|
|
|
|
| Autor |
Wiadomość |
Mamaj_Jan |
|
Temat postu:
 Wysłany: 06-10-2017 - 20:56
|
|
Dołączył: 19-03-2010
Posty: 259
Status: Offline
|
|
Witaj Marku,
na Forum po raz pierwszy spotykam osobę która zajmuję się genealogią swoich przodków o nazwisku Mamaj.
Ja też noszę nazwisko Mamaj. Mój najstarszy znany przodek to Wojciech Mamay ur. w 1673 r. we wsi Truskawie
w parafii Borzęcin syn Mateusza i Marianny. Tak więc może jesteśmy krewnymi. Chętnie podzielę się moimi
wynikami badań dot. głównie Mamajów z parafii Łomna. Proszę o kontakt na prywatna pocztę.
Pozdrawiam
Jan
P.S. Do tego co napisał Roman mogę tylko dodać, że jest dwóch świętych Mamajów.
Jeden to syryjski z II w. Jest na gruzińskich aktualnych monetach przedstawiony jak siedzi na lwie
z aureolą nad głową, drugi to patriarcha kościoła gruzińskiego z VIII w. |
|
|
| |
|
|
|
 |
|
pen60 |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 08-10-2017 - 16:35
|
|
Dołączył: 18-05-2010
Posty: 839
Status: Offline
|
|
Witam,
Dziękuję za zaproszenie. Odpiszę na priva. Opiszę skrótowo moją linię Mamajow. Do tych co dotarłem główny
trzon to Kiełpin, Łomianki.
Pozdrawiam
Marek |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Mamaj_Jan |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 09-10-2017 - 23:11
|
|
Dołączył: 19-03-2010
Posty: 259
Status: Offline
|
|
Rodziny Mamajów z Łomny, Kiełpina, Łomianek, Burakowa, Wawrzyszewa, Powązek, Marymontu, Warszawy wszystko
na to wskazuje, że są spokrewnione i prawdopodobnie miały jednego przodka w XVII w. Najprościej to sprawdzić
wykonując badanie Y-DNA i porównać wynik z wynikami przebadanego już Mamaja.
Na pewno nie mają oni nic wspólnego z chanem Mamjem którego wojsko poniosło klęskę w bitwie na Kulikowym Polu w 1380 r.
z wojskiem księcia moskiewskiego Dymitra.Po tej klęsce potomkowie Mamaja uciekli się pod opiekę książąt litewskich i
przyjęli nazwisko Gliński. Wmieście Humenne i odległej od niego o około 10 km osadzie Lubisa na Słowacji mieszkają Mamajowie
od co najmniej II polowy XVIII w. o czy świadczy duża ilość ich metryk z kościołów katolickich w tych miejscowościach.
Mam nadzieję, że uda się w niedługim czasie potwierdzić lub zaprzeczyć wspólnego pochodzenia Mamajów z Puszczy Kampinowskiej
z Mamajami z Orawy na Słowacji. A może także wspólnego pochodzenia tych rodów od ojca lub brata rycerza Budziwoja
Mamaya, który w 1442 r. dostał za 300 grzywien w dzierżawę wieś Dunkowice blisko miasta Radymno od króla Władysława.
Syn tego Budziwoja Piotr zwany Karasz Mamayowicz był studentem w Akademii Krakowskiej, a później prawdopodobnie został
księdzem. Jego przydomek/ przezwisko Karasz może świadczyć o węgierskim pochodzeniu. W tym okresie Władysław był zarówno
królem Polski jak i Węgier co mogło ułatwiać Mamajom migrację z Węgier na tereny Orawy i Małopolski. W południowo zachodniej części Węgier na obszarze pasma górskiego Mescek znajduje się wioska i gmina Karasz. Może to jest gniazdo rodu Mamajów??? |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Ordak_Andrzej1 |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 09-12-2017 - 18:30
|
|
Dołączył: 17-11-2011
Posty: 12
Status: Offline
|
|
Bardzo proszę o uwagi i informacje o pochodzeniu nazwiska ORDAK.
Wszystkie fakty (historyczne także) które do tej pory udało mi się pozyskać na temat pochodzenia Mojej Rodziny wskazują na pochodzenie tatarskie. Czy badanie DNA-Y dałoby jakąś wiarygodną odpowiedż o tatarskim pochodzeniu ? |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Gawroński_Zbigniew |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 09-12-2017 - 19:56
|
|
Dołączył: 16-06-2015
Posty: 2694
Status: Offline
|
|
Jest tatarskie na 200% nazwisko Ardak/Ардак. Forma nazwiska Ordak jest związana ze zjawiskiem językowym występującym na Białorusi przede wszystkim, że „o” na prawo i lewo od akcentu wyrazowego czyta się jako „a”. Po rosyjsku nazywa się to „akajuszczije imia”- jakoś tak. To zjawisko powoduje bardzo wiele zamieszania. Tatar mający na imię Ardak - bo to tatarskie imię męskie - przychodzący do skryby na terenie Białorusi w 19 wieku z pewnością został zapisany jako Ordak. Zatem imię męskie Ardak etymologicznie „znaczy” uważany, ceniony a potocznie Tatarzy rozumieli ja jako „prawy człowiek”. Tu przydałoby się rozwinięcie historii imion tatarskich, ale to, myślę, że zrobisz sam. Sporo jest opracowań na ten temat. W jednozdaniowym skrócie: imiona u Tatarów nabywało się tak ja u… Apaczów z wiekiem i z rozwojem człowieka: pojawiały się nowe cechy, nowe zdolności - pojawiały się nowe imiona. Dopiero czas kodyfikacji (na przełomie 19 i 20 wieku) pozamieniał je w nazwiska.
