Serwis Polskiego Towarzystwa Genealogicznego

Czy można pracować z dwóch kierunków przeciwległych równocześnie ?

Stan prasłowiański poznajemy po poprzedzającej spółgłosce. Spółgłoska pierwotnie twarda gwarantuje nam prasłowiańskie " o z ogonkiem" (nie mam takiego znaku na klawiaturze) (ręka rąk, psłow. roka rok*-"o nosowe"), spółgłoska miękka (pierwotnie) zakłada pierwotną spółgłoskę nosową przednią: więzy, wiązać, psłow. vęz-, vęzati"

W spisie staropolskich imion nie zachowało się, niestety, żadne imię od Mącz, choć pomysłowość ówczesnych Polaków była taka, że z każdego wyrazu potrafili utworzyć imię.

Cześć!

Cieszę się, że mam z kim „porozmawiać” na interesujące mnie tematy. Choć różnimy się niekiedy w pewnych ocenach, to mamy świadomość, że te różnice mają charakter konstruktywny, a ta „burza mózgów” umożliwia wielostronne zbadanie interesującego nas problemu. W ten sposób krok po kroku odsłaniamy tajemnice pochodzenia Mączków - a jesteśmy pierwszymi, którzy potraktowali to poważnie. Może za nami pójdą inni?

Ale do rzeczy. Nie odnoszę się do cytowanych przez Ciebie cytatów z prac językoznawców – bo opinii można znaleźć wiele, i to różniących się między sobą. Ale to już problem specjalistów. Ja odnoszę się tylko do spraw, które widzę, słyszę, rozumiem, pragnę zrozumieć.

Otóż widzę w dokumentach średniowiecznych napisanych w języku łacińskim nazwę „Manczka”, a w XV w. ta sama osoba w innym miejscu figuruje jako „Mączka”. Z tego co udało mi się przeczytać wynika, że w staropolskich tekstach znajduje się tylko jedna samogłoska nosowa, która zapisywana bywała różnie: an, am, en, em, e, o. Wyczytałem też, że ta „nosówka” – mogła być dłuższa lub krótsza, przednia lub nie. W dokumentach jednak jest zapisana tylko nazwa osobowa „Manczka” (duża litera M, twarda spółgłoska), i nie ma tam żadnych determinantów wokół „an”, które określałyby „długość”, „krótkość”, „przedniość”. (Po eksperymentach, pisownia dwóch samogłosek nosowych „ą” i „ę” upowszechniała się i utrwalała od XVI wieku). Wiem też, że nie ma, nie było, i nigdy nie będzie - żadnych nagrań dźwiękowych z tamtych czasów!.

Interesuje mnie to jak można na podstawie tego co napisałem wyżej - zawyrokować:
czy pisać Męka , czy Mąka
(chodzi o nazwę z 1250 r.)

Oczywiście, automatycznie dotyczy to wszystkich nazw z okresu średniowiecza, w których zapisuje się literę „ą” lub „ę” ).

Uważasz, że genezę nazwiska Mączka należy wiązać z pochodzeniem stanowym. Interesujące. Ale pozwolę sobie zachować pewna rezerwę; zgadzam się, jeśli chodzi o końcówkę –ski; że nazwiska związane z „Mączka” mogły pochodzić od miejscowości świadczą nazwiska Mączyńskich, Mączewskich i Kuczyńskich. Ale chyba chodziło Ci o to - czy Mączka od miejscowości? Panuje opinia, że na ogół nazwiska wywodzą się z tych samych trzech źródeł , o których pisałem w artykule.).