Genealodzy.PL Genealogia

Pochodzenie nazwiska - Nazwiska tatarskie ?

marek14 - 19-12-2013 - 20:06
Temat postu: Nazwiska tatarskie ?

Witam- czy to nazwisko można łączyć z nazwiskiem tatarskim Murza ?
Czy ktoś na ten temat coś wie? pozdrawiam Marek.

Sawicki_Julian - 19-12-2013 - 21:52
Temat postu: Murdza

Witam Marek, tu pisze tak ; Murza to po tatarsku "książę" - tytuł nadawany Tatarom, którzy np. wykazali się męstwem w armii tureckiej, więcej do poczytania w linku. Czy Murza i Murdza to to samo, sadząc z upartego charakteru pewnego p. Mourdzy i błędów w odczytaniu np. z rosyjskiego to może być to prawda, ale może ktoś ma na to dowody, są książki z nazwiskami tatarskimi spolszczonymi ; pozdrawiam - Julian ; https://www.google.pl/search?q=Tatar+Mu ... hQeP14HIAQ

Aftanas_Jerzy - 19-12-2013 - 22:54
Temat postu:

Julian ma rację.
Odapelatywna nazwa osobowa Murdza pochodzi od gwarowego 'murdzić' = wykrzywiać się. Pierwszy zapis w źródłach - 1735r.

GG_Grudzien - 20-12-2013 - 16:37
Temat postu:

W przypadku moich przodków nazwisko Murdza pochodzi od nazwiska Murzec.

Murzec - w grupie nazwisk pochodzących od murza, mirza ‘tytuł książęcy u Persów i Tatarów’ lub od staropolskiego murzyć, murzać ‘brudzić się, czernić’.

Pozdrawiam

Grzegorz

marek14 - 21-12-2013 - 11:04
Temat postu: Murdza

Z jakiego regionu pochodzą - Marek

Brzostowski_Mariusz - 01-10-2014 - 23:42
Temat postu: Cieleban - czy to może być tatarskie nazwisko...

Witam.
Nazywam się Mariusz Brzostowski i interesuje mnie pochodzenie nazwiska Celeban. Wieści rodzinne głoszą, że pochodzi ono od Tatarów. Fakt - dawno temu ordy tatarskie docierały do tej miejscowości...
Z czasem nazwisko ewoluowało przez (...?) Cielebański przyjmując dzisiejszą formę Celebański.
Czy ktoś z Państwa może mi w tym temacie coś powiedzieć?
Pozdrawiam
Mariusz
P.S.
Przepraszam - zrobiłem literówkę.
Pierwotnie ród ten zwał się nie Celeban a Cieleban

maria.mazur - 02-10-2014 - 07:14
Temat postu: Celban - czy to może byc tatarskie nazwisko...

a tu szukałeś? http://tataria.eu/
pozdrawiam
Maria

Brzostowski_Mariusz - 02-10-2014 - 09:28
Temat postu:

Owszem, przeglądałem listę nazwisk ale nic podobnego nie znalazłem. A na duże dyskusje na tamtym forum chyba jeszcze odrobinę za wcześnie (w moim przypadku)

Przepraszam za małe zamieszanie z nazwiskiem...
Okazuje się, że nazwisko, które jak niesie rodzinna fama przywędrowało z Tatarami dawno temu to nie Celeban a Cieleban

Ewa_Szczodruch - 02-10-2014 - 18:49
Temat postu:

Witam

W dostępnych mi źródłach brak informacji o tych nazwiskach.

Zapytaj na stronce http://www.genezanazwisk.pl/

Dr Alina Naruchewicz - Duchlińska jest nie tylko życzliwa, ale i odpowiednio wykształcona. Na pewno ci pomoże Smile

mjasion - 03-10-2014 - 00:04
Temat postu:

Pozwolę sobie na krótki komentarz trochę off topic. Słowo "cieleban" w gwarze suwalskiej ma znaczenie pejoratywne i jest przezwiskiem oznaczającym - mówiąc delikatnie - osobę nierozgarniętą/gapowatą ("Ale z ciebie ciel..."; "Co robisz ty ciel.."). Gdy kiedyś dowiedziałem się, że jest też takie nazwisko (był chyba jakiś ligowy piłkarz) to pomyślałem, że do gwary dostało dzięki jego niezbyt lotnemu posiadaczowi. Szkopuł w tym, że na terenie Suwalszczyzny to nazwisko nie jest znane (wg. wyszukiwarki nazwisk na stronie moikrewni.pl jego występowanie to głównie rejon na zachód od Częstochowy i okolice Bełchatowa).Trop tatarski rzuca być może nowe światło na pochodzenie (i stąd gwarowe znaczenie) tego słowa.

Brzostowski_Mariusz - 03-10-2014 - 00:15
Temat postu:

Witam.
Wszystko to być może prawdą. Gwary regionalne czasami dość ciekawie zaskakują swoim słownictwem:-)
Ja też zauważyłem, że występowanie tego nazwiska jest szczególnie częste w tych własnie rejonach.
"Moje" nazwisko, które mnie interesuje też z tamtych terenów pochodzi a dokładnie to Włoszczowa w Świętokrzyskiem.
W aktach metrykalnych pojawiają sie naprzemiennie Celeban; Cieleban; Cieliban...

vitoo - 03-10-2014 - 01:16
Temat postu:

Brzostowski_Mariusz napisał:

http://www.sot.suwalszczyzna.eu/gwara-s ... ny-141.htm cieleban – cymbał, nierozgarnięty. Slownik gwar polskich podaje: CIELBAN Forma: Celeban Degucie suw. Znaczenia: 1. 'czlowiek majqcy duzy brzuch; brzuchacz': Celbun, brzuchocz, kałdun Ruski Bród konec RLTN XXI 179. 2. 'czlowiek bez inicjatywy, dający sie łatwo kierować innym, nierozgarniet: Ten ich dzieciak jakiści celeban, nic nie umie.

Nazwisko wygląda na małopolskie. Celebiasz Celebias Celebiaś - Częstochowa ; Cieleban - Kłobuck, Łask, Olesno ; Celeban - Częstochowa, Myszków, Łask ; Celban - Jędrzejów, Kaszuby ; Cielebański - Gdańk. Jest jeszcze Celebąk i Cielebąk - zach Wlkp ale również i Lipsko, Ostrowiec Świętokrzyski, Lublin.

chrisser - 21-10-2014 - 16:45
Temat postu:

nazwisko Najmuł - podobno tatarskie

Ewa_Szczodruch - 21-10-2014 - 18:45
Temat postu:

Witam

Najmuł - od najmać ‘nająć, najmować’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Sawicki_Julian - 21-10-2014 - 19:00
Temat postu:

Witam, jeśli chodzi o nazwiska Tatarskie, to widziałem na starym cmentarzu w Zemborzynie Kościelnym niedaleko Solca nad Wisła, tam pisze na kilkunastu grobach ; Tataraziński i tym podobne ( Tatarata). Tam jest ponoć we wsi napis na kamieniu jak przybyli tam Tatarzy, chyba w 1241 roku i pozostali i nie tylko tam. A nazwisko pisze się też po polsku ; Cielebąk, z łaciny, czy rosyjskiego piszą trochę inaczej, bo nie ma tam literki ; ą - pozdrawiam ; Julian

Paula257 - 21-10-2014 - 20:46
Temat postu:

Przegladajac interesujace mnie ksiegi natknelam sie na trzy nazwiska tatarskie:
1. Sulkowski/Sulkiewicz (Radomsko)
2. Talik/Talikowski (Klizin, Radomsko, Rozprza, Warszawa)
3. Tatar/Tatara/Tatarak i pochodne (Dobryszyce, Radomsko; nazwisko popularne w Krakowskiem)
Nie jestem pewna co do pochodzenia ostatniego, rownie dobrze moglo to byc nazwisko rolnika uprawiajacego kasze gryczana zwana tatarka albo wyplatajacego kosze z sitowia, tataraku

slawek_krakow - 21-10-2014 - 21:02
Temat postu:

Paula257 napisał:

ad 3 prawda wiele rodzin zwłaszcza na zachód od Krakowa nosi to nazwisko, te które znam trudno wywodzić od Tatarów

ad 1 Sulko/Sułko to zdrobnienie od słowiańskich imion typu Sulimir, Sulibor i podobne

marbl - 21-10-2014 - 23:50
Temat postu:

A co Państwo powiecie o nazwisku Dżaman, pozdrawiam marek

jacek_cieczkiewicz - 26-12-2014 - 23:45
Temat postu:

<<Murza to po tatarsku "książę" - tytuł nadawany Tatarom, którzy np. wykazali się męstwem w armii tureckiej>>
Nieprawda - Murza=Mirza (zawsze wymawiane jako r + z) po imieniu (np Selim mirza z noweli Sienkiewicza) był tytułem kniaziowskim i przysługiwał wyłącznie potomkom Jesügeja Baatura, a więc potomkom Czyngis Chana i jego braci. Natomiast murza=mirza przed nazwiskiem oznaczał początkowo człowieka uczonego i poważanego i był odpowiednikiem arabskiego effendi. Z czasem jednak stawał się pierwszym członem nazwiska.
Po wielokroć mówiłem, że nie istnieją nazwiska tatarskie, tak jak nie istnieja nazwiska żydowskie. Są nazwiska używane przez Tatarów czy Żydów. Jak może być to mylące niech świadczy nazwisko tatarskich kniaziów Glińskich, czy tatarskiej rodziny Baranów.
Natomiast przy nazwiskach "biblijnych" zalecałbym jak najdalej idącą ostrożność. Dawidowicz to nazwisko zarówno Tatarów jak i Ormian, jako żydowskie pojawia się dużo, dużo później. Nazwiskiem rzeczywiście tatarskim jest Ułan lub Ułanowicz (ułan = czerwony po mongolsku).
Pozdrawiam
Jacek

BarbaraDobrowolskaBrela - 09-08-2016 - 12:53
Temat postu:

Witam, interesuje mnie wszystko o nazwisku Tatara z lubelszczyzny. Gdzie szukać informacji? Jak sprawdzić czy rzeczywiście pochodzi od Tatarów?

Bozenna - 09-08-2016 - 13:31
Temat postu:

Dzien dobry,
Ja mam w bliskiej rodzinie I L L A S Z E W I C Z O W.
Illaszewicz jest nazwiskiem tatarskim i rodzina sie nigdy z tym pochodzeniem nie kryla.
Serdecznie pozdrawiam,
Bozenna

pen60 - 09-08-2016 - 18:01
Temat postu:

Witam,
Może ktoś mnie wyjaśni nazwisko tatarskie Mamaj. Wiem, że Mamaj był chanem Ordy Tatarskiej.
Nazwisko to pojawia się często w okolicach Warszawy Łomianki, Kiełpin, Łomna jak i w parafii
Wawrzyszew Warszawa.
Czy rodziny te są spokrewnione z Mamajem z XIII wieku
Serdecznie pozdrawiam
Marek

Krystyna.waw - 09-08-2016 - 18:30
Temat postu:

BarbaraDobrowolskaBrela napisał:

Witam, interesuje mnie wszystko o nazwisku Tatara z lubelszczyzny. Gdzie szukać informacji? Jak sprawdzić czy rzeczywiście pochodzi od Tatarów?

Tu masz dobry wątek. Sprawdź, czy już nie było wyjaśniane.
https://genealodzy.pl/PNphpBB2-viewforum-f-31.phtml
Popytaj też na lubelskim forum
regestry.lubgens.eu/viewpage.php?page_id=766
lubgens.eu

BarbaraDobrowolskaBrela - 09-08-2016 - 21:41
Temat postu:

Bardzo dziękuję za szybką odpowiedź. Szarlip i Zakepscy- nie spotkałam

Krzysztof_Fornalski - 19-03-2017 - 00:27
Temat postu:

Sawicki_Julian napisał:

W Zemborzynie Tatarów osiedlił Sobieski po Wiedniu.
Najazdy z XIII wieku mogły co najwyżej zostawić po sobie genetyczny ślad w postaci gwałtów - Tatarzy się wówczas nie osiedlali, ale łupili i odjeżdżali.

Natomiast nazwisko Celebański jak i Cielebąk są bardzo popularne w tym rejonie (Ostrowiec Św.). W Kunowie z kolei były takie nazwiska jak Tatar oraz Dibidzbąn (zapis z metryk).

Czerkawska_Ewa - 19-03-2017 - 08:23
Temat postu:

W Lublinie jest dzielnica Tatary, która wzięła nazwę od osadników tatarskich. Mieszkałam tam kiedyś:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Tatary_(Lublin)

Pozdrawiam,

Ewa

Gawroński_Zbigniew - 19-03-2017 - 14:43
Temat postu:

Nie ulega wątpliwości, że nazwisko/imię z dzan-em, dzban-nem, za-nem i nieco podobne są pochodzenia muzułmańskiego. Niekoniecznie tatarskiego. "-dzan" z przekręceniami zawsze oznacza "posiedemkroć" i wchodzi w skład setek imion tatarsko/turecko/islamskich i tysięcy nazwisk z tego samego obszaru kulturowego. "Posiedemkroć" należy rozumieć jako "z bardzo starego rodu z tradycjami", albo w dosłownym słowa rozumieniu.