Zjawisko akania dokładnie lokalizuje miejsce pochodzenia przodków. To niech będzie moja podpowiedź.
Pozdrawiam pięknie i owocnych poszukiwań życzę. |
_________________
Zbigniew
|
| |
|
|
|
|
|
marcin.pozauc |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 10-12-2017 - 01:12
|
|
Dołączył: 04-11-2016
Posty: 34
Skąd: Gdańsk
Status: Offline
|
|
|
Ordak_Andrzej1 napisał:
Bardzo proszę o uwagi i informacje o pochodzeniu nazwiska ORDAK.
Wszystkie fakty (historyczne także) które do tej pory udało mi się pozyskać na temat pochodzenia Mojej Rodziny wskazują na pochodzenie tatarskie. Czy badanie DNA-Y dałoby jakąś wiarygodną odpowiedż o tatarskim pochodzeniu ?
Badania DNA Y-12/24 ( 12/24 markerów) powinny wyjaśnić Twoje pochodzenie. Im bardziej "egzotyczny" będzie Twój wynik, tym większa pewność. Im bardziej powszechny tym mniejsza.
Ja robiłem badania na FTDNA też podejrzewając pochodzenie u mnie akurat wareskie i badania dały mi wszystkie potrzebne odpowiedzi, skąd i mniej więcej kiedy 
Na FTDNA jest forum tatatrskie więc jakby co ma kto pomóc .http://forums.familytreedna.com/showthread.php?t=2334 |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Ordak_Andrzej1 |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 10-12-2017 - 15:34
|
|
Dołączył: 17-11-2011
Posty: 12
Status: Offline
|
|
|
Gawroński_Zbigniew napisał:
Jest tatarskie na 200% nazwisko Ardak/Ардак. Forma nazwiska Ordak jest związana ze zjawiskiem językowym występującym na Białorusi przede wszystkim, że „o” na prawo i lewo od akcentu wyrazowego czyta się jako „a”. Po rosyjsku nazywa się to „akajuszczije imia”- jakoś tak. To zjawisko powoduje bardzo wiele zamieszania. Tatar mający na imię Ardak - bo to tatarskie imię męskie - przychodzący do skryby na terenie Białorusi w 19 wieku z pewnością został zapisany jako Ordak. Zatem imię męskie Ardak etymologicznie „znaczy” uważany, ceniony a potocznie Tatarzy rozumieli ja jako „prawy człowiek”. Tu przydałoby się rozwinięcie historii imion tatarskich, ale to, myślę, że zrobisz sam. Sporo jest opracowań na ten temat. W jednozdaniowym skrócie: imiona u Tatarów nabywało się tak ja u… Apaczów z wiekiem i z rozwojem człowieka: pojawiały się nowe cechy, nowe zdolności - pojawiały się nowe imiona. Dopiero czas kodyfikacji (na przełomie 19 i 20 wieku) pozamieniał je w nazwiska.
Pozdrawiam pięknie i owocnych poszukiwań życzę.
Dziękuję bardzo za odpowiedż. Pierwszy raz spotykam się z taką interpretacją znaczenia mojego nazwiska. Szczególnie podoba mi się "prawy człowiek" bo gdzieś w jakiś opracowaniach i słownikach spotkałem się ze znacznie mniej pochlebnym określeniem znaczenia. W dotychczasowych poszukiwaniach wszystko wskazywało na pochodzenie tatarskie nazwiska Ordak. Przyjąłem umownie , że Ordak pochodzi od ORDA i taką interpretację znaczenia słowa Orda przyjąłem za najbardziej prawdopodobną. Teraz mam "zadanie domowe" i muszę je odrobić w temacie Ardak. |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Hinc_Iza |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 16-12-2018 - 20:52
|
|
Dołączył: 14-08-2018
Posty: 5
Status: Offline
|
|
| Witam, wielka prośba z mojej strony, bardzo proszę o informację o nazwisku Awarski, to moje nazwisko panieńskie, rzadkie i występuje w obrębie jednej miejscowości ( Włocławek ) już od 1860 roku. Wszystkie osoby noszące to nazwisko są z sobą spokrewnione. W przekazach rodzinnych z dziada pradziada przekazywana jest informacja, że mamy tatarskie korzenie, niestety informacje na temat etymologii nazwiska nie ma praktycznie wcale, tylko , że Awarski od Awarów ludu koczowniczego, nic więcej. Czy ktoś będzie tak miły i mi pomoże w rozwiązaniu zagadki. pozdrawiam Izabela |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Sroczyński_Włodzimierz |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 16-12-2018 - 20:56
|
|
Dołączył: 09-10-2008
Posty: 33496
Skąd: Warszawa
Status: Offline
|
|
|
|
|
|
|
Arek_Bereza |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 16-12-2018 - 21:32
|
|
Dołączył: 26-06-2015
Posty: 5780
Status: Offline
|
|
|
|
|
|
|
Gawroński_Zbigniew |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 22-12-2018 - 21:16
|
|
Dołączył: 16-06-2015
Posty: 2694
Status: Offline
|
|
Awa wydaje się być bardzo ciekawym zabytkiem języka polskiego, który do dziś funkcjonuje w postaci” a’wa!, a’ba. Współczesnym odpowiednikiem tego słowa jest: „podsumowując, dodając, razem biorąc, razem”. Do dziś na Kujawach funkcjonuje w znaczeniu „i dodam jeszcze”: „przylos do chaupy, a’wa sciungnył kapote, a’wa, sciungnył ługnojune buty, a’wa łusiod do talerza”. Hipotezę Awarską/Awarów odrzucam.
