Genealodzy.PL Genealogia

Pochodzenie nazwiska - Pochodzenie nazwisk (cz.6)

Bożena - 16-02-2007 - 13:00
Temat postu: Pochodzenie nazwisk (cz.6)
Szukam wszelkich informacji o nazwiskach Ćmak oraz Harabasz. Czy ktoś może słyszał o nich lub zna ich pochodzenie?
Adam_Kalemba - 16-02-2007 - 19:34
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Ćmak i Harabasz
Bożena napisał:
Szukam wszelkich informacji o nazwiskach Ćmak oraz Harabasz. Czy ktoś może słyszał o nich lub zna ich pochodzenie?

Witaj Bożena!
Etymologia wg. prof. K. Rymuta.
Od ćma, stp. gw. ćmić "zaciemniać" :Ćmak bez daty.
Harabasz od haraba, araba dawniej "rodzaj powozu", także od Arab: Harabasz bez daty.
beta43 - 12-11-2008 - 18:38
Temat postu: Forczmanowicz, Mikosiński
Witam

Interesuje mnie pochodzenie nazwisk: Forczmanowicz, Mikosiński.

pozdrawiam Wszystkich
beta [/b]
Rutar - 14-04-2013 - 23:13
Temat postu:
Witam,

dziękuję za wyjaśnienie Nazwisk Kociemski, Kijek, Rynek, Szambor, Pisarski,Krystynus,Pisarski.

Pozdrawiam

Rutar
Cwynar_Justyna - 04-05-2013 - 07:09
Temat postu: pochodzenie nazwiska
Witam,
Prosiłabym o etymologie nazwisk Karczemny i Michaliszyn.

Pozdrowienia,
Justyna
Ewa_Szczodruch - 04-05-2013 - 13:17
Temat postu:
Witam Smile

Karczemny - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Michaliszyn - od imienia Michał. Imię biblijne, pochodzące od hebrajskiego mikha’el ‘któż jest jak Bóg’, w Polsce notowane od XII wieku. Obok postaci spolonizowanej Michał, występują formy łacińskie Michael, Michachel, na Kresach Wschodnich Michaił.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
a_j_wojciechowski - 13-05-2013 - 15:45
Temat postu:
Proszę o sprawdzenie czy nazwiska Bilakowski i Dyjakowski występują w Polskiej Encyklopedii Szlacheckiej i Teczkach Dworaka
Z góry Dziękuje A.J.Wojciechowski
Christian_Orpel - 26-05-2013 - 18:48
Temat postu:
Pozdrawiam naukowo, Chrystian Orpel
piotr_nojszewski - 30-05-2013 - 10:22
Temat postu: Kapitan, Kardynał, Marszałek
Witam,
Indeksuję teraz parafię Łętowo (pow Płocki) nie jest to duża parafia (mniej niż 100 urodzin w roku). Zastanowiło mnie wystepowanie tam jednoczesnie nazwisk Kapitan, Kardynał i Marszałek.
W zasadzie niewiele je łączy, ale mi się jakoś połaczyły w głowie. Wink

Dodam, że jest tam sporo nazwisk pochodzenia niemieckiego.

Czy to moja wyobraźnia czy jest w tym jakis ukryty punkt wspólny?
piotr_nojszewski - 31-05-2013 - 06:59
Temat postu:
Tak,
Kowalewski ew slub Kowalewski oo Kozłowska ale sa tam tez inne ciekawe nazwiska. jakby co zapraszam na PW
Anne19 - 31-05-2013 - 18:34
Temat postu: Grzeszczuk- wszystko na temat tego nazwiska
Witam serdecznie. Poszukuję wszystkiego na temat nazwiska Grzeszczku, ale także Labus. Za jakiekolwiek informacje z góry dziękuję!
a_j_wojciechowski - 07-06-2013 - 20:37
Temat postu:
Proszę o sprawdzenie czy nazwiska Bilakowski i Dyjakowski występują w Polskiej Encyklopedii Szlacheckiej i Teczkach Dworaka
Z góry Dziękuje A.J.Wojciechowski
Rutar - 17-06-2013 - 11:27
Temat postu:
Witam,

intresuje mnie pochodzenie nazwiska Santorek(Sątorek, Sętorek).

Z góry dziękuję,

Pozdrawiam,

Artur
irerena254 - 17-06-2013 - 15:55
Temat postu: Nazwiska:DZIWAK, ORKISZ, SULIKOWSKI, KOWNACKI, GRZYWIŃSKI, S
Proszę podać pochodzenie
piotr_nojszewski - 17-06-2013 - 20:06
Temat postu:
Witam,
interesuje mnie pochodzenia nazwiska

Gerasik lub Gierasik

nie jest zbyt częste i z niczym mi sie nie łączy
irerena254 - 17-06-2013 - 22:53
Temat postu:
Dziękuję bardzo.
Ewa_Szczodruch - 18-06-2013 - 05:45
Temat postu:
Witam Smile

Gerasik, Gierasik- od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Sątorek, Sętorek - od prasłowiańskiego soto, od sp + terti ‘trzeć’, od rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Rutar - 18-06-2013 - 10:38
Temat postu:
Witam,

bardzo dziękuję za odpowiedź.

Pozdrawiam,

Artur
Slawinski_Jerzy - 24-06-2013 - 14:44
Temat postu:
Bardzo dziękuję Smile

pozdrawiam serdecznie
Jurek
patryś91 - 04-07-2013 - 19:18
Temat postu:
Dziękuje za szybką odpowiedż
piotr_nojszewski - 06-07-2013 - 07:59
Temat postu:
Witam,
pojawiły mi się właśnie dwa nowe troche nietypowe nazwiska

Bafeltowski
(kojarzy mi się z niemieckim Befehl rozkaz)

Łęngowski
(tak dokładnie jest w akcie, może to błąd)

będe wdzięczny za sprawdzenie
Ewa_Szczodruch - 06-07-2013 - 13:39
Temat postu:
Witam Smile

Bafeltowski - od węgierskiej nazwy osobowej Abaffy.

Łęngowski - nazwisko w tej formie nie występuje w 'Słowniku' Rymuta; może ono pochodzić, jak Łęgowski - od nazwy miejscowej Łęgowo (kilka wsi) lub od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg,ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.
piotr_nojszewski - 06-07-2013 - 13:49
Temat postu:
Wielkie dzieki.

Te Węgry są mocno zaskakujące. Wegrzy na mazowieckiej wsi w XIX wieku...
A do tego w tej samej wsi Cieksyn mam jeszcze w drzewie nazwisko ukraińskie.

Łęgowski jest bardzo prawdopodobne.
Kaniewski_Eugeniusz - 13-07-2013 - 11:29
Temat postu:
Pani Ewo,
poproszę o nazwisku Dragański

Pozdrawiam Eugeniusz
math078 - 13-07-2013 - 13:06
Temat postu: pochodzenie nazwiska Paczynski
Dzień dobry.Z tej strony Marcin.Mam pytanie dotyczace nazwiska Paczynski,skad pochodzi ,co ewentualnie znaczyło i wjaki sposób mogło przekształcić się w nazwisko Pecyna lub Pacyna.Dziekuję za uwagę.
greg_2003 - 24-07-2013 - 00:02
Temat postu:
Ewo, proszę sprawdź mi etymologię nazwisk:
Krajewski, Sibrecht (to jest spolszczenie niemieckiego nazwiska Siebrecht).

Dziękuję
Ewa_Szczodruch - 24-07-2013 - 05:04
Temat postu:
Witam Smile

Krajewski 1387 - od nazw miejscowych Krajewice, Krajewo, Krajowice, Krajów (kilka wsi).

Sibrecht, Siebrecht - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Siebrecht, ta od germańskiego imienia złożonego Sigu-beraht.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Kaniewski_Eugeniusz - 24-07-2013 - 05:14
Temat postu:
Pani Ewo,
ponawiam prośbę,
Eugeniusz
greg_2003 - 24-07-2013 - 14:21
Temat postu:
Ewa_Szczodruch napisał:
Witam Smile

Krajewski 1387 - od nazw miejscowych Krajewice, Krajewo, Krajowice, Krajów (kilka wsi).

Sibrecht, Siebrecht - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Siebrecht, ta od germańskiego imienia złożonego Sigu-beraht.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001


Ewo dziękuję bardzo
Kaniewski_Eugeniusz - 09-08-2013 - 11:07
Temat postu:
Pani Ewo,
ja już proszę po raz trzeci,
Dragański
Przeradzki
Pozdrawiam Eugeniusz
Ewa_Szczodruch - 09-08-2013 - 15:17
Temat postu:
Witaj Eugeniuszu Smile

Niestety, nie wiem, który raz odpowiadam ...

Dragański - od dragon, dawniej dragan ‘kawalerzysta’.

Źródlo: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Przeradzki 1497 od nazwy miejscowej Przeradz (ciechanowskie, gmina Lutocin).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Kaniewski_Eugeniusz - 09-08-2013 - 16:13
Temat postu:
Bardzo dziękuję,
Pozdrawiam z cieplutkiej stolicy.
Eugeniusz
majkuss - 09-08-2013 - 18:53
Temat postu:
Witam,
bardzo proszę o pochodzenie nazwisk: Proga, Wiwała i Simiński.
Kaczmarek_Aneta - 10-08-2013 - 07:22
Temat postu:
Droga Ewo Wink

czy mogłabym prosić o informacje na temat nazwiska:

Hochroń a. Hachroń

pisane również przez "Ch"?


Pozdrawiam i z góry bardzo dziękuję,
Aneta
dorocik133 - 10-08-2013 - 09:12
Temat postu:
Witam!
Czy mogłabym się uśmiechnąć o wyjaśnienie pochodzeniia nazwiska KUCIKOWICZ?

Pozdrawiam
Dorota
Bulanowski_Pawel - 10-08-2013 - 15:44
Temat postu: pochodzenie nazwiska BULANOWSKI
podpowiedzcie mi w miarę możliwości gdzie czerpie swe źródła nazwisko Bulanowski?
czy może pochodzić z obszarów huculskich ?

dziękuję Smile
Ewa_Szczodruch - 10-08-2013 - 19:06
Temat postu:
Witam Smile

Proga - od próg.

Wiwała - nie znalazłam Sad

Simiński- od imienia Szymon, pochodzenia hebrajskiego, gdzie występowało w dwóch formach: Shime’on, Shim’on i znaczyło pierwotnie ‘Bóg wysłuchał’. Dwie formy hebrajskie przekształciły się w dwa imiona: Simon i Simeon. Pierwsze upowszechniło się w Kościele zachodnim, drugie we wschodnim. W Polsce imię notowano od XII wieku. Obok Szymon występują postaci Szyman, Szymun. Od XIV wieku występują w źródłach staropolskich formy zlatynizowane Simeon, Semeon. W językach wschodniosłowiańskich spotykane są formy Semen, Semien, skąd forma Siemion, używana w średniowieczu na Kresach Wschodnich.

Simiński - od nazw miejscowych Siemienino, Siemino, dziś Zimin (poznańskie, gmina Kleszczewo), Siemień (kilka wsi).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Hochroń - brak Sad może od niemieckiej nazwy osobowej Horch, ta od apelatywu horchen ‘słuchać, podsłuchiwać’.

Hachroń - od charkać, charchać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’ lub od charkot.

Charchoń - od charkać, charchać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’ lub od charkot.

Chorchoń - nie występuje w bazie Sad

Kucikowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Bulanowski - w grupie nazwisk pochodzących od bula, buła ‘zgrubienie, guz’, może od prasłowiańskiego buliti ‘obrzmiewać, pęcznieć; wytrzeszczać oczy, od gwarowego bula ‘byk’, też boła, bulla ‘dekret’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Przepraszam za umieszczenie kilku odpowiedzi w jednym poście. To przyśpieszy dotarcie ich na forum Smile
meggy - 10-08-2013 - 19:46
Temat postu: Nazwiska Littke i Hellebart
Prosze o nazwiska Littke i Hellebart

Z gory dziekuje i pozdrawiam
M. Greinert
tbienias - 10-08-2013 - 20:09
Temat postu: Nazwiska Littke i Hellebart
a ja poproszę o etymologię nazwiska Firlit Smile

Tomasz
majkuss - 10-08-2013 - 23:01
Temat postu: Nazwiska Littke i Hellebart
Dziękuję bardzo za pomoc Pani Ewo
Ewa_Szczodruch - 11-08-2013 - 06:22
Temat postu:
Witam Smile

Hellebart - nie znalazłam Sad

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Littke - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Firlit - brak w bazie nazwisk; może od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Cwynar_Justyna - 13-08-2013 - 07:02
Temat postu:
Witaj Ewo,
Czy mogłabym ciebie prosić o wyszukanie znaczenia/pochodzenia nazwisk 'Barzat', 'Mitos(k)', i 'Mączeński', jeżeli oczywiście takowe występują w posiadanym przez ciebie słowniku.
Pozdrowienia,
Justyna
Ewa_Szczodruch - 13-08-2013 - 09:11
Temat postu:
Witam Smile

Barzat - nazwiska tego i podobnych - brak.

Mitos, Mitosek - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Mita, także od imienia Dymitr.

Mączeński - od nazwy miejscowej Męczyn (siedleckie, gmina Mokobody), Mączniki (kaliskie, gmina Nowe Skalmierzyce).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
iwona084 - 16-08-2013 - 17:01
Temat postu: Pochodzenie nazwisk Bancler i Wilimitus
Witam,
szukam informacji na temat nazwiska Bancler i Wilimitus, zastanawia mnie ich pochodzenie. Szukam także informacji o osobach posiadających te nazwiska, głównie o babci Leokadii Wilimitus ur około 1868r, wzięła ślub z dziadkiem Banclerem w 1907 roku w Żychlinie. Z góry dziękuję za wszelkie informacje.
Iwona Owczarek
Ewa_Szczodruch - 16-08-2013 - 18:36
Temat postu:
Witam Smile

Bancler - nie znalazłam nazwiska; może pochodzić od niemieckich nazw osobowych Balzar, Balzer, te od imienia Balthassar.

Wilimitus - nazwisko również nie występuje w mojej bazie; pochodzić może od imienia Wilhelm, notowanego w Polsce od XiI wieku, pochodzenia germańskiego, od wil- ‘chęć, wola’+ helm ‘hełm’. W Polsce w średniowieczu imię wykazywało wahania fonetyczne, występowały też formy: Willehelm, Wilaham, Wilheln, Wiliam, Wilam, Wilum, Wilun.
paragornus - 16-08-2013 - 23:42
Temat postu:
Witam

Uprzejmie proszę o sprawdzenie nazwisk:

Radecke/ Radecki
Brennek/ Brenek

Sredecznie dziękuję.
Christian_Orpel - 17-08-2013 - 00:08
Temat postu: Sołyga
""""""Sołyga - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Źródło: Kazimierz Rymut """"""

Ale według Lucyny Tomczak (Słownik odapelatywnych nazwisk Polaków)

Sołyga cf Sałęga : gwarowy "jadło z łobody "

Pozdrawiam

Chrystian
Spodyniuk_Tomasz - 18-08-2013 - 02:11
Temat postu:
Proszę o etymologię nazwisk:
Bepirszcz i Motylski
Pozdrawiam Tomasz S.
Ewa_Szczodruch - 18-08-2013 - 06:30
Temat postu:
Witam Smile

Bepirszcz - nie znalazłam Sad

Motylski - od motyl.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Ewa_Szczodruch - 18-08-2013 - 12:09
Temat postu:
Witam Smile

Brenek, Brennek - nie znalazłam Sad

Radecki 1401 - od nazwy miejscowej Radecz, dziś Redecz (włocławskie, gmina Lubraniec) i Recz (bydgoskie, gmina Rogowo).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Christian_Orpel - 19-08-2013 - 01:12
Temat postu:
'''''' Bancler - nie znalazłam nazwiska; może pochodzić od niemieckich nazw osobowych Balzar, Balzer, te od imienia Balthassar.

Wilimitus - nazwisko również nie występuje w mojej bazie; pochodzić może od imienia Wilhelm, notowanego w Polsce od XiI wieku, pochodzenia germańskiego, od wil- ‘chęć, wola’+ helm ‘hełm’. W Polsce w średniowieczu imię wykazywało wahania fonetyczne, występowały też formy: Willehelm, Wilaham, Wilheln, Wiliam, Wilam, Wilum, Wilun. '''

Nie można takich etymologii przyjąć !
Kaliana - 22-08-2013 - 17:51
Temat postu:
Witam!
Poszukuje informacji na temat pochodzenia następujących nazwisk:
Choderska
Fedorczyk
Jastrzębska
Z góry dziękuję za informacje Wink
Chrobasik_Olek - 22-08-2013 - 18:41
Temat postu:
Witam
Również proszę o sprawdzenie nazwisk:
Chrobasik, Tatoj, Larysz, Lampner, Strang, Mondry, Mierzwa, Basek, Szyma(Schema), Bul, Buhl, Pokuta, Kolon, Gałuszka, Baluch, Dyjas, Szwadzba.
Z góry bardzo dziękuję.
Ewa_Szczodruch - 22-08-2013 - 18:47
Temat postu:
Witam Smile

Choderski - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW); od gwarowego choda ‘chodzenie, droga, ścieżka’.

Fedorczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Jastrzębski 1471 - od nazw miejscowych Jastrzębie, Jastrząbki (częste).

Źródło:Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Ewa_Szczodruch - 23-08-2013 - 06:12
Temat postu:
Witam Smile

Baluch – nie znalazłam Sad

Basek - od bas ‘niski głos męski, człowiek mówiący niskim głosem’, basy ‘instrument muzyczny’, też od imienia Sebastian; w formach pochodnych trudno odróżnić od nazw osobowych na Basz .

Buhl – nie znalazłam Sad

B ul 1430- w grupie nazwisk pochodzących od bula, buła ‘zgrubienie, guz’, może od prasłowiańskiego buliti ‘obrzmiewać, pęcznieć; wytrzeszczać oczy, od gwarowego bula ‘byk’, też boła, bulla ‘dekret’.

Chrobasik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy chrob-, por. prasłowiańskie Xrobati ‘skrobać, gryźć’, chrobak, chrobot.

Dyjas - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dyjas - od dias ‘diabeł’.

Gałuszka 1607 - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti; lub od gwarowego gałuszka ‘kuleczka’.

Kolon - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kol-, por. koło,k ół, kolić ‘kołysać’, kolnąć ‘ukłuć’, imię Nicolaus, niemiecka nazwa osobowa Kohl.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Lamper - od lampart ‘zwierzę drapieżne’, też od niemieckiego imienia Lampert.

Larysz 1608 - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Mierzwa 1572 - od mierzwa ‘pognieciona słoma; odchody zwierzęce’.

Mondry – od mądry.

Pokuta - od pokuta ‘kara, zadośćuczynienie’.

Strang - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Szwadzba - od staropolskiego swadźba ‘ślub, wesele’.

Szyma 1155 - od imienia Szymon, pochodzenia hebrajskiego, gdzie występowało w dwóch formach: Shime’on, Shim’on i znaczyło pierwotnie ‘Bóg wysłuchał’. Dwie formy hebrajskie przekształciły się w dwa imiona: Simon i Simeon. Pierwsze upowszechniło się w Kościele zachodnim, drugie we wschodnim. W Polsce imię notowano od XII wieku. Obok Szymon występują postaci Szyman, Szymun. Od XIV wieku występują w źródłach staropolskich formy zlatynizowaneSimeon, Semeon. W językach wschodniosłowiańskich spotykane są formy Semen, Semien, skąd forma Siemion, używana w średniowieczu na Kresach Wschodnich.

Tatoj - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
graffik - 24-08-2013 - 19:43
Temat postu:
Witam,
Czy mogę prosić o sprawdzenie nazwisk: Grzymski, Goliszewski, Bonatowski?

Serdecznie pozdrawiam,
Rafał Smile
Ewa_Szczodruch - 25-08-2013 - 06:17
Temat postu:
Witam Smile

Bonatowski - od niemieckiej nazwy osobowej Bonat, ta od imienia Bonard.

Goliszewski 1390 - od nazwy miejscowej Goliszew (kaliskie, gmina Żelazków).

Grzymski - od podstawy grzym-, por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Kaniewski_Eugeniusz - 28-08-2013 - 12:24
Temat postu:
Witam,
Proszę o etymologię nazwisk,
Gromliński
Wiechciński
Pozdrawiam Eugeniusz
Ewa_Szczodruch - 28-08-2013 - 15:34
Temat postu:
Witam Smile

Gromliński - tego nazwiska nie ma już w bazie prof. Rymuta; z pewnością pochodzi jednak od grom ‘piorun’, gromić ‘razić, rozbijać’.

Wiechciński - od wiecheć ‘wiązka słomy lub chrustu’, też ‘nicpoń, gałgan’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
greg_2003 - 14-09-2013 - 22:29
Temat postu:
Witam! Mam gorącą prośbę do Ewy o etymologię nazwisk.

Puławski lub Pułaski
Okoński
Seweryński
Siudmak
Zimmermann

Pagórek
Półtorak lub Pułtorak


Dziękuję
Tchorz92 - 15-09-2013 - 02:02
Temat postu:
Proszę serdecznie o sprawdzenie nazwisk
Tchorz (nie "Tchórz" :ppp)
Andrzejczuk
Bawolski
Senktas
Balas
Kaniewski
Sychowicz

Pozdrawiam:)
Ewa_Szczodruch - 16-09-2013 - 06:09
Temat postu:
Witam Smile

Okoński 1644 - od nazwy miejscowej Okunin (warszawskie, gmina Skrzeszew).

Pagórek - od pagór, pagórek ‘wzniesienie, góra’.

Pułaski - od nazwy miejscowej Połazie (siedleckie, gmina Liw, Korytnica).

Półtorak 1669 - od półtora ‘jeden i pół’; od półtorak ‘rodzaj miodu pitnego; szeroki wóz’;

Pułtorak - od półtora ‘jeden i pół’.

Puławski - od nazwy miasta Puławy (lubelskie).

Seweryński - od imienia Seweryn, pochodzenia łacińskiego; Severinus jest formą wtórną w stosunku do Severus utworzoną przy użyciu przyrostka inus. W Polsce imię notowane od XIV wieku.

Siudmak - od siódmy.

Zimmermann - od niemieckiej nazwy osobowej Zimmermann, ta od Zimmermann ‘cieśla’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Andrzejczuk - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Balas 1652 - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy bal , por. prasłowiańskie balji ‘czarownik, znachor’, bal ‘kloda, zwój płótna’, imię Baltazar; na południu Polski też pochodzenia węgierskiego.

Bawolski - od bawół ‘duże zwierzę podobne do bydła domowego’.

Kaniewski 1498 - od nazwy miejscowej Kaniewo (włocławskie, gmina Lubraniec).

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Senktas – nie znalazłam Sad

Sychowicz - od nazw osobowych na Szy-, typu Szymon lub od staropolskiego szych, gwarowego sych ‘złota lub srebrna nić w tkaninie’.

Tchorz -
od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
JacekZagańczyk - 16-09-2013 - 13:26
Temat postu:
Witam,
Czy mogę prosić o sprawdzenie nazwisk:
- Zagańczyk
- Makedoński
- Wielgos
- Siwak
- Liszcz
- Soch
- Mierzwa
- Wielachowski
- Witkowski
- Preus
Serdecznie pozdrawiam,
Ewa_Szczodruch - 16-09-2013 - 13:59
Temat postu:
Witam Smile

Zagańczyk - od zaganiać ‘zapędzać; przynaglać’, od dawnego zaganiacz ‘pastuch’.

Makedoński - od nazwy miejscowej Macedonia, dawniej też Makedonia.

Wielgos - od wielki, ze staropolskiego też wieliki, wieligi, wielgi. [/i]


Siwak 1797
- od siwy ‘białoszary, niebieskofioletowy’ .

Liszcz - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Soch 1377 - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław

Mierzwa 1572 od mierzwa ‘pognieciona słoma; odchody zwierzęce’.

Wielachowski - od imion złożonych typu Wielimir, Wielisław, też od wiele.

Witkowski 1387 od nazw miejscowych Witkowice, Witków (kilka wsi).

Preus - od perki ‘ziemniaki’, perkać ‘wrzeć’, od imienia Peregrinus.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
tbienias - 18-09-2013 - 17:55
Temat postu:
witam ponownie:)

tym razem prosiłbym o sprawdzenie dwóch nazwisk, a mianowicie:
Scheja ewentualnie Szeja,
Bock,

Pozdrawiam Tomasz
Wilanowski - 18-09-2013 - 19:24
Temat postu:
Dzień Dobry.
Po przeczesaniu całego forum nie znalazłem żadnych zapisków na temat nazwiska Wilanowski.
Można prosić o sprawdzenie?


Z góry dziękuję
M. W.

Ps. Oraz nazwisko Daab (przodka, ciekawe same w sobie)
matix123 - 18-09-2013 - 21:22
Temat postu:
Witam.

Bardzo proszę o sprawdzenie następujących nazwisk:

-Reczek.
-Reczkowski.
-Piszczek.
-Sowa.
-Wierzbicki.
-Rempała.
-Iwaniec.
-Wołek.
-Cich.
-Duraczyński.
-Pękala.
-Knapik.
-Cetera.
-Łątka.
-Kucharzyk.
-Kozik.
-Sikora.
-Sułowski.
-Zbylut.
-Bajorek.
-Kopek.
-Karnia.
-Zabawa.
-Kieć.
-Nawoj/Nawój.
-Wielgus.
-Łuszcz.
-Siatka.
-Sówka.
-Damijan. (Poprawna pisownia we wszystkich metrykach i nazwisko to występuje w takiej formie do dziś w okolicach mych przodków, bo może być mylone z Damian.)
-Sówka.
-Mikrut.

Większość nazwisk ma pochodzenie chłopskie, chociaż kilka jest szlacheckich (Sułowski, Wierzbicki, Zabawa ...), stąd też pewnie nie za wiele danych może być. Ale będę ogromnie wdzięczny za każdą z nich.

Pozdrawiam. Serdecznie.
Mateusz.
Ewa_Szczodruch - 19-09-2013 - 07:24
Temat postu:
Witam Smile

Daab - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od dąb).

Damijan - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyźnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Łuszcz 1454 - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’; od staropolskiego łuszcz ‘roślina, szelążnik’.

Siatka 1672 - w grupie nazwisk pochodzących od sieć ‘narzędzie do połowu ryb i ptaków wykonane ze sznurka wiązanego w oczka’; w pochodnych też od imienia Sieciech; od siatka.

Sówka - od sowa ‘ptak’.

Mikrut - od mikro- w wyrazach złożonych ‘drobny, mały’.

Nawój - od imienia Nawoj, to od na + woj ‘wojownik’ lub też od nawoj ‘wał w warsztacie tkackim’.

Wielgus - od wielki, ze staropolskiego też wieliki, wieligi, wielgi.

Reczek - od raczyć lub od rak.

Reczkowski 1393 - od nazw miejscowych Raczkowo, Raczki, Raczkowice (kilka wsi).

Reczkowski 1764 (Pom) - od raczyć lub od rak.

Piszczek 1390 - od pisk, piszczeć ‘wydawać cienki, przenikliwy głos’; od staropolskiego piszczek ‘grający na piszczałkach’.

Sowa 1404 od sowa ‘ptak’.

Wierzbicki 1488 - od nazw miejscowych Wierzbica, Wierzbice (częste).

Rempała - od gwarowego rąpać, rąpić ‘urągać’.

Iwaniec 1427 - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Wołek 1423 - od ł ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Cich 1584 - od cichy.

Duraczyński
- od staropolskiego dur ‘szaleństwo’, durować ‘szleć’ lub od dura ‘dziura’.

Pękala 1371 - od pęk ‘wiązka’, pęczek, pękać, od imion złożonych typu Pękosław.

Knapik 1617 - od staropolskiego Knap ‘tkacz, sukiennik’.

Cetera 1664 - od rumuńskiego cetera ‘cytra’, ceterás ‘skrzypce’.

Łątka 1374 - od staropolskiego łątka ‘lalka, kukiełka’, też ‘nazwa owada’.

Kucharzyk 1622 - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kozik - od koza.

Sikora 1389 - od sikora ‘gatunek ptaka’.

Sułowski 1448 - od nazw miejscowych Sułów, Sulów, Sulewo (kilka wsi).

Zbylut - od imienia złożonego Zbylut, notowanego od XII wieku.

Bajorek - od bajor, bajoro ‘bagno, błoto’.

Kopek 1721 - od kopać, kopa ‘sterta, kupa’; od staropolskiego kopacki ‘człowiek związany z kopaniem’.

Karnia 1599 - od podstawy karn-, por. karny ‘posłuszny’, z prasłowiańskiego ‘okaleczony, kaleki’.

Kieć - od kiec, kiecka ‘suknia’, też ‘ptak derkacz’.

Nawoj 1369 - od imienia Nawoj, to od na + woj ‘wojownik’ lub też od nawoj ‘wał w warsztacie tkackim’.

Scheja[, Szeja /b] - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

[b]Wilanowski 1662
- o d nazwy miejscowej Wilanowo (białostockie, gmina Mielnik), Wilanów (kilka wsi) lub od nazwiska Wilamowski.

Zabawa - od zabawa ‘rozrywka; bal’, dawniej też ‘zajęcie, praca; zwłoka; opóźnienie’ lub od nazwy miejscowej Zabawa (tarnowskie, gmina Radłów; krakowskie, gmina Wieliczka) lub też od nazwy herbu Zabawa.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
greg_2003 - 30-09-2013 - 00:15
Temat postu:
Witam! Doszły mi jeszcze dwa nazwiska do drzewa. Proszę o etymologię nazwisk: Dejwor i Płomiński.

Dziękuję serdecznie
Ewa_Szczodruch - 30-09-2013 - 05:07
Temat postu:
Witam Smile

Dejwor - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Płomiński - od nazwy miejscowej Plomiany (włocławskie, gmina Dobrzyń nad Wisłą).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
MonikaNJ - 30-09-2013 - 12:18
Temat postu:
Witam,
bardzo proszę o sprawdzenie nazwisk:
- Szeluga
- Tetko
- Stańczak
- Banach
- Stando
- Cychowski vel Cechowski
- Wikieł
pozdrawiam monika
Ewa_Szczodruch - 30-09-2013 - 13:21
Temat postu:
Witam Smile

Banach 1761 - od podstawy ban , por. prasłowiańskie banati ‘myć, kąpać’, bania, ban ‘namiastnik turecki’, imę Banadykt (= Benedykt), niemiecka nazwa osobowa Ban; od gwarowego banach ‘nieślubne dziecko’.

Cychowski vel Cechowski – złożenia brak; Cechowski - od nazw miejscowych Czechowo, Czechów (kilka miejscowości); Cychowski – brak w bazie.

Źródło:Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Stando - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Stańczak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Szeluga - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Szelig-, por. niemiecka nazwa osobowa Selig, ta od średnio-wysoko-niemieckiego selich ‘dobry, szczęśliwy’, od gwarowego szeliga ‘drążek’, seligać ‘przesuwać się na pośladkach’; był też herb Szeliga.

Tetko - od niemieckich nazw osobowych Tett, Dett, te od imion złożonych na Theud.

Wikieł - od wikłać, też wichłać ‘plątać, gmatwać’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
greg_2003 - 30-09-2013 - 15:54
Temat postu:
Ewa_Szczodruch napisał:
Witam Smile

Dejwor - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Płomiński - od nazwy miejscowej Plomiany (włocławskie, gmina Dobrzyń nad Wisłą).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001


Ewo! Dziękuję serdecznie.
kujawiak - 30-09-2013 - 20:31
Temat postu:
Witam.

Proszę o sprawdzenie kilku nazwisko moich przodków:

-Florek
-Sowizdrzał
-Kusiak
-Kosatka
-Ciołek
-Stasiek
-Gwiazda
-Grzegorek
-Wróbel
-Pędziwiatr
-Mikuła
-Musialski
-Szalec
-Kupis
-Smok

Z góry dziękuję i pozdrawiam:
Filip
Ewa_Szczodruch - 01-10-2013 - 06:27
Temat postu:
Witam Smile


Ciołek 1325- od cielę.

Florek 1492 - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Gwiazda 1423 - od gwiazda.

Grzegorek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Kosatka - od podstawy kos-, por. kos ‘ptak z rodziny drozdów’, kosić, kosa.

Kupis 1613 - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Mikuła 1392 - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Mikołaj. Imię pochodzenia greckiego, od Nikólaos, to od nike ‘zwycięstwo’ + laos ‘lud’, do łaciny przejęte jako Nicolaus. Znane w Polsce od XII wieku, adaptowane do języka polskiego jako Mikołaj ( 1369), Mikułaj ( 1399), Nikołaj ( 1203).

Musialski 1709 - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw mus-, musz-, por. musieć, muszka, też od niemieckich nazw osobowych Mus, Musch, te od Moyses.

Pędziwiatr - od pędzić ‘szybko biec’, pęd.

Smok 1305 - w grupie nazwisk pochodzących od smok ‘mityczny potwór skrzydlaty z ogonem węża’, przenośnie ‘olbrzym’, też od staropolskiego smoczyć ‘zmoczyć’.

Sowizdrzał 1613 - od sowizdrzał, sowiźrał ‘lekkoduch, awanturnik, błazen’.

Stasiek - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Szalec - od niemieckiej nazwy osobowej Salz, ta z średnio-wysoko-niemieckiego salz ‘sól’; też od szaleć.

Wróbel 1424 - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
MonikaNJ - 04-10-2013 - 19:12
Temat postu:
Ewo,
chciałabym skorzystać jeszcze z Twojej uprzejmości i prosić o sprawdzenie nazwisk:
- Affek
- Magiera
- Wilewicz
- Pikoń
- Wardasz
pozdrawiam monika
kujawiak - 04-10-2013 - 20:31
Temat postu:
Dziękuję serdecznie pani Ewo.
Proszę jeszcze o sprawdzenie kilku nazwisk:
-Sipiński
-Król
-Komorowski
-Paszkowski/Paćkowski
-Grodecki
-Szydlak/Szydłowski
-Kawka
-Lewandowicz
-Domżał
-Przygocki
-Doręda
-Danecki

Pozdrawiam:
Filip
Ewa_Szczodruch - 05-10-2013 - 07:29
Temat postu:
Witam Smile

Danecki - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Domżał 1642 - od domrzeć ‘umrzeć; zaginąć’; też od staropolskiego gwarowego mżeć ‘śnić’.

Doręda (Pom) - od doradzać.

Grodecki 1438 - od nazw miejscowych Grodków, Grodkowo (kilka wsi).

Kawka 1371 - od kawa ‘napój z ziaren krzewu kawowego’, też od gwarowego ‘ptak kawka’.

Komorowski 1393 - od nazw miejscowych Komorów, Komorowo (częste).

Król 1369
- od król.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Lewandowicz 1687– od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Paćkowski - od nazw miejscowych Paczkowo, Paczków, Paczkowice (kilka miejscowości).

Paszkowski 1390 - od nazw miejscowych Paszkowice, Paszków, Paszki (kilka wsi).

Przygocki - od nazwy miejscowej Przygodzice (Kaliskie, gmina Przygodzice), Przygody (siedleckie, gmina Suchożreby)

Sipiński - od nazwy miejscowej Sipinie (KrW).

Szydlak 1406 - od szydło ‘gruba igła’.

Szydłowski 1408 - od nazwy miejscowej Szydłów, Szydłowo (kilka miejscowości).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
MonikaNJ - 05-10-2013 - 12:04
Temat postu:
Cytat:

Ewo,
chciałabym skorzystać jeszcze z Twojej uprzejmości i prosić o sprawdzenie nazwisk:
- Affek
- Magiera
- Wilewicz
- Pikoń
- Wardasz
pozdrawiam monika


chyba umknęło Very Happy
monika
Ewa_Szczodruch - 06-10-2013 - 06:22
Temat postu:
Witam Smile

Oj, tak! Umknęło...

Affek - nie znalazłam Sad

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Magiera 1438 - od niemieckiej nazwy osobowej Mager, ta od średniowysokoniemieckiego mager, meger ‘chudy, szczupły’, także od spolonizowanej nazwy etnicznej Magyar ‘Węgier’; od magiera ‘kobiet wstrętna, złośnica’.

Pikoń - od staropolskiego pikać ‘oddawać mocz’, też ‘uderzać’, pika ‘broń o długim drzewcu’.

Wardasz - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wilewicz - od imienia Wilhelm, notowanego w Polsce od XiI wieku, pochodzenia germańskiego, od wil- ‘chęć, wola’+ helm ‘hełm’. W Polsce w średniowieczu imię wykazywało wahania fonetyczne, występowały też formy: Willehelm, Wilaham, Wilheln, Wiliam, Wilam, Wilum, Wilun.
Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
matti_ - 09-10-2013 - 00:57
Temat postu:
Proszę o pochodzenie nazwisk:
Dryżek
Dryzek
Pozdrawiam
Ewa_Szczodruch - 09-10-2013 - 06:18
Temat postu:
Witam Smile

Dryzek - od staropolskiego drygać ‘trząść się’.

Dryżek - od staropolskiego drygać ‘trząść się’; od gwarowego dryżeć ‘drżeć’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
dasobierajuk - 10-10-2013 - 22:44
Temat postu:
Witam serdecznie, czy mogę mieć gorącą prośbę o sprawdzenie kilku nazwisk moich przodków:
Sobieraj (Sobiraj)
Trzciński,
Czachowski (Czechowski)
Gawroński
Grzela,
Skurzyński
Kalinowski
Należyty
Urynowicz

Dziękuję i pozdrawiam,
Darek Sobieraj
Ewa_Szczodruch - 11-10-2013 - 06:51
Temat postu:
Witam Smile

Czachowski 1497 - od nazwy miejscowej Czachowo (płockie, gmina Gozdowo).

Czechowski 1396
- od nazw miejscowych Czechowo, Czechów (kilka miejscowości).

Gawroński 1389 - od nazwy miejscowej Gawrony (kilka wsi), też od gawron.

Grzela 1628 - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Kalinowski 1400 - od nazw miejscowych Kalinów, Kalinowo (częste).

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Należyty - od należyty ‘dobry, właściwy’.

Sobieraj 1548 - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiraj - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Skurzyński - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miejscowejSkórzyno (słupskie, gmina Główczyce).

Trzciński 1485 - od nazw miejscowych Trzciana, Trzcieniec, Trzcianka (kilka wsi).

Urynowicz - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
danisha - 11-10-2013 - 09:23
Temat postu:
Pięknie proszę o nazwiska Gurbski,Zambrzycki,Moszyński,Dzierżak,Fota.
Pozdrawiam serdecznie
Danka
Ewa_Szczodruch - 11-10-2013 - 13:42
Temat postu:
Witam Smile

Dzierżak 1494 - od staropolskiego dzierżeć, dziś dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj; od dzierżak ‘część cepów’.

Fota - od staropolskiego fot, fota ‘błąd, pomyłka’, od gwarowego fota ‘sieć na ryby’.

Gurbski 1584 - od nazwy miejscowej Gurba (skierniewickie, gmina Mszczonów).

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Moszyński 1393 - od nazwy miasta Moszyna, dziś Mosina (poznańskie).

Zambrzycki - od nazw miejscowych Zembrzyce, Zambrzyce (Maz), Ząbrzyca.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Małgorzata.K - 20-10-2013 - 18:59
Temat postu:
Witam, a skąd pochodzi nazwisko KOŚCIERSKI ?
pozdrawiam
Gosia
Lintner - 20-10-2013 - 20:57
Temat postu:
Witam, proszę o sprawdzenie nazwisk : Lintner, Krygiel, Hawryluk.
Pozdrawiam
Tomek
łukaszów_aneta - 20-10-2013 - 22:08
Temat postu: pochodzenie nazwiska: Łukaszów i Pałac
Witam serdecznie,
proszę o wyjaśnienie pochodzenia nazwiska Łukaszów i Pałac.
Ewa_Szczodruch - 21-10-2013 - 11:00
Temat postu:
Witam Smile

Kościerski - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Hawryluk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawrylo, Hawryło, Awryło.

Krygiel - od niemieckiej nazwy osobowej Krügel, ta od apelatywu Krug ‘dzbanek’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Lintner- nie znalazłam etymologii tego nazwiska Sad
Aftanas_Jerzy - 21-10-2013 - 23:44
Temat postu:
Inna równoległa etymologia nazwiska Kościerski to spolonizowana wersja niemieckiego nazwiska Koster.
AlinaS - 09-11-2013 - 20:37
Temat postu: Poszukuje znaczenia nazwiska
Dzień dobry,


Czy mogłabym poprosić o opisanie etymologii nazwiska: Zwietrzała ?

Dziękuję i pozdrawiam
marko200 - 29-11-2013 - 13:16
Temat postu:
WITAM!
Mam przodków o nazwisku Szambor, a w innym przypadku znalazłem pisownię Siambor. Zastanawiam się skąd wzięło się to nazwisko? Czy jest to jakieś przekształcenie nazwiska Sambor, ale dlaczego je przekształcano?
Ewa_Szczodruch - 29-11-2013 - 16:58
Temat postu:
Witam Smile

Szambor 1456, Sambor - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Siambor - od imienia złożonego Siębor, to od Nasiębor, Osiębor.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Grzegorz_B - 01-12-2013 - 01:17
Temat postu:
Witam serdecznie
proszę o entymologię nazwisk:
Bućko, Sebunia(Sebunio), Grześko, Gardynecki, Koniecko.
pozdrawiam
Grzegorz
Ewa_Szczodruch - 01-12-2013 - 05:44
Temat postu:
Witam Smile

Bućko - od buczeć ‘ryczeć, brzęczeć; głośno płakać; butwieć’, też od buk.

Gardynecki - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Grześko 1638 - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Koniecko - od koniec ‘granica, kres, ostatek’, kończyć.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Sebunia, Sebunio - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Krystyna_Domańska - 08-12-2013 - 17:10
Temat postu:
Witam
Mam prośbę o ustalenie skąd wzieło się nazwisko SUPERSON
Podobno pochodzi ze Szwecji ale tego nie jest pewna
obiecałam koleżance że po pytam na forum
z góry dziękuje za informacje
math078 - 09-12-2013 - 14:20
Temat postu:
dzień dobry ,z tej strony Marcin.proszę o wyjaśnienie znaczenia nazwisk Dubas(Dupas) oraz Młoch.Z góry dziękuję.
Michał_Fronczak - 09-12-2013 - 15:28
Temat postu:
Witam serdecznie.

Ja chciałem zapytać się o swoje nazwisko "Fronczak". Choć zdarza się pisownia "Frączak". Kiedyś rozmawiałem z pewnym jegomościem, który sprzedawał obrazki z herbami i posiadał wielgachną księgę, zapewne herbarz, i powiedział mi, że nazwisko może się wywodzić po prostu od imienia Franciszek. Z góry dziękuję za wszelkie podpowiedzi.

Pozdrawiam
Michał
Ewa_Szczodruch - 09-12-2013 - 18:52
Temat postu:
Witam Smile

Fronczak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Dubas 1607 - z ukraińską lub czeską, słowacką realizacją samogłoski rdzennej, niekiedy jako ucieczka hiperpoprawna od Dup-; od dąb lub od staropolskiego dubas ‘statek rzeczny, szkuta, barka’.

Dupas- od dupa.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Młoch - nie znalazłam i nie mam ponysło Sad
zelmir - 09-12-2013 - 19:04
Temat postu:
Nazwisko MŁOCH

Może tutaj trzeba szukać źródła: http://mloszowa.com.pl/historia/
Szlupek - 17-12-2013 - 21:09
Temat postu: Szlupowicz
Witam. Mam na nazwisko Szlupowicz i prawie nic o nim nie wiem. W Polsce jest niemal niespotykane (osobiście znam chyba wszystkie osoby o tym nazwisku). Z tego co słyszałem może pochodzić ono z Litwy.

Z góry dziękuje za wszelkie informacje.
piotrtyndel - 17-12-2013 - 22:30
Temat postu: Tyndel
Witam , chciał bym sie dowiedzieć co oznacza i skąd się wywodzi nazwisko Tyndel , jest ktoś wstanie pomóc ?Smile
Ewa_Szczodruch - 18-12-2013 - 05:49
Temat postu: Szlupowicz, Tyndel
Witam Smile
Szlupowicz - od słup ‘bal; pień drzewa’.

Tyndel - od tenda ‘zasłona, kotara’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Agnieszka_Wójcik - 18-12-2013 - 07:55
Temat postu:
Witam
Czy mogłabym prosić o wyjaśnienie etymologii nazwisk: Stachura, Młodawski, Kornacki, Koneczny, Balcerak i Jachowski.
pozdrawiam Agnieszka.
Ewa_Szczodruch - 18-12-2013 - 18:47
Temat postu:
Witam Smile


Balcerak - od niemieckich nazw osobowych Balzar, Balzer, te od imienia Balthassar.

Jachowski 1628 - od nazwy miejscowej Jachówka (bielskie, gmina Budzów).

Koneczny 1540 - od koniec ‘granica, kres, ostatek’, kończyć.

Kornacki 1553 - od nazwy miejscowej Kornaty (konińskie, gmina Strzałkowo).

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Młodawski 1406 - od nazwy miejscowej Młodawsko, dziś Młodasko (poznańskie, gmina Kaźmierz).

Stachura 1399 - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
góral - 25-12-2013 - 14:46
Temat postu: Milaniak
Witam.

Chciałbym się dowiedzieć o pochodzeniu nazwiska "Milaniak". Jest to typowo Spiskie nazwsko, nie występuje ono nigdzie indziej w Polsce tylko w tym regionie. W ciągu historii region ten byl "rozszarpywany" przez sąsiednie państwa stąd moja ciekawość z jakiego trzonu pochodzi to oto nazwisko. Watpliwe jest ze jest ono polskie, gdyż jak wyżej napisałem występuje tylko w tym regionie, większe prawdopodobieństwo jest że pochodzi ono ze Słowacji lub Węgier. Najprawdopodobniejsza jest wersja ostatnia gdyż w sąsiedniej miejscowości skąd prawdopodobnie pochodzi moje nazwisko zauważyłem w kościele tablice pamiątkową z nazwiskiem "Milanyak" przypadek? Nie sądzę. Wydaje mi się ze jest to węgierska wersja nazwiska Milaniak. Tyle moge powiedzieć, proszę o pomoc. Z góry dziękuję.
Łucja - 25-12-2013 - 16:33
Temat postu: Milaniak
Nazwisko pochodzi najpewniej od imienia Milan, czyli jest to nazwisko odimienne. Coś jak Pawłowicz, na przykład. Kiedyś sprawdzałam nazwisko Pal, od imienia Paweł w węgierskiej wersji pochodzi. To znaczy, że ktoś o takim imieniu otrzymał takie nazwisko, od swojego imienia właśnie. O imieniu Milan piszą, że na Słowacji jest szczególnie rozpowszechnione.
Pewnie Niedzica? Czyli Nedecz. Słownik geograficzny mówi, że metryki od 1687 r. się zachowały, czy do tej pory ciekawe byłoby ustalić i tam pewnie znajdziesz od kiedy jest nazwisko w tej formie, a w jakiej było wcześniej.
http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geogra ... Tom_VII/59
To jest odpowiedź amatorska, bardziej profesjonalną dostaniesz pewnie po świętach.

Łucja
góral - 26-12-2013 - 16:00
Temat postu: Milaniak
Dziękuję za zainteresowanie moim postem.

Co prawda Milan jest to popularne imię na Słowacji ale musze zaznaczyć że nie spotkałem się z nazwiskiem Milaniak w tym że kraju. Więc najprawdopodobniej musiało ono ulec przekształceniu już w Polsce.
matneck - 27-12-2013 - 12:29
Temat postu: Nazwisko Kolwowski, pochodzenie
Czy ktoś może się podzielić wiedzą na temat pochodzenia nazwiska Kolwowski? Wiem, że Kolwowscy zamieszkiwali Trembowlę, chciałbym ustalić skąd mogli przybyć. Wszelkie informacje o rodzinie Kolwowskich mile widziane.

Pozdrawiam,

Mateusz
Ewa_Szczodruch - 29-12-2013 - 17:54
Temat postu: Kolwowski, Kołwowski, Milaniak
Po powrocie...

Witam Smile

Witam
Milaniak - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Kolwowski , Kołwowski – brak w źródłch; może od łacińskiego calva ‘czaszka’, też od nazwy miejscowej Kalwa (elbląskie, gmina Stary Targ)

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Ironlordix - 30-12-2013 - 00:45
Temat postu: nazwisko Langowski
Witam.

Szukam informacji na temat rodziny Langowskich z Mazowsza. Krasnosielc. Np. wiem, że mój x pra dziadek to Łukasz Langowski ur. 18 paź. 1835r w Krasnosielcu. Ożenił się z Marianną z d. Koziołek ur. 1836r. w Rakach. Wiem że ojciem Łukasza Langowskiego był = Maciej Langowski ur. 1803r. w Krasnosielcu - ożenił się z Marianną z d. Gutoła.

Szukam rodziców i dziadków i pradziadków Macieja Langowskiego. Może ktoś zna i wie gdzie szukać. Proszę o info, też na maila.

pozdrawiam
lukaszt - 01-01-2014 - 13:58
Temat postu: nazwisko Tworek
Witam, rozpocząłem psozukiwania swoicih przodków z 4 stron jednak głównie interesuje mnie główna linia rodu Tworek. Prosiłbym o informacje na temat tego nazwisk
danisha - 01-01-2014 - 15:00
Temat postu:
W żadnym z herbarzy nazwiska tego nie spotkałam(może nieuważnie patrzyłam) więc sprawdź sam(Boniecki,Niesiecki i inni.Bo szukać musisz Ty sam.
Możesz zadawać pytania tym, którzy zgłaszają, że posiadają jakąś pozycję z indeksem nazwisk i chętnie poszukają czy nazwisko Cię interesujące występuje w tej książce.
Nie piszesz skąd Ci Twoi Tworkowie pochodzili.Może już w Genetece lub Metrykach(patrz ikonki na górnym pasku) są wstawione indeksy z parafii w której mieszkali Tworkowie.I tam szukaj.
Obawiam się, że ta zabawa wymaga przede wszystkim Twojej pracy. Czytaj dużo postów zamieszczonych na forach genealogicznych, aż przyswoisz sobie wiele rzeczy, które Ci pomogą w poszukiwaniach.
Z lewej strony jest pasek na którym masz min.Biblioteki cyfrowe,Katalogi linków ,Poczekalnię-posprawdzaj co tam masz a kiedyś to wszystko Ci się przyda.
I podaj dużo, dużo więcej danych na temat swoich przodków, to może ktoś z rodziny się znajdzie i pomoże a jak nie to ktoś coś podpowie i będziesz krok za kroczkiem szedł dalej.Ale na pewno coś znajdziesz, jeśli się nie zrazisz.Indeksów i skanów metryk jest coraz więcej więc i Twoje jeśli ich jeszcze nie ma, to w niedługim czasie się znajdą.
I tu jest taki piękny zwyczaj, że podpisujemy się chociażby imieniem(no chyba że się go wstydzisz)
Pozdrawiam serdecznie i życzę udanych poszukiwań przodków.
Danka Wasilewska Lenart
Ewa_Szczodruch - 01-01-2014 - 15:36
Temat postu:
Witam Smile

Tworek 1395 od tworzyć ‘być sprawcą czegoś nowego; komponować, pisać, malować itd.’, także od imienia Tworzyjan, które stanowiło polską adaptację imienia Florian.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
lukaszt - 01-01-2014 - 15:47
Temat postu:
Dziękuję uprzejmie za jakieś podstawy. Znalazłem nazwisko Tworek w herbie Jasieńczyk ciekawe czy to jest powiązane z moją rodziną tak samo miejscowości Tworki, Tworków może jakoś się wiąże.

Na chwilę obecną doszedłem do pra pra dziadka z tego co wiem nazywał się Filip Tworek i mieszkał w Rudzie Śląskiej dokładnych dat nie znam ale myślę że to będzie coś pomiędzy 1800 a 1900

Pozdrawiam
Łukasz Tworek
gabiqq - 06-01-2014 - 21:43
Temat postu:
Witam,

Proszę, jeśli to możliwe o podanie znaczenia (pochodzenia) nazwiska DELA.

Pozdrawiam
Monika
Krystyna_Domańska - 06-01-2014 - 22:03
Temat postu:
Witam
Proszę o podanie znaczenia nazwiska BZDAK
zgóry dziękuję .
Oskarkrawczyk - 06-01-2014 - 22:06
Temat postu:
Interesuje mnie geneza nazwiska WOLKO.
Ewa_Szczodruch - 07-01-2014 - 05:30
Temat postu:
Witam Smile

Bzdak - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego, gwarowego bździć ‘pierdzieć; gadać głupstwa’.

Dela 1406 - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczający ‘coś długiego’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Wolko - od niemieckiej nazwy osobowej Wolk- lub od nazw. Wołk (z Wilk).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Lipnik.F.Turas - 08-01-2014 - 09:18
Temat postu:
Pani Ewo
Poszukuję etymologi nazwisk
Rek,Przeczek,Wojtyła, Bistroń, Szolz, Balon.Pawlik,Pawlica,Pawlas.Kubaczka.
Z genealogi św.Papieża JP II
Z góry dziękuję za pomoc
Jan z Lipnika= Bielsko-Biała
Ewa_Szczodruch - 08-01-2014 - 13:53
Temat postu:
Witam Smile

Balon - od balon, niekiedy też od nazw osobowej Bal.

Balon - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy bal , por. prasłowiańskie bal'ji ‘czarownik, znachor’, bal ‘kloda, zwój płótna’, imię Baltazar; na południu Polski też pochodzenia węgierskiego lub od balon.

Bistroń - od bystry.

Kubaczka - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starppolszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Pawlas - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od Paulus ‘mały’.

Pawlica 1639 - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od Paulus ‘mały’.
Pawlik 1212 od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od Paulus ‘mały’.

Przeczek 1388 - od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Rek 1436 (Maz) - od rak.

Szolz
- od niemieckiej nazwy osobowej Scholz, ta stanowi odpowiednik wysokoniemieckiego Schulz, z średnio-wysoko-niemieckiego schutheine ‘sołtys’.

Wojtyła 1440 - od imienia Wojciech, także od wójt.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Krystyna_Domańska - 15-01-2014 - 19:15
Temat postu:
Proszę o informacji o nazwisku Bator i Miniak
z góry dziękuję
jolfed - 15-01-2014 - 20:47
Temat postu:
Witam, proszę o informację o nazwiskach: Byszkiniewicz, Pilar, Piros.

Pozdrawiam
Jola
Ewa_Szczodruch - 16-01-2014 - 05:43
Temat postu:
Witam Smile

Bator 1605 - od węgierskiego Bator ‘odważny, dzielny’; nazwiska występowały dawneij na południu Polski.

Miniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy min-, por. minąć, mina, imię złożone Minigniew.

Bysznikiewicz - od imion na By , typu Byrad, Bysław, Zbysław, Zbygniew, Zbigniew.

Pilar - od piła, pilić; od pilarz ‘ten, co tnie drzewo piłą’.

Piros - od podstawy pier-, pir, np. napierać, zapierać.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
krzysiekA - 19-01-2014 - 14:50
Temat postu: pochodzenie nazwiska
Szukam informacji o nazwisku Szczepańska i Andrejew może ktoś zna ich pochodzenie?

pozdrawiam
Krzysiek Andrejew
Ewa_Szczodruch - 19-01-2014 - 19:12
Temat postu:
Witam Smile

Andrejew - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Szczepański 1607
od nazw miejscowych Szczepanów, Szczepanowice (częste).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
WaldemarChorążewicz - 23-01-2014 - 11:11
Temat postu: Pochodzenie nazwisk (cz.8)
Witaj Ewo Smile
Na portalu https://www.facebook.com/Kurpie.Historia.Trwanie
wprowadziliśmy z Urszulą Kuczyńską(Dyr.Skansenu w Nowogrodzie) wątek o
nazwiskach kurpiowskich.Ula sprawdza księgi bartne ,a ja dodaję wszystko, co znajdę na temat danego nazwiska.
Chciałbym poprosić ciebie o pomoc.
Zgłoszono tych nazwisk sporo i odpowiadamy na nie w dłuższym okresie czasu. Lista;
Duszak
Flera
Gwiazda
Kuta
Lenkiewicz
Lenda
Nasiadka
Paprota
Parda
Pliszka
Piasta
Rolka
Ścibek
Sadłowski
Skrzecz
Wołosz
Zaciek
Zawalich
Waldemar
Ewa_Szczodruch - 23-01-2014 - 16:02
Temat postu:
Witam Smile

Duszak 1496 - od dusić, dusza.

Flera - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Gwiazda 1423 - od gwiazda.

Kuta 1391
- w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Lenkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenda 1498 - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Nasiadka - od nasiadać; nasiadły ‘osiadły’.

Paprota - od paproć, możliwe od paprotać ‘paplać’.

Parda - od pardać ‘wałęsać się; pierdzieć’, od staropolskiego pard ‘lampart’.

Pliszka 1411 - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Piasta 1447 - od piasta ‘część koła u wozu’, od piastować ‘opiekować się’, od mitologicznej postaci Piasta’.

Rolka 1333 - od rola ‘ziemia uprawna’; może też od nazwy herbu Rola lub od rolka ‘zwój’.

Ścibek - od ścibić ‘wtrącać się; wykonywać żmudną pracę ręczną’ lub od imienia Ścibor.

Sadłowski 1631 - od nazw miejscowych Sadłowo, Sadłowice (kilka wsi).

Skrzecz - w grupie nazwisk pochodzących od skrzeczeć ‘skrzypieć, rechotać; mówić piskliwie’, skrzek ‘skrzeczący głos, skrzypienie; jaja płazów składane w wodzie’.

Wołosz 1442 (KrW) - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Zawalich - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
WaldemarChorążewicz - 01-02-2014 - 12:04
Temat postu: Pochodzenie nazwisk (cz.8)
Ewa,
pięknie dziękuję Smile
Waldek
Piachu2 - 01-02-2014 - 14:50
Temat postu:
Dzień Dobry!

Pytanie do Pani Ewy: co oznacza liczba przy nazwisku?
Przykład ze strony http://www.stankiewicze.com/index.php?k ... p;sub=759:
Piaszczyński - 1579 od nazwy miejscowej Piaszczyce (piotrkowskie, gmina Gomunice).
Tomasz_Swierzb - 01-02-2014 - 14:57
Temat postu:
Ja nie Ewa, ale to chyba rok pojawienia sie nazwiska, najstarszy zapis... coś takiego Smile
Piachu2 - 01-02-2014 - 15:05
Temat postu:
Tomasz_Swierzb napisał:
.. coś takiego Smile

Smile
Domyślam się, ale chcę potwierdzenia ze źródła.
W genealogi wolę być precyzyjny, bo nie raz sparzyłem się bazując na domysłach.
Spotkałem również oznaczenie " XIIw" przy nazwisku.
Tomasz_Swierzb - 01-02-2014 - 15:09
Temat postu:
To poczekajmy na odpowiedź precyzyjną Smile
twoby4 - 07-02-2014 - 11:13
Temat postu:
Dzień dobry!

Próbuję zidentyfikować pochodzenie nazwiska Szach-Magon (Шах-Магон).

Przekazy rodzinne wskazują na okolice Kaukazu i rodowód arystokratyczny, ale jak wiadomo Kaukaz to taki tygiel kulturowy, że nie wiadomo, do której grupy etnicznej to nazwisko zakwalifikować. Wydaje mi się, że prawdopodobne jest pochodzenie ormiańskie (mamy szczątkowe przekazy o okrutnym mordzie w tej rodzinie - czyżby pogromy Ormian w 1905 roku?).

W sieci znalazłem parę osób o nazwisku Шахмагон (głównie Moskwa), ale nic poza tym.

Bardzo proszę o jakieś wskazówki.

Pozdrawiam.
--
Marcin
MonikaP - 10-02-2014 - 23:43
Temat postu: Kojro i Rymajdo
Proszę o pomoc w wyjaśnieniu pochodzenia nazwisk Kojro i Rymajdo.
Rodziny o tym nazwisku zamieszkiwały dawne tereny Polski, obecnie jest to Białoruś.

Pzd serdecznie i z góry dziękuję
Monika :)
Ewa_Szczodruch - 11-02-2014 - 08:02
Temat postu:
Witam Smile

Kojro - nie znalazłam Sad

Rymajdo - od litewskiej nazwy osobowej Rimátis.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
MonikaP - 11-02-2014 - 14:24
Temat postu:
Bardzo Dziękuję. Tak myślałam, że Rymajdo musi mieć litewskie korzenie.
Pzd Serdecznie.

Czy może ktoś mógłby mi podpowiedzieć, gdzie można szukać informacji o nazwisku Kojro?
Łukasz28 - 14-02-2014 - 09:33
Temat postu:
Witam serdecznie!
Szukam informacji o znaczeniu/pochodzeniu poniższych nazwisk:
Krężel
Łabuda
Gacek
Bulaga
Łątka
Chochołowicz
Majcher
Kocaba
Rzońca
Kubicz
Hajdys
Pyrda
Kotlarz
Łabuz
Iwaniec
Grobra.

