| Autor |
Wiadomość |
Komentarze |
|
Temat postu: Nazwisko: Sieniutycz
 Wysłany: 27-03-2024 - 15:39
|
|
Dołączył: 02-07-2006
Posty: 4639
Status: Offline
|
|
| Wątek ten zawiera informacje na temat tego nazwiska i osób je noszących |
|
|
| |
|
|
|
 |
|
Sieniutycz_Tomasz |
|
|
Temat postu: Nazwisko: Sieniutycz
Wysłany: 27-03-2024 - 15:39
|
|
Dołączył: 23-02-2024
Posty: 6
Status: Offline
|
|
| Witam, poszukuję informacji o pochodzeniu nazwiska SIENIUTYCZ. Będę wdzięczny za wszelkie informacje. |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Tadeusz_Wysocki |
|
|
Temat postu: Nazwisko: Sieniutycz
Wysłany: 30-03-2024 - 09:49
|
|
Dołączył: 23-02-2007
Posty: 971
Skąd: Warszawa
Status: Offline
|
|
Witaj Tomaszu, nazwisko Sieniutycz rzadkie, a cóż niesie ze sobą z dawnych przodków, może coś podpowiem. W pracach polskiej etymologii i onomastyki nazwisko / przydomek Sieniutycz występuje. Pochodzi od bardzo starego nazwiska / przydomka / nazwania / zawołania "Sień" "Sien", notowanego w polskich archiwach od roku 1443 - a to pochodzi od imienia Siemion, ale też od staropolskiego języka i słów 'sień' - 'siano'.
Sama fonetyka, pisownia i końcówka nazwiska -ycz wskazuje na Kresy Wschodnie.
Jeszcze jedna drobna rada: pamiętaj, że badając rodzinną przeszłość możesz się spotkać w metrykach kościelnych, czy cywilnych z różnymi wersjami nazwiska.
Powodzenia, Tadeusz |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Wladyslaw_Moskal |
|
|
Temat postu: Nazwisko: Sieniutycz
Wysłany: 31-03-2024 - 05:10
|
|
Dołączył: 25-04-2008
Posty: 1588
Status: Offline
|
|
Witam Tomasza i Tadeusza i podaje moja hipotezę powstania nazwiska Sieniutycz.
Istnieje w Europie nazwanie/nazwisko Senio, które według strony genealogicznej Forebears [gałąź MyHeritage] w 2014 r. nosilo w Polsce 102 osób, Izraelu 19, Włoszech 6, Francji 2, Rosji 2.
Z tej prapolskiej formy nazwania/nazwiska powstały polskie nazwiska Seniak, Senior i Seniuk - obecnie wiemy co znaczy słowo "senior", w domyśle starsze słowo "senio"znaczyło to samo - starszy człowiek.
Od nazwiska Seniuk powstały polskie nazwiska ;
- Seniuta [w Polsce 88 osób, Litwie 5, Białorusi 3, Ukrainie 3],
- Sieniuta [ tylko w Polsce 108 osób].
Od nazwiska Sieniuta powstały nazwiska;
- Sieniutowicz, tylko w Polsce 27 osób,
- Sieniutycz, tylko w Polsce 20 osób [w 2014 roku].
W j. ukrainskim słowo "senuta" znaczy "starzec".
Nazwisko Senior obecnie występuje w wielu krajach Europy i Azji najwiecej, ponad 11 tysięcy osób nosi to nazwisko na Wyspach Brytyjskich, 860 w Iranie, (572 w Izraelu), 190 w Indiach , 134 w Holandii, 118 we Francji, 100 w Niemczech, 76 w Hiszpanii, 33 w Polsce, 27 w Rosji, 23 w Belgii.
To wskazuje, ze nazwanie/nazwisko Senior mogło powstać pare tysięcy lat temu w Europie, skoro przez Iran zawędrowało do Indii.
Tadeusz, wszystkie omówione wyżej nazwiska nie są ujęte w Słowniku nazwisk IJP PAN w 2024 r, dlatego powstał ten moj wpis.