Poza tym Awaronowa różdżka znana jest szeroko z godzinek.
=-=-=-
edit.
Nie dawało mi to nazwisko spokoju. Gdzieś wiem, że widziałem... I odnalazłem. Według niemieckich źródeł nazwiska Awar/Abar pochodzić mają od podstawy *"aver" /*"aber" = współczesne niemieckie : wirklich gehören = łacińskie: subditis = przynależeć = być poddanym. == "poddany".
To za: Altdeutsches Namenbuch-Bd1 Personennamen -1A-1856. |
_________________
Zbigniew
|
| |
|
|
|
|
|
Wladyslaw_Moskal |
|
|
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Awarski.
Wysłany: 26-12-2018 - 19:32
|
|
Dołączył: 25-04-2008
Posty: 1568
Status: Offline
|
|
|
izabelia napisał:
Witam, wielka prośba z mojej strony, bardzo proszę o informację o nazwisku Awarski, to moje nazwisko panieńskie, rzadkie i występuje w obrębie jednej miejscowości ( Włocławek ) już od 1860 roku. Wszystkie osoby noszące to nazwisko są z sobą spokrewnione. W przekazach rodzinnych z dziada pradziada przekazywana jest informacja, że mamy tatarskie korzenie, niestety informacje na temat etymologii nazwiska nie ma praktycznie wcale, tylko , że Awarski od Awarów ludu koczowniczego, nic więcej. Czy ktoś będzie tak miły i mi pomoże w rozwiązaniu zagadki. pozdrawiam Izabela
Witam,
przyjmuje, ze polskie nazwisko Awarski;
https://forebears.io/surnames/awarski
powstalo od nazwania/nazwiska Avar/Awar, ktore jest znane w Europie;
https://forebears.io/surnames/avar
Odrzucam powiazania z Indiami i Turcja jako zbyt dalekie i chyba jest male prawdopodobienstwo powiazan indyjsko-tureckich z powstaniem nazwiska Awarski.
O wiele ciekawszy jest fakt, ze nazwisko Avar [wg liczebnosci] jest nazwiskiem wegierskim, niemieckim, rosyjskim, szwedzkim, horwackim, austriackim, szwajcarskim, hiszpanskim, holenderskim, angielskim i bardzo rzadkim w kilku innych krajach europejskich. W Polsce, chyba juz dawno nazwisko Awar wymarlo, a pozostalo Awarski.
Teraz przedstawiam hipoteze powstania nazwiska Awar, a jest to hipoteza sugerujaca powiazanie nazwania z celto-slowianskim ludem majacym siedziby w wymiwnionych wyzej krajach europejskich.
Obecnie istnieja w jezyku angielskim slowa; " avarice" = chciwość, skąpstwo, "avaricious" = chciwy, skąpy, powstale od celtyckich slow; "avar'= chciwość i "avari" = chciwy.
Zatem celtycko-slowianskie nazwanie "avar moglo istniec, zanim Juliusz Cezar w latach 58-50 przed nowa era rozpoczal podboj Galii i pozniej Wielkiej Brytanii.
Jak zatem mozna okreslic znaczenie polskiego nazwiska Awarski ? - wspolczesny jezyk polski ma bardzo duzo okreslen; - Awarski, to ktos, kto byl chciwy, zaborczy, skąpy, materialista, ale take byl ... czlowiekiem szlachetnym.
Pozdrawiam - Wladyslaw |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Hinc_Iza |
|
|
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Awarski.
Wysłany: 28-12-2018 - 16:12
|
|
Dołączył: 14-08-2018
Posty: 5
Status: Offline
|
|
| Dziękuję wam Panowie serdecznie, i podziwiam ogrom wiedzy. Pozdrawiam Izabela |
|
|
| |
|
|
|
|
|
ROMAN_B |
|
|
Temat postu: Rozważania o genezie nazwiska Awarski.