Nazwisko Dibidzan/Dibidzban jest złożeniem imienia męskiego/żeńskiego pochodzenia turecko tatarskiego : Dibi/Diba = jedwab + posiedemkroć. Opracowane na podstawie "Словарь личных имен" ze strony: http://dic.academic.ru

pen60 - 19-03-2017 - 18:06
Temat postu:

Witam,
Ponawiam, wątek poniżej umieściłem 9.08.2016 r
Nazwisko Mamaj pojawia się często w okolicach Warszawy Łomianki, Kiełpin, Łomna jak i w parafii
Wawrzyszew Warszawa.
Czy rodziny te są spokrewnione z Mamajem z XIII wieku
Proszę o informację
Serdecznie pozdrawiam
Marek

Gawroński_Zbigniew - 19-03-2017 - 19:33
Temat postu:

marbl napisał:

A co Państwo powiecie o nazwisku Dżaman, pozdrawiam marek

Słowo - Nazwisko, a w zasadzie imię męskie Dżaman jest pochodzenia urumskiego. Nie jest jednak ani nazwiskiem ani pierwotnie imieniem tureckim czy tatarskim, a kolejnym przedchrześcijańskim imieniem magicznym nadawanym dzieciom na zasadzie przeciwności. To jest specyfika sporej grupy imion przedchrześcijańskich na terenach od dzisiejszej Białorusi po Krym i dalej na wschód.. Aby złe duchy "przynoszące" dzieciom nieszczęścia w postaci chorób, trosk, czy dziecięcej śmierci nadawano im imiona mające te dzieci owym złym duchom obrzydzić. Nadający to imię sobie "wymyślił", że jeśli taki zły duch usłyszy określenie "dżaman" = lichy, słabowity, "zdechlak" to taki duch da mu spokój spodziewając się, że i tak zaraz "będzie jego", bo umrze.

Etymologia słowa jest dość ciekawa. Co prawda jest używane na terenach jak wspomniałem, pochodzi od urumskiego (tj od zhellenizowanych Rzymian osiadłych na terenie Turcji w okresie przedislamskim, którzy w okresie rozwoju islamu uciekli ma Krym). Bałagan sugerujący związek z islamem i Tatarami powstał za sprawą tureckiego imienia męskiego, pochodzenia arabskiego Dżamal = piękny, dobry.

Źródło opracowania: Słowar licznych imion ze źródła jak wcześniej i "Происхождение фамилии Джаман" z portalu http://www.ufolog.ru

-=-=-=-=

Edit: Nazwisko Mamaj nie było czasem całkiem niedawno omawiane?

Krzysztof_Fornalski - 19-03-2017 - 21:19
Temat postu:

Gawroński_Zbigniew napisał:

Nazwisko Dibidzan/Dibidzban jest złożeniem imienia męskiego/żeńskiego pochodzenia turecko tatarskiego : Dibi/Diba = jedwab + posiedemkroć. Opracowane na podstawie "Словарь личных имен" ze strony: http://dic.academic.ru

Panie Zbigniewie, bardzo Panu dziękuję za fachową odpowiedź!

Czy wie Pan, gdzie można znaleźć informacje na temat rodzin tatarskich osiedlonych przez Sobieskiego po odsieczy wiedeńskiej? Na stronie http://ostrowiecki.eu/powiat/charakterystyka/ znalazłem potwierdzenie informacji, którą znam od dziecka: iż w Czekarzewicach żyli Tatarzy. Podanie to jest tam żywe po dziś dzień.

Pozdrawiam serdecznie,
KF

Gawroński_Zbigniew - 19-03-2017 - 21:57
Temat postu:

Niestety nie pomogę. Ja tak sobie trochę dla zabawy, trochę dla ćwiczenia mózgu przez ostatnie kilkanaście miesięcy tłumaczę na polski wspomniany "Słowar licznych imion". To z niego i tzw "podpórek" podałem wcześniejsze informacje.

Koskowski_Filip - 21-03-2017 - 07:45
Temat postu:

Ktoś może kojarzy rodzinę Murziczów? Wiem, że w Warszawie na Tatarskim leży dwóch, jeden jest mężem siostry mojej prababki, nazywał się Konstanty Murza-Murzicz. Rodzina Konstantego pochodzi z Wileńszczyzny, tak przynajmniej sądzi mój dziadek, o ile pamięć Go nie myli.. Pracował jako sędzia w Wilnie. Dziadek mówi także, że większość tej rodziny emigrowała na zachód, do USA, UK, są prawnikami, lekarzami etc, inteligencja ale nic konkretnego nie mam, więc może ktoś coś kojarzy?

Gawroński_Zbigniew - 21-03-2017 - 11:37
Temat postu:

Mur'za/Mur'zicz to piękny przykład białoruskiego = litewskiego nazwiska, które 90% ludków pokojarzy z tatarskim murzą. Tymczasem to nazwisko pochodzi od słowa murża/murza (мурза/муржа) - brzydkie kaczątko/ umorusaniec, a te od czasownika мурзати/пачкать (paćkać/brudzić). Murzo i Murżo- podobnych nazwisk widzę.... 5 kolumn po około 30 sztuk. Od murzy (tatarskiego) wywiedzone jest tylko kilka.

Koskowski_Filip - 21-03-2017 - 11:52
Temat postu:

Podobno Konstanty pochodził z rodziny z dawna uszlachconej, o Tatarskim pochodzeniu. Trochę musi być w tym prawdy, skoro pochowany został na Tatarskim w odróżnieniu od żony, która spoczęła na Powązkach. Siostra prababci spotkała Murzicza w ramach towarzystwa ziemiańskiego. Moja prababka wyszła za Koskowskiego, natomiast jej siostra za Murzicza. Były z Babskich, córki Matyldy (nie wiem z jakiej rodziny) oraz Kazimierza Babskiego, lekarza medycyny, prawdopodobnie ukończył Uniwersytet w Petersburgu, zmarł prawdopodobnie w Kamieniu Podolskim.

ROMAN_B - 22-03-2017 - 01:22
Temat postu: Murza - Murzicz.

Witaj Filipie!

Zacznę od pochodzenia nazwiska Murza – Murzicz. Jest to nazwisko tatarskie. Za takim spojrzeniem przemawia fakt pochowania Twojego dziadka ciotecznego Konstantego Murza – Murzicz, jak napisałeś na Tatarskim w Warszawie. Rozumiem, że chodzi Ci o Muzułmański Cmentarz Tatarski [ Mizar ( zireć ) – cmentarz muzułmański ] w Warszawie przy ul. Tatarskiej 8, który powstał w 1867 roku. Na cmentarzy tym chowani są tylko wyznawcy islamu. Na cmentarzu tym faktycznie znajduje się grób Konstantego Murza – Murzicz. Zmarł on w roku 1953 – prawnik, sędzia, pracownik Polskiego Czerwonego Krzyża i Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych.
Napisałeś, że żona Konstantego Murza – Murzicz została pochowana na Starych Powązkach w Warszawie. Tak więc żona Konstantego nie przeszła na islam ponieważ została pochowana na cmentarzu rzymskokatolickim. Dodam, że oba cmentarze znajdują się obok siebie, oddziela je ulica Tatarska.

Zatem, wróćmy do etymologii nazwiska Murza – Murzicz. Nazwisko to nie jest złożeniem. Składa ono się z dwóch części, to jest z elementu Murza i elementu Murzicz. Element Murza jest tytułem a faktycznym nazwiskiem jest element Murzicz.

Tytuł Murza / Mirza.
Tytuł ten ma dwa znaczenia:
1. wódz, książę tatarski;
2. perski i turecki tytuł honorowy.
Jeśli tytuł ten występował po nazwisku lub imieniu [ bez nazwiska ] to tytuł ten oznaczał księcia. Natomiast gdy tytuł ten stosowany był przed nazwiskiem to oznaczał osobę uczoną, bardzo szanowaną z racji uczynności lub/i innych podziwianych cech – można powiedzieć, iż odpowiadał arabskiemy tytułowi effendi.
Etymologia: od perskiego میرزا mirzā → dosłownie syn księcia < od perskiego میر mir ( wariant perski امیر amir ) → pan, wódz + perski زا zā ( od perski زادن zādan → urodzić się ) → urodzony, syn.
Osobom narodowości tatarskiej w Polsce i Wielkim Księstwie Litewskim noszącym tytuł murza / mirza przysługiwało prawo posługiwania się tytułem kniaziowskim [ kniaź = książe ]. Nadmienić należy, iż roku 1638 sejm zakazał używania tytułów rodowych [ książe, hrabia, baron ], z tym, że nie dotyczyło to tytułów kniaziowskich będących w użyciu przed Unią Lubelską, to jest przed dniem 1 lipca 1569 toku. Prawo to zostało powtórzone przez sejm w roku 1673 roku pod karą infamii dla osób nieprzestrzegających tego zakazu ale znów nie dotyczyło ono kniaziów.

Unia lubelska – porozumienie pomiędzy stanami Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego zawarte 1 lipca 1569 na sejmie walnym w Lublinie. Określana jako unia realna, w odróżnieniu od poprzednich, wiążących oba państwa tylko osobą władcy [ unia personalna ]. Została przyjęta 28 czerwca, a podpisana 1 lipca 1569, ostatecznie ratyfikowana przez króla 4 lipca 1569. W jej wyniku powstało państwo znane w historiografii jako Rzeczpospolita Obojga Narodów – ze wspólnym monarchą, herbem, sejmem, walutą, polityką zagraniczną i obronną – zachowano odrębny skarb, urzędy, wojsko i sądownictwo.

Nazwisko Murzicz.
Murzicz – w grupie nazwisk pochodzących od murza, mirza ‘tytuł książęcy u Persów i Tatarów’ lub od staropolskiego murzyć, murzać ‘brudzić się, czernić’.
Tatarzy czasami tworzyli swoje nazwiska na dwa sposoby:
1. Pierwszy – poprzez naśladowanie nazwisk słowiańskich, stosowany na Litwie [ Wielkie Księstwo Litewskie ] przez Rusinów. Do imienia swego dodawali imię ojca z zakończeniem –icz, które stawało się ich rodowym nazwiskiem;
2. Drugi – polegał na przyjmowaniu nazwiska żony, która pochodziła z innej narodowości.

Coś niecoś udało mi się ustalić o Konstantym Murza – Murzicz. Jego tatarskie imię to Kerym. Był synem Adama i Haliny [ ??? ]. Urodził się najprawdopodobniej w Wilnie w 1896 roku a zmarł w Warszawie w 1953 roku. Był prawnikiem, sędzią w Wilnie, a po II wojnie światowej zamieszkał w Warszawie i pracował w Polskim Czerwonym Krzyżu Krzyża i Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych Warszawie.
Bratem Konstantego był Stefan Murza – Murzicz, który urodził się w roku 1909 a zmarł po roku 1940. Stefan był prezesem Sądu Okręgowego w Grodnie. Wywieziony został w roku 1940 do ZSRR gdzie zmarł w Ałtajskim Kraju – data śmierci nieznana.
Bratem Konstantego był też Aleksander Murza – Murzicz [ syn Adama i Haliny ], który urodził się 27.10.1912 roku w Wilnie. Jego tatarskie imię to Ali. Aleksander po zdaniu matury w 1934 roku ukończył dywizyjny kurs podchorążych rezerwy przy 79 pułku piechoty. Po jego ukończeniu został przydzielony do 78 pułku piechoty. Mianowany na stopień podporucznika ze starszeństwem 1 stycznia 1938 roku. Student Wydziału Humanistycznego UW – zginął w Katyniu.
Ojcem Konstantego, Stefana i Aleksandra był Adam Murza – Murzicz. Adam Murza – Murzicz był wiceprezesem Sądu Okręgowego w Wilnie a następnie notariuszem w Wilnie. Pełnił też funkcję prezesa Muzułmańskiej Gminy Wyznaniowej w Wilnie. Zmarł w Wilnie w dniu 23.06.1929 roku. Zapewne Adam Murza – Murzicz miał więcej dzieci?
Rodzina Murza – Murzicz posiadała herb Łuk. Murzicz [ Murza ] herbu Łuk – dane pochodzą z portalu Tataria.eu, które zostały oparte na publikacji Stanisława Dunin pt. Herbarz Rodzin Tatarskich Wielkiego Księstwa Litewskiego; Wydawca: Związek Tatarów Polskich, Gdańsk 1999.
http://tataria.eu/index.php/lista-nazwi ... y-w-polsce
http://tataria.eu/index.php/lista-herbow-rodzinnych
Publikacja ta doczekała się 2 wydania [ poprawione i uzupełnione ]: Stanisław Dunin; Herbarz Rodzin Tatarskich Wielkiego Księstwa Litewskiego; Związek Tatarów Rzeczypospolitej Polskiej; Gdańsk 2006. [ ISBN 83-89190-85-0 ].
Moim zdaniem tatarskiej rodzinie Murzicz [ Murza ] herbu Łuk przysługiwało prawo posługiwania się tytułem kniaziowskim – oczywiście weryfikację pozostawiam Tobie Filipie.