Świątecznie pozdrawiam - Władysław |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Tadeusz_Wysocki |
|
|
Temat postu: Nazwisko: Sieniutycz
Wysłany: 31-03-2024 - 10:04
|
|
Dołączył: 23-02-2007
Posty: 971
Skąd: Warszawa
Status: Offline
|
|
Witaj Władysławie,
Dzięki za pomoc, rzecz cenna, ponieważ my nie sięgamy do źródeł na świecie. A więc od Iranu, Indii, do Europy i ukraińskiego "senuta" - "starzec" - "senior". Mało zdajemy sobie sprawę, jak niektóre współczesne polskie nazwiska wędrowały przez wieki po planecie.
A z tym Słownikiem Nazwisk IPJ PAN - https://nazwiska.ijp.pan.pl/ - trzeba ich zrozumieć, materia jest ogromna, to zapewne bardzo dobrzy fachowcy, tylko jest pewien problem, w tego typu badaniach trzeba sięgać do różnych źródeł i skojarzeń dla pokazania wszystkich znaczeń, a zgodnie z doktryną nauka tego zabrania?
Oto przykład, badam właśnie genealogiczne ślady genialnego polskiego jazzmana Mieczysława Kosza, dla opracowania specjalnego opracowania "Poradnik i Przewodnik Genealogicznego Praktyczny Interaktywny dla Każdej Amatorki - Każdego Amatora..." (przy pomocy forum, dziękuję! tak, to jest pytanie - jak zachęcić innych do genealogii i badania historii rodziny!), dla zachęty i ułatwienia - na przykładzie śladów genealogii niezwykłego Mieczysława Kosza, i w części rozszerzonej podaję pochodzenie i znaczenie jego nazwiska Kosz, oto poradnika część podstawowa, dla nie przestraszenia nowych adeptów genealogii z dużą ilością informacji wejściowych:
https://narodowa.pl/exhibits/praktyczny ... tach-1-10/
(jest w tekście podany link do części poradnika rozszerzonej, z etymologią)
Słownik IPJ PAN podaje nazwisko KOSZ od wyrazu pospolitego przezwiskowe
Kosz, od ap. kosz 'naczynie plecione z wikliny lub słomy, też 'rodzaj sieci, krata w stawie; rodzaj szańca' Sstp, 'naczynie plecione; cedzidło; kojec; starop. areszt, więzienie'
od nazwy własnej
odimienne
lub Ko-sz, skrócenie od im. Mikołaj, grec. Nikolaos (: greckiego ap. nike 'zwycięstwo' i laos 'ludzie, lud, wojownicy' ICh)
- ja sięgnąłem jeszcze dalej, do np. "Historii Nazwisk Polskich Na Tle Społecznym i Obyczajowym (XII-XV Wiek)" Prof. Z. Kalety, i w moim poradniku podaję, że:
"... inne opracowania, podają pochodzenie nazwiska/nazwania Kosz//Kos w najstarszym zapisie: “Johannes Coz et Hermanus Coz 1277 Pur II 1062 ..”, oraz równocześnie podają, że nazwisko/nazwanie Kosz/Kos pochodzi od staropolskim języka i słowa “Kosz, Kos” oznaczającego gatunek śpiewającego ptaka."
Lepiej, podobnie wyszło u mnie z nazwiskiem matki "Kyć", też "lekko" inaczej niż w Słowniku IJP PAN.
