| Autor |
Wiadomość |
Zubrzak |
|
Temat postu: Drzewo moich przodków oraz mojej córki Alicji
 Wysłany: 26-12-2011 - 07:39
|
|
Dołączył: 03-11-2007
Posty: 196
Skąd: Sosnowiec
Status: Offline
|
|
ZUBRYCKI
Nazwisko „Zubrycki” pochodzi zapewne od pospolitego wyrazu „Żubr” oznaczającego ssaka z rodziny pustorożców, o ciele i łbie pokrytym miękkim, wełnistym włosem, który u dołu pyska tworzy rodzaj brody. Główny rejon występowania Żubrów na wolności od XIX wieku są rozległe dziewicze puszcze położone na Podlasiu. Inne pochodzenie podaje: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe PWN, Kraków 2001 (bez daty źródłowej ) - od nazw miejscowych Zubrzyca, Zubrzyce (kilka wsi ).
Nazwisko według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nosiło 703 osoby w 23 województwach (według podziału do 1999r.). Aż 472 (67,14 %) z nich mieszkało województwie białostockim (stąd zdecydowanie możemy uznać je za gniazdo rodziny).
Nazwisko to według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy szóstej „nazwiska rzadkie” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Według obecnego stanu wiedzy przodkowie Alicji o nazwisku Zubryccy pochodzą z parafii Dobrzyniewo Kościelne niedaleko Białegostoku. Na podstawie metryki ziemi i ludzi gminy Dobrzyniewo Duże opracowanej przez Reginę Popławską można stwierdzić że na tamtym terenie członkowie roku pojawili się już przed 1742r. Na chwilę obecną najwcześniejszym znanym Zubryckim będącym bezsprzecznie przodkiem Alicji jest Józef Zubrycki żyjący w drugiej połowie XIX wieku w niewielkiej wiosce Nowe Aleksandrowo. Być może jest on synem Jana występującego w Tabeli uwłaszczonych chłopów wsi Nowo – Aleksandrowo z roku 1886, przechowywanej w Archiwum Państwowym w Białymstoku, zespół 50, sygnatura 71, k. 14-15. Od synów Józefa – Władysława (prawdopodobnie był starszy) i Bolesława wywodzą się dwie linie rodziny. Bracia około 1910r. podzielili się posiadaną ziemią wzdłuż głównej drogi wsi Nowe Aleksandrowo.
Linia Władysława (zm. przed 1958) z małżeństwa z Józefą ze Świsłockich (1871-1958) uległa następnie dalszemu podziałowi na potomków Aleksandra, Nastazego i Zygmunta (1903-1981). Czwarty syn Kazimierz (1895-1944) zmarł bezpotomnie, Władysław doczekał się też trzech córek Stanisławy, Sabiny (1898-1992) po mężu Malinowskiej i Leokadii (1909-1991) po mężu Ściepko. Syn Władysława Aleksander z Janiną ze Zdrojewskich (zm. 2007) miał troje dzieci: Henryka (1940-1996), Alicję po mężu Zabrocką i potem Białek, oraz Jana. Henryk z Teresą ze Stasiewiczów (ur. 1949) ma córkę Agnieszkę (ur. 1969) po mężach Mikiewicz, Bałtroczuk i Pardela oraz syna Marcina (ur. 1970). Z kolei Marcin z Ewą z Nowackich (ur. 1974) ma dwie córki: Weronikę (ur. 1999) i Zuzannę (ur. 2005). Średni Aleksandrowicz Nastazy miał co najmniej trzech synów: Kazimierza, Ryszarda i Leszka, o których brak jednak dokładniejszych informacji. Najmłodszy Jan z Lidią z Byliniak ma jedną córkę Monikę (ur. 1978).
Zygmunt miał dwóch synów Władysława i Witolda. Starszy syn – Władysław (1935-1981) w latach pięćdziesiątych XX wieku wyjechał za pracą do Sosnowca i tam już pozostał. Obecnie mieszka tam jego syn z małżeństwa z Wacławą Łudzik (1932-2004) Adam ur. 1965 oraz wnuczka Klaudia ur. 1999 pochodząca z małżeństwa z Sylwią z Montagów (ur. 1973). Drugi z synów Władysława – Witold (1937-2004) pozostał w rodzinnym Nowym Aleksandrowie, gdzie zmarł bezpotomnie, żonaty był z Teresą z Tyczydłowskich (ur. 1950).
Linia Bolesława pozostała w miarę jednorodna. Bolesław (1889-1928) doczekał się z Aleksandrą z Sochoniów (1880-1963) synów: Władysława (1910-około 1940) i Józefa (1916-1952), oraz sześciu córek: Heleny (1911-1949) po mężu Hancewicz, Antoniny (1913-1932) Janiny (1918-1995) po mężu Żmiejko, Anny (1921-1999) po mężu Witkowską, Jadwigi (1923-2010) po mężu Gogolewską i Eugenii (1926-1989) po mężu Pleszkun. Syn Bolesława Józef miał z Jadwigą z Hancewiczów (1917-1999) trzech synów Tadeusza (ur. 1941), Janusza (ur. i zm. 1950) i Józefa (ur. 1952r.) oraz trzy córki Barbarę (1943-1984) po mężu Krasucką, Teresę (ur. 1945) po mężu Wołyniak i Janinę (ur. i zm. ok. 1947) . Józef junior w latach siedemdziesiątych XX wieku wyjechał do Sosnowca, gdzie doczekał się z Teresą ze Świątków (ur. 1955) syna Przemysława (ur. 1978r.) i wnuczki Alicji (ur. 2006) z Mileny z Ordów (ur.1978). Starszy z braci Tadeusz przeprowadził się tylko do sąsiedniej wsi Dobrzyniewo Fabryczne, gdzie był żonaty z Henryką z Iwanickich (1936-1990). Jest bezdzietny.
Dwóch członków rodu Zubryckich Władysław (1910 – ok. 1940) i Kazimierz (1895-1944) zginęło w niemieckich obozach koncentracyjnych w Stuttowie i Auschwitz.
Jeżeli uznać iż Jan Zubrycki jest ojcem Józefa znanych jest 43 członków rodu Zubryckich: 23 mężczyzn i 20 kobiet. Mężczyźni nosili imiona : Józef (3), Władysław (3), Jan (2), Kazimierz (2), Aleksander, Henryk, Marcin, Anastazy, Ryszard, Leszek, Zygmunt, Witold, Adam, Tadeusz, Janusz, Przemysław. Kobiety : Alicja (2), Janina (2), Agnieszka, Weronika, Zuzanna, Monika, Stanisława, Sabina, Klaudia, Leokadia, Helena, Antonina, Barbara, Teresa, Anna, Jadwiga, Eugenia (nie jest znane jedno imię).
W 2011r. żyło co najmniej czternaścioro przedstawicieli rodziny deklarujących się rodowym nazwiskiem Zubrycki, będącymi potomkami Jana. Wśród członków rodu, których znamy wiek, najwięcej w chwili śmierci miała Sabina po mężu Malinowska (1898-1994) - 94 lata. Najmniej troje dzieci zmarłych w niemowlęctwie: Janusz i Janina dzieci Józefa (zm. 1952r.) i nieznanego imienia córka Tadeusza.
ORDA
Nazwisko „Orda” pochodzi zapewne od pospolitego wyrazu „Orda” pochodzenia tureckiego oznaczającego początkowo wojsko tatarskie a później obóz, koczowisko Tatarów, hordę. Takie samo wyjaśnienie przyjmuje: Kazimierz Rymut „Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny”, Wydawnictwo Naukowe PWN Kraków 2001. Nazwisko według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nosiło 339 osoby w 21 województwach (według podziału do 1999r.). Z uwagi na dość równomierne zamieszkanie osób we wszystkich tych województwach (choć daje się zauważyć pewną przewagę w południowej Polsce) nie można wyznaczyć gniazda rodowego osób noszących to nazwisko (najwięcej osób mieszkało w województwach: legnickim, katowickim, krakowskim).
Według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy szóstej „nazwiska rzadkie” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Najwcześniejszym ze znanych przedstawicieli rodziny Ordów jest Franciszek Orda (ok. 1880-1923) syn Sebastiana i Joanny urodzony w obecnej dzielnicy Piekar Śląskich Szarleju. Nie jest znane pełna lista potomstwa Franciszka i jego żony Magdaleny z Dominków (ok. 1885 – po 1955). Na pewno oprócz syna Edwarda (1905-1956) i Józefy (1920-?) były jeszcze inne dzieci. W następnym pokoleniu Edward z Leokadią z Dyszkowskich (1901-1985) doczekał się trójki dzieci: syna Zygmunta (1931-1976), oraz córki Krystynę (1928-2002) po mężu Wesołowską i Zenobię (1934-1990) po mężu Terlecką. Zygmunt z Sabiną z Wajsów (ur. 1934) miał dwóch synów: Marka (ur. 1955) i Arkadiusza (ur. 1958), oraz dwie córki: Izabelę (ur. 1952) po mężu Rolak i Elżbietę (ur. 1953) po mężach Musiał i Sibilla. Następnie Marek z małżeństwa z Izabelą z Sobczyńskich (ur.1955) ma dwie córki Milenę (ur. 1978) po mężu Zubrycką i Dorotę (ur. 1983), zaś Arkadiusz z małżeństwa z Grażyną z Krzyszczuków (ur. 1961) miał zmarłą córkę Edytę (w 1984) oraz syna Adama (ur. 1992) i córkę Ewelinę (ur. 1983). Z osób zmarłych najstarszego wieku 74 lat dożyła córka Edwarda Krystyna. Najmłodszego zmarła w niemowlęctwie córka Arkadiusza Edyta.
Na dzień dzisiejszy znanych jest więc szesnaścioro osób noszących nazwisko Orda z czego siedmioro już nie żyje. Nosili oni imiona: Sebastian, Franciszek, Edward, Zygmunt, Marek, Arkadiusz i Adam (7 mężczyzn) oraz Józefa. Krystyna, Zenobia, Izabela, Elżbieta, Milena, Dorota, Edyta i Ewelina (9 kobiet)
ŚWIĄTEK
Nazwisko „Świątek” pochodzi zapewne wyrazu pospolitego „Świątek” oznaczającego dawniej dzień świąteczny (ewentualnie od rzeźby, obrazu świętego wykonanego przez ludowego artystę). Inne pochodzenie podaje: Kazimierz Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe PWN, Kraków 2001, (data źródłowa 1634) - od imion złożonych typu Świętobor, Świętosław, też od święty. Nazwisko według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nosiło aż 14.799 osób we wszystkich 49 województwach (według podziału do 1999r.). Nazwisko Świątek noszą osoby zamieszkujące równomiernie całą Polskę stąd nie jest możliwe wyznaczenie gniazda rodowego (najwięcej mieszka w byłych województwach: warszawskim i tarnowskim).
Według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, nazwisko zalicza się do klasy czwartej „nazwisko o średniej frekwencji” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych)
.
Przodkowie Alicji Zubryckiej o nazwisku Świątek wywodzą się z niewielkiej miejscowości Łyczba (170 osób w 2006r.) położonej w parafii Beszowa niedaleko Staszowa w województwie świętokrzyskim (ewentualnie z niewiele większej parafialnej Beszowy). Z tej wsi pochodził zapewne najwcześniejszy znany członek tej rodziny: Jacenty, którego z małżeństwa z Teklą z Dworaków znamy na chwilę obecną jednego syna Jana (ok. 1822-1878). W następnym pokoleniu Jan Świątek miał z Teklą ze Smistków (ok. 1823-1903) co najmniej pięcioro dzieci: córki Jadwigę po mężu Hetko (ok. 1854-ok.1895), Maryannę (ok.1860-1890) i Julię po mężu Staniszewską (ok. 1865-?), oraz synów Walentego (ok. 1861-ok.1904) i Wojciecha (ok. 1871-?). Młodszy Janowicz Wojciech żonaty był z Barbarą z Furmanów (1879-?), z którą miał syna Stanisława (1897-?).
Starszy Walenty Świątek z małżeństwa z Anną z Brzdęków (1863-1939) doczekał się on sześcioro dzieci: synów Antoniego (1886-ok.1935), Andrzeja (1889-1892), Jana (1894-1959) i Franciszka (1898-1994), oraz córek Magdaleny (1892) i Władysławy po mężu Bartos (1902-1974). Rodzeństwo wraz z matką Anną (1863-1939) wyjechało prawdopodobnie po śmierci ojca na Zagłębie Dąbrowskie by ostatecznie osiąść w Dąbrowie Górniczej.
O ewentualnym potomstwie najstarszego Antoniego brak pewnych danych, wiadomo tylko był prawdopodobnie dwukrotnie żonaty i miał co najmniej dwie córki (w tym Jadwigę). Średni syn Walentego, Jan miał z Józefą z Gzelów (1897-1962) czterech synów – zmarłych w dzieciństwie – Eugeniusza i Adama, oraz Jana juniora (1924-2000) i Czesława (1931-1999). Najmłodszy Franciszek, który zamieszkał w Sosnowcu doczekał się z Genowefą z Bartosów (1906-1992) syna Antoniego (1925-1993) i córek Marii (1928-1947) i Anny po mężu Baran (ur. 1948). Z kolei Antoni miał dwie córki: Marię (ur. 1948r.) po mężu Wachowicz i Krystynę (ur. 1949r.) po mężu Bednarską.
Jan junior, który pod koniec II wojny światowej wyjechał do Warszawy doczekał się z Jadwigą Makulec (1926-1996) dwóch synów: Stefana (ur.1948r.) i Jacka (1952-2005), z których Stefan ma z Barbarą ze Szkopinskich (ur. 1953r.) córkę Katarzynę (ur. 1973r.), syna Sebastiana (ur. 1974r.) i dwie wnuczki, po Sebastianie i Annie Nowotniak (ur. 1976r.): Klaudię (ur. 2001r.) i Kamilę (ur. 2006r.), zaś Jacek z Pelagią z Misztalów (1948-2003) syna również Jacka (ur. 1973r.) i córkę Monikę (ur. ok. 1981r.).
Czesław po osiągnięciu pełnoletniości przeprowadził się do Będzina, gdzie doczekał się z dwóch małżeństw z Heleną Łudzik (ur. 1935r.) i Stanisławą z Blautów (1930-1988) dwóch córek; Teresy (ur. 1955r. z pierwszego małżeństwa) i Doroty (1966-2003 z drugiego), oraz trzech synów Krzysztofa (ur. 1964r.), Leszka i Adama (z drugiego małżeństwa, dwaj ostatni zmarli w dzieciństwie).
Znanych jest na chwilę obecną 38 członków rodu: 21 mężczyzn i 17 kobiet. Mężczyźni nosili imiona: Jan (3), Antoni (2), Adam (2), Jacek (2), Jacenty, Walenty, Franciszek, Czesław, Eugeniusz, Leszek, Krzysztof, Stefan, Sebastian, Wojciech, Stanisław, Andrzej oraz kobiety: Maria/Maryanna (3), Jadwiga (2), Władysława, Anna, Krystyna, Teresa, Dorota, Katarzyna, Monika, Klaudia, Kamila, Julia, Magdalena i jedna o nieznanym imieniu.
W 2011r. żyło co najmniej 12 osób będących członkami rodziny Świątek i będących potomkami Walentego. Najstarszymi osobami byli Stefan syn Jana, Anna córka Franciszka oraz Maria córka Antoniego (wszystkie te osoby rocznik 1948). Najmłodszą Kamila córka Sebastiana (ur. 2006r.). Najstarszą osobą w chwili śmierci był Franciszek, który miał 96 lat. Najmłodszymi synowie Jana młodszego i Czesława zmarli we wczesnym dzieciństwie: dwóch Adamów, Eugeniusz i Leszek, oraz niespełna sześciomiesięczna Magdalena córka Jana seniora.
SOBCZYŃSKI
Nazwisko „Sobczyński” pochodzi zapewne od dwóch pospolitych wyrazów „sobek” (człowiek myślący wyłącznie o sobie, egoista, samolub) i „czynić”(wykonywać, działać). W połączeniu nazwisko znaczyło by tyle co: człowiek działający w swoim własnym interesie. Z kolei według Kazimierza Rymuta: „Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny”. Wydawnictwo Naukowe PWN Kraków 2001 nazwisko pochodzi od miejscowości „Sobczyna” położonej w gminie Ostrów Wielkopolski. Nazwisko według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nosiło 4513 osób w 47 województwach (według podziału do 1999r., za wyjątkiem województwa suwalskiego). Nazwisko Sobczyński noszą osoby zamieszkujące równomiernie całą Polskę stąd nie jest możliwe wyznaczenie gniazda rodowego (najwięcej mieszka w byłych województwach: warszawskim, łódzkim i ciechanowskim).
Nazwisko to według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy piątej „nazwiska o niskiej frekwencji” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Najwcześniejszym znanym obecnie członkiem rodu o nazwisku Sobczyński jest Bartłomiej pochodzący z bliżej z nie zidentyfikowanej miejscowości Solec. Z uwagi na fakt, że jedyny znany syn Bartłomieja z jego żony Stanisławy Wincenty (1866-1919) zamieszkiwał później wieś Rzędowice niedaleko Książa Wielkiego w Małopolsce by może chodzi o obecny Solec Zdrój (do 1974r. wieś nazywała się Solec) w województwie świętokrzyskim. Z małżeństwa z Józefą z Bulskich (ok. 1868-po 1919) Wincenty doczekał się co najmniej dwóch synów Leona, o którym brak jednak bliższych informacji i Bolesława (1901-1952).
W kolejnym pokoleniu Bolesław z Anną z Miernikowskich (1901-1975) miał dwóch synów: Stanisława (ok. 1927-1988) i Henryka (1930-1992), z których starszy Bolesławowicz miał z Haliną o nieznanym nazwisku panieńskim (zm. 2008r.) syna Andrzeja, oraz trzy córki: nieżyjącą już Grażynę, Elżbietę po mężu Ćwiertniak, oraz Bożenę po mężu Niewiadomską. Andrzej Sobczyński z małżeństwa z bliżej nieznaną Haliną (ok. 1944-ok.1980) ma dwoje dzieci: Krzysztofa i Beatę (ur. 1966r.) po mężu Kitę.
Drugi z Bolesławowiczów Henryk z małżeństwa z Heleną z Jarosińskich doczekał się dwoje dzieci: córki Izabeli po mężu Ordy (ur. 1957r.) i syna Leszka (ur. 1959r.) żonatego z Mirosławą z Nowaków (ur. 1955r.).
Znanych jest więc 13 osób o nazwisku Sobczyński z czego 8 mężczyzn i 5 kobiet, z czego 2 mężczyzn i 3 kobiety żyje. Mężczyźni noszą imiona: Bartłomiej, Wincenty, Leon, Bolesław, Stanisław, Henryk, Andrzej, Leszek. Kobiety: Elżbieta, Grażyna, Bożena, Izabela, Beata. Tylko w przypadku siedmiorga osób są znane ich daty urodzenia (osób nieżyjących też śmierci). Najstarszą osobą w chwili śmierci był Henryk mający 62 lata.
HANCEWICZ
Nazwisko „Hancewicz” pochodzi zapewne od nazwy miejscowej „Hancewicze” na Białorusi (miasteczko położone w obwodzie brzeskim, z 14 tysiącami mieszkańców w 2006r., w okresie II RP znajdowało się w Polsce w województwie poleskim. Inne pochodzenie podaje: Kazimierz Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe PWN, Kraków 2001, (data źródłowa 1556) - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johan, Johannes.
Nazwisko według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) nosiło 109 osób w 15 województwach (według podziału do 1999r.). Aż 44 (40,37 %) z nich mieszkało województwie białostockim (stąd zdecydowanie możemy uznać je za gniazdo rodziny).Nazwisko to według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy szóstej „nazwiska rzadkie” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Przodkowie Alicji Zubryckiej o nazwisku Hancewicz pochodzą ze wsi gminnej Dobrzyniewo Duże niedaleko Białegostoku. Na podstawie metryki ziemi i ludzi gminy Dobrzyniewo Duże opracowanej przez Reginę Popławską możemy stwierdzić że na tamtym terenie członkowie roku pojawili się już przed 1721r. i początkowo pisali się jako Ancewicze. Najwcześniejszym znanym członkiem rodu jest Antoni Hancewicz urodzony w początkach w XIX wieku. Od jego syna Macieja (1840-1929), żonatego z Józefą z Piesieckich (1841-1912), pochodzą dwie główne linie rodu: Adama (1879-1953) i Piotra (nie jest znane ewentualne potomstwo trzeciego z braci Marcina).
Adam doczekał się z małżeństwa ze Stefanią z Adamskich (1883-1953) jednego syna Adolfa (1912-1975) i dwie córki Janinę (1913-1977) po mężu Sokólską i Jadwigę (1917-1999) po mężu Zubrycką. Z kolei Adolf miał z dwóch żon - Heleny Zubryckiej (1911-1949) i drugiej Heleny o nieznanym nazwisku rodowym -cztery córki (Irena po mężu Wróblewska, Krystyna, Genowefa z pierwszego, Bożena z drugiego) i syna Jerzego (ur. 1952r. z drugiego).
Linia pochodząca od Piotra bardziej się rozrodziła. W prawdzie Piotr miał z małżeństwa z Petronelą z Gołków tylko córkę Felicję, oraz syna Karola (1899-1973), działacza ludowego zesłanego przez Rosjan do Kazachstanu, skąd powrócił do kraju po kilku latach. Już jednak Karol doczekał się z Zofią z Piesieckich (zm. 1967) sześciu synów: Edmunda, Eugeniusza (1923-1988), Zdzisława (1927-2009), Wiesława (ur. 1929r.), Ireneusza (zm. 1987r.) i Sławomira (1941-1979), oraz córki Alicji (ur. 1931r.). Wiadomo, że ród ma dalszych przedstawicieli, co najmniej od Eugeniusza (z żony Henryki z Rostów (1926-2008) ma dwoje dzieci), Zdzisława ( z żony Jadwigi Mojzel ma dwie córki Ewa i Beata po mężu Boczkowską) i wreszcie Wiesława, który z Eugenią z Trykozków (ur. 1932r.) doczekał się syna Mariana (ur.1956r.). Marian Hancewicz ma z Barbarą Sylwester (ur. 1953r.) syna Radosława (ur. 1979r.) i córkę Izabelę (ur. 1983r.) po mężu Lewkowicz. Radosław ma z Anetą z Paszkiewiczów (ur. 1979r.) syna Jakuba (ur. 2008r.). Cała rodzina Hancewiczów zamieszkuje obecnie Białystok i jego najbliższe okolice.
Od Antoniego pochodzi: 30 członków rodu (31 z Antonim): 19 mężczyzn i 12 kobiet. Co najmniej 14 osób z nich żyje obecnie. Najstarszego wieku wśród Hancewiczów dożył : Maciej Hancewicz – 89 lat. Najmniej Sławomir – 38 lat. Wśród żyjących najwięcej ma obecnie Wiesław Hancewicz ur. 1929r. Najmłodszy jest jego wnuk Jakub ur. w 2008r.
Wśród Hancewiczów występują następujące imiona męskie: Antoni, Maciej, Piotr, Karol, Edmund, Eugeniusz, Zdzisław, Wiesław, Marian, Radosław, Jakub, Ireneusz, Sławomir, Adolf, Adam, Jerzy, Marcin (brakuje dwóch).
Wśród kobiet obecne są: Urszula, Felicja, Ewa, Beata, Izabela, Alicja, Irena, Krystyna, Genowefa, Bożena, Janina, Jadwiga.
ŁUDZIK
Nazwisko „Łudzik” pochodzi zapewne od pospolitego wyrazu „łudzić” oznaczający zwodzić kogoś, wmawiać coś przyjemnego. Tak samo podaje: Kazimierz Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe PWN, Kraków 2001, (bez daty źródłowej) . Nazwisko według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nosiło 598 osoby w 25 województwach (według podziału do 1999r.). Aż 257 (42,97 %) z nich mieszkało województwie krakowskim, zaś dodatkowo 115 osób (19,53 %) w sąsiadującym z nim województwie kieleckim (stąd zdecydowanie możemy uznać oba województwa za gniazdo rodziny).
Nazwisko to według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy szóstej „nazwiska rzadkie” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Przodkowie Alicji Zubryckiej o nazwisku Łudzik pochodzili niewielkiego przysiółka Białego Kościoła – Swawoli niedaleko Krakowa. Poniżej przedstawiam dane dotyczące wyłącznie żyjącego na przełomie XVIII i XIX wieku Mateusza Łudzika. Nie uwzględniam zaś informacji dotyczących linii wywodzących się od jego domniemanych rodziców i dziadków z uwagi na poważne wątpliwości czy Jakub Łudzik (ur. 1764r.) i Tomasz Łudzik (ur. 1830r.) byli jego faktycznymi przodkami. Potomkowie Jakuba mieszkali w pierwszych pokoleniach w parafii Korzkiew.
Mateusz Łudzik (ok. 1794-1854) z żoną Agatą z Jeziorskich (ok. 1789-1849) doczekał się córek: Annę po mężu kolejno Białek i Gauda (1811-?), Maryannę (1818-1822), Reginę po mężu Wierzbicką (1821-?) i synów: Wojciecha (1816-1883), Józefa (1823/4-1865) i Antoniego (1827-1831).
W następnym pokoleniu ród uległ podziałowi na linię Wojciecha i Józefa. Starszy Wojciech miał z Katarzyną z Filipowskich (1826-1888) synów: Jana (1844-?), Józefa (1847- po 1909), oraz córkę Maryannę po mężu Kozien (1850-?). Józef Wojciechowicz miał z dwóch małżeństw z Józefą Kozień (1854-1906) i Franciszką Krawczyk (1871-?) czternaścioro dzieci (dwanaścioro z pierwszego małżeństwa): synów: Jana (1871-1876), Wojciecha (1874-?), Walentego (1877-?), Józefa (1880-?), ponownie Jana (1885-?), Jędrzeja (1890-?), Stanisława (1893-1895) , Teodora (1895-1943) i Władysława (1899-?), oraz córki Maryannę (1873), Różę (1882-?) po mężu Kowalską, Annę (1888-?) po mężu Płonkę i drugiego małżeństwa bliźniaczki: Stanisławę (1908-?) i Stefanię (1908).
Z synów Józefa dalsze potomstwo mieli: Józef, który Marianną z Turchoniów (1877-?) miał co najmniej troje dzieci: Władysława (1901-1903), Jakuba (1906-1907) i Józefa (1908-?), oraz Teodor, który z Julianną Gaudą (1893-1960, wcześniej żoną brata Teodora Jana) miał syna Jana (1922-1975), Stefana (1928-1978) i Juliana. Jan żonaty z Marią Knapik (1922-2005) nie miał dzieci. Stefan wyjechał ze Swawoli i zamieszkał w Sopocie. Z małżeństwa z Henryką Sosińską (1930-2003) miał syna Zbigniewa (ur. 1963r.), który z Anną Kościelniak (ur. 1958 r.) ma troje dzieci: synów Krzysztofa (ur. 1984r.) i Filipa (ur. 1996r.) oraz córkę Dominikę (ur. 1992r.). Najmłodszy z Teodorowiczów Julian z nieznaną z nazwiska panieńskiego Władysławą miał dwie córki: Krystynę i Jadwigę o których jednak brak pełnych danych.
Potomkami linii Józefa Mateuszowicza byli córki: Katarzyna (1850-po 1882) po mężach kolejno Litewka i Rudzińską, Wiktoria (1857-po 1902) po mężu Jakóbczyk , Anna (1864) i Maryanna (1865-?), oraz syn Wojciech (1860-po 1909), który z Józefą z Kolarskich (1861-po 1909) doczekał się synów: Stanisława (1882-1952), Jana (1888-1890), Jędrzeja (Andrzeja) (1891-1978), drugiego Jana (1900) i Franciszka (1901-1983), oraz córki: Józefę (1885-?) po mężu Gorczycę, Maryannę (1894-1974), siostrę zakonną (przyjęła imię Kajetana), oraz Juliannę (1897-?). Wszystkie dzieci Wojciecha i Józefy, które dożyły dorosłego życia, za wyjątkiem Stanisława, wyjechały za chlebem do Krakowa. Stanisław wyjechał do pod będzińskiego Grodźca.
Stanisław Łudzik doczekał się z pierwszego małżeństwa z Wiktorią Kowacką (1882-1925) córek Genowefy (1909-1958), Stanisławy (1915-1926) i Jadwigi (1925), oraz synów Adama (1920-1945) i Jana (1923), z drugiego z Józefą ze Zdebiów (1903-1982) miał syna Stanisława (1929-1937), oraz córki: Wacławę (1932-2004) po mężach najpierw Stachurską, potem Zubrycką, wreszcie Krauze, Józefę (1935-1998) po mężu Szubę i Helenę (ur. 1935r.) po mężach Świątek, Sikorską i Chruściel. Jędrzej (Andrzej) z małżeństwa z nieznaną z nazwiska panieńskiego Julią (1896-1984) syna Kazimierza (1922-1943), zmarłego w niemieckim Poczdamie w stanie bezżennym, Edwarda (1926-1982) żonatego z dwukrotnie, z nieznanymi bliżej najpierw Klarą, potem Anielą, z którymi nie miał jednak dzieci, oraz Janinę (ur. ok. 1927) po mężu Kuśmierz. Wreszcie Franciszek z Józefą z Cholewów (1905-1983) miał syna Jerzego (ur. 1929) i córkę Gabrielę (1933-2002) po mężu Pietroń. Jerzy z Marią Ramzą (ur. 1932) ma córkę Brygidę (ur. 1962r.) po mężu Godzik.
Razem z Mateuszem znanych jest więc 64 członków rodu Łudzików. Było to 36 mężczyzn i 28 kobiet. Obecnie żyje (prawdopodobnie) 10 osób: 4 mężczyzn i 6 kobiet. Najstarszą osobą jest Janina po mężu Kuśmierz mająca 84 lata, najmłodszą 15 letni Filip. Wśród osób nieżyjących najstarszego wieku dożył Andrzej Łudzik – 87 lat. Najmniej mieli zmarli jako kilkumiesięczne dzieci: Anna, Maryanna, Stefania, Jadwiga i dwóch Janów.
Łudzikowie noszą imiona: Jan (7), Józef (4), Wojciech (3), Stanisław (3), Władysław (2), Jędrzej (2), Mateusz, Antoni, Walenty, Jakub, Teodor, Franciszek, Jerzy, Edward, Kazimierz, Adam, Stefan, Julian, Zbigniew, Krzysztof, Filip, Maryanna (5), Anna (3), Józefa (2), Regina, Katarzyna, Wiktoria, Roża, Stanisława (2), Stefania, Julianna, Gabriela, Brygida, Janina, Helena, Wacława, Genowefa, Krystyna, Jadwiga, Dominika, Jadwiga.
WAJS
Nazwisko „Wajs” pochodzi zapewne od pospolitego niemieckiego wyrazu „weiss” tzn. biały. W polskich źródłach po raz pierwszy jako nazwisko pojawia się już w 1466r.(„Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny”. Kazimierza Rymuta, Wydawnictwo Naukowe PWN Kraków 2001). Nazwisko według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nosiło 2287 osób w 48 województwach (według podziału do 1999r., za wyjątkiem województwa ostrołęckiego). Nazwisko Wajs noszą osoby zamieszkujące równomiernie całą Polskę stąd nie jest możliwe wyznaczenie gniazda rodowego (najwięcej mieszka w byłych województwach: radomskim, katowickim i zielonogórskim).
Nazwisko to według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy czwartej „nazwiska o średniej frekwencji” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Ród Wajsów prawdopodobnie piszący się w XIX wieku jako „Weiss” według relacji rodzinnych miał wywodzić się z Niemiec z okolic Berlina. Czy tak było w rzeczywistości i skąd pochodzili żyjący w połowie wieku Wilhelm oraz jego żona Katarzyna nie wiadomo. W każdym razie ich jedyny znany syn Jan Wajs (1865-1917) ślub brał w Warszawie. Około 1904r. Jan przyjechał razem z najbliższą rodziną – żoną Teklą z Morawskich (1872-1934) i najstarszą córką Anną (1902-1950) do Sosnowca, gdzie urodziły się kolejne dzieci: Stefan (1905-1972) i Franciszek (1908-po 1944), od których wywodzą się zamieszkałe do dziś w Zagłębiu Dąbrowskim dwie linie.
Starszy Stefan miał dwie żony. Pierwszą była nieznana z nazwiska panieńskiego Florentyna, z którą doczekał się dwóch córek: Krystyny po mężu Bernat (1929-1938) i Wiesławy po mężu Grzebieluch (1934-1992). Drugą była Wiktoria Zachwieja (1904-1979), z którą miał syna Ryszarda (1939-1992).
Uwaga ! Krystyna miała z nieznanego związku syna Krzysztofa (1956-1979), który nosił jej nazwisko panieńskie. W następnym pokoleniu Ryszard z Zofią Ślusarz doczekał się syna Mariusza (ur. 1978r.), który z kolei z Martą Kotwinowską (ur. 1979r.) ma dwie córki: Dominikę (ur. 2000r.) i Kamilę (ur. ok. 2004r.).
Młodsza linia wywodzi się od Franciszka, który z Martą z Grzywnów (1906-1991) doczekał się syna Henryka (1931-2005), oraz córek Sabiny Alicji po mężach kolejno: Orda, Wcisło i Korfel (ur. 1934r.), Lucyny po mężu Męcik (ur. 1941r.) i Izabeli Elżbiety (1944-1945). Henryk był żonaty z Janiną Kucyperą (ur. 1934r.), z którą miał dwóch synów: Krzysztofa (ur. 1955r.) i Ireneusza (ur. 1956r.). Starszy Krzysztof zamieszkujący w Czeladzi ma z Jolantą Wasik (ur. 1956r.) córkę Katarzynę (ur. 1982r.). Młodszy Ireneusz mieszkający w Sosnowcu z Małgorzatą Różyc syna Łukasza (ur. 1986r.).
Znanych jest 20 przedstawicieli rodu Wajsów (w tym jeden który otrzymał nazwisko po matce). Jest to 11 mężczyzn i 9 kobiet. Mężczyźni nosili imiona: Krzysztof (2), Wilhelm, Jan, Stefan, Franciszek, Ryszard, Henryk, Mariusz, Ireneusz, Łukasz. Kobiety to: Anna, Krystyna, Wiesława, Sabina, Lucyna, Izabela, Dominika, Kamila, Katarzyna. Żyje obecnie dziewięcioro przedstawicieli rodu: najstarsza jest Sabina ma 77 lat, najmłodsza Kamila 7 lat. Wśród osób zmarłych najstarszego wieku dożył Henryk 74 lat, najmłodsza Izabela, która zmarła mając niespełna rok życia.
JAROSINSKI
Nazwisko „Jarosiński” pochodzi zapewne od pospolitego wyrazu „jarosz” oznaczającego człowieka nie jadającego mięsa, wegetarianina. Nazwisko według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nosiło 3318 osób w 48 województwach (według podziału do 1999r., za wyjątkiem województwa krośnieńskiego). Nazwisko Jarosiński noszą osoby zamieszkujące równomiernie całą Polskę stąd nie jest możliwe wyznaczenie gniazda rodowego (najwięcej mieszka w byłych województwach :warszawskim, kieleckim, łódzkim i katowickim).
Nazwisko to według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy czwartej „nazwiska o średniej frekwencji” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Drzewo genealogiczne rodziny Jarosińskich znane jest bardzo wyrywkowo. Wywodzili się z miejscowości Książ Mały niedaleko Miechowa. Najstarszym znanym przedstawicielem jest żyjący w XIX wieku Józef, który z Zofią z Dworaków doczekał się co najmniej dwoje dzieci: syna Stanisława (1883-1931) i córki Jadwigi. Stanisław miał z Anielą Szyńcowicz (1891-1947) czwórkę dzieci: syna Juliusza (1906-?), oraz córki Zofię po mężu Kowalską (?-ok. 1970), Józefę po mężu Baran (1915-1999) i Helenę po mężu Sobczyńską (1926-1994). Juliusz wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Nie wiadomo, czy miał żonę i dzieci. Zofia miała zamieszkać w Warszawie, podczas gdy Józefa i Helena przyjechały do Sosnowca (Helena po śmierci matki).
Znanych jest więc tylko 7 osób o nazwisku Jarosiński. Było to 3 mężczyzn i 4 kobiety. Mężczyźni to Józef, Stanisław i Juliusz. Kobiety: Jadwiga, Zofia, Józefa i Helena. Wszyscy już nie żyją. Znany jest wiek zaledwie trzech członków rodu. Józefa miał w chwili śmierci 84 lata, Helena 68 lat, zaś Stanisław tylko 48 lat.
SOCHOŃ
Nazwisko „Sochoń” pochodzi zapewne od nazwy miejscowej „Sochonie” na Podlasiu, niedużej wsi (400 mieszkańców w 2002r.) niedaleko Wasilkowa. Inne pochodzenie podaje: Kazimierz Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe PWN, Kraków 2001, (bez daty źródłowej) –od „socha” rozwidlona gałąź lub prymitywne narzędzie orne. Nazwisko według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nosiło 548 osób w 18 województwach (według podziału do 1999r.). Aż 426 (77,77 %) z nich mieszkało województwie białostockim (stąd zdecydowanie możemy uznać je za gniazdo rodziny).
Nazwisko to według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy szóstej „nazwiska rzadkie” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Według nie potwierdzonych faktów zamieszczonych w Internecie ród Sochoniów został sprowadzony do Wasilkowa na Żmudzi przez księcia Giedymina. Byli oni osacznikami, czyli ludźmi specjalizującymi się w organizowaniu polowań, ale też zajmującymi się na co dzień gospodarką leśną. Po sprowadzeniu do Wasilkowa buntowali się przeciwko płaceniu podatków, gdyż nie uważali się za chłopów. W efekcie została im nadana ziemia na przedmieściach Wasilkowa, obecna wieś Sochonie. Ród niekoniecznie ma swe źródła na Żmudzi, gdyż w okresie osadnictwa tamtych terenów, sprowadzano tam z Mazowsza ludzi doświadczonych w karczowaniu lasów i uprawie roli. Być może wśród osadników z Mazowsza byli i Sochonie , których potomków książę Giedymin sprowadził do Wasilkowa. Nazwisko niekoniecznie pochodzi od sochy. W starych źródłach pojawia się koło Wasilkowa rzeka Suchań, ale trudno powiedzieć, czy nazwisko ma tą nazwą związek.
Na chwilę obecną znanych jest zaledwie pięciu przedstawicieli rodu Sochoniów. Wywodzili się oni z niewielkiej miejscowości Sochonie lezącej nieopodal Wasilkowa na Podlasiu. Protoplastą rodu na chwilę obecną jest zmarły w 1900r. Michał. Miał on z bliżej nieznaną Julianną, nieznanego z imienia syna oraz dwie córki, które po zamążpójściu zamieszkały w Nowym Aleksandrowie: Maryannę po mężu Szczepańską (1978-1946) i Aleksandrę po mężu Zubrycką (1880-1963). Nieznany syn miał co najmniej córkę Ewę po mężu Citko (1910-2000), która również wyszła za mąż w Nowym Aleksandrowie. Znany jest wiek trójki przedstawicieli rodu: Ewa miała 90 lat, Aleksandra 83 lata , Maryanna 68 lat.
ADAMSKI
Nazwisko „Adamski” pochodzi zapewne od imiennie (od Adama). Według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nosiło je 28.406 osób w 49 województwach (według podziału do 1999r.). Z uwagi na dość równomierne zamieszkanie osób we wszystkich tych województwach nie można wyznaczyć gniazda rodowego osób noszących to nazwisko (najwięcej osób mieszkało w województwach: poznańskim, katowicki i, warszawskim).
Według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy trzeciej „nazwiska popularne” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Drzewo genealogiczne Adamskich znane jest dosyć fragmentarycznie., gdyż znanych jest zalewie 7 przedstawicieli rodu wywodzących się z wioski Obrubniki niedaleko Białegostoku. Protoplastą był Józef (1828-1908), który z Katarzyn z Toczydłowskich (1842-918) doczekał się pięcioro dzieci: synów Antoniego i Stanisława oraz córki: Katarzynę, Stefanię po mężu Hancewicz (1883-1953) i Józefę. Antoni z nieznaną bliżej Maryanną miał córkę Walerię (1902-1984) po mężu Zubrycką (zamieszkali w Dobrzyniewie Dużym na chwilę obecną nie da się stwierdzić czy tamtejsi Zubryccy byli spokrewnieni z linia z Nowego Aleksandrowa). Osoby o znanym wieku dożyły: Waleria 82 lat, Józef 80 lat, Stefania 70 lat.
GZEL
Nazwisko „Gzel” według Kazimierza Rymuta, „Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Kraków 2001, (data źródłowa 1720) – pochodzi od giez (owad gryzący), ewentualnie od gzić się. Nazwisko według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nosiło 158 osób w 10 województwach (według podziału do 1999r.). Aż 110 (69,62 %) z nich mieszkało województwie katowickim (stąd zdecydowanie możemy uznać je za gniazdo rodziny).
Nazwisko to według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy szóstej „nazwiska rzadkie” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Rodzina Gzelów wywodzi się z miasteczka Stąporków w powiecie koneckim w województwie świętokrzyskim. Najwcześniej żyjącym przedstawicielem jest Wojciech Gzel zmarły po 1884r., który doczekał się czterech synów: Józefa (zm. ok. 1908), Antoniego (1873-1913), Jana (1879-?), Władysława (1883-?). O dalszym potomstwie wiadomo obecnie tylko w przypadku Antoniego, który miał z Heleną z Piotrowskich (1877-1946) sześcioro dzieci: Józefę po mężu Świątek (1897-1962), Felicję (ok. 1899-ok.1908), Mariannę po mężu Swat (1900-1984), Genowefę po mężu Witek (1902-1960), Helenę (1905-po 1908) i Stanisława (1909-1988). Najmłodszy z dzieci Antoniego – Stanisław mieszkający w Dąbrowie Górniczej miał troje dzieci: zmarłego w dzieciństwie Stefana, Teodozję (ok. 1930-1946), oraz Stanisława juniora (1935-2005), który z kolei doczekał się córek Ewy po mężu Weinert (ur. 1960r.) i Jolanty po mężu Kołodziej, potem Gózik (ur. 1968r.), oraz syna Tomasza (ur. 1973r.). Synami Tomasza są: Piotr (ur. 1996r.) i Bartosz (ur. 2002r.).
Uwaga ! Powyższa lista wyczerpuje osoby noszące nazwisko Gzel po ojcu, jednakże w rodzinie zdążył się dwukrotnie przypadek pozamałżeńskiego urodzenia dzieci i tak Józefa Gzel (1897-1962) przed zawarciem ślubu z Janem Świątkiem miała córkę, która nosiła jej panieńskie nazwisko – Helenę po mężu Rogowicz (1921-2009). Ich potomstwo zamieszkuje Dąbrowę Górniczą. Drugim przypadkiem była Helena Gzel z domu Piotrowska (1877-1946), która po śmierci męża Antoniego związała się z Szymonem Kursą (1864-1946). W związku z tym, że Szymon był żonaty ich syn Bolesław otrzymał nazwisko Heleny: Gzel. Doczekał się on pięciorga dzieci tj. czterech synów: Stanisława (ur. 1939r.), Włodzimierza (1946-1994), Bolesława (1949-2008), Janusza (ur. 1961r.), oraz córkę Zofię po mężu Mierczak (ur. 1942r.). Stanisław ma trzy córki : Małgorzatę po mężu Szulc (ur. 1961r.), Joannę po mężu Ociepkę (ur. 1963r.) i Sylwię (ur. 1972r.) po mężu Małyskę. Włodzimierz miał dwóch synów: Marka (ur. 1975r.) i Rafała (ur. 1978r.) oraz córkę Monikę po mężu Wojniłowicz (ur. 1983r.). Syn Włodzimierza Marek ma dwóch synów Mateusza (ur. ok. 1999r.) i Miłosza (ur. ok. 2005r.), zaś Rafał córkę Marlenę (ur. 2004r.) i syna Dominika (ur. 2008r.). Kolejny z synów Bolesława – Bolesław junior miał dwóch synów Jarosława i Michała (ur. 1988r.) , córkę Magdalenę po mężu Soboniak, oraz wnuczkę (po Jarosławie) – Karolinę (ur. 1995r.). Wreszcie Janusz doczekał się córki Joanny po mężu Wesołowskiej (ur. 1984r.) oraz syna Dariusza (ur. 1986r.) Wszyscy potomkowie Bolesława zamieszkują Częstochowę i okolicę.
Uwzględniając wszystkie osoby noszące nazwisko Gzel na chwilę obecną znanych jest 42 osoby tj. 18 kobiet i 24 mężczyzn. Najstarszą żyjącą osobą jest Stanisław Gzel syn Bolesława (ur. 1939r.), najmłodszą Dominik (ur. 2008r.). W chwili śmierci najwięcej miała Helena Gzel córka Józefy – 88. Najmniej zmarły w dzieciństwie Stefan. Gzelowie nosili następujące imiona: Stanisław (3), Bolesław (2), Józef, Jan, Władysław, Wojciech, Antoni, Stefan, Tomasz, Piotr, Bartosz, Wodzimierz, Marek, Rafał, Mateusz, Miłosz, Dominik, Jarosław, Michał, Janusz, Dariusz, oraz Helena (2), Joanna (2), Józefa, Felicja, Marianna, Genowefa, Teodozja, Ewa, Małgorzata, Sylwia, Zofia, Monika, Marlena, Magdalena, Karolina, Jolanta
ZDEB
Nazwisko „Zdeb” może pochodzić od pospolitego wyrazu „Zdeb”- człowiek zawieszający się, żyjący w innym świecie. Bardziej prawdopodobna wersję podaje : Kazimierz Rymut, „Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Kraków 2001, (data źródłowa 1693)- od staropolskiego zdeb (żbik). Nazwisko według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nosiło 1742 osoby w 37 województwach (według podziału do 1999r.). Nazwisko Zdeb noszą osoby zamieszkujące w całej Polsce (zauważalna przewaga w Małopolsce, brak za to przedstawicieli w Polsce północno-wschodniej za wyjątkiem województwa białostockiego) stąd nie jest możliwe wyznaczenie gniazda rodowego (najwięcej mieszka w byłych województwach: kieleckim, tarnowskim i lubelskim).
Nazwisko to według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy piątej „nazwiska o niskiej frekwencji” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych). Zdebiowie wywodzili się z niewielkiej miejscowości Prandocina niedaleko Miechowa w Małopolsce. Protoplastą rodu jest Wincenty Zdeb żyjący w XIX stuleciu, który z żoną Maryanną Szlachtą doczekał się co najmniej czterech synów: Walentego (1854-1919), Florian (zm. po 1921), Feliks (zm. ok. 1943r.), Stanisław (1871-po 1921). Być może zresztą Maryanna Szlachta była matką tylko najstarszego Walentego a pozostali synowie Wincentego pochodzili z drugiego nieznanego związku.
Walenty Zdeb miał z Stanisławą Florentyną z Zychów (1865-1950) dziesięcioro dzieci: Michała zmarłego jako dziecko, Augustyna (ok. 1886- po 1931), Justyna po mężu Ludwikowska (1893-1965), Andrzej (ok. 1893- po 1921), Anna po mężach Snakowska i Plewniak (1894-1978), Maria po mężu Anioł (ok. 1897-ok.1950), Stanisława po mężu Marian (1901-1981), Józefa po mężu Łudzik (1903-1982), Stanisław (1906- po 1921), Władysława po mężu Boczkowska (1910-po 1982).
Wśród synów Walentego ewentualne potomstwo znane jest tylko w wypadku Augustyna który z Bronisławą Hanasz doczekał się: Adolfa (zm. ok. 1943), Helenę, Stanisława, Mariana, Stanisławę po mężu Śliwę (1928-2007), Irenę po mężu Kuleszę, oraz Zygmunta (1931-1997).
Stanisław Augustynowicz miał z Alicją Kobyłecką (1923-2006) czworo dzieci: Włodzimierza, Wiesława (ur. 1950r.), Renatę po mężu Woźniak (ur. 1953r.) i Mirosława (ur. 1956r.). W następnym pokoleniu Włodzimierz ma z Danutą Łoś (ur. 1955r.) córkę Joannę po mężu Rabianską (ur. 1977r.). Wiesław ma z Danutą o nieznanym nazwisku panieńskim troje dzieci: dwoje o nieznanych imionach (syn i córka) oraz Joannę. Trzeci z braci Mirosław ma z Bożeną Zapart (ur. 1956r.) syna Krzysztofa (ur. 1979r.) i córkę Katarzynę (ur. 1983r.)
Marian Augustynowicz mieszkający w Krakowie miał z Mieczysławą Król pięcioro dzieci: Mirosława (ur. 1953r.), Małgorzatę po mężu Romek, Mieczysławę po mężu Antonacci, Marię i Andrzeja. Syn Mariana – Mirosław ma z Barbarą Hirzyk (ur. 1954r.) Miłana (ur. 1980r.), Marikę (ur. 1987r.) i Marcelina (ur. 1991r.).
Najmłodszy Augustynowicz Zygmunt zamieszkał w Szczecinie i miał z Teresą Łaszkiewicz (ur. ok. 1927r.) syna Artura, który to Anną Kuś ma syna Konrada.
Potomstwo Stanisława Wincetowicza i jego żony Maryanny z Zychów jest znane szczątkowo, gdyż wiadomo tylko o ich synu Józefie (ur. 1903r.). Pełniejsze dane znane są w przypadku potomstwa Feliksa Wincentowicza i jego żony Anny (1887-1976), którzy mieli dziewięcioro dzieci: Mieczysławę po mężu Stachurską (1910-2000), Władysława (1924-1997), Mieczysława (1927-1995), Piotra (1932-2000), Stanisława (1933-2005), Józefę, Tadeusza, Jana, oraz Stefana. W następnym pokoleniu Władysław miał z Janiną Świerk dwóch synów Andrzeja (ur. 1955r.) i Leszka. Andrzej ma z Anną Strąk: Grzegorza (ur. 1983r.), Agnieszkę (ur. 1988r.) i Mateusza (ur. 1990r.), zaś Leszek z nieznaną bliżej Beatą ma Martę (ur. 1986r.). Kolejny z synów Feliksa Mieczysław miał z Marią Pycią (ur. 1940r.) synów Sławomira (ur. 1964r.) i Artura (ur. 1971r.), z których Sławomir ma z Joanną Sidłą syna Macieja (ur. 1991r.). Tadeusz Feliksowicz miał z Kazimierą Chojnacką czworo dzieci: Zofię, Marka, Krystynę i Lucynę. Wreszcie najmłodszy Stefan miał z Józefą pięcioro dzieci: Stanisława, Janinę po mężu Dudę, Marię po mężu Miszczyk, Irenę po mężu Pławinską i Krystynę po mężu Szczęśniak. Nie jest znane ewentualne potomstwo Floriana Wincentowicza.
Na chwilę obecną znanych jest 70 osób noszących nazwisko „Zdeb”. Jest to 41 mężczyzn i 29 kobiet. Imiona mężczyzn to Stanisław (5), Andrzej (3), Artur (2), Mirosław (2), Wincenty, Walenty, Feliks, Florian, Michał, Augustyn, Józef, Władysław, Mieczysław, Piotr, Tadeusz, Jan, Stefan, Adolf, Marian, Zygmunt, Leszek, Sławomir, Marek, Włodzimierz, Wiesław, Krzysztof, Miłan, Marcelin, Konrad, Grzegorz, Mateusz, Maciej i nieznanego imienia, zaś Kobiet to: Maria (3), Stanisława (2), Józefa (2), Mieczysława (2), Joanna (2), Irena (2), Krystyna (2), Justyna, Anna, Władysława, Helena, Zofia. Lucyna, Janina, Renata, Katarzyna, Marika, Małgorzata, Agnieszka, Marta i nieznanego imienia. Niestety w miarę pełne dane genealogiczne są znane tylko w 29 przypadkach. Najstarszego wieku 90 lat dożyła Mieczysława Zdeb po mężu Stachurską. Najmłodszego syn Walentego zmarły w dzieciństwie Michał.
DYSZKOWSKI
Nazwisko „Dyszkowski” pochodzi zapewne od pospolitego wyrazu „dyszeć” tzn. intensywnie oddychać. Tak samo w: „Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny”. Kazimierza Rymuta, Wydawnictwo Naukowe PWN Kraków 2001 . Nazwisko według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nosiło 145 osób w 15 województwach (według podziału do 1999r.). Nazwisko Dyszkowski noszą osoby zamieszkujące w całej Polsce (brak przedstawicieli w Polsce północno-wschodniej) stąd nie jest możliwe wyznaczenie gniazda rodowego (choć daje się zauważyć pewna przewaga na Mazowszu, najwięcej mieszka w byłych województwach: skierniewickim, warszawskim i katowickim).
Nazwisko to według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy szóstej „nazwiska rzadkie” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Według obecnego stanu wiedzy Dyszkowscy wywodzili się ze wsi Krężoły niedaleko Jędrzejowa w województwie świętokrzyskim. Ich genealogia znana jest niezwykle szczątkowo znanych jest zaledwie 7 przedstawicieli rodu i 3 pokolenia. Najwcześniej znanym jest żyjący w drugiej połowie XIX wieku Paweł Dyszkowski, który z małżeństwa z Ewą Chudyką miał co najmniej jednego syna Ludwika (1872-1950), który na krótko przed 1901r. przyjechał do Sosnowca. Tutaj z małżeństwa z Gertrudą Bromblik (1879-1958) miał pięcioro dzieci: Leokadię po mężu Ordę (1901-1985), oraz Annę, Stanisława, Feliksa i Janinę o których brak dokładniejszych informacji.
GRZYWNA
Nazwisko „Grzywna” pochodzi zapewne od pospolitego wyrazu „Grzywna”- kara pieniężna nakładana przez organy sądowe lub administracyjne. Tak samo w: „Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny”. Kazimierza Rymuta, Wydawnictwo Naukowe PWN Kraków 2001. Najstarsza znana wzmianka źródłowa o nazwisku pochodzi z 1476r. Nazwisko, według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych”, pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL), na początku lat 90-tych nosiło 2159 osób w 46 województwach (według podziału do 1999r., za wyjątkiem województw: włocławskiego, siedleckiego i krośnieńskiego). Nazwisko Grzywna noszą osoby zamieszkujące w całej Polsce, stąd nie jest możliwe wyznaczenie gniazda rodowego (najwięcej mieszka w byłych województwach: kieleckim, chełmskim, katowickim i częstochowskim).
Nazwisko to, według Jarosława Zawadzkiego w pozycji: „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy czwartej -„nazwiska o średniej frekwencji” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Grzywnowie wywodzą się z obecnej dzielnicy Sosnowca Pogoni, gdzie znani byli jeszcze w XVII wieku. Najstarszą znaną przedstawicielką jest Julianna Grzywna żyjąca na przełomie XIX i XX wieku. Nazwisko „Grzywna” było zapewne jej nazwiskiem panieńskim a jedyny syn Wojciech (1883-1951) pochodził ze związku pozamałżeńskiego. W następnym pokoleniu Wojciech doczekał się z małżeństwa z Wiktorią z Wyszogrodzkich (1876-1959) ośmioro dzieci i byli to: zmarły w dzieciństwie Józef, Wincenty (ok.1903-?), Zofia po mężu Poroszewska (1904-1991), Marta po mężu Wajs (1906-1991), Bogusław (1909-1974), Maria po mężu Zielińska (1911-1970), Sabina (1912-1970) i Celina po mężu Jochymczyk (1915-1985). Bogusław nie miał dzieci, zaś Wincenty z nieznaną bliżej Anną doczekał się dwoje dzieci: Jerzego i Krystynę. Jerzy ma dwoje dzieci: syna i córkę o nieznanych imionach.
Znanych jest więc 14 przedstawicieli rodu: 6 mężczyzn i 8 kobiet. Mężczyźni to: Wojciech, Józef, Wincenty, Bogusław, Leszek i jeden nieznanego imienia. Kobiety to: Julianna, Zofia, Marta, Maria, Sabina, Celina, Krystyna i jedna nieznanego imienia. Najstarszego wieku 87 lat dożyła Zofia, najmniej zmarły w dzieciństwie Józef.
MIERNIKOWSKI
Nazwisko „Miernikowski” pochodzi zapewne od pospolitego wyrazu „miernik” znaczącego tyle co: miara, wskaźnik określający wielkość, jakość jakiegoś przedmiotu lub zjawiska.. Nazwisko według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nosiło 66 osób w 10 województwach (według podziału do 1999r.). Nazwisko Miernikowski noszą osoby zamieszkujące w całej Polsce (brak przedstawicieli w Polsce wschodniej) stąd nie jest możliwe wyznaczenie gniazda rodowego (chociaż ponad 66% osób noszących to nazwisko mieszka w trzech byłych województwach: katowickim, koszalińskim i krakowskim).
Nazwisko to według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy szóstej „nazwiska rzadkie” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Miernikowscy pochodzić mieli z niezidentyfikowanej wsi Nadziołków w Małopolsce. W początkach XICX wieku przeprowadzili się do Rzędowic niedaleko Miechowa. Pierwszym znanym przedstawicielem rodziny jest Franciszek Miernikowski (?-1807), który z nieznaną bliżej Katarzyną (?-po 1813) miał co najmniej jednego syna Jędrzeja (1791-po 1828). Również w następnym pokoleniu znany jest tylko syn Jędrzeja z Maryanną z Heydynów (1778-1828) Michał Miernikowski (1816 – po 1865). Na temat potomstwa Michała z Maryanną z Krzykawskich (1822-1865) wiemy już trochę więcej. Mieli oni dziewięcioro dzieci: Agatę (1841-?), Andrzeja (1842-1863), Pawła (1845-?), Augustyna (1847-1909), Helenę (1848-?), Wojciecha (1850-?), Józefa (1852-?), Teklę (1856-?), oraz Franciszka (1862-1863). Z rodzeństwa dalsze potomstwo znane jest tylko w przypadku Augustyna, który z Teklą z Kwoków (1857-1930) miał dziewięcioro dzieci: Annę po mężu Sobczyńską (1901-1975), Jana (1905-1975), Barbarę, Izydora, Ewę Marię, Agnieszkę, Julię oraz Jadwigę. Liczne potomstwo miał również Jan Miernikowski, który z Bronisławą Piechowicz (1906-1966) doczekał się sześcioro dzieci: Jana (1932-2002), Mariana (1934-1993), Łucji po mężu Kwiecień (ur. 1936r.), Julię po mężu Dłubisz (ur. 1938r.), Zdzisława (1940-1993) oraz Irenę po mężu Wolas (ur. 1943r.). Jan i Marian nie mieli dzieci. Zdzisław miał z Ireną Ścibek (1942-1991) troje dzieci: Piotra (1967-2008), oraz dwóch żyjących synów nieznanego imienia.
Znanych jest 32 członków rodziny Miernikowskich: 16 mężczyzn i 16 kobiet. Mężczyźni nosili imiona: Jan (2), Franciszek, Jędrzej, Michał, Andrzej, Paweł, Augustyn, Wojciech, Józef, Izydor, Marian, Zdzisław, Piotr i dwoje nieznanego imienia. Kobiety to: Julia (2), Agata, Helena, Tekla, Franciszka, Anna, Barbara, Ewa, Maria, Agnieszka, Jadwiga, Łucja, Irena. Najstarszą osobą w chwili śmierci była Anna miała 74 lata, najmłodszą roczna Franciszka.
SZYNCOWICZ
Nie znam etymologicznego znaczenia nazwiska „Szyńcowicz”. Według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nazwisko nosiło 31 osób w 3 województwach (według podziału do 1999r. są to województwa kieleckie, opolskie, katowickie). Aż 23 (74,19 %) z nich mieszkało województwie kieleckim (stąd województwo to zdecydowanie możemy uznać za gniazdo rodziny).
Nazwisko to według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy siódmej „unikaty” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Na temat rodziny Szyncowiczów wiadomo bardzo niewiele: pochodzili z niewielkiej wsi Krzeszówka w Małopolsce. Znanych jest tylko 3 przedstawicieli: żyjący w XIX wieku Ignacy Szyncowicz, oraz jego dwoje dzieci z Teresą z Bożków: Aniela po mężu Jarosińska (1891-1947) i Stanisław.
PIESIECKI
Nazwisko „Piesiecki” pochodzi zapewne od pospolitego wyrazu „pies” oznaczającego czteronożnego najlepszego przyjaciela człowieka. Nazwisko według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nosiło 77 osób w 4 województwach (według podziału do 1999r., są to województwa białostockie, koszalińskie, słupskie, warszawskie), z czego aż 67 mieszkało w województwie białostockim (87,81 %).
Nazwisko to według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy szóstej „nazwiska rzadkie” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
O Piesieckich mamy szczątkową wiedzę znana jest tylko jedna przedstawicielka Józefa po mężu Hancewicz (1841-1912).
TOCZYDŁOWSKI
Nazwisko „Toczydłowski” pochodzi zapewne od pospolitego czasownika „toczyć” oznaczającego czynność przesuwania czegoś przez obracanie. Nazwisko według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nosiło 659 osób w 13 województwach (według podziału do 1999r.), z czego aż 599 mieszkało w województwie białostockim (90,89 %).
Nazwisko to według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy szóstej „nazwiska rzadkie” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Na temat Toczydłowskich wiadomo tylko, że zamieszkiwali na przełomie XIX i XX wieku parafię Dobrzyniewo koło Białegostoku (konkretniej wieś Kulikówka). Znana jest jedna przedstawicielka: Katarzyna Toczydłowska po mężu Adamska (1842-1918).
BRZDĘK
Nazwisko „Brzdęk” pochodzi zapewne od pospolitego wyrazu „Brzęk” znaczącego tyle, co dźwięk wywołany przez uderzenie lub potrącenie przedmiotu, szybki ruch skrzydeł owadów itp. Ten sam źródłosłów podaje: Kazimierz Rymut, „Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Kraków 2001, (bez daty źródłowej). Według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nosiło je 156 osób w 13 województwach (według podziału do 1999r.). Z uwagi na dość równomierne zamieszkanie osób we wszystkich tych województwach nie można wyznaczyć gniazda rodowego osób noszących to nazwisko (najwięcej osób mieszkało w województwach: rzeszowskim i płockim).
Według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy szóstej „nazwiska rzadkie” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Brzdękowie wywodzili się z parafialnej wsi Beszowa niedaleko Sandomierza. Najwcześniej znanym przedstawicielem jest Walenty żyjący na przełomie XVIII i XIX wieku. Z małżeństwa z Gertrudą Bilków miał on co najmniej jednego syna Andrzeja (1818-1892). Andrzej był zonaty6 dwukrotnie. Z pierwszej żony Franciszki z Hylów (zm. przed 1856) miał syna Antoniego (1853-?). Z drugiej Maryanny Michałowskiej (zm. przed 1882) czworo dzieci: Michała (1856-1892), Jadwigę (1862-1888), Annę po mężu Świątek (1863-1939) oraz Franciszkę po mężu Kalitę (1871-?). Również Antoni Brzdęk był żonaty dwukrotnie. Pierwszą jego żoną była Jadwiga Nowicka (1841-1886) z którą miał dwie córki: Juliannę (1881-?) i Antoninę (1884-?). Z drugą Katarzyną Kotlarz (1864-?) siedmioro dzieci: Jana (1887-1888), Piotra (1890-?), Jana (1892-1893), Wojciecha (1897-?), Antoniego (1900), Anielę (1901-?) Adama (1905-?). Michał Andrzejowicz z Małgorzatą Macugowską (1869-?) miał syna Andrzeja (1890-?). Znanych jest więc 17 członków rodu, w tym 11 mężczyzn.
PIOTROWSKI
Nazwisko „Piotrowski” pochodzi zapewne od imiennie (od Piotra) lub od nazw miejscowych typu: Piotrowice, Piotrów. W źródłach jako nazwisko pojawia się już w 1339r. („Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny”. Kazimierza Rymuta, Wydawnictwo Naukowe PWN Kraków 2001). Według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nosiło je 57.934 osoby w 49 województwach (według podziału do 1999r.). Z uwagi na dość równomierne zamieszkanie osób we wszystkich tych województwach nie można wyznaczyć gniazda rodowego osób noszących to nazwisko (najwięcej osób mieszkało w województwach: warszawskim, katowickim i, kieleckim).
Według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy drugiej „nazwiska bardzo popularne” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Drzewo genealogiczne Piotrowskich znane jest szczątkowo. Wiadomo tylko, że zamieszkiwali parafię Odrowąż niedaleko Końskich. Najwcześniejszym Przedstawicielem jest Jan Piotrowski (1809-?), który z Anną Wolińską (1808-?) miał syna Józefa (1850-po 1912). Józef Piotrowski miał z kolei z Maryanną z Okłów (1850-?) córkę Helenę po mężu Gzel (1877-1946).
KOLARSKI
Nazwisko według: „Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny”. Kazimierza Rymuta, Wydawnictwo Naukowe PWN Kraków 2001 pochodzi od gwarowego „kolarz” tzn. kołodziej. W źródłach nazwisko po raz pierwszy pojawia się w 1398r. Według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nazwisko nosiło 427 osoby w 27 województwach (według podziału do 1999r.). Aż 180 (42,15 %) z nich mieszkało województwie krakowskim a dalsze 56 osób (13,11%) w sąsiadującym województwie katowickim (stąd oba województwa zdecydowanie możemy uznać za gniazdo rodziny).
Nazwisko to według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy szóstej „nazwiska rzadkie” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Rodzina Kolarskich zamieszkiwała parafię Korzkiew niedaleko Krakowa. Wywodzili się dokładnej z niewielkich Januszowic w tejże parafii. Protoplastą rodziny jest Michał Kolarski żyjący jeszcze w XVIII stuleciu. Miał on z nieznaną bliżej Maryanną syna Jana Kantego Kolarskiego (1780-1848). Jan Kanty z Jadwigą z Kwintów (1789-1869) doczekał się dziesięciorga dzieci: Józefy po mężu Grudnik (1811-?), Julianny po mężu Kulkę (1813-?), Józefa (1815-1902), Michała (1817-1819), Ludwika (1817-1856), Wojciecha (1822-?), Maryanny po mężu Deptę (1824-?), Stanisława (1827-1828), Katarzyny po mężu Mitkę (1930-?), wreszcie Piotra (1833-?). W następnym pokoleniu rodzina uległa rozbiciu na cztery linie: Józefa, Ludwika, Wojciecha i Piotra.
Józef i jego żona Małgorzata Dymacz (1824-1900), którzy zamieszkali Swawolę w parafii Biały Kościół mieli dziewięcioro dzieci: Agnieszkę (1843-1861), Maryannę (1846-?), Jana (1848-1907), Maryannę (1850-1866), Katarzynę (1853-1863), Wiktorię po mężu Polakiewicz (1856-?), Kazimierza (1859-?), Józefę po mężu Łudzik (1861-po 1909) oraz Wojciecha (1867-?). Licznego potomstwa doczekał się także Jan Józefowicz, który z Maryanną Tomczyk (1855-?) miał siedmioro dzieci: Adama (1876-1909), Katarzynę (1879-1886), Franciszkę (1882-1883), Maryannę (1886), Piotra (1890-?), Maryannę po mężu Litewkę (1893-?), oraz Jana (1897-?). Syn Jana Adam miał dwoje dzieci: Stanisława (1904-1990) i Anielę (1906-?). Kazimierz Józefowicz miał aż dziesięcioro dzieci: Jana (1885-1886), Piotra (1887-1888), Pawła (1887-?), Kazimierza (1889-?), Józefa (1891-1892), Jadwigę (1895-?), Władysława (1899-po 1927), |
Ostatnio zmieniony przez Zubrzak dnia 16-01-2012 - 03:57, w całości zmieniany 1 raz
|
| |
|
|
|
 |
|
Zubrzak |
|
|
Temat postu: Drzewo moich przodków oraz mojej córki Alicji
Wysłany: 15-01-2012 - 08:20
|
|
Dołączył: 03-11-2007
Posty: 196
Skąd: Sosnowiec
Status: Offline
|
|
Antoniego (1902-?), Maryannę (1905-?) i Anielę (1908-?). Wojciech Józefowicz miał z Agatą Gątkiewicz (1872-?) sześcioro dzieci : Annę (1894-1903), Józefa (1896-?), Leona (1899-?), Zofię (1901-?), Annę (1906-?) i Albina (1908-?).
Ludwik Janowicz miał dwie żony. Z pierwszej Maryanny Tomczyk (zm. przed 1837) nie miał dzieci. Z drugiej Maryanny Grudnik (1820-po 1856), miał: Kazimierza (1839-?), Ewę (1840-?), Pawła (1842-?), Jana (1844-?), Franciszkę (1847-1856), Tomasza (1849-1850), oraz Zofię po mężu Windyś (1851-?). Syn Ludwika Kazimierz doczekał się z Jadwigą Windyś (1839-?) pięciorga dzieci: Maryannę (1862-?), Wojciecha (1864-?), Wincentego (1866-1867), Małgorzatę (1868-?), i Dorotę (1871-?). Drugi Paweł z Katarzyną z Nawrotów (1847-?) miał syna Feliksa (1868-?) i córkę Rozalię (1870-1872).
W linii Wojciecha Janowicza i jego żony Zofii Pąchalskiej (1839-?) spotykamy sześcioro dzieci: Maryannę (1859), Katarzynę (1862-1867), Jana (1864-1865), Piotra (1865-?), Jana (1868-?), i Maryannę (1870-?). Wreszcie najmłodszy syn Jana Kantego Piotr miał z Maryanną Indyką (1834-?) Jana (1858) i Annę (1859-?).
Wśród rodu Kolarskich znanych jest więc 68 przedstawicieli tj. 36 mężczyzn i 32 kobiety. Mężczyźni nosili imiona: Jan ( 8 ), Piotr (4), Józef (3), Wojciech (3), Kazimierz (3), Michał (2), Stanisław (2), Paweł (2), Ludwik, Tomasz, Feliks, Wincenty, Leon, Albin, Władysław, Antoni, Adam. Kobiety: Maryanna (9), Katarzyna (4), Anna (3), Józefa (2), Zofia (2), Franciszka (2), Aniela (2), Julianna, Rozalia, Ewa, Dorota, Małgorzata, Jadwiga, Wiktoria, Agnieszka. Najstarszego wieku dożył Józef Kolarski 87 lat. Najmłodszego dwanaścioro dzieci zmarłych w wieku poniżej roku.
ZYCH
Nie znam etymologicznego znaczenia nazwiska „Zych”. Według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nazwisko nosiło 14.083 osoby w 49 województwach (według podziału do 1999r.). Nazwisko Zych noszą osoby zamieszkujące równomiernie całą Polskę stąd nie jest możliwe wyznaczenie gniazda rodowego (najwięcej mieszka w byłych województwach :warszawskim, tarnowskim i katowickim, choć daje się zauważyć pewną przewagę w Polsce południowej).
Nazwisko to według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy czwartej „nazwiska o średniej frekwencji” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Drzewo genealogiczne rodziny Zych znane jest szczątkowo: znanych jest zaledwie trzech przedstawicieli rodziny: Jan Zych (1814-?) i jego dwoje dzieci z Józefą Włoczeską: Błażej (zm. po 1921) i Stanisława Florentyna po mężu Zdeb (1865-1950). Wywodzili się oni z wioski Kacice parafia Prandocin.
DOMINEK
Nazwisko „Dominek” pochodzi zapewne od imiennie (od Dominika). Według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nazwisko nosiło 182 osoby w 17 województwach (według podziału do 1999r.). Nazwisko Dominek noszą osoby zamieszkujące przede wszystkim południową Polskę tj. województwa: krakowskie 44 (24,18 %), katowickie i kieleckie po 29 (15,93%), oraz tarnobrzeskie 23 (12,64%), stąd możemy je uznać za gniazda rodowe.
Nazwisko to według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy szóstej „nazwiska rzadkie” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Dominkowie pochodzili z miasteczka Czeladź w województwie śląskim. Znanych jest trzech przedstawicieli: Józef, który z małżeństwa z Gertrudą Kofar miał dwoje dzieci: Magdalenę po mężu Ordę i … (1885-po 1955) oraz Feliksa.
BROMBLIK
Nie znam etymologicznego znaczenia nazwiska „Bromblik”. Według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nazwisko nosiło 149 osób w 14 województwach (według podziału do 1999r.). Aż 58 (38,92 %) z nich mieszkało województwie katowickim a dalsze 21 osób (14,09%) w sąsiadującym województwie krakowskim (stąd oba województwa zdecydowanie możemy uznać za gniazdo rodziny).
Nazwisko to według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy szóstej „nazwiska rzadkie” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Na temat rodziny Broblików wiadomo bardzo niewiele. Nie wiadomo m.in. skąd rodzina się wywodziła. Można co najwyżej domniemywać, że tak jak spowinacona rodzina Dyszkowskich Bromblikowie wywodzili się z parafii Wodzisław niedaleko Jędrzejowa. Znane są dwie przedstawicielki rodziny: Regina Bromblik i jej córka ze związku pozamałżeńskiego Gertruda po mężu Dyszkowka (1879-1958).
MORAWSKI
Nazwisko „Morawski” pochodzi zapewne od nazwy miejscowej (krainy historycznej) „Morawy” w Czechach lub według Kazimierza Rymuta „Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny”, Wydawnictwo Naukowe PWN Kraków 2001 od nazw miejscowych Morawa, Morawski, Morawce. W źródłach nazwisko występuje już od 1390r. Nazwisko według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) nosiło 14.407 osób we wszystkich 49 województwach (według podziału do 1999r.). Z uwagi na dość równomierne zamieszkanie osób we wszystkich tych województwach nie można wyznaczyć gniazda rodowego osób noszących to nazwisko (najwięcej osób mieszkało w województwach: warszawskim, łódzkim i, katowickim, choć daje się zauważyć pewna przewaga na Mazowszu).
Nazwisko to, według Jarosława Zawadzkiego w pozycji: „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy czwartej - „nazwiska o średniej frekwencji” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
O rodzinie Morawskich wiadomo bardzo skąpo. Znanych jest dwóch przedstawicieli: żyjący w drugiej połowie XIX wieku Jan Morawski i jego córka – z nieznanej bliżej Maryanny – Tekla po mężu Wajs (1872-1934). Nie jest znane miejsce skąd Morawscy pochodzili, choć być może jest to Warszawa, gdzie urodziła się najstarsza córka Tekli – Anna.
WYSZOGRODZKI
Nazwisko „Wyszogrodzki” pochodzi zapewne od nazwy miejscowej „Wyszogród”- miasta w województwie mazowieckim- ponad 2700 mieszkańców w 2002r. (lub innej miejscowości o podobnej nazwie). Według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nazwisko nosiło 895 osób w 32 województwach (według podziału do 1999r. brak przedstawicieli w północno-wschodniej i wschodniej Polsce). Aż 271 (30,28 %) z nich mieszkało województwie warszawskim, a dalsze 111 osób (12,40%) w sąsiadującym województwie skierniewickim (stąd oba województwa zdecydowanie możemy uznać za gniazdo rodziny).
Nazwisko to, według Jarosława Zawadzkiego w pozycji: „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy szóstej - „nazwiska rzadkie” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Ród Wyszogrodzkich pochodził z Wawrzeńczyc niedaleko Krakowa w Małopolsce. Jeżeli nie doszło do błędu pisarskiego w akcie metrykalnym być może rodzina wcześniej pisała się Wysokroccy. Genealogia rodziny znana jest szczątkowo. Najwcześniejszy żyjącym przedstawicielem jest Filip (1775-?) i jego żona Maryanna Krzan (1784-?). Ich syn to Karol (1820-ok. 1906). Karol żonaty był Katarzyną z Wójcików (1842-1923) i mieli oni co najmniej trójkę dzieci: dwóch synów nieznanego imienia i córkę Wiktorię po mężu Grzywnę (1876-1959).
BULSKI
Nie znam etymologicznego znaczenia nazwiska „Bulski”. Według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nazwisko nosiło 1062 osoby w 30 województwach (według podziału do 1999r.). Aż 333 (31,35 %) z nich mieszkało województwie częstochowskim a dalsze 160 osób (15,65%) w sąsiadującym województwie katowickim (stąd oba województwa zdecydowanie możemy uznać za gniazdo rodziny).
Nazwisko to według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy piątej „nazwiska o niskiej frekwencji” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych). O Bulskich wiadomo tylko, że pochodzili z bliżej niezidentyfikowanego Solca. Znana jest tylko jedna przedstawicielka: Józefa po mężu Sobczyńska (1868- po 1919).
KWOKA
Nazwisko „Kwoka” pochodzi zapewne od pospolitego wyrazu „Kwoka”- kura siedząca na jajkach lub wodząca kurczęta. Nazwisko według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nosiło 1129 osób w 31 województwach (według podziału do 1999r., za wyjątkiem województw: włocławskiego, siedleckiego i krośnieńskiego). Nazwisko Kwoka noszą osoby zamieszkujące w całej Polsce stąd nie jest możliwe wyznaczenie gniazda rodowego (najwięcej mieszka w byłych województwach: katowickim, rzeszowskim, częstochowskim i krakowskim, widoczna jest więc przewaga osób mieszkających w południowej Polsce).
Nazwisko to według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy piątej „nazwiska o niskiej frekwencji” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Kwokowie pochodzili ze wsi Rzędowice koło Miechowa. Protoplastą rodu jest żyjący w XVIII wieku Maciej, który z Reginą Derwisz miał syna Szymona (1769-1814). W następnym pokoleniu Szymon miał z Agnieszką z Pasków (1774-1814) trzech synów: Mateusza (1792-1845), Tomasza (1793-?) i Jana (1795-?). Mateusz był dwukrotnie żonaty. Z pierwszej żony Katarzyny z Dudków (1802-1835) miał syna Stanisława (1828-po 1866). Drugie małżeństwo z Katarzyną Krzykawską było zapewne bezdzietne. Z kolei Stanisław miał z Agnieszką Kanią córkę Teklę po mężu Miernikowską (1857-1930).
DWORAK
Nazwisko „Dworak” pochodzi zapewne od wyrazu „dworak” oznaczającego dworzanina króla lub magnata. Być dworakiem znaczy tyle, co służyć na dworze królewskim lub magnackim. Według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nazwisko nosiło 4520 osób w 47 województwach (według podziału do 1999r. za wyjątkiem województw bialskopodlaskiego i pilskiego). Nazwisko Dworak noszą osoby zamieszkujące w całej Polsce stąd nie jest możliwe wyznaczenie gniazda rodowego (najwięcej mieszka w byłych województwach: katowickim, kieleckim, warszawskim i piotrkowskim).
Nazwisko to, według Jarosława Zawadzkiego w pozycji: „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy czwartej - „nazwiska o średniej frekwencji” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Nazwisko „Dworak” pojawia się z drzewie genealogicznym Alicji Zubryckiej dwukrotnie. Niestety w każdym wypadku genealogia znana jest tylko szczątkowo. Za pierwszym razem pojawia się żyjąca w XIX wieku Zofia Dworak pochodząca zapewne z Książa Małego w Małopolsce będąca żoną Józefa Jarosińskiego. Za drugim razem była to Tekla Dworak żona Jacentego Świątka żyjąca w XIX stuleciu w Beszowej niedaleko Sandomierza. Obie rodziny były zapewne niespokrewnione.
BOŻKO
Nazwisko „Bożko” pochodzi zapewne od wyrazu „bożek” oznaczającego istotę lub jej wyobrażenie będące w religiach politeistycznych przedmiotem kultu. Według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nazwisko nosiło 299 osób w 28 województwach (według podziału do 1999r. ). Nazwisko Bożko noszą osoby zamieszkujące w całej Polsce stąd nie jest możliwe wyznaczenie gniazda rodowego (najwięcej mieszka w byłych województwach: chełmskim, białostockim, katowickim i gorzowskim).
Nazwisko to, według Jarosława Zawadzkiego w pozycji: „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy szóstej - „nazwiska rzadkie” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Bożkowie pochodzili zapewne ze wsi Krzeszówka w Małopolsce. Z rodziny znana jest tylko jedna osoba żyjąca w XIX wieku Teresa Bożko, żona Ignacego Szyncowicza.
SMISTEK
Nie znam etymologicznego znaczenia nazwiska „Smistek”. Według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nazwisko nosiło tylko 16 osób w czterech ówczesnych województwach tj. kieleckim (7 osób), gdańskim (6 osób), tarnobrzeskim (2 osoby) oraz katowickim (1 osoba). Nazwisko to, według Jarosława Zawadzkiego w pozycji: „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy ósmej - „kurioza” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Smistkowie pochodzili ze wsi Beszowa niedaleko Sandomierza. Jedyną znaną osobą z rodziny jest Tekla Smistek (1823-1903) żona Jana Świątka.
MICHAŁOWSKI
Nazwisko „Michałowski” pochodzi o imiennie (Michał). Według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nazwisko nosiło 14003 osób we wszystkich 49 województwach. Najwięcej osób zamieszkiwało byłe województwo warszawskie 1666 osób, poznańskie 975 osób i łódzkie 625 osób. Z powodu równomiernego zamieszkania w całej Polsce nie da się wyznaczyć gniazda rodowego.
Znana jest tylko jedna osoba o nazwisku Michałowski jest to żona Andrzeja Brzdęka Maryanna Michałowska (zm. przed 1882) mieszkająca we wsi Łyczba parafia Beszowa koło Sandomierza.
OKŁA
Nazwisko „Okła” pochodzi zapewne od pospolitego wyrazu „okładać”, lub od „okłod” snop słomy. Nazwisko według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nosiło 726 osób w 23 województwach (według podziału do 1999r.). Zdecydowana większość osób (475, co stanowi 65,43% ogółu) zamieszkiwała w byłym województwie kieleckim, stąd możemy je uznać za gniazdo rodowe.
Nazwisko to według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy szóstej „nazwiska rzadkie” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Ród Okłów pochodził ze wsi Odrowąż niedaleko Końskiego w Świętokrzyskim. Znanych jest dwóch przedstawicieli: Józef Okła (1815-?) i jego córka z Maryanny Warszawa również Maryanna (1850-?).
WOJTAL
Nazwisko „Wojtal” (pisane także Woytal) pochodzi zapewne od imiennie (od imienia Wojciech). Nazwisko według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nosiło 2532 osoby w 45 województwach (według podziału do 1999r.). Z uwagi na dość równomierne zamieszkanie osób we wszystkich tych województwach nie można wyznaczyć gniazda rodowego osób noszących to nazwisko (najwięcej osób mieszkało w województwach: częstochowskim, krakowskim, kieleckim i katowickim, a więc w południowej Polsce).
Według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy czwartej - „nazwiska o średniej frekwencji” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Protoplastą rodu jest żyjący w XVIII wieku Walenty Wojtal, który z Reginą Gaudą doczekał się dwóch synów: Wojciecha (1766-1826) i Mateusza (1778-1842). Mateusz mimo dwóch małżeństw z Urszulą Kosowską (1776-1836) i Katarzyną Binczycką (1799-po 1843) był bezdzietny. Starszy Wojciech miał z Agnieszką Ciępiel (1767-1837) troje dzieci: Marcina (1801-1883), Bartłomieja (1815-?) i Katarzynę (1818-1826). Bartłomiej żonaty z Barbarą Sołtysik (1808-1835) nie miał dzieci. Marcin był dwukrotnie żonaty. Z pierwszej żony Maryanny Dzioby (1802-1851) doczekał się: Piotra (1825-1869), Franciszkę po mężu Łudzik (1827-1880), Maryannę (1830), Szymona (1831-?), Wojciecha (1834-1835), Błażeja (1836-?), Pawła (1838-1897) oraz Wiktorię (1841-?). Z drugiej żony Maryanny Szumnej (1833-1899) miał: Antoninę po mężu Litewkę (1853-?), Kacpra (1856-?), Maryannę (1858-?), Wojciecha (1859-?), Katarzynę po mężu Kuś (1865-?) i Annę (1868-?).
Piotr miał z Anną Pieczonką (1830-?): Józefa (1855-1862), Wiktorię (1857-1858), Jana (1860-?), Maryannę (1865-?) i Rozalię (1870-?). Jan Piotrowicz z Franciszką z Litewków (1860-?) doczekał się: Anny (1882-?), Joachima (1886), Jana (1887-?), Piotra (1889-?), Jakuba (1891-?), Józefa (1893-1894) i Józefę (1895-1972). Rozalia Piotrowicz zaś ze związku pozamałżeńskiego syna Jakuba (1888).
Druga linia rodziny wywodzi się od Błażeja Marcinowicza, który miał z Barbarą Litewką (1835-?): Stanisława (1858-?), Maryannę po mężu Grzybowską (1861-?), Jana (1863-?), Teklę (1867-1868), Salomeę (1865-?) i Rocha (1870-?).
Paweł miał z Wiktorią Żurek (1842-1907): Stanisława (1864-1865), Reginę po mężu Szumną (1866-?), Maryannę po mężu Szumiec (1869-?), Maryannę (1871), Franciszkę po mężu Kluczewską (1874-?), Rozalię (1877), Antoniego (1879) i Maryannę (1883-?).
Kolejny syn Marcina Kacper miał z Maryanną Kwiecień (1860-?) : Annę (1882-1883), Jana (1883-1888), Maryannę (1886), Franciszkę (1887-?), Katarzynę (1889-1891), Antoninę (1891-1899), Franciszka (1895), Katarzynę (1896-1897), Anielę (1898), Rozalię (1898-?), Wojciecha (1902-?).
Siostra Kacpra Maryanna miała ze związku poza małżeńskiego syna Wincentego (1885-1887).
Wreszcie Wojciech Marcinowicz miał z Maryanną Litewką (1869-1907) miał : Jana (1892-?), Annę (1895), Wincentego (1899-?), Wojciecha (1901), Annę (1903-1990) i Szczepana (1905-1906). Z drugiej żony Wojciecha Anny Synowskiej (1863-?) nie jest znane potomstwo.
Znanych jest 65 przedstawicieli rodu. To jest 33 mężczyzn i 32 kobiet. Imiona mężczyzn to: Wojciech (5), Jan (5), Piotr (2), Jakub (2), Wincenty (2), Stanisław (2), Józef (2), Walenty, Mateusz, Marcin, Bartłomiej, Szczepan, Kacper, Franciszek, Paweł, Antoni, Błażej, Roch, Szymon, Joachim, zaś kobiet to: Maryanna ( 8 ), Anna (5), Katarzyna (4), Franciszka (3), Rozalia (3), Antonina (2), Wiktoria (2), Aniela, Regina, Tekla, Salomea, Józefa. Najstarszego wieku dożyła Anna Wojtal córka Wojciecha – 87 lat. Najmłodszego szesnaścioro dzieci zmarłych przed ukończeniem roku życia.
DYMACZ
Nazwisko „Dymacz” pochodzi zapewne od słowa „dym” oznaczającego produkty spalania unoszące się kłębami w powietrzu.. Chociaż według „Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny”. Kazimierza Rymuta, Wydawnictwo Naukowe PWN Kraków 2001 nazwisko mogło pochodzić od ”dymarz” robotnik w hucie. Nazwisko według „Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych” pod red. Prof. Kazimierza Rymuta (dane z wersji elektronicznej, stworzonej dzięki ogólnopolskiej bazie PESEL) na początku lat 90-tych nosiło 281 osób w 14 województwach (według podziału do 1999r.). Aż 176 (62,63 %) z nich mieszkało województwie krakowskim a dalsze 52 osoby (18,50%) w sąsiadującym województwie kieleckim (stąd oba województwa zdecydowanie możemy uznać za gniazdo rodziny).
Według Jarosława Zawadzkiego „1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce”, Warszawa 2002, s. 31, w ośmiostopniowej klasie, zalicza się do klasy szóstej „nazwiska rzadkie” (licząc od nazwisk najbardziej popularnych).
Protoplastą rodu jest żyjący na przełomie XVIII i XIX wieku Bartłomiej Dymacz włościanin zamieszkujący parafię Korzkiew. Jego ojcem mógł być zmarły przed 1791r. Sebastian Dymacz nie ma na to jednak przekonywujących dowodów. W poniższym zestawieniu pominięto więc innych potomków Sebastiana.
Z małżeństwa z Ewą z Binczyckich (zm. po 1816) doczekał się Bartłomiej co najmniej trójki dzieci: Elżbiety po mężu Kwintę (1772-1857), Teresę po mężu Ibek (1781-?), oraz Józefa (1793- po 1857). W następnym pokoleniu Józef miał z Maryanną z Nawrotów (1793-1874) siedmioro dzieci: Bartłomieja (1818), Ludwika (1819-1849), Józefa (1822-1866), Małgorzatę po mężu Kolarską (1824-1900), Juliannę po mężu Krzton (1829-?), Agnieszkę (1832), oraz drugą Agnieszkę po mężach May i Dulinską (1837-?).
Ludwik Józefowicz z żony Maryanny Krzywdy (1821- po 1851) miał synów Tomasza (1840-1849) i Józefa (1844-1849) oraz córki Katarzynę (1842-?) i Maryannę (1847-1871). Józef Józefowicz zaś z żony Łucji Kwiecień (1824-po 1869) miał córkę Maryannę po mężu Wrzecionko (1843-?), oraz synów Kazimierza (1846-1859), Wojciecha (1848) i drugiego Wojciecha (1849-1863).
Jeżeli są to pełne dane nazwisko Dymacz linii Bartłomieja nie dotrwało naszych czasów. Parafie Biały Kościół zamieszkują za to do dzisiaj potomkowie domniemanego rodzeństwa Bartłomieja.
Znanych jest więc (łącznie z nim) 19 przedstawicieli rodu: 10 mężczyzn i 9 kobiet. Mężczyźni nosili imiona: Józef (3), Bartłomiej (2), Wojciech (2), Ludwik, Tomasz, Kazimierz. Kobiety: Agnieszka (2), Maryanna (2), Elżbieta, Teresa, Małgorzata, Julianna, Katarzyna. Najstarszego wieku dożyła Elżbieta po mężu Kwinta – 85 lat, najmłodszego troje dzieci zmarłe w wieku kliku miesięcy. |
Ostatnio zmieniony przez Zubrzak dnia 16-01-2012 - 03:59, w całości zmieniany 1 raz
|
| |
|
|
|
|
|
Christian_Orpel |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 15-01-2012 - 10:42
|
|
Dołączył: 28-08-2006
Posty: 739
Skąd: HENIN-BEAUMONT , Francja
Status: Offline
|
|
Etymologię nazwiska Bromblik, Brąblik podaje Rymut w Nazwiskach Polaków :
od gw. brambor "ziemniak"
Zych : od imion na Zy- typu Zygmunt lub typu Żyrosław
Bulski: od podstawy bul-,
por. bula, buła : zgrubnienie, guz;
lub prasłowianski *buliti : obrzmiewać, pęcznieć; wytrzeszczać oczy;
lub gwarowy bula : byk ;
lub buła : dekret
Szyncowicz : od podstawy Szyn-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Sin, a ta od gockiego sins : stary ; może też od syn lub od imienia Szymon
Pozdrawiam
Chrystian |
|
|
| |
|
|
|
|
|
ATUIN |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 15-01-2012 - 18:42
|
|
Dołączył: 19-01-2009
Posty: 16
Status: Offline
|
|
Witam
W moim drzewie pojawia się nazwisko ZDYB a właściwie w formie ZDYBÓW , jako że chodzi o kobietę w związku z aktem ślubu . Jest to Marianna ZDYBÓW urodzona w 1833 roku , córka Franciszka Zdyb i Franciszki . Mowa jest o parafii Prandocin .
Pozdrawiam
jacek |
|
|
| |
|
|
|
|
|
Cirdan |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 15-01-2012 - 20:11
|
|
Dołączył: 22-11-2008
Posty: 225
Skąd: Bochnia, Kraków
Status: Offline
|
|
|
ATUIN napisał:
Witam
W moim drzewie pojawia się nazwisko ZDYB a właściwie w formie ZDYBÓW , jako że chodzi o kobietę w związku z aktem ślubu . Jest to Marianna ZDYBÓW
A nie chodzi przypadkiem o Mariannę z Dybów? Czyli Marianna Dyba - znacznie bardziej popularne w rejonie Krakowa.
Pozdrawiam
Piotr Sułek |
_________________
Szukam informacji o rodzinach:
Sułek (powiat bocheński: Nowy Wiśnicz - Łomna), Bojanek (powiat zawierciański: Podlesice, Kroczyce; powiat myszkowski: Żarki, Myszków), Pawluk (Ukraina, powiat bóbrecki: Stare Sioło; i Lwów)
|
| |
|
|
|
|
|
Zubrzak |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 16-01-2012 - 03:43
|
|
Dołączył: 03-11-2007
Posty: 196
Skąd: Sosnowiec
Status: Offline
|
|
Witam
Dzięki za odpowiedzi i za pomoc. Mam oczywiście jeszcze sporo luk. Z Prandocina chodzi jednak o rodzinę ZDEB tak nazywała się z domu moja prababcia i zresztą Zdebowie mieszkają w Prandonie do dnia dzisiejszego (np. wspomniany Andrzej).
Pozdrawiam Przemek |
|
|
| |
|
|
|
|
|
basiaps |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 16-01-2012 - 11:00
|
|
Dołączył: 30-01-2009
Posty: 230
Status: Offline
|
|
Nazwisko Bromblik występuje w okolicach gminy Klucze woj. małopolskie.
Są wpisy w księgach metrykalnych w Bydlinie.
Na pewno w roku 1921 chrzczone jest dziecko Bromblik Antoni.
W 1922 jest chrzczona czwórka dzieci z tym nazwiskiem.
Obecnie ktoś o nazwisku Bromblik mieszka w tych okolicach.
Na pewno w Cieślinie.
Pozdrawiam serdecznie,
Basia. |
_________________
Basia
Szukam: Konstancja Klimaszewska ur. ok. 1836 w Łasku ?
|
| |
|
|
|
|
|
Zubrzak |
|
|
Temat postu:
Wysłany: 17-01-2012 - 07:18
|
|
Dołączył: 03-11-2007
Posty: 196
Skąd: Sosnowiec
Status: Offline
|
|
Dzięki Basiu niestety na chwilę oebcną brak przesłanek by połączyć Bromblików z Kluczy z genealogią mojej rodziny, choć jak to mówią nigdy nie mów nigdy.
Pozdrawiam serdecznie Przmek |
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
FAQ
Regulamin
Szukaj
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