Filipie, możesz kupić, wypożyczyć, najlepiej drugie wydanie z roku 2006, opracowania Stanisława Dunina pt. Herbarz Rodzin Tatarskich Wielkiego Księstwa Litewskiego, które zostało wydane przez Związek Tatarów Rzeczypospolitej Polskiej w Gdańsku w roku 2006.

Zapewne Związek Tatarów Rzeczypospolitej Polskiej będzie posiadała informacje o rodzinie Murza – Murzicz, w tym o Adamie, Stefanie, Aleksandrze i Konstantym oraz o ich przodkach i potomkach. Tu jest link do ich strony internetowej:
http://ztrp.org/
Związek Tatarów Rzeczypospolitej Polskiej
Adres do korespondencji:
Jan Adamowicz – Prezes
ul. Bystrzycka 22B
15-161 Białystok
Telefon: 793 45 45 58
E-mail: adamowiczdj[at]gmail.com
Siedziba związku:
Związek Tatarów Rzeczypospolitej Polskiej
Rada Centralna
Bohoniki 23.
16 – 100 Sokółka

Możesz też skontaktować się z:
Muzułmański Związek Religijny w RP
Najwyższe Kolegium Muzułmańskie
15-207 Białystok, ul. Piastowska 13 F
tel./fax: 85 732 40 23
kom.: 605 612 137
e-mail: mzr[at]mzr.pl, www.mzr.pl
i poprosić o informacje o Konstantym Murza – Murzicz i jego rodzinie [ przodkowie, potomkowie ] – oczywiście opisując kto to jest Konstanty Murza – Murzich dla Ciebie.

Niestety w roku 2016 zmarł Adam Murza – Murzicz, który mieszkał w Łomiankach koło Warszawy. Tu jest link do jego nekrologu:
http://nekrologi.wyborcza.pl/0,11,,3763 ... rolog.html
Adam Murza – Murzicz prowadził badania nad historią tatarów polskich oraz opracował i udokumentował 5 linii rodu Murza – Murzicz. Może spróbujesz przez Związek Tatarów Rzeczypospolitej Polskiej albo Muzułmański Związek Religijny w RP odszukać rodzinę zmarłego Adama Murza – Murzicz i poprosić ich o informacje o Konstantym Murza – Murzich.

To tylko moje propozycje – jak będziesz chciał i widział potrzebę to skorzystasz z moich propozycji.

Mam nadzieję, że choć trochę pomogłem.
Pozdrawiam – Roman.

Źródła:
Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych; De Agostini Polska.
Hasło murza w: Słownik języka polskiego; Wydawnictwo Naukowe PWN.

Informacje – publikacje, opracowania, wydawnictwa mówiące o rodzie Murza – Murzicz, w tym o Konstantym ( Kerym ) Murza – Murzicz, dostępne w Internecie:
http://www.archiwumkorporacyjne.pl/inde ... t-polonia/
http://www.s-pl.pl/index.php?Nowy_obeli ... mp;id=8150
http://ornatowski.com/wykazy-nazwisk/ka ... wd-1940-r/
https://ortopedianew.appspot.com/wiki/F ... i_Wojennej
http://www.konwentpolonia.pl/album-polo ... za-murzicz
http://www.konwentpolonia.pl/album-polo ... za-murzicz
http://bibliotekatatarska.pl/wp-content ... srodek.pdf
http://www.izbawetbial.pl/files/B201501.pdf
http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/plain-content?id=205695
http://pbc.biaman.pl/Content/31899/StPodl3.pdf
http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Prz ... 01-520.pdf
http://pbc.biaman.pl/Content/31899/StPodl3.pdf
http://bibliotekatatarska.pl/wp-content ... srodek.pdf
http://jbc.bj.uj.edu.pl/Content/357114/ ... d__021.pdf

Książki mówiące o tatarach polskich, w tym o rodzie Murza – Murzicz:
1. Ali Miśkiewicz: Tatarzy Polscy 1918 – 1939. Życie społeczno – kulturalne i religijne; Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1990. [ ISBN 830109219 ]. W opracowaniu tym znajdziesz biogramy:
• Murza – Murzicze, strona 71;
• Murza – Mirzicz Adam, strona 37, 42 – 44, 52;
• Murza – Murzicz Aleksander, strona 55;
• Murza – Murzicz Konstanty, strona 56;
• Murza – Murzicz Helena, strona 76;
• Murza – Murzicz Stefan, pracownik naukowy Uniwersytetu
Wileńskiego, strona 76;
• Murza – Murzicz Stefan, Oficer inspekcyjny Portu Wojennego Pińsk w roku 1939 – porucznik marynarki rezerwy, strona 176;
• Murza – Murzicz Sulejman, strona 182;
• Murzicz Stefan, strona 175.
2. Piotr Borawski: Tatarzy w dawnej Rzeczpospolitej; Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza; Warszawa, 1986. [ ISBN 8320537479 ].

Polecam Ci zapoznanie z publikacją Juliana Talko – Hryncewicza, profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego, pt. „Muślinowie Czyli Tak Zwani Tatarzy Litewscy”, które zostało wydane w Krakowie w roku 1924 nakładem Księgarni Geograficznej „Orbis”. Z opracowania tego dowiesz się w zasadzie wszystkiego o historii tatarów w Wielkim Księstwie Litewskim i w Polsce. Odnajdziesz też tam informacje o rodzinie Murza – Murzicz, w tym fotografię Adama Murza – Murzicz, wiceprezesa Sądu Okręgowego w Wilnie, między innymi ojca Konstantego – strona 92. Tu jest link do elektronicznej wersji tej książki:
http://pbc.biaman.pl/dlibra/docmetadata ... ublication

Roman.

JACEK_WINKIEL - 18-04-2017 - 14:55
Temat postu: Nazwisko MUZOLF MAUZOLF

Witam
Czy ktoś z Państwa posiada informację czy nazwisko MUZOLF (MAUZOLF) jest nazwiskiem tatarskim, jak jest jego historia ?

Pobłocka_Elżbieta - 18-04-2017 - 20:16
Temat postu: Musolf / Mausolf

Może to rzuci światło :
Muzolf /Музольф
„Muślimowie, czyli tak zwani Tatarzy litewscy „Julian Talko Hryncewicz,1924 r
http://pbc.biaman.pl/dlibra/docmetadata ... 582296F-16
Muzolf - rodzina pochodzenia tatarskiego w Nowogródzkiem
http://piotrowscy-ze-strachociny.pl/var ... cz-15.html

http://pbc.biaman.pl/dlibra/docmetadata ... ublication
http://snpl.lt/Rocznik/15/R.15.095-121.pdf
http://biblioteka.teatrnn.pl/dlibra/Con ... iezyca.pdf
http://forum.rodygrodzienskie.pl/index.php?topic=597.0

Wiktor_Witek - 18-04-2017 - 21:45
Temat postu: Musolf / Mausolf

Wielu z tych Tatarów Wink

mieszkało również na Pomorzu a zwłaszcza w Kosznajderii - wystarczy wpisać do geneszukacza nazwiska Musolf / Mausolf - bardzo tam popularne. http://geneteka.genealodzy.pl/index.php ... amp;w=11pm

Pozdrowienia

Wiktor

Gawroński_Zbigniew - 18-04-2017 - 23:28
Temat postu: Musolf / Mausolf

Łyżka dziegciu:

Konia z rzędem temu, kto mi wytłumaczy dlaczego to kresowe jak by nie było - według sugestii z poprzednich wpisów - nazwisko nie istnieje w jakiejkolwiek podobnej formie w języku rosyjskim. W formie pierwotnej znalazłem dwie osoby. Ani takiego ani form akających* wariantywnych dla Białorusi ani żadnych innych nie ma i już.

* - chodzi o wariantatywne zapisy nieakcentowanego o jako a w zależności od regionu.
-=-=-=-=

edit:

Być może nazwiska Musolfo-podobne maja rodzime pochodzenie od dwóch podstaw znaczeniowych: muso - miejsce gdzie lęgną się muchy i komary z dolnoniemieckich obejmujących obszar Prus i Pomorza (litewskie: muse, musele), albo od :musai - miejsce gdzie wszystko pleśnieje, gnije - o takim samym rodowodzie.

Przejrzałem linkowaną książkę i pozostałe: Jedno zdanie, jeden "ludź" powiedział/napisał i przyjmuje się to jako pewnik we wszystkich pozostałych cytowaniach.
Facet jest "lepszy ode mnie" w niepodawaniu źródeł. Smile

Moje elukubracje poparte tym razem są analizą krytyczna około 450 tysięcy nazwisk rosyjskojęzycznych z portalu ufolog.ru; największego słownika wszystkiego rosyjskiego i byłych rosyjskich satelitów: Akademik.ru ; oraz słownika dolnoniemieckich pruskich, często przeze mnie cytowanego.

Owocnych poszukiwań życzę!

JACEK_WINKIEL - 19-04-2017 - 19:19
Temat postu: Musolf / Mausolf

Dziekuję bardzo za pomoc i pozdrawiam serdecznie

pen60 - 07-09-2017 - 21:02
Temat postu:

Witam,
Ponawiam, wątek ten umieściłem 9.08.2016 r i 19.03.2017r.
Nazwisko Mamaj pojawia się często w okolicach Warszawy Łomianki, Kiełpin, Łomna jak i w parafii
Wawrzyszew Warszawa.
Czy rodziny te są spokrewnione z Mamajem z XIII wieku
Proszę o informację
Serdecznie pozdrawiam
Marek

ROMAN_B - 16-09-2017 - 23:06
Temat postu: Mamaj.

Witaj Marku.

Zebrałem trochę informacji mówiących o etymologii imienia / nazwiska Mamaj, które powinny naświetlić Ci jak może być różnorodna geneza tego nazwiska.

1.
Aleksandra Cieślikowa: Słownik Etymologiczno – Motywacyjny Staropolskich Nazw Osobowych; Część 1; Odapelatywne Nazwy Osobowe; Wydawnictwo Naukowe Polska Akademia Nauk Instytut Języka Polskiego, Kraków 2000, strona 157:
• „Mamaj: mamaj ‘kamienny posąg w stepie’ też ‘jełop, bałwan’ zapożyczenia z tureckiego, w tatarskim mamai”.

2. W Krakowie w roku 2008 nakładem Księgarni Akademickiej ukazała się książka Michała Németha pt. „Zapożyczenia węgierskie w gwarze orawskiej i drogi ich przenikania”. Na stronie 90 autor pisze: „(…) na wzór semantycznie mu podobnych słowackich określeń, takich jak: słc. chumaj ‘dureń’, mamaj ‘głupiec; gamoń’, pobehaj ‘lekkoduch itp.”.

3. Kazimierz Rymut w swojej publikacji pt. Nazwiska Polaków. Słownik histotyczno – etymologiczny [ Wydzwnistwo Naukowe DWN, Kraków 2001 ] wymienia nazwisko Mamaj. Jego genezę wyprowadza od cerkiewnego imienia Mamaj, które pochodzi od imienia Mamant a ono od greckiego imienia Mamas. Autor dodaje też, że nazwisko Mamaj można też wywodzić od staropolskiego słowa mamaj, które znaczy tyle co jełop, bałwan.

4. Po rosyjsku i ukraińsku imię Mamaj jest zapisywane w postaci Мамай. O genezie tego imienia Академик, Словарь личных имен tak pisze:
• „Древнетюркский вариант имени Мухаммет. Во времена Казанского ханства имя Мамай имело широкое распространение. Сохранилось у сибирских татар и татар-мишарей (мещеряков) в фамилии Мамаев. Фамилия Мамаев встречается также у русских”.
Po polsku brzmi to mniej więcej tak: Staroturecki wariant imienia Muhammet. W czasach Chanatu Kazańskiego imię Mamaj było szeroko rozpowszechnione. Zachowane wśród Tatarów syberyjskich i Tatarów – Miszari w nazwisku Mamajew. Nazwisko Mamajew występuje też w języku rosyjskim.

Древнетюркский – staroturecki, staroturkijski: język staroturecki , najstarszy zaświadczony w piśmie język turkijski. Język ten odnosi się do ludów turkijskich zamieszkujących w okresie mniej więcej od VI do XII wieku tereny przede wszystkim współczesnej Mongolii, południowej Syberii i Azji Środkowej; dotyczący ich kultury, dziejów, języka itp..

Imię Мухаммед posiada też inne formy: Мохаммед, Магомет, Мухаммад. Po polsku to Mahomet.