Tak więc podchodźmy do siebie ze zrozumieniem, oczywiście zachowując z PAN wszelkie proporcje 
Wesołych Świąt dla wszystkich! Tadeusz
P.S. To jest poradnika nadal wersja próbna, wstępna, są na pewno jeszcze "słabe" punkty, prośba o wszelkie dalsze uwagi forum, ponieważ każdy ma inne spojrzenie i genealogiczne doświadczenie, dzięki! I wiem też, że są inne poradniki genealogiczne, ok, może i ten się przyda, jak to mawiano w dawnym powiedzeniu: może i nie pomoże, ale i też nie zaszkodzi"  |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Sieniutycz_Tomasz |
|
|
Temat postu: Nazwisko: Sieniutycz
Wysłany: 03-04-2024 - 15:16
|
|
Dołączył: 23-02-2024
Posty: 6
Status: Offline
|
|
| Witam serdecznie, dziękuję bardzo za wskazówki. Znalazłem kiedyś na białoruskim portalu, że nazwisko pochodzi od litewskiego "Senutis", co pokrywa się z ukraińskim "Senuta". Dziś jest niestety blokowany na wejścia z Polski. Szukam też odpowiedzi na pytanie - dlaczego Jesko, "horodniczy włodzimierski", jest wymieniany czasami jako SIENIUTA, a w innych przypadkach SIENIUTYCZ. Dotyczy to opracowań zarówno polskich, jak i pisanych cyrylicą. Serdecznie pozdrawiam, Tomasz Sieniutycz |
|
|
| |
|
|
|
|
|
jamiolkowski_jerzy |
|
|
Temat postu: Nazwisko: Sieniutycz
Wysłany: 04-04-2024 - 15:14
|
|
Dołączył: 28-04-2010
Posty: 3171
Status: Offline
|
|
Nie odpowiem kompetentnie na to pytanie ,ale jako ,że począwszy od XVII wieku moja linia Jamiołkowskich zwana jest sieniutami , problem genezy jest mi bliski. Najstarszym dowodnie zapisem jest ten w taryfie pogłównego z 1674 r , cytuję „Tomasz Sieniuta z małżonką i synem, Grzegorz synowiec, córka Krystyna, parobek Łapiński, bronowłok Wawrzyniec, dwie szlachcianki”. Sieniutami zapisywano tez kolejne pokolenia w dokumentach metrykalnych i dokumentach sądowych. Pamięć tego trwa po dziś, trwałe zapisy znaleźć można jeszcze w trwałych dokumentach współczesnych
Ale uwag - sieniuta nie był pierwszy przydomkiem tej linii , krza Jamiołkowskich . W latach od mniej więcej XVI wieku do mniej więcej trzydziestych XVII wieku ich poprzednicy byli powszechnie zapisywani inaczej – wołpiki. Doprecyzowując tak zapisywano wyłącznie pięciu Jamiołkowskich synów Macieja Świetlika. Maciej i jego ojciec Wojciech Świetlikowie żyli kiedy jeszcze nazwisk nie używano. Obu tak nazywano zapewne jako tych z krza który założył Jamiołki Świetliki. Czemu i w jakich okolicznościach akurat synów Macieja nazwano wołpikami nie mam pojęcia.
Nie mam również przekonywujących argumentów dlaczego Tomasza syna jednego z pięciu wołpików Jana zaczęto nazywać sieniuta. Z pewnością nietrafna jest geneza patronimiczna, że od Szymona vel SIeńki i wszelkich odmian wschodniosłowiańskich Symeona Semena . Nie ma bowiem w księgach sądowych dla członków tego krza żadnego zapisanego tak imienia .Nie ma tez żadnej przesłanki aby byli spod tego herbu czy ufundowali chorągiew kościelną o tej nazwie. Może, ale to tylko bardzo luźna hipoteza, w grę wchodzić nazwa senuta starzec . Jan umarł młodo , jego syn Tomasz pojawia w zapisach sadowych późno . Ale czy nazwanie mniej więcej 60 letniego mężczyzny starcem jest sensowne?
