Genealodzy.PL Genealogia

Pochodzenie nazwiska - Nazwiska niemieckie?

Knobelsdorf - 12-04-2008 - 23:52
Temat postu: Knobelsdorf
Witam.Bardzo proszę o sprawdzenie nazwiska KNOBELSDORF.Za co z góry dziękuję.
Pozdrawiam.
radicalman - 13-04-2008 - 07:24
Temat postu: Knobelsdorf
Witamy na forum Panią/Pana.
Kogo Pani/Pan prosi o sprawdzenie i w jakich źródłach?
Warto się przedstawić, wtedy się milej rozmawia Smile

Radosław Zań
Młochowski_Jacek - 13-04-2008 - 10:00
Temat postu: Knobelsdorf
Słownik prof. Rymuta podaje występowanie nazwiska Knobelsdorf w 2002 roku 48 osób w tym:
Gorzów Wlkp: F. 1,
Kraków: F. 1,
Płock: M. 2, F. 2,
Pruszków: M. 1, F. 2,
Warszawa: M. 4, F. 3,
Ostrołęka: M. 1, F. 2,
Płock: M. 1, F. 2,
Słupsk: M. 8, F. 7,
Cieszyn: F. 2,
Katowice: M. 2, F. 1,
Sandomierz: M. 1,
Szczytno: F. 1,
Szczecin: M. 2, F. 2
F- Kobiety, M-Mężczyźni
Proszę zwrócić uwagę na występowanie nazwiska Knobelzdorf 16 osób
Ostrołęka: M. 4, F. 4,
Iława: M. 4, F. 4
Prawdopodobnie mają wspólne pochodzenie tylko nazwisko zostało zniekształcone.
danutakep - 23-07-2008 - 07:56
Temat postu: Nazwiska niemieckie?
Smile Pani Ewo wśród nazwisk, które b. mnie interesują sa również : Witzon, Dettlaff i Rompca (dawniej Rompza) o ile to możliwe proszę o genezę tych nazwisk. Z wdzięcznością
Pozdrawiam serdecznie Danuta Kepka
Ewa_Szczodruch - 23-07-2008 - 10:25
Temat postu:
Witaj Danusiu Very Happy

Do etymologii nazwisk pochodzenia niemieckiego nie mam, niestety, dobrych źródeł. Stąd i moja odpowiedź skromna:

Dettlaff – nie znalazłam

Rompca ( bez daty źródłowej ), Rompza – w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Rompe.

Witzon – nie znalazłam

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
danutakep - 23-07-2008 - 11:23
Temat postu:
Witam i bardzo dziękuję za wyjaśnienia.
Altmajer_Andrzej - 25-07-2008 - 12:13
Temat postu: Altmajer
Pani Ewo, bardzo proszę o dostępne Pani informacje dotyczące nazwiska Altmajer. Jak się domyślam nazwisko jest spolszczoną formą niemieckiego nazwiska Altmeyer lub występującego raczej we Francji Altmayer. Od kiedy nazwisko pojawiło się w Polsce?
Serdecznie pozdrawiam
Andrzej
Ewa_Szczodruch - 25-07-2008 - 12:42
Temat postu: Altmajer
Niestety,

Andrzeju, nazwiska nie znalazłam w dostępnych mi źródłach Crying or Very sad

Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
Christian_Orpel - 25-07-2008 - 18:21
Temat postu: Altmajer
ALTMEYER : od niemieckiego alt "stary" i meyer od wyrazu meier, wywodzacego od laciny major (wiekszy, starszy), znaczacego "dzierzawca" .
Nazwisko wystepuje w Alzacji , stad obecnosc w francuskim slowniku M-T Morlet "Dictionnaire etymologique des noms de famille"

Pozdrawiam
Altmajer_Andrzej - 26-07-2008 - 08:06
Temat postu: Altmajer
Dziekuje Christian za pomoc.
Pozdrawiam serdecznie.
ToYa - 08-08-2008 - 11:13
Temat postu: Niemieckie nazwiska
Polecam niemieckie forum onomastyczne -
http://www.onomastik.com/forum/index.php
oraz Deutsches Wörterbuch von Jacob Grimm und Wilhelm Grimm. 16 Bde. [in 32 Teilbänden]. Leipzig: S. Hirzel 1854-1960. -- Quellenverzeichnis 1971. w wersji elektronicznej -
http://germazope.uni-trier.de/Projects/ ... uecher/dwb
(strona zawiera także odnośniki do innych słowników)

W przypadku nazwisk o "korzeniach" niemieckich słownik jest bardzo pomocny. Niestety, niezbędna jest znajomość j. niemieckiego.

Pozdrawiam

PS. Może te linki w czymś pomogą:

Witzon - http://home.foni.net/~adelsforschung/wap13.htm#klk
http://www.genealogie-web.de/koenigsberg-namen.htm
Dettlaff - http://www.dettlaff-clan.de/
ryszardo - 01-02-2009 - 11:24
Temat postu: Kauffung
Przez przypadek jak większość odnalazłem Was. Cieszę się, gratuluje pomysłu i doceniam taką pracę. Mnie interesuje nazwisko które pewnie już nie istnieje ale może.., jedno z miast polskich przed wojną tak się nazywało Kauffung pewnie od nazwiska von Kauffung. Na innych forach nie zdecydowano lub nie odpowiedziano czy to od kupowania czy innej czynności i tak szukam odpowiedzi a może tutaj. Wiadomo że nazwa istnieje od XII wieku w przeróżnych przekształceniach. Pozdrawiam. Rolling Eyes Laughing
Ewa_Szczodruch - 01-02-2009 - 12:22
Temat postu:
Witaj Ryszardzie Very Happy

Nazwiska w tej formie nie znalazłam w swoich źródłach, ale jego rdzeń Kauf- sugeruje pochodzenie od niemieckiej nazwy osobowej Kauf, ta od kaufen 'kupować'.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo naukowe DWN, Kraków 2001
Christian_Orpel - 01-02-2009 - 12:53
Temat postu:
St. Rospond pisze w Slowniku etymologicznym miast i gmin PRL (1984), pod haslem Wojcieszów :
" Niem. Kauffung zwiazane jest z wyrazem Kauf = "kupno", gdyz stniem. kopinge oznaczalo "plac handlowy, targowy." Byl to zatem niem. odpowiednik pol. Targu. "

Pozdrawiam
ryszardo - 01-02-2009 - 13:00
Temat postu:
Dziękuje Ewo i Christianie z pewnością nazwa może mieć coś wspólnego ze słowem kaufen - kupować co sugerować może miejsce lokalnego handlu, wymianę towarów, targ, targowisko, rynek, plac handlowy albo że miejscowość została nabyta w drodze kupna. Nie wykluczone, że nazwisko wzięto od nazwy miejscowości lub na odwrót.
A oto historia nazewnictwa miejscowości: 1268 - Covfung, Coufunge, 1367 - Kouffunge, 1369 - Kouffungen, Kauffungen,1379 - Koufunge, 1391-1525 i od 1726 Kauffung.
Czy możesz polecić jakiegos mediawistę czy toponomastyka lub może forum zajmujące się tego rodzaju wyjasnieniem niemieckich nazw czy nazwisk albowiem drugi człon: - fung w tym przypadku może nadać całkowicie inne znaczenie ,ale to tylko przypuszczenia w moich dociekaniach.
Christian_Orpel - 01-02-2009 - 13:18
Temat postu:
Moim zdaniem nie ma drugiego członu : - fung . Dawne Kopinge z racji zmian fonetycznych zmienil sie w Kauffung. Wiec daremnie bedziesz szukal, co to znaczy -fung ...
Bomersbach_P - 12-09-2012 - 09:02
Temat postu:
Witam!

Polecam szwajcarską stronę internetową (słownik ?), gdzie można dowiedzieć się choć trochę o etymologi nazwisk pochodzenia niemieckiego. O Moim nazwisku troche udało mi się dowiedzieć, szkoda tylko że mój niemiecki jest kiepski...Wink

http://www.idiotikon.ch
http://www.idiotikon.ch/Register/faksim ... palte=1253

i spis skrótów:
http://www.idiotikon.ch/Texte/Mente/Leitfaden.pdf

Pozdrawiam
Piotrek
Linkin - 03-05-2013 - 11:58
Temat postu: Pochodzenie nazwiska, Temp
Witam,
Chciałbym się dowiedzieć skąd pochodzi nazwisko Temp,myślę że może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Temper,wiem też że to nazwisko w największej liczbie występuje w niemczech.
Proszę o odpowiedź.
akiraq - 03-05-2013 - 15:24
Temat postu:
Dzień dobry;
ciekawe, że Naumann (Familiennamenbuch) nie zna takiej formy; najbardziej oczywisty zdaje się wywód od łacińskiego źródła "temperantia" a więc umiarkowanie, czyli skrót od temperans = wstrzemięźliwy;
ale najbardziej oczywiste etymologie nieczęsto bywają słuszne;
jeśli chcemy szukać jakiegoś środkowoeuropejskiego rdzenia, to zbliżone formy w średniowieczu były zdrobnieniami od Tomasza ("Taemm") lub od rdzenia "Dank" = wdzięczność ("d" i "t" często się wymieniały - stąd thank);
pozdrawiam
Robert
Linkin - 04-05-2013 - 09:44
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Schwaika
Witam,
Chciałbym się dowiedzieć gdzie zostało stworzone nazwisko Schwaika,ze względu na pisownie myślę że z krajów germańskich,ale żadnej pewności nie mam.
Pozdrawiam.
marianklin - 10-12-2013 - 16:27
Temat postu:
Szukam etymologii do nazwiska Klin - na Ślasku- pow.Gliwicki= Klin Stargard Gdański =Klin 1740/1660.W okolicach Łodzi Klim potem Klin, okolce Dzialoszyna Kleń potem Klin do Wąsosz G. Moje korzenie Bor Zapilski-par.Truskolasy 1834 potem Będzin,Dąbrowa,Zagórze icała polska /Pila,Pszczyna,Częstochowa,N.Sącz-N.Targ- Gliwice,
marianklin - 08-06-2014 - 17:30
Temat postu: Nazwisko Klin Klein Klain
Ród Klin znalazłem najstarsze metryki Wiśnicz pow.Gliwicki 1740 r. Mój Ród to Truskolasy/Bór Zapilski-1834 Karolina l.34 wolna/Mieszkają tam Walenty Klin 1811 Przystajń i Józef bracia z Wiśnicza oraz Jan ? Klin występuje również na Pomorzu w Niemczech. Ciekawe są nazwisko Klein. Co znalazłem Historia Litwy /Ochmański155/ Uczony Pastor w Krolewcu wydaje Gramatykę Litewską.Daniel Klein -1653 r. W Gdańsku działa artysta malarz Daniel Klein 1685-1759 .Portret króla Leszczyńskiego-zamek Wawelski.oraz Jakub Teodor Klein z Gdańska - botanik bywający na dworze krola Augusta II. Interesuje mnie czy Klein nie zostało spolszczone na Klin.Sądze że Klein na Polski to mały a ród mój do dużych nie należy.Klain jest prawdopodobnie nazwiskiem żydowskim. Proszę o zajćie stanowiska.Marian Klin.
marianklin - 08-06-2014 - 17:51
Temat postu: Ród Klin
Nazwisko Klin oprócz Truskolasow kolo Częstochowy występuje Wiśnicz-Śląsk, Stargard Gdański lata 1640.Jak i również w Nienczech 1608. potem rozlewa się na woj.Mazowieckie,Warszawę,Łodzkie,pojawia się na ukrainie-Sokal.Bardzo wykształsony Klin Franciszek Adolf jest vice burm.Bautzen i przew.Serbskiej Macicy 1792-1855.Moja rodina osiadła w Dąbrowie i Zagórzu/Zag.Dąbrowskie/ pra.dz. to zwykly górnik.Dziś jest rozproszona Janusz w Ameryce,Zbyszek w Gliwicach,Grzegorz w Pile, w Pszczynie,N.Sączu,Częstochowie.Robert w Dąbrowie. Marian Klin.
ZamojskiK - 08-06-2014 - 18:02
Temat postu: Nazwisko Klin Klein Klain
Prześlij cały dokument na:
krzysztof-zamojski1945@wp.pl
mieniuś - 08-06-2014 - 23:41
Temat postu: Nazwisko Klin Klein Klain
Witam serdecznie,

nie jestem znawcą w temacie nazwiska Klein, ani nie mam wiedzy na temat parafii w okręgu katowicko - gliwickim z tym nazwiskiem. Ale jeden Klein Franciszek zakłada rodzinę w 1830 roku w parafii Bujaków, we wsi Paniówki (Klain Paniow). Ma 7 dzieci. Jednno z nich (chłopiec) żeni się w pobliskiej parafii Dębieńsko Wielkie w roku 1865. Zapis jego ślubu podaje do wiadomości kim był jego ojciec.
24 letni kawaler Eduard Klein z Bujakowa syn Rademacher Franz Klein z Bujakowa i Antonienhutte i 18 letnia panna Otylia córka Schafer Paul Jeleń z Gr. Dubieńsko; Świadkowie: Franz Krause Bujaków Johann Plason
Przypuszczam, że w okolicznych parafiach na pewno jeszcze jakiś "rodzynek" się znajdzie.

Pozdrawiam Andrzej Mieńko.
Ewa_Szczodruch - 09-06-2014 - 12:19
Temat postu:
Witam Smile

Służę etymologią nazwisk:

Klain, Klein 1405 - od niemieckiej nazwy osobowej Klein, ta od Klein ‘mały’, od średnio- - wysoko - niemieckiego kleine ‘gładki, błyszczący’.

Klin 1673 - od klin.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Barbara_Rajska - 18-09-2014 - 12:39
Temat postu:
Witam serdecznie,
czy ktoś ma możliwość sprawdzenia skąd pochodzi nazwisko PROTH. Na dzień dzisiejszy w całej Polsce żyje tylko ok 10 os o tym nazwisku i wszystkie pochodzą od jednego przodka Valentina Proth ur ok 1762 r na Śląsku.
Z góry bardzo dziękuję.
pozdrawiam
Barbara Rajska
33szuwarek - 18-09-2014 - 12:53
Temat postu:
Dzień Dobry,
Proszę uprzejmie Państwa o sprawdzenie dwóch nazwisk - skąd pochodzą i od którego wieku / roku zostały utworzone:
1) Deutsch
2) Mönch
Byłbym bardzo wdzięczny za pomoc.

Pozdrawiam, Piotr
Ewa_Szczodruch - 18-09-2014 - 13:32
Temat postu:
Witam Smile

Deutsch - od Deutsch ‘Niemiec’.

Mönch - nie znalazłam Sad

Proth - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
piotr_nojszewski - 18-09-2014 - 16:48
Temat postu:
Mönch znaczy mnich ale to chyba dość oczywiste

Przykładowe osoby noszące to nazwisko

http://de.wikipedia.org/wiki/M%C3%B6nch_(Familienname)
Barbara_Rajska - 18-09-2014 - 20:42
Temat postu:
Pani Ewo,
ślicznie dziekuję za szybką odpowiedz na moje pytanie o nazwisko Proth. Nie wiem ,czy nie nadużyję Pani dobroci jak poproszę o wytłumaczenie pochodzenia jeszcze jednego nazwiska ? Chodzi o nazwisko Segieth.
Pozdrawiam serdecznie
Barbara Rajska
Ewa_Szczodruch - 19-09-2014 - 05:33
Temat postu:
Witam Smile

Segieth - od węgierskiej nazwy osobowej Szegedi, ta od nazwy miejscowej Szeged.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Barbara_Rajska - 19-09-2014 - 12:56
Temat postu:
Pani Ewo ,
jeszcze raz bardzo dziękuję.
pozdrawiam
Barbara Rajska
budzinska_paula86 - 14-11-2014 - 11:21
Temat postu: Nazwisko Zygler
Witam,
czy ma ktoś jakiekolwiek informacje o pochodzeniu nazwiska Zygler? Jest to nazwisko rodowe mojej prababki.
Pozdrawiam.
Ewa_Szczodruch - 14-11-2014 - 12:01
Temat postu:
Witam Smile

Zygler - od niemieckiej nazwy osobowej Siegler, ta od średnio-wysoko-niemieckiego siegeler ‘zwycięzca’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
budzinska_paula86 - 14-11-2014 - 12:02
Temat postu:
Dziękuję za odpowiedź Smile
Payacek - 14-11-2014 - 14:20
Temat postu:
Witam!

zgadzam się, że pochodzenie niemieckie.
Natomiast zdaje mi się, że raczej pochodzi od bardzo popularnego nazwiska Ziegler. Ziegler znaczy ceglarz.
Może też pochodzić od Zügler (rzadsze).

Pozdrawiam
Nanuk01 - 19-11-2014 - 01:57
Temat postu:
Payacek napisał:
Witam!

zgadzam się, że pochodzenie niemieckie.
Natomiast zdaje mi się, że raczej pochodzi od bardzo popularnego nazwiska Ziegler. Ziegler znaczy ceglarz.
Może też pochodzić od Zügler (rzadsze).

Pozdrawiam


W pełni się zgadzam. "Zwycięzca", to "Sieger", a "Siegler" bądź "Siegeler", to ktoś, kto zajmował się pieczęciami. Starając się wyjaśnić pochodzenie obcych ( nie polskich ) nazwisk, bazując na "znajomości" zagadnienia w wydaniu p. Rymuta, to par excellence, jak oprzeć się w poznawaniu polskiej historii na Kadłubku. Nie mogę się nadziwić niektórym osobom, które same nie władając biegle żadnym obcym językiem, biorą się tak ochoczo za wyjaśnianie pochodzenia nazwisk spoza polszczyzny. Czy nie lepiej napisać wprost "nie wiem", niż powielać ewidentne bzdury?
zmad - 19-11-2014 - 02:37
Temat postu:
Cos nam jesien tego roku obrodzila arogantami.
Mam dla ciebie propozycje > nanuk01<: zmien podejscie do uczestnikow tego forum albo nie zagladaj tutaj.
Wybieraj.

Zbyszek Maderski
Nanuk01 - 19-11-2014 - 02:58
Temat postu:
zmad napisał:
Cos nam jesien tego roku obrodzila arogantami.
Mam dla ciebie propozycje > nanuk01<: zmien podejscie do uczestnikow tego forum albo nie zagladaj tutaj.
Wybieraj.

Zbyszek Maderski


A może jakiś konkret Zbyszku? Smile
zmad - 19-11-2014 - 03:09
Temat postu:
Cyt;"Nie mogę się nadziwić niektórym osobom, które same nie władając biegle żadnym obcym językiem, biorą się tak ochoczo za wyjaśnianie pochodzenia nazwisk spoza polszczyzny. Czy nie lepiej napisać wprost "nie wiem", niż powielać ewidentne bzdury?"

Zbyszek Maderski
ajostro - 05-01-2015 - 21:41
Temat postu: Pochodzenie nazwisk
Czy ma ktoś informacje o pochodzeniu nazwisk Mergewern i Jekl moich prapraprababek.
Pozdrawiam Adam
vitoo - 05-01-2015 - 21:51
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwisk
ajostro napisał:
Czy ma ktoś informacje o pochodzeniu nazwisk Mergewern i Jekl moich prapraprababek.
Pozdrawiam Adam


Witam!

Jekl wygląda na wtórnie spolszczone niemieckie Jaeckel, od Jakiel, polskiej wersji imienia Jakub. Mergewern to już zupełnie niemieckie nazwisko trudno rozszyfrować drugi człon ale może to nazwisko tego samego typu co Mergenmeier, Mergenbaum, Mergenhagen, Mergenschröder. Mogą to być nazwiska żydowskie ale niekoniecznie, warto poszperać w internecie i zobaczyć gdzie są popularne itd! Wśród niemieckich nazwisk znalazłem np. Mergemeier, Mergemann. Trzeba byłoby zasięgnąć rady niemieckiego onomasty, bo "Mergewern" to na pewno zniekształcone nazwisko. Pozdrawiam, Witold.
ajostro - 05-01-2015 - 22:49
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwisk
Pięknie dziękuję vitoo.
Pozdrawiam Adam
maciejmadry - 17-05-2015 - 09:16
Temat postu:
Witam czy ktoś może mi powiedzieć skąd pochodzi nazwisko KNEBEL. Czy ktoś może ma jakieś dane o tym nazisku z miejscowości Gierałtowice lub Halemba
historyk1920 - 17-05-2015 - 16:26
Temat postu:
Witam
Nazwisko Knebel pochodzi od Knabel od knebel "kołek drewniany"
Ta informacja pochodzi od znawcy tematu czyli Profesora Rymuta.
Sądzę iż nazwisko przywędrowało z Niemiec - Prus to moje prywatne zdanie,zapewne istnieją jakieś kroniki , być może starsze pokolenie 'ma w pamięci" zapomniane już informację - historię niegdyś żyjących tam ludzi.

Pozdrawiam serdecznie , życzę owocnych poszukiwań .

Marek
Frydecki_Piotr - 19-08-2015 - 12:19
Temat postu: Rehrich
Witam. Uprzejmie proszę o sprawdzenie etymologii nazwiska Rehrich.
Pozdrawiam Piotr Frydecki.
Gawroński_Zbigniew - 19-08-2015 - 21:20
Temat postu: Re: Rehrich
Frydecki_Piotr napisał:
Witam. Uprzejmie proszę o sprawdzenie etymologii nazwiska Rehrich.
Pozdrawiam Piotr Frydecki.


Reh = 'sarna' + rich = m.in. 'bogata'. Jest to gra słów, przezwisko, które po różnostaroniemiecku mogła oznaczać "rudzielca" człowieka rudowłosego, albo człowieka o żwawym chodzie.

Powyższe jest solidną hipotezą. Jako takiego nazwiska nie ma w żadnym dostępnym mi gotowcowym opisie. Rozumowanie bazowe dla hipotezy oparłem na opracowaniu Berezy Nazwiska Pomorzan" i analizy podobnych nazwisk ze "Słownika etymologiczno-motywacyjnego staropolskich nazw osobowych" Zygmunta Klimka.



Pozdrawiam pięknie.
Christian_Orpel - 19-08-2015 - 22:06
Temat postu:
W Wielkopolsce widziałem to nazwisko w różnych postaciach (w swojej bazie genealogicznej na Geneanet występują dwie osoby o nazwisku "Rerych".)
Oryginalna niemiecka forma, wydaje się, jest Roehrig lub Röhrig:

Tak wyjaśnia po francusku to nazwisko Jean Tosti właśnie na Geneanet :

Porté en Alsace, c'est un dérivé de Roehr, variante de Rohr, Röhr (= roseau). On trouve aussi en Alsace les noms Roehric, Roehrich, Roehrig, qui semblent correspondre &agrave; l'allemand Röhricht (= lieu planté de roseaux) mais qui peuvent aussi &ecirc;tre des variantes du nom de personne Roderich.

Czyli :
1- Nazwisko ma związek z trzcinami, z miejscem, gdzie trzciny rosną.
2- Może też być wariantem nazwy osobowej Roderich (od germańskich członów hrod "sława" i ric, "potężny". )

Pozdrawiam

Chrystian
Catherine1995 - 11-10-2015 - 13:45
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Szarmach
Pochodzenie nazwiska Szarmach(Scharmach)
Znam trochę niemiecki i próbowałam je sobie przetłumaczyć(uczę się niemieckiego od podstawówki)
Schar + machen - oznacza , niejako oracza (lemiesz u pługa robię?)
Zakładałam już na innym forum podobny temat i doszliśmy do wniosku , że jest to Schermacher - czyli inaczej kołodziej
No i teraz się boję tego -er bo wolałabym nazywać się kołodziej a nie (lemiesz u pługa robię) bo to zmienia znaczenie nazwiska.
Moi przodkowie pochodzą z kociewskiej wsi.Nie ze Starogardu
Nazwisko to nie jest popularne w Niemczech.Sprawdzałam serwisy Ancestry i inne.Najwięcej Szarmachów jest w Polsce jest ich 1245.
Nie jestem spokrewniona z panem Andrzejem i boję się tego kim jestem.

Zastanawiam się dlaczego moje nazwisko uległo zmianie(w XVII wieku?)
Ogólnie to nazwisko jak i Schermacher nie jest popularne w Niemczech.
Nazwisko Szarmach najczęściej występuje w Polsce.

http://www.amazon.com/The-Scharmach-Nam ... B003WUXL3S (książka o nazwisku Scharmach , są 32 rodziny w USA o tym nazwisku)

Imigranci z tym nazwiskiem to są jacyś Ormianie
http://www.ancestry.com/family-trees/scharmach

http://lastnames.myheritage.pl/last-name/scharmach (mapa)

I mapa w Polsce
http://www.moikrewni.pl/mapa/kompletny/szarmach.html

Doszliśmy do wniosku , że na wyspie Ellis większość imigrantów to Polacy
Zachęcam do odwiedzenia forum historycy.org(jak komuś chce się to czytać)
Ja się nie poddam i zrobię test DNA.Bo chcę wiedzieć kim jestem.
Ale badania haplogrupy są podobno lipne.

Czy jestem potomkinią zgermanizowanych Polaków , którzy walczyli w I i II wojnie światowej (z Prus) czy kimś innym.

W Prusach było dużo Niemców to prawda , ale jeżeli oni pochodzą z polskojęzycznej wsi to chyba się spolszczyli.

Ja nie chcę być lemieszem.A moje pradziadki to Bernard Scharmach i Klara Schuster i Bernard walczył w Polskim Wojsku , a nie w Wehrmachcie.
Nie jestem zakamuflowaną opcją niemiecką Very Happy

http://forum.dawnygdansk.pl/viewtopic.p ... mp;start=0

Uznałam też , że nadawano je tylko Polakom w zaborze pruskim(no bo jak by to tłumaczyć?)
Tylko , że chyba nie do końca.
Miłej lektury
http://www.historycy.org/index.php?showtopic=123751
herb Scharmach (jestem szlachcianką)
http://www.historycy.org/index.php?showtopic=123753

Aha jakaś właścicielka kamienicy w Warszawie nazywała się Amalia Scharmach.
Jest to imię germańskie , ale nie wiem co o tym myśleć.
historyk1920 - 11-10-2015 - 15:22
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Szarmach
Witaj !
Faktycznie pochodzenie nazwiska jest niemieckie a dokładnie : Szarmach - od niemieckiej nazwy osobowej Schermacher , ta od średnio-wysoko-niemieckiego scher ‘m.in. lemiesz u pługa’ + machen ‘wykorzystać, robić’.

Pozdrawiam
Marek Smile
apss - 11-10-2015 - 19:18
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Szarmach
@Catherine1995
Polecam pracę prof. Brezy "Nazwiska Pomorzan". Dostępna w Biliotece Cyfrowej.

Nie jesteś zakamuflowanym niemieckim lemieszem, jesteś polska sarną. Smile
Gawroński_Zbigniew - 11-10-2015 - 20:00
Temat postu:
Berezie można wierzyć - jak sądzę.

Tak oto nazwisko Sarnoch wskutek ewolucji, germanizacji, przez 3 stulecia zmieniło się - pomijając szczegóły - w Szarmach.

Nazwiska z lemieszem w tle są, owszem i w polskim i niemieckim ale wyglądają tak Scharmacher Szarmacher. Niestety u Rymuta wszystkie nazwiska wrzucono do jednego wora - niemieckie i już. Nie dość, że pominięto Sarnę to pominięto również mniej prawdopodobną, ale możliwą etymologię od słowa kataryniarz lub "grający smętne melodie".
Jacek_Mruk - 03-11-2015 - 16:15
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Frejlichowski
Proszę o podanie etymologii nazwiska Frejlichowski.
Pozdrawiam Jacek
Sofeicz - 03-11-2015 - 16:52
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Frejlichowski
Od niem. "fröhlich" - '‘wesoły’.
Jacek_Mruk - 03-11-2015 - 17:09
Temat postu: Dziękuję
Dziękuję , to teraz muszę poszukać korzeni wesołości.
Jeśli ktoś ma wiedzę w temacie to będę wdzięczny.
Pozdrawiam Jacek
ROMAN_B - 06-11-2015 - 21:10
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Frejlichowski.
Witaj.
Jacku, pytasz o etymologię nazwiska Frejlichowski. Pani Ewa Szczodruch w swoim opracowaniu etymologicznym podaje, że nazwisko Frejlichowski pochodzi od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, ta od apelatywu fröhlich, który oznacza „wesoły”. Podobnie mówi o nazwisku Frejlich, które też wywodzi od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, a tą od apelatywu fröhlich, który oznacza „wesoły”. Wynika z tego, iż apelatyw „frejlich” i apelatyw „fröhlich” znaczeniowo są tożsame i oznaczają „wesoły” Taką samą etymologię nazwiska Frejlichowski podał Ci w swoim poście @Sofeicz . Jest to najbardziej rozpowszechniona definicja mówiąca o pochodzeniu nazwiska Frejlich i Frejlichowski.

Uważam, że nazwisko Frejlichowski zostało utworzone poprzez dodanie do rdzenia nazwiska, którym jest nazwa osobowa „Frejlich”, polskiego sufiksu -owski ( Frejlich + owski = Frejlichowski ).

Jacku, wyraz fröhlich jako przymiotnik oznacza „wesoły, radosny” a jako przysłówek „wesoło”. W języku niemieckim przymiotniki tworzy się od rzeczowników i czasowników poprzez dodanie do nich jednego z kilku przyrostków. Przysłówek w języku niemieckim stanowi nieodmienną część mowy, która określa czasownik, przymiotnik lub inny przysłówek. Jednym z przyrostków tworzącym przymiotniki jest przyrostek -lich. Tak więc, apelatyw fröhlich jest przymiotnikiem ( fröh·lich ), którego rdzeniem jest fröh i oznacza „wesoły”. Natomiast, przyrostkiem jest -lich. Moim skromnym zdaniem nie należy utożsamiać wyrazu pospolitego fröhlich ( fröh·lich ) z apelatywem frejlich ( frej·lich ). Uważam, że oba te wyrazy posiadają różne znaczenie. Apelatyw „fröh·lich” znaczy wesoły. Zatem, co oznacza wyraz pospolity „frej·lich”? Przeszukałem kilka niemieckich słowników i nie znalazłem w nich wyrazu „frej·lich” lub/i „frej”. W słownikach tych natomiast znajduje się wyraz „frei”, „freilich ( frei·lich )”, który między innymi oznacza „wolny”. Pani Ewa Szczodrów w swoim opracowaniu mówi, że nazwa osobowa Frej pochodzi od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei, który oznacza „wolny” ( notowana od 1450 roku ). Tak samo mówi o pochodzeniu nazwy osobowej Frei: „Frei, od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’”. Wynika z tego, że nazwa osobowa Frej oraz nazwa osobowa Frei znaczy to samo – wolny; Frei = Frej > „wolny”; feri = frej > „wolny”. Płynie z tego wniosek, że apelatyw „frejlich” i nazwa osobowa „Frejlich” oraz apelatyw „freilich” i nazwa osobowa „Freilich” znaczeniowo są tożsame a różni ich tylko inna forma zapisu. W Słowniku języka polskiego pod redakcją Jana Karłowicza, Adama Kryńskiego, Władysława Niedźwiedzkiego znajduje się informacja mówiąca, że wyrazy „fraj” oraz „frej” są spolonizowaną formą niemieckiego wyrazu „frei”, który oznacza wolny. Spolszczony apelatyw „frej” oraz „fraj” oznacza: 1) swobodny, wolny, bezpłatny; 2) wolny, niezaprzągnięty, chodzić na fraj = chodzić w zaloty, dać sobie fraj = dać sobie słowo, umówić się (...).( Warszawa, 1898; Tom 1, str. 770, 774 ). Może też znaczyć: wolny kmieć, wolny człowiek, zaliczony do stanu ludzi wolnych[?].

Biorąc powyższe pod uwagę, to apelatyw " fröhlich” i nazwa osobowa „Fröhlich” nie jest tożsama z apelatywem „frejlich” i nazwą osobową „Frejlich”. Tym samym nazwisko Frejlich i pochodzące od niego nazwisko Frejlichowski nie może oznaczać „wesoły” tylko powinno znaczyć „wolny”.

Obecnie jak i w przeszłości w Polsce występowały i występują obok siebie nazwiska:
• Frei, Frej, Fraj, Frey;
• Freilich oraz Frajlich;
• Freilichowski oraz Frajlichowski.
Moim zdaniem nazwy osobowe Frei oraz Freilich powstały od niemieckiego apelatywu frei, który oznacza „wolny” i są to niemieckie nazwiska. Natomiast nazwiska: Frej, Fraj, Frey, Frejlich, Frajlich oraz Frejlichowski i Frailichowski są spolszczoną formą niemieckich nazw osobowych i znaczą to samo co ich niemieckie odpowiedniki.

Można też postawić tezę, że wyraz pospolity „frej” i pochodząca od niego nazwa osobowa „Frej” nie jest spolszczoną formą niemieckiego apelatywu „frei” i nazwy osobowej „Frei”. Istnieje teoretyczna możliwość, że nazwa osobowa „Frej” oraz apelatyw „frej” pochodzą z innego języka i znaczą całkiem coś innego niż „wolny”. Znalazłem ciekawe informacje, które rzucają nieco światła na „zagadkowy” apelatyw frej oraz nazwę osobową Frej. Informacje te, moim zdaniem, pozwalają postawić dość śmiałą hipotezę, mówiącą o ewentualnym pochodzeniu wyraz pospolitego frej i nazwy osobowej Frej, raczej o tym co mogły znaczyć te miana w przeszłości i skąd pochodzić.
Tak więc, nazwa osobowa Frejlich ( Frej·lich ) oraz Frej teoretycznie może pochodzić od imienia nordyckiego boga Frejr ( noszącego też imiona: Frej, Frey, Freyr, Yngwe ). Był to bóg urodzaju, roślinności, pokoju, płodności, bogactwa i radości. Władca świetlistych Elfów. Uważany był za tego, który prowadzi lud. Mitologia nordycka stanowi część mitologii germańskiej, to jest germanów osiadłych w Skandynawi. W języku normandzkim ( indogermańskim ) samo słowo Frej znaczy „Pan”. Natomiast słowo Freja oznacza „Pani”. Zatem, nazwisko Frejlichowski może pochodzić od nazwy osobowej Frejlich, ta od apelatywu „frejlich”, a on od nordyckiej ( indogermańskiej ) nazwy osobowej Frej, a ta zaś od apelatywu „frej”, który oznacza „pan” – to tylko hipoteza.
Tak na marginesie tematu, skoro Frejr, Frej, Frey, Freyr znaczy Pan, to imię tego nordyckiego boga może brzmieć Pan Yngwe.

Jacku, jak wspomniałem powyżej, nazwisko Frejlichowski zbudowane jest z rdzenia Frejlich oraz sufiksu -owski. Przyrostek -owski tworzy nazwiska na dwa różne sposoby. Pierwszy z nich polega na tworzeniu nazwisk od nazwiska ojca ( nazwiska odojcowskie ). W takim razie mówi nam to, że Frejlichowski to syn Freilicha. Taki sposób tworzenia nazwiska jest raczej rzadki i występuje niezbyt często. Niemniej jednak należy go brać też pod uwagę. Dość często za pomocą sufiksu -owski były tworzone nazwiska odmiejscowe – pochodzące od nazwy miejscowej. Najczęściej jednak nazwiska odmiejscowe tworzone były przy formatu posesywnego -ski, rzadziej od jego złożonych form typu: -owski, -ewski, -ec(s)ki, -ic(s)ki, -eński, -iński /-yński, wyjątkowo -ański. Nazwiska odmiejscowe tworzone z sufiksem -owski pochodziły od nazw miejscowych, których nazwy były zakończone na: -ów, -owa, -owo, -owice. Nazwiska tworzone przy pomocy sufiksu -owski od nazw miejscowych są przymiotnikami dzierżawczymi i odpowiadają na pytanie czyj?, oraz odnoszą się do właściciela danej miejscowości. Z czasem nazwiska odmiejscowe nie oznaczały już tego, że ich posiadacze byli właścicielami konkretnych miejscowości ( panami na włościach ). Nabrały trochę innego znaczenia, obok pierwotnego znaczenia, oznaczały też osoby, które pochodziły, mieszkały w konkretnych miejscowościach. Później też utraciły i te znaczenie i nie mówiły już, że osoby posiadające takie nazwiska są właścicielami miejscowości, pochodziły z tych miejscowości lub mieszkały w tych miejscowościach. W Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich ( Tom II, str. 408 ) jak i w Spisie miejscowości polskich z 2012 roku znalazłem tylko jedną miejscowość o nazwie Frelichów. Wieś ta obecnie położona jest w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Chybie. ( przymiotnik od nazwy miejscowej Frelichów to frelichowski ). Miejscowość ta leży w historycznych granicach regionu Śląska Cieszyńskiego. Wieś została założona przez Austriaków około roku 1698 jako folwark należący do Komory Cieszyńskiej. Folwark ten początkowo nosił nazwę Frohnfof, która oznacza „ Dwór odrabiający pańszczyznę”. Następnie znany był pod nazwą Fröhlichhof, która oznacza „Wesoły Dwór”. Miejscowość ta później nosiła czeską nazwę Frelichov oraz polską nazwę Frelichów. W miejscowości tej mieszkali Polacy, Niemcy, Czesi oraz Żydzi. Polacy stanowili większość mieszkańców. Wieś ta należała do katolickiej parafii Strumień.

Jacku, może ktoś na forum bardziej obeznany z semantyką mian niemieckich wyjaśni znaczenie apelatywu frei, freilich, fröhlich oraz apelatywu frej, frejlich. Przedstawiona powyżej przeze mnie etymologia nazwiska Frejlichowski jest tylko moją subiektywną próbą wyjaśnienia pochodzenia tego nazwiska.

Jacku, moim zdaniem, aby ustalić pochodzenie konkretnego nazwiska potrzeba naprawdę bardzo, bardzo wielu różnych informacji a nie tylko samo nazwisko. Jeżeli znane jest tylko nazwisko, to jego etymologię moża tylko omówić na poziomie ogólnym.

Mam nadzieję, że trochę pomogłem – pozdrawiam Roman.

Źródła:

http://www.stankiewicze.com/index.php?k ... mp;sub=770
http://mowia.pl/tomasz+frejlichowski
http://www.duden.de/rechtschreibung/freilich
https://de.wiktionary.org/wiki/frei
https://de.wiktionary.org/wiki/freilich
http://fronsac.republika.pl/mitologie/nordycka.htm
https://pl.wikipedia.org/wiki/Frejr
http://pantheion.pl/Viking-Frey
https://pl.wikipedia.org/wiki/Freja
http://www.futrega.org/etc/nazwiska.html
http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/docmetadat ... ublication
https://pl.wikipedia.org/wiki/Frelich%C3%B3w
http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geogra ... Tom_II/408
Gawroński_Zbigniew - 06-11-2015 - 21:31
Temat postu:
Nie wiem dlaczego, ale mi nazwisko Frejlichowski kojarzy się z gwarowym poznańskim 'freją' = kmieciem, rolnikiem. Oczywiście nie kwestionuję wcześniejszych ścieżek dociekań.
Sofeicz - 07-11-2015 - 00:01
Temat postu:
Uwagi Romana są bardzo cenne ale jest jedno 'ale'.
Należy mieć na uwadze, że nasi przodkowie byli (przynajmniej moi) w większości niepiśmienni.
Więc zapisy ich nazwisk są wynikiem fonetycznego zapisu przez skrybów. Stąd wynikają te wszystkie przeinaczenia i twórcze spolszczenia.
Na przykład jedna z gałęzi moich przodków nosiła niemieckie nazwisko Sell. Ale idąc tropem tego nazwiska znalazłem wiele wariantów - Sel/Sol/Sal/Zel/Zell/Szel/Szeli

PS. A poza tym człowiek wolny prawdopodobnie jest wesoły Smile
Możliwa jest też etymologia od staronordyckiej bogini Freji (stąd bierze się błędne utożsamianie Freitag-dzień wolny)
Jacek_Mruk - 07-11-2015 - 16:59
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Frejlichowski.
ROMAN_B napisał:
Witaj.
Jacku, pytasz o etymologię nazwiska Frejlichowski. Pani Ewa Szczodruch w swoim opracowaniu etymologicznym podaje, że nazwisko Frejlichowski pochodzi od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, ta od apelatywu fröhlich, który oznacza „wesoły”. Podobnie mówi o nazwisku Frejlich, które też wywodzi od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, a tą od apelatywu fröhlich, który oznacza „wesoły”. Wynika z tego, iż apelatyw „frejlich” i apelatyw „fröhlich” znaczeniowo są tożsame i oznaczają „wesoły” Taką samą etymologię nazwiska Frejlichowski podał Ci w swoim poście @Sofeicz . Jest to najbardziej rozpowszechniona definicja mówiąca o pochodzeniu nazwiska Frejlich i Frejlichowski.

Uważam, że nazwisko Frejlichowski zostało utworzone poprzez dodanie do rdzenia nazwiska, którym jest nazwa osobowa „Frejlich”, polskiego sufiksu -owski ( Frejlich + owski = Frejlichowski ).

Jacku, wyraz fröhlich jako przymiotnik oznacza „wesoły, radosny” a jako przysłówek „wesoło”. W języku niemieckim przymiotniki tworzy się od rzeczowników i czasowników poprzez dodanie do nich jednego z kilku przyrostków. Przysłówek w języku niemieckim stanowi nieodmienną część mowy, która określa czasownik, przymiotnik lub inny przysłówek. Jednym z przyrostków tworzącym przymiotniki jest przyrostek -lich. Tak więc, apelatyw fröhlich jest przymiotnikiem ( fröh·lich ), którego rdzeniem jest fröh i oznacza „wesoły”. Natomiast, przyrostkiem jest -lich. Moim skromnym zdaniem nie należy utożsamiać wyrazu pospolitego fröhlich ( fröh·lich ) z apelatywem frejlich ( frej·lich ). Uważam, że oba te wyrazy posiadają różne znaczenie. Apelatyw „fröh·lich” znaczy wesoły. Zatem, co oznacza wyraz pospolity „frej·lich”? Przeszukałem kilka niemieckich słowników i nie znalazłem w nich wyrazu „frej·lich” lub/i „frej”. W słownikach tych natomiast znajduje się wyraz „frei”, „freilich ( frei·lich )”, który między innymi oznacza „wolny”. Pani Ewa Szczodrów w swoim opracowaniu mówi, że nazwa osobowa Frej pochodzi od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei, który oznacza „wolny” ( notowana od 1450 roku ). Tak samo mówi o pochodzeniu nazwy osobowej Frei: „Frei, od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’”. Wynika z tego, że nazwa osobowa Frej oraz nazwa osobowa Frei znaczy to samo – wolny; Frei = Frej > „wolny”; feri = frej > „wolny”. Płynie z tego wniosek, że apelatyw „frejlich” i nazwa osobowa „Frejlich” oraz apelatyw „freilich” i nazwa osobowa „Freilich” znaczeniowo są tożsame a różni ich tylko inna forma zapisu. W Słowniku języka polskiego pod redakcją Jana Karłowicza, Adama Kryńskiego, Władysława Niedźwiedzkiego znajduje się informacja mówiąca, że wyrazy „fraj” oraz „frej” są spolonizowaną formą niemieckiego wyrazu „frei”, który oznacza wolny. Spolszczony apelatyw „frej” oraz „fraj” oznacza: 1) swobodny, wolny, bezpłatny; 2) wolny, niezaprzągnięty, chodzić na fraj = chodzić w zaloty, dać sobie fraj = dać sobie słowo, umówić się (...).( Warszawa, 1898; Tom 1, str. 770, 774 ). Może też znaczyć: wolny kmieć, wolny człowiek, zaliczony do stanu ludzi wolnych[?].

Biorąc powyższe pod uwagę, to apelatyw " fröhlich” i nazwa osobowa „Fröhlich” nie jest tożsama z apelatywem „frejlich” i nazwą osobową „Frejlich”. Tym samym nazwisko Frejlich i pochodzące od niego nazwisko Frejlichowski nie może oznaczać „wesoły” tylko powinno znaczyć „wolny”.

Obecnie jak i w przeszłości w Polsce występowały i występują obok siebie nazwiska:
• Frei, Frej, Fraj, Frey;
• Freilich oraz Frajlich;
• Freilichowski oraz Frajlichowski.
Moim zdaniem nazwy osobowe Frei oraz Freilich powstały od niemieckiego apelatywu frei, który oznacza „wolny” i są to niemieckie nazwiska. Natomiast nazwiska: Frej, Fraj, Frey, Frejlich, Frajlich oraz Frejlichowski i Frailichowski są spolszczoną formą niemieckich nazw osobowych i znaczą to samo co ich niemieckie odpowiedniki.

Można też postawić tezę, że wyraz pospolity „frej” i pochodząca od niego nazwa osobowa „Frej” nie jest spolszczoną formą niemieckiego apelatywu „frei” i nazwy osobowej „Frei”. Istnieje teoretyczna możliwość, że nazwa osobowa „Frej” oraz apelatyw „frej” pochodzą z innego języka i znaczą całkiem coś innego niż „wolny”. Znalazłem ciekawe informacje, które rzucają nieco światła na „zagadkowy” apelatyw frej oraz nazwę osobową Frej. Informacje te, moim zdaniem, pozwalają postawić dość śmiałą hipotezę, mówiącą o ewentualnym pochodzeniu wyraz pospolitego frej i nazwy osobowej Frej, raczej o tym co mogły znaczyć te miana w przeszłości i skąd pochodzić.
Tak więc, nazwa osobowa Frejlich ( Frej·lich ) oraz Frej teoretycznie może pochodzić od imienia nordyckiego boga Frejr ( noszącego też imiona: Frej, Frey, Freyr, Yngwe ). Był to bóg urodzaju, roślinności, pokoju, płodności, bogactwa i radości. Władca świetlistych Elfów. Uważany był za tego, który prowadzi lud. Mitologia nordycka stanowi część mitologii germańskiej, to jest germanów osiadłych w Skandynawi. W języku normandzkim ( indogermańskim ) samo słowo Frej znaczy „Pan”. Natomiast słowo Freja oznacza „Pani”. Zatem, nazwisko Frejlichowski może pochodzić od nazwy osobowej Frejlich, ta od apelatywu „frejlich”, a on od nordyckiej ( indogermańskiej ) nazwy osobowej Frej, a ta zaś od apelatywu „frej”, który oznacza „pan” – to tylko hipoteza.
Tak na marginesie tematu, skoro Frejr, Frej, Frey, Freyr znaczy Pan, to imię tego nordyckiego boga może brzmieć Pan Yngwe.

Jacku, jak wspomniałem powyżej, nazwisko Frejlichowski zbudowane jest z rdzenia Frejlich oraz sufiksu -owski. Przyrostek -owski tworzy nazwiska na dwa różne sposoby. Pierwszy z nich polega na tworzeniu nazwisk od nazwiska ojca ( nazwiska odojcowskie ). W takim razie mówi nam to, że Frejlichowski to syn Freilicha. Taki sposób tworzenia nazwiska jest raczej rzadki i występuje niezbyt często. Niemniej jednak należy go brać też pod uwagę. Dość często za pomocą sufiksu -owski były tworzone nazwiska odmiejscowe – pochodzące od nazwy miejscowej. Najczęściej jednak nazwiska odmiejscowe tworzone były przy formatu posesywnego -ski, rzadziej od jego złożonych form typu: -owski, -ewski, -ec(s)ki, -ic(s)ki, -eński, -iński /-yński, wyjątkowo -ański. Nazwiska odmiejscowe tworzone z sufiksem -owski pochodziły od nazw miejscowych, których nazwy były zakończone na: -ów, -owa, -owo, -owice. Nazwiska tworzone przy pomocy sufiksu -owski od nazw miejscowych są przymiotnikami dzierżawczymi i odpowiadają na pytanie czyj?, oraz odnoszą się do właściciela danej miejscowości. Z czasem nazwiska odmiejscowe nie oznaczały już tego, że ich posiadacze byli właścicielami konkretnych miejscowości ( panami na włościach ). Nabrały trochę innego znaczenia, obok pierwotnego znaczenia, oznaczały też osoby, które pochodziły, mieszkały w konkretnych miejscowościach. Później też utraciły i te znaczenie i nie mówiły już, że osoby posiadające takie nazwiska są właścicielami miejscowości, pochodziły z tych miejscowości lub mieszkały w tych miejscowościach. W Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich ( Tom II, str. 408 ) jak i w Spisie miejscowości polskich z 2012 roku znalazłem tylko jedną miejscowość o nazwie Frelichów. Wieś ta obecnie położona jest w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Chybie. ( przymiotnik od nazwy miejscowej Frelichów to frelichowski ). Miejscowość ta leży w historycznych granicach regionu Śląska Cieszyńskiego. Wieś została założona przez Austriaków około roku 1698 jako folwark należący do Komory Cieszyńskiej. Folwark ten początkowo nosił nazwę Frohnfof, która oznacza „ Dwór odrabiający pańszczyznę”. Następnie znany był pod nazwą Fröhlichhof, która oznacza „Wesoły Dwór”. Miejscowość ta później nosiła czeską nazwę Frelichov oraz polską nazwę Frelichów. W miejscowości tej mieszkali Polacy, Niemcy, Czesi oraz Żydzi. Polacy stanowili większość mieszkańców. Wieś ta należała do katolickiej parafii Strumień.

Jacku, może ktoś na forum bardziej obeznany z semantyką mian niemieckich wyjaśni znaczenie apelatywu frei, freilich, fröhlich oraz apelatywu frej, frejlich. Przedstawiona powyżej przeze mnie etymologia nazwiska Frejlichowski jest tylko moją subiektywną próbą wyjaśnienia pochodzenia tego nazwiska.

Jacku, moim zdaniem, aby ustalić pochodzenie konkretnego nazwiska potrzeba naprawdę bardzo, bardzo wielu różnych informacji a nie tylko samo nazwisko. Jeżeli znane jest tylko nazwisko, to jego etymologię moża tylko omówić na poziomie ogólnym.

Mam nadzieję, że trochę pomogłem – pozdrawiam Roman.

Źródła:

http://www.stankiewicze.com/index.php?k ... mp;sub=770
http://mowia.pl/tomasz+frejlichowski
http://www.duden.de/rechtschreibung/freilich
https://de.wiktionary.org/wiki/frei
https://de.wiktionary.org/wiki/freilich
http://fronsac.republika.pl/mitologie/nordycka.htm
https://pl.wikipedia.org/wiki/Frejr
http://pantheion.pl/Viking-Frey
https://pl.wikipedia.org/wiki/Freja
http://www.futrega.org/etc/nazwiska.html
http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/docmetadat ... ublication
https://pl.wikipedia.org/wiki/Frelich%C3%B3w
http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geogra ... Tom_II/408

----------------------------------------------------------------------------

Roman wielkie dzięki za Twoją pracę !
Zaskoczyłeś mnie tak dużym opracowaniem , do tego wielokierunkowym.
Osobiście bliżej mnie z charakteru do wolnego, bo tak zawsze się czułem.
Twój trop wiodący na Śląsk Cieszyński będzie jakąś wskazówką.
Czy się potwierdzi to się okaże , czy znajdę jakieś dane.
Na razie utknąłem we Włocławku i będę się starał o akt małżeństwa
pradziadka.
Pozdrawiam serdecznie i jeszcze raz dziękuję Smile
Jacek
Jacek_Mruk - 08-11-2015 - 12:49
Temat postu:
Gawroński_Zbigniew napisał:
Nie wiem dlaczego, ale mi nazwisko Frejlichowski kojarzy się z gwarowym poznańskim 'freją' = kmieciem, rolnikiem. Oczywiście nie kwestionuję wcześniejszych ścieżek dociekań.

Zbyszek
Każdy ma prawo do swego spojrzenia,
To jednak faktów ogólnych nie zmienia
Pozdrawiam

Gawroński_Zbigniew - 08-11-2015 - 15:54
Temat postu:
Peeem tak. Nazwisko z jakichś powodów jest bardzo popularne na
Kujawach środkowych (Brześć, Radziejów, Lubraniec, Piotrków). Sam znam kilku. Wszyscy mi znani to bambry* z dziada pradziada. W gwarze kujawskiej rolnicy w zależności od zamożności to freje, kielmrzy i gburzy.

* bambry = bogaci rolnicy.

-=-=-=
Golicja i Głodomeria z kolei frejliczka mówiła na kochliwą pannę.

-=-=-=
Ja generalnie jestem przeciwny szukaniu germanizmów (Hoerderyzmów) na siłę, również tam gdzie ich nie ma i stąd moja uwaga.

Pozdrawiam pięknie.
Jacek_Mruk - 08-11-2015 - 16:48
Temat postu:
Gawroński_Zbigniew napisał:
Peeem tak. Nazwisko z jakichś powodów jest bardzo popularne na
Kujawach środkowych (Brześć, Radziejów, Lubraniec, Piotrków). Sam znam kilku. Wszyscy mi znani to bambry* z dziada pradziada. W gwarze kujawskiej rolnicy w zależności od zamożności to freje, kielmrzy i gburzy.

* bambry = bogaci rolnicy.

-=-=-=
Golicja i Głodomeria z kolei frejliczka mówiła na kochliwą pannę.

-=-=-=
Ja generalnie jestem przeciwny szukaniu germanizmów (Hoerderyzmów) na siłę, również tam gdzie ich nie ma i stąd moja uwaga.

Pozdrawiam pięknie.

__________________

Zbyszek ( czy syn Andrzeja?)
Nie wiem skąd Tobie przyszło na myśl że szukam germanizmów.
Chciałem poznać rodowód nazwiska, a teraz mam alternatywy.
Postaram się znaleźć o ile dane w archiwach pozwolą sedno.
Przyznam sie że nie spotkałem się z tymi wyrazami:freje, kielmrzy Golicja i Głodomeria.
Całe życie się jednak uczymy i poznajem nieznane.
Pozdrawiam i dziękuję za informacje
ROMAN_B - 08-11-2015 - 21:51
Temat postu:
Witam.
Apelatyw „bamber” pochodzi z języka niemieckiego. Bambrami nazywani byli niemieccy osadnicy, którzy pochodzili z okolic niemieckiego Bambergu. Osadnik niemiecki zapytany z skąd pochodzi odpowiadał: Ich bin ursprünglich aus Bamberg albo Ich komme aus Bamberg. Zazwyczaj byli to bogaci rolnicy, posiadający znaczny obszar ziemi. I tak na pewnych obszarach gdzie mieszkali Polacy i niemieccy osadnicy, zazwyczaj każdy bogaty osadnik niemiecki nazywany był bambrem przez Polaków – potem, to już bywało. Zatem, czy jest to polski, gwarowy wyraz, czy może jest pochodzenia niemieckiego tylko spolszczony, któremu nadano inne znaczenie?

Apelatyw „gbur” pochodzi z języka niemieckiego od staro-wysoko-niemieckiego „giburo” . Na Pomorzu ( XV – XIX wiek ), gospodarze, zamożni chłopi, zazwyczaj wolni ludzie, posiadali własne durze gospodarstwo od jednego do dwóch łanów ziemi, zwane gburstwem. Termin gbur ( po kaszubsku gbur ) z języka staro-wysoko-niemieckiego przeszedł do języka kaszubskiego i jest używany w odniesieniu do rolników. Zatem, czy apelatyw gbur jest polskim wyrazem, czy jest wyrazem spolszczonym, pochodzącym z języka niemieckiego? Osobiście uważam, że miano to pochodzi z języka niemieckiego. W języku polskim, po XIX wieku słowo to przybrało znaczenie pejoratywne.

Podam może inny przykład niby polskiego słowa, to jest „dom”. Jest to niemiecki wyraz pospolity wprost przeniesiony do języka polskiego i w takiej samej pisowni, to jest „dom”, który oznacza „katedra”. Niemiecki apelatyw „dom” pochodzi od łacińskiego „domus dei”, który oznacza dom boży. Łacińskie „domus” oznacza też: budynek, dowolny budynek oraz ojczyzna. Po polsku apelatyw „dom” oznacza: budynek mieszkalny, dowolny budynek, miejsce stałego pobytu oraz ród, rodzina, dynastia. Zatem, czy polski apelatyw dom jest polskim wyrazem, czy jest niemieckim wyrazem, który został zaadoptowany na określenie miejsca zamieszkania w znaczeniu budynku i kilku innych znaczeń w języku polski? Apelatyw „dom” odnajdziemy też w następujących językach: w słowackim – dom, w dolnołużyckim – dom, w górnołużyckim – dom, w kaszubskim – dóm, w czeskim – dům, w białoruskim – дом, w rosyjskim – дом, w serbskim – дом, w ukraińskim – дім. Zatem z jakiego języka pochodzi polski wyraz pospolity dom? W moim subiektywnym odczuciu wyraz dom wywodzi się z języka niemieckiego, a ten z łaciny.

Moim skromnym zdaniem aby móc spróbować w miarę obiektywnie albo subiektywnie opisać pochodzenie konkretnego nazwiska potrzebne są różne informacje – na przykład:
• Pochodzenie etniczne osoby noszącej konkretne nazwisko,
• Rodzaj języka, gwary, dialektu w jakim osoba nosząca to nazwisko posługiwała się,
• Rodzaj języka, gwary, dialektu w jakim mówili przodkowie tej osoby,
• Skąd pochodziła konkretna osoba i jej przodkowie,
• Rodzaj języka, gwary, dialektu jaki był używany w miejscu zamieszkania konkretnej osoby,
• Jakie narodowości zamieszkiwały i jakimi językami się posługiwały w miejscu zamieszkania konkretnej osoby,
• W jakim języku było zapisywane konkretne nazwisko,
• Formy zapisu nazwiska w dokumentach,
• Czy osoby noszące konkretne nazwisko umiały czytać i pisać i jak te osoby zapisywały swoje nazwisko,
• Jaki zawód wykonywała dana osoba i jej przodkowie,
• Pochodzenie społeczne, status społeczny danej osoby i jej przodków,
• Znaczenie semantyczne mian występujących jako rdzeń w nazwisku,
• Znaczenie konkretnego miana w gwarach, dialektach,
• Uwzględnianie brzmienia nazwiska wypowiadanego przez osobę w gwarze – np. mazurzenie, a następnie zapisania go w takiej formie w dokumentach,
• Jaka ortografia, pisownia, gramatyka obowiązywała w danym przedziale czasowym w języku, w którym zostało zapisane konkretne nazwisko,
• W jaki sposób były tworzone nazwy osobowe, miejscowe, pospolite w danym rejonie, obszarze oraz czasie,
• Branie pod uwagę przeinaczenia nazwiska przez osobę je zapisująca w dokumentach,
• I bardzo wiele innych informacji.

Jeżeli na jakimś obszarze zamieszkują wspólnie różne nacje, to zazwyczaj w jakimś okresie czasu pewne zwyczaje, obrzędy, słowa, wzajemnie się przenikają. Czasami słowa zmieniają swoje znaczenia początkowe i przyjmują inne. Jedne słowa przechodzą z jednego języka do drugiego języka i wypowiadane lub zapisywane są zgodnie z ortografią, pisownią obowiązującą w danym języku. Zatem, moim zdaniem, powinno się uwzględniać taką możliwość i nie ma to nic wspólnego z szukaniem na siłę germanizmów. Wąskie spojrzenie na etymologię konkretnego miana; np. tylko poprzez jego znaczenie w konkretniej gwarze, dialekcie, języku; może, choć nie musi pozbawić nas prawdopodobnego sensu konkretnego nazwiska.

Szmalec, smalec, hak, szrot, rura, hebel, dach, cel, kielnia, dom, cegła, smar, szlifować, kelner, szlafrok, frajer, winkiel, strucla, weka, loch, landara, durszlak, kasa, auto, knajpa, bruderszaft, maszerować, flaszka, wanna, szafa, komnata, szufelka, szlafmyca, majstersztyk, majster, ratusz, mur, szajs, hajcować i tak dalej i tak dalej. Jest takie polskie powiedzenie: „tu leży pies pogrzebany”. Zatem, czy tez związek frazeologiczny jest polskiego pochodzenia, czy jest germanizmem? Coś mi się wydaje, że pochodzi on z języka niemieckiego: Hier liegt ein Hund begraben. W Uniwersalnym Słowniku Języka Polskiego jest ponad 3000 słów pochodzenia niemieckiego. Wiele tych słów, będących zapożyczeniami z języka niemieckiego tak się dopasowało do języka polskiego, że dziś uważane są za polskie. Gdzieś czytałem, że do normalnego posługiwania się w jakimś języku wystarczy 300 słów.

Pozdrawiam – Roman.
drews92 - 08-12-2015 - 17:11
Temat postu:
Witam jestem tutaj od niedawna i dopiero uczę się co gdzie jest więc jeżeli w złym temacie to przepraszam. Ale wydaje mi się ze moje nazwisko jest też niemieckie (Drews) jezeli ktos cos wie to bede wdzieczny za informację .

Pozdrawiam i miłego dnia Smile
ROMAN_B - 08-12-2015 - 18:54
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Drews.
Witam.
Według dr hab. Aliny Naruszewicz – Duchlińskiej; profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego; nazwisko Drews jest to: „Nazwisko proste, równe niemieckiej nazwie osobowej Drew(e)s < Andrewes < Andreas, zob. H. Bahlow, Niederdeutsches Namenbuch, Vaduz Lichtenstein 1987 s. 133, R. und V. Kohlheim, Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Mannheim-Leipzig-Wien-Zürich 2005 s. 202.”

Wynika z tego, że nazwisko Drews pochodzi od niemieckiej nazwy osobowej Drews, ta od imienia Andreas ( Andrzej ).

Pozdrawiam – Roman.

http://www.genezanazwisk.pl/nazwiska-wi ... mp;page=73
Ewa_Szczodruch - 08-12-2015 - 18:55
Temat postu:
Witam Smile

Drews - od niemieckiej nazwy osobowej Drews, ta od Andreas.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
drews92 - 08-12-2015 - 19:23
Temat postu:
Dziękuję za szybką odpowiedź pozdrawiam Smile
Doniec_Henry - 08-12-2015 - 20:54
Temat postu:
witam,
Jeżeli szukasz częstotliwości występowania tego nazwiska w Niemczech, to tutaj masz przegląd, może tobie pomoże

Mecklemburg Vorpommern
http://de.geneanet.org/search/?name=dre ... urce=arbre
Hamburg
http://de.geneanet.org/search/?name=dre ... urce=arbre
Berlin
http://de.geneanet.org/search/?name=dre ... urce=arbre
Brandenburg
http://de.geneanet.org/search/?name=dre ... urce=arbre
Luneburg
http://de.geneanet.org/search/?name=dre ... urce=autre
drews92 - 09-12-2015 - 13:59
Temat postu:
Dzięki bardzo Smile
tercyb - 09-12-2015 - 22:12
Temat postu:
Czy nazwisko , Liberda pochodzi z niemieckiego?
Teresa
Carolina - 09-12-2015 - 23:51
Temat postu:
Drews to nawet nazywa sie taki Schlager-gwiazdor w Niemczech. A 'Liberda' w tym literowaniu nie kojarze z niemieckim.

Jesli ktos ma jakies dokumenty czy stare metryki niemieckie i potrzebuje pomocy z wyczytaniem starego liternictwa oraz tlumaczeniem na jezyk polski - prosze mi napisac wiadomosc.

Sama szukam przodków z polskiej czesci rodziny (z dziesiejszego województwa mazowieckiego) - Strozecin, Leg, Krzywanice - i takze informacje o moich niemieckich przodków z Ostpreußen (dzisiejsze wojewodztwo warminsko-mazurskie) - miasta Allenstein (Stadt und Landkreis), Wartenburg, Rössel, Bischofsburg, Groß Ramsau, Daumen, Hirschberg etc.
Gawroński_Zbigniew - 10-12-2015 - 00:11
Temat postu:
To jest stare niemieckie imię Liebhardt ( no powiedzmy że w 8 wieku to Niemcy były, zwłaszcza że pisali się z angielska), które jest imieniem złożonym: liob/lieb = mile, lubo, drogo+ harti/hard = mocno, srogo nieugięcie. Jak to złożyć na polski do kupy?> Nie wiem.
Szuwar - 10-12-2015 - 15:12
Temat postu:
tercyb napisał:
Czy nazwisko , Liberda pochodzi z niemieckiego?
Teresa


Potencjalne podstawy nazwiska to: I. łaciński przymiotnik liber ‘wolny’, II. niemiecka nazwa osobowa Lieber, pochodząca od imienia Liubher, to od liob-hart ‘miły, luby, kochany, drogi, miły’ + ‘twardy, surowy’ albo liut-beraht ‘naród, lud, ludzie’ +’jasny, promienny, błyszczący, lśniący’, por. też Lieber = Liebener ‘kochający, kochanek’; III. libera ‘słabość, choroba’ („libera go gryzie”, zob. tzw. Słownik warszawski, t. II, s. 731).

Opracowanie
dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska – profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego
tercyb - 10-12-2015 - 18:42
Temat postu:
Dziękuję za odpowiedzi.
Teresa
kulik_agnieszka - 10-12-2015 - 19:33
Temat postu:
Co myślicie o pochodzeniu nazwiska Anszprenger?
Agnieszka
ROMAN_B - 10-12-2015 - 23:02
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Anszprenger - Ansperger.
Witam.

Agnieszko, pytasz: Co myślicie o pochodzeniu nazwiska Anszprenger? Moim zdaniem jest to Polska forma niemieckiego nazwiska Ansperger. Nazwisko to zakończone jest niemieckim przyrostkiem –er. Przyrostek –er tworzy przymiotniki od nazw miejscowości, krajów i kontynentów ( rzeczownik + -er ).

Agnieszko, na niemieckiej stronie Hier finden Sie Informationen über den Namen und der Familie Ansperger znajduje się etymologia nazwiska Ansperger ( Anszprenger ), która brzmi:

„Vorab Informationen zum Ursprung und Bedeutung des Namens:
Die Bedeutung des Namens ANSPERGER lässt sich unterschiedlich interpretieren.
1. Möglicherweise war der erste Namensträger jemand der am, oder unter dem Berg wohnte, dann wäre der Name ANSPERGER der Kategorie „Wohnstättenname“ zuzuordnen.
2. Es kann sich aber auch um einen „Örtlichkeitsnamen“ handeln, dem vielleicht die Orte Ansberg (Niederösterreich, Nähe Waidhofen an der Ybbs), oder Anzberg (4785 Anzberg in Gemeinde Freinberg in Bezirk Schärding aus Oberösterreich, ca. 5 Km östlich von Passau), sowie 2004 Anzberg, ca. 25 Km nördlich von Wien, zugrunde liegen.
3. Aus sprachwissenschaftlicher Sicht (In Anlehnung an den Ausführungen von Herrn Alexander Peren, bei dem ich mich hiermit noch einmal für seine Mühen bedanken möchte) könnte der Name ANSPERGER seinen Ursprung im südostdeutschen Sprachraum, also Niederbayern, dem östlichen Oberbayern (östlich des Inns) und Österreich, östlich von Salzburg, haben.
Das wird mit der „Südostdeutschen Medienverhärtung“ begründet, welche aus weichen Konsonanten harte gemacht hat, also aus -bach wurde -pach, aus -berg -perg, aus -dorf -torf etc.
Weil sich diese Buchstabenverschiebung eben nur im südostdeutschen Sprachraum abgespielt hat, liegt natürlich die Annahme nahe, dass der Name ANSPERGER auch dort seinen Ursprung haben könnte.
4. Die Wortendung „…perger“ ist typisch für den bayerisch – österreichischen Dialektraum, wobei „Perger“ laut Duden Familiennamen die„oberdeutsche“ Schreibweise von Berger ist.
Den Wortanfang „Ans…“ findet man wiederum auch häufig in Mittelfranken (z.B. Ansbach, was so viel bedeutet, wie „am Bach“).
5. Es gibt auch eine oberösterreichische Stadtgemeinde namens Perg, welche nach den „Herren von Perg“ benannt wurde.
Ob der Name ANSPERGER vom Ort Perg abgeleitet wurde, ist theoretisch auch möglich, konnte aber bislang nicht belegt werden.
6. Möglicherweise bedeutet ANSPERGER auch ungefähr so viel wie „Gottesfürchtiger oder gottgläubiger Bergbewohner oder Bergarbeiter“. Diese Behauptung konnte bisher aber nicht untermauert werden”.

Agnieszko, na stronie Hier finden Sie Informationen über den Namen und der Familie Ansperger znajdziesz też informacje o tym, że przedstawiciele tej rodziny osiedlili się w Polsce.

Pozdrawiam – Roman.

http://www.koeke.eu/grundseite-af_ansperger.htm
http://www.koeke.eu/ansperger/us_an_al.htm
kulik_agnieszka - 11-12-2015 - 09:37
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Anszprenger - Ansperger.
Dziękuję. Smile
Agnieszka
ewik59 - 11-12-2015 - 16:46
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Anszprenger - Ansperger.
Szukam informacji o nazwisku Kleps lub Klebs - nie mogę wejść na podany link... czy są może jeszcze inne strony?
Gawroński_Zbigniew - 11-12-2015 - 22:55
Temat postu:
Kleps to prastare pruskie tzn nie niemieckie nazwisko mające w rdzeniu nazwę sieci. Klep, albo klepa to nazwa sieci. Nazwa ta przetrwała do dziś w niektórych gwarach. Klepa, klepak, klepa , drapka, drabka, drabina, draba to nazwa jednej i tej samej sieci. Miała ona kształt prostokątnej ramy mniej więcej półtora metra wysokiej i dwa i pół metra długiej do której była przymocowana sama matnia. Dwóch rybaków przechodziło z nią z marszu stawy i oczka wodne w kilka stron łapiąc w nią spłoszone ryby.

Nazwisko Klebs również najprawdopodobniej nie jest pochodzenia niemieckiego, a pochodzi od dwóch różnych podstaw. Albo od kleba=chleba, albo od klebu=klewu=chlewu.

Oczywiście nazwisko może być czysto niemieckie i wtedy miało by w podstawie mularza tzn faceta, który budował ściany z ubijanej gliny, albo farbiarza i to konkretnego, takiego, który wyrabiał barwnik do tkanin z marzany barwierskiej, źródła alizaryny tj barwników o kolorach czerwonym, brązowym i fioletowym.

Pozdrawiam pięknie.
ewik59 - 11-12-2015 - 23:11
Temat postu:
dziękuję serdecznie
pomponiarz - 18-12-2015 - 14:41
Temat postu:
Witam serdecznie,
Chciałbym się dowiedzieć coś na temat pochodzenia mojego nazwiska PRILL.
Znam również osobę, która nosi nazwisko Romanow, czy może może być ona spokrewniona w jakiś sposób z rodziną carską czy to jedynie przypadek? Dziękuję za odpowiedź.
asmolenska - 18-12-2015 - 14:48
Temat postu:
Witam!
Czy nazwisko Litner- Lithner należy zaliczyć też do nazwisk niemieckiego pochodzenia?
Pozdrawiam
Anna
Gawroński_Zbigniew - 18-12-2015 - 16:17
Temat postu:
"Pachnie" mi to nazwisko winem owocowym, które po starojakośtamniemiecku nazywało się "lit". To mogło by sugerować znaczenie w kierunku "winiarz". Ewentualnie pachnie mi oberżystą (od: līthūs = oberża). To są jednak na chwilę obecną jedynie szpekulacyje. Smile Dokładniej wypowiem się późnym wieczorem.

-=-=-=
edit:

Jako takiego nazwiska Litner, Lithner nie znalazłem nigdzie sensownie rozebranego na kawałki. Z pewnością jest niesamowicie stare. Najstarsze jego zapiski są datowane na 9 wiek – jego początek na terenie dzisiejszej Austrii.

Podstawa Lit... jest związana z winem, produkcją wina owocowego, wyszynkiem i niektóre słowniki wprost tłumaczą kilkanaście „litneropodobnych” słów jako (łc.)„tabernarius” = karczmarz. Kilka jest przetłumaczonych jako sama karczma: (łc.)„deversorium” Samo słowo ‘lit’ jednak oznacza tyle co kołek, zatyczka, „palczak" = drewniany gwóźdź, szpunt.
Źródło główne: Köbler, Gerhard, Mittelhochdeutsches Wörterbuch
Sprawdzone w Berezie, Rymucie, Klimku: nigdzie nie ma.
jolfed - 18-12-2015 - 19:46
Temat postu:
Witam,
w moim drzewku występują nazwiska: Beringer, Getter, Brade - czy są nazwiskami niemieckiego pochodzenia, co mogą znaczyć?

Pozdrawiam, Jola
ROMAN_B - 19-12-2015 - 00:02
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Prill.
Witam.

Nazwisko Prill jest ciekawym nazwiskiem z punktu jego pochodzenia. Nazwa osobowa Prill jest typowym nazwiskiem, które występowało w śród potomków społeczności niemieckojęzycznej, nazywanej Kosznajderia ( po niemiecku Koschneiderei ). Konsznajderia, to tereny położone w trójkącie Chojnice – Tuchola – Kamień Krajeński zasiedlone w XIV – XV wieku przez ludność niemiecką wyznania rzymskokatolickiego, sprowadzoną głównie z okolic Osnabrück. Czynnikami kształtującymi poczucie odrębności tej wspólnoty były: odrębny dialekt dolnoniemiecki ( zbliżony do języka holenderskiego ), zwarte terytorium oraz odrębna kultura ludowa, w tym stroje szczególnie kobiece.

Według Kazimierza Rymuta nazwisko Prill pochodzi od niemieckiej nazwy osobowej Prill a ta od Brill. Brill, to ryba.

Pozdrawiam – Roman.




http://www.nasze.kujawsko-pomorskie.pl/ ... deria.html
http://historia.tuchola.pl/index.php?op ... p;Itemid=3
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kosznajderia
http://www.abrasive.gniezno.pl/strona,J ... iecki.html
http://behrendt-chojnice.manifo.com/
https://pl.wikipedia.org/wiki/Osnabr%C3%BCck
http://tadeusz.theuss.pl/Genealogia/Kosznajderia1.htm
http://www.glischinski.de/roots/Koschneiderei.html
https://en.wikipedia.org/wiki/Brill_(fish)
Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo naukowe DWN, Kraków 2001
Wiesław_F - 19-12-2015 - 00:17
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Kühlen/Kilen.
Witam,
A czego można dowiedzieć się o nazwisku Kühlen spolszczonym później na Kilen?
Osoby o nazwisku Kühlen/Kilen w moim drzewku pochodzą z Badenii a osiedlili się na początku XIX w. w miejscowości Górna Wieś koło Błonia.
Będę wdzięczny za informacje.

Pozdrawiam,
Wiesław_F
asmolenska - 19-12-2015 - 09:49
Temat postu:
Gawroński_Zbigniew napisał:
"Pachnie" mi to nazwisko winem owocowym, które po starojakośtamniemiecku nazywało się "lit". To mogło by sugerować znaczenie w kierunku "winiarz". Ewentualnie pachnie mi oberżystą (od: līthūs = oberża). To są jednak na chwilę obecną jedynie szpekulacyje. Smile Dokładniej wypowiem się późnym wieczorem.

-=-=-=
edit:

Jako takiego nazwiska Litner, Lithner nie znalazłem nigdzie sensownie rozebranego na kawałki. Z pewnością jest niesamowicie stare. Najstarsze jego zapiski są datowane na 9 wiek – jego początek na terenie dzisiejszej Austrii.

Podstawa Lit... jest związana z winem, produkcją wina owocowego, wyszynkiem i niektóre słowniki wprost tłumaczą kilkanaście „litneropodobnych” słów jako (łc.)„tabernarius” = karczmarz. Kilka jest przetłumaczonych jako sama karczma: (łc.)„deversorium” Samo słowo ‘lit’ jednak oznacza tyle co kołek, zatyczka, „palczak" = drewniany gwóźdź, szpunt.
Źródło główne: Köbler, Gerhard, Mittelhochdeutsches Wörterbuch
Sprawdzone w Berezie, Rymucie, Klimku: nigdzie nie ma.


Dziękuję bardzo !
Austria tego się nie spodziewalam.
Pozdrawiam
Anna
Gawroński_Zbigniew - 19-12-2015 - 13:47
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Kühlen/Kilen.
Wiesław_F napisał:
Witam,
A czego można dowiedzieć się o nazwisku Kühlen spolszczonym później na Kilen?
Osoby o nazwisku Kühlen/Kilen w moim drzewku pochodzą z Badenii a osiedlili się na początku XIX w. w miejscowości Górna Wieś koło Błonia.
Będę wdzięczny za informacje.

Pozdrawiam,
Wiesław_F


Na pierwszy rzut oka kūle = Kühle to kopalnia. (Tak tak wiem, w słownikach trudno to znaleźć, słowo zostało zagłuszone przez chłodzenie.). Czasownik kūlen = in die Grube legen, in der Grube liegen, im Grab liegen. Co zatem znaczy nazwisko? Grabarz czy górnik? Szczegóły znów jednak póóóźnym wieczorem. Już tam widzę korzenie słowiańskie od strony Karyntii - nazwisko bardzo ciekawe.

-=-=
Moja polonistka "piała" zawsze: Nie zaczynaj zdania ani od 'a' ani od 'więc'.

A więc wszystko zaczęło się od greckiego słowa γύαλον (gýalon), które pierwotnie oznaczało "wklęsłość, soczewka" a po stuleciach zmieniło znaczenie na... okulary. Zanim jednak to się stało słowo rozlazło się po Europie w pierwotnym znaczeniu jako wklęsłość, zapadlisko, cysterna (taka w skałach) itp i adaptowało się do staroktóregośtamniemieckiego od ok 5 wieku do postaci 'kūle'. Pierwotne znaczenie rozszerzało się i ewoluowało w kierunku kopalni odkrywkowej, jakiegoś kamieniołomu, wyrobiska. Słowa zostały a sama kopalnia przyjęła inne.
Podsumowanie. Znaczenie od lodówki, chłodzenia itp (czasownik kühlen) jest bardzo młode.

Drugie znaczenie słowa kūle =Keil = "klin do łupania skał". Też w tym znaczeniu wypadło z użycia.

Trzecie znaczenie słowa kūle = kegeln, mit Kugeln spielen sugeruje po prostu kulkę jakąś do gry.

Znaczenie z grabarzem w tle można chyba śmiało pominąć. Jest, ale to chyba jakiś efekt skojarzeń z kuciem grobu.

Pozdrawiam pięknie

Źródła jak zwykle genialne słowniki Koeblera + sprawdzenia.
PawełJerzy - 19-12-2015 - 15:56
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Kühlen/Kilen.
Witam,
a co Państwo mogliby powiedzieć na temat nazwiska Klüglich? Za wszelkie informacje z góry dziękuje.

Pozdrawiam - Paweł
hania - 19-12-2015 - 18:02
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Kühlen/Kilen.
Witam!

A co można powiedzieć o nazwisku Deyn spolszczonym na Deyniak/Dejniak. Moi przodkowie osiedlili się w okolicach Zelowa, ale skąd pochodzili?

pozdrawiam
Hania
Gawroński_Zbigniew - 19-12-2015 - 19:42
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Kühlen/Kilen.
PawełJerzy napisał:
Witam,
a co Państwo mogliby powiedzieć na temat nazwiska Klüglich? Za wszelkie informacje z góry dziękuje.

Pozdrawiam - Paweł


Wszystko zaczęło się od 3 słów:
1. kluoc, klüec, klūc = fein, zierlich, zart, schmuck, hübsch, stattlich, tapfer, höfisch, geistig gewandt, geschickt, klug, weise, verständig, schlau, listig, üppig, fröhlich, munter, weichlich, schwach, schwierig = m.in: delikatny, dworski, sprytny, mądry, inteligentny, radosny - - wszystkie wyżej.
2. kluocheit, klūcheit, klüecheit, klucket = Feinheit, List, Kniff, Kunststück, Zierlichkeit, feines Benehmen, Benehmen, Anstand, Klugheit, Verstand, Verständigkeit, Geschicklichkeit, Weltklugheit, Weltkenntnis, Kunstgeschick, Vorsicht, Schlauheit, Weichlichkeit = m.in.: elegancja, dobre maniery, przyzwoitość, roztropność itp.
3. kluoclīche, klūclīche, klüeclīche = zart, klein, schön, zierlich, fein, klug, geschickt, flink, höflich, vorsichtig = m.in.: delikatny, mądry, uprzejmy i inne.

Co zatem znaczy nazwisko? Proszę sobie wybrać. Potencjalnie każde słowo wchodzi w rachubę. Smile Przyznam, że pierwsze skojarzenie jakie mi przyszło do głowy brzmi: "zaczypisty", "fajowy" . Cool Laughing Popularne słowniki tłumaczą nazwisko jednym słowem: "sprytny".
Pozdrawiam pięknie.
Wiśniowiecki_Marek - 19-12-2015 - 19:47
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Kühlen/Kilen.
Witam!
Czy nazwisko Prasser można przetłumaczyć na "marnotrawca"? Jak może być jego etymologia?
Pozdrawiam, Marek
Gawroński_Zbigniew - 19-12-2015 - 20:26
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Kühlen/Kilen.
hania napisał:
Witam!

A co można powiedzieć o nazwisku Deyn spolszczonym na Deyniak/Dejniak. Moi przodkowie osiedlili się w okolicach Zelowa, ale skąd pochodzili?

pozdrawiam
Hania

Z tym nazwiskiem wcale tak prosto nie jest. Może mieć korzenie niemieckie, ale bardziej możliwe że jest polskie.

Po kolei.
Jeśli przyjąć etymologię odniemiecką to nazwisko pochodzi od imienia Degenhardt, które w skróceniach miało różniste formy. Samo imię znaczy: degan = der Krieger (Althochdeutsch) + harti = hart, stark, fest, entschlossen (Althochdeutsch) co równa się mniej więcej: "silny wojownik".

Nazwisko wcale jednak nie musi być niemieckie, a czysto polskie, albo rusińskie.

Deda, Deduła, Deja i podobne to określenie gwarowe na człowieka powolnego.
I drugie: Dejnak to zabijaka, kawał chłopa - jak widać koresponduje z Degenhardtem, chociaż pochodzi z kresów.

Jak jest w istocie? Nie wiem. Podałem ścieżki znaczeniowe.



-=-=-=
edit:

Wiśniowiecki_Marek napisał:
Witam!
Czy nazwisko Prasser można przetłumaczyć na "marnotrawca"? Jak może być jego etymologia?
Pozdrawiam, Marek


Przecież to nazwa .... KOLORU!!!!

Prasser = lauchgrün, lauchfarbiger = łososiowy mniej więcej. Oczywiście "Prasser" były kamienie takie różowatego koloru. Samo słowo pochodzi z greckiego πράσιος (prásinos) gdzie oznaczało to samo. Nie mogę rozszyfrować, bo moja wiedza za krótka jest, ale któryś kamień półszlachetny nazywał się tak samo.

Pozdrawiam pięknie.
jolfed - 19-12-2015 - 21:12
Temat postu:
jolfed napisał:
Witam,
w moim drzewku występują nazwiska: Beringer, Getter, Brade - czy są nazwiskami niemieckiego pochodzenia, co mogą znaczyć?

Pozdrawiam, Jola



Ponawiam prośbę o przybliżenie znaczenia i pochodzenia nazwisk: Beringer, Getter, Brade.

Pozdrawiam, Jola
PawełJerzy - 19-12-2015 - 22:11
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Kühlen/Kilen.
Gawroński_Zbigniew napisał:
PawełJerzy napisał:
Witam,
a co Państwo mogliby powiedzieć na temat nazwiska Klüglich? Za wszelkie informacje z góry dziękuje.

Pozdrawiam - Paweł


Wszystko zaczęło się od 3 słów:
1. kluoc, klüec, klūc = fein, zierlich, zart, schmuck, hübsch, stattlich, tapfer, höfisch, geistig gewandt, geschickt, klug, weise, verständig, schlau, listig, üppig, fröhlich, munter, weichlich, schwach, schwierig = m.in: delikatny, dworski, sprytny, mądry, inteligentny, radosny - - wszystkie wyżej.
2. kluocheit, klūcheit, klüecheit, klucket = Feinheit, List, Kniff, Kunststück, Zierlichkeit, feines Benehmen, Benehmen, Anstand, Klugheit, Verstand, Verständigkeit, Geschicklichkeit, Weltklugheit, Weltkenntnis, Kunstgeschick, Vorsicht, Schlauheit, Weichlichkeit = m.in.: elegancja, dobre maniery, przyzwoitość, roztropność itp.
3. kluoclīche, klūclīche, klüeclīche = zart, klein, schön, zierlich, fein, klug, geschickt, flink, höflich, vorsichtig = m.in.: delikatny, mądry, uprzejmy i inne.

Co zatem znaczy nazwisko? Proszę sobie wybrać. Potencjalnie każde słowo wchodzi w rachubę. Smile Przyznam, że pierwsze skojarzenie jakie mi przyszło do głowy brzmi: "zaczypisty", "fajowy" . Cool Laughing Popularne słowniki tłumaczą nazwisko jednym słowem: "sprytny".
Pozdrawiam pięknie.


Panie Zbigniewie pięknie dziękuje za odpowiedź. Dzięki Panu nawet poznałem nowe polskie słówko "zaczypisty" Laughing - na naukę nigdy nie jest za późno Mr. Green.

Serdecznie pozdrawiam - Paweł.
Gawroński_Zbigniew - 19-12-2015 - 22:22
Temat postu:
jolfed napisał:
jolfed napisał:
Witam,
w moim drzewku występują nazwiska: Beringer, Getter, Brade - czy są nazwiskami niemieckiego pochodzenia, co mogą znaczyć?

Pozdrawiam, Jola



Ponawiam prośbę o przybliżenie znaczenia i pochodzenia nazwisk: Beringer, Getter, Brade.

Pozdrawiam, Jola


Nazwisko Beringer. Wklejam cytat z książki na jego temat:
Cytat:

BER, BERN : germ. beran (w złożeniach Bera-) > stwniem. bёro ‘niedźwiedź', pojawia się w nazwach osobowych, także w formie rozszerzonej Bernu
(temat na u), skąd st.zach.nord. bjørn, st.ang. beorn, także w znaczeniu ‘bohater, książę'. Ten z kolei może poprzez samogłoskę wstawną zostać dalej rozszerzony do postaci Berana, Berina, skąd w dalszym rozwoju formy Beran-,
Berin-; Bera-, Beri-, Biri-, Bern- w członie pierwszym i. zł. i -bern w członie
drugim(...)
Warianty członów i. zł.: l. BER - kontynuacja stwniem. bёro ewentualnie
form skróconych z Beran-, Berin-; 2. BIR [bla,bla bla bla] (...)
(...) [i najważniejsze]
A. I. 1. (Berwin); 2. Birwan; 4. Beringerius, Berengarius; 5. Bernard,
Bernart, Bernhard, Bernahardus, Berntridus (! pro Bernfridus); 6. Birnat;
7. Barnard, Barnat (-at < -hart, rzadziej -watt, Gott 172).
II. 1. Herber, Renber, ten sam Ronber (!) « Raginber), Ruber « Hruod-
ber); Weisber.
III. 3. Bar, Barlin, Parlin; 5. Berninius.
IV. 1. Ber, Bero (= Ber); 3. Bar, Baro (= Ber).
B. I. 1. (Bierołt), Bierwołt, Bierwałt, Browałd (?) « Berowald); 2. Birołt;
3. Barołt; 5. Biernart-ek, Biernat, Biernata fem., Biern-acz; - Biernat-ow
adi., Biernat-owa fem., Biernat-owic(z), Biernart-owic, Biernat-owi+ęta, Biar-
nat-ow adi.; 8. Bengierz « Berin-ger).
III. 1. Perl-ik « Berli, Berle < Bero Brech I 104); 3. Bar-aj; - Bar-ow
adi.; 5. Bern-a, Bern-asz, Bern-isz, Bern-ast, Biern, Biern-ast, Biern-ek,
Biern-ko; - Bernk-ow; 7. Barn-ast, Barn-asz, Barn-usz, Barn-ut; - Barnk-
-owo; 8. Benwa; - Benw-ic; 9. Banwa « Benw-, Banw- < Beranw-).


Jak widać od nordyckiego bohater, którego ubrano w słowo „niedźwiedź” powstało fafdzeisiąt nazwisk, w tym to, o którym było pytanie.

Źródło to oczywiście Zygmunt Klimek „Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego”.
-=-=-=
Getter to najprościej byłoby: giser, odlewnik. Tu etymologia się kończy pozornie, ponieważ to wcale nie musi być giser, a samo słowo to dosłownie worek i może oznaczać np. łączenie, splatanie w tkaninie, wykuwanie miecza, ale też: razem, towarzysz. To znaczy: ja przy tym nazwisku wymiękam. Mało wiedzy.
-==-=
Najlepszym tłumaczeniem nazwiska Brade byłby chyba Hiob*. Czasownik brādem, bradem, brāden oznacza bowiem być udręczonym i kilkanaście pokrewnych: wymizerowanym, lichym, zmarnowanym, zasuszonym itp.
Drugie ewentualne znaczenie to czasownik: brādemen = suszyć, odparowywać i podobne.

* udręki jakie przeżywał Hiob w starych przekładach na niemiecki są właśnie kilkakroć określane są słowami brādem, bradem, brāden.


Źródła: jak zwykle u mnie tj. wspomniany Klimek, posprawdzane wszystkie dostępne i Koebler.
Pozdrawiam pięknie.
ROMAN_B - 20-12-2015 - 16:47
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Beringer.
Witam.

Jolu, Beringer, to nazwisko o rodowodzie niemieckim. Jest też bardzo starym nazwiskiem, którego korzenie sięgają wczesnego średniowiecza. Od naturalnych potomków lub potomków z małżeństw morganatycznych Askańczyków, pochodzi wiele niemieckich rodów arystokratycznych ( np. von Bähringen, von Anhalt, von Waldersee, von Reina, von Beringer, von Berenhorst, von Westarp, von Sachsen, Rutenkrantz, von Rautenkrantz, Rautenstein ). Niestety na niemieckich stronach nie znalazłem etymologii nazwiska Beringer. Natomiast na francuskich stronach genealogicznych znalazłem dwie etymologie nazwiska Beringer. Obie definicje mówią, że jest to nazwisko pochodzenia niemieckiego i powstało od nazwiska Beringari ( berin = ours + gari = lance ) > [ berin = niedźwiedź + gari = włócznia, lanca ]. Niestety nie znam francuskiego a internetowe tłumacze dziwnie tłumaczą. Proponuję Ci abyś poprosiła kogoś ( np. na forum ) o przetłumaczenie poniżej zamieszczonych etymologii.

Étymologie du nom de famille Beringer

Origine: beringer est un nom de famille du midi, represente la forme de berangerderive du nom de personne d'origine germanique beringari, issu de la racine ber qui signifie ourset gari qui signifie lance, ancien surnom de guerrier devenu patronyme.

Bringer Patronyme porté surtout en Lozère et en Haute-Loire. C'est une contraction de Béringer, nom de personne d'origine germanique, Beringari ( berin = ours + gari = lance ). Variante : Bringier.

Pozdrawiam – Roman.

http://herbypolskie.strefa.pl/OTHER_gen/_INDEX_eu.htm
http://www.genealogie.com/nom-de-famille/BERINGER.html
Wiśniowiecki_Marek - 20-12-2015 - 17:27
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Kühlen/Kilen.
-=-=-=
edit:

Wiśniowiecki_Marek napisał:
Witam!
Czy nazwisko Prasser można przetłumaczyć na "marnotrawca"? Jak może być jego etymologia?
Pozdrawiam, Marek


Przecież to nazwa .... KOLORU!!!!

Prasser = lauchgrün, lauchfarbiger = łososiowy mniej więcej. Oczywiście "Prasser" były kamienie takie różowatego koloru. Samo słowo pochodzi z greckiego πράσιος (prásinos) gdzie oznaczało to samo. Nie mogę rozszyfrować, bo moja wiedza za krótka jest, ale któryś kamień półszlachetny nazywał się tak samo.

Pozdrawiam pięknie.[/quote]

Tego się nie spodziewałem, usiłowałem przetłumaczyć dosłownie wg słownika Kaliny, teże podaje jako hulaka, marnotrawca.A oboczność Praljert? Cóż może znaczyć?
Pozdrawiam, Marek.
ROMAN_B - 20-12-2015 - 20:20
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Kühlen, Kilen.
Witam.

Nazwisko Kühlen. Apelatyw kühlen to czasownik, który po polsku znaczy tyle co: ochłodzić, schłodzić, mrozić, schładzać, ochładzać, chłodny. Kühl to przymiotnik, który po polsku oznacza chłodny, cierpki, zimny. Może niemieckie nazwisko Kühlen odpowiada polskiemu nazwisku Zimny, Chłodny. Kühlen = Kühl = Chłodny ( Zimny ). Może też znaczyć opanowany.
Der Name Kühl, Küle, Kullen bezieht sich auf die Wohnstätte und analog auf das norddeutsche Kuhl oder Kuhlmann (an einer Kuhle). „Kul“ ist auch eine alte Gewässer- und Geländebezeichnung – według niemieckich etymologów.

Pozdrawiam – Roman.
jolfed - 20-12-2015 - 21:30
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Kühlen, Kilen.
Zbigniewie i Romanie, bardzo dziękuję za wszystkie informacje.

Pozdrawiam, Jola
asmolenska - 22-12-2015 - 20:48
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Kühlen, Kilen.
Witam!
Interesuje mnie pochodzenie nazwiska Kus-Kuss . Występuje ono w moim drzewie po 1850 r . Jak podają MIkrokrewni" osób o tym nazwisku w Polsce zamieszkuje bardzo mało około 100 i w zdecydowanej większości na Mazowszu.

Z najpiękniejszymi życzeniami Świąt Bożonarodzeniowych ślę pozdrowienia
Anna
chołoniewski - 22-12-2015 - 21:45
Temat postu:
Witam
Moi przodkowie jako koloniści przybyli na przełomie XVIII-XIX wieku Galicji okolice Drohobycza -Turki .Mieli ma nazwisko Dahl ,z przekazów rodzinnych wynika że pochodzili z Dani .Czy rzeczywiście stamtąd pochodzili, czy raczej z terenów Niemiec?
ROMAN_B - 22-12-2015 - 23:51
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Kus - Kuss.
Witam.

Anno, dziękuję za życzenia świąteczne.

Pytasz o pochodzenie nazwiska Kus – Kuss. Nazwiska te mogą być różnego pochodzenia:
1. nazwisko pochodzenia łemkowskiego;
2. nazwisko pochodzenia polskiego;
3. nazwisko pochodzenia niemieckiego.

Nazwisko Kuss może pochodzić od niemieckiego apelatywu kuss, który po polsku oznacza pocałunek. Może też pochodzić od niemieckiego apelatywu küssen – całować, pocałować, ucałować.

Nazwisko Kuss / Kus może pochodzić od polskiej podstawy kus: staropolskie kusy – krótki; staropolskie kus – kęs, kusić, niekiedy od nazwy osobowej Kusz >Jakusz > Jakób.

Kus ( кус ) – po łemkowski znaczy ‘trochę’.
[ Ні, аны кус - Ni, any kus - Nie, ani trochę ] > kus = trochę.

Powyżej zamieszczone etymologie są tylko moimi hipotezami, raczej są to tylko moje rozważania.

Życzę też wesołych świąt. Pozdrawiam – Roman.


Słownik języka polskiego ( tak zwany warszawski );
Słownik języka polskiego PWN pod red. Doroszewskiego;
Słownik niemiecko – polski
http://www.mokrzyccy.pl/info_pliki/nazwiska_polskie.htm
http://www.bartne.hol.es/rozmovnyk.html
http://www.beskid-niski.pl/index.php?po ... yk/lekcja2
Gawroński_Zbigniew - 22-12-2015 - 23:52
Temat postu:
Cytat:
DAL : 1. germ. pnia DALA zachowanego w st.ang. deall (sławny, dumny'
od czego też stwniem. hipokor. Tal(l)o, nniem. Dahl, Thal Fm 399. Do te-
go objaśnienia nawiązuje też Gott 223, który w cytowanym materiale ma
też formy hipokorystyczne Dahlke, Telke;

2. niektórzy autorzy odnoszą
człon i. zł. DAL do przedgerm. dhalo (kwitnący, świeży, wesoły' Kauf 90;

3. Kauf 90 uważa, że pochodzenie tego członu jest niejasne. Proponuje
wobec tego objaśnienie DAL < DAG-AL albo DAD-AL (ściągnięcie), gdzie -l-
jest zachfrank. rozszerzeniem wymienionych członów i. zł. W związku z tą
etymologią por. człon i. zł. DAG. Drugi z wymienionych przez Kauf człon
i. zł. DAD (: stsas. dad, stwniem. tat (czyn, dzieło' Kauf 8Cool. Zmiana d- > t-
na skutek wzmocnienia wymowy nagłosowego d. Zmiana a > o w formie
Dolbricus to właściwość dial. wschśrniem., gdzie aL > oL, Gott 151, Wikt 57,
Kst 5, Szulc 136;

4. co do formy hipokorystycznej Talk Brech I 265 wymienia
pochodzącą z XIV w. n. os. Dalk, wiążąc ją z nie znanym skądinąd zna-
czeniem (niezdara'.
A. I. Dalbert, (Dolbert), Dolbricus, Dalwin.
III. Talk « Tal-iko).
B. I. - Dalbert-owic.
III. Tal-ka.




Myślę że wszystko jasno profesor Klimek wyłożył. Co do miejsca. Nie mam pojęcia i wątpię, czy ktokolwiek w tym pomoże.

Jeszcze pogrzebię w słownikach starogermańskiego....
W cytowanym tekście Klimka pojawia się źródłosłów Tal(l)o. To dobrze nam znana kawka, taki mały czarny wesoły, rozkrzyczany ptak. Jako żywo aluzja do znaczenia nazwiska.

No cóż. Do pytającego należy decyzja czy ta forma i zakres odpowiedzi uzna za wystarczający.

Pozdrawiam pięknie.
JarekK - 23-12-2015 - 07:32
Temat postu:
Czy o nazwisku Daum tez coś się znajdzie? Z góry dziękuję Smile
ahavita - 23-12-2015 - 08:45
Temat postu:
Gawroński_Zbigniew napisał:
Cytat:
DAL : 1. germ. pnia DALA zachowanego w st.ang. deall (sławny, dumny'
od czego też stwniem. hipokor. Tal(l)o, nniem. Dahl, Thal Fm 399. Do te-
go objaśnienia nawiązuje też Gott 223, który w cytowanym materiale ma
też formy hipokorystyczne Dahlke, Telke;

2. niektórzy autorzy odnoszą
człon i. zł. DAL do przedgerm. dhalo (kwitnący, świeży, wesoły' Kauf 90;

3. Kauf 90 uważa, że pochodzenie tego członu jest niejasne. Proponuje
wobec tego objaśnienie DAL < DAG-AL albo DAD-AL (ściągnięcie), gdzie -l-
jest zachfrank. rozszerzeniem wymienionych członów i. zł. W związku z tą
etymologią por. człon i. zł. DAG. Drugi z wymienionych przez Kauf człon
i. zł. DAD (: stsas. dad, stwniem. tat (czyn, dzieło' Kauf 8Cool. Zmiana d- > t-
na skutek wzmocnienia wymowy nagłosowego d. Zmiana a > o w formie
Dolbricus to właściwość dial. wschśrniem., gdzie aL > oL, Gott 151, Wikt 57,
Kst 5, Szulc 136;

4. co do formy hipokorystycznej Talk Brech I 265 wymienia
pochodzącą z XIV w. n. os. Dalk, wiążąc ją z nie znanym skądinąd zna-
czeniem (niezdara'.
A. I. Dalbert, (Dolbert), Dolbricus, Dalwin.
III. Talk « Tal-iko).
B. I. - Dalbert-owic.
III. Tal-ka.




Myślę że wszystko jasno profesor Klimek wyłożył. Co do miejsca. Nie mam pojęcia i wątpię, czy ktokolwiek w tym pomoże.

Jeszcze pogrzebię w słownikach starogermańskiego....
W cytowanym tekście Klimka pojawia się źródłosłów Tal(l)o. To dobrze nam znana kawka, taki mały czarny wesoły, rozkrzyczany ptak. Jako żywo aluzja do znaczenia nazwiska.

No cóż. Do pytającego należy decyzja czy ta forma i zakres odpowiedzi uzna za wystarczający.

Pozdrawiam pięknie.
ja tylko dodam od siebie,że nazwisko Dahl występuje w Skandynawii,jest inną wersją zapisu słowa "dal", co oznacza dolinę. Pozdrawiam,Aśka
ROMAN_B - 23-12-2015 - 11:02
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Dahl.
Witam.

Faktycznie, jak napisała Aśka, nazwisko Dahl występuje w Skandynawii, w szczególności w Danii. Nazwiska Dahl, Dall, Daell, Dalh są inną formą nazwiska Dal. Różne formy nazwiska Dal wynikały z nieustalonych zasad ortograficznych w Danii. Taki stan trwał gdzieś do 1892 roku, po 1900 roku ortografia ( pisownia ) w Danii została jednoznacznie ustalona i nazwiska posiadały jednakową formę.
Zatem, nazwisko Dahl powstało od duńskiego apelatywu dahl [ dal ], który znaczy tyle co „dolina”.
Nazwisko Dahl można też spotkać na obszarach niemieckojęzycznych.

Pozdrawiam – Roman.


http://kyhnklanen.dk/frakiontilkyhn.htm
Gawroński_Zbigniew - 23-12-2015 - 12:18
Temat postu:
JarekK napisał:
Czy o nazwisku Daum tez coś się znajdzie? Z góry dziękuję Smile


"Duży kawałek pola", (daue) albo "kciuk" (düme, daume) to właśnie znaczy.

Podstawa 'dau' jest jednak bardzo stara i kilkaset lat temu oznaczała "prawo zwyczajowe, obyczaj". W ten sposób w streszczeniu wywodzi nazwiska z tej grupy profesor Klimek.

Ja osobiście uważam, że etymologia może być prostsza. Tau/dau to po prostu rosa.
JarekK - 23-12-2015 - 12:19
Temat postu:
Gawroński_Zbigniew napisał:
JarekK napisał:
Czy o nazwisku Daum tez coś się znajdzie? Z góry dziękuję Smile


"Duży kawałek pola", (daue) albo "kciuk" (düme, daume) to właśnie znaczy.

Podstawa 'dau' jest jednak bardzo stara i kilkaset lat temu oznaczała "prawo zwyczajowe, obyczaj". W ten sposób w streszczeniu wywodzi nazwiska z tej grupy profesor Klimek.

Ja osobiście uważam, że etymologia może być prostsza. Tau/dau to po prostu rosa.

dziękuje Smile
marko200 - 23-12-2015 - 12:28
Temat postu:
moje nazwiska w rodzinie to Mayer, Kaglik, Smal
Gawroński_Zbigniew - 23-12-2015 - 21:58
Temat postu:
Mayer, Meier i podobne to łaciński Sequestrator, a polski zarządzający cudzym dobrem, dzierżawca.

Możliwa byłaby też etymologia od nazwy miesiąca maj. Tak, tak - po niemiecku: tako sugeruje prof Klimek.

-=-=
Smal to chyba jest piastowskie nazwisko. Klimek sugeruje, że nazwiska z tej grupy, podobne do Smal mogą pochodzić od miejscowości Smolna k/ Oleśnicy. Oczywiście potem i nazwisko i miejscowość się zgermanizowała do postaci: Nieder-Schmollen, a nazwisko do postaci Schmall, Schmoll i podobnych.

-=-=
Kaglik. Niestety nazwiska Kaglik sensownie nie potrafię zinterpretować. Wygląda mi to na pachnącą Śląskiem oboczność Kegel/Kagel i charakterystyczne dla Śląska zdrobnienie Kagel/Kaglik. Gdyby tak było to nazwisko jest co do etymologii proste i oznacza: "człowiek trudny w obejściu, mruk". Jest to jednak jedynie spekulacja w odróżnieniu od poprzednich, które jednoznacznie tęgie głowy tak zinterpretowały.

Pozdrawiam pięknie.
ROMAN_B - 24-12-2015 - 00:22
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Kaglik.
Witam.

Nazwisko Kaglik. Moim zdaniem nazwisko Kaglik jest polską formą niemieckiego nazwiska Kagel. Zatem nazwisko Kaglik pochodzi od niemieckiej nazwy osobowej Kagel.
Niemiecka nazwa osobowa Kagel według mnie pochodzi od nazwy miejscowości Kagel.
Der Ort Kagel ist Teil der Gemeinde Grünheide im brandenburgischen Landkreis Oder-Spree. Der Ortsname entwickelte sich aus Kogele, Kagula und Cagell im 17. Jahrhundert schließlich zu Kagel.
Wieś Kagel pierwotnie nazywała się Kogele. Następnie nosiła nazwy Kagula i Cagell, a w XVII wieku przyjęła nazwę Kagel.
Nie wiem, nie sprawdzałem dokładnie ile miejscowości o nazwie Kagel istnieje dzisiaj w Niemczech.
Oczywiście jest to tylko moja hipoteza o pochodzeniu nazwiska Kaglik. Zapewne istnieją prawdopodobnie inne etymologie tego nazwiska – ja proponuję powyżej zamieszczoną etymologię.

Pozdrawiam – Roman.

https://de.wikipedia.org/wiki/Kagel_(Gr%C3%BCnheide)
http://www.kagel.info/index.htm
asmolenska - 30-12-2015 - 21:57
Temat postu:
Gawroński_Zbigniew napisał:
"Pachnie" mi to nazwisko winem owocowym, które po starojakośtamniemiecku nazywało się "lit". To mogło by sugerować znaczenie w kierunku "winiarz". Ewentualnie pachnie mi oberżystą (od: līthūs = oberża). To są jednak na chwilę obecną jedynie szpekulacyje. Smile Dokładniej wypowiem się późnym wieczorem.

-=-=-=
edit:
Witam! pozwolę sobie jeszcze raz wrócić do nazwiska Litner.
Znalazłam dokumenty dotyczące tej rodziny z wcześniejszego okresu. W tych dokumentach nazwisko to brzmi Linthner. Czy w związku z tym inna będzie jego interpretacja?
Serdecznie pozdrawiam
Anna
Jako takiego nazwiska Litner, Lithner nie znalazłem nigdzie sensownie rozebranego na kawałki. Z pewnością jest niesamowicie stare. Najstarsze jego zapiski są datowane na 9 wiek – jego początek na terenie dzisiejszej Austrii.

Podstawa Lit... jest związana z winem, produkcją wina owocowego, wyszynkiem i niektóre słowniki wprost tłumaczą kilkanaście „litneropodobnych” słów jako (łc.)„tabernarius” = karczmarz. Kilka jest przetłumaczonych jako sama karczma: (łc.)„deversorium” Samo słowo ‘lit’ jednak oznacza tyle co kołek, zatyczka, „palczak" = drewniany gwóźdź, szpunt.
Źródło główne: Köbler, Gerhard, Mittelhochdeutsches Wörterbuch
Sprawdzone w Berezie, Rymucie, Klimku: nigdzie nie ma.

ROMAN_B - 01-01-2016 - 23:54
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Lintner - Linthner.
Witam.

Anno napisałaś: „Witam! pozwolę sobie jeszcze raz wrócić do nazwiska Litner.
Znalazłam dokumenty dotyczące tej rodziny z wcześniejszego okresu. W tych dokumentach nazwisko to brzmi Linthner. Czy w związku z tym inna będzie jego interpretacja?”

Nazwisko Linthner lub Lintner może być wywodzone od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu „lint”, który oznacza: łagodny, lekki, delikatny, gładki albo ze staro-wysoko-niemieckiego apelatywu „lindi”, który znaczy: giętki, miękki, łagodny, przyjazny.

Niemniej jednak z uwagi na przyrostek –er znajdujący się w nazwisku Linthner - Lintner ( Linthn+er lub Lintn+er ) jego pochodzenie może być inne. Przyrostek –er w niemieckich nazwach osobowych tworzy nazwiska oznaczające mieszkańca jakieś miejscowości. Ten sam przyrostek tworzy przymiotniki od nazw miejscowości, krajów i kontynentów ( rzeczownik + -er ). Wynika z tego, że nazwisko Linthner - Lintner jest nazwiskiem odprzymiotnikowym, które powstało od nazwy jakieś miejscowości i oznacza osobą mieszkającą lub pochodzącą z danej miejscowości. Za takim rozumieniem przedmiotowego nazwiska przemawia interpretacja czeskiego etymologa Josefa Beneša, który uważa, że czeskie nazwisko Lipový powstało od niemieckiego nazwiska Lintner ( Lipový = Lintner ) Czeski apelatyw Lipový można przetłumaczyć jako Lipowy, Lipowski, Lipa. Lipa po niemiecku to linde. Zatem, głoska ‘d’ przeszła w głoskę ‘t’ i z pierwotnego nazwiska Lindner powstało wtórne nazwisko Lintner / Linthner.
Zatem, można przyjąć, że nazwisko Lindner powstało od niemieckiej nazwy osobowej Lindner, która powstała od takich miejscowości jak: Linde, Linden, Lindem. Polskim odpowiednikiem tych miejscowości mogą być takie miejscowości jak: Lipowo, Lipnice, Lipniewo itd. Nazwisko Lindner częściej występowało na terenie Niemiec Wschodnich, w pozostałej części Niemiec występowały formy Linder i Linderer ( za prof. Alina Naruszewicz-Duchlińska ).
Jako ciekawostkę dotyczącą nazwiska Lindner podam informację za Janem Siwik, który mówi: „(…) Lindner herbu własnego ( czyli herbu Lindner ), odnoga polska rodu niemieckiego znalazła się na Pomorzu i w woj. mazowieckim, i jako pierwsza adnotacja o istnieniu tej rodziny w Rzeczypospolitej, jest rok 1773. (…).” Jak podaje J. Siwik informacja ta pochodzi z Encyklopedii nazwisk i przydomków szlacheckich.

Jest jeszcze jedna możliwość pochodzenia nazwiska Linthner lub Lintner. Może ono pochodzić z terenu Belgii? Dlaczego z Belgii? Belgii używany jest język flamandzki a w Holandii język holenderski a oba te języki stanowią język niderlandzki. Niderlandzki jest zaliczany do języków dolnoniemieckich. Na Belgijskiej stronie poświęconej etymologii nazwisk belgijskich znalazłem ciekawą informację dotyczącą nazwiska Lintner i Lindner. Pod nazwiskiem Lintner jest napisane „Lintner zie Lindner” – Lintner patrz Lindner. Oznacza to, ze nazwisko Lintner jest równe nazwisku Lindner ( Lintner = Lindner ). Pod nazwiskiem Lindner widnieje zapis: „Lintner: Var. van Linder < PlN Linden. 1370 Hans der Lindner = 1377 H. Linder, Ulm (BRECH.).”. Po niderlandzku linden ( linde ) znaczy lipa.

W Belgii w regionie flamandzkim, w prowincji Antwerpia znajduje się miasto Lint. Apelatyw „lint” w języku niderlandzkim znaczy: wstążka, wstęga, taśma, tasiemka. Zatem, prawdopodobnym jest, że nazwisko Lintner może pochodzić od nazwy miejscowej Lint i oznacza osobę urodzoną, mieszkającą lub pochodzącą z miasta Lint. Takie pochodzenie nazwiska wydaje się mało prawdopodobne ale należy też brać pod uwagę taką możliwość.

Anno, powyżej zamieszczone informacje dotyczące prawdopodobnych etymologii nazwiska Lintner / Linthner są tylko moimi rozważaniami albo hipotezami o ewentualnym pochodzeniu tego nazwiska, które oparłem o dane zawarte w poniżej zamieszczonych źródłach.

Pozdrawiam – Roman.

Ps.

Nazwisko Litner prawdopodobnie powstało na skutek uproszczenia grupy spółgłosek od nazwiska Lintner < Linthner a te od Lindner – to też moja hipoteza.


Źródła:
Kaufmann H.: Untersuchungen zu altdeutschen Rufnamen; München 1965.
http://kultura.zpravy.idnes.cz/gottwald ... ratura_ond
https://www.google.pl/search?q=Lipov%C3 ... D7oQsAQIIQ
http://www.genezanazwisk.pl/content/lindner
https://pl.wikipedia.org/wiki/Język_dolnoniemiecki
https://pl.wikipedia.org/wiki/Język_niderlandzki
http://inne-jezyki.amu.edu.pl/Frontend/ ... Details/16
https://www.google.pl/maps/place/Lint,+ ... 2ae39a31e9
http://belgian-surnames-origin-meaning. ... ex-13.html
historyk11 - 06-01-2016 - 11:31
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Lintner - Linthner.
Witam, proszę o sprawdzenie nazwiska KNECHT.
Z góry dziękuje.

Pozdrawiam, Andrzej
ROMAN_B - 06-01-2016 - 14:40
Temat postu: Nazwisko Knecht.
Witam.

W historycznym znaczeniu, w dawnym wojsku niemieckim, knecht to: żołnierz ( piechoty ) pieszy, piechur.
Dawniej w Niemczech knecht oznaczał człowieka wykonującego różne posługi.
W dawnych Niemczech knecht to: parobek, pachołek, sługus, pomocnik albo pachoł.
W pogardliwym znaczeniu knecht oznacza człowieka wysługującego się komuś.
Knecht to też w żeglarstwie niski słupek z drewna, kamienia, betonu lub żelaza, który służy do nakładania na niego cum; poler, pachołek.
Knecht obecnie w Niemczech też oznacza słupek ostrzegawczy ustawiany na drodze.

Knecht of old German origin means in general a male "servant", and can refer to a servant of a sovereignty such as a mercenary foot soldier (see Landsknecht) or the classic farm servant (Bauernknecht); the female equivalent in old German is "Magd" ( Maid ). Etymologically, it is the cognate of English "knight".

Moim zdaniem nazwisko Knecht pochodzi od niemieckiej nazwy osobowej Knecht, a ta od apelatywu knecht. Znaczenie pojęciowe apelatywu knecht opisałem powyżej.

Pozdrawiam – Roman.

Źródła:
Słownik języka polskiego PWN,
Słownik wyrazów obcych,
Słownik niemiecko – polski,
https://en.wikipedia.org/wiki/Knecht
historyk11 - 06-01-2016 - 15:15
Temat postu: Nazwisko Knecht.
Bardzo Dziękuję Romanie za udzielenie informacji.

Pozdrawiam, Andrzej
Gawroński_Zbigniew - 06-01-2016 - 18:59
Temat postu:
Wszystkie znaczenia apelatywu są następujące: Knecht, Knappe, Junge, Knabe, Jüngling, Junggeselle, Geselle, Mann, Kerl, Bursche, Lehrling, Diener, Fußsoldat, Trossknecht, Krieger, Held, Bergknappe. Wszystkie są mniej lub bardziej wiernym tłumaczniem trzech łacińskich słów: famulus = sługa wierny (ten z przypowieści o talentach), servus = sługa (taki zwykły w potocznym po polsku rozumieniu słowa) i vernula = dosłownie "niewolniczek" tzn. mniej więcej poddany.

Z nazwiskiem Knecht jest jednak pewien kłopot. To wszystko co napisał pan powyżej to oczywiście prawda. Prawda, gdyby nie było jeszcze pruskiego i tylko pruskiego idiomu. W Prusach bowiem słowo to miało nieco inne znaczenie. Tam knecht to po prostu rolnik pracujący na gospodarstwie czynszowym.
mwkmoch - 21-01-2016 - 20:44
Temat postu:
Szanowni Państwo,
genealogią rodziny zajmuję się od niedawna. Sugerowano mi, że moje nazwisko KMOCH jest pochodzenia niemieckiego. Czy to możliwe? Będę wdzięczna za wytłumaczenie.
Z góry dziękuję i pozdrawiam
Maria Weronika Kmoch
Gawroński_Zbigniew - 21-01-2016 - 22:29
Temat postu:
Zacznę od tego, że nazwisko jest bardzo stare. Pojawiło się po raz pierwszy w zapisach w roku 1432 w treści następującej: >>>Dominik
Kmoch de Dambno ortulanus
<<< - co znaczy: Dominik Kmoch z Dębna ogrodnik.

Do dziś jeszcze funkcjonuje słowo 'kumoszka'. Jest przysłowie "kmoch kumosi gorzałeczkę nosi". Kum, kmoch to ojciec chrzestny dla matki chrzestnej.
Smile
Zapewne od pierwotnego powstało znaczenie drugie słowa: 'honorowe miejsce dla gościa w domu'.

W starszych niemieckich nie ma ani jednego słowa zaczynającego się od zbitki liter 'km...' Wink
Ewka1234 - 21-01-2016 - 23:50
Temat postu:
Cześć, Co do nazwiska Kus/Kuss, pochodzi od imienia Jakub=Jakusz=Kusz. Typowo polska forma imienia, często występuje w średniowiecznych księgach sądowych, występowanie nazwiska na Mazowszu wzmacnia to wyjaśnienie.
Pozdrawiam
Ewka
Szuwar - 22-01-2016 - 08:32
Temat postu:
Witam

Nazwisko utworzone od podstawy Kus - można wywodzić od staropolskiego kusy ‘krótki’ , kus ‘kęs’ ,kusić,. nazwy osobowej Kusz < Jakusz < Jakub .Nazwisko można wywodzić także od kuszyk (zakładając, że zaszło tu przejście sz > s, stanowiące jeden z elementów tzw. mazurzenia) ‘naczynie do napoju, kubek, czasza, czara. Puchar, czerpak’ „Lubom ci był i trochę popił, bom wypił trzy kuszyki śrebrne” cyt. za tzw. Słownikiem warszawskim, t. II

w/g opracowań Aliny Naruszewicz-Duchlińskiej - profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego

Pozdrawiam
megimg - 22-01-2016 - 09:43
Temat postu:
Witam,
bardzo proszę o pomoc w kwestii pochodzenia nazwiska GETLICH/GIETLICH. Przodkowie pochodzą prawdopodobnie z Oławy, a było to wtedy Królestwo Prus, nazwisko brzmienie ma niemieckie, więc mam nadzieję, że na forum uzyskam pomoc. Bardzo dziękuję.
Pozdrawiam.
Małgosia
Gawroński_Zbigniew - 22-01-2016 - 23:12
Temat postu:
Getlich = gotelich, götelich, gotlich, götlich (mhd) = von Gott ausgehend, sich auf Gott beziehend, göttlich, gottgefällig, heilig, gottselig, gottesfürchtig = pobożny, święty, bogobojny, odwołujący się do Boga i tak mniej więcej.

Jest to jedno z najmniej tysiąca nazwisk "Goczałkopodobnych to znaczy powstałych od imienia męskiego Goczałka. Goczałka to jest święty kościoła katolickiego - męczennik ukatrupiony w 1066 roku na Pomorzu, był księciem pomorskim. Sprawa jest dość trudna, ponieważ imię Goczałka jest spolonizowaną wtórnie wersją łacińskiego Godesclaus = "Boży sługa" mniej więcej, ale aż się chce wprost wypowiedzieć właściwe słowiańskie imię zlatynizowane pierwotnie. To Godzisław czyli "ten, który czyni sławę, gotujący sławę".

(Te goczałkopodobne nazwiska to "wszystkie" z Got- na początku, pochodzące gdzieś z Polski, a nie przybyłe do nas z osadnikami z głębokich Niemiec, bo jeśli np z Pomorza Przedniego czy Brandenburgii, czy jak tutaj z Prus, to też od Goczałki pochodzą.)
cyganmokotow - 23-01-2016 - 00:20
Temat postu:
jAKIE JEST ZNACZENIE NAZWISKA Hemkie vel Hymka w najstarszych odnalezionych metrykach z początku XIX wieku występują moi przodkowie pod nazwiskami Emka , Emkie Empkowski.Czy są to nazwiska niemieckie??
Pozdrawiam Michał
ROMAN_B - 23-01-2016 - 12:47
Temat postu:
Witam.

[ Hemkie ], Hemka - od niemieckiej nazwy osobowej Hem, ta od imion na Heim- .

Hymka - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Emka - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja.

[ Emkie ], Emke - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja

Michale, powyżej zamieszczone etymologie nazwisk podałem za etymologiami opracowanymi przez Panią Ewę Szczodruch na portalu Genealogia Stankiewicze z przyjaciółmi.

Pozdrawiam – Roman.
megimg - 23-01-2016 - 17:10
Temat postu:
Zbyszku, bardzo dziękuję za wspaniałe informacje o nazwisku GETLICH.
serdecznie pozdrawiam Małgosia
mwkmoch - 23-01-2016 - 18:07
Temat postu:
Gawroński_Zbigniew napisał:
Zacznę od tego, że nazwisko jest bardzo stare. Pojawiło się po raz pierwszy w zapisach w roku 1432 w treści następującej: >>>Dominik
Kmoch de Dambno ortulanus
<<< - co znaczy: Dominik Kmoch z Dębna ogrodnik.

Do dziś jeszcze funkcjonuje słowo 'kumoszka'. Jest przysłowie "kmoch kumosi gorzałeczkę nosi". Kum, kmoch to ojciec chrzestny dla matki chrzestnej.
Smile
Zapewne od pierwotnego powstało znaczenie drugie słowa: 'honorowe miejsce dla gościa w domu'.

W starszych niemieckich nie ma ani jednego słowa zaczynającego się od zbitki liter 'km...' Wink


Dziękuję za odpowiedź. Z jakiego żródła pochodzi ten zapis, o jakie Dębno chodzi? te w zachodniopomorskim?
Gawroński_Zbigniew - 23-01-2016 - 19:49
Temat postu:
Wszystkie cytaty co do wieku nazwisk przeze mnie podawane pochodzą z 7-tomowej quasi-encyklopedii Witolda Taszyckiego pt "Słownik staropolskich nazw osobowych". Wobec zainteresowania podaję dokładnie źródło do samodzielnego sprawdzenia:
>>> - Ksiegi przyjeć do prawa miejskiego w Krakowie. Libri iuris civilis Cracoviensis
1392-1506. Wyd. K. Kaczmarczyk. Wydawnictwa Archiwum Aktów Dawnych
Miasta Krakowa V. Kraków 1913, ss. XXIV + 560.
<<<<

Nie mam pojęcia o jakie Dębno może chodzić.
mwkmoch - 23-01-2016 - 19:51
Temat postu:
Gawroński_Zbigniew napisał:
Wszystkie cytaty co do wieku nazwisk przeze mnie podawane pochodzą z 7-tomowej quasi-encyklopedii Witolda Taszyckiego pt "Słownik staropolskich nazw osobowych". Wobec zainteresowania podaję dokładnie źródło do samodzielnego sprawdzenia:
>>> - Ksiegi przyjeć do prawa miejskiego w Krakowie. Libri iuris civilis Cracoviensis
1392-1506. Wyd. K. Kaczmarczyk. Wydawnictwa Archiwum Aktów Dawnych
Miasta Krakowa V. Kraków 1913, ss. XXIV + 560.
<<<<

Nie mam pojęcia o jakie Dębno może chodzić.


Dziękuję, sprawdzę. To dlatego, że mam historyczne "zboczenie zawodowe" Wink
Klewenhagen_malgorzata - 28-01-2016 - 19:07
Temat postu:
Serdecznie witam!!! Proszę o pomoc.
Moje rodowe nazwisko brzmi Klewenhagen.
Najstarszy wpis z akt metrykalnych to rok 1710 ślub Jacub Klewenhagen i Catharina Gustuwna miejscowość Krosninko, parafia Połajewo, pow Oborniki, Wielkopolska. W moim domu mówiono, że pochodzimy z chłopów holenderskich.
Obecnie w Polsce jest ok 100 osób o tym nazwisku, w USA ok 40 osób ( wszyscy to potomkowie emigracji z Wielkopolski- dawniej Germenii), w Niemczech ok 35 osób ( o nich nie wiem nic). Jakieś cztery lata temu w internecie spotkałam młodą utalentowaną skrzypaczkę z Norwegii o nazwisku pisanym dwuczłonowo Guro Kleven Hagen. Znajomi sprawdzali ks. Telefoniczną w Holandii, brak takiego nazwiska natomiast w Szwecji występuje nazwisko Lewenhagen ok 140 osób. To są moje spostrzeżenia.
Dziękuję za zainteresowanie się moją prośbą Pozdrawiam z Poznania Małgorzata zd Klewenhagen
ROMAN_B - 29-01-2016 - 02:14
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Klewenhagen - Klevenhagen.
Witam.

Nazwisko Klewenhagen / Klevenhagen na pierwszy rzut oka wygląda na niemieckie? Ale czy na pewno?

Małgorzato, w swoim poście napisałaś: „(…). Moje rodowe nazwisko brzmi Klewenhagen.
Najstarszy wpis z akt metrykalnych to rok 1710 ślub Jacub Klewenhagen i Catharina Gustuwna miejscowość Krosninko, parafia Połajewo, pow. Oborniki, Wielkopolska. W moim domu mówiono, że pochodzimy z chłopów holenderskich.(…)”.

29 października 2010 na portalu Turystyka Kulturowa [ Numer 10/2010 ( październik 2010 ) ] ukazał się wywiad przeprowadzony przez Emilię Rudy z Bogdanem Jeranem, byłym burmistrzem Rogoźna, założycielem i prezesem „Stowarzyszenia Nad Wartą, Wełną i Flintą”, Przewodniczącym Zarządu Lokalnej Organizacji Turystycznej, pasjonatem powiatu obornickiego. W wywiadzie tym Bogdan Jaran, między innymi, powiedział: „(…) W 1700 roku przybyli na teren powiatu [ dzisiejszy powiat obornicki ] Holendrzy o nazwisku Zigenhagen, później także Klewenhagen. Do dzisiaj żyją tu ich potomkowie o tym nazwisku. Rola tych rodzin była także znacząca dla rozwoju powiatu.(…).”. Wynika z tego, że na terenie dzisiejszego powiatu obornickiego żyją potomkowie osadników holenderskich o nazwisku Klewenhagen, którzy przybyli tam po roku 1700.

Zatem, biorąc pod uwagę, to co powiedział Bogdan Jeran w wywiadzie oraz to co powiedziałaś o prawdopodobnym holenderskim pochodzeniu Twojej rodzinny w zasadzie uprawdopodobnia holenderskie pochodzeniu Twojej rodziny i nazwiska Klewenhagen.
Moim skromnym zdaniem należy używać szerszego określenia Niderlandy ( obecna Holandia i Belgia ). Język niderlandzki ( nid. Nederlandse taal, Nederlands, niekiedy również określany jako język holenderski, język flamandzki ) – język indoeuropejski z grupy języków germańskich zaliczany do języków dolnoniemieckich.

Tak więc, nazwisko Klewenhagen należy rozpatrywać na gruncie języka niderlandzkiego ( dialekt holenderski, dialekt flamandzki ). Przejrzałem kilka internetowych słowników języka holenderskiego, flamandzkiego, niderlandzkiego i znalazłem następujące znaczenie dwóch apelatywów, które składają się na nazwisko Klewenhagen - Klevenhagen. Zatem:

• kleven – ( kleefde, h. gekleefd ):
1. kleić [ coś na coś ];
2. kleić się [ być lepkim ];
3. przylgnąć [ do czegoś ] – przylepić się.
( kleić, lgnąć, przykleić, przyklejać, przywierać, wbić )

• hagen – ( haag ):
1. żywopłot

Nazwisko Klevenhagen składa się z dwóch rdzeni, które razem tworzą jeden wyraz ( jako to bywa w językach niemieckich ), który tworzy nowe słowo o nowym znaczeniu. Tak więc, jest to nazwisko w formie złożenia dwóch wyrazów, które niekoniecznie mają ze sobą coś wspólnego.
Co może oznaczać apelatyw klevenhagen, od którego powstało nazwisko Klevenhagen, nie wiem? Może apelatyw klevenhagen oznacza osobę zajmującą się żywopłotami, raczej tworzącą, przycinającą, sadzącą, wycinającą żywopłoty albo coś innego.


Może ktoś na forum, kto zna język niderlandzki ( holenderski, flamandzki ) powie co znaczy nazwisko Klevenhagen.

Oczywiście jest to tylko moja hipoteza, którą pozostawiam Twojej ocenie.

Dodam, że:
• w Niemczech mieszka 3 osoby o nazwisku Klevenhagen, w tym jedna znajduje się w książce telefonicznej ( Berlin );
• w Szwajcarii mieszka 3 osoby o nazwisku Klevenhagen, w tym jedna znajduje się w książce telefonicznej się ( Verbier );
• w Niemczech mieszka 32 osoby o nazwisku Klewenhagen, w tym 12 odnotowanych jest w książkach telefonicznych;
• w Polsce mieszka 97 osób o nazwisku Klewenhagen. Osoby te mieszkają w 9 różnych powiatach i miastach. Najwięcej zameldowanych jest w miejscowości Czarnków - dokładnie 35. Pozostałe osoby zamieszkują powiaty/miasta ze szczególnie dużą liczbą osób o tym nazwisku: Oborniki (12), Warszawa (12), Wągrowiec (10), m. Poznań (10), Poznań (9), Gdynia (4), Piła (4) i Augustów z liczbą wpisów 1.

Pozdrawiam – Roman.

PS.
Skoro język holenderski ( niderlandzki ) należy do grupy języków dolnoniemieckich, to zobaczmy co w języku niemieckim znaczy apelatyw:
1. hagen:
• gaj, ogrodzenie, żywopłot;
• krzew ciernisty, obszar otoczony płotem < to od apelatywu „hagan”, który pochodzi z języka staro-wysoko-niemieckiego.
2. klewen może pochodzić od wyrazu „klawe”, który wywodzi się z języka niemieckiego od nazwy osobowej Klawe, która pochodzi od imienia Nicolaus albo od apelatywu „klawa”, który znaczy buława, klawy > dobry.



Źródła:
http://www.turystykakulturowa.eu/?id=pl ... &txt=4
http://slowniki.lingea.pl/Holendersko-polski/hagen?
http://www.linkpendium.com/klewen-family/
http://www.verwandt.de/karten/absolut/klewenhagen.html
http://www.verwandt.de/karten/absolut/klevenhagen.html
http://www.verwandt.de/karten/
http://www.linkpendium.com/family-disco ... id=1246274
Słownik niemiecko - polski
Kazimierz Rymut: Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny; Instytut Języka Polskiego PAN; Kraków 1999.
Kazimierz Rymut; Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny; Wydawnictwo Naukowe DWN; Kraków 2001.
Zygmunt Klimek; Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego; Polska Akademia Nauk Instytut Języka Polskiego; Kraków 1997.
Klewenhagen_malgorzata - 29-01-2016 - 17:19
Temat postu:
Witaj Romku !!!
Bardzo dziękuję za szybką odpowiedz. Dziękuję za obszerne spojrzenie na moją ciekawość pochodzenia nazwiska. Wszystko notuje jako ważne elementy mojej etymologii.
Z panem Jeranem z Rogożna rozmawiałam telefonicznie już dwa lata temu lecz nie umiał wskazać źródeł. W moich poszukiwaniach przeszkadza mi nieznajomość języków gdyż należę do pokolenia jak ja to mówię za wcześnie urodzonych hi hi .
Mam jeszcze pewne inne sugestie, tłumaczenia pochodzenia nazwiska i chciałabym do Ciebie o tym napisać na priv jeśli mogę?
Pozdrawiam z Poznania Małgorzata Klewenhagen
ROMAN_B - 29-01-2016 - 17:34
Temat postu:
Małgorzato, witaj ponownie.

Czekam na wiadomość na PW. Jeżeli będę w stanic Ci pomóc, to pomogę.

W międzyczasie przejrzałem słowniki niderlandzko – polskie i w omówieniu znaczeń pojęciowych słów / wyrazów znalazłem dodatkowe informacje, które może pomogą Ci w ustaleniu etymologii nazwiska Klevenhagen ( Klewenhagen ). Zatem apelatyw:
• kleven: znaczy też kij;
• hagen ( haag ): jest tłumaczony jako żywopłot ale też jako ogrodzenie szpaler. Ogrodzenie, płot utworzone z gęsto posadzonych i często przycinanych drzew lub krzewów.

Może apelatyw klevenhagen oznacza człowieka, który potrafił wykonywać, stawia płoty, ogrodzenia, żywopłoty z gęsto posadzonych i często przycinanych drzew lub krzewów [ kijów ]. To też hipoteza.


Roman.
korthals - 06-02-2016 - 15:44
Temat postu:
Witam
Chciałbym się dowiedzieć czegoś na temat nazwiska KORTHALS. Słyszałem, że jest to nazwisko austriackie, ale pewien nie jestem. Na pewno wiem, że od strony ojca jestem pochodzenia Kosznajdrowskiego, a od strony matki dziadek właśnie tak się nazywał. Dziękuję za ewentualną odpowiedź.
ROMAN_B - 06-02-2016 - 21:00
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Korthals.
Witam Korthals.

Wspomniałeś, że ze strony ojca jesteś pochodzenia Kosznajdrowskiego. W Borach Tucholskich, a właściwie w północno-środkowej części Borów Tucholskich mieszkała i mieszka ludność nazywana Borowiakami Tucholskimi albo Borowiakami lub Borusami – w języku kaszubskim, po kaszubsku nazywana Bòrowiôcë albo Bòrôcë. Borowiacy zamieszkują przede wszystkim okolice Czarnej Wody, Osówka, Szlachty, Śliwic i Osiecznej. Obok Borowiaków w przeszłości zamieszkiwała dość liczna ludność pochodzenia niemieckiego ( grupa etniczna ), która nazywana była Kosznajdrowie. Jak to bywało i bywa gdy mieszka się blisko siebie, to ludzie się zakochują i zawierają małżeństwa – i tak było między Borowiakami i Kosznajderami. Wniosek z tego, że nazwisko Korthals przynależy do niemieckiej grupy etnicznej, która mieszkała w północno-środkowej części Borów Tucholskich. Tak więc, z dużą dozą prawdopodobieństwa należy powiedzieć, że nazwisko Korthals pochodzi z kręgu języka niemieckiego. Zatem należy tylko ustalić co znaczy nazwisko Korthals. Moim skromnym zdaniem miano Korthals jest złożoną formą dwóch innych mian, które połączone w jeden wyraz nadają mu nowe znaczenie. Niemcy tak mówią o etymologii nazwiska Korthals: „Niederdeutscher Übername für einen Menschen mit einem kurzen Hals (mnd. kort >kurz<).”. Bardzo luźnym tłumaczeniu nazwisko Korthals jest dolnoniemiecką nazwą człowieka z krótką szyją.
• hals – po polsku: szyja, kark;
• kort < kurz – po polsku: krótki, krótka.
Zatem, można postawić hipotezę, która zakłada, że nazwa osobowa Korthals pochodzi od przezwiska kurthals ( kurzen Hals ), która mówi, iż pierwsza osoba obdarzona tym przezwiskiem cechowała się krótką szyją i dlatego została tak przezwana.
Oboczną formą nazwiska Korthals jest forma zapisywana jako Kurzhals.

Na zakończenie mojego postu kilka słów o Kosznajderach. „Otóż Kosznajdrzy to niemieccy osadnicy sprowadzeni do kilku wsi w południowej części Pomorza między 1434 a 1438 rokiem. W tamtym czasie te tereny znajdowały się pod panowaniem Krzyżaków i to właśnie oni zdecydowali o tym, że Niemcy powinni zasiedlić ten obszar. Przybyli zza Odry osadnicy byli uznawani za dość specyficzną grupę - z miejscową ludnością łączyła ich wiara (katolicyzm), ale barierą stał się język i obyczaje. Kosznajdrzy żyli jednak na tych terenach aż do końca drugiej wojny światowej. Później większość z nich przesiedlono do kraju przodków. Tak skończyła się historia niemieckich osadników, którzy zostali właściwie całkowicie zapomniani.” – fragment tekstu pt. „Kosznajderia - pomorska Atlantyda” napisanego przez Helenę Wiśniewską na portalu Mapa Kultury. Ludzie, Miejsca, Kilmaty.

Pozdrawiam – Roman.


Źródła:
http://home.scarlet.be/~tsd22610/FpageK.htm
http://www.ancestry.de/learn/learningce ... e=Korthals
http://www.mapakultury.pl/art,pl,mapa-k ... 36887.html
tbienias - 06-02-2016 - 21:26
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Korthals.
witam serdecznie,
interesują mnie nazwiska: Duran, Olbrych i Ryznar, mogę poprosić o jakiś wywód?

Tomasz
korthals - 06-02-2016 - 21:27
Temat postu:
Dziękuję za odpowiedź Panie Romanie i czas, który Pan poświęca.
Właściwie stosunkowo niedawno dowiedziałem się, również dzięki temu forum, iż jestem z pochodzenia Kosznajdrem. Moje nazwisko rodowe to Prill. Ubolewam, że tak niewiele jest publikacji o Kosznajdrach, niewielu świadków, którzy znaliby ich obyczaje, styl życia etc. Analogiczną grupą etniczną do Kosznajdrów byli Bambrowie z Poznania, o których zdecydowanie więcej wiemy. Mnie zaintrygował najbardziej fakt, że posługiwali się oni archaicznym wobec języka niemieckiego dialektem. Czytałem nawet, że rodowici Niemcy nie uznawali ich za Niemców, a Polacy za Polaków Wink Tym bardziej szkoda, że tak niewiele o nich wiemy, a potomkowie żyją w rozproszeniu. Zauważyłem, że w mojej rodzinie występowały inne nazwiska niemieckie np. Gollnick, czytałem, że też kosznajdrowskie. Pozdrawiam
ROMAN_B - 07-02-2016 - 02:52
Temat postu: Coś o pochodzeniu nazwiska Prill.
Witam ponownie Korthals.

Napisałeś, że Twoje nazwisko rodowe to Prill. O pochodzeniu tego nazwiska pisałem już na forum. Napisałem wtedy, że nazwisko Nazwisko Prill jest ciekawym nazwiskiem z punktu jego pochodzenia. Nazwa osobowa Prill jest typowym nazwiskiem, które występowało w śród potomków społeczności niemieckojęzycznej, nazywanej Kosznajderia ( po niemiecku Koschneiderei ). Konsznajderia, to tereny położone w trójkącie Chojnice – Tuchola – Kamień Krajeński zasiedlone w XIV – XV wieku przez ludność niemiecką wyznania rzymskokatolickiego, sprowadzoną głównie z okolic Osnabrück. Czynnikami kształtującymi poczucie odrębności tej wspólnoty były: odrębny dialekt dolnoniemiecki ( zbliżony do języka holenderskiego ), zwarte terytorium oraz odrębna kultura ludowa, w tym stroje szczególnie kobiece.
Według Kazimierza Rymuta nazwisko Prill pochodzi od niemieckiej nazwy osobowej Prill a ta od Brill. Brill, to ryba.

Dodam, do tego co napisałem powyżej, że język jakim się posługiwali Konsznajderzy należał do język dolnoniemiecki, zbliżonego do języka holenderskiego, w zasadzie była to odrębna gwara należąca do dialektu południowo – pomorskiego. Występowały też różnice w mowie między wsiami Konsznajderskimi. Nazwisko Prill zawsze występowało wśród mieszkańców wsi kosznajderskich, tak jak inne nazwiska: Panske, Senske, Rink, Pankau, Schwemin, Semrau, Latzke, Janowitz, Wollschläger, Patzke, Riesopp, Behrendt, Musolf, Nelke, Weiland, Papenfuß, Gersch, Schreiber, Thiede, Behnke, Brauer, Gatz, Hoppe, Scheffler, Schwanitz, Warnke, Rosentreter, Ruhnke, Rhode, Theus, Kuchenbecker, Schmelter, Folleher, Ortmann.
Tu są linki do stron, na których znajdziesz informacje o nazwisku Prill oraz o samych Konsznajderach ( strony po polsku i niemiecku ):
http://www.nasze.kujawsko-pomorskie.pl/ ... deria.html
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kosznajderia
http://www.abrasive.gniezno.pl/strona,J ... iecki.html
http://behrendt-chojnice.manifo.com/
https://pl.wikipedia.org/wiki/Osnabr%C3%BCck
http://tadeusz.theuss.pl/Genealogia/Kosznajderia1.htm
http://www.glischinski.de/roots/Koschneiderei.html
https://en.wikipedia.org/wiki/Brill_(fish)
Kazimierz Rymut: Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny; Wydawnictwo naukowe DWN; Kraków 2001.

Na niemieckiej stronie Genealogie -Tagebuch zamieszczony jest opracowanie pt. Die Bewohner des Kreises Preußisch-Eylau und ihre Familiennamen ( Mieszkańcy okręgu ilawieckiego i ich nazwiska rodowe ), które sporządziła Irmi Gegner-Sünkler na podstawie książki „Der Kreis Preußisch-Eylau”. Autorka tego opracowania twierdzi, że nazwisko Prill i osoby o tym nazwisku mieszkały w okręgu iławieckim ( Kreises Preußisch-Eylau ). Dodam, że kreis Preußisch Eylau ( okręg / powiat iławiecki ) to dawny pruski / niemiecki powiat istniejący w latach 1818 – 1945 w Prusach Wschodnich, ze stolicą powiatu w Iławce. Po II wojnie światowej kreis Preußisch Eylau tereny tego okręgu / powiatu przypadły Polsce i ZSRR. Na terenie Polski znajduje się część tego powiatu, który obecnie nosi nazwę powiat bartoszycki, i który znajduje się w województwie warmińsko – mazurskim. Druga część byłego okręgu / powiatu Preußisch Eylau znajduje się obecnie w Rosji w obwodzie Kaliningradzkim i nosi nazwę region bagrationowski ze stolicą w mieście Bagrationowsk ( Багратио́новск ). Bagrationowsk, Iława Pruska, Iławka – miasto w obwodzie kaliningradzkim w Rosji, położone przy granicy z Polską. Centrum rejonu bagrationowskiego.

Źródła do tej części mojego postu:
http://www.genealogie-tagebuch.de/
http://www.genealogie-tagebuch.de/?page_id=499
https://pl.wikipedia.org/wiki/Powiat_i% ... i_(pruski)
https://pl.wikipedia.org/wiki/G%C3%B3ro ... %82aweckie
https://pl.wikipedia.org/wiki/Bagrationowsk
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%91%D0 ... 1%81%D0%BA
https://www.google.pl/maps/@54.3697639, ... 613,10.25z
https://www.google.pl/maps/place/Bagrat ... 6002799505
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kosznajderia

Niestety nie znam angielskiego ( amerykańskiego ) i nie będę tłumaczy przy pomocy internetowych tłumaczy. Jeżeli znasz angielski, to sobie poradzisz z tłumaczeniem.
Na stronie Ancestry w zakładce Prill Family History pochodzenie nazwiska Prill tak jest tłumaczone: „North German: habitational name, a variant of Brill.nickname for someone thought to resemble a minnow, from dialect Prill, Brüll, Prüll. Etmologia ta podana jest za: Dictionary of American Family Names ©2013, Oxford University Press.
http://www.ancestry.com/name-origin?surname=prill
Więcej o etymologii, pochodzeniu nazwisku Prill i rodzinach o tym nazwisku osiadłych w USA przeczytasz na stronie:
https://www.houseofnames.com/prill-family-crest

Jak pisałem powyżej gwara Konszajderska jest blisko spokrewniona z językiem holenderskim – też należącym do języków dolnoniemieckich. Znalazłem holenderska stronę, która jest poświęcona etymologii. Na tej stronie jest wyjaśnione pochodzenie apelatywu „pril”. Przetłumaczyłem tekst przy pomocy translatora na stronie – bardzo interesująca etymologia. Jedna z możliwości mówi, że Pril oznaczy „piękny” – jest też kilka innych znaczeń. Jeżeli jesteś zainteresowany, to tu jest link do tej strony:
http://www.etymologiebank.nl/trefwoord/pril

Jeżeli jesteś zainteresowany Kosznajderami i nazwiskami Kosznajderskimi to proponuję Ci abyś znalazł, wyszukał książkę pt. Kosznajderia – kraina i ludzie między Chojnicami a Tucholą (XV – XX w.). Praca zbiorowa pod red. W. Jastrzębskiego, Bydgoszcz–Tuchola 2003. W tym opracowaniu znajduje się też opracowanie Edwarda Berezy pt. Nazwiska Kosznajderów.

To tyle jeżeli chodzi o nazwisko Prill. Mam nadzieję, że trochę pomogłem.


Pozdrawiam – Roman.
Elwiras8 - 07-02-2016 - 05:02
Temat postu: Coś o pochodzeniu nazwiska Prill.
Witam serdecznie, czy ma Pan wiedzę, którą mógłby się podzielić, o nazwisku Ficner, interesuje mnie gdyż zatrzymałam się na nim w jednej z gałęzi drzewa.
z góry dziękuję za każdą odpowiedź
pozdrawiam
Elwira K. Skowrońska
JACEK_WINKIEL - 07-02-2016 - 06:31
Temat postu: Coś o pochodzeniu nazwiska Prill.
Witam
Proszę Pana jest Pan moją ostatnią deską ratunku. Nazwisko Winkiel spędza mi sen z powiek. Pierwszy wpis mojego pradziadka łaciński Paulus Winkie w 1801 r. znalazłem w Wielkim Księstwie Poznańskim. W środkowej Polsce przybrało formę Winkiel. Czy ma Pan wiedzę skąd pochodzi to nazwisko.
wdzięczny za pomoc Jacek Winkiel
ahavita - 07-02-2016 - 07:46
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Korthals.
ROMAN_B napisał:
Witam Korthals.

Wspomniałeś, że ze strony ojca jesteś pochodzenia Kosznajdrowskiego. W Borach Tucholskich, a właściwie w północno-środkowej części Borów Tucholskich mieszkała i mieszka ludność nazywana Borowiakami Tucholskimi albo Borowiakami lub Borusami – w języku kaszubskim, po kaszubsku nazywana Bòrowiôcë albo Bòrôcë. Borowiacy zamieszkują przede wszystkim okolice Czarnej Wody, Osówka, Szlachty, Śliwic i Osiecznej. Obok Borowiaków w przeszłości zamieszkiwała dość liczna ludność pochodzenia niemieckiego ( grupa etniczna ), która nazywana była Kosznajdrowie. Jak to bywało i bywa gdy mieszka się blisko siebie, to ludzie się zakochują i zawierają małżeństwa – i tak było między Borowiakami i Kosznajderami. Wniosek z tego, że nazwisko Korthals przynależy do niemieckiej grupy etnicznej, która mieszkała w północno-środkowej części Borów Tucholskich. Tak więc, z dużą dozą prawdopodobieństwa należy powiedzieć, że nazwisko Korthals pochodzi z kręgu języka niemieckiego. Zatem należy tylko ustalić co znaczy nazwisko Korthals. Moim skromnym zdaniem miano Korthals jest złożoną formą dwóch innych mian, które połączone w jeden wyraz nadają mu nowe znaczenie. Niemcy tak mówią o etymologii nazwiska Korthals: „Niederdeutscher Übername für einen Menschen mit einem kurzen Hals (mnd. kort >kurz<).”. Bardzo luźnym tłumaczeniu nazwisko Korthals jest dolnoniemiecką nazwą człowieka z krótką szyją.
 hals – po polsku: szyja, kark;
 kort < kurz – po polsku: krótki, krótka.
Zatem, można postawić hipotezę, która zakłada, że nazwa osobowa Korthals pochodzi od przezwiska kurthals ( kurzen Hals ), która mówi, iż pierwsza osoba obdarzona tym przezwiskiem cechowała się krótką szyją i dlatego została tak przezwana.
Oboczną formą nazwiska Korthals jest forma zapisywana jako Kurzhals.

Na zakończenie mojego postu kilka słów o Kosznajderach. „Otóż Kosznajdrzy to niemieccy osadnicy sprowadzeni do kilku wsi w południowej części Pomorza między 1434 a 1438 rokiem. W tamtym czasie te tereny znajdowały się pod panowaniem Krzyżaków i to właśnie oni zdecydowali o tym, że Niemcy powinni zasiedlić ten obszar. Przybyli zza Odry osadnicy byli uznawani za dość specyficzną grupę - z miejscową ludnością łączyła ich wiara (katolicyzm), ale barierą stał się język i obyczaje. Kosznajdrzy żyli jednak na tych terenach aż do końca drugiej wojny światowej. Później większość z nich przesiedlono do kraju przodków. Tak skończyła się historia niemieckich osadników, którzy zostali właściwie całkowicie zapomniani.” – fragment tekstu pt. „Kosznajderia - pomorska Atlantyda” napisanego przez Helenę Wiśniewską na portalu Mapa Kultury. Ludzie, Miejsca, Kilmaty.

Pozdrawiam – Roman.


Źródła:
http://home.scarlet.be/~tsd22610/FpageK.htm
http://www.ancestry.de/learn/learningce ... e=Korthals
http://www.mapakultury.pl/art,pl,mapa-k ... 36887.html


Ja tylko dorzucę,że w Skandynawii /Szwecja,Norwegia/ "kort hals" to też krótka szyja /gardło / Smile pomyślałam o potopach szwedzkich,jak zobaczyłam nazwisko Korthals Smile pozdrawiam,Aśka
ROMAN_B - 07-02-2016 - 18:27
Temat postu: Znaczenie nazwiska Winkiel, Winkie.
Witam.

Panie Jacku, pyta pan o wiedzę na temat pochodzenia nazwiska Winkiel / Winkie. Według mnie są to polskie formy niemieckiego nazwiska Winkler.

Według etymologii podanej przez dr hab. Alinę Naruszewicz-Duchlińską, profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, nazwę osobową „Winkler odnotowano już w 1395 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 685. Pochodzi od niemieckiej nazwy osobowej Winkler, która ma dwie potencjalne podstawy etymologiczne: 1. nazwę miejscową i terenową Winkler, pochodzącą od winkel kąt, obszar leżący gdzieś na uboczu’, 2. określenia zajęcia – winkler ‘drobny sprzedawca mający swój kram na uboczu’, Z. Klimek, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, Kraków 1997, s. 289. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 751) odnotowuje szlachecką rodzinę o tym nazwisku –„Winkler herbu Cietrzew, 1740 r., Prusy”.”.

Może ktoś inny poda inną etymologię nazwiska Winkiel – Winkie.

Pozdrawiam – Roman.

http://www.genezanazwisk.pl/content/winkler
Gawroński_Zbigniew - 07-02-2016 - 20:14
Temat postu:
Nazwiska Winkiel i Winkler zdaje się są... nieco różne.
O ile do nazwiska Winkler dodałbym jeszcze trzecią możliwą etymologię od "wein+klar" = jasne, czyste wino (za: Klimkiem),
o tyle nazwisko Winkiel w żaden sposób nie pasuje mi do tego wzorca.

Moim zdaniem nazwisko Winkiel należy wywieść od starosaskiego "win" = przyjaciej + "kiel" = duuża łódź, statek. Jak by to przetłumaczyć? Mam na końcu języka słowo określająca druha marynarza z którym spędziło się na wodzie trzy dekady... Smile

Nazwisk z "win" = przyjacielem jest pinć setek. Oto ilustracja:
Cytat:
Baldewin, Baldwin, Balduwinus,
Winrych; 2. Wejnrych, Wejndrych; 3. Wenrych (= Winrych).
Gołdyn, Goldwin, Gośćwin, Gostwin, Rychwin, Rykwin,
Ryfin, Rywin.
Winek, Winko, Wink, Winkowa, Wejnkiel.
i całe mnóstwo innych.
ROMAN_B - 08-02-2016 - 01:37
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Ficner, Fitzner.
Witaj.

Elwiro, poniżej zamieszczam informacje jakie udało mi się wyszukać o ewentualnym pochodzeniu i etymologii nazwiska Ficner.

Nazwisko Ficner pochodzi od niemieckiego nazwiska Fitzner, które wywodzi się od nazwy pospolitej phütze pochodzącej z języka średnio – wysko – niemieckiego. Apelatyw phütze po polsku znaczy: studnia, błto, bajoro ( na podstawie etymologii nazwisk opracowanych przez Ewę Szczodruch – portal Genealogia Stankiewicze z przyjaciółmi ).

Jak wynika z powyżej zamieszczonej etymologii nazwisko Ficner może być spolszczoną formą niemieckiego nazwiska Fitzner. Moim skromnym zdaniem nazwa osobowa Fitzner powinna pochodzić od apelatywu ( nazwy pospolitej ) fitzner. Zatem, trzeba ustalić co znaczy niemiecki wyraz pospolity „fitzner”?

Apelatyw „fitzner” jest zbudowany z rdzenia „fitzn” oraz przyrostka –er. Cząstka –er należy między innymi do sufiksów derywacyjnych tworzących rzeczowniki odczasownikowe, w połączeniu z tematem czasownika oznacza wykonawcę czynności rodzaju męskiego (na przykład: arbeit / en + er > Arbeiter ). Tak więc, wyraz pospolity „fitzner” oznacza wykonawcę jakieś czynności, nazwę zawodu. Miano „fitzner” ma się wywodzić z języka średnio – wyskoko – niemieckiego od apelatywu „phütze”, które znaczy: studnia albo błoto, bajoro. Wynika z tego, że wyraz pospolity „fitzner” może oznaczać czynność polegającą na kopaniu, budowaniu, czyszczeniu studni albo nazwę zawodu, który polega na kopaniu, budowaniu, czyszczeniu studni?

Nazwiska niemieckie bardzo często powstawały od nazw pospolitych, nazw zawodów, wykonywanych czynności, nazw fizjograficznych, nazw hydrograficznych, nazw roślin itd. Moim zdaniem, tak samo jest z nazwiskiem Ficner ( Fitzner ), które pochodzi od nazwy zawodu ( rodzaju wykonywanej czynności przez pierwszą osobę, która nosiła to nazwisko ), raczej będzie to stary i zapomniany dziś zawód.

Nazwisko ( i nazwa pospolita ) Fitzner równa jest ( i znaczy to samo ) takim nazwom osobowym jak: Pfitzner, Pfützner oraz Pfragner, Pfrogner ( język bawarski, język austriacki ), Fragner. Wszystkie te nazwy pochodzą z języka średnio – wysoko – niemieckiego od wyrazu pospolitego „phragener” »Lebensmittelhöker«. Na marginesie dodam, że język średnio – wysoko – niemiecki ( niem. Mittelhochdeutsch ) jest historyczną formą języka niemieckiego. Dialekt ten poprzedza język staro – wysoko – niemiecki, zaś po nim nastąpił język wczesno – nowo – wysoko – niemiecki. Wracamy do tematu. Pozostaje ustalić co oznacza apelatyw „phragener” ( Lebensmittelhöker ). Adalbert Ruschel w swojej książce pt. „Der Handwerkerfriedhof Sankt Rochus zu Nürnberg” tak pisze o nazwisku ( zawodzie ): „Pfragner. In den Stadten sind zuftgebunden Kleinhändler, vorrnehmlich Lenbensmittelhändler, auch „Lebensmittelhӧker” genannt, mit ihrer Ware unterwegs. Sie handeln nich tan festen ständen ( Kramen ), sonden tragen ihre Ware direkt mit sich. Ordentich scheinen sie nicht gewesen zu sein, denn der Nümberger Rat ordnete bereits 1370 an: „ez sollen auch alle hokken und alle pfragner und obsser ir schragen dez nahts heimtragen” ( NürnbSatzB 323 ). Auch Hans Sachs sieht die Pfragner wohl eher skeptisch „Holz, Salz, Schmaltz, zimes, Kraut und Fleisch, ann sies bedarf, lauft sie erst hin und gibt den Pfragner den Gewinn”. ( Hans Sachs 4, 377, 2 Nürnberg 1530 ).”. [ strona 315 ].
Według Duden - Wortfriedhof: Wörter, die uns fehlen werden apelatyw i nazwiski Fragner obejmuje następujące znaczenie pojęciowe: „Fragner, der; -s, - [ mittelhochdeutsch phragener = Kleinhänder, althochdeutsch phragenri = Marktmister, zu phragina = Schranke ] ( bayrisch, ősterreichisch ): Gemischtwarenhändler.”.

Według DWDS – Cyfrowy słownik języka niemieckiego Pfragner, Fragner znaczy:
„PFRAGNER, FRAGNER, m. (theil 4¹, 51), ahd. phragenari (marktmeister, von phragina, schranke, s. pfragen), mhd. pfragener, vragener, umgelautet pfregener, pfregner, kleinhändler mit lebensmitteln, höker (Lexer 2, 262. 3, 488 u. nachtr. 340), nhd. pfragner, fragner Stieler 543. Schm.² 1, 453. 812 f.:
zu kaufen ein ...
holtz, saltz, schmaltz, zimes, kraut und fleisch,
wann sies bedarf, lauft sie erst hin
und gibt dem pfragner den gewin.
H. Sachs 4, 377, 22.
davon pfragnerladen m. Frisch 2, 57ᵇ; pfragnerei treiben ebenda; pfragnerin f. (mhd. pfragenerinne, pfragnerin, vragnerin Lexer 2, 262), Schm.² 1, 812.”

Reasumując, na podstawie informacji podanych przez niemieckich etymologów, można postawić hipotezę, że nazwisko Fitzner jest znaczeniowo równe takim nazwiskom jak: Pfitzner, Pfützner, Pfragner, Pfrogner, Fragner i odpowiednio pochodzą do nazw pospolitych: fitzner, pfitzner, pfützner, pfragner, pfrogner, fragner, które oznaczają osobę, która była zatrudniona w magistracie, nadzorowała ( zarządzała ) rynkiem, sprawdzała ceny i jakość produktów spożywczych sprzedawanych przez kramarzy, handlarzy ulicznych oraz pobierała opłaty od nich - Mistrz Rynku ( Marktmeister ).

Zatem, jeżeli nazwa osobowa Ficner pochodzi od nazwy osobowej Fitzner, to jest ona spolszczoną forma niemieckiego nazwiska Fitzner i znaczy to samo co apelatyw fitzner.
Na uwagę zasługuje pewien drobny szczegół. Pani Ewa Szczodruch twierdzi, że nazwisko Fitzner pochodzi od apelatywu „phütze”, który po polsku znaczy: studnia, błto, bajoro. Osobiście skłaniałbym się do pochodzenia nazwiska Fitzner podanego przez niemieckich etymologów. Wyraz „phütze” jest bardzo podobny graficznie do apelatywu „pfützner” i mogła zajść jakaś pomyłka. Niestety ja tego dylematu nie będę rozstrzygał, to pozostawiam Tobie.

Mam nadzieję, że niczego nie poplątałem i dobrze oddałem znaczenie nazwiska Ficner – Fitzner. Jeżeli wkradły się jakieś błędy w tłumaczeniu, to były niezamierzone.

Może koleżanki i koledzy z forum znają inne etymologie nazwiska Ficner i przytoczą.

Pozdrawiam – Roman.



Źródła:
Portal - Drzewo genealogiczne - Genealogia rodziny Böttcher.
Adalbert Ruschel: Der Handwerkerfriedhof Sankt Rochus zu Nürnberg; Books on Demand, 2015.
Duden: Wortfriedhof: Wörter, die uns fehlen werden: Bibliographisches Institut GmbH.
http://www.dwds.de/?qu=pfragner
http://www.stankiewicz.e.pl/index.php?k ... =770Portal
https://de.wikipedia.org/wiki/Marktmeister
http://de.academic.ru/dic.nsf/pierer/2607/Marktmeister
http://nazwiska-polskie.pl/Ficner
Elwiras8 - 08-02-2016 - 17:33
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Ficner, Fitzner.
Witam Panie Romanie, chciałabym bardzo serdecznie podziękować za wywód, daje mi to do myślenia, mam nadzieję, że pomoże mi to odszukać niemiecką część rodziny. Dziękuję za poświęcony czas. Życzę wielu sukcesów.
serdecznie pozdrawiam
Elwira K. Skowrońska
JACEK_WINKIEL - 09-02-2016 - 18:00
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Ficner, Fitzner.
Panie Romanie i Panie Zbigniewie dziękuję.
ROMAN_B - 09-02-2016 - 18:46
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Duran, Olbrych, Ryznar.
Witam.

Tomaszu, pytasz o etymologię nazwiska: Duran, Olbrych, Ryzner. Poniżej zamieszczam ich znaczenie, które opracowała p. Ewa Szczodruch na portalu „Genealogia. Stankiewicz z przyjaciółmi”.

Nazwisko Duran: „Duran – ok. 1250 od staropolskiego dur ‘szaleństwo’, durować ‘szaleć’, lub od dura ‘dziura’”.

Nazwisko Olbrych: „Olbrych – od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Nazwisko Ryznar: „Ryznar – od niemieckiej nazwy osobowej Rößner, ta od średniowysokoniemieckiego ros, ors ‘rumak’; możliwe też od nazw miejscowych Rossen, Rössen”.

Pozdrawiam – Roman.
teresa_kisztelińska - 14-02-2016 - 13:57
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Duran, Olbrych, Ryznar.
Witam,
Chciałabym zapytać o etymologię nazwiska Kiszteliński. W aktach metrykalnych znajdują się wcześniejsze jego zapisy: Kistelinski, Kiśteliński.
Pozdrawiam, Teresa
ROMAN_B - 14-02-2016 - 14:14
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Kiszteliński, Kistelinski, Kiśteliński.
Witam.

Kiszteliński – Potencjalną podstawę nazwiska stanowi także nazwa osobowa Kistela ( zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 403 ), pochodząca od kiść, czyli: 1. pęk czegoś, wiązanka, kępka, garść, 2. płatki śniegu albo szronu pozlepiane w nitki, 3. pędzel murarski z włosów, 4. kwacz do smarowania wozów, 5. kij z nawiązaną szmatką do mycia naczyń kuchennych, 6. roczna opłata bartnikowi za pilnowanie pasiek, 7. wierzchołek prosa, trzciny, 8. pęk włosów na końcu ogona ( zob. tzw. Słownik warszawski, t. II, s. 343 ). Por. też kiszyć 1. kipieć, 2. trząść się, roić się, mrowić się ( zob. tzw. Słownik warszawski, t. II, s. 343 ).

Pochodzenie nazwiska Kiszteliński podałem za etymologią opracowaną przez dr hab. Alinę Naruszewicz - Duchlińską – profesor Uniwersytetu Warmińsko - Mazurskiego.

Kistela – Kistela - 1789 od kiść ‘pęk’; od niemieckiej nazwy osobowej Kist.

Pochodzenie nazwiska Kistela podałem za etymologią opracowaną przez p. Ewę Szczodruch ( portal Sztaniewicz z przyjaciółmi ).


Pozdrawiam – Roman.
teresa_kisztelińska - 14-02-2016 - 14:24
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Kiszteliński, Kistelinski, Kiśteliński.
Witam,
Serdecznie dziękuję. Zastanawiam się nad niemieckim pochodzeniem nazwiska, ponieważ pojawiło się ona chyba w jednym miejscu w Polsce, w parafii Żytno około XVIII w. (okolice Częstochowy).

Serdecznie pozdrawiam, Teresa
ROMAN_B - 14-02-2016 - 21:00
Temat postu: Pochodzenie nazwiska:Kiszteliński, Kistelinski, Kiśteliński.
Witam ponownie.

Tereso, wspominasz, że zastanawiasz się czy nazwisko Kiszteliński, Kistelinski, Kiśteliński jest pochodzenia niemieckiego. Moim zdaniem jak najbardziej nazwisko to może być pochodzenia niemieckiego. Jest to ciekawy przypadek nazwiska niemieckiego Kistel, które zostało spolonizowane na wzór nazwiska polskiego do postaci Kistelinski, Kiśteliński, Kiszteliński za pomocą złożonego sufiksu –inski ( iński ). Wynika z tego, że nazwisko Kistelinski ( Kiśteliński, Kiszteliński ) jest hybrydą nieniecko – polską, która powstała z połączenia niemieckiego rdzenia Kistel oraz poskiego przyrostka –iński ( -inski ) > Kistel + iń(n)ski = Kisteliń(n)ski.

Zatem, nazwisko Kistelinski ( Kiśteliński, Kiszteliński ) powstało od niemieckiej nazwy osobowej Kistel, ta od nazwy pospolitej kistel. Apelatyw kistel jest derywowany przy pomocy sufiksu –el. Sufiks – el często występuje w niemieckich nazwiskach. Zatem jaką funkcję ma sufiks –el? W języku niemieckim poprzez dodanie tego przyrostka do rdzenia wyrazu tworzy się formy mające charakter zdrobnienia, spieszczenia nazw osobowych. Cząstka –el pełni też funkcję dzierżawczą albo tylko ogólnostrukturalną. Dodam, że cząstka zdrobniająca –el pochodzi z obszaru Turyngii Górnej Saksonii [ suffix –el im Thüringisch – Obersächsischen ( Mäusel ) ]. Tak więc, apelatyw kistel powstał poprzez dodanie do rdzenia kist sufiksu –el ( kist + el = kistel ). Co znaczy wyraz pospolity kist? Kist > skrzynia, pudło, kosz. Zatem apelatyw kistel ( zdrobniała forma ) powinien znaczyć: skrzynka, pudełko, koszyk. Wyrazy pospolity kist oraz kistel pochodzi z obszaru ( języka, dialektu ) Turyngii Górnej Saksonii.

Biorąc powyższe pod uwagę można postawić hipotezę, która zakłada, że nazwisko Kistelinski ( Kiśteliński, Kisteliński, Kiszteliński ) jest hybrydą językową, powstałą z połączenia niemieckiej nazwy osobowej Kistel i polskiego nazwiskotwórczego sufiksu –iński (–inski ) [ Kistel + in(ń)ski = Kistelin(ń)ski ]. Nazwa osobowa Kistel pochodzi od wyrazu pospolitego kistel ‘skrzynka, pudełko, koszyk’, ten od apelatywu kist ‘skrzynia, pudło, kosz’, który pochodzi z obszaru, języka niemieckiego ( dialektu ) Turyngii Górnej Saksonii.

Mam nadzieję, że niczego nie poplątałem. Oczywiście, powyżej zamieszczona etymologia nazwiska Kistelinski ( Kiśteliński, Kisteliński, Kiszteliński ) jest tylko moją hipotezą, opinią i moim spojrzeniem na to nazwisko.

Na zakończenie dodam, że nazwisko w formie Kiszteliński jest nazwiskiem, w mojej ocenie, zapisanym w hiper poprawnej formie [ Kiśteliński, Kisteliński > Kiszteliński ]. Może to wynikać ze zjawiska zwanego szadzeniem. Szadzenie – zjawisko polegające na zastąpieniu szeregu spółgłosek zębowych: c, s, z, dz szeregiem spółgłosek dziąsłowych cz, sz, ż,dż. Jego powstanie wynikło z przesadnego unikania mazurzenia, które w tym przypadku jest procesem do niego odwrotnym. To cecha typowa dla obszaru granicznego gwar mazurzących z niemazurzącymi albo z hiperpoprawności ( też wstydu – fakt mówienia gwarą mazurzącą ) [ sołtys > sołtysz; dziedzic > dziedzicz; Kisteliński > Kiszteliński ].

Na sam koniec mojego postu dodam, że w Polsce obecnie mieszka 2 osoby o nazwisku Kistel. O nazwisku Kiszteliński jest w Polsce 36 osób. Zamieszkują oni w 14 różnych powiatach i miastach. Najwięcej zameldowanych jest w Gryficach ,a dokładnie 6. Dalsze powiaty/miasta ze szczególnie dużą liczbą osób o tym nazwisku: Radomsko (6), Piotrków Trybunalski (5), m. Wrocław (4), Bełchatów (3), m. Konin (2), Szczecin (2), m. Częstochowa (2), Kościerzyna (1) i Zawiercie z liczbą wpisów 1.



Pozdrawiam – Roman.


https://de.wikipedia.org/wiki/Suffix
https://de.wikipedia.org/wiki/Th%C3%BCr ... lektgruppe
https://de.wikipedia.org/wiki/Ostmittel ... e_Dialekte
https://pl.wikipedia.org/wiki/Szadzenie
http://www.moikrewni.pl/mapa/kompletny/kistel.html
http://www.moikrewni.pl/mapa/kompletny/ ... 84ski.html
teresa_kisztelińska - 14-02-2016 - 23:02
Temat postu:
Witaj,

Serdecznie dziękuję za tak wspaniały i merytoryczny wykład! Najstarszy zapis nazwiska, do którego dotarłam pochodzi z 1769 r. Jest napisany po łacinie i brzmi: Kistelinski. W 1779 r. również po łacinie: Kisteiński, w 1820 w języku polskim zapis Kistolenski, w 1838 r. w jęz. polskim zapis Kiszteliński, a w 1847 r. w jęz. polskim Kiśteliński. W XX w. utrwaliła się forma Kiszteliński.

Serdecznie pozdrawiam,
Teresa
Veith_robert - 15-02-2016 - 15:11
Temat postu: Veith
Witam. Szukam wszelkich informacji na temat pochodzenia swojego nazwiska. Może ktoś już prowadził badania na ten temat? Będę wdzięczny za wszelkie informacje.
Szuwar - 15-02-2016 - 15:28
Temat postu:
Witam

Etymologia nazwiska

Veith - od niemieckiej nazwy osobowej Weit, ta od weit ‘daleki’.

opracowanie etymologii nazwisk - w/g Ewa Szczodruch

główne źródła:

Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Zofia Kaleta, „Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Odmiejscowe nazwy osobowe”, Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1997
Aleksandra Cieślikowa ‘Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Odapelatywne nazwy osobowe’, Wydawnictwo Naukowe DWN, PAN, Instytut Języka Polskiego, Kraków 2000
Maria Malec ‘Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego’, Polska Akademia Nauk, Instytut Języka Polskiego, Kraków 1995
Zygmunt Klimek, ‘Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego’, Polska Akademia Nauk, Instytut Języka Polskiego, Kraków 1997

Pozdrawiam
M_K_C - 15-02-2016 - 18:57
Temat postu:
O pochodzeniu nazwiska nic nie wiem, ale może to się przyda - niejaka Agnieszka z Osieckich Veith sprzedała w 1913 ziemię w Nadwórnej (wówczas woj. stanisławowskie, obecnie Ukraina) mojemu pradziadkowi Witoldowi Terleckiemu.

Pozdrawiam,
Magda
Grazyna_Gabi - 15-02-2016 - 20:07
Temat postu:
Co mowia zrodla niemieckie na temat tego nazwiska.
Pochodzenie nazwiska Veit nie jest do konca wyjasnione. Najstarsze lacinskie nazwisko Vitus prawdopodobnie
pochodzi od regionalnego slowa "bitus" ( z Bithynien/ z Bitynii?). Nazwisko/imie rowniez moze pochodzic
od staro-wysoko-niemieckiego slowa "vidu" lub "vitu" (drewno, las) albo tez mozliwe znaczenie w
sredniowiecznej lacinie to "ochoczo powracac".
Nazwisko/imie bylo bardzo popularne i powszechnie uzywane.
Swiety Veit/Wit
https://de.wikipedia.org/wiki/Veit_%28Heiliger%29
https://de.wiktionary.org/wiki/Veit
Literka H na koncu to juz czasy pozniejsze raczej zwiazane z zasadami pisowni.
W Niemczech Veith jest nazwiskiem i imieniem.
Troche genealogii:
http://gedbas.genealogy.net/search/simp ... amp;max=50

Pozdrawiam
Grazyna
ROMAN_B - 15-02-2016 - 20:55
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Veith.
Witam.

Widzę, że Szuwar podał już znaczenie nazwiska Veith. Również Grażyna podała znaczenie nazwiska Veit. Zatem, ja, też dodam trochę informacji o tym nazwisku.


Robercie, poniżej zamieszczam pochodzenie i znaczenie nazwy osobowej Veith opracowane przez niemieckich etymologów:

1. Veith – ( inna pisownia i forma: Veit ). Nazwa osobowa ( imię, nazwisko ) Veith wywodzi się z języka łacińskiego i niemieckiego. Imię Veith jest niemiecką formą łacińskiego imienia Vitus. Imię Veith było bardzo rozpowszechnione w średniowieczu i było nadawane na cześć świętego o imieniu Veit. Imię Veith znaczy: pełen życia, żywy, żywotny. Od imienia Veith powstało też przezwisko ( nazwisko ) Veithi. Żeńską formą imienia Veith jest imię Vita.
2. Veit – Veit, jest to niemieckie nazwisko lub imię męskie, pochodzi od łacińskiego imienia Vitus. Imię to było rozpowszechnione w średniowieczu na cześć świętego o imieniu Vitus. Święty ten żył na przełomie 3 i 4 wieku i umarł jako męczennik. Pochodzenie imienia jest niejasne, może pochodzić z języka trackiego od słowa bitus, które oznacza pochodzący „z Bitymii”. Również imię to może pochodzić z języka staro – wysoko – niemieckiego od słowa vidu względnie od słowa vitu [ = „Holz”, „Wald” odpowiednio: drewno, las ]. Może też pochodzić ze średniowiecznej łaciny od imienia Vitus z możliwym znaczeniem „willig” [ chętny, ochoczy, uczynny ]. Ze względu na przywiązanie do nazwy świętego o imieniu Veit imię to był szeroko stosowane w średniowieczu.
Łacińskie słowo (łac. Vita = "życie") jest tłumaczone jako "pełen życia" i "żyjący" Święty Vitus jest jednym z Czternastu Świętych Wspomożycieli.

Biorąc powyższe pod uwagę można postawić hipotezę, że nazwisko ( imię ) Veith ( Veit ) jest proste i równe imieniu Veith ( Veit ).


Polskim odpowiednikiem imienia Veith jest imię Wit. Poniżej zamieszczam znaczenie i pochodzenie imienia Wit według polskich źródeł:
1. Wit, imię rzymskie, prawdopodobnie pochodzenia barbarzyńskiego (etymologia bliżej nieznana) albo łacińskiego (od niewystępującego samodzielnie wyrazu vitus, -a, -um 'chętny, ochoczy'; por. invitus, -a, -um 'niechętny, zmuszony'). Imię Vitus w inskrypcjach chrześcijańskich występuje w formie: sanctus Bitus (por. też Bibiana, Bibius, Viviana, Vivius).
2. Wit, imię to jest pochodzenia starosłowiańskiego, oznacza: bardzo dzielny, znakomity, miły. Może także wywodzić się z łacińskiego słowa vitalis (żywy, żywotny) lub z niemieckiego Wald – oznaczałoby wówczas: leśny.
3. Wit, imię pochodzenia łacińskiego. Wit - męskie imię rzymskie o nieustalonej etymologii. Być może pochodziło od łacińskiego przydomka 'Vitus' (łac. 'vita' - życie, 'vitus' - chętny, ochoczy) lub z języka jednego z barbarzyńskich plemion. Znane są także zapisy tego imienia w formie Bitus (z powodu zamiany 'v' na 'b' w językach iberyjskich ). Imię Wit było prawdopodobnie dosyć powszechne w Polsce w czasach średniowiecza, co potwierdzają liczne przysłowia je zawierające. Nosiło je wielu świętych i błogosławionych. Wit to osoba kierująca się w życiu zasadami moralnymi. Zdolny do dużych poświęceń dla innych. Ludzi są dla niego najważniejsi, lubi spędzać czas w ich towarzystwie.

Pozdrawiam – Roman.

http://www.erdbeerlounge.de/mami/vornamen/veith/
http://www.vorname.com/name,Veith.html
https://de.wikipedia.org/wiki/Veit
https://de.wiktionary.org/wiki/Veit
http://www.baby-vornamen.de/Jungen/V/Ve/Veit/
http://blog.tyczkowski.com/2010/06/imio ... niemiecki/
http://www.deon.pl/imieniny/imie,3424,wit.html
http://dzieci.pl/word,Wit,imie.html?_ti ... aid=6167cd
http://bankimion.pl/imie/wit
Gawroński_Zbigniew - 15-02-2016 - 21:04
Temat postu:
Zdecydowanie potwierdzam powyższe Św. Wit po niemiecku pisał się przez stulecia Veit. Samo słowo oznacza z języka łacińskiego: "z lasu".

Jako dowód zacytuję tylko kilka niemieckich przysłów pogodowych ze św Witem:
Cytat:
Regnet's an St.Veit, / Gerste nicht leid's
Heiliger Veit, regne nicht, / dass es uns nicht an Gerst' gebricht.
Ist zu St. Vitus der Himmel klar, / gibt es ein fruchtbares Jahr.
Nach St. Veit / wendet sich die Zeit.
Der Wind dreht sich um St. Veit, / da legt sich`s Laub auf die andere Seit'.
Hat der Wein abgeblüht auf St. Vit, / bringt er ein schönes Weinjahr mit.
Wer dem Veit nicht traut, / kriegt auch kein Kraut.
Hat St. Veit starken Regen, / bringt er unermesslichen Segen.


Data wspomnienia liturgicznego przypada 15 czerwca. Źródłem popularności imienia/nazwiska jest niewątpliwie fakt, że św Wit wraz z towarzyszem męczeństwa znalazł się w "Złotej legendzie" Voraginea - chętnych zapraszam do lektury. Jest powszechnie dostępna w pdf-kach w internecie.

św Weit jest patronem bez mała uniwersalnym, był wzywany przy modlitwie wstawienniczej w sprawach i odniesieniach sytuacyjnych następujących:
młodzieży, epileptyków, karczmarzy, farmaceutów, winnic, aktorów, piwowarów, bednarzy, górników, kotlarzy, pracowników najemnych, niemych i głuchych; ochrony zwierząt domowych; do zachowania czystości, dobrego materiału siewnego i dobrych zbiorów; przeciwko obsesji, podnieceniu, histerii, przed pogryzieniem przez psy i węże; by powstrzymać drgawki, wściekliznę, padaczkę (pląsawica), dziecięce moczenie nocne, problemy z oczami i uszami, złe warunki atmosferyczne, wzywano go by ustrzec się od błyskawic lub pożaru, niepłodność.

Tak ciurkiem czytam w zaawansowanych biografiach.

Co do sugestii związanej z Bitynią - interesująca, ale chyba nie wytrzymuje krytyki, Wit bowiem urodził się i został ugotowany w ołowiu na Sycylii w Mazzara del Vallo.

Św Veit jest jednym z 14 wspomożycieli. T oznaczało w swoim czasie o wiele więcej aniżeli patron, święty, nie wiem co jeszcze. Tak jak my znamy tabliczkę mnożenia tak każdy katolik od 7-8 do 17 wieku znał wspomożycieli. Jak łatwo się domyślić, że o innych lekarzy w tamtych czasach było trudnawo. Wink



Pozdrawiam pięknie.
Veith_robert - 16-02-2016 - 08:16
Temat postu:
Bardzo dziękuję za odpowiedzi. Nie spodziewałem się, że to tak szybko będzie. No cóż, teraz przede mną ogrom pracy z ustaleniem skąd moja rodzina przybyła do Polski.

Pozdrawiam.
Gadecki.Bogusław - 19-02-2016 - 11:51
Temat postu:
Witam,
podczas indeksacji parafii ewangelickiej z woj łódzkiego natknąłem się na nazwisko Schodek.
Mi , Polakowi kojarzy się to ze schodami ,
ale czy występuje w j. niemieckim?
95% nazwisk w tych księgach ma na pewno pochodzenie niemieckie - dotyczy kolonistów z przełomu XVIII/XIX w.
pozdrawiam
Bogdan
ROMAN_B - 19-02-2016 - 15:02
Temat postu: Nazwisko Schodek.
Witam.

Bogdanie, nazwisko Schodek na pierwszy rzut oka wygląda na nazwisko polskie. Nazwisko to derywowane jest sufiksem –ek [ Schod + ek = Schodek ]. Rdzeniem jest wyraz pospolity shod, do którego dodano przyrostek –ek. Cząstka –ek należy do sufiksów zdrobniających. Zatem, nazwisko to mogło powstać od apelatywu ‘schodzić’ albo ‘schodny’. Jak wiesz apelatyw schodek, to element schodów; też stopień; też schdzień i od tych wyrazów mogło powstać to nazwisko.

Bogdanie, napisałeś w swoim poście, że 95% mieszkańców parafii ewangelickiej, którą indeksujesz to niemieccy koloniści z przełomu XVIII i XIX wieku a ich nazwiska są na pewno pochodzenia niemieckiego. Pytasz czy nazwisko Schodek może mieć odpowiednik w języku niemieckim? W języku niemieckim schodek to „tritt”, stufe „treppenstufe”, „treppen”. Może ktoś przetłumaczył nazwisko niemieckie na język polski i tak powstało nazwisko Schodek.

Jest jeszcze jedna możliwość, raczej czysto teoretyczna, powstania polskiego [ polskobrzmiącego ], spolszczonego nazwiska Schodek od jakiegoś nazwiska niemieckiego, które swoim brzmieniem [ wymową ] przypominałoby polski wyraz pospolity schodek. Ale jakie to może być nazwisko? Jest takie niemieckie nazwisko Schröder, które pochodzi z dialektu średnio – dolno – niemieckiego od wyrazu pospolitego schroden, który znaczy po polsku „ciąć coś za pomocą nożyczek”. Nazwisko Schröder zakończone jest niemieckim sufiksem –er, który między innymi oznacza wykonawcę jakieś czynności – jakiś zawód. Nazwisko Schröder posiada liczne oboczne formy zapisu [ wymowy ], które wynikają z różnych języków, dialektów, gwar niemieckich oraz spolszczeń. Takimi nazwiskami są: Schreder, Schöder ,Schreider, Szreder, Szrejder, Schröder, Szrodar. Jedną z form nazwiska Schröder jest forma Schöder [ Schoder ]. Nazwisko Schöder [ Schoder ] bardzo przypomina polski wyraz schody, schodek, schodzić, schodny. Niemiecki sufiks –er w nazwisku Schöder [ Schoder ] z łatwością mógł przekształcić się w Polski przyrostek –ek i z nazwiska Schoder powstało nazwisko Schodek.
Bogdanie, oczywiście jest to tylko moja teoria, raczej daleko idące przypuszczenia na temat ewentualnego niemieckiego pochodzenia nazwiska Schodek. Może ktoś na forum napisze coś na temat.

Mam nadzieję, że niezbyt namieszałem. Pozdrawiam – Roman.
teresa_kisztelińska - 19-02-2016 - 19:20
Temat postu:
95% nazwisk w tych księgach ma na pewno pochodzenie niemieckie - dotyczy kolonistów z przełomu XVIII/XIX w.
pozdrawiam
Bogdan[/quote]



Witaj,
Chcę zapytać, czy istnieją księgi dokumentujące nazwiska niemieckich kolonistów z przełomu XVIII-XIX w.?

Pozdrawiam, Teresa
Szuwar - 19-02-2016 - 20:26
Temat postu:
Witam

Małopolskie Towarzystwo Genealogiczne

Biblioteka Cyfrowa



Das Kolonisationswerk Josefs II. in Galizien. Ludwig Schneider. Poznań 1939

http://www.mtg-malopolska.org.pl/bibliotekacyfrowa.html


Proszę zobaczyć

Pozdrawiam
teresa_kisztelińska - 19-02-2016 - 20:34
Temat postu:
Pięknie dziękuję za informacjęSmile

Pozdrawiam,Teresa
Szuwar - 19-02-2016 - 21:12
Temat postu:
Uzupełnienie

Liste der Kolonisten aus dem Netzedistrikt von 1776-1798 von Lena Bellée-Vogt

http://www.kerntopf.com/diverses/kolliste.htm

Lista kolonistów z Obwód Nadnotecki od 1776-1798 Lena Bellée-Vogt

http://translate.google.pl/translate?hl ... D%26sa%3DG

Hilfskomitee All Surnames in all Villages Index

http://www.galiziengermandescendants.or ... /index.htm

Galizien German Descendants

http://www.galiziengermandescendants.org/

Galizien niemieckie Potomkowie

http://translate.google.pl/translate?js ... ndants.org

http://aord.republika.pl/korzenie.htm

Pozdrawiam
Gadecki.Bogusław - 19-02-2016 - 23:28
Temat postu:
Romanie ,
dziękuję za Twoją interpretację nazwiska Schodek
Bogdan
Carolina - 20-02-2016 - 00:37
Temat postu:
W rejonie Baden-Württemberg ludzie wymawiaja niemieckie "s" czesto jako "sch" (jak "sz" po polsku).
Wiec na standardowe niemieckie slowo "Kiste" oni mówia "Kischte" ("kiszte") i zdrobniale "Kischtl" albo "Kischtel".

Pozdrawiam Smile
teresa_kisztelińska - 20-02-2016 - 09:48
Temat postu:
Bardzo dziękuję za linki do książek wskazujących nazwiska osadników. Dziękuję również Carolinie za cenne informacje na temat wymowy słowa ''Kiste"Smile

Pozdrawiam, Teresa
vitoo - 23-02-2016 - 01:17
Temat postu:
Czy można prosić o przybliżenie etymologii nazwiska Stroetzel, Strucel, Streycel? Będę bardzo wdzięczny. Pozdrawiam, Witek
ROMAN_B - 23-02-2016 - 21:59
Temat postu: Nazwisko Stroetzel, Strucel, Streycel.
Witam.

Witku, pytasz o etymologię nazwiska Stroetzel, Strucel, Streycel. Moim skromnym zdaniem nazwisko Stroetzel, Strucel, Streycel jest jednym i tym samym nazwiskiem, które zostało zapisane w różnoraki sposób, trochę po niemiecku, trochę po polsku. W grupie tych 3 nazwisk, nazwisko Stroetzel wydaje się być nazwiskiem niemieckim.
• strucel to wyrób cukierniczy: słodka bułka drożdżowa z makiem, kakao, jabłkami, bakaliami itp., zakręcona lub zawijana i polukrowana; słowo regionalne, m.in. wielkopolskie; strucla.
Jest taki wyraz słweński „strúca”, który oznacza ‘chleb mający podłużną formę’. Słoweński apelatyw „strúca” wywodzi się z języka bawarskiego i austriackiego [ dialekt bawarsko-austriacki ] od wyrazu „strutz”, który oznacza ‘chleb o formie eliptycznej’. Od wyrazu pospolitego „strutz” pochodzą dwa wyrazy z dialektu średnio-wysoko-niemieckie, które posiadają zdrobniałą formę, to jest wyraz „strützel” i „strutzel” – ‘strucla’,‘podłużne pieczywo z luksusowej maki’.

Strützel = Strötzel – rodzaj ciasta na chleb, precle albo chleb, precel.

Oczywiście jest to tylko moja hipoteza. Mam nadzieję, że trochę pomogłem.
Pozdrawiam – Roman.

Źródła:
Słownik języka niemieckiego
Słownik niemiecko – polski
Janusz Siatkowski: Słowiańskie nazwy części ciała w historii i dialektach; Uniwersytet Warszawski Wydział Polonistyki Instytut Slawistyki Zachodniej i Południowej; Warszawa, 2012.
http://sjp.pl/strucel
https://dobryslownik.pl/slowo/strucel/194059/1/96405/
http://www.heinrich-tischner.de/22-sp/2 ... riezel.htm
Gawroński_Zbigniew - 24-02-2016 - 00:21
Temat postu:
Stritzl / Strietzel ...
Berufsname für einen Bäcker zu mittelhochdeutsch strützel (längliches Brot, Stolle)
Stritzl (1774) - - - te i podobne były by od popularnej "sztrucli".


----

Nazwiska zaczynające się na Strey- to zda się insza inszość. Niemieckie źródła sugerują genezę hebrajską >>>alter hebräischer Rufname; Ableitung von Israel (Gott herrscht)
Streill (1680)<<<< Czy tak jest? wymaga to dłuższych poszukiwań.

W pierwszej chwili uważając, podobnie jak p Roman po prostu zignorowałem pytanie jako łatwiznę. Patrząc jednak zdumiony na powyższe spróbuję się jeszcze do powyższych sugestii odnieść.


edit: wcale bym się nie zdziwił, gdyby to nazwisko może niezależnie od sztrucli miało swą etymologię od wialni, bukownika, tryjera - te machiny do czyszczenia zboża historycznie też nazywały się bardzo podobnie. Tak jak powiedziałem tu trzeba jednak dłuższą chwilę siąść i albo potwierdzić jako pewniaka sztruclę, albo dopuścić obok niej inne ewentualności.

Pozdrawiam pięknie.
vitoo - 24-02-2016 - 17:44
Temat postu:
Bardzo dziękuje za czas i odpowiedzi! Chodzi o nazwisko mojej przodkini, które zapisano Struclewski lub Strucliwski w 30 lat po jej śmierci, w akcie znania jej syna, który przeniósł się z Poznańskiego do Królestwa. W okolicy z której przybył natrafiłem na nazwisko zapisane w spolszczonej formie "Streycel" ale po śląskiej stronie granicy trafia sie właśnie Struetzel czy Strietzel. Wiem, że nazwisko to mogło występować w rożnych formach, dlatego tez podałem wszystkie te, które znam. Te informacje potwierdzałaby to co wcześniej udało mi się odnaleźć w internecie - jest to nazwa wywodząca się z dialektu środkowo-niemieckiego oznaczająca wypieki, również jak widać chleb. Ciekawa bradzo jest wzmianka, że nazwa ta mogla oznaczać zawód - piekarza. Moja hipoteza jest taka, że rodzina ta przybyła ze Sląska. Pozdrawiam! Witek
przemko20161 - 24-02-2016 - 17:48
Temat postu:
Witam czy nazwisko Perucki to nazwisko pochodzenia Niemieckiego a jak nie to jakie ma pochodzenie nazwisko Perucki
Pozdrawiam
Przemek
Gawroński_Zbigniew - 24-02-2016 - 21:07
Temat postu:
Raczej nie. Moim zdaniem nazwisko pochodzi od 4 możliwych tematów:
1. wyglądający na najbardziej oczywisty od peruga/peruka.
2. od ziemniaków gotowanych tj perków, czynność gotowania to 'perkanie'.
3. od sumaka, popularnego drzewa Rhus coriaria.
4. moim zdanie najważniejsze: słowa peruka zanim zaczęto ją "nosić na głowie" było określeniem różków i rożysk u zwierząt płowych.

Pozdrawiam pięknie.

ps. Pojawiające się tu i tam sugestie, że nazwisko to i podobne mogą pochodzić od imienia Peregryn uważam za bardzo mocno naciągane. Gdyby faktycznie pochodziło od imienia, to pochodzenie niemieckie nie jest wykluczone. W dostępnych mi wykazach nazwisk niemieckich nie widzę natomiast nazwisk podobnych.

edit 2. Sprawdziłem jeszcze tego Peregryna: formy imienia jakie występowały w Polsce to: Pechno, Piechno, Piechnik, Pielsz, Grzymek, Pelner, Pielner, Piellec, Pellec. Z Peregrynem jest tak, że było bardzo popularne ale jako nazwisko, a nie imię. W Polsce zapisywane w dwóch wersjach : polskiej jako Pielgrzym i łacińskiej jako peregrinus.
Danuta_Stojek - 24-02-2016 - 21:27
Temat postu:
A pochodzenie nazwiska ROTH ?
Ewangelicy, osadnicy w Holendrach Stockich (obecnie łódzkie ) - moi przodkowie ze strony mamy.
Mogę prosić o etymologię tego nazwiska ?

Pozdrawiam serdecznie,

Dana
Gawroński_Zbigniew - 24-02-2016 - 21:40
Temat postu:
Danuta_Stojek napisał:
A pochodzenie nazwiska ROTH ?
Ewangelicy, osadnicy w Holendrach Stockich (obecnie łódzkie ) - moi przodkowie ze strony mamy.
Mogę prosić o etymologię tego nazwiska ?

Pozdrawiam serdecznie,

Dana



odpowiadam cytatem:

Cytat:
Roth / Rothe ...
Übername zu mittelhochdeutsch rðt (rot, rothaarig; bildlich: falsch, listig), zum Teil auch Herkunftsname zum Ortsnamen Roth(e); niederdeutsch vereinzelt auch Wohnstättenname zu Örtlichkeitsnamen zu mittelniederdeutsch rðt (Rodung)
der Rote (1323), Roth (1536)


Tłumacząc z niemieckiego na nasze to taki trochę idiom jest ze środkowowysokoniemieckiego na określenie rudych, ewentualnie jak wszystko w niemieckim od jakiejś miejscowości, ewentualnie od dolnoniemieckiego i ewentualnie środkowodolnoniemieckiego od "Rodung" tzn od polany w lesie powstałej po zrębie. Moim zdaniem chodzi tu o ewentualność trzecią, polskim odpowiednikiem byłby Poręba . Jak widać - nazwiska bardzo stare.
Pozdrawiam pięknie.


edit:

Poniżej wklejam bez korekty opis wg

Cytat:
Rokemborg-owa fem.
ROD: germ. hroth (sława', zachowanego w stwniem. członie i. zł. RUOD,
Kauf 202. Na skutek monoftongizacji, począwszy od przełomu XI i XII w.,
uo > il, Mett 68. Zachgerm. ó w diaI. stsas. i śrdniem. kontynuowane było
przez O, później też przez o, Lasch 94. W n. os. pełniących funkcje drugie-
go określenia możliwa też geneza odap. lub odmiejscowa: l. śrdniem. róde
(czerwień, czerwone zabarwienie'; 2. śrdniem. roden (karczować, czynić ziemię
uprawną' Lbn 305; 3. n. m. Rod(e), Roda(u), Roda Naum 244, Brech II 420-421.
Bah 429 odnosi n. os. Rode wyłącznie do dniem. przezwiska (rudy, rudobrody'.
Warianty członów i. zł.: l. ROD, ROT - kontynuacja członu germ.,
głównie na terenie stsas. lub śrdniem., Lasch 94; 2. RUD - forma śrwniem.;
3. RO - jak w l., ale człon i. zł. w formie skróconej; tutaj też Lorand
II Lorant = Roland, powstały na skutek przestawki r-l > l-r na gruncie
polskim; 4. RU - jak w 2., ale człon i. zł. skrócony; tutaj też Lurand II Lurant;
por. 3.; 5. ROB, ROP - utworzone przez skróconą formę śrdniem. członu
i. zł. RO oraz inicjalną głoskę członu drugiego rozpoczynającego się na b-, p-;
6. RUB, RUP - jak w 5., ale na gruncie wniem.; 7. RUK - zdaniem Brech
II 443 s.v. Ruch II Ruck, skrócenie od Rudiger < Rudeger; 8. RUL - od
stwniem. hipokor. Ruolo < Hrudilo, Brech II 447; 9. RUS - od stwniem.
hipokor. RuofJo, przeważnie z Rudolf, Brech II 452; 10. RUTZ, RUZ - od
stwniem. form typu (H)rud-so, (H)rud-zo Kauf 203.
A. I. 1. (Redeger (D), (Rodeger), Roder (SSNO: Roder, Rodir) « Rodher),
Rodger, (RodoIO, (RodulO, (Rother); 2. (Rudbert), Rudeger, Rudiger, (RudloO,
(Rudolf), (Ruduli), Ruter (SSNO: Ruter, (Rutir) « Ruther), Ruther; - Rude-
gerissa fem., Rudegerinne fem.; 3. Reger (!), Robert, Rogar, Roger, Roland,
Rolant, Ropelt, (Ropert), (Ropracht), (Rorand); 4. (Rubert), Ruland, Rulant,
(Rupert), (Ruprecht), Rurant « Ruodland).
III. 1. Rodeman; 2. Rudel (SSNO: Rudel, Rudil), Rudinger, Rud(e)lin,
Rudman; 5. (Robin), Ropecius, Ropel, Robit (!); 6. Rubel, Rubin, Rubit (D,
Rup, Rupecius; 7. Rukel; 8. Rulkin; 9. Rusiin; 10. Rucel.
III. lub N Rode.
B. I. 1. Lodg(i)erz (= Rodger); 2. Ludgierz, Rudg(i)erz, Rudołt; - Rudg(i)erzo-
wa fem., Rudg(i)erzowna fem.; 3. Lorand II Lorant; 4. Ruland II Rulant; 6. (Ry-
pert) « Riipert; por. też możliwość Ripert Brech II 451).
II. 1. - Rod-ow adi.; 2. Rydel « Riidel < Riidiger Bah 424 lub < Rudolf
Brech II 407), Rydl; - Rudl-ewic; 5. Rop-ek; 6. Rub-ik, Rub-isz, Rup-ek,
Rup-ik; - Rubin-owic; 8. Rul-ek, Rul-ko.


Cytat:
ROT, ROTE : śrwniem. rot (czerwony, rudy, rudobrody, w przenośni tak-
że falszywy, podstępny' Lex 171. Zdaniem Bah 435 odmianka Rote jest formą
dial. śrniem.
Złożenia pomieszczone w grupie A. I. składają się z połączenia przydawki
rzeczownikowej odap. z i. chrz.; por. Kasper, Marcin, Mikołaj (NCh). Je-
dynie nie znane słownikom niemieckim złożenie przezwiskowe Rothals składa
się z obu członów apelatywnych; por. HALS.
W SSNO zapisy: Rothnykel, Rothnykil nie uzasadniają odczytania Rot-
, nikiel; por. uwagę pod ROS(S).
A. I. Rotkaspar, Rotkasper, Rotmertin, Rot(e)nicze, Rotnikel (SSNO:
Rotnikiel), Rotnikii; Rothals.
III. Rotman.
I
Rot, Rotchen, Rote.
B. III. - Rotman-owa.


I to by było na tyle. Smile
Łucja - 24-02-2016 - 21:40
Temat postu:
Perucki, to warto sprawdzić genealogię wstecz dokąd zaprowadzi, Mało liczne w Polsce, mniej więcej tak samo liczne na Ukrainie. Perut to starożytna moneta żydowska o niskiej wartości, dawno temu i do 1960 r. w Izraelu. Na rosyjskojęzycznej stronie podają taką wersję jako możliwą etymologię. W Polsce najwięcej jest tego nazwiska w Ząbkowicach Śląskich, powiat, dość ciekawe, ja się spotkałam z tym nazwiskiem pod Warszawą.
Takie coś wyklikałam:
"Obrączka ślubna - według antycznej tradycji - powinna mieć wartość jedynie nie mniejszą niż jedna peruta (najmniejsza moneta starożytności)"

Łucja
Danuta_Stojek - 24-02-2016 - 21:47
Temat postu:
Dziękuję Zbigniewie za ekspresową odpowiedź.
To stąd być może moje upodobanie do rudych włosów Smile

Pozdrawiam,
Dana
ROMAN_B - 25-02-2016 - 00:58
Temat postu: Nazwisko Perucki.
Witam Przemku.

Widzę, że p. Zbigniew oraz Łucja podali przykłady etymologii nazwiska Perucki. Ja dodam dwie inne etymologie tego nazwiska oraz trochę innych informacji o tym nazwisku.

„Nazwisko Perucki można wywodzić od nazwy miejscowej Perucz, wieś włościańska w powiacie oszmiańskim, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VIII, s. 15, http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geogra ... om_VIII/15 „ [ za dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska – profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego ].
Ja przytoczę Ci inną etymologię nazwiska Perucki. Etymologia ta została opracowana przez Bogusława Kreja, którą opublikował w swoim opracowaniu pt. „Z księgi polskich nazwisk”. Opracowanie to ukazało się w czasopiśmie „Język Polski”. Organ Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego Wydawany z Zasiłkiem Komitetu Badań Naukowych. Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego; LXXVII, 1997, nr 2/3 ( marzec / czerwiec ); strona 179.
Tak więc, etymologia nazwiska Perucki podana przez Bogusława Kreja brzmi:
„Pewnego objaśnienia wymaga także nazwisko Perucki (359): Wa 54, Op 35, Gd
i Wb po 29, Wr 26, El 24 itd. Najprościej chciałoby się je objaśnić jako rozwinięte
przyrostkiem -ski nazwisko Peruka. I może faktycznie to nazwisko tak powstało. Rzecz
jednak w tym, że nazwisko Peruka nie jest w ogóle w SNWP notowane ( jest tylko Peruk
l), ale jest zapisane nazwisko Perudzki (1): KI l. Czy nie można by więc przyjąć, że
dzisiejszy Perucki jest pewnym ortograficznym uproszczeniem pierwotnego Perudzkiego? A Perudzki? To też nazwisko derywowane, tym razem strukturalnym przyrostkiem -ski, od nazwiska Peruga. Jednak przy formie Perudzki pamiętajmy o znowu
nietypowym rozwoju morfonologicznym na granicy słowotwórczej. Jednak dla chociażby najskromniejszego uprawdopodobnienia alternacji -g- > -dz- (-c-) typu Peruga > Perudzki > Perucki przytoczę przykład alternacji nazwiskowej, którą można by uznać za
analogiczną: Kaluga (247) > Kaludzki (18.) > Kalucki (1123), też Kalużyński (1154)
i Kaluziński (1044); ale i Kaluski (1190) itd.”.
Bogusław Kreja tak pisze o nazwisku Peruga: „Wyjściowe nazwisko Peruga należy do nazwisk odapelatywnych. Mianowicie SW notuje rzeczownik peruga w znaczeniu 'peruka' (SW perukę objaśnia jako 'włosyludzkie przyprawne, nakrycie z włosami na łysą głowę'); w znaczeniu osobowym, które dało początek nazwisku, wyraz ten mógł oznaczać kogoś, kto nosił perukę, ewentualnie perukarza czy fryzjera (ale żadne z tych znaczeń wyrazu peruka nie jest w słownikach poświadczone). [ strona 179 ].

Przemku pytałeś też na forum, czy nazwisko Perucki jest nazwiskiem szlacheckim. Biorąc pod uwagę etymologię podaną przez Bogusława Kreja nazwisko Perucki nie ma nic wspólnego ze szlacheckim pochodzeniem. Natomiast gdy pod uwagę weźmie się etymologię podana przez Alina Naruszewicz-Duchlińską, to nazwisko Perucki może mieć pochodzenie szlacheckie ( od nazwy wsi Perucz jej właściciel przyjął nazwisko ) albo od nazwy tej wsi nazwisko przyjęła osoba pochodząca z tej wsi ( nazwisko nie szlacheckie ). Co prawda w Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego (…) pod hasłem Perucz widnieje nastepująca treść: „Perucz, wś. włośc., pow. oszmiański, w 4 okr. pol., gm. i dobra skarbowe Bakszty, okr. wiejski Grabowo, o 3 w. od gminy, 16 dusz rewiz.” Według tej informacji wieś Perucz była wsią włościańską. To znaczy, że nazwisko Perucki mogła przyjąć osoba pochodząca z tej wsi, która nie była szlacheckiego pochodzenia. Z wsią Perucz jest pewien problem. Portalu Baza Miejscowości Kresowych http://www.kami.net.pl/kresy/ nie odnotowuje takiej miejscowości na Kresach. Wnikać z tego może, że wieś Perucz albo zmieniła nazwę, przestała istnieć, nigdy nie była takiej miejscowości lub wystąpił jakiś błąd w druku. Może też nazwa została przekręcona. Moim zdaniem w Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego (…) wystąpił błąd, który polegał na przekręceniu nazwy miejscowość. Najprawdopodobniej chodzi o zaścianek szlachecki o nazwie Pierucz I i II [ zaścianek Pierucz I oraz zaścianek Pierucz II ], który w 1923 roku należał do województwa nowogródzkiego, do powiatu wołżyńskiego, do gminy wiejskiej Bakszty i do parafii rzymskokatolickiej Bakszty pod wezwaniem Świętego Huberta. Obecnie wieś Pierucz I-II znajduje się na Bialorusi [ obwód grodzieński, rejon iwieński, sielowiet Bakszty, Pierucz I-II, futor. Po białorusku: Гродзенская вобласць, Іўеўскі раён, Бакштаўскі сельсавет, Перуч I-II, хутар. Po rosyjsku: Гродненская область, Ивьевский район, Бакштовский сельсовет, Перучь I-II, хутор ].
Co ciekawe w Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego (…) nie ma wsi o nazwie Pierucz. To moim zdaniem przemawia za tym, że zaścianek szlachecki Pierucz to wieś Perucz.
Powiat wołożyński - powiat utworzony 12 grudnia 1920 r. pod Zarządem Terenów Przyfrontowych i Etapowych z części powiatu oszmiańskiego ( gminy: Traby, Wiszniów, Bakszty, Naliboki, Wołożyn, Derewna, Juraciszki, Zabrzezie, Połoczany, Ługomowicze, Iwje, Lipniszki, Sobotniki i Siedliszcze ). 19 lutego 1921 r. wszedł w skład nowo utworzonego województwa nowogródzkiego II Rzeczypospolitej.
Wieś Grabowo leży kilka kilometrów od wsi Bakszty a one blisko wsi Pierucz I-II, to też przemawia za tym, że wieś Perucz, która wymieniona jest w Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego (…) - to zaścianek szlachecki Pierucz I-II.
Zaścianek szlachecki Pierucz I-II nazywany też był Borysowska puszcza, Perucz, Poruck, Porycz, Porucz, Perucz, Poruck, Porycz – nazwy regionalne [ na podstawie publikacji Stanisława Zielińskiego; Spis chronologiczny i alfabetyczny bitew i potyczek 1863-1864; Rapperswil, 1913 – za opracowaniem @aleator – Dynamiczny Herbarz Rodzin Polskich ].
Dodam, że Polska nazwa wsi Perucz może pochodzić od Białoruskiej nazwy Перуч. Natomiast inna Polska nazwa tej wsi – Pierucz może pochodzić od Rosyjskiej nazwy Перучь.

Przemku, pytałeś na forum też o to czy nazwisko Perucki należy do nazwisk szlacheckich? Przyjmując, że nazwisko Perucki może pochodzić od nazwy wsi Pierucz [ Perucz, Poruck, Porycz, Porucz, Perucz, Poruck, Porycz ] istnieje taka możliwość, ale wymaga ona kwerendy genealogicznej. Tadeusz Gajl w swojej publikacji „Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodów [ litera P ] wymienia nazwisko Perucki i podaje, że rodzina ta nosiła herb Korab. Władysław Pulnarowicz w 1937 roku w Przemyślu opublikował książkę pt. Rycerstwo polskie Podkarpacia : ( dawne dzieje i obecne obowiązki szlachty zagrodowej na Podkarpaciu ). W publikacji tej wymieniony jest ród Peruckich, który pieczętuje się herbem Korab.

Na zakończenie dodam, że moim zdaniem nazwisko Perucki jest Polskim nazwiskiem. Niektóre zamieszczone informacje wymagają weryfikacji ale to już pozostawiam Tobie.

Pozdrawiam – Roman.


Źródła:
http://www.radzima.net/pl/miejsce/pierucz_i-ii.html
https://pl.wikipedia.org/wiki/Powiat_oszmiański
https://pl.wikipedia.org/wiki/Oszmiana
https://pl.wikipedia.org/wiki/Powiat_wo ... y%C5%84ski
http://www.genealogia.okiem.pl/powstani ... 1863-05-11
http://www.radzima.net/pl/miejsce/pierucz_i-ii.html
http://webcache.googleusercontent.com/s ... &gl=pl
http://www.kami.net.pl/kresy/
http://www.stankiewicze.com/index.php/i ... mp;sub=689
http://sanockabibliotekacyfrowa.pl/dlib ... ent?id=422
http://www.rycerstwopodkarpacia.republika.pl
severk - 25-02-2016 - 08:55
Temat postu:
Te niemieckie nazwiska to są czasem naprawdę dziwne. Ale pewnie dla Niemców nasze też wydają się śmieszne.

____________________
Oferujemy hologramy na legitymację
przemko20161 - 25-02-2016 - 10:26
Temat postu:
Witam
Bardzo dziękuję za szczegółowe informacje oraz wskazówki gdzie należy szukać przodków . Otóż w Janowie Podlaskim w wsi Jakówki znalazłem akt ur Katarzyny Marianny i Jana Benedykta Peruckich dzieci Wojciecha i Marianny może jest to rodzina z moimi przodkami z parafii Pilczyca i Peruckimi z mista Turka na Ukrainie. Natomiast na stronie mokavo.com znalazłem jeszcze Peruckich z XVIII w w miejscowości Tottijarvi w Finlandii i mam pytanie czy Peruccy z miejscowości Jakówki mogą być spokrewnione z rodziną Peruckich z Tottijarvi ( Finlandia) oraz z moją rodzinną Pilczycą oraz z Peruckimi z z Turki z obwodu Lwowskiego na Ukrainie ?
Pozdrawiam
Przemek
beatus - 26-02-2016 - 19:37
Temat postu:
Dzień dobry,

szukam nazwiska Reinik bądź Rajnik (różnie zapisane) w okolicach Turki n/Stryjem. Co może znaczyć to nazwisko?

Być może są jakieś inne zapisy tego nazwiska, bo w takim brzmieniu nie znalazłam na stronach grupujących kolonistów niemieckich, a wiem, że moja prababka, właśnie Reinik, uczyła mojego dziadka niemieckiego. Nie sądzę, że to był częsty język poza mieszkańcami pochodzenia niemieckiego. Poza tym, w rodzinie zawsze było mówione, że jakaś krew niemiecka płynie w tej części mojej rodziny.

Pozdrawiam,
Beata
przemko20161 - 26-02-2016 - 20:09
Temat postu:
Witam
Pani Beato mam prośbę czy może pani napisać z jakimi nazwiskami pani jest spokrewniona z Turki. Mam kolegę którego przodkowie pochodzili z Turki nad Stryjem może akurat jesteście spokrewnieni
Przemek
beatus - 26-02-2016 - 22:11
Temat postu:
Witam,

z Turki znam tylko mojego dziadka Piotra Kruka i jego rodzeństwo oraz rodziców: Michała Kruk i Rosalię z domu Reinik (bądź Rajnik). Nikogo więcej nie znam, tyle, że moja wiedza sięga jedynie 1903 roku - roku urodzenia mojego dziadka. Nie wiem, jakie inne nazwiska wcześniej się przewinęły w moim drzewie z tamtych okolic. Próbuję szukać wcześniejszych przodków, ale na razie utknęłam.

Beata
przemko20161 - 27-02-2016 - 10:23
Temat postu:
Witam
Pani Beato czy pani rodzina była spokrewniona z rodziną Pulnarowicz ?
Przemek
beatus - 27-02-2016 - 11:02
Temat postu:
Dzień dobry,

niestety nie mam pojęcia, z Turki znam tylko nazwiska Kruk i Reinik.

Beata
przemko20161 - 27-02-2016 - 13:55
Temat postu:
Jakby pani zdobyła więcej nazwisk z którymi pani jest spokrewniona to proszę pisać z jakimi dobrze ?
Przemek
beatus - 27-02-2016 - 17:35
Temat postu:
Pewnie, że tak. Tyle, że może być ciężko, bo nie mogę poza "Rainik" już od dawna przejść.

Beata
azalewska - 27-02-2016 - 17:44
Temat postu:
Witam,
Bardzo proszę o sprawdzenie nazwiska Schnull-nad u dwie kreski(kropki)
Dziadek ur.się na przeł.XIX/XX we Włodawie.

Alicja
ROMAN_B - 28-02-2016 - 01:07
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Renik, Rajnik.
Witam Beato.

Według etymologii opracowanej przez p. Ewę Szczodruch na portalu „Genealogia. Stankiewicze z przyjaciółmi”:
• nazwisko Renik - od podstawy ran , por. rana, ranić, rano, od nazwy osobowej Ranimir, od niemieckich nazw osobowych Ran, Ren, Rank, Renk;
• nazwisko Rajnik - od niemieckiej nazwy osobowej Rein, ta od imion złożonych na Ragin.

Nazwisko Renik - Nazwa o genezie staropruskiej. Zob. Reinik. Por. też Renk < Renn < Raginulf i Renk /e, en, el < Rangwic, M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 478, 480.

Alina Naruszewicz-Duchlińska w swojej publikacji pt. Nazwiska mieszkańców komornictwa lidzbarskiego pochodzące od nazw miejscowych (1500-1772 r.), którą wydał Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego i Polskie Towarzystwo Historyczne w Olsztynie; Olsztyn 2007, przytoczyła dwie etymologie odnoszące się do nazwiska Renik:
• „RENIK: Hans Renik 1587 Rogóż 1 s. 67, Ambrosius Renick 19 I 1614 Rogóż 1 s. 20, Thomas Renick 1616 Rogóż 1 s. 26, Renick 1618 Rogóż 1 s. 30, Georgius Renick 1632 Rogóż 1 s. 47, Michael Renick Inq. Katzensis 29 II 1755 Rogóż 2 s. 264. ▪ Nazwa o genezie stpr. Zob. REINI(C)K. Por. też Renk < Renn < Raginulf i Renk /e,en, el < Rangwic Got s. 478, 480. Renik 310 OlOs 9, OlmEl 1 SNP s. 9321.”.
• „REINI(C)K: Martinus Reinick 1736 Kochanówka 1. NK: Vidua Reinkin 1760Kochanówka 1. ▪ N. homonimiczne: I. od stpr. n.os.: Reinikō, por. Reyniko, Reynike, Reynke, Raynicke T s. 81-82; II. równe niem. hipok. Reinick, to od im. na stwniem. ragin, starosaskie regin ‘los, przeznaczenie’, np. Reinhard H s. 417 +sufiks -k- N s. 239-240. Reinik 0, Reinicke 2 SNW VIII s. 73; 7 SNP s. 9364. Por. REINIG(K).” [ strona 223, 224 ].
Reasumując, nazwisko Renik ma genezę staropruską. Reni(c)k pochodzi 1) od staropruskiej nazwy osobowej Reinikō ( Reyniko, Reynike, Reynke, Raynicke ) 2) równe niemieckiej nazwie osobowej Renick, to od imion na staro-wyskoko-niemieckie ragin, starosaskie regin ‘los, przeznaczenie’.

Przytoczę etymologię nazwy osobowej Renik ze strony holenderskiej [ język holenderski należy do grupy dialektów dolnoniemieckich ], która poświęcona jest etymologii [ znaczenie ] imion holenderskich. Renik to imię męskie. Według tej strony imię Renik ma następujące znaczenie: „Renik - Friese naam en afgeleid van de naam Rein, afgeleid van namen met de Germaanse stamvorm "regin" wat "raad/besluit" betekent, de naam betekent dus "raadgever".
Po polsku będzie to mniej więcej brzmieć: Renik - Fryzyjskie imię wywodzi się od imienia Rein, które pochodzi z germańskiego języka od apelatywu „regin”, który znaczy ‘ rada / decyzja’, zatem imię oznacza ‘doradca’.

Według innej strony holenderskiej, Volkoomen.nl, omawiającej imiona męskie i żeńskie oraz ich znaczenie imię Renik jest skróconą formą imienia Ragin.
„Ragin.
Afleidingen uit Germaans ragin: ‘raad, advies’.
Ragin, rein- regin. Afkortingen: Reen, Reense, Reine, Reinje, Reink, Rene, Renik, Reinko, Reinse, Reint, Reintsje, Reno, Renno, Rense, Rente, Rensje, Renze, Reyn, Rien, Rienco, Rienk Riense, Rients, Rink, Rinne, Rinse, Rintje, Rintse, Rinze, vrouwelijk: Reina, Reena, Reenske, Reindina, Reinetta, Reinske, Reinsje, Rena, Rendina, Reneke, Renetta, Renka, Rensje, Rennie, Renni, Rensie, Rensina, Renzina, Riena, Rienkje, Rindelina, Rinke Rinkje, Rinske, Reinette, Reinka.”.
Można to po polsku brzmieć:
Ragin.
Pochodzi od germańskiego słowa ragin: ‘rada, rada’; rada, radzić.
Ragin, rein- regin. Skrócone nazwy imion: Reen, Reense, Reine, Reinje, Reink, Rene, Renik, Reinko, Reinse, Reint, Reintsje, Reno, Renno, Rense, Rente, Rensje, Renze, Reyn, Rien, Rienco, Rienk, Riense, Rients, Rink, Rinne, Rinse, Rintje, Rintse, Rinze, formy żeńskie: Reina, Reena, Reenske, Reindina, Reinetta, Reinske, Reinsje, Rena, Rendina, Reneke, Renetta, Renka, Rensje, Rennie, Renni, Rensie, Rensina, Renzina, Riena, Rienkje, Rindelina, Rinke Rinkje, Rinske, Reinette, Reinka.

Wydaje się, że nazwisku Renik = Rajnik jest bliżej do holenderskiego pochodzenia, raczej do fryzyjskiego. To tylko moje spostrzeżenie. Oczywiście weryfikację pozostawiam Tobie.

Fryzja (nid. Friesland, fryz. Fryslân, płnfryz. Fresklun lub Friislon, wschfryz. Fräislound, niem. Friesland) – kraina historyczna w północno-zachodniej Europie, wzdłuż wybrzeża Morza Północnego. Obecnie w granicach Niemiec, Danii i Holandii.

Pozdrawiam – Roman.

http://whats-in-a-name.clubs.nl/
https://pl.wikipedia.org/wiki/Fryzja_(k ... storyczna)
https://pl.wikipedia.org/wiki/Fryzja_(prowincja)
https://pl.wikipedia.org/wiki/Fryzowie
http://www.holandiabeztajemnic.pl/?page_id=8997
beatus - 28-02-2016 - 18:36
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Renik, Rajnik.
Dzień dobry,

ślicznie dziękuję za tak wyczerpującą odpowiedź.

Beata
ROMAN_B - 29-02-2016 - 00:46
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Schnull; Schnüll.
Witam Alicjo.

Pytasz o etymologię nazwiska Schnüll oraz mówisz, że dziadek urodził się na przełomie XIX i XX wieku we Włodawie. Zatem, przodkowie Twojego dziadka przewędrowali spory szmat drogi z miejsca swojego ewentualnego pochodzenia do Włodawy – gdzieś około 1500 km [ to tylko moje przypuszczenie ].

Ale po kolei. Według mnie nazwisko Schnüll powstało od przezwiska Schnull a te od wyrazu pospolitego schnull. I tak zapewne nazwisko to było pierwotnie zapisywane [ Schnull ]. Dopiero później zapisywano go z umlaut [ü]. Apelatyw schnull pochodzi z lokalnego dialektu języka niemieckiego nazywanego Mündersbacher Mundart [ Mündersbacher dialekt ]. W zasadzie jest to już obecnie dialekt mało używany i będący w prawie całkowitym zaniku. Dialektem Mündersbacher posługiwała się ludność zamieszkała na obszarze nazywanym Westerwald. Westerwald to pasmo górskie w środkowych Niemczech [ Nadrenia Północna – Westfalia, Nadrenia Palatynat i Hesja ] w sąsiedztwie doliny rzek Dill i Sieg, wchodzące w skład Reńskich Gór Łupkowych. Stanowi część Średniogórza Niemieckiego.


Chyba się trochę rozpisałem. Zapewne Ciebie interesuje co znaczy wyraz pospolity schnull, od którego powstało przezwisko a następnie nazwisko Schnüll. Apelatyw schnull jest równy wyrazowi pospolitemu rotz [ Schnull, die = Rotz; schnull = rotz ]. Wyraz rotz należy do języka niemieckiego i potocznie oznacza: smark, gil [ wydzielina z nosa ]. Można by rzec, że przezwisko Schnull [Schnüll ] to ‘zasmarkany nos' – to już moja hipoteza.

Alicjo, można postawić hipotezę, że Twoi przodkowie wywodzą się górali zamieszkałych w regionie Westerwald a nazwisko Schnüll [ Schnull ] pochodzi od przezwiska Schnull a ono od wyrazu pospolitego schnull ‘smark, gil’ – zasmarkany nos.

Na sam koniec mojego postu dodam, że dialekt Mündersbacher wywodzi się z Frankonii z obszaru językowego Moselle [ Moselfränkische Dialekte ].

Pozdrawiam – Roman.


http://www.muendersbach.de/
https://pl.wikipedia.org/wiki/Westerwald
https://de.wikipedia.org/wiki/Moselfr%C ... e_Dialekte
http://www.irsch-saar.de/moselfra.htm
http://www.katyretzlaff.de/ploeger.html [ coś na temat rodu Schnüll ]
Gawroński_Zbigniew - 29-02-2016 - 06:55
Temat postu:
Albo strzelam kompletnie kulą w płot, albo też nazwisko jest bajecznie proste.

Zaintrygowało mnie to, że nazwisko jest bardzo rzadkie, poza efemerydami występuje tylko w okolicach Hannoveru i to też razem wszystkich Schnüll'ów w całych Niemczech jest tylko ok 250.

Czasownik schnullen to po prostu "ssać smoczek", "dydlać" a Schnuller to smoczek, dydek.

W dostępnych mi wykazach nazwiska nie ma.

W zasadzie na tym mógłbym skończyć, gdyby nie prof Bereza, który niemożebnie "skatował" tezę, że jak nazwisko na "Sch... i coś tam dalej" to zaraz niemieckie. Otóż niekoniecznie. Multum nazwisk polskich zaczynających się na "Sz.." i "S.." i niemieckich zaczynających się na "Sch.." to takie, które się mogły kilka razy polonizować i germanizować. Bereza pisze o tym w drugim tomie przy okazji nazwisk Schornak, Sarniak, Schorniak i podobnych. Przyjmując za dobry omen słowa prof Berezy wypadało by się zastanowić czy jest jakieś proste polskie słowo podobne do Schnüll, które ktoś z jakiegoś powodu zgermanizował?

Czy się mylę, czy mam rację nie wiem.
Ewka1234 - 29-02-2016 - 10:45
Temat postu:
Dzień dobry,
Słowo Kmoch <Kmotr<Kumoter,Kum,<Comater, = z łaciny, oznacza wspólną matkę=matkę chrzestną. Ładnie jest to wytłumaczone w czeskiej Wikipedii.
Pozdrawiam
Ewka
Gawroński_Zbigniew - 29-02-2016 - 12:12
Temat postu:
To stare polskie nazwisko. Kmoch = kum = chrzestny dla chrzestnej dziecka.

Najstarsze zanotowane nazwisko Kmoch pochodzi z roku 1432: >>>"Dominik Kmoch de Dambno, ortulanus"<<< źródło jak zwykle: słownik Taszyckiego.
przemko20161 - 29-02-2016 - 12:15
Temat postu:
Witam Panie Zbigniewie a ja chciałbym zapytać o nazwisko Perucki jak ststare jest to nazwisko których lat sięga najdalej
Przemek
Gawroński_Zbigniew - 29-02-2016 - 12:32
Temat postu:
Do roku 1500 nie pojawiło się. Słownik Taszyckiego obejmuje wszystko do tego roku właśnie. Ale to było. Było to pytanie i ktoś podał datę. Proszę przejrzeć sąsiedni temat. Coś mi świta, że któryś z kolegów podał rok z innego źródła.
Pozdrawiam pięknie.
przemko20161 - 29-02-2016 - 13:01
Temat postu:
a nazwisko Pierucki to podobmie brzmiące nazwisko od kiedy to nazwisko się pojawiło ? Proszę o odpowiedź pozdrawiam
Przemek
Gawroński_Zbigniew - 29-02-2016 - 20:58
Temat postu:
Też nie ma tego nazwiska ani zbliżonych.
Kasia_Marchlińska - 29-02-2016 - 21:20
Temat postu:
Dzień dobry,

Mam w rodzinie nazwisko Sonne. Rozumiem, że to znaczy słońce. Jeżeli jest jeszcze coś ciekawego związanego z nazwiskiem, jestem bardzo zainteresowana.

pozdrowienia,
Kasia
ROMAN_B - 29-02-2016 - 22:25
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Kmoch.
Witam Ewo.

Do etymologii podanej przez p. Zbigniewa ja dodam swoje spostrzeżenia dotyczące ewentualnego pochodzenia nazwiska Kmoch.

Według etymologii opracowanej przez p. Ewę Szczodruch na portalu Stankiewicze z przyjaciółmi nazwisko Kmoch ma następujące znaczenie:
• „Kmoch – 1419 od staropolskiego kmoch ‘kum’”

Według czeskich językoznawców słowo „kmoch” ma pochodzić z języka czeskiego i jest to hipokorystyk wyrazu „kmotr”, który znaczy ‘ojciec chrzestny’. Kmoch to wyraz wywodzący się z dialektu morawskiego, który jest odmianą języka czeskiego.

Kilka słów wyjaśnienia.

Hipokorystyk - powstały za pomocą odpowiedniego formantu wyraz pieszczotliwy, świadczący o czułości mówiącego, sympatii i aprobacie, zwykle w formie zdrobniałej ( od greckiego ὑποκορίζεσθαι „hypokorízesthai” - nazywać pieszczotliwie ).

Kmo + tr = Kmotr > Kmo + ch = Kmoch.

Dialekt morawski: gwara pogranicza czesko – polskiego. Z badań językoznawców polskich i czeskich wynika, że mowa, którą posługują się mieszkańcy należy do gwar laskich typowo przejściowych lub pogranicznych o cechach charakterystycznych dla języka polskiego a obcych czeskiemu, a także o właściwościach typowych dla języka czeskiego a nie występujących w języku polskim. Ludność autochtoniczna nazywa tę gwarę potocznie „mową morawską”.

Zatem, apelatyw Kmoch może być polskiego albo czeskiego pochodzenia. Niemniej jednak pochodzi on z gwary morawskiej, która łączy oba języki w jedną gwarę morawską.

Ewo, Tobie pozostawiam weryfikację informacji.

Pozdrawiam – Roman.

https://cs.wiktionary.org/wiki/kmoch
https://cs.wiktionary.org/wiki/kmotr
http://nase-rec.ujc.cas.cz/archiv.php?art=3273
http://nase-rec.ujc.cas.cz/archiv.php?art=7640
http://www.inne-jezyki.amu.edu.pl/Front ... Identities
http://kulturamorawska.eu/gwara/
http://opole.gosc.pl/doc/2853477.Gwara-to-korzenie
http://www.goraciborz.pl/ksiazki/krzano ... er_web.pdf
Gawroński_Zbigniew - 29-02-2016 - 23:03
Temat postu:
Edit: dotyczy pytania o nazwisko Sonne.

A jeśli pani powiem, że to polskie i to baaardzo staropolskie nazwisko zgermanizowane w jakimś tam czasie to co mi pani zrobi? Smile Smile Wink

Oczywiście najbardziej prawdopodobne jest pochodzenie odniemieckie, chociaż w podstawowych wykazach jest mało nazwisk do "słońca" podobnych. Tego radziłbym się trzymać jednak, poniższe zaś potraktować jako ciekawostkę.

Swojska poziomka we wszystkich językach (no powiedzmy że we wszystkich - trochę uogólniam) słowiańskich miejscami do 20 wieku nazywała się sonika, sunika, sunnika, cumika, cumnika, na Kaszubach zdaje się do dziś tak na poziomki się mówi.
Ewolucja poziomki do "Sonne" mogła wyglądać tak. Sunika -> Sonica -> Sonnitz -> Sonik -> Sonne. Jak widać nazwisko germanizowało i polonizowało się dwa razy. Takich nazwisk kilka razy zmieniających swą "narodowość" jest od kija i ciut ciut. Nie tak dawno w tym temacie pisaliśmy o Sarnie, którego chyba nikt by nie posądził, że od sarny jego nazwisko pochodzi (nazwisko Szarmach). Działo się tak w Prusach, Jaćwieży, Kuroni, księstwach pomorskich, na Dolnym Śląsku. Ba! W mojej parafii w latach 1720-70 ta sama rodzina w zapisach jako chrzestni i jako rodzice dzieci pojawiali się jako: Schinckler, Schincler, Szynkler, Szynkiel, Szynka. (Rodzina Szynków mieszka na terenie parafii do dziś i bardzo wątpię czy ma pojęcie o tym jak się nazywali ich przodkowie... Smile )

Pozdrawiam pięknie.
dgrajper - 07-03-2016 - 13:27
Temat postu:
Witam
A czy może coś wiadomo jest o nazwisku Grajper lub Grayper. Brzmi trochę niemiecko, na razie dotarłem do przodków z końca XVIII w., którzy żyli w okol. Opola Lub., ale także po lewej stronie Wisły - okol. Oleksowa, Gniewoszowa. Powiązań między nimi nie znalazłem, a może w ogóle pochodzili np. od kolonistów niemieckich.

Pozdrawiam

Darek Grajper
Gawroński_Zbigniew - 07-03-2016 - 21:51
Temat postu:
Cytat:
Graubner / Graupner ...
Herkunftsname zum Ortsnamen Graupa, Graupen oder Berufsname zu frühneuhochdeutsch graupe (geschälte Gerste) für den Hersteller oder Händler mit Graupen
Nicusch Graupner de Graupen (1390), Graupner (1546)


Tłumacząc z niemieckiego na nasze:
Od miejscowości Graupa, Graupen albo od pracy wykonywanej: z wczesnowysokoniemieckiego 'graupe'.... tj produkujący albo handlujący kaszą jęczmienną. Jak widać nazwisko dość stare. Jak na niemieckie realia też.

Tyle podają niemieckie źródełka z których korzystam.
ROMAN_B - 07-03-2016 - 23:28
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Grajper - Grayper.
Witam.

Darku, poniżej zamieszczam moją hipotezę o pochodzeniu nazwiska Grajper [ Grayper ].

Według niemieckiej strony Ancestry.de nazwisko Grajper, Grayper w Niemczech nie występuje. Według innej niemieckiej strony Verwandt.de w Niemczech nazwisko Grajper jest odnotowane 2 razy. Osoby o tym nazwisku mieszkają w mieście Frankfurt nad Odrą [ niemiecki: Frankfurt ( Oder ), dawniej Frankfurt an der Oder; polska historyczna nazwa Słubice ]. Natomiast osób o nazwisku Grayper nie odnotowano. W Polsce, według strony Moikrewni.pl, nazwisko Grajper odnotowane jest 229 razy. Natomiast osób o nazwisku Grayper, według strony Moikrewni.pl, w Polsce nie odnotowano.

Za niemieckim pochodzeniem nazwy osobowej Grajper [ Grayper ] może przemawiać sufiks –er, który jest typowym niemieckim przyrostkiem. Cząstka –er należy między innymi do sufiksów derywacyjnych tworzących rzeczowniki odczasownikowe, w połączeniu z tematem czasownika oznacza wykonawcę czynności rodzaju męskiego ( na przykład: arbeit / en + er > Arbeiter ). Według mnie nazwisko Grajper [ Grayper ] może być polską formą niemieckiego nazwiska – tylko jakiego nazwiska? Przypuszczam, że spolonizowane nazwisko Grajper [ Grayper ] może pochodzić od niemieckiego nazwiska Graper, które powstało od niemieckiego apelatywu graper. Zatem, czy obecnie na terenie Niemiec występuje nazwisko Graper? Według strony Verwandt.de w Niemczech obecnie mieszka 29 osób o nazwisku Graper a według Ancestry.de takich osób jest 21. Wynika z tego, że nazwisko Graper w Niemczech jest bardzo rzadkim nazwiskiem. W Polsce nazwisko Graper, według portalu Moikrewni.pl, nie występuje.

Jak wspomniałem powyżej cząstka –er należy między innymi do sufiksów derywacyjnych tworzących rzeczowniki odczasownikowe, w połączeniu z tematem czasownika oznacza wykonawcę czynności rodzaju męskiego. Tak więc, nazwisko Graper najprawdopodobniej powstało od apelatywu graper. Apelatyw „graper” jest zbudowany z tematu „grap” i przyrostka –er [ grap / en + er > graper ]. Zatem, wyraz pospolity „graper” [ obejmujący swym znaczeniem wykonawcę czynności ] został utworzony od apelatywu „grapen”. Jakie znaczenie pojęciowe ma wyraz „grapen”?
Grapen [ inne formy zapisu w języku niemieckim: Grape, Grappe, Grappen, Grope, Gropen, Groppe, Groppen ] – to garnek na trzech nogach [ kuchenne naczynie, które pojawiło się w XII wieku ]. Początkowo wykonywany był z gliny, a później z brązu. W XVIII wieku odlewany był już z żeliwa [ w Polsce byłby to osoba wytwarzająca kociołki na trzech nogach ].
Biorąc powyższe pod uwagę wyraz pospolity „graper” oznacza wykonawcę garnków na trzech nogach. Zatem graper, to zawód polegający na wykonywaniu garnków na trzech nogach z gliny. Zatem, pierwsza osoba nosząca nazwisko Graper zajmowała się produkcją garnków nazywanych „grapen”. Tak więc, moim zdaniem niemiecki wyraz pospolity „graper” po polsku znaczy ‘garncarz’ i najprawdopodobniej jest to bardzo stary wyraz – słowo.

Oczywiście jest to tylko moja hipoteza na temat ewentualnego pochodzenia nazwiska Graper. Wielce prawdopodobnym jest też, że nazwisko Grajper [ Grayper ] jest polską formą niemieckiego nazwiska Graper – to też moja hipoteza dotycząca pochodzenia nazwiska Grajper [ Grayper ].

W mojej ocenie nazwisko Grayper jest formą poprzedzającą nazwisko Grajper. W mojej ocenie wynika to z ortografii języka polskiego gdzie y > j. Podobnie jak to miało miejsce w nazwisku Woyciechowski, które później przyjęło formę Wojciechowski lub Maryanna > Marjanna > Marianna.

Według jednej z niemieckich stron, poświęconych etymologii niemieckich nazwisk powstałych od wykonywanego zawodu, nazwisko „Gräper, Gröper ( Hamburg oft ) – urkdl. Großer, machte irdene Töpfe ( gropen ), im Unterschied zum - >Grapengießer. Dazu auch Grape, Grope, auch Gra(a)p.”. Po polsku może to brzmieć: Gräper, Gröper ( Hamburg często ) – Großer, robił gliniane garnki ( gropen ), w przeciwieństwie do Grapengießer. Inne nzawy Grape, Grope, auch Gra(a)p.
Dodam, że Grapengießer to osoba odlewająca garnki z metalu. Etymologia ta potwierdza, że wyraz pospolity „graper” to ‘garncarz’.

Według Niemieckiego słownika prawnego [ Deutsches Rechtswörterbuch – DRW) ] apelatyw Groper jest równy wyrazowi Töpfer, który znaczy ‘garncarz’, a słowo „topf” – garnek. Nazwa zawodu „groper” była notowana przynajmniej w 1351 roku.

Na niemieckiej stronie Enzyklo.de Deutsche Enzyklopadie wyraz pospolity „graper” ma następującą etymologię:
„Groper, Gröper, Familiennamenforschung: aus der alten, früher in ganz Nord- und Mitteldeutschland üblichen Bezeichnung für den Töpfer (mittelniederdeutsch groper) hervorgegangene Familiennamen, Töpfer.”
Z tej etymologii najważniejsze jest to, że nazwiska Groper, Gröper odpowiada nazwisku Töpfer, które znaczy „Garncarz”. Nie mniej istotną informacją jest to, że wyraz „groper” pochodzi z dialektu dolnoniemieckiego gdzieś w przedziale XIII – XV wiek.

Reasumując, można postawić hipotezę mówiącą, że nazwisko Grajper [ Grayper ] jest polską [ spolszczoną ] formą niemieckiego nazwiska Graper, które pochodzi od apelatywu graper, który znaczy ‘garncarz’.
Darku, oczywiście jest to tylko moja hipoteza. Tobie pozostawiam weryfikację i ocenę.


Pozdrawiam, Roman.


Źródła:
Wielki słownik polsko – niemiecki [ Wiktorowicz Józef Frączek Agnieszka (red.) ]; Wydawnictwo Naukowe PWN; 2008.
https://de.wikipedia.org/wiki/Grapen
http://www.der-familienstammbaum.de/
http://www.enzyklo.de/Begriff/Grapen
http://www.etymologiebank.nl/trefwoord/grapen
http://smtp.kamienpomorski.pl/news.php?readmore=1670
http://www.enzyklo.de/Begriff/Grapengie%C3%9Fer
dgrajper - 08-03-2016 - 09:16
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Grajper - Grayper.
Bardzo dziękuję za obydwie odpowiedzi i interpretacje. Ha.. hasła wysokoniemieckie czy dolnoniemieckie nic mi nie mówią (muszę się douczyć w tym temacie). Tak czy inaczej wygląda na to, że to nazwisko "odzawodowe". a czy "garncarz" czy "kasznik" hmm... może jeszcze się czegoś dogrzebię w historii.

Dziękuję i pozdrawiam

Darek
Gawroński_Zbigniew - 08-03-2016 - 11:34
Temat postu:
Wczesnowysokoniemiecki to język Lutra czyli literacki niemiecki 14-16 wieku. W tym czasie pojawiły się w "literackim niemieckim" = wysokoniemieckim = hochdeutsch - umlauty o ile się nie mylę. To jest takie poplątaństwo z tymi niemieckimi, że czasem też się gubię.
Nanuk01 - 08-03-2016 - 22:36
Temat postu:
dgrajper napisał:
Witam
A czy może coś wiadomo jest o nazwisku Grajper lub Grayper. Brzmi trochę niemiecko, na razie dotarłem do przodków z końca XVIII w., którzy żyli w okol. Opola Lub., ale także po lewej stronie Wisły - okol. Oleksowa, Gniewoszowa. Powiązań między nimi nie znalazłem, a może w ogóle pochodzili np. od kolonistów niemieckich.

Pozdrawiam

Darek Grajper


Griper ( fon. grajper ), to w j. ang. "chwytak"
Pozdrawiam
Szymon545 - 29-04-2016 - 12:12
Temat postu:
Witam
Poszukuję wszelkich informacji na temat nazwiska Gocal. Do tej pory udało mi się ustalić ,że nazwisko to wywodzi się od niemieckich nazw Gottschall, Godschalk. Domyślam się ,że może pochodzi od niemieckich kolonistów którzy byli lokowani w Tymbarku. Właśnie z okolic pochodzi mój pradziadek który nosił to nazwisko.

Pozdrawiam
Gawroński_Zbigniew - 29-04-2016 - 12:51
Temat postu:
Jeśli jest Pan pewien, że nazwisko pochodzi od spolszczenia nazwiska "gotszalkopodobnego" to etymologia jest następująca:
Gott + Knecht, (Sklave, Diener) = Sługa Boży mniej więcej.

Gotszalkopodobnych nazwisk jest całe mnóstwo. Oto niektóre: Gottschalch / Gottschald / Gottschaldt / Gottschalg / Gottschalk / Gottschall / Gottschalt / Gottschild / Gottschlich / Gottschling / Gotsche / Gottsche / Gotzsche.

Najstarsze zanotowane są: Godescalc - 866 rok i Godeschalcus 856/877 rok.

Ja rozważyłbym jeszcze inną grupę niemieckich nazwisk: Götz / Götze / Goetz / Goetze / Götzel / Götzke które wywodzą się od: Gott + Friede, (Schutz) = mniej więcej "Boży pokój" tzn. brak wojny.

...i wszystko w porządku, tylko dlaczego nazwisko to tak bardzo koresponduje mi z Goczałką i Goczałkowicami? Może doszukiwanie się niemieckich korzeni jest zupełnie niepotrzebne?

Pozdrawiam pięknie.
Szymon545 - 29-04-2016 - 13:31
Temat postu:
Dziękuję Panu bardzo za odpowiedź i cenne informacje.
Co do nazwiska to informacje o jego pochodzeniu znalazłem na stronie Pana Janusz Stankiewicza więc byłem niejako pewien jego niemieckiego pochodzenia. Ale jak widać może być inaczej.

Pozdrawiam i jeszcze raz dziękuję.
DorotaL - 26-09-2016 - 21:13
Temat postu:
Witam serdecznie,
Chciałabym się dowiedzieć czegoś na temat pochodzenia i znaczenia mojego nazwiska Lehrmann.
Przodkowie pochodzą z Biesowa, wtedy to były Prusy Wschodnie, nazwisko ma brzmienie niemieckie, więc mam nadzieję, że na forum uzyskam pomoc. W najwcześniejszych wpisach w księgach jakie znalazłam do tej pory nazwisko to występowało jako Lerrmann, od około 1820r wpisywane jest już jako Lehrmann.
Z góry bardzo dziękuję.
Dorota Lehrmann
Gawroński_Zbigniew - 26-09-2016 - 22:03
Temat postu:
Starowysokoniemieckie lēra, zanotowane już w 155 roku naszej ery miało znaczenia: nauczanie, tradycja, szkolenie, gałąź nauki, świadectwo, doktryna, głoszenie. W 355 roku pojawił się zapisany czasownik lēren = uczyć, szkolić itd itp. W 15 roku pojawił się zapisany rzeczownik lērāri = nauczyciel. To właśnie to słowo przez stulecia przekształciło się w śr.wys.niem. lērer i później w dol.wys.niem. Lehrer. Lehrer i Lehrermann to oczywiście synonimy.

W pierwszej chwili po pani sugestii co do miejsca pochodzenie zacząłem się zastanawiać czy aby nazwisko nie pochodzi od dolnoniemieckiego, znanego od Holandii po Prusy Larche/Lerche/Lërche = słowik (modrzewiówka), albo modrzew. Po namyśle jednak uważam, że nie ma co komplikować sprawy. Nie.
DorotaL - 27-09-2016 - 10:03
Temat postu:
Bardzo dziękuję za szybką odpowiedź.
Czy najstarszy jak do tej pory znaleziony przez mnie zapis w księgach wieczystych z 1783, gdzie nazwisko zapisano: Leermann, zmienia coś w znaczeniu tego nazwiska?

Pozdrowienia
Dorota Lehrmann
Gawroński_Zbigniew - 27-09-2016 - 11:49
Temat postu:
Podstawa Leer i Leere to całkowicie inne słowa i nazwiska nie specjalnie popularne, ale występujące w Niemczech. Obydwa pochodzą od podstawy "pusty".
DorotaL - 27-09-2016 - 14:12
Temat postu:
Wobec tego muszę sprawdzić w dawniejszych księgach czy taki zapis się powtarzał czy wystąpił tyko raz i może być tylko błędem zapisu.

Jeszcze raz dziękuję

Pozdrowienia
Dorota Lehrmann
freeze777 - 29-10-2016 - 22:51
Temat postu:
Witam Smile Czy posiada ktoś może informacje o nazwisku Alter, rodzina zamieszkująca Płoniawy Bramurę? Smile
Gawroński_Zbigniew - 30-10-2016 - 01:14
Temat postu:
Od średniowysokoniemieckiego "alt" = mniej więcej: silny, kawał chłopa, gwałtowny, wojak, a później, tj. bliżej naszych czasów z języków dolnoniemieckich (nie chce mi się szukać dokładnie z którego) również stary, wiarus, doświadczony. Inne znaczenia nazwiska są wtórne. Najstarsze zanotowane na terenie niemieckojęzycznym pochodzi z roku 1250 pochodzi na pewno od pierwszego podanego znaczenia.

Niech no zerknę do mojego Koeblera.... No właśnie: "alt" jest średniowysokoniemieckim tłumaczeniem starowysokoniemieckiego "wer-", a ten rdzeń to się z wszystkimi możliwymi "wojskowościami" wiąże. Czyli zgadza się to co wcześniej napisałem.
Wojciech_Jędrasik - 30-10-2016 - 08:43
Temat postu:
Poproszę o odszyfrowanie pochodzenia nazwiska Izbrecht, pisanego także jako Isbrecht, Isbrandt, Jüzbrecht (być może to zapis fonetyczny), Gisbrecht, Giesebrecht. Przodkowie po raz pierwszy byli u nas odnotowani w 1607 roku w duńskich wsiach niedaleko Gdańska, a później byli członkami mennonickich wspólnot na Żuławach i wzdłuż biegu Wisły, myślę więc że to w kontekście języków Platt? W Holandii i w Danii używano także Giesebrecht jako imienia, a w skorowidzu Reimera Giesbrecht wygląda na wyjściową formę do innych odmian.

Z góry dziękuję!

Wojciech
Gawroński_Zbigniew - 30-10-2016 - 09:28
Temat postu:
Podstawa gieçe = potok, rzeczka pochodzi ze środkowowysokoniemieckiego i stąd weszła do większości dolnoniemieckich. Ona sama jednak jest czysto słowiańska. Tzn funkcjonowała w postaci giecz we "wszystkich" językach zachodniosłowiańskich aż po Poznań i Gdańsk i oznaczała albo rzeczkę albo później miasteczko, osadę chronioną rzeczką.

Wygląda na to, że nazwisko dolnoniemieckie ma ten pierwiastek rzeki w sobie zachowany. Nazwisko bardzo ciekawe i z pewnością warte o wiele szerszego omówienia, ponieważ nie jest to jedyna ścieżka interpretacyjna. Są inne, całkowicie polskie (tj słowiańskie) bez uciekania się do nazwisk dolnoniemieckich. Pierwsze skojarzenie jakie miałem co do znaczenia nazwiska było: Waligórski = ten który zdobył górę czyli jakiś obronny grodek, tylko zapisane w zgermanizowanej postaci. Na tę chwilę jest to jednak jedynie luźna hipoteza.
Wojciech_Jędrasik - 30-10-2016 - 09:49
Temat postu:
Bardzo dziękuję! Smile

Wojciech
freeze777 - 30-10-2016 - 22:19
Temat postu: Nazwisko Alter
Witam wszystkich
Poszukuję informacji na temat nazwiska mojej rodziny mieszkającej na terenach Płoniawy Bramura woj. mazowieckie.

Ich nazwisko Alter Smile

Nie mam pewności co do pochodzenia nazwiska, czy na pewno jest niemieckie, jeśli jest ktoś kto mógłby pomóc udzielając informacji na temat byłbym bardzo bardzo wdzięczny Smile niestety sam niewiele mogę zdziałać dlatego poszukuję informacji wśród osób w temacie Smile
Gawroński_Zbigniew - 31-10-2016 - 00:05
Temat postu:
Masz rację Frizi.

Faktycznie na Mazurach Południowych, mniej więcej na linii Działdowo - Ełk i nie tylko, maść zrobiona z oleju laurowego i z prawoślazu z dodatkami rozgrzewającymi nazywała się po prostu alter. Jednak i ta nazwa ma korzenie niemieckie i jest nazwą handlową "ungentum laurinum". Z niemiecka nazywała się ona: Alteloria albo Antaloria. Maść występuje w indeksach starych medykamentów. Znalazłem ją w kilku leksykonach. Czy to jest jednak baza znaczeniowa do nazwiska? Nie mam pojęcia. Aby znaleźć więcej szczegółów to dłuższa kwerenda. Dane na ten temat można znaleźć w historycznym periodyku "Wisła" http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication strona 90 i poprzednie w tekście opisowym.
freeze777 - 31-10-2016 - 09:13
Temat postu:
Gawroński_Zbigniew napisał:
Od średniowysokoniemieckiego "alt" = mniej więcej: silny, kawał chłopa, gwałtowny, wojak, a później, tj. bliżej naszych czasów z języków dolnoniemieckich (nie chce mi się szukać dokładnie z którego) również stary, wiarus, doświadczony. Inne znaczenia nazwiska są wtórne. Najstarsze zanotowane na terenie niemieckojęzycznym pochodzi z roku 1250 pochodzi na pewno od pierwszego podanego znaczenia.

Niech no zerknę do mojego Koeblera.... No właśnie: "alt" jest średniowysokoniemieckim tłumaczeniem starowysokoniemieckiego "wer-", a ten rdzeń to się z wszystkimi możliwymi "wojskowościami" wiąże. Czyli zgadza się to co wcześniej napisałem.


Pięknie dziękuję za odkopanie takich informacji

W rodzinie faktycznie są informacje o bawarskim pochodzeniu rodziny, ale samo nazwisko jest identyczne, co chasydzkiej dynastii Alterów zamieszkującej niedalekie tereny ok.130 km od Płoniaw i jest to kolejna duża rodzina o tym samym nazwisku, stąd interesuje mnie jak bardzo może to być zbiegiem okoliczności, a jak bardzo wywodzi się z więzów krwi
Staporek_Kamil - 31-10-2016 - 11:24
Temat postu:
Panie Zbigniewie
Proszę o krótką analizę dla nazwisk Herman (pierwotnie - XVIII w w użyciu Hertman), Eisenkolb i Oberranker
Pozdrawiam
Gawroński_Zbigniew - 31-10-2016 - 15:22
Temat postu:
Po raz kolejny powtarzam, że nazwiska najpopularniejsze są najtrudniejsze w interpretacji. Niewątpliwie takim nazwiskiem jest Hermann. Nazwisko wywodzi się od spraw wojskowych co za chwilę wykażę.

Hermann, Herrmann, Hörmann, Hermes, Herms, Harms, Hermeke, Hermke, Hermeler są starowyskoniemieckim złożeniem dwóch słów heri+man = wojsko+człowiek. Dokładnie pierwszy człon ma więcej znaczeń, mianowicie wojsko, armia, coś licznego, masa, ciżba ( w sensie ludzi), jakiś oddział itp. Z powyższego zanotowano między innymi takie historyczne nazwiska Heriman(us) 822/875), Herman(us) (1261), der Hermeler (1356), Hermke (1473).

Następna grupa nazwisk Hermanopodobnych: Herr, Herrle, Herrlein, Hermann, Herrmann pochodzą podobnie znaczeniowo, ale z języka starowysokoniemieckiego: hêrero, hêriro, hêrro, hêro, starosaksońskiego hêrro i starofryzyjskiego hêra, hera, a także środkowowysokoniemieckiego hêrre, herre. Wszystkie te słowa można tłumaczyć jako nie wojsko ale jako ten wojskowy, członek armii, żołnierz, albo jako wojaczka, bycie na wyprawie wojennej, służba wojskowa. Te same słowa w językach już młodszoniemieckich nabrały jednak innego znaczenia. Każdy na służbie był określany jako Herrmann. Herrmanem był nosiwoda w pałacu i sprzątacz stajni, niezależnie od statusu i oczywiście wojskowi też. Jeszcze bliżej naszych czasów słowo nieoczekiwanie nabrało kolejnego znaczenia: Abhängigkeitsverhältnis = relacja podległości, zależności, poddaństwa.

Te same podstawy w nazwiskach mają jeszcze dwie podstawy znaczeniowe nie związane z wojskiem, mianowicie 1. wasal, lennik 2. duchowny niższych chórów ( do Soboru Watykańskiego 2 były tzw. trzy chóry zakonne odzwierciedlające status majątkowy będącego w zakonie: bidoki w 3 chórze, mniejsze bidoki w drugim a ślachta i arystokracja w chórze pierwszym. Np. Faustyna Kowalska była w 3 chórze.). Aby komuś dopiec, że jest gołodupcem, biedakiem i nie ma nic wystarczyło powiedzieć Hermann = nadaje się tylko jako posługacz do zakonu.

To wcale nie wszystko. Języki dolnoniemieckie w tym dolnoniemiecki pruski łyknął w siebie i zgermanizował bardzo dużą liczbę słów staropruskich wschodnio i zachodniopruskich i słowiańskich, w tym staropruskie, wschodnie i zachodnie słowo žermokas = stelmach, kołodziej. I choć to trudne do uwierzenia to jeśli mamy do czynienia z kołodziejem dajmy na to z Ornety, to też mówiono tam na niego Herman.

Podsumowanie. Moim zdaniem nazwisko Herrmann w różnych drobnych odmianach na gruncie polskim również bardzo popularne już od 13 wieku pochodzić będzie od trzech zasadniczych podstaw wskazanych wyżej tj. wojskowego, wasala i 3 chóru.

Pozostałe nazwiska nieco później.


--=-=-=
edit. Jeśli nazwisko miało Hert w podstawie to zasadniczo nie zmieniało znaczenia. Ta podstawa ma znaczenie własne, mianowicie: twardziel i też odnosi się do wszelkiej masci wojskowych odniesień, ale już tylko do nich, chociaż jeszcze zerknę.... dokładniej...., tak. Zadziora, skory do bitki, zawadiaka i kilka innych, ale i nieoczekiwanie, a jakże znów z pruskiego, jest wariantem imienia.... Melchior. Smile

Pozdrawiam pięknie.
Gawroński_Zbigniew - 01-11-2016 - 19:57
Temat postu:
Nazwisko Eisenkolb to po polsku było by mniej więcej „żelazny kudłacz, kudlarz”. Dokładnie tak można przetłumaczyć to złożenie Eisen+kolb. To wszystko pod warunkiem że nazwisko nie jest pomorskie ani pruskie. Bo jeśli jest to sprawy się nieco komplikują. Ale wszystko po kolei.

Kiedyś tłumaczyłem już tutaj nazwisko Kolbe Jest ono starsze o dobre kilkaset lat od nazwiska Kolb, chociaż wygląda bardzo podobnie. Kolbe to pierwotnie laska pasterska służąca do podpierania się pasterza a przy okazji do zaganiania i łapania niesfornych owieczek - taka jaką na glajchszachtowych obrazkach trzymał Pan Jezus a później, bliżej naszych czasów sam pasterz z taką laską albo i bez. Natomiast Kolb = to określenie fryzury noszonej przez ludzi chorych psychicznie, zarośniętych „wariatów” - jak ich wtedy nazywano. Niestety, czy jest to jeszcze dalej idący idiom nie odpowiem. Wszystko wskazuje na to że tak, że jest to przezwisko, albo skrót dwóch nazwisk, jednak z pełnym przekonaniem wykazać tego nie zdołam. Czuję intuicyjnie, że tu chodzi o dwa nazwiska złożone do kupy: Eisenmann = handlujący żelazem + nazwisko Kolb = kudłaty (z mocno zaniedbaną fryzurą).

Inaczej sprawy się mają jeśli przyjmiemy, że nazwisko ma korzenie staropruskie i zostało zgermanizowane w czasach nam bliższych.
Staropruskie = przed krzyżakami: eis, eise, ayse, ayslo oznaczały szybko się poruszać, z łatwością się poruszać. Natomiast słowo: kalbak = okucie żelazne na redło, sochę. Możliwe że nazwisko Eisenkolb oznacza zatem łatwo orzące radło z jakimś specjalnym noskiem albo sam ten nosek ułatwiający oranie. Zbieżność dźwiękowa z niemieckim żelazem jest tu przypadkowa. Ta hipoteza ma jedną słabą stronę. W Polsce nie ma ani jednego nazwiska Eisenkolb. Natomiast nazwisk polskich oznaczających to samo jest delikatnie mówiąc od groma, np. Krajewski, Krajski, Krojnicki, Redlik, Radlich, Kręcik, Rosocha, Socha, - tylko sygnalizuję z głowy rodziny nazwisk.

Podsumowanie. Chyba jednak nazwisko o korzeniach staropruskich zanikło. Możliwe, że część Eisenkolbów w Niemczech (około 800 wszystkich) pochodzi z Prus i tak można interpretować znaczenie ich nazwiska, Natomiast cała reszta od zarośniętego handlarza żelastwem pochodzi, albo od kogoś kto miał żelazne włosy - cokolwiek to znaczy.

=====
Nazwisko Oberranker.

1. Jest to tzw Wohnstättenname tj nazwisko od miejsca zamieszkania w mieście i oznacza „przy wysokich murach obronnych” , to ze środkowowysokoniemieckiego złożenia Ober + Ranc/Rang.

2. Od Szwecji i Anglii, poprzez Danię i wszystkie dolnoniemieckie aż po Wzgórze Elbląskie funkcjonowało i funkcjonuje słowo rank, które oznacza coś wyniosłego, wysokiego sterczącego do góry. Oberranker/Oberrank/Rank to po prostu ktoś wysoki. Wyrażenie to miało ileś tam znaczeń idiomatycznych. Np. włosy stające dęba na głowie ze strachu są: oberrankende Haare, narowisty koń jest Oberranker, facet wysoki i wyniosły, pyszałek też taki jest, ale i takie jest np wybujałe za gęsto rosnące zboże, albo za ciasno rosnące drzewka.
beatus - 16-03-2017 - 20:01
Temat postu:
przemko20161 napisał:
Jakby pani zdobyła więcej nazwisk z którymi pani jest spokrewniona to proszę pisać z jakimi dobrze ?
Przemek


Dzień dobry,

dziś już wiem dużo więcej o przodkach Kruków z Turki. W moim drzewie mieszkańcy Turki to: Pulnarowicze i Peruccy.

Widziałam, że pytał Pan o Pulnarowiczów, mój pra-pra i jeszcze parę razy pra dziadek ożenił się w Turce z Elżbietą z Pulnarowiczów (córką Jana i Anastazji z d. Purawiec) w 1829 roku. Obydwoje pochodzili z Turki.

Pozdrawiam,
Beata
przemko20161 - 16-03-2017 - 20:09
Temat postu:
Bardzo się cieszę że ma pani Peruckich w rodzinie proszę o kontakt z panią e meilowym lub telefonicznym mój e mail to pperucki84@wp.pl
Pozdrawiam Przemek Perucki
cyganmokotow - 16-03-2017 - 20:34
Temat postu:
Co może znaczyć nazwisko Emkie vel Emka
Pozdrawiam Michał
Mariok - 16-03-2017 - 21:30
Temat postu:
Co oznacza nazwisko Goltz
przemko20161 - 16-03-2017 - 21:40
Temat postu:
Nazwisko Idzikowski widziałem w parafii Pilczyca i Czermno

Przemek
Gawroński_Zbigniew - 16-03-2017 - 21:48
Temat postu:
Grupa nazwisk Goltz-opodobnych jest pochodzenia słowiańskiego! Pochodzi z języka serbołużyckiego od słowa gólc = Knabe, Bursche, Knecht = chłopiec posługujący, wyrostek/młodzieniec, pachołek na posyłki.

Możliwe że są jakieś inne możliwości. Ta wydaje się jednak najbardziej spójna.
Mariok - 17-03-2017 - 08:28
Temat postu:
przemko20161 napisał:
Nazwisko Idzikowski widziałem w parafii Pilczyca i Czermno

Przemek


Dzięki Przemek, nazwisko Idzikowski jest pochodzenia od Idziego, moi wcześniej używali nazwiska Wujcik i Krawiec...

Gawroński_Zbigniew napisał:
Grupa nazwisk Goltz-opodobnych jest pochodzenia słowiańskiego! Pochodzi z języka serbołużyckiego od słowa gólc = Knabe, Bursche, Knecht = chłopiec posługujący, wyrostek/młodzieniec, pachołek na posyłki.

Możliwe że są jakieś inne możliwości. Ta wydaje się jednak najbardziej spójna.


Zbigniewie, pięknie dziękuję.
33szuwarek - 09-05-2017 - 15:01
Temat postu:
Proszę o wyjaśnienie pochodzenia i znaczenia nazwiska Kutschia.
Z góry dziękuje, Piotr
Mieszko95 - 09-05-2017 - 16:53
Temat postu:
Czy mógłbym prosić o nazwiska Holfach i Hilke.
Moi przodkowie o tym nazwisku mieszkali w miejscowości Soczewka pod Płockiem.
Z góry dziękuję
ROMAN_B - 11-05-2017 - 21:22
Temat postu: Rozważania o genezie nazwiska Kutschia.
33szuwarek napisał:
Proszę o wyjaśnienie pochodzenia i znaczenia nazwiska Kutschia.
Z góry dziękuje, Piotr


Witaj Piotrze!