5. W dniu 9 października 2014 roku Filmoteka Narodowa, Komitet Obywatelski Solidarności z Ukrainą oraz Związek Ukraińców w Polsce zorganizował w Warszawie w kinie Iluzjon – Muzeum Sztuki Filmowej pokaz ukraińskiego filmu pt. Мамай [ Mamaj ] zrealizowanego w roku 2003 przez Ołesia Sanina. Reżyser, Ołes Sanin o filmie Mamaj między innymi mówił:
„(…).Między tymi dwoma historiami pojawia się już trzecia, napisana przeze mnie. Historia o tym, jak tatarska kobieta znajduje w stepie najmłodszego umierającego Kozaka; przywozi go do domu, leczy; zakochuje się w nim i zostaje jego żoną. Ich życie jest dramatyczne i tragiczne, gdyż ona z rodu tatarskiego, on – z ukraińskiego, który to ród zdradził go i porzucił. Tak czy siak, ten chłopiec zostaje kozakiem o
imieniu Mamaj. Ta historia staje się moim osobistym wytłumaczeniem – dlaczego kozak ma wcale nie ukraińskie imię, dlaczego nosi imię chana, przewodnika tatarskiej ordy, która napadała na ukraińskie ziemie.
Naprawdę to dziwne imię – Kozak Mamaj. Z tureckiego Mamaj znaczy „nikt”, „nijak”, „bez imienia”, „bez słowa”, to pustka. Turcy (ludy turkijskie), czy też w naszej historii Mongoło-Tatarzy, wierzyli że o duszę człowieka walczą bogowie dobra i demony zła; a znajdują tego człowieka demony zła według imienia. Jeżeli człowiek nie ma imienia, to jest nieosiągalny dla demonów zła. A więc to imię – Mamaj – miało
gwarantować właścicielowi naturalną śmierć, że nie zostanie zabity na wojnie, nikt go nie otruje… Imię „Nikt”, „Nijak” które to nosi kozak, przedstawiany na obrazach ukraińskich autorów. To kozak Mamaj – „nikt jego imienia znać nie może; on w stepach bywa, ale nikt o nim niczego nie wie”… Oto on – Nikt; zwie się Nijak. To wyjaśnia, dlaczego wszyscy Kozacy mieli pseudonimy, a ich imion nikt nie znał.”.
Całość pod linkiem:
mazowieckie.pl/download/1/32825/file.file

Marku, pytasz czy rodziny noszące nazwisko Mamaj mogą być „spokrewnione z Mamajem z XIII wieku”. Rozumiem, iż chodzi Ci o chana Mamaja, który żył w XIV wieku [ Mamaj ( ur. 1335? - zm. 1380, Kaffa ) – wódz tatarski, formalnie dowódca tümenu, a faktycznie przywódca zachodniej części Złotej Ordy, nazywanej za jego rządów Ordą Mamaja. Panował w latach 1361–1380. Dowódca wojsk tatarskich podczas bitwy na Kulikowym Polu. Po poniesionej w niej klęsce zabity przez stronników chana Tochtamysza ].
Na Twoje pytanie odpowiem Ci w następujący sposób. Profesor Kazimierz Rymut mówił: „By w sposób prawidłowy podać genezę konkretnego nazwiska, trzeba by śledzić historię danej rodziny. Tak samo brzmiące dzisiejsze nazwiska dwu rodzin mogą mieć bowiem dwie różne genezy”. Natomiast, profesor Aleksander Brückner wielokrotnie pisał, że „my dziś nie rozumiemy znaczenia różnych słów używanych dawniej”. Tak więc tylko wszechstronna kwerenda różnych źródeł, w tym dokumentów historycznych oraz kwerenda genealogiczna może, choć nie musi, odpowiedzieć na pytanie od kogo, od czego, w jaki sposób oraz kiedy powstało konkretne nazwisko i rozwiać różne dylematy odnoszące się do pochodzenia społecznego i etnicznego osób noszących nazwisko Mamaj.

Pozdrawiam – Roman.

pen60 - 17-09-2017 - 19:27
Temat postu: Mamaj.

Witaj Romanie,
Bardzo dziękuję za zebrane informacje nazwiska Mamaj.
W tak szerokim opisie co się nie spodziewałem jest bardzo dużo informacji, wiem
jak dalej zagłębiać się w temat.
Mogę powiedzieć tyle, że najstarszy przodek do którego dotarłem to Szymon Mamaj ur.~ 1759 roku
a zmarł w 1830 roku w wieku 71 lat.
Jeszcze raz dziękuję
Pozdrawiam
Marek

Metalloviec - 18-09-2017 - 21:57
Temat postu: Mamaj.

Witam
Czy zna ktoś pochodzenie nazwiska Karamuz? Nie brzmi ono polsko...

Gawroński_Zbigniew - 18-09-2017 - 22:24
Temat postu:

Chyba tatarskie od złożonego imienia męskiego: Karam+mur'za. Murza w imionach nadawanych dzieciom miało charakter życzeniowy = "żeby była taki bogaty, mądry i szanowany jak mur'za = syn emira". (Podobnie jak chan, wezyr, księżyc, topola = tatarskie święte drzewo itd). Natomiast imię Karam jest imieniem antropoleksemą = szczodrość, wielkoduszność, świątobliwość = słowo określa cechę, charakter. Czyli nazwisko w złożeniu można by przełożyć jako: "obyś był jak szczodry mur'za".

Nazwisk podobnych do tego, wszystkie tatarskie, jest najmniej stówka. Widzę wśród nich również wiele z odniesieniami do religii, do atrybutów Allaha (tzw.99 przymiotów) Począwszy od imienia/nazwiska Карам aż po azrerskie Карамянц (Karamianc) = syn Karama.

http://www.ufolog.ru/names/search/i ... р/6/
https://onomast.com/name/7662/Karam
https://onomast.com/name/40407/Murza

Mamaj_Jan - 06-10-2017 - 20:56
Temat postu:

Witaj Marku,
na Forum po raz pierwszy spotykam osobę która zajmuję się genealogią swoich przodków o nazwisku Mamaj.
Ja też noszę nazwisko Mamaj. Mój najstarszy znany przodek to Wojciech Mamay ur. w 1673 r. we wsi Truskawie
w parafii Borzęcin syn Mateusza i Marianny. Tak więc może jesteśmy krewnymi. Chętnie podzielę się moimi
wynikami badań dot. głównie Mamajów z parafii Łomna. Proszę o kontakt na prywatna pocztę.
Pozdrawiam
Jan
P.S. Do tego co napisał Roman mogę tylko dodać, że jest dwóch świętych Mamajów.
Jeden to syryjski z II w. Jest na gruzińskich aktualnych monetach przedstawiony jak siedzi na lwie
z aureolą nad głową, drugi to patriarcha kościoła gruzińskiego z VIII w.

pen60 - 08-10-2017 - 16:35
Temat postu:

Witam,
Dziękuję za zaproszenie. Odpiszę na priva. Opiszę skrótowo moją linię Mamajow. Do tych co dotarłem główny
trzon to Kiełpin, Łomianki.
Pozdrawiam
Marek

Mamaj_Jan - 09-10-2017 - 23:11
Temat postu:

Rodziny Mamajów z Łomny, Kiełpina, Łomianek, Burakowa, Wawrzyszewa, Powązek, Marymontu, Warszawy wszystko
na to wskazuje, że są spokrewnione i prawdopodobnie miały jednego przodka w XVII w. Najprościej to sprawdzić
wykonując badanie Y-DNA i porównać wynik z wynikami przebadanego już Mamaja.
Na pewno nie mają oni nic wspólnego z chanem Mamjem którego wojsko poniosło klęskę w bitwie na Kulikowym Polu w 1380 r.
z wojskiem księcia moskiewskiego Dymitra.Po tej klęsce potomkowie Mamaja uciekli się pod opiekę książąt litewskich i
przyjęli nazwisko Gliński. Wmieście Humenne i odległej od niego o około 10 km osadzie Lubisa na Słowacji mieszkają Mamajowie
od co najmniej II polowy XVIII w. o czy świadczy duża ilość ich metryk z kościołów katolickich w tych miejscowościach.
Mam nadzieję, że uda się w niedługim czasie potwierdzić lub zaprzeczyć wspólnego pochodzenia Mamajów z Puszczy Kampinowskiej
z Mamajami z Orawy na Słowacji. A może także wspólnego pochodzenia tych rodów od ojca lub brata rycerza Budziwoja
Mamaya, który w 1442 r. dostał za 300 grzywien w dzierżawę wieś Dunkowice blisko miasta Radymno od króla Władysława.
Syn tego Budziwoja Piotr zwany Karasz Mamayowicz był studentem w Akademii Krakowskiej, a później prawdopodobnie został
księdzem. Jego przydomek/ przezwisko Karasz może świadczyć o węgierskim pochodzeniu. W tym okresie Władysław był zarówno
królem Polski jak i Węgier co mogło ułatwiać Mamajom migrację z Węgier na tereny Orawy i Małopolski. W południowo zachodniej części Węgier na obszarze pasma górskiego Mescek znajduje się wioska i gmina Karasz. Może to jest gniazdo rodu Mamajów???

Ordak_Andrzej1 - 09-12-2017 - 18:30
Temat postu:

Bardzo proszę o uwagi i informacje o pochodzeniu nazwiska ORDAK.
Wszystkie fakty (historyczne także) które do tej pory udało mi się pozyskać na temat pochodzenia Mojej Rodziny wskazują na pochodzenie tatarskie. Czy badanie DNA-Y dałoby jakąś wiarygodną odpowiedż o tatarskim pochodzeniu ?

Gawroński_Zbigniew - 09-12-2017 - 19:56
Temat postu:

Jest tatarskie na 200% nazwisko Ardak/Ардак. Forma nazwiska Ordak jest związana ze zjawiskiem językowym występującym na Białorusi przede wszystkim, że „o” na prawo i lewo od akcentu wyrazowego czyta się jako „a”. Po rosyjsku nazywa się to „akajuszczije imia”- jakoś tak. To zjawisko powoduje bardzo wiele zamieszania. Tatar mający na imię Ardak - bo to tatarskie imię męskie - przychodzący do skryby na terenie Białorusi w 19 wieku z pewnością został zapisany jako Ordak. Zatem imię męskie Ardak etymologicznie „znaczy” uważany, ceniony a potocznie Tatarzy rozumieli ja jako „prawy człowiek”. Tu przydałoby się rozwinięcie historii imion tatarskich, ale to, myślę, że zrobisz sam. Sporo jest opracowań na ten temat. W jednozdaniowym skrócie: imiona u Tatarów nabywało się tak ja u… Apaczów z wiekiem i z rozwojem człowieka: pojawiały się nowe cechy, nowe zdolności - pojawiały się nowe imiona. Dopiero czas kodyfikacji (na przełomie 19 i 20 wieku) pozamieniał je w nazwiska.

Zjawisko akania dokładnie lokalizuje miejsce pochodzenia przodków. To niech będzie moja podpowiedź.

Pozdrawiam pięknie i owocnych poszukiwań życzę.

marcin.pozauc - 10-12-2017 - 01:12
Temat postu:

Ordak_Andrzej1 napisał:

Badania DNA Y-12/24 ( 12/24 markerów) powinny wyjaśnić Twoje pochodzenie. Im bardziej "egzotyczny" będzie Twój wynik, tym większa pewność. Im bardziej powszechny tym mniejsza.

Ja robiłem badania na FTDNA też podejrzewając pochodzenie u mnie akurat wareskie i badania dały mi wszystkie potrzebne odpowiedzi, skąd i mniej więcej kiedy Smile

Na FTDNA jest forum tatatrskie więc jakby co ma kto pomóc .http://forums.familytreedna.com/showthread.php?t=2334

Ordak_Andrzej1 - 10-12-2017 - 15:34
Temat postu:

Gawroński_Zbigniew napisał:

Jest tatarskie na 200% nazwisko Ardak/Ардак. Forma nazwiska Ordak jest związana ze zjawiskiem językowym występującym na Białorusi przede wszystkim, że „o” na prawo i lewo od akcentu wyrazowego czyta się jako „a”. Po rosyjsku nazywa się to „akajuszczije imia”- jakoś tak. To zjawisko powoduje bardzo wiele zamieszania. Tatar mający na imię Ardak - bo to tatarskie imię męskie - przychodzący do skryby na terenie Białorusi w 19 wieku z pewnością został zapisany jako Ordak. Zatem imię męskie Ardak etymologicznie „znaczy” uważany, ceniony a potocznie Tatarzy rozumieli ja jako „prawy człowiek”. Tu przydałoby się rozwinięcie historii imion tatarskich, ale to, myślę, że zrobisz sam. Sporo jest opracowań na ten temat. W jednozdaniowym skrócie: imiona u Tatarów nabywało się tak ja u… Apaczów z wiekiem i z rozwojem człowieka: pojawiały się nowe cechy, nowe zdolności - pojawiały się nowe imiona. Dopiero czas kodyfikacji (na przełomie 19 i 20 wieku) pozamieniał je w nazwiska.
Pozdrawiam pięknie i owocnych poszukiwań życzę.

Dziękuję bardzo za odpowiedż. Pierwszy raz spotykam się z taką interpretacją znaczenia mojego nazwiska. Szczególnie podoba mi się "prawy człowiek" bo gdzieś w jakiś opracowaniach i słownikach spotkałem się ze znacznie mniej pochlebnym określeniem znaczenia. W dotychczasowych poszukiwaniach wszystko wskazywało na pochodzenie tatarskie nazwiska Ordak. Przyjąłem umownie , że Ordak pochodzi od ORDA i taką interpretację znaczenia słowa Orda przyjąłem za najbardziej prawdopodobną. Teraz mam "zadanie domowe" i muszę je odrobić w temacie Ardak.