Natomiast z pewnością odpadają wszelkie przesłanki mityczne .Tu posłużę się prawdziwą , rodzinną anegdotą, Mój stryj ucząc się w latach dwudziestych w warszawskiej szkole rzemieślniczej Konarskiego zapytany przez „Panię profesor” jak się nazywa odparł sieniuta. Może wydać się to dziwne że określił się przydomkiem a nie nazwiskiem ale w okolicach drobnoszlacheckich wtedy dla identyfikacji przydomków używano na co dzień. Nazwisko miało charakter urzędowy, bo kiedy niemal wszyscy tak samo się nazywali nazwisko było dla identyfikacji zwyczajnie nieprzydatne. Usłyszał kawalerze pięknie „książęco” się nazywasz . I tak autorytet „Pani profesor” zrodził mit książęcego pochodzenia moich sieniutów. Z trudem, latami kwerend udawało mi się go obalać.
Kwerendy i genealogiczna praktyka nauczyły mnie, że w przypadku drobnej szlachty źródeł przydomków należy szukać w prozie ówczesnego potocznego słownictwa a nie poetyckich uniesieniach, choć wszelkie mity są bezsprzecznie bardziej atrakcyjne . |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Sroczyński_Włodzimierz |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 04-04-2024 - 15:26
|
|
Dołączył: 09-10-2008
Posty: 34896
Skąd: Warszawa
Status: Offline
|
|
|
|
|
|
|
Tadeusz_Wysocki |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 04-04-2024 - 18:06
|
|
Dołączył: 23-02-2007
Posty: 971
Skąd: Warszawa
Status: Offline
|
|
Oj poetyczne było - z naszego forum taki świetny tekst, zawierający też Jamiołkowskich i innych "naszych", aż zapisałem w notatkach GA.PA
wolenski_pipis
PostWysłany: 07-12-2017 – 11:20
Polska to jedyny kraj w Europie, w którym odsetek szlachty sięgał do 20% rdzennej ludności. Byli magnaci, z ogromnymi fortunami oraz drobna szlachta zagrodowa, której status materialny, często był niższy niż bogatych chłopów w dobrach królewskich. Jak było naprawdę, świadczą poniższe wypisy z niepublikowanych rejestrów podatkowych woj. lubelskiego i Podlasia z 1676 r.(podobne zapisy występują w rejestrach podatkowych mazowieckich): „Pan Wojciech Łęczycka z dóbr Łęczycki, z żoną rydlem zarabia”; „Pan Andrzej Głuchowski z dóbr Głochówek, z żoną i syn ubogi na wyrobku”; „Pan Jan Kryński z dóbr Kukawki, z żoną nie ma nic na proszonym chlebie”; „Pan Stanisław Sawicki z dóbr Sawice Bronisze, żona starzy ubodzy”; „Pan Szymon Trębicki z dóbr Trębice Górne, matka ubodzy chleba żebrzą”; Pan Paweł Raczyński, z dóbr Paprotna Podawce, z żoną, siostra przynimże wdowa uboga”; „Pan Bartosz Wyrozębski z dóbr Wyrozęby Podawce, żona, siostra uboga, wdowa Pawłowa rydlem kopie”; „Pani Elżbieta Poniatowska z dóbr Wyrozęby Podawce, przy matce żebrzącej”; „Pan Wojciech Żelechowski, z dóbr Czarnoty, żona bez pola”; „Bartłomiejowa Łoza z dóbr Łozy, żona niewidzącego, syn żonaty, drugi młody rydlem robi”; „Anna Kobyleńska z dóbr Kobylany, wyrobnica”; „Pana Kazimierza Olędzkiego z dóbr Olendy Orlice, córka uboga z rąk żyje”; „Pan Florian Jaruzelski z dóbr Swinary, rydlem kopie”; „Pan Rosiński, z dóbr Podniesienie, z siostrą nie ma nic”; „Pan Piotr Rucki, z dóbr Krynica, syn i synowa, rydlem zarabia”; „Pan Wojciech Wyszomirski, z dóbr Wyszomierz, z żoną rydlem kopie, przy Babie Kościelnej chleba żebrzącej córka”; „Pan Jan Skorupka, z dóbr Skorupki, rydlem ogród kopie w stodole mieszka”; „Pan Frąnc (Franciszek) Zawadzki, z dóbr Zawady, z żoną i siostrą, która na wyrobku przy nim żyje”; „Pan Krzysztof Kożuchowski, z dóbr Kożuchów Wielki, wyrobnik z żoną i córką”; „Pan Wojciech Kożuchowski, z dóbr Błonie Małe, nie ma nic tylko wyrabia, z siostrą”; „Pani Andrzejowa Męczyńska, z dóbr Brodace, rydlem kopie, Dziada Starego żona”; „Pani Katarzyna Grzymalina (Grzymała), z dóbr Skibniewo Podawce, Dziada Kościelnego żona”; „Pan Maciej Agendek Dybowski, z dóbr Dybowo, z żoną, pogorzały”; „Pani Maryna Chądzyńska, z dóbr Łazów, w komornym mieszka”; „Pan Andrzej Dąbrowski, z dóbr Nieciecza, z żoną i córkami dwiema, który nie ma ani wołów ani krowy”; „Pan Mateusz Bujalski, z dóbr Niewiadoma, z żoną rydlem pożywienia szuka”; „Szlachcic Józef Szepietowski, z dóbr Dabrowa Moczydły, ubogi”; „Szlachetni Mikołaj i Krzysztof Borzymowie, z dóbr Borzymy, sami ogrodnicy”; „Szlachetny Kasper Siekierka, z dóbr Chechłowo, z żoną ubogi”; „Szlachetni Aleksander z żoną i Kasper sam ubogi, Moczulscy, z dóbr Miodusy Pokrzywne”; „szlachetny Marcin Rozwadowski, z dóbr Popławy, ubogi młodzieniec”; „szlachetny Marcin Zaleski, z dóbr Zalesie Łabęckie, wdowiec nie ma nic”; „szlachetny Wojciech Płoński z przydomkiem Martyanik, z dóbr Płonka Kościelna, z żoną, na ogrodzie, bez wołów ubogi”; „szlachetny Bartosz Dzierżek, z dóbr Dzierżki, z żoną, moczygęba rydlem kopiący”; „szlachetny Michał Zdrodowski, z dóbr Zdrody Nowe, z córką na ogrodzie mieszkający”; „szlachetny Andrzej Brzozowski, z dóbr Brzozowo Stara Wieś, z żoną wołem jednym robi”; „szlachetna Jakubowa Brzozowska, wdowa, z dóbr Brzozowa Antonie, nie ma nic, uboga”; „szlachetny Stefan Faszczewski, z dóbr Faszcze, i żona, bez wołów, najmem żyje”; „szlachetny Szymon Faszczewski, żona i sióstr dwie, ubóstwo wielkie”; „szlachetny Frącz Jamiołkowski, z dóbr Jamiołki Piotrowięta, sam, rydlem chleba zarabia”; „szlachetny Marcin Jamiołkowski, z przydomkiem Jagusik, z dóbr Jamiołki Kowale, z siostrą, ubóstwo”; „szlachetna Wojciechowa Truskoleśna, z dóbr Truskolas Stara Wieś, wdowa uboga, nic nie ma”; „szlachetny Piotr Poroski, z dóbr Porośla Kije Głuchy, ubogi bardzo, stary, rydlem kopie”; „szlachetny Grzegorz Łapiński, z dóbr Łapy Zięciuki, z żoną, syn pogorzelec, ze wszystkim zgorzał”; „szlachetny Wojciech Zimnoch, z dóbr Zimnochy Świechy i Reki, ubogi, kaleka”; „szlachetny Maciej Warel Wyszyński, z dóbr Pułazie, z żoną, pauper”. Ta uboga szlachta, najczęściej znika w kolejnych latach z akt danej parafii, przenosząc się do dóbr królewskich lub możnowładczych. Groziło im pójście w poddaństwo u bogatszych sąsiadów lub krewnych. Mimo ubóstwa i czasami skrajnej nędzy, ten drobiazg szlachecki miał poczucie godności i świadomość swego pochodzenia. „Boso, ale w ostrogach”. Autorzy herbarzy, gdy dana rodzina znika z akt, najczęściej twierdzą, że wymarła, choć ich potomkowie żyją do dziś.
Pozdrawiam – Marek Woliński
-- |
Ostatnio zmieniony przez Tadeusz_Wysocki dnia 05-04-2024 - 06:59, w całości zmieniany 2 razy
|
| |
|
|
|
|
|
Wladyslaw_Moskal |
|
|
Temat postu: Nazwisko Sieniutycz.
Wysłany: 05-04-2024 - 02:01
|
|
Dołączył: 25-04-2008
Posty: 1588
Status: Offline
|
|
Witam,
po dodatkowym wpisie Tomasza i interesującej wypowiedzi Pana Jerzego, sadze, ze moje wyjaśnienie znaczenia
nazwania "senio" = starszy człowiek, jest w tych dociekaniach dalej aktualne.
Starszy doświadczeniem, pozycja w społeczności, będący na gorze jakiejś hierarchii zostaje nazywany Sieniuta lub Sieniutycz i nie musiał koniecznie być starcem.
Do tej pory w Polsce mamy zróżnicowane stopnie wojskowe;
szeregowi i starsi szeregowi,
podoficerowie młodsi i starsi,
oficerowie młodsi i starsi, itd.
Kiedys byla u nas starszyzna plemienna, na Wyspach Brytyjskich były klany i "senior" mial tam dużo do powiedzenia, do dziś w Ameryce wśród Indian i Eskimosów o wielu sprawach decyduje "rada starszych"[ a nie rada starców] .
Pozdrawiam- Władysław |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Tadeusz_Wysocki |
|
|
Temat postu: Nazwisko Sieniutycz.
Wysłany: 05-04-2024 - 18:32
|
|
Dołączył: 23-02-2007
Posty: 971
Skąd: Warszawa
Status: Offline
|
|
Witajcie, to może z innej beczki, proszę zapiąć pasy, jazda będzie bardziej ostra, z tematem "Każde nazwisko jako kulturowa i etniczna wartość oraz narodowe dziedzictwo" (to nie mój pomysł, to nowa idea polskiej etymologii), z moim dodatkiem "Geny jako cechy nazwiska przenoszone przez przodków". Oto specjalna analiza, z tym wątkiem forum, i wyjściowym bardzo rzadkim nazwiskiem Sieniutycz.
Wywód podający kolejne etymologiczne źródła, oraz występowanie nazwiska i jego wersji, jako poradnik dla innych poszukiwaczy, chcących badać genezę swojego nazwiska. Oto po pierwsze wyniki z nazwiskiem Sieniutycz i jego wersji:
Słownik Nazwisk PAN: Sieniutycz, czy Sieniuta nie występuje, ale jest np. Sieniuć, czy Sienko - od nazwy własnej odimienne Sien-ko, Sień-ko, od n. os. Sie-ń, skrócenie im. Siemion, Siemien, wschodniosłow. wersji im. Szymon, zob. Szymon: od im. Szymon poch. hebrajskiego (: Szimeon, imię teoforyczne 'Bóg wysłuchał' }, łac. Simeon, Simon, wschodniosłow. Siemion , ICh
Słownik Historyczno-Etymologiczny K. Rymuta: podane jest nazwisko Sieniutycz - pochodzi od nazwiska / przydomka / przezwiska / zawołania Sień (notowanego od 1443 roku), które pochodzi od imienia Siemion, ale też od słów sień, siano. W gałęzi nazwisk występują: Sienko (1426), Sieniuta (1439), Sienic, Sienicz (1448), i inne w tej gałęzi nazwisk (ok. 200-tu), w tym np. Sienkiewicz (1736).