Profesor Kazimierz Rymut w jednej ze swoich publikacji pisał: „By w sposób prawidłowy podać genezę konkretnego nazwiska, trzeba by śledzić historię danej rodziny. Tak samo brzmiące dzisiejsze nazwiska dwu rodzin mogą mieć bowiem dwie różne genezy”. Niestety nic nie napisałeś o historii nazwiska, miejscu jego występowania, ewentualnych zmianach graficznych nazwiska. Skoro nic nie wiadomo o tym nazwisku i osobach je noszących to pozostają hipotezy. Ja, przedstawię Ci moje subiektywne spojrzenie na ewentualną genezę miana Kutschia oraz zebrane informacje.


Na pierwszy rzut oka, nazwa osobowa Kutschia jest zapisana w standardowym języku niemieckim – przynajmniej tak może wynikać z graficznego zapisu tego miana. Nazwisko to powinno się czytać Kuczia [ Kuczja? ] ponieważ w standardowym języku niemieckim grupa spółgłosek „tsch” wymawiana jest jako „cz”; na przykład deutsch [ dojcz ] – niemiecki lub rutschen [ ruczen ] – ślizgać się albo Tschechien – Czechy.
Dom Polonii w Pułtusku prowadzi serwis heraldyczno-genealogiczny, który znajduje się na stronie http://www.herby.com.pl/ W serwisie tym umieszczona jest zakładka w której została zamieszczona internetowa wersja "Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych" pod red. Prof. Kazimierza Rymuta, wydanego w wersji tradycyjnej przez Instytut Języka Polskiego PAN w Krakowie. Słownik prezentuje występowanie nazwisk w Polsce na początku lat 90-tych XX wieku. Dane zostały zaczerpnięte z systemu PESEL. Obok nazwiska występuje liczba osób żyjących w momencie pobierania danych z bazy PESEL wraz z podziałem geograficznym wg województw (układ 49 województw sprzed 1998). Według tej bazy w Polsce w województwie katowickim mieszkała tylko jedna osoba nosząca nazwisko Kutschia.
Ten sam serwis mówi, że w Polsce mieszkało 6 osób o nazwisku Kuczia. Osoby te zamieszkiwały województwo katowickie.
http://www.herby.com.pl/indexslo.html
Portal Moikrewni.pl podaje, że w Polsce zamieszkiwała [ zamieszkuje ] jedna osoba nosząca nazwisko w zapisie graficznym Kutschia. Osoba ta mieszkała w Bytomiu.
http://www.moikrewni.pl/mapa/kompletny/kutschia.html
Portal ten mówi też, że osób o nazwisku Kuczia w Polsce zamieszkuje [ zamieszkiwało ] 6 – Pszczyna.
http://www.verwandt.de/karten/absolut/kuczia.html
Niemiecka strona Verwandt.de mówi, iż w Niemczech, w książce telefonicznej, odnotowano 2 osoby o nazwisku Kutschia, które mieszkają w powiecie Hameln-Pyrmont niemieckim kraju związkowym Dolna Saksonia [ oraz około 5 innych osób noszących nazwisko Kutschia ].
http://www.verwandt.de/karten/absolut/kutschia.html
Ta sama strona podaje, że w Niemczech, w książce telefonicznej, odnotowano 2 osoby o nazwisku Kuczia, które mieszkają w powiecie Osnabrück i Herford [ oraz około 5 innych osób noszących nazwisko Kuczia ].
http://www.verwandt.de/karten/absolut/kuczia.html
Bytom i Pszczyna znajdowały się do 1998 roku w województwie katowickim [ do reformy administracyjnej ]. Bytom od Pszczyny oddalony jest około 50 km. Szerzej mówiąc obie miejscowości znajdowały się na Śląsku. Nazwisko Kutschia występowało w Bytomiu a nazwisko Kuczia w Pszczynie. Tak więc jakaś korelacja między tymi nazwiskami mogła lub/i może zachodzić? Zatem miano Kutschia może ale nie musi odpowiadać nazwisku zapisywanemu w formie graficznej i brzmiącemu Kuczia. Nazwisko Kutschia posiada też oboczności w języku niemieckim. Oboczności te to: Kutsch, Kutscha, Kutsche, które w wymawiając brzmi: Kucz, Kucza, Kucze.
Przez bardzo długi czas Bytom i Pszczyna znajdowały się pod panowaniem pruskim i język niemiecki był językiem urzędowym. Nazwiska polskie bardzo często były zniemczane i zapisywane w języku niemieckim. Przyjmując, że nazwisko Kuczia jest nazwiskiem polskim mogło zostać zniemczone i zapisane w formie Kutschia. Taka ewentualność istnieje ale czy tak było? Druga strona medalu tego samego medalu mówi, iż mogła zaistnieć sytuacja odwrotna.

W roku 1947 Stanisław Respond opublikował opracowanie pt. Repolonizacja śląskich imion i nazwisk, które ukazało się w Komunikatach Instytutu Śląskiego, Komunikat, VII. Na stronie 2 między innymi pisze on, że Niemcy przy zapisie polskich nazwisk w języku niemieckim polskie ch zapisywali jako k, a ć jako tsch. Weźmy na warsztat nazwisko Kutsch, które jest traktowane jako oboczność nazwiska Kutschia, i przypatrzmy się jak ono się ma do twierdzenia profesora Responda. Przyjmując założenie, że polskie CH było zapisywane jako niemieckie K a polskie Ć jako niemieckie TSCH to nazwisko Kutsch byłoby niemiecką formą polskiego nazwiska Chuć. Wychodzi na to, że polskie nazwisko Chuć Niemcy mogli i najprawdopodobniej zapisywali je jako Kutsch. Tak więc Chuć mógł się stać Kutsch a Kutsch Niemcy wymawiają Kucz. I tak mógł zaginąć ślad po nazwisku Chuć?
Skoro zniemczone nazwisko Kutsch może być odpowiednikiem polskiego nazwiska Chuć, to co ta polska nazwa osobowa może znaczyć?
Chuć pochodzi od prasłowiańskiego słowa *xutь. Do języka polskiego trafiło za pośrednictwem języka czeskiego, w którym znajduje się słowo chut, które znaczy: smak, posmak, apetyt, chęć. W języku czeskim jest też przymiotnik chutný w znaczeniu ‘smaczny, apetyczny’. W Polsce gdzieś od XV wieku do XVII wieku słowo chuć używane było jako słowo neutralne znaczeniowo, oznaczające: smak, apetyt, chęć. Na przestrzeni XVIII i XIX wieku znaczenia słowa chuć uległo zmianie. W zasadzie zostało one ograniczone do jednego znaczenia. I tak słowo chuć zaczęło znaczyć tyle co: seksualnego pożądania, zmysłowe pożądanie, żądza i to w sensie pejoratywnym, wulgarnym. Profesor Aleksander Brückner w Słowniku etymologicznym języka polskiego pisze: chuć – „ograniczono do złej chęci”.
Biorąc pod uwagę to co pisz profesor Stanisław Respond, nazwisko Kutschia może być zniemczoną formą polskiej nazwy osobowej Chucia. Chucia to najprawdopodobniej forma gwarowa – ludowa. Obecne formy gramatyczne to: chuci; chuciach; chuciami; chucią; chucie; chuciom; chuć.

Wróćmy do nazwy osobowej Kutschia [ Kutsch, Kutscha, Kutsche ], które może być zniemczonym nazwiskiem polskim Kuczia [ Kucz, Kucza, Kucze ]. W takim przypadku nazwisko to może pochodzić od:
• staropolskiego apelatywu kucza ‘chata, szałas’,
• słowackiego apelatywu kuča ‘chata, chałupa, buda’,
• prasłowiańskiego *kuca ‘krzywić, zginać, skręcać’,
• polskiego zwrotu kuczyć się ‘przykrzyć się’.
Należy też wspomnieć o nazwisku Kuczia [ piszę o nim na wstępie mojego postu ]. Nazwisko to może mieć taką samą etymologię, o której napisałem powyżej. Na niemieckich stronach poświęconych nazwiskom miano to posiada też oboczności i są to takie nazwy osobowe jak: Kucia, Kucz, Kucza, Kuczawa, Kusza.

W Polsce w Bytomiu jest [ była ] przynajmniej jedna osoba o nazwisku Kutschia. W Niemczech książki telefoniczne wymieniają dwie osoby o nazwisku Kutschia a ogólna liczba osób o tym nazwisku szacowana jest na 7. Nazwisko Kutschia w Niemczech występuje w powiecie Hameln-Pyrmont w kraju związkowym Dolna Saksonia. W obu przypadkach jest to bardzo, bardzo rzadkie nazwisko. Skoro to miano jest tak rzadkie to i jego etymologia może być trudna do ustalenia i raczej będzie niejednoznaczna – przynajmniej w mojej ocenie. Wyżej wspomniałem, iż nazwisko Kutschia ma kilka oboczności w postaci takich mian jak: Kutsch, Kutscha, Kutsche. Może te oboczne nazwy osobowe wskażą ścieżkę etymologiczną dla miana Kutschia. W języku niemieckim odnajdziemy słowo kutsche, które znaczy ‘powóz, dorożka, wóz’. W takim razie nazwisko Kutsche pochodzi od apelatywu kutsche ‘ powóz, dorożka, wóz’. Jest też nazwisko Kutscher, które pochodzi od niemieckiego apelatywu kutscher ‘dorożkarz’ [ wożnica itp. ].
Zatem, nazwisko Kutschia z dużą dozą prawdopodobieństwa może mieć związek z takimi nazwami osobowymi jak Kutsche i Kutscher, które odpowiednio pochodzą od niemieckiego apelatywu kustche i kutscher ‘dorożka, powóz, wóz; dorożkarz, wożnica’. Oczywiście to tylko moja hipoteza.


Piotrze, moim skromnym zdaniem tylko wszechstronna kwerenda genealogiczna może odpowiedzieć na pytanie od kogo, od czego, w jaki sposób oraz kiedy powstało konkretne nazwisko i rozwiać różne dylematy odnoszące się do pochodzenia społecznego i etnicznego osoby/osób noszących nazwisko Kutschia.

Mam nadzieję, że moje rozważania o ewentualnej etymologii nazwiska Kutschia, hipotezy oraz zebrane informacje pomogą Ci w badaniach nad historią i genezą nazwiska Kutschia.

Pozdrawiam – Roman.
33szuwarek - 11-05-2017 - 23:46
Temat postu: Rozważania o genezie nazwiska Kutschia.
Panie Romanie, wielkie dzięki !!! Bardzo Pan mi pomógł podając wiele informacji o nazwisku Kutschia. Od nie dawna zaczynam poszukiwania nad tym nazwiskiem. Kuzynka mego dziadka wyżła za mąż za Kutschia ( niestety nie znam jego imienia). Ale wkrótce się dowiem, czekam od niedawna na akt urodzenia ich syna z Łodzi. Od lat 30-tych do 1955 roku mieszkali w Oldenburgu, Saksonia Dolna, znajdują się w książce telefonicznej z 1955 roku: http://genealogyindexer.org/frame/d1395/240 , a od roku 1955 – 56 wyemigrowali do Stanów, mieszkali w Tacoma, Washington, odnalazłem jej grób: https://www.findagrave.com/cgi-bin/fg.c ... f=all& Teraz czekam na wspominany akt urodzenia i małżeństwa w celu dalszych poszukiwań. Jeszcze raz wielkie dzięki Romanie !!!

Pozdrawiam, Piotr
ROMAN_B - 14-05-2017 - 21:03
Temat postu: Rozważania o genezie nazwiska Holfach i Hilke.
Mieszko95 napisał:
Czy mógłbym prosić o nazwiska Holfach i Hilke.
Moi przodkowie o tym nazwisku mieszkali w miejscowości Soczewka pod Płockiem.
Z góry dziękuję



Witaj Patryku!

Pytasz o etymologię nazwiska Hilke i Holfach. Na pierwszy rzut oka oba nazwiska najprawdopodobniej wywodzą się z kręgu języka niemieckiego.

Zacznijmy rozważania od nazwiska Hilke. Hilke to nazwa osobowa, która może być imieniem i nazwiskiem. A co najciekawsze w niej to to, że może ona odnosić się do kobiety jak i mężczyzny. Tak więc miano Hilke jest zarówno imieniem kobiecym jak i imieniem męskim. W przypadku mężczyzn imię to było rzadko nadawane. Imię Hilke z czasem stało się też nazwiskiem. Hilke to dolnosaksoński wariat [ skrócona forma ] staroniemieckiego kobiecego imienia Hildegard. Niemiecka etymologia tak mówi o pochodzeniu tego imienia: „Hildegard ist ein alter deutscher weiblicher Vorname, dessen erster Bestandteil aus althochdeutsch hilt(j)a = Kampf gebildet ist. Der zweite Bestandteil stammt aus dem Germanischen und bedeutet Schutz.”. Sens tego zapisu w języku polskim można oddać w następujący sposób: Hildegard do staroniemieckie imię kobiece, pierwsza jego część pochodzi z języka staro-wysoko-niemieckiego od słowa hilt(j)a = walka. Druga część pochodzi z języka germańskiego i oznacza ochronę. Tak więc Hilke = walka.
W Słowniku etymologicznym miast i gmin PRL profesora Stanisława Rosponda [ Ossolineum, 1984 ] na stronie 262 między innymi czytamy: (...) nazwa Olkusz nie jest całkowicie jasna. Prawdopodobnie jest pochodzenia obcego ( niem. ). Może zapisy z nagłosowym Hil– oddają niemieckie nazwy Hilko, Hilke, Hilkmann; a to pochodzi od germ. Heldiz, starosaskie hild = „walka” ( por. Hildebrand i inne liczne złożenia niem. nazwisk ). Obcy nagłos Hilk– ulegał różnym przeinaczeniom, spolszczeniom: Hilkusz – Ilkusz lub Elkusz, Lkusz i wreszcie Olkusz. Nagłos olk– najbardziej wydawał się rodzimy, polski. (…)”.
Tak więc męskie imię Hilke [ inaczej Hilcus ] pochodzi od złożonych imion typu Hildebrand gdzie pierwszy człon znaczy walka; Hilke = walka.
Kończąc ten wątek dodam, że imię / nazwisko Hilke występuje na gruncie języka niemieckiego, języka dolnosaksońskiego oraz języka fryzyjskiego – głównie w Holandii. Wniosek jaki się nasuwa, że Twój przodek noszący nazwisko Hilke mógł przybyć ogólnie z terenu Niemiec, w szczególności z obszaru Saksonii lub z Fryzji [ Fryzja do historyczna kraina położona w północno-zachodniej Europie, wzdłuż wybrzeża Morza Północnego. Obecnie w granicach Niemiec, Danii i Holandii ]. Zatem, imię i nazwisko Hilke [ może też i Hilka ] jest zdrobnieniem dolnosaksońsko – fryzyjskich imion złożonych zawierających człon Hild [ hilt ], takich jak Hildegard, Hildebrand.


Przejdźmy do nazwiska Holfach. Holfach to najprawdopodobniej złożenie dwóch wyrazów. Każdy z nich z osobna ma swoje znaczenie ale po złożeniu powstaje nowy wyraz, który nabiera innego, nowego znaczenia. Zapisać to można w następujący sposób: Hol + fach = Holfach; Hol–fach ]. Zapis graficzny tego nazwiska wskazuje na niemiecki język. Przejrzałem kilka słowników ale nie znalazłem w nim wyrazu holfach – może nie w tych słownikach szukałem. Jest bardzo podobny wyraz holzhach. Może jakiś chochlik wkradł się do zapisu nazwiska i pierwotnie brzmiało ono Holzfach [ holz + fach = holzfach ]. Słowo holz jako rzeczownik znaczy ‘drewno, drzewo’ a jako przymiotnik ‘drewniany, drzewny’ i ma też obecnie kilka innych znaczeń. Apelatyw holz pochodzi z języka staro–wysoko–niemieckiego [ Althochdeutsch ] i znaczy ‘drewno, drzewo’. Ale czy apelatyw holz jest równy wyrazowi hol [ holz = hol ] a może jest nierówny [ holz ≠ hol ]. Wiemy już, że słowo holz jest niemieckim [ staro – wysoko – niemieckim ] wyrazem. Ale czy apelatyw hol jest też niemieckiego pochodzenia? Może pochodzi z innego języka? Jest pewne wyjaśnienie mówiące, że może jednak znaczeniowo holz = hol. Wyjaśnienie tej zagadki związane jest z nazwą kraju nazywanego po niemiecku Niederlande potocznie nazywanego Holland a po polsku to Holandia. Niemcy tak piszą o etymologii nazwy geograficznej Holland: „Offizieller Staatsname: Koninkrijk der Nederlanden; Königreich der Niederlande. Nederland heißt auf deutsch „niedriges Land“. Diesen Namen bekam das Land von den Habsburgern, um die Niederen Rheinlande von den Besitzungen am Oberrhein zu unterscheiden. Die Bezeichnung Holland bezieht sich lediglich auf zwei von 12 Provinzen der Niederlande: Noord-(=Nord-) und Zuid-(=Süd-) Holland. Die Silbe holt (hol) bedeutet „Holz“ und weist auf bewaldetes Land hin.”.
Z tego tekstu najważniejszym zdaniem dla nas jest: (…) Holland. Die Silbe holt (hol) bedeutet „Holz“ und weist auf bewaldetes Land hin.”. Holandia [ Holland ]. Sylaba holt ( hol ) znaczy „holz” [ drewno, drzewo ] i wskazuje na zalesiony kraj [ lesisty kraj, zalesiona ziemia ].
Nazwa Holandia [ w języku niderlandzkim: Holland ] wywodzi się z wczesnego średniowiecza: pierwszy raz w źródłach pojawiła się w IX wieku. Jest pochodzenia germańskiego, prawdopodobnie pochodzi od dwóch słów języka staroniderlandzkiego: holt [ „lesisty” ] i land [ „kraj” ], opisującego początkowo ziemie wokół Haarlemu. W XI wieku pojawia się w najstarszych kronikach holenderskich Annales Egmundenses, gdzie określa księstwo Holandii.
Dodam, że język niderlandzki [ język – dialekt holenderski, język – dialekt flamandzki ] wywodzi się z grupy języków germańskich i zaliczany jest do języków dolnoniemieckich. Dialekt holenderski – dialekt języka niderlandzkiego używany w prowincjach Holandia Północna i Holandia Południowa. I dlatego dziś język niderlandzki ma wiele lokalnych odmian. Skoro są odmiany [ gwary ] to te same słowa, wyrazy mogą być różnie wymawiane oraz zapisywane lub/i posiadać inne znaczenie. Dlatego obecnie w Holandii w szkołach uczą wystandaryzowanego języka holenderskiego [ niderlandzkiego ].
Zostańmy przez chwilę przy języku staroniderlandzkim. Staroniderlandzki jest bardzo blisko spokrewniony z językiem starosaksońskim, językiem starosaskim. Językiem tym posługiwali się Anglowie i Sasi. Język ten rozpadła się na dwie formy, które rozwinęły się w Anglii w język staroangielski, a w północnych Niemczech w język dolnoniemiecki. Wielu językoznawców uważa nawet, iż mógł być to jeden i ten sam język. Językiem dolnoniemieckim [ dialekty dolnoniemieckie, język dolnosaksoński lub dolnosaski ] posługują się mieszkańcy Niemiec północnych [ landy – Brandenburgia, Hamburg, Brema, Meklemburgia-Pomorze Przednie, Dolna Saksonia, Saksonia-Anhalt, Szlezwik-Holsztyn ] i Holandii. Do dziś ich współczesne formy wykazują między sobą największą liczbę podobieństw wśród języków zachodniogermańskich. Skoro język staroangielski i dolnoniemiecki są ze sobą spokrewnione i wywodzą się z jednego pnia to może w języku angielskim odnajdziemy słowo holt [ hol ]. W języku angielskim jest słowo holt. Wyraz ten jest opisany w Collins English Dictionary. Copyright © HarperCollins Publishers w następujący sposób:
1. „Noun, archaic or poetic, a wood or wooded hill”. Archaiczny lub poetycki rzeczownik wood w znaczeniu ‘drewno, lasek [ mały las ] lub przymiotnik wooded ‘zalesiony, lesisty’ – np. o wzgórzach. Hill [ rzeczownik ] – wzgórze, pagórek, wzniesiecie; czasownik – otaczać wzgórzami. Wooded hill – zalesione wzgórze, pagórek, wzniesienie.
Pochodzenie słowa holt: „Old English holt; related to Old Norse holt, Old High German holz, Old Slavonic kladũ log, Greek klados twig”. Staroangielskie słowo holt; związane, powiązane ze staronordyckim Holt, staro – wyskoko – niemieckim holz, (…).
2. „Noun, the burrowed lair of an animal, esp an otter”. Word origin of 'holt': a phonetic variant of hold. Oddając sens tej frazy można powiedzieć: Rzeczownik, wykopana jama, nora, legowiska przez zwierzę zwłaszcza przez wydrę [ ale może też przez inne zwierzę np. królik ]. Pochodzenie słowa holt: fonetyczny wariat hold ‘komora’.

Połowę zagadki chyba rozwiązaliśmy, wiemy, że apelatyw hol [ holt ] istniał i istnieje, odnajdziemy go w nazwie własnej Holland; Hol – land. Pochodzi on najprawdopodobniej z dialektu holenderskiego języka niderlandzkiego, zaliczanego do języka dolnoniemieckiego. Natomiast jego znaczenie może być różne, napisałem o nim powyżej.

Pozostaje ustalić co znaczy apelatyw fach. Według niemieckiego słownika Duden [ Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus ] słowo fach pochodzi od: mittelhochdeutsch vach = Stück, Teil, Abteilung einer Wand o. Ä., althochdeutsch fah = Mauer, ursprünglich = ( Zusammen ) gefügtes, Gebundenes, Geflochtenes”.
• Język średnio – wysko – niemiecki „vach” = kawałek, część, odłam; fragment, [ składnik, element, częściowy; odgrodzenie, dział, przegrodzenie, wydział ] muru, ściany.
• Język staro – wysoko – niemiecki „fah” = mur, ściana; pierwotnie ( razem ) skręcona, spleciona, powiązana.
Zatem, wiemy już co znaczy słowo fach = fah.

Moim zdaniem aby ustalić co może znaczyć i od czego pochodzi nazwa osobowa Holfach należy przyjąć, że pochodzi ona od apelatywu holfach. Słowo holfach w mojej ocenie jest złożeniem dwóch wyrazów, który z osobna posiada indywidualne znaczenie. Po złożeniu ich w jednorodną strukturę nabiera innego znaczenia niż słowa wchodzące do niego. Takiego znaczenia jakie mu zostało nadane. Tak więc co może znaczyć apelatyw holfach? Biorąc pod uwagę dotychczasowe ustalenia przypuszczam, że apelatyw holfach jest nazwą zawodu i to starego zawodu. Według mnie zawód ten polegał na wyplataniu, splataniu z gałęzi, kawałków drewna większych fragmentów tworzących na przykład ściany, maty o różnych rozmiarach. Wytworzone maty lub/i ściany mogły służyć do budowy domów, zagród lub innych schronień albo do osłony czegoś lub kogoś. Tak więc nazwa osobowa Holfach pochodzi od apelatywu holfach [ holfah ]. Oczywiście jest to tylko moja robocza hipoteza.

Zapewne mogą też i istnieć inne wyjaśnienia pochodzenia i znaczenia nazwiska Holfach i Hilke. Niemniej jednak ja proponuję hipotezy, które opisałem powyżej przy założeniu, że zapis graficzny mian Holfach i Hilke jest odwzorowaniem ich poprawnej formy, pochodzącej z szeroko rozumianego języka niemieckiego.

Patryku, mam nadzieję, że moje rozważania, hipotezy oraz zebrane informacje pomogą Ci w badaniach nad historią nazwiska i rodziny noszącej nazwisko Holfach i Hilke. Bo jak pisał profesor Kazimierz Rymut: „By w sposób prawidłowy podać genezę konkretnego nazwiska, trzeba by śledzić historię danej rodziny. Tak samo brzmiące dzisiejsze nazwiska dwu rodzin mogą mieć bowiem dwie różne genezy”.

Pozdrawiam – Roman.
Mieszko95 - 14-05-2017 - 21:41
Temat postu: Rozważania o genezie nazwiska Holfach i Hilke.
Serdecznie Panu dziękuję za tak wiele cennych informacji.
Będzie to dla mnie motywacją do dalszych poszukiwań.
Mieszko95 - 17-05-2017 - 21:19
Temat postu: Re: Rozważania o genezie nazwiska Holfach i Hilke.
ROMAN_B napisał:
Mieszko95 napisał:
Czy mógłbym prosić o nazwiska Holfach i Hilke.
Moi przodkowie o tym nazwisku mieszkali w miejscowości Soczewka pod Płockiem.
Z góry dziękuję



Witaj Patryku!

Pytasz o etymologię nazwiska Hilke i Holfach. Na pierwszy rzut oka oba nazwiska najprawdopodobniej wywodzą się z kręgu języka niemieckiego.

Zacznijmy rozważania od nazwiska Hilke. Hilke to nazwa osobowa, która może być imieniem i nazwiskiem. A co najciekawsze w niej to to, że może ona odnosić się do kobiety jak i mężczyzny. Tak więc miano Hilke jest zarówno imieniem kobiecym jak i imieniem męskim. W przypadku mężczyzn imię to było rzadko nadawane. Imię Hilke z czasem stało się też nazwiskiem. Hilke to dolnosaksoński wariat [ skrócona forma ] staroniemieckiego kobiecego imienia Hildegard. Niemiecka etymologia tak mówi o pochodzeniu tego imienia: „Hildegard ist ein alter deutscher weiblicher Vorname, dessen erster Bestandteil aus althochdeutsch hilt(j)a = Kampf gebildet ist. Der zweite Bestandteil stammt aus dem Germanischen und bedeutet Schutz.”. Sens tego zapisu w języku polskim można oddać w następujący sposób: Hildegard do staroniemieckie imię kobiece, pierwsza jego część pochodzi z języka staro-wysoko-niemieckiego od słowa hilt(j)a = walka. Druga część pochodzi z języka germańskiego i oznacza ochronę. Tak więc Hilke = walka.
W Słowniku etymologicznym miast i gmin PRL profesora Stanisława Rosponda [ Ossolineum, 1984 ] na stronie 262 między innymi czytamy: (...) nazwa Olkusz nie jest całkowicie jasna. Prawdopodobnie jest pochodzenia obcego ( niem. ). Może zapisy z nagłosowym Hil– oddają niemieckie nazwy Hilko, Hilke, Hilkmann; a to pochodzi od germ. Heldiz, starosaskie hild = „walka” ( por. Hildebrand i inne liczne złożenia niem. nazwisk ). Obcy nagłos Hilk– ulegał różnym przeinaczeniom, spolszczeniom: Hilkusz – Ilkusz lub Elkusz, Lkusz i wreszcie Olkusz. Nagłos olk– najbardziej wydawał się rodzimy, polski. (…)”.
Tak więc męskie imię Hilke [ inaczej Hilcus ] pochodzi od złożonych imion typu Hildebrand gdzie pierwszy człon znaczy walka; Hilke = walka.
Kończąc ten wątek dodam, że imię / nazwisko Hilke występuje na gruncie języka niemieckiego, języka dolnosaksońskiego oraz języka fryzyjskiego – głównie w Holandii. Wniosek jaki się nasuwa, że Twój przodek noszący nazwisko Hilke mógł przybyć ogólnie z terenu Niemiec, w szczególności z obszaru Saksonii lub z Fryzji [ Fryzja do historyczna kraina położona w północno-zachodniej Europie, wzdłuż wybrzeża Morza Północnego. Obecnie w granicach Niemiec, Danii i Holandii ]. Zatem, imię i nazwisko Hilke [ może też i Hilka ] jest zdrobnieniem dolnosaksońsko – fryzyjskich imion złożonych zawierających człon Hild [ hilt ], takich jak Hildegard, Hildebrand.


Przejdźmy do nazwiska Holfach. Holfach to najprawdopodobniej złożenie dwóch wyrazów. Każdy z nich z osobna ma swoje znaczenie ale po złożeniu powstaje nowy wyraz, który nabiera innego, nowego znaczenia. Zapisać to można w następujący sposób: Hol + fach = Holfach; Hol–fach ]. Zapis graficzny tego nazwiska wskazuje na niemiecki język. Przejrzałem kilka słowników ale nie znalazłem w nim wyrazu holfach – może nie w tych słownikach szukałem. Jest bardzo podobny wyraz holzhach. Może jakiś chochlik wkradł się do zapisu nazwiska i pierwotnie brzmiało ono Holzfach [ holz + fach = holzfach ]. Słowo holz jako rzeczownik znaczy ‘drewno, drzewo’ a jako przymiotnik ‘drewniany, drzewny’ i ma też obecnie kilka innych znaczeń. Apelatyw holz pochodzi z języka staro–wysoko–niemieckiego [ Althochdeutsch ] i znaczy ‘drewno, drzewo’. Ale czy apelatyw holz jest równy wyrazowi hol [ holz = hol ] a może jest nierówny [ holz ≠ hol ]. Wiemy już, że słowo holz jest niemieckim [ staro – wysoko – niemieckim ] wyrazem. Ale czy apelatyw hol jest też niemieckiego pochodzenia? Może pochodzi z innego języka? Jest pewne wyjaśnienie mówiące, że może jednak znaczeniowo holz = hol. Wyjaśnienie tej zagadki związane jest z nazwą kraju nazywanego po niemiecku Niederlande potocznie nazywanego Holland a po polsku to Holandia. Niemcy tak piszą o etymologii nazwy geograficznej Holland: „Offizieller Staatsname: Koninkrijk der Nederlanden; Königreich der Niederlande. Nederland heißt auf deutsch „niedriges Land“. Diesen Namen bekam das Land von den Habsburgern, um die Niederen Rheinlande von den Besitzungen am Oberrhein zu unterscheiden. Die Bezeichnung Holland bezieht sich lediglich auf zwei von 12 Provinzen der Niederlande: Noord-(=Nord-) und Zuid-(=Süd-) Holland. Die Silbe holt (hol) bedeutet „Holz“ und weist auf bewaldetes Land hin.”.
Z tego tekstu najważniejszym zdaniem dla nas jest: (…) Holland. Die Silbe holt (hol) bedeutet „Holz“ und weist auf bewaldetes Land hin.”. Holandia [ Holland ]. Sylaba holt ( hol ) znaczy „holz” [ drewno, drzewo ] i wskazuje na zalesiony kraj [ lesisty kraj, zalesiona ziemia ].
Nazwa Holandia [ w języku niderlandzkim: Holland ] wywodzi się z wczesnego średniowiecza: pierwszy raz w źródłach pojawiła się w IX wieku. Jest pochodzenia germańskiego, prawdopodobnie pochodzi od dwóch słów języka staroniderlandzkiego: holt [ „lesisty” ] i land [ „kraj” ], opisującego początkowo ziemie wokół Haarlemu. W XI wieku pojawia się w najstarszych kronikach holenderskich Annales Egmundenses, gdzie określa księstwo Holandii.
Dodam, że język niderlandzki [ język – dialekt holenderski, język – dialekt flamandzki ] wywodzi się z grupy języków germańskich i zaliczany jest do języków dolnoniemieckich. Dialekt holenderski – dialekt języka niderlandzkiego używany w prowincjach Holandia Północna i Holandia Południowa. I dlatego dziś język niderlandzki ma wiele lokalnych odmian. Skoro są odmiany [ gwary ] to te same słowa, wyrazy mogą być różnie wymawiane oraz zapisywane lub/i posiadać inne znaczenie. Dlatego obecnie w Holandii w szkołach uczą wystandaryzowanego języka holenderskiego [ niderlandzkiego ].
Zostańmy przez chwilę przy języku staroniderlandzkim. Staroniderlandzki jest bardzo blisko spokrewniony z językiem starosaksońskim, językiem starosaskim. Językiem tym posługiwali się Anglowie i Sasi. Język ten rozpadła się na dwie formy, które rozwinęły się w Anglii w język staroangielski, a w północnych Niemczech w język dolnoniemiecki. Wielu językoznawców uważa nawet, iż mógł być to jeden i ten sam język. Językiem dolnoniemieckim [ dialekty dolnoniemieckie, język dolnosaksoński lub dolnosaski ] posługują się mieszkańcy Niemiec północnych [ landy – Brandenburgia, Hamburg, Brema, Meklemburgia-Pomorze Przednie, Dolna Saksonia, Saksonia-Anhalt, Szlezwik-Holsztyn ] i Holandii. Do dziś ich współczesne formy wykazują między sobą największą liczbę podobieństw wśród języków zachodniogermańskich. Skoro język staroangielski i dolnoniemiecki są ze sobą spokrewnione i wywodzą się z jednego pnia to może w języku angielskim odnajdziemy słowo holt [ hol ]. W języku angielskim jest słowo holt. Wyraz ten jest opisany w Collins English Dictionary. Copyright &copy; HarperCollins Publishers w następujący sposób:
1. „Noun, archaic or poetic, a wood or wooded hill”. Archaiczny lub poetycki rzeczownik wood w znaczeniu ‘drewno, lasek [ mały las ] lub przymiotnik wooded ‘zalesiony, lesisty’ – np. o wzgórzach. Hill [ rzeczownik ] – wzgórze, pagórek, wzniesiecie; czasownik – otaczać wzgórzami. Wooded hill – zalesione wzgórze, pagórek, wzniesienie.
Pochodzenie słowa holt: „Old English holt; related to Old Norse holt, Old High German holz, Old Slavonic kladũ log, Greek klados twig”. Staroangielskie słowo holt; związane, powiązane ze staronordyckim Holt, staro – wyskoko – niemieckim holz, (…).
2. „Noun, the burrowed lair of an animal, esp an otter”. Word origin of 'holt': a phonetic variant of hold. Oddając sens tej frazy można powiedzieć: Rzeczownik, wykopana jama, nora, legowiska przez zwierzę zwłaszcza przez wydrę [ ale może też przez inne zwierzę np. królik ]. Pochodzenie słowa holt: fonetyczny wariat hold ‘komora’.

Połowę zagadki chyba rozwiązaliśmy, wiemy, że apelatyw hol [ holt ] istniał i istnieje, odnajdziemy go w nazwie własnej Holland; Hol – land. Pochodzi on najprawdopodobniej z dialektu holenderskiego języka niderlandzkiego, zaliczanego do języka dolnoniemieckiego. Natomiast jego znaczenie może być różne, napisałem o nim powyżej.

Pozostaje ustalić co znaczy apelatyw fach. Według niemieckiego słownika Duden [ Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus ] słowo fach pochodzi od: mittelhochdeutsch vach = Stück, Teil, Abteilung einer Wand o. Ä., althochdeutsch fah = Mauer, ursprünglich = ( Zusammen ) gefügtes, Gebundenes, Geflochtenes”.
• Język średnio – wysko – niemiecki „vach” = kawałek, część, odłam; fragment, [ składnik, element, częściowy; odgrodzenie, dział, przegrodzenie, wydział ] muru, ściany.
• Język staro – wysoko – niemiecki „fah” = mur, ściana; pierwotnie ( razem ) skręcona, spleciona, powiązana.
Zatem, wiemy już co znaczy słowo fach = fah.

Moim zdaniem aby ustalić co może znaczyć i od czego pochodzi nazwa osobowa Holfach należy przyjąć, że pochodzi ona od apelatywu holfach. Słowo holfach w mojej ocenie jest złożeniem dwóch wyrazów, który z osobna posiada indywidualne znaczenie. Po złożeniu ich w jednorodną strukturę nabiera innego znaczenia niż słowa wchodzące do niego. Takiego znaczenia jakie mu zostało nadane. Tak więc co może znaczyć apelatyw holfach? Biorąc pod uwagę dotychczasowe ustalenia przypuszczam, że apelatyw holfach jest nazwą zawodu i to starego zawodu. Według mnie zawód ten polegał na wyplataniu, splataniu z gałęzi, kawałków drewna większych fragmentów tworzących na przykład ściany, maty o różnych rozmiarach. Wytworzone maty lub/i ściany mogły służyć do budowy domów, zagród lub innych schronień albo do osłony czegoś lub kogoś. Tak więc nazwa osobowa Holfach pochodzi od apelatywu holfach [ holfah ]. Oczywiście jest to tylko moja robocza hipoteza.

Zapewne mogą też i istnieć inne wyjaśnienia pochodzenia i znaczenia nazwiska Holfach i Hilke. Niemniej jednak ja proponuję hipotezy, które opisałem powyżej przy założeniu, że zapis graficzny mian Holfach i Hilke jest odwzorowaniem ich poprawnej formy, pochodzącej z szeroko rozumianego języka niemieckiego.

Patryku, mam nadzieję, że moje rozważania, hipotezy oraz zebrane informacje pomogą Ci w badaniach nad historią nazwiska i rodziny noszącej nazwisko Holfach i Hilke. Bo jak pisał profesor Kazimierz Rymut: „By w sposób prawidłowy podać genezę konkretnego nazwiska, trzeba by śledzić historię danej rodziny. Tak samo brzmiące dzisiejsze nazwiska dwu rodzin mogą mieć bowiem dwie różne genezy”.

Pozdrawiam – Roman.


Jeszcze raz serdecznie dziękuję za Pana pomoc. Zmotywowało mnie to do dalszych poszukiwań - owocnych!!
Dalszych Hilków odnalazłem, w XIX w. okolice Ozorkowa, Parzęczewa.
Z Holfachami ciekawsza historia.
Rozalii Ludwiki jak myślałem Holfach odnalazłem akt urodzenia pod nazwiskiem Haltfans.
Jednak akt małżeństwa rodziców, chrztu rodzeństwa wskazuje na nazwisko Halbpfaff, Andrzej jej ojciec był czeladnikiem w papierni w Soplach.
Sam urodził się ok. 1804 w Władysławowie( byłe województwo kaliskie).
Jednak akta z szukaj w archiwach mnie przerosły. Nic tam nie widzę i nie ma niestety skorowidza.

Bardzo dziękuję jeszcze raz Panu za pomoc.
ROMAN_B - 18-05-2017 - 23:13
Temat postu:
Witaj Patryku!

Nazwisko zapisane w graficznej formie Halbpfaff jest złożeniem dwóch wyrazów, to jest słowa halb i słowa Pfaff. Oba słowa pochodzą z języka niemieckiego:
• Halb – pół;
• Pfaff – duchowny, kapłan. Pfaff to też niemieckie nazwisko, które pochodzi od średnio – wysko – niemieckiego słowa phaffe ‘duchowny, kapłan.

Nazwisko zapisane w formie graficznej Haltfans jest złożeniem dwóch wyrazów, to jest apelatywu halt i apelatywu fans. Oba słowa pochodzą najprawdopodobniej z kręgu języka niemieckiego:
• Halt – stój, stop – jako wykrzyknik; postój, przystanek, stacja – jako rzeczownik; zatrzymaj się, zatrzymywać się, przerywać, kończyć – jako czasownik; tak, też – jako partykuła;
• Fans – obecnie fani, kibice. Chyba o nie takie znaczenie chodzi.

Patryku, z tego co napisałeś wynika, że członkowie rodziny o nazwisku Holfach byli w metrykach, sporządzonych w języku polskim zapisywani jako Holfach, Haltfans, Halbpfaff. W takim razie nazwisko Holfach, Haltfans oraz Halbpfaff może być jednym i tym samych nazwiskiem, tylko jakoś pokrętnie zapisanym w metrykach przez osoby sporządzające te dokumenty. Tylko, które z tych mian jest tym prawdziwym nazwiskiem? Nieśmiało dodam, że wszystkie te nazwy osobowe mogą też odnosić się do innego miana.
Mam wrażenie, że nazwisko zapisane graficznie jako Holfach, Haltfans, Halbpfaff nie jest nazwiskiem Twoich przodków. Przypuszczam, że ich prawdziwe nazwisko z dużą dozą prawdopodobieństwa mogło mieć inną formę graficzną – to moja daleko idąca hipoteza. Tylko jakie to mogło być nazwisko i jak ono było zapisywane w języku niemieckim? W języku polskim wiemy jak było zapisywane.
Zapewne jak wiesz w każdym języku istniały i istnieją słowa [ apelatywy ], które są zapożyczeniami z innych języków i wyrazy dziś zapomniane, nieużywane lub/i, które zmieniły znaczenie. W języku polskim jest słowo Hartful [ Arkul, Artful, Artul ]. W Słowniku Języka Polskiego pod redakcją Jana Karłowicza, Adama Kryńskiego, Władysława Niedzwiedzkiego [ Warszawa 1900 ] na stronie 20 znajduje się hasło:
• „Hartful, a, lm. e, Arkul, Artful, Artul fl. kół, który flisacy, przybiwszy do lądu, wbijają w ziemię i na nim statek cumują. < zap. Nm. Haltpfahl >”.
• „Hartfulnik, a, lm. cy, Artfulnik flis hartfula pilnujący.
Zatem, wiemy już, że słowo Hartful [ Arkul, Artful, Artul ] jest wyrazem pochodzącym z terminologii flisaków. Zostało ono zapożyczone z języka niemieckiego od słowa Haltpfahl. Apelatyw haltpfahl moim zdaniem bardzo przypomina nazwisko zapisane pod graficzną postacią Halbpfaff, Haltfans i Holfach

Na stronie Carl von Ossietzky Universität Oldenburg [ Uniwersytet w Oldenburgu, Niemcy – https://www.uni-oldenburg.de/ ] znajduje się opracowanie de Vincenz, A. / Hentschel, G.: Das Wörterbuch der deutschen Lehnwörter in der polnischen Schrift - und Standardsprache. Göttingen – Oldenburg. W tekście tym jest fragment poświęcony apelatywowi Hartful [ arful, arkul, artful, artul ], który funkcjonował w języku polskim, i który jest zapożyczeniem z języka niemieckiego. Słowo to znaczy ‘zaostrzony pal wbijany w ziemię służący do cumowania statków’. Wyraz ten był używany przez polskich flisaków. W gwarze [ terminologii ] flisaków słowo arful jest opisane w następujący sposób: ‘Arful nazywa się palik na linie, to jest na kordylu, służy on do łapania statku’.
Apelatyw [ zapożyczenie ] arful, arkul, artful, artul wywodzi się od wyrazu Erdpfahl ‘kołek do którego przymocowany, zacumowany jest statek, łódź’, który pochodzi z języka wysokoniemieckiego.
Apelatyw [ zapożyczenie ] hartful wywodzi się od wyrazu Haltepfahl ‘mocny drewniany pal, słup do którego cumowany jest statek, tratwa’, który pochodzi z języka wysokoniemieckiego. Jak twierdzą autorzy etymologia hartful / artful ( inne warianty są młodsze ) jest niejasna i niepewna. Niemniej jednak mówią, że: „Dieses könnte eine Variante von ∗Haltpfahl sein, das seinerseits ursprünglich zum nd. halt, holt ‘Holz’ ( Mnd, Mndh ) gehören könnte.”. Tak więc zapożyczenie hartful / artful może pochodzić od apelatywu Haltpfahl, który z kolei pochodzi z dolnoniemieckiego halt, holt ‘Holz – drewno, drewniany’ a holz z języka wysokoniemieckiego, średnio-wysoko-niemieckiego.

Tak więc w grę może wchodzić apelatyw Haltepfahl lub/i Haltpfahl oraz Holzpfahl [ drewniany pal, słup] jako ten od którego może pochodzić nazwisko zapisane w formie graficznej: Holfach, Haltfans, Halbpfaff. Oczywiście to tylko moja hipoteza.

Ten post moim zdaniem jest dopełnieniem do mojego pierwszego postu.
Patryku, może powyższe informacje i hipotezy pomogą Ci w badaniach nad ustaleniem nazwiska Twoich przodków.

Pozdrawiam – Roman.
cyganmokotow - 19-05-2017 - 08:06
Temat postu:
Witam proszę o pomoc z moimi przodkami a właściwie z ich nazwiskiem. Obecne formy brzmią Hemka i Hymka. Najstarsze Emkie, Emkie, Homka nawet Empkowski się trawia. Z czego to wynika i jakie jest pochodzenie nazwiska

Pozdrawiam Michał
Maciej_jj - 11-06-2017 - 06:05
Temat postu: Niemieckie pochodzenie ? Szmist i Satel
Dzien dobry jestem amatorem w geneagologi ale interesuje mnie moje pochodzenie z nazwisko moge powiedziec ze Mam niemieckie I ukrainskie. Lecz interesuje mnie jak moge sie dowiedziec skad pochadza moje niemieckie korzenie z jakie wsi itp. Ale nie wiem jak moje spolszczone niemieckie nazwiska to szmist I satel podobno mam jakies austrackie pochodzenie ze szmistow moj ostatni udokomemtowany przodek z nazwiskiem Satel mial na imie jacobus setela ale dalej juz nic nie moge znalezsc mial on syna ktory ma na imie sebastian z Helena prosze o pomoc z znalezieniem dalszych informacji na tej rodziny temat Tak zebym mogl dojsc do niemiec.



* Moderacja (c.k) Dla przypomnienia Regulamin:

4. Formułowanie treści wiadomości (postów).

o. Na tym Forum każdy post podpisujemy: imieniem, lub imieniem i nazwiskiem.
- Zasada ta będzie rygorystycznie przypominana przez Administratora i Moderatorów. Nieprzestrzeganie jej sankcjonowane będzie ostrzeżeniem. Jeżeli każdorazowe podpisywanie postu jest kłopotliwe, wtedy można ustawić automatyczny podpis, który jest widoczny pod każdym wysłanym postem. Instrukcja jak to zrobić


2. Rejestracja na Portalu

b. Jedna osoba ma prawo do założenia jednego konta (Nick, Login) i jest zobligowana do korzystania na Portalu (Forum) wyłącznie z niego.

Litwos - 11-06-2017 - 10:58
Temat postu: Szmist i Satel
Macieju,

wrzuc troche wiecej danych osob jakie masz, daty, miejscowosci i parafie.

Musisz isc krok po kroku, generacje po generacji - moze bedziesz mial to szczescie i w jakies metryce najstarszych przodkow, bedzie wymieniona jakas austriacka lub niemiecka miejscowosc.
Maciej_jj - 11-06-2017 - 14:57
Temat postu: Szmist i Satel
@Litows
Przepraszam jak wspomialem jestem amatorem, uzywalem strony familysearch.org ze wzgledu ze nie jestem w polsce. Wedlug tamtejszej strony moj najdalszy przodek mial na imie Jacobus Satel mieszkal w Dabrowica,Malopolska (blisko granicy woj.podkarpackie) I mial zone Helene mam takie przypuszcenie ze jego ojcem byl wojciech ale nie jestem pewien (znalazlem informacje w tutejszej stronie) Jego syn Sebastian jest moim pradziadkiem x5 urodzil sie w 1794 stycznia 10
Litwos - 11-06-2017 - 18:22
Temat postu: Szmist i Satel
Macieju,

o metryki bedzie trudno, jesli to ta parafia, jeszcze sa troche starsze:

https://familysearch.org/search/catalog ... %20Library

Ewentualnie musisz szukac spisow ludnosci.
Maciej_jj - 11-06-2017 - 23:22
Temat postu:
@Litwos
Przez tutejsza strone doszlem do wojciecha I reginy dalej nic raczej nie znajde Sad mialem nadzieje ze jakims Cudem beda niemcami I teraz bedzie zgorki ale wyglada na to ze narazie na tej Lini juz nic nie znajde I jak znalesc spis ludnosci ?
Litwos - 12-06-2017 - 00:09
Temat postu:
Macieju,

zapytaj w archiwum w ktorym sa metryki czy moze maja spisy - wlasnie do poczatku wieku jest w sumie z gorki, a potem zaczynaja sie schody Smile
mae10 - 27-08-2017 - 23:27
Temat postu:
Dzień dobry p. Ewo
Czy istnieje możliwość sprawdzenia nazwiska Sztajnert . Nie mogę nigdzie znaleźć metryki urodzenia mojej prababci Agnieszki Sztajnert , jej młodsze rodzeństwo rodziło się w Kowalach k.Praszki i we Wierzbiu k. Wielunia. Ojciec jej to Franciszek Sztajnert a matka Zuzanna Badura , ich metryki również nie mogę odnaleźć . Słyszałam ,że była pochodzenia niemieckiego . Po metryce ślubu przypuszczam ,że urodziła się ok.1853
Ewa M
Ewa_Szczodruch - 28-08-2017 - 05:37
Temat postu:
Witam Smile

Sztajnert - od niemieckiej nazwy osobowej Steiner (t), ta od średnio-wysoko-niemieckiego steiner ‘układacz kamieni, czyli znaków granicznych na polach’.

Źródło:Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
mae10 - 28-08-2017 - 09:16
Temat postu:
dziękuję bardzo

Ewa M
Smile
Gawroński_Zbigniew - 28-08-2017 - 21:30
Temat postu:
Łyżka dziegciu od Zbigniewa za słownikiem pruskim:


Steiner. m. der Stehende, Beiname
fur den Storch, weil er vorzugsweise
der stehende Vogel ist: "Storch, Steiner
Steiner, mit de lange Beiner
"

Stacz/Stojący/Sterczący = Bocian: ot co.

Co tam jeszcze widzę?

A faceta zajmującego się ciosaniem drewna dębowego - to też Sztainer. O ile dobrze rozumiem tekst słownika to ów obrabiający drewno dębowe obrabiał je na tzw. drewno sprężynowe do maszyn i narzędzi.

Na półwyspie kuryjskim rybacy stosujący określoną sieć (Bóg wie jaką) to też Sztajnerzy.

Platy niemieckie zwłaszcza te z podbitej słowiańszczyzny i "prusizny" są niesamowite.

Pozdrawiam pięknie.
33szuwarek - 18-09-2017 - 22:02
Temat postu:
Dzień Dobry,
proszę uprzejmie sprawdzenie pochodzenia pięć nazwisk Niemieckich moich przodków. Byłbym bardzo wdzięczniej za pomoc od Państwa.
1) Jeck
2) Bendlin
3) Bindrim
4) Gaulin
5) Jokisch

Pozdrawiam, Piotr
janusz.borgenagel - 04-02-2018 - 15:13
Temat postu:
Uprzejmie proszę o etymologię nazwiska Borgenagel. Na wikipedii pewien duński architekt tak się nazywał, z tym że jego imię to Borge, nazwisko Nagel. Ciekawe czy to dobry trop? Pozdrawiam, Janusz Borgenagel.
Gawroński_Zbigniew - 04-02-2018 - 17:58
Temat postu:
1. Imię męskie Borg (= zamek twierdza, fortyfikacja) jest życzeniowym imieniem staronorweskim („żeby był jak fortyfikacja”), które później, a może i równolegle zgermanizowało się do postaci Burg (zmieniając po drodze trochę znaczenie na „miasto”, „z miasta” i zatracając swój życzeniowy charakter).


2. Nagler na pierwszy rzut oka kojarzy się z gwoździem. Potocznie tak też jest wywodzone, ale nie od gwoździa, a pojedynczego zaostrzonym kołka/pala w częstokole otaczającym jakąś fortyfikację. W tym rozumieniu jest kalką staronorweskiego imienia męskiego Nagli.

Zdaniem jednak fachowców to imię męskie pochodzi od innego, również staronorweskiego imienia a mianowicie Naglfar. Naglfar to imię marzenie, jakie było udziałem każdego wikinga. Złożone jest z pierwiastków: NA = zmarły + FAR = pasażer na okręcie, łodzi. Naglfar to łódź, na której składano bohaterskie zwłoki poległego w nie mniej bohaterskiej walce wikinga. Po odepchnięciu na wodę jego druhowie walki podpalali Naglfara płonącymi strzałami z łuku, aby za tą przyczyną przeniósł się do Rangarok = krainy, jaką bogowie przeznaczyli takim bohaterom po śmierci.

Moim zdaniem to złożone nazwisko mogło powstać jako życzeniowe imię dla dziecka będącego synem bohatera. „Żeby syn był tak twardy jak częstokół - po bohaterze, który odpłynął już do Rangarok”.

Oczywiście jest to tylko solidnie podbudowana źródełkami o etymologii imion nordyckich hipoteza. Zachęcam do samodzielnego "przekopania" nieprawdopodobnie bogatego ich indeksu: https://www.nordicnames.de/wiki/Main_Page
emikii - 22-06-2018 - 15:31
Temat postu:
Dzień dobry Smile
Poszukuję informacji na temat nazwisk Austen/Austyn, Szmitt. Do tej pory udało mi się ustalić, że nazwiska Austen/Austyn i Szmit należały prawdopodobnie do niemieckich kolonistów (hutników szkła) którzy osiedlili się w Krasocinie.

Pozdrawiam Katarzyna
Sloniasz - 22-06-2018 - 23:25
Temat postu:
Dzień dobry,

właśnie zauważyłem wątek poświęcony nazwiskom brzmiącym z niemiecka i... postanowiłem zapytać o nazwisko Seliga/Szeliga.
Kiedyś, w przypływie radosnej twórczości, próbowałem wywieść to nazwisko od dwóch słów, mianowicie... „See” i „liegen”. Później ktoś mi podpowiedział, że może wzięło się od słowa „selig”. Dziś... Pytam:)
Najstarsi Seligowie/Szeligowie, którzy mnie interesują, wywodzą się z okolic Lubochni położonej w powiecie tomaszowskim (Tomaszów Mazowiecki).
Zauważyłem, że w Tomaszowie Mazowiecki w parafii ewangelickiej występuje nazwisko Schelig.

Pozdrawiam,

Tomek
kejsia - 23-06-2018 - 13:01
Temat postu:
Dzień dobry, czy mogłabym dowiedzieć się o pochodzeniu nazwisk Kolman, Mart,Getler to wersje spolszczone
prawdopodobnie byli pruskimi osadnikami .
Dziękuję Bożena
Ewa_Szczodruch - 24-06-2018 - 07:28
Temat postu:
Witam Smile

Za Rymutem:

Getler - od niemieckiej nazwy osobowej Get, ta od imion na Gad-.

Kolman - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Mart - w grupie nazwisk pochodzących od imienia żeńskiego Marta, także od Marcin. Imię Marta, znane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia aramejskiego, od marta ‘pani’.
Adam.55 - 24-06-2018 - 12:47
Temat postu:
Witam,
poszukuję informacji na temat pochodzenia nazwisk Welk i Rozentreter.

Pozdrawiam,
Adam
kejsia - 24-06-2018 - 18:14
Temat postu:
Ewa_Szczodruch napisał:
Witam Smile

Za Rymutem:

Getler - od niemieckiej nazwy osobowej Get, ta od imion na Gad-.

Kolman - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Mart - w grupie nazwisk pochodzących od imienia żeńskiego Marta, także od Marcin. Imię Marta, znane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia aramejskiego, od marta ‘pani’.


Bardzo dziękuję Ewo, pozdrawiam Bożena
Ewa_Szczodruch - 25-06-2018 - 04:27
Temat postu:
Witam Smile

wg. Rymuta:

Rozentreter - nie znalazłam; może pochodzi od niemieckiej nazwy osobowej Rosenthal, ta od nazwy miejscowej Rosental.

Welk - od niemieckich nazw osobowych Welk, Woelke, te od nazwy miejscowej Welka (Łużyce); może też od wielki.
Adam.55 - 25-06-2018 - 09:12
Temat postu:
Dziękuję serdecznie.

Pozdrawiam
Adam
patryk.prill - 11-07-2018 - 12:11
Temat postu:
Rosentreter to w dosłownym znaczeniu "deptacz róż". Nazwisko to było charakterystyczne wśród potomków Kosznajderii. Bardzo znanym "nosicielem" tego nazwiska był biskup Augustyn Rosentreter, badacz właśnie Kosznajderii. Wiem, bo sam noszę nazwisko, które wśród tej społeczności występowało i rzeczywiście moi przodkowie pochodzą z tych ziem, na których Kosznajdrowie żyli i również parali się ziemią.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kosznajderia
Joanna_Krzemińska - 11-07-2018 - 12:45
Temat postu:
Witam serdecznie,
co można powiedzieć o nazwisku Schnajder?
Około 1828 roku Ignacy Schnejder zmienił nazwisko na Krawczyński.
Pozdrawiam
Joanna
patryk.prill - 11-07-2018 - 15:35
Temat postu:
No Schnajder to jak łatwo się domyśleć nazwisko proste od Schneider, czyli po niemiecku krawiec. I tyle jeśli chodzi o pochodzenie nazwiska. Ale nie oznacza to, że przodek noszący to nazwisko był Niemcem. Mógł być Austriakiem, a nawet Żydem. Dlatego nie można polegać na nazwiskach, tylko na metrykach, księgach parafialnych.
Joanna_Krzemińska - 11-07-2018 - 16:04
Temat postu:
Dziękuję za odpowiedź,
Obstawiam niemieckie, ponieważ taka rodzinna historia krąży.
Ignacy urodził się w Raciborzu 1801 roku z aktu urodzenia wynika że jego ojciec Kacper Schnajder / Schneider był " Jeździec Leib- Eskadron /pododdział pułku kawalerii" Ignacy został ochrzczony. Może można wywnioskować coś z nazwiska matki Ewa Sagola?
Pozdrawiam
ROMAN_B - 15-07-2018 - 18:07
Temat postu: Gaulin, Jokisch, Jeck, Bindrim, Bendlin, ew. geneza nazwiska
Piotrze, witaj!

Rozważania o pochodzeniu nazwiska Gaulin, Jokisch, Jeck, Bindrim oraz Bendlin.

Piotrze, zapewne wiesz, że w Polsce występowały i nadal występują nazwiska pochodzenia angielskiego, szkockiego, niemieckiego, pruskiego, francuskiego, włoskiego, łacińskiego, czeskiego, słowackiego, rosyjskiego, ukraińskiego, białoruskiego, litewskiego, tatarskiego, tureckiego, żydowskiego, ormiańskiego, gruzińskiego, węgierskiego, flamandzkiego itd. Każdy ze wspomnianych języków ma swoją pisownię, ortografię, wymowę i historyczne wersje. Nie należy też zapominać, iż w ramach poszczególnych języków występowały różne dialekty i gwary. Tak więc, na przestrzeni wieków nazwiska ewoluowały, można powiedzieć przechodziły swoistą metamorfozę graficzną, i dziś trudno czasami dociec z jakiego języka pochodzą i jakie miały pierwotne znaczenie, w szczególności gdy na te miana nałożymy polską pisownie i fonetykę. Pamiętać też trzeba, że na przestrzeni czasu różne słowa, nazwy zmieniały swoje znaczenie i dziś część dawnych nazw i słów została zapomniana a o ich pierwotnym znaczeniu już nikt nie pamięta a i dawne i obecne słowniki niektórych z nich nie wymieniają. Nie bez znaczenia jest też fakt, że ziemie polskie przez 126 lat [ 1792 – 1918 ] były pod zaborem rosyjskim, pruskim i austriackim. Pokłosiem tego było też wprowadzenie języka zaborcy jako urzędowego. Tak więc bywało, że nazwiska polskie były tłumaczone na język zaborcy albo zapisywane zgodnie z pisownią języka zaborcy. W taki sposób część nazwisk została zmieniona lub zdeformowana. Podobne zjawisko miało miejsce po 1918 roku, po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, gdy władze polskie wprowadziły urzędową repolonizację nazwisk. Bywało tak, że urzędnicy przy wystawianiu dokumentów nierzadko błędnie odczytywali zapis nazwiska w języku zaborcy, dlatego w tym czasie pojawiły się liczne nazwiska zniekształcone, „zepsute” błędną repolonizacją. Szczególnie jaskrawo widać to w środowiskach wiejskich. Niepiśmienni chłopi, stanowiący większą część społeczeństwa, znali swoje nazwisko tylko w formie mówionej i nie potrafili wyegzekwować określonej formy jego zapisu. Błędne zapisy powstawały też wskutek przyczyn prozaicznych, takich jak: niewyraźna werbalizacja nazwiska przez petenta [ na przykład jąkającego się, sepleniącego ], nieuważne słuchanie lub niewyraźne zapisywanie przez urzędnika. Po zakończeniu II wojny światowej na tak zwanych „ziemiach odzyskanych” władze polskie przeprowadziły szeroką akcję polonizacji, repolonizacji nazwisk i imion niemieckich lub niemiecko brzmiących dotyczyło to osób narodowości niemieckiej i autochtonów. Akcja ta też dotyczyła osadników przybywających na te tereny z Kresów [ ziemie wschodnie dawnej polski ]. Tym sposobem sporo osób utraciło swoje pierwotne nazwisko i zyskało nowe, niekoniecznie oddające jego pierwotne brzmienie a tym samym jego znaczenie. Takie zjawisko w przypadku zmiany miejsca zamieszkania albo emigracji powodowało, że niektóre osoby traciły swoje korzenie. Dziś po wielu latach ich potomkowie nie wiedzą, iż mają gdzieś krewnych, którzy noszą inne nazwisko a oni sami poszukują swoich przodków nie tam gdzie powinni ich szukać. Bez gruntownego poznania historii danej rodziny, na przykład zapiski w księgach parafialnych, metryki, różne historyczne dokumenty, niewiele da się powiedzieć o jej pochodzeniu a tym samym o ewentualnym rozkodowaniu genezy nazwiska jakie ta rodzina nosi. Bo jak mówił profesor Kazimierz Rymut: „By w sposób prawidłowy podać genezę konkretnego nazwiska, trzeba by śledzić historię danej rodziny. Tak samo brzmiące dzisiejsze nazwiska dwu rodzin mogą mieć bowiem dwie różne genezy”. Natomiast, profesor Aleksander Brückner wielokrotnie pisał, że „my dziś nie rozumiemy znaczenia różnych słów używanych dawniej”. W mojej ocenie tylko wszechstronna kwerenda różnych źródeł, w tym dokumentów historycznych oraz kwerenda genealogiczna może, choć nie musi, odpowiedzieć na pytanie od kogo, od czego, w jaki sposób oraz kiedy powstało konkretne nazwisko i rozwiać różne dylematy odnoszące się do pochodzenia społecznego i etnicznego osób noszących nazwiska, o które pytasz.
Piotrze, niestety nic nie wspomniałeś o historii rodzin noszących nazwiska: Gaulin, Jokisch, Jeck, Bindrim oraz Bendlin. Napisałeś, że są to nazwiska Twoich niemieckich przodków. Skoro wiesz z całą pewnością, iż są to genetycznie niemieckie nazwiska to tym samym wskazujesz na ich językowe i etniczne pochodzenie, ale niekoniecznie tak musi być. Niemniej jednak nie piszesz nic o tym czy miały one jakieś fakultatywne formy zapisu na przestrzeni czasu. Nie podałeś z jakiego okresu i miejsca pochodzą oraz czy były one zapisane w języku polskim, niemieckim lub rosyjskim i z jakich dokumentów czy ksiąg pochodzą. Dla mnie takie informacje pozwalają na szersze spojrzenie, na zobaczenie ich w kontekście historycznym, językowym [ np. wzajemne przenikanie się różnych języków, gwary miejscowe, historyczna ortografia, fonetyka, wady wymowy, znaczenie pojęciowe słów, niestaranność osób sporządzających dokumenty, itp. ], osadniczym.
Język niemiecki należy do grupy zachodniej rodziny języków germańskich. W rzeczywistości stanowi on grupę kilku języków zachodniogermańskich, które często są określane jako języki niemieckie; standardowy język niemiecki [ Standard Hochdeutsch ] oparty jest na Biblii Marcina Lutra, która z kolei opiera się na języku mówionym w Górnej Saksonii i Turyngii. W skład języków zachodniogermańskich, które przede wszystkim ze względów politycznych, a nie lingwistycznych są powszechnie uważane za „jeden język niemiecki” wchodzi wiele dialektów, gwar, które używane są w różnych krajach tak zwanych niemieckojęzycznych. To stanowi ogromną trudność w rozkodowywaniu genezy konkretnych nazwisk mogących pochodzić z kręgu szeroko rozumianego języka niemieckiego. To tyle tytułem wstępu.

Przedstawię Ci moje subiektywne spojrzenie na potencjalną etymologię nazwiska: Gaulin, Jokisch, Jeck, Bindrim oraz Bendlin, którą oparłem na moich rozważaniach i innych informacjach zawartych w źródłach, o których wspominam przy konkretnym nazwisku. Raczej będą to moje rozważania, moje robocze hipotezy, których weryfikację pozostawiam Tobie jeśli uznasz je za dość wiarygodne. Muszę przyznać, że są to bardzo ciekawe nazwiska z punktu widzenia ich genezy. Na niektóre miana jakby spadła zasłona milczenia. Niby istnieją w przestrzeni publicznej i są obecnie używane a nic o ich znaczeniu nie można znaleźć. Co do niektórych mam podejrzenia, że ich pochodzenie niekoniecznie musi być genetycznie niemieckie mimo Twojej sugestii?

Nazwa osobowa Gaulin.
Nazwisko Gaulin według mnie może być sufiksalną nazwą osobową derywowaną za pomocą przyrostka -in od rdzenia gaul- [ gaul + in = gaulin ]. Wydaje się, że przyrostek -in jest w tym przypadku strukturalnym sufiksem, który tylko tworzy nazwy osobowe i odsuwa znaczenie motywującego go wyrazu podstawowego?
Przejdźmy do ustalenia znaczenia rdzenia gaul- w nazwisku Gaulin.
Niemiecki słownik Duden, wersja elektroniczna, tak opisuje słowo gaul: „mittelhochdeutsch gūl = Pferd; männliches Tier, besonders Eber; Ungetüm, Herkunft ungeklärt”. Co po polsku mniej więcej brzmi tak: Język średnio – wysoko – niemiecki gūl = koń; samiec, zwłaszcza dzik; potwór, monstrum [ kobyła ], pochodzenie niewyjaśnione.
W różnych regionach Niemiec gaul to koń domowy albo potężny, prosty koń roboczy. Są też rejony Niemiec, w których gaul znaczy tyle to stary, zły koń [ samiec ]. Na niektórych obszarach Niemiec słowo gaul ma pejoratywne [ obraźliwe ] znaczenie – chabeta, szkapa, nędzny i zabiedzony koń. Gaul to też nazwisko niemieckie pochodzące od przezwiska Gaul, które metaforycznie mówi o wielkim, dużym, grubym, niezgrabnym, niezdarnym, nieporadnym, nieokrzesanym mężczyźnie [ człowieku ].
Niemniej jednak jest francuskie nazwisko, wcześniej imię, zapisywane pod postacią Gaulin, które pochodzi imienia Gaudelin a ono od germańskiego średniowiecznego imienia żeńskiego Godelind / Godelinde /Gotlind / Gotlinde. Nazwisko to jest dość rozpowszechnione wśród francuskich Kanadyjczyków [ Québec, Quebec ]. Występuje też w USA [ za Patrick Hanks: Dictionary of American Family Names Volume One A – F; Oxford University Press; New York, 2003; Litera G, strona 22 oraz
https://en.wikipedia.org/wiki/Gaulin ].
Francuzi tak widzą genezę nazwiska Gaulin:
1.
Etymologie.
Origine : gaulin est un nom de famille dérivé de gaule longue perche, a designe le marchand de gaules ou le possesseur d'une gaule -peut aussi representer la forme contractee de gaudelin, nom de personne d'origine germanique issu de waldan gouverner .
https://www.filae.com/nom-de-famille/GAULIN.html
2.
Etymologie.
Gaulin: C'est dans les Landes que le nom est le plus répandu, on le trouve aussi dans la Sarthe et dans le Rhône. Variante : Gaullin (16, 49), Gaulain (71, 76). M.T. Morlet pense à une contraction de Gaudelin, nom de personne d'origine germanique, diminutif de Gaud (racine waldan = gouverner). On peut aussi envisager un diminutif de gaule (longue perche), surnom possible pour un homme long et maigre. A noter pour les Landes qu'un hameau s'appelle Gaulin à Saint-Sever. Autres hameaux à Neuvy-Grandchamp (71) et à La Balme-d'Épy (39). Chercher les GAULIN sur Geneanet.
https://www.geneanet.org/nom-de-famille/GAULIN

Nazwa osobowa Jokisch.
Nazwa osobowa Jokisch na pierwszy rzut oka wygląda na niemieckie miano z uwagi na zakończenie grupą znaków ‘sch’. W języku niemieckich znaki ‘sch’ wymawia się jak nasze ‘sz’. W takim razie nazwisko to brzmi Jokisz. Według Deusche Nachnamen: „Weitere Namen mit Bezug Jacob... Jockisch, Jokisch – ( Jokisch 1435 ) – westslawische Koseform”. Po polsku brzmi to mniej więcej tak: Dalsze imiona związane z Jakubem … Jockisch, Jokisch – ( Jokisch 1435 ) – zachodniosłowiańska forma. Wynika z tego, że nazwisko pod graficzną formą Jokisch na obszarze Niemiec znane jest od około roku 1435 i uważane jest za imię, później nazwisko, pochodzące z kręgu zachodnich Słowian, które jest inną formą imienia Jakub.
Do zachodnich Słowian należą też Polacy. W języku polskim występowało imię, później też i nazwisko, Jokisz/ Jakisz. Miano Jokisz / Jakisz pochodzi od imion na Jak, na przykład Jakub, Jakim [ Joachim ]. W okresie staropolskim dość często spotykane było skrócone imię Jak, które pochodzi od chrześcijańskiego imienia Jakób [ obecnie Jakub ]. W nazwie osobowej Jaokisz / Jakisz można wyodrębnić sufiks -isz, który należy do grupy zdrobniających przyrostków. Spółgłoska ‘sz’, od schyłku średniowiecza wymawiana jest twardo i wskazywała na formę zdrobniałą. Przykłady to: Pab–isz < Pabian, Fabian; Bron– isz < Brodzisław; Grab–isz < Grab ‘grab, grabić’. Tak więc Jokisz / Jakisz to zdrobniałe [ spieszczone ] imię pochodzące od skróconego imienia Jak a ono od imienia Jakub. Spółgłoska ‘sz’, od schyłku średniowiecza wymawiana jest twardo i wskazywała na formę zdrobniałą.


Nazwa osobowa Jeck.
Albert Heintze w swoim opracowaniu pt. „Die Deutschen Familien – Namen geschichtlich, geographis, sprachlich, które wydane zostało w roku 1882 w Halle a. S., Verlang der Buchhandlung des Waisenhauses nas stronie 152 pod hasłem Jeck tak pisze:
„Jeck– s. Jacobus”. Po polsku Jeck– zobacz Jakobus.
Jeck to skrócona forma imienia Jacobus
Jacobus to łacińskie imię, którego polską formą jest Jakub [ Do 1936 roku zapisywano je przez „ó”, ale po reformie ortograficznej wprowadzono pisownię przez „u” ].
Jack-, Jäck- s. Jacobus. [ strona 151 ]
Jock (schweiz ) – po polski Jock ( Szwajcaria ) [ strona 152 ].
Weitere Namen mit Bezug Jacob...
Jack, Jäck, Jäckel, Jaeck, Jaeckel, Jäkel, Jaekel, Jeckel, Jeki, Jäckle, Jäcklin – ( Jägelin 1280, Jeckil 1352 ) – Koseform deutsch, sorbisch.
Dalsze imiona związane z Jakubem …
Jack, Jäck, Jäckel, Jaeck, Jaeckel, Jäkel, Jaekel, Jeckel, Jeki, Jäckle, Jäcklin – ( Jägelin 1280, Jeckil 1352 ) – niemiecka forma pieszczotliwa, język łużycki [ za Deusche Nachnamen ].
Języki łużyckie – grupa obejmująca dwa blisko spokrewnione języki zachodniosłowiańskie: górnołużycki i dolnołużycki. Używane są one przez Łużyczan (łącznie ok. 150 tys. osób, większość z nich posługuje się jednak wyłącznie językiem niemieckim) na terenie Łużyc we wschodnich Niemczech. Obydwa języki łużyckie są zagrożone wymarciem (przede wszystkim dolnołużycki, którego liczbę aktywnych użytkowników szacuje się na kilka tysięcy, i którym na co dzień posługuje się w zasadzie tylko najstarsza generacja, podczas gdy górnołużyckiego używa ok. 55 tys. osób). Dolnołużycki jest bardziej zbliżony do polskiego, a górnołużycki do czeskiego i słowackiego. W obydwu językach występuje gramatyczna liczba podwójna. Na Łużycach wytworzył się także pośredni język pomiędzy jęz. niemieckim a dolnołużyckim – Ponaschemu. Polskie głoski ć dź, w dolnołużycczyźnie zmieniają się w ś, ź. Por. być – byś, dzieci – źiśi. Grupy spółgłosek tr i pr zmieniają się w tš, pś i pš, np. prawy – pšawy, straszny – tšašny.
Niemiecki słownik Duden, wersja elektroniczna, tak opisuje słowo jeck:
„jeck”: „mittelhochdeutsch (mittelfränkisch) jeck < mittelniederdeutsch geck, zu Geck”.
Język średnio – wysko – niemiecki [ dialekt środkowo frankoński ] jeck < bliski dolnosaksoński geck.
Jeck – zwariowany, szalony, dziwaczny, błazeński, błazen karnawałowy.
Dr Karl Schiller i dr August Lübben w Bremen w roku 1876 opublikowali Mittelniederdeutsch Wörterbuch. Zweiter Band. G – L . Na stronie 25 tego słownika zamieszczone jest hasło geck. W tłumaczeniu bliskodolnosaksońskie słowo geck znaczy ‘głupi, lekkomyślny, niepoważny’.
Tak więc słowo jeck pochodzące od słowa geck ma dwa znaczenia:
1) ktoś, kto obchodzi karnawał; przebieraniec, modniś, fircyk, błazen;
2) ktoś z zaburzeniami psychicznymi lub/i emocjonalnymi albo człowiek niepoważny, lekkomyślny.
Kilka uwag co do formy graficznej nazwiska zapisanego w metrykach [ nie przytoczyłeś tych odmian graficznych, prosiłeś o ich przetłumaczenie na forum ]:
1) W metryce po rosyjsku nazwisko zapisane jest jako „Екъ ( Jek )”.
2) W metryce po rosyjsku nazwisko zapisane jest jako „Юкъ ( Jek )”.
3) W metyce po rosyjsku nazwisko zapisane jest jako „Юкъ ( Jaek )”, w spisie na końcu zapisane jest po rosyjsku jako Екъ.
4) W metryce po rosyjsku nazwisko zapisane jest jako Юкъ, w spisie na końcu zapisane jest po rosyjsku jako Екъ.
Rosyjska litera „Ю” odpowiada polskiemu „ju”. Tak więc nazwisko zapisane cyrylicą jako Юкъ po polsku powinno brzmieć Juk a nie Jek. Rosyjska litera „Е” odpowiada polskiemu „je”. Nazwisko zapisane cyrylicą jako Екъ po polsku powinno brzmieć Jek. Rosyjska litera „Я” odpowiada polskiemu „ja”.
Nazwisko w metryce zapisane cyrylicą jako Юкъ obok którego widnieje polski odpowiednik Jaek a w spisie na końcu księgi nazwisko jest zapisane cyrylicą jako Екъ. Zatem, piszący przedmiotową metrykę, moim zdaniem, tak naprawdę nie wiedział jak brzmi ta nazwa osobowa i nie wiedział jak poprawnie zapisać przedmiotowe miano w cyrylicy. Tylko jak naprawdę brzmi to nazwisko po polsku? Polska(?) forma widniejąca obok rosyjskiej zapisana jest jako Jaek. Jaek w cyrylicy powinno być w tym czasie zapisane w formie Яэкъ. Tylko czy zapis graficzny w formie Jaek jest prawdziwym nazwiskiem, czy tylko próbą oddania jakiegoś innego nazwiska. Jest staropolskie skrócone imię Jak, które pochodzi od chrześcijańskiego imienia Jakób [ obecnie Jakub ]. Niemniej jednak nazwisko zapisane w formie Jaek chyba nie jest polskim imieniem, raczej może odpowiadać niemieckiemu skróconemu imieniu zapisywanemu w postaci: Jack, Jäck, Jeck, Jock. Najczęściej w metrykach występuje forma graficzna nazwiska zapisana cyrylicą Екъ obok której widnieje zapis po polsku w formie graficznej Jek. Z dużą dozą prawdopodobieństwa osoba, która spisywała metrykę zapisała to nazwisko ze słuchu. Zapewne słyszała wypowiadane nazwisko w brzmieniu Jek i tak go zapisała w cyrylicy – Екъ ( Jek ). Niemieckie imię [ nazwisko, przezwisko ] brzmiące [ wypowiadane ] jako Jek zapisywane powinno być w języku niemieckim pod postacią graficzną Jeck. Niemniej jednak może to być polskie imię lub/i nazwisko Jak / Jek.


Nazwa osobowa Bindrim [ Bindrin ].
Najwięcej osób o tym nazwisku mieszka w USA potem w Niemczech. Amerykańscy etymolodzy, z tego co znalazłem, piszą tylko, iż jest to niemiecka nazwa osobowa. Najstarszą wzmiankę o tym nazwisku jaką udało mi się wyszukać jest informacja mówiąca, że takie nazwisko nosił niemiecki profesor teologii protestanckiej Johann Georg Bindrim, który żył w latach 1650 – 1678, urodził się w mieście Rövershagen a zmarł w mieście Rostock, uczył na Uniwersytecie w Rostoku. Jego ojcem był pastor ( Johann ) Georg Bindrim Starszy, który urodził się w roku 1601 w mieście Schmalkalden. Nazwisko profesora bywało zapisywane też jako Bindrin oraz w łacińskiej formie Bindrimius lub Bindrimus.
https://de.wikipedia.org/wiki/Johann_Georg_Bindrim
Na portalu Ancestry znalazłem ciekawą stronę, która poświęcona jest genealogii rodziny Bindriem. Informacje zamieszczone na tej stronie mówią, że rodzina o nazwisku Bindriem posługiwała się też nazwiskiem zapisywanym Bindrim/Bindrin.
https://wc.rootsweb.ancestry.com/cgi-bi ... p;id=I2898
W takim razie osobowa nazwa Bindrim/Bindrin jest oboczną formą nazwiska Bindriem. Sprawdziłem i okazało się, ze słowo Bindriem należy do języka flamandzkiego. Język flamandzki to belgijska odmiana standardowego języka niderlandzkiego. Język niderlandzki i flamandzki są do siebie bardzo podobne, w związku z czym są często ze sobą mylone czy wręcz ze sobą utożsamiane. Pojęcie „język flamandzki” często pojawia się też w odniesieniu do języka mieszkańców Belgii, co też nie do końca jest trafne. Językami urzędowymi w Belgii są bowiem języki niderlandzki, francuski oraz niemiecki. Czym jest zatem język flamandzki? Jest to określenie języka stanowiącego grupę dialektów języka niderlandzkiego, używanych przez mieszkańców Flandrii, będącej częścią Belgii. Nazwa „język flamandzki” wzięła się od nazwy grupy etnicznej Flamandów. Język flamandzki różni się od języka niderlandzkiego przede wszystkim fonetyką i leksyką. Język flamandzki wyróżnia się wyjątkowo dużą liczbą zapożyczeń z języka francuskiego. Flandria to kraina historyczno – geograficzna położona na terenie Belgii, Francji i Holandii wzdłuż wybrzeża Morza Północnego.
Język niderlandzki, język holenderski, język flamandzki to język indoeuropejski z grupy języków germańskich zaliczany do języków dolnoniemieckich. Niderlandzki jest oficjalnym językiem urzędowym w Holandii i Belgii. Niderlandzki jest blisko spokrewniony z językiem niemieckim i wykazuje podobieństwo do angielskiego i duńskiego.
Skoro słowo „bindriem” należy do języka flamandzkiego zatem, należy poszukać znaczenia tego słowa w słownikach. W słowniku Nouveau Digtionnaire Flamand – Français, wydanym w roku 1859 w Malines, w tom 1 na strona 80 widnieje hasło „Bindriem, m. Entravon, m.”.
Francuskie słowo „entravon” historycznie znaczy pęta dla krepowania nóg konia, bydła. Zazwyczaj takie pęta wykonane były z grubego i mocnego pasa skóry [ taśmy, liny ] z klamrą do zapinania na nogach konia oraz metalowym kółkiem służącym łączenia nóg konia. Takie urządzenie służyło do spętania nóg konia by nimi nie wierzgał podczas obsługi.
Link do strony na której zobaczysz przykład takiego pęta:
http://dico-sciences-animales.cirad.fr/ ... =entravons
https://www.vtrade.vet/fr_BE/shop/produ ... amp;page=3
http://www.coveto.fr/fiche-produit-6826 ... 0-475.html
Słowo „bindriem” jest złożeniem dwóch słów bind i riem [ bind + riem ]. W języku niderlandzkim „riem” znaczy pas, pasek, obroża, rzemień, taśma, wstęga. Natomiast słowo „bind, binden’ znaczy splatać, wiązać, spajać, napinać, łączyć. W języku niderlandzkim [ holenderskim ] jest słowo „bindriem”, którym nazywany jest rodzaj pasa, taśmy wiążącej, można powiedzieć pas wiążący.
Pod linkiem zobaczysz jak obecnie wygląda taki pas [ strona holenderska ]:
https://webwinkel.anwb.nl/webwinkel/bin ... 30-cm.html
W takim razie nazwisko Bindrim to najprawdopodobniej oboczna forma niderlandzkiej nazwy osobowej Bindriem, która pochodzi od holenderskiego lub belgijskiego albo flamandzkiego słowa bindriem. Wydaje się, iż złożona nazwa osobowa Bindrim/Bindrin mogła powstać na skutek synkopy z zanikiem nieakcentowanego „e” w złożeniu bindriem. Dodam, że Synkopa to zjawisko fonetyczne polegające na zaniku śródgłosowej nieakcentowanej samogłoski lub całej sylaby z wyrazu, co pociąga za sobą jego skrócenie; jest to charakterystyczny proces w niestarannej, szybkiej wymowie, np. impra > impreza.

Prawdopodobnie pierwsza osoba o nazwisku Bindrim [ Bindriem ] mogła być wyspecjalizowanym rzemieślnikiem zajmującym się produkcją różnego rodzaju pęt dla zwierząt [ koni, bydła ], na przykład ze skóry, taśmy, pasów itp.. Można też brać pod uwagę to, iż miano to mogło wskazywać na:
• rzemieślnika [ tkacza ] wyrabiającego różnego rodzaju pasy, paski, taśmy, wstęgi, wstążki itp., albo
• handlarza zajmującego się sprzedażą taśm, pasów, pasków, wstęg, wstążek itp.


Nazwa osobowa Bendlin.
Niestety nic nie jest wspomniałeś gdzie występowało miano Bendlin, w jakim czasie pojawiło się w konkretnym czasie i w jakiej grupie społecznej. Wiadomym jest tylko to, że prawdopodobnie jest ono nazwiskiem niemieckim – jak napisałeś w swoim poście „niemieckich przodków”.
W nazwie osobowej Bendlin można dopatrzeć się polskiego nazwiska Będlin. Biorąc to pod uwagę graficzna forma miana Bendlin może być błędnie zapisanym nazwiskiem Będlin. Nazwisko Będlin zawiera samogłoskę nosową „ę”. Samogłoska nosowa „ę” jest trochę zdradziecka, bo przeważnie nie wymawiamy jej z nosowością. Wymawiamy ją zazwyczaj jak samogłoskę „e”. Dość często w wymowie brzmi ona jak: em, en, eń, oń. Tak więc samogłoska nosowa „ę” występująca w nazwisku Będlin mogła być wypowiedziana jako samogłoska „e” albo brzmieć jako: em, en, eń, oń. Biorąc to pod uwagę miano Będlin mogło być wypowiadane jako Bedlin albo Bemdlin, Bendlin, Beńdlin, Bońdlin. Tak wybrzmiałe nazwisko mogło zostać zapisane w dokumentach fonetycznie [ ze słuchu ] pod wspomnianymi wcześniej formami graficznymi. Mogło też być wypowiedziane poprawnie ale osoba je zapisująca mogła nie znać ortografii i je zapisać błędnie.
W przypadku występowania polskiego nazwiska Będlin na ziemiach zajętych przez Niemców [ Prusaków ], Austriaków podczas rozbiorów, albo na Śląsku czy Pomorzu miano to mogło zostać zgermanizowane. W takim razie mogła powstać nazwa osobowa Bendlin. Germanizacja polskim nazwisk przebiegała w różnoraki sposób. Przeważnie polskie nazwiska były zapisywane zgodnie z niemiecką pisownią [ ortografią ]. W przypadku nazwiska Będlin wydaje się, że zostało ono zapisane w niemieckiej pisowni jako Bendlin. Przyczyną jest fakt, iż w języku niemieckim nie ma samogłosek nosowych [ „ę”, „ą” ] i nastąpiła rozłożona pisownia samogłoski nosowej „ę” na „en”. Wspomnę, iż Niemcy zastępowali polskie samogłoski nosowe rozłożoną pisownią tym głosek, to jest: en, em, om, on czasami było to zwykłe „e, a”. Przykładem tego zjawiska są takie nazwiska jak: Gęśk > Gensk, Węcel > Wenzel, Cęgiel > Zenkiel itp..
Nazwa osobowa Bendlin [ Będlin, Bedlin, Bądlin ] może być odmiejscowym nazwiskiem. W województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, w gminie Wierzchowo znajduje się wieś o polskiej nazwie Będlino [ niemiecka nazwa tej wsi to Neuhof – Nowy Dwór ]. W województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Słupsk położona jest wieś o obecnej nazwie Bydlino [ po kaszubsku Bëdlëno, po niemiecku Bedlin ]. Niegdyś wieś ta nosiła gwarową nazwę Bedleno – od nazwy gwarowej grzyba , bedła, bedłka. Dziś geneza nazwy tej wsi związana jest ze słowem bydło. W XVI wieku miejscowość ta nosiła nazwę Beddelin, w XVII wieku Bedlin oraz Beddlin.
W Wielkopolsce występuje nazwisko Będlin i Bendlin. Jak wiesz w XIX wieku były to Prusy i księgi metrykalne były prowadzone w języku niemieckim a tym samym miano Będlin było zapisywane pod postacią Bendlin.


Piotrze, mam nadzieję, że w jakimś stopniu zaspokoiłem Twoją ciekawość o ewentualnej etymologii nazwisk, o które pytasz w swoim poście. Mam nadzieje, iż moje informacje pomogą Ci w dalszych badaniach na historią Twoich krewnych i genezą ich nazw osobowych. Może ktoś jeszcze coś doda i przytoczy inne znaczenie i pochodzenie przedmiotowych mian.

Pozdrawiam – Roman.
simbel2 - 25-11-2018 - 23:20
Temat postu: Winderlich
Witam serdecznie. Bardzo proszę o pomoc przy nazwisku Winderlich. Serdecznie dziekuje. Beata Świderska
Gawroński_Zbigniew - 26-11-2018 - 07:47
Temat postu: Winderlich
Wind/Windt/Wend/Wendt = w języku środkowowysokoniemieckim: Wened/Słowianin z Pomorza (od Pomorza do Łaby).

- lich to przyrostek wzmacniający występujący w tysiącach niemieckich nazwisk pochodzący jak się wydaje od "erlich", to od "Ehre haben" = mieć godność poważanie szacunek.

Taka hipoteza.
simbel2 - 26-11-2018 - 08:22
Temat postu: Winderlich
Dziękuję serdecznie. Pozdrawiam
ROMAN_B - 26-11-2018 - 10:49
Temat postu: Re: Winderlich.
Beato, witaj.

Dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska, profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, tak interpretuje etymologię nazwiska Wunderlich / Winderlich: „Wunderlich. Nazwisko proste równe niemieckiemu przezwisku Wunderlich / Winderlich, ze średnio-wysoko-niemieckiego wunderlich ‘dziwny, osobliwy’ J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 t. II s. 837, ‘cudowny’, M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 497, także ‘drażliwy, pobudliwy, porywczy, kapryśny, grymaśny’, H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967 s. 573, H. Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 315. Por. Wunder.
Natomiast o nazwie osobowej Wunder wspomniana autorka tak pisze: „Wunder. Nazwisko proste, równe niemieckiemu przezwisku Wunder(er) ‘ktoś zajmujący się niezwykłymi i dziwnymi rzeczami’, ’cudotwórca‘, H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967 s. 537, także ‘ktoś, kto przynosi nowiny, ’H. Bahlow, Niederdeutsches Namenbuch, Vaduz Lichtenstein 1987 s. 573, J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 t. II s. 837. przezwisko pochodzi ze średnio-wysoko-niemieckiego wunderære ’robić coś dziwnego‘, ‘czynić cuda, cudownie żyć, dziwić się’, H. Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 315, F. Kluge, Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache, 21 veränderte Auflage, Berlin, New York 1975 s. 869 albo ‘roznosić nowiny’ J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 t. II s. 837. Por. też średnio-wysoko-niemiecki apelatyw wunder ‘wścibstwo, ciekawość’, M. Lexers, Mittelhochdeutsches Wörterbuch, Leipzig 1964 s. 328, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 5 Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997 s. 293, także ’zdziwienie‘,H. Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 315, F. Kluge, Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache, 21 veränderte Auflage, Berlin, New York 1975 s. 869. Por. Wunderlich.”.

W mojej ocenie nazwisko Wunderlich / Winderlich jest derywatem, inaczej mówiąc sufiksalną nazwą osobową. Derywat [ także: formacja słowotwórcza, wyraz pochodny, motywowany lub fundowany ] – podzielna jednostka słowotwórcza, pochodna formalnie i semantycznie od jakiegoś leksemu [ podstawy słowotwórczej ]. Derywaty są zawsze konstrukcjami dwuczłonowymi: składają się z tematu słowotwórczego [ części podstawy obecnej w wyrazie pochodnym słowotwórczo ] oraz formantu [ znaku formalnego przekształcenia wyrazu podstawowego w derywat ]. Zatem, można tak przedstawić budowę miana Winderlich [ Wunderlich ]: Winder [ Wunder ] + lich = Winderlich / Wunderlich. Winder / Wunder to temat słowotwórczy a -lich to przyrostek [ sufiks ] derywacyjny. Przyrostek -lich należy do afiksów derywacyjnych tworzących przymiotniki odrzeczownikowe, na przykład Sommer+lich > sommerlich; odczasownikowe, na przykład nachdenken+lich > nachdenklich; odprzymiotnikowe, na przykład grün+lich > grünlich. Tak więc wiemy jak jest zbudowane nazwisko Winderlich / Wunderlich i jakie znaczenie ma sufiks -lich oraz temat słowotwórczy Winder / Wunder.

Wynika z tego, że nazwisko Wunderlich / Winderlich pochodzi od przezwiska Wunderlich / Winderlich ‘dziwaczny’ a ono od apelatywu wunder / winder.

Mam nadzieję, że zaprezentowane przeze mnie informacje o etymologii nazwiska Winderlich / Wunderlich pomogą Ci w badaniach nad historią rodziny i genezy nazwiska Winderlich.


Pozdrawiam – Roman.
simbel2 - 26-11-2018 - 14:20
Temat postu: Re: Winderlich.
Bardzo serdecznie dziękuję
Wladyslaw_Moskal - 26-11-2018 - 17:42
Temat postu: Re: Winderlich
simbel2 napisał:
Witam serdecznie. Bardzo proszę o pomoc przy nazwisku Winderlich. Serdecznie dziekuje. Beata Świderska

Witam,

zapis nazwiska Winderlich jest unikalny nie tylko w Polsce, ale takze w Europie i swiecie. Wszyscy sa najblizszymi krewnymi;
http://nlp.actaforte.pl:8080/Nomina/Ndi ... winderlich
https://forebears.io/surnames/widerlich

Z racji rzadkosci nazwiska, moga byc rozne wersje jego pochodzenia.
Jest jeszcze staro-angielska [celtycka] wersja pochodzenia nazwiska Winder = nawijacz nici lub zwój, kłębek nici, wg Patronymica Britannica, written: 1838-1860 by Mark Antony Lower.

Wystepowanie nazwiska Winderlich w Polsce w okolicy miasta Niska, kolebki celto-slowian w dolinie Sanu, sugeruje, ze celtycko-angielska wersja jest warta rozpatrzenia;
https://forebears.io/surnames/winder

Pozdrawiam - Wladyslaw
simbel2 - 26-11-2018 - 18:43
Temat postu: Re: Winderlich
Dziękuję bardzo. Pozdrawiam
katarzyna9876 - 19-12-2018 - 22:10
Temat postu:
Do Pana Romana B

Panie Romanie proszę o pomoc. Jest Pan specjalistą w dziedzinie etymologii nazwisk. Może spotkał się Pan z nazwiskiem Wied, Wud (pisownia przez "u" niemieckie). Może ma Pan jakieś koncepcje na temat pochodzenia tego nazwiska. Internet odwołuje jedynie do osób o austriackim pochodzeniu, wojskowych oficerów. Mój trop zaprowadził mnie do aktu urodzenia przodka, który rodzi się na terenie Zamościa w 1824 r. W akcie zapisano, że ojciec Antoni Wud, starszy podchorąży Pułku Ułanów Wojska Polskiego zgłaszał dziecko.
Proszę o pomoc
Z wyrazami wdzięczności
Katarzyna
Krzysiek60 - 19-12-2018 - 23:39
Temat postu:
Witam serdecznie.
Bardzo proszę o pomoc przy nazwisku Wartenberg (w metrykach czasami Wantenberg lub Wintenberg). Tak nazywała się moja prapraprababka pochodząca jeśli wierzyć aktowi zgonu z 1912 r. pochodząca z Poznania. Serdecznie dziękuje za każdą sugestię.
Krzysztof Wołowski
Gawroński_Zbigniew - 19-12-2018 - 23:47
Temat postu:
Wartenberg / Wartenberger ...
Herkunftsnamen zu dem Ortsnamen Wartenberg (Sachsen-Anhalt, Hessen, Rheinland-Pfalz, Baden-Württemberg, Bayern, ehemals Brandenburg / jetzt Polen, ehemals Pommern / jetzt Polen, Österreich)
Ulrich Wartenberger (1246)

http://www.deutsche-nachnamen.de/index.php/herkunft-a-z

Ergo: chodzi najprawdopodobniej o osadę Parsów w gminie Bielice, powiecie Pyrzyckim.

https://de.wikipedia.org/wiki/Bielice_(Powiat_Pyrzycki)
Felberg_Sławomir - 20-12-2018 - 08:59
Temat postu:
Witam
Czy uzyskał bym tu informacje o nazwisku FELBERG pochodzącym rzekomo z Prus
Jackpara - 20-12-2018 - 13:45
Temat postu:
Bardzo proszę o analizę nazwiska mojego pradziadka z prus wschodnich.
Podejrzewam że przybyli oni do tego miejsca jako osadnicy. Nazwisko to STEINWALD.
Bardzo dziękuję.
Gawroński_Zbigniew - 20-12-2018 - 19:44
Temat postu:
Pierwiastki *”stein-„ i *”vald-” w nazwach miejscowych jak również w nazwiskach wbrew pozorom wymykają się prostemu tłumaczeniu - tak jak tutaj: aż kusi by napisać ”Leśny kamień” wkleić post i zapomnieć o sprawie. To jednak ma bardzo niewiele wspólnego z rzeczywistością.

Nazwisko najprawdopodobniej pochodzi od nazwy miasteczka Steinwald w Nadrenii Palatynacie. Jak wspomniałem nazwa złożona jest z dwóch elementów.
Podstawa *”stein” jest prosta i nie budzi wątpliwości. Pochodzi od starowysokoniemieckiego: „stain” = łac.: lapis = skała, opoka.

Natomiast podstawa *”wald” w odniesieniach do nazwisk i miejscowości nie ma nic wspólnego z lasem. Pochodzi bowiem od gockiego czasownika „valda” = łac.” regnare” = mniej więcej: „namiestnikować” „rządzić, zarządzać w imieniu króla/władcy”. Pierwiastek „wald/vald/ald/bald/gald/halid/hildi/huld/valah/” dodawany był do nazw miejsc gdzie mieszkali urzędnicy królewscy, albo do imion męskich takich urzędników. Mój słownik notuje dokładnie 297 takich imion (w tym jedynie 7 żeńskich). Nie ma ani jednego imienia z podstawą "stein", które mogłoby dać podstawę nazwisku.


Stawiam hipotezę graniczącą z pewnością, ze etymologia nazwiska i miejscowości pochodzi od złożenia „kamień namiestnikowski”, „kamień/miejsce przy którym płaci się królewskie daniny”.

-=-=

Odnośnie nazwiska Felberg: poszukiwania trwają i szanse na znalezienie czegokolwiek są marne. Sad
Felberg_Sławomir - 20-12-2018 - 19:52
Temat postu:
Witam
Dodam jeszcze że przodkowie byli Owczarzami w Okolicach Gminy Łask a przewędrowali z Prus
Gawroński_Zbigniew - 20-12-2018 - 21:23
Temat postu:
Nazwisko Felberg.

Od Fel[schien]berg[au] = mieszkający na uboczu miejscowości Bergau, wioski opodal Koenigsbergu. (Dzisiaj to się nazywa Цветково - Cwietkowo (=Kwiatkowo)).

Albo Fel[s]berg = owczarz spod zamku, twierdzy. Od fels = twierdza + berg = owczarz (!!!)(też jestem zdziwiony!).

Albo Fel[d]berg = spod niskiej, płaskiej góry (tzn. spod Wzgórza Elbląskiego).

Wszystko to hipotezy.
Felberg_Sławomir - 20-12-2018 - 21:36
Temat postu:
Dzięki Bardzo
Krzysiek60 - 21-12-2018 - 22:49
Temat postu:
Serdeczne podziękowania dla pana Zbigniewa Gawrońskiego za wskazówki dotyczące nazwiska Wartenberg. Czy etymologicznie coś jeszcze można wycisnąć z tego nazwiska? Pozdrawiam bardzo serdecznie,
Krzysztof
Gawroński_Zbigniew - 22-12-2018 - 00:41
Temat postu:
Podstawa *"wart" w imionach i nazwiskach (takoż nazwach miejscowych) jest jedną z najstarszych w niemczyźnie. Pochodzi od gockiego *"vard", a masowo w przeróżnych wariantach pojawiła się już w 6 wieku. Przekształciła się w starowysokoniemieckie "wart" = łac: custos haben" = mieć pieczę, mieć staranie, strzec, pilnować i kilkadziesiąt innych średniowiecznych znaczeń. Samych imion od "vart/vard/hard/rad/vird" (to samo znaczą i powstały od tej samej gockiej podstawy) indeks przeze mnie cytowany wymienia 107.

Myślę, że większość z nas słysząc niemieckie "berg" zakrzyknie "góra". Tymczasem tak nie jest. Obok góry (bo i takie zapewne etymologie są) podstawa *"berg" w imionach i nazwiskach (a także nazwach miejscowych) jest przekształconą podstawą *"birg" co z gockiego na łacinę przełożymy na: condere, servare = ukrywać coś, strzec, albo bronić, strzec, ocalać. I dopiero w następnej kolejności berg zmieniło ciut ciut do postaci rzeczownikowej, między innymi: "bork" "brok" "burg" "berg" i kilkunastu innych ale już w znaczeniu" "coś/zamek/miasto/opactwo: otoczone murami obronnymi".

Nazwisko, pomijając etymologie odmiejscową, można by zatem "przetłumaczyć": "mający pieczę nad murami, mający staranie nad murami obronnymi, strzegący osady" itp. Oczywiście poniekąd to spekulacja. Tak jak napisałem wcześniej należy pozostawić jako jedną z zasadniczych tę od nazwy miejscowej bez wnikania w głębsze szczegóły. Wink

Ps. Proszę zobaczyć post wyżej. Element "berg" oznacza owczarza, a warten = strzec. Jak bym się uparł nazwisko mogę przetłumaczyć po prostu jako "pasterz". Oczywiście to tylko żart, ale niemiecki niestety cały czas na nas takie pułapki zastawia. Smile Smile
dada01 - 22-12-2018 - 12:22
Temat postu:
Witam serdecznie. Bardzo proszę o pomoc przy nazwisku Dauksz.
Dziękuję i pozdrawiam
Darek
Gawroński_Zbigniew - 22-12-2018 - 15:50
Temat postu:
Dauksza. Jeśli się nie mylę to stare litewskie nazwisko szlacheckie. Pochodzi z okolic miasteczka Daugiele a co oznacza z litewskiego? Nie mam pojęcia. Wskazałem jednak na pewną ścieżkę poszukiwań. Jest niewiele, ale na 120% litewskich nazwisk o tej podstawie Даукш*:
Даукша
Даукшайте
Даукшас
Даукшис
Даукшт
Даукште.

Rosyjski zapis nazwiska to Dowksza = Довкша.
Pozdrawiam pięknie.

Edit:

Krótka etymologia nazwiska Dauksza jest tu: https://www.google.pl/url?sa=t&rct= ... asMI4nh_Xs

O ile dobrze rozumiem (a rozumiem niewiele) nazwisko pochodzi od podstawy "daũg" = obficie, sporo, dużo.

Tu jest herb rodu Dauksza: Gozdawa, Gozdawita, Gozdowa, Gozdowita, Gozdowo, Gozdzie, Gzdow, Lilium - https://dic.academic.ru/dic.nsf/ruwiki/1371938

i drugi: Wadwicz, Wadwic -

https://dic.academic.ru/dic.nsf/ruwiki/1761590

Edit2.: Bardzo proszę wejść sobie skopiować i przetłumaczyć "gógielnicą" albo samodzielnie przetłumaczyć historię herbów: (История герба) - zdumiewające rzeczy tam piszą!
danielufa - 22-12-2018 - 18:54
Temat postu:
a nazwisko UFA?
Gawroński_Zbigniew - 22-12-2018 - 19:05
Temat postu:
Danielu. Czym krótsze nazwisko tym trudniej cokolwiek o nim powiedzieć. Chcesz to zarzucę cię tutaj etymologiami z kilkunastu egzotycznych miejsc począwszy od Chin, dalekiej Syberii, Indii kończąc na Skandynawii.

Mógłbyś powiedzieć cokolwiek więcej, jakie masz przypuszczenia, co wiesz itp. Np. na szybko, by cię "zbyć": Ufa to tatarskie, muzułmańskie imię męskie pochodzenia egipskiego o znaczeniu robiący pył = młynarz. Dlatego jeszcze raz proszę: co wiesz, jakie masz przypuszczenia: w jakim końcu świata szukać. Pozdrawiam pięknie.

Edit. A już bardziej sensownie po wykluczeniu absurdalnych miejsc . Wygląda mi to na olendrowskie nazwisko pochodzenia gdzieś z Fryzji. Ufa jest zdrobnieniem imienia i nazwiska staroniderlandzkiego, starofryzyjskiego i staroduńskiego: Audovacar/Autfrid. (złożenie: Auda = bogaty, możny + *"fridu" = pokój, spokój. Wink
dada01 - 22-12-2018 - 19:44
Temat postu:
Serdeczne podziękowania dla pana Zbigniewa Gawrońskiego za wskazówki dotyczące nazwiska Dauksz*.
Wesołych Świąt Bożego Narodzenia.
Pozdrawiam Darek
Krzysiek60 - 22-12-2018 - 21:34
Temat postu:
Panie Zbigniewie, bardzo serdecznie dziękuję za wszystkie wskazówki z jakimi się Pan dzieli na forum. Czytam je wszystkie z wielką uwagą i podziwiam za wiedzę i chęć dzielenia się nią z innymi. Od 2 lat odkrywam tajniki swego pochodzenia całkowicie zapomnianego w bliskiej i dalszej rodzinie. Czasami wysyłam zapytania na tych forach, które jak sądzę poruszają tematykę związaną z moimi genealogicznymi problemami. Tylko raz uzyskałem odpowiedź. To była Pana błyskawiczna reakcja i tym bardziej sprawiła mi wielką przedświąteczną frajdę. Jeszcze raz serdecznie dziękuję i życzę udanych świąt.
Krzysztof Smile Smile
Tyche - 18-03-2019 - 19:37
Temat postu: Nazwisko Lembryk, Lembrych, Lembrich - niemieccy koloniści?
Witam szukam swoich przodków i oryginalnego ich nazwiska oraz pochodzenia. Moje nazwisko to Lembryk, jednak pradziadek urodził się jako Lembrych z kolei jego ojciec w akcie ślubu ma wpisane Lembrich, urodził się prawdopodobnie w miejscowości Korchów, pochowany jest zaś na starym cmentarzu w Tarnogrodzie. Najprawdopodobniej jego przodkowie byli kolonistami z Niemiec lub z Austrii. Swoje poszukiwania zacząłem od strony: https://regestry.lubgens.eu/news.php
Dodam, że te tereny należały do zaboru rosyjskiego i wszystkie akty ślubu, zgonu i urodzin z ksiąg kościelnych (których skany udostępnia powyższa strona) były w tym czasie zapisywane w języku rosyjskim, częstokroć w sposób trudny do odczytania dla zwykłego śmiertelnika.
ROMAN_B - 21-03-2019 - 12:41
Temat postu: Re: Nazwisko Lembryk, Lembrych, Lembrich-niemieccy koloniści
Tyche, witaj.

Zauważyłem, że jest to Twój pierwszy post na naszym forum. Chyba nie przeczytałeś regulaminu naszego forum? Regulamin wymaga podpisywania postów przynajmniej imieniem.

Twój nick to Tyche. Tyche, w mitologii greckiej bogini losu i przypadku. Jej imię oznacza los, przypadek, przeznaczenie. Inaczej mówiąc Tyche była boginią szczęścia, losu i przypadku oraz opiekunką miast.


Rozważania o ewentualnej genezie nazwiska Lembryk [ Lembrych, Lembrich ].

Zaproponuje Ci moje subiektywne spojrzenie na etymologię nazwiska Lembryk [ Lembrych, Lembrich ] i na etniczne pochodzenie osób noszących wspomnianą nazwę osobową. Raczej będą to rozważania i kilka hipotez.

Każde przeszłe czy współczesne nazwisko to zagadka etymologiczna, w tym i nazwa osobowa Lembryk, która kryje w sobie pochodzenie konkretnej nazwy [ wyrazu, nazwania ], jego źródłosłów oraz zmiany ich znaczenia i formy w miarę upływu czasu. Rozszyfrowanie polega na odtworzenie wyjściowej postaci wyrazu, wykrycie przypuszczalnego znaczenia pierwotnego, wyjaśnienie jego dalszego rozwoju semantycznego i objaśnienie struktury morfologicznej. Badania etymologiczne opiera się często na analizie porównawczej. Bywa, że nie da się jednoznacznie ustalić pochodzenia i znaczenia konkretnej nazwy osobowej i dlatego mogą istnieć obok siebie różne genezy tego samego miana. Czasami pomocna bywa ludowa etymologia, która zazwyczaj próbuje określać pochodzenie wyrazów na podstawie podobieństwa ich formy dźwiękowej [ wymowy, brzmienia ] do innych wyrazów.
Nielekko jest bez szerszego kontekstu lub innych dodatkowych informacji wnioskować o pochodzeniu nazwiska Lembryk [ Lembrych, Lembrich ]. W mojej ocenie tylko wszechstronna kwerenda różnych źródeł, w tym dokumentów historycznych, genealogicznych, słownikowych czy językoznawczych może, choć nie musi, odpowiedzieć na pytanie od kogo, od czego, w jaki sposób i kiedy powstała konkretna nazwa osobowa oraz rozwiać różne dylematy odnoszące się do pochodzenia społecznego albo etnicznego osób noszących wspomniane miana. Bo jak mówił profesor Kazimierz Rymut: „By w sposób prawidłowy podać genezę konkretnego nazwiska, trzeba by śledzić historię danej rodziny. Tak samo brzmiące dzisiejsze nazwiska dwu rodzin mogą mieć bowiem dwie różne genezy”. Natomiast, profesor Aleksander Brückner wielokrotnie pisał, że „my dziś nie rozumiemy znaczenia różnych słów używanych dawniej”. Pamiętać też trzeba, że niektóre słowa mogą pochodzić z różnych historycznych dialektów języka polskiego, w tym i z gwary. Nie można też wykluczyć, iż wspomniane miano jest reliktem wywodzącym się z języka [pra]słowiańskiego albo staropolskiego. W grę mogą też wchodzić inne języki, w tym ich dialekty i gwary. Tym samym i hybrydy językowe albo spolszczenia niepolskich nazw osobowych lub/i innych nazw.

W swoim poście między innymi napisałeś: „Witam szukam swoich przodków i oryginalnego ich nazwiska oraz pochodzenia. Moje nazwisko to Lembryk, jednak pradziadek urodził się jako Lembrych z kolei jego ojciec w akcie ślubu ma wpisane Lembrich, urodził się prawdopodobnie w miejscowości Korchów, pochowany jest zaś na starym cmentarzu w Tarnogrodzie. Najprawdopodobniej jego przodkowie byli kolonistami z Niemiec lub z Austrii. (…)”.
Trochę informacji podałeś, ale czy wszystkie? Na jakiej podstawie przypuszczasz, że Twój pra-pradziadek urodził się w miejscowości o nazwie Korchów? Kiedy urodził się i zmarł Twój pra-dziadek oraz jego ojciec? Gdzie położony był Korchów i Tarnogród w czasie życia Twojego pradziadka i jego ojca? Kiedy i w jakich dokumentach po raz pierwszy pojawiło się nazwisko Lembrich? Dlaczego uważasz, że przodkowie Twojego pra-pradziadka byli kolonistami z Niemiec lub z Austrii? Jakiego wyznania i pochodzenia społecznego był Twój pradziadek oraz pra-pradziadek? Nic nie wspomniałeś też o historii miejscowości Korchów i Tarnogród.

Przyjmuję, że Tarnogród to obecne miasto o nazwie Tarnogród [ po ukraińsku Терногород, po rosyjsku Тарногродъ, w jidysz טאַרנעגראָד ], które obecnie położone jest w Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim, siedziba gminy miejsko – wiejskiej Tarnogród. W przeszłości było to miasto królewskie lokowane w roku 1567, od roku 1588 prywatne miasto szlacheckie. W XVI wieku położone w województwie ruskim. Historycznie miasto to należało do ziemi przemyskiej w Rusi Czerwonej. W Tarnogrodzie od wieków mieszkali obok siebie trzy grupy narodowościowe: Polacy, Rusini i Żydzi. W mieście tym były dwa kościoły rzymskokatolickie, cerkiew oraz synagoga. W Tarnogrodzie jest kilka cmentarzy, niektóre z nich są już nieczynne: 1) dwa cmentarze [ kirkuty ] żydowskie. Pierwszy powstał na przełomie XVI i XVII wieku; 2) cmentarz prawosławny utworzony około roku 1828 na potrzeby miejscowej ludności unickiej i katolickiej, od lat 40. XIX wieku prawosławny i użytkowany do dnia dzisiejszego. Cmentarz ten powstał jako kontynuacja starego cmentarza katolickiego i unickiego; 3) cmentarz prawosławny powstały przy cerkwi przeznaczony był dla duchownych i ich rodzin, obecnie nieczynny; 4) cmentarz rzymskokatolicki, dawniej także greckokatolicki w Tarnogrodzie, na Przedmieściu Bukowskim, czynny, założony w pierwszej połowie wieku XVIII, zamknięty z powodu przepełnienia w roku 1828, ponownie rekoncyliowany w roku 1949, obecnie korzystają z niego tylko wyznawcy religii rzymskokatolickiej; 5) cmentarz epidemiczny w Tarnogrodzie, nieczynny, czynny był do początku XVIII wieku. To, na którym cmentarzu pochowany jest Twój pradziadek oraz jego ojciec?
Niedaleko Tarnogrodu są dwie wsie o nazwie Korchów Pierwszy i Korchów Drugi. Korchów Pierwszy oddalony jest około 3,8 km od Tarnogrodu a Korchów Druki około 7 km od Tarnogrodu. Obecnie Korchów Pierwszy i Drugi administracyjnie przynależy do województwa lubelskiego, do powiatu biłgorajskiego i do gminy Księżpol. W Korchowie Pierwszym są dwa cmentarze prawosławne: nowy, czynny, administrowany przez prawosławną parafię tarnogrodzką oraz stary, zdewastowany. Obecnie w tej wsi znajduje się cerkiew prawosławna [ filia cerkwi w Tarnogrodzie ] oraz kaplica rzymskokatolicka. Kiedyś to była jedna wieś o nazwie Korchów. W roku 1827 była to prywatna wieś, w której znajdowało się 126 domów, i w których mieszkało 754 osoby. Korchów w przeszłości był wsią Rusińską [ Ukraińską ]. W zasadzie mieszkali w niej w znaczącej większości Rusini, ale też byli Polacy [ rzymscy katolicy ] oraz ludność i innej narodowości. W Korchowie od roku 1621 była cerkiew grekokatolicka [ później prawosławna ] i parafialna dla Rusinów, którą w roku 1923 rozebrano na polecenie władz polskich. Dokonali tego wynajęci ludzie w asyście wojska i policji. Po tym zdarzeniu osoby wyznania prawosławnego korzystały z cerkwi w Tarnogrodzie. Przed drugą wojną światową wieś ta rozciągała się na przestrzeni 6 km, i w której mieszkało około 2000 osób w większości wyznania prawosławnego. Ludność wyznania rzymskokatolickiego, która kiedykolwiek mieszkała we wsi Korchów zawsze należała do kościoła i parafii rzymskokatolickiej w Tarnogrodzie.
Tarnogród i jego okolice, w tym i Korchów, leżą na terenach gdzie ludność Rusińska mówiła specyficznym dialektem języka ukraińskiego, to jest gwarą nadsańską [ надсянський говір ]. Gwara ta występowała w zachodnim skraju obszaru ukraińskiego z terenami polskimi. Częściowo była przemieszana z różnymi gwarami języka polskiego w pasie styku obszaru polskojęzycznego z terenami ukraińskojęzycznymi. Bywało tak, że w jednej wsi mieszkali sami Ukraińcy w sąsiednie wsi sami Polacy a jeszcze w innej miejscowości mieszkali obok siebie Polacy, Ukraińcy, Żydzi i inne narodowości. Z artykułu Michała Bołtryka pt. Zostało w pamięci, który został zamieszczony w Przeglądzie Prawosławnym nr 5 / maj 2005, i który jest wywiadem z byłym mieszkańcem wsi Korchowa Mikołajem Kędzierą, dowiadujemy się jakim językiem posługiwali się i kim byli mieszkańcy tej wsi przed II wojną światową. Mikołaj Kędziera mówił: „Kim byliśmy w Korchowie? Rusinami nas nazywano. Mówiło się - jestem ruski, inni mówili o sobie Ukrainiec (takich było mało), jeszcze inni - prawosławny. Jakim językiem mówiliśmy? Po swojemu. Nie był to ani ukraiński, ani polski, ani rosyjski. Wszyscy mieszkańcy Korchowa, także rzymscy katolicy, tak rozmawiali.”.

Tarnogród i Korchów w XVIII wieku i wcześniej znajdowały się w Ordynacji Zamojskich. Pierwszy rozbiór Rzeczypospolitej w 1772 roku podzielił ordynację na dwie części. Jedna część pozostała w granicach Rzeczypospolitej, to jest 4 miasta i 39 wsi zorganizowane w 6 kluczy ziemskich. Druga część znalazła się w cesarstwie austriackim, to jest 6 miast i 27 kluczy ziemskich ze 150 wsiami. W tym czasie ordynacją zarządzał X Ordynat Ordynacji Zamojskich Andrzej [ Jędrzej ] Hieronim Franciszek Zamojski. X Ordynat przyłączył się do akcji kolonizacyjnej propagowanej przez cesarza Józefa II i osadził w swoich dobrach około 80 osadników niemieckich. Dziś trudno jest jednoznacznie stwierdzić dlaczego ordynacja zaangażowała się w przyjmowanie niemieckich kolonistów. Tak więc jesienią 1784 roku Zamojski zgodził się przyjąć 80 rodzin niemieckich do swojej ordynacji. Osiedlanie niemieckich kolonistów [ rolników ] w roku 1784 regulowała umowa z 14 września 1784 roku, która została zatwierdzona przez cesarza Józefa II. Była też druga umowa z dnia 1 maja 1785 roku, która powstała w chwili przybycia 10 dodatkowych kolonistów niemieckich do Ordynacji. Wspomniana druga umowa była w zasadzie tą podstawową umową, która regulowała prawa, obowiązki kolonistów niemieckich w Ordynacji. Wspomnianych 90 rodzin kolonistów niemieckich rozlokowano oraz przydzielono ziemię w dwóch kluczach ziemskich, to jest w kluczu sitanieckim i szczebrzeszyńskim. W latach 1784 i 1785 osadnicy ci mieli zamieszkać we wsi Różaniec i Korchów. Niemniej jednak w latach następnych znajdowali oni się we wsiach: Białobrzegi, Huszczka Wielka, Huszczka Mała, Korchów, Płoskie, Różaniec, Zamach. W roku 1800 koloniści gospodarowali we wsiach: Białobrzegi, Bród Stary, Huszczka Wielka, Korchów, Płoskie, Rogóźno, Różaniec, Sitaniec, Zamach. [ Za Ryszard Orłowski: Koloniści rolnicy w Ordynacji Zamojskiej w końcu XVIII wieku. Annales Universitatis Mariae Curie – Skłodowska Lublin – Polonia. Vol. XII, 6 Sectio F 1957. Nauki Filozoficzne i Humanistyczne 12, 157 – 179; Lublin 1957. ].
Tarnogród i okolice w roku 1809 weszły w skład Księstwa Warszawskiego, w jego strukturach pozostawały do roku 1815. Na skutek postanowień Kongresu Wiedeńskiego zlikwidowano Księstwo Warszawskie a w jego miejsce z ziem przypadając Rosji i innych obszarów powstało Królestwo Polskie [ Kongresowe, tak zwana Kongresówka ], które było złączone unią personalną z Cesarstwem Rosyjskim. W latach 50. XIX wieku 94 unitów tarnogrodzkich dobrowolnie przyjęło prawosławie, jako przyczynę podaje się niechęć do partycypowania w kosztach odbudowy unickiej plebanii. Do 1875 w mieście równolegle istniały cerkwie prawosławna i unicka [ grekokatolicka ]. W 1869 roku język rosyjski stał się językiem urzędowym. Dotyczyło to też wszelkiej urzędowej dokumentacji, w tym i metryki, które były sporządzane w kościołach rzymskokatolickich i innych. Władze carskie w roku 1875 przymusowo włączyli wyznawców obrządku greckiego, unitów do Cerkwi prawosławnej, a księżom katolickim zabroniły udzielać im jakichkolwiek posług religijnych. Wbrew zakazom i pod groźbą mandatów karnych, duchowieństwo usług tych społeczeństwu nie odmawiało, a sami tarnogrodzianie brali śluby i chrzcili dzieci za granicą austriacką w Majdanie Sieniawskim [ metryki odebrano po odzyskaniu niepodległości ].

Zatem, kontekst państwowy, polityczny, geograficzny, administracyjny, historyczny, etnograficzny, religijny, narodowościowy, językowy i gospodarczy mniej więcej już znamy.

Zajrzałem pod link, który zamieściłeś w swoim poście.
[ https://regestry.lubgens.eu/news.php ]
Nazwisko Lembryk [ Lembrych, Lembrich ] wystepuje w kilku parafiach, to jest w parafii: Tarnogród, Szczebrzeszyn, Korchów, Łukowa, Zamość, Puszcza Solska, Biłgoraj, Górecko Kościelne, Lublin, Tomaszów Lubelski. Najwięcej osób o wspomnianych nazwiskach występuje w parafii: Korchów, Tarnogród, Szczebrzeszyn, Łukowa. Okres jaki obejmują metryki [ urodzenia, małżeństwa, zgony ] to czas mniej więcej od roku 1820 do roku 1935. Nazwiska te pojawiają się zarówno w parafii grekokatolickiej [ prawosławnej ] jak i w parafii rzymskokatolickiej. Niestety na wymienionej stronie [ Portal genealogiczny Lubelskie Korzenie – baza indeksów ] nie ma indeksów metryk z XVIII wieku i wcześniejszych. Ty też nic na ten temat nie napisałeś. Zatem, nie dowiemy się jak przedmiotowe nazwiska były zapisywane w metrykach i czy w ogóle występowały na omawianym obszarze w XVIII wieku i wcześniej. Nie dowiemy się też jak przedmiotowe nazwy osobowe były wypowiadane i w jakim języku – ich nosiciele dawno nie żyją.

Pobieżna analiza rekordów pozwoliła na wyodrębnienie kilku bardzo podobnych nazwisk pod względem graficznym. Tymi nazwami osobowymi są następujące miana: Lembrig, Lembert, Lembricht, Lemrych, Lambert. Moim skromnym zdaniem wszystkie nazwiska typu: Lembryk, Lembrych, Lembrich, Lembrig, Lembert, Lembricht, Lemrych, Lambert, Lembert są złożeniami. Mają one wszystkie taki sam pierwszy człon, to jest podstawę słowotwórczą Lem- / Lam-. Różnią się za to drugim członem, to jest: -brig, -bert, -bricht, -rych, -bryk, -brych, -brich. Tu można zadać kilka pytań, na przykład: czy jest to jedno i to samo miano? Z jakiego języka ono może pochodzić? Co ono znaczy? Czy jest to hybryda językowa, jeśli tak, to jakie języki ją utworzyły? Wiemy jak omawiane miana zostały zapisane, ale nie wiemy jak zostały wypowiedziane. Nie wiemy czy osoba sporządzająca dokument [ metrykę ] zapisała nazwisko poprawnie, zgodnie z zasadami pisowni języka w którym zostały wypowiedziane. Wspomniałeś w swoim poście, że nazwiska pochodzą z metryk sporządzonych w języku rosyjskim [ cyrylica, która? Przed czy po reformie cara ]. Wynika z tego, że nazwiska, które podałeś pochodzą z lat po roku 1869, to jest od chwili wprowadzenia języka rosyjskiego jako urzędowego w Królestwie Polskim. Nie wspomniałeś czy metryki zostały sporządzone w cerkwi czy w kościele.
Biorąc pod uwagę kontekst, który wcześniej nakreśliłem, brak daty pojawienia się nazwiska w metrykach, występowanie nazwy osobowej w księgach metrykalnych różnych wyznań, to przedmiotowe miano mogło należeć do Rusina [ Ukraińca ], Polaka, Żyda lub Niemca.

Przyjmując, iż omawiane nazwisko należało do osoby narodowości niemieckiej. To już wiemy, że koloniści niemieccy w Ordynacji Zamojskiej pojawili się w roku 1784 i 1785. Wiemy, też w jakich miejscowościach zostali osadzeni. Nie wiemy jakiego byli wyznania. Zakładając, że Twój przodek należał do wspomnianych osadników niemieckich, to jego nazwisko zapewne wywodziło się z szeroko rozumianego języka niemieckiego [ różne języki, dialekty, gwary ]. Tak więc od roku 1784 do roku 1869 jego nazwisko mogło zostać wielokrotnie przekształcone na skutek oddziaływania języka ukraińskiego, języka polskiego lub miejscowej gwary. Wiemy, że w Tarnogórze i okolicy były cerkwie unickie [ później prawosławne ], kościoły rzymskokatolickie, nie było kościołów protestanckich. Wiemy też, że przedmiotowe nazwisko występowało w metrykach cerkiewnych i rzymskokatolickich. Wiemy też, że kolonistów było około 90 rodzin, które zostały rozlokowane w kilku miejscowościach. Zatem, w każdej z nich mieszkało po kilka rodzin. Wniosek – koloniści musieli szybko nauczyć się języka ukraińskiego [ gwara nadsańska ], języka polskiego oraz miejscowej gwary, zwanej „swoją mową”, aby muc żyć, pracować w określonej społeczności. Nie bez znaczenia była religia wyznawana w danej wsi. Takie warunki bardzo sprzyjały polonizacji czy ukrainizacji niemieckiego nazwiska, szczególnie na przestrzeni kilkudziesięciu lat.
Z jakimś prawdopodobieństwem pierwotne nazwisko mogło być nazwą osobową prostą, równą imieniu Lambert. Na obszarach szeroko rozumianego języka niemieckiego imię Lambert występowało w formie: Landberth, Lambrecht, Lamprecht, Lampert, Lammert, Lammer, Lemmer, Lembert. Zatem, i pierwotne nazwisko Twojego przodka mogło mieć taką formę.
Lambert to dwuczłonowe imię pochodzenia germańskiego, złożone z elementów land- 'kraj' i berth [ beraht ] 'sławny, znakomity'.
Aby to zweryfikować należałoby przeanalizować dokumenty Ordynacji Zamojskich, w tym i umowy z kolonistami niemieckimi oraz metryki z parafii [ unicka, rzymskokatolicka ], do których należały wsie, w których zostali osadzeni koloniści niemieccy. Należy też pamiętać o dalszych parafiach [ unickich, rzymskokatolickich ], w których przedmiotowe nazwisko występowało w latach późniejszych.

Niekoniecznie Twój przodek pochodził z obszaru języka niemieckiego. Imię Lambert znane było w Polsce od XI wieku [ nosił je jeden z synów Mieszka I. ]. W Polsce imię to poświadczone było w różnych formach: Lampert [ rok 1034 ], Lambert [ rok 1087 ], Lembert [ rok 1393 ], Lambart [ 1224 ]. Forma Lambrecht i od niej pochodne poświadczone są od wieku XIII, na przykład: Lambrecht [ rok 1261 ], Lamprecht [ rok 1277 ], Lampracht [ rok 1380 ] i Lumbart rok 1479 ]. Formy skrócone i spieszczenia – to Lamek, Lamko, Lambek, Lambko, Lemek, Lemko. Tak więc Twój przodek mógł być Polakiem wyznania rzymskokatolickiego albo unickiego.

Niezbyt daleko [ około 130 km ] od Tarnogrodu i wsi Korchów leży miasto Lwów [ obecnie na Ukrainie ]. W 1772, w wyniku pierwszego rozbioru Polski, miasto znalazło się pod władzą Austrii jako stolica Królestwa Galicji i Lodomerii. Austriacy przemianowali Lwów i nadali mu niemiecką nazwę Lemberg. Ludność Lwowa w okresie zaborów przekręcała niemiecką nazwę Lemberg i w ich gwarze miasto to nosiło nazwę Lembryk, Lembrek, Lemberk. Z czasem nazwa Lembryk rozszerzyła się na całą Galicję. Ciekawe? Lembryk to Twoje nazwisko. Może Twój przodek opuścił Lwów i zamieszkał gdzieś w okolicy Tarnogrodu lub w samym Tarnogrodzie. W nowym miejscu osiedlenia od swojego poprzedniego miejsca pobytu [ urodzenia ] był nazywany Lembrykiem [ Lembryk ]. To może sugerować, że mógł on utracić swoje prawdziwe nazwisko na rzecz przezwiska Lembryk [ Lembrych, Lembrich ].

Moim skromnym zdaniem geneza nazwiska Lembryk [ Lembrych, Lembrich ] jest trudna do jednoznacznego zdefiniowania i raczej jest niejasna.

Myślę, że po przeczytaniu mojego postu zauważyłeś jakie są potrzebne informacje do rozważań nad ewentualną etymologią każdego nazwiska i pochodzenia etnicznego osób je noszących. W mojej ocenie im więcej danych tym większa możliwość ustalenia poprawnej genezy konkretnego miana. Natomiast im mniej informacji to więcej czasu i pracy trzeba poświęcić na ustalenie genezy nazwiska. Brak informacji o historii konkretnego nazwiska prowadzi czasami na manowce a opracowana etymologia takiego miana może mijać się z jego prawdziwą genezą.


Pozdrawiam – Roman.
Tyche - 21-03-2019 - 21:30
Temat postu:
Witam, mam na imię Michał. Bardzo dziękuję za szczegółową pomoc, a przede wszystkim za ogrom pracy jaki włożył Pan by odpowiedzieć na moje pytanie.
Postaram się w miarę krótko odpowiedzieć na Pańskie pytania.
Skąd wiem, gdzie urodził się mój pra-pradziadek? Dokładnie nie wiem, gdzie się urodził. Przypuszczam, że w Korchowie. Stamtąd wywodzi się cała nasza rodzina ze strony ojca, dziadka i pradziadka, to wiem na 100 procent, zresztą część naszej rodziny mieszka tam nadal. Wiem na pewno, że pra-pradziadek Wojciech Lembrich wg aktu ślubu z roku 1882 (wszystkie wspomniane poniżej akta pochodzą z rekordów Lubelskich Genealogii) ożenił się z Elżbietą z domu Legieć; akt ślubu sporządzono w parafii Łukowa, niedaleko Korchowa. Do parafii Łukowa wówczas najprawdopodobniej musiała należeć miejscowość Rakówka, z której pochodziła panna młoda.
Kiedy urodził się i zmarł pra-pradziadek Wojciech Lembrich? Tego nie wiem. Brak (miejmy nadzieję, że tylko jeszcze) rekordów na ten temat, które są systematycznie uzupełniane.
Jeśli chodzi o pradziadka Macieja Lembrycha: urodził się dn. 16.01.1893, wpis z parafii Tarnogród. Ponadto wziął ślub z Katarzyną Jakuś (już jako Lembryk Maciej) w roku 1930 w parafii Łukowa (po ślubie zamieszkali w Łukowej). Pradziadek zmarł w roku 1969 w Łukowej.
Czemu koloniści niemieccy? Tak przypuszczam. Po pierwsze: najstarsze udokumentowane nazwisko, to niemiecko brzmiące „Lembrich”. Po drugie: mieszkali w Korchowie, do którego wg Pana m. in. skierowano kolonistów niemieckich. Po trzecie: wg rodzinnych opowieści pamiętam, że jedna z nazwijmy to babek modliła się (zapewne chodzi o wyuczony pacierz) po niemiecku (nie pamiętam o kogo chodzi, musiałbym dopytać). Po czwarte: podczas okupacji pewnego dnia do pradziadka do Łukowej przyjechali Niemcy z propozycją nie do odrzucenia: by podpisał volkslistę. Zgodnie z niemieckim „ordnungiem” Niemcy byli doskonale przygotowani do tego: mieli sporządzone gotowe listy z nazwiskami wybranych osób do których mieli się zgłosić. Nie trudno się domyślić, że w pierwszej kolejności były to osoby pochodzenia niemieckiego. Co prawda pradziadek grzecznie odmówił, mówiąc, że „on się tu urodził i wychował i że żadnej listy podpisywać nie będzie”, za co później „odpokutował” zesłaniem na roboty do Niemiec jego, jego żony i dwójki dzieci, do miejscowości Moritschau, obecnie w Czechach (Moricov) kilkanaście kilometrów od Karlowych Warów.
Jakiego byli wyznania? Wiem tyle, że pra-pradziadek wziął ślub w kościele katolickim w Łukowej. Cała reszta później była wyznania katolickiego.
Pochodzenie społeczne? Zapewne chłopi. Dziadek opowiadał kiedyś, że któryś z nich był kowalem i nieźle na tym zarabiał i ludziom pomagał.
Tyle wiem na dzień dzisiejszy, tak „od zaraz”. Musiałbym trochę popytać dziadka i innych z żyjących Lembryków i Lembrychów. Jeszcze coś: wg dziadka, ojcem i matką pra-pradziadka Wojciecha Lembricha mieli być Szymon i Ewa z Troszczynów- informacja znaleziona przez siostrę taty w archiwach kościelnych w Tarnogrodzie. Z tego co pamiętam, ale głowy nie daję nazwisko ponoć miało brzmieć „Lemrich”. Jeszcze coś: Korchów wg najstarszych wpisów miał nazywać się „Korchowa”.
Pozcdrawiam serdecznie,
Michał Lembryk
Krystyna.waw - 22-03-2019 - 14:48
Temat postu:
Tyche napisał:
Kiedy urodził się i zmarł pra-pradziadek Wojciech Lembrich? Tego nie wiem. Brak (miejmy nadzieję, że tylko jeszcze) rekordów na ten temat, które są systematycznie uzupełniane

Rozumiem, że na razie bazujesz tylko na indeksach znalezionych w internecie. To początek. Ale najważniejsze są dokumenty.
W Lubgensie (Lubelskie korzenie) jest akt ślubu Wojciecha z twoją pra...babcią Elżbietą Legieć.
W tym akcie powinny być (nie umiem rozszyfrować po rosyjsku) podane miejscowości, w których się urodzili oraz dane ich rodziców.
Odczytaj co możesz, zapisz. To co niejasne wykropkuj i wklej całość do działu tłumaczeń tutaj lub na forum Lubgensa.
I wypytuj o jak najwięcej danych najstarszych członków rodziny. To bezcenne źródło.
Powodzenia!
Tazbir_Marcin - 22-03-2019 - 17:04
Temat postu: Nazwisko Langkammer, etymologia i pochodzenie
Witam,
Zwracam się z prośbą o przybliżenie mi nazwiska Langkammer.
Natknąłem się na to nazwisko tworząc drzego genealogiczne mojej rodziny.
Województwo Łódzkie (Kamieńsk).
Dysponuje póki co tylko aktem małżeństwa Antoniny Langkamer z 1883 roku.


Pozdrawiam serdecznie,
Marcin Tazbir
Tyche - 22-03-2019 - 21:03
Temat postu:
Witam
Owszem, już dotarliśmy do tego aktu ślubu. Niestety jest on nie do rozszyfrowania dla zwykłego śmiertelnika, jest napisany wyjątkowo niewyraźnie, żeby nie powiedzieć niechlujnie. Jego skan wysyłaliśmy nawet do znajomej Rosjanki, niestety poza danymi które już znaliśmy nic więcej nie dało się jej odczytać. Podobnie pani profesor rusycystyki, którą mamy w rodzinie nie była w stanie tego rozgryźć. tak więc stanęliśmy w martwym punkcie. Czekamy cierpliwie, może pojawią się nowe rekordy.
Pozdrawiam,
Michał Lembryk
zelezny - 22-03-2019 - 21:22
Temat postu:
Michale,

Dla zwykłego śmiertelnika genealoga zapis aktu jest zwyczajny i czytelny - miejsce urodzenia, wiek, imiona rodziców i nazwisko panieńskie matki Wojciecha są zapisane. Całe szczęście, że nie podałeś nazwiska Pani Profesor bo byłby wstyd.

Proponuję abyś załączył do działu tłumaczeń (język rosyjski) ten link do aktu ślubu nr 26 z prośbą o jego przetłumaczenie https://szukajwarchiwach.pl/88/619/0/-/ ... JtMmHTe6lA a sprawdzisz i dowiesz się ilu jest tam pomocnych osób z tytułem "profesorskim".

Powodzenia

Pozdrawiam

Janek
sbasiacz - 23-03-2019 - 00:10
Temat postu:
Hej Michał
Akt małżeństwa Wojciecha i Elżbiety trudno nazwać aktem niechlujnie napisanym, nieczytelnym, wierzyć się nie chce, że rusycystka nie mogła go rozgryźć.
Zindeksowałam sporą część parafii Łukowa, i nie narzekałam na czytelność.
Wojciech urodził się we wsi Mokrelipie w 1861r.jego ojciec Szymon był fornalem dworskim i miał 24 lata, matka Ewa zd.Oszczyn była szesnastolatką, fornalem jest w akcie chrztu, a włościanem w akcie ślubu Wojciecha.
W wyszukiwarkę lubgens, szukając aktu chrztu Wojciecha wpisz tylko Lem, Wojciech nie urodził się jako Lembrich
pozdrawiam
Basia Sikorska
edit: nie zauważyłam wpisu Janka, nie jestem profesorem, rosyjskiego uczyłam się w podstawówce w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku, od 2015 zajmuję się poszukiwaniami gene.i bardzo chciałam sama czytać te akty, 2 pierwsze mi przetłumaczono, później jak widać.Smile
Tyche - 23-03-2019 - 17:31
Temat postu:
zelezny napisał:
Michale,

Dla zwykłego śmiertelnika genealoga zapis aktu jest zwyczajny i czytelny - miejsce urodzenia, wiek, imiona rodziców i nazwisko panieńskie matki Wojciecha są zapisane. Całe szczęście, że nie podałeś nazwiska Pani Profesor bo byłby wstyd.

Proponuję abyś załączył do działu tłumaczeń (język rosyjski) ten link do aktu ślubu nr 26 z prośbą o jego przetłumaczenie https://szukajwarchiwach.pl/88/619/0/-/ ... JtMmHTe6lA a sprawdzisz i dowiesz się ilu jest tam pomocnych osób z tytułem "profesorskim".

Powodzenia

Pozdrawiam

Janek


Witaj Janku
Dzięki serdeczne za odpowiedź.
Jeśli możesz, to proszę podaj mi te dane, które udało Ci się odszyfrować z cyrylicy. Będę bardzo wdzięczny.
Pozdrawiam,
Michał

sbasiacz napisał:

Hej Michał
Akt małżeństwa Wojciecha i Elżbiety trudno nazwać aktem niechlujnie napisanym, nieczytelnym, wierzyć się nie chce, że rusycystka nie mogła go rozgryźć.
Zindeksowałam sporą część parafii Łukowa, i nie narzekałam na czytelność.
Wojciech urodził się we wsi Mokrelipie w 1861r.jego ojciec Szymon był fornalem dworskim i miał 24 lata, matka Ewa zd.Oszczyn była szesnastolatką, fornalem jest w akcie chrztu, a włościanem w akcie ślubu Wojciecha.
W wyszukiwarkę lubgens, szukając aktu chrztu Wojciecha wpisz tylko Lem, Wojciech nie urodził się jako Lembrich
pozdrawiam
Basia Sikorska
edit: nie zauważyłam wpisu Janka, nie jestem profesorem, rosyjskiego uczyłam się w podstawówce w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku, od 2015 zajmuję się poszukiwaniami gene.i bardzo chciałam sama czytać te akty, 2 pierwsze mi przetłumaczono, później jak widać.Smile


Witaj sbasiacz:
Bardzo proszę prześlij mi te dane, które udało Ci się odszyfrować z cyrylicy z aktu ślubu Wojciecha i Elżbiety.
Pozdrawiam i dziękuję.
Michał
Krystyna.waw - 23-03-2019 - 18:12
Temat postu:
Michał, przecież Basia podała ci dane z aktu ślubu.
Czego jeszcze nie rozumiesz?
Tyche - 23-03-2019 - 19:16
Temat postu:
Krystyna.waw napisał:
Michał, przecież Basia podała ci dane z aktu ślubu.
Czego jeszcze nie rozumiesz?

Witaj.
Basia podała dane nie z aktu ślubu Wojciecha i Elżbiety (po rosyjsku) lecz z aktu chrztu Wojciecha (po polsku):
https://szukajwarchiwach.pl/35/1881/0/2 ... RoC0YyPhSQ
sbasiacz - 23-03-2019 - 19:19
Temat postu:
nie, podałam dane ze ślubu i z aktu chrztu:-)
ze ślubu dane rodziców i miejsce ur Wojciecha, w akcie chrztu zawód ojca
Po odczytaniu miejsca urodzenia Wojciecha (ponieważ po wpisaniu nazwiska nie pojawił się chrzest Wojciecha, zajrzałam do zakładki (na lubgens ) nawigacja, wybrałam parafię Mokrelipie, tam zajrzałam do zakładki "nazwiska występujące w parafii" wpisałam tylko człon Lem i pojawił się Wojciech i nie tylko on Smile
Basia S
Tyche - 23-03-2019 - 19:33
Temat postu:
sbasiacz napisał:
nie, podałam dane ze ślubu i z aktu chrztu:-)
ze ślubu dane rodziców i miejsce ur Wojciecha, w akcie chrztu zawód ojca
Basia S


Dzięki.
Zależy nam tylko na tym, by sprawdzić, czy dane rodziców z aktu chrztu Wojciecha pokrywają się z danymi z aktu ślubu Wojciecha. Niepokoi nas to, że w akcie ślubu napisane jest nazwisko Lembrich (wstawka po polsku w nawiasach):
https://szukajwarchiwach.pl/88/619/0/-/ ... JtMmHTe6lA

, zaś w akcie chrztu Wojciecha nazwisko rodziców jest podobnie aczkolwiek inaczej brzmiące : Lemrek:
https://szukajwarchiwach.pl/35/1881/0/2 ... RoC0YyPhSQ

Chcielibyśmy uzyskać jak najwięcej danych z obu aktów, by mieć pewność, że chodzi o te same osoby i nie trafić w błędną uliczkę.
sbasiacz - 23-03-2019 - 19:37
Temat postu:
Matką w obu aktach jest Ewa zd.Oszczyn (też rzadkie nazwisko) więc na 99,99% są to te same osoby.
Basia S
Tyche - 23-03-2019 - 19:40
Temat postu:
sbasiacz napisał:
Matką w obu aktach jest Ewa zd.Oszczyn (też rzadkie nazwisko) więc na 99,99% są to te same osoby.
Basia S


A jak z ojcem?

Michał L.
sbasiacz - 23-03-2019 - 19:43
Temat postu:
no co z ojcem, Lembrich, Lembrych, Lemryk, Lemrek, Lembryk, jak usłyszał tak zapisał, albo zapisał "na brudno" niewyraźnie i wpisując do księgi, wpisał Lemrek
to na pewno ten sam Szymon i Ewa
a tu https://szukajwarchiwach.pl/35/1930/0/1 ... 7IihjwXzfw
akt nr.45/1824 ślub Szymona Lembrycha 18 lat kawaler z Korchowa z Barbarą
więc być może jakiś krewny
Basia S
Tyche - 23-03-2019 - 19:50
Temat postu:
sbasiacz napisał:
no co z ojcem, Lembrich, Lembrych, Lemryk, Lemrek, Lembryk, jak usłyszał tak zapisał, albo zapisał "na brudno" niewyraźnie i wpisując do księgi, wpisał Lemrek
to na pewno ten sam Szymon i Ewa
Basia S


O.k. Dzięki serdecznie.
Michał
sbasiacz - 23-03-2019 - 19:55
Temat postu:
sprawdź ten akt nr.45/1824 Szczebrzeszyn
https://szukajwarchiwach.pl/35/1930/0/1 ... 7IihjwXzfw
Basia S
zelezny - 23-03-2019 - 21:44
Temat postu:
Michale,

Ponieważ nick Tyche to nie "przypadek" podam Tobie jeszcze następujące wskazówki:

Akt ślubu rodziców Wojciecha L. - Szymona L. i Ewy O. się nie zachował natomiast jest dostępny on-line akt urodzenia Ewy O.

Ewa O., młodsza od swojego przyszłego męża, urodziła się dokładnie dnia 6 marca o godzinie 11 rano i była dzieckiem panieńskim 25 letniej kobiety o pięknie brzmiącym, jak się przekonasz, imieniu.

Aby odnaleźć parafię urodzenia Ewy O. i jej ślubu z Szymonem L. należy równocześnie "napić się piwa" i "pokochać Greków".

I na zakończenie zanotuj sobie podaną kolejność imion i potraktuj ją jako genealogiczny aksjomat: Wojciech - Szymon - Kazimierz - Wawrzyniec

Powodzenia

Pozdrawiam

Janek
Tyche - 23-03-2019 - 22:13
Temat postu:
zelezny napisał:
Michale,

Ponieważ nick Tyche to nie "przypadek" podam Tobie jeszcze następujące wskazówki:

Akt ślubu rodziców Wojciecha L. - Szymona L. i Ewy O. się nie zachował natomiast jest dostępny on-line akt urodzenia Ewy O.

Ewa O., młodsza od swojego przyszłego męża, urodziła się dokładnie dnia 6 marca o godzinie 11 rano i była dzieckiem panieńskim 25 letniej kobiety o pięknie brzmiącym, jak się przekonasz, imieniu.

Aby odnaleźć parafię urodzenia Ewy O. i jej ślubu z Szymonem L. należy równocześnie "napić się piwa" i "pokochać Greków".

I na zakończenie zanotuj sobie podaną kolejność imion i potraktuj ją jako genealogiczny aksjomat: Wojciech - Szymon - Kazimierz - Wawrzyniec

Powodzenia

Pozdrawiam

Janek


Dzięki za podpowiedź. Jednak powoli brak mi pomysłów na dalsze poszukiwania. Widzę, że chyba nie dam rady.
Dzięki raz jeszcze.
Pozdrawiam.
Michał
Tyche - 29-03-2019 - 13:36
Temat postu:
Witam.
Nazwisko wydaje się mieć pochodzenie niemieckie
Pozdrawiam Michał
Wladyslaw_Moskal - 30-03-2019 - 04:41
Temat postu: Re: Nazwisko Langkammer, etymologia i pochodzenie
Tazbir_Marcin napisał:
Witam,
Zwracam się z prośbą o przybliżenie mi nazwiska Langkammer.
Natknąłem się na to nazwisko tworząc drzego genealogiczne mojej rodziny.
Województwo Łódzkie (Kamieńsk).
Dysponuje póki co tylko aktem małżeństwa Antoniny Langkamer z 1883 roku.


Pozdrawiam serdecznie,
Marcin Tazbir

Witam,

ja sadze, ze byla/jest ciekawa kolejnosc powstania bardzo rzadkich nazwisk Langkammer, Langkamer i Lankamer;
https://forebears.io/surnames/langkammer

- w Europie i Polsce istnieja stare, celtycko-slowianskie nazwiska Zbyrad, Zbyrasz i Zbyradowski;
https://forebears.io/surnames/zbyrad
a nazwanie/nazwisko Zbyrad oznacza mlodzienca, ktory "zbyl sie radosci", stal sie smutny,

- nazwisko polsko-celtyckie .. Smutek, wystepuje w Polsce i innych krajach europejskich;
https://forebears.io/surnames/smutek

- nazwiska Langkammer, Langkamer i Lankamer sa po prostu odmianami zniemczenia celtycko-polskiego nazwiska Smutek;
w j. niemieckim: Lang + kammer , to w j. polskim: "dlugi + smutek".

Pozdrawiam - Wladyslaw
Tazbir_Marcin - 01-04-2019 - 15:37
Temat postu: Re: Nazwisko Langkammer, etymologia i pochodzenie
Wladyslaw_Moskal napisał:
Tazbir_Marcin napisał:
Witam,
Zwracam się z prośbą o przybliżenie mi nazwiska Langkammer.
Natknąłem się na to nazwisko tworząc drzego genealogiczne mojej rodziny.
Województwo Łódzkie (Kamieńsk).
Dysponuje póki co tylko aktem małżeństwa Antoniny Langkamer z 1883 roku.


Pozdrawiam serdecznie,
Marcin Tazbir

Witam,

ja sadze, ze byla/jest ciekawa kolejnosc powstania bardzo rzadkich nazwisk Langkammer, Langkamer i Lankamer;
https://forebears.io/surnames/langkammer

- w Europie i Polsce istnieja stare, celtycko-slowianskie nazwiska Zbyrad, Zbyrasz i Zbyradowski;
https://forebears.io/surnames/zbyrad
a nazwanie/nazwisko Zbyrad oznacza mlodzienca, ktory "zbyl sie radosci", stal sie smutny,

- nazwisko polsko-celtyckie .. Smutek, wystepuje w Polsce i innych krajach europejskich;
https://forebears.io/surnames/smutek

- nazwiska Langkammer, Langkamer i Lankamer sa po prostu odmianami zniemczenia celtycko-polskiego nazwiska Smutek;
w j. niemieckim: Lang + kammer , to w j. polskim: "dlugi + smutek".

Pozdrawiam - Wladyslaw


Panie Władysławie, bardzo ciekawa teoria.
Świetna strona którą Pan wykorzystał, przyda się na pewno w przyszłości.
O dziwo najwięcej Langkammerów mieszka w Brazylii.
Bardzo dziękuję.
Płowik_Hubert - 01-04-2019 - 22:49
Temat postu: Re: Nazwisko Langkammer, etymologia i pochodzenie
Wladyslaw_Moskal napisał:


- w Europie i Polsce istnieja stare, celtycko-slowianskie nazwiska Zbyrad, Zbyrasz i Zbyradowski;
https://forebears.io/surnames/zbyrad
a nazwanie/nazwisko Zbyrad oznacza mlodzienca, ktory "zbyl sie radosci", stal sie smutny,

- nazwisko polsko-celtyckie .. Smutek, wystepuje w Polsce i innych krajach europejskich;
https://forebears.io/surnames/smutek
mer , to w j. polskim: "dlugi + smutek".

Pozdrawiam - Wladyslaw


Celtycko-słowiańskie, polsko-celtyckie – tego jeszcze nie słyszałem Laughing
Chyba turbosłowianizm wszedł za mocno.
Payacek - 02-04-2019 - 20:07
Temat postu: Re: Nazwisko Langkammer, etymologia i pochodzenie
Witam,

"Kammer" nie oznacza straty czy smutku (to jest Kummer). Jest odpowiednikiem naszej "komory".
Czyli raczej zwykłe nawiązanie do wielkości domostwa/budynków gospodarczych?

Po prostu całkiem zwykłe nazwisko niemieckich kolonistów.

Pozdrawiam
Jacek
rlaczek - 02-04-2019 - 22:27
Temat postu: Re: Nazwisko Langkammer, etymologia i pochodzenie
W tym rejonie bylo sporo niemieckich kolonistow. Jeszcze przed wojna w niektorych miejscowosciach (szczegolnie okolice Parzniewic) poslugiwalo sie na codzien j. niemieckim ok 30 % ludnosci. W internecie sa gdzies dostepne fragmenty pracy naukowej na ten temat ze statystykami.

Pozdrawiam
Rafal
Gawroński_Zbigniew - 03-04-2019 - 07:41
Temat postu: Re: Nazwisko Langkammer, etymologia i pochodzenie
"Kammerer / Kämmer / Kämmerer / Kaemmer ...
Berufsnamen zu mittelhochdeutsch kamerære, kamerer, zu mittelniederdeutsch kamerer, kemerer, kemener, kemmer, kermer (Kämmerer, Schatzmeister, Vorsteher und Verwalter der Kammereinkünfte), zum Teil auch Berufsnamen zu mittelhochdeutsch kemmer (Kämmer, Wollkämmer); Kämmerer von lateinisch camerarius (Verwalter der Kammereinkünfte, Hofbeamter); siehe auch: Kemmereit
Kamerar(ius) (1242), Kemmerer (1370)"

Dla mnie to wyczerpuje temat.
Brendler_M - 24-04-2019 - 23:03
Temat postu:
Dobry wieczór,
czy posiadają Państwo jakieś informacje na temat nazwiska Brendler?
Za każdą odpowiedź bardzo dziękuję Smile
Pozdrawiam,
Marcin
jakubsocha - 20-08-2022 - 15:47
Temat postu: Etymologia nazwiska Glier
Witam. Czy wie ktoś jaka jest etymologia nazwiska Glier?
janusz59 - 20-08-2022 - 16:56
Temat postu: Etymologia nazwiska Glier
Wg strony deutsche-nachnamem.de to dawna nazwa kowala. Średniowysokoniemiecki . To nazwa zawodu od słowa "żar", którym to żarem posługuje się kowal przy pracy.

Pozdrawiam
Janusz
jakubsocha - 20-08-2022 - 17:02
Temat postu: Re: Etymologia nazwiska Glier
janusz59 napisał:
Wg strony deutsche-nachnamem.de to dawna nazwa kowala. Średniowysokoniemiecki . To nazwa zawodu od słowa "żar", którym to żarem posługuje się kowal przy pracy.

Pozdrawiam
Janusz

Dziękuję za informację
Irena_Powiśle - 20-08-2022 - 22:20
Temat postu: Re: Etymologia nazwiska Glier
Pisownia nazwiska rodziny z Klingenthalu, która miała sklep z instrumentami dętymi (jeśli nie mylę się) przy ul.Nowy Świat w Warszawie, - Glière.
natalia_ry - 17-01-2023 - 11:29
Temat postu: Nazwisko Schwarz/Schwaz noszone przez grekokatolików
Szanowni Państwo,

być może jest tutaj osoba, ktora mogłaby wytłumaczyć dlaczego moi przodkowie, należący do kościoła grekokatolickiego, posiadali niemieckie nazwiska? Najbardziej interesuje mnie Katarzyna/Catharina Schwaz mieszkająca w Mikołajowie nad Dniestrem, która następnie przeniosła się na tereny podkarpacia.

Serdecznie pozdrawiam i dziękuję za odpowiedź.
termos - 17-01-2023 - 11:51
Temat postu: Nazwisko Schwarz/Schwaz
Być może ich niemieccy przodkowie przybyli z Niemiec na mocy kolonizacji Józefińskiej. Był to koniec XVIII wieku, gdy przybywali osiedlając się na ziemiach Galicji zachodniej. Przeczytasz o tym w internecie. Często byli to katolicy, może ich potomkowie przyłączyli się do kościoła grekokatolickiego. Moi przodkowie z nazwiskami Schwartz, Schneider i Devis przybyli w okolice Drohobycza, spolonizowali się, a nazwiska zostały
pozdrawiam
Teresa
Lukaszlac1983 - 19-02-2024 - 16:56
Temat postu: Nazwisko Austrackie
Dzień dobry
Nazywam się Łukasz Łacina
Co to znaczy to nazwisko Schenkirzik czy to jest nazwisko Austriackie czy jakieś inne i co można wiedzieć o tym nazwisku , imieniu wcześniejszych lat.
z jakich miejscowości to nazwisko może pochodzić


Pozdrawiam
Łukasz Łacina
Lakiluk - 19-02-2024 - 18:43
Temat postu:
Trochę powróżę z fusów, które mi zostały po kawie.

Nazwisko składa się z apelatywu Schenkirz i formantu -ik.

Rdzeniem jest tu czeskie šenkýř (pol. szynkarz), które jest niemieckim zapożyczeniem Schenk.

Nazwiska szukaj na śląsku lub w Czechach - chyba.



PS Ślązacy z okolic Cieszyna też tak mówio

https://books.google.pl/books?newbks=1& ... zenkirz%22
expat - 19-02-2024 - 19:14
Temat postu:
Andreas Schenkirzik urzędnik w Tarnopolu

https://www.mtg-malopolska.org.pl/image ... s_1840.pdf
Lakiluk - 19-02-2024 - 19:31
Temat postu:
To nazwisko występuję również pod postacią Schenkirschik [rsch = rz]

Jak się sprawdzi co znaczy niem. nazwisko Schenkirsch, to wychodzi, że mam dobrej jakości kawę.


https://www.namenforschung.net/dfd/woer ... 00977d2977

PS Dopiero teraz sprawdziłem, że nawet Schenkirz jest.

https://www.namenforschung.net/dfd/woer ... 3f5ba15e32
Tejkowska_Iga - 27-02-2024 - 13:26
Temat postu: Nazwisko - Tejkowski
Skąd pochodzi i co może oznaczać nazwisko Tejkowski?
Ewa_Szczodruch - 27-02-2024 - 18:43
Temat postu: Nazwisko - Tejkowski
Witam Smile

Tejkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Teik, ta od imion złożonych na Theud .

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Wszystkie czasy w strefie GMT - 12 Godzin
Powered by PNphpBB2 © 2003-2006 The PNphpBB Group
Credits