|
|
|
|
| Autor |
Wiadomość |
Peter_Pawel |
|
Temat postu: W ludzkiej postaci
 Wysłany: 22-12-2006 - 14:52
|
|
Dołączył: 17-07-2006
Posty: 32
Status: Offline
|
|
"Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał,
aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne."
Ew. Jana 3:16
Był kiedyś człowiek, ktory nie wierzył w Boga. Miał żonę, która mimo jego pogardliwych komentarzy, usiłowała wychować dzieci w wierze chrześcijańskiej. W któreś śnieżne święta Bożego Narodzenia, zabierała
dzieci do kościoła.
Zachęcała i jego, lecz on odmówił. "Bóg miałby przyjść na ziemię jako człowiek? To jest śmieszne!". Tymczasem na dworze rozpętała się silna śnieżyca. Człowiek ten usłyszał głośne grzmotnięcie, coś uderzyło w okno jego domu. I znowu. Wyjrzał, lecz nic nie było widać, ani na metr.
Gdy zawierucha zelżała, wyszedł zobaczyć, co to było. Niedaleko domu, na polu, zobaczył stadko dzikich gęsi. Odlatując na południe zostały zaskoczone przez śnieżycę. Zgubiły się i osiadły na jego farmie, bez jedzenia i ochrony. Po prostu krążyły nisko wokół jego pola, na oślep i bez celu. Zdaje się, że kilka z nich uderzyło w jego okno. Zrobiło mu się ich żal i pomyślał, że stodoła byłaby teraz świetnym miejscem dla gęsi. Jest ciepła i bezpieczna; mogłyby przeczekać tam noc.
Wyszedł więc i otworzył drzwi stodoły na oścież, lecz gęsi nadal trzepotały się bez celu i zdawały się nie widzieć stodoły, ani tego, co to dla nich znaczy. Wtedy usiłował zwrócić ich uwagę na siebie, lecz one wystraszyły się i odleciały dalej. Poszedł więc do domu, przyniósł trochę chleba i wyznaczył okruchami drogę prowadzącą do stodoły. Gęsi nic.
Człowiek denerwował się coraz bardziej i chciał popędzić je wprost do stodoły, lecz wtedy gęsi przeraziły się i robiegły na wszystkie strony. Nic nie było w stanie skierować ich w bezpieczne miejsce. "Czemu one nie
rozumieją, że ja chcę im pomóc?", pytał siebie. Pomyślał chwilę i zdał sobie sprawę z tego, że dzikie gęsi nie pójdą za człowiekiem. "Gdybym był gęsią, to mógłbym je uratować!", pomyślał. Wtedy wpadł na pomysł. Wszedł do stodoły i wziąwszy na ramiona jedną ze swoich gęsi, obszedł stadko dzikich gęsi. Wówczas ją puścił. Gęś przeleciała przez stadko prosto do stodoły. Wówczas i dzikie gęsi, jedna po drugiej, podążyły za nią. Człowiek stał chwilę cicho, gdy nagle jego wcześniejsza myśl odezwała się ponownie: "Gdybym był gęsią, mógłbym je uratować!". Wtedy przypomniał sobie swoje słowa do żony: "Dlaczego Bóg miałby chcieć być taki jak my?". Nagle wszystko nabrało sensu: to właśnie uczynił Bóg! Byliśmy jak te dzikie gęsi, ślepi, zgubieni i ginący. Bóg dał Swego Syna, Który stał się takim jak my, by pokazać nam drogę i nas uratować. Taki więc był sens narodzin Chrystusa!
W miarę, jak śnieżyca wyciszała się, człowiek uspakajał się i rozmyślał nad tą cudowną myślą. Lata wątpliwości i niewiary znikły jak przechodząca burza. Padł na kolana i modlił się swą pierwszą modlitwą: "Dzięki Ci, Boże, że przyszedłeś w ludzkiej postaci i wyciągnąłeś mnie z mroku i burzy życia!". /Autor nieznany/
Życzę wszystkim genealogom, aby dali się prowadzic Temu, który przychodzi do nas w ludzkiej postaci.
Paweł z Zawady Peter
|
|
|
| |
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
FAQ
Regulamin
Szukaj
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