Słownik Najstarszych Nazwisk Polskich (XII-XV Wiek) Z. Kalety: Sienic(z) < i. pch. Sień ; i. chrz. wschsł. Siemion = Szymon - 1448, patr., s. 375 podaje najstarszy archiwalny wpis: SIENIC(Z): Procurator kmethonis Zenycz de Belszow 1448 AGZ XII 1959 - a więc źródło zapisu: AGZ - Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z Archiwum tzw. Bernardyńskiego we Lwowie. Lwów 1868 i nast. - XII. Najdawniejsze zapiski sądów halickich 1435-1475. Lwów 1887, ss. XIV + 551.
Słownik Staroplskich Nazw Osobowych W. Taszyckiego: występują nazwiska Sieniek > Sieniek, Sienko, Sienk: ... (do ew. podania, materiał dość obszerny - zapraszam str. 175.)
Ludność wieśniacza w Polsce w dobie piastowskiej F. Piekosińskiego: występuje Siano, Simon
Może źródeł już starczy, ale poproszę innych o ich uzupełnianie!
A więc finis coronat opus: Geneza i geny tych nazwisk, które pozostały w potomkach do dziś, pochodzą, w najczęściej podawanych źródłach, od imienia Szymon poch. hebrajskiego Szimeon, imię teoforyczne 'Bóg wysłuchał' (czyli w próbie interpretacji znaczenia i cech rodzinnego nazwiska i potomków - łączenie się ze Stwórcą).
P.S. Można to wszystko potraktować jako intelektualną grę, można się zapytać po co to wszystko, ta cała etymologia i genealogia, z tym "grzebaniem się" w rodzinnej przeszłości, przecież duch "homo sovieticus" mówi, że czasu na to tracić nie warto, ba, to nie jest mile widziane wcale
--
Poszczególne źródła - linki, w kolejności:
PAN: https://nazwiska.ijp.pan.pl/
Rymut: https://www.bibliotekacyfrowa.pl/dlibra ... ta-lang=pl
Kaleta: https://rcin.org.pl/Content/39455/PDF/W ... L_0000.pdf ; https://rcin.org.pl/Content/38217/WA243 ... W_0000.pdf
Taszycki: https://rcin.org.pl/dlibra/publication/ ... 49/content
Piekosiński: https://www.sbc.org.pl/dlibra/publicati ... 6?id=10356
Link do specjalnego wpisu w Portalu Narodowa GA.PA, poświęconego temu tematowi:
https://narodowa.pl/exhibits/edukacja-k ... przyklady/
Pozdrawiam,
Tadeusz, który musi teraz wyjechać na jakiś czas, ale uprzedzam, wróci niestety |
Ostatnio zmieniony przez Tadeusz_Wysocki dnia 06-04-2024 - 11:08, w całości zmieniany 1 raz
|
| |
|
|
|
|
|
Wladyslaw_Moskal |
|
|
Temat postu: Nazwisko Sieniutycz.
Wysłany: 06-04-2024 - 06:43
|
|
Dołączył: 25-04-2008
Posty: 1588
Status: Offline
|
|
Witam Jerzego Jamiołkowskiego,
moj wpis dotyczy nazwania "wołpik".
Sufiks -ik, wskazuje na kogoś młodszego jak imię Kaz-ik.
Sadze, ze "wołp" to ma cos wspólnego z "volp", a słowo to w j. włoskim i łacinie znaczy "lis".
Nie podal Pan szczegółowych dat, ale w tym okresie po Europie buszowali Lisowczycy, jednym z dowódców był starosta łomżyński, kiedy walczyli w Królestwie Francji.
Moze Maciej był Lisowczykiem i jego synów w miejscowym zargonie zwano wołpikami = wolpikami ?.
To tylko moja sugestia, resztę oddaje w Pana ręce.
Pozdrawiam - Władysław |
|
|
| |
|
|
|
|
|
jamiolkowski_jerzy |
|
|
Temat postu: Nazwisko Sieniutycz.
Wysłany: 06-04-2024 - 07:48
|
|
Dołączył: 28-04-2010
Posty: 3171
Status: Offline
|
|
Nie , przezwisko (przydomek) wołpik w księgach pojawia się już w latach siedemdziesiątych a więc dziesiątki lat wcześniej przed sformowaniem się lisowczyków. Ba, na przełomie XVI i XVI wieków jest to na tyle utrwalona nazwa , że pojawiają się zapisy włóka wołpikowska w której dzielili się zagonami z okazji różnych zastawów , sprzedaży i darowizn.