Wysłany: 31-12-2018 - 00:41
|
|
Dołączył: 08-01-2012
Posty: 1230
Status: Offline
|
|
Witaj Izabelo.
Rozważania o etymologii nazwiska Awarski.
Izabelo, w swoim poście napisałaś: ” Witam, wielka prośba z mojej strony, bardzo proszę o informację o nazwisku Awarski, to moje nazwisko panieńskie, rzadkie i występuje w obrębie jednej miejscowości ( Włocławek ) już od 1860 roku. Wszystkie osoby noszące to nazwisko są z sobą spokrewnione. W przekazach rodzinnych z dziada pradziada przekazywana jest informacja, że mamy tatarskie korzenie, niestety informacje na temat etymologii nazwiska nie ma praktycznie wcale, tylko , że Awarski od Awarów ludu koczowniczego, nic więcej. Czy ktoś będzie tak miły i mi pomoże w rozwiązaniu zagadki.”.
Trudno jest bez szerszego kontekstu lub innych dodatkowych informacji wnioskować o pochodzeniu nazwiska Awarski. W mojej ocenie tylko wszechstronna kwerenda różnych źródeł, w tym dokumentów historycznych, genealogicznych oraz słownikowych może, choć nie musi, odpowiedzieć na pytanie od kogo, od czego, w jaki sposób i kiedy powstała konkretna nazwa osobowa oraz rozwiać różne dylematy odnoszące się do pochodzenia społecznego albo etnicznego osób noszących miano Awarski. Bo jak mówił profesor Kazimierz Rymut: „By w sposób prawidłowy podać genezę konkretnego nazwiska, trzeba by śledzić historię danej rodziny. Tak samo brzmiące dzisiejsze nazwiska dwu rodzin mogą mieć bowiem dwie różne genezy”. Natomiast, profesor Aleksander Brückner wielokrotnie pisał, że „my dziś nie rozumiemy znaczenia różnych słów używanych dawniej”. Pamiętać też trzeba, że niektóre słowa mogą pochodzić z gwary [ różne dialekty języka polskiego ] albo z jakiegoś innego języka. Nie można też wykluczyć, iż wspomniane miano jest reliktem wywodzącym się z języka starosłowiańskiego [ słowiańskiego ] albo staropolskiego.
Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych pod redakcją profesora Kazimierza Rymuta, który został wydany przez Instytut Języka Polskiego PAN w Krakowie, w tomie 1 z roku 1992 wymienia nazwisko Awarski. Słownik podaje, że osób o tym mianie jest 94. Osoby te zamieszkiwały w województwie łódzkim – 4, szczecińskim – 1, włocławskim – 89. Wynika z tego, iż gniazdem tego nazwiska było dawne województwo włocławskie. Ty podajesz, że wszystkie osoby o tym nazwisku są ze sobą spokrewnione i mieszkają w obrębie tej samej miejscowości, to jest we Włocławku. Z danych podanych przez profesora Rymuta wynika trochę inny podział występowania nazwiska w Polsce na początku lat 90 XX wieku. Niemniej jednak można stwierdzić, że ogromna większość osób o tym nazwisku występowała na obszarze byłego województwa włocławskiego. Z uwagi na małą populację można z dużą dozą prawdopodobieństwa powiedzieć, że osoby o nazwisku mogą być ze sobą spokrewnione? Ograniczony teren występowania przedmiotowej nazwy osobowej może sugerować, że miano to jest regionalnym nazwiskiem i powstało gdzieś w okolicy Włocławka albo osoba o tym nazwisku lub podobnym przybyła z innej części dawnej Polski.
Każde współczesne nazwisko to zagadka etymologiczna, w tym i nazwa osobowa Awarski, która kryje w sobie pochodzenie konkretnej nazwy [ wyrazu, nazwania ], jego źródłosłów oraz zmiany ich znaczenia i formy w miarę upływu czasu. Rozszyfrowanie polega na odtworzenie wyjściowej postaci wyrazu, wykrycie przypuszczalnego znaczenia pierwotnego, wyjaśnienie jego dalszego rozwoju semantycznego i objaśnienie struktury morfologicznej. Badania etymologiczne opiera się często na analizie porównawczej. Bywa, że nie da się jednoznacznie ustalić pochodzenia i znaczenia konkretnej nazwy osobowej i dlatego mogą istnieć obok siebie różne genezy tego samego miana. Czasami pomocna bywa ludowa etymologia, która zazwyczaj próbuje określać pochodzenie wyrazów na podstawie podobieństwa ich formy dźwiękowej [ wymowy, brzmienia ] do innych wyrazów.
Z mojej perspektywy nazwisko Awarski utworzono przy pomocy sufiksu -ski od podstawy słowotwórczej Awar-. Można to zapisać w następujący sposób: Awar + ski = Awarski. Końcówka -ski w zasadzie jest formatem tworzącym w przeszłości odmiejscowe nazwiska. Wraz z przyrostkami -cki, -dzki, -iński, -eński, -owski, -ewski była charakterystyczną końcówką dla szlacheckich nazwisk, które związane były z własnością konkretnej miejscowości. W przypadku nazwisk chłopskich lub/i mieszczańskich zakończonych sufiksem -ski to wskazywały one tylko, że osoba nosząca takie miano pochodziła z takiej a takiej miejscowości – nazwiska nieszlacheckie. Przyrostek -ski z czasem zatraca swą pierwotną funkcję tworzenia nazwisk odmiejscowych na rzecz funkcji czysto strukturalnej [ tak zwane nazwiska modelowe ]. Takie nazwiska powstawały od już istniejących nazwisk, przezwisk oraz innych wyrazów pospolitych na wzór i podobieństwo nazwisk szlacheckich, które odbierane były przez społeczeństwo jako lepsze, nobilitujące osobę noszącą takie nazwisko.
Tu powstaje pytanie, czy nazwisko Awarski jest mianem szlacheckim, nieszlacheckim, to znaczy odmiejscową nazwą osobową? Przyjmując, że nazwisko Awarski jest odmiejscowym mianem, to w grę wchodzą nazwy miejscowości, których rdzeniem słowotwórczym jest wyraz Awar-. Mogą to być miejscowości typu: Awary, Awarin, Awarów, Awarowo, Awarówek, Awarmowice itd. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich pod redakcją Filipa Sulimierskiego, Bronisława Chlebowskiego, Władysława Walewskiego, który wydawany był w latach 1880 – 1902 w Warszawie, nie wymienia miejscowości, których rdzeniem byłby wyraz Awar-. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorialnie im właściwych władz i urzędów (…) pod redakcją Tadeusza Bystrzyckiego, który był wydany w roku 1933 przez Wydawnictwo Książnicy Naukowej Przemyśl – Warszawa oraz Wykaz urzędowych nazw miejscowości i ich części, który jest załącznikiem do Obwieszczenia Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 4 sierpnia 2015 roku w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części nie wymienia żadnej miejscowości, która by spełniała wspomniane wyżej kryteria. Te informacje dają podstawę do wysnucia wniosku, że na obszarze dawnej i obecnej Polski nie było i nie ma miejscowości, która by zawierała rdzeń Awar-. Oczywiście to nie przesądza o tym, że kiedyś mogła istnieć taka miejscowość, która zaginęła w mrokach przeszłości lub zmieniła nazwę na inną.
Zatem, można przyjąć, że nazwa osobowa Awarski z dużą dozą prawdopodobieństwa nie jest odmiejscowym nazwiskiem a jest strukturalnym [ modelowym ] mianem utworzonym na wzór i podobieństwo odmiejscowych nazw osobowych przy pomocy formatu -ski od podstawy słowotwórczej Awar-.
Tak więc pozostaje ustalić co może znaczyć rdzeń Awar-? Może on być pierwotnym nazwiskiem utworzonym od przezwiska Awar a ono od apelatywu [ wyraz pospolity ] awar. Tylko co znaczy słowo awar i z jakiego języka pochodzi? Aleksander Brückner w tomie I Słownika etymologicznego języka polskiego z roku 1927, wydanym w Krakowie przez Krakowską Spółkę Wydawniczą, pod hasłem olbrzym pisze: „ olbrzym, olbrzymi, słowo zniekształcone, bo l od 16. wieku dopiero się wkradło (obrzym w psałterzach, biblji, itd.), a m zamiast n; pierwotne *obrzyn, liczba pojed, do liczby mnog. *obrzy (czes. obr); przymiotnik byłby obrowy (jak w czes.), ale obrzymski i obrzymowy już w biblji. Nazwy ‘wielkoludów’, jeśli nie mityczne, przybiera się od groźnych wrogów, por. niem. Hüne, ‘olbrzym’, od nazwy Hunów. Obrzy, to słowiańska nazwa turko - tatarskich Awarów, co w drugiej połowie 6. wieku Europę najechali i założyli państwo, obejmujące późniejszą monarchję austro - węgierską; Czesi i Polacy (małopolscy), jak i Wołyń, pomijając Słowian południowych, pod ich jarzmem jęczeli, od nich nazwę panów, t. j. ich żupanów przejęli. Obrów zniszczył Karol W., lecz w Polsce i Czechach od nich ‘wielkoludów’ i nadal przezywano. Inne nazwy p. stwolin; wielotowie, tylko w tekstach rusko-polskich 17. wieku, od wieli, ‘wielki’. Nazwy miejscowe wielkopolskie (!) z Obrami łączą: rzeki Obra i Obrzyca, osady Obrowo i Obrzycko (od Obrzycy), ależ por. Nabra. W podaniach i przesądach słowiańskich ťwielkoludyŤ nie zaznaczyli się głębiej; brak ich np. niemal zupełnie na Bałkanie; opowiadania o nich towar przywoźny, a nazwy późne.”.