Hinc_Iza - 16-12-2018 - 20:52
Temat postu:

Witam, wielka prośba z mojej strony, bardzo proszę o informację o nazwisku Awarski, to moje nazwisko panieńskie, rzadkie i występuje w obrębie jednej miejscowości ( Włocławek ) już od 1860 roku. Wszystkie osoby noszące to nazwisko są z sobą spokrewnione. W przekazach rodzinnych z dziada pradziada przekazywana jest informacja, że mamy tatarskie korzenie, niestety informacje na temat etymologii nazwiska nie ma praktycznie wcale, tylko , że Awarski od Awarów ludu koczowniczego, nic więcej. Czy ktoś będzie tak miły i mi pomoże w rozwiązaniu zagadki. pozdrawiam Izabela

Sroczyński_Włodzimierz - 16-12-2018 - 20:56
Temat postu:

wszyscy od Ignacego?

Arek_Bereza - 16-12-2018 - 21:32
Temat postu:

chyba od 1765 we Włocławku - zajrzyj do geneteki
http://geneteka.genealodzy.pl/index.php ... _date=1800
ja jakoś nie bardzo wierzę w te rodzinne legendy, już tyle obalono na tym forum ... Smile

mam nadzieję, że się tutejsi językoznawcy wypowiedzą, bo jestem ciekaw.
jeśli nikt się nie wypowie w tym wątku zapytaj o pochodzenie nazwiska tu https://genealodzy.pl/index.php?name=PN ... 532#458532

Gawroński_Zbigniew - 22-12-2018 - 21:16
Temat postu:

Awa wydaje się być bardzo ciekawym zabytkiem języka polskiego, który do dziś funkcjonuje w postaci” a’wa!, a’ba. Współczesnym odpowiednikiem tego słowa jest: „podsumowując, dodając, razem biorąc, razem”. Do dziś na Kujawach funkcjonuje w znaczeniu „i dodam jeszcze”: „przylos do chaupy, a’wa sciungnył kapote, a’wa, sciungnył ługnojune buty, a’wa łusiod do talerza”. Hipotezę Awarską/Awarów odrzucam.

Poza tym Awaronowa różdżka znana jest szeroko z godzinek.

=-=-=-

edit.

Nie dawało mi to nazwisko spokoju. Gdzieś wiem, że widziałem... I odnalazłem. Według niemieckich źródeł nazwiska Awar/Abar pochodzić mają od podstawy *"aver" /*"aber" = współczesne niemieckie : wirklich gehören = łacińskie: subditis = przynależeć = być poddanym. == "poddany".

To za: Altdeutsches Namenbuch-Bd1 Personennamen -1A-1856.

Wladyslaw_Moskal - 26-12-2018 - 19:32
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Awarski.

izabelia napisał:

Witam,

przyjmuje, ze polskie nazwisko Awarski;
https://forebears.io/surnames/awarski
powstalo od nazwania/nazwiska Avar/Awar, ktore jest znane w Europie;
https://forebears.io/surnames/avar

Odrzucam powiazania z Indiami i Turcja jako zbyt dalekie i chyba jest male prawdopodobienstwo powiazan indyjsko-tureckich z powstaniem nazwiska Awarski.

O wiele ciekawszy jest fakt, ze nazwisko Avar [wg liczebnosci] jest nazwiskiem wegierskim, niemieckim, rosyjskim, szwedzkim, horwackim, austriackim, szwajcarskim, hiszpanskim, holenderskim, angielskim i bardzo rzadkim w kilku innych krajach europejskich. W Polsce, chyba juz dawno nazwisko Awar wymarlo, a pozostalo Awarski.

Teraz przedstawiam hipoteze powstania nazwiska Awar, a jest to hipoteza sugerujaca powiazanie nazwania z celto-slowianskim ludem majacym siedziby w wymiwnionych wyzej krajach europejskich.

Obecnie istnieja w jezyku angielskim slowa; " avarice" = chciwość, skąpstwo, "avaricious" = chciwy, skąpy, powstale od celtyckich slow; "avar'= chciwość i "avari" = chciwy.

Zatem celtycko-slowianskie nazwanie "avar moglo istniec, zanim Juliusz Cezar w latach 58-50 przed nowa era rozpoczal podboj Galii i pozniej Wielkiej Brytanii.

Jak zatem mozna okreslic znaczenie polskiego nazwiska Awarski ? - wspolczesny jezyk polski ma bardzo duzo okreslen; - Awarski, to ktos, kto byl chciwy, zaborczy, skąpy, materialista, ale take byl ... czlowiekiem szlachetnym.

Pozdrawiam - Wladyslaw

Hinc_Iza - 28-12-2018 - 16:12
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Awarski.

Dziękuję wam Panowie serdecznie, i podziwiam ogrom wiedzy. Pozdrawiam Izabela

ROMAN_B - 31-12-2018 - 00:41
Temat postu: Rozważania o genezie nazwiska Awarski.

Witaj Izabelo.

Rozważania o etymologii nazwiska Awarski.

Izabelo, w swoim poście napisałaś: ” Witam, wielka prośba z mojej strony, bardzo proszę o informację o nazwisku Awarski, to moje nazwisko panieńskie, rzadkie i występuje w obrębie jednej miejscowości ( Włocławek ) już od 1860 roku. Wszystkie osoby noszące to nazwisko są z sobą spokrewnione. W przekazach rodzinnych z dziada pradziada przekazywana jest informacja, że mamy tatarskie korzenie, niestety informacje na temat etymologii nazwiska nie ma praktycznie wcale, tylko , że Awarski od Awarów ludu koczowniczego, nic więcej. Czy ktoś będzie tak miły i mi pomoże w rozwiązaniu zagadki.”.

Trudno jest bez szerszego kontekstu lub innych dodatkowych informacji wnioskować o pochodzeniu nazwiska Awarski. W mojej ocenie tylko wszechstronna kwerenda różnych źródeł, w tym dokumentów historycznych, genealogicznych oraz słownikowych może, choć nie musi, odpowiedzieć na pytanie od kogo, od czego, w jaki sposób i kiedy powstała konkretna nazwa osobowa oraz rozwiać różne dylematy odnoszące się do pochodzenia społecznego albo etnicznego osób noszących miano Awarski. Bo jak mówił profesor Kazimierz Rymut: „By w sposób prawidłowy podać genezę konkretnego nazwiska, trzeba by śledzić historię danej rodziny. Tak samo brzmiące dzisiejsze nazwiska dwu rodzin mogą mieć bowiem dwie różne genezy”. Natomiast, profesor Aleksander Brückner wielokrotnie pisał, że „my dziś nie rozumiemy znaczenia różnych słów używanych dawniej”. Pamiętać też trzeba, że niektóre słowa mogą pochodzić z gwary [ różne dialekty języka polskiego ] albo z jakiegoś innego języka. Nie można też wykluczyć, iż wspomniane miano jest reliktem wywodzącym się z języka starosłowiańskiego [ słowiańskiego ] albo staropolskiego.

Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych pod redakcją profesora Kazimierza Rymuta, który został wydany przez Instytut Języka Polskiego PAN w Krakowie, w tomie 1 z roku 1992 wymienia nazwisko Awarski. Słownik podaje, że osób o tym mianie jest 94. Osoby te zamieszkiwały w województwie łódzkim – 4, szczecińskim – 1, włocławskim – 89. Wynika z tego, iż gniazdem tego nazwiska było dawne województwo włocławskie. Ty podajesz, że wszystkie osoby o tym nazwisku są ze sobą spokrewnione i mieszkają w obrębie tej samej miejscowości, to jest we Włocławku. Z danych podanych przez profesora Rymuta wynika trochę inny podział występowania nazwiska w Polsce na początku lat 90 XX wieku. Niemniej jednak można stwierdzić, że ogromna większość osób o tym nazwisku występowała na obszarze byłego województwa włocławskiego. Z uwagi na małą populację można z dużą dozą prawdopodobieństwa powiedzieć, że osoby o nazwisku mogą być ze sobą spokrewnione? Ograniczony teren występowania przedmiotowej nazwy osobowej może sugerować, że miano to jest regionalnym nazwiskiem i powstało gdzieś w okolicy Włocławka albo osoba o tym nazwisku lub podobnym przybyła z innej części dawnej Polski.
Każde współczesne nazwisko to zagadka etymologiczna, w tym i nazwa osobowa Awarski, która kryje w sobie pochodzenie konkretnej nazwy [ wyrazu, nazwania ], jego źródłosłów oraz zmiany ich znaczenia i formy w miarę upływu czasu. Rozszyfrowanie polega na odtworzenie wyjściowej postaci wyrazu, wykrycie przypuszczalnego znaczenia pierwotnego, wyjaśnienie jego dalszego rozwoju semantycznego i objaśnienie struktury morfologicznej. Badania etymologiczne opiera się często na analizie porównawczej. Bywa, że nie da się jednoznacznie ustalić pochodzenia i znaczenia konkretnej nazwy osobowej i dlatego mogą istnieć obok siebie różne genezy tego samego miana. Czasami pomocna bywa ludowa etymologia, która zazwyczaj próbuje określać pochodzenie wyrazów na podstawie podobieństwa ich formy dźwiękowej [ wymowy, brzmienia ] do innych wyrazów.

Z mojej perspektywy nazwisko Awarski utworzono przy pomocy sufiksu -ski od podstawy słowotwórczej Awar-. Można to zapisać w następujący sposób: Awar + ski = Awarski. Końcówka -ski w zasadzie jest formatem tworzącym w przeszłości odmiejscowe nazwiska. Wraz z przyrostkami -cki, -dzki, -iński, -eński, -owski, -ewski była charakterystyczną końcówką dla szlacheckich nazwisk, które związane były z własnością konkretnej miejscowości. W przypadku nazwisk chłopskich lub/i mieszczańskich zakończonych sufiksem -ski to wskazywały one tylko, że osoba nosząca takie miano pochodziła z takiej a takiej miejscowości – nazwiska nieszlacheckie. Przyrostek -ski z czasem zatraca swą pierwotną funkcję tworzenia nazwisk odmiejscowych na rzecz funkcji czysto strukturalnej [ tak zwane nazwiska modelowe ]. Takie nazwiska powstawały od już istniejących nazwisk, przezwisk oraz innych wyrazów pospolitych na wzór i podobieństwo nazwisk szlacheckich, które odbierane były przez społeczeństwo jako lepsze, nobilitujące osobę noszącą takie nazwisko.
Tu powstaje pytanie, czy nazwisko Awarski jest mianem szlacheckim, nieszlacheckim, to znaczy odmiejscową nazwą osobową? Przyjmując, że nazwisko Awarski jest odmiejscowym mianem, to w grę wchodzą nazwy miejscowości, których rdzeniem słowotwórczym jest wyraz Awar-. Mogą to być miejscowości typu: Awary, Awarin, Awarów, Awarowo, Awarówek, Awarmowice itd. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich pod redakcją Filipa Sulimierskiego, Bronisława Chlebowskiego, Władysława Walewskiego, który wydawany był w latach 1880 – 1902 w Warszawie, nie wymienia miejscowości, których rdzeniem byłby wyraz Awar-. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorialnie im właściwych władz i urzędów (…) pod redakcją Tadeusza Bystrzyckiego, który był wydany w roku 1933 przez Wydawnictwo Książnicy Naukowej Przemyśl – Warszawa oraz Wykaz urzędowych nazw miejscowości i ich części, który jest załącznikiem do Obwieszczenia Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 4 sierpnia 2015 roku w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części nie wymienia żadnej miejscowości, która by spełniała wspomniane wyżej kryteria. Te informacje dają podstawę do wysnucia wniosku, że na obszarze dawnej i obecnej Polski nie było i nie ma miejscowości, która by zawierała rdzeń Awar-. Oczywiście to nie przesądza o tym, że kiedyś mogła istnieć taka miejscowość, która zaginęła w mrokach przeszłości lub zmieniła nazwę na inną.

Zatem, można przyjąć, że nazwa osobowa Awarski z dużą dozą prawdopodobieństwa nie jest odmiejscowym nazwiskiem a jest strukturalnym [ modelowym ] mianem utworzonym na wzór i podobieństwo odmiejscowych nazw osobowych przy pomocy formatu -ski od podstawy słowotwórczej Awar-.
Tak więc pozostaje ustalić co może znaczyć rdzeń Awar-? Może on być pierwotnym nazwiskiem utworzonym od przezwiska Awar a ono od apelatywu [ wyraz pospolity ] awar. Tylko co znaczy słowo awar i z jakiego języka pochodzi? Aleksander Brückner w tomie I Słownika etymologicznego języka polskiego z roku 1927, wydanym w Krakowie przez Krakowską Spółkę Wydawniczą, pod hasłem olbrzym pisze: „ olbrzym, olbrzymi, słowo zniekształcone, bo l od 16. wieku dopiero się wkradło (obrzym w psałterzach, biblji, itd.), a m zamiast n; pierwotne *obrzyn, liczba pojed, do liczby mnog. *obrzy (czes. obr); przymiotnik byłby obrowy (jak w czes.), ale obrzymski i obrzymowy już w biblji. Nazwy ‘wielkoludów’, jeśli nie mityczne, przybiera się od groźnych wrogów, por. niem. Hüne, ‘olbrzym’, od nazwy Hunów. Obrzy, to słowiańska nazwa turko - tatarskich Awarów, co w drugiej połowie 6. wieku Europę najechali i założyli państwo, obejmujące późniejszą monarchję austro - węgierską; Czesi i Polacy (małopolscy), jak i Wołyń, pomijając Słowian południowych, pod ich jarzmem jęczeli, od nich nazwę panów, t. j. ich żupanów przejęli. Obrów zniszczył Karol W., lecz w Polsce i Czechach od nich ‘wielkoludów’ i nadal przezywano. Inne nazwy p. stwolin; wielotowie, tylko w tekstach rusko-polskich 17. wieku, od wieli, ‘wielki’. Nazwy miejscowe wielkopolskie (!) z Obrami łączą: rzeki Obra i Obrzyca, osady Obrowo i Obrzycko (od Obrzycy), ależ por. Nabra. W podaniach i przesądach słowiańskich »wielkoludy« nie zaznaczyli się głębiej; brak ich np. niemal zupełnie na Bałkanie; opowiadania o nich towar przywoźny, a nazwy późne.”.
Marek Stachowski w opracowaniu pt. Uwagi o zapożyczeniach ałtajskich w języku prasłowiańskim i kwestie pokrewne [ Studia Turcologica Cracoviensia 10 ( 2005 ) ] pod hasłem olbrzym pisze: „olbrzym < psłow. *obъrъ (Gołąb 1992: 399). – Wyraz ten powszechnie uważany jest za refleks etnonimu Awar. Ostatnio jednak E. Helimski (2003: 9) poddał tę etymologię krytyce, proponując raczej: pol. olbrzym < orm.-kipcz. olbrim id. < stkipcz. *olper-im, dosł. ‘mój bohater’ [ leksykalizacja tur. formacji posesywnych jest zjawiskiem poświadczonym ] < ptur. *alp-är ‘bohater-mąż’ (> strus. oльбep); por. także etnonim kipcz. z XII w.: Alperli < *alp-är + sufiks przymiotnikowy -li. Rzecz nie jest tym samym jednak rozwiązana ostatecznie, gdyż stpol. obrzym nie ma -l-; fakt, że formy z -l- i bez -l- poświadczone są niemal równocześnie, w tym sensie nic nie zmienia, że cz. obr, słc. obor, głuż. hobr i słń. óbər ‘olbrzym’ zdają się pokazywać, iż owo -l- było zapewne innowacją regionalną i objaśnić trzeba raczej jego pojawienie się w olbrzym, nie zniknięcie w obrzym. W. Mańczak (1978) proponował kontaminację z pol. pielgrzym, dodając słusznie: “Brak związku znaczeniowego między wyrazami nie przeszkadza kontaminacji”, a także: “W każdym razie z indeksu a tergo do słownika Lindego wynika, że pielgrzym było jedynym wyrazem na tyle podobnym do stpol. obrzym, że mogło spowodować jego przekształcenie w olbrzym”. Tym niemniej dziś, w świetle artykułu E. Helimskiego można by dopuścić także kontaminację postaci stpol. obrzym ze strus. oльбep i wytworzenie się na gruncie staropolszczyzny postaci obocznej, pierwotnie tylko regionalnej: olbrzym, która nie dotarła nigdy dalej na zachód i południe, ale w samym języku pol. wyparła z czasem postać wcześniejszą obrzym. Tym samym na gruncie języków słow. mielibyśmy do czynienia z jednej strony z psłow. *obъrъ jako refleksem etnonimu Awar, a z drugiej strony z orm.-kipcz. olbrim, tudzież z kontaminacją obu tych refleksów, w wyniku której powstało współczesne pol. olbrzym.”.

Wspomniany profesor Aleksander Brückner uważał, że dawne nazwy wielkoludów, jeśli nie mityczne, przybiera się od groźnych wrogów, niemiecki Hüne, ‘olbrzym’, od nazwy Hunów. Obrzy, to słowiańska nazwa turko - tatarskich Awarów. Podobnego zdania jest Marek Stachowski, który pisze: olbrzym < psłow. *obъrъ. Wyraz ten powszechnie uważany jest za refleks etnonimu Awar. Profesor Zbigniew Gołąb w swojej książce pt. O pochodzeniu Słowian w świetle faktów językowych [ w tłumaczeniu Marii Wojtyła – Świerzowskiej ] wydanej przez wydawnictwo Universitas w Krakowie w roku 2004 na stronie 350 pisze: Mamy tu do czynienia albo ze zmianą semantyczną w obrębie pierwotnej nazwy etnicznej, albo z kontaminacją etnikonu *Obъr, z tureckiego abar, z rodzimym, prasłowiańskim *obrъ – „silny” [ odpowiadającemu gockiemu abrs ] – czeskie Obr, staropolskie Obrzyn [ współczesne Olbrzym, z epentezą l ].
Zatem, polski [ ogólnosłowiański ] apelatyw obrzyn, obrzym [ ostatecznie polski olbrzym ] pochodzi od turko – tatarskiego słowa awar / abar. W takim razie słowo awar / abar z dużą dozą prawdopodobieństwa może być synonimem olbrzyma, giganta, wielkoluda, silnego człowieka. Nestor w swojej kronice [ pełny tytuł latopisu: Oto powieść minionych lat, skąd wyszła ziemia ruska, kto był najpierw księciem w Kijowie i skąd ziemia ruska powstała ] pisał: Byli zaś ci Obrzy wielcy ciałem, a umysłem hardzi, i Bóg ich wytrzebił, i pomarli wszyscy, i nie pozostał ani jeden Obrzyn.

Moja robocza hipoteza.
Nazwisko Awarski jest nazwą osobową o niejasnej etymologii. Z dużą dozą prawdopodobieństwa jest ono strukturalnym mianem utworzonym za pomocą przyrostka -ski od nazwy osobowej Awar a ono od przezwiska Awar, które pochodzi od turko – tatarskiego słowa awar / abar ‘olbrzym, wielkolud, gigant, silny człowiek’.

Izabelo, wnioski oraz ewentualną weryfikację mojej hipotezy pozostawiam już Tobie. Może moje informacje pomogą Ci w dalszych badaniach genealogicznych Twojej rodziny.

Wszystkiego najlepszego w nowym 2019 roku – Roman.

Ps.
Aby zweryfikować legendę rodzinną o tatarskich korzeniach Twojej rodziny można wykonać genealogiczne testy DNA męskich członków rodziny noszących nazwisko Awarski. Testy takie wskażą pochodzenie biogeograficznego przodków. Inaczej mówiąc można uzyskać dane o korzeniach genealogicznych oraz miejsce pochodzenia badanej osoby na mapie świata, ze wskazaniem gdzie na świecie występują identyczne genotypy z genotypem osoby badanej. Testy są różne tak samo jak ich cena, zazwyczaj wysoka.

Wladyslaw_Moskal - 31-12-2018 - 06:29
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Awarski.

Witam ponownie,

do mojej celtycko-slowianskiej hipotezy pochodzenia nazwiska Awarski, unikalnego w skali swiatowej, chcialbym przytoczyc wspierajacy moja hipoteze urywek z dziela "De administrando imperio" [ "O zarządzaniu państwem"].

Napisal je cesarz bizantyjski od 913 do 959 r. Constantine VII Porphyrogennetos;
https://en.wikipedia.org/wiki/Constantine_VII
gromadzac wiedze jego [zanim zostal cesarzem, przez dwadzieścia pięć lat Konstantyn zajmował się na dworze cesarskim działalnością naukową I pisarską] i jego ojca, a na wstępie swego dziela udziela synowi Romanowi rad, jak się ma zachowywać, by stać się godnym korony cesarzy bizantyńskich.

Wiecej "O zarządzaniu państwem" w polskim tlumaczeniu jest tutaj;
http://kronikihistoryczne.blogspot.com/ ... ta-de.html

Ponizej przytaczam czesc rozdzialu "30. Historia prowincji Dalmacji" w ktorej cesarz Constantyn VII opisuje walki jakie prowadzili ok. 600 lat wczesniej Romowie, bo tak byli zwani w Dalmacji osadnicy cesarza rzymkiego Dioklecjana [od 284 do 305 r.], zlozyciela Splitu, ze slowianskimi Awarami mieszkajacymi/koczujacymi na terenach obecnych Wegier, na wschodnim brzegu Dunaju, na poludnie od obecnego Budapesztu, zwanego w czasach Dioklecjana Aquincum .

Dla wielu czytelnikow mojego wpisu moze byc zaskoczenie, ale juz okolo 300 r. nowej ery w rejonie dzisiejszych Wegier mieszkali slowianscy Avarowie/Awarowie i to sa slowa cesarza bizantyjskiego z lat 913 - 959 nowej ery.

Cytat;
"Jeśli wiedza jest dobrem dla wszystkich, to my również zbliżamy się do niej poprzez odkrywanie wiedzy o wydarzeniach. Z tego powodu, dla korzyści wszystkich, którzy pojawią się po nas, przedstawiamy proste wyjaśnienie tych kwestii oraz niektórych innych również godnych uwagi, tak by wynikające z tego dobro było podwójne.
Ci, którzy również pytają o podbicie Dalmacji i jak została ona przejęta przez narody Słowian, mogą poniżej znaleźć odpowiedzi. Ale przede wszystkim należy najpierw powiedzieć o jej położeniu geograficznym.
W dawnych czasach Dalmacja rozciągała się od granic Durrës (Dyrrachium) lub Antibari, sięgała do gór Istrii i jeszcze dalej aż do Dunaju. Cały ten obszar był pod rządami Rzymian, a ta prowincja była najbardziej znamienitą ze wszystkich prowincji zachodnich, jednakże została przejęta przez narody Słowian w taki oto sposób. W pobliżu Split (Spalato) znajduje się miasto o nazwie Solin (Salona), zbudowane przez cesarza Dioklecjana. Samo Spalato zostało wzniesione przez Dioklecjana i właśnie tam znajdował się jego pałac, ale to w Salonie mieszkali jego arystokraci oraz pospólstwo. To miasto było centrum całej Dalmacji. Każdego roku w Salonie zbierały się oddziały kawalerii, liczące tysiące, z innych miast Dalmacji i właśnie stamtąd były wysyłane, by pełnić straż nad Dunajem przed Awarami. Awarowie mieli swoje miejsca po drugiej stronie rzeki, gdzie teraz znajdują się Turkowie, i prowadzili życie koczowników. Ludzie z Dalmacji, którzy przybywali tam co roku, często widywali po drugiej stronie rzeki zarówno bestie[=zwierzeta] jak i ludzi. Pewnego razu postanowili przekroczyć rzekę i zbadać, kim byli ci, którzy mieli tam swoją siedzibę. Przeszli więc na drugą stronę i znaleźli tam tylko kobiety i dzieci Awarów, gdyż mężczyźni i młodzieńcy brali udział w ekspedycji wojskowej. Zaatakowali bez ostrzeżenia, pojmali ich i wrócili w spokoju, niosąc łup do Salony. Kiedy Awarowie wrócili z wyprawy I dowiedzieli się, co się stało i jakie straty ponieśli, byli zdezorientowani, nie mieli pojęcia, z której strony został wymierzony ten cios. Postanowili więc zaczekać na odpowiedni moment i w ten sposób odkryć, co się stało. Tak więc, gdy według zwyczaju garnizon ponownie został wysłany z Salony - jednak składał się z innych ludzi niż uprzednio - postanowili zrobić to samo, co uczynili ich poprzednicy. Przekroczyli na drugą stronę, jedynie po to, by zastać ich zgromadzonych, co nie miało miejsca poprzednim razem. Nie tylko niczego nie zyskali, ale ponieśli też okrutną porażkę. Niektórzy z nich zostali zabici, a pozostałych wzięto żywcem; nikt nie umknął z rąk wroga. Ci drudzy przepytali ich, kim byli, skąd przyszli i dowiedzieli się, że to właśnie z ich rąk ponieśli straty, a ponadto dowiedziawszy się o naturze ich ojczyzny, upodobali ją sobie na tyle na ile można z pogłosek; więźniów zatrzymali w niewoli, a sami przebrali się w ich ubrania, po czym dosiedli koni i biorąc w ręce sztandary oraz resztę insygniów, które tamci przywieźli ze sobą, ustawili się w szyku wojskowym i wyruszyli do Salony. A ponieważ również dowiedzieli się od tamtych, kiedy garnizon miał w zwyczaju powracać znad Dunaju (była to Wielka Sobota), oni sami przybyli właśnie tego dnia. Kiedy zbliżyli się, większość armii pozostała w ukryciu, ale część z tych, około tysiąca, którzy postanowili wziąć udział w podstępie i którzy zdobyli konie oraz mundury Dalmatów, wyjechali na przód. Mężczyźni z miasta, rozpoznając ich insygnia i odzienie, a także dzień - gdyż właśnie tego dnia było zwyczajem, że wracają do miasta - otworzyli bramy I przywitali ich z zachwytem. Ale oni, kiedy tylko znaleźli się w środku, przejęli kontrolę nad bramami i dali sygnał reszcie armii, by ruszyli i dołączyli do nich. I roznieśli tak wroga w całym mieście, a następnie zostali panami całego kraju Dalmacji i osiedlili się tam. Tylko miasteczka na wybrzeżu opowiedziały się przeciwko nim i nadal pozostawały pod władzą Rzymian, ponieważ czerpali środki potrzebne do utrzymania z morza.
Awarowie uznając tę ziemię jako najpiękniejszą, osiedlili się na niej. Jednak w tamtym czasie Chorwaci mieszkali poza Bawarią, gdzie teraz są Belo-Chrobaci. Od nich odłączyła się rodzina składająca się z pięciu braci: Kloukas, Lobelos, Kosentzis, Mouchlo, Chrobatos i były też dwie siostry, Touga i Bouga; przybyli oni ze swoim ludem do Dalmacji [ moja uwaga - to byl VI wiek] i dowiedzieli się, że Awarowie są w posiadaniu tej ziemi.
Po kilku latach walk ze sobą, Chorwaci zwyciężyli i zabili część Awarów, a resztę z nich zmusili do poddaństwa. Odtąd ziemia ta była w rękach Chorwatów, a nawet teraz są tam jeszcze tacy, którzy wywodzą się od Awarów i są rozpoznawani jako tacy."

Zalaczona mapa "Podziału cesarstwa przez Dioklecjana" wskazuje obszary lewego brzegu Dunaju lezace na polnocny-wschod od Panonia II, ktore byly siedzibami slowianskich Awarow okolo 300 r. n.e., Aquincum to wspolczesny Budapeszt;
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/ ... 400_AD.png

Mapa rozmieszczenia nazwiska Avar w Europie w 2014 r.,ktora wczesniej podalem;
https://forebears.io/surnames/avar
oraz ilosc osob noszacych nazwisko Avar;
Hungary 282, ci co pozostali na Wegrzech,
Croatia 16, ci co pozostali po walkach z Chorwatami,
potwierdzaja tezy cesarza Constantyna VII.

Zwracam uwage, ze koczowniczy lud Awarow [jest przypadkowa zbieznosc nazwy !] przybyly do Europy w polowie VI mógł uzywac jezyka mongolskiego, tureckiego lub ugryjskiego, poniewaz źródła przekazały nam jedynie kilkanaście imion własnych i tytułów awarskich, trudno na tej podstawie stwierdzić coś pewnego;
https://pl.wikipedia.org/wiki/Awarowie

Zgadzam sie z Panem Romanem, ze test DNA pozwoli okreslic pochodzenie przodkow;
https://www.genetico.pl/genealogia.html

Pomyslnego Nowego Roku 2019 - Wladyslaw

Januszewska_Angelika - 23-03-2019 - 11:40
Temat postu:

Szanowni Państwo!
W białoruskiej (litewskiej) części mojego drzewa genealogicznego pojawia się kilka osób, które według tradycji rodzinnej miały korzenie tatarskie. Czy nazwiska: Mamysz oraz ewentualnie Dabrałowicz i Chadarcewicz mogą mieć pochodzenie tatarskie?
Cecylia Mamysz, zwana Mamajką, ur. ok. 1880 roku, żona Stanisława Niedźwieckiego, miała według rodzinnych przekazów być Tatarką.
Również nieznana mi z imienia matka Józefa Dabrałowicza, nosząca przydomek Matylka, pochodziła podobno z Tatarów.

Pozdrawiam,
Angelika Januszewska

Wladyslaw_Moskal - 23-03-2019 - 23:30
Temat postu:

Januszewska_Angelika napisał:

Witam,

nie chce zmieniac Twoich pogladow, przytaczajac informacje o etymologii Twoich nazwisk wg prof. K. Rymuta, skoro przekazy rodzinne mowia co innego.
Etymologia moze byc pomocna, ale ... tradycja oparta o inne dowody rodzinne, jest tez wazna.

Polskie, lokalne nazwiska Mamys i Mamysz - sa w grupie nazwisk pochodzących od mama ="matka" lub mamić = "oszukiwać, zwodzić". Do tej grupy mozesz zaliczyc nazwisko Mamajka i przydomek Matylka.

Istnieje polskie nazwisko Dobrołowicz - od "dobry", także od imion złożonych typu Dobromir, Dobrosław. W Bialorusi i Rosji zapisywane jako Dobrolowicz lub Dobrolovich;
https://forebears.io/surnames/dobrolovich
Chyba Dabrałowicz to zle zapisane powyzsze nazwisko.

Chadarcewicz - przed 1990 r. istnialo polskie nazwisko Hadarcewicz.
Sadze ze Hadarcewicz i Chadarcewicz mogly pochodzic od zydowsko-wegiersko-rumunskiego nazwiska Hadar, bardzo rzadkiego w Europie;
https://forebears.io/surnames/hadar
Slowo "hadar" w j. jidysz oznacza "nienawiść", a w j. wegierskim "paplanie".

Pozdrawiam - Wladyslaw

Robert_Kostecki - 24-03-2019 - 08:42
Temat postu:

http://lubimyczytac.pl/ksiazka/97079/ma ... med-mamysz

https://books.google.pl/books?id=UwSl7p ... mp;f=false

Gawroński_Zbigniew - 24-03-2019 - 10:47
Temat postu:

Mamaj to tureckie zdrobnienie imienia Mahomet używane dla obydwu płci. Czy to jest to "ziarno prawdy" o tatarskich korzeniach? Może! Zdaje się, że o Mamajo-podobnych nazwiskach już tu pisaliśmy, tylko jakoś nie potrafię odnaleźć wpisów w wyszukiwarce.

ROMAN_B - 24-03-2019 - 15:16
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Mamysz.

Angeliko, witaj.

Nazwisko Mamysz.

Nazwa osobowa Mamysz jest nazwiskiem prostym równym imieniu Mamysz. Imię Mamysz jest dialektalną postacią imienia Mamadysz, które z kolei jest wariantem imienia Muhammetisz, i które z wywodzi się od imienia Muhammet.
Imię Muhammetisz – znaczenie: wierny sługa proroka, przyjaciel proroka Muhammeta.
Imię Muhammet – znaczenie: 1. Pochwalony, uwielbiony. 2. Imię założyciela religii islamskiej – proroka Muhammeta. Dialektalnymi formami wspomnianego imienia są: Mamysz, Mamaj i kilka innych form.
Imię Mamysz pochodzi z języka tatarskiego. Język tatarski należy do zachodniej [ kipczackiej ] grupy języków tureckich. Obejmuje dwie grupy dialektów: centralną [ nad Wołgą w okolicach Kazania – dialekt kazańsko – tatarski ] i zachodnią rozproszoną po różnych obszarach Rosji i na Krymie, w tym także w Polsce [ dialekt ten nazywany jest Mizerskim ].

Mamaj. Staroturecki wariant imienia Muhammet. W czasach Chanatu Kazańskiego imię Mamaj było szeroko rozpowszechnione. Zachowane wśród Tatarów syberyjskich i Tatarów – Miszari. Mamaj i Mamysz to dialektalne formy imienia Muhammet.
Mamajko to najprawdopodobniej hybryda językowa [ Mamaj + ko = Mamajko ]. Sufiks -ko wywodzi się z języka Rusińskiego [ język ukraiński, język białoruski ]. Występuje on też w języku polskim. Ma on w tych językach utrwaloną pozycję słowotwórczą. Tworzy on zdrobnienia i odojcowskie nazwy osobowe. W takim razie Mamajko to syn Mamaja – mały Mamaj.
Mamajka to też w mojej ocenie hybryda językowa [ Mamaj + ka = Mamajka ]. Sufiks -ka występuje we wszystkich językach słowiańskich. Należy on do najpopularniejszych przyrostków słowotwórczych służących do tworzenia określeń rodzaju żeńskiego. Tak samo jak paradygmatyczny format -a. Pozwala on tworzyć derywaty od prawie każdego męskiego rzeczownika osobowego. Sufiks -ka tworzy też zdrobnienia rodzaju żeńskiego, w tym nazwy istot i rzeczy mniejszych.
Napisałaś, że Cecylia Mamysz była nazwana Mamajką. Z dużą dozą prawdopodobieństwa miano Mamajka może oznaczać córkę [ istota mniejsza ] Mamaja albo być żeńską postacią imienia męskiego Mamaj.

Jak jesteś zainteresowana pochodzeniem imienia lub/i nazwiska Mamaj to zajrzyj pod link :
https://genealodzy.pl/PNphpBB2-viewtopi ... t-30.phtml
pod którym znajdziesz moje spojrzenie na pochodzenie, genezę wspomnianego miana.

Pozdrawiam – Roman.

Szymański_Wojciech - 24-03-2019 - 16:12
Temat postu:

Januszewska_Angelika napisał:

Pytanie brzmi: co można na ten temat wyczytać z rodzinnych zdjęć (oczywiście jeśli takowe są!). Bo geny tatarskie są b. silne i czasem odzywają się po kilku pokoleniach, a rozważania etymologiczne mogą być zawodne!

Powodzenia
Wojciech Szymański

Wladyslaw_Moskal - 24-03-2019 - 16:21
Temat postu: Pochodzenie nazwisk .. polskie czy tureckie ?

Prawdopodobnie problem tkwi w fonetycznych szczegolach. Przykladowo - czy Grzegorz Buczynski piszac swoj opracowanie w 1840 r. nie spolszczyl tureckiego nazwania Mamaz-Aga do Mamysz-Aga ?
https://forebears.io/surnames/mamaz

Dotyczy to i innych nazwisk, ktorym przypisuje sie polskie brzmienie;

https://forebears.io/surnames/mamysz
Takze nazwiska Mamys, Mamysh i Mamish.

https://forebears.io/surnames/mamaj
Takze nazwiska Mamej i Mamay.

Pozdrawiam - Wladyslaw

Januszewska_Angelika - 24-03-2019 - 21:08
Temat postu:

Bardzo dziękuję za odzew!
Jeśli chodzi o geny, to obie wspomniane panie (Mamajka i Matylka) z pewnością miały sporą domieszkę tatarską, co do dzisiaj widać u ich potomków (tym bardziej, że doszło do skrzyżowania tych linii) - pojawiają się bruzdy nakątne, charakterystyczny typ zarostu, kolor włosów, oczu i karnacji itd. Byłam jednak ciekawa, czy panie te pochodziły z rodów tatarskich, czy raczej jakiś pojedynczy Tatar pojawił się ich drzewach genealogicznych na pewnym etapie i zamieszał w genotypie.
Czuję się utwierdzona w przekonaniu, że Mamajka pochodziła z rodziny tatarskiej. Co do Matylki, nie jestem pewna jej nazwiska rodowego.
A jeśli chodzi o Chadarcewiczów/Hadarcewiczów, jeżeli nazwisko to rzeczywiście miałoby pochodzenie żydowskie lub węgierskie, byłaby to spora ciekawostka i niespodzianka. Być może uda mi się w przyszłości podjąć ten temat.

Chciałam zapytać jeszcze, czy spotkali się Państwo z funkcjonowaniem u Tatarów przydomków - wszak ani Mamajka ani Matylka nie są właściwym imieniem i nazwiskiem, ale to właśnie tak domniemane Tatarki zapisały się w historii swych rodzin.

Jeszcze raz dziękuję wszystkim za odzew i cenne wskazówki!

Pozdrawiam serdecznie,
Angelika

Morto88 - 16-10-2024 - 19:57
Temat postu:

Dzień dobry szukam informacji o nazwisku KANKYRANT \ KONKIRANT-MURZA (Konkirant v. Kankyrant) SOBOLEWSKI h. Miesiąc, a po 1660r. h. Ślepowron

Pozdrawiam
Mateusz S.

Robert_Kostecki - 16-10-2024 - 20:52
Temat postu:

https://www.wbc.poznan.pl/dlibra/public ... anguage=pl

ROMAN_B - 17-10-2024 - 00:30
Temat postu:

Morto88 napisał:

Dzień dobry szukam informacji o nazwisku KANKYRANT \ KONKIRANT-MURZA (Konkirant v. Kankyrant) SOBOLEWSKI h. Miesiąc, a po 1660r. h. Ślepowron

Pozdrawiam
Mateusz S.

Mateuszu, dobry wieczór.

