Serwis Polskiego Towarzystwa Genealogicznego

Witam!
Panie Rafale, linia "moich" Starzyńskich to potomkowie Dominika i Doroty z Terleckich. Dominik w akcie ślubu swojej córki a mojej praprababki
Gabrieli Franciszki Starzyńskiej urodzonej w Maciejowicach z Wilhelmem Beyer , który odbył się 31.12.1825 roku w parafii Św. Krzyża w Warszawie występuje jako marszałek dworu u hrabiego Zamoyskiego i mieszka w Podzamczu parafia Maciejowice. Ponieważ w żadnym archiwum nie odszukałam ksiąg metrykalnych z parafii z Maciejowic próbuję tę rodzinę poskładać po aktach zgonu.
Do tej pory udało mi się ustalić, że Dominik z Dorotą z Terleckich Starzyńscy mieli następujące dzieci:
Gabriela Franciszka ur ok. 1804 r mąż Wilhelm Fryderyk Beyer
Karolina ur ok. 1805r. I mąż Józef Borowski , II mąż Antoni Hlebowicz
Jakub ur ok 1809
Kunegunda Marianna ur ok 1810 mąż Antoni Hlebowicz
Stanisław ur ok 1813
Dominik Starzyński w 1829 roku przebywał w Grodnie i tam być może zmarł przed rokiem 1848, natomiast Dorota Starzyńska z Terleckich zmarła w Warszawie.
Córka Gabrieli Franciszki - Ludwika Karolina Beyer i córka Karoliny Eleonory - Waleria Józefa Borowska poślubiły dwóch rodzonych braci Glińskich - Seweryna i Stanisława.
Mam jeszcze zawirowania z jedną Karoliną Eleonorą Starzyńską, która urodziła w 1830 roku nieślubne dziecko , zgłoszone przez akuszerkę w obecności Wilhelma Beyer - i jest to najprawdopodobniej też córka Dominika i Doroty, tyle, że wszystko wskazuje na to, że rodzice nadawali dzieciom po dwa imiona a potem kolejność była odwrócona. I tak Kunegunda Marianna poślubia Antoniego Hlebowicza ale umiera jako Marianna Hlebowicz.

Pozdrawiam Alicja

30 kwietnia 1914 roku zmarł JÓZEF DOŁĘGA-CHODAKOWSKI, śpiewak i reżyser. Urodził się 10 marca 1850 r. w Rawie Mazowieckiej. Był synem Andrzeja Chodakowskiego, burmistrza, i Michaliny z Jarockich. W 1868 r. ukończył gimnazjum w Warszawie, po czym został urzędnikiem Towarzystwa Asekuracyjnego. Uczył się śpiewu u J. Quattriniego. W 1876 r. został zaangażowany do zespołu opery Warszawskich Teatrów Rządowych i występował tam do 1890 r. W 1881 r. ożenił się z Marią Jarocką. W latach 1890-1892 występował we Lwowie, był tam również reżyserem. W 1891 r. występował gościnnie w Moskwie. W 1892 r., zaangażowany ponownie do Warszawskich Teatrów Rządowych, pełnił tam również funkcje reżysera. Był doskonałym śpiewakiem-aktorem, zwłaszcza w operach Moniuszki. Nikt tak jak on nie umiał nosić staropolskiego stroju. Jako reżyser zerwał ze statyczną rolą chórów. Krytyka wyrażała się o nim z wielkim uznaniem. Od 1906 r. kierował klasą śpiewu w warszawskim konserwatorium. W latach 1909-1913 prowadził klasę operową. Był też autorem kilku pieśni i tłumaczem librett.
Pogrzeb odbył się 3 maja z kościoła dolnego Św. Krzyża. Wieniec na jego trumnie złożył jako jeden z pierwszych Dygas. Na wstędze widniał napis: "Wdzięczny uczeń Ignacy Dygas". Podczas nabożenstwa śpiewali soliści: Prawdzic, Mossoczy i Stern. Zwłoki eksportował ksiądz Skimborowicz w asyście księdza Szkopowskiego. W pogrzebie wzięły udział tłumy żałobników. Nad grobem przemawiał Józef Kotarbiński.