Luźno spekulując sądzę że jeśli to nie jakaś staropolska nazwa lub np. „pokręcona” wersja zapisu np. wilków to jedyne co mi przychodzi do głowy to jakieś związki Macieja z Wołpą (miasto między Grodnem a Wołkowyskiem) i władającymi nią wtedy kniaziami Holszańskimi). Maciej w czasach przed 1569 przyłączeniem Podlasia do Korony mógł mieć z nimi związki, pełnił jaką służbę . Wołpa to tylko kilkadziesiąt kilometrów a wtedy Podlasianie byli jeszcze Litwinami walczącymi o o polskie prawa. |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Tadeusz_Wysocki |
|
|
Temat postu: Nazwisko Sieniutycz.
Wysłany: 06-04-2024 - 08:18
|
|
Dołączył: 23-02-2007
Posty: 971
Skąd: Warszawa
Status: Offline
|
|
Dorzucam swoje trzy grosze. Melduję, że te Wołpiki cały wieczór wczorajszy z pakowaniem przed odjazdem chodziły mi po głowie, i sen nad ranem miałem taki: przez wieś idą bracia wysocy, silni, barczyści, wszyscy im pryskają z drogi, i ktoś z boku się pyta: "kto to?", a ktoś inny odpowiada: "o, uważajcie inni młodzi, to idą te słynne Wołpiki, nikt im w wiosce nie podskoczy, silni jak wół, jak dadzą innym z byka, a już na polu bitwy każdego przeciwnika z nóg zwalić potrafią!".
A więc po śnie proroczym i obudzeniu sięgnąłem natychmiast po etymologiczne księgi, i notuję skąd ta ich siła i ich przydomek Wołpik: to etymologiczne skojarzenie dwu starych nazwisk / przydomków/ zawołań: "Woł" (not. od 1382 r.) - a to pochodzi od stp 'wół', czyli w wyjaśnieniu nie trzeba sięgać do Brucknera - wół, jaki jest, każdy widzi, natomiast drugie nazwisko / przydomek / zawołanie to: "Pik" (not. od 1387 r.) - pochodzi od podstawy -pik, por. stp. pikać (też 'uderzać').
No to może się wyjaśniła geneza nazwiska, przezwiska (przydomka) Wołpik. Jeśli nie tak, to będę z uwagą notował sny kolejne, miłej wiosny |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Sieniutycz_Tomasz |
|
|
Temat postu: Nazwisko Sieniutycz.
Wysłany: 06-04-2024 - 10:57
|
|
Dołączył: 23-02-2024
Posty: 6
Status: Offline
|
|
Dziękuje bardzo za kolejne podpowiedzi. Zacytuję dwie, które zamieszczono po moim wpisie w jednej z grup na Facebooku.
Zapewne Sień-iut-ycz z podwójnym patronimicznym sufiksem. Przy czym ten pierwszy -iut może być zniekształconym -iuk, "poprawnie" zatem byłby Sen-iuk. Drugi - klasyczny odojcowski -icz/ycz - czyli Seniut-ycz to syn/córka Seniut-a/Seniuk-a. Rdzeń Seń/Sień - skrót od imienia Semen. Za: https://wydawnictwo.umcs.eu/.../antropo ... oryczna...
(…) nazwisko w grupie oboczności odimiennych nazw osobowych od imienia Siemion, Siemen, wschodniosłowiańska wersja imienia Szymon. W tej grupie nazwisk także Sieni- ut od 1438 r., Sieni-uta od 1439 r., Sieni-uto, Sieni-ut+owicz, czy wspomniany przez autora Sieni+ut+ycz.
Życzę udanego weekendu😊
Tomasz |
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
FAQ
Regulamin
Szukaj
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