Marek Stachowski w opracowaniu pt. Uwagi o zapożyczeniach ałtajskich w języku prasłowiańskim i kwestie pokrewne [ Studia Turcologica Cracoviensia 10 ( 2005 ) ] pod hasłem olbrzym pisze: „olbrzym < psłow. *obъrъ (Gołąb 1992: 399). – Wyraz ten powszechnie uważany jest za refleks etnonimu Awar. Ostatnio jednak E. Helimski (2003: 9) poddał tę etymologię krytyce, proponując raczej: pol. olbrzym < orm.-kipcz. olbrim id. < stkipcz. *olper-im, dosł. ‘mój bohater’ [ leksykalizacja tur. formacji posesywnych jest zjawiskiem poświadczonym ] < ptur. *alp-är ‘bohater-mąż’ (> strus. oльбep); por. także etnonim kipcz. z XII w.: Alperli < *alp-är + sufiks przymiotnikowy -li. Rzecz nie jest tym samym jednak rozwiązana ostatecznie, gdyż stpol. obrzym nie ma -l-; fakt, że formy z -l- i bez -l- poświadczone są niemal równocześnie, w tym sensie nic nie zmienia, że cz. obr, słc. obor, głuż. hobr i słń. óbər ‘olbrzym’ zdają się pokazywać, iż owo -l- było zapewne innowacją regionalną i objaśnić trzeba raczej jego pojawienie się w olbrzym, nie zniknięcie w obrzym. W. Mańczak (1978) proponował kontaminację z pol. pielgrzym, dodając słusznie: “Brak związku znaczeniowego między wyrazami nie przeszkadza kontaminacji”, a także: “W każdym razie z indeksu a tergo do słownika Lindego wynika, że pielgrzym było jedynym wyrazem na tyle podobnym do stpol. obrzym, że mogło spowodować jego przekształcenie w olbrzym”. Tym niemniej dziś, w świetle artykułu E. Helimskiego można by dopuścić także kontaminację postaci stpol. obrzym ze strus. oльбep i wytworzenie się na gruncie staropolszczyzny postaci obocznej, pierwotnie tylko regionalnej: olbrzym, która nie dotarła nigdy dalej na zachód i południe, ale w samym języku pol. wyparła z czasem postać wcześniejszą obrzym. Tym samym na gruncie języków słow. mielibyśmy do czynienia z jednej strony z psłow. *obъrъ jako refleksem etnonimu Awar, a z drugiej strony z orm.-kipcz. olbrim, tudzież z kontaminacją obu tych refleksów, w wyniku której powstało współczesne pol. olbrzym.”.
Wspomniany profesor Aleksander Brückner uważał, że dawne nazwy wielkoludów, jeśli nie mityczne, przybiera się od groźnych wrogów, niemiecki Hüne, ‘olbrzym’, od nazwy Hunów. Obrzy, to słowiańska nazwa turko - tatarskich Awarów. Podobnego zdania jest Marek Stachowski, który pisze: olbrzym < psłow. *obъrъ. Wyraz ten powszechnie uważany jest za refleks etnonimu Awar. Profesor Zbigniew Gołąb w swojej książce pt. O pochodzeniu Słowian w świetle faktów językowych [ w tłumaczeniu Marii Wojtyła – Świerzowskiej ] wydanej przez wydawnictwo Universitas w Krakowie w roku 2004 na stronie 350 pisze: Mamy tu do czynienia albo ze zmianą semantyczną w obrębie pierwotnej nazwy etnicznej, albo z kontaminacją etnikonu *Obъr, z tureckiego abar, z rodzimym, prasłowiańskim *obrъ – „silny” [ odpowiadającemu gockiemu abrs ] – czeskie Obr, staropolskie Obrzyn [ współczesne Olbrzym, z epentezą l ].
Zatem, polski [ ogólnosłowiański ] apelatyw obrzyn, obrzym [ ostatecznie polski olbrzym ] pochodzi od turko – tatarskiego słowa awar / abar. W takim razie słowo awar / abar z dużą dozą prawdopodobieństwa może być synonimem olbrzyma, giganta, wielkoluda, silnego człowieka. Nestor w swojej kronice [ pełny tytuł latopisu: Oto powieść minionych lat, skąd wyszła ziemia ruska, kto był najpierw księciem w Kijowie i skąd ziemia ruska powstała ] pisał: Byli zaś ci Obrzy wielcy ciałem, a umysłem hardzi, i Bóg ich wytrzebił, i pomarli wszyscy, i nie pozostał ani jeden Obrzyn.
Moja robocza hipoteza.
Nazwisko Awarski jest nazwą osobową o niejasnej etymologii. Z dużą dozą prawdopodobieństwa jest ono strukturalnym mianem utworzonym za pomocą przyrostka -ski od nazwy osobowej Awar a ono od przezwiska Awar, które pochodzi od turko – tatarskiego słowa awar / abar ‘olbrzym, wielkolud, gigant, silny człowiek’.
Izabelo, wnioski oraz ewentualną weryfikację mojej hipotezy pozostawiam już Tobie. Może moje informacje pomogą Ci w dalszych badaniach genealogicznych Twojej rodziny.
Wszystkiego najlepszego w nowym 2019 roku – Roman.
Ps.
Aby zweryfikować legendę rodzinną o tatarskich korzeniach Twojej rodziny można wykonać genealogiczne testy DNA męskich członków rodziny noszących nazwisko Awarski. Testy takie wskażą pochodzenie biogeograficznego przodków. Inaczej mówiąc można uzyskać dane o korzeniach genealogicznych oraz miejsce pochodzenia badanej osoby na mapie świata, ze wskazaniem gdzie na świecie występują identyczne genotypy z genotypem osoby badanej. Testy są różne tak samo jak ich cena, zazwyczaj wysoka. |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Wladyslaw_Moskal |
|
|
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Awarski.
Wysłany: 31-12-2018 - 06:29
|
|
Dołączył: 25-04-2008
Posty: 1568
Status: Offline
|
|
Witam ponownie,
do mojej celtycko-slowianskiej hipotezy pochodzenia nazwiska Awarski, unikalnego w skali swiatowej, chcialbym przytoczyc wspierajacy moja hipoteze urywek z dziela "De administrando imperio" [ "O zarządzaniu państwem"].
Napisal je cesarz bizantyjski od 913 do 959 r. Constantine VII Porphyrogennetos;
https://en.wikipedia.org/wiki/Constantine_VII
gromadzac wiedze jego [zanim zostal cesarzem, przez dwadzieścia pięć lat Konstantyn zajmował się na dworze cesarskim działalnością naukową I pisarską] i jego ojca, a na wstępie swego dziela udziela synowi Romanowi rad, jak się ma zachowywać, by stać się godnym korony cesarzy bizantyńskich.
Wiecej "O zarządzaniu państwem" w polskim tlumaczeniu jest tutaj;
http://kronikihistoryczne.blogspot.com/ ... ta-de.html
Ponizej przytaczam czesc rozdzialu "30. Historia prowincji Dalmacji" w ktorej cesarz Constantyn VII opisuje walki jakie prowadzili ok. 600 lat wczesniej Romowie, bo tak byli zwani w Dalmacji osadnicy cesarza rzymkiego Dioklecjana [od 284 do 305 r.], zlozyciela Splitu, ze slowianskimi Awarami mieszkajacymi/koczujacymi na terenach obecnych Wegier, na wschodnim brzegu Dunaju, na poludnie od obecnego Budapesztu, zwanego w czasach Dioklecjana Aquincum .
Dla wielu czytelnikow mojego wpisu moze byc zaskoczenie, ale juz okolo 300 r. nowej ery w rejonie dzisiejszych Wegier mieszkali slowianscy Avarowie/Awarowie i to sa slowa cesarza bizantyjskiego z lat 913 - 959 nowej ery.
Cytat;
"Jeśli wiedza jest dobrem dla wszystkich, to my również zbliżamy się do niej poprzez odkrywanie wiedzy o wydarzeniach. Z tego powodu, dla korzyści wszystkich, którzy pojawią się po nas, przedstawiamy proste wyjaśnienie tych kwestii oraz niektórych innych również godnych uwagi, tak by wynikające z tego dobro było podwójne.
Ci, którzy również pytają o podbicie Dalmacji i jak została ona przejęta przez narody Słowian, mogą poniżej znaleźć odpowiedzi. Ale przede wszystkim należy najpierw powiedzieć o jej położeniu geograficznym.
W dawnych czasach Dalmacja rozciągała się od granic Durrës (Dyrrachium) lub Antibari, sięgała do gór Istrii i jeszcze dalej aż do Dunaju. Cały ten obszar był pod rządami Rzymian, a ta prowincja była najbardziej znamienitą ze wszystkich prowincji zachodnich, jednakże została przejęta przez narody Słowian w taki oto sposób. W pobliżu Split (Spalato) znajduje się miasto o nazwie Solin (Salona), zbudowane przez cesarza Dioklecjana. Samo Spalato zostało wzniesione przez Dioklecjana i właśnie tam znajdował się jego pałac, ale to w Salonie mieszkali jego arystokraci oraz pospólstwo. To miasto było centrum całej Dalmacji. Każdego roku w Salonie zbierały się oddziały kawalerii, liczące tysiące, z innych miast Dalmacji i właśnie stamtąd były wysyłane, by pełnić straż nad Dunajem przed Awarami. Awarowie mieli swoje miejsca po drugiej stronie rzeki, gdzie teraz znajdują się Turkowie, i prowadzili życie koczowników. Ludzie z Dalmacji, którzy przybywali tam co roku, często widywali po drugiej stronie rzeki zarówno bestie[=zwierzeta] jak i ludzi. Pewnego razu postanowili przekroczyć rzekę i zbadać, kim byli ci, którzy mieli tam swoją siedzibę. Przeszli więc na drugą stronę i znaleźli tam tylko kobiety i dzieci Awarów, gdyż mężczyźni i młodzieńcy brali udział w ekspedycji wojskowej. Zaatakowali bez ostrzeżenia, pojmali ich i wrócili w spokoju, niosąc łup do Salony. Kiedy Awarowie wrócili z wyprawy I dowiedzieli się, co się stało i jakie straty ponieśli, byli zdezorientowani, nie mieli pojęcia, z której strony został wymierzony ten cios. Postanowili więc zaczekać na odpowiedni moment i w ten sposób odkryć, co się stało. Tak więc, gdy według zwyczaju garnizon ponownie został wysłany z Salony - jednak składał się z innych ludzi niż uprzednio - postanowili zrobić to samo, co uczynili ich poprzednicy. Przekroczyli na drugą stronę, jedynie po to, by zastać ich zgromadzonych, co nie miało miejsca poprzednim razem. Nie tylko niczego nie zyskali, ale ponieśli też okrutną porażkę. Niektórzy z nich zostali zabici, a pozostałych wzięto żywcem; nikt nie umknął z rąk wroga. Ci drudzy przepytali ich, kim byli, skąd przyszli i dowiedzieli się, że to właśnie z ich rąk ponieśli straty, a ponadto dowiedziawszy się o naturze ich ojczyzny, upodobali ją sobie na tyle na ile można z pogłosek; więźniów zatrzymali w niewoli, a sami przebrali się w ich ubrania, po czym dosiedli koni i biorąc w ręce sztandary oraz resztę insygniów, które tamci przywieźli ze sobą, ustawili się w szyku wojskowym i wyruszyli do Salony. A ponieważ również dowiedzieli się od tamtych, kiedy garnizon miał w zwyczaju powracać znad Dunaju (była to Wielka Sobota), oni sami przybyli właśnie tego dnia. Kiedy zbliżyli się, większość armii pozostała w ukryciu, ale część z tych, około tysiąca, którzy postanowili wziąć udział w podstępie i którzy zdobyli konie oraz mundury Dalmatów, wyjechali na przód. Mężczyźni z miasta, rozpoznając ich insygnia i odzienie, a także dzień - gdyż właśnie tego dnia było zwyczajem, że wracają do miasta - otworzyli bramy I przywitali ich z zachwytem. Ale oni, kiedy tylko znaleźli się w środku, przejęli kontrolę nad bramami i dali sygnał reszcie armii, by ruszyli i dołączyli do nich. I roznieśli tak wroga w całym mieście, a następnie zostali panami całego kraju Dalmacji i osiedlili się tam. Tylko miasteczka na wybrzeżu opowiedziały się przeciwko nim i nadal pozostawały pod władzą Rzymian, ponieważ czerpali środki potrzebne do utrzymania z morza.
Awarowie uznając tę ziemię jako najpiękniejszą, osiedlili się na niej. Jednak w tamtym czasie Chorwaci mieszkali poza Bawarią, gdzie teraz są Belo-Chrobaci. Od nich odłączyła się rodzina składająca się z pięciu braci: Kloukas, Lobelos, Kosentzis, Mouchlo, Chrobatos i były też dwie siostry, Touga i Bouga; przybyli oni ze swoim ludem do Dalmacji [ moja uwaga - to byl VI wiek] i dowiedzieli się, że Awarowie są w posiadaniu tej ziemi.
Po kilku latach walk ze sobą, Chorwaci zwyciężyli i zabili część Awarów, a resztę z nich zmusili do poddaństwa. Odtąd ziemia ta była w rękach Chorwatów, a nawet teraz są tam jeszcze tacy, którzy wywodzą się od Awarów i są rozpoznawani jako tacy."
Zalaczona mapa "Podziału cesarstwa przez Dioklecjana" wskazuje obszary lewego brzegu Dunaju lezace na polnocny-wschod od Panonia II, ktore byly siedzibami slowianskich Awarow okolo 300 r. n.e., Aquincum to wspolczesny Budapeszt;
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/ ... 400_AD.png
Mapa rozmieszczenia nazwiska Avar w Europie w 2014 r.,ktora wczesniej podalem;
https://forebears.io/surnames/avar
oraz ilosc osob noszacych nazwisko Avar;
Hungary 282, ci co pozostali na Wegrzech,
Croatia 16, ci co pozostali po walkach z Chorwatami,
potwierdzaja tezy cesarza Constantyna VII.
Zwracam uwage, ze koczowniczy lud Awarow [jest przypadkowa zbieznosc nazwy !] przybyly do Europy w polowie VI mógł uzywac jezyka mongolskiego, tureckiego lub ugryjskiego, poniewaz źródła przekazały nam jedynie kilkanaście imion własnych i tytułów awarskich, trudno na tej podstawie stwierdzić coś pewnego;
https://pl.wikipedia.org/wiki/Awarowie
Zgadzam sie z Panem Romanem, ze test DNA pozwoli okreslic pochodzenie przodkow;
https://www.genetico.pl/genealogia.html
Pomyslnego Nowego Roku 2019 - Wladyslaw |
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
FAQ
Regulamin
Szukaj
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
