Serwis Polskiego Towarzystwa Genealogicznego

flag-pol flag-eng home login logout Forum Fotoalbum Geneszukacz Parafie Geneteka Metryki Deklaracja Legiony Straty
czwartek, 28 marca 2024

longpixel


Napisz nowy temat   Ten temat jest zablokowany bez możliwości zmiany postów lub pisania odpowiedzi
Zobacz poprzedni temat Wersja gotowa do druku Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zobacz następny temat
Autor Wiadomość
ROMAN_BOffline
Temat postu: Rozważania o genezie nazwiska Kliczber.  PostWysłany: 11-11-2017 - 20:50
Sympatyk


Dołączył: 08-01-2012
Posty: 1192

Status: Offline
Witaj Beato!

Rozważania o genezie nazwy osobowej Kliczber.

Jakiś czas temu pytałaś o genezę nazwiska Kliczber. W swoim poście napisałaś też, że nazwisko to zapisywane było pod postacią Klyczber, Kliczberg.

Na Twoje zapytanie pani Ewa Szczodruch w swoim poście odpowiedziała tak:
„Kliczber – od klicz, ze staropolskiego ‘zawołanie, okrzyk’, też ‘klitka, klucz’.” Jako źródło tej informacji przywołane jest opracowanie Kazimierza Rymuta pt. Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001.

Moim skromnym zdaniem geneza nazwy osobowej Kliczber w ujęciu profesora Kazimierza Rymuta daje tylko połowiczną odpowiedź. Uważam, że nazwisko to jest zbudowane z dwóch członów ściśle ze sobą połączonych, to jest z wyrazu kli(y)cz i ber [ kli(y)cz + ber = kliczber ]. Profesor Rymut w swojej etymologii wyjaśnił tylko znaczenie pierwszego członu, to jest słowa klicz. Niestety nic nie wspomniał o znaczeniu drugiego słowa, to jest wyrazu ber. Każde z tych słów z osobna ma swoje znaczenie. Łącząc je ze sobą tworzy się nowy wyraz, zazwyczaj o nowym znaczeniu i to o takim znaczeniu jakie mu zostało nadane w konkretnym miejscu i czasie. Brak wyjaśnienia znaczenia wyrazu ber pozbawia nas poznania przybliżonego znaczenia wyrazu kli(y)czber. To tyle tytułem wstępu.

Beato, pytając o etymologię nazwiska Kliczber [ Klyczber, Kliczberg ] nic oprócz podania obocznych form zapisu tego nazwiska nie napisałaś w swoim poście. Wiedza o historii nazwiska zazwyczaj pomaga w ustaleniu jego przybliżonego pochodzenia. Profesor Kazimierz Rymut mówił: „By w sposób prawidłowy podać genezę konkretnego nazwiska, trzeba by śledzić historię danej rodziny. Tak samo brzmiące dzisiejsze nazwiska dwu rodzin mogą mieć bowiem dwie różne genezy”. Natomiast, profesor Aleksander Brückner wielokrotnie pisał, że „my dziś nie rozumiemy znaczenia różnych słów używanych dawniej”. Tak więc, poznanie budowy słowotwórczej nazwiska Kil(y)czber(g) oraz znaczenia poszczególnych elementów wchodzących w skład tego miana może pomóc w ustaleniu prawdopodobnej genezy tej nazwy osobowej.

Zauważyłem, iż pod Twoim postem znajduje się link. Zajrzałem, pod linkiem znajduje się Twoja strona genealogiczna nosząca tytuł „Historia jednego drzewa”. Bardzo ciekawy blog. W dniu 11 maja 2017 roku zamieściłaś w nim artykuł noszący tytuł „Kamyk – z dziada pradziada cz. I ( od Michała do Adama ). Natomiast, w dniu 21 maja 2017 roku zamieściłaś dalszą część noszącą tytuł „Kamyk – z dziada pradziada cz. II ( od Rocha do Jana ). Przeczytałem obie części artykułu. Informacje, które zamieściłaś w obu częściach pozwoliły mi na znacznie szersze spojrzenie na to nazwisko. W swoim opracowaniu przywołujesz też inne formy zapisu graficznego przedmiotowego nazwiska. Zacytuję je [ zgodnie z prawami autorskim, o których wspominasz pod przedmiotowym tekstem ]:
• „Kliczbra”,
• „Kliczbor”,
• „Klizber ( jak napisałaś, wymawiane jako Klajzberg )”. Mała uwaga. Przyjmując, że nazwisko zapisane w formie graficznej Klizber jest wymawiane jako Klajzberg to możne to sugerować, iż może ono mieć związek z językiem niemieckim z uwagi na słowo berg. Niemieckie „z” czyta się jako „c”. Wynika z tego, że nazwisko zapisane pod postacią Klizberg powinno wymawiać się jako Klicberg lub/i Kliczberg.
W sumie to daje 6 różnych form zapisu graficznego tego samego nazwiska, to jest:
• Kliczber,
• Klyczber,
• Kliczberg,
• Kliczbra [ „zgłoszony przez Wojciecha Kliczbra” ]. Imię i nazwisko zapisane najprawdopodobniej w dopełniaczu liczby pojedynczej. W takim razie imię i nazwisko w mianowniku liczby pojedynczej należałoby zapisać jako Wojciech Kliczbr. Dopełniacz od mianownika liczby pojedynczej Kliczber poprawnie brzmiałby Kliczbera. Można by dopatrzeć się jakieś gwarowej formy odmiany i od nazwiska Kliczber powstałby gwarowy dopełniacz Kliczbra? W tym przypadku poprawny dopełniacz liczny pojedynczej od mianownika Kliczber to Kliczbera. Podobnie może przebiegać odmiana nazwisk kobiet w liczbie mnogiej, na przykład Maria z Kliczbrów ( poprawnie z Kliczberów ) to Maria Kliczber ],
• Kliczbor,
• Klizber.
Tylko, które z tych mian jest tym prawdziwym nazwiskiem? Co ono znaczy i z jakiego języka pochodzi? I czy na pewno jest to prawdziwe, pierwotne nazwisko a może uległo ono jakiemuś zdeformowaniu? To tylko kilka pytań jakie mi się nasunęły.

Z Twojego artykułu dowiedziałam się też, że nazwisko było notowane w połowie XIX wieku we wsi Kamyk w parafii brzykowskiej [ Brzyków ], a sama wieś Kamyk obecnie znajduje się w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Konopnica. Przywołałem te podstawowe dane ponieważ mogą one wiele wnieść do poznania ewentualnych etymologii nazwiska Kliczber. Informacje z Twojego blogu pozwoliły mi na postawienie kilku hipotez odnoszących się do genezy nazwiska, o które pytasz w swoim poście. Tak więc, tabula rasa powoli zaczyna zapisywać się.

Na podstawie zapisu graficznego poszczególnych nazw osobowych można je hipotetycznie przypisać do nazwisk lub/i przezwisk, to jest do mian:
1. powstałych od apelatywów złożonych pochodzenia niemieckiego oraz polskiego albo mieszanego [ hybrydy językowe ];
2. powstałych od zrostów wyrazowych pochodzenia niemieckiego oraz polskiego albo mieszanego [ hybrydy językowe ].
Nie bez znaczenia jest to, że wszystkie te nazwiska mogą być spolszczonymi formami jakiegoś innego miana, najprawdopodobniej niemieckiego. Choć z drugiej strony mogą też mieć związek z językiem czeskim.

Apelatyw złożony to twór składający się z dwóch różnych wyrazów tworzących nowe słowo o takim znaczeniu jakie mu zostało nadane w danym miejscu i czasie. Powstanie takiego wyrazu następuje poprzez połączenie dwóch podstaw słowotwórczych, które spojone są międzyrostkami [ -i-, -y-, -o-, -u- ]. Przykładem polskiego apelatywu złożonego jest wyraz „łupiskóra” [ łup + i + skóra = łup-i-skóra ]. Pierwotnie łupiskórą nazywano osobę, która zajmowała się zdejmowaniem, zdzieraniem skóry z różnych zwierząt.
Wyrazy zrośnięte [ zrosty ] to najściślejsze zespolenie podstaw słowotwórczych połączonych bezpośrednio, bez żadnego wrostka, na przykład Wielkanoc [ wielka + noc = wielkanoc ].
Moim zdaniem, nazwiska:
• Kliczber < Klicz + ber,
• Klyczber < Klycz + ber,
• Kliczbor < Klicz + bor,
• Klizber < Kliz + ber,
• Kliczberg < Klicz + berg,
są wyrazami zrośniętymi [ zrostami ].

Miano Kliczber może pochodzić z języka polskiego albo z języka niemieckiego, oba człony nazwiska pochodzą z języka polskiego albo z języka niemieckiego. Przypisać też mu można polsko – niemieckie pochodzenie z uwagi drugi człon -ber lub/i -berg. W takim razie byłaby to językowa hybryda, może polsko – niemiecka. Choć z drugiej strony, jak wcześniej wspomniałem, nazwisko Kliczber [ oraz formy oboczne ] może być spolszczoną formą niemieckiej nazwy osobowej lub/i czeskiej. Przyjmując, że człon klic(z)- oraz -ber(g) oraz -bor może pochodzić z języka polskiego lub/i języka niemieckiego wypadałoby sprawdzić co mogą oba człony znaczyć w tych językach. Tak więc, zobaczmy co na ten temat można znaleźć w różnych słownikach lub innych opracowaniach:
• Aleksander Brückner w swoim Słowniku etymologicznym języka polskiego, wydanym w Krakowie, w roku 1927 przez Krakowską Spółkę Wydawniczą pod hasłem „klicz” tak pisze: „Klicz, ‘zawołanie’ (o herbie szlacheckim), w 15. wieku po rotach sądowych; w nazwach miejscowych: Dziewoklicz, Żaboklicz, Zaklika; od klik, ‘krzyk’; w cerkiewnem, na Rusi i na Bałkanie ogólne, na Zachodzie rzadkie; cerk. kliknąti, ‘wołać’, wosklicati. Od dźwiękonaśladowczego pnia, por. klekot; lit. klykti i klikti, ‘wrzasnąć’, z g: klygu (por. klegot), łotew. klaigat, ‘krzyczeć’.”;
• W Słowniku staropolskim Antoniego Krasnowolskiego i Władysława Niedżwiedzkiego, wydanym w Warszawie przez Wydawnictwo M. Arcta w roku 1920 znajduje się hasło klizać. Pod tym hasłem czytamy „Klizać, jeść powoli”. Klizać to czasownik utworzony za pomocą sufiksu –ać od rdzenia kliz;
• Aleksander Brückner w swoim Słowniku etymologicznym języka polskiego, wydanym w Krakowie, w roku 1927 przez Krakowską Spółkę Wydawniczą zamieścił hasło „ber” i tak go opisuje: „ber (bru), ‘rodzaj prosa’; nazwa prasłowiańska, obca litewszczyźnie, jak i inne imiona prosa; brzyk, brzyca, roślina podobna, ale brzyc, nie brzyca, u Cygańskiego (r. 1584) ‘rzęsa brzozowa’; zdrobniałe to; tak samo u wszystkich Słowian: rus. bor, serb., słowień. bar (węg. borköles, ‘proso’, złożone, obie części to samo znaczą), czes. ber, łużyc. bor. Nazwy od ościstości; co do pnia p. barć, barki(?).”;
• Kazimierz Rymut w swoim opracowaniu pt. Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny [ Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999; Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001 ] uważa, iż słowo „ber” pochodzi od prasłowiańskiego wyrazu byrati w znaczeniu: rzucać, ciskać, błądzić;
• W Słowniku etymologiczno – motywacyjnym staropolskich nazw osobowych, w części 5 pod tytułem „Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego”, wydanym w Krakowie, w roku 1997 przez Instytut Języka Polskiego PAN, znajduje się hasło „ber” oraz „berg”. Autor tego słownika, Władysław Klimek, omawiając te hasła szeroko je opisał. W skrócie wyraz „ber, bern; Ber, Bern” ma kilka znaczeń: niedźwiedź; kwiat, owoc; jagoda; kiernoz rozpłodowy – samiec świni domowej, knur. Ber/ ber noże też być skróconą formą imion zaczynających się na Ber-. Wyraz „berg” też jest szeroko opisany. Berg w zasadzie oznacza górę. Niemniej jednak w złożeniach apelatyw burg / berg znaczy też: zamek, gród, miasto; ochraniać, chronić;
• W Słowniku języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego znajduje się hasło burg. Pod tym hasłem cztamy: „burg m III, D. -u daw. a) < zamek warowny, zwłaszcza w Niemczech > (…). b) < miasto, miasteczko >: Germańska wieś od najdawniejszego swego początku i zawsze, i do dziś, była i jest małym miasteczkiem – burgiem. Norwid Bogarodz. 343. < nm. Burg >.”;
• Według innych źródeł [ wymieniam je na końcu postu ] następujące słowa znaczą:
- berg [ od stro – wysoko – niemieckiego słowa bërgan ] ‘chronić, ochraniać’,
- berg [ standardowy niemiecki ] ‘góra’,
- bërc [ srednioniemiecki ] ‘góra’
- burg [ staro – wysko – niemiecki ] ‘zamek, gród’,
- borg [ dolnoniemiecki ] ‘zamek, gród’,
- borch [ średnio – dolno – niemiecki ] ‘zamek, gród, miasto’,
- burc [ średnio – wysko – niemiecki ] ‘zamek, gród, miasto’.


