|
|
|
|
| Autor |
Wiadomość |
podkaz1 |
|
Temat postu:
 Wysłany: 16-04-2017 - 21:53
|
|
Dołączył: 05-11-2009
Posty: 36
Status: Offline
|
|
| Mam skany tych ksiąg. To Podczascy z Zamłynia, Dzierzkowa, Cerekwi i Kierzkowa. Stefan Karol jest w Księdze zapisany jako urzędnik w 1923 roku. |
|
|
| |
|
|
|
 |
|
Lombarski_Jacek |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 16-04-2017 - 22:11
|
|
Dołączył: 20-04-2013
Posty: 170
Status: Offline
|
|
Hm. Pomyślmy. Urodził się w 1900 roku. W 1923 był urzędnikiem. W miedzy czasie (1918-1923) mógł skończyć studnia, lub odbyć zasadniczą służbę wojskową, a później rozpocząć służbę zawodową w wojsku. Przejrzałem jeszcze raz istniejącą, odtworzoną z pamięci listę służących w 72 pp zawodowych żołnierzy pod kątem błędu w nazwisku. Nie jest ona pełna. Dokumenty zaginęły, prawdopodobnie już we wrześniu 1939 roku. Niestety nie znalazłem. Po świętach zadzwonię do znajomego, który odtworzył sporo nazwisk żołnierzy tego pułku. Zobaczymy co mi powie.
Pozdrawiam Jacek L |
|
|
| |
|
|
|
|
|
podkaz1 |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 16-04-2017 - 22:25
|
|
Dołączył: 05-11-2009
Posty: 36
Status: Offline
|
|
Dziękuję panie Jacku
Pozdrawiam Kazimierz P |
|
|
| |
|
|
|
|
|
mbeda |
|
|
Temat postu: 72. Pułk Piechoty Radom
Wysłany: 14-04-2024 - 17:47
|
|
Dołączył: 14-04-2024
Posty: 1
Status: Offline
|
|
| Dzień Dobry, wraz z Towarzystwem Miłośników Dziejów Pabianic chcemy stworzyć wystawę dotyczącą obrońców Pabianic. Jednym z pułków broniących miasta był właśnie 72 Pułk Piechoty. Poszukujemy zdjęć i biogramów żołnierzy, którzy walczyli o miasto. |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Lombarski_Jacek |
|
|
Temat postu: 72. Pułk Piechoty Radom
Wysłany: 14-04-2024 - 19:30
|
|
Dołączył: 20-04-2013
Posty: 170
Status: Offline
|
|
Dzień Dobry. Przesyłam materiał dotyczący Franciszka Matysiaka, żołnierza 72. p.p. poległego pod Chechłem i spoczywającego na cmentarzu w Pabianicach. Mam również jego zdjęcie, które mogę udostępnić, a które otrzymałem od wnuczki Franciszka.
Opowieść o strzelcu Franciszku Matysiaku i jego synu Kazimierzu
To były wzruszające słowa: „Tato, cóż Ci mogę powiedzieć. Jestem. Ja, Twój Syn. Dziękuję, że oddałeś za mnie życie. Ty tu byłeś i na mnie czekałeś. Kocham Cię”.
Pan Kazimierz nie poznał swojego ojca, Franciszka Matysiaka. Urodził się dwa miesiące po jego śmierci, 12 listopada 1939 roku. Po ojcu pozostało mu jedno zdjęcie, kilka zacierających się wspomnień matki, informacja o okolicznościach śmierci, gdzieś w okolicach Chechła niedaleko Pabianic i wciąż powracające pytanie: „Gdzie jest twoja mogiła?”
Strzelec Franciszek Matysiak, z Bobrku niedaleko Stromca, urodził się w 1911 roku. Zasadniczą służbę wojskową odbył w 83. pp. w Kobryniu. W styczniu 1939 roku ożenił się z Zofią Walczak. Na jedynej, wspólnej fotografii, wykonanej zaraz po ślubie, dumnie prezentuje się w mundurze macierzystego pułku, z „Państwową Odznaką Sportową” na piersi.
Kiedy ogłoszono powszechną mobilizację, 28 - letni strzelec Franciszek Matysiak, powołany
został do służby w 72. pp. im. Dionizego Czachowskiego w Radomiu. W domu pozostawił, spodziewającą się dziecka żonę Zofię. Pożegnał się, wyszedł, może zasalutował i, tak jak wielu innych wrześniowych żołnierzy, nie wrócił.
Otrzymał przydział, prawdopodobnie, do I batalionu dowodzonego przez majora Jana Brydę, którego koncentracja odbywała się od 25 sierpnia we wsiach Gołębiów i Brzustówka, na północ od Radomia. W nocy z 26 na 27 sierpnia zakończono mobilizację i w batalionach odbyło się uroczyste zaprzysiężenie żołnierzy.
Po południu 27 sierpnia, z rampy przy fabryce „Marywil”, I batalion odjechał na front zachodni i rano następnego dnia dotarł do stacji Widawa. Jeszcze tego samego dnia, już w nocy, dotarł do Widawy II batalion 72. pp. W nocy 28 na 29 sierpnia rozlokowano pułk w okolicach miejscowości Patoki. I. batalion biwakował w lesie na pn-wsch od Patok. Nocnym marszem, z 29 na 30 sierpnia, przesunięto pułk w okolice miejscowości Borowiec. Pierwszy batalion rozlokowano w lesie na północny wschód od Borowca i rozpoczęto przygotowania do obrony na wyznaczonym odcinku.
1 września, o godzinie 8 rano, na I batalion stacjonujący w borowskich lasach spadły niemieckie bomby. W czasie tego nalotu zginęło 21 żołnierzy. Byli to pierwsi polegli w II wojnie światowej żołnierze 72 pp. Spoczęli najpierw na cmentarzu w Borowcu, a po wojnie przeniesieni zostali do Wielunia, zbombardowanego trzy godziny wcześniej.
Głównym zadaniem 72 pp. było prowadzenie działań osłonowych 28 DP po osi od Wielunia do przeprawy na rzece Warcie w Rychłocicach. 28 DP wspólnie z dywizjami 2, 10, 30 oraz Wołyńską i Kresową brygadą kawalerii, tworzyły armię „ŁÓDŹ", która zamykała drogę przewidywanego marszu głównych sił niemieckich ze Śląska przez Łódź na Warszawę. Po ciężkich walkach odwrotowych i krwawej bitwie pod Rychłocicami na linii Warty, pułki 28 DP wycofywały się w kierunku Pabianic.
Pierwsze ruszyły pułki 15. i 36. W ślad za nimi maszerowały baony 72.pp, przewidziane jako straż tylna. Kiedy 7 września rano gł. siły dywizji osiągnęły rejon Pabianic, radomskiego pułku tam nie było i nikt nie wiedział, co się z nim stało.
Tymczasem 72.pp, mający najdłuższą drogę do przebycia, wszedł w ciągu nocy w lasy pomiędzy Różą a Dębową. Rano znalazł się w okolicy wsi Chechło, w słabo maskowanym i odkrytym ternie przy szosie z Łasku do Pabianic i został zaatakowany przez elitarną jednostkę pancerno-motorową Leibstandarte SS Adolf Hitler z 17 Dywizji Piechoty z batalionem czołgów.
Bitwa pod Chechłem trwała cały dzien. Było to właściwie miażdżenie najnowszymi środkami walki rozpaczliwie broniącego się pułku pozbawionego osłony artylerii. Efekty tej walki były dla polskich żołnierzy tragiczne. 72. pp. praktycznie przestał istnieć. Wśród poległych w tej walce żołnierzy był strzelec Franciszek Matysiak.
Resztki pułku, w sile jednej kompanii, cofały się dalej razem z ocalałymi oddziałami dywizji od Skierniewic przez Żyrardów, Grodzisk do Brwinowa koło Warszawy. Próba przebicia się do Warszawy zakończyła się niepowodzeniem. W tej sytuacji, 12 września, ppłk Chrobaczyński, dowódca 72 pp. nakazał spalić akta pułku, zniszczyć ciężki sprzęt i małymi grupkami przebijać się do Modlina.
***
- Cztery tygodnie temu, oglądaliśmy z Piotrem, moim mężem, film o majorze Hubalu. Wtedy to Piotr zapytał: Dlaczego nie szukamy grobu Dziadka? - wspominała w rozmowie z autorem Violetta Głasek, wnuczka Franciszka Matysiaka.
Kilka lat temu, na portalu internetowym genealodzy.pl, opublikowana została lista żołnierzy 72. pp ze wskazaniem miejsca ich spoczynku. I tak rozpoczął się ostatni epizod poszukiwań. Pani Violetta trafiła na tę listę i z niemałym zdziwieniem odnalazła następujący zapis: Lista poległych w czasie Kampanii Wrześniowej żołnierzy 72 pp. W nawiasie miejsce spoczynku. Poz. 161. Matysiak Franciszek strz. 7.09.1939 (Pabianice). Jak później wspominała, aż zaniemówiła z wrażenia, że było to takie łatwe. Zadzwoniła do administracji pabianickiego cmentarza i jeszcze tego samego dnia miała zdjęcie mogiły swojego dziadka. Nie było żadnych wątpliwości.
Zbliżały się właśnie 80. urodziny jej ojca, syna strzelca Franciszka.
- Po tygodniu, przed Wszystkimi Świętymi sama pojechałam do Pabianic i po raz pierwszy zapaliłam znicz na grobie mojego Dziadka - opowiadała pani Violetta. - Zdziwiło mnie, że ktoś położył na nim świeże kwiaty. Później dowiedziałam się, że mogiłami Żołnierzy Wrześnie opiekują się uczniowie jednej z pabianickich szkół podstawowych. Po powrocie do domu przygotowałam album ze zdjęciami i informacjami o pabianickiej bitwie, o 72. pp i o pochówku Żołnierzy Września z 1939 roku w Pabianicach. Zapowiedziałam Tacie, że przyjadę z czymś, co go zaskoczy i co warte jest wszystkie pieniądze świata. Tato mój stwierdził, że już niczym nie mogę go zaskoczyć. A jednak... zaskoczyłam. Był bardzo wzruszony i przejęty. Gdy wszystko przeczytał, obejrzał zdjęcia grobu swojego Ojca, zamknął album i powiedział: „ No, teraz jest wszystko tak, jak być powinno. Teraz wiem, kim jestem”. 10 listopada 2019 r. do Wrocławia zjechała cała nasza rodzina, aby świętować 80. urodziny mojego Taty. Wtedy też wszyscy dowiedzieli się o odnalezieniu grobu Franciszka Matysiaka. Radość mieszała się ze łzami wzruszenia. Brat przyrodni mojego taty – Tadeusz Rumniak i jego żona Janina zdecydowali, że następnego dnia pojedziemy do Pabianic.
Kazimierz Matysiak wzruszony stanął pierwszy raz przed mogiłą swojego Ojca. Co myślał? Trudno powiedzieć. Wyszeptał tylko przejętym głosem: „Tato, cóż Ci mogę powiedzieć. Jestem. Ja, Twój Syn.”
JaL/VG
Foto:
1 Franciszek Matysiak, w mundurze strzelca 83. pp z małżonką Zofią. Ich jedyne wspólne zdjęcie
2 Kazimierz Matysiak przy mogile swojego ojca (foto J. M. Nowosławski)
3 Violetta Głasek przy odnalezionej mogile swojego dziadka (foto Piotr Głasek) |
|
|
| |
|
|
|
|
|
pen60 |
|
|
Temat postu: 72. Pułk Piechoty Radom
Wysłany: 16-04-2024 - 20:52
|
|
Dołączył: 18-05-2010
Posty: 796
Status: Offline
|
|
Witam,
Poszukuję informacji, wspomnień rodzinnych brak. Radom II Korpus I Brygady Artylerii Pieszej. Mój 3x pradziadek Łukasz Wróblewski ur. około 1795 r. był żołnierzem stacjonującym Artylerii Pieszej w Radomiu. Wynika to z aktów ur. 372/1828, 377/1830, zg. 417/1829, zg. 2/1830. Powołany został chyba około 1824 r. do wojska, tego dokładnie nie ustaliłem. Służył jeszcze po 1830 r. Nie wiem, gdzie odnaleźć te informacje.
Tak samo ustalenie, gdzie brał ślub i w którym roku z Małgorzatą Sekretarz ur. około 1801 r. zm. 1861 r. lat 60 w genetece i innych dostępnych nie znalazłem. Dzieci ich Szymon ur. 1828 r. zm. 1830 r. Józef zm. 1829 r. Marcin ur. 1830 r. zm. 1878 r. lat 47 to mój 2X pradziadek.
Może ktoś z formuowiczów, podda myśl gdzie zdobyć te informacje. Dot. służby pradziadka jak i namiarów aktu urodzenia, małżeństwa jego rodziny.
Za co z góry dziękuję
Marek
ps. Chciałbym dodać, że Łukasza Wróblewskiego koledzy żołnierze byli świadkami, przy spisaniu aktów urodzenia: Szczepan Dygas, Jan Franciszek Wach, Walenty Kowalczyk. |
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
FAQ
Regulamin
Szukaj
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