Twoje pytanie łączy się z wcześniejszymi postami, które zawarłeś w temacie „Tatarzy wśród przodków - jak potwierdzić lub zaprzeczyć?” Zamieszczam link do tych postów: https://genealodzy.pl/PNphpBB2-viewtopi ... 3b72.phtml

W tomie III Rocznika Tatarskiego z roku 1938 Stanisław Kryczyński zamieścił swoją publikację pt. Tatarzy Litewscy. Próba Monografii Historyczno – Etnograficznej. Link do publikacji: https://sbc.org.pl/Content/326068/ii423 ... 0-0001.pdf
Autor na stronie 70 między innymi napisał: „(…). Do plemienia Kongrat : Abrahimowicze przydomku Konrat, Adzykicze lub Adzykiewicze przyd. Kowrat lub Konwrat, Małachowscy przyd. Karat, Żdanowicze przyd. Konrad 60). Z tą nazwą plemienną łączy się też, być może, przydomek Sobolewskich — Konkirant v. Kankyrant 61). (…).”.
Przypis 61 – (…). M. Tuhan Baranowski, O muślimach, s. 71.
Natomiast między stroną 84 a stroną 85 Stanisław Kryczyński zamieścił „Tablica I. Herby Tatarów litewskich.”. W przedmiotowej tablicy pod pozycją 43 widnieje odcisk pieczęci Sobola Bazarewicza ( przodka Sobolewskich ) z roku 1571 – patrz objaśnienia do tablicy 1 [ Na podstawie „Herbarza rodzin tatarskich w Polsce” Stanisława Dziadulewicza. ].

W roku 1896 ukazała się publikacja pt. „O muślimach litewskich : z notat i przekładów litewskiego tatara Macieja Tuhana – Baranowskiego” w opracowaniu Antoniego Kruman. Link do publikacj https://pbc.biaman.pl/Content/8292/PDF/ ... wskich.pdf
W rozdziale „Herby Szlachty Tatarskiej, które przeszły do rodzin szlacheckich polskich i ruskich” autor na stronie 71 pod pozycją 18 napisał: „18.Kyr – herb; oznacza pole, step; kyran – stepowy, kan-kyrant – pan nad stepem; ztąd jest rodzina kniaziów nogajskich: Kara Kyrant-Sobolewski.”.

Zatem, moim zdaniem geneza nazwiska Konkirant v. Kankyrant została wyjaśniona. Jeśli chodzi o etymologię tatarskiego nazwiska Sobolewski znajdziesz ją w publikacjach, o których wspominam powyżej. Znajdziesz w nich też wiele innych ciekawych informacji z dziejów rodziny tatarskiej o nazwisku Sobolewski z przydomkiem Konkirant, Kankyrant, Kyrant. Odnajdziesz też wyjaśnienie tytułu „murza”.

Owocnej lektury – Roman.

Morto88 - 17-10-2024 - 14:10
Temat postu:

ROMAN_B napisał:

Morto88 napisał:

Dzień dobry szukam informacji o nazwisku KANKYRANT \ KONKIRANT-MURZA (Konkirant v. Kankyrant) SOBOLEWSKI h. Miesiąc, a po 1660r. h. Ślepowron

Pozdrawiam
Mateusz S.

Mateuszu, dobry wieczór.

Twoje pytanie łączy się z wcześniejszymi postami, które zawarłeś w temacie „Tatarzy wśród przodków - jak potwierdzić lub zaprzeczyć?”

Zgadza się cały czas szukam wszelkich informacji o Sobolewskich Tatarskiego pochodzenia. Dziękuję za tak Wyczerpójącą odpowiedź!!!

Pozdrawiam
Mateusz S.

Adam_Mar - 17-10-2024 - 16:02
Temat postu:

Cytat:

Dzień dobry szukam informacji o nazwisku KANKYRANT \ KONKIRANT-MURZA (Konkirant v. Kankyrant) SOBOLEWSKI h. Miesiąc, a po 1660r. h. Ślepowron

Herbarz rodzin tatarskich w Polsce str. 130

Acta Baltico-Slavica
Tom 20, str44

Rewizskie skazki szlachty i tatarów [zamieszkujących] w powiecie trockim za 1795 r.
https://www.familysearch.org/ark:/61903 ... at=3498960

Lista familij Tatarów i szlachty pow. trockiego, 1795. Lista nr 71
https://www.familysearch.org/ark:/61903 ... at=3498960

Muślimowie czyli tak zwani Tatarzy litewscy
Hryncewicz Talko, Julian (1850-1936)
http://pbc.biaman.pl/dlibra/docmetadata ... 582296F-16

https://kurierwilenski.lt/2012/08/17/mi ... pozniej-2/
" ...niektórzy przyjmowali chrześcijaństwo. W metrykach kościoła św. św. Jakuba i Filipa w Wilnie znajdują się wiadomości o przyjmowaniu katolicyzmu przez muzułmanów w tym okresie.
Według prowadzonej przez Jana Kazimierza Kierdeja (ur. ? — zm. 1685) w roku 1631 rewizji majątków tatarskich, w Łukiszkach były 32 domy zamieszkane przez 192 osoby. W 1715 żyło tu 39 tatarskich rodzin, a w 1777 roku — 97 Tatarów."

https://www.familysearch.org/search/cat ... %20Library
Islamic records, 1834-1870 Islamic Mosque. Sorok-Tatary (Troki)

czasopismo
Życie Tatarskie
Lwów

sygnatura: DE-20681
sygnatura oryginału: Ż 37189
rok / wiek: 1937-1939
proweniencja: Lwowska Narodowa Naukowa Biblioteka Ukrainy im. W. Stefanyka. Oddział Czasopism
Liczba skanów: 786
http://bazy.oss.wroc.pl/kzc/wyniki_pl.php?CZ-001046

Sprawa JP. Mustafy Ułana Porucznika J.K.Mci z WWJPP Janem i Franciszką z Wolmerow Konstantynowiczami Komornikami Pttu Grodz. oraz z JWJP. Jozefem Pacem Starostą Wileyskim
http://rcin.org.pl/dlibra/docmetadata?i ... mp;lp=1170

Sprawa W. JP. Jana Antoniego Konstantynowicza Komornika Ptu Grodzieńskiego, Intendenta Celnego Komory Wierzbołłowskiey przeciwko J.P. Mustaffie Ułanowi Porucznikowi J.K.Mci i W.J.P. Tadeuszowi Eydziatowiczowi Pisarzowi Ziemskiemu Woiewództwa Smoleńskiego
http://rcin.org.pl/dlibra/docmetadata?i ... =1&QI=

Przyczynek do heraldyki muślimów litewskich
Ali Akber Bek Topczybaszy
http://kpbc.umk.pl/dlibra/docmetadata?i ... 31&QI=

Międzywojenne badania nad dziejami
Tatarów litewsko-polskich w XVII
stuleciu
Tyszkiewicz, Jan
Międzywojenne
Przegląd Historyczny 76/2, 305-320
1985
Artykuł
http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Prz ... 05-320.pdf

Życie Tatarskie
czasopismo
http://bazy.oss.wroc.pl/kzc/wyniki_pl.php?CZ-001046
Lwów
sygnatura: DE-20681
sygnatura oryginału: Ż 37189
rok / wiek: 1937-1939
proweniencja: Lwowska Narodowa Naukowa Biblioteka Ukrainy im. W. Stefanyka. Oddział Czasopism
Liczba skanów: 786
Biblioteka Tatarska
http://bibliotekatatarska.pl/
Książki, czasopisma, varia.

Herbarz rodzin tatarskich w Polsce
Dziadulewicz Stanisław (1872-1943)
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=77805
spis gniazd rodowych ; tablice genealogiczne ; lista prenumeratorów Herbarza ; rodziny tatarskie po dziś dzień muzułmańskie ; starszeństwo rodów tatarskich, tytuły i herby ; Tatarzy litewscy (muślimowie) ; spis alfabetyczny nazwisk tatarskich umieszczonych w Herbarzu

Pacta Tatarskie. Słowa Salametgiereia Cara Tatarskiego [1609]
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=322672
Polska 17w. ; historia 17w. ; Rokosz Zebrzydowskiego 1606-1609r. ; Mikołaj Zebrzydowski (1553-1620) wojewoda krakowski ; Turcja 17w.

Tatarskie tropy na Podlasiu
Kulikowski, Janusz
http://biblioteka.teatrnn.pl/dlibra/dli ... t?id=52644
Tatarzy polscy ; Studzianka ; Lebiedziew ; wielokulturowość Lubelszczyzny

Poglowne tatarskie W. Xa. Littew.
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=322733
Sejm Walny Koronny ; historia 17w. ; Rokosz Zebrzydowskiego 1606-1609r. ; Zygmunt III Waza (1566-1632) król Polski ; uniwersały 17w. ; Mikołaj Zebrzydowski (1553-1620) wojewoda krakowski ; Polska 17w. ; podatki 17w. ; Tatarzy 17w. ; Wielkie Księstwo Litewskie 17w.

Osadnictwo tatarskie na Podlasiu za Jana III Sobieskiego
Mierzwiński, Henryk (1935-2011)
http://biblioteka.teatrnn.pl/dlibra/dli ... t?id=52657
Tatarzy polscy ; mniejszości etniczne ; wielokulturowość Lubelszczyzny ; Jan III Sobieski (król Polski ; 1629-1696)

Zarys historji wojennej Tatarskiego Pułku Ułanów im. płk. Mustafy Achmatowicza
Jedigar, Veli bek Wacław (oprac.)
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=309869
Tatarski Pułk Ułanów imienia Pułkownika Mustafy Achmatowicza ; Achmatowicz, Mustafa ; jednostki wojskowe ; Wojskowe Biuro Historyczne ; wojna 1919-1920 polsko-radziecka ; kawaleria ; kawaleria polska

Rocznik Tatarski : czasopismo naukowe, literackie i społeczne, poświęcone historii, kulturze i życiu Tatarów w Polsce T. 1 (1932)
Kryczyński, Leon (1887-1939). Red
http://pbc.biaman.pl/dlibra/docmetadata ... =1&QI=

Rocznik Tatarski : czasopismo naukowe, literackie i społeczne, poświęcone historii, kulturze i życiu Tatarów w Polsce T. 2 (1935)
Kryczyński, Leon (1887-1939). Red
http://pbc.biaman.pl/dlibra/doccontent?id=11765
Z treści: Tatarzy polscy a Wschód muzułmański / Leon Najman Mirza Kryczyński. Tatarzy litewscy a eurazjanizm / Juljan Talko-Hryncewicz. Literatura religijna Tatarów litewskich i jej pochodzenie / Jakób Szynkiewicz. Uwagi orjentacyjne o Tatarach polskich i obcych / Olgierd Górka. Elementy tureckie na ziemiach polskich / Ananjasz Zajączkowski. Bej barski : szkic z dziejów Tatarów polskich w XVII w. / Stanisław Kryczyński. Antoni Muchliński, orjentalista polski, 1808-1877 / Tadeusz Stanisz. Wyprawa partyzancka pułkownika Stefana Grabowskiego na Białoruś w 1794 r. / Tadeusz Strykiewicz-Korzón. Szczątki językowe Tatarów litewskich / Ali Woronowicz. Legendy, znachorstwo, wróżby i gusła ludu muzułmańskiego w Polsce / Mustafa Aleksandrowicz. Kitab Tatarów litewskich i jego zawartość / Ali Woronowicz. ; ilość skanów: 304; sygn. CzC

Tatarzy w Polsce
Tochtermann, Jan Jerzy ; Krawiec, Lucjan
http://pbc.biaman.pl/dlibra/docmetadata ... 582296F-16
Zawiera: Zarys dziejów ludności tatarskiej w Rzeczypospolitej Polskiej / Lucjan Krawiec. Wieś Sorok Tatary pod Wilnem : próba monografji / Jan Jerzy Tochtermann

Muślimowie czyli tak zwani Tatarzy litewscy
Hryncewicz Talko, Julian (1850-1936)
http://pbc.biaman.pl/dlibra/docmetadata ... 582296F-16

O muślimach litewskich : z notat i przekładów litewskiego tatara Macieja Tuhana-Baranowskiego
Tuhan-Baranowski, Maciej
http://pbc.biaman.pl/dlibra/docmetadata ... 582296F-16

Akty izdavaemye Vilenskoû Kommissieû dlâ razbora drevnih aktov. T. 31, Akty o litovskih" tatarah".
http://pbc.biaman.pl/dlibra/docmetadata ... 582296F-16
Vilenskaâ Arheografičeskaâ Komissiâ ; Tatarzy - Litwa - historia ; źródła

Tatarzy litewscy : próba monografii historyczno-etnograficznej.
Kryczyński, Stanisław (1911-1941)
http://pbc.biaman.pl/dlibra/docmetadata ... 582296F-16

Dobra łostajskie : (1600-1789)
Kryczyński, Leon (1887-1939)
http://pbc.biaman.pl/dlibra/docmetadata ... 582296F-16

Historia meczetu w Wilnie : (próba monografii)
Kryczyński, Leon (1887-1939)
http://pbc.biaman.pl/dlibra/docmetadata ... 582296F-16

Bibljografja do historji Tatarów w Polsce za lata 1922 - 1932
Kryczyński, Leon
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=3654

Pozdrawiam Adam

Morto88 - 26-10-2024 - 11:23
Temat postu:

Dziękuję za tak dużą ilość materiałów !!!! Jestem pozytywnie zaskoczony !!!

Serdecznie pozdrawiam!!!
Mateusz S.