Tak naprawdę to nie wiemy jak wymawiały to nazwisko osoby je noszące. Wiemy za to jak było one zapisywane w metrykach przez osoby je sporządzające. Przyjmując, że na obszarach wiejskich, na początku XIX wieku, osoba podająca dane do metryki mówiła gwarą to jej nazwisko lub/i przezwisko było zapisane ze słuchu. Tylko od osoby spisującej metrykę zależało jak je zapisała w księgach. Dodam, że bardzo często osoby spisujące metryki pomijały znaki diakrytyczne dostawiane do litery [ znak diakrytyczny, np. przecinek, ogonek lub kropka, dostawiany do litery i niosący informację o sposobie wymawiania głoski oznaczonej tą literą ]. Bywało też tak, że jakiś słowo w języku ogólnopolskim lub/i w innym języku miało swoje odzwierciedlenie w miejscowej gwarze i tak też mogło ono być zapisane.

Nazwa Kliczber i jej oboczne formy zapisu były notowane we wsi Kamyk przynajmniej już w połowie XIX wieku. Obecnie wieś Kamyk znajduje się w gminie Konopnica, w powiecie wieluńskim, w województwie łódzkim. Obecne ziemie powiatu wieluńskiego dawniej wchodziły w skład Ziemi Wieluńskiej. Na obszarze tym ludność mówiła gwarą wieluńską, która zaliczana jest do zespołu gwar sieradzkich, a gwary sieradzkie szerzej tworzą zespół gwar łęczycko – sieradzkich. Jedną z cech tej gwary jest mazurzenie. Mazurzyć to wymawiać spółgłoski szeregu dziąsłowego š, ž, č, ǯ(dž) [ sz, ż, cz, dż ] jak spółgłoski szeregu zębowego s, z, c, ʒ(dz) [ s, z, c, dz ], na przykład: Bartos zamiast Bartosz, sopa zamiast szopa, kos zamiast kosz, lepse zamiast lepsze, ptasek zamiast ptaszek, zaba zamiast żaba, zboze zamiast zboże, zywy zamiast żywy, sukać zamiast szukać, dzem zamiast dżem, cysty zamiast czysty, jezdze zamiast jeżdżę, dysc zamiast deszcz.
Pierwszy człon nazwiska Kliczber to wyraz Klicz. Osoba mówiąca w XIX wieku gwarą, w której występuje mazurzenie, nigdy nie wypowiedziałaby w ten sposób tego słowa, zawsze by ono w jej ustach brzmiało klic. W zamazurzonej formie nazwisko Kliczber brzmiałoby Klicber. Zapis tego nazwiska przez „cz” może świadczyć, że osoba posługująca się tym nazwiskiem nie mazurzyła, albo ksiądz lub/i inny pisarz zapisał to nazwisko zgodnie z zasadami ogólnego języka polskiego albo osoba ta mówiła gwarą, w której nie występowało mazurzenie [ pochodziła z innych części Polski lub była innej narodowości ]. Ziemia Wieluńska to obszar, który wciśnięty jest między Śląsk, Wielkopolskę, Sieradzkie oraz Małopolskę. Tak więc leży on na styku różnych ziem, można go nazwać pogranicznym. Na ziemiach tych mówiono różnymi dialektami i gwarami języka polskiego. Jak wspomniałem Ziemia Wieluńska leżała na pograniczu kilu obszarów, na których mówiono odmiennymi dialektami a to sprzyjało przenikaniu i mieszaniu się gwar. To przenikanie sprawiło, że gwara wieluńska posiadała też cechy innym dialektów języka polskiego. W zależności z jakim obszarem graniczyła to w tej części Ziemi Wieluńskiej ludność tam mieszkająca posługiwała się słownictwem pochodzącym z różnych gwar, bywało też tak, że mówiła naprzemiennie, raz po swojemu a raz w innej gwarze. Nie należy też zapominać o osadnikach niemieckich, może czeskich, którzy byli osiedlani na wspomnianych terenach, i którzy mówili swoimi dialektami języka niemieckiego albo czeskimi. Tym samym nazwisko zapisane pod postacią graficzną Kliczber mogło równolegle posiadać liczne oboczne formy zapisu, które wynikały z ich brzmienia, na przykład: Kliczber, Klicber; Klyczber, Klycber, Kliczberg, Klizber(g).

Sprawdziłem w zakładce genetyka.genealodzy.pl wstępowanie nazwiska Kliczber, Klyczber oraz Kliczberg w obecnym województwie łódzkim. Z moich poszukiwań wynika, że nazwa osobowa:
Kliczber jest notowana w:
• parafii Brzyków, wieś Kamyk;
• parafii Burzenin, miejscowość o nazwie Wielka Wieś,
• parafii Zadzim, wieś Wola Zalewska,
• parafii Brzeźno, wieś Stefanów Kolonia;
http://geneteka.genealodzy.pl/index.php ... rdertable=
Klyczber jest notowana w:
• parafii Brzyków, wieś Kamyk,
• oboczną formą nazwiska Kliczber występującego w tej parafii jest też miano Kłyczber;
http://geneteka.genealodzy.pl/index.php ... rdertable=
Kliczberg jest notowane w:
• parafii Brzyków, wieś Kamyk,
• parafii Burzenin, wieś o nazwie Wielka Wieś,
• parafii Brzeźnio.
http://geneteka.genealodzy.pl/index.php ... rdertable=