Z góry wiekie dzięki za pomoc!
Łukasz
minik2006 - 14-02-2014 - 10:13
Temat postu:
Witam chciałbym poznac znaczenie pochodzenie nazwiska Misiaczyński

Pozdrawiam Damian
MonikaM - 14-02-2014 - 18:04
Temat postu:
Witam serdecznie Smile od jakiegoś czasu "chodzi za mną" moje nazwisko. Od strony mamy sprawa jest prosta - Sokołowska, więc wszystko jasne i nie ma żadnych problemów, wiem też dużo o rodzinie od strony mamy. Gorzej od strony ojca - tutaj jest problem : nazwisko Morżyk (zupełnie nic na ten temat znalazłam) oraz nazwisko Szortyka. Bardzo chciałabym poznać jakieś fakty na temat tych dwóch nazwisk (znaczenie/pochodzenie), szczególnie "Morżyk", które mi i nie tylko mi wydaje się wyjątkowo dziwne, dodatkowo rzadko występujące.
Z góry dziękuję za jakikolwiek znak. Pozdrawiam,
Monika Wink
WaldemarChorążewicz - 14-02-2014 - 21:28
Temat postu: Pochodzenie nazwisk (cz.8)
Witam.
Kończy mi się ,,zapas" nazwisk wystepujących na terenie
Kurpii Smile i poproszę o nową porcję :

Pieńkos
Zaciek
Zapert
Gut
Merchel
Domian
Glinka
Bastek
Pozdrawiam
Waldemar
Ewa_Szczodruch - 15-02-2014 - 07:30
Temat postu:
Witam Smile

Bulaga - w grupie nazwisk pochodzących od bula, buła ‘zgrubienie, guz’, może od prasłowiańskiego buliti ‘obrzmiewać, pęcznieć; wytrzeszczać oczy, od gwarowego bula ‘byk’, też boła, bulla ‘dekret’.

Chochołowicz - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Gacek - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz lub od gacek ‘nietoperz’.

Grobra – nie znalazłam; może od grób ‘mogiła’, też od gwarowego grob ‘gruby, grubiański’.

Hajdys - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Iwaniec 1427- od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Kocaba - od kociuba, koczuba ‘narzędzie do wygarniania węgla z pieca węglowego; pogrzebacz’.

Kotlarz 1467 - od kocioł, ze staropolskiego kocieł.

Krężel 1631 - od staropolskiego krężel, krężel, krędzel ‘część prząślicy’.

Kubicz - od kubeł ‘naczynie na płyny’; też od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw; Smułka w grupie nazwisk pochodzących od smoła ‘uboczny produkt suchej destylacji węgla lub drewna’, smolić ‘brudzić, powlekać smołą; palić’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Łabuda 1629 - od łabudać ‘biedować, ciułać’, labuda ‘człowiek ociężały’.

Łabuz 1497 - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’; od gwarowego łabuź ‘włóczęga, hulaka’.

Łątka 1374 - od staropolskiego łątka ‘lalka, kukiełka’, też ‘nazwa owada’.

Majcher 1690 - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Melchior. Jest to imię pochodzenia hebrajskiego, od melki’or ‘król (Bóg) jest moją światłością’. W Polsce notowane od XIV wieku, wykazywało różnorodne wahania fonetyczne: Melchior, Malchior, Melchier, Malchier, Melchiar, Malchar, Malchier, Marchel, Merchar, Malchar, Marchał, Melchar,

Rzońca - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Pyrda - od pyrda ‘dziewczyna (przezwisko), od gwarowego pyrdać ‘guzdrać się’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
marcin.piepik - 15-02-2014 - 13:21
Temat postu: Nazwisko Waszymirska
Witam. U dziadka w zapiskach znalazłem nazwisko jego babci Waszymirska. Mam pytanie czy takie nazwisko istniało? Czy z czasem uległo przekształceniu np. w nazwisko Wyszomirska? Będę wdzięczny za wskazówki.
Ewa_Szczodruch - 15-02-2014 - 18:00
Temat postu:
Witam Smile

Misiaczyński - od miś ‘niedźwiedź, grubas’, od starszego Misz (z), z wtórną zmianą wygłosowego sz na ś.

Morżyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy mor-, por. mór ‘zaraza’, mor ‘czarny’, mora ‘chorobliwy odór’, morzyć.
Szortyka - w grupie nazwisk pochodzących od sort, sorta ‘gatunek’ lub od szort ‘spódnica’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Bastek 1748 - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’, w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebastyjan, Sobestyjan i Bastyjan.

Domian - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyźnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Glinka 1673 - od glina, glinka.

Gut 1307 - od prasłowiańskiego gutati 'rozmyślać' lub od niemieckiego gut 'dobry'.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Merchel - od niemieckiej nazwy osobowej Markel, ta od podstawy Mark-, por. imiona germańskie na Mark-.

Merchel - od staropolskiego marcha ‘trup ludzki lub zwierzęcy’.

Pieńkos - od pień ‘zdrewniała łodyga drzewa’, pienić się, przenośnie ‘złościć się, gniewać; procesować się’.

Zaciek - nie znalazłam; pewnie od zaciekać, zacierać.

Zapert (z północnopolską zamianą ar- w er) - od staropolskiego zaparty ‘zamknięty, zatkany’.


Waszymirski - takiego nazwiska nie ma u Rymuta, ale to nie znaczy, że nie istniało i nie było używane wcześniej.


Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
Łukasz28 - 15-02-2014 - 20:15
Temat postu:
Bardzo dziękuję Pani Ewo! Smile
Mam jeszcze prośbę o etymologię nazwisk ze strony mojej żony. Smile
Szeliga
Lewicka
Pawlisz
Sawka
Bednarczyk
Szczęśniak
Palarczyk
Kołodziej
Guziak
Kobylarczyk
Związka
Pniaczek (ale to chyba od pnia Smile

Z góry wielkie dzięki za pomoc! Smile
aneta_pytkowska - 15-02-2014 - 22:39
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Pytkowski
Witam serdecznie,
czy ktoś z Państwa mógłby mi przedstawić pochodzenie nazwisk:

Pytkowski

Tybuś

Gala

Wieteska

Smułka

Z góry dziękuję!

Aneta z Pytkowskich
Ewa_Szczodruch - 15-02-2014 - 23:57
Temat postu:
Witam Smile

Bednarczyk - od bednarz ‘wyrabiający beczki’.

Guziak 1618 - od guz ‘zgrubienie, bąbel’.

Kobylarczyk 1711 - od kobyła.

Kołodziej 1330 - od kołodziej ‘rzemieślnik wyrabiający koła i wozy’.

Lewicki 1659 - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Palarczyk - od podstawy pal: od pal, palec, palić, pałać lub od palik.

Pawlisz 1325-27 - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od Paulus ‘mały’.

Pniaczek - od pniak ‘część drzewa pozostająca w ziemi po ścięciu pnia’.

Sawka 1422 - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Szeliga 1392 - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Szelig-, por. niemiecka nazwa osobowa Selig, ta od średnio-wysoko-niemieckiego selich ‘dobry, szczęśliwy’, od gwarowego szeliga ‘drążek’, seligać ‘przesuwać się na pośladkach’; był też herb Szeliga.

Szczęśniak - od szczęście, ze staropolskiego też szczeście ‘pomyślność, zadowolenie’.

Związka - od związek, związać.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
Ewa_Szczodruch - 15-02-2014 - 23:58
Temat postu:
Witam Smile

Gala 1417 - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Pytkowski - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Smułka - od smoła ‘uboczny produkt suchej destylacji węgla lub drwna’, smolić ‘brudzić; powlekać smołą, palić’.

Smułka (za pośrednictwem języka jidisz) od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Tybuś - od imienia Tyburcy, notowanego w Polsce od XIV wieku, pochodzenia łacińskiego Tiburtius, od nazwy miasta Tibur, dziś Tivoli we Włoszech.

Wieteska m. - 1595 od prasłowiańskiego vet’, vet’chn, od staropolskiego wiochty ‘stary, dawny’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
kora - 24-02-2014 - 21:07
Temat postu:
Witam,

Zwracam się z prośbą o wyjaśnienie etymologii nazwisk:
Tryjefaczka, Palonek, Brudnik, Bisztyga, Bojdo.

Dziękuję i pozdrawiam
Katarzyna
Galinski_Wojciech - 24-02-2014 - 22:33
Temat postu:
A nazwisko BRZEŚCIJAŃSKI? Nie ma go w Googlach a w moim drzewie jest.
slawek_krakow - 24-02-2014 - 22:50
Temat postu:
Galinski_Wojciech napisał:
A nazwisko BRZEŚCIJAŃSKI? Nie ma go w Googlach a w moim drzewie jest.



No to jest doskonały przykład na to, że życie poza googlami jednak istnieje...
Brześcijańskich może niewielu, są za to Brześciańscy i Brześcińscy. Wszyscy wg prof. Rymuta od drzewa co się "brzost" nazywa.
Ewa_Szczodruch - 25-02-2014 - 07:17
Temat postu:
Witam Smile

Bisztyga - od imion na By , typu Byrad, Bysław, Zbysław, Zbygniew, Zbigniew.

Bojdo - od staropolskiego bojeć się ‘bać się’, bój ‘walka’.

Brudnik - od brud, brudzić.

Brześcijański - od brzost ‘gatunek drzewa’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Palonek - od podstawy pal: od pal, palec, palić, pałać.

Tryjefaczka – nie znalazłam i nie mam pomyslu :

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
stanislawszpoton - 27-02-2014 - 13:40
Temat postu:
Witam !

Mam prośbe. Na skutek awari komputera utraciłem niektóre wiadomości. Poszukuje linku na podstawie którego można było okreslic znaczenie nazwisk. Pamietam ze nazwiska były segregowane wg alfabetu. Bardzo prosze o pomoc.
Pozdrawiam
Stanisław
Ewa_Szczodruch - 27-02-2014 - 18:56
Temat postu:
Strona Janusza Stankiewicza "Genealogia Stankiewicze z przyjaciółmi"

http://www.stankiewicz.e.pl/index.php?kat=44
kora - 27-02-2014 - 20:59
Temat postu:
Witam,

Proszę o wyjaśnienie etymologii nazwisk:
Włodek, Świętek, Nawrocka, Oleś

Z góry sedecznie dziękuję i pozdrawiam
Katarzyna
Ewa_Szczodruch - 28-02-2014 - 07:14
Temat postu:
Witam Smile

Nawrocki 1721 - od nawracać ‘zawracać’, nawracać się ‘przyjąć inną religię’.

Oleś 1791 - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Świętek 1250 - od imion złożonych typu Świętobor, Świętosław lub od święty.

Włodek 1393 od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Źródło:Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch[/i]
czareq - 02-03-2014 - 01:13
Temat postu:
Witam,
chciał bym siędowiedzieć z kąd pochodząnastępujące nazwiska:
Ćwiek,Szczypek,Burno,Krogulec
Z góry dziękuje za odpowiedź
Ewa_Szczodruch - 02-03-2014 - 06:42
Temat postu:
Witam Smile

Bruno 1272 - od imienia Bruno. Imię pochodzenia staro - wysoko - niemieckiego Brun ‘lśniącobrunatny’, notowane w Polsce od XIII wieku.

Ćwiek 1408 - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Krogulec 1470 - od krogulec ‘ptak drapieżny używany do polowania’.

Szczypek - od dawnego szczypa ‘część rozłupanego kloca’, szczypać ‘skubać’.

Źródło:Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
Paola_ - 02-03-2014 - 23:26
Temat postu:
Witam,

Bardzo proszę o pomoc w ustaleniu pochodzenia nazwisk:
Jurek
Sala
Żyła
Dzwoniarek
Bogacz
Jarmoliński
Jaszczuk
Moskal
Rakoczy

Pozdrawiam serdecznie
Sylwia
Ewa_Szczodruch - 03-03-2014 - 13:44
Temat postu:
Witam Smile

Bogacz 1424 - od bogaty.

Dzwoniarek - od dzwonek, dzwon.

Jarmoliński 1487 - od nazwy miejscowej Jarmolińce (KrW).

Jarmoliński - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, używane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jaszczuk - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jurek 1398 - od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Moskal 1389 od Moskal ‘mieszkaniec Moskwy; Rosjanin’, od staropolskiego moskal ‘żarłok; rodzaj placka’.

Rakoczy1666 - od węgierskiej nazwy osobowej Rakóczi.

Sala 1618 - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’

Żyła 1065 - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Źródło:Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,
Ewa Szczodruch
Paola_ - 03-03-2014 - 19:34
Temat postu:
Witam,

Bardzo serdecznie dziękuję Very Happy
Jeśli nie byłoby kłopotu, to zapytuje jeszcze o nazwiska:
Lewandowicz
Zwoliński
Bisaga
Dobrowolski

Pozdrawiam serdecznie
Sylwia
tbienias - 03-03-2014 - 20:00
Temat postu:
a ja prosiłbym o pochodzenie dwóch nazwisk:
- Pers
- Chryc

Pozdrawiam
Tomasz
Ewa_Szczodruch - 04-03-2014 - 06:32
Temat postu:
Dla Sylwii i dla Tomasza Smile

Witam Smile

Bisaga 1579 - od staropolskiego bisagi, biesagi ‘rodzaj podwójnego wora, torby przewieszonej przez plecy’.

Dobrowolski - od nazwy miejscowej Dobra Wola (kilka wsi) lub od wyrażenia dobra wola.

Lewandowicz 1687– od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Zwoliński 1654 - od nazwy miasta Zwoleń, dawniej Woleń (radomskie).

Chryc – nie znalazłam  może od imienia Grzegorz?

Pers - od Pers ‘mieszkaniec Persji’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,
Ewa Szczodruch
Edmunda - 11-03-2014 - 23:26
Temat postu:
Witam!
Proszę uprzejmie o podanie pochodzenia nazwisk:
Boroski
Hudzieczko
Kantor
Kędzior
Łysek
Paduch
Słowioczek
Skandera
Tomanek
Wiszczor
Wojtas

Pozdrawiam
Edmunda
Ewa_Szczodruch - 12-03-2014 - 06:45
Temat postu:
Witam Smile

Boroski - od imion złożonych typu Borzysław, Borzymir lub od apelatywu bór.

Hudzieczko - od chudy.

Kantor 1388 - od kantor ‘śpiewak kościelny’, też ‘biuro’.

Kędzior 1695 - od podstawy kędr-, por. gwarowe kędry ‘włosy panny młodej po obcięciu’, kędzior ‘lok’, kędzierzawy.

Łysek 1481 - od łysy ‘pozbawiony włosów’ lub od staropolskiego łysek ‘obelżywie: człowiek łysy’.

Paduch 1389 - od padać ‘upadać, wywracać się’ lub od staropolskiego paduch ‘rozbójnik; morderca’.

Słowioczek (Śl) - od Słowak, dawniej ‘Słowianin’, od XV wieku ‘mieszkaniec dzisiejszej Słowacji’.

Skandera - od niemieckiej nazwy osobowej Schander, ta od nazwy miejscowej Schandau.

Tomanek - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Wiszczor - od staropolskiego wiskać ‘wybierać’, wisk ‘pisk’.

Wojtas 1776 - od imienia Wojciech, także od wójt.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
Markowski_Maciej - 12-03-2014 - 17:56
Temat postu:
Będę zobowiązany za pomoc w ustaleniu pochodzenia nazwiska Ołtuszewski.
Dziękuję
Maciej
Edmunda - 12-03-2014 - 20:48
Temat postu:
Witam
Bardzo proszę o jeszcze Wink
Possinger
Podeszwa
Kufa
Dworok
Bulawa

Miłego wieczoru

Edmunda
Ewa_Szczodruch - 13-03-2014 - 06:44
Temat postu:
Dla Edmundy i Macieja:

Ołtuszewski - przykro mi, nie znalazłam etymologii nazwiska w swoich ródłach Sad

Buława 1604 - od buława.

Dworok (Śl) - od dworek, dwór ‘dom mieszkalny’.

Kufa - od kufa ‘duża drewniana beczka’.

Podeszwa - od podeszwa ‘spodnia część buta lub stopy’.

Possinger - przykro mi, nie znalazłam etymologii nazwiska w swoich ródłach Sad

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
Markowski_Maciej - 13-03-2014 - 06:55
Temat postu:
Dziękuję,
Obawiałem się tego - jest stosunkowo rzadkie.
Obecnie jest poniżej 100 osób o tym nazwisku.
Pozdrawiam
Maciej
Ewa_Szczodruch - 13-03-2014 - 19:01
Temat postu:
Witam Smile

Proszę zapytać tu:

http://www.genezanazwisk.pl/

Pani Alina może Wam pomóc.
zelmir - 13-03-2014 - 20:38
Temat postu:
Markowski_Maciej napisał:
Będę zobowiązany za pomoc w ustaleniu pochodzenia nazwiska Ołtuszewski.
Dziękuję
Maciej



A może to nazwisko odmiejscowe od wsi Ołtusz w powiecie brzeskim.

http://www.radzima.org/pl/miejsce/oltusz.html
Markowski_Maciej - 13-03-2014 - 21:29
Temat postu:
Dziękuję,
Wszystkich Ołtuszewskich, których namierzyłem od początku XIX w . w są z Warszawy i okolic.
Raczej okoliczna zbiedniała szlachta.
Pozdrawiam
Maciej
Markowski_Maciej - 15-03-2014 - 08:33
Temat postu:
Witam,
Z dalszych badań wygląda mi na to, że nazwisko Ołtuszewski mogło powstać z nazwiska czeskich osadników w Miedznej: Ołtusek.
Czy może znana jest etymologia tego nazwiska? I drugie: Tulwin.
Pozdrawiam
Maciej
Ewa_Szczodruch - 15-03-2014 - 10:34
Temat postu:
Witam Smile

Niestety, z rdzeniem Ołtus- nic nie ma. Znalazłam natomiast:

Oltuszewski - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Tulwin - od niemieckiej nazwy osobowej Tulf .

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
mila_m - 19-03-2014 - 22:06
Temat postu:
Witam,
czy mogłabym prosić o pomoc w ustaleniu pochodzenia nazwisk:
Machul vel Machel
Zdoliński
Pulut
pozdrawiam,
Mila
Ewa_Szczodruch - 19-03-2014 - 23:19
Temat postu:
Witam Smile

Machel 1673, Machul - -w grupie nazwisk pochodzących od imion na Ma-, typu Marcin, Maciej, Małomir, też od machać.

Pulut - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Zdoliński - nie znalazłam Sad

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
Rutar - 23-03-2014 - 08:36
Temat postu:
Witam,

Chciałbym prosić o sprawdzenie pochodzenia nazwiska SUPIETA.


Z góry dziękuję i pozdrawiam.

Artur
bamuzyk - 23-03-2014 - 11:29
Temat postu:
Bardzo proszę o sprawdzenie pochodzenia nazwiska FELLER ( FELER ).
Z góry dziękuję Barbara Muzyk
Ewa_Szczodruch - 23-03-2014 - 19:57
Temat postu:
Witam Smile

Feler, Feller - od niemieckich nazw osobowych Fechler, Fähler lub od apelatywu feler ‘wada, usterka’.

Supieta - etymologii nazwiska nie znalazłam w sowjej bazie, ale sądzę, że może ono pochodzić od supa ‘zupa’, też ‘komora celna’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
Morusiewicz_Aneta - 25-03-2014 - 17:21
Temat postu:
Witam Pani Ewo,
chciałabym poprosić o etymologię nazwisk : Biłda, Kluczyński, Abramowicz i Wróblewski ( w przypadku tego ostatniego bardziej zalezy mi na dacie źródłowej)
Pozdrawiam,
Aneta
Ewa_Szczodruch - 25-03-2014 - 18:49
Temat postu:
Witam Smile

Abramowicz 1231 - od imienia Abraham, dawniej też Abram. Imię biblijne, pochodzenia może akadyjskiego od Aba- am- ra- am ‘kochaj ojca’. W Starym Testamencie występują Abraham i Abram. W Polsce w średniowieczu imię częste, notowane od XIII wieku w formach Abram, Abraam, Abraham, Habraam, Habraham, Habram, Habream, Jabram.

Biłda - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy biał , też biel , bil , por. biały, biel, bielić, bil ‘biel, tłuszcz’, ukraińskie biłyj, białoruskie beły, czeskie bily.

Kluczyński 1711 - od nazwy miejscowej Klucze (katowickei, gmina Klucze).

Wróblewski 1394 - od nazw miejscowych Wróblewo, Wróblowice (kilka wsi).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
historyk1920 - 25-03-2014 - 20:19
Temat postu:
Witam,

Chciałbym prosić o sprawdzenie pochodzenia nazwiska
Wierzbicki
Malicki
Kornosz

Dziękuję i pozdrawiam
Marek
Ewa_Szczodruch - 26-03-2014 - 06:12
Temat postu:
Witam Smile

Kornosz 1412 - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy korn-, por. kornik ‘chrząszcz gryzący drzewo’, korny ‘pokorny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Korn.

Malicki 1398 - od nazwy miejscowej Malice (kilka wsi).

Wierzbicki 1488 od nazw miejscowych Wierzbica, Wierzbice (częste).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
Rutar - 27-03-2014 - 21:00
Temat postu:
Witam,

Chciałbym się dowiedzieć o pochodzenie nazwiska:
ŚMIGIEROWSKI które nagle zmienia się w SZMIGIERA

Z góry dziękuję i pozdrawiam

Artur
Ewa_Szczodruch - 28-03-2014 - 05:49
Temat postu:
Witam Smile

Śmigierowski - od niemieckiej nazwy osobowej Schmiger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego smegen ‘wyginać, spajać’.

Szmigiera - od niemieckiej nazwy osobowej Schmigier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego smegen ‘wyginać, spajać’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
izadw - 28-03-2014 - 12:40
Temat postu:
Witam serdecznie
Czy znane jest pochodzenie nazwisk:
Jambor (Ambor),
Wójcik (Woycik, Woycik)
Oziębłowski
Dworak

Bardzo dziękuję za odpowiedź
Iza
Ewa_Szczodruch - 28-03-2014 - 13:08
Temat postu:
Witam Smile

Ambor, Jambor 1638 - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Dworak 1435 - w grupie nazwisk pochodzących od dworek, dwór ‘dom mieszkalny’; od staropolskiego dworaczek ‘dworak’; od dworak ‘dworzanin’.

Oziębłowski 1627 - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Wójcik 1560, Woycik, Wóycik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
historyk1920 - 02-04-2014 - 23:39
Temat postu:
Witam !
Bardzo proszę o sprawdzenie pochodzenia nazwiska : KUMOR , GAJOR [Gajowski/a]

Dziękuję
Pozdrawiam Smile
Marek
Ewa_Szczodruch - 02-04-2014 - 23:48
Temat postu:
Witam Smile

Gajor - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’ lub od gajor ‘gąsior’.

Gajowski 1393 - od nazw miejscowych Gajewo, Gaj (częste).

Kumor 1786 - od komar, ze staropolskiego komor.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
wieslawa - 04-04-2014 - 09:32
Temat postu:
bardzo prosze o napisanie z kad pochodzi nazwisko Kaba
Lala_Paula - 04-04-2014 - 10:54
Temat postu:
Witam serdecznie!
Czy i ja mogłabym prosić o sprawdzenie poniższych nazwisk?
Lala
Dołżyński
Bagiński
Sumiński

Bardzo dziękuję za pomoc Smile

Pozdrawiam
Paula
Ewa_Szczodruch - 04-04-2014 - 17:15
Temat postu:
Witam Smile

Bagiński 1590 - od nazw miejscowych Bagno, Bagienice, Bagieńsko, Bagienko (częste).

Dołżyński (pod wpływem ukraińskim) - od długi.

Kaba - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Lala 1354 - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Sumiński - od nazwy miejscowej Sumin (kilka wsi).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
robszus - 10-04-2014 - 11:44
Temat postu:
Witam serdecznie

Szukam pochodzenia nazwisk:
Szustakiewicz
Rychter

Pozdrawiam
Robert
krzysztofm2 - 10-04-2014 - 12:16
Temat postu:
Witam.
Szukam pochodzenia nazwiska Mielcarski z góry dziekuje za odpowiedz
Ewa_Szczodruch - 10-04-2014 - 15:27
Temat postu:
Witam Smile

Mielcarski - od staropolskiego mielcarz ‘słodownik, piwowar’.

Rychter 1407 - od staropolskiego rychtarz ‘wójt, przewodniczący sądu prawa niemieckiego’.

Szustakiewicz - od dawnego szust ‘trzepot, szelest, szum’, szustać, siustać ‘skoczyć; chlusnąć’.

Źródło:Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001


Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
Andrzej_Czapulak - 22-04-2014 - 20:11
Temat postu:
Witam,

Interesuje mnie pochodzenia nazwiska Feledziak i czy ewentualnie ma ono coś wspólnego z nazwiskiem Telega.

Z góry dziękuję i pozdrawiam

Andrzej
Ewa_Szczodruch - 23-04-2014 - 06:48
Temat postu:
Witam Smile

Etymologicznie to różne nazwiska, chociaż fonetycznie... mogą być dla kogoś zbliżone... No i oba są zapewne prowiniencji wschodniosłowiańskiej

Feledziak - zapewne od imienia Walenty.

Telega - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.
historyk1920 - 23-04-2014 - 21:59
Temat postu:
Witam !
Proszę o sprawdzenie - pochodzenia nazwisk :
DAJCZUK , HAWRO.
Dziękuję

Marek
Minisia22 - 24-04-2014 - 02:23
Temat postu: Pochodzenie
Witam prosze o informacje dotyczące pochodzenia nazwisk Kańczuga i Podczaszy z góry dziękuję i pozdrawiam Dominika.
Ewa_Szczodruch - 24-04-2014 - 07:00
Temat postu:
Witam Smile

Dajczuk - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Hawro - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Kańczuga 1620 - od kańczug, dawniej kańczuk ‘bicz z plecionego rzemienia’, też od nazwy miasta Kańczuga.

Podczaszy - od podczaszy ‘urzędnik dworski próbujący napoje przed podaniem panującemu’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
historyk1920 - 25-04-2014 - 18:25
Temat postu:
Witam !
Chciałbym jeszcze prosić o sprawdzenie pochodzenia nazwisk :
Klecha, Mocny , Pałac , Fila, Łętowski
Oj trochę się ich zebrało Wink

Dziękuję i pozdrawiam !

Marek
myszka81 - 25-04-2014 - 18:35
Temat postu:
Witam serdecznie chciałabym zapytać sie o pochodzenie nazwisk:
Makświej,
Kowejsza,
Zarachowicz,

Dziękuję
Ewa_Szczodruch - 25-04-2014 - 18:59
Temat postu:
Witam 

Makświej - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Maksym lub Maksymilian. Imię, pochodzenia łacińskiego, notowane w Polsce od XIV wieku. Łacińskie imię Maximus utworzone zostało od przymiotnika maximus ‘bardzo duży, największy’.

Kowejsza – nie znalazłam; myślę, że może pochodzić od staropolskiego kować ‘kuć metal’, kowal.

Zarachowicz - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.


Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
Ewa_Szczodruch - 26-04-2014 - 06:29
Temat postu:
Witam Smile

Fila 1561 - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Klejcha - nie znalazłam Sad

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Łętowski 1438 - od nazw miejscowych Łętowo, Łętów (kilka wsi).

Mocny 1444 - w grupie nazwisk pochodzących od podtswy moc-, por. moc ‘siła’, mocny, też od niemieckiej nazwy osobowej Motz.

Pałac 1769 - od pałac ‘reprezentacyjna budowla’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
kujawiak - 26-04-2014 - 14:10
Temat postu:
Droga pani Ewo. Poproszę o sprawdzenie następujących nazwisk:
- Drzazga;
- Gałka;
- Skurzewski/Skórzewski;
- Kowalewski;
- Sowijak;
- Kusiak;
- Czekaj;
- Paś;
- Lipka;
- Żarnowski;
- Pagórski;
- Grabka (od XIX w. Grabczyński)
- Frąckowiak;
- Jesion;
- Ciołek.

Dziękuję serdecznie i pozdrawiam:
Filip
Ewa_Szczodruch - 26-04-2014 - 16:20
Temat postu:
Witam Smile

Ciołek 1325 - od cielę.

Czekaj - od staropolskiego czakać, też czekać.

Drzazga - od drzazga, z gwarowego drzyzga.

Frąckowiak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Gałka 1392 - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galtii.

Grabczyński - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Grabka 1399 - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie, od grabina ‘las grabowy’; od staropolskiego grabka ‘’widelec’.

Jesion - od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Kowalewski 1388 - od nazw miejscowych typu Kowalewo, Kowalów, Kowalowice.

Kusiak – nie znalazłam Sad Pewnieod od kęs ‘kawałek’, kąsać ‘gryźć’; od kusy.


Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Lipka 1396 - od lipka.

Pagórski - od pagór, pagórek ‘wzniesienie, góra’.

Paś - od imion na Pa-, typu Paweł, Pakosław lub od apelatywów typu pasza.

Skórzewski 1633 - od nazwy miejscowej Skórzewo (poznańskie, gmina Dopiewo).

Skurzewski -
od nazwy miejscowej Skórzewo (poznańskie, gmina Dopiewo).

Sowijak - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku lub od sowa ‘ptak’.

Żarnowski 1615 - od nazw miejscowych Żarnowo, Żarnów (kilka miejscowości).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
33szuwarek - 27-04-2014 - 10:39
Temat postu:
Proszę uprzejmie o sprawdzenie naswisk: Deutsch, Mönch, Czapp, Retzlaff oraz Tokarczyk. Byłbym bardzo wdzięczny za pomoc Pani Ewo.

Pozdrawiam, Piotr
Ewa_Szczodruch - 27-04-2014 - 11:30
Temat postu:
Witam Smile

Czapp - brak jest tylko Czap - od staropolskiego capac, czapać ‘chwytać’, od czapa, czapka.

Deutsch - od Deutsch ‘Niemiec’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Mönch - nie znalazłam ant w takiej pisowni, ani zbliżonej Sad

Retzlaff (Pom) - od imienia złożonego Radosław, w pochodnych też Racisław lub od nazwy miejscowej Racław (Pomorze).

Tokarczyk 1614 - od tokarz ‘rzemieślnik specjalizujący się w obróbce drzewa’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
slawek_krakow - 27-04-2014 - 11:53
Temat postu:
Mönch to mnich po niemiecku.
wwwwww - 27-04-2014 - 16:14
Temat postu:
Proszę uprzejmie o sprawdzenie nazwisk:
Warowny
Swoboda
Zagórska
Pokropek
Przybysz
Gruza
Królik
Flak
Ewa_Szczodruch - 27-04-2014 - 19:17
Temat postu:
Witam Smile

Flak 1413 - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek.

Gruza - od gruz ‘rozbity kamień, bryła’.

Królik 1383 - od król, królik ‘mały krół’, także ‘zwierzę z rodziny zajęcy’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Prokopek 1517 - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Przybysz 1204 - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Swoboda 1671 - od swoboda, od staropolskiego świeboda, od gwarowego kresowego słoboda ‘wolność, ulga’.

Warowny - od warowny ‘zabezpieczony murami, fosą’.

Zagórski 1398 - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’ lub od nazwy miejscowej Zagórze (częste).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
michal - 27-04-2014 - 20:16
Temat postu:
Jeśli można to proszę o sprawdzenie nazwiska ROSIEK i SMUDA dziękuje
Ewa_Szczodruch - 28-04-2014 - 06:42
Temat postu:
Witam Smile

Rosiek - od rosa ‘kropelki wody osadzające się na ziemie, roślinach itp., też od niemieckiej nazwy osobowej Roß

Smuda - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego smudzić ‘mieć pragnienie’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
dohani - 02-05-2014 - 18:02
Temat postu:
Dzien dobry,

prosze o wyjasnienie pochodzenia nastepujacych nazwisk:

Wojtulewicz
Wojszwillo
Rachmielowicz

Dziekuje i pozdrawiam
Hania
Ewa_Szczodruch - 02-05-2014 - 18:27
Temat postu:
Witam Smile

Rachmielowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Rachmel’, ta od średnio - wysoko - niemieckiego rach ‘szorstki’ + mël ‘mąka’.

Wojszwillo - nie znalazłam etymologii nazwiska; prawdopodobnie poczhodzi od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj ‘wojownik’.

Wojtulewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
dohani - 02-05-2014 - 19:36
Temat postu:
Dziekuje bardzo.
Moja babcia Wojszwillo pochodzila z Litwy. Dlatego pewnie "Wojslaw" lub "wojownik" najbardziej pasuje.
slawek_krakow - 08-05-2014 - 15:10
Temat postu:
Ewa_Szczorduch napisał:
Witam Smile


Wojszwillo - nie znalazłam etymologii nazwiska; prawdopodobnie poczhodzi od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj ‘wojownik’.




Moim skromnym zdaniem to złożenie ale od wojsz czyli gość (coś jak w słowiańskich Gościsław, Gościrad) oraz wił czyli ufność.

pozdrawiam

sławek
Ash - 08-05-2014 - 17:34
Temat postu:
Witam,

chciałabym poznać etymologię kilku poniższych nazwisk:

Cempla
Kisner
Rajda
Trębla
Zemanek

Z góry dziękuję Smile
KrystynaJovanovic - 08-05-2014 - 18:15
Temat postu: Nazwisko Dzius
Prosze o informacje o nazwisku DZIUS.
Dziekuje
Krystyna
Ewa_Szczodruch - 08-05-2014 - 19:49
Temat postu:
Witam Smile

Cempla - nie znalazłam Sad

Dzius - zapewne od gwarowego dżus ‘gach’.

Kisner - od niemieckiej nazwy osobowej Kisner, ta od średnio - wysoko- niemieckiego kisen ‘sprawdzać, próbować, wybierać’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Rajda - w grupie nazwisk pochodzących od rajdać ‘brzydko chodzić’, rejdować ‘grzebać w czymś z hałasem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Reidt.

Trębla - od trąba, trąbić.

Zemanek 1616 - od niemieckiej nazwy osobowej Seeman, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
liberctz - 09-05-2014 - 23:36
Temat postu:
Witam.
Interesuje mnie pochodzenie nazwiska Wnuszyński.

Marek
Cwynar_Justyna - 10-05-2014 - 02:30
Temat postu:
Witam,

Chciałabym prosić o sprawdzenie nazwisk Oklejak, Liczmanik (Bądz Liczmonik), Kukiełczyński i Dubiel.

Pozdrowienia,
Justyna
Ewa_Szczodruch - 10-05-2014 - 08:01
Temat postu:
Witam Smile

Wnuszyński - od wnuś ‘wnuczek’, może też od nazw osobowych na Wnu-.

Dubiel 1424 - od staropolskiego dubiel 'głupiec; gatunek ryby'.

Kukiełczyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Oklejak - od okleić ‘oblepić’.

Liczmaniak, Liczmonik - od niemieckiej nazwy osobowej Lietzmann lub od liczman ‘blaszka, żeton używany w grze’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
historyk1920 - 19-05-2014 - 19:50
Temat postu:
Witam !
Nazwisko FILIPEK, OWSIANIECKI,ŁĘTOWSKI , MAMAJ
Proszę o "przybliżenie" informacji na temat ich pochodzenia .

Z góry dziękuję i pozdrawiam

Marek
Paweł1960 - 19-05-2014 - 20:50
Temat postu:
Dzień dobry,
Proszę sprawdzić pochodzenie nazwisk ----CERULLI, NIWIŃSKI, WROTNOWSKI,
ŁAZDAN,KORULSKI
Dziekuję -- pozdrawiam
Paweł
Ewa_Szczodruch - 19-05-2014 - 21:50
Temat postu:
Witam Smile

Filipek 1398 - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip

Łętowski - od nazw miejscowych Łętowo, Łętów (kilka wsi).

Mamaj 1421 - od imienia cerkiewnego Mamaj, to od Mamant, to z greckiego Mamas lub od staropolskiego mamaj ‘jołop, bałwan’.

Owsianecki - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Cerulli - nazwiska w cytowanym 'Słowniku' brak; może ono pochodzić - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło lub od łacińskiego caerulus ‘modry, błękitny’.

Korulski - od imienia Karol. Imię pochodzenia germańskiego, od karl ‘mąż, małżonek’. Imię notowane w Polsce od XIII wieku w formach Karol, Karl, Karul, Karzeł.

Korulski - od kora ‘powloka drzewa’, korzyć się ‘okazywać uległość’.

Ładzan - brak; może - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Niwiński - od nazwy miejscowej Niwa (częste) lub od niwa.

Wrotnowski - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
Paweł_1980 - 20-05-2014 - 11:46
Temat postu:
Dzień dobry!
Pani Ewo, proszę o informację o pochodzeniu nazwiska GISZTEROWICZ.

Dziękuję!
Ewa_Szczodruch - 20-05-2014 - 14:40
Temat postu:
Witam Smile

Nie znalazłam etymologii tego nazwiska Sad Może pochodzić od niemieckich imion na Gis-.
Karolina_C - 20-05-2014 - 14:53
Temat postu:
Witam, interesuje mnie pochodzenie nazwiska Cieśnik.

pozdrawiam, Karolina
artio - 20-05-2014 - 16:26
Temat postu:
A coś wiadomo o Kluszewskich/Kluszeskich?
Ewa_Szczodruch - 21-05-2014 - 06:08
Temat postu:
Witam Smile

Cieśnik - od ciasny.

Kluszeski - brak; może od kluska, kloska, też od nazw osobowych Klos, Klus ; może od imion typu Nicolaus, niemieckiego Niklos.

Kluszewski 1789 - od nazwy miejscowej Kluszewo (ciechanowskie, gmina Szydłowo).

Źródło:Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
artio - 21-05-2014 - 08:32
Temat postu:
Dziękuję bardzo Smile. Zaskoczyła mnie data, taka młodziutka czy więc możliwe żeby przed 1789 używali innego nazwiska np. Kluszew (moje czyste spekulajce) co o tym myślicie?

Pani Ewo to zapytam jeszcze z ciekawości o swoje rodowe Malicki i o Palmowski (po kądzieli).
Ewa_Szczodruch - 21-05-2014 - 09:03
Temat postu:
Witam Smile

Daty są orientacyjne, na okres znany Rymutowi. Możliwe oczywiście jest wcześniejsze występowanie nazwiska.

Malicki 1398 - od nazwy miejscowej Malice (kilka wsi).

Palmowski 1796 - od nazwy miejscowej Palmowo (konińskie, gmina Wierzbinek).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
Bryś_Martyna - 22-05-2014 - 17:46
Temat postu:
Prosiłabym o sprawdzenie nazwisk Nizioł, Szwajnoch, Morawiec, Nicoń, Sprenc (Szprenc, Szprinc).
Z góry bardzo dziękuję Smile
Ewa_Szczodruch - 23-05-2014 - 06:17
Temat postu:
Witam Smile

Morawiec 1566 - od nazwy regionu Morawy lub od morawa ‘mokre, trawiaste miejsce’.

Nicoń - od imienia Mikołaj. Imię pochodzenia greckiego, od Nikólaos, to od nike ‘zwycięstwo’ + laos ‘lud’, do łaciny przejęte jako Nicolaus. Znane w Polsce od XII wieku, adaptowane do języka polskiego jako Mikołaj (1369), Mikułaj (1399), Nikołaj (1203).

Nizioł 1455 - od staropolskiego nizioł, niziołek ‘karzełek, krasnoludek’.

Sprenc - od niemieckiej nazwy osobowej Sprentzel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sprenze, spranzel ‘fircyk, modniś’.

Szprenc - brak;

Szprinc - brak;

Szwajnoch - od niemieckiej nazwy osobowej Schwein, ta od średnio-wysoko-niemieckiego swin ‘świnia’, por. też szwajny ‘mięso wieprzowe’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
historyk1920 - 29-05-2014 - 20:47
Temat postu:
Witam !

Proszę o sprawdzenie pochodzenia następujących nazwisk :
Liputa
Kawka
Kurnicki
Sznajder

Z góry serdecznie dziękuję
Pozdrawiam

Marek
Ewa_Szczodruch - 31-05-2014 - 15:13
Temat postu:
Witam Smile

Kawka 1371 - od kawa ‘napój z ziaren krzewu kawowego’, też od gwarowego ‘ptak kawka’.

Kurnicki 1554 od nazwy miasta Kurnik, dziś Kórnik (poznańskie), też od kurnik.

Liputa - od lipa.

Sznajder 1495 - od niemieckiego apelatywu Schneider, średnio-wysoko-niemieckiego schnider ‘krawiec’ i od nazwy osobowej Schneider.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
JEJJ107 - 06-06-2014 - 16:16
Temat postu:
Witam! Jeszcze i ja ustawiam się w kolejce z prośbą o odnalezienie pochodzenia nazwisk: Steckel, Borzykowski, Kop, Duscha, Płowski, Połonewycz/Połoniewicz, Demiańczuk, Gędłek. Za okazaną pomoc z góry dziekuję Pozdrawiam Justyna
Ewa_Szczodruch - 08-06-2014 - 10:10
Temat postu:
Witam Smile

Borzykowski 1470 - 80 - od nazwy miejscowej Borzykowa (częstochowskie, gmina Żytno; kieleckie, gmina Chmielnik).

Demiańczuk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyźnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Duscha - od dusić, dusza.

Głędek - od staropolskiego ględać, ględzieć ‘patrzeć; szukać’ lub od ględa ‘nudziarz, gaduła’, ględzic ‘mówić przewlekle, pleść’.

Kop - od kopać, kopa ‘sterta, kupa’

Źródło:Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Płowski - od nazwy miejscowej Pławno (rzeszowskie, gmina Borowa; tarnobrzeskie, gmina Stalowa Wola).

Polonewycz, Połoniewicz - od połon ‘niewola; zdobycz’; może też od imienia Apolonija.

Steckel - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel, od imienia Stefan.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
Bednarczyk_Kamil - 24-06-2014 - 21:43
Temat postu:
Witam serdecznie Smile
Bardzo proszę o sprawdzenie etymologii nazwisk: Szaweński, Wolica, Berchman, Rymaz, Karaszewski, Denis, Stypach, Bański, Rzempołuch, Zacheja.
Z góry dziękuję.
Ewa_Szczodruch - 26-06-2014 - 19:11
Temat postu:
Witam Smile

Szaweński - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Wolica 1428 - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’ lub od nazwy miejscowej Wolica (liczne).

Berchman – nie znalazłam Sad

Rymaz - od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Karaszewski - od karaś ‘ryba z rodziny karpiowatych’.

Denis - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘poświęcony bogu Dionizosowi’; w Kościele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Stypach - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Bański - od podstawy ban , por. prasłowiańskie banati ‘myć, kąpać’, bania, ban ‘namiastnik turecki’, imę Banadykt (= Benedykt), niemiecka nazwa osobowa Ban.

Rzempołuch - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Zacheja - od imienia Zacheusz, od łacińskiego Zacheus, to z hebrajskiego zakkaj ‘czysty, błyszczący, bez winy’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
tomes - 26-06-2014 - 20:47
Temat postu:
Proszę o wyjaśnienie nazwiska Frynia (odmiany: Frenia,Frania,Fronia). Dziękuję i pozdrawiam
nuernberg - 26-06-2014 - 22:49
Temat postu:
Serdecznie proszę o wyjaśnienie pochodzenia nazwiska Miechowiecki vel Miechowicki, bądź Michowiecki


Z góry dziękuję za okazaną pomoc.
Gabriel Miechowiecki
Ewa_Szczodruch - 27-06-2014 - 05:22
Temat postu:
Witam Smile

Frania 1789, Frenia - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronia - od niemieckiej nazwy osobowej Frohn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vröne, vrön ‘należacy do Pana’, też ‘goniec sądowy’.

Frynia - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Miechowiecki - od nazwy miejscowej Miechowice (kilka wsi).

Miechowicki 1733 - od nazwy miejscowej Miechowice (kilka wsi).

Michowiecki - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Michał, też od imion na Mi-, typu Milosław, Mirosław, Mikołaj.
Mirek.Kozak - 01-07-2014 - 21:21
Temat postu: Re: Nazwisko Szmandra
wichuraa napisał:
Pytanie skąd się to nazwisko wzięło na Śląsku Smile


Powaznie sie pytasz?

A jak myslisz, nazwisko Kovalszki (po weg. czytaj kowalski) skad sie wzielo na Wegrzech?

np. http://www.koncert.hu/eloado/kovalszki-maria
Bryś_Martyna - 02-07-2014 - 14:27
Temat postu:
Prosiłabym o etymologię nazwisk Prec(a), Zajdlicz i Bator.

Z góry bardzo dziękuję Smile
wichuraa - 02-07-2014 - 14:43
Temat postu:
Pani Ewo, a znalazłaby Pani coś na temat nazwiska Szmandra? Smile
Mirek.Kozak - 02-07-2014 - 16:19
Temat postu: Re: Nazwisko Szmandra
Szmandra znalazl prace na Slasku (albo wspolmalzonka) i tam zostal.
Przez dziesiatki lat migracja na Slask byla jednokierunkowa.
Z czasem goroli bylo moze nawet wiecej niz rodowitych Slazakow.
Malrom - 02-07-2014 - 17:21
Temat postu:
Zajdlicz spolszczone nazwisko pochodzące od
niemieckiego Zeidlitz,Seidlitz ze Śląska > też szlacheckie Zedlitz


http://obc.opole.pl/Content/1094/p-42+ocr.pdf

http://www.moikrewni.pl/mapa/kompletny/zajdlicz.html

pozdrawiam
Roman M.
Bryś_Martyna - 02-07-2014 - 18:12
Temat postu:
Dziękuję, Panie Romanie.
Malrom - 02-07-2014 - 18:23
Temat postu: Re: Nazwisko Szmandra
Podobne do nazwiska Szmandera są nazwiska
Szymendera, Szymandera, Szymondera, Szmander, Szymanderski
pochodzi prawdopodobnie od imienia Szymon.

Pozdrawim
Roman M.
Ewa_Szczodruch - 02-07-2014 - 19:07
Temat postu:
Witam Smile

Szmandra - od gwarowego szmańda ‘dziewczyna źle się prowadząca’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Ewa_Szczodruch - 02-07-2014 - 19:12
Temat postu:
Witam Smile

Bator 1605 - od węgierskiego Bator ‘odważny, dzielny’; nazwiska występowały dawneij na południu Polski.

Źródło:Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Szmandra - w sąsiednim wątku o tym nazwisku Smile

Zajdlicz - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Źródło: Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
wichuraa - 02-07-2014 - 22:21
Temat postu:
Dziekuje za pomoc. Wersja z Szymonem raczej odpada z roznych powodow, ale ta 'szmańda' jest ciekawa. Czy Pan Rymut podaje metodologię badań w swojej książce? Muszę wyśledzić z jakiej gwary pochodzi to słowo, aby określić hipotetyczne geograficzne pochodzenie nazwiska.

EDIT: Właśnie znalazłem coś takiego:

Szmańda - od szamania ‘lewa ręka; człowiek leworęczny’.

źródło: http://www.stankiewicze.com/index.php?k ... mp;sub=851
Edmunda - 05-07-2014 - 06:14
Temat postu:
Witam!
Proszę uprzejmie o podanie pochodzenia nazwisk:

Abel
Adamczyk
Aksentowicz
Adryanowicz
Alhert
Arifowicz
Bachlet
Badura
Bartczak
Bartek
Barton
Bibel
Bibro
Bobroski
Borok
Bocek
Bojko
Borowski
Brominski
Brózda
Bryk
Byczański


Pozdrawiam
Edmunda
Ewa_Szczodruch - 05-07-2014 - 14:01
Temat postu:
Witam Smile

Abel - od imienia Abel. Imię biblijne, z hebrajskiego hebel ‘dech, tchnienie, nicość’ lub z akadyjskiego aplu ‘syn’. W Polsce notowane od XIII wieku.

Adamczyk 1583 - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada-mu ‘mój ojciec’.

Aksentowicz - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z auksó ‘powiększam’.

Adryanowicz - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Alhert - nie znalazłam Sad

Arifowicz - nie znalazłam Sad

Bachlet 1671 - od rumuńskiej nazwy osobowej Bachlit, ta od rumuńskiego bahlit ‘stęchły; mrukliwy’.

Badura 1405 - od gwarowego badurzyć ‘bzdurzyć, pleść’.

Bartczak - od podstawy bart , por. imię Bartłomiej, barta ‘topór’, niemieckie Bart ‘broda’.

Bartek 1362 - od podstawy bart , por. imię Bartłomiej, barta ‘topór’, niemieckie Bart ‘broda’.

Barton - od podstawy bart , por. imię Bartłomiej, barta ‘topór’, niemieckie Bart ‘broda’.

Bibel - od biba ‘pijatyka’, to od łacińskiego bibere ‘pić’, też od gwarowego biba ‘kołyska’.

Bibro - od niemieckiego apelatywu Biber ‘bóbr’.

Bobroski - od bóbr, bober.

Borok - od imion złożonych typu Borzysław, Borzymir lub od apelatywu bór.

Bocek - od bok, też od boczyć się.

Bojko - od staropolskiego bojeć się ‘bać się’, bój ‘walka’.

Borowski - od imion złożonych typu Borzysław, Borzymir lub od apelatywu bór; także nazwa osobowa odmiejscowa.

Brominski - nie znalazłam Sad

Brózda 1683 - od bruzda, dawniej brózda.

Bryk 1622 - od brykać ‘skakać, wierzgać’ lub od imienia Brykcy.

Byczański - od byk, byczek.

Źródło:Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Edmunda - 05-07-2014 - 17:04
Temat postu:
Pani Ewo z całego serca dziękuję kwiat kwiat kwiat
Pozdrawiam
Edmunda
Edmunda - 08-07-2014 - 07:42
Temat postu:
Witam serdecznie!
Proszę uprzejmie o podanie pochodzenia nazwisk:

Chybidziura
Cieślar
Ciżmar
Czołczyński
Czudek
Dayek
Drąg
Duława
Engelman –
Filipowski
Foldyna
Fuks
Gajzler
Gideon
Gorgosz
Greń
Grobelski
Groves
Haratyk
Hawliczek

Pozdrawiam
Edmunda
Ewa_Szczodruch - 08-07-2014 - 12:13
Temat postu:
Witam Smile

Chybidziura - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Cieślar 1505 - od cieśla.

Ciżmar - od ciżma ‘rodzaj dawnego obuwia’.

Czołczyński 1390 - od nazwy miejscowej Czołczyn (sieradzkie, gmina Lutomiersk).

Czudek - od cud, ze staropolskiego cudo, czudo.

Dayek - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Drąg 1398 - od drąg.

Duława - nie znalazłm; ale prawdopodobnie pochodzi od prasłowiańskiego dulěti ‘stawać się tłustym’ lub od dula ‘rodzaj gruszki’.

Engelman – brak; może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Engel, ta od apelatywu Engel ‘anioł’ lub od imienia Engelhardt.

Filipowski 1389 - od nazw miejscowych Filipowice, Filipów (kilka wsi).

Foldyna - od gwarowego fołda ‘człowiek średniego stanu’.

Fuks 1634 - od fuks ‘nowicjusz’, też ‘niespodziewane powodzenie’; także od niemieckich nazw osobowych Fuchs, Fuks, z niemieckiego Fuchs ‘lis’.

Gajzler - od niemieckiej nazwy osobowej Geisler, Geislar, te od średnio-wysoko-niemieckiego gisler, gideler ‘poręczyciel, zakładnik’ lub od imienia Gieselheri.

Gideon - nie znalazłam Sad

Gorgosz 1655 - od podstawy gorg-, por. staropolskie gorgolić ‘narzekać, utyskiwać’, staropolskie gorgi ‘trele ptasie’.

Greń- od niemieckich nazw osobowych Gron, Grein lub też od imienia Gregorius.

Grobelski - od grobla ‘nasyp ziemi dla zatrzymania wody’; od staropolskiego grobelny ‘pobierający grobelne, tj. opłatę za przejazd groblą’.

Groves - brak; może od grawać ‘bawić się, rozrywać się’.

Haratyk - od heretyk ‘odszczepieniec, zwolennik herezji’.

Hawliczek- od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Źródło:Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Edmunda - 08-07-2014 - 22:39
Temat postu:
Dobry wieczór
Serdecznie dziękuje kwiat kwiat kwiat
Pozdrawiam
Edmunda
gawroński_maciej - 09-07-2014 - 16:48
Temat postu: Nazwisko: Pindral
Jaka jest etymologia nazwiska Pindral?
w województwie Świętokrzyskim, i dawne rzeszowskie.
historyk1920 - 09-07-2014 - 16:59
Temat postu:
Witam !
Oto etymologia nazwiska :
Pindral - od pinda ‘pogardliwie o kobiecie’; od gwarowego pindel ‘tłumok, tobół’; od pindrzyć się ‘umizgiwać się, stroić się’.

Pozdrawiam Smile
Aftanas_Jerzy - 09-07-2014 - 18:13
Temat postu:
Wg "Słownika etymologiczno-motywacyjnego staropolskich nazw osobowych", cz. 5 (str 19 wyd PAN 1997) nazwisko Pindral nie pochodzi od wulgarnego przezwiska ludowego pinda, ale jest pochodzenia niemieckiego - od członu bind (:longob. bando = 'choragiew, sztandar'). Do tej samej grupy należą staropolskie nazwy osobowe: Pindrich, Pindrych, Pendrych, Pindrysz.
gawroński_maciej - 09-07-2014 - 20:06
Temat postu: PINDRAL
dzieki za pomoc - dodam iż mój ojciec i dziadek pochodzą ze wsi Skorzeszyce -gm. Wola Jachowa woj.Świetokrzyskie !!! Jeśli będą jakieś inf. dzięki z góry za pomoc - pozdrawiam Darek Pindral
pinio-daro555@wp.pl
Umiński_Marek - 10-07-2014 - 11:50
Temat postu: kaczmarczyk i orziński
Poda ktoś etymologie nazwisk Kaczmarczyk i orziński
Ewa_Szczodruch - 10-07-2014 - 12:27
Temat postu:
Witam Smile

Kaczmarczyk 1588 - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Orziński - brak, podobnie jak brak Orzyński; może pochodzić od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;
wikaaf - 15-07-2014 - 21:27
Temat postu:
Witam.
Poszukuję etymologii nazwiska "Affek".
Znalazłam wiele teorii, jednak nie są one jasno wytłumaczone.
Bardzo proszę o pomoc!
Z góry dziękuję.
Aftanas_Jerzy - 16-07-2014 - 19:02
Temat postu:
Etymologia nazwiska "Affek"
Nazwa osobowa pochodząca od żeńskiego imienia chrześcijańskiego Afra, a ta od nazwy etnicznej Afri- mieszkańcy Afryki. Święte męczennice za czasów. cesarza Dioklecjana. Od tego imienia na gruncie polskim powstały i przetrwały dotychczas nazwy osobowe takie, jak: Jafra, Afek, Affek, Afka, Affa, Aficki.

Patrz też : Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych - cz.2 Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijanskiego wyd PAN, Kraków 1995 (str 4).
wikaaf - 16-07-2014 - 21:55
Temat postu:
Dziękuję bardzo.
Ja znałam kompletnie inne teorie.
Czy mogłabym prosić jeszcze o etymologię nazwisk:
*Stawska
*Cędrowska
*Hołocińska?

Z góry dziękuję i pozdrawiam.
zbbudzik - 17-07-2014 - 02:54
Temat postu:
Ewa_Szczorduch napisał:



Gideon - nie znalazłam Sad


Gideon imię biblijne i pewnie od tego imienia

Zbyszek
Ewa_Szczodruch - 17-07-2014 - 06:26
Temat postu:
Witam Smile

Cędrowski - od nazwy miejscowej Cedrowice (warszawskie, gmina Góra Kalwaria).

Hołociński - od holota ‘pospólstwo’ dawniej ‘ubogi’.

Stawski 1396 - od nazw miejscowych Stawowice (piotrkowskie, gmina Paradyż), Staw, Stawy (częste).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
algaa - 20-07-2014 - 14:07
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Partyka
Witam

Zwracam się z prosba o etymologie nazwiska Partyka?


Zakrzów Tarnobrzeg niegdyś wieś.

Bedę wdzieczna za info.


Pozdr Agnieszka.
historyk1920 - 20-07-2014 - 14:29
Temat postu:
Witaj Agnieszko !

Partyka - 1609 od staropolskiego partyka, parteka ‘część czegoś; kromka chleba’.
Oto etymologia nazwiska Smile

Pozdrawiam
Marek
algaa - 20-07-2014 - 19:31
Temat postu:
Witaj Marku

Bardzo dziekuję za info. Smile

Pozdr Agnieszka.
Edmunda - 20-07-2014 - 23:12
Temat postu:
Witam!
Proszę uprzejmie o podanie pochodzenia nazwisk:
Jerwoński
Jeżowicz
Jopek
Juzof
Kadłubiec
Kałuszka
Kantor
Kapsia
Kędzior
Kisiała
Klimaszewski
Klimczak
Klimek
Klonoowicz
Kowalczyk
Kozłowski
Krężelok
Kretek
Krzymucki
Kuchejda
Kukuczka

Pozdrawiam
Edmunda
Ewa_Szczodruch - 21-07-2014 - 06:08
Temat postu:
Witam Smile

Jerwoński - nie znalazłam Sad może od ros. jewriej - Żyd?

Jeżowicz 1492- od jeż ‘zwierzę’.

Jopek 1599 - od imienia Hiob, w staropolszczyźnie realizowane też jako Job, na Kresach Wschodnich Jow. Imie pochodzenia hebrajskiego, od iijoib ‘doświadczony przez Boga’.

Juzof - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph, oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza. Adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Kadłubiec 1508 - od kadłub ‘tułów’.

Kałuszka XV w. - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kantor 1388 - od kantor ‘śpiewak kościelny’, też ‘biuro’.

Kapsia - od kapsa, kabza, od gwarowego kabsa ‘sakiewka, kieszeń’.

Kędzior 1695 - od podstawy kędr-, por. gwarowe kędry ‘włosy panny młodej po obcięciu’, kędzior ‘lok’, kędzierzawy.

Kisiała - od kisieć, kisić, dawniej też od kisać ‘kwasić, fermentować’, w pochodnych też od imion na Ki-, typu Kilian.

Klimaszewski 1456 od nazw miejscowych Klimasze, Klimaszewnica (Maz).

Klimaszewski - od imienia Klemens. Imię, notowane w Polsce od początku XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, od clemens, entis ‘łagodny, spokojny, cichy’.

Klimczak 1786 - od imienia Klemens. Imię, notowane w Polsce od początku XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, od clemens, entis ‘łagodny, spokojny, cichy’.

Klimek 1385 - od imienia Klemens. Imię, notowane w Polsce od początku XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, od clemens, entis ‘łagodny, spokojny, cichy’.

Klonowicz - od klon ‘gatunek drzewa liściastego’.

Kowalczyk 1427 - w grupie nazwisk pochodzących ze staropolskiego kować ‘kuć metal’, kowal.

Kozłowski 1386 - od nazw miejscowych Kozłów, Kozłowo (częste).

Krężelok - od staropolskiego krężel, krężel, krędzel ‘część prząślicy’.

Kretek 1464 - od kret, może też od staropolskiego kreta ‘kreda’.

Krzymucki - od krzemień ‘rodzaj skały osadowej’, z gwarowego i staropolskiego też krzem, krzemię.

Kuchejda - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta

Kukuczka 1633 - od gwarowego kukuczka ‘kukułka’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
UMINSKA_IWONA - 21-07-2014 - 13:35
Temat postu:
Witam!
Proszę uprzejmie o podanie pochodzenia nazwisk:
Zajfert
Glińska
Pikuła
Wilczyńska\i
Kuibera
Kacprzak
Sadowski\a
Umińska\i
von Uminsky
Chachaj


Z góry ogromnie dziękuję Smile
Edmunda - 21-07-2014 - 16:20
Temat postu:
Witam Smile
Pani Ewo z całego sercca dziękuję kwiat kwiat kwiat
Pozdrawiam
Edmunda
Ewa_Szczodruch - 21-07-2014 - 19:16
Temat postu:
Witam Smile

Zajfert - od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Gliński 1391 - od nazw miejscowych Gliny, Glinki, Glinik, Glińsk.

Pikuła 1384 - od staropolskiego pikać ‘oddawać mocz’, też ‘uderzać’, pika ‘broń o długim drzewcu’ lub od Pikuła ‘karzeł; pół centa’.

Wilczyński 1441 - od nazwy miejscowej Wilczyn (konińskie, gmina Wilczyn).

Kuibera - nie znalazłam Sad

Kacprzak - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Sadowski 1390 - od nazw miejscowych typu Sadowo, Sadowie, Sady, Szadów, Szady.

Umiński 1673 - od nazwy miejscowej Umienino (płockie, gmina Bielsk).

von Uminsky - jak wyżej

Chachaj 1673 - od nazwy miejscowej Umienino (płockie, gmina Bielsk); od chachać.

Wszystkie etymologie wg Kazimierza Rymuta
marymary22 - 24-07-2014 - 21:22
Temat postu:
Jeszcze raz odwiedzam to forum:) pytałam kiedyś o nazwisko Dąchór, ale nie udalo się odnależć pochodzenia, może sprobuję nakierować, bo wydaje mi się że te nazwisko mają ze sobą coś wspólnego, a przecież często je spotkać można w Polsce. podobne nazwiska to Stąpor, Stąpór, Stompor, Donchor, Bąchor, pisownia różna, ale to chyba zależy tylko od zapisu. Skąd taka forma?
Ewa_Szczodruch - 25-07-2014 - 06:09
Temat postu:
Witam Smile

Stąpor 1403, Stąpór, Stompor - od stąpor ‘tłuczek’.

Donchor - nie znalazłam Sad

Bąchor - od staropolskiego, gwarowego bachorz, bachór, bachórz, bachur ‘brzuch, coś napęczniałego’, od prasłowiańskiego bachoriti ‘paplać, gadać, czarować’, od bachor ‘dziecko z nieprawego łoża; nieznośne dziecko’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
marlena1206 - 28-07-2014 - 18:25
Temat postu:
Witam Smile

od pewnego czasu nurtuje mnie temat etymologii mojego nazwiska panieńskiego a mianowicie SZUDRA Kilka lat temu dr Alina Naruszewicz-Duchlińska napisała :
"Nazwisko ma następujące potencjalne podstawy etymologiczne: 1. niemiecką nazwę osobową Suder, pochodzącą ze średniowysokoniemieckiego sūter ‘szewc, krawiec’ lub średniodolnoniemieckiego suder ’południowy, po południowej stronie’, 2. od niemieckiej nazwy osobowej Schuder, ta od średniowysokoniemieckiego schudden ‘potrząsać, głównie głową’; 3. od czasownika sudrać/szudrać ‘drapać’ (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 505). "

natomiast wpisując w Google SZUDRA dowiaduję się ,ze jest diament o tej nazwie "Wajra Szudra, połyskujący jak ostrze miecza."

http://www.polskijubiler.com/drukuj.php?id=781
natomiast na str
http://yogin.pl/wszystko-o-jodze/wedy/8 ... ml?start=1
w słowniczku;
Szudra – klasa robotnicza w wedyjskim systemie warnaszrama.

i teraz mam mętlik Sad i po co szperałam po necie ?
Ewa_Szczodruch - 29-07-2014 - 05:43
Temat postu:
Witam Smile

Szudra - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Suder, Sudor, te od średniowysoko-niemieckiego süter ‘szewc, krawiec’ lub od średnioniemieckiego suder ‘południowy, po południowej stronie’ albo od sudra, sudro ‘zniszczona odzież’, sudrać, szudrać ‘drapać’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Schuder, a ta od średnio-niemieckiego schudden ‘potrząsać, głównie głową’.

Źródło:Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
marlena1206 - 29-07-2014 - 06:39
Temat postu:
pani Ewo serdecznie dziękuję Smile
Tatwacki_Slawomir - 29-07-2014 - 11:30
Temat postu: Tarwacki - znaczenie nazwiska
Witam
Dzięki znalezieniu metryki dziadka (Klimontów) już dodatłem do przodków
(1733 r - Joniec).Dzięki wszytkim którzy indeksują.
Mam prośbę o podanie znaczenia nazwiska Tarwacki. Pawiętam, że dziadek
wspominał, że pochodzimy chyba z Litwy a w Polsce z miejscowości Joniec.
Chętnie nawiążę kontakt z osobami o nazwisku Tarwacki (wg spisu jest nas około 450 osób w Polsce)

Pozdrawiam i dziękuję
Sławomir Tarwacki
Ewa_Szczodruch - 30-07-2014 - 16:57
Temat postu:
Witam Smile

Nie znalazłam etymologii nazwisdka w swoich źródłach. Może ono pochodzić od litewskich nazw osobowych Tárvidas, Tárvydas.
mirella48 - 30-07-2014 - 22:49
Temat postu:
Proszę o analizę nazwiska Fic.
Pozdrawiam
Mirka
Ewa_Szczodruch - 31-07-2014 - 05:55
Temat postu:
Witam Smile

Fic 1742 - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Źródło:Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
KasiaMP - 31-07-2014 - 11:35
Temat postu: Skrzypek
Witam serdecznie,
pojawia mi się nazwisko Skrzypek zamiennie z Wójcik.
Skrzypek to zawód? To będą lata 1680 - 1720 Smile Na wsi muzyk? Hm...
Ma ktoś jakieś logiczne wyjaśnienie?
Będę wdzięczna
Kasia
Tatwacki_Slawomir - 31-07-2014 - 11:48
Temat postu:
Witam
Dziękuje bardzo.
Zaczne poszukiwania na Litwie.
Pozdrawiam
Sławomir Tarwacki
Sawicki_Julian - 31-07-2014 - 11:53
Temat postu: Skrzypek
Witam Kasia, może Tobie się uda swą uśmiechniętą buzią rozweselić to nasze towarzystwo genealogiczne, a mówią ze milczenie jest złotem. W tym przypadku to Skrzypek jest to zawód i Wójcik także jest zawodem ( urzędem ) od Wójta, może ojca lub dziadka. Według mnie z jakiej strony znali go ludzie i ksiądz, tak pisali Twemu przodkowi jako nazwisko, więcej może ktoś się wypowie o pochodzeniu nazwisk - pozdrawiam : Julian
KasiaMP - 31-07-2014 - 13:18
Temat postu: Re: Skrzypek
Sawicki_Julian napisał:
Witam Kasia, może Tobie się uda swą uśmiechniętą buzią rozweselić to nasze towarzystwo genealogiczne, a mówią ze milczenie jest złotem. W tym przypadku to Skrzypek jest to zawód i Wójcik także jest zawodem ( urzędem ) od Wójta, może ojca lub dziadka. Według mnie z jakiej strony znali go ludzie i ksiądz, tak pisali Twemu przodkowi jako nazwisko, więcej może ktoś się wypowie o pochodzeniu nazwisk - pozdrawiam : Julian


Very Happy Very Happy Very Happy
Trochę mnie ten Wójcik zastanawia: czy nie powinien być piśmienny?
Nigdzie się nie podpisał na przestrzeni dziejów, no ostatnie 100 lat nie zweryfikowałam Razz (dobrze dobrze, już się później podpisywał Razz)
Skrzypek czyli grał po weselach? Very Happy No podoba mi się, zawsze to miła odmiana od włościanina Razz
Pozdrawiam serdecznie Very Happy
Sawicki_Julian - 01-08-2014 - 13:39
Temat postu: Re: Skrzypek
Witam, dodam jeszcze że z nazwiska Skrzypek młodemu czyli synowi Skrzypka ksiądz pisał trochę zdrobniale ; Skrzypczyk lub Skrzypczak i takie nazwiska są do dzisiaj. Ale nazwisko Wójcik jest niezmienne i mogło być też od zastępcy wójta, czyli podwójci, to ju prawie to samo. Ale tez Kasia masz dobre serce i mnie też pomagałaś, no i ustala lawina ośmieszania się na wzajem ; pozdrawiam - Julian
mirella48 - 01-08-2014 - 17:41
Temat postu:
Ewko,
pięknie dziękuję za tłumaczenie Smile
pozdr.Mirka
Artur_Sikora - 01-08-2014 - 19:04
Temat postu:
Proszę o analizę nazwiska Grabania
justynagoska - 01-08-2014 - 19:17
Temat postu:
witam ,
czy wie ktoś z Państwa coś na temat nazwIska GOSKA?
serdecznie dziekuje Smile
Ewa_Szczodruch - 02-08-2014 - 05:46
Temat postu:
Witam Smile

Goska - od imion na Go-, typu Gościmir, Gorzysław, Gościsław.

Grabania 1496 - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Źródło:Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
stanislawszpoton - 04-08-2014 - 16:03
Temat postu:
Poszukuje znaczenia nazwiska TUKICZ
Pozdrawiam
Ewa_Szczodruch - 04-08-2014 - 18:35
Temat postu:
Witam Smile

W cytowanym "Słowniku" Rymuta - nie znalaałam tego nazwiska. Są inne o podobnym brzemieniu, np. Tukin, Tukacz, Tukasz. Pochodzą od tuczyć ‘czynić tłustym, paść’; od tuk ‘tłuszcz zwierzęcy; oliwa’, tukać ‘krzyczeć’.

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
UMINSKA_IWONA - 05-08-2014 - 22:28
Temat postu:
Pani Ewo Szczodruch Smile Z całego serduszka dziękuję Smile

jedno nazwisko miało brzmieć

Kulibera lub Kuliberda

nie wiem, czy to literówka, czy może złe tłumaczenie aktu, ale obydwa nazwiska pojawiły się przy tej samej osobie.

Jeżeli sprawdzenie pochodzenia tego nazwiska byłoby możliwe - jestem wdzięczna i dziękuję bardzo Smile
Ewa_Szczodruch - 06-08-2014 - 05:53
Temat postu:
Witam Smile

Etymologii tych nazwisk nie znalazłam. Są podobne. Mogą one z dużym prawdopodobieństwem pochodzić od kolibaba ‘człowiek ociężały’ lub od kula lub kuleć lub kulić (się)..

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
UMINSKA_IWONA - 06-08-2014 - 14:28
Temat postu:
Pani Ewo dziękuję bardzo Smile
Pozdrawiam
Iwona
Edmunda - 08-08-2014 - 08:19
Temat postu:
Witam, uprzejmie proszę o etymologie nazwisk :
1) Kufa
2) Kupczak
3) Kupś
4) Kurek
5) Kurzisz
6) Kwiatkowski
7) Lupinski
8 ) Magurka
9) Mach
10) Mały
11) Mauer
12) Miczewska
13) Młynarski
14) Orehek
15) Palik
16) Pastrniak
17) Pyszko
18 ) Pipinoski
19) Płaczek
20) Plebanski

Pozdrawiam serdecznie
Edmunda
Ewa_Szczodruch - 08-08-2014 - 17:07
Temat postu:
Witam Smile

Kufa - od kufa ‘duża drewniana beczka’.

Kupczak 1763 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupś - od niemieckiej nazwy osobowej Kupsch, ta ze słowiańskiego kupbcb, polskiego kupiec.

Kurek 1384 - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od kurek ‘kogucik’.

Kurzisz - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kwiatkowski 1386 - od nazw miejscowych Kwiatkiwce, Kwiatków, Kwiatki (kilka wsi).

Źródło:Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Lupinski - od lupa ze staropolskiego ‘wilk’, też ‘człowiek ciężki, cymbał’.

Magurka 1647 - od nazwy miejscowej Magura (częste na Pogórzu);

Mach 1418 - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Ma-, typu Marcin, Maciej, Małomir, też od machać.

Mały 1376- w grupie nazwisk pochodzących od mały, także od imion złożonych typu Małomir.

Mauer - od niemieckich nazw osobowych Maue, Mauer, Mauver lub od imienia Maurycy.

Miczewski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Mikołaj. Imię pochodzenia greckiego, od Nikólaos, to od nike ‘zwycięstwo’ + laos ‘lud’, do łaciny przejęte jako Nicolaus. Znane w Polsce od XII wieku, adaptowane do języka polskiego jako Mikołaj ( 1369), Mikułaj ( 1399), Nikołaj ( 1203).

Młynarski - od młyn, młynek; młynarski.

Orehek - brak w bazie Sad

Palik 1265 - od podstawy pal: od pal, palec, palić, pałać lub od palik.

Pastrniak - brak w bazie Sad

Pyszko 1424 - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pipinoski - od staropolskiego pipa ‘trzon ptasiego pióra używany do pisania; beczka na piwo’.

Płaczek 1440 - od płakać, płacz’.

Plebanski - od pleban, z gwarowego kleban ‘proboszcz’; od przymiotnika plebański.

Źródło:Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
Edmunda - 08-08-2014 - 21:28
Temat postu:
Witam Smile
Pani Ewo serdecznie dziękuję
Pozdrawiam
Edmunda
Nanuk01 - 13-08-2014 - 00:08
Temat postu:
... "Zajfert - od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith. "

To od niemieckiego SEIFERT, czyli mydlarz.
Małgorzata_ciesla - 13-08-2014 - 12:23
Temat postu:
Witam
Pani Ewo moje nazwisko " PIPUTA " jakie możę mieć znaczenie ?

jeśli mogę prosić oczywiście
Małgosia
Ewa_Szczodruch - 13-08-2014 - 18:58
Temat postu:
Witam Smile

Piputa - od staropolskiego pipa ‘trzon ptasiego pióra używany do pisania; beczka na piwo’.

Źródło:Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
Małgorzata_ciesla - 13-08-2014 - 19:45
Temat postu:
Bardzo dziękuje
czyli to może być nazwisko polskie?
bo mam informacje, że to nazwisko pochodzi z włoch,/ Italia/
czy jest to możliwe do sprawdzenia lub odnalezienia korzeni tego nazwiska,
Pani Ewo mogę prosić o taką pomoc,
pozdrawiam
Cieśla Małgorzata
Ewa_Szczodruch - 14-08-2014 - 06:22
Temat postu:
Nazwisko pochodzi ze staropolszczyzny. A kto je nosił - nie wiem... To wszystko, czym mogę służyć Smile

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
Małgorzata_ciesla - 14-08-2014 - 11:51
Temat postu:
Dzięki wielkie Pani Ewo
pozdrawiam
Małgosia
tomes - 16-08-2014 - 21:23
Temat postu:
Witam, prośba o wyjaśnienie znaczenia/pochodzenia nazwiska: Kosiorek

dziękuję i pozdrawiam
historyk1920 - 16-08-2014 - 23:34
Temat postu:
Kosiorek - 1414 od podstawy kos-, por. kos ‘ptak z rodziny drozdów’, kosić, kosa.
Pozdrawiam
Marek
Perek_Monika - 17-08-2014 - 22:35
Temat postu:
Witam,
mam nieśmiałą prośbę o wyjaśnienie pochodzenia nazwiska Perek Smile Z góry dziękuję za pomoc.
POzdrawiam
Monika
historyk1920 - 17-08-2014 - 22:54
Temat postu:
Witaj Moniko!
Oto pochodzenie nazwiska Perek:
Perek - 1440-50 od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pozdrawiam Smile
Perek_Monika - 17-08-2014 - 23:14
Temat postu:
Dziękuję bardzo Smile
moyra777 - 21-08-2014 - 21:01
Temat postu:
Ewuniu, po latach Smile Czy moge prosic o sprawdzenie nazwiska Tyborowski?

Dziekuje serdecznie,

Pozdrawiam Agnieszka
Szukam:
Żynowka Ignacy, Baciuty
Józef Koziołkiewicz ok 1813 ? - ? + Julianna Rudnicka ok 1817 ? -? Wielkopolska
Katarzyna Zdrojewska ok.1809 ? -1868 Czempin
Urban Karski - Sokolow i okolice
Edmunda - 21-08-2014 - 21:52
Temat postu:
Witam, uprzejmie proszę o etymologie nazwisk :

Płoszek
Płuszczyk
Podeszwa
Podsiadły
Porembski
Pszczółka
Rędzikowski
Rożenek
Rutkowicz
Sałagacka
Ściskała
Sigut
Szimaliak
Skurzewska
Sulikowska
Sztefek
Sztec
Szymkowski
Szyndler
Tkaczyk
Topolski
Waśko
Wygrys
Żukowski
Zowada

Pozdrawiam
Edmunda
a_anja - 21-08-2014 - 23:02
Temat postu:
Witam serdecznie:)

czy mogę prosić o etymologię nazwiska Zawadzki, więm że pochodzili z Zawad w parafii Zbuczyn, czy nazwisko jest tylko od nazwy wsi ??

pozdrawiam
historyk1920 - 21-08-2014 - 23:15
Temat postu:
Witam Smile
Oto etymologia nazwiska
Zawadzki - 1382 od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada.
Pozdrawiam Smile
a_anja - 21-08-2014 - 23:36
Temat postu:
dziękuje pięknie Smile
historyk1920 - 22-08-2014 - 00:32
Temat postu:
Oto etymologia nazwisk :
Płoszek - 1498 od staropolskiego plaski, dziś płaski, plaskać ‘uderzać o coś’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.
Porembski - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, porąbać. [od nazwy miejscowej Poręba (liczne)]
Sałagacka/i - od sałaga ‘nicpoń, włóczęga’
Tkaczyk - 1482 od tkacz ‘rzemieślnik zajmujący się wyrobem tkanin’
Topolski - 1464 od nazwy miejscowej Topola (kilka wsi).
Zawada - 1410 od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).
Żukowski - 1393 od nazw miejscowych Żukowice, Żuków, Żukowo (kilka wsi).
Pozdrawiam serdecznie Smile
Ewa_Szczodruch - 22-08-2014 - 06:39
Temat postu:
Witam Smile

Tyborowski 1569 - od nazwy miejscowej Tyborów (siedleckie, gmina Cegłów).

Źródło:Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
vitoo - 22-08-2014 - 13:12
Temat postu:
Witam serdecznie! Mógłbym prosić o sprawdzenie nazwiska Bryszewski?
Ewa_Szczodruch - 22-08-2014 - 15:16
Temat postu:
Witam Smile

Płuszczyk - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’; od płoszczyć ‘robić coś płaskim’.

Podeszwa - od podeszwa ‘spodnia część buta lub stopy’.

Podsiadły - od podsiąść, podsiadać.

Pszczółka 1593 - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’; od pszczółka.

Rędzikowski - od podstawy ręd , por. rędzina ‘ziemia ruda’; od rdzenia rud , por. rudy.

Rożenek 1401 - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Rożenek - od rożen ‘spiczasty pręt metalowy do pieczenia mięsa’.

Rutkowicz - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Sałagacki - od sałaga ‘nicpoń, włóczęga’.

Sigut - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw szyg-, sig-, por. szyga ‘przezwisko Żyda’, dawne sygać ‘cisnąć, rzucic’, syga ‘sroka’, niemiecka nazwa osobowa Sieg.

Skurzewski - od nazwy miejscowej Skórzewo (poznańskie, gmina Dopiewo).

Sulikowski 1448 od nazwy miejscowej Sulików (katowickie, gmina Siewierz).

Szimaliak - od imienia Szymon, pochodzenia hebrajskiego, gdzie występowało w dwóch formach: Shime’on, Shim’on i znaczyło pierwotnie ‘Bóg wysłuchał’. Dwie formy hebrajskie przekształciły się w dwa imiona: Simon i Simeon. Pierwsze upowszechniło się w Kościele zachodnim, drugie we wschodnim. W Polsce imię notowano od XII wieku. Obok Szymon występują postaci Szyman, Szymun. Od XIV wieku występują w źródłach staropolskich formy zlatynizowaneSimeon, Semeon. W językach wschodniosłowiańskich spotykane są formy Semen, Semien, skąd forma Siemion, używana w średniowieczu na Kresach Wschodnich.

Sztefek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Sztec - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Szymkowski - od imienia Szymon, pochodzenia hebrajskiego, gdzie występowało w dwóch formach: Shime’on, Shim’on i znaczyło pierwotnie ‘Bóg wysłuchał’. Dwie formy hebrajskie przekształciły się w dwa imiona: Simon i Simeon. Pierwsze upowszechniło się w Kościele zachodnim, drugie we wschodnim. W Polsce imię notowano od XII wieku. Obok Szymon występują postaci Szyman, Szymun. Od XIV wieku występują w źródłach staropolskich formy zlatynizowaneSimeon, Semeon. W językach wschodniosłowiańskich spotykane są formy Semen, Semien, skąd forma Siemion, używana w średniowieczu na Kresach Wschodnich.

Szyndler 1402 - od szyndlar ‘wyrabiający gonty, dekarz’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schindler, ta z średnio-wysoko-niemieckiego schindeler ‘wyrabiający gonty, dekarz’.

Ściskała 1494 - od ściskać ’gnieść, tłoczyć; ściągać; zwierać, zacisnąć; obejmować uściskiem’; od gwarowego ściskała ‘dusigrosz’.

Ściskała - od ścisły ‘dokładny; zwarty, spoisty’.

Waśko 1583 od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Wygrys - od wygryz ‘coś wygryzionego’, wygryzać.

Zowada - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Bryszewski 1536 - od nazwy miejscowej Brzyszewo (wlocławskie, gmina Chodecz).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
maria_lyko - 22-08-2014 - 15:22
Temat postu:
Moge prosić o sprawdzenie nazwisk: Łyko, Golec, Sołowiej ?
moyra777 - 22-08-2014 - 17:26
Temat postu:
Dziekuje bardzo Very Happy Very Happy Very Happy
historyk1920 - 22-08-2014 - 21:36
Temat postu:
Nazwisko Bryszewski - 1536 od nazwy miejscowej Brzyszewo (wlocławskie, gmina Chodecz).

Solowiej - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Golec - Nazwisko pochodzi od rzeczownika golec : 1. człowiek goły, nagus, 2. człowiek łysy, łysoń, 3. biedak, ...

Pozdrawiam Smile
maria_lyko - 23-08-2014 - 08:45
Temat postu:
Dziękuję, a Łyko ?
Edmunda - 23-08-2014 - 11:18
Temat postu:
Witam Smile
Z całego serca dziękuję kwiat kwiat kwiat
Pozdrawiam
Edmunda
Ewa_Szczodruch - 23-08-2014 - 12:51
Temat postu:
Witam Smile

To bardzo stare nazwisko:


Łyko 1273 - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
vitoo - 26-08-2014 - 20:42
Temat postu:
Ewa_Szczorduch napisał:

Bryszewski 1536 - od nazwy miejscowej Brzyszewo (wlocławskie, gmina Chodecz).
Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch


Bardzo dziękuję! W tym wypadku byłoby to nazwisko szlacheckie. Zapewne możliwa jest też etymologia od imienia Brykcy, stąd nazwiska takie jak Bryszka czy Brysz.
Ewa_Szczodruch - 27-08-2014 - 05:14
Temat postu:
Witam Smile

Brysz, Bryszka - od imienia Brykcy (dziś Brykcjusz). Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest pochodzenia celtyckiego.

Żródło:Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
Monika.C - 01-09-2014 - 20:44
Temat postu:
Witam Smile
uprzejmie proszę o etymologię nazwisk:
Baciński
Berek/Berkowski
Dobiesz/Dobies
Durzyński
Joniak
Lazarowski
Parulski
Pyrzanowski/Perzanowski
Sopusiński
Szulerzyski
Tylmanowski

Pozdrawiam
historyk1920 - 01-09-2014 - 21:46
Temat postu:
Oto etymologia nazwisk :
Baciński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy bat , por. bat ‘bicz’, batko, baćko ‘ojciec duchowny’, prasłowiańskie batati ‘uderzać, stukać’
Berek - 1595 od podstawy ber , ta od prasłowiańskiego byrati ‘rzucać, ciskać, błądzić’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Behr (od imienia Bernard); też od berek ‘łapownik’.
Dobiesz - 1136 od imion złożonych typu Dobiemir, Dobiesław, od prasłowiańskiego dob? ‘sprawny, waleczny, dzielny’.
Dobies - od imion złożonych typu Dobiemir, Dobiesław, od prasłowiańskiego dob? ‘sprawny, waleczny, dzielny’.
Durzyński - od nazwy miejscowej Durzyn (kaliskie, gmina Krotoszyn)
Joniak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.
Lazarowski - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.
Parulski - od nazw miejscowych Parole (warszawskie, gmina Nadarzyn), Parolice (skierniewickie, gmina Ciełądz).
Sopuszyński - 1488 od nazwy miejscowej Sopuszyn

Pozdrawiam
Marek
nieznalski - 08-09-2014 - 23:43
Temat postu:
Witam,

Do nazwiska Nieznalski również się coś znajdzie ?Wink

pozdrawiam
Ewa_Szczodruch - 09-09-2014 - 06:11
Temat postu:
Witam Smile

Nieznalski - od nie znać.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
gosia.6806 - 09-09-2014 - 13:50
Temat postu:
Witam Smile
A może ktoś będzie wiedział skąd wzięło się moje panieńskie nazwisko KALICIŃSKA ?
Pozdrawiam
Gosia
Ewa_Szczodruch - 09-09-2014 - 18:43
Temat postu:
Witam Smile

Kaliciński 1778 - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
gosia.6806 - 09-09-2014 - 18:56
Temat postu:
Pani Ewo...Wielkie Dzięki Smile kwiat kwiat kwiat
Pozdrawiam
Gośka
Jadwiga_IV - 09-09-2014 - 20:57
Temat postu:
Dzień dobry !!
Ewa_Szczodruch - 10-09-2014 - 15:27
Temat postu:
Witam Smile

Nie znalazłam w swoich źródłach etymologii nazwiska Syndybałowa. Może mieściłoby się ono w etymologicznej grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Sind (t), ta od imion złożonych na Sind- lub od nazwy osobowej Schind, a ta od schinden ‘łupić, grabić’, też szynd ‘łupież, grabież’, szyndować ‘łupić, grabić’ ?

Ale to tylko moje przypuszczenia...

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
Jadwiga_IV - 10-09-2014 - 18:55
Temat postu:
gur
nieznalski - 10-09-2014 - 19:57
Temat postu:
Czy ktoś posiada jakieś informacje dot. pochodzenia i korzeni któegokolwiek z poniższych nazwisk ? Wink

-Kadzidłowski,
-Sypniewski,
-Daroszewski,
-Jędraszko,
-Florek/Tworek,
-Wojtera,
-Ciołek,
-Czupryniak/Cupryniak/Cypryniak,
-Niewiecki,
-Jasek

Smile
edamian - 10-09-2014 - 19:58
Temat postu: Łusiarczyk
Dzień dobry,

czy ktoś potrafiłby wyjaśnić genezę nazwiska Łusiarczyk?

Pozdrawiam serdeczenie
historyk1920 - 10-09-2014 - 21:49
Temat postu: Łusiarczyk
Witam !
Łusiarczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Pozdrawiam serdecznie Smile
Ewa_Szczodruch - 11-09-2014 - 06:27
Temat postu:
Witam Smile

Ciołek 1325 - od cielę.

Cupryniak - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Cypryniak - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Czupryniak - od czuper ‘czupryna’, to od prasłowiańskiego ‘sterczące włosy na głowie, czub’.

Daroszewski - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Florek 1492 - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Jasek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jędraszko 1791- od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Kadzidłowski 1576 - od nazwy miejscowej Kadzidłowa (konińskie, gmina Grabów).

Kadzidłowski - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź; od kadzidło.

Niewiecki - nie znalazłam; pewnie od nie wiedzieć.

Sypniewski 1664 - od nazwy miejscowej Sypniewo (kilka wsi).

Tworek 1395 - od tworzyć ‘być sprawcą czegoś nowego; komponować, pisać, malować itd.’, także od imienia Tworzyjan, które stanowiło polską adaptację imienia Florian.

Wojtera - od imienia Wojciech, także od wójt.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
justjustyna - 15-09-2014 - 00:25
Temat postu:
Witam, zna ktoś pochodzenie nazwisk Świdzińscy i Goszczyńscy?? Pozdrawiam Smile
Ewa_Szczodruch - 15-09-2014 - 06:23
Temat postu:
Witam Smile

Goszczyński 1391 - od nazw miejscowych Goszczyn (kilka wsi), Goszczyno (płockie, gmina Staroźreby).

Świdziński - od nazwy miejscowej Świdno (kieleckie, gmina Krasocin; radomskie, gmina Mogielnica).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Maślanek_Joanna - 15-09-2014 - 07:48
Temat postu:
BARTUZEL
z obocznościami (Bartyzel. Bartusell itp) - czy ktoś wie, skąd - zwłaszcza regionalnie czy narodowo pochodzi to nazwisko? Moja 4prababcia tak się nazywała a wg opowieści rodzinnych pochodziła z Węgier... Dla pełnej informacji - Kraków przełom XVIII/XIXw.
pozdrawiam
Joanna
Fajkowski_Dariusz - 15-09-2014 - 10:57
Temat postu: pochodzenie nazwiska fajkowski
Witam czy ktos wie skąd pochodzi nazwisko Fajkowski?
Ewa_Szczodruch - 15-09-2014 - 11:21
Temat postu:
Witam Smile

Bartuzel 1631, Bartyzel 1677 - od imienia Baltazar, notowanego w Polsce od XIII wieku, Imię biblijne, pochodzenia babilońskiego, od balatsu usur ‘niech Bóg zachowa jego życie’.

Fajkowski - w grupie nazwisk pochodzących od faja; fajka.

Żródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
Maślanek_Joanna - 15-09-2014 - 13:24
Temat postu:
Dziękuję
Bardzo cieplutko i letnio (w sensie pory roku Smile) pozdrawiam
Joanna
justjustyna - 15-09-2014 - 13:50
Temat postu:
dziękuję bardzo Very Happy Pozdrawiam
bogda252 - 15-09-2014 - 21:56
Temat postu: Fisz(e(brant,Wendle,Prosnal - pomocy
Bardzo proszę o popmoc w wyjaśnieniu pochodzenia nazwisk:
1. Fisz(e)brant,
2. Wendler,
3.Prosnal
Będę ogromnie widzięczna
Bousława Stawska-Kaszczyniec
historyk1920 - 15-09-2014 - 22:30
Temat postu: Fisz(e(brant,Wendle,Prosnal - pomocy
Oto pochodzenie nazwisk :
1, Fieszer - od niemieckiej nazwy osobowej Fischer, ta od apelatywu Fischer ‘rybak’.
2,Wendler - od niemieckiej nazwy osobowej Wendler, ta od średnioniemieckiego Wendeler ‘wędrowiec, pielgrzym’.
3, ?
Pozdrawiam
Marek
Ewa_Szczodruch - 16-09-2014 - 12:04
Temat postu:
Witam Smile

Prosnal - - od staropolskiego prostny ‘zły, gorszący’.
bogda252 - 16-09-2014 - 13:53
Temat postu:
Ewo i historyku 1920 - bardzo, bardzo dziękuję
Pozdrawiam.
Bogusława Stawska-kaszczyniec
Nanuk01 - 17-09-2014 - 22:44
Temat postu: Re: Fisz(e(brant,Wendle,Prosnal - pomocy
bogda252 napisał:
Bardzo proszę o popmoc w wyjaśnieniu pochodzenia nazwisk:
1. Fisz(e)brant,
2. Wendler,
3.Prosnal
Będę ogromnie widzięczna
Bousława Stawska-Kaszczyniec


ad 1. Fisz(e)brant
Fisch(e)brandt, to osoba, która z rybakiem (Fischer) miała tyle wspólnego, że smażyła, bądź wędziła złowione przez niego ryby.
ad 2. Wendler,
to w żadnym przypadku "wędrowiec", bo wtedy byłby to "der Wanderer" a raczej osoba pochodząca z rejonu Wendland : http://pl.wikipedia.org/wiki/Drzewianie
http://pl.wikipedia.org/wiki/Wendland
Innym tropem może być nazwa (nazwisko) Wa(e)ndler - konwertyta, czyli osoba która przeszła na wiarę chrześcijańską z wiary mojżeszowej.
Jeśli kolega "Historyk" korzystał z tego linku: http://www.bedeutung-von-namen.de/forum ... ndler-apel , to polecam serdecznie większą staranność w doborze "źródeł", zważywszy na rażące błędy w tłumaczeniu pochodzenia nazwiska "Apel". "Apel", to gminna wersja słowa "Apfel", czyli jabłko.
ad.2 Prosnal
Wprawdzie słowo to i nazwisko bardzo często pojawia się w języku hindi, ale moim zdaniem to zbyt głęboki impas...
Są teorie, ku którym się skłaniam, choćby takie : ..." Inny badacz polski prof. Bronisław Biliński, długoletni kierownik stacji naukowej Polskiej Akademii Nauk w Rzymie, identyfikuje Kalisz z Kalisia i wywodzi etymologię nazwy rzeki: Prócz Kalisii - Kalisza, nazwa rzeki, nad którą leży Kalisz również tłumaczy się etymologią słowiańską. Prosna, aqua Prosna lub Przosna, w średniowieczu wzięła swe imię od prosa, które było powszechnym pokarmem Słowian i całe pola były nim obsiane.", ale też i inne, idące w innym kierunku, ale to wymagałoby większej pracy. Pozdrawiam.
bogda252 - 17-09-2014 - 22:56
Temat postu: Re: Fisz(e(brant,Wendle,Prosnal - pomocy
Bardzo dziękuję Nanuk01 za bardzo ciekawy wywód.
Też pozdrawiam
Bogusława
historyk1920 - 18-09-2014 - 22:04
Temat postu:
Witaj Nanuk01 !
W doborze źródeł co do kwestii pochodzenia nazwisk kieruję się "starannym doborem źródeł"
1) Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny",
2)Zofia Kaleta, „Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Odmiejscowe nazwy osobowe”
Aleksandra Cieślikowa ‘Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Odapelatywne nazwy osobowe.
Moja skromna osoba nie jest upoważniona do "podretuszowywania" dorobku Profesorów !!!

Pozdrawiam
bogda252 - 19-09-2014 - 15:11
Temat postu:
Nie kłóćcie się tylko - proszę Surprised(
Pastuszko_Patryk - 24-09-2014 - 19:01
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Olsztka
Witam w mojej niedawno od mojej stryjecznej babci dowiedziałem się, że moja praprababcia Julianna Grzywacz, żona Michała nazywała się przed ślubem Olsztka. Tylko nie wiem czy to polskie nazwisko, bo w google szukałem i żadnych podstron nie było.
Ewa_Szczodruch - 25-09-2014 - 08:00
Temat postu:
Witam Smile

Olsztka prawdopodobnie pochodzi od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch
MonikaMaru - 25-09-2014 - 10:12
Temat postu:
Witam,

Nie ma Olsztki, ale dość licznie chociażby w genetece występuje nazwisko Olszta. Może córka Olszty nazywana była Olsztką zamiast Olsztcianką, Olsztówną?

Pozdrawiam,
Monika
Pastuszko_Patryk - 25-09-2014 - 12:24
Temat postu:
Bardzo dziękuję za informacje, bo w google nie znalazłem nazwiska Olsztka tylko Olszta. Moja praprababcia mieszkała w okolicach Nowego Miasta Lubawskiego.
Urszula_Pogoń - 01-10-2014 - 11:49
Temat postu: Dela - jakie pochodzenie nazwiska?
Bardzo proszę o podanie pochodzenia nazwiska Dela.
Dziękuję
Ewa_Szczodruch - 01-10-2014 - 12:37
Temat postu:
Witam Smile

Dela 1406 - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczający ‘coś długiego’.

Źródło:Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
włodzimiest - 09-10-2014 - 18:22
Temat postu: Alf - nazwisko
Witaj Ewo Very Happy
może znajdziesz w którymś ze swoich źródeł etymologię nazwiska ALF ?
z pozdrowieniami
Włodek
Ewa_Szczodruch - 09-10-2014 - 18:53
Temat postu:
Niestety, nie znalazłam Sad I pomysłu też nie mam Sad
razare - 09-10-2014 - 19:04
Temat postu:
Może jest to skrótowy/zmieniony zapis jednego z poniższych nazwisk:

Alfa Alfanasów Alfanicki Alfańska Alfar Alfarowicz Alfatowska Alfawicki Alfenger Alfensberg Alfer Alferowicz Alfier Alfierczyk Alfierowicz Alfimow Alfiński Alfirenko Alfler Alfmanowski Alfnatowska Alfons Alfoszyńska Alfred Alfreda Alfredsson Alfrotowska Alfrut Alfs Alfus Alfut Alfuth Alfutowski

i może tym tropem trzeba iść.

Pozdrawiam
Radek
Irek_Bartkowski - 09-10-2014 - 19:05
Temat postu:
Witam
W ANGORZE nr.41 z 12.10.2014 jest o nazwisku ALF w rubryce Poczet nazwisk.
Nazwisko jest niemieckie i pochodzi od rzeczownika Alb,czyli elf.Możliwe pochodzenie od imienia Albertus lub Albericus.
włodzimiest - 09-10-2014 - 19:20
Temat postu:
Ewo..Ty nie znalazłaś? Smile

Radku, Irku dziękuję. Rodzina o korzeniach niemieckich, więc etymologia z Angory wcale, wcale...

dziekuję, pozdrawiam
Włodek
Wiktor_Witek - 09-10-2014 - 20:03
Temat postu:
Faktem jest, że to nazwisko występowało m.in. wśród niemieckich mennonitów i baptystów w Polsce, z których część emigrowała do Ameryki. Tutaj np.: http://www.directionjournal.org/8/4/bap ... thren.html

Serdeczne pozdrowienia

Wiktor
piotr_nojszewski - 09-10-2014 - 22:13
Temat postu:
Kilka linków na temat Alf

Z tego wynika, ze to moze być niemieckie ale potencjalnie też holenderskie/flamandzkie

Info z Agory nie jest bez sensu + domniemane pochodzenie od Alofs a to od Adolf

http://wiki-de.genealogy.net/Alfs_(Familienname)

http://www.onomastikblog.de/namen_spiegel/alof/

i jeszcze

Albert Helntze,

Die deutschen Familiennamen.
Verlag der Buchhandlung des Waisenhauses. 1903.


Alf- s. a) Alb b) Ath (V.) c) Athal (V.).

ALB I. (got. albs) ahd. mhd. alp, angels.
älf, altnord. älfr "Elf" (S. 18 ).
FN. Alberad (Alfred): Elfrath.
Alpheri: Eibers.
włodzimiest - 10-10-2014 - 15:22
Temat postu:
Oooo...to etymologiczne posypało się Smile

Wiktorze, Piotrze - wielkie dzięki! Moi najdawniejsi Alfowie byli w kościele ew-augsburskim, tak na pocz. XIX w. Później wiadomo...

z pozdrowieniami
Włodek
Wiktor_Witek - 10-10-2014 - 16:14
Temat postu:
włodzimiest napisał:
Moi najdawniejsi Alfowie byli w kościele ew-augsburskim, tak na pocz. XIX


Jedno drugiego nie musi wykluczać, to oczywiście tylko na marginesie piszę, wcale nie musi to być ten przypadek, że tak jak np. grekokatolicy w kościele rzymskokatolickim, raskolnicy w cerkwi prawosławnej, tak również baptyści i mennonici pojawiali się z różnych powodów (ożenek, brak innego duchownego itp. itd.) w metrykach kościoła luterańskiego.

Serdeczne pozdrowienia

Wiktor
Alfut_Piotr - 10-10-2014 - 18:26
Temat postu:
Witam. Ciekawe! Moze jestesmy spokrewnieni?Ja myslalem ze moje nazwisko moze pochodzic od niemieckiego All-węgorz i Fut-od Futer-zajadac.Ale kto wie co tym naszym przodkom po głowie chodziło.Ale robiąc genealogię mojej rodziny dotarłem do informacji ,ze moi przodkowie byli rzemieślnikami -Gorzelnicy,szewcy.W rodziinych powiastkach z dziada pradziada mówiło się o pochodzeniu z okolic Osnabruku w Niemczech ale narazie nie mogę tego udowodnic.Pozdrawiam Piotr Alfut
włodzimiest - 11-10-2014 - 19:12
Temat postu:
Piotr Alfut
trudno dzisiaj stwierdzić pokrewieństwo Alfów i Alfutów...O niemieckich korzeniach najstarszych Alfów polskich rodzinna historia milczy. Początki [1812]znajduję w parafii ew-augsburskiej w Tomaszowie Maz., w towarzystwie wielu niepolsko brzmiących nazwisk. Dodam, że ów najstarszy Michał był rzemieślnikiem - stolarzem. I to na dzisiaj jedyne przesłanki, każące patrzeć na zachód...

pozdrawiam
Włodek
olenka777 - 16-10-2014 - 11:00
Temat postu: Nazwisko Hemlich bądź Emlich
Witam
Poszukuję korzeni zawiska HEMLICH bądź EMLICH w metrykach różnie było zapisywane. Może ktoś nosi to nazwisko lub wie gdzie mogłabym znaleźć jakiekolwiek dane, metryki bo w bazach pusto.
Czekam na informację
Ola
Ewa_Szczodruch - 16-10-2014 - 12:07
Temat postu:
Witam Smile

Służę etymologią:

Hemlich - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hemmel.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
chrisser - 21-10-2014 - 16:44
Temat postu:
Witam

Poszukuję pochodzenia nazwiska SERAFIN na ziemiach polskich. W XV wieku mam Mikołaja Serafina (ojciec włoch) żupnika wielickiego, ale jego linia wygasła. Chciałbym poznać wędrówkę tego nazwiska. Dlaczego brat wspomnianego Mikołaja zmienił nazwisko na niby bardziej polskie na Zawrzykraj?

pozdrawiam
Krzysztof
olenka777 - 21-10-2014 - 17:46
Temat postu: nazwisko EMLICH
Słuchajcie może wiecie skąd pochodziło to nazwisko, pierwsze wzmianki o nim, gdzie?
Dziękuję
historyk1920 - 21-10-2014 - 22:18
Temat postu:
Witam
Oto etymologia nazwiska Serafin : od imienia Serafin, pochodzenia hebrajskiego, od seraphim ‘płonący, palący’; serafini w Biblii nazwa jednego z chórów anielskich. W Polsce imię znane od XIII wieku, też w obocznych postaciach Serafim, Serefin.

Pozdrawiam
Marek
Ewa_Szczodruch - 22-10-2014 - 06:06
Temat postu:
Witam Smile

Serafin - od imienia Serafin, pochodzenia hebrajskiego, od seraphim ‘płonący, palący’; serafini w Biblii nazwa jednego z chórów anielskich. W Polsce imię znane od XIII wieku, też w obocznych postaciach Serafim, Serefin.

Zawrzykraj 1395 - od zawrzeć ‘gotować się, zamknąć’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
chrisser - 22-10-2014 - 10:19
Temat postu:
Dzięki wielkie za etymologię. Co do nazwiska Zawrzykraj to oznacza ono "zagraniczny". Brat Mikołaja Serafina wstydził się nazwiska Serafin i nazwał się zagraniczniakiem (włoskie pochodzenie). Czy takie odanielskie nazwisko Serafin było wtedy bluźniercze, mało polskie?
Sclavi - 22-10-2014 - 11:20
Temat postu:
Mam prośbę odnośnie wyjaśnienia etymologi nazwisk:
Luterek
Skoczkowski

A także nazwiska Karliński wiem że to nazwisko związane było ze stanem szlacheckim ale nie tylko.
Gorąca prośba o pomoc.

Pozdrawiam Paweł
Michał_Kazimierz - 22-10-2014 - 12:28
Temat postu: przed wojną Lwów i okolice, wcześniej może południe Rosji?
Proszę o wszelkie możliwe próby w rozszyfrowaniu nazwiska Maczubski, które jest bardzo rzadkie.
Z góry dzięuję i pozdrawiam.
Ewa_Szczodruch - 22-10-2014 - 14:57
Temat postu:
Witam Smile

Karliński 1446 - od nazwy miejscowej Karlin (katowickie, gmina Zawiercie).

Luterek - od niemieckiej nazwy osobowej Luther, ta od imienia Liutheri lub nowsze ‘wyznawca kalwinizmu’.

Skoczkowski 1497 - od nazwy miejscowej Skoczkowo (płockie, gmina Zawidz).

Maczubski - od podstawy macz, por. maczać, mak, możliwe też od imienia Matthias; może być od miejscowe - nie znalazłam potwierdzenia Sad

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Sclavi - 23-10-2014 - 11:23
Temat postu:
Dziękuje za pomoc
Pozdrawiam Paweł K
33szuwarek - 23-10-2014 - 22:37
Temat postu:
Pani Ewo,proszę uprzejmie o sprawdzenie nazwiska Gryś. Byłbym bardzo wdzięczny za pomoc.

Pozdrawiam, Piotr
Ewa_Szczodruch - 24-10-2014 - 06:51
Temat postu:
Witam Smile

Gryś 1643 - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
33szuwarek - 24-10-2014 - 11:06
Temat postu:
Bardzo dziekuję o sprawdzenie. Pozdrawiam Serdecznie. Piotr
Michał_Kazimierz - 25-10-2014 - 09:15
Temat postu:
Ewa_Szczodruch napisał:
Witam Smile
Maczubski - od podstawy macz, por. maczać, mak, możliwe też od imienia Matthias; może być od miejscowe - nie znalazłam potwierdzenia Sad
Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001



Pani Ewo,
Dziękuję za informację o moim nazwisku. To bardzo ciekawe kierunki poszukiwań. Chociaż jak sądzę, może być jeszcze kilka, mam pewne typy - jak coś ustalę bardziej szczegółowo, dam znać.
Pozdrawiam -
Michał Kazimierz
Jancarczyk_Piotr - 27-10-2014 - 11:13
Temat postu:
Cześć

Mam prośbę, o podanie pochodzenia nazwiska Fusek (pisane też czasem jako Fussek).

Czy jest możliwe, żeby nazwisko Chlebus wyewoluowało z nazwiska Schlebusch?
Nazwisko Chlebus jest podane bez daty źródłowej, czyli odnotowane po 1800 roku, z czego doszukałem się, że istniało już w 1690 roku.

Z góry dziękuję
Piotr
vnukinga - 27-10-2014 - 12:54
Temat postu:
Dzien dobry,

Bardzo prosilabym o informacje na temat nazwisk:
Czepielinda
Rogożko

Dziekuje uprzejmie!
Pozdrawiam

Kinga Vnuk

P.S. To sa nazwiska moich przodkow, ktorzy zamieszkiwali tereny dawnych kresow wschodnich (dzisiaj Bialorus)
Ewa_Szczodruch - 27-10-2014 - 14:39
Temat postu:
Witam Smile

Fusek 1455, Fussek - w tej samej etymologicznie grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Chlebus - możliwe, że powstało później, z datą źródłową jest Chlebusz - 1743; raczej niemożliwe, że od Schlebus.

Czepielinda - od czepiać, por. zaczepiać.

Rogożko - od rogoza, ze staropolskiego rogoż, rogoża ‘roślina nadwodna, pałka szerokolistna’.
vnukinga - 27-10-2014 - 14:55
Temat postu:
Dziekuje bardzo!
Smile

Pozdrawiam

Kinga Vnuk
zapa - 27-10-2014 - 14:57
Temat postu:
Witam serdecznie,
chciałbym poznać etymologię kilku nazwisk moich przodków:
Pawlik, Tomasiak, Tyrkiel, Tokarczyk, Cięciwa, Wierzbicka, Źrółka, Bielak, Drożdż, Król, Bąk, Sromek, Lachor, Leśnik, Leśniara, Jabłoński, Kuźniarowicz, Urban, Przetacznik, Kwarciany, Kosiba, Dybaś v Bałut, Górniak, Hołowicki, Goleń, Biernacki, Rosół, Klocek.

Z góry baaaaaaardzo dziękuję za pomoc i pozdrawiam

Wojciech Pawlik
Ewa_Szczodruch - 28-10-2014 - 06:54
Temat postu:
Witam Smile

Bąk 1166 - od podstawy bąk , też od bącz , por. bąk, bąkać ‘wydawać niewyraźny głos’, bączeć, bączek, bęczeć ‘brzęczeć’.

Bielak - od podstawy biał , też biel , bil , por. biały, biel, bielić, bil ‘biel, tłuszcz’, ukraińskie biłyj, białoruskie beły, czeskie bily; od bielak ‘człowiek o białych włosach’.

Biernacki - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Bernard, notowanego w Polsce od XII wieku, pochodzenia germańskiego, od Bernhard, to od beren ‘niedźwiedź’ i hard ‘mocny’.

Biernacki 1404 - od nazw miejscowych Biernacice, Biernaty, Biernatki (kilka wsi).

Cięciwa 1387 - od cięciwa.

Drożdż 1480 - od drozd ‘ptak śpiewający’ lub od drożdża, dawniej drożdże.

Dybaś - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’ v Bałut 1391 - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy bal , por. prasłowiańskie bal?ji ‘czarownik, znachor’, bal ‘kloda, zwój płótna’, imię Baltazar; na południu Polski też pochodzenia węgierskiego lub od bała ‘człowiek niezgrabny’.

Goleń 1166 - od goleń ‘kość podudzia’, też od golony.

Górniak - od podstawy gor-, występującej w takich formach, jak góra, gorzeć ‘palic się’, gorzki, w imionach złożonych typu Gorzysław.

Hołowicki (pod wpływem ukraińskim) - od głowa.

Jabłoński 1400 - od nazw miejscowych Jabłonna, Jabłonie (kilka wsi).

Klocek 1387 - od kloc ‘duży kawał drzewa, kłoda’; od klocek.

Kosiba 1701– od podstawy kos-, por. kos ‘ptak z rodziny drozdów’, kosić, kosa.

Król 1369 - od król.

Kuźniarowicz - od kuźnia.

Kwarciany - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’; por. ‘żołnierz kwarciany’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Lachor - od niemieckiej nazwy osobowej Lacher, ta od Lache ‘znak graniczny’.

Leśniara – od las.

Leśnik - od las lub od leśnik.

Pawlik 1212 - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od Paulus ‘mały’.

Przetacznik 1591 - od przetak ‘rodzaj dużego sita’; przetacznik ‘wyrabiający przetaki, sita’.

Rosół 1445 - od rosół ‘wywar z mięsa’.

Sromek 1597 - od staropolskiego srom ‘wstyd’, sromać ‘wstydzić się’.

Tokarczyk 1614 - od tokarz ‘rzemieślnik specjalizujący się w obróbce drzewa’.

Tomasiak - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tyrkiel - od terkać, tyrkać ‘dotykać czegoś; terkotać’.

Urban - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’. - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta.

Wierzbicki 1488 - od nazw miejscowych Wierzbica, Wierzbice (częste).
Źrółka - od dawnego żrały, zdrzały ‘dojrzały’, od gwarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
zapa - 28-10-2014 - 08:28
Temat postu:
Bardzo, bardzo dziękuję Pani Ewo i życzę miłego dnia
Michał_Kazimierz - 28-10-2014 - 13:25
Temat postu:
Jaka może być etymologia nazwiska GAŁWA ? Występuje ono w ok.90% przypadkach w Radomsku i jego okolicach. Z racji tego, że w tej okolicy kiedyś osiedlili się Tatarzy, pytałem w Narodowym Centrum Kultury Tatarów RP, ale tam nic nie wiedzą.
pozdrawiam
historyk1920 - 28-10-2014 - 18:15
Temat postu:
Witam !
Etymologia nazwiska GAŁWA od gwarowego gałwa ‘guz, gula’.

Pozdrawiam
Marek
Michał_Kazimierz - 28-10-2014 - 19:28
Temat postu:
Dziękuję za odpowiedź. Pozdrawiam
33szuwarek - 28-10-2014 - 22:43
Temat postu:
Pani Ewo, prosze uprzejmie o sprawdzenie nazwisk: Żurawski, Chudzikowicz, Kowalski i Kaczmarek oraz Marczykiewicz. Byłbym bardzo wdzieczny za pomoc.

Pozdrawiam, Piotr
kwroblewska - 28-10-2014 - 23:04
Temat postu:
Ewa, już na tym forum wyjaśniała pochodzenie nazwisk jak poniżej

Żurawski - https://genealodzy.pl/index.php?name=PNp ... wski#66103

Kaczmarek – https://genealodzy.pl/index.php?name=PNp ... arek#65477

Kowalski – https://genealodzy.pl/index.php?name=PNp ... lski#61453

Marczykiewicz - https://genealodzy.pl/index.php?name=PNp ... wicz#17899

pozostało do wyjasnienia Chudzikowicz.

___
Krystyna
Ewa_Szczodruch - 29-10-2014 - 06:33
Temat postu:
Witam Smile

Chudzikowicz - od chudy.

Źródło:Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
interpoll - 29-10-2014 - 09:15
Temat postu:
Dzień dobry
Proszę o sprawdzenie nazwisk:

Guliński, Gulin - oprócz nazwy miejscowości Gulin
Alaba
Bienias
Wojdyga
Ponikowski
Pomykowski
Plak
Sobiech
Matyka
Koziarski
Pozdrawiam serdecznie
Paweł
Ewa_Szczodruch - 29-10-2014 - 10:18
Temat postu:
Witam Smile

Alaba – nie znalazłam 

Bienias 1793 - od imion Benedykt, Beniamin, w średniowieczu Bieniedykt, Bienijamin.

Gulin - od podstawy gul-, por. od gwarowego gulać ‘hulać’, gula ‘guz’.

Guliński 1470-80 - od nazwy miejscowej Gulin (radomskie, gmina Zakrzew).

Koziarski - od koza.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Matyka 1448 - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Mat-, por. imiona Mateusz, Matyjasz, Maciej; matać, matka.

Plak - od płakać, płacz.

Pomykowski - od pomykać ‘biec, przemieszczać się szybko’.

Ponikowski - od staropolskiego poniknąć ‘osłabnąć, ustać, zniknąć’, ponik ‘podziemne koryto rzeki’.

Sobiech 1387 - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Wojdyga - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
33szuwarek - 29-10-2014 - 10:52
Temat postu:
Bardzo Dziękuję Pani Krystyno i Ewo. !!!
Pozdrawiam, Piotr
Michał_Kazimierz - 29-10-2014 - 12:15
Temat postu:
Dzień dobry, Smile
Pani Ewo, serdecznie proszę o sprawdzenie następujących nazwisk:
Ryszewski
Noakowski
Umiński
Sternak
Lec-Zapartowicz (te dwa człony - rozdzielnie oraz razem)
Krzymuski
Ebinger
Mosdorf
Donhöfner
Lignius
Matusik
Kohlmann
Rogaliński

Będę bardzo zobowiązany,
z pozdrowieniami
Michał Kazimierz
interpoll - 29-10-2014 - 12:24
Temat postu:
Dziękuję za odpowiedź Pani Ewo
pozdrawiam
Paweł
Ewa_Szczodruch - 29-10-2014 - 13:55
Temat postu:
Witam Smile

Donhöfner – nie znalazłam

Ebinger – nie znalazłam

Kohlmann - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Krzymuski - od krzemień ‘rodzaj skały osadowej’, z gwarowego i staropolskiego też krzem, krzemię.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Lec 1698 - od lejc, dawniej też lec ‘część końskiej uprzęży’.

Lignius - od łacińskiego lignator ‘drwal’.

Matusik 1569 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Maciej. W języku hebrajskim były dwa warianty imienia: mettithejah (u) i mattanejah (u) ‘dar Jahwe’, przejęte do greckiego jako Matthias, Matthauos, Maththaios, a do łacińskiego jako Matthias, Matthaeus. Z form łacińskich w języku polskim powstały trzy imiona: Maciej, Matyjasz oba pochodzące od wariantu Matthias i Mateusz, utworzone od Matthaeus. W Kościele prawosławnym od form greckich utworzone zostało imię Matwiej, wtórnie Matfiej. Te cztery imiona, a także ich skrócone formy Mat- i Mac- mieszały się w źródłach historycznych.

Mosdorf - nie znalazłam

Noakowski - od nowy.

Rogaliński 1387 - od nazwy miejscowej Rogalin (kilka wsi).
Ryszewski 1497 od nazwy miejscowej Ryszewo (bydgoskie, gmina Rogowo).

Sternak - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.

Umiński 1673 - od nazwy miejscowej Umienino (płockie, gmina Bielsk).

Zapartowicz 1592 od staropolskiego zaparty ‘zamknięty, zatkany’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Michał_Kazimierz - 30-10-2014 - 22:13
Temat postu:
Witam Smile
Bardzo dziękuję za ogrom pracy, którą Pani włożyła.
PS Mam kłopot z wejściem na ostatnią stronę tego wątku - pojawia się tylko napis: "Błąd ogólny. Could not update topic".
Dlatego wcześniej nie zauważyłem, że Pani mi już odpowiedziała.
Pozdrawiam serdecznie
Michał Kazimierz
Ewa_Szczodruch - 31-10-2014 - 06:57
Temat postu:
Chyba już jest w porządku Smile

Też miałam ten problem - teraz umnie jest ok. Post jest widoczny Smile
Michał_Kazimierz - 31-10-2014 - 10:14
Temat postu:
Tak, już jest wszystko widoczne.
Dobrego dnia, pozdrawiam Smile
MK
livka - 08-11-2014 - 15:49
Temat postu: Pochodzenie nazwiska
Szukam pochodzenia nazwiska Bonawenturczak
Ewa_Szczodruch - 08-11-2014 - 19:08
Temat postu:
Witam Smile

Bonawenturczak - od imienia Bonawentura. Imię w Polsce rzadko i późno używane, od łacińskiego bona ventura ‘dobra przyszłość’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
krzysztof_lubieński - 08-11-2014 - 23:04
Temat postu:
Będę wdzięczny za objaśnienie nazwisk Koc i Lubieński
Z pozdrowieniem - Krzysiek
magdalenasoltysik - 08-11-2014 - 23:38
Temat postu: Nazwisko sołtysik
Domyslam sie ze mojego nazwisko pochodzi od Soltysa. Lecz wiem ze kiedys znalazlam informacje - ze niby jest to z niemieckiego.

Prosze o wiecej informacji
historyk1920 - 09-11-2014 - 00:06
Temat postu:
Witam !
Oto pochodzenie nazwisk:
Koc - 1363 od kocić się, koc ‘grube nakrycie’, też ‘skórka zwierzęcia’, też może od kot.
Lubieński - 1432 od nazwy miejscowej Lubień
Pozdrawiam
Marek
ewulab - 09-11-2014 - 00:18
Temat postu:
Witam, proszę o wyjaśnienie pochodzenia nazwiska Balmas.
Ewa_Szczodruch - 09-11-2014 - 06:23
Temat postu:
Witam Smile

Sołtysik 1604 - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Źródło:Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Ewa_Szczodruch - 09-11-2014 - 06:26
Temat postu:
Witam Smile

Balmas - nie znalazłam Sad
ewulab - 09-11-2014 - 08:55
Temat postu:
Oj, a taką miałam nadzieję. To nazwisko moich córek po ojcu.
Ewa_Szczodruch - 09-11-2014 - 11:23
Temat postu:
Można by to nazwisko umieścić w grupie etymologicznej nazwisk pochodzących od podstawy bal- , por. prasłowiańskie balji ‘czarownik, znachor’, bal ‘kloda, zwój płótna’, imię Baltazar; na południu Polski też pochodzenia węgierskiego.

Ale mam małe wątpliwości...
mailiusz - 09-11-2014 - 14:21
Temat postu:
Witam proszę o wyjaśnienie pochodzenia nazwisk: Fraś oraz Majzerowicz

pozdrawiam Wink
historyk1920 - 09-11-2014 - 15:31
Temat postu:
Witam Smile
Oto pochodzenie nazwisk ;
Fras/Fraś - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.
Majzerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Meise, ta od Meise ‘sikorka’.

Pozdrawiam
Marek Smile
magdalenasoltysik - 09-11-2014 - 19:18
Temat postu: Szukam nazwiska Patlewicz
Szukam informacji nazwiska Patlewicz.

Wiem ze jest duzo osob z tym nazwiskiem z Podkarpackiego.
Ewa_Szczodruch - 09-11-2014 - 19:27
Temat postu:
Witam Smile

Patlewicz - od patela ‘patelnia’, może też od imienia Pantaleon.

Żródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
sebastian.skoczylas - 10-11-2014 - 13:12
Temat postu: Pochodzenie nazwiska.
Poszukuje pochodzenia nazwiska Skoczylas?
Ewa_Szczodruch - 10-11-2014 - 13:42
Temat postu:
Witam Smile

Skoczylas 1424
- w grupie nazwisk pochodzących od skok ‘oderwanie się od powierzchni; noga ptaka’, skoki ‘nogi zająca’, skoczyć, skakać ‘odrywać się od ziemi’; od staropolskiego skoczeń ‘łosoś’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
ewulab - 13-11-2014 - 18:39
Temat postu:
Proszę o wyjaśnienie pochodzenia nazwisk
Domian/Domijan
Kolimaga (od wsi Kolimagi?)
Ewa_Szczodruch - 13-11-2014 - 18:57
Temat postu:
Witam Smile

Domian, Domijan - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyźnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Kolimaga - nie znalazłam Sad

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Magda_Bińczak - 13-11-2014 - 21:10
Temat postu:
Witam!!

Szukam pochodzenia dwóch nazwisk:

Bińczak i Bulera odmieniane Bulira, Belira. Jeśli jest możliwe ustalenie pojawienia się tych nazwisk w czasie byłabym bardzo wdzięczna:)

Z góry serdecznie dziękuję.
historyk1920 - 13-11-2014 - 21:23
Temat postu:
Witam !
Oto pochodzenie nazwisk ;
Bińczak - (z wtórną zmianą Bien w Bin ) od imion Benedykt, Beniamin, w średniowieczu Bieniedykt, Bienijamin.
Bulera - w grupie nazwisk pochodzących od bula, buła ‘zgrubienie, guz’, może od prasłowiańskiego buliti ‘obrzmiewać, pęcznieć; wytrzeszczać oczy, od gwarowego bula ‘byk’, też boła, bulla ‘dekret’.

Pozdrawiam Smile
Marek
Magda_Bińczak - 13-11-2014 - 22:33
Temat postu:
historyk1920 napisał:
Witam !
Oto pochodzenie nazwisk ;
Bińczak - (z wtórną zmianą Bien w Bin ) od imion Benedykt, Beniamin, w średniowieczu Bieniedykt, Bienijamin.
Bulera - w grupie nazwisk pochodzących od bula, buła ‘zgrubienie, guz’, może od prasłowiańskiego buliti ‘obrzmiewać, pęcznieć; wytrzeszczać oczy, od gwarowego bula ‘byk’, też boła, bulla ‘dekret’.

Pozdrawiam Smile
Marek


Serdecznie dziękuję.

Pozdrawiam

Magda.
ewulab - 13-11-2014 - 22:44
Temat postu:
Ewa_Szczodruch napisał:
Witam Smile

Domian, Domijan - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyźnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Kolimaga - nie znalazłam Sad

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999


Bardzo dziękuję Smile.
Co do Kolimaga to obstawiałam miejscowość Kolimagi, a tu nic nie wiadomo, Kolimagi są bardzo blisko rejonu skąd pochodzą moi odnalezieni do tej pory przodkowie.
sebastian.skoczylas - 15-11-2014 - 15:08
Temat postu: Pochodzenie nazwiska.
Nie jestem pewien co do odmiany tego nazwiska, wiec z góry przepraszam. Ze ''Stachaczów'' czyli Nazwisko to ''Stachacz''? Oraz jeśli zapis jest poprawny jakie jest jego pochodzenie?
Ewa_Szczodruch - 15-11-2014 - 17:21
Temat postu:
Witam Smile

Forma Stachacz wydaje mi się poprawna i znalazłam jej etymologię:

Stachacz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
kierejka - 18-11-2014 - 11:14
Temat postu:
Dzień dobry,
interesuje mnie nazwisko Kierejewski.
Zapewne pytałam już o to nazwisko, niestety nie wydrukowałam sobie odpowiedzi, a nie mogę teraz znaleźć tego postu Sad

Pozdrawiam
Kasia z Kierejewskich
Ewa_Szczodruch - 18-11-2014 - 17:44
Temat postu:
Witam Smile

Kierejewski - od podstawy kier-, por. kir, dawniej kier ‘czarny materiał symbolizujący żałobę’, od gwarowego kierać ‘kierować’, od niemieckiej nazwy osobowej Kehr, od imienia Kirył (= Cyryl).

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
kierejka - 18-11-2014 - 17:47
Temat postu:
Dziękuję ślicznie!

kwiat

Pozdrawiam,
Kasia z Kierejewskich
iwomi - 18-11-2014 - 18:27
Temat postu:
Witam! Bardzo proszę o sprawdzenie "Kaszewskich". Z góry serdecznie dziękuję Iwona
luigi37 - 18-11-2014 - 18:46
Temat postu:
Witam!

Bardzo proszę o sprawdzenie etymologii następujących nazwisk Smile

Skierski (w kilku drobnych przypadkach pojawia się "Zgierski")
Golis
Malczyk vel Malczak
Kępski
Kępka
Dałek
Bejda (w łac. Bejdo)
Dylik (gwarowo Delik)
Dłubisz
Braszka
Blus
Chlebny
Laktorowski/Laktarowski
Przanowski
Sochacki
Busiak
Szafran/Szafrański
Ochycki
Dunajek

Pozdrawiam,
Adam
historyk1920 - 18-11-2014 - 20:13
Temat postu:
Witaj Adamie oto pochodzenie nazwisk ;
Skierski - 1759 w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miejscowej Skierki (ciechanowskie, gmina Czernice Borowe).
Golis - od goły; może też od golić ‘strzyc’.
Malczyk - 160 1 w grupie nazwisk pochodzących od mały, także od imion złożonych typu Małomir.
Kępski - 1387 od nazwy miejscowej Kepa (częste).
Kepka/Kępka - od kępa ‘grupa drzew; wysepka’.
Dalek/Dałek - 1449 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległość, miejsce oddalone’ (lub od gwarowego dalek ‘duża odległość w czasie lub przestrzeni’).
Dylik - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczający ‘coś długiego’.
Dłubałka/Dłubisz - od dłubać ‘ryć, obrabiać’.
Bejda - od staropolskiego bajda ‘bajarz, plotkarz’.
Braszka - od imion na Bra , typu Bratumił.
Busiak - od imion złożonych na Bu , typu Budzisław.
Blus - od bluszcz ‘gatunek rośliny’.
Chlebny - 1403 od chleb; od chlebny ‘pachołek noszący chleb’; też ‘silny, żyzny’.
Przanowski - 1393 od nazwy miejscowej Przanowice (piotrkowskie, gmina Koluszki).
Sochacki - 1443 od nazwy miejscowej Sochacz (krośnieńskie, gmina Lipniki).
Szafran - 1401 od szafran ‘krokus; przyprawa ze sproszkowanych znamion krokusa’.
Szafranalias-Szafrański - złożenia brak; Szafranalias- brak; Szafrański 1696 od szafran ‘krokus; przyprawa ze sproszkowanych znamion krokusa’.
Dunaj/Dunajek - 1387 od nazwy rzeki Dunaj lub od dunaj ‘rzeka wielka’.

Serdecznie pozdrawiam
Marek
iwomi - 18-11-2014 - 20:20
Temat postu:
Czy mogę prosić o nazwisko Kaszewscy? Bardzo proszę, Iwona
historyk1920 - 18-11-2014 - 20:30
Temat postu:
Kaszewski - 1389 od nazwy miejscowej Kaszewy (płockie, gmina Krzyżanów), Kaszów (radomskie, gmina Stara Błotnica; krakowskie, gmina Liszki).

Marek Wink
iwomi - 18-11-2014 - 20:40
Temat postu:
Bardzo dziękuję Very Happy
rob7777 - 18-11-2014 - 21:21
Temat postu:
To i może ja zapytam. Mam całą listę, więc żeby nie przesadzać proszę wybrać te które wyglądają na "ciekawsze" Smile Niektóre wydają się oczywiste ale czy na pewno:

1. Białkowski
2. Bondos / Bondosz
3. Borejowski
4. Dziadkiewicz
5. Głuchowski
6. Jaz / Jas
7. Klisowski
8. Kuc
9. Kuśmider
10. Misiewicz
11. Oleszek
12. Radzki / Rodzki
13. Reszetnik
14. Samasz
15. Stachera / Stachura
16. Swinder (lub Świątek)
17. Włodarczyk
18. Zbrog / Zbróg / Zbrogowski

Oczywiste wydają mi sie te, ale czy to "oczywista oczywistość" ? Smile:
19. Cygan
20. Grzywacz
21. Kobyliński
22. Mazur
23. Mazurek
24. Rusinek
25. Słomka

Czy wiadomo kiedy (w którym wieku) pojawiły się te nazwiska?

Dziękuje bardzo za cokolwiek jeśli chodzi o powyższe
Pozdrawiam
historyk1920 - 18-11-2014 - 22:49
Temat postu:
Oto pochodzenie nazwisk Wink
Białkowski - 1394 od nazw miejscowych Białkowice, Białkówka, Białka (liczne).
Bondos - od imion złożonych typu Będzieciech, Będziemir, też od apelatywów na będ , por. będę.
Dziadkiewicz - od dziad ‘dziadek’ oraz od imion złożonych typu Dziadumił, Miłodziad.
Głuchowski - 1388 od nazw miejscowych Głuchów, Głuchowo, Głóchówek, Głuchowice.
Kuc - 1753 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.
Kuśmider - od gwarowego kośmider ‘czlowiek roztargniony’, to od niemieckiego Koschmieder.
Miskiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy mis-, por. misa, staropolskie misić ‘mieszać’, dawne misić ‘kastrować’.
Radzki - od nazw miejscowych typu Raczki, Rak, Raki lub od racki ‘radny miejski’.
Wlodarczyk - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.
*Cygan - 1401 od nazwy etnicznej Cygan.
*Grzywacz - 1399 od grzywa; grzywacz ‘gatunek gołębia’.
*Kobyliński - 1390 od nazwy miejscowej Kobylino, także Kobylany (częste).
*Rusinek - 1456 od Rusin ‘Ukrainiec’.
*Slomka - od słoma ‘wysuszone źdźbła zbóż’.

Pozdrawiam
Marek Smile
rob7777 - 19-11-2014 - 01:13
Temat postu:
Ślicznie dziękuje! Very Happy
luigi37 - 19-11-2014 - 14:19
Temat postu:
historyk1920 napisał:
Witaj Adamie oto pochodzenie nazwisk[...]


Serdecznie dziękuję Marku, to bardzo ciekawe informacje. W dodatku ja mam Skierskiego 10 lat wcześniej niż słownik sugeruje Smile

Pozdrawiam,
Adam
sebastian.skoczylas - 19-11-2014 - 19:26
Temat postu: Pochodzenie nazwiska.
Poszukuje pochodzenia nazwiska Kołtonik, jest to dosyć nietypowe nazwisko, jestem pewien co do pisowni, ponieważ moja mama przed ślubem posiadła takie nazwisko. Chciałem dowiedzieć się o tym czegoś więcej, ale nic nie mogę znaleźć...
historyk1920 - 19-11-2014 - 20:53
Temat postu: Pochodzenie nazwiska.
Oto informacje dotyczące pochodzenia nazwiska
Kołtonik - od kołton ‘włosy skręcone, kudły, kłaki’, też ‘rodzaj choroby’.

Very Happy Pozdrawiam Very Happy
Smile Marek Wink
sebastian.skoczylas - 20-11-2014 - 17:36
Temat postu: Pochodzenie nazwiska.
dziękuje
Krzysztof_Gruszka - 23-11-2014 - 11:44
Temat postu: nazwisko Superson
Witam,interesuje mnie pochodzenie nazwiska Superson.Pozdrawiam Krzysztof
Marek_Kwarciński - 23-11-2014 - 12:41
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Superson
Witam!
O pochodzeniu nazwiska nie wiem, natomiast podczas poszukiwań swojej rodziny kilkakrotnie natrafiłem na to nazwisko w opatowskim.
Pozdrawiam
Marek Kwarciński
danisha - 23-11-2014 - 13:41
Temat postu:
To nazwisko spotkać też można w woj.lubelskim, w powiatach opolskim i kraśnickim.
Dana
Bolon_Iwona - 23-11-2014 - 17:50
Temat postu:
Witam
Poszukuje etymologi nazwiska Bolon.

Dziękuję Iwona
historyk1920 - 23-11-2014 - 19:03
Temat postu:
Witam!
Nazwisko Superson zapewne wywodzi się od łacińskiego `super`
Z tej samej grupy wywodzą się także i nazwiska ;Superowicz, Superski, Superta, Superek, Superczak .
Pozdrawiam
Marek
historyk1920 - 23-11-2014 - 19:07
Temat postu:
Witam
Bolon - od imion złożonych typu Bolesław lub od ból, boleć.

Pozdrawiam
Marek
Stanikowski - 26-11-2014 - 19:09
Temat postu:
Witam!

Ja tez prosze o pomoc ze sprawdzeniem nazwisk mnie interesujacych

Bazaniak
Derdzikowski
Ignaczak
Jewinski / Iwinski
Łopacinski
Przygocki
Rzetelski
Stanikowski
Stelmaszczyk
Szatkowski / Szadkowski
Włazinski

Pozdrawiam
Przemek
historyk1920 - 26-11-2014 - 21:16
Temat postu:
Witam !
Oto pochodzenie nazwisk :
Bazaniak - od bażant, z gwarowego bażanek.
Derdzikowski - od gwarowego dyrdać, derdać ‘iść szybko, lecieć, trząść się’.
Ignaczak - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.
Iwiński - 1446 od nazwy miejscowej Iwno (poznańskie, gmina Kostrzyn).
Łopaciński - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.
Przygocki - od nazwy miejscowej Przygodzice (kaliskie, gmina Przygodzice), Przygody (siedleckie, gmina Suchożreby).
Rzetelski - od rzetelny ‘uczciwy; prawdziwy, szczery’, to od podstawy źrzeć ‘wiedzieć’.
Stanikowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stelmaszczyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Szadkowski - 1466-73 od nazw miejscowych typu Sadkowica, Szadkowice, Sadek, Szadek.
Właziński - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Pozdrawiam
Marek Smile
irzyk7 - 27-11-2014 - 12:04
Temat postu: nazwisko Irzński.
Proszę o wszelką pomoc w rozszyfrowaniu pochodzenia nazwiska Irzyński (tylko przez rz).
Z góry dziękuję.
Stanikowski - 27-11-2014 - 19:43
Temat postu:
Dziekuje!

Pozdrawiam
Przemek
historyk1920 - 27-11-2014 - 19:45
Temat postu:
Cieszę się iż mogłem pomóc !

Pozdrawiam
Marek Smile
historyk1920 - 27-11-2014 - 19:53
Temat postu: nazwisko Irzński.
Witam !
Nazwisko Irzyński może mieć wspólne pochodzenie co nazwisko Irzyniec - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Pozdrawiam
Marek Smile
margel - 27-11-2014 - 21:56
Temat postu:
Poszukuje etymologi nazwiska Gębal Gembal Gembala
historyk1920 - 27-11-2014 - 22:03
Temat postu:
Gembala - od gęba.
Gembal - od gęba.
Gębal - 1617 od gęba.
SylwiaS - 28-11-2014 - 12:59
Temat postu:
Witam, poszukuję informacji o moim nazwisku Studzińska/ski i Burczy,
Nigdzie nie mogę znaleźć (ew proszę o informacje gdzie mogę sama szukać innych nazwisk bo mam ich jeszcze kilka). Proszę o pomoc.
interpoll - 28-11-2014 - 13:19
Temat postu:
iwomi napisał:
Witam! Bardzo proszę o sprawdzenie "Kaszewskich". Z góry serdecznie dziękuję Iwona


Witam
Polecam do poczytania

http://gulinski.brinkster.net/genezap.htm

Pozdrawiam
Paweł G.
historyk1920 - 28-11-2014 - 16:44
Temat postu:
Witaj Sylwio !
Najważniejszą księgą w poznawaniu etymologii nazwisk jest Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny Pana Profesora Kazimierza Rymuta.
Co do nazwiska Studziński/ska polecam obszerny wywód Edwarda Breza "Nazwiska KUIK, KUJK i podobne "
http://kuik.info.pl/pobierz/dokumenty/K ... zwiska.pdf

Pozdrawiam
Marek Smile
irzyk7 - 28-11-2014 - 17:11
Temat postu: nazwisko Irzński.
dzięki za trop.Będę szukał.
A może jakiś inny Irzyński/a się odezwie
budzinska_paula86 - 29-11-2014 - 17:43
Temat postu: Skąd pochodzą te nazwiska?
Witajcie,
proszę o pomoc w rozszyfrowaniu pochodzenia nazwisk:
Budziński, Teodorczyk i Pisera.
Z góry dziękuję i pozdrawiam.
historyk1920 - 29-11-2014 - 18:37
Temat postu: Skąd pochodzą te nazwiska?
Witam !
Nazwisko Budziński pochodzi zapewne od Budzin- 1494 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy bud , por. buda, budzić, imion złożone typu Budzisław.
Teodorczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.
Pisera od pisać .

Pozdrawiam
Marek Smile
ewulab - 29-11-2014 - 23:01
Temat postu: nazwisko Irzński.
Witam, interesuje mnie pochodzenie nazwisk:
Szmigiel
Kozon
Klimek
historyk1920 - 30-11-2014 - 00:11
Temat postu: nazwisko Irzński.
Witam , oto pochodzenie nazwisk ;
Szmigiel - od śmigać ‘machać; pędzić; rzucać’.
Kozon - od koza.
Klimek - 1385 od imienia Klemens. Imię, notowane w Polsce od początku XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, od clemens, entis ‘łagodny, spokojny, cichy’.


Pozdrawiam
Marek
ewulab - 30-11-2014 - 12:28
Temat postu: nazwisko Irzński.
Bardzo dziękuję Smile.

Jeszcze interesują mnie nazwiska
Lis - chociaż to raczej oczywiste, a może się mylę
Chrzanowska
Ropiak

Gdzie mogłabym szukać pochodzenia nazwiska Balmas?
Ewa_Szczodruch - 30-11-2014 - 12:44
Temat postu:
Witam Smile

Balmas - w moich źródłach brak (Rymut, Bereza, klimek, Kaleta) Sad

Chrzanowski 1412 - od nazw miejscowych Chrzanów, Chrzanowo, Chrzanowice (kilka wsi).

Lis 1253 - od lis. (bez niespodzianek Wink

Ropiak - od ropa ‘ciekły surowiec kopalny; wydzielina z wrzodów, ran będąca skutkiem procesów zapalnych’, też od niemieckiego imienia Ropert.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
ewulab - 30-11-2014 - 13:30
Temat postu:
Bardzo dziękuję.

Gdyby ktoś miał pomysł gdzie szukać pochodzenia nazwiska Balmas to proszę o jakiś znak Smile.
33szuwarek - 30-11-2014 - 22:13
Temat postu:
Pani Ewo, uprzejmie proszę o sprawdzenie pochodzenia nazwiska: Śródka. Byłbym wielce wdzięczny za pomoc.
Pozdrawiam, Piotr
Ewa_Szczodruch - 01-12-2014 - 06:21
Temat postu:
Witam Smile

Śródka - od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
33szuwarek - 01-12-2014 - 10:35
Temat postu:
Bardzo Dziekuję Pani Ewo za pomoc. Ale czy jest podana data utworzenia nazwiska ?
Pozdrawiam Serdecznie, Piotr
Ewa_Szczodruch - 01-12-2014 - 13:28
Temat postu:
Nie ma, podałabym gdyby była.

Brak daty z dużym prawdopodobieństwem oznacza pierwsze odnotowanie nazwiska po 1800 roku.
Pożarowski_Piotr - 02-12-2014 - 22:33
Temat postu: Pożarowski czy Pożarowszczyk?
Mój bezpośredni przodek (według zapisów w księdze parafialnej Kocka urodzony 1798) umarł jako Michał Pożarowski, ale we wcześniejszych dokumentach- aktach ślubów (dwa razy się żenił- raz jako Pożaroszczyk a drugi raz jako Pożarowski) i aktach urodzenia jego dzieci występuje również jako jako Pożarowszczyk. To nazwisko w okolicy jest bardzo częste(czasami w odmianie Pożaroszczyk) Pożarowski występuje tylko w Giżycach. W pobliżu jest wieś Pożarów - może to ma jakieś znaczenie?A może końcówkę -szczyk stosuje się do nieślubnych dzieci? Proszę o wyjaśnienie.
Pozdrawiam. Jerzy Pożarowski
piotr_nojszewski - 02-12-2014 - 22:58
Temat postu: Pożarowski czy Pożarowszczyk?
Nazwiska w tamtym okresie dopiero sie ustalały.

Znam np akta ślubu gdzie młody choć urodzony z rodziców Baran (tak w akcie M) zwie się Baranowski (w tym samym akcie M).
Twój przodek raczej chciał sobie troszkę "podrasować" nazwisko ale może go tak nazwali dla odróżnienia bo był człowiekem sukcesu? Kto wie. Ale takie miał wtedy w zasadzie prawo a przynajmniej nikt mu tego nie zabraniał.
Nie spotkałem nigdy żadnego wpływu pochodzenia w sensie ślubne/ nieslubne na brzmienie (formę) nazwiska dziecka.

Oczywiście może byc także Pożarowski od wsi Pożarów. Albo odwrotnie. Czasem ustalenie co było pierwsze nie jest łatwe.
apss - 03-12-2014 - 18:34
Temat postu: Pożarowski czy Pożarowszczyk?
Witaj, Jerzy.
Zajmuję się tą rodziną od dawna. Skontaktuj się ze mną.
Pozdrawiam
Ewa
33szuwarek - 05-12-2014 - 21:22
Temat postu:
Witam Pani Ewo, prosze jeszcze o sprawdzenie jednego nazwska: Morawiec. Byłbym bardzo wdzieczny za pomoc.
Pozdrawiam, Piotr
lechkowalewski - 05-12-2014 - 21:26
Temat postu: Kowalewski
Witam.
Skąd pochodzi nazwisko Kowalewski i od jak dawna to nazwisko jest
związane z kresami Wschodnimi.
Lech Kowalewski
janus_daniel - 05-12-2014 - 23:03
Temat postu: Podwiązka
Proszę o etymologię nazwiska Podwiązka.
wg mojej wiedzy występuje od XVIII wieku w okolicach Proszowic i.... nie ma jak dla mnie, związków z orderem Podwiązki
historyk1920 - 05-12-2014 - 23:27
Temat postu: Podwiązka
Oto etymologia poszukiwanego nazwiska;
Podwiązka - od podwiązka ‘opaska do podtrzymywania pończoch’.
Oraz ciekawostka, gdzie najwięcej osób mieszka o tym nazwisku
http://nazwiska-polskie.pl/Podwi%C4%85zka

Pozdrawiam


-------------------
Marek Smile
historyk1920 - 05-12-2014 - 23:40
Temat postu:
Witam Smile
Oto pochodzenie nazwiska ;
Nazwisko utworzono przyrostkiem –ski od nazwy miejscowej Kowalew, odnotowanej na terenie byłych powiatów: łaskiego, pleszewskiego, odolanowskiego lub Kowalewo, odnotowanej na terenie byłych powiatów: słupeckiego, płockiego, sierpeckiego, mławskiego, szczuczyńskiego, wschowskiego, kościańskiego, chodzieskiego, szubińskiego, gnieźnieńskiego, toruńskiego, wejherowskiego, jańsborskiego, por. także Kowalewicze w byłym powiecie łęczyckim i pułtuskim (zob. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV s. 506-511). Por. także kowal, czyli 1. rzemieślnik wyrabiający grubsze rzeczy z żelaza, 2. gra dziecinna, 3. rodzaj tańca, 4. dzięcioł, 5. uczeń albo student pilny, ale niezdolny i kowalewna = kowalówna (zob. tzw. Słownik warszawski, t. II, s. 507). Nazwę osobową Kowalewski odnotowano na terenie Polski już w 1388 roku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 452).

Pozdrawiam
Marek
Ewa_Szczodruch - 06-12-2014 - 05:33
Temat postu:
Witam Smile

Morawiec 1566 - od nazwy regionu Morawy lub od morawa ‘mokre, trawiaste miejsce’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
piotr_nojszewski - 06-12-2014 - 08:37
Temat postu: Podwiązka
Alternatywa
http://www.moikrewni.pl/mapa/kompletny/ ... 85zka.html

Tu jest troche inna geografia. Na poziomie miejscowosci róznice są znaczne.
33szuwarek - 06-12-2014 - 12:45
Temat postu:
Wielce Dziekiuję Pani Ewo za sprawdzenie nazwiska.
Pozdrawiam Serdecznie, Piotr
RoRo500 - 06-12-2014 - 17:22
Temat postu: Podwiązka
Apropos etymologii "opaska do podtrzymywania pończoch", która byłaby trochę zaskakująca dla chłopów noszących to nazwisko, to warto pamiętać, że jeszcze na początku XX wieku słowo to oznaczało jakąkolwiek opaskę. Np. słownik Karłowicza podaje:
Podwiązka - opaska, przepaska, przewiązka: P. do włosów na głowie

Pozdrawiam,
Roman
SpOOki - 06-12-2014 - 19:42
Temat postu: Podwiązka
Proszę o etymologię nazwisk:
Koncowicz
Półtoraj
Płaszczyk
Bawaj
Dyka
Dudło
Galonska
Lukoszek

Z góry dziękuję za odpowiedź i serdecznie pozdrawiam.
Marcin
weronika.k - 06-12-2014 - 21:09
Temat postu: etymologia nazwisk
Etymologię nazwisk można zobaczyć na stronie http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=44 Smile
historyk1920 - 06-12-2014 - 21:12
Temat postu:
Witam Smile
Oto etymologia nazwisk ;
Koncowicz - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.
Półtoraj - od półtora ‘jeden i pół’.
Płaszczyk od okrycia "płaszcza" ??
Bawaj - od bawić ‘cieszyć, rozweselać; bywać’.
Dyka - od staropolskiego dykać ‘iść kołysząc się’.
Dudło - od prasłowiańskiego dud?la, dud?lo ‘wypróchniałe drzewo, dziupla’.
Galonska - od gałąź.
Lukoszek - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku; łacińskie Lucas, greckie Laukas adaptowane jako Łukasz i Łuka.

Marek
gallrdm - 06-12-2014 - 21:32
Temat postu:
Witam, to mój pierwszy post na forum!
Proszę o podanie etymologii nazwisk:

Gałek
Janik
Deja
historyk1920 - 06-12-2014 - 21:52
Temat postu:
Witaj !
Oto etymologia nazwisk , których poszukujesz Wink
Deja - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.
Gałek - 1490 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti
Janik - 1182 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Pozdrawiam
Marek Smile
linowski - 06-12-2014 - 22:04
Temat postu:
Hej
Nazwisko Linowski jakie ma pochodzenie
Pozdrawim
ewulab - 06-12-2014 - 22:14
Temat postu:
Proszę o informację na temat nazwiska Mielnicki.
historyk1920 - 06-12-2014 - 22:15
Temat postu:
Nazwisko Linowski ma pochodzenie od ryby <*))))><( , rośliny Smile
Linowski - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.
Pozdrawiam
Hej
janus_daniel - 06-12-2014 - 22:40
Temat postu: Podwiązka
Dka Piotra i Marka specjalne podziękowanie. Mapa bliższa prawdzie, zaznaczam jak dla mnie, jest z "moi krewni". Sam zresztą w dużej mierze przyczyniłem się do jej utworzenia - 113 nazwisk, niestety łącznie ze zmarłymi przed ....dwoma wiekami.
Dziękuję i pozdrawiam.
bloom - 07-12-2014 - 03:37
Temat postu: Nazwisko - Sil - jakie pochodzenie ?
Dzień dobry

Witam serdecznie wszystkich użytkowników serwisu genealodzy.pl i zarazem proszę o Waszą pomoc.

Już od dawna zastanawiam się jakie jest pochodzenie nazwiska "Sil"

Osoby o tym nazwisku głównie mieszkały pomiędzy Tomaszowem Mazowieckim a Częstochową ( żródło : mapa nazwisk )

Poprzez serwis Geneteka dowiedziałem się, że w Parafii Bęczkowice ( dawne województwo Piotrkowskie ) oraz w Parafii Mstów ( dawne województwo Częstochowskie ) mieszkały osoby o nazwisku Sil , Sill , Siel oraz Siela.

Na stronie www.stankiewicze.com napisane jest, że nazwisko Sil pochodzi od siły , mocy

Siela natomiast znaczy po litewsku "dusza"


Pozdrawiam i z góry dziękuję za pomoc.

Very Happy

bloom
Ewa_Szczodruch - 07-12-2014 - 06:14
Temat postu:
Witam Smile

Sil - od siła ‘moc’.

Sil - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sil-, por. siła, niemiecka nazwa osobowa Sill, imię Siła, używane w Kościele prawosławnym.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
gosia.6806 - 07-12-2014 - 11:54
Temat postu: Nazwisko Wesoic,Wesołoic,Wesołowicz
Witam...
Chciałabym się dowiedzieć o pochodzenie nazwiska Wesołoic (obecnie używane nazwisko Wesołowicz).Z przekazu ustnego od mojego przyrodniego dziadka Kazimierza Wesołowicz ur.około 1915 wiem że przed zmianą nazwiska na Wesołowicz nazwisko brzmiało Wesołoic .
Może ktoś coś będzie wiedział na temat nazwiska Wesołoic skąd pochodzi...
Pozdrawiam
Małgorzata
historyk1920 - 07-12-2014 - 13:55
Temat postu:
Witam !
Nazwisko Wesołoic = Wesołowicz pochodzi od od wesoły, ze staropolskiego wiesioły.
Uważam iż staropolskie nazwisko zostało zniekształcone, być może przyrodni Dziadek jakimś trafem przebywał na Bałkanach ?

Pozdrawiam
Marek
gosia.6806 - 07-12-2014 - 15:13
Temat postu:
Dzięki Marku Wink
Nazwisko dziadka Kazia Wesołoic było nazwiskiem rodowym raczej jego ojca .Dziadek urodził się ponoć w Warszawie i nie kojarzę by coś wspominał o Bałkanach...Aczkolwiek nie wykluczam ze jego rodzice stamtąd pochodzili.
Małgorzata
ewulab - 07-12-2014 - 15:29
Temat postu:
Ja ponowię pytanie bo mój post się zagubił wśród innych - interesuje mnie nazwisko Mielnicki.
Ewa_Szczodruch - 07-12-2014 - 16:51
Temat postu:
Witam Smile

Jak wiele nazwisk odmiejscowych i to (Mielnicki) nie występuje w słowniku Rymuta. Nazwisko może pochodzić od nazwy wsi Mielnik (podlaskie) lub podobnych w brzmieniu nazw miejscowych.
ewulab - 07-12-2014 - 18:14
Temat postu:
Ewa_Szczodruch napisał:
Witam Smile

Jak wiele nazwisk odmiejscowych i to (Mielnicki) nie występuje w słowniku Rymuta. Nazwisko może pochodzić od nazwy wsi Mielnik (podlaskie) lub podobnych w brzmieniu nazw miejscowych.


Pani Ewo dziękuję, zapytałam właśnie dlatego, że nie znalazłam na stronie stankiewicze (powoli się uczę gdzie i czego można poszukać bez zabierania czasu innym), a akurat pradziadkowie pochodzą ze wschodu więc zapewne tak jest jak Pani napisała.
gawroński_maciej - 13-12-2014 - 19:49
Temat postu: Etymologia nazwisk
Witam
Ewo czy mogłabyś podać pochodzenie , znaczenie nazwiska SUTNIK ?
Jest, to nazwisko z Mazur Ełk, północno-wschodnia Polska.
pozdrawiam Maciej.
Ewa_Szczodruch - 14-12-2014 - 05:15
Temat postu:
Witam Smile

Sutnik - od suty ‘obfity; szczodry’, od staropolskiego suć ‘tworzyć, wznosić’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
JEJJ107 - 14-12-2014 - 16:12
Temat postu:
Witam
Ewo czy mogłabyś podać pochodzenie nazwiska Borzykowski i Niewiadomy oraz Kupis, Waszkiewicz, Demiańczuk.

pozdrawiam Justyna.
Ewa_Szczodruch - 14-12-2014 - 18:50
Temat postu:
Witam Smile

Borzykowski 1470 - 80 - od nazwy miejscowej Borzykowa (częstochowskie, gmina Żytno; kieleckie, gmina Chmielnik).

Demiańczuk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyźnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Kupis 1613 - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Niewiadomy - od niewiada ‘wyrodek, odmieniec’, od nie wiedzieć; od niewiadomy.

Waszkiewicz - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
jackun - 14-12-2014 - 19:16
Temat postu:
W pierwszej połowie XIX w. wpisywano w metrykach nazwisko Niewiadomy (lub częściej Niewiadomski) osobom, których nazwiska rodowe nie były znane. (Np. porzuconym dzieciom czy sierotom).

Pozdrawiam - jackun
adrianm - 14-12-2014 - 20:07
Temat postu:
Mam pytanie o pochodzenie nazwiska Dziedzic (woj. świętokrzyskie). Z góry dzięki za informację.
historyk1920 - 14-12-2014 - 20:33
Temat postu:
Witaj Adrianie Smile
Nazwisko Dziedzic - od dziad ‘dziadek’ oraz od imion złożonych typu Dziadumił, Miłodziad.
Zapewne nazwisko to charakteryzowało się następującymi atutami o których to właśnie mówi Wielki Słownik Języka Polskiego
http://www.wsjp.pl/index.php?id_hasla=5 ... &ind=0

Pozdrawiam
Marek Smile
Sprzedawca - 16-12-2014 - 15:28
Temat postu:
Witam wszystkich,
byłbym niezmiernie wdzięczny za opis: Sobkowicz, Juszczyk i Sokal.

Pozdrawiam
historyk1920 - 16-12-2014 - 18:29
Temat postu:
Witam Smile
Oto pochodzenie szukanych nazwisk Smile
Sobkowicz - 1388 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).
Sokal - od wschodniosłowiańskiego sokal ‘jedzenie, kuchnia’.
Juszczyk - od imienia Just, to od łacińskiego Justus, pochodzącego od iustus ‘sprawiedliwy, prawy’. W średniowieczu też od Jodocus, Judocus pochodzenia celtyckiego.

Serdecznie pozdrawiam

Marek Smile
Sprzedawca - 16-12-2014 - 21:54
Temat postu:
Dziękuje Ci Marku Smile
Jancarczyk_Piotr - 19-12-2014 - 13:18
Temat postu:
Cześć

Bardzo proszę o podanie znaczenie czterech nazwisk:

Ostafin
Chodnik
Syrek
Waśkowski

Z góry serdecznie dziękuję

Piotrek
historyk1920 - 19-12-2014 - 17:17
Temat postu:
Cześć Smile
Oto pochodzenie nazwisk ;
Ostafin - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.
Chodnik - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW); od gwarowego choda ‘chodzenie, droga, ścieżka’.
Syrek - 1408 w grupie nazwisk pochodzących od ser, ze staropolskiego syr.
Waskowski - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Pozdrawiam
Marek Smile
Jancarczyk_Piotr - 19-12-2014 - 19:31
Temat postu:
Dziękuję Ci Marku Very Happy

To się mi nazwiska prababć dostały... Wink
historyk1920 - 19-12-2014 - 19:34
Temat postu:
Nazwiska jak nazwiska Very Happy
Najważniejszy "kaliber człowieka" Wink ...

Pozdrawiam
Marek Very Happy
kwiat1 - 19-12-2014 - 22:29
Temat postu: Pochodzenie nazwiska
Witam
Proszę o wyjaśnienie pochodzenia nazwiska Pawlik.
Pozdrawiam serdecznie
Róża
luigi37 - 19-12-2014 - 22:51
Temat postu: Pochodzenie nazwiska
Witam
Chciałbym prosić o sprawdzenie nazwisk: Ochycki, Podlewski/Podleski, Anyszka/Anyżka.
Pozdrawiam,
Adam
Ewa_Szczodruch - 20-12-2014 - 06:41
Temat postu:
Witam Smile

Pawlik 1212 - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od paulus ‘mały’.

Podleski 1649 - od pod + las, określenie człowieka mieszkającego pod lasem.

Podlewski - od pod + las, określenie człowieka mieszkającego pod lasem; od podły; może być też odmiejscowe.

Ochycki - nie znalazłam Sad

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Anyszka, Anyżka - nie znalazłam Sad

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
kwiat1 - 20-12-2014 - 12:36
Temat postu:
Pięknie dziękuję .
Pozdrawiam serdecznie
Róża
luigi37 - 20-12-2014 - 12:41
Temat postu:
Ja również dziękuję za sprawdzenie. Pozdrawiam, Adam.
historyk1920 - 20-12-2014 - 16:13
Temat postu:
Witam Smile
Anyszka, Anyżka - Nazwisko można wywodzić od imion: Anna, Jan (to zaś wywodzi się z języka hebrajskiego i pierwotnie znaczyło ‘Jahwe jest łaskawy’ (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 330)), Han (< Jan). Potencjalną podstawę nazwiska stanowi także rzeczownik anyż: 1. pospolita nazwa rośłiny biedrzeniec anyż i jej owoców, 2. roślina z rodzaju bodzianu i anyżek: 1. anyż, 2. nasienie anyżu, 3. wódka anyżowa, 4. cukier (zob. tzw. Słownik warszawski. T. I, s. 46).
Ochycki -Chycki - 1470-80 od nazwy miejscowej Chycza (kieleckie, gmina Naglowice-Oksa).

Pozdrawiam serdecznie
Marek Smile
wojtek_sojda - 20-12-2014 - 16:19
Temat postu:
Witam,
od czego wywodzi się moje nazwisko - Sojda.
Z góry dziękuję za informację.
historyk1920 - 20-12-2014 - 16:54
Temat postu:
Witam Smile
Nazwisko Sojda - w grupie nazwisk pochodzących od sajdać się ‘kręcić się’, sajda ‘część warsztatu tkackiego’ od wschodniosłowiańskiego sajda, sojda ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scheide ‘granica’.

Pozdrawiam
Marek Very Happy
piotrmiko - 21-12-2014 - 00:47
Temat postu:
Witam,

Chciałbym dowiedzieć się o pochodzeniu mojego nazwiska: Mikołajczyk.

Pozdrawiam serdecznie
Piotr
Ewa_Szczodruch - 21-12-2014 - 07:10
Temat postu:
Witam Smile

Mikołajczyk 1588 - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Mikołaj. Imię pochodzenia greckiego, od Nikólaos, to od nike ‘zwycięstwo’ + laos ‘lud’, do łaciny przejęte jako Nicolaus. Znane w Polsce od XII wieku, adaptowane do języka polskiego jako Mikołaj ( 1369), Mikułaj ( 1399), Nikołaj ( 1203).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Kunisz_Maria - 21-12-2014 - 10:25
Temat postu:
Witam
prrosze o sprawdzenie nazwiska Kunisz i Vollnagel pisane przez o umlaut
Pozdrawia Maria
luigi37 - 21-12-2014 - 11:58
Temat postu:
historyk1920 napisał:
Witam Smile
Anyszka, Anyżka - Nazwisko można wywodzić od imion: Anna, Jan (to zaś wywodzi się z języka hebrajskiego i pierwotnie znaczyło ‘Jahwe jest łaskawy’ (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 330)), Han (< Jan). Potencjalną podstawę nazwiska stanowi także rzeczownik anyż: 1. pospolita nazwa rośłiny biedrzeniec anyż i jej owoców, 2. roślina z rodzaju bodzianu i anyżek: 1. anyż, 2. nasienie anyżu, 3. wódka anyżowa, 4. cukier (zob. tzw. Słownik warszawski. T. I, s. 46).
Ochycki -Chycki - 1470-80 od nazwy miejscowej Chycza (kieleckie, gmina Naglowice-Oksa).

Pozdrawiam serdecznie
Marek Smile


Dziękuję Marku za informacje Smile
W najstarszych księgach jest Janiszka/Janyska (tak jak Antek-Jontek, Adam-Jadam czyli gwarowo), później Anyżka, dzisiejsza forma to Anyszka, więc trudno jednoznacznie coś określić...
Z Ochyckim może właściwe byłoby pójść tropem Chyckiego.

Pozdrawiam,
Adam
historyk1920 - 21-12-2014 - 12:59
Temat postu:
Witam Smile
Nazwisko Kunisz - 1394 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Vollmar/Vollnagel - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.
(nagel) gwóźdź ??

Pozdrawiam
Marek
Very Happy
luigi37 - 21-12-2014 - 13:35
Temat postu:
Znowu muszę zadręczać naszych dobroczyńców...
Mam przodka który występuje pod dwoma nazwiskami: Kucian i Wielaszek.
Ciekawi mnie czy nazwisko może mieć coś wspólnego z pobliskim Kutnem.
Pozdrawiam,
Adam
historyk1920 - 21-12-2014 - 14:31
Temat postu:
Witaj Adamie Very Happy
Etymologia nazwiska Kucian z pewnością rozczaruje Cię Wink
Niestety nie ma nic wspólnego z pobliskim Kutnem Smile
Kucian - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Wielaszek - od imion złożonych typu Wielimir, Wielisław, też od wiele.

Pozdrawiam
Marek Very Happy
piotrmiko - 21-12-2014 - 21:07
Temat postu:
Witam,

Bardzo dziękuję Pani Ewo za szybką odpowiedź na temat pochodzenia mojego nazwiska.
Pozdrawiam serdecznie
Piotr Mikołajczyk Smile
luigi37 - 21-12-2014 - 21:33
Temat postu:
Marku, dziękuję za sprawdzenie i znów mam prośbę. Zapomniałem że moich Ochyckich pisał przeor jeszcze "Oczycki". Czy może taka forma jest w słowniku? Smile
Nie zraźcie się, że tak szaleję, ja byłbym pierwszym, który optowałby za odznaczeniem wolontariuszy tego tematu Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski Smile
Pozdrawiam,
Adam
historyk1920 - 21-12-2014 - 22:37
Temat postu:
Adamie niestety tego nazwiska nie ma Sad
Są Oczuk,Oczyk, Oczykowski i mają jednakowe pochodzenie =
- od oko, oczko

Pozdrawiam
z Najlepszymi Życzeniami

Marek Very Happy
luigi37 - 21-12-2014 - 23:23
Temat postu:
Dzięki, kurczę, muszę się zadowolić tym co jest... Jak dotąd wiem tylko że niejaki Jan Ochycki podpisał elekcją Jana III Smile
Pozdrawiam,
Adam
Acesz82 - 28-12-2014 - 11:55
Temat postu: Susfalski, Fiszewski, Gomza, Antoniow
Interesuje mnie etymologia nazwisk wymienionych w tytule postu.
Ewa_Szczodruch - 28-12-2014 - 18:29
Temat postu:
Witam Smile

Wg Rymuta:

Susfalski - od dawnego susfał, suswał, szuszwał ‘fartuch skórzany używany przez kowali i hutników; człowiek leniwy’.

Fiszewski 1742 - od nazwy miejscowej Fiszewo (elbląskie, gmina Gronowo Elbląskie).

Gomza - od niemieckich nazw osobowych Gonsch, Gumsch, te od imion na Gum-.


Antoniow
- od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.
taraxacum - 28-12-2014 - 19:51
Temat postu:
A ktoś wie jaka jest etymologia nazwiska Wygnaniec ukr. Wyhnaniec
Ewa_Szczodruch - 29-12-2014 - 06:00
Temat postu:
Witam Smile

Wygnaniec - od wygnać, wygnany ‘zmusić kogoś do wyjścia; skazać na banicję’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Acesz82 - 29-12-2014 - 14:45
Temat postu:
Dzieki serdeczne za podpowiedzi, do ciekawych dorzuce jeszcze nazwisko Tokaj... przy czym nie wiem na ile w odniesieniu do nazwiska mazowieckich chłopów, moze zubozałej szlachty jest zasadne skojarzenie z pewnym regionem na Wegrzech...
Ewa_Szczodruch - 29-12-2014 - 18:07
Temat postu:
Witam Smile

Tokaj - od tokaj ‘gatunek wina produkowanego w okolicy miasta Tokaj na Wegrzech’.

Źródło: Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
dorota_b - 02-01-2015 - 10:47
Temat postu: Trafisz, Błaszczykowski
Bardzo proszę o wyjaśnienie pochodzenia powyższych nazwisk. pierwsze występuje (wg geneteki) w okolicach Grabowa n/Pilica(Brzóza, Stromiec, Głowaczów), podobno było zmienione z innego ze względów politycznych, ale nie znam szczegółów.

Dorota Błaszczykowska
student137 - 02-01-2015 - 13:44
Temat postu: Nazwiska - G
Co może oznaczać nazwisko Gietner. W trakcie ewolucji u mnie w rodzinie przeszło na Gertner, Chyba jest to niemieckie nazwisko.

Rodzina leśniczych, więc przypuszcza, że wywodzi się z garten-ogród itp.
Ma ktoś inny pomysł?
Ewa_Szczodruch - 02-01-2015 - 14:16
Temat postu:
Witam Smile

Wg Rymuta:

Trafisz - od trafić ‘ugodzić w cel’.

Błaszczykowski - od imion na Bła - , typu Błażej.

Gietner - od niemieckiej nazwy osobowej Get, ta od imion na Gad-.
dorota_b - 02-01-2015 - 14:44
Temat postu:
Dziękuję
Dorota
wojtek1964 - 04-01-2015 - 10:30
Temat postu:
Proszę o pomoc w rozszyfrowaniu nazwiska Szakjer (obecnie powiat stalowolski), próbowałem samodzielnie ale bez sukcesów
pozdrawiam
historyk1920 - 04-01-2015 - 17:50
Temat postu:
Witam Smile
Rzeczywiście trzeba się sporo natrudzić by rozszyfrować nazwisko Szakjer-(tak czytamy)( a piszemy je Shaker)
W/g Encyklopedii PWN http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/shakeryzm;3974467.html
natomiast stary słownik wileński podaje ;
http://zapodaj.net/efa6e1692a8f7.jpg.html

Pozdrawiam Smile
Bianka16 - 04-01-2015 - 18:23
Temat postu:
Witam, od pewnego czasu usiłuję dowiedzieć się czegoś wiecej o pochodzeniu mojej rodziny, niestety utknęłam i dalej nie mogę ruszyć, szukam pochodzenia nazwiska Binienda oraz Turzyński. Będę wdzięczna za jakiekolwiek informacje.
historyk1920 - 04-01-2015 - 18:35
Temat postu:
Witaj Bianka 16 Very Happy
Binienda - (z wtórną zmianą Bien w Bin ) od imion Benedykt, Beniamin, w średniowieczu Bieniedykt, Bienijamin.
Turzyński - 1419 od nazwy miejscowej Turzyn (kilka wsi).

Pozdrawiam Very Happy
wojtek1964 - 04-01-2015 - 20:51
Temat postu:
historyk1920 - Bardzo Dziękuję za szybką odpowiedź w spr. Szakjer
Niestety, nie posiadam żadnych dokumentów potwierdzających pisownię panieńskiego nazwiska mojej prababki, poza informacją przekazaną przez USC z aktu zgonu mojego dziadka a jej syna ale to już adnotacja z 1951 roku. Bardzo możliwe, ze nazwisko uległo przekształceniu. Miałem nadzieję, że na podstawie nazwiska zdobędę jakieś sugestie co do jej historii. Ale trudno będę szukał dalej i jeszcze raz dziękuję
wojtek_sojda - 08-01-2015 - 14:25
Temat postu: Nazwisko Sojda - pochodzenie
Witam,
Wie ktoś może skąd pochodzi nazwisko SOJDA ? W przeszłości zamiennie była stosowana pisownia Soyda lub Sayda.
Ewa_Szczodruch - 09-01-2015 - 06:54
Temat postu:
Witam Smile

Sojda - w grupie nazwisk pochodzących od sajdać się ‘kręcić się’, sajda ‘część warsztatu tkackiego’ od wschodniosłowiańskiego sajda, sojda ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scheide ‘granica’.

Źródło: Rymut K., 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
wojtek_sojda - 09-01-2015 - 13:11
Temat postu:
Dziekuje Wink
Świerniak_Kazimierz - 10-01-2015 - 19:01
Temat postu: Osipa i Kissel Tymienica pow.Tłumacz
Witam! Proszę o pochodzenie nazwisk z miasteczka
Tymienica pow.Tłumacz woj./Stanislawów

1. Kissel pr poch. austriackiego

2. Osipa pr od Osypa rusińskiego pochodzenia
historyk1920 - 10-01-2015 - 19:20
Temat postu:
Witam Very Happy
Kissel/Kisser= może od niemieckich nazw osobowych Kieser, Kyser, te od średniowysokoniemieckiego kiesen ‘sprawdzać, próbować, wybierać’

Osipa - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Marek Very Happy
Świerniak_Kazimierz - 10-01-2015 - 20:25
Temat postu:
historyk1920 napisał:
Witam Very Happy
Kissel/Kisser= może od niemieckich nazw osobowych Kieser, Kyser, te od średniowysokoniemieckiego kiesen ‘sprawdzać, próbować, wybierać’

Osipa - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Marek Very Happy

Wielkie dzięki
marcelmc - 15-01-2015 - 22:11
Temat postu: Nazwisko Marcelewicz, kresy
Witam, jestem nowy na tym forum i jeżeli nieświadomie naruszam jakieś zasady bądź dodaje post nie tam gdzie trzeba to przepraszam.
Przechodząc do meritum sprawy chciałbym zapytać o nazwisko Marcelewicz. Interesuje mnie wszystko co się wiąże z tym nazwiskiem (a nie ma chyba tego wiele). W szczególności interesuje mnie czy istnieją jakieś powiązania nazwiska Marcelewicz z nazwiskiem Macelewicz. Za wszelką pomoc serdecznie dziękuję i pozdrawiam:)
historyk1920 - 15-01-2015 - 23:02
Temat postu: Nazwisko Marcelewicz, kresy
Witaj!
Nazwisko Marcelewicz jest formą patronimiczną, czyli pochodzącą od imienia ojca. Podstawę nazwiska stanowi imię Marceli, notowane w Polsce już w XI wieku, pochodzące od łacińskiego Marcellus, zdrobnienia imienia Marcus, które z kolei pochodzi od imienia boga Marsa.
Macelewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Maciej, także od macać.

Pozdrawiam
Marek
alekTT - 21-01-2015 - 10:38
Temat postu: Nazwisko Cetter
Witam,

Czy mógłby ktoś pomoc mi w określeniu pochodzenia nazwiska Cetter, probowałem znaleźć coś na ten temat, lecz moje poszukiwania nie były zbyt owocne.
Z góry dziękuje.
historyk1920 - 21-01-2015 - 17:56
Temat postu:
Witaj alekTT !
Informacje co do poszukiwanego przez ciebie nazwiska są bardzo skromne Rolling Eyes
Jeżeli chodzi o moje zdanie co do pochodzenia nazwiska , mam tu taką wskazówkę [ nazwisko francuskie Sète dawniej Cette ] proszę doczytaj sobie
http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Sete;3974269.html

Pozdrawiam, życzę owocnych poszukiwań i 100 % odpowiedzi

Marek
sleepyseven - 21-01-2015 - 18:24
Temat postu:
Witam,
może ktoś posiada informacje o nazwisku Turyk? Jedna znajoma Litwinka twierdziła, że jest ono rosyjskie lub karaimskie. Wiem, że to nazwisko zdarza się w Rosji, Chinach i na terenach Zjednoczonych Emiratach Arabskich
historyk1920 - 21-01-2015 - 18:31
Temat postu:
Witaj Smile
Oto pochodzenie nazwiska ;
Turyk - od tur ‘zwierzę w Polsce już wymarłe, podobne do krowy’, turać turlać’.


Pozdrawiam
sleepyseven - 21-01-2015 - 18:40
Temat postu:
Dziękuje serdecznie Smile
vitoo - 28-01-2015 - 17:18
Temat postu: Re: Nazwisko - Sil - jakie pochodzenie ?
bloom napisał:
Dzień dobry

Witam serdecznie wszystkich użytkowników serwisu genealodzy.pl i zarazem proszę o Waszą pomoc.

Już od dawna zastanawiam się jakie jest pochodzenie nazwiska "Sil"

Osoby o tym nazwisku głównie mieszkały pomiędzy Tomaszowem Mazowieckim a Częstochową ( żródło : mapa nazwisk )

Poprzez serwis Geneteka dowiedziałem się, że w Parafii Bęczkowice ( dawne województwo Piotrkowskie ) oraz w Parafii Mstów ( dawne województwo Częstochowskie ) mieszkały osoby o nazwisku Sil , Sill , Siel oraz Siela.

Na stronie www.stankiewicze.com napisane jest, że nazwisko Sil pochodzi od siły , mocy

Siela natomiast znaczy po litewsku "dusza"


Pozdrawiam i z góry dziękuję za pomoc.

Very Happy

bloom



W parafii Mstów Siel występuje od połowy XVIII wieku. Dziś w zmienionej wersji, jako "Sil". Była to rodzina rolniczo-owczarska. Poza polską i niemiecką etymologią, jak już podała Pani Ewa Szczodruch, dodam, że może to być też spolszczone niemieckie Schiel, występujące w Polsce w wariantach Szyl, Szyla. Pozdrawiam, Witek.
annkom - 28-01-2015 - 18:20
Temat postu: Re: Nazwisko - Sil - jakie pochodzenie ?
Chcialabym sie dowiedziec wiecej nt. pochodzenia nazwiska Komoniecki-Komuniecki. Wiem o Andrzeju Komonieckim http://pl.wikipedia.org/wiki/Andrzej_Komoniecki Czy ktos moze pomoc?
Ewa_Szczodruch - 29-01-2015 - 09:36
Temat postu:
Witam Smile

Są to nazwiska w Polsce b. rzadkie lub już nie używane. Dlatego u Rymuta już nie występują.

Mogą mieć pochodzenie odmiejscowe.
annkom - 29-01-2015 - 12:56
Temat postu:
Ewa_Szczodruch napisał:
Witam Smile

Są to nazwiska w Polsce b. rzadkie lub już nie używane. Dlatego u Rymuta już nie występują.

Mogą mieć pochodzenie odmiejscowe.
Dziekuje slicznie!
Kokomo - 02-02-2015 - 22:46
Temat postu: Strebejko
Witam,

moje pytanie dotyczy znaczenia nazwiska Strebejko(Strebeyko).
Z tego co mi wiadomo, to do końca XVI wieku była w użyciu orginalna(no chyba, że była jeszcze jakaś wcześniejsza), Litewska wersja tego nazwiska, która brzmiała Strebeika.
Mam więc pytanie, czy może wie ktoś lub ma dostęp do takiej informacji, co znaczy moje nazwisko?

Pozdrawiam i z góry dziękuję,
Kokomo
ofski - 02-02-2015 - 23:51
Temat postu: Strebejko
Strebejko - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strebeyko - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.


źródło: http://www.stankiewicz.e.pl/index.php?k ... mp;sub=826
Kokomo - 03-02-2015 - 19:42
Temat postu: Strebejko
Nie jestem pewien trafności tego tłumaczenia nazwiska, ale dziękuję za zainteresowanie.
_Katarzyna_ - 10-02-2015 - 14:26
Temat postu: pochodzenie nazwisk
Witam,

chciałabym się dowiedzieć czegoś o pochodzeniu nazwiska - Krysztofiński (pochodzenie, oboczności). Utknęłam w martwym punkcie przeszukując metryki w pow. wieluńskim. Jednakże w parafiach, którymi się interesuję pojawiło się nazwisko Krysztofik. Być może przekształcono nazwisko (pewnie to możliwe) w kolejnych metrykach... Z góry dziękuję za każdą cenną podpowiedź Smile
historyk1920 - 10-02-2015 - 18:27
Temat postu:
Witam !
Nazwisko Krysztofiński jak sądzę pochodzi od ; Krisztof - od imienia Krzysztofor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Christophóros ‘noszący, wyznający Chrystusa’. W Polsce już w XIV wieku imię używane było w formie skróconej Krzysztof, może pod wpływem formy Christoph.
Przyrostek -iński to spolszczenie?

Pozdrawiam
Marek
ROMAN_B - 10-02-2015 - 20:21
Temat postu: Re: pochodzenie nazwisk
_Katarzyna_ napisał:
Witam,

chciałabym się dowiedzieć czegoś o pochodzeniu nazwiska - Krysztofiński (pochodzenie, oboczności). Utknęłam w martwym punkcie przeszukując metryki w pow. wieluńskim. Jednakże w parafiach, którymi się interesuję pojawiło się nazwisko Krysztofik. Być może przekształcono nazwisko (pewnie to możliwe) w kolejnych metrykach... Z góry dziękuję za każdą cenną podpowiedź Smile


Wg słownika frekwencyjnego nazwisk polskich V.09.2008 (c) 2008 Jerzy Kazojć w Polsce nazwisko Krysztofiński występuje 131 razy.
Natomiast wg portalu „moikrewni.pl” w Polsce jest 81 osób o nazwisku Krysztofiński. Mieszkają w 13 miastach i powiatach. Najwięcej zameldowanych jest w Wieluniu – 28. Kolejne miasta lub powiaty w których zameldowane są osoby z takim nazwiskiem: Piła – 25, Nakło n. Notecią – 7, Wrocław – 6, Tarnowskie Góry – 3, Lubin – 3, Oława – 2, Zielona Góra – 2, Bydgoszcz – 2, Gliwice – 1.
http://www.moikrewni.pl/mapa/wzgledny/k ... 84ski.html
Roman.
tbetty - 12-02-2015 - 18:01
Temat postu: Re: pochodzenie nazwisk
Witam, jakie może być pochodzenie nazwiska GOS i Terelak? Bardzo proszę o pomoc:)
ROMAN_B - 12-02-2015 - 18:58
Temat postu: Re: pochodzenie nazwisk
tbetty napisał:
Witam, jakie może być pochodzenie nazwiska GOS i Terelak? Bardzo proszę o pomoc:)


Witam.
Oto link do portalu moikrewni - wpisz w okno wyszukiwarki interesujące Cię nazwisko. Otrzymasz informację o ilości występowania nazwiska w Polsce, jego rozmieszczenia wraz z mapą.
http://www.moikrewni.pl/mapa/wzgledny/k ... 84ski.html

Roman
Ewa_Szczodruch - 12-02-2015 - 19:15
Temat postu:
Witam Smile

Wg prof. Rymuta:

Gos - od imion na Go-, typu Gościmir, Gorzysław, Gościsław.

Terelak - od podstawy ter , por. wschodniosłowiańskie tierat’ ‘trzeć’, od niemieckich nazw osobowych na Ter , od łacińskiego terra ‘ziemia’, od ormiańskich nazw osobowych na Ter ; od tyrać ‘ciężko pracować; niszczyć, zużywać’, też od litewskiej nazwy osobowej Teréla.
czarnydb - 26-02-2015 - 17:46
Temat postu: Nazwisko KROKOWICZ
Witam,

czy ktoś może mi pomóc w poznaniu pochodzenia nazwiska KROKOWICZ?
Od czego może pochodzić, z jakiego rejonu kraju?
Przodek pochodził z okolic Radomska... i obecnie w tym rejonie jest najwięcej osób o tym nazwisku...

Od jednego z przodków uzyskałem informację, iż rodzina ta pochodzi z terenów byłej Jugosławii - ale to informacja niepotwierdzona w żaden sposób, poza tym w okolicach Radomska znalazłem kilku kolejnych przodków o tym nazwisku do 1790 roku... więc to chyba niekoniecznie dobry trop...

Pozdrawiam
Daniel
Ewa_Szczodruch - 26-02-2015 - 18:35
Temat postu:
Witam Smile

Podaję za Rymutem Smile

Krokowicz 1504 - od krok, kroczyć.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

P.S. Nazwisko a ludzie czy całe rodziny je noszące - to odrębne sprawy Smile
czarnydb - 26-02-2015 - 23:19
Temat postu:
Dziękuję bardzo Smile

a co Kazimierz Rymut pisze o następujących nazwiskach:
- Borkowski
- Jabłkiewicz
- Bartnik
- Sobczyk

Pozdrawiam
Daniel
Ewa_Szczodruch - 27-02-2015 - 05:49
Temat postu:
Witam Smile

Bartnik 1418 - od barć ‘pasieka, ul’; od bartnik ‘pszczelarz’.

Borkowski 1402 - od nazw miejscowych typu Borków, Borkowice, Borki.

Jabłkiewicz - od jabłko.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Sobczyk 1604 - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
czarnydb - 28-02-2015 - 20:44
Temat postu:
Bardzo dziękuję
Choinski_Marcin - 28-02-2015 - 20:45
Temat postu:
Jak sprawa się ma z nazwiskiem CHOIŃSKI?
marsag33 - 01-03-2015 - 00:53
Temat postu: SAGADYN
Dzien dobry...prosze o pomoc w odszukaniu etymologi nazwiska SAGADYN...wiem ze czesc rodziny pochodzi z zamojszczyzny czesc z zachodniej ukrainy..pradziad byl wcielony do armi kazackiej w ktorej sluzyl wiele lat...natomiast tez slyszalem ze osoby o tym nazwisku zostaly sila wysiedlone z terenow WEGIER ZA udzial w powstaniu..???

Dziekuje za wszelka pomoc
Ewa_Szczodruch - 01-03-2015 - 06:50
Temat postu:
Witam Smile

Choiński 1624 - od nazwy miejscowej Chojny (kilka wsi).

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Ewa_Szczodruch - 01-03-2015 - 06:53
Temat postu:
Witam Smile

Sagadyn - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
artur67 - 03-03-2015 - 20:39
Temat postu: Pochodzenie nazwisk: Andres, Hetnar, Hetnarowicz, Hetnarski,
Witam,
Szukam pochodzenia następujących nazwisk:
Andres, Hetnar, Hetnarowicz, Hetnarski,Hetnerski, Bugan, Buganik, Bugański i Durtka.

Jestem ciekawy także nazw miejscowosci, dat pojawienia się i emigracji. Andres znane jest w Austrii i Niemczech. Hetnar w Niemczech. Hetnarowicz w Polsce i na Ukrainie. Henterski i Hetnarski w Polsce. Bugan na Słowacji. Buganik w Polsce, na Ukrainie, w Rumunii i w Bośnii. Bugański i Durtka w Polsce.
Czy mogę wiedzieć, w jakich archiwach mogę szukać najstarszych ksiąg metrykalnych?

Pozdrawiam
Ewa_Szczodruch - 04-03-2015 - 06:21
Temat postu:
Witam Smile

Służę etymologią nazwisk:

Andres - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Bugan, Buganik, Bugański - w tej samej grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego bug’ ‘zakręt, zakole rzeki’ lub od niemieckich nazw osobowych Buck, Bugg.

Durtka - od staropolskiego dur ‘szaleństwo’, durować ‘szleć’ lub od dura ‘dziura’.

Hetnar, Hetnarowicz, Hetnarski, Hetnerski - w tej samej grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Het (t)ner, ta od Hettler, Hettner ‘ten, co pasie kozy’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
alekTT - 04-03-2015 - 10:22
Temat postu:
Witam,

proszę o informacje na temat pochodzenia nazwiska Cetler.

Z góry dziękuje
Aleksander
Ewa_Szczodruch - 04-03-2015 - 12:09
Temat postu:
Witam Smile

Przykro mi, nie znalazłam etymologii nazwiska w dostępnych mi źródłach.

Proszę zapytać tu: http://www.genezanazwisk.pl/
algaa - 04-03-2015 - 12:20
Temat postu:
Witam

Zwracam się z prośba o etymologię nazwiska TABOR,oraz CIARKOWSKI .

Pozdr Agnieszka.
Paulina_W - 04-03-2015 - 13:17
Temat postu:
Witam

Ciarkowski - od gwarowego ciarać (się) ‘walać się, tarzać się’ lub od ciarka ‘krzak lub owoc tarniny’.

Tabor - 1431 od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Pozdrawiam,
Paulina
algaa - 04-03-2015 - 20:36
Temat postu:
Paulino bardzo dziękuję za info.


Interesuje mnie jeszcze etymologia nazwiska Szczeciński.

Pozdr Agnieszka.
Bożena_Prymus - 04-03-2015 - 20:45
Temat postu:
Witam serdecznie
Zwracam się z prośba o etymologię nazwiska Brykała / Brykalski spotkałam się też z Brykała vel Kozicki
interesują mnie też nazwiska Dumała i Skłudzki / Skłucki
pozdrawiam Bożena
historyk1920 - 04-03-2015 - 21:17
Temat postu:
Witam Smile
Oto etymologia nazwisk ;
Brykała - 1397 od brykać ‘skakać, wierzgać’ lub od imienia Brykcy.
Brykalski - od brykać ‘skakać, wierzgać’ lub od imienia Brykcy
Kozicki - 1442 od nazwy miejscowej Kozice (kilka wsi).
Dumała - 1471 od duma, dumać ‘rozmyślać’.
Skłudzki - od nazwy miejscowej Sklody (kilka wsi, łomżyńskie).
Skłucki - od nazwy miejscowej Sklody (kilka wsi, łomżyńskie).

Pozdrawiam
Mrek
Bożena_Prymus - 04-03-2015 - 21:43
Temat postu:
Ślicznie dziękuję
jeszcze bym prosiła o nazwisko Frągnowski
pozdrawiam Bożena
Paulina_W - 04-03-2015 - 22:24
Temat postu:
Witam,
etymologia dla
Szczeciński - od nazwy miasta Szczecin lub od nazw wsi Szczecin, Szczecyn (kilka wsi).
Frągnowski - od niemieckiej nazwy osobowej Pfrang, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phrange ‘ciasnota’.
Pozdrawiam,
Paulina
awbyra - 13-03-2015 - 10:22
Temat postu:
Szanowni Państwo,

Uprzejmie proszę o etymologię nazwisk Byra i Foryszewski.

Serdecznie pozdrawiam,

Adam
Ewa_Szczodruch - 13-03-2015 - 13:47
Temat postu:
Witam Smile

Byra - nie znalazłam w dostępnych mi źródłach Sad Proszę zapytać tu:

http://www.genezanazwisk.pl/

Foryszewski - od foryś 'pomocnik furmana'.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
dawiddyn - 13-03-2015 - 16:58
Temat postu:
witam, poproszę o etymologię nazwiska Dencer
slawek_krakow - 13-03-2015 - 17:10
Temat postu:
Ewa_Szczodruch napisał:
Witam Smile

Foryszewski - od foryś 'pomocnik furmana'.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999


Foryś to nie tylko pomocnik furmana, starczy do Wikipedii zaglądnąć i do paru słowników staropolskich. Żeby było zabawnie to w stronach moich teściów nazwa foryś jest w ogóle nieznana, natomiast forysz już tak i jest to coś w rodzaju gówniarza powożącego zaprzęgiem, ale nie furmana, bo na furmana są inne określenia.
historyk1920 - 13-03-2015 - 18:07
Temat postu:
Witaj dawiddyn !
Oto etymologia nazwiska ;
Dencer - od Danzig, zgermanizowanej formy nazwy miasta Gdańsk

Pozdrawiam
Marek Very Happy
awbyra - 14-03-2015 - 20:22
Temat postu:
Dziękuję bardzo za odpowiedzi!

Pozdrawiam,

Adam
Aga_Brz - 16-03-2015 - 13:14
Temat postu:
Witam,
czy nazwiska Myller/Miler i Jegr są pochodzenia niemieckiego, czy może to pierwsze być p. żydowskiego?
pozdrawiam
Agnieszka
nanami - 16-03-2015 - 17:51
Temat postu:
Witam!
Mogłabym prosić o pomoc w znalezieniu informacji o nazwisku Garustowicz? Smile Niestety sama dotarłam wyłącznie do krótkiej wzmianki od jakiego słowa może się wywodzić, a interesowałaby mnie również historia... z góry dziękuję.
historyk1920 - 16-03-2015 - 18:14
Temat postu:
Witam !
Oto informacja o etymologi nazwiska;
Garustowicz - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Pozdrawiam
Marek
tomasz_kaskow - 18-03-2015 - 13:25
Temat postu: Nazwisko Słomiuf
Witam

Czy ktoś gdzieś spotkał się z nazwiskiem Słomiuf ?

Nigdy wcześniej nie słyszałem takiego nazwiska, google nic nie mówi na temat tego nazwiska.

Rodzina pochodzi z południowo wschodnich terenów RP a w sumie tamtejszych zaborów.

Czyżby to było spolszczone nazwisko rosyjskie lub ukraińskie ?

pozdrawiam
Tomek
Ewa_Szczodruch - 18-03-2015 - 19:43
Temat postu:
Witam Smile

Sądzę, że jest to nazwisko o etymologii polskiej, bardzo zniekształcona. Pewnie miało brzmieć Słomów.

Pochodzi więc od słoma ‘wysuszone źdźbła zbóż’.
Małgorzata_Kulwieć - 19-03-2015 - 12:37
Temat postu:
Jest też nazwisko SŁOMI, więc może kiedyś użyto w dopełniaczu (kogo, czego) Słomiów (tak jak Kowalski, Kowalskich) i zapisano z błędem.
Np. na pytanie o chłopca, który nosił nazwisko Słomi, odpowiedziano "A ten mały, to dzieciak od ŚŁOMIÓW".

Może???????
tomasz_kaskow - 19-03-2015 - 23:23
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Wijata
Witam

Interesuje mnie pochodzenie nazwiska Wijata. Jakiej narodowości ono jest, może ktoś coś wie na temat rodzin Wijata.

pozdrawiam
Tomek
Ewa_Szczodruch - 20-03-2015 - 07:49
Temat postu:
Witam Smile

Służę etymologią:

Wijata - od staropolskiego wijać ‘okręcać’, wija ‘wiatr’.

W Polsce żyje jeszcze ok. 860 osób o tym nazwisku:

Nazwisko Ogólna liczba Rozmieszczenie
Wijata 860 Wa:39, BP:4, Bs:2, By:32, Ch:21, El:16, Gd:25, Go:11, JG:4, Kl:1, Ka:44, Ki:37, Kn:2, Ko:4, Kr:3, Lg:13, Ls:19, Łd:92, Op:8, Pt:200, Pł:7, Po:11, Ra:140, Sr:1, Sk:2, Sł:35, Sz:27, To:18, Wb:7, Wł:13, Wr:12, ZG:10

(województwa wg dawnego podziału administracyjnego)

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
tomasz_kaskow - 20-03-2015 - 07:51
Temat postu:
czyli to jest nazwisko czysto polskie ? Smile
Nanuk01 - 25-03-2015 - 21:14
Temat postu:
historyk1920 napisał:
Witaj dawiddyn !
Oto etymologia nazwiska ;
Dencer - od Danzig, zgermanizowanej formy nazwy miasta Gdańsk

Pozdrawiam
Marek Very Happy


Gdyby nazwisko to pochodziło od nazwy Danzig, to brzmiałoby "Danziger". Denzer to najprawdopodobniej "Dancer" lub "Taenzer", czyli "tancerz" - często spotykane w jęz. jidisz, por. Głda Tencer.
wojtek_sojda - 31-03-2015 - 13:51
Temat postu: Pochodzenie nazwiska - Rogala
Jak w temacie. Bardzo proszę o info Wink
wojtek_sojda - 31-03-2015 - 13:52
Temat postu: Pochodzenie nazwiska - Rogala
Jak w temacie. Bardzo proszę o odpowiedź.
Ewa_Szczodruch - 31-03-2015 - 19:01
Temat postu:
Witam Smile

Rogala 1382 - w grupie nazwisk pochodzących od róg ‘wyrostek kostny na głowie niektórych zwierząt; przedmiot wykonany ze zwierzęcego rogu; instrument dęty blaszany; skraj, ostra krawędź’; od rogala ‘zwierzę rogate’, Rogala ‘nazwa herbu’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
historyk1920 - 01-04-2015 - 16:45
Temat postu:
Witam Smile
Oto pochodzenie nazwiska ;
Rogala - 1382 w grupie nazwisk pochodzących od róg ‘wyrostek kostny na głowie niektórych zwierząt; przedmiot wykonany ze zwierzęcego rogu; instrument dęty blaszany; skraj, ostra krawędź’; od rogala ‘zwierzę rogate’, Rogala ‘nazwa herbu’.
Jak w temacie Wink
Marek
Bogdan_Szymański - 01-04-2015 - 22:11
Temat postu:
Witam,
proszę o pomoc w przybliżeniu mi etymologii następujacych nazwisk:
Pelc, Pyczot, Brejniak, Szoch i Załoga.

Z góry dziękuję
Pozdrawiam
Bogdan szymański
historyk1920 - 01-04-2015 - 23:44
Temat postu:
Witam
Oto etymologia nazwisk ;
Pelc - 1401 od niemieckiej nazwy osobowej Pelz, ta od imienia Balthasar lub od Pelz ‘kożuch’.
Pyczot - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’
Brejniak - od braja, breja, bryja ‘gęsta potrawa, gęsty kwas’.
Szoch - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.
Załoga - 1401 od załoga ze staropolskiego ‘fundament; pożyczka; zastaw; ozdoba kobieca’, też ‘podstęp’, założyć.
Pozdrawiam
Marek
Bogdan_Szymański - 02-04-2015 - 08:31
Temat postu:
Marku,
bardzo dziękuję.

Pozdfawiam
Bogdan Szymański
tbienias - 02-04-2015 - 11:57
Temat postu:
interesuje mnie pochodzenie nazwiska Bączalski, jak i samej nazwy miejscowości Bączal (wieś w dawnej Galicji, koło Biecza, Jasła obecnie pogranicze województwa podkarpackiego i małopolskiego) od czego moga pochodzić?
Pozdrawiam Tomasz
Ewa_Szczodruch - 02-04-2015 - 12:41
Temat postu:
Witam Smile

Służę etymologią nazwiska:

Bączalski - 1445 od nazwy miejscowej Bączal (krośnieńskie, gmina Skołyszyn).

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Nazwa Bączal pochodzi najprawdopodobniej od strumyka o nazwie "Bączałka", przepływającego przez centrum wioski, lub od nazwiska (imienia) Bączał. Bączal Dolny i Górny to wsie założone przez króla Kazimierza Wielkiego około lat 1370-1378. Pierwsza pisemna wzmianka o Bączalu pochodzi z 1124 roku (dokument nadania ziemi benedyktynom z Tyńca), a kolejna z 1396 r. W XVII w. Bączal Dolny był nazywany Bączalem Niższym, a Bączal Górny Bączalem Wyższym - obie wsie były wsiami rycerskimi, a następnie szlacheckimi.
tbienias - 02-04-2015 - 13:10
Temat postu:
tak to jest pochodzenie wynikające z Wikipedii, to znam. Tomasz
JacekSz - 06-04-2015 - 10:23
Temat postu:
Witam!

Bardzo proszę o sprawdzenie pochodzenia następujących nazwisk:

Szostak
Dołoto
Głuchowski
Kamieński
Kępka
Konczerewicz
Nazaruk
Żuromski
Piętka
Dypcio
Mysławska


Pozdrawiam serdecznie i z góry dziękuje,
Jacek
historyk1920 - 06-04-2015 - 15:59
Temat postu:
Witaj Jacku Smile
Oto pochodzenie nazwisk ;
Szostak - 1408 w grupie nazwisk pochodzących od szósty, też od szost ‘drąg’, szostać ‘szastać’.
Dolota - (z fonetyką ukraińską’) od dłuto, ze staropolskiego dłoto
Głuchowski - 1388 od nazw miejscowych Głuchów, Głuchowo, Głóchówek, Głuchowice.
Kamieński - 1386 od nazw miejscowych typu Kamień, Kamienna, Kamieńsko (częste).
Kepka/Kępka - od kępa ‘grupa drzew; wysepka’.
Konczerewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Konzer, ta od imion na Kun-.
Nazurek - od imienia Nazar, to od greckiego Nasários ‘Nazareńczyk’.
Żuromski - od nazwy miasta Żuromin (ciechanowskie).
Pietka/Piętka - 1393 od imion na Piet-, typu Pietr.
Dypcio - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.
Mysławski - od imienia złożonego Mysław, notowanego od XIV wieku.

Pozdrawiam
Marek Smile
JacekSz - 06-04-2015 - 18:10
Temat postu:
Bardzo dziękuje za pomoc

Pozdrawiam
Jacek
przemysław92 - 08-04-2015 - 17:32
Temat postu: Nazwisko Olucha
Witam serdecznie. Interesuje mnie pochodzenie nazwiska Olucha. Początkowo wydawało mi się, iż jest to jakieś przekręcenie lub nazwisko nie-polskiego pochodzenia ale w aktach metrykalnych rzymskokatolickich z połowy wieku XVIII znajdują się już osobnicy z takim nazwiskiem. Za wszelkie informacje serdecznie dziękuję Wink
historyk1920 - 08-04-2015 - 18:50
Temat postu:
Witam Smile
Znawca tematu Profesor Rymut tak oto objaśnia etymologię nazwiska;
Olucha, m. - 1497 (KrW) od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Pozdrawiam
Marek
przemysław92 - 08-04-2015 - 18:53
Temat postu:
Bardzo dziękuję! Jeśli można się spytać: co oznacza data 1497 oraz tajemnicze "KrW"? Smile
historyk1920 - 08-04-2015 - 19:30
Temat postu:
Witam Smile
Data ta oznacza od kiedy występuje te nazwisko , [ jest odnotowywane]
tajemnicze "KrW" to nic innego jak rozmieszczenie osób noszących to nazwisko .
Tu pomocny link ; http://nazwiska-polskie.pl/Olucha
Mam nadzieję iż wyjaśniłem małą zagadkę Wink

Pozdrawiam
Marek
Nanuk01 - 08-04-2015 - 23:31
Temat postu:
nanami napisał:
Witam!
Mogłabym prosić o pomoc w znalezieniu informacji o nazwisku Garustowicz? Smile Niestety sama dotarłam wyłącznie do krótkiej wzmianki od jakiego słowa może się wywodzić, a interesowałaby mnie również historia... z góry dziękuję.


Moim zdaniem nazwisko ma pień francuski i pochodzi od "Garou / Garrouste ( Garouste ) - "wilk", "wilkołak", ale też i "mruk". Por. http://www.geneanet.org/nom-de-famille/GARROUSTE

Pozdrawiam
Ewa_Szczodruch - 09-04-2015 - 06:06
Temat postu:
Witam Smile

Garustowicz - od prasłowiańskiego garati ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Aftanas_Jerzy - 09-04-2015 - 12:30
Temat postu:
KrW ozna region występowania pierwotnego tej nazwy osobowej tj Kresy Wschodnie. a nie dzisiejsze rozlokowanie nazwiska.
przemysław92 - 09-04-2015 - 18:58
Temat postu:
Bardzo dziękuję! Very Happy
skafanka - 11-04-2015 - 19:35
Temat postu:
Dzien dobry,
czy moglabym prosic o pomoc w poznaniu pochodzenia nazwiska Czechura? Wiem, ze w Czechach jest popularne Cechura. Pozdrawiem.
M.Czechura
Nanuk01 - 11-04-2015 - 20:22
Temat postu:
Ewa_Szczodruch napisał:
Witam Smile

Garustowicz - od prasłowiańskiego garati ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999


Witam Pani Ewo. Widzę, że chce mnie Pani przywołać do porządku Smile Książkę p. Rymuta też posiadam i mimo że doceniam dokonania autora, to nie traktuję jej jak biblii i jeśli ktoś zwraca się z prośbą o pomoc, to staram się sięgnąć trochę głębiej, a nie zbyć temat trywialnym "kopiuj - wklej". Chodzi mi głównie o nazwiska obcego pochodzenia. Jeśli zważyć wielonarodowość mieszkańców Polski na przestrzeni wieków, ( http://peku.pl/414/wielonarodowosc-pols ... eni-wiekow ) to szukanie na siłę korzeni nazwisk w polszczyźnie jest raczej czynem karkołomnym. W dziełach p. Rymuta tego typu "kwiatków" jest mnóstwo, a ekwilibrystyka w wywodzeniu nazwiska Garustowicz od słowiańskiego "garati" nie jest wcale najodważniejszą. Pozdrawiam serdecznie. Smile
Christian_Orpel - 11-04-2015 - 21:24
Temat postu:
Nanuk01 napisał:
Ewa_Szczodruch napisał:
Witam Smile

Garustowicz - od prasłowiańskiego garati ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999


Witam Pani Ewo. Widzę, że chce mnie Pani przywołać do porządku Smile Książkę p. Rymuta też posiadam i mimo że doceniam dokonania autora, to nie traktuję jej jak biblii i jeśli ktoś zwraca się z prośbą o pomoc, to staram się sięgnąć trochę głębiej, a nie zbyć temat trywialnym "kopiuj - wklej". Chodzi mi głównie o nazwiska obcego pochodzenia. Jeśli zważyć wielonarodowość mieszkańców Polski na przestrzeni wieków, ( http://peku.pl/414/wielonarodowosc-pols ... eni-wiekow ) to szukanie na siłę korzeni nazwisk w polszczyźnie jest raczej czynem karkołomnym. W dziełach p. Rymuta tego typu "kwiatków" jest mnóstwo, a ekwilibrystyka w wywodzeniu nazwiska Garustowicz od słowiańskiego "garati" nie jest wcale najodważniejszą. Pozdrawiam serdecznie. Smile


Wywodzenie polskiego nazwiska od francuskiego języka wydaje się arbitralnym i niedorzecznym, bez podawania dowodów.

Pozdrawiam

Chrystian Orpel
Aftanas_Jerzy - 12-04-2015 - 00:09
Temat postu:
Crystian ma rację. Bez podawania dowodów nie można wywodzić kokretne polskie nazwisko z obcego języka,chociaż nie jest wykluczona dodatkowa etymologia, na co zwraca uwagę Kazimierz Rymut w przedmowie do książki "Nazwiska Polaków".
Nanuk01 - 12-04-2015 - 02:02
Temat postu:
Christian_Orpel napisał:
Nanuk01 napisał:
Ewa_Szczodruch napisał:
Witam Smile

Garustowicz - od prasłowiańskiego garati ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999


Witam Pani Ewo. Widzę, że chce mnie Pani przywołać do porządku Smile Książkę p. Rymuta też posiadam i mimo że doceniam dokonania autora, to nie traktuję jej jak biblii i jeśli ktoś zwraca się z prośbą o pomoc, to staram się sięgnąć trochę głębiej, a nie zbyć temat trywialnym "kopiuj - wklej". Chodzi mi głównie o nazwiska obcego pochodzenia. Jeśli zważyć wielonarodowość mieszkańców Polski na przestrzeni wieków, ( http://peku.pl/414/wielonarodowosc-pols ... eni-wiekow ) to szukanie na siłę korzeni nazwisk w polszczyźnie jest raczej czynem karkołomnym. W dziełach p. Rymuta tego typu "kwiatków" jest mnóstwo, a ekwilibrystyka w wywodzeniu nazwiska Garustowicz od słowiańskiego "garati" nie jest wcale najodważniejszą. Pozdrawiam serdecznie. Smile


Wywodzenie polskiego nazwiska od francuskiego języka wydaje się arbitralnym i niedorzecznym, bez podawania dowodów.

Pozdrawiam

Chrystian Orpel


Nic za to nie mogę, że komuś arbitralność i niedorzeczność wydają się tożsamymi. Wystarczyło przeczytać wcześniejszy post dot. tego nazwiska poparty stosownym linkiem. Czytać i uczyć się drogi kolego, zanim zabierzesz się za krytykę.
Christian_Orpel - 12-04-2015 - 10:23
Temat postu:
Gdzie link do analizy nazwiska " Garustowicz" ?

Co do etymologii francuskiego nazwiska Garrouste, podany link z Geneanetu nic nie pisze o wilkach ani o krukach ...

Chrystian Orpel
Ewa_Szczodruch - 12-04-2015 - 11:58
Temat postu:
Tu Christianie:

http://www.geneanet.org/nom-de-famille/GARROUSTE
Christian_Orpel - 12-04-2015 - 12:03
Temat postu:
Witam

Właśnie to czytałem ... Nie ma ani słowa o wilkach .... ani o polskim nazwisku Garustowicz !

Pozdrawiam

Chrystian
Ewa_Szczodruch - 12-04-2015 - 12:03
Temat postu:
Do wypowiedzi osoby Nanuk01 trudno mi się odnieść. Niech będzie tylko dlatego, że z anonimami nie rozmawiam, a pozycje Rymuta czytam, nie tlko posiadam i nie tylko Sownik. Na "trywialne kopiuj - wklej" zapracowałam sobie opracowując latami etymologię nazwisk Polaków (patrz strona p. Janusza Stankiewicza).

Nie zaczynałam świadomie żadnej dyskusji z osobą o powyższym nicku i nie zamierzam jej kontynuować.

***

Czechura - w grupie nazwisk pochodzących od Czech ‘Bohemus’ lub od imion złożonych typu Czesław.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Alfajet - 12-04-2015 - 14:07
Temat postu:
Uprzejmie proszę o podanie etymologii nazwiska Ilcewicz.
W wywodzie padło sformułowanie "...w dalszych dowodach dawnej posesji z imienia Ilcewiczów nomenklatury Ilczun Żemejtelów składają się metryki z kościoła Subockiego... dawnej posesji Ilczun". Jest miejscowość Ilczuny w pobliżu miasteczka Subocz. Czy nazwisko Ilcewicz może pochodzić od miejsca Ilczuny?
Serdecznie pozdrawiam,
Grażyna.
Ewa_Szczodruch - 12-04-2015 - 18:54
Temat postu:
Witam Smile

Ilcewicz 1654 - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Nazwisko to nie ma budowy nazwiska odmiejscowego (końcówka -cki, ski). Jest nazwiskiem patronimicznym - odojcowskim, szerzej odimiennym. Może raczej miejscowość wzięła nazwę od nazwiska lub imienia? Ale trudno to na 100% ocenić w którąkolwiek stronę.
Alfajet - 12-04-2015 - 19:09
Temat postu:
Bardzo dziękuję za wyjaśnienie! Co oznacza liczba 1654?
Serdecznie pozdrawiam,
Grażyna.
D.Moruzgała - 13-04-2015 - 03:03
Temat postu: Pochodzenie nazwiska
Witam.

Mam pytanie jaką etymologię może mieć moje nazwisko: Moruzgała ?
W Polsce występuje bardzo rzadko. Nosi je ledwo ponad 100 osób.
W dokumentach znalazłem też Morozgała.


Pozdrawiam serdecznie.
zmad - 13-04-2015 - 04:04
Temat postu: Pochodzenie nazwiska
Podrzucam link. Mozna pytac. Trwa to czasami dlugo - wiele tygodni. Interesantow jest bardzo duzo ale odpowiedz zawsze przychodzi.
Moze jednak juz jest, moze ktos juz pytal.

http://www.genezanazwisk.pl/

Zbyszek Maderski
Ewa_Szczodruch - 13-04-2015 - 06:14
Temat postu:
Witam Smile

Jak zwykle w przypadku nazwisk wymarłych lub rzadkich nazwisko to nie występuje w Słowniku Rymuta. Jednak sądzę, że jego etymologię można wywieść od mróz, mrozić (wschodniosłowieńskie moroz ); też od imion staropolskich i gwarowych typu Jamroz, to od Ambroży.

Morozgała to oczywiście nazwisko o prowieniencji wschodniosłowiańskiej Wink
Ewa_Szczodruch - 13-04-2015 - 06:16
Temat postu:
Witam Smile

To rok pierwszego odnowtowana nazwiska w źródłach pisanych. Oczywiście na czasy znane Rymutowi. W naszej genealogii rodzinnej dzisiaj znajdujemy już lata wcześniejsze.
Alfajet - 13-04-2015 - 08:57
Temat postu:
Dziękuję bardzo za odpowiedź,
Z pozdrowieniami,
Grażyna.
D.Moruzgała - 13-04-2015 - 16:33
Temat postu:
Dziękuję bardzo.
Aftanas_Jerzy - 15-04-2015 - 21:45
Temat postu:
Nazwisko Moruzgała powstało prawdopodobnie na gruncie języka serbsko-chorwackiego jako odapelatywne, od nazwy w tym jęzuku 'moruzga' - rodzaj morskiego jamochłona czy raka. Sufiks -la w dialekcie tworzy ekspresywne dwurodzajowe nominata agentis typu polskiego krzykała 'czlowiek krzykliwy'.
bigonka - 17-04-2015 - 13:00
Temat postu:
nieznalski napisał:
Czy ktoś posiada jakieś informacje dot. pochodzenia i korzeni któegokolwiek z poniższych nazwisk ? Wink

-Kadzidłowski,
-Sypniewski,
-Daroszewski,
-Jędraszko,
-Florek/Tworek,
-Wojtera,
-Ciołek,
-Czupryniak/Cupryniak/Cypryniak,
-Niewiecki,
-Jasek

Smile


NIEWIECKI
- Nazwisko można wywodzić od niewieda = niewiada, czyli: 1. wyrodek, odmieniec („z dziecka spłodzonego z upiora i kobiety po siedmiu latach robi się niewiada”), 2. niewiadomo („niewiada kto zabroni”), por. także niewid ‘rzecz niewidzialna, niebywała, dziwo’ i niewida ‘odludek, mizantrop, pustelnik, dziwak nie pokazujący się na świat’ i niewiedza ‘brak wiedzy, mieświadomość’, zob. tzw. Słownik warszawski, t. III, s. 360-362.
Ewa_Szczodruch - 17-04-2015 - 19:24
Temat postu:
Witam Smile

W przypadku cytowania postu z prośbą o wyjaśnienie pochodzenia kilku nazwisk i podania etymologii jednego z nich, warto byłoby nadmienić, czy pozostałe nazwiska zostały pozostawione do 'obróbki', czy już wszystko o nich wiadomo.

Trudno przeglądać tematy wstecz ...

Na razie wstrzymam się z odpowiedzią do wyjaśnienia przez pytającego lub cytującą.
kierejka - 19-04-2015 - 14:28
Temat postu:
Dzień dobry Pani Ewo!
Czy występuje w słowniku nazwisko "Kerlin"?

Pozdrawiam
Kasia z Kierejewskich
Ewa_Szczodruch - 19-04-2015 - 19:12
Temat postu:
Witam Smile

Nestety, nie Sad

Jest dość rzadkie - 310 osób nosiło je na przełomie wieków XX/ XXI

Ale myślę, że może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Kerl, ta od apelatywu Kerl ‘chłop, chłopisko’.
kierejka - 19-04-2015 - 19:24
Temat postu:
Obawiałam się, że nie będzie, niemniej bardzo dziękuję za dodatkowe informacje!
kwiat

Pozdrawia Kasia z Kierejewskich
bigonka - 20-04-2015 - 08:46
Temat postu:
Witam!
Rzeczywiście moja odpowiedź była nieprawidłowa... przepraszam za zamieszanie.
Odpowiedź dotyczy tylko nazwiska Niewiecki (to moje nazwisko panieńskie). Wyjaśnienie pochodzenia nazwiska otrzymałam ze strony GenPol - kilka lat temu. Jakiś czas nie zajmowałam się genealogią rodzinną, a ostatnio do tego powracam. Na tej stronie znalazłam post P.Nieznalskiego z zapytaniem o nazwisko Niewiecki, i dlatego pozwoliłam sobie odpowiedzieć. Mam też nadzieję na kontakt z osobą, w której drzewie występuje to nazwisko...

pozdrawiam
B.Gońka (Niewiecka)
tbienias - 20-04-2015 - 16:13
Temat postu:
tym razem poprosiłbym o pochodzenie nazwisk:
1. Gunia,
2. Setlik,
3. Depczyński,
4. Radecki,

Pozdrawiam serdecznie.
Tomasz
Ewa_Szczodruch - 20-04-2015 - 19:45
Temat postu:
Witam Smile

Depczyński - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Gunia 1455 od gunia ‘odzienie męskie z sukna noszone przez górali’; dawniej ‘derka, koc’, też od gonić.

Źródło:Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Radecki 1401 - od nazwy miejscowej Radecz, dziś Redecz (włocławskie, gmina Lubraniec) i Recz (bydgoskie, gmina Rogowo).

Setlik - od niemieckiej nazwy osobowej Schättel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego satel ‘siodło’.

Źródło:Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
tbienias - 20-04-2015 - 21:37
Temat postu:
dziękuje bardzo Smile pozdrawiam
raafal1977 - 21-04-2015 - 02:18
Temat postu: a skad moga pochodzic nazwiska
1 Rzepka
2 Rachwał
3 Ignor
4 Wieja
Ewa_Szczodruch - 21-04-2015 - 06:37
Temat postu:
Witam Smile

Ignor - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Rachwał - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Rafał, notowanego w Polsce od XIII wieku, przyswojonego z języka łacińskiego, pochodzenia hebrajskiego od repha’ el ‘Bóg uzdrawia’; w średniowieczu notowane jako Rachwael, Rachwał, Rachał, Rachoł, Rafał.

Rzepka 1385 od rzepa; od rzepka ‘kość w stawie kolanowym’.

Wieja - od wiejać, wiać.

Źródło:Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Paweł1960 - 21-04-2015 - 10:40
Temat postu:
Witam.
Mam dwa nazwiska , które prosiłbym o sprawdzenie, Cerulli-to największa zagadka.. oraz Senejko.
Pozdrawiam
Paweł
Ewa_Szczodruch - 21-04-2015 - 11:08
Temat postu:
Witam Smile

Cerulli - nie występuje już u Rymuta, bo i nikt o tym nazwisku już w Polsce nie mieszka. Można je wywieść od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyrul notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło lub od łacińskiego caerulus ‘modry, błękitny’.

Senejko - prawdopodobnie od sen. Brak go również w słowniku "Nazwiska Polaków".
Paweł1960 - 21-04-2015 - 19:58
Temat postu:
Witam.
Dziękuję za wyczerpujące informacje..faktycznie nazwisko Cerulli to jedna z gałęzi rodzinnej z Warszawy, która wygasła, jak sądzę po metrykach, w połowie XVIII wieku.
Paweł
MalgorzataKurek - 21-04-2015 - 20:27
Temat postu:
Cerulli - to nazwisko wygląda na włoskie, dość zresztą we Włoszech popularne (vide chociażby Vicenzo Cerulli, astronom).
Nazwiska Senejko u Rymuta nie ma, ale są podobne - Sieniej, Senajko, Seniejko. Ich pochodzenie prof. Rymut wiąże głównie z Kresami Wschodnimi i wywodzi od imienia Siemion, ale też od 'sień, siano' (K. Rymut "Nazwiska Polaków", t. 2, Kraków 2001)
Pozdrawiam
Paweł1960 - 22-04-2015 - 10:32
Temat postu:
Witam.
Dziękuję za dodatkowe informacje, włoskie pochodzenie nazwiska Cerulli to ciekawy trop.
Pozdrawiam
Sobieraj_Małgorzata - 23-04-2015 - 07:07
Temat postu:
Witam, bardzo proszę o sprawdzenie pochodzenia nazwiska Sasin.
Pozdrawiam Małgorzata
historyk1920 - 23-04-2015 - 22:23
Temat postu:
Witam Smile
Oto pochodzenie nazwiska
Sasin- 1233 od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Pozdrawiam

Marek
Aftanas_Jerzy - 24-04-2015 - 01:52
Temat postu:
historyk1920 napisał:
Witam :)
Oto pochodzenie nazwiska
Sasin- 1233 od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Pozdrawiam

Marek


Trochę uzupełnień.
Wg 'Słownika etymologiczno-motywacyjnego staropolskich nazw osobowych' cz.4.Nazwy osobowe pochodzące od etników',str14 > Sas dawniej Sasin oznaczało członka jednego z plemion pruskich zmieszkałych ongiś na terenie Pojezierza Ostródzko-Nidzkiego (Sasinowie) lub germańskich Sasów ("z Saksonii rodowity").
Możliwa też derywacja od imion chrz. Aleksander (Sasza) lub Sasanes (Sasonij).
Sobieraj_Małgorzata - 24-04-2015 - 07:42
Temat postu:
Witam
Bardzo dziękuję za wyjaśnienia i pozdrawiam
Małgorzata
Nanuk01 - 26-04-2015 - 01:04
Temat postu:
Aftanas_Jerzy napisał:
historyk1920 napisał:
Witam Smile
Oto pochodzenie nazwiska
Sasin- 1233 od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Pozdrawiam

Marek


Trochę uzupełnień.
Wg 'Słownika etymologiczno-motywacyjnego staropolskich nazw osobowych' cz.4.Nazwy osobowe pochodzące od etników',str14 > Sas dawniej Sasin oznaczało członka jednego z plemion pruskich zmieszkałych ongiś na terenie Pojezierza Ostródzko-Nidzkiego (Sasinowie) lub germańskich Sasów ("z Saksonii rodowity").
Możliwa też derywacja od imion chrz. Aleksander (Sasza) lub Sasanes (Sasonij).


Pozwolę sobie dodać jeszcze jeden trop. a mianowicie węgierskie słowo "sas" - wymowa "szasz", czyli "orzeł", stąd między innymi i polski herb rodowy "sas", wbrew powszechnej opinii nie pochodzący od Sasów, czy Saksonii.
Sobieraj_Małgorzata - 26-04-2015 - 07:34
Temat postu:
Witam, bardzo dziękuję Nanuk01. Podoba mi się to pochodzenie, ale moi przodkowie byli rolnikami, więc chyba nie ten trop. Szkoda. Pozdrawiam Małgorzata
Nanuk01 - 26-04-2015 - 19:06
Temat postu:
Sobieraj_Małgorzata napisał:
Witam, bardzo dziękuję Nanuk01. Podoba mi się to pochodzenie, ale moi przodkowie byli rolnikami, więc chyba nie ten trop. Szkoda. Pozdrawiam Małgorzata


Pauperyzacja szlachty była na tyle częstą, że i w tym przypadku nie należy tego a priori odrzucać. Pozdrawiam Smile
Nanuk01 - 06-05-2015 - 23:55
Temat postu:
Nanuk01 napisał:
Sobieraj_Małgorzata napisał:
Witam, bardzo dziękuję Nanuk01. Podoba mi się to pochodzenie, ale moi przodkowie byli rolnikami, więc chyba nie ten trop. Szkoda. Pozdrawiam Małgorzata


Pauperyzacja szlachty była na tyle częstą, że i w tym przypadku nie należy tego a priori odrzucać. Pozdrawiam Smile


Przez przypadek natknąłem się na jeszcze jeden trop, który wygląda dość obiecująco. Zwróć Małgorzato szczególną uwagę na dolną część drugiej mapy w podanym linku: http://ziemialubawska.blogspot.com/2014 ... ow-na.html Pozdrawiam.
Piotek - 09-05-2015 - 23:26
Temat postu:
Witam Smile

Bardzo proszę o pomoc w ustaleniu etymologii nazwiska: Turbasa.
Generalnie legenda rodzinna wskazuje na tureckie lub tatarskie pochodzenie. Słyszałem też, że rodzina może pochodzić z Białorusi.

Z góry dziękuję Smile
historyk1920 - 10-05-2015 - 01:32
Temat postu:
Witam Very Happy
W/g Profesora Rymuta etymologia nazwiska Turbasa jest następująca ;
Turbasa - od turba ‘tłum, ciżba’, turbować się ‘martwić się’.
Natomiast Słownik języka polskiego Samuela Bogumiła Linde
odnotowuje następujące hasło, zapewne uległo przekształceniu...
http://zapodaj.net/e5c04ff0d5aa2.jpg.html

Pozdrawiam

Marek
Teresa_Gębala_Samotus - 10-05-2015 - 23:33
Temat postu:
witam
Bardzo prosze o przyblizenie etymologii nazwiska Samotus
Pozdrawiam Teresa
historyk1920 - 11-05-2015 - 00:10
Temat postu:
Witam !
Etymologia nazwiska Samotus wywodzi się od słowa samota
http://sjp.pwn.pl/doroszewski/samota;5494954.html
Zaś w/g znawcy tematu profesora Rymuta ;
Samotus - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.


Pozdrawiam

Marek
Teresa_Gębala_Samotus - 11-05-2015 - 12:30
Temat postu:
dziękuje ślicznie za odpowiedż
Pozdrawiam
luigi37 - 11-05-2015 - 14:34
Temat postu:
Chciałbym prosić o etymologię nazwiska Bargiet. Dosyć niecodzienne, wymarło w I połowie XVIII wieku w mojej parafii.
Pozdrawiam,
Adam
MalgorzataKurek - 11-05-2015 - 18:47
Temat postu:
Znalazłam, zarówno u Rymuta, jak i w innych źródłach tylko Bargieł (to taka nazwa ptaka). Łatwo pomylić Bargieta z Bargiełem w źródłach pisanych, więc dlatego piszę o tej etymologii.
Pozdrawiam
luigi37 - 11-05-2015 - 19:47
Temat postu:
Dziękuję Małgorzato, na Bargieła kiedyś wpadłem gdzieś w internecie, być może stąd Bargiet pochodzi. Konsekwentnie zawsze przez "t" na końcu Bargiet pisano, panny pisano Bargtówna, kobiety Bargtowa, czasami używano formy Bargto odnośnie mężczyzn. Zauważyłem swego czasu podobieństwo z francuskim Bourget, niestety wymowa już zupełnie inna Smile
Nazwisko to dziś jest jeszcze spotykane. Może ktoś natknie się na mój wpis więc informuję że miejscowość gdzie występowało do połowy XVIIIw to Mastki w parafii Złaków.

Pozdrawiam,
Adam
kuń_rafał - 13-05-2015 - 12:35
Temat postu: Czaharyn
Jaka jest etymologia nazwiska Czaharyn? Co oznacza i skąd pochodzi?
Pobłocka_Elżbieta - 13-05-2015 - 12:48
Temat postu:
Witaj,
geneza nazwiska
http://www.genezanazwisk.pl/content/czaharyn

nazwisko występowało m.inn.:
http://www.olejow.pl/readarticle.php?article_id=817

Ela
karolszotek - 14-05-2015 - 15:31
Temat postu:
Czy ktoś wie skąd pochodzi nazwisko Czuchar?
Ewa_Szczodruch - 14-05-2015 - 19:39
Temat postu:
Witam Smile

Czuchar - od staropolskiego czuch, cuch ‘zapach, smród’, czuchać ‘pachnieć, dmuchać’, też od garowego czuchać (się) ‘trzeć, drapać, szarpać’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
karolszotek - 14-05-2015 - 20:30
Temat postu:
Ewa_Szczodruch napisał:
Witam Smile

Czuchar - od staropolskiego czuch, cuch ‘zapach, smród’, czuchać ‘pachnieć, dmuchać’, też od garowego czuchać (się) ‘trzeć, drapać, szarpać’.

Źródło: Kazimierz Rymut, &quot;Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny&quot;, Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Dziękuję Smile
MacRek - 17-05-2015 - 13:37
Temat postu:
Niestety słownik nie jest napisany profesjonalnie, bo przy nazwiskach nie podano źródeł znaczenia.
Kolega Rymut chciał chyba pozostawić po sobie jakąś tajemniczość.
Z pomocą innych przeanalizowałem prawie całą literaturę wskazaną w słowniku i nigdzie nie ma takiego znaczenia.

Pozdrawiam
Maciej

wichuraa napisał:
Dziekuje za pomoc. Wersja z Szymonem raczej odpada z roznych powodow, ale ta 'szmańda' jest ciekawa. Czy Pan Rymut podaje metodologię badań w swojej książce? Muszę wyśledzić z jakiej gwary pochodzi to słowo, aby określić hipotetyczne geograficzne pochodzenie nazwiska.

EDIT: Właśnie znalazłem coś takiego:

Szmańda - od szamania ‘lewa ręka; człowiek leworęczny’.

źródło: http://www.stankiewicze.com/index.php?k ... mp;sub=851

kuń_rafał - 17-05-2015 - 19:55
Temat postu:
Skąd pochodzi nazwisko Karoń i co oznacza?
historyk1920 - 17-05-2015 - 21:09
Temat postu:
Nazwisko Karoń
Pochodzenie;

Karoń - od podstawy kar-, por. karać, kara, dawniej też karza, kary ‘czarny, o koniu’.

Pozdrawiam
Marek Very Happy
lalima - 17-05-2015 - 23:16
Temat postu:
Chciałabym się dowiedzieć skąd pochodzą te 3 nazwiska i co one oznaczają?Miłoń,Szymanik i Alama
historyk1920 - 17-05-2015 - 23:49
Temat postu:
Witaj !
Oto pochodzenie nazwisk ;
Szymanik - od imienia Szymon, pochodzenia hebrajskiego, gdzie występowało w dwóch formach: Shime’on, Shim’on i znaczyło pierwotnie ‘Bóg wysłuchał’. Dwie formy hebrajskie przekształciły się w dwa imiona: Simon i Simeon. Pierwsze upowszechniło się w Kościele zachodnim, drugie we wschodnim. W Polsce imię notowano od XII wieku. Obok Szymon występują postaci Szyman, Szymun. Od XIV wieku występują w źródłach staropolskich formy zlatynizowaneSimeon, Semeon. W językach wschodniosłowiańskich spotykane są formy Semen, Semien, skąd forma Siemion, używana w średniowieczu na Kresach Wschodnich.

Alama mała, pnąca się roślina z północn. Afryki, z żółtemi kwiatami, ma wielkie zastosowanie w medycynie, rozmnaża się za pomocą przysypywania jéj gałęzi, co się rozścielają po ziemi.
Lub nowa moda ...

Miłoń to nazwisko należy do "rodziny nazwisk" wywodzących ;http://zapodaj.net/a5c15975d8107.jpg.html

Pozdrawiam
Marek
lalima - 18-05-2015 - 03:06
Temat postu:
historyk1920 Dziękuję bardzo za odpowiedź.
kuń_rafał - 18-05-2015 - 14:38
Temat postu:
historyk1920 napisał:
Nazwisko Karoń
Pochodzenie;

Karoń - od podstawy kar-, por. karać, kara, dawniej też karza, kary ‘czarny, o koniu’.

Pozdrawiam
Marek Very Happy


Dziękuję Smile
tonffillka - 20-05-2015 - 19:48
Temat postu: Nazwisko Stańczak
Witam
cz mogłabym prosić o podanie etymologii nazwiska Stańczak i Stańczyk?
Z góry pięknie dziękuję
Małgosia
ariel11pl - 20-05-2015 - 22:54
Temat postu:
witam! Proszę o przybliżenie etymologii nazwisk:
Zawadka
Bucki
Kijkowski
Cicholski
Mechowski
Grzegorek
Ewa_Szczodruch - 21-05-2015 - 07:07
Temat postu:
Witam Smile

Stańczak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańczyk 1388 - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Ewa_Szczodruch - 21-05-2015 - 07:18
Temat postu:
Witam Smile

Bucki - od buczeć ‘ryczeć, brzęczeć; głośno płakać; butwieć’, też od buk.

Bucki 1618 - od nazw miejscowych Buk, Buczek (częste).

Cicholski - od cichy.

Grzegorek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Kijkowski - od nazwy miejscowej Kijaków (Wileńszczyzna).

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Mechowski - od mech ‘roślina zarodnikowa z klasy o tej samej nazwie’.

Mechowski 1669 - od nazwy miejscowej Mechów (kilka wsi).

Zawadka 1553 - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne), Zawadka.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
slawek_krakow - 25-05-2015 - 21:21
Temat postu:
Witam

Ma ktoś jakiś pomysł na etymologię nazwiska Gakan? To ledwie kilkadziesiąt osób w Polsce. U prof. Rymuta nie znalazłem niestety. Jest jakieś podejrzenie pochodzenia tureckiego, ale nie wiem czy nie zbyt wątłe przesłanki...

pozdrawiam
Ewa_Szczodruch - 26-05-2015 - 06:13
Temat postu:
Witam Smile

Zapraszam na portal p. Aliny Naruszewicz - Duchlińskiej. Na razie tego etymologii nazwiska nie ma w bazie, ale można zapytać:

http://www.genezanazwisk.pl/
elgra - 26-05-2015 - 07:45
Temat postu:
Witam.

Proszę o etymologie nazwiska Szkotak
historyk1920 - 26-05-2015 - 15:17
Temat postu:
Witam !
Oto etymologia nazwisk;
1) Szkotak - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego skot ‘bydło rogate; dawna jednostka pieniężna’; lub od nazwy etnicznej Szkot.

2) Gakan [ Gaka ] { to jest moje zdanie ! rodzaj płótna }
w załączniku tłumaczenie z słownika S.Lindego
http://zapodaj.net/ad963dd85c045.jpg.html

Pozdrawiam serdecznie

Marek
kuń_rafał - 26-05-2015 - 16:05
Temat postu:
co oznacza i skąd pochodzi nazwisko Mamoń? czy w powiecie skałackim były osoby o tym nazwisku?
dziękuję
Ewa_Szczodruch - 26-05-2015 - 19:34
Temat postu:
Witam Smile

Służę etymologią:

Mamoń - od imion cerkiewnych Mamant, Mamont, te od greckiego Mámas lub od mamona, mamon ‘bogactwo, pieniądze’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Nazwisko Ogólna liczba Rozmieszczenie

Mamoń 281 Wa:1, BB:100, JG:3, Ka:53, Ki:1, Ko:1, Kr:67, Lg:4, Op:2, Po:4, Sz:8, Tb:3, Ta:1, Wb:18, Wr:1, ZG:14

(skróty nazw województw ze starego podziału administracyjnego)

Nie wiem, gdzie znaleźć szczegółowsze dane...
elgra - 26-05-2015 - 19:42
Temat postu:
Skróty nazw województw wklejamy tutaj

http://www.genpol.com/module-Mapa.htm
kuń_rafał - 28-05-2015 - 15:40
Temat postu:
dziękuję Wink
Espee - 30-05-2015 - 01:39
Temat postu:
Witam, chciałabym się zapytać o nazwisko Miałkos.
historyk1920 - 30-05-2015 - 01:46
Temat postu:
Witam Smile
W/g znawcy tematu Profesora Rymuta
Nazwisko ma następujące pochodzenie;
Miałkos - od miałki ‘sypki, drobny’, w staropolszczyźnie miały ‘płytki, niegłęboki’.

Pozdrawiam, życzę powodzenia

Marek
kuń_rafał - 02-06-2015 - 15:55
Temat postu:
Poszukuję informacji na temat nazwiska Somorenko - co oznacza i gdzie są jakieś osoby o tym nazwisku.

Dziękuję
Ewa_Szczodruch - 03-06-2015 - 07:36
Temat postu:
Witam Smile

Nazwisko to nie występuje w cytowanym Słowniku Rymuta i nie występuje już w naszym kraju.

Podobne nazwisko Somorowski wywodzone jest od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Koncówka -enko wskazywałaby na wschodnią prowieniencję nazwiska.
kuń_rafał - 04-06-2015 - 15:53
Temat postu:
Tak moja Babcia była Ukrainką. Czyli wnioskuję, że miała jakichś niemieckich przodków.

Dziękuję
RoRo500 - 18-06-2015 - 17:20
Temat postu: Aftowicz
Byłbym wdzięczny za informacje o pochodzeniu nazwiska Aftowicz.

Pozdrowienia,
Roman
historyk1920 - 18-06-2015 - 18:01
Temat postu: Aftowicz
Witam !
Nazwisko Aftowicz zapewne pochodzi od haft ‘wyszywanie, ornament’ bądź od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephrajim ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.
Sugeruję iż nazwisko Aframowicz zostało "przekształcone" na Aftowicz.
Niestety brak jest opracowania Sad [ w/w opisy to moje prywatne zdanie ]
Pozdrawiam
Marek
ROMAN_B - 18-06-2015 - 19:51
Temat postu:
Witam.
Nazwisko Aftowicz. W Słowniku Języka Polskiego, ułożonego przez Jana Karłowicza, Adama Kryńskiego, Władysława Niedźwiedzkiego, który został wydany w Warszawie w 1808 roku, znajdują się hasła:
Zeszyt 1, str. 12., hasła:
• „+Aftarz, a, lm. E p. Haftarz”;
• „+Aftować, uje, owała p. Haftować”;
• „+Aftowanie, a, blm., czynność cz. p. Aftować”;
• „Afty, aft, blm. 1. lek. p. Pleśniawki. 2. wet. małe owrzodzenia z obwódką czerwoną, zjawiające ś. zwykle na błonie śluzowej w pysku bydła a. ptaków”.
Zeszyt 2., str. 3., 4., hasła:
• „Hafciarz, a, lm. e, Haftarz, +Hafterz, +Haftarz, +Aftarz. 1. Ten, co ś. zajmuje haftowaniem: H. złotem”. Przen.: żart, kłamca, blagier
• „Haft, u, lm. y, +Aft, +Hawt. 1. blm. Haftowanie, wyszywanie, robota przetykana: Trudnić się haftem”.
• „Haftka, l, lm. i, [ Haptka, Aptka, Jaftka ] 1. Spinka druciana, złożona z haczyka ( konika ) i uszka ( kobyłki a. haftki ): Spiąć stanik na haftki.”;
• Haftować, uje, ował, +Hawtować, +Aftować, [ Aftować, Jaftować, Japtować ] 1. wyszywać, przetykać nićmi: H. złotem, srebrem, jedwabiem”.

+ - oznacza wyraz staropolski.

Moim zdaniem nazwisko Aftowicz może oznacza osobę, która:
1. zajmowała się hafciarstwem, haftowaniem, wyszywaniem, przetykaniem nici;
2. była żartownisiem, kłamcą, blagierem;
3. zajmowała się wyrobem lekarstwa na „pleśniawki” lub/i leczeniem zwierząt, ptaków z tej choroby.
Powyższe znaczenia, odnoszące się do etymologii nazwiska Aftowicz, są tylko moimi przypuszczeniami, które nasunęły mi się po analizie powyżej zamieszczonych haseł i ich znaczeń słownikowych.

Tu jest link do słownika i poszczególnych tomów, zeszytów:
http://ebuw.uw.edu.pl/publication/254

Pozdrawiam – Roman.
Gawroński_Zbigniew - 18-06-2015 - 22:30
Temat postu:
Ze swej strony dodam tylko, że nazwisko Афтович nie występuje w języku rosyjskim, dlatego też etymologia - moim zdaniem - odprawosławnej ewolucji jest mało prawdopodobna. Zgadzam się z przedpiścą.
Tu o haft, a dokładnie o syna hafciarza chodzi. Smile

edit
nazwiska rosyjskie (wszystkie) w kolejności alfabetycznej: Афрюткин, Афтайкин, Афтенко, Афурин.... .
RoRo500 - 19-06-2015 - 08:58
Temat postu:
Serdecznie dziękuję Markowi, Romanowi i Zbigniewowi za dane i wskazówki. Przyznam, że brzmienie nazwiska kojarzyło mi się "kresowo", ale wasze przemyślenia mają sens. Współcześnie nazwisko to występuje najobficiej w okolicach Kutna. Połączenie z haftem wydaje się najbardziej prawdopodobne.
Dzięki,
Roman
ROMAN_B - 21-06-2015 - 02:35
Temat postu:
Witam ponownie.
Zaproponowana przeze mnie, w poprzednim poście, interpretacja pochodzenia nazwiska Aftowicz jest jak najbardziej możliwa. Niemniej jednak nasunęły mi się też inne możliwości dotyczące etymologii nazwiska Aftowicz, o których piszę poniżej.

Przedrostek „owicz” wskazuje, iż nazwisko jest pochodzenia patronimicznego. Oznacza to, że dzieci nazywane są od nazwiska ojca, a w przypadku gdy nieznane jest nazwisko ojca, to od nazwiska matki. Podobnie jest gdy nazwisko pochodzi od imienia ojca lub matki ( nazwiska odimienne, które powstały najpóźniej ). Przedrostek „-owicz”, „-ewicz” wskazuje, że nazwisko Aftowicz może mieć pochodzenie polskie lub ruskie ( białorusko – ukraińskie ). Pierwotnie, typowo polskimi sufiksami w nazwiskach są końcówki: „-owic” i „-ewic”. Natomiast, nazwiska zakończone sufiksami „-owycz” i „-ewycz” jednoznacznie wskazują na ich ukraińskie pochodzenie. Na przestrzeni czasu i pod wpływem różnych czynników nazwiska polskie i białorusko – ukraińskie zakończone sufiksem „-owic”, ‘-ewic”, „-owycz” i „-ewycz” zaczęły mieć takie same końcówki, to jest „-owicz” lub „-ewicz”. To spowodowało, że obecnie trudno jest ustalić jakie mają pochodzenie.
Nie jestem z wykształcenia polonistą ani onomastą i nie będę silił się na dokładne omówienie tego zagadnienia. Najlepiej zagadnienie sufiksów „owicz”, „ewicz” w polskich nazwiskach ( i nie tylko w polskich ) wyjaśni specjalista. Zatem, w opracowaniu Borisa Ottokara Unbegauna pt. Russian Surnames ( Rosyjskie Nazwiska ), które zostało wydane w Londynie w 1972 roku przez Oxford University Press – czytamy:
"(...) Nazwiska polskiego pochodzenia w rosyjskiej onomastyce występują znacznie rzadziej niż pochodzenia białoruskiego i ukraińskiego, a asymilacji one ulegały w znacznie mniejszym stopniu. Przyczyny tego, to:
1. Tereny polskie były włączone w skład Imperium Rosyjskiego stosunkowo późno (1795r) i znajdowały się w tym stanie trochę więcej niż jeden wiek - do 1917 r.
2. Wysoko rozwinięta kultura, silna świadomość narodowej tożsamości i inna, rzymsko-katolicka religia.
3. Łaciński alfabet używany w polskim języku silnie skomplikował rusyfikację polskich nazwisk, w porównaniu z ukraińskimi i białoruskimi, zapisywanymi cyrylicą.
Wiadomo jednak, że część polskich nazwisk ulegała ukrainizacji w warunkach izolowanego bytowania na Ukrainie, ale znacznie częściej ukraińskie i białoruskie nazwiska podlegały polonizacji ze względu na to, że przyłączenie się do polskiej kultury i religii w okresie polskiego panowania na Ukrainie i Białorusi uważano za wzrost prestiżu. Między grupami etnicznymi polskimi, ukraińskimi i białoruskimi ciągle następował proces wzajemnej wymiany nazwisk, dlatego nieraz trudno, a czasem jest to niemożliwe aby rozgraniczyć precyzyjnie ich pochodzenie, szczególnie gdy chodzi o nazwiska kończące się na -ski i na -owicz.
Typowe polskie sufiksy to: - ski/-cki i - owicz/-ewicz.
1. Sufiks _ski/-cki jest najbardziej rozprzestrzeniony. Początkowo nazwiska z tym sufiksem były charakterystyczne dla szlachty i podstawą ich były nazwy posiadłości. To przydawało tym nazwiskom prestiż społeczny, w rezultacie czego ten sufiks rozprzestrzenił się wśród niższych warstw społeczeństwa, utrwaliwszy w ten sposób pogląd , że jest to wyróżniający sufiks onomastyczny polskich nazwisk. Tym należy tłumaczyć popularność tego sufiksu wśród innych grup etnicznych mieszkających na terytorium wielonarodowej Rzeczypospolitej - Ukraińców, Białorusinów i Żydów. Należy zauważyć, że przyjmowane przez przedstawicieli tych grup nazwiska zakończone na -ski/-cki przyjmowały też charakterystyczne dla polskich nazwisk akcentowanie przedostatniej sylaby. Taką tendencję można zanotować i wśród rosyjskich nazwisk, gdyż z czasem tylko niewielka ilość nazwisk rosyjskich arystokratycznych rodów zachowała rosyjskie akcentowanie na pierwszej lub ostatniej sylabie (np. B'яземский i Трубецкòй).
2. Drugi charakterystyczny dla polskich nazwisk sufiks to - owicz/-ewicz. Należy zauważyć, że w takiej postaci, on jest nie polskiego, a ruskiego (tj. białorusko-ukraińskiego) pochodzenia. Rdzennie polską formą jego to -owic/-ewic. Podczas gdy nazwiska na -ski/-cki uważano jako szlacheckie, to socjalny wydźwięk nazwisk na -owic/-ewic oceniano niżej.
Na terenie księstw ruskich (dzisiejsza Ukrainia i Białoruś), odwrotnie, odpowiednie nazwiska na -owicz/-ewicz (po ukraińsku: -owycz/-ewycz) uważane były od dawna jako bojarskie (szlacheckie). Kiedy po Unii Lubelskiej w 1569 r. przywileje szlachty polskiej zostały przeniesione na ukraińskich i białoruskich feudałów, sufiks -owicz/-ewicz, obok sufiksu -ski/-cki (po ukraińsku -skij/-ckij) zaczął wskazywać na szlachetne pochodzenie, i bardzo szybko wyparł polski sufiks -owic/-ewic. Ten ostatni podlegał dodatkowo dyskryminacji, gdyż w wielu polskich dialektach (gwarach) wymawiało się c zamiast cz, przyjętego do języka literackiego, i w porównaniu do sufiksu -owicz/-ewicz sufiks -owic/-ewic oceniano jako dialektowy, "ludowy" i w konsekwencji socjalnie niski. Rozpoczęte w XVI wieku szybkie rozpowszechnienie się sufiksów -owicz/-ewicz doprowadziło do tego, że w 1574 roku po raz ostatni użyto w polskim szlacheckim nazwisku sufiksu -owic.
W taki to sposób polskie nazwiska na -owicz/-ewicz dzielą się na trzy grupy:
a) Przyswojone ukraińskie nazwiska typu: Doroszewicz, Juchnowicz, Klimowicz, Łukowicz.
b) Przyswojone białoruskie nazwiska typu: Fedorowicz, Mickiewicz, Sienkiewicz.
c) Rdzennie polskie nazwiska typu Antoniewicz, Bartoszewicz, Grzegorzewicz, Jędrzejewicz, Szczęsnowicz, Wąsowicz.
Ale jest też duża grupa nazwisk na -owicz/-ewicz, nie poddająca się temu uproszczonemu podziałowi (np. pochodzące od niechrześcijańskich dawnych imion słowiańskich). Wszystkie te nazwiska, bez względu na niepolskie pochodzenie sufiksów -owicz/-ewicz, podlegały tak wielkiemu polskiemu wpływowi, że teraz we wszystkich rdzennie ukraińskich i białoruskich nazwiskach na -owicz/-ewicz stosuje się polskie akcentowanie na przedostatnią sylabę (…)".
( za Aftanas_Jerzy https://genealodzy.pl/PNphpBB2-printview ... -165.phtml ).

Zatem, z uwagi na sufiks „- owicz” w nazwisku Aftowicz ( Aft – owicz ) możemy powiedzieć, że może ono brać swój początek na obszarze Polski lub Rusi ( Białoruś, Ukraina ) i jest nazwiskiem patronimicznym. Niemniej jednak, biorąc pod uwagę rdzeń nazwiska, którym jest wyraz „Aft”, moim zdaniem to nazwisko ma polskie korzenie. Za taką hipotezą przemawia rdzeń nazwiska, to jest wyraz „Aft”, który jest polskiego ( staropolskiego ) pochodzenia i oznacza „haft”. Jak przypuszczam w pierwotniej, w polskiej, formie mogło mieć brzmieć „Aftowic”. Na obszarze Białorusi i Ukrainy przyjmowało formę „Aftowycz”. Później na obu tych obszarach przyjęło jedną formę i było zapisywane jako Aftowicz.
Przypuszczam, że nazwisko, od którego powstało nazwisko Aftowicz ( Aft – owicz ), powinno brzmieć „Aftarz” ( Hafciarz ). Zatem Aftowicz, to syn Aftarza.
Nazwisko Aftarz notowane było już w 1442 roku. „4. (…) 1442 bracia Andrzej Podraza i Niczko wójtowie z Z. sprzedają wójtostwo w Z. Janowi zw. Hanusz Aftarz z Warszawy (MK 3, 277v) (…)” – Słownik Historyczno – Geograficzny Ziem Polskich w Średniowieczu. Tu jest link: http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search.php?id=28692
Mając powyższe na uwadze, moim zdaniem, nazwisko Aftarz i Aftowicz ( syna Aftarza ) są nazwiskami staropolskimi i pochodzą od staropolskiego wyrazu Aft, który oznacza Haft.

Można by na tym zakończyć i przyjąć, że sprawa została wyjaśniona. Niestety nie jest to takie proste. Jak wspomina Boris Ottokar Unbegauna „(…).Ale jest też duża grupa nazwisk na -owicz/-ewicz, nie poddająca się temu uproszczonemu podziałowi (np. pochodzące od niechrześcijańskich dawnych imion słowiańskich). Wszystkie te nazwiska, bez względu na niepolskie pochodzenie sufiksów -owicz/-ewicz, podlegały tak wielkiemu polskiemu wpływowi, że teraz we wszystkich rdzennie ukraińskich i białoruskich nazwiskach na -owicz/-ewicz stosuje się polskie akcentowanie na przedostatnią sylabę. (…)”. Imiona ruskie ( ukraińskie , białoruskie ) są też imionami słowińskimi ( istniejącymi przed chrześcijaństwem ). Nazwiska utworzone od przedchrześcijańskich imion słowińskich trudno jest jednoznacznie określić ich etniczne ( narodowościowe ) pochodzenie. Zatem, czy istnieją imiona słowińskie, od których mogło powstań nazwisko Aftowicz? Znalazłem kilka imion, które mają rosyjskie ( i nie tylko ) korzenie, według autorów strony „Imiona Świata”. Można postawić tezę, że od tych imion mogło powstać nazwisko Aftowicz ( Aft – owicz ) – niestety nie znalazłem informacji, że poniżej zamieszczone imiona mają przedchrześcijańskie pochodzenie i są pochodzenia słowiańskiego:
• Afta – imię żeńskie – Афта ( pochodzenie słowiańsko – tatarskie );
• Aftab – imię męskie – Афтаб ( też hinduskie imię żeńskie );
• Aftakh – brak informacji;
• Aftalina – imię żeńskie – Афталина;
• Aftanas – imię męskie – Афтанас;
• Aftanasii – brak informacji;
• Aftanazii – brak informacji;
• Aftandil – imię męskie – Афтандиль;
• Aftandin – imię męskie – Афтандин;
• Aftenia – brak informacji – Афтэня;
• Aftab – imię męskie – pochodzenie hinduskie;
• Aftach – imię męskie – Афтах;
• Aftalija – brak informacji;
• Aftan – imię męskie – Афтан ( też imię żeńskie amerykańskie );
• Aftanase – imię męskie – Афтанасэ;
• Aftanasij – imię męskie – Афтанасий;
• Aftanazij – imię męskie – Афтаназий;
• Aftandił – imię męskie – Афтандил;
• Aftene – brak informacji;
• Aftenii – brak informacji.
Tu jest link do strony „Imiona Świata”: http://www.imiona.info/szukaj.php W oknie wyszukiwarki należy wpisać wyraz „Aft”.

Moim zdaniem, ustalenie faktycznego pochodzenia konkretnego nazwiska uzależnione jest od wielu czynników, którymi mogą być: nazwisko / imię przodków danej osoby, zawód przodków, miejsce urodzenia przodków, pochodzenie społeczne przodków, rodzaj sufiksów występujących w nazwisku, definicje ( znaczenie, pochodzenie ) wyrazów, opracowania dotyczące pochodzenia nazwisk lub imion oraz wiele innych informacji, które mogą wskazywać na etymologię konkretnego nazwiska.

Pozdrawiam – Roman.
RoRo500 - 22-06-2015 - 17:34
Temat postu:
Romanie - jestem pod głębokim wrażeniem dogłębnością Twojej analizy. Wspaniała praca i bardzo interesujące przemyślenia. Aftowicz to nazwisko znajomej, więc mam znikome wiadomości o historii tej rodziny. Czytając Twoje opracowanie, wydaje mi się, że istotnym czynnikiem który pomoże jej w uprawdopodobnieniu jednej z powyższych hipotez bedzie dla niej dogłębniejsze zbadanie rodzinnej historii. Jeśli jej korznie pochodzą oryginalnie z kresów, to hipoteza o nazwisku od przedchrześcijańskich imion słowiańskich może być słuszna. Z drugiej strony, jeśli jest ona z Polski centralnej, to hipoteza o przodku hafciarzu wydaje się najprostsza.
W każdym przypadku dostarczyłeś nam wspaniały materiał i wskazówki do dalszych badań.
Serdecznie dziękuję,
Roman
Downar - 23-06-2015 - 18:19
Temat postu: Downar
Witam!
Informacji o tym jaka jest etymologia mojego nazwiska, szukam już od lat, jednak nikt nie jest wstanie mi w tym pomóc. Może ktoś z tego szanownego forum był by wstanie mnie na coś nakierować?

Wiem tylko, że mój pradziad Downar mieszkał w zaścianku Świerynowo w powiecie Stopłeckim.

Pozdrawiam
Kamil Downar
jamiolkowski_jerzy - 23-06-2015 - 19:47
Temat postu: Downar
Na Podlasiu jest wieś Downary. Prof. Józef Maroszek genezę tej wsi , jak tez wielu okolicznych wiąże z Jaćwingami lub Litwinami. Jeśli tak to litewscy etymolodzy byliby bardziej przydatni.
http://www.inter.home.pl/studniarek/dzi ... ieje2.html
Jak widać geneza jest bardzo stara i - jeśli prawdziwa- może być identyczna dla nazwiska:
Czy to od tej miejscowości pochodzi nazwisko?Czy Downarowie tam mieszkali? Raczej mało prawdopodobne Na pewno mieszkała tam nieliczna drobna szlachta , min Brzozowscy co wykazuje taryfa podymnego z 1790 roku.
Pozdrawiam
Uzupełnienie - Pospieszyłem pisząc i nie zaglądając do geneteki.Widać że Podlasie to zagłębie Downarów i to z parafii okolicznych do Downar. A przecież tylko część z parafii została zindeksowana. Taka korelacja pozwala postawić hipotezę, że migrując w czasach kiedy nazwiska się kształtowały przybyłym w nabywanych "nazwiskach" tak określano skąd przybyli.
Downar - 23-06-2015 - 21:41
Temat postu: Downar
jamiolkowski_jerzy napisał:
Na Podlasiu jest wieś Downary. Prof. Józef Maroszek genezę tej wsi , jak tez wielu okolicznych wiąże z Jaćwingami lub Litwinami. Jeśli tak to litewscy etymolodzy byliby bardziej przydatni.
http://www.inter.home.pl/studniarek/dzi ... ieje2.html
Jak widać geneza jest bardzo stara i - jeśli prawdziwa- może być identyczna dla nazwiska:
Czy to od tej miejscowości pochodzi nazwisko?Czy Downarowie tam mieszkali? Raczej mało prawdopodobne Na pewno mieszkała tam nieliczna drobna szlachta , min Brzozowscy co wykazuje taryfa podymnego z 1790 roku.
Pozdrawiam
Uzupełnienie - Pospieszyłem pisząc i nie zaglądając do geneteki.Widać że Podlasie to zagłębie Downarów i to z parafii okolicznych do Downar. A przecież tylko część z parafii została zindeksowana. Taka korelacja pozwala postawić hipotezę, że migrując w czasach kiedy nazwiska się kształtowały przybyłym w nabywanych "nazwiskach" tak określano skąd przybyli.
Downar z Jaćwińskiego, brzmi ciekawie, interesująca hipoteza, albo jakiś mój przodek był z Mazurskich ziem. Napewno wiele by pomogło zajrzenie do jakiś dokumentów, aktów chrztu, zgonów, dokumentów kościelnych itp. Pytanie gdzie mogę znaleźć takie informacje? Gdzie znajdę dokumenty z rejonu Stołpeckiego? Wiem, że pochodzę z zaścianka, czy mogło to w czymś pomóc? Dodam, że w powiecie stołpeckim, też istniała wieś Downary. Wiadomo kto nadał Downarom szlachectwo, kiedy i dlaczego?
Gawroński_Zbigniew - 23-06-2015 - 21:46
Temat postu: Downar
Cytat:
dovanas, -a "darmowy", SD «daremny, gratuitus» — drw. przymiotny od sb.
dovana 3 p.a., ace. sg. dovaną "dar, donum", SD «podarek; poczesne, podarek panu;
odużne, honorarium, prasmium», dovana paminetinć SD «upominek», dovana vyro moterį
duota SD «wiano, donum nuptiale». Odpowiednik łot. ddvana "dar, podarek", war.
ddvana, ddvana, ddvana. — Drw. dovanai adv. "darmo", DP dovanai "prozno", ne dovanai
"nie darmo" (skostniała forma dat. sg. od sb. dovana). Vb. denom. dovanoti "darować,
dawać w darze" (łot. davanat). — Analiza sb.: dov-ana, drw. od dewerbalnego przymiotnika
*dóvas < *daua- "rozdzielający, dający" < pie. *dah2-uo- < *deh2-uo-. Co do
pierwiastka por. z jednej strony wed. ava adat "oddzielił, wydzielił", z drugiej strony łot.
dastit, -u, -iju "lekkomyślnie rozdawać, trwonić" < *da-stT- (z insercją k: dakstit "dawać,
wręczać"). Paralele na derywację przymiotnika sufiksem -ana-: darganas dargana <=
darga; liekana <= liekas. Z obocznym suf. -en- por. gyvena <= gyvas. N.B. Neoosnowa
*dav- pochodzenia nominalnego tkwi również w łot. vb. davat a. davat, -aju "dawać,
dawać w darze, ofiarować swe usługi", iter. davinat ts.

Tyle podaje słownik etymologiczny języka litewskiego autorstwa Wojciech Smoczyńskiego.
jamiolkowski_jerzy - 23-06-2015 - 22:20
Temat postu: Downar
Ku mojemu zaskoczeniu miejscowości noszących nazwę Downary było jednak trochę w dosyć różnych stronach.
http://www.kami.net.pl/kresy/
Poza litewskim jawi się trop białoruski co nie za bardzo(chyba?) kojarzy się z Jaćwingami, bo z szeroko pojęta Litwa i owszem
Szlachectwo Downarów? A w jakim źródle herbarzu są wspomniani? bo ja na ten moment znajduje ich odnotowanych jedynie u Tadeusz Gajla, którego opracowania - co sam o sobie mówi - nie są sensu stricte herbarzami a jedynie graficzna prezentacją herbów. Inna sprawa , ze nie wymyśla ich z sufitu ale na podstawie istniejących zapisów do których dotarł. Może warto go odpytać skąd wziął wiedzę o szlacheckiej genezie Downarów?
Pozdrawiam
Gawroński_Zbigniew - 23-06-2015 - 22:24
Temat postu: Downar
No i chyba jest. Gdy słownik jest za mały, trzeba poszukać większego... Very Happy
Cytat:
Daunóras (wielka chęć) Downar


Źródło: https://archive.org/stream/gramatykajzy ... g_djvu.txt

Następnie proszę kliknąć w wyszukiwarce skrót klawiszowy (Ctlr+f) i w polu wyszukiwania tekstu wpisać wyrażenie Downar. W linkowanej książce pojawia się dwa razy. Gdyby był kłopot to jeszcze fizycznie: strona 188 i wcześniej str 16.

Stare książki są nieocenione w takich poszukiwaniach. Ich największą zaletą jest to... że są!
ROMAN_B - 24-06-2015 - 02:55
Temat postu: Downar
Witam.
Nazwisko Downar. Po rosyjsku zapisujemy – Довнар, po białorusku piszemy – Доўнар. Pyta Pan o pochodzenie nazwiska Downar. Zatem co oznacza i czy jest wyraz / słowo „Downar”? Aleksander dr Stekert w opracowaniu pt. Przydomki Polskie, Litewskie, które zostało wydane w Krakowie nakładem autora w 1897 roku twierdzi, że „Downar” jest przydomkiem do nazwiska i wymienia go pod pozycją 430 gdzie pisze „Downar, pk. Ignacego Zapolskiego ( Emin Beja ), sekretarz ambasady tureckiej w Rzymie ( 1884 )”. Wspomina też, iż nie należy go mylić z przezwiskiem. Proponuje przeczytać wstęp do tego opracowania, w którym zdefiniowano pojęcie „przydomek”. Według tego autora przydomek może być też samoistnym nazwiskiem lub stanowić jego część jako pozostałość pierwotnego nazwiska. Tu jest link do tego opracowania: http://www.kpbc.ukw.edu.pl/dlibra/plain ... t?id=35282

Jerzy Wiśniewski w opracowaniu pt. Dzieje osadnictwa. Rozwój osadnictwa na pograniczu Polsko – Rusko – Litewskim od końca XIV wieku do połowy XVII wieku pisze: „Skąd przybywali osadnicy litewscy, nie można powiedzieć. Wiadomo tylko, że aż ze Żmudzi przybył osocznik Leniec Samotyja, przodek drobnej szlachty Leńczewskich we wsi Leńcze. Przed 1492 r. na miejscu późniejszej wsi Świerzbienie siedzieli Dobiejko i Pietko, o których ogólnikowo wspomniano, że z Litwy przyszli i "skupili " 2 braci Wieliczka i Miśka, ale później poszli sobie. Osiedlenie się Litwinów przyniosło sporą ilość nazwisk litewskich i trochę nazw wsi. Wsie te (m. in. Romejki, Szacciły, Jaświły , Rekle, Jedeszki, Żodzie, Downary itd. ) otrzymały swe nazwy od imion lub nazwisk owych osadników i w większości tych nazw nie można doszukiwać się śladów, czasami przypuszczanych, przynależności tych ziem do Jaćwingów. Jacyś Jaćwingowie mieszkali i tutaj, jeżeli powstały wsie Jaćwież nad Brzozówką (dziś Jaćwież Wielka i Mała) i Jaćwież Sucha, leżąca gdzieś koło Bobrówki.”. Wynika z tego, że nazwa wsi Downary pierwotnie wzięła swoją nazwę od imienia lub nazwiska Downar. Tak więc istniało imię/nazwisko Downar, które mogło być pochodzenia litewskiego.
Tu jest link do tego opracowania: http://www.jamiolkowski.pl/korzenie/mmprdo.html

Wieś Downary – powiat białostocki – zaścianek należący do drobnej szlachty skonfiskowany i przeznaczony na kolonizację dla rosyjskich chłopów ( na podstawie: Wykaz dóbr ziemskich skonfiskowanych przez rządy zaborcze w latach 1773 -1867 )
http://www.stankiewicze.com/index.php/i ... mp;sub=426

Na rosyjskim portalu „Анализ фамилии” znajduje się opracowana etymologia nazwiska Downar – Довнар przez ekspertów tego centrum. Zatem, co piszą rosyjscy specjaliści o tym nazwisku:
„Происхождение фамилии Довнар.
Исследование истории возникновения фамилии Довнар открывает забытые страницы жизни и культуры наших предков и может поведать много любопытного о далёком прошлом.

Фамилия Довнар принадлежит к древнейшему типу фамилий, образованных от мирского имени - прозвища.

Традиция создания фамилий зародилась в Западной Европе, где первые семейные именования появились среди дворянства еще в X веке. За время формирования фамилий часто менялись и границы государств, например, с середины XIII века по 1795 год существовало многонациональное государство Великое княжество Литовское, располагавшееся на территории нынешней Литвы, Белоруссии, большей части Украины и западных областей России, длительное время входившее в Речь Посполитую.

Традиция давать человеку в дополнение к имени, полученному при крещении, второе, так называемое «мирское», имя сложилась у славян сразу же после принятия христианства и сохранялась вплоть до XVII века. Это объясняется тем, что канонических церковных имен было относительно немного, к тому же поначалу они воспринимались как «чужие». Поэтому человеку с детства давали привычное и понятное, доцерковное имя. Так и имя Довнар относится к старинным дохристианским именам, не признанным церковью, забытым в настоящее время, но сохранившимся в фамилиях.

Этимология этого слова не ясна. Одни исследователи возводят это имя к старолитовским словам daug - «много» и noras – «хотеть, охота, пожелание», то есть имя Довнар означает «многого желающий». Другие исследователи видят у этого имени топонимическую основу. Так, в Минской области есть местечко или, правильней сказать, небольшая деревня Довнары, название которой восходит к литовскому dauburys – «овраг, лог, балка, ущелье, долина».

Нельзя не упомянуть и возможность происхождения прозвания Довнар от мусульманского имени Давлинур, в переводе с арабского означающего «сияние счастья, богатства». Мусульманские имена часто использовались славянами в качестве вторых, мирских. Например, в Литве существует община караимов. Они обосновались в Великом княжестве Литовском в 1397—1398 гг., когда князь литовский Витовт Великий после похода в Крым вывел оттуда несколько сотен караимских и татарских семей. Город Тракай и по сей день является административным и духовным центром караимской общины Литвы.

Какова бы ни была причина происхождения семейного имени Довнар, оно известно с глубокой древности. Существовали и шляхетские роды Довнар, зафиксированные в списках Лидской шляхты XIX века. Они были приписаны к Лидскому приходу - в настоящее время это территория Белоруссии. Была также шляхетская фамилия Довнар в Трокском уезде — это нынешняя Литва.

На протяжении всего длительного периода образования и существования фамилий происходил активный процесс взаимообмена ими между поляками, украинцами, белорусами, русскими, литовцами и евреями, поэтому сейчас фамилия Довнар может принадлежать представителю любого из этих народов.”.
http://www.analizfamilii.ru/Dovnar/proishozhdenie.html ( strona po rosyjsku ).

W bardzo wielkim skrócie, i jak ja to zrozumiałem, Rosjanie piszą, że nazwisko Downar jest bardzo stare. Jego pochodzenie jest niejasne. Prawdopodobnie wywodzi się z Wielkiego Księstwa Litewskiego. Najprawdopodobniej w pierwotnej formie było przezwiskiem, które później przekształciło się w imię, od którego mogło powstać nazwisko. Pochodzenie litewskie ( Białoruś, Ukraina, Rosja, Litwa właściwa ) imienia Downar ma wywodzić się od dwóch starolitewskich wyrazów: 1) „daug”, które Rosjanie tłumaczą jako много – po polsku „wiele”; 2) „noras”, które Rosjanie tłumaczą jako: хотеть, охота, пожелание – po polsku: chcieć, ochota, chętka, polowanie lub łowiectwo, życzenie. Według Rosjan imię Downar oznacza „много желающий” – po polsku: dużo lub wiele; chcący, chętny lub życzący. Co oznaczać ma „Dużo Chcieć”. Imię Downar ( Довнар ) ma pochodzić z czasów przedchrześcijańskich. Drugą możliwością pochodzenia imienia Downar jest jego pochodzenie od nazwy topograficznej ( nazwy miejsca – miejscowości ). Pochodzić ono ma od nazwy miejsca – maleńkiej wsi o nazwie Довнары ( Downary ), która leży w obwodzie mińskim. Nazwa tej wsi ma pochodzić od litewskiego słowa „dauburys”, które Rosjanie tłumaczą jako: овраг, лог, балка, ущелье, долина. Po polsku: jar, belka lub dyl, wądół lub wąwóz, dolina lub wądół.
Następną możliwością, od której Rosjanie wywodzą nazwisko Downar ( Довнар ), jest jego pochodzenie od muzułmańskiego imienia Давлинур, które z arabskiego Rosjanie tłumaczą jako: сияние счастья, богатства – po polsku: blask szczęścia, bogactwa.
Jednocześnie autorzy opracowania twierdzą, że była szlachta ( rody ) o nazwisku Downar, która zapisana była w księgach szlachty Lidzkiej ( Lida ) w XIX wieku. Rody ( rodziny ) te zamieszkiwali teren parafii Lidzkiej ( Lida ), obecnie na terenie Białorusi. Były też rodziny szlacheckie, które zamieszkiwały w powiecie Trockim, obecnie na terenie Litwy.
http://www.analizfamilii.ru/Dovnar/proishozhdenie.html ( strona po rosyjsku ):

Na Rosyjskiej stronie Wikipedii znajduje się informacja o rodach ( rodzinach ) Downar ( Довнар ). Według znajdujących tam się informacji rodziny o tym nazwisku należą do starodawnej szlachty, która mieszkała w Polsce, Białorusi i Litwie. Rodziny te przynależały do herbu Pobóg i Nowina.
Tu jest link do strony ( po rosyjsku ), na której można przeczytać więcej:
https://ru.wikipedia.org/wiki/Д&# ... 72;р


Mam nadzieję, że trochę pomogłem. Pozdrawiam – Roman.
jamiolkowski_jerzy - 24-06-2015 - 06:54
Temat postu: Downar
Panie Romanie . Czapka z głowy dla Pańskiej umiejętności przeszukiwania internetu. A tym że wynalazł Pan moja stronkę (czyniąc ze mnie klasyka w popularyzacji wiedzy) mile mnie przygwoździł. Ja bym nie wpadł żeby szukać u siebie tych informacji z opracowania prof. Wiśniewskiego, które umieściłem pewnie z 10 lat temu.
W uzupełnieniu szlacheckiej genezy tego rodu - Spis szlachty wylegitymowanej guberni Mińskiej wymienia trzech Zapolskich Downarów w księdze pierwszej zatem tych których (cytuję Stanisława Dumina) „dowody szlachectwa nie sięgały dalej niż 100 lat od daty wydania Hramoty Katarzyny II” czyli 1785 rok. Ale jest jeden Zapolski Downar zaliczony do księgi VI zatem szlachty starożytnej. Lektura dokumentów które przedstawił może być b. ciekawa. Samo opracowanie Dumina i Górzańskiego jest tylko ewidencją nazwisk wylegitymowanych
Wylegitymowali się także Downarowiczowie ; jeden w guberni grodzieńskie (część I), dwaj z mińskiej- jeden standardowo z 1-ej, ale drugi ciekawie bo naraz z 2- ej (czyli wojskowy wysokiej rangi) i 6-tej czyli „starożytny”. Wreszcie był Downarowicz z guberni Mohylowskiej z 1-ej.
Jak widać nie było nikogo pod samodzielnym nazwiskiem Downar, co jeszcze nie oznacza braku związków, niemniej wymagałoby szerszych badań zarówno lektury dokumentów wywodowych lecz przede wszystkim kwerendy genealogicznej.
Pozdrawiam
Gawroński_Zbigniew - 24-06-2015 - 13:02
Temat postu: Downar
Dokładnie, no mniej dokładnie, Smile samą etymologię słowa podał Mikołaj Akielewicz w linku przeze mnie podanym.

Cytat:
Daunóras (wielka chęć) Downar

vs:
Cytat:
Этимология этого слова не ясна. Одни исследователи возводят это имя к старолитовским словам daug - «много» и noras – «хотеть, охота, пожелание», то есть имя Довнар означает «многого желающий». Другие исследователи видят у этого имени топонимическую основу. Так, в Минской области есть местечко или, правильней сказать, небольшая деревня Довнары, название которой восходит к литовскому dauburys – «овраг, лог, балка, ущелье, долина».

Pozdrawiam pięknie.
Downar - 26-06-2015 - 23:09
Temat postu: Downar
Dziękuję wszystkim za odpowiedzi, szczególnie panu Romanowi_B za jego wyczerpującą wypowiedź. Co do tych przydokmków do wiem że mój Dziadek miał kuzynów Downarów zapolskich w Baranowyczach(nie wiem czy dobrze zapamiętałem nazwe miejsowości). Kiedyś wyczytałem, że przydomek ten nadawano Downarom po powstaniu Styczniowym, albo Listopadowym, za walkę o niepodległość Polski.

Niestety, o Downarach, moich przodkach wiem mało, Antoni Downar mój pradziadek, zmarł młodo na gruźlice, nawet dziadek Wincenty Downar nie zdążył go poznać, wiem tylko że zostawił trochę ziemi z lasem mojej prababce. Właśnie,za to wiem więcej o rodzinie owej Prababki, żony Antoniego, pochodziła z ona ze szlacheckiego rodu Wileńczyców, rod ów stracił majątek po powstaniu styczniowym i zawdzięcza po powstańcze życie, przetrwanie Radziwiłłom. Józef Wileńczyc. ojciec prababki był ostatnim z tego rodu, człowiek ów był sołtysem Świerynowa, za jego kadencji wybudowano szkołę w Swierynowie, mój prapradziadek załatwił materiały(drewno) na budynek, od księcia Radziwiłła(Nie pamiętam tylko imienia księcia, ale z opowieści słyszałem że był kaleką, nie miał nóg i gdy przybywał do świerynowa, był noszony przez służbę) Miał też punkt przerzutowy szpiegów do Rosji, było to przejście podziemne, mieszące się za piecem w jednym z budynków, z opowieści wiem, że ludzi przerzucano też rzeką(Przygraniczna linia, była posypana wapnem, przez co było widać ślady, poza tym była intensywnie patrolowana, stąd pewnie, te dziwne drogi przerzutu). Nie tylko tymi akcjami przysłużył się Polsce, za jego władzy odbył się plebiscyt w świrynowie, zaraz po pierwszej wojnie, czy wieś i okoliczne ziemie mają być przyłączone do Polski czy zostać w granicach Rosji, mój pradziadek mimo zastraszania, gróźb i napadów, działał aktywnie wśród mieszkańców by ci optowali,głosowali za Polską, Świerynowo jak wiadomo weszło w granice państwa Polskiego, za co później, osobiście dziękował mu sam marszałek Piłsudski, który był wówczas w trasie po Polsce, gdzie odwiedzał inicjatorów takich propolskich akcji(Podobno były na tej wizycie marszałka robione zdjęcia, niestety ja ich nie posiadam). Znam też wiele historii o rodzinie mojej babci, żony Wincentego Downara, z domu Bryczkowskich, mających niegdyś spore majtki pod Mińskiem, był to ród wojowników, wszystko stracili po powstaniu Styczniowym. Moja babcia miała trzech braci, dwuch z nich zgnineło w katyniu, jeden był oficerem AK zmienkowany z imienia(hańba mi bo nie pamiętam teraz jak się nazywał!) nazwiska w wielu opracowaniach, ksiażkach pokazywanych mi przez kuzyna, brał udział min, w ataku na jeden dwożec... Drugi był księdzem, wraz z bodajże piętnastką innych duchownych został kolbami zatłuczony na śmierć. Trzeci wujek Wiesław(Pamiętam imię, bo przeżył wojnę i go poznałem)przez młody wiek miał okazje dołączyć i dołączył dopiero (o ironio losu...) do wojska polskiego pod Rosyjskim jarzmem i brał z nimi udział w rajdzie na Berlin, zatrzymali go dopiero na linii Odry. W dawniejszych czasach był też jeden mój prapradziad z Bryczkowoskich , który służył w gwardi carskiej tzw Długich Chłpach, miał ponad 2 metry wzrosru~!Brał udział w wojnie Krymskiej, gdzie stracił rękę, dostał w nagrodę dwa dwory od cara. Dożył ponad 90 lat, gdzie nie zgnuśniał mimo wieku, zubożenia i tą jedną ręką naprawiał dach domu. Zam też z tej gałęzi jeszcze dawniejsze historie... sięgające czasów nawet wojny ze Swecją.

Niestety o samych Downarach nie wiem niemal nic... Tylko ogólniki, że ród od zawsze Polski i patriotyczny, wiem że walczyli również za Polskę, wraz z Wileńczycami, oraz że prawdopodobnie również im pomogli Radziwiłłowie.

A może dało by się jakoś dotrzeć do jakiś dokumentów pozostawionych po moim pradziadku Antonim. Ciekawi mnie ile by kosztowało dotarcie do tych korzeni, wybadania tej całej linii, czy są to jakiś kosmiczne pieniądze?Czy jest jakaś organizacja, firma, co zajmuje się tymi badaniami w Polsce? Ostały się w ogóle księgi metrykalne z powiatu Stołpeckiego ?
Czy młody człowiek(Mam 24 lata) w ogóle powinien zawracać sobie tym głowę? Cóż więcej powiedzieć, ponad to, że nie daje mi to mimo wszystko spokoju...
Pozdrawiam
Kamil Downar
jamiolkowski_jerzy - 27-06-2015 - 11:06
Temat postu: Downar
Najpierw musi Pan sam sobie odpowiedzieć na pytanie czy chce Pan tylko żyć sentymentalnymi opowieściami czy brać się za genealogię? Jeśli to drugie to musi Pan zacząć od dokumentów. Rodzinne opowieści, tym bardziej o prababkach są na starcie kwerendy genealogicznej raczej mało przydatne.
Trzeba zacząć od najstarszego dokumentu któregoś z przodków, podejrzewam że będzie to dziadek Wincenty który urodził się - tak się domyślam- w międzywojniu . I teraz pytanie gdzie, w jakiej konkretnej miejscowości, bo od tego zależeć będzie jaka parafia? No i oczywiście w jakim roku , latach. Przykładowo wymienia Pan Świerynów , byłaby to zatem parafia Nowy Świerżeń gdzie szansa dotarcia do metryk rysuje się dobrze, ale gdyby to były Stołpce to chyba będzie gorzej.
Jednak na tym etapie takie dywagacje nie maja sensu.
W metrykach przodków zapisana jest mapa drogowa dalszych poszukiwań kolejnych przodków. Jeśli będzie Pan miał taki startowy dokument, a cudownie gdyby był to akt ślubu (tu tli się moja hipoteza, że jeśli żona pradziadka Antoniego- jak rozumiem - wywodziła się ze Świerynowa to w parafii w Świerżeniu trzeba szukać ich ślubu) to da się pójść dalej.
Przepraszam za być może pewną obcesowość tego listu ale w kwerendzie genealogicznej trzeba przywykać do trudności, które będą się piętrzyć , no chyba, że będą siedzieć kamieniem w jednej parafii której zasoby metrykalne dotrwały do dziś, sa w internecie i na dodatek zostały zindeksowane, co akurat w przypadku wschodniego kierunku Pańskich poszukiwań niestety jeszcze długo nie "grozi'".
Pozdrawiam
W uzupełnieniu jako pomoc wklejam link
http://www.kami.net.pl/kresy/
Polecam klikanie w kolejnośc: województwo nowogródzkie , następnie powiat stołpecki następnie gmina Świerzeń Nowy az do mapki okolic Świerynowa.
Natomiast dokumenty z okresu miedzywojennego powinny byc w ZAGS w Stołpcach
Mariusz_warzocha - 28-06-2015 - 22:11
Temat postu: Nazwisko Bocheński, Warzocha
Witam,
czy wiadomo cos o pochodzeniu nazwisk:
-Warzocha
-Bocheński
będę wdzięczny za wszelkie informacje
pozdrawiam
Mariusz
Haponiuk_Daniel - 28-06-2015 - 22:15
Temat postu: Nazwisko Bocheński, Warzocha
Bocheński - 1379 od nazwy miasta Bochnia (tarnowskie), też od Bocheń (skierniewickie, gmina Łowicz).

Warzocha ( bez daty źródłowej ) - od warzocha, warzecha, warycha, warząchew 'duża łyżka drewniana używana przy gotowaniu potraw'.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny', Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001.
Gawroński_Zbigniew - 28-06-2015 - 22:20
Temat postu:
Warzocha pochodzi od słowa warzocha, warzęcha, warzycha, warząchew. wszystkie oznaczają dużą drewnianą łychę do mieszania jedzenia w garnkach.

Bocheński - zanotowany po raz pierwszy w 1379. Pochodzi od nazwy miasta Bochnia, albo od miejscowości Bocheń w powiecie Łowicz.
Mariusz_warzocha - 28-06-2015 - 22:23
Temat postu:
Serdecznie dziękuję za informacje Smile
w mojej rodzinie pojawiło się też nazwisko Pizoń oraz Mayer które nie brzmi polsko
Gawroński_Zbigniew - 28-06-2015 - 23:33
Temat postu:
Pizoń jest jak najbardziej polskie i chyba baaardzo stare. Dokładnych danych nie mam. Pochodzi od słowa "piż" = dzisiejsze piżmo.
Jest jeszcze inna możliwa etymologia, ale jest to jazda po bandzie przeciwko której ja dość często stanowczo protestuję. Dlatego jej tu nie podam.

Mayer pochodzi od niemieckiego nazwiska Maier, ta od Meier i oznaczało przez wieki sporo.
Amtman - komornik
Gutsverwalter - dzierżawca
Dorfvorsteher- przodowy wioski (nie wiem jak to inaczej przetłumaczyć)
Vorsteher - szef
Haushalter - ekonom, rządca
Pachtbauer - najmita rolnik

Samo słowo pochodzi niewątpliwie od łacińskiego: māior = większy, znów oczywiście w kilkunastu znaczeniach.
Gawroński_Zbigniew - 29-06-2015 - 08:30
Temat postu:
Wczoraj późnawo już było dlatego przełożyłem resztę etymologii nazwiska Pizoń na późniejszy termin.

Jest bardzo duża grupa nazwisk w których występuje mniej lub bardziej dosłownie rdzeń "pizda": Pizur, Pizoń, Piździoch, Piźnior, Piździak itd. W słowniku imion jest to interpretowane w sposób dosadny i wulgarny sugerujący, że nazwiska te wprost wywodzą się od kobiecego przyrodzenia. Jest to wierutna bzdura, nie mająca nic wspólnego z rzeczywistością.
Słowo pizda nigdy do końca 18 wieku nie oznaczało czegokolwiek związanego z seksualnością, przyrodzeniem i takimi tam.
Pizda to żuraw studzienny albo coś długiego wysmukłego z otworem, np igła do szycia worków, jakiś kij z hakiem służący w konkretnym celu do podciągania czegoś np bosak, przenośnie człowiek - tyka, długas, szczupły, wysoki, chudzina, mizerak.
Regionalnie, pizdy mówiono na kurzajki i inne narośle na ciele.

Druga grupa znaczeń wprost wywodzi się od "pizy". Otóż piza to glina ze słomą, najczęściej wrzosową z której budowano domy.

"I to by było na tyle".
Pozdrawiam pięknie.
kuń_rafał - 05-07-2015 - 15:56
Temat postu:
Z jakiego języka pochodzą nazwiska z końcówką -yn?

Dziękuję.
ROMAN_B - 06-07-2015 - 00:08
Temat postu: Downar
Witam ponownie.

Panie Kamilu, zacznę od nazwiska Wileńczyć. Według Ewy Szczodruch, która opracowała etymologię nazwisk na portalu „Genealogia Stankiewicze z przyjaciółmi”, nazwisko:
• Wileńczyc - od niemieckiej nazwy osobowej Wieland, ta od germańskiego vël ‘kowal, kuć’;
• Wilenczyc - od niemieckiej nazwy osobowej Wieland, ta od germańskiego vël ‘kowal, kuć’.
http://www.stankiewicze.com/index.php?k ... mp;sub=781
Junosza to herb rodu Wileńczyc. Tu jest link do strony Wikipedii:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Junosza_(herb_szlachecki)
Wileńczyce mogli też posługiwać się innymi herbami ale to trzeba sprawdzić – to zostawiam dla Pana.

Jak Pan napisał, Antoni Downar ożenił się z córką Józefa Wileńczyc, który mieszkał we wsi Świerynowo w powiecie stołpeckim ( nie podał Pan imienia prababki ). W tej samej wsi mieszkał też Antoni Downar.
Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego ( wydanego w latach 1880 – 1914 ) wieś Swierynowo al. Zwierynowo, wś nad Niemnem, pow. miński, w 3 okr. pol. kojdanowskim, gm. Świerżeń, ma 87 osad: grunta namułowe, urodzajne, w dalszej okolicy lasy znaczne; lud zajęty, oprócz rolnictwa, flisactwem; łąki obfite.” – Tom XI, str. 675.
http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geogra ... Tom_XI/675
Według informacji zawartej na stronie Baza Miejscowości Kresowych Wieś Swierynowo ( mylnie Świerynowo ) znajdowała się w gminie Świerżań Nowy, w powiecie stołpeckim, w województwie nowogródzkim i przynależała do rzymskokatolickiej parafii Mikołajewszczyzna ( obecnie pw. św. Jana Chrzciciela i św. Andrzeja Apostoła ) http://www.kami.net.pl/kresy/
Natomiast informacje, zawarte na stronie „Radzima.net”, mówią nam, iż wieś Swierynowo w 1870 roku znajdowała się w guberni mińskiej, w powiecie mińskim, w wołost swierżeńska. Natomiast w roku 1923 jej przynależność administracyjna, to: województwo nowogródzkie, powiat stołpecki, gmina wiejska Świerżeń. Na tej samej stronie jest informacja o przynależności wsi Swierynowo do konkretnej parafii. W 1870 roku wieś ta podlegała cerkwi i parafii prawosławnej Mikołaja Cudotwórcy we wsi Mikołajewszczyzna ( eparchia mińska, dekanat Powiat Miński – 3. Dane na rok 1897 ). Parafia rzymskokatolicka dla tej wsi znajdowała się w miejscowości Świerżeń Nowy i była pod wezwaniem ŚŚ. App. Piotra i Pawła ( archidiecezja mohylewska, dekanat nadniemeński – dane na rok 1910 ).
Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego ( wydanego w latach 1880 – 1914 ) „Mikołajewszczyzna, małe miasteczko poradziwiłłowskie u zbiegu Turczanki z Niemnem, w płd. krańcu powiatu mińskiego, pomiędzy miasteczkami Mohylno i Nowy Świerżeń, około 100 domów drewnianych, cerkiew przerobiona z kościoła parafialnego katolickiego ( dekanatu nadniemeńskiego ), fundacji radziwiłłowskiej, po 1866 skasowanego.” – Tom VI, strona 400.
http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geogra ... Tom_VI/400
Wynika z tego, że po 1866 roku w Mikołajewszczyznie nie było parafii i kościoła rzymskokatolickiego. Istniała tylko cerkiew prawosławna. Jakiego wyznania był Antoni Downar i jego żona? Jeżeli byli katolikami, to metryka ich małżeństwa powinna się znajdować w kościele i parafii Świerżeń Nowy. Jeżeli byli wyznania prawosławnego, to ich ślub odbył się w cerkwi w Mikołajewszczyźnie ( podobnego zdania jest Jerzy Jamiolkowski, pisał o tym wcześniej ). Niestety nie podał Pan żadnych dat, nawet przybliżonych. Na podstawie informacji, pochodzących z Pana postu, wnoszę, że ślub Antoniego Downar i panny Wileńczyc prawdopodobnie miał miejsce po 1915 roku. Przypuszczam, że Antoni Downar zmarł we wsi Swirynowo, akt zgonu też powinien być w parafii Świerżeń Nowy albo w Mikołajewszczyźnie ( jeżeli byli wyznania prawosławnego ). Można postawić tezę, że ślub i zgon Antoniego Downar miał miejsce w okresie dwudziestolecia międzywojennego? – niestety nie podał Pan dat.
Księgi metrykalne z parafii Świerżeń Nowy są przechowywane w NIAB w Mińsku oraz ZAGS w Stołpcach. Tam należy szukać metryk rodziny Downar i Wileńczyc ze wsi Swirynowo z parafii w Świerżeń Nowy.
Narodowe Archiwum Historyczne Białorusi w Mińsku po białorusku nazywa się Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі ( po rosyjsku Национальный исторический архив Беларуси ) – NIAB. Tu jest link do strony z danymi teleadresowymi:
http://archives.gov.by/eng/index.php?id=503226
ZAGS w Stołpcach ( Urząd Stanu Cywilnego w Stołpcach ) – ЗАГС Стоўбцы, po rosyjsku: Столбцы.
Na stronie Ministerstwa Sprawiedliwości Republiki Białoruskiej znajduje się adres Urzędu Stanu Cywilnego w Stołpcach – adres w języku rosyjskim: Tu jest link do strony ministerstwa: http://www.minjust.by/ru/info/minsk_obl/zags
Беларусская Республика
Отдел загса Столбцовского райисполкома
222665. г. Столбцы ( Стоўбцы ), ул. Социалистическая, 30.
т. 8 ( 01717 ) 5-56-58 ( telefon )
Telefon z Polska na Białoruś: 00375 ( 1717 ) 55658 – z komórki +375 ( 1717 ) 55658.

Aby rozpocząć poszukiwania dotyczące rodziny Downar powinien Pan, na samym początku, uzyskać akt ślubu Antoniego Downar z panną Wileńczyc, akt zgonu Antoniego Downar oraz akt urodzenia Wincentego Downar. W tych trzech metrykach powinny być informacje, które pozwolą ustalić Panu wiele interesujących danych ( data i miejsce urodzenia, pochodzenie społeczne, imiona rodziców, nazwiska świadków, nazwiska chrzestnych, miejsce zamieszkania itp. ) Wszystkie te informacje pozwolą Panu na wyznaczenie kierunków dalszych poszukiwań i rozpocząć swoją przygodę z genealogią – nie będzie to łatwa droga, raczej będzie trudna i najeżona przeszkodami. Powinien nastawić się Pan na długoletnie badania genealogiczne oraz cierpliwość chyba, że będzie miał Pan szczęście.
Aby uzyskać akt ślubu, akt zgonu oraz akt urodzenia powinien Pan zwrócić się do ZAGS w Stołpach i NIAB w Mińsku na Białorusi z prośbą o odszukanie tych metryk. Powinien Pan prosić nie o odpisy tylko o kserokopie, zdjęcia cyfrowe lub skany. Odpisy mogą zawierać błędy ( złe odczytanie nazw przez pracownika ). Uzyskanie kserokopii, zdjęcia cyfrowego pozwoli na wyeliminowanie ewentualnych błędów jakie może zawierać odpis.

Proponuję Panu w poszukiwaniach dotyczących rodziny Downar wziąć pod uwagę trzy miejscowości, to jest: Downary ( dwie wsie ) i Downarowszczyzna, które obecnie znajdują się na Białorusi.
Wieś Downary ( Довнары ) i Downarszczyzna znajdowała się w województwie nowogródzkim, w powiecie stołpeckim, w gminie wiejskiej Rubieżewicze. Obie te wsie przynależały do rzymskokatolickiej parafii pod wezwaniem Opieki Świętego Józefa w Rubieżewiczach ( Rubieżewicze – po białorusku Рубяжэвічы, [ Rubiażewiczy ] ).
Istniała też inna wieś Downary ( Доўнары ), która znajdowała się w województwie nowogrodzkim, w powiecie wołżyńskim, w gminie Bakszty. Wieś ta należała do rzymskokatolickiej parafii pod wezwaniem świętego Huberta w Baksztach ( Bakszty ).
Wszystkie powyżej wymienione wsie znajdują się niezbyt daleko wsi Swirynowo. Istnieje prawdopodobieństwo, że Antoni Downar mógł pochodzić z któreś z tych wsi.

Wspomniał Pan, że Pana dziadek Wincenty Downar miał kuzynów Downarów Zapolskich w Baranowyczach – nazwa przypomina nazwę ukraińską? Takiej miejscowości nie znalazłem na mapie Białorusi. Natomiast, na byłych kresach znajdowało się 9 miejscowości o nazwie Baranowicze. Prawdopodobnie chodzi o miejscowość Baranowicze a nie o Baranowycze. Tak więc:
1. Baranowicze ( inna nazwa Baranowicze Stare ) – miasto – gmina Baranowicze, powiat branowicki, województwo nowogródzkie, parafia pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego w Baranowiczach. Obecnie miasto nazywa się Бара́навічы;
2. Baranowicze – wieś – gmina Traby, powiat wołożyński, województwo nowogródzkie, parafia pod wezwaniem NMP w Narwiliszkach ( Narwiliszki );
3. Baranowicze – okolica szlachecka – gmina Traby, powiat wołżyński, województwo nowogródzkie, parafia NMP w Narwiliszkach ( Narwiliszki );
4. Baranowicze – wieś – gmina Rajca, powiat nowogródzki, województwo nowogródzkie, parafia pod wezwaniem św. Anny w Worończej ( Worończa );
5. Baranowicze ( inna nazwa Бара́навічы ) – wieś – gmina Nowy Mysz, powiat baranowicki, województwo nowogródzkie, parafia pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego w Nowej Myszy ( Nowa Mysz );
6. Baranowicze ( inna nazwa Бара́навічы ) – folwark – gmina Nowy Mysz, powiat baranowicki, województwo nowogródzkie, parafia Nowa Mysz pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego;
7. Baranowicze – wieś – gmina Postawy, powiat postawski, województwo wileńskie, parafia pod wezwaniem Niepokalanego poczęcia NMP w Pastawach ( Postawy );
8. Baranowicze – wieś – gmina Łabno, powiat augustowski, województwo białostockie, parafia pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP w Adamowiczach ( Adamowicze );
9. Baranowicze Nowe – miasto – gmina Baranowicze, powiat baranowicki, województwo nowogródzkie, parafia branowicki, województwo nowogródzkie, parafia pod wezwaniem Matki Boskiej Królowej Polski w Baranowiczach Nowych ( Baranowicze Nowe ) – obecna nazwa Бара́навічы.
Na podstawie wykazu miejscowości kresowych: http://www.kami.net.pl/kresy/

Najbliżej wsi Swirynowo, według mnie, znajdują się dwie miejscowości, to jest wieś i okolica szlachecka Baranowicze, które znajdowały się w gminie Traby, powiat wołożyński, województwo nowogródzkie, parafia pod wezwaniem NMP w Narwiliszkach ( Narwiliszki ) – pkt. 2. i pkt. 3.
Niedaleko tych miejscowości znajdowała się wieś Downary ( Доўнары ), która położona była w województwie nowogrodzkim, w powiecie wołżyńskim, w gminie Bakszty. Wieś ta należała do rzymskokatolickiej parafii pod wezwaniem świętego Huberta w Baksztach ( Bakszty ).
W zasadzie w każdej z 9 miejscowości, które wymieniłem powyżej, mogli zamieszkiwać kuzyni Pana Dziadka o nazwisku Downar – Zapolski. Dopiero badanie metryk, kwerenda genealogiczna oraz inne fakty i informacje pozwolą na stwierdzenie czy w tych miejscowościach mieszkali Downarowie – Zapolscy i czy Pana dziadek był z nimi spokrewniony i czy jego rodzina mieszkała lub/i pochodziła z tych lub innych miejscowościach.
Obok kwerendy genealogicznej można spróbować poszukać więzów rodzinnych między Downarami i Downarami – Zapolskimi trochę w inny sposób. W okresie II wojny światowej ( 1939 – 1945 ) na obszarze powiatu stołpeckiego działały oddziały Armii Krajowej, to jest Zgrupowanie Stołpecko – Nalibockie Armii Krajowej. Garść informacji o Downarach i Downarach – Zapolskich znajduje się w publikacji:
• Mariana Podgórecznego z 11 czerwca 2010 roku pt. Zgrupowanie Stołpecko – Nalibockie Armii Krajowej. Oszczerstwa i Fakty. Jest to wywiad z dowódcą Zgrupowania, cichociemnym, mjr Adolfem Pilchem ps. „Góra”, „Dolina”. Tu jest link do tego wywiadu: http://www.iwieniec.eu/AK/ZSN_AK-fakty.pdf
• Stanisława Karlika z 30 sierpnia 2012 roku pt. Partyzanci z Puszczy Naliborskiej 1939 – 1944. Tu jest link do artykułu:
http://kresy24.pl/30939/partyzanci-z-pu ... j-1939-44/
Witolda Grzybowskiego pt. Spis żołnierzy Zgrupowania Stołpecko – Nalibockiego Armii Krajowej. Wydanie III – Warszawa 2014. Publikacja ta zawiera dane 1955 żołnierzy. Odnajdzie Pan w tej książce kilkanaście osób o nazwisku Downar i nazwisku Downar – Zapolski wraz z szczegółowymi danymi personalnymi – moim zdaniem jest to ważna pozycja do kwerendy genealogicznej. Tu jest link do opracowania:
http://www.iwieniec.eu/AK/ZS-N_AK.pdf
W Warszawie przy ul. Zielnej 39 ( dawny budynek Past - y ) ma swoją siedzibę Koło Środowiska Zgrupowania Stołpecko – Nalibockiego ŚZŻ AK jego prezesem jest syn ostatniego dowódcy Pan Maciej Downar – Zapolski. Jeżeli odnajdzie Pan swoich krewnych na liście żołnierzy tego Zgrupowania lub uzna Pan, że Pan Maciej Downar – Zapolski może być Pana krewnym, to może Pan się z nim skontaktować. Pełny adres do stowarzyszenia: Pan Maciej Downar – Zapolski Prezes Światowego Związku Żołnierzy AK Zgrupowania Stołpecko – Nalibockiego; ul. Zielna 39 ( budynek Past-y), piętro IX, 00-108 Warszawa. Tu jest link do strony internetowej tego środowiska: http://www.ak-kresy.pl/index.php

Wspomina Pan w swoim poście o różnych działaniach Józefa Wileńczyc, które związane były z plebiscytem i przyłączeniem Swirynowa do Polski, oraz o granicy Polsko – Białoruskiej, przebiegającej niedaleko Swirynowa. Znalazłem ciekawą informację związaną z ustaleniem i przebiegiem linii granicznej między Polską a Białorusią w okolicy wsi Swirynowo w czasie odzyskiwania niepodległości przez Polskę w 1919 roku. Otóż w 1938 roku w USA w magazynie Life z 29 sierpnia ukazał się artykuł pod tytułem „Poland: Rich Men, Poor Men in the Land of Fields” czyli „Polska: Bogaci i biedni w Krainie Pól”. Jak pisze Ziemowit Szczerek, który opracował polskie streszczenie i omówienie tego artykułu: „Autor rozpoczyna swój reportaż zdjęciem granicy sowiecko-polskiej. Po stronie „Kraju Rad” widać bramę powitalną i napis: „witajcie robotnicy zachodu”. Zamieszcza m.in. relację z leżącej na polsko-bolszewickiej granicy miejscowości Swierynowo. Jej mieszkańcy opowiedzieli autorowi reportażu – co ten chętnie, lecz z zapewne zbyt dobrą wiarą zanotował – że by znaleźć się po polskiej stronie granicy upili radzieckich strażników granicznych, a ci przesunęli swoje posterunki o kilkaset metrów. Granica Polski i ZSRR jest, jak pisze autor, „hermetycznie zamknięta”. Tu jest link do strony „Ahistoria.pl”, na której zamieszczony jest artykuł:
http://www.ahistoria.pl/index.php/2010/ ... ej-polski/
Polecam ten artykuł w polskiej i oryginalnej wersji, jest naprawdę bardzo ciekawy ponieważ zawiera opis Polski, widziany okiem amerykańskiego dziennikarza w 1938 roku, w szczególności: stosunki społeczne, gospodarcze, polityczne, religijne, wojskowe, międzynarodowe itp.

Napisał Pan, że jeden z Radziwiłłów pomagał Wileńszczcom i Downarom. W Narodowym Archiwum Historycznym Białorusi w Mińsku ( NIAB ) znajduje się zbiór, chyba największy, dokumentów dotyczących rodu Radziwiłłów i ich posiadłości. Może Pan zlecić kwerendę archiwalną, której celem będzie odnalezienie informacji o Pańskich przodkach z rodziny Wileńczyców i Downarów. Zapewne będzie ona płatna – bardzo droga?

Ze wszystkich informacji, zawartych w Pana postach wynika, że ród Downarów był pochodzenia szlacheckiego. W spisie szlachty wylegitymowanej w Królestwie Polskim w latach 1836 – 1861 ( 1867 ) nie znalazłem nazwiska Downar ani Wileńczyc. http://ornatowski.com/index/szlachta1836-1861.htm Nie oznacza to, że rodzina Downar i Wileńczyc nie była pochodzenia szlacheckiego. Według przepisów trzeba było spełnić określone wymagania aby być wpisanym do ksiąg szlachty. Rodziny te mogły nie muc wypełnić wymagań. Były zbyt biedne aby opłacić koszty, nie posiadały dokumentów potwierdzających szlachectwo albo nie chciały tego zrobić z jakiegoś powodu – przyczyn mogło być wiele. Nie oznacza to, że rodziny te nie posiadały herbu. Zaborcy stosowali polityką utrudniania lub wręcz uniemożliwiania wylegitymowania się ze szlachectwa. Według naukowców tylko 10 – 30% osób pochodzenia szlacheckiego zdołało się wylegitymować.
Jak pisałem w moim poprzednim poście, rodzina ( ród ) Downarów był rodem starodawnej szlachty i posługiwał się dwoma herbami, to jest herbem Nowina i Pobóg. Przynajmniej tak twierdzą rosyjscy autorzy stron:
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%94%D0 ... 0%B0%D1%80
oraz
http://www.analizfamilii.ru/Dovnar/proishozhdenie.html

Na stronie „Szlachtamińska.eu” znajduje się Spis parafii ujętych w Podymnym Powiatu Mińskiego za rok 1791, w którym ujęci są posesjonaci i szlachta okoliczna. Spis ten wymienia 2 osoby o nazwisku Downar, w następujących parafiach:
• Parafia Uzieńska,
• Parafia Iwienicka.
http://www.szlachtaminska.eu/Podymne_1791.htm
http://www.szlachtaminska.eu

Jeżeli chodzi o nazwisko Downar – Zapolski, ród ten używał herbu Pobóg. Przynajmniej jeden z jego przedstawicieli, to jest Mitrofan Downar – Zapolski ( po białorusku Мітрафан Доўнар-Запольскі )
Tu jest link:
https://be-x-old.wikipedia.org/wiki/%D0 ... 0%BA%D1%96
Tu jest link do czasopisma Echa Polesia – Kwartalnik Polaków na Polesiu. Nr 2(42)2014 gdzie na stronie 8 znajduje się nota biograficzna, po polsku, o Mitrofanie Downarze – Zapolskim:
http://kresy24.pl/wp-content/uploads/20 ... 2_2014.pdf

O Downarach – Zapolskich napisał też w swoim poście Jerzy Jamiolkowski – powinien Pan też pamiętać o tych informacjach i brać je pod uwagę przy poszukiwaniach.

Jeżeli Downarowie – Zapolscy byli herbu Pobóg, to może i Downarowie też pieczętowali się tym herbem ( jak pan twierdzi Pański dziadek miał kuzynów [ krewnych ] o nazwisku Downar – Zapolski ). Downarowie też mogli używać herbu Nowina – wymaga to potwierdzenia i weryfikacji oraz dalszych badań.

Moim zdaniem, powinien też Pan wziąć poważnie pod uwagę możliwość pochodzenia rodu Downar z innej części dawnej Polski – Podlasie, tej bliżej Białegostoku ( Białystok ). Jak napisał Zygmunt Gloger w swoim opracowaniu „Dolinami Rzek – Opisy podróży wzdłuż Niemna, Wisły, Bugu i Biebrzy”, wydanym w 1903 roku w Warszawie – „Okolica Goniądza ( stanowiąca dziś północną część powiatu białostockiego ), była właśnie ważkim przesmykiem Podlasia, ciągnącego się z północy od Augustowa ku rzece Narwi i Bugowi - na południu. Obok rozległego starostwa Knyszyńskiego znajdowały się w tym przesmyku liczne wsie rozrodzonej, ale gniazdowej i starożytnej szlachty podlaskiej: Kramkowo, Niewiarowo, Świerzbienie, Ołdaki, Sobieszczki, Białosuknie, Downary i t. d. gniazda: Kramkowskich, Niewiarowskich, Świerzbieńskich, Ołdakowskich, Sobieszczków, Białosukniów, Downarów i Downarowiczów. Trzy wsie: Mońki, Moniuszki i Moniuszeczki, są pierwotnem gniazdem rodziny Moniuszków, z których Stanisław, dziad sławnego kompozytora, przeniósł był się z tutejszego Podlasia do ówczesnego województwa mińskiego.&#8221; ( rozdział „Biebrza” ). Tu jest link do tej publikacji:
http://literat.ug.edu.pl/gloger/index.htm
Jaki z tego płynie wniosek? Zatem, na Podlasiu znajdowała się wieś Downary, która była gniazdem starożytnego rodu szlacheckiego Downar i Downarowicz. Rodziny te były silnie rozrodzone. Skoro ród Downarów i Downarowiczów był silnie rozrodzony, bardzo liczny, to prawdopodobnie rozprzestrzeniał się i zajmował nowe tereny z uwagi na brak ziemi w pierwotnym gnieździe ( wieś Downary ). Może tak jak ród Moniuszków parł w stronę Białorusi, to jest w kierunku Mińska Białoruskiego. O takim kierunku rozprzestrzeniania się Downarów i Downarowiczów mogą świadczyć wsie o nazwie Downary ( Downarowszczyzna i/lub podobnie ), które znajdują się w okolicy Mińska ( obecnie na Białorusi ). Zazwyczaj jak rody szlacheckie zajmowały nowe tereny, po wyjściu z gniazda rodowego – wsi, to nowemu miejscu gdzie się osiedlali nadawali też nazwę wsi rodowej, z której się wywodzili.
Wywodzenie się pańskiej rodziny od Downarów z Podlasia ( wieś Downary, koło Goniądza ) wymaga badań genealogicznych ( porównywanie metryk urodzenia, ślubów, zgonów i innych źródeł faktograficznych ) – a może jest to właściwy kierunek?
Obecnie wieś Downary znajduje się w gminie Goniądz, w powiecie monieckim, w województwie podlaskim. Obecnie wieś należy do parafii w Downarach, która erygowana została w 1925 roku z obszaru parafii w Goniądzu. Przed 1925 rokiem Downary należały do parafii w Goniądzu.

Polecam zapoznanie się z opracowaniem Jarosława Kloza i Józefa Marozek pt. Dzieje Goniądza w 450 rocznicę praw miejskich. Publikacja została wydana w 1997roku. Książka zawiera informacje o wsi Downary, jej mieszkańcach itp. Tu jest link do opracowania: http://pbc.biaman.pl/dlibra/doccontent? ... mp;dirids=

Na obszarze Polski znajdowały się też inne miejscowości o nazwie Downary:
http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geogra ... Tom_II/136 z których mogą pochodzić Pana przodkowie.


Panie Kamilu, ustalenie w miarę obiektywnych danych ( historii ) o własnej rodzinie wymaga wiele czasu i ciężkiej pracy. Uzyskane informacje trzeba weryfikować i potwierdzać innymi źródłami. Tak więc, i moje informacje, które zamieściłem powyżej też podlegają weryfikacji – to pozostawiam Panu. Jeżeli jest Pan poważnie zainteresowany badaniami genealogicznymi własnej rodziny to czeka Pana ogrom pracy. Moim zdaniem powinien Pan zacząć od uzyskania metryki urodzenia Wincentego Downar, aktu Ślubu Antoniego Downar z panną Wileńczyc oraz aktu zgonu Antoniego Downar. Informacje zawarte w tych metrykach będą wyznaczać dalsze kierunki poszukiwań i prowadzonych badań. Proszę też liczyć się z kosztami, czasami są one małe a czasami wysokie.

Mam nadzieję, że trochę pomogłem.
Pozdrawiam i życzę wytrwałości oraz powodzenia – Roman.

Ps.
Proponuje przeczytać następujące opracowanie:
• Deklasacja drobnej szlachty na Litwie i Białorusi w XIX wieku autorstwa Jolanty Sikorskiej – Kulesza. Tu jest link do publikacji:
http://otworzksiazke.pl/images/ksiazki/ ... _wieku.pdf
Mieszko95 - 06-07-2015 - 11:24
Temat postu: Pochodzenie nazwiska - Mieszkowicz
Dzień dobry,
Prosiłbym o sprawdzenie nazwiska Mieszkowicz.
W domu od zawsze żartujemy sobie, że od Bolesława Zapomnianego(Mieszkowica), ale jaka jest prawda?
Pozdrawiam
Patryk Mieszkowicz
Szuwar - 06-07-2015 - 12:19
Temat postu:
Witam!!!

Pochodzenie nazwiska Mieszkowicz



w grupie nazwisk pochodzących od podstawy miesz-, por. mieszać, mieszek, imiona złożone typu Miecisław.

opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch

Źródła

Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
b/ Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001


Pozdrawiam !!!
Mieszko95 - 06-07-2015 - 12:21
Temat postu:
Dziękuję bardzo.
Mieszko95 - 14-07-2015 - 16:29
Temat postu: Pochodzenie nazwiska - Leziński
Witam, chciałbym zapytać czy ktoś z Państwa wie coś na temat nazwiska Leziński. "Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych" podaje, że w Polsce mieszka 13 osób o tym nazwisku.( z roku 1993). Jednak w "Nazwiskach Polaków" nic nie znalazłem. Jakie może być pochodzenie tego nazwiska?
Pozdrawiam
Patryk
Haponiuk_Daniel - 14-07-2015 - 18:27
Temat postu: Pochodzenie nazwiska - Leziński
Witam,

,,Leziński - od leżeć'' - źródło http://www.stankiewicze.com/index.php?k ... mp;sub=543

W bazie www.straty.pl występuję kilku Lezińskich.

Pozdrawiam

Daniel
Gawroński_Zbigniew - 14-07-2015 - 22:18
Temat postu:
Leziwo, lezy, lezajo to specjalne prymitywne pasy bezpieczeństwa wraz z odpowiednimi prymitywnymi dla czasów sprzed kilku wieków rakami zakładanymi na nogi, które razem służyły do wspinaczki na drzewa bartne. Niekiedy były to drabinki sznurowe, które za pomocą nabytej umiejętności wrzucano na takie drzewa. Lezik, Leziak i inne możliwe warianty w tym Leziński pochodzą od tej umiejętności, zawodu, albo od umiejętności wytwarzania leziwa.

Ewentualna druga, również możliwa etymologia.
Od przymiotnika określającego charakter: leźny, noleźny (należyty) = pilny, pracowity, dbały, baczny.

Od leżenia? Owszem możliwe. Jest tylko jeden problem. Wtedy nazwisk tych nie było by kilkanaście w Polsce, ale liche pół miliona...
Cool

Pozdrawiam pięknie.
ljt000 - 16-07-2015 - 17:19
Temat postu: ttt
ttt
Szuwar - 16-07-2015 - 18:01
Temat postu:
Witam !!!

Etymologia nazwiska Lechowicz

Lechowicz - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch

główne źródła:

a/ Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
b/ Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Może pochodzi od słowa lścić ‘działać chytrze, podstępnie’. Inne źródła
wskazuje na pochodzenie od staropolskiego imienia Lech, formą wyjściową było imię Leszek, które oznacza: sprytny, umiejący zwieść innych

Kojarzone także z dawnym określeniem Polaków, Lechitami.
Wtórnie ‘katolik’

Etymologia tak do końca niejasna.

Pozdrawiam
ljt000 - 16-07-2015 - 18:28
Temat postu: ttt
ttt
Szuwar - 16-07-2015 - 18:46
Temat postu:
Witam !!!

Moim Skromnym zdaniem etymologia nazwiska Leziński

Leziński - od leżeć

opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch
główne źródła:

a/ Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
b/ Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

leża dawniej:
1. leże;
2. drewno leżące w lesie

leże
1. przestarzałe: miejsce do leżenia, spania; legowisko, posłanie;
2. miejsce snu, schronienie zwierząt; legowisko, nora;
3. kwatera, stanowisko wojska
leżeć
1. spoczywać (leżąc)
2. zajmować miejsce, znajdować się gdzieś, być położonym, usytuowanym
3. być odłożonym, niewykonywanym
4. pot. znajdować się w sytuacji bez wyjścia

w/g Słownik Języka Polskiego SJP

umiejętność wytwarzania leziwa /zajmujący się wytwarzaniem Leziwa to
bartnik
Szuwar - 16-07-2015 - 20:57
Temat postu:
Czy nazwisko polskie napisane po rosyjskiu traci swoją polskość ?

Czy na Ukrainie nie mieszkali i nie mieszkają Polacy ?

Dziwię się że takie pytanie padło.

Dla mnie polskie - a dla Ciebie jak uważasz? Z samej etymologii wynika jakie to nazwisko

Pozdrawiam
Gawroński_Zbigniew - 16-07-2015 - 21:02
Temat postu:
Szuwar napisał:
Witam !!!



umiejętność wytwarzania leziwa /zajmujący się wytwarzaniem Leziwa to
bartnik


Nie będę polemizował. SJP jest słabym źródłem:za nowy, za mały, za hermetyczny*. Odsyłam do tzw. "Słownika Warszawskiego", chyba z osiem razy większego od wymienionego i drugiego: "Słownika gwar polskich". Stamtąd zaczerpnąłem swoją tezę.

Klepnę tylko jedno zdanie. Słowa bartnik i barć w znaczeniach naturalnych dziur w drzewach zasiedlanych przez pszczoły i i ich obsługi celem pozyskania miodu wymarły już najmniej 300 lat temu; barcie to kolonie kuszek, kłód, uli (co region to nazwa), ustawianych w lasach. Ergo : Bartnik raczej leziwa nie wytwarzał i nie używał, ba! wątpię czy którykolwiek bartnik wiedział co to słowo oznacza. Laughing

Pozdrawiam pięknie.

* dodałbym jeszcze: za bardzo "instytuto-herderowski". Evil or Very Mad
Szuwar - 17-07-2015 - 16:29
Temat postu:
Witam !!

Proszę o podanie autora opracowania na temat etymologi nazwiska Leziński

Stawianie własnych tez nie wnosi nic do informacji.

Jesteśmy tu z własnej nie przymuszonej woli.Jeżeli chcemy pomagać to róbmy to tak żeby nie wprowadzać zamętu swoimi tezami niczym nie popartymi.

Myśle że tyle polemiki wystarczy i w dalszej nie mam zamiaru brać udziału.

Pisze Pan

,,Klepnę tylko jedno zdanie. Słowa bartnik i barć w znaczeniach naturalnych dziur w drzewach zasiedlanych przez pszczoły i i ich obsługi celem pozyskania miodu wymarły już najmniej 300 lat temu; barcie to kolonie kuszek, kłód, uli (co region to nazwa), ustawianych w lasach. Ergo : Bartnik raczej leziwa nie wytwarzał i nie używał, ba! wątpię czy którykolwiek bartnik wiedział co to słowo oznacza. ,,

Leziwo, przyrząd bartniczy, za pomocą którego bartnik dostaje się łatwo na najgładsze drzewa i do najwyższych barci. Leziwo składało się z ławeczki do siedzenia i powrozów do niej przytwierdzonych a w pętlę zarzucanych. Powrozy te bywały dawniej łyczane, jak to widzimy ze Statutu litewskiego, który pisze: „Bartnikom, barci w cudzej puszczy mającym, wolno na leziwo łyk tyle, ile im potrzeba, wziąć“. Za naszej pamięci leziwa Kurpiów i bartników na Białej Rusi były z powrozów konopnych. Wacł. Potocki w XVII w. pisze: „Naraiłbym tej pannie bartnika i mocne leziwo“.

Encyklopedia staropolska

Autor Zygmunt Gloger






Pozdrawiam
kierejka - 18-07-2015 - 19:53
Temat postu:
Dzień dobry
czy mogłabym prosić o sprawdzenie etymologii nazwisk: Kamasiewicz, Konwerski?

Kasia z Kierejewskich
historyk1920 - 18-07-2015 - 22:04
Temat postu:
Witam Smile
Oto etymologia nazwiska ;
Kamasiewicz - od kamasz ‘dawny but męśki, wciągany, z krótką cholewką’.
Konwerski najprawdopodobniej ( to moje zdanie) od Konwa (Konew) [ duże naczynie do noszenia płynów .

Pozdrawiam
Marek
Szuwar - 18-07-2015 - 22:58
Temat postu:
Witam !!

Konwerski - od staropolskiego konwirsz, kunwirsz, konwers ‘braciszek zakonny’.

Kamasiewicz - od kamasz ‘dawny but męśki, wciągany, z krótką cholewką

opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch

główne źródła:

a/ Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
b/ Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam
Gawroński_Zbigniew - 18-07-2015 - 23:03
Temat postu:
Konwerski pochodzi chyba raczej - tu zgodzę się z Rymutem - od słowa konwers. To oznacza zakonnego laika = świeckiego, nie duchownego. Nie wiem czy to dobry przykład: tak jak tzw 3 zakon św. Franciszka.
Oznacza również kogoś kto zmienił religię: dokonał konwersji tejże.

Z Kamasiewiczem sprawa jest trudniejsza. Nazwisko pochodzi oczywiście od kamaszy. Sęk w tym, że mało kto ma pojęcie co to słowo oznaczało. Otóż słowo "kamasze" najprościej jest porównać do chyba znanych wszystkim długich pończoch noszonych przez Bawarczyków w strojach ludowych. Dosłownie kamasz to element spodni od kolana w dół ochraniający łydki, wykonany najczęściej ze skóry tak, żeby był obcisły. Nie miał nic wspólnego z butami. Do butów w schyłkowym okresie, owszem, kamasze bywały dopinane, tworząc połączenie w całość spodni z butami. Kamasze zastąpiły w późniejszym, nam bliższym czasie "sztyblety", czyli buty z długimi cholewami ochraniającymi łydki. Podobnie wywodzi nazwisko Rymut, tam jednak o znaczeniu słowa napisane są już brednie!
Zatem nazwisko Kamasiewicz może pochodzić wprost od tego elementu garderoby, albo jest nazwiskiem pochodzącym od zawodu tj. producenta owych "kamaszy".

Pozdrawiam pięknie.

Edit: poprawiłem składnię w jednym zdaniu.
Co do źródeł.
Jeśli nie wskazuję inaczej to źródłami są zawsze:
Kazimierz Rymut: "Nazwiska Polaków..."
"Słownik języka polskiego" red: Niedźwiedzki
"Słownik gwar polskich" Karłowicz
"Słownik staropolski" red: Urbańczyk
"Mittelhochdeutsches Wörterbuch" Köbler
ROMAN_B - 19-07-2015 - 00:33
Temat postu:
Witam.
Widzę, że szanowni koledzy już w zasadzie wyjaśnili etymologię nazwisk. Niemniej jednak dodam swoje trzy grosze i proponuję następującą etymologię nazwisk:

Pochodzenia nazwiska Konwerski. Prawdopodobnie powstało od rdzenia „Konwer”, do którego dodano syfiks „-ski” [ Konwer – ski ].
Rdzeń nazwiska, inaczej podstawa, temat od której utworzono nazwisko, to przypuszczalnie może być:
• „Konwers, a, Im. owie, - Konwirs, Konwirsz, Konwiersz. 1. p. Konwertyta. 2. laik zakonny, braciszek: Był w klasztorze tylko konwersem, nie uczyniwszy profesji zakonnej. Nar. < Śr. Łć. Converss >”;
• „Konwertyta, y, Im. y, Konwirs, Konwirz, Konwiersz nowowierca, neofita. < Włos. Convertito >”;
• „Konwierska, Im. i, Konwierszka: 1. neofitka. 2. zakonnica z mniejszymi ślubami, uzywana w klasztorze do niższych posług. < p. Konwers >”.
Słownik języka polskiego ułożony przez Jana Karłowicza, Adama Kryńskiego, Władysława Niedźwiedzkiego; Warszawa, 1900; T. 2.: H - M. Str. 459 .
Przypuszczam, że pierwszy posiadacz tego nazwiska był człowiekiem religijnym a nazwisko jego wprost nawiązuje do jakiegoś zaangażowania religijnego jako świeckiej osoby. Może też oznaczać osobę, która zmieniła wyznanie w obrębie chrześcijaństwa lub zmieniła inną religię na chrześcijaństwo. To tylko moja hipoteza – pochodzenie nazwiska Konwerski może też mieć inne wyjaśnienie – ja proponuję takie.

Pochodzenie nazwiska Kamasiewicz. Prawdopodobnie zostało utworzone od podstawy „Kamasi” i syfiksu –ewicz [ Kamasi – ewicz ]. Prawdopodobnie nazwisko to powstało od:
• „Kamasz, a a. x u, Im. e I. a) zwykle w Im. obcisłe płócienne spodnie od kolana do kostki dla piechoty, in. czechezery: Zmiany dawały ś. widzieć w zamienieniu kamaszów na szarawarki. Kom. Przen.: Pójść w kamasze (=do wojska). b) nogawka obcisła na część nogi od kolana do kostki, zastępująca cholewę przy nizkim obuwiu, robiona ze skóry (np. do polowania a. konne / jazdy), lub też z sukna a. włóczki (dla ciepła, szczeg. dla dzieci), zapinana na guziki a. ściągana rzemykami, czasem dopinana a. przyszywana do cholewek trzewików: Miał na sobie spodenki do kolan, pończochy, trzewiki i skórzane kamasze. Krasz. 2. obuwie z niską cholewką, z gumowani wstawkami po bokach, pólbucik. 3. w lin. a. Sztyblety garb. kawałki skóry przykro/one na kamasze. Zdr. Kamaszek.”;
• „Kamaszniczka, i, Im. i 1. forma ż. od Kamasznik. 2, żona kamasznika.”;
• „Kamasznik, a, Im. cy, szewc zajęty wyłącznie wyrabianiem kamaszów.”.
Słownik języka polskiego ułożony przez Jana Karłowicza, Adama Kryńskiego, Władysława Niedźwiedzkiego; Warszawa, 1900; T. 2.: H - M. Str. 213 .
Moim zdaniem nazwisko Kamasiewicz dotyczy pierwotnie osoby:
1. która wyrabiała obcisłe płócienne spodnie od kolana do kostki dla piechoty, które nazywały się kamasze;
2. która była szewcem i zajmowała się wyłącznie wyrobem butów zwanych kamasze lub/i obcisłej skórzanej cholewki zwanej kamasz [ lm. kamasze ].
To też hipoteza – może istnieć inna etymologia tego nazwiska. Doprecyzowanie wymaga badań genealogicznych rodziny Kamasiewicz i ustalenia jakie zawody wykonywali w przeszłości jego członkowie i w jakim okresie. Może byli wyspecjalizowanymi rzemieślnikami, to jest szewcami albo krawcami zajmującymi się tylko wyrobem konkretnego przedmiotu?

Pozdrawiam – Roman.
kierejka - 19-07-2015 - 08:25
Temat postu:
Bardzo dziękuję za obszerne i ciekawe odpowiedzi.

Pozdrawiam serdecznie
Kasia z Kierejewskich
Gawroński_Zbigniew - 19-07-2015 - 15:13
Temat postu:
kierejka napisał:
Bardzo dziękuję za obszerne i ciekawe odpowiedzi.

Pozdrawiam serdecznie
Kasia z Kierejewskich


Przy okazji: wie Pani co to jest "kierejka"? Razz Cool
kierejka - 19-07-2015 - 17:26
Temat postu:
Panie Zbigniewie,
kiedy wymyślałam sobie nick, wydawało mi się, że słowo "kierejka" nic nie znaczy Very Happy
Stosunkowo niedawno odkryłam, że istnieje takie słowo!
Kiereja, kierejka, suknia zwierzchnia turecka, futrem podibta. Polacy lubili przywdziewać zdobyte w boju na Turkach kiereje. Powiada więc Bratkowski „Chodź zdrów w kierejce, gdyś zabił Turczyna” Książę Jan Jabłonowski tak określa: „Kierejkę Turczyn, Tatar burkę nosi”.

Shocked

Pozdrawiam serdecznie
Kasia "kierejka" z Kierejewskich
Janowska_Urszula - 19-07-2015 - 20:25
Temat postu:
Prosze o etymologie nazwiska Bałakier
Cieplutko pozdrawiam
Urszula
historyk1920 - 19-07-2015 - 22:08
Temat postu:
Witaj !
Nazwisko Bałakier najprawdopodobniej ( to moja opinia) pochodzi z Kresów.
Bałakier od bałakać <gawędzić,gadać, gwarzyć>
[ lub dawne ; mówić od rzeczy, pleść bajać (z ukraińskiego bałakaty)
http://doroszewski.pwn.pl/haslo/bałakać/

Pozdrawiam
Marek
Gawroński_Zbigniew - 19-07-2015 - 23:55
Temat postu:
Nazwisko Bałakier

„Słownik warszawski” podaje:
Bałakać = bajać z ukr. „bałakat’y”
Bałaka = gawęda z ukr. „bałaky”

I w zasadzie to by było na tyle, ale chyba nie jest ponieważ słowo „balakat’y” (bałachaty, bałakać) występuje we wszystkich chyba językach naszego regionu począwszy od serbołużyckiego, poprzez czeski, dialekt morawski, gwarę podhalańską, słoweński, na rosyjskim kończąc. We wszystkich tych językach słowo oznacza: „paplać pleść, opowiadać bajki, bajdurzyć, bajać, bzdurzyć. Z kolei w dwóch tj. w języku słowińskim i gwarze kaszubskiej oznacza śpiewać piosenki albo bałamucić. Następnie: w gwarach występujących od Śląska po Bieszczady oznacza: hałasować robić wrzawę, zagłuszać kogoś. Ostatecznie „Słownik prasłowiański” – bo z niego czerpię powyższe - podsumowuje zakres znaczenia słowa na: pleść paplać, niewyraźnie mówić.
Rymut sugeruje jeszcze kilka możliwych etymologii
- od podstawy „Bal’ji” = znachor, czarownik, ktoś kto leczy, zaklinacz
- od apelatywu „bal” w znaczeniu: kłoda drewna
- od ukraińskiego słowa „Bała”, które jest imieniem własnym w opowiastkach pt. „Głupi Bała”, nam bardziej znany jako: „głupi Gała”.
- od imienia Bal = Baltazar.

Moim zdaniem nazwisko może, ale nie musi mieć korzeni ukraińskich co do miejsca powstania.

Źródła:
„Słownik prasłowiański” t. 1, red: Sławski
Rymut: "Nazwiska Polaków..."
"Słownik języka polskiego" red: Niedźwiedzki
"Słownik gwar polskich": Karłowicz
„Słownik historycznych nazw osobowych białostocczyzny”: Abramowicz, Citko, Dacewicz
„Nazwiska Pomorzan” t. 2: Bereza

Pozdrawiam pięknie.

* znak apostrofu w dwóch użytych słowach oznacza "miękki znak".
Janowska_Urszula - 20-07-2015 - 00:41
Temat postu:
Pieknie dziekuje Markowi i Zbigniewowi za wyjasnienie i jeszcze prosze o etymologie nazwiska Kużbiel
Cieplutko pozdrawiam
Urszula
Mieszko95 - 20-07-2015 - 00:55
Temat postu:
Chciałbym serdecznie poprosić o sprawdzenie nazwisk Kapitan, Golatowski oraz Glonkowski.
Pozdrawiam i z góry dziękuję
Patryk Mieszkowicz
ROMAN_B - 20-07-2015 - 01:50
Temat postu: Etymologia nazwiska Bałakier oraz Kużbiel.
Janowska_Urszula napisał:
Prosze o etymologie nazwiska Bałakier
Cieplutko pozdrawiam
Urszula


Witam.
Widzę, że Marek oraz Zbigniew wyjaśnili pochodzenie nazwiska Bałakier. Mimo to dodam swoje informacje, które może coś wniosą lub pomogą Ci Urszulo w dalszych badaniach rodziny Bałakier.

Nazwisko Bałakier - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy bal , por. prasłowiańskie bal?ji ‘czarownik, znachor’, bal ‘kloda, zwój płótna’, imię Baltazar; na południu Polski też pochodzenia węgierskiego lub od bała ‘człowiek niezgrabny’.
Źródło: Ewa Szczodruch na podstawie Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999.

Może nazwisko Bałakier jest pochodzenia odmiejscowego, to znaczy od nazwy miejsca, wsi, nazwy fizjograficznej. Na Podolu znajdowała się wieś o nazwie Bałakier ( Bałakir ). Wieś ta należała do powiatu kamienieckiego ( siedziba powiatu Kamieniec Podolski ) w województwie podolskim a potem w guberni podolskiej. Obecnie wieś ta znajduje się na Ukrainie i nazywa się Балакири lub Балакер. Wieś po ukraińsku to Село. Według opracowania Жарких М.І. pod tytułem Храми Поділля ( Świątynie Podola ) we wsi Балакири znajduje się kościół, który powstał w 1708 roku i nadal istnieje. Tu jest link do tego opracowania ( po ukraińsku ):
http://www.myslenedrevo.com.ua/studies/ ... rodok.html

Poniżej zamieszczam kilka informacji wsi o Bałakier ( Bałakir ) oraz rodzie, który nosił nazwisko Bałakier lub Bałakir. Informacje są natury ogólnej ale może się przydadzą.

W opracowaniu Henryka Litwina pt. Struktura wyznaniowa szlachty kijowskiej 1569 – 1648 znajduje się informacja, że na terenie ziemi kijowskiej zamieszkiwały rody ziemiańskie pochodzenia ruskiego ( Ukraińcy i Białorusini ), które posiadały majątki ziemskie na Kijowszczyźnie w latach 1569 – 1648. W śród nich wymieniony jest ród Bałakier. Tu jest link do opracowania:
http://rcin.org.pl/Content/28788/WA303_ ... Litwin.pdf
Ród Bałakir ( Bałakier? ) posługiwał się herbem Łuk – mógł też mieć inne herby:
http://redbow.ru/polskiy_gerbovnik_t.gayla
W herbarzu A. Bonieckiego nazwisko Bałakier wymienione jest jeden raz a nazwisko Balakier też wymienione jest jeden raz.
http://www.przodkowie.com/pl/ind_naz/naz_b.shtml
W opracowaniu pt. Подільське воєводство у XV-XVIII століттях ( Podolskie województwo XV – XVIII wieku ), które wydał Микола Крикун ( Львів, 2011 ) znajduje się informacja mówiąca, że:
• W powiecie kamienieckim znajdował się majątek szlachecki we wsi Балакер, Балакир ( Bałakier ) - str. 205;
• W XVII wieku odnotowano w powiecie kamieńskim wieś o nazwie Балакири, która obecnie nosi nazwę Балакер ( Bałakier ) – str. 318.
Tu jest link do opracowania, które jest w języku ukraińskim: http://shron.chtyvo.org.ua/Krykun_Mykol ... erialy.pdf

Dodam jeszcze, że istnieje możliwość pochodzenia nazwy wsi od nazwiska jej właściciela, to jest od nazwiska Bałakier, Bałakir. Niemniej jednak osoba posiadająca to nazwisko niekoniecznie był właścicielem wsi Bałakier, Bałakir. Mogła to nazwisko przyjąć lub mogło zostać jej nadane z powodu zamieszkiwania, pochodzenia z tej miejscowości. Ustalenie jak było wymaga kwerendy genealogicznej.

Pozdrawiam – Roman.

Ps.
Natomiast, jeżeli chodzi o pochodzenie nazwiska Kużbiel, to Ewa Szczodruch na portalu „Genealogia – Stankiewicze z przyjaciółmi” o etymologii tego nazwiska tak napisała: „Kużbiel - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.”. Tu jest link do strony: http://www.stankiewicze.com/index.php?k ... mp;sub=811

Nie jestem polonista z wykształcenia. Niemniej jednak, proponuję następującą etymologię nazwiska Kużbiel. Można przyjąć, że nazwisko to zostało złożone z 2 członów, z których pierwszy to – „kuż” a drugi – „biel” [ kuż – biel ]. Zatem, co oznacza wyraz „Kuż” i „Biel”? W Słowniku języka polskiego, ułożonym przez Jana Karłowicza, Adama Kryńskiego, Władysława Niedźwiedzkiego, wyrazy te są zdefiniowane w następujący sposób:
1. wyraz gwarowy „Kuż”, a – mąż,
2. wyraz staropolski „Koza”,„Kuża”, tłumaczony poprzez wyraz „Koża”. Przy czym wyraz staropolski „Koza” i „Kuża” oraz wyraz „Koża” oznacza skórę zwierzęcia. W gwarze wyrazy te oznaczają skórę owłosioną.
( Warszawa, 1900. T. 2.: H - M. Str. 516 i 653 ).
3. „Biel”, „Bil”, albo gwarowo „Biela” najogólniej oznacza rzecz białą lub szatę białą ( słownik wymienia kilkanaście definicji pojęć ).
( Warszawa, 1898. T. 1.: A – G. Str. 150 ).
http://ebuw.uw.edu.pl/publication/254
Moim skromnym zdaniem nazwisko Kużbiel pierwotnie było przezwiskiem jakim obdarzono osobę o charakterystycznym wyglądzie, odbiegającym od ogółu osób. W tym przypadku prawdopodobnie była to osoba, która charakteryzowała się białą, bardzo białą skórą. To tylko moja hipoteza, mogą istnieć też inne wyjaśnienia tego nazwiska. Ja, proponuję takie.

Pozdrawiam - Roman.
Reczkowski_Michal - 20-07-2015 - 19:10
Temat postu: Pochodzenie nazwiska - Ręczkowski.
Dzień dobry,
Prosiłbym o sprawdzenie nazwiska Ręczkowski.
Rodzina przypuszcza, że pochodzi od słowa "ręka". Ciężko znaleźć informacje o tym nazwisku, ewentualnie źle szukam. Smile Będę wdzięczny.
Pozdrawiam,
Michał Ręczkowski.
tbienias - 20-07-2015 - 21:16
Temat postu: Pochodzenie nazwiska - Ręczkowski.
Ja znałem księdza o podobnym nazwisku: Rączkowski. Urodził się w Krasnosiółce - dzisiaj Ukraina - 20 czerwca 1920 r. W 1925 r. . Mieszkał w Szczaworyżu koło Buska-Zdroju. Później w Działoszyce, a od 1931 r. Gorlicach.

Pozdrawiam Tomasz
Gawroński_Zbigniew - 20-07-2015 - 23:09
Temat postu:
Bardzo ciekawy wywód. Dorzucę swoje dwa grosze.
Być może nazwisko pochodzi od imienia Jakub.
Byłoby to tak. Jakub => Jakusz => Kusz => Kuż+biel

-=-==-
edit:

Mieszko95 napisał:
Chciałbym serdecznie poprosić o sprawdzenie nazwisk Kapitan, Golatowski oraz Glonkowski.
Pozdrawiam i z góry dziękuję
Patryk Mieszkowicz


Nazwisko Kapitan
Nie wierzę „Rymutowi” jakoby nazwisko Kapitan pochodziło od stopnia oficerskiego. Z prostej przyczyny w czasach kiedy powstawało 70-80% nazwisk „kapitan” nazywał się rotmistrz (rotmajster), a Capitan oznaczał starostę. Dlatego też uważam, że nazwisko to jest przydomkiem, przezwiskiem oznaczającym starostę, w cudzysłowie oczywiście.

Nazwisko Golatowski
Tu sprawa chyba jest nieco bardziej złożona.
Najmniej trzy liczące się etymologie wchodzą w rachubę.
1. od słowa gola = gardło.
2. od wyrażenia „na goli” tzn. bez długów, wolny, nie obciążony czymkolwiek.
3. od imienia Goliat ( za Rymutem).

Nazwisko Glonkowski
Glonek, glonka, glon = pajda, skibka chleba najmniej w połowie Polski.
Tłumaczenia wg Rymuta jakoby doszło do podmianki „a” w „o”, że niby glonek od glanek pochodzi i oznacza męty, fusy, lichy napój, albo kurzy nawóz cokolwiek są dla mnie nie przekonujące.

Pozdrawiam pięknie.
Janowska_Urszula - 21-07-2015 - 00:36
Temat postu:
Dziekuje Roman i Zbigniew.
Skomplikowaliscie sprawe Smile teraz mam problem ktora wersje przyjac Smile
Pozdrawiam cieplutko
Mieszko95 - 21-07-2015 - 15:44
Temat postu:
Dziękuję serdecznie i pozdrawiam
Patryk
Szuwar - 21-07-2015 - 20:31
Temat postu: Pochodzenie nazwiska - Ręczkowski
Witam !!!

Etymologia nazwiska Ręczkowski

Nazwisko Ręczkowski pochodzi - od nazwy miejscowej Raczki (kilka wsi), Rączkowa (nowosądeckie, gmina Jordanów).

opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch


główne źródła:

a/ Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
b/ Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
c/ Zofia Kaleta, „Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Odmiejscowe nazwy osobowe”, Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1997

Pozdrawiam
Gawroński_Zbigniew - 21-07-2015 - 22:02
Temat postu: Pochodzenie nazwiska - Ręczkowski
Stanowczo nie zgadzam się z tą skrajnie zawężoną etymologią podaną wyżej. Reczka, ręczka, hręczka, hreczka, taterka, tatarrka to gryka. Nawet nie zaglądam do słowników - jestem tego pewien, własnousznie słyszałem o ręczce w okolicach Płocka, Wyszogrodu. Dziwnie się składa, że tam właśnie jest największe zagęszczenie nazwiska Ręczkowski. http://www.moikrewni.pl/mapa/kompletny/ ... owski.html
ROMAN_B - 22-07-2015 - 00:31
Temat postu: Pochodzenie nazwiska - Ręczkowski
Witam.
Michale, pytasz o etymologię nazwiska Ręczkowski. Piszesz, że rodzina uważa, iż nazwisko pochodzi od wyrazu „ręka”. Zastrzegam, że nie jestem etymologiem ani polonistą z wykształcenia. Wyjaśnienie etymologii nazwiska Ręczkowski moim zdaniem nie jest sprawą prostą. Moja interpretacja pochodzenia nazwiska Ręczkowski będzie tylko hipotezą, raczej luźnymi przemyśleniami.

Zatem, nazwisko Ręcz(k)owski ( Ręcz+k-owski ) moim zdaniem powstało na skutek dodania do podstawy słowotwórczej sufiksu w wyniku czego powstał nowy wyraz, w tym przypadku nazwisko. Inaczej, do rdzenia, tematu nazwiska dodano sufiks „-owski”. Sufiks „-owski” jest złożoną formą pierwotnego sufiksu „-ski”. Pochodnymi cząstki „-ski” są też: -ewski, iński, yński, ecki, acki, icki. Dlaczego o tym napisałem? Sufiks „-ski” wskazuje, że nazwisko mogło powstać od nazwy miejscowej ( wieś, miasto, osada, jezioro, góra oraz inne nazwy fizjograficzne ) i ma formę przymiotnikową. Nazwiska zakończone sufiksem: „-ewski”, „-owski” pochodzą najczęściej od nazw zakończonych na „-ów”, „-owa”, „-owo” oraz „-ew”, „-ewa”, pochodzić także mogą od nazw miejscowych kończących się na „-owice”, „-ewice”. Przyrostek „-eński” „-iński”, „-yński” tworzył zazwyczaj nazwiska od nazw miejscowych zakończonych na: „-in”, „-yn”, „-na”, „-no”.

Tu jest link do Słownika Geograficznego Królestwa Polskiego (…), do strony z miejscowościami, które można brać za te, od których mogło powstać ( zostać utworzone ) nazwisko Ręczkowski:
http://dir.icm.edu.pl/Slownik_geograficzny/Tom_IX/635

Osoba posiadająca nazwisko Ręczkowski niekoniecznie była właścicielem ( częściowym właścicielem ) wsi, od której zostało utworzone to nazwisko. Osoba ta mogła też pochodzić, mieszkać, pracować, urodzić się w tej miejscowości i dlatego przyjęła lub zostało nadane jej nazwisko Ręczkowski.
Może istnieją inne miejscowości na terenie obecnej Polski, od których mogło powstać przedmiotowe nazwisko – to powinieneś sprawdzić jeżeli jesteś zainteresowany pochodzeniem omawianego nazwiska.

Z ciekawostek – tu jest link do strony, na której znajduje się ciekawa informacja dotycząca pochodzenia, wywodzenia nazwy wsi Ręczno ( gmina Ręczno ): http://www.reczno.pl/index.php?id=20#
„Jednak etymolodzy powstanie nazwy miejscowości typu Ręczno wiążą z tym, że były tu ubogie wsie, w których pracowało tylko kilka rąk – osób. Nazwano je od wyrazu „ręka”, który w gwarze oznacza działek osady chłopskiej, składającej się zaledwie z kilku rąk. Dzielący się gruntem otrzymywali udział wzdłuż każdej ręki; stąd też wzięło się powiedzenie „każda rękę = w każdym poletku”.
Może też od tego wywodu, etymologii nazwy wsi Ręczno mogło też powstać nawisko Ręczkowski?

Istnieją też nazwiska, które zostały utworzone na wzór nazwisk odmiejscowych, zakończonych sufiksem „-ski” i jego pochodnymi. Nazwiska te pochodzą od różnych podstaw, rdzeni, od których utworzono poszczególne nazwiska. Nazwiska zakończone sufiksem „-ski” i jego złożonymi formami uważane były za nobilitujące, lepsze od innych nazwisk i dlatego najchętniej były przyjmowane. Modyfikowano też stare nazwiska przez dodanie do nich sufiksu „-ski” lub jego innych form.
Tak więc, nazwisko Ręczkowski mogło powstać, zostać utworzone od podstawy słowotwórczej:
1. ręcz – walka w ręcz ( wręcz ), walka oko w oko,
2. wyrazu gwarowego „ręczniak”, który oznacza wyrobnika pracującego rękoma,
3. ręczyny – przymiotnik od wyrazu ręka. Ręczyny – ręce,
4. ręczyć ( ręczać, ) – brać na siebie odpowiedzialność za kogoś, za coś, gwarantować coś za kogoś itp.
Są polskie przysłowia, które mówią: „Kto za kogo ręczy, tego diabeł męczy”; „Kto ręczy, ten jęczy”; Kto ręczy, to i beczy”.
5. i innych tego typu wyrazów.
Słownik języka polskiego ułożony przez Jana Karłowicza, Adama Kryńskiego, Władysława Niedźwiedzkiego; Warszawa, 1909; T. 5.: Próba – R. Str. 529 - 530 .

Jak napisałem na wstępie, wyjaśnienie nazwiska nie jest proste. Dodam jeszcze, że nazwisko Ręczkowski może pochodzić:
• od rodzaju zawodu, wykonywanej pracy przez posiadacza tego nazwiska. Przykładem tu może być podstawa słowotwórcza „ręczniak”, wyraz gwarowy oznaczający wyrobnika pracującego rękoma, która stała się tematem ( rdzeniem nazwiska ), od którego urobiono nazwisko Ręcz(k)owski,
• od specyficznej cechy charakteru osoby, która ręczyła zawsze i wszędzie za wszystkich i wszystko, to jest od wyrazu „ręczyć”, od którego powstało nazwisko Ręcz(k)owski,
• od specyficznej cech charakteru osoby, która zbyt często, prędko wdawała się w różnego rodzaju walki ( bójki ) i używała obu rąk do rozwiązania każdego problemu. Od wyrazu, tematu – Ręcz.
To tylko moje rozważania. Może istnieć inna etymologia pochodzenia nazwiska Ręczkowski, bardziej prozaiczna. Jaka jest prawda o pochodzeniu tego nazwiska, tego nie wiem. Ustalenie stanu faktycznego wymaga wielu badań i informacji, które pomogą ustalić jak powstało to nazwisko i kiedy.

Jeszcze jedna uwaga. Etymologia nazwiska Ręczkowski, zawarta w poście „Suwar (a)” raczej odnosi się do nazwiska Raczkowski lub/i Rączkowski niż do nazwiska Ręczkowski. W obu nazwiskach moim zdaniem inny jest rdzeń, temat od którego powstały oba te nazwiska. Ewa Szczodruch nie opracowała etymologii nazwiska Ręczkowski. Opracowała etymologię nazwisk w grupie od tematu „Racz”, „Rącz”. Jak napisałem powyżej nie jestem etymologiem i mogę się mylić. Tu jest link:
http://www.stankiewicze.com/index.php?k ... mp;sub=549

Pozdrawiam – Roman.
Reczkowski_Michal - 23-07-2015 - 21:14
Temat postu: Pochodzenie nazwiska - Ręczkowski
Dziękuję serdecznie za odpowiedzi, a w szczególności Panu Romanowi za bardzo rozwinięte przemyślenia. Smile Fakt, moje nazwisko jest dość trudne. Sprawę utrudnia również to, że przed laty w urzędach, gdzie wszystko było pisane ręcznie, mogło dojść do literówki i do przkręcenia nazwiska. Do tej pory jestem dopytywany, czy aby na pewno nazywam się "Reczkowski", a nie przypadkiem "Rączkowski" bądź "Renczkowski". Pan Zbigniew ma rację, że w powiecie płockim jest sporo rodzin z tym nazwiskiem. Z tego co się orientuje to w gminie Bielsk jest najwięcej rodzin. Myślałem, żeby tam poszukać rodziny/przodków, ale tata zapewnia, że nie mamy tam rodziny. Sam pochodzę z sąsiedniej gminy.
Bardzo przypadła mi do gustu interpretacja, że moje nazwisko pochodzi "od specyficznej cech charakteru osoby, która zbyt często, prędko wdawała się w różnego rodzaju walki ( bójki ) i używała obu rąk do rozwiązania każdego problemu. Od wyrazu, tematu – Ręcz.". Zawsze dziadek od mamy strony mawiał, że "Ręczkoszczaki od dawien dawna to zawsze pierwsi w bójkach byli i tylko szukali sensacji i jak mieli jakiś problem, to było lanie." Może od tego się nazywam jak się nazywam? tego nie wiem. Smile
Pozdrawiam,
Michał Ręczkowski.
Szuwar - 24-07-2015 - 09:41
Temat postu: Pochodzenie nazwiska - Ręczkowski
Witam !!!

Sprostowanie

ROMAN_B napisał :

Jeszcze jedna uwaga. Etymologia nazwiska Ręczkowski, zawarta w poście „Suwar (a)” raczej odnosi się do nazwiska Raczkowski lub/i Rączkowski niż do nazwiska Ręczkowski. W obu nazwiskach moim zdaniem inny jest rdzeń, temat od którego powstały oba te nazwiska. Ewa Szczodruch nie opracowała etymologii nazwiska Ręczkowski. Opracowała etymologię nazwisk w grupie od tematu „Racz”, „Rącz”. Jak napisałem powyżej nie jestem etymologiem i mogę się mylić. Tu jest link:
http://www.stankiewicze.com/index.php?k ... mp;sub=549


Nazwiska na literę Rd - Ró

opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch

główne źródła:

a/ Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
b/ Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
c/ Zofia Kaleta, „Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Odmiejscowe nazwy osobowe”, Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1997
d/ Aleksandra Cieślikowa ‘Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Odapelatywne nazwy osobowe’, Wydawnictwo Naukowe DWN, PAN, Instytut Języka Polskiego, Kraków 2000
e/ Maria Malec ‘Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego’, Polska Akademia Nauk, Instytut Języka Polskiego, Kraków 1995
f/ Zygmunt Klimek, ‘Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego’, Polska Akademia Nauk, Instytut Języka Polskiego, Kraków 1997

Ręczkowiak - od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Ręczkowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Ręczkowski - od nazwy miejscowej Raczki (kilka wsi), Rączkowa (nowosądeckie, gmina Jordanów).

Raczki – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie łosickim, w gminie Sarnaki.

Ręcznikowski - od ręka, ręcznik.

Ręczy - od rączy, ze staropolskiego też rącz ‘szybki, prędki’.

Ręczyn - od rączy, ze staropolskiego też rącz ‘szybki, prędki’.

http://www.stankiewicze.com/index.php?k ... mp;sub=778

Reczkowski - 1764 (Pom) od raczyć lub od rak.
Raczkowski - 1387 od nazw miejscowych Raczkowo, Raczki, Raczkowice (kilka wsi).
Raczkoski - od nazw miejscowych Raczkowo, Raczki, Raczkowice (kilka wsi).
Renczkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Nie wiem dlaczego zarzuca mi się pisanie nieprawdy i wprowadzania w błąd jeżeli ja cytuje tylko opracowanie Pani Ewy Szczodruch.

[b]Gawroński_Zbigniew
napisał :

Stanowczo nie zgadzam się z tą skrajnie zawężoną etymologią podaną wyżej. Reczka, ręczka, hręczka, hreczka, taterka, tatarrka to gryka. Nawet nie zaglądam do słowników - jestem tego pewien, własnousznie słyszałem o ręczce w okolicach Płocka, Wyszogrodu. Dziwnie się składa, że tam właśnie jest największe zagęszczenie nazwiska Ręczkowski.

Proszę zajrzeć do słowników a pretensję co do etymologii nazwiska proszę mieć do autorów opracowań nie do mnie

Hreczka - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreczko - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Reczek - 1573 od reczek, recek ‘mała myszka podobna do kreta’; niekiedy też od rak.

Reczka - od raczyć lub od rak.

opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch

Raczki – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie łosickim, w gminie Sarnaki.

Ja nie jestem specjalistą od niżej wymienionych działów językoznawstwa dlatego posiłkuje się opracowaniami i nie próbuję ani błysnąć ani błyszczeć

Etymologia, źródłosłów – dział językoznawstwa badający pochodzenie wyrazów, zmiany ich znaczenia i formy w miarę upływu czasu. Jednocześnie wyraz ten oznacza objaśnienie pochodzenia konkretnego wyrazu i jego znaczenia.
Zadaniem badań etymologicznych jest odtworzenie wyrazu, wykrycie przypuszczalnego pierwotnego znaczenia, wyjaśnienie jego dalszego rozwoju semantycznego i objaśnienie struktury morfologicznej. Badania etymologiczne opiera się często na analizie porównawczej.
Określenie "etymologia" pochodzi z j. greckiego

etymologia - Słownik języka polskiego PWN

http://sjp.pwn.pl/doroszewski/etymologia;5426584.html

O n o m a s t y k a jest dziedziną interdyscyplinarną, głównie o nachyleniu językoznawczym; zajmuje się nazwami własnymi, takimi jak indywidualne nazwy osób, zwierząt, roślin, miejsc w topografii przestrzennej, zbiorników i cieków wodnych, przedmiotów, zdarzeń, instytucji, zakładów, tytuły dzieł artystycznych, nazwy w różnych typach tekstów .
W polskich studiach onomastycznych dziedzina ta bywa też określana terminem nazewnictwo (rozumianym też w sensie onimii). W tradycyjnym ujęciu onomastyka rozwija się, podobnie jak językoznawstwo teoretyczne, od niewielu, tj. ponad 100 lat, skupiając się głównie na dwóch podstawowych typach nazw własnych: antroponimach (nazewnictwie osobowym) i toponimach (nazewnictwie miejscowym/geograficznym).
Antroponimia -greckie ánthrōpos ‘człowiek’, ónyma ‘imię-
dział onomastyki zajmujący się nazwami własnymi osobowymi, takimi jak: nazwiska, przezwiska, przydomki, imiona, nazwy mieszkańców osad i krajów, nazwy plemion;
Antroponimiai rozpatruje ich budowę, pochodzenie, związki z kulturą i historią, modą, a także sprawy prawno-adm. (ustalanie poprawnego brzmienia nazwiska i imienia).

Pozdrawiam
Gawroński_Zbigniew - 24-07-2015 - 22:28
Temat postu: Pochodzenie nazwiska - Ręczkowski
Szuwar napisał:
(...)

Proszę zajrzeć do słowników a pretensję co do etymologii nazwiska proszę mieć do(...)


Poniekąd ta dyskusja przypomina mi scenę z bajki pt: "Tom i Jerry". W niej do myszy przyjechał kuzyn, który udowodnił naukowo Tomowi, że ten nie dość że nie żyje to jeszcze wskazał mu grób w którym leży.

Nauka tym różni się od cytowania źródeł, że w założeniu ma MYŚLENIE.
Nie obrażam się ani na pana ani na przytyki pod moim adresem (już nie pierwszy). Dyskusja zaś tym różni się od besserwisserstwa, że zakłada możliwość błędu i w zasadzie temu służy. Wskazałem na jeden przyczynek.

We wskazaniach mądrych głów skąd (od wskazanych miejscowości) jakoby nazwisko pochodzi nie ma ani jednego, nikogo, kto by to nazwisko nosił. Dziwnym trafem wszystkich bez wyjątku (no prawie) wywiało spod Krakowa i innych miejsc pod Lipno, pod Płock. I oczywiście dyskutować nie można, ino cytować, ino cytować, bo ino cytata ma wartość, choćby była idiotyzmem w swej treści.

Na szczęście pokazała się wyżej ciekawa i rozsądna próba rozwikłania tego pozornie łatwego do wytłumaczenia nazwiska.
Pozdrawiam pięknie.
Szuwar - 24-07-2015 - 22:59
Temat postu:
Witam !!!
Napisał Pan
Stanowczo nie zgadzam się z tą skrajnie zawężoną etymologią podaną wyżej. Reczka, ręczka, hręczka, hreczka, taterka, tatarrka to gryka. Nawet nie zaglądam do słowników - jestem tego pewien, własnousznie słyszałem o ręczce w okolicach Płocka, Wyszogrodu. Dziwnie się składa, że tam właśnie jest największe zagęszczenie nazwiska Ręczkowski.

Poniekąd ta dyskusja przypomina mi scenę z bajki pt: "Tom i Jerry". W niej do myszy przyjechał kuzyn, który udowodnił naukowo Tomowi, że ten nie dość że nie żyje to jeszcze wskazał mu grób w którym leży.

Nauka tym różni się od cytowania źródeł, że w założeniu ma MYŚLENIE

Dyskusja zaś tym różni się od besserwisserstwa, że zakłada możliwość błędu i w zasadzie temu służy.


I Pan zarzuca mi :

Synonimy do słowa besserwisserstwo:

afiszowanie się, arogancja, bezczelność, bufonada, buta, chełpliwość, duma, fanfaronada, gaskonada, gwiazdorstwo, hardość, mania wielkości, megalomania, nadęcie, nadętość, nieskromność, pewność siebie, pogarda, protekcjonalność, próżność, przechwalanie się, przechwałka, przemądrzałość, pycha, pyszałkowatość, reklamiarstwo, rezonerstwo, samochwalstwo, triumfalizm, ważniactwo, wyniosłość, zadufanie, zarozumialstwo, zarozumiałość, zuchwałość,

Nie widzę możliwości dalszej polemiki- nie obrażam sie również na Pana -ja tylko chcę pokazać że nie jestem wielbładem i jak to Pan sugeruje idiotą od klepania cytatów.Dla Pan ktoś kto ma inne zdanie jest wrogiem i idiotą- i tylko Pan ma prawo osądzać co jest prawidłowe a co idiotycznym cytatem.
I oczywiście dyskutować nie można, ino cytować, ino cytować, bo ino cytata ma wartość, choćby była idiotyzmem w swej treści.
Mam rozumieć że opracowania Pani Ewy są idiotyzmem w swej treści i jak to pewien Pan mówił ,,nie iść tą drogą,, .Skorzystam z tej rady.

na marginesie :

Raczki – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie łosickim, w gminie Sarnaki.

Miejsca w których Pan będzie pisał posty będę omijał ogromnym łukiem.

Żegnam
i
Pozdrawiam
Gawroński_Zbigniew - 25-07-2015 - 00:29
Temat postu: Pochodzenie nazwiska - Ręczkowski
https://www.google.pl/search?client=ope ... p;oe=UTF-8

Powyżej są prawie wszystkie Raczki i Rączki
Przykro mi, że nie odróżnia pan zarzutów wobec osoby od zarzutów wobec zjawiska, treści.
Nie będę się dalej rozklepywał.

...a opracowania p Ewy są jakie są. Wspaniałe jako wstęp, podpórka. Wystarczy otworzyć źródła z jakich korzystała, by zorientować się jak wielką pracę popularyzatorską zrobiła. Większość z nich jest za darmochę w sieci w publicznych bibliotekach internetowych. Nie zmienia to jednak faktu, że mają one jedynie charakter wstępu do wstępu.

Odnoszę wrażenie, że p Ewa dobrze się bawi czytając plagiaty i "rozwinięcia" jej dzieła czerpane ze "Stankiewiczów", przyznam że ja też dobrze się bawię.

Dość. Rano do pracy. W odróżnieniu od pana nie zastosuję zasady "szerokiego łuku". Rzeczywistość sieci nie może przysłaniać człowieka i ta konkretna również mi pana nie przysłoniła.

Pozdrawiam pięknie.
ROMAN_B - 25-07-2015 - 01:37
Temat postu: Pochodzenie nazwiska - Ręczkowski
Witam ponownie.

Szuwar – napisał:
„Nie wiem dlaczego zarzuca mi się pisanie nieprawdy i wprowadzania w błąd jeżeli ja cytuje tylko opracowanie Pani Ewy Szczodruch.”

Dziękuję Szuwar(owi) za sprostowanie mojej pomyłki, raczej nieuważnego przeszukania strony „Genealogia Stankiewicze z przyjaciółmi” odnośnie opracowania etymologii nazwiska Ręczkowski przez Ewę Szczodruch. Faktycznie, Pani Ewa Szczodruch opracowała etymologię nazwiska Ręczkowski, oto ona: „Ręczkowski – od nazwy miejscowej Raczki ( kilka wsi ), Rączkowa ( nowosądeckie, gmina Jordanów ).” Tu jest link do strony „Genealogia Stankiewicze z przyjaciółmi„ gdzie znajduje się to opracowanie:
http://www.stankiewicze.com/index.php?k ... mp;sub=778

Pozdrawiam – Roman.
Świerniak_Kazimierz - 25-07-2015 - 16:27
Temat postu: Osipa i Kissel z Pokucia
Proszę o nazwiska z Tyśmienicy pow.Tłumacz na Pokuciu
1.Osipa czy to rusinskie od imienia Osypa ,Josypa
2.Kissel
Pozdrawiam ze Szczecina
Batogowski_Sergij - 25-07-2015 - 20:13
Temat postu: RE: Osipa i Kissel z Pokucia
Kisel to jest dawny ród rusińskiej szlachty z Wołynia. Wywodzą się od Swenelda - skandynawskiego wojewody kijowskiego księcia Włodzimierza. Do rewolucji październikowej 1917 na Wołyniu zamieszkiwali we wsi Niskinicze, skąd emigrowali do Francji. Najwybitniejszy człowiek z tego rodu to Adam Kisiel. w 1648 roku od Jeremiego Wiśniowieckiego pojechał do Chmielnickiego dogadać się o pokój. Umarł w 1653 i pochowany został w klasztorze prawosławnym w Niskiniczach. Wiem o tym bo mieszkam niedaleko od tego miejsca.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Adam_Kisiel

Pozdrawiam Sergij Batogowski
z Ukrainy
Świerniak_Kazimierz - 26-07-2015 - 20:19
Temat postu: RE: Osipa i Kissel z Pokucia
Proszę o nazwiska
Osipa
Kissel
Szuwar - 26-07-2015 - 21:34
Temat postu: Osipa
Witam !!!

Odnośnie nazwiska Osipa

Osipa - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Na temat nazwiska Kissel

znalazłem

Forme ancienne de l'allemand Kies (= gravier, caillou). Variantes : Kis, Kies, Kiess. C'est le plus souvent un toponyme devenu nom de famille. Il en va de même avec Kisel, Kissel, Kiesel, Kiesele (cf. l'allemand Kiesel = caillou). En composition : Kisselberger, Kissenberger, celui qui habite une montagne ou une colline caillouteuse, ou encore Kisselbach (le cours d'eau caillouteux).

http://www.geneanet.org/genealogie/fr/kissel.html

Tłumaczenie translator francusko - polski

Stara forma niemieckiego Kies (= żwir, kamień). Opcje: Kish Kies, Kiess. Zazwyczaj jest to nazwa miejsca . To samo jest z Kisiela, Kissel, Kiesel, Kiesele (por niemiecki Kiesel = żwirowa). Skład: Kisselberger, Kissenberger, który mieszka w górze lub kamienistym wzgórzu lub Kisselbach (w kamienistym wody).
http://translate.google.pl/translate?hl ... rev=search

Pozdrawiam
Świerniak_Kazimierz - 27-07-2015 - 09:26
Temat postu:
Wielkie dzięki
Gawroński_Zbigniew - 27-07-2015 - 21:58
Temat postu: Kissel
Moje źródełko do tłumaczenia niemieckich kwiatków podaje następująco:

Cytat:
kisel, mhd. Kiesel, Kieselstein, Hagelstein, Schlosse; Vw.: s. grānāt-; Hw.: s. kiselstein; Q.: HvNst, Minneb (FB kisel), Frl, JTit (3. Viertel 13. Jh.); E.: ahd. kisil 6, st. M. (a), Kiesel; germ. *kisila-, *kisilaz, st. M. (a), Kiesel, Sand; s. idg. *g̑eis-, Sb., Kies, Pokorny 356; W.: nhd. Kiesel, M., Kiesel, Kieselstein, DW 11, 688; L.: Lexer 108b (kisel), Hennig (kisel)

kiselgruobe 2, mhd., sw. F.: nhd. „Kieselgrube“, Kiesgrube; Q.: Urk (1299); E.: s. kisel, gruobe; W.: nhd. DW-; L.: WMU (kiselgruobe 3336 [1299] 2 Bel.)


Podstawy Kies... mają jednak już inne znaczenia:
KIESEN : śrwniem. kiesen (próbować, doświadczać, wybierać'
KIESER : śrwniem. kieser to osoba urzędowo upoważniona do badania ja-
kości trunków, chleba itp.
KIESELING : śrwniem. kiselinc, kislinc = krzemień = przezwisko.
Odnosi się do człowieka trudnego we współżyciu, nieprzystępnego.

Wszystkie trzy powyżej, to autentyczne nazwiska i autentyczne ich interpretacje etymologiczne pióra: Zygmunta Klimka zawarte w "Słowniku etymologiczno-motywacyjnym staropolskich nazw osobowych". Wcześniejsza pochodzi ze słownika autorstwa Köblera i Gerharda pt. "Mittelhochdeutsches Wörterbuch".



Ergo: prawie pełna zgoda. Zaznaczenia moje.
budzinska_paula86 - 28-07-2015 - 16:23
Temat postu: Szczech, Głodek, Smulczyk, Budziński.
Witajcie,
interesuje mnie pochodzenie takich nazwisk jak:
Szczech, Głodek, Smulczyk, Budziński. Z gory dziekuje
Haponiuk_Daniel - 28-07-2015 - 16:38
Temat postu: Szczech, Głodek, Smulczyk, Budziński.
Witam,

Szczech - 1621 od nazwy osobowej Czech z przedrostkiem s-, też od nazw osobowych na Szcze-, typu Szczepan, Szczesny.

GŁODEK - od głód. Pierwszy zapis w 1608 roku.

Smulczyk - (za pośrednictwem języka jidisz) od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Budziński ( bez daty źródłowej) - w grupie nazwisk pochodzących od budzić, też od imienia Budzisław.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Pozdrawiam

Daniel
Gawroński_Zbigniew - 28-07-2015 - 22:47
Temat postu: Szczech, Głodek, Smulczyk, Budziński
Odnoszę się tylko do tych nazwisk co do których etymologii mam jakieś uwagi.

Nazwisko Głodek. Zdaniem Aleksandry Cieślikowej autorki - redaktorki książki "Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych"
nazwisko to pochodzi od nazwy rośliny "głodek" zwanej również mrzygłodem albo wiosnówką (Draba aizoides)

Nazwisko Smulczyk nie musi mieć korzeni Jidisz.
Smulec i smulczyk to nazwy zjawiska jakie towarzyszy jeździe konnej saniami. O smulcu mówiło się w momencie kiedy ławiny (płozy) sań "docierały" do gołej ziemi pozbawionej śniegu. Słowo funkcjonowało też w szeregu przysłów z rdzeniem w rodzaju "dopiec komuś smulca" tzn. dowalić komuś dobitnie, zajść za skórę itp.
Drugie znaczenie słowa to zuber, skała zubrowa. To taka skała która leży na hałdach przy kopalniach soli i składa się w ok. 20% z soli a w 80% iłów i innych "nie słonych" składników. (powyższe za "Słownikiem warszawskim")

Pozdrawiam pięknie
Jakubas_Eugeniusz - 29-07-2015 - 10:35
Temat postu: Szczech, Głodek, Smulczyk, Budziński
W mojej parafii Nasiechowice dość licznie od 1820 roku występuje nazwisko zbliżone do Smulczyk, mianowicie Smólski (Smulski, Smulczyński). Rodzina Smólskich zajmowała się produkcją węgla drzewnego i smoły i chyba od tego wzięły się na tym terenie nazwiska Smul, Smulski, Smulczyk.
Pozdrawiam, Eugeniusz
Gawroński_Zbigniew - 29-07-2015 - 22:34
Temat postu: Re: Szczech, Głodek, Smulczyk, Budziński
Jakubas_Eugeniusz napisał:
W mojej parafii Nasiechowice dość licznie od 1820 roku występuje nazwisko zbliżone do Smulczyk, mianowicie Smólski (Smulski, Smulczyński). Rodzina Smólskich zajmowała się produkcją węgla drzewnego i smoły i chyba od tego wzięły się na tym terenie nazwiska Smul, Smulski, Smulczyk.
Pozdrawiam, Eugeniusz

Też myślałem o takiej ewentualności. Że mianowicie nazwisko Smól... i Smul... mogą być tożsame. W mojej parafii w latach 1760 -98 spotkałem dwie rodziny o nazwisku Osmól pisane zamiennie w zależności od skryby piszącego akty w księdze metryk, raz przez "ó" a inny prze "u". Na nieszczęście czy szczęście - trudno powiedzieć - wszystkie dostępne mi etymologie dzielą te nazwiska jednoznacznie tak jak pokazano to wyżej we wpisach.

Pozdrawiam pięknie.
Anita_Kuszczak - 02-08-2015 - 12:21
Temat postu: Re: Szczech, Głodek, Smulczyk, Budziński
Witam
Czy ktoś z państwa wie skąd pochodzi nazwisko Klijer? W Polsce jest tylko kilkadziesiąt osób o tym nazwisku, według moich badań praktycznie wszyscy wywodzą się od Grzegorza Klijera, służącego ze wsi Główno (lubelszczyzna). Zmierzam do tego, że być może wyemigrował on do Polski za chlebem. Może ktoś z państwa mi podpowie w jakim kraju rozpocząć poszukiwania?

Pozdrawiam

Anita Kuszczak
Szuwar - 02-08-2015 - 16:02
Temat postu:
Witam !!!

Nazwisko Klijer


Nazwisko utworzono z przyrostkiem - er klij = klej

od klij = klej, zob. tzw. Słownik warszawski, t. II, s. 359

Staropolskie - Klij - smoła.

http://www.staropolska.pl/slownik/?lite ... &nr=60

synonimy:

klajster, gluta, lepik, lepidło, lep



Moim zdaniem - na ile prawidłowo ?

Zmieniłem w dniu dzisiejszym treść posta - wcześniej nie podałem źródeł
ROMAN_B - 02-08-2015 - 22:53
Temat postu: Etymologia nazwiska Klijer.
Anita_Kuszczak napisał:
Witam
Czy ktoś z państwa wie skąd pochodzi nazwisko Klijer? W Polsce jest tylko kilkadziesiąt osób o tym nazwisku, według moich badań praktycznie wszyscy wywodzą się od Grzegorza Klijera, służącego ze wsi Główno (lubelszczyzna). Zmierzam do tego, że być może wyemigrował on do Polski za chlebem. Może ktoś z państwa mi podpowie w jakim kraju rozpocząć poszukiwania?

Pozdrawiam

Anita Kuszczak



Witam.
Anito, pytasz skąd pochodzi nazwiska Klijer? Zapewne spotkasz się z różnymi próbami opisania pochodzenia tego nazwiska. Nie jestem etymologiem, niemniej jednak zaproponuję Ci moją interpretację ( teorię ) pochodzenia nazwiska Klijer. Będą to tylko moje rozważania, raczej przypuszczenia o pochodzeniu tego nazwiska.
Zatem, moim zdaniem nazwisko Klijer powstało w wyniku dodania do podstawy, rdzenia nazwiska sufiksu –er ( Klij – er ). W literaturze przedmiotu możemy przeczytać, że sufiks –er raczej wskazuje, że nazwisko powstało w obszarze języka niemieckiego. Końcówka –er raczej wskazuje na miejsce zamieszkania lub pochodzenia danej osoby. Niemniej jednak powstawały też nazwiska zakończone sufiksem –er od antroponimów ( nazw własnych, np. imienia, nazwiska, pseudonimu ). Nazwiska takie zazwyczaj tworzono od imienia, nazwiska albo nazwy urzędu ojca albo przodków ( nazwiska patronimiczne ). Zdarzały się też nazwiska hybrydowe – to takie nazwiska, które utworzono na skutek dodania do polskojęzycznego rdzenia nazwiska niemieckiego sufiksu –er.
Moim zdaniem, biorąc powyższe pod uwagę, wyjaśnienie pochodzenia nazwiska Klijer nie jest takie proste. Tak więc, można postawić tezę, że nazwisko:
1. zostało utworzone od nazwy miejscowej lub/i równe jest nazwie miejscowej i może wskazywać, że osoba je nosząca mieszka w danej miejscowości lub pochodzi z tej miejscowości,
2. powstało od imienia, nazwiska, przezwiska lub urzędu jaki pełnił ojciec lub przodek danej osoby,
3. jest hybrydą polsko – niemiecką.
Zacznę od:
• Pkt. 3. Nazwisko Klijer mogło powstać od polskiego gwarowego słowa/wyrazu „Klij” równego słowu/wyrazowi „Klej”.
Słownik języka polskiego ułożony przez Jana Karłowicza, Adama Kryńskiego, Władysława Niedźwiedzkiego; Warszawa, 1900; T. 2.: H – M . Str. 359.
Również mogło powstać od staropolskiego słowa „Klij”, które oznaczało smołę;
http://www.staropolska.pl/slownik/?nr=0 ... mp;id=3433
• pkt. 2. Nazwisko Klijer mogło powstać od imienia Kilian, które kiedyś w Polsce było wymawiane jako Kilijan lub Kielijan. W języku niemieckim imię Kilian zapisywane jest jako Kilian, Killian;
• Pkt. 1. W Niemczech w Turyngii, w powiecie Hildburghausen, znajduje się miejscowość i gmina St. Kilian, Sankt Kilian. Tak więc, nazwisko Klijer może oznaczać osobę pochodzącą / mieszkająca w/z Kilian. Kilian > Kilianer. Istnieje też możliwość pochodzenia nazwiska od miasta Kilia, które znajdowało się w guberni bessarabskiej przy ujściu Dunaju lub od rzeki Kilia, która znajdowała się na Bukowinie. Może też pochodzić od wsi Kiliany ( po niemiecku Kiliannen ), która znajdowała się w powiecie margrabowskim na pruskich Mazurach. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego (…) tom IV, str. 97. http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_IV/97

Może nazwisko Klijer uległo deformacji a jego pierwotna forma była inna. Ustalenie pierwotnej formy nazwiska wymaga badań metryk i innych dokumentów. Nazwisko może mieć rodowód niemiecki jaki i polski.

Pozdrawiam – Roman.
Gawroński_Zbigniew - 02-08-2015 - 23:02
Temat postu:
Moim zdaniem nazwisko ma korzenie kaszubskie - słowińskie - pomorskie.

Może być wariantem, jednym z kilkudziesięciu nazwiska Klein = Mały (inne znaczenia to... przepuklina, tzw "piorun" czyli belemit, wysunięty kawałek pola).

Może również, co bardziej moim zdaniem prawdopodobne, być wariantem nazwisk związanych z techniką budowania domów: klijner, kleiner, klejer, klajer - to określenie na majstra budowlanego, który budował dom z cegieł łącząc je gliną. (Etymologia również "pomorska")

W drugim znaczeniu - co widać - nakłada się znaczeniowo z interpretacją podaną wyżej: glina to doskonały klej.

Bardzo mnie ciekawi co też inni koledzy powiedzą na nasze już określone sugestie w tej kwestii.

Co do źródeł: interpretację oparłem na pracy Berezy: "Nazwiska Pomorzan".
Pozdrawiam pięknie.
Gradkiewicz - 04-08-2015 - 16:47
Temat postu:
Witam poszukuję znaczenie nazwiska Gradkiewicz niestety wiem tylko tyle że pochodzi z Ukrainy lecz nie wiem ile w tym prawdy , chciałbym wiedzieć tylko co oznacza , z góry dziękuję.

Pozdrawiam
Szuwar - 04-08-2015 - 18:20
Temat postu:
Witam !!

Gradkiewicz - 1636 od grad ‘opad atmosferyczny w postaci krup lodowych’.


opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch



Nazwisko od nazwy osobowej Grad, ta od grad ‘rodzaj opadu atmosferycznego’. Inne potencjalne podstawy to: imiona staropolskie Gardek, Gardosz, Gardota Gardomir Staropolskie skrócone nazwy osobowe Gradzisław Grodzisław, nazwa miejscowa: Gradtken, Gradki, Gratki ( „Wieś w powiecie olsztyńskim, blisko granicy lidzbarskiego powiatu Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, staro-wysoko-niemieckie grātag ‘łakomy, chciwy, łapczywy, łacińskie gradus ‘stopień’, dotyczy to zarówno oceny szkolnej, jak i tonów w muzyce

według opracowania
A.Naruszewicz-Duchlińska

Pozdrawiam
Gawroński_Zbigniew - 04-08-2015 - 21:02
Temat postu:
Grada = Gierada == wiano, wyprawa ślubna panny młodej, albo osobiste rzeczy pozostałe po zmarłym = współcześnie: inwentarz!!!

Słowo pochodzi z łaciny: Gerada i dalej przez niemiecki : nhd: gerada i współczesny niemiecki Gerath* = "statki", ruchomości domowe.

Moim zdaniem to od tego powstało to prastare nazwisko. Od którego ze znaczeń? Oczywiście nie wiem. Oczywiście również inne źródłosłowy są możliwe, w tym wyżej podane.

Źródło: Wiedza własna poparta "Słownikiem warszawskim".

* "a" w wyrazie z umlautem.
Szuwar - 04-08-2015 - 22:06
Temat postu:
Gierada - Gierałda - Słowniki: SStp

Formy gramatyczne:
lp
M. gierada
B.gierałdę

Etymologia:
śr. łac. gerada, z niem. Gerade

ruchomości pozostałe po matce, przypadające w spadku córkom lub innym kobietom spokrewnionym ze zmarłą; także ogólnie ruchomości pozostałe po zmarłej osobie :

Którą to gierałdę ten nieboszczyk śp. Franciszek legował na barki śp. nieboszczyka Kaźmierza

Tego sie też domagali ażeby gierada nie gineła tym dzieciom, co pozostała po matce ich, a mianowicie chusty, suknia breklestowa, lazurowa katanka podszyta.

ruchomości, które dostaje kobieta wychodząc za mąż, wyprawa
Giérádá Gierada - wyprawa, posag



Wyprawa panny idącej zamąż, nazywana z greckiego parapherna, w prawie miejskiem gerada

Zygmunt Gloger: Encyklopedia staropolska

Gerda (gierada) - Wyprawa dziewczyny wychodzącej za mąż (bielizna, pościel, ubrania, sprzęty). Pojęcie pochodzi z mitologii nordyckiej.

Gerda była piękną córką olbrzyma Gymira. Bóg Skirnir pomógł zakochanemu Frejrowi w zdobyciu ręki dziewczyny jego westchnień – Gerdy. Jednak ceną, jaką musiał zapłacić za pomoc w jej zdobyciu, był jego własny miecz. Oddając go Bogu, stał się bezbronny w dniu Ragnarok

Staropolski system prawny/Słowniczek spod dybów

Gierad/Gierat - nazwisko notowane w Polsce od XV w.Od imienia poch. germańskiego Gerwald, od gër ‘oszczep’ + walt ‘panować’.


Znaczenie/pochodzenie nazwiska: Gierada - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego wyrazu gierada ‘wyprawa ślubna panny’.

A my zmagamy się z nazwiskiem Gradkiewicz

W uzupełnieniu do nazwiska Gradkiewicz

Garda (Grada) czyli garda – Dawczyni Żaru, garda – zasłona, okrywa, ogrodzenie. Także gardzina – dumna, pyszna, pogardliwa – wyniosła, harda – odważna.

Grada – to jest Sprowadzająca Grad, sypiąca gradem, uderzająca i karząca gradem

Grada znaczyło również kobietę o dużym biuście/piersiasta/

źródło - Bogowie Słowian


Takie jest moje skromne zdanie
Gawroński_Zbigniew - 04-08-2015 - 23:08
Temat postu:
Powtórzę. Profesorowie - autorzy słownika warszawskiego raczej wiedzieli co piszą. Napisali konkretnie: Grada = Gierada. Reszta się zgadza.

I to by było na tyle.
michal72 - 05-08-2015 - 15:33
Temat postu: Nazwisko Matalec
Witam serdecznie,

W moim drzewie pojawił się bezpośredni przodek o nazwisku Matalec.
Chodzi o XIX wiek, Wołyń. W genbazie występują tylko dwie osoby o takim nazwisku i to właśnie moja rodzina.
Czy ktoś ma jakieś przypuszczenia co do pochodzenia nazwiska?
Czeskie? Chorwackie? a może błąd księdza?

Z góry dziękuję za wszelką pomoc

Pozdrawiam Michał
historyk1920 - 05-08-2015 - 19:37
Temat postu:
Witam !
W/g znawcy tematu Profesora Rymuta
Nazwisko Matalec / Matal - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Mat-, por. imiona Mateusz, Matyjasz, Maciej; matać , matka.

Pozdrawiam
Marek
michal72 - 06-08-2015 - 09:17
Temat postu:
Marek,

Dziękuję bardzo za informację.
Przyznał się że skupiłem się na błędzie księdza ponieważ nie znalazłem takiego nazwiska ani w genetyce ani aktualnie w internecie. Nazwisko wymarło.

Pozdrawiam
Michał
Rutar - 11-08-2015 - 14:04
Temat postu:
Witam,

Mam prośbę o określenie pochodzenia nazwiska

Deyek,Dejek- występujące w parafii Wiskitki.

Pozdrawiam,

Artur
Szuwar - 11-08-2015 - 14:28
Temat postu:
Witam !!

Pochodzenie nazwiska Dejek

Podstawy nazwiska to:

deja - człowiek ociężały i niezdarny - Słownik warszawski T -1

Niemiecka nazwa osobowa Dei - K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny t. I

Nazwa miejscowa Deja „rzeka na Bukowinie, dopływ Modlawicy z prawej strony” Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich

Pozdrawiam
Rutar - 11-08-2015 - 18:17
Temat postu:
Witam,

Dziękuję za odpowiedź.

Pozdrawiam,

Artur
Gawroński_Zbigniew - 12-08-2015 - 00:50
Temat postu:
Nazwiska z grupy Deja.... Dyja... mają przynajmniej jedną więcej podstawę znaczeniową. Nie wymieniona to: śpiewak cerkiewny
Bardzo to koresponduje z regionem z którego pochodzi osoba, o którą pytano.

Na marginesie. Przekopałem wszystkie dostępne mi źródła i nie potrafię odpowiedzieć skąd Rymut znalazł to niemieckie źródełko znaczeniowe.

Źródło: Dejak SSNO I 544; NAp 61 Dyjak.
Dejaczkowic(z) SSNO I 544; NAp 61 Dyjak

To znaczy: Słownik staropolskich nazw osobowych t 1 str 544 oraz Słownik nazwisk odapelatywnych str 61
Tatwacki_Slawomir - 12-08-2015 - 11:19
Temat postu:
Witam
Proszę o podanie pochodzenia nazwisk :
TARWAT (TARWACKI)
WARDA
TUREK
ĆWIELUCH
MAKULSKI
ZEGAREK (ZYGAREK)
SZYMONCZYK (SZYMAŃCZYK)
ZIELIŃSKI

Z góry serdecznie dziękuję
Pozdrawiam
Sławomir Tarwacki
Kubusia210 - 12-08-2015 - 12:30
Temat postu:
Witam!
Proszę o wyjaśnienie pochodzenia tych nazwisk:
Musiał
Kolbusz
Biskup
Woliński/a
Podgórski/a
Stec
Gajda
Majocha
Madejczyk
Boczar
Liszka
Z góry serdecznie DZIĘKUJĘ Very Happy
Pozdrawiam
Jakub
Szuwar - 12-08-2015 - 14:45
Temat postu:
Witam !!!!

Musiał 1548 - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw mus-, musz-, por. musieć, muszka, też od niemieckich nazw osobowych Mus, Musch, te od Moyses
od śląskiej nazwy osobowej Musioł ta pochodzi od musieć, czyli: 1. być zmuszonym, koniecznością zniewolonym, 2. być zmuszonym iść, udać się, 3. mieć obowiązek, powinność, 4. należy, trzeba, 5. przypuszczalnie, podobno, prawdopodobnie (zob. tzw. Słownik warszawski, t. II
także od nazwy miejscowej Musza, odnotowaną na terenie byłego powiatu dyneburskiego (zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. V

Kolbusz - 1503 od kolba ze staropolskiego ‘fechtunek’, nowsze ‘naczynie laboratoryjne’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kolbe lub od niemieckiej nazwy osobowej Kolbenbusch.

Nazwisko można wywodzić od niemieckiej nazwy osobowej Kolbe, ta zaś pochodzi ze średniowysokoniemieckiego kolbe ‘pałka
Kolbe oznaczało także ‘krótko ostrzyżone włosy’
także kolba: 1. rzecz grubo zaokrąglona, 2. przyrząd chemiczny, 3. sadzonka z nasadą, 4. narzędzie do lutowania, 5. kłucie się, fechtowanie się, turniej, zapasy, 6. korba, zob. tzw. Słownik warszawski, t. II

Biskup

Nazwisko odapelatywne od biskup, ‘dostojnik kościelny, zarządzający faktycznie albo nominalnie diecezją, ordynariusz, pasterz
Po raz pierwszy nazwisko Biskup odnotowano na terenie Polski w dokumencie z 1371 roku.
 j.niem. Bischof -dawne biscof
j.grecki - nadzorca,strażnik

Woliński -

Nazwisko można wywodzić od nazwy miejscowej Wolin, wyspa na Bałtyku lub Wolina z byłego powiatu niskiego albo Wolino z byłego powiatu siebieskiego - Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIII
Można je także wywodzić od imion złożonych typu Wolimir albo od czasownika woleć czy rzeczownika wola. Podstawę nazwiska mogła stanowić także bardzo popularna nazwa miejscowa Wola. Nazwę osobową Woliński

Podgórski

Nazwisko pochodzące prawdopodobnie od określenia pierwotnego miejsca zamieszkania – podgórski 1. leżący u stóp gór albo w sąsiedztwie gór, pochodzący z gór, okolic gór, 2. mieszkający na podgórzu (czyli w kraju u stóp gór położonym) – zob. tzw. Słownik warszawski, t. IV,
. także od popularnej nazwy miejscowości Podgórze, odnotowaną m.in. na terenie byłych powiatów: warszawskiego, błońskiego, włocławskiego, rawskiego, łaskiego, tureckiego, radomskiego, koneckiego, iłżeńskiego - zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VIII


Stec

Nazwisko jest formą pochodną od imienia Stefan. Samo imię Stefan wywodzi się z języka greckiego (od słowa ‘wieniec’), zostało przejęte do łaciny jako Stephanus (M. Malec, Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, Kraków 1994, s. 325). Por. także nazwę miejscową Stece z byłego powiatu kolbuszowskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI
Nazwę osobową Stec odnotowano na terenie Polski w 1554 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II



Gajda - 1536 od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.
opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch
Pochodzenia ukraińskiego (zob. tzw. Słownik warszawski, t. II - hajda: 1. człowiek barczysty, wysoki a niezgrabny, chodzący wielkimi krokami, machający ręką, 2. pędzący stado bydła, wołów, 3. pastuch w górach, 4. dobrze, zgoda, 5. siłą, gwałtem, obcesowo; II. hajdać: 1. huśtać, bujać (np. na ręku), 2. jeść prędko

Majocha - od maj ‘nazwa miesiąca’ od maić
opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch

Nazwisko proste, od nazwy miesiąca maj (May), być może pierwotnie określenie osoby urodzonej w tym czasie. Maj to także: 1. drzewka, gałązki zielone, zieleń, 2. choinka obnoszona przez dziewczęta wiejskie w drugie święto Wielkanocy, 3. figura ludzka ze słomy obnoszona przez chłopców wiejskich podczas Zielonych Świątek (zob. tzw. Słownik warszawski, t. II
średnio-wysoko-niemieckiego meie ‘maj’, jako określenie czasu albo świąt, festynów obchodzonych w tym okresie, też hipokorystykum. od imion złożonych typu Magana, Magina > Magi > Mai czy Magwald


Madejczyk - 1666 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Amadeusz, przejmowanego w języku polskim jako Amadaj, Amadej, Hamadej, Hamadziej (imię pochodzenia łacińskiego, od amare ‘kochać’ + deus ‘Bóg’), też od Matej.

opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch

A także mada: 1. szlam, muł na dnie, 2. błoto grząskie, 3. wysokie położenie miejsca; madać ‘bawić się, igrać, figlowac’ Słownik warszawski, t. II. także nazwa miejscowa Madej, odnotowaną na terenie byłego powiatu wieluńskiego i wadowickiego – zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. V



Boczar - od bok, też od boczyć się.

opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch

Nazwisko można wywodzić od bok, czyli: 1. lewa albo prawa strona człowieka albo zwierzęcia, 2. brzeg, krawędź, kraj, 3. strona, ubocze, ustronie 4. ściana szybu albo od boczyć, czyli: 1. zbaczać na bok, iść na stronę, 2. stronić, odwracać się, unikać, 3. krzywić się na kogoś, dąsać się, 4. wykrzywiać się na bok, paczyć się 5. buntować się przeciwko komuś, zob. tzw. Słownik warszawski t. I

Liszka

Nazwisko utworzono przyrostkiem - ka

d podstawy lisz-, ta od liszeć (czyli: stawać się lichym, podleć, marnieć) lub licho (1. nie do pary, liczba nieparzysta, 2. zła, niepożądana liczba, przegrana, 3. złe, nieszczęście, bieda, kaduk, diabeł, 4. przenośnie ‘istota mało warta’) bądź lichy (1. nędzny, niepozorny, marny, 2. kiepski, zły, 3. nieprawy, niesprawiedliwy, niegodziwy, 4. słaby, chory, osłabiony) albo od lisz (‘tylko’, przysłówek pochodzenia ukraińskiego) czy liszka (1. lisica, 2. śrubki do ścieśnienia formy w ramie, 3. postać owada, 4. leszczyna, 5. kobiałka), por. także liszni ‘zbyteczny, niepotrzebny’ (zob. tzw. Słownik warszawski, t. II

Potencjalną podstawę nazwiska stanowią także nazwy miejscowe: Lisze z terenu byłego powiatu lwowskiego i popularne na terenie całego kraju Lis(z)ewo Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. V

Pozdrawiam
Skoczny_Kacper - 12-08-2015 - 16:36
Temat postu:
Witam,

Mam prośbę o określenie pochodzenia nazwiska

Strzelczyk,
Minnich,
Rojek,
Bamberski,
Kordasiewicz

Dziękuję za odpowiedź.
marzanna62 - 12-08-2015 - 19:41
Temat postu:
W nawiązaniu do wątku o pochodzeniu nazwisk prosze o wyjaśnienie:
nazwisko Rzemieniec

widzaiłam je tez w formie meskiej Rzemieńczykw aktach ślubu i podobno taki przyrostek czasem dodawali do nazwiska młodego kiedy żył ojciec młodego Rzemieńca. Czy któs moze potwierdzić tę informację z pannami jest jasne były "owne" lub "anki" w zależnosci od formy nazwiska ale czy w przypadku kawalerów przy słubie tez dodawano końcówki. Dodam ze forma z "-czyk" wystepuje tylko w kilku aktach częsciej jest normalne nazwisko.

Marzanna
historyk1920 - 12-08-2015 - 22:42
Temat postu:
Witam !
Oto pochodzenie nazwisk;
Kordasiewicz - od staropolskiego kardasz ‘brat, pobratymiec’, też kurdesz ‘pieśń biesiadna’.

Bamberski - od gwarowego bamber ‘chłop, wieśniak; Niemiec’, bambory ‘ziemniaki’, od nazwy miasta Bamberg.
Rojek - Borowski złożenia brak; Rojek 1405 w grupie nazwisk pochodzących od roj, rój 'pszczoły z jednego gniazda', roić się 'ruszać się, kręcić się; Borowski w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Borzysław, Borzymir lub od apelatywu bór.; może mieć charakter odmiejscowy.
Strzelczyk - 1647 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Rzemienic - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Pozdrawiam
Marek
Szuwar - 12-08-2015 - 23:29
Temat postu:
Witam !!!

Nazwisko Zegarek

Po raz pierwszy nazwisko Zegarek odnotowano na terenie Polski w dokumencie z 1498 roku.
Nazwisko Zegarek, według prof. Kazimierza Rymuta, pochodzi od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger
Inne formy nazwiska i oboczności, które funkcjonują jako odrębne nazwiska, sugerujące wspólny rdzeń, występujące współcześnie w Polsce, to: Zegar, Zegarczuk, Zegarkowski

Zieliński

Nazwisko utworzono przyrostkiem –ski od nazwy miejscowej Zielenie były powiat ihumeński
Zieleniec byłe powiaty: warszawski, włocławski, nieszawski, węgrowski, radzyński, radomski, prużański, wołkowyski, Borysowski, bialski, toruński, Zielińce były powiat borszczowski i trembowelski, kamieniecki, Zielinice były powiat gostyński, Zieliniec były powiat poznański, wrzesiński i oleśnicki - Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV . Nazwę osobową Zieliński odnotowano na terenie Polski w 1424 roku K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II

Szymonczyk

Nazwisko proste, od imienia chrześcijańskiego Szyman, łacińskie Simeon, J. Mączyński, Nazwiska Łodzian , hebrajskie shime`ōn, shim`ōn ‘Bóg wysłuchał’, greckie Simōn ‘człowiek płaskonosy’ J. Bubak, Księga naszych imion
„Szymon” było także określeniem dozorcy domu Słownik warszawski, t. VI

Makulski - 1785 w grupie nazwisk pochodzących od mak, możliwe też od imion Maksym, Makary.

opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch

Turek

Nazwisko proste, od nazwy etnicznej Turek
Ktoś pochodzący z Turcji. Można też wiązać pochodzenie nazwiska z: I. nazwą miejscową Turek, występującą kilka razy na terenie całego kraju, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII II. apelatywem turek: 1. muzułmanin M. B. Linde, Słownik języka polskiego 2. gatunek kwiatów, Z. Abramowicz, L. Citko, L. Dacewicz, Słownik historycznych nazw osobowych. Nazwiskiem Tur lub apelatywem tur + przyrostek -ek

Warda

Nazwisko pochodzi od nazwy osobowej Warda, ta od warda mańkut, także wardać łazić. Potencjalną podstawę nazwiska stanowi także nazwa miejscowe Warda – folwark w b. pow. sejneńskim Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII
Nazwę osobową Warda odnotowano na terenie Polski w 1343 roku K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II







Pozdrawiam
suntrack - 13-08-2015 - 09:38
Temat postu:
Witam,

Proszę o określenie pochodzenia nazwiska MINKINA.
Pajak_Barbara - 13-08-2015 - 09:55
Temat postu:
Witam

Poszukuję znaczenia nazwisk:

Choczewionka (możliwy błąd księdza, być może Chomentowska?)
Kotras
Walasek, Walaszek
Marcisz (w łacińskim zapisie Marcis, Marcys)
Konczeńska (Kończewska, Konczewicz)

Pozdrawiam
Szuwar - 13-08-2015 - 11:54
Temat postu:
Witam !!!

Nazwisko Walasek


Walasek - 1604 - od imion na Wal- typu Walenty, Walerian lub od walić burzyć, rozwalać uderzać, sunąć powoli, ociężale.

Opracowanie etymologii Pani Ewa Szczodruch

Nazwisko można wywodzić od imienia Walenty łacińskiego valens
mocny, potężny lub niemieckiej nazwy etnicznej Valens
Podstawy etymologiczna to imię Walerian i czasownik walić
Walaszek - patrz wyżej

Marcisz

Nazwisko homonimiczne pochodzące od polskiej nazwy osobowej Marc
Marek B. Mossakowska, Nazwiska mieszkańców Komornictwa Olsztyńskiego
lub Marcin - Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych cz. 2 Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego,
od niemieckiego apelatywu der März ‘marzec


Kończewska, Konczewicz


Nazwisko pochodzi od Koncz, formy pochodnej od imienia pochodzenia germańskiego Konrad, pochodzącego od kuoni- śmiały i rat rada
K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny t. Także od nazwy miejscowej Końce, odnotowaną na terenie byłego powiatu włocławskiego i maryampolskiego - Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych państw słowiańskich t. IV

Kotras

Kotras - od kotara zasłona dawniej rodzaj namiotu lub od niemieckiej nazwy osobowej Koter.

Opracowanie etymologii Pani Ewa Szczodruch


Chomętowski
- 1393 od nazw miejscowych Chomętów, Chomętowo (kilka wsi).

Opracowanie etymologii Pani Ewa Szczodruch

Chocz -być może przez księdza zapisane jako panna Choczewionka
od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego Xoteti chcieć.

Opracowanie etymologii Pani Ewa Szczodruch

Pozdrawiam
Kubusia210 - 13-08-2015 - 12:28
Temat postu:
Witam!
Dziękuję za poprzednie nazwiska, i proszę jeszcze o sprawdzenie pochodzenia tych:
Zapór
Lejkowski/a
Majka
Krawczyk
Dominik
Papciak
Wójtowicz
Ptaszek
Krówka
Maziarz
Jachym
Sypień
Niklewicz
Włodarczyk
Gadzała
Piela (Pela)
Skocz
Banach
Sankiewicz
Z góry Dziękuję
Pozdrawiam
Jakub
Pajak_Barbara - 13-08-2015 - 13:02
Temat postu:
Szuwar napisał:

Kończewska, Konczewicz


Nazwisko pochodzi od Koncz, formy pochodnej od imienia pochodzenia germańskiego Konrad, pochodzącego od kuoni- śmiały i rat rada
K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny t. Także od nazwy miejscowej Końce, odnotowaną na terenie byłego powiatu włocławskiego i maryampolskiego - Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych państw słowiańskich t. IV


A to niespodzianka. Smile Spodziewałam się, że będzie miało związek z "końcem, kończeniem", a tu ciekawostka. Smile

Dziękuję ślicznie za wszystkie nazwiska!
Szuwar - 13-08-2015 - 14:31
Temat postu:
suntrack napisał:
Witam,

Proszę o określenie pochodzenia nazwiska MINKINA.


Witam !!!

Minkina - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy min-, por. minąć, mina, imię złożone Minigniew

opracowanie etymologii Pani Ewa Szczodruch


Pozdrawiam









Uzupełnienie
Kończewicz/Koncewicz

Podobno nazwisko można wywodzić od apelatywu koniec, czyli:
1. punkt gdzie się rzecz w swej długości kończy,
2. chwila ustania, kres, schyłek,
3. ustanek,
4. liczba, miara,
5. śmierć, zgon,
6. zakończenie, finał,
7. rozwiązanie, rezultat,
8. cel, zamiar, zamysł,
9. ostatecznie, nareszcie,
10. cel rzeczy, jej właściwości
Słownik języka polskiego, ułożony pod red. Jana Karłowicza, Adama Kryńskiego i Władysława Niedźwiedzkiego. Warszawa 1919, t. II

nazwę miejscową Koniec, odnotowano na terenie byłego powiatu jaworowskiego, mościskiego, stryjskiego i jaworowskiego oraz lwowskiego Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych państw słowiańskich, t. IV

W grupie nazwisk podobnych do Konc, z podstawą Konc-, odnotowano w Polsce jeszcze takie nazwiska jak: Konca; Koncala; Koncarek; Konce; Koncebowska; Konceja; Koncent; Koncerewicz; Koncerowicz; Koncerski; Koncert; Koncerz; Koncet; Koncewicz (najliczniejsze)
Gawroński_Zbigniew - 13-08-2015 - 22:55
Temat postu:
Odnośnie nazwiska Kończewski Konczewicz.

Cytat:
KUN: germ konja, koni, stwniem. kuoni (dzielny, doświadczony w boju',
Kauf 84; śrwniem. kuene (mocny, wojowniczy' KI 410. Człon ten pomieszał
się z germ. kunja, kuni (ktoś) z dostojnego, szlacheckiego rodu' Kauf 86.
W podstawie odmianek występujących w hasłach SSNO znajduje się
przeważnie niezwykle popularne stwniem. imię Kuonrat (zlatynizowane do
postaci Conrad(us)). Monoftongizacja uo > u pojawiła się już na przełomie
XI i XII w., Mett 68.
Ripokor. Kunz, Kunze wywodzi się od stwniem. Kuon-zo. N. os. Kord
jest ściągnięciem stsas. Conrad, Kauf 84.
Formy Kunat, Konat mogą być odziedziczonymi stwniem. hipokorysty-
kami z przyr. -at, Fm 383, Kauf 9-10, Bach 1/1 119. Jednakże Gott 390
takie n. os., jak Kunad, Kunath, uważa za hipokor. słowiańskie. Podobne
stanowisko zajmują Bah 302 i Brech II 132, którzy formę Kunat uważają
za łuż. odpowiednik n. os. Kunrad. Od tak interpretowanej formy Kunat
obaj autorzy wywodzą z kolei formy Kund(t), Kunt(h).
Formy Kurrat, Korrat uważa Brech II 97 za formy zitalianizowane.
Formy typu King(i)erz < Kilnger < Cuniger wskazują na delabializację (Ent-
rundung) głoski u > i jeszcze na gruncie niem. (por. KNi.JTz; Knutzel > Knitzel)
lub w tym wypadku także na substytucję fonemu u przez pol. i, Kst 23.
W odmiankach spolonizowanych w grę wchodzić także może rodzima
n. os. Kuna; por. Kuna (NAp).
Warianty członu i. zł.: l. KUN - forma odziedziczona z stwniem. lub
śrwniem.; 2. KON - forma członu i. zł. wywodząca się z stsas., z postaci zla-
tynizowanej albo później z niektórych dial. śrdniem., gdzie uo > O, Lasch 97;
3. KIN - delabializacja ż1 > i albo substytucja polska.
A. I. 1. (Kunart), Kundrad II Kundrat, Kunrod II Kunrot, Kunt, Kurrad
II Kurrat; 2. Konrad II Konrat, Kondrat, (Korrat); 3. (Kinson).
II. 3. - Petirkinl-owa fem.
III. 1. (Gunat), Kun, Kunat II Kunad, Kunc, Kunce, Kuncel, Kuncel fem.,
(Kuncelin), (Kuncmann), Kunco, Kunel, Kunii, Kunke, Kunmann, Kuno,
Kunot II Kunod, Kunsz, Kurt « Kunrat); 2 Konat II Konad, (Konc), Konce,
(Koncelin), Konco, Konel, Konig fem. « Kunigund fem.), Kono; 3. Kin, Kinc,
Kinel, Kinel fem., Kinke.
B. I. 1. Kunegunda fem.; - Kundrat-owa fem., Kunrat-ow adi., Kunrat-
-owa fem.; 2. - Kondrat-owic, Konrad-owic, Konrat-owa fem.; 3. King(i)erz
« Cuniger).
II. 1. - Petirkunl-owa fem.
III. 1. Kunat-(ek), Kunat-(ko), Kunca, Kunc-ak, Kunc-(ek), Kuncel-na,
Kunc-ka, Kunc-ko, Kuncz-at+ko, Kuncz-ok (!), Kunc(z)-yn, Kun-ek, Kun-
-ica, Kuni-ec, Kuni-esz, Kun-isz, Kun-ka fem., Kun-ko, Kun-na fem., Kun-osz,
Kun-osza, Kun-sz; - Kunat-owa fem., Kunat-owic(z), Kunc-anka fem., Kuncl-
-owa fem., Kunc-owa fem., Kunc-owic(z), Kunc-yna fem., Kunc(z)-yc(z), Kun-ic,
Kunic(z)-ewic(z), Kunic(z)-owic(z), Kunk-owic, Kuni-owa fem., Kunl-owic,
Kun-owic(z); 2. Konat-ka, Konca, Konc-ak, Konc-ek, Konc-ko, Konc(z)yn,
Kon-ek, Kon-ka, Kon-ko, Kon-osz, Koni-ec (por. też Koniec (NAp)), Kon-osz;
- Konatcz-anka fem., Kon-ic; 3. Kina, Kinca, Kin-osz; - Kin-ic, Kinal-ic.

Cytat ze "Słownika etymologiczno-motywacyjnego staropolskich nazw osobowych" część 5 autorstwa Zygmunta Klimka
Szuwar - 14-08-2015 - 00:59
Temat postu:
Kubusia210 napisał:
Witam!
Dziękuję za poprzednie nazwiska, i proszę jeszcze o sprawdzenie pochodzenia tych:
Zapór
Lejkowski/a
Majka
Krawczyk
Dominik
Papciak
Wójtowicz
Ptaszek
Krówka
Maziarz
Jachym
Sypień
Niklewicz
Włodarczyk
Gadzała
Piela (Pela)
Skocz
Banach
Sankiewicz
Z góry Dziękuję
Pozdrawiam
Jakub


Sankiewicz

Nazwisko powstało przez połączenie San, to zaś od imienia Aleksander lub rzeczownika sanie K. Rymut Nazwiska Polaków t. II

Banch

Nazwisko od odnotowanej przez Słownik staropolskich nazw osobowych formy Banach - ta od gwarowego banach - niezgrabny młodzieniec, 2. niegrzeczny dzieciak, 3. bękart Słownik gwar polskich lub od imienia Benedykt. Zdaniem K. Rymuta Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I
Może się wywodzić z takich źródeł, jak: prasłowiańskie bańati -myć, kąpać , bania/ban namiestnik turecki i niemiecka nazwa osobowa Ban. To nazwisko odnotowuje w swej pracy M. Jaracz Nazwiska mieszkańców Kalisza od XVI do XVIII wieku
opracowanie - dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska

Skocz - 1766 w grupie nazwisk pochodzących od skok ‘oderwanie się od powierzchni; noga ptaka’, skoki ‘nogi zająca’, skoczyć, skakać ‘odrywać się od ziemi’.
Opracowanie Pani Ewa Szczodruch

Skocz - człowiek ochotny do tańów, tanecznik, fikalski. Słownik warszawski, t. VI,także od nazwy Skocze z byłego powiatu szawelskiego
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich

Pela - od imienia Pelagia, od niemieckiej nazwy osobowej Pell, od słowiańskiego piel
Piela - od staropolskiego pielać spieszyć, gwarowego pielić, pleść, od imienia Pielgrzym.
opracowanie Pani Ewa Szczodruch

Gadzała - 1440 od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.
Opracowanie Pani Ewy Szczodruch

Włodarczyk
Podstawy nazwiska to: I. staropolskie imiona złożone typu Włodzisław, Włodzimir, Władysław w skład których wchodziła cząstka włod- zaczerpnięta z włodać, dziś władać ‘sprawować władzę, być właścicielem czegoś’; II. włodarz, czyli: 1. władca, panujący, pan, zwierzchnik, pierwotnie była to nazwa urzędnika w rodzaju namiestnika książęcego w danym miejscu, 2. rządca w posiadłości ziemskiej, karbowy, kmieć wybrany przez dziedzica do nadzorowania wszelkich robót rolniczych na folwarku - Słownik warszawski, nazwa miejscowa Włodarka z byłego powiatu włocławskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Nazwę osobową Włodarczyk odnotowano na terenie Polski w 1527 roku, K. Rymut, Nazwiska Polaków.

opracowanie - dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska

Sypień

Nazwisko ma następujące potencjalne podstawy etymologiczne: I. sypać: 1. siać, rzucać, wydawać, łożyć, 3. padać, prószyć, 4. usypywać, iść, chodzić’, II. sypiać: 1. < spać, 2. usypiać kogoś, III. sypień: 1. naczynie do przesypywania, 2. czerpak, zob. tzw. Słownik warszawski
Używaną na Kresach Wschodnich formę imienia Józef: Osyp K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny
Nazwy miejscowe: Sypień z powiatu łowickiego, gmina Nieborów i Sypin z powiatu łęczyckiego, gmina Rogóźno, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich
opracowanie - dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska

Maziarz- od mazać ‘smarować, namaszczać, nacierać’


Zapór

od nazwy osobowej Zapor, ta od rzeczownika zapor, czyli: przeszkoda, zasuwa w drzwiach K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny

Wójtowicz

Podstawą nazwiska stał się prawdopodobnie rzeczownik wójtowicz oznaczający 'syna wójta' (tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 704) - "Ów Kostiuk Tyszewicz, wójtowiczem przez gmin zwany, ściągnąwszy kupę hultajów, kozackim obyczajem zniszczył dwa ludne miasteczka". To nazwisko można też wywodzić pośrednio od rzeczownika wojt // wójt, który stał się podstawą przezwiska Wójt, na bazie którego ukształtowało się nazwisko. Wyraz wójt definiowano zaś następująco: 1. prezes rady miejskiej, najwyższy z urzędników miejskich, burmistrz, prezydent, 2. zwierzchnik gminy wybierany z grona właścicieli gruntów ("jaki wójt bywa, taka i gromada"), 3. sołtys, przełożony nad gromadą wiejską, sędzia wiejski spośród włościan wybrany, 4. jeden z włościan poddanych, wybrany przez dziedzica, nie mający żadnej władzy sądowniczej, obowiązany tylko do wypełnienia na pańszczyznę, pilnowania robotników i zdawania z nich sprawy przed ekonomem, 5. gumienny,. Karbowy, włodarz, wybierany dawniej z wioski gospodarz do gospodarowania na roli, 6. wójt od świń - chłopak doglądający świń, 7. pewna gra dziecięca (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 703-704). Por. też spokrewnioną etymologicznie nazwę miejscową Wójtowicze - w dawnym powiecie lidzkim, oszmiańskim, wilejskim, brodzkim (Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII, Warszawa 1893, s. 769). L. Dacewicz w Antroponimii Białegostoku w XVII-XVIII wieku (Białystok 2001, s. 259) przytacza następujący wypis: Joannes Woytowicz 1728. To nazwisko zostaje także odnotowane w Słowniku historycznych nazw osobowych Białostoczczyzny (red. Z. Abramowicz, L. Citko, L. Dacewicz, Białystok 1998, t. II, s. 180): Jan Woytowicz 1560, Szczepan Woitwoicz 1560-1563, Matys Woitowcz, Matys Woitowic s. Sannikow 1571, Hriszko a Mikuła Wojtowiczi 1579.
dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska

Lejkowski - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja
deszcz
Opracowanie Pani Ewa Szczodruch

Jachym - 1674 od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.
Opracowanie Pani Ewa Szczodruch

Majka - od maj ‘nazwa miesiąca’ maić
może pierwotnie określenie osoby urodzonej w tym czasie.
Maj to także: 1. drzewka, gałązki zielone, zieleń, 2. choinka obnoszona przez dziewczęta wiejskie w drugie święto Wielkanocy, 3. figura ludzka ze słomy obnoszona przez chłopców wiejskich podczas Zielonych Świątek Słownik warszawski,

Dominik

pochodzi od imienia pochodzenia lacińskiego Dominik, pochodzącego od przymiotnika dominicus dosłownie znaczącego ‘należący do Boga’. Por. także domin ‘rodzaj tytułu’ i domina ‘lichy dom’ – zob. tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 504. K. Rymut (Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 1999, t. I, s. 142) podaje, że nazwisko Dominiak zostało odnotowane już w 1650 roku.
opracowanie dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska

Krówka - 1487 od krowa, krówka.

Opracowanie Pani Ewa Szczodruch

Ptaszek - 1224 od ptak

Opracowanie Pani Ewa Szczodruch

Papciak
- od papa ‘papka; gęba, papież’, papać ‘jeść; dźwiękonaśladowcze

Opracowanie Pani Ewa Szczodruch

Krawczyk

od nazwy osobowej Krawiec, ta od rzeczownika krawiec, czyli: 1. rzemieślnik robiący ubrania, 2. żartobliwie rymarz, 3. żałobnik, posługacz pogrzebowy, 4. zabawa dzieci, 5. garderobiany Słownik warszawski także nazwę miejscową Krawce, odnotowaną w byłym powiecie konstantynowskim, tarnobrzeskim i żywieckim Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego
opracowanie dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska

Niklewicz

Nazwisko pochodzi od imienia pochodzenia greckiego Nikolaos, przyjętego w Polsce jako Mikołaj. Imię pochodzi z greckiego níke
a także nikle - nikły i nikla roślina z rodziny strąkowych Słownik warszawski
Adalbertowski - 22-08-2015 - 01:33
Temat postu:
...
Ewa_Szczodruch - 22-08-2015 - 12:41
Temat postu:
Witam Smile

Attemberski - nie znalazłam etymologii nazwiska Sad

Budka 1304 - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy bud-, por. buda, budzić, imiona złożone typu Budzisław; od budka.

Domżalski - od domrzeć 'umrzeć, zaginąć'; od staropolskiego gwarowego mżeć 'śnić'.

Gawlik 1559 - od imienia Gaweł. Imię znane w tej formie od XIV wieku stanowi słowiańską przeróbkę imienoa Gaulus.

Graczyk - od grać.

Hoffman 1664 - od niemieckich nazw osobowych Hofman,Ofman, te od apelatywu Hoffman 'dworzanin'.

Jąkierski - pewnie od jakać się.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Niksiński - od imienia Mikołaj. Imię pochodzenia greckiego, od Nikólaos, to od nike ‘zwycięstwo’ + laos ‘lud’, do łaciny przejęte jako Nicolaus. Znane w Polsce od XII wieku, adaptowane do języka polskiego jako Mikołaj (1369), Mikułaj (1399), Nikołaj (1203).

Olewnik 1438 od olewać ‘oblewać’ lub od olejownik, oliwnik ‘wyrabiający olej’.

Pudliński - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Radka m. 1631 - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Radosław, Radomir, też od rady ‘zadowolony’, rada, radzić.

Rakoczy 1666 - od węgierskiej nazwy osobowej Rakóczi.

Ratuszny 1431 - od ratusz, dawniej też ratuz ‘budynek będacy siedzibą władz miejskich’.

Wichman 1623
- od niemieckich nazw osobowych Wichmann, Wiechmann, te od imienia złożonego Wig + mann.

Wirkiewicz - od wir ‘szybki, gwałtowny ruch obrotowy; kłębowisko’, wirować ‘nadawać czemuś ruch wirowy; obracać się wokół własnej osi’.

Wrzyszczyński - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Zabiegała 1534 - od zabiegać ‘dotrzeć gdzieś biegnąc; wpaść; zastąpić drogę’, dawniej też ‘wypełnić się, nabrzmieć (krwią, łzami); zapobiec, przeszkodzić; uzyskać coś zabiegami’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Adalbertowski - 22-08-2015 - 13:50
Temat postu:
...
potok_007 - 22-08-2015 - 21:54
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwisk (cz.8)
Wejdź na stronę www.mowia.pl i wpisz te nazwiska :)
Ewa_Szczodruch - 23-08-2015 - 07:35
Temat postu:
Witam Smile

Asztemborski, Asztemberski - brak Sad

Berczewski - od podstawy ber , ta od prasłowiańskiego byrati ‘rzucać, ciskać, błądzić’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Behr (od imienia Bernard) ; może być też odmiejscowe.

Borek 1218 - od imion złożonych typu Borzysław, Borzymir lub od apelatywu bór; od borek.

Domeracki - od nazw miejscowych typu Domaradzice, Domaradz, Domaradzyn.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Malajka - od ukraińskiego malaj, małaj ‘placek
kukurydziany’.

Żulewski - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Adamusiak_Izabela - 23-08-2015 - 09:42
Temat postu:
Chciałabym prosić o sprawdzenie nazwisk Śniady, Tosiek, Mizera
Ewa_Szczodruch - 23-08-2015 - 10:55
Temat postu:
Witam Smile

Mizera 1478 - od staropolskiego mizera ‘bieda; nikczemność’.

Śniady - od śniady ‘mający ciemną cerę’.

Tosiek - od imion na To- , typu Tomasz, Tomisław, też od Antoni.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Martyka_Artur - 25-08-2015 - 13:20
Temat postu:
Dzień dobry Smile

Z góry dziękuję za wyjaśnienie etymologii nazwiska Martyka. Z tego co sam dochodziłem, jest bardzo prawdopodobne, że nazwisko jest związane z czeskimi osadnikami i na przestrzeni lat ewoluowało z Martička przez Martyczkę do Martyki. Wychodziłoby na to, że jest to jakaś forma odimienna od Martina/Marcina, ew. od Marty. Nazwisko notowane dość wcześnie, na pewno w XVI wieku. Znajdowałem je wśród kmieci i rzemieślników tamtych czasów.

Pozdrawiam,
Artur Martyka
Ewa_Szczodruch - 26-08-2015 - 07:01
Temat postu:
Witam Smile

Martyka - w grupie nazwisk pochodzących od imienia żeńskiego Marta, też od Marcin. Imię żeńskie Marta znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia aramejskiego, od marta 'pani'.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Mariusz_warzocha - 28-08-2015 - 22:35
Temat postu: pochodzenie nazwiska TESZBIR
Witam,
Mógłbym prosić o pomoc w ustaleniu etymologii (jesli jest to mozliwe ) nazwiska Teszbir?
Dziękuję
Pozdrawiam
Sofeicz - 28-08-2015 - 22:40
Temat postu:
Etymologia zapewne podobna do nazwiska Tazbir.
Cytat:
Na­zwa „ta­zbir” po­ja­wia się już w XV wie­ku, je­śli nie wcze­śniej, na ozna­cze­nie mar­ne­go piwa. Alek­san­der Brück­ner wy­wo­dził to sło­wo od nie­miec­kie­go das Ti­sch­bier, co ozna­cza­ło piwo sto­ło­we, a więc to naj­lich­sze, po­da­wa­ne cze­la­dzi

Mariusz_warzocha - 28-08-2015 - 22:46
Temat postu:
Bardzo dziękuję za naświetlenie nazwiska Smile dotychczas sądziłem że ma wydźwięk wschodni Smile
ROMAN_B - 29-08-2015 - 01:16
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Tazbir
Witam.
Janusz Tazbir – historyk, profesor doktor habilitowany, badacz dziejów kultury staropolskiej oraz reformacji i kontrreformacji w Polsce – w 2007 roku wydał w wydawnictwie Iskry książkę pt. Długi romans z muzą Kilo. W części pierwszej – Okruchy wspomnień – znajduje się rozdział zatytułowany "Pochodzenie nazwiska Tazbir". Jest to tekst, w którym profesor opisał etymologię nazwiska Tazbir, w tym i jego innej formy pisanej Teszbir.
Mariuszu, jeżeli jesteś zainteresowany co Janusz Tazbir napisał o pochodzeniu nazwiska Tazbir ( Teszbir ) to pod linkiem
http://www.publio.pl/files/samples/8b/0 ... o_demo.pdf
możesz przeczytać rozdział pt. Pochodzenie nazwiska Tazbir".
Tekst „Pochodzenie nazwiska Tazbir” znajduje się też pod linkiem:
http://cyfroteka.pl/catalog/ebooki/0205 ... -001.xhtml

Życzę przyjemnej lektury – Roman.
Dmytryszyn - 02-09-2015 - 13:26
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Tazbir
Witam serdecznie!
Co można powiedzieć o moim nazwisku, Dmytryszyn? Jest na pewno odimienne i ponoć pochodzi z okolic Złoczowa w dawnym woj. tarnopolskim.
Szuwar - 02-09-2015 - 13:37
Temat postu:
Witam !!!

Znaczenie/pochodzenie nazwiska: Dmytryszyn - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należący do bogini płodów rolnych Demeter’.

opracowanie:

Pani Ewa Szczodruch
Dmytryszyn - 02-09-2015 - 13:48
Temat postu:
Dziękuję Smile
Gawroński_Zbigniew - 03-09-2015 - 00:00
Temat postu:
Tylko maleńka uwaga. Demetrios znaczy dosłownie "syn Demeter".
Podaję za: "Ökumenisches Heiligenlexikon" w tłumaczeniu znaczenia imion chyba najdoskonalsze znane mi źródło.
Dmytryszyn - 03-09-2015 - 07:59
Temat postu:
No to jestem wnukiem Demeter Wink Dzięki
andcie - 03-09-2015 - 10:00
Temat postu:
Proszę o sprawdzenie pochodzenia nazwiska Ciempiel.
apss - 03-09-2015 - 15:06
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Tazbir
Dmytryszyn napisał:
Witam serdecznie!
Co można powiedzieć o moim nazwisku, Dmytryszyn? Jest na pewno odimienne i ponoć pochodzi z okolic Złoczowa w dawnym woj. tarnopolskim.


Typowe ukraińskie nazwisko. Pochodzi od imienia Dmytro. Żona Dmytra lub wdowa po Dmytrze to Dmytrycha, zaś jej syn to Dmytryszyn.
Dmytryszyn - 03-09-2015 - 18:43
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Tazbir
Dzięki Smile
historyk1920 - 03-09-2015 - 18:44
Temat postu:
Witam Smile
Oto pochodzenie nazwiska CIEMPIEL
Ciempiel - od ciąpać `ciułać`od gwarowego ciapać `chodzić po wodzie i błocie`

Pozdrawiam
Marek
andcie - 03-09-2015 - 19:29
Temat postu:
Dziękuję! A może wiadomo kiedy nazwisko Ciempiel po raz pierszy sie pojawilo i w jakim rejonie?
ROMAN_B - 03-09-2015 - 21:50
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Dmytryszyn.
Witam.
Widzę, że koledzy już w zasadzie wyjaśnili mniej więcej pochodzenie nazwiska Dmytryszyn. Niemniej jednak dodam swoje trzy grosze do tematu.

Andrzeju, pytasz o etymologię nazwiska Dmytryszyn i sugerujesz, że „jest na pewno odimienne i ponoć pochodzi z okolic Złoczowa w dawnym woj. tarnopolskim.”. W zasadzie odpowiedziałeś sobie sam na swoje pytanie. Faktycznie nazwisko Dmytryszym ma związek z imieniem Dmytr. Czy nazwisko Dmytryszym pochodzi z okolic Złoczowa w dawnym województwie tarnopolskim, tego nie wiem. Aczkolwiek byłe województwo tarnopolskie znajdowało na wschodzie dawnej Polski, wschodzie Europy, a imię Dmytr na konotacje wschodniosłowiańskie.
Może zacznę od imienia Dmytr. Dmytr jest imieniem męskim i jest jedną z wielu form powstałych od imienia Dymitr. Imię Dymitr zapewne przywędrowało do Polski z Rusi Czerwonej, na co wskazuje litera - y -. To samo imię nadawane w obrządku łacińskim po polsku brzmi Demetriusz, natomiast w łacinie zapisuje go się jako; Demetrius, Demytrysz, Demetrysz. W średniowiecznej Polsce, przeważnie na Rusi Czerwonej, imię Dymitr można było spotkać wielu odmianach, między innymi w następujących postaciach: Dymitr, Demitr, Dmytr albo Dmitr. Imię własne Dymitr wśród Polaków było rzadko spotykane – dotyczy to też form pobocznych: Demitr, Dmytr, Dmitr itp. Imię Dymitr jest odpowiednikiem ukraińskiego imienia wymawianego jako Dmytro ( Дмитро́ ), rosyjskiego Dimitrij ( Дми́трий ) oraz białoruskiego Źmicier lub/i Dźmitryj ( Зьмíцер lub/i Дзмíтрый ). Zdrobnieniem imienia Dymitr jest Mićka.
Ukraiński Dmytro, rosyjski Dimitrij, białoruski Źmicier lub/i Dźmitryj oraz polski i rusiński Dymitr wywodzą się od późnobizantyjskiego imienia, wymawianego jako Dimitrios. Imię Dimitrios z Bizancjum najpierw zawędrowało do Słowian Bałkańskich i na Ruś a następnie rozprzestrzeniło się dalej. Imię Dimitrios wywodzi się z języka greckiego. D-m-trios pierwotnie to przymiotnik od D-m-t-r - bogini płodów rolnych. W okresie klasycznym ( u Ajschylosa ) przymiotnik d-m-trios występuje jako przydawka do bios „życie” i znaczy „wiejski, rolniczy” ( w sensie: życie na wsi ). Jako imię własne Dmtrios, nadawane zapewne ku czci bogini, znane było już w starożytności i dosyć popularne wśród Greków. To tyle co do imienia Dmytr.

Nazwisko Dmytryszyn jest nazwiskiem matronicznym, utworzonym przy pomocy właściwego morfologii ukraińskiej złożonego sufiksu –yszyn. Nazwiska matronimiczne tworzone są od imienia matki. Są to rzadsze nazwiska niż nazwiska tworzone od imienia ojca ( patronimiczne ). Nazwiska zakończone sufiksem –yszyn / -iszyn ( -ишин ) powstały na terenie Ukrainy Zachodniej i tworzone były od przydomków zamężnych kobiet a nie od ich imion. Mechanizm nadawania przydomków kobietom zamężnym był prosty. Jeżeli mąż miał na imię Iwan, to kobieta otrzymywała przydomek Iwanczycha a jej syn nosił nazwisko Iwanczyszyn. Zatem nazwisko Dmytryszyn utworzone zostało od Dmytrczychy, żony Dmytra. Inaczej mówiąc: Dmytryszyn – syn Dmytrczychy, żony Dmytra.

Zatem, Andrzeju, krótko mówiąc. Dmytryszyn, to syn Dmytrczychy, żony Dmytra. Nazwisko Dmytryszyn jest nazwiskiem matronicznym ( nazwiska tworzone od imion matek ). W tym przypadku powstało od zwyczajowego przydomka nadawanego kobietom zamężnym na Zachodniej Ukrainie a nie od imienia własnego matki – przemawia za tym typowy ukraiński przyrostek –yszyn.

Andrzeju, może nie jesteś wnukiem bogini Demeter, ale na pewno jesteś potomkiem Dmytrczychy, żony Dmytra. Imię Dmytr jest odmianą imienia Dymitr, które pochodzi z Rusi Czerwonej i tam było najbardziej rozpowszechnione. Na terenie Polski znane od około XIV wieku.

Pozdrawiam – Roman.



https://pl.wikipedia.org/wiki/Demetriusz_(imi%C4%99)
http://miastodzieci.pl/imie/63:dymitr-znaczenie-imienia
http://ebobas.pl/imiennik/imie/DYMITR
interpoll - 04-09-2015 - 13:30
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Dmytryszyn.
Witam serdecznie,
chciałbym poznać etymologię kilku nazwisk:
Frąc - Frączak
Deres
Dadas - Dadacz
Kazana - Kozana
Walo
Piekut
Jalowski - Lalowski
Oska - Osial
Kayda - Gayda
Jonczyk
Pieniak
Koślacz
historyk1920 - 04-09-2015 - 22:32
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Dmytryszyn.
Witam !
Frąc - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.
Frączak - jw
Deres - od deresz ‘koń maści siwej’, też ‘człowiek siwawy’.
Dadas - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.
Dadacz - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.
Kazana - od podstawy kaz-, por. kazać ‘wydawać rozkaz, polecenie’, dawniej ‘wygłaszać kazanie’, kazić , dawniej ‘kalać, psuć’, także od imienia Kazimierz.
Walo - 1788 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.
Piekut - 1425 od piec, piekę; od staropolskiego piekut ‘bekas; kogut’.
Lalowski - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.
Oska - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’; od osica ‘osa’; od oska ‘osika, topola’.
Osial - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.
Gayda - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.
Jonczyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.
Pieniak - 1365 od pień ‘zdrewniała łodyga drzewa’, pienić się, przenośnie ‘złościć się, gniewać; procesować się’; od pienia ‘pieniactwo’.
Koślarz - od gwarowego kośla, koślak ‘czlowiek koślawy; mający krzywe nogi’.

Oto etymologia nazwisk tyle zdołałem odnaleźć Smile
Pozdrawiam
Marek
interpoll - 07-09-2015 - 12:15
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Dmytryszyn.
Dziękuję za pomoc !!!
Chrobasik_Olek - 07-09-2015 - 12:42
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Dmytryszyn.
Witam
Poszukuję informacji o nazwisku Halacz
historyk1920 - 07-09-2015 - 14:58
Temat postu:
Witam Smile
Halacz - 1668 od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Pozdrawiam Very Happy
marcinzabo - 08-09-2015 - 22:56
Temat postu:
Dzień dobry,
a co powiecie o pochodzeniu nazwiska Zaboklicki?
historyk1920 - 08-09-2015 - 23:23
Temat postu:
Witaj Marcinie !
Zaboklicki od żaba (y) `pospolity płaz` od staropolskiego `klik`~krzyk~

Pozdrawiam
Marek
marcinzabo - 08-09-2015 - 23:29
Temat postu:
Eh... tak prosto?Smile
Michał_Psztyć - 08-09-2015 - 23:48
Temat postu:
Jak jesteście cwani to rozszyfrujcie moje:D

PSZTYĆ

Mi się zawsze kojarzyło z Litwą, nie wiem czy dobrze.
historyk1920 - 10-09-2015 - 00:26
Temat postu:
Witaj Michale!
Zaskoczyłeś pytaniem dotyczącym rozszyfrowania nazwiska PSZTYĆ!
"Diabeł nie tak straszny jak go malują" Wink
Po wnikliwych analizach , chcę tu zaznaczyć iż to jest moje zdanie!
Obecna postać nazwiska w wyniku zniekształceń pochodzi od Pszczeć , pszczyć , pstrzyć .
https://pl.wikisource.org/wiki/Strona:M ... .djvu/0493
http://encyklopedia.pwn.pl/szukaj/pstrzyć.html

Pozdrawiam
Marek
dariakastrau - 18-09-2015 - 14:27
Temat postu:
Witam,

poszukuję informacji o pochodzeniu następujących nazwisk:
- Kastrau (prusy wschodnie od 1752),
- Kiwiorska (Kielce).

Z góry dziękuję za pomoc!

Buziaki Smile
Gawroński_Zbigniew - 18-09-2015 - 20:55
Temat postu:
O nazwisku Kastrau się nie wypowiem. Pachnie mi jakąś nazwą miejscowości zgermanizowaną, która mogła się nazywać Kastrów, Kostrów, albo bardziej miejscowo Kastrajty itp. To jest jednak jedynie spekulacja. Rymut podobne nazwiska wywodzi od od niemieckiego rdzenia Kast = chrześcijanin.

Natomiast nazwisko Kiwiorski jest dość proste w interpretacji. Pochodzi od słowa kiwior.
Słowo to oznacza
- (wymarłe) czapka turecka rodzaj kołpaka.
- (wymarłe) rodzaj turbanu noszonego prze Turków.
- (żywe i funkcjonujące jeszcze niedawno) wierzchnia część stogu, albo brogu zapobiegająca przemakaniu słomy, albo nieomłóconego zboża w snopach, inaczej: chochoł, baba, kalunka, lusy.
- ludowa nazwa pospolitych paproci leśnych (Aspidium lonchitis) czyli najpopularniejszy gatunek na którym "szukano"tzw "kwiatu paproci" tzn. jeden z gatunków nerecznic.

Słowo to w języku rosyjskim wciąż funkcjonuje na oznaczenie hełmu wojskowego, a serbskim oznacza grubą czapę na głowę..

Co do źródeł: podpórka Rymutem, Słownik Warszawski, podpórka Köbler, Gerhard: "Mittelhochdeutsches Wörterbuch", sprawdzone w Berezie: "nazwiska Pomorzan" i w "Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego" Zygmunta Klimka.
Bialas_Malgorzata - 26-09-2015 - 11:05
Temat postu: pochodzenie nazwiska Jokiel
Witam,
proszę o podpowiedź skąd pochodzi nazwisko Jokiel

pozdrawiam
Małgorzata Rolling Eyes
Marylka - 26-09-2015 - 11:21
Temat postu: Nazwisko Ragus
Proszę o informację na temat pochodzenia nazwiska RAGUS.
Pozdrawiam
Marylka
chemica2 - 26-09-2015 - 14:59
Temat postu:
Witam wszystkich Smile Jestem tutaj nowa.
Mam wśród moich antenatów Łucję z Jakielów. Była ona żoną Stanisława Gomoli i mieszkali w parafii Czarnocin we wsi Tychów. Urodziła się około roku 1740, zmarła 28.03.1810 roku w tymże Tychowie. Nazwisko Jakiel czasami w tej okolicy pisane było jako Jankiel, a czasami jako Jokiel.
Córką Stanisława i Łucji była Gertruda z Gomolów - moja pra-pra-babcia.
Pozdrawiam - Bernadeta
ROMAN_B - 26-09-2015 - 17:12
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Jokiel
Witaj.
Małgorzato, Ewa Szczodruch tak pisze o pochodzeniu nazwiska Jokiel: „Jokiel w grupie nazwisk pochodzenia od imion na Jak, typu Jakub, Jakim ( = Joachim )”.
Natomiast dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska – profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego tak pisze o etymologii nazwiska Jokel: „Nazwisko proste, równe nazwie osobowej Jokel < Jockel < Jacobus, zob. S. Rospond, Słownik nazwisk śląskich, cz. 2, s. 222, M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 350 lub od innych imion na Jak- typu Jakub, Jakim, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I A-K Kraków 1999, s. 327. Jokiel to też gwarowe, potoczne określenie człowieka narodowości żydowskiej, zob. B. Mossakowska, Nazwiska mieszkańców Komornictwa Olsztyńskiego, Gdańsk 1993 s. 48. Por. również nazwę miejscową Jockeln z byłego powiatu szczycieńskiego i szyłokarczemskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, t. III s. 593.

Pozdrawiam – Roman.

Źródła:
http://www.stankiewicze.com/index.php?k ... mp;sub=790
http://genezanazwisk.pl/content/jokel
Bialas_Malgorzata - 26-09-2015 - 18:33
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Jokiel
serdeczne dzięki za odpowiedź

pozdrawiam
Małgorzata:)
Nexers - 26-09-2015 - 19:29
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Dziubałka
Proszę o pomoc skąd się wzieło moje nazwisko Dziubałka.

Dziadek Edward Dziubałka & Tadeusz Simon
Babcia Stanisława z domu "Suszek" w cudzysłowiu bo nie jestem pewień & Babcia Leokadia Simon z domu Koza.
Ewa_Szczodruch - 27-09-2015 - 04:32
Temat postu:
Witam Smile

Dziubałka - od dziób, dziobać.

(Rymut)
Marylka - 27-09-2015 - 12:37
Temat postu: Nazwisko Ragus
Ponawiam prośbę o nazwisko Ragus.
Marylka
Szuwar - 27-09-2015 - 14:05
Temat postu: Nazwisko Ragus
Witam

Ragus - od raga ‘szkapa; odnoga rózgi weselnej’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Rag

główne źródła:
Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny"

opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch

Pozdrawiam
Gmerek_Katarzyna - 27-09-2015 - 14:42
Temat postu: Nazwisko Ragus
Etymologia to bardzo zdradliwa dziedzina i tak naprawdę trudno uzyskać pewność. Nie zamierzam kwestionować opinii Kazimierza Rymuta, oczywiście. Najbardziej prawdopodobne jest pochodzenie nazwiska takie, jak podał. Jednakże kiedyś może się okazać, że jest z pochodzenia włoskie (jest miasto Ragusa na Sycylii, od późno-greckiego słowa rogos oznaczającego spichlerz) lub irlandzkie (trochę z przekory, oraz tropem moich zainteresowań, istnieje zespół tańca irlandzkiego Ragús, które to słowo według samych artystów oznacza "żądza" Wink (odcienie znaczeniowe mogą się zmieniać w ciągu wieków).

Byłoby pewnie dobrze wiedzieć, kiedy to nazwisko pojawiło się po raz pierwszy i gdzie, czy jest szansa, że była to rodzina emigrancka (żołnierze, górnicy, kupcy?..) czy też żyła od stuleci na tym samym obszarze wiejskim zatem nazwisko jest prawdopodobnie polskie, typu przezwiskowego. Więcej na ten temat chyba nie umiem napisać..
ROMAN_B - 27-09-2015 - 16:29
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Dziubałka.
Witam.
Widzę, że Pani Ewa Szczodruch wyjaśniła już pochodzenie nazwiska Dziubałka.

Etymologia to trudna i skomplikowana dziedzina wiedzy. Nie jestem specjalistą w tej dziedzinie. Osobiście uważam, że można spróbować wyjaśnić powstanie tego nazwiska trochę w inny sposób. Zaproponuję Ci dwa różne warianty, które moim zdaniem można przyjąć jako możliwe do brania pod uwagę przy rozpatrywaniu pochodzenia tego nazwiska. Oba warianty będą raczej subiektywną próbą wyjaśnienia pochodzenia tego nazwiska, które mogą być prawdopodobne, choć nie muszą mieć nic wspólnego z rzeczywistą etymologią tego nazwiska. Niemniej jednak wyraz „dziub” i tak pozostanie jednym z głównych motywów powstania tego nazwiska.

Pierwszy wariant. Nazwisko „Dziubałka” jest nazwiskiem złożonym, które składa się z dwóch motywów, to jest z motywu „dziub” i motywu „ałka” < Dziub – ałka >. Przyjmuję, że wyraz „dziub” jest równy znaczeniowo wyrazowi „dziób” choć ich pisownia jest różna. Zatem, „dziób” można zidentyfikować jako: dziób ptaka, przednią część kadłuba samolotu, rodzaj ustnika instrumentu muzycznego, w liczbie mnogiej zazwyczaj oznacza ślady na skórze po przebytej ospie a w liczbie pojedynczej jeden ślad po przebytej ospie. Synonimem, potoczną przenośnią „dziobu” są: usta, nos, twarz. Motyw „ałka”, co może on oznaczać? „Ałka” jest zdrobnieniem pochodzącym od wyrazu „ała”. Wyraz „ała” jest rodzajem wykrzyknika sygnalizującego ból. W języku dziecięcym oznacza chore miejsce, ranę. Moim zdaniem „dziubałka” to neologizm dziecięcy. „Dziubałka” jako nowy wyraz, powstały na skutek działania mechanizmów słowotwórczych, które stosowane są przez dzieci. Można przypuszczać, iż dziecko, które utworzyło ten wyraz znało znaczenie wyrazu „dziób” i „ałka”. Znając znaczenia tych wyrazów dziecko utworzyło nowy wyraz, który w jego rozumieniu miał konkretne znaczenie pojęciowe lub/i, i który w rozumieniu tego dziecka opisywał jakieś fakt. W tym konkretnym przypadku, wyraz „dziubałka”, w rozumieniu dziecka, mógł oznaczać chore i bolące miejsce na ciele dziecka, które nazywane było dziobem, dziobami. Może też oznaczać uszkodzony dziób ptaka, który go boli i dziecko chciało o tym powiedzieć swojemu otoczeniu. To tylko dwa z wielu możliwych znaczeń wyrazu „dziubałka”.
Dlaczego wyraz „dziubałka” stał się nazwiskiem konkretnej osoby? Można przyjąć kilka wariatów. Jednym z nich jest wariat mówiący, że wyraz / słowo utworzone przez dziecko spodobał tak bardzo się innym osobom ( dzieciom ), iż zaczęli dla zabawy nazywać tak to dziecko, które go wymyśliło. Tak wyraz „dziubałka” stał się przezwiskiem, które przywarło bardzo mocno do tego konkretnego dziