Tłumaczenia - łacina - Zaremba - Rozprza - akt małżeństwa? AlicjaSurmacka - 28-12-2015 - 21:26 Temat postu: Zaremba - Rozprza - akt małżeństwa?
Witam,
Kopia obrazu portretu (ponoć jedna z trzech) Szymona Zaremby - sędziego ziemskiego znajduje się w kościele parafialnym w Rozprzy.
Z innych źródeł wiem, że Szymon Zaremba był żonaty z Krystyną Siemieńską.
Jego zapewne brat Wojciech natomiast był żonaty z Gertrudą Tomicką (zmarła w 1813 roku w Gorzędowie parafii Kamieńsk)
W aktach małżeństw w parafii Rozprza odszukałam, no właśnie nie wiem co?
występuje tam zarówno Wojciech jak i Szymon. Proszę o przetłumaczenie :
1. na tej stronie u samego dołu od "Januarius 1764"
https://familysearch.org/ark:/61903/3:1 ... cc=2115410
oraz na drugiej stronie od góry - tam występuje Szymon Zaremba:
https://familysearch.org/ark:/61903/3:1 ... cc=2115410
AlicjaBartek_M - 29-12-2015 - 00:13 Temat postu: Zaremba - Rozprza - akt małżeństwa?
8 I 1764
Ślub między G. Józefem Ziennickim o G. Katarzyną Kurczewską z miasta Rozprza. Świadkowie: G. Bielski z tegoż miasta i G. Wojciech Zaremba ze wsi Gąski.
Na stronie kolejnej notka z objęcia beneficjum rozpirskiego przez br. Gilberta Puzińskiego, norbertana witowskiego, byłego prepozyta milejowskiego, po rezygnacji z tejże prepozytury rozpirskiej przez ks. Bartłomieja Ottwicza [?]. Prezentę otrzymał od Szymona Zaremby sędziego ziemskiego [tutaj słowo niejasne] podług bulli Benedykta XIV umożliwiającej zakonowi norbertanów uzyskiwanie beneficjów świeckich. Br. Puziński instytuowany na beneficjum przez urząd [tj. biskupa/konsystorz] łowicki i wprowadzony w jego objęcie 12 XII 1763.
Dwie strony wcześniej wyjaśnia się, co było przyczyną rezygnacji poprzedniego proboszcza. Wizytacja kanoniczna z 24 IV 1763 ujawniła liczne zaniedbania i nadużycia. Kościół i zabudowania folwarczne w opłakanym stanie. Proboszcz warchoł i pijak. Za to, że w przytomności wizytatora zaatakował słowem i pięściami jakiegoś mieszczanina, ma odbyć 8-dniowe rekolekcje u jezuitów w Piotrkowie, a potwierdzenie z ich odbycia złożyć na najbliższej kongregacji dekanalnej (to z wizytacji Antoniego Sikorskiego kanonika inflanckiego, prepozyta kamieńskiego, wizytatora archidiakonatu łęczyckiego).AlicjaSurmacka - 29-12-2015 - 21:16 Temat postu: Zaremba - Rozprza - akt małżeństwa?
Wielkie dzięki Bartku
Z Twoją pomocą uda mi się może rozpracować ród Zarembów osiadłych w pierwszej połowie XVIII wieku we wsiach pomiędzy Piotrkowem Tryb, Radomskiem i Pilczycą w pow. koneckim.
AlicjaAlicjaSurmacka - 07-01-2016 - 20:10 Temat postu: Zaremba - Rozprza - akt małżeństwa?
Mimo szczerych chęci coś opornie mi idzie z Zarembami. Według wikipedii Szymon Zaremba ur 1724 zm 16.05.1768 jest pochowany w Zarębach /Zarembach Kościelnych. Zaremby Kościelne są na mazowszu, a zmarł w Rozprzy w piotrkowskim. Czy jest możliwym, że w 1768 roku tak daleko transportowali zwłoki ?
Proszę o przetłumaczenie aktu zgonu:
https://familysearch.org/ark:/61903/3:1 ... cc=2115410
I jeszcze akt zgonu Józefa Zaremby konfederata barskiego, który zmarł wskutek poparzeń podczas kąpieli w nowoczesnej jak na ówczesne czasy wannie:
zmarł 03.03.1774 roku:
https://familysearch.org/ark:/61903/3:1 ... cc=2115410
i ostatni akt z Rozprzy: akt zgonu Józefy Zaremaba z Grodzickich wdowy po Józefie. zmarła 13.03.1789 roku.
https://familysearch.org/ark:/61903/3:1 ... cc=2115410
AlicjaDrzymała_Jerzy - 07-01-2016 - 20:34 Temat postu: Roku jak wyżej dnia zaś 15 miesiąca maja odszedł pobożnie do Pana Jaśnie Oświecony Pan Szymon Zaręmba, kasztelan konarski we wsi Gorzędów wszystkimi sakramentami opatrzony, pochowany w kościele rozprzańskiem przez siebie ufundowanym. Dniem jego pochówku natomiast był 19 maja.AlicjaSurmacka - 07-01-2016 - 21:29 Temat postu:
Dzięki Jurku
Wobec powyższego tłumaczenia błąd jest w wikipedii, bowiem jeżeli nawet było dwóch Szymonów Zaremba to napewno nie zmarli w tym samym dniu i roku.
Poproszę jeszcze o te dwa pozostałe : Józefa i Józefy Zaremba.
AlicjaBartek_M - 08-01-2016 - 12:15 Temat postu:
3 III Jaśnie Wielmożny Pan Józef Zaremba generał wojsk koronnych, starosta sokolnicki, poseł (legatus) na sejm generalny koronny duszę swą Bogu oddał we dworze własnym rozpirskim, wieku swego lat ok. 42, otrzymał rozgrzeszenie ogólne ode mnie Kajetana Leśniewicza prob. rozp. Ciało jego spoczywa w grobowcu k-ła paraf. rozp.
13 III pochowano ciało JWP. Theodora Zaremby, chorążego wojsk koronnych, dorosłego syna Najjaśniejszej Pani Józefy z Grodzickich Zarembiny generałowej, starościny sokolnickiej. Sakramentami opatrzony, żył lat ok. 24. Pochowany w grobie w połowie kościoła.AlicjaSurmacka - 08-01-2016 - 17:47 Temat postu:
Bardzo dziękuję Bartku za przetłumaczenie.
I jak tu wierzyć wikipedii według której Józef Zaremba z Józefą z Grodzickich nie mieli syna Teodora:
Józef Zaremba był synem Tomasza (łowczy piotrkowski) i Magdaleny z Łąckich. Uczył się w Piotrkowie Trybunalskim u pijarów[3]. Służył w armii saskiej w latach 1751–1756, a później przeszedł do wojska koronnego i służył w pułku J. Potockiego. W latach 1759–1762 walczył z hajdamakami na Ukrainie, gdzie został awansowany do rangi majora kawalerii narodowej[3].
15 stycznia 1769 roku jeden z czołowych dowódców oddziałów Konfederacji Barskiej. Regimentarz sieradzki, a w grudniu 1769 odznaczył się w bitwie pod Piotrkowem. Z I. Malczewskim w lutym 1770 ruszył na Warszawę, a po niepowodzeniu tej wyprawy i wycofaniu się Malczewskiego z ruchu działał dalej w Wielkopolsce, przyjmując tytuł komendanta generalnego wojsk prowincji wlkp. i Prus Królewskich (maj 1770)[4]. Marszałek Wielkopolski od 1770 roku. W grudniu 1769 odznaczył się w bitwie pod Piotrkowem. Jego prokrólewskie sympatie wywołały z czasem konflikt z Kazimierzem Pułaskim, który zakończył się w kwietniu 1772 spustoszeniem jego dóbr. Zdobył sławę w czasie obrony Częstochowy. Pobił 16 sierpnia 1770 wojska rosyjskie pod Kościanem, a 1 stycznia 1771 wydał w Kościanie manifest, w którym uzasadniał swe prawa do dowództwa. Napadł ok. 10 stycznia pod Bukiem na Malczewskiego i Jana Nepomucena Morawskiego. Wziął obu do niewoli i rozbroił ich oddziały, a następnie w dniach 23–30 stycznia szturmował Poznań. Odstąpił od oblężenia, gdy generał Rönne zwolnił aresztowanych konfederatów, a miasto uregulowało zaległe podatki. Wycofał się na Śląsk doznawszy 17 lutego klęsk pod Krotoszynem i Kobylinem, gdzie przy pomocy Żydów berlińskich organizował dostawy broni i zaopatrzenia dla swych oddziałów. Powrócił po 3 miesiącach i końcem czerwca 1771 rozbił wojska F. K. Branickiego w bitwie pod Widawą[4]. Jego sekretarzem był Jędrzej Kitowicz. 3 listopada na wieść o zamachu konfederatów na króla podał się do dymisji, ale nie została przyjęta. 7 grudnia 1771 we Wschowie na zjeździe szlachty został wybrany marszałkiem konfederacji wielkopolskiej. Na pograniczu polsko–śląskim spędził zimę, a żeby ochronić własne dobra porozumiewał się z wojskami pruskimi wkraczającymi do Wielkopolski[4].
22 marca 1772 roku pokonany pod Piotrkowem, a 12 maja rozpuścił swe wojsko. Zdał dowództwo i udał się do Warszawy, gdzie uzyskał przebaczenie króla, awans na generała majora wojsk koronnych oraz starostwo nowosielskie. Do czynnej służby jednak już nie wrócił. Członek konfederacji Adama Ponińskiego w 1773 roku[5]. Posiadał m.in. w ziemi piotrkowskiej miasteczko Rozprza i wieś Kisiele, Libidzę k/ Kłobucka oraz Sokolniki w ziemi wieluńskiej[4].
Zmarł w końcu lutego 1774[4], wskutek odniesionych rozległych poparzeń w czasie kąpieli termicznej w nowej drewnianej, zamkniętej hermetycznie wannie.
Był żonaty z Józefą z Grodzickich, z którą miał córkę Teklę oraz synów Ignacego, Tomasza i Floriana[4].