W trakcie przeglądania zapisów w Genetyce z XIX wieku i samego początku XX wieku pojawiały się też na obszarze obecnego województwa łódzkiego bardzo podobnie formy zapisu graficznego wspomnianych wcześniej mian nazwy, to jest:
Nazwisko Kuczborska [ w męskiej formie Kluczborski ]:
• parafia Czarnocin.
http://geneteka.genealodzy.pl/index.php ... rdertable=
Nazwisko Kluczberk:
• parafia Czarnożyły, wieś Huta. Akt urodzenia nr 64 z roku 1890 spisany w języku rosyjskim. Nazwisko w tym akcie zapisane cyrylicą pod postacią Ключберк. Obok miana zapisanego w języku rosyjskim widnieje zapis w języku polskim – Kluczbork. W genetyce zapisane jest błędnie pod postacią Klaczberk.
http://metryki.genealodzy.pl/metryka.ph ... 293&y=1602
http://geneteka.genealodzy.pl/index.php ... =&to_date=
Nazwisko Kluczberg:
• parafia Pabianice NMP,
• parafia Lututów.
http://geneteka.genealodzy.pl/index.php ... rdertable=
http://geneteka.genealodzy.pl/index.php ... rdertable=
Nazwisko Kluczber:
• parafia Konopnica, wieś Konopnica.
http://geneteka.genealodzy.pl/index.php ... rdertable=
http://geneteka.genealodzy.pl/index.php ... rdertable=
http://geneteka.genealodzy.pl/index.php ... rdertable=
Przy nazwisku Kluczbor zatrzymam się trochę dłużej. Miano to może mieć wielce prawdopodobny wpływ na wyjaśnienie pochodzenia nazwiska Kliczber [ Klyczber, Kliczberg itp. ], notowanego we wsi Kamyk, w parafii brzykowskiej, w obecnej gminie Konopnica.
W roku 1859 we wsi Konopnica, w parafii Konopnica mieszkała rodzina o nazwisku Kluczber. W tym samym roku i w tej wsi rodzi się Wojciech Kluczber, który jest synem Pawła Kluczbera, służącego i rabaja dworskiego we dworze w Konopnicy i Magdaleny z Perdków [ akt urodzenia nr 3 z roku 1859 ]. Link do tego aktu urodzenia:
https://www.familysearch.org/ark:/61903 ... cc=2115410
W roku 1860 umiera w Konopnicy Paweł Kluczber [ akt zgonu nr 4 z roku 1860 ], włościanin i wyrobnik we wsi Konopnica, liczący 32 lata, i który pozostawił po sobie owdowiałą żonę Magdalenę z Perdków. Z tego aktu zgonu dowiedziałem się, że Paweł Kluczber urodził się we wsi Kamyk w powiecie sieradzkim i był synem Jerzego i Katarzyny. Link do aktu zgonu:
https://www.familysearch.org/ark:/61903 ... cc=2115410
Sprawdziłem, w roku 1852 w parafii brzykowskiej [ akt małżeństwa nr 1 ] zostało zawarte małżeństwo między Pawłem Klyczberem [ Klyczber ], synem Jerzego i Katarzyny a Magdaleną Pertek [ Pertka ], córką Ludwika i Małgorzaty. Link do informacji:
http://geneteka.genealodzy.pl/index.php ... rdertable=
Informacje te wskazują, że Paweł Kluczber urodził się i zawarł małżeństwo pod nazwiskiem Klyczber. Tak więc, nazwisko Klyczber przeszło w nazwisko Kluczber [ Klyczber > Kluczber; Klyczber = Kluczber ].
Dodam, że żona zmarłego Pawła Kluczbera, Magdalena Kluczber z domu Perdek [ Pertek ] w roku 1861 wyszła ponownie za mąż za Mikołaja Górkę [ Górka ] – akt małżeństwa nr 2 z roku 1861 z parafii Konopnica. Link do tego aktu małżeństwa:
https://www.familysearch.org/ark:/61903 ... cc=2115410
http://geneteka.genealodzy.pl/index.php ... rdertable=

Zatem, wiemy już, że Paweł Kluczber pierwotnie nosił nazwisko Klyczber. Można powiedzieć, iż nazwa osobowa Klyczber jest równa nazwie Kluczber [ Klyczber = Kluczber ]. Miano Kluczber to też jest zrost dwóch wyrazów: Klucz + ber = Kluczber. Wynika z tego, że słowo klycz = klucz / Klicz = Klucz. Natomiast, słowo ber = ber.
W roku 1913 ukazało się 2 wydanie pracy profesora Aleksander Brücknera pt. Dzieje języka polskiego. Przedmiotowe opracowanie zostało opublikowane w tomie 3 periodyku Nauka i Sztuka, nakładem Wydawnictwa Towarzystw Nauczycieli Szkół Wyższych we Lwowie. Na stronie 80 czytamy: „(…). Nawet i te niepokaźne początki nie obeszły się bez obcych wpływów, wzorów, pomocy. I tu uwydatniła się najbardziej przewaga umysłowa pobratymczego narodu, czeskiego. Usuwaliśmy ją dotąd umyślnie na bok, wystawiając na czoło inne wpływy, głównie niemieckie, chociaż już przy niemieckich pożyczkach można nieraz powątpiewać, czy nie przeszły one za czeskim pośrednictwem do Polski; o niejednej wie się to na pewne. Jeżeli pożyczki słowne są najwygodniejszym wymiarem siły ciśnienia jednej narodowości na drugą jeżeli dają się najłatwiej odczytać, to przy czeskopolskich wadzi nadzwyczajna blizkość językowa. Przy słowie niemieckopolskim niemasz wątpliwości, wiesz od pierwszego rzutu oka, kto je zapożyczał; przy czeskopolskich z wątpliwości ani wybrniesz. Są wprawdzie różnice między obu językami: najważniejsza dotyczy nosówek ( ę, ą, ię, ią ), jakich Czesi od XI wieku już i śladu nie mają; inne odnoszą się do h, czeskiego, nie polskiego ( Praha – Praga ); do ra, la, zamiast naszego ro, ło ( np. słoma – sloma, krowa – krava ); do te, de czeskiego, zamiast naszego cie, dzie; wreszcie do wymiany nowo-czeskiej ju na ji ( klucz – klicz, lud – lid ). Dawniej nie namyślano się; słowo polskie uchodziło za pożyczkę czeską, skoro zamiast nosówek wykazywało czeskie u lub a, skoro zamiast polskiego g miało czeskie h, zamiast polskiego cie, dzie czeskie te, de, zamiast polskiego ro, ło czeskie ra, ła lub zamiast polskiego iu czeskie i. (…)”.
Z tego co już wiemy, we wsi Kamyk występowały przynajmniej trzy nazwiska, to jest Kliczber, Klyczber oraz Kliczberg. Jak wcześniej wspomniałem Ziemia Wieluńska była częścią Sieradzkiego. W Ziemi Wieluńskiej mówiono gwarą wieluńską; gwara wieluńska była częścią zespołu gwar sieradzkich, szerzej gwar łęczycko - sieradzkich. Gwara łęczycka obejmuje obszar nie tylko do dawnego województwa płockiego, lecz także do województw łódzkiego, konińskiego i skierniewickiego. Stanowią one bliższą całość z tzw. gwarami sieradzkimi ( dawne woj. sieradzkie, piotrkowskie, konińskie) i razem bywają w dialektologii określane mianem gwar centralnych. Cechą charakterystyczną tych gwar jest to, że nie wytworzyły one żadnych innowacji, które wyróżniałyby je od gwar sąsiednich. Z racji swojego centralnego położenia teren ten stanowił strefę wpływów dialektów: wielkopolskiego, małopolskiego i mazowieckiego. W wyniku kolejnych etapów nasilenia się i osłabiania przeciwstawnych tendencji wywodzących się z tych trzech centrów innowacyjnych wytworzył się tu stan charakterystyczny dla wszelkich pasów gwar przejściowych. Polega on na tym, że ustalony ostatecznie system gwary wykazuje pod określonymi względami zgodność z dialektem wielkopolskim, pod innymi zaś z małopolskim lub mazowieckim. Zgodność ta ma charakter nieprzypadkowy i powszechnie obowiązujący, gdyż ukształtowała się historycznie. Wspomniany obszar, na którym mówiono gwarami łęczycko – sieradzkie, według profesora Karola Dejna przynależy do dialektu wielkopolskiego języka polskiego. Natomiast profesor Stanisław Urbańczyk uważał, że obszar ten należy do dialektu małopolskiego języka polskiego. Niemniej jednak ziemie, na których mówiono gwarami łęczycko – sieradzkimi graniczy z obszarem Polski, na którym mówiono dialektem mazowieckim języka polskiego. Wspomniane ziemie sieradzko – łęczyckie w czasie rozbiorów Polski weszły do Królestwa polskiego a ludność mówiąca swoimi dotychczasowymi gwarami przejęła wiele cech dialektu mazowieckiego z uwagi na bliskość położenia i migrację. Do specyficznych cech dialektu mazowieckiego należy:
• zrównanie ‘y’ z ‘i’ [ y = i ],
• twarde ‘l’ przed ‘i’.
Na przykład słowo lizak w dialekcie mazowieckim wymawiamy jak lyzak a lipa wymawiana jest jak lypa. Prawdopodobnym jest, że takie zjawisko mogło wystąpić w przypadku nazwiska Kliczber, które zgodnie z tą cechą mogło być wypowiadane jako Klyczber lub/i Klycber przy jednoczesnym zachowaniu labilności brzmienia.
Z informacji jakie napisałaś w swoim pości nazwisko Kliczber było zapisywane też jako Kliczberg. Z moich ustaleń wynika, że też w województwie łódzkim występowały podobnie zapisywanie nazwiska, to jest: Kluczberg i Kluczberk. W języku polskim większość spółgłosek dźwięcznych traci dźwięczność na końcu wyrazu [ dźwięczność zachowują na końcu spółgłoski sonorne: m, m’, n, n’, r, l, ł ]. Inaczej mówiąc jest to upodobnienie fonetyczne. Upodobnieniu temu ulegają głównie spółgłoski dźwięczne, które mają swoje odpowiedniki różniące się jedynie dźwięcznością. Do głosek dźwięcznych zaliczana jest głoska „g”, która posiada swój bezdźwięczny odpowiednik w postaci głoski „k” [ g – k ]. W standardowym języku polskim obowiązują zasady ubezdźwięczniania typowe dla dialektu mazowieckiego. W dialekcie małopolskim ubezdźwięcznianie jest rzadsze, praktycznie nigdy nie występuje ubezdźwięcznianie przed sonantami, a w dialekcie wielkopolskim ubezdźwięcznieniu nie podlegają ponadto spółgłoski płynne. Tak więc, zgodnie z zasadami języka polskiego brzmienie wyrazu berg było wypowiadane jako berk i też bywało zapisywane w formie berk. Niemniej jednak i forma berg też istniała w mowie i piśmie. Zatem słowo, zapisywane i brzmiące berg miał odpowiednik zapisywany i wymawiany jako berk.
Pozostaje wyjaśnić co może znaczyć słowo „ber” i „bor” w nazwisku Klicz-ber, Klycz-ber oraz Klicz-bor.
W wielu językach, w tym i języku polskim występuje zjawisko apokopy. Apokopa to proces fonetyczny polegający na zaniku [ odcięciu ] głoski lub głosek w wygłosie [ na końcu wyrazu ] lub wyciszeniu ostatniej głoski. Taki proces mógł zaistnieć w przypadku takich wyrazów jak: berg / berk / borch / borg w wyniku czego powstało słowo ber / bor. Raczej należałoby to odnieść do nazwiska Kliczberg > Kliczber; Kliczberk > Kliczber; Klyczberg > Klyczber; Klyczberk > Klyczber, Kliczbor > Kliczborch, Kliczbur > Kliczburch. W XIX wieku osoby mieszkające na wsi zazwyczaj nie potrafiły pisać ani czytać. Swoje nazwiska wypowiadały a pisarz je zapisywał i jak je usłyszał tak je zapisał. Pamiętać należy, iż taki proces odnosił się do pierwszej osoby, która nosiła to nazwisko. Potomkowie tej osoby zazwyczaj używali już formy zmienionej. W tym miejscu przypomnę, że w języku niemieckim w złożeniach [ zrostach ] słowo burg / berg znaczy gród, miasto, osada. Oba wyrazy bugr [ gród ] i berg [ góra ] pochodzą z jednego źródła, gdyż grody budowane były na wzgórzach, które w średniowieczu przyjmowały funkcję miast. Tak więc, burg = berg. Zatem, niemiecka nazwa miasta przeszła ewolucję, na przykład Rothenburg = Rothenberg. Tym samym słowa burg / berg można traktować jako przyrostki -burg / -berg, określające miasto. Różnica jest tylko w brzmieniu u / e.

Biorąc pod uwagę dotychczasowe rozważania z dużą dozą prawdopodobieństwa nazwisko Kliczber [ Klyczber, Kliczbor, Klizber oraz Kliczberg ] mogą pochodzić od nazwy miejscowej Kluc(z)borek, która pochodzi od niemieckiej nazwy miejscowej Kreuzburg. Miano to zatem oznacza osobę pochodzącą z Kluc(z)borka lub mieszkającą w Kluc(z)borku. Kluc(z)borek [ niemiecki Kreuzburg ] to obecnie miasto o nazwie Kluczbork. Za tym, że nazwisko może mieć związek z Kluc(z)borkiem może też przemawiać to, że nazwisko wcześniej wspomnianego Pawła Kluczber ze wsi Konopnica, który urodził się we wsi Kamyk w parafii brzykowsiej, i który zawierając małżeństwo w kościele we wsi Brzyków nosił nazwisko Klyczber. Nie bez znaczenia jest to, że Kluczbork leży niezbyt daleko od wsi Kamyk, to jest niecałe 74 km.
W 1946 roku władze polskie miastu o niemieckiej nazwie Kreuzburg i polskiej nazwie Kluc(z)borek nadało urzędową nazwę Kluczbork. W tym miejscu przypomnę, że niemieckie nazwy zakończone –burg [ < średnio – wysoko – niemieckie -borch ‛zamek, miasto’ ] w języku polskim otrzymywały zazwyczaj zakończenie -bork, na przykład Frauenburg > Fombork; Lauenburg > Lębork; Rastenburg > Rastembork [ dawna nazwa Kętrzyna ]. Przypuszczam, iż przedmiotowe nazwisko mogło brzmieć w pierwotniej formie Kluczborg(k) lub Kluczberg(k) albo Kliczborg(k) [ jedna z form nazwiska w metryce była zapisana pod postacią Kliczbor ].
Według portalu Moikrewni.pl w Polsce mieszka około 45 osób o nazwisku Kluczberg http://www.moikrewni.pl/mapa/kompletny/kluczberg.html
Według tego samego portalu w Polsce osób o nazwisku Kluczberk jest [ było ] tylko 2. Mieszkają one w Łodzi.
Nie wykluczam też, że pierwotne nazwisko mogło też brzmieć Kliczberg(k) i być też zapisane ze słuchu pod tą postacią. W tym przypadku byłaby to jakaś czesko – niemiecka hybryda językowa. W języku czeskim jest wyraz klič, który wypowiada się jak klicz. Czeski klič to polski klucz. Nazwisko w czeskim brzmieniu Kliczberg mogło przejść do języka polskiego w brzmieniu Kliczberg(k) i w tym przypadku byłby to czechizm, po ugruntowaniu się w języku polskim. Takie zjawisko mogło zaistnieć ponieważ Kluczbork wraz z ziemią kluczborską w roku 1356 został przekazany przez króla polskiego Kazimierza Wielkiego w ręce czeskiego króla Karola IV. Od roku 1536 roku, aż do wygaśnięcia piastowskiej linii brzeskiej był w posiadaniu książąt brzeskich, lenników korony czeskiej. W roku 1675 po śmierci ostatniego księcia brzeskiego Jerzego Wilhelma miasto przechodzi w bezpośredni zarząd cesarza austriackiego Leopolda. W roku 1741 Kluczbork przeszedł pod panowanie władców pruskich [ zatwierdził to pokój w Hubertsburgu w roku 1763 ]. Zatem, Ziemię Kluczborską zapewne zamieszkiwali Polacy, Niemcy i Czesi, każda z tych nacji mogła nazywać Kluczbork w swoim języku lub używała nazw pochodzących z innych języków. I takim sposobem mogły powstawać różnorodne hybrydy językowe nazwy miasta a od niego i różne nazwiska.
Dodam, że Kluczbork za przychylnością księcia Henryka II Pobożnego, z linii Piastów śląskich, miał być założony przez Zakon Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą [ Kreuzherren mit dem roten Stern, einem Ritterorden ].

Beato, to tylko moja autorska hipoteza o ewentualnej genezie nazwiska Kliczber, która oparta jest o moje subiektywne rozważania i zebrane informacje. Może moje spojrzenie jak mógł przebiegać proces powstania nazwiska Kliczber pomoże Ci w Twoich badaniach nad etymologią miana Kliczber i jego pierwotnego brzmienia.

Jak wspomniałem, jest to moje spojrzenie na ewentualną genezę nazwiska Kliczber, może ktoś inny inaczej popatrzy na tą nazwę osobową i napisze o swoim widzeniu etymologii tego miana.


Pozdrawiam – Roman.


Źródła nie wymienione w tekście:
Marek Łaziński (red.): Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie; Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008.
Jan de Vries: Altnordisches etymologisches Wörterbuch Tom 10; Leiden, 1957.
Słownik poprawnej polszczyzny PWN, pod redakcją Witolda Doroszewskiego: Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1980.
Wielki słownik ortograficzny PWN z zasadami pisowni i interpunkcji. Praca zbiorowa po redakcją Edwarda Polańskiego; Wydawnictwo Naukowe PWN, 2016.
Dereń Ewa, Polański Edward: Wielki słownik języka polskiego; Krakowskie Wydawnictwo Naukowe, Kraków 2012.
Jerzy Bralczyk, Włodzimierz Gruszczyński: Słownik gramatyki języka polskiego; Wydawnictwo: WSiP Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna, Warszawa, 2002.
Stanisław Jodłowski, Witold Taszycki: Zasady pisowni polskiej i interpunkcji ze słownikiem ortograficznym; Ossolineum; Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo; Wrocław, 1983.
Stanisław Jodłowski, Witold Taszycki: Słownik ortograficzny i prawidła pisowni polskiej, Zakład Narodowy im. Ossolińskich; Wrocław, 1990.
Wielki słownik polsko - niemiecki; Praca zbiorowa pod redakcją Wiktorowicza i Agnieszki Frączek; Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2012.
Duden Online-Wörterbuch.
https://www.kluczbork.eu/489,historia-k ... iami.html?
https://www.kluczbork.eu/491,najwazniej ... asta.html?
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kluczbork
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
beata_k2Offline
Temat postu: Rozważania o genezie nazwiska Kliczber.  PostWysłany: 11-11-2017 - 23:22
Sympatyk


Dołączył: 02-01-2017
Posty: 310
Skąd: Darłowo
Status: Offline
Witaj Romanie,
Samo „dziękuję” nie wystarczy, by wyrazić moją wdzięczność nie tylko za powyższe rozważania, ale również za czas poświęcony na analizę ewentualnej etymologii tego nazwiska. Naprawdę z wielkim zaciekawieniem zapoznałam się z Twoją interpretacją. Jestem również pod wrażeniem szczegółowości, z jaką wyjaśniłeś swoją hipotezę, która wydaje się być wielce prawdopodobna.

Tak jak pisałeś, by prawidłowo podać etymologię nazwiska, najlepiej znać genezę rodziny, która je nosiła. Jestem jeszcze przed badaniem tej linii moich przodków, a o pochodzenie nazwiska Kliczber (zapisywanego też jako Klyczber, Kliczberg), które - jak zdążyłeś zauważyć - pojawiło się już w moim wywodzie, pytałam z dwóch powodów. Po pierwsze, brzmienie jego jest dla mnie dość interesujące, a niestety ani samo słowo, ani zlepek innych słów - nic mi nie mówiło, stąd powodem była czysta ciekawość. Po drugie, nazwisko to co jakiś czas pojawia się w moich telefonicznych rozmowach z jedną z najstarszych cioć - de facto pochodzącej ze Śląska, co może mieć w tym momencie duże znaczenie, ponieważ to z jej ust słyszę wymowę: "K l a j z b e r g" i to ona z zapytaniem w głosie przypomina mi o istnieniu przodków o tym właśnie nazwisku.

Myślę, że badania moich przodków z tej właśnie linii dużo wniosą do poznania genezy tego nazwiska. Na pewno wezmę pod uwagę Twoje rozważania. Wszystko możliwe, że w pewnym momencie odnajdę część wspólną z Twoją analizą, również jeśli chodzi o wskazane przez Ciebie osoby o tymże nazwisku. Może okażą się częścią mojego drzewa? DZIĘKUJĘ raz jeszcze!

Pozdrawiam serdecznie,
Beata

_________________
http://historiajednegodrzewa.blogspot.com

Szukam aktu urodz. pradziadka Mikołaja Musztuk (s. Michała i Anny) ur. 12.12.1882 w Szechynie ok. Przemyśla (teraz Ukraina). Brak w parafiach: rzym.kat. w Medyce, grec.kat. w Medyce, grec.kat. dla miejsc. Torki
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
olaf123456789Offline
Temat postu: Grzenkowicz  PostWysłany: 12-11-2017 - 01:07
Sympatyk


Dołączył: 12-11-2017
Posty: 51

Status: Offline
Proszę o informację na temat rodziny Grzenkowicz bo nie wiem gdzie mam szukać a nigdzie nic nie ma
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Gutknecht_BogdanOffline
Temat postu: Grzenkowicz  PostWysłany: 12-11-2017 - 01:48


Dołączył: 12-11-2017
Posty: 3

Status: Offline
Tu jest: http://geneteka.genealodzy.pl/index.php ... =&to_date=
Poszukaj w genetece
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Lokki007Offline
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Marer  PostWysłany: 12-11-2017 - 11:59


Dołączył: 12-11-2017
Posty: 2

Status: Offline
Witam drogich użytkowników forum, od kilku dni tworzę swoje drzewo genealogiczne, niestety z informacji internetowych nie udało mi się zbyt dużo znaleźć. Moim celem jest dojście do pochodzenia nazwiska jakim się posługuję od urodzenia Smile MARER.
Skąd to nazwisko, co oznacza?
może ktoś będzie tak miły i pomoże mi zaspokoić moją ciekawość.
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
ahavitaOffline
Temat postu: Nazwisko Mamos.  PostWysłany: 12-11-2017 - 12:51
Sympatyk


Dołączył: 14-02-2015
Posty: 208

Status: Offline
Witam. Prośba od znajomej o pochodzenie nazwiska Mamos. Wg. Rymuta już mamy. Jakieś inne pomysły?

_________________
Poszukuje metryk ewanelikow Kribbe,Kripp,Kriep,ewent.Krübbe.
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Radomir_PyzikOffline
Temat postu: Re: Krynicki.  PostWysłany: 12-11-2017 - 22:22
Sympatyk


Dołączył: 03-10-2016
Posty: 34

Status: Offline
Dobry wieczór Panie Romanie,czy mógłby Pan w wolnej chwili zmierzyć się z nazwiskiem Nasuro?
Moi przodkowie pochodzą ze wsi Nowosiólki, parafia Wojstom, na obecnej Białorusi, około 20 km na północny wschód od miasta Smorgonie. Wiadomo mi jeszcze o jednej "gałęzi", która z kolei pochodzi ze wsi Dybunki, jakieś 3-4 km od Nowosiółek. Wszyscy "słowiańscy" Nasuro na świecie (7 rodzin) wywodzą się z tych dwóch wsi, znalazłem wprawdzie jeszcze ślady o pojedynczych osobach z innych wsi, ale i te 3 przypadki pojawiały się w promieniu do 15 km od Wojstomia, mają charakter jednostkowy, w tym dwie nich to "emigracja" z Dybunek. W rodzinnej pamięci przetrwały wzmianki o pokrewieństwie, choć opisanym bardzo ogólnie jako "jacyś krewni" oraz kwestionowanym przez obecnych seniorów "rodu".
W rodzinnej tradycji pozostała informacja o pochodzeniu francuskim (wg mnie bajka), o zagubieniu jednej litery z nazwiska (podobno "h", coś w tym jest, ale o tym dalej) oraz o kalwinizmie (też w tym coś jest). Funkcjonuje też wersja "plebejska" wywodząca nazwisko od "Mazur" i podkreślająca polskie pochodzenie.
Co do faktów" Nasuro żyli w tych okolicach (wsiach) co najmniej od przełomu 18 i 19 wieku. Najstarszy zapis nazwiska na jaki trafiłem to "Nasura", potem - przy następnym proboszczu - pojawiają się "Nassuro" i "Nasuro" i to ostatnie staje się normą. Na przełomie 19 i 20 wieku pojawia się również forma "Nasurka" (szybko zanika), nieco później wraca też Nassuro (mój pradziadek, ale wszystko wskazuje na to, że był to jego świadomy wybór jako dorosłego człowieka) oraz "Nasura" i "Nosura" (głównie ci, którzy osiedli w Rosji, oraz - "Nasura" - pojedyncze przypadki w Białorusi oraz potomkowie osoby, która zawędrowała niegdyś do Oregonu).
Co ciekawe w Federacji Rosyjskiej egzystuje całkiem spora populacja osób o nazwisku "Nasurow", przy czym chyba wszyscy pochodzą (a w znacznej części mieszkają) w Czeczenii i Dagestanie. Próbowałem wybadać od jakiego słowa/imienia może pochodzić to nazwisko w tamtejszych językach - i wygląda na to, że od żadnego. Jeden z moich informatorów stwierdził wprost, że od imienia przodka, koniec kropka, nic więcej nie wiem, według drugiego nazwisko wywodzi się od imienia Nasur, które z kolei ma pochodzenie arabskie - Mansur (zwycięzca), a pojawiło się na północnym Kaukazie w związku z ekspansją islamu.
To z kolei koresponduje - choć zapewne luźno - z dwiema okolicznościami. Po pierwsze wśród moich krewnych pojawiają się co jakiś czas twarze sugerujące azjatycki rodowód, po drugie - w rejonie Smorgoni istniało kiedyś osadnictwo tatarskie, zasilane "świeżą krwią" jeszcze w drugiej połowie 17 wieku.
Odnośnie wątku francuskiego mam wrażenie, że jest on pochodną ni kwestii etnicznych, ale silnej kalwinizacji tego obszaru w 16/17 wieku. Wprawdzie katolicyzm odzyskał utracone placówki najdalej w pierwszych latach po Potopie Szwedzkim, ale nietypowe dla katolicyzmu imiona starotestamentowe jak np Eliasz były tam w użyciu jeszcze w połowie 19 wieku.
Dużo spekulacji, faktów mało, niemniej stricte wyspowe występowanie tego nazwiska wskazuje wg mnie na obce pochodzenie. Może jednak Pańskie oko wychwyci coś mniej sensacyjnego.
Radek
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Wladyslaw_MoskalOffline
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Marer  PostWysłany: 13-11-2017 - 02:09
Sympatyk


Dołączył: 25-04-2008
Posty: 1537

Status: Offline
Lokki007 napisał:
Witam drogich użytkowników forum, od kilku dni tworzę swoje drzewo genealogiczne, niestety z informacji internetowych nie udało mi się zbyt dużo znaleźć. Moim celem jest dojście do pochodzenia nazwiska jakim się posługuję od urodzenia Smile MARER.
Skąd to nazwisko, co oznacza?
może ktoś będzie tak miły i pomoże mi zaspokoić moją ciekawość.

Nie wiem jak i kiedy powstalo Twoje nazwisko, ale chce powiedziec, ze jest to bardzo rzadkie nazwisko w Polsce.
Wg prof. K.Rymuta okolo 1990 roku w Polsce nosilo to nazwisko 37 osob a okolo 2002 r. 47 osob. Czyli nazwisko to mozna przypisac 10 -15 rodzinom, ktore z wysokim prawdopodobienstwem sa spokrewnione;
http://www.moikrewni.pl/mapa/kompletny/marer.html
Nawiaz kontakty, a od najstarszych moze dowiesz sie jak moglo powstac to nazwisko.

Wladyslaw
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Ewa_SzczodruchOffline
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Marer  PostWysłany: 13-11-2017 - 09:54
Zasłużony
Sympatyk


Dołączył: 10-12-2006
Posty: 4116
Skąd: Toruń
Status: Offline
Marer - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Mar-, por. imiona Marcin, Maria, Marek lub od mara, marzyć.

Mamos - w grupie nazwisk pochodzących od mama ‘matka’, mamić ‘oszukiwać, zwodzić’.

Nasuro - od niemieckich nazw osobowych Nas, Nase, te od średnio- wysoko-- niemieckiego nase ‘nos’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

_________________
Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Mirek_StaniecOffline
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Marer  PostWysłany: 13-11-2017 - 22:52


Dołączył: 02-11-2017
Posty: 4

Status: Offline
Pani Ewo,
Poszukuje informacji o nazwiskach: Staniec, Żurman, Żurmanowicz, Koput i Szymczyk.

Pozdrawiam,
Mirek
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Ewa_SzczodruchOffline
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Marer  PostWysłany: 14-11-2017 - 05:11
Zasłużony
Sympatyk


Dołączył: 10-12-2006
Posty: 4116
Skąd: Toruń
Status: Offline
Witam Smile

Staniec 1382 - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Żurman - od niemieckiej nazwy osobowej Surmannm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sür, süwer ‘kwaśny, gorzki’; może też od gwarowego surman ‘grający na surmie’.

Żurmanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Surmannm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sür, süwer ‘kwaśny, gorzki’; może też od gwarowego surman ‘grający na surmie’.

Koput - od kopać, kopa ‘sterta, kupa’; od staropolskiego kopacki ‘człowiek związany z kopaniem’.

Szymczyk 1607 od imienia Szymon, pochodzenia hebrajskiego, gdzie występowało w dwóch formach: Shime’on, Shim’on i znaczyło pierwotnie ‘Bóg wysłuchał’. Dwie formy hebrajskie przekształciły się w dwa imiona: Simon i Simeon. Pierwsze upowszechniło się w Kościele zachodnim, drugie we wschodnim. W Polsce imię notowano od XII wieku. Obok Szymon występują postaci Szyman, Szymun. Od XIV wieku występują w źródłach staropolskich formy zlatynizowaneSimeon, Semeon. W językach wschodniosłowiańskich spotykane są formy Semen, Semien, skąd forma Siemion, używana w średniowieczu na Kresach Wschodnich.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

_________________
Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
icecrypt
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Hajmowicz  PostWysłany: 14-11-2017 - 23:51
Sympatyk


Dołączył: 18-10-2016
Posty: 53
Skąd: Białystok
Dzień dobry,

Poszukuję informacji o pochodzeniu nazwiska: Hajmowicz.
O tym nazwisku posiadam wiele sprzecznych informacji. Jedna mówi, że Hajmowicze byli tatarami, którym została nadana ziemia w Małogrusce (dziś Horodnianka w gminie Wasilków), kolejna wspomina coś o Sokółce w woj. podlaskim, inna że nazwisko pochodzi z Jugosławii, a wszelkie wyszukiwarki genealogiczne podpowiadają podobieństwo do żydowskiego nazwiska Chaimowitz itp.
Test DNA jest w planach ponieważ w moich okolicach został już ostatni męski potomek Hajmowiczów. Może jakieś źródła posiadają informacje o tym nazwisku już teraz?

Z góry dziękuję


Ostatnio zmieniony przez icecrypt dnia 16-11-2017 - 04:44, w całości zmieniany 1 raz
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Ewa_SzczodruchOffline
Temat postu:   PostWysłany: 15-11-2017 - 03:15
Zasłużony
Sympatyk


Dołączył: 10-12-2006
Posty: 4116
Skąd: Toruń
Status: Offline
Witam Smile

Hajmowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

_________________
Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Gawroński_ZbigniewOffline
Temat postu:   PostWysłany: 15-11-2017 - 08:36
Sympatyk


Dołączył: 16-06-2015
Posty: 2694

Status: Offline
http://www.ufolog.ru/names/order/Х ... 80;ч

Od imienia hebrajskiego męskiego Haim/Chaim (חיים) = karmiący rodzinę ('źródło utrzymania'). Albo od kresowego 'хайма' = kolejne określenie błot i mokradeł na kresach. http://www.ufolog.ru/names/order/Х ... 82;о

_________________
Zbigniew
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Lokki007Offline
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Marer  PostWysłany: 15-11-2017 - 13:13


Dołączył: 12-11-2017
Posty: 2

Status: Offline
Wladyslaw_Moskal napisał:
Lokki007 napisał:
Witam drogich użytkowników forum, od kilku dni tworzę swoje drzewo genealogiczne, niestety z informacji internetowych nie udało mi się zbyt dużo znaleźć. Moim celem jest dojście do pochodzenia nazwiska jakim się posługuję od urodzenia Smile MARER.
Skąd to nazwisko, co oznacza?
może ktoś będzie tak miły i pomoże mi zaspokoić moją ciekawość.

Nie wiem jak i kiedy powstalo Twoje nazwisko, ale chce powiedziec, ze jest to bardzo rzadkie nazwisko w Polsce.
Wg prof. K.Rymuta okolo 1990 roku w Polsce nosilo to nazwisko 37 osob a okolo 2002 r. 47 osob. Czyli nazwisko to mozna przypisac 10 -15 rodzinom, ktore z wysokim prawdopodobienstwem sa spokrewnione;
http://www.moikrewni.pl/mapa/kompletny/marer.html
Nawiaz kontakty, a od najstarszych moze dowiesz sie jak moglo powstac to nazwisko.

Wladyslaw


Dziękuje za odpowiedź, czy poza kontaktem z tymi osobami jestem w stanie ustalić swoich przodków sprzed wojny?
 
 Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość  
Odpowiedz z cytatem Powrót do góry
Wyświetl posty z ostatnich:     
Skocz do:  
Wszystkie czasy w strefie GMT - 12 Godzin
Napisz nowy temat   Ten temat jest zablokowany bez możliwości zmiany postów lub pisania odpowiedzi
Zobacz poprzedni temat Wersja gotowa do druku Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zobacz następny temat
Powered by PNphpBB2 © 2003-2006 The PNphpBB Group
Credits
donate.jpg
Serwis Polskiego Towarzystwa Genealogicznego zawiera forum genealogiczne i bazy danych przydatne dla genealogów © 2006-2024 Polskie Towarzystwo Genealogiczne
kontakt:
Strona wygenerowana w czasie 0.854342 sekund(y)