieruszewski/Wieruszowski skoro nazwisko by mialo zrodlo w Wieruszowie.
Juz wspomniany Wieruski, by lepiej pasowal.
W jednej metryce jest napisane: "Wierudzki" - co wskazuje na to, ze ta koncowka nie byla wymawiana jakims rozmazanym "s"/"sz" tylko "c"/"dz".
Dziekuje |
_________________
Pozdrawiam
Robert
|
| |
|
|
|
|
|
Szuwar |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 14-10-2016 - 08:54
|
|
Dołączył: 11-06-2015
Posty: 234
Status: Offline
|
|
|
Gawroński_Zbigniew napisał:
W historycznej Polsce nazwisko Wierucki nie występuje. Bardzo podobne Wieruski to późne średniowiecze. I to jest dla mnie dziwne. Najprawdopodobniej nazwisko pochodzi od Wieruszów i od jednego z ich majątków.
Uwaga. Wierusz nie było najprawdopodobniej imieniem. Nie ma takiego imienia w żadnym dostępnym mi źródle. To co jest to 19-wieczne wymysły.
Współczesne brzmienie nazwiska zapewne pochodzić będzie od jakiejś wioski dzierżawnej należącej do Wieruszów. Problem w tym, że takich miejscowości jest sporo i nie potrafię przypiąć ni przyłatać gdzie szukać. (Wieruszów, Wieruszew, Wieruchów, to tylko niektóre.
Co znaczy i skąd wzięło się słowo "wierusz" na chwilę obecną nie wiem (ale się dowiem). Nie pasuje mi wywód od "wierzenia".
[[hipoteza] możliwe, że "wierusz" oznacza "syn Wiary". Na całym Wschodzie funkcjonowały trzy imiona żeńskie Wiara (Wiera), Nadzieja (Nadieżda) i Mądrość (Sofia). Więcej po sprawdzeniu w późniejszym terminie.]
Pozdrawiam pięknie.
Imię Wierusz
Encyklopedia staropolska tom 3/Imiona staro-polskie
https://pl.wikisource.org/wiki/Encyklop ... ro-polskie
Zapomniane już imiona staropolskie
http://www.poselska.nazwa.pl/wieczorna2 ... aropolskie
WIERUSZ
Pochodzenia starosłowiańskiego. Oznacza: wierny i sławny lub z łacińskiego prawdziwy
vērus /łac/ prawda prawdziwy
Cytat
,,Marcin, chorąży wieluński w latach 1489-1512, pozostawił wianuszek pięciu synów: Wierusza, Feliksa, Jana, Jarosława i Anzelma, z których najstarszy, Wierusz, zmarł przed r. 1552. Liczne potomstwo w linii męskiej wydało tyle gałęzi, iż nie podobna przypuszczać, by na którymś z pędów nie rozkwitła linia słynnego malarza.,,
http://www.powiatowy.pl/2015/11/rod-wie ... do-genezy/
opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch
główne źródła:
Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999 Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Wierucki - od wiara ‘ufność, wierność; religia; obrządek’, także od imion typu Wierusz.....
Pozdrawiam |
_________________
Andrzej
|
| |
|
|
|
|
|
Gawroński_Zbigniew |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 14-10-2016 - 12:43
|
|
Dołączył: 16-06-2015
Posty: 2694
Status: Offline
|
|
3/4 tych imion z cytowanej wiki zostało sztucznie wymyślonych w 19 wieku.
Źródła. Źródła i Źródła. Nie ma żadnego Wierusza w źródłach do 1490 któregoś tam roku - nie chce mi się grzebać w tej chwili, pisałem o tym wcześniej. Zatem głupotą jest kwalifikowanie imienia po pierwsze jako imię po drugie jako staropolskie. Cytowana Wiki nie podaje przyporządkowanej daty, czyli pośrednio też potwierdza, że imię jest z księżyca, a nie ze źródeł. Proszę zauważyć, że bardzo mało z podanego wiki-owo/glogerowego słowotoku "imion" ma daty. Ergo: potwierdzenie istnienia. Co mam jeszcze napisać?
co do linka "rodu Wieruszów".
Lutolda de Wierusz i Wierusz Lutoltowicz de Mokrska. Oczywiście tu są same imiona jak bumcykcyk.
Dla mnie sprawa jest zamknięta. |
_________________
Zbigniew
|
| |
|
|
|
|
|
Wladyslaw_Moskal |
|
|
Temat postu: Rozwazania o pochodzeniu nazwiska Warchoł.
Wysłany: 18-10-2016 - 04:46
|
|
Dołączył: 25-04-2008
Posty: 1588
Status: Offline
|
|
Prof. K. Rymut wskazuje, ze nazwisko moze pochodzic od slowa "warchoł" = wichrzyciel
i podobnych slow lub od zlozonego imienia Warcisław. Powielalem takie pochodzenie
na stronach genealogicznych.
Chyba prof. K.Rymut nie wiedzial, ze prof. Wojciech Szymanski wydal w 1979 ksiazke
pod tytulem "Awarzy", zobacz;
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wojciech_ ... archeolog)
W Wikipedii jest haslo "Awarowie";
https://pl.wikipedia.org/wiki/Awarowie
oraz w j.angielskim haslo "Panonian Avars";
https://en.wikipedia.org/wiki/Pannonian_Avars
Awarowie to koczowniczy lud, który w połowie VI wieku pojawił się w Europie tworzac
w Kotlinie Panońskiej kaganat Awarów, współdziałający ze Słowianami. Jednym z plemion
awarskich byli Warchonitowie, Varchonitai (Warhonits) wg danych bizantyjskich.
Awarowie okolo 730 r zostali wyparci przez Serbow i Chorwatow znad Adriatyku, a po
wojnach w latach 791 - 803 zostali pobici przez Frankow i w latch 804 - 805 Bulgarzy
zajeli wschodnia czesc kaganatu. Przestali istniec jako narod okolo 822. Juz w 892 roku
król niemiecki Arnulf zawarł z przybylymi do Panonii Węgrami sojusz przeciwko państwu
wielkomorawskiemu Świętopełka I.
Mapa rozmieszczenia nazwiska Warchoł na terenie Polski wskazuje, ze czesc awarskiego plemienia
Warchonitow wspolpracujaca ze Slowianami, zwana juz przez Slowian Warchołami, mogla naplynac poprzez Przelecz Dukielska na tereny poludniowej Polski przed 800 rokiem ;
http://www.moikrewni.pl/mapa/wzgledny/w ... %2582.html
W 862 r. Św. Cyryl i Św. Metody oraz ich uczniowie dokonali chrztu Moraw, jeszcze przed
900 r. chrztu Wislan i Ledzian, a w 966 roku ksiaze Mieszko I przyjal chrzest, uznawany
jako poczatek panstwa polskiego.
Z pozdrowieniami,
Wladyslaw Moskal |
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
FAQ
Regulamin
Szukaj
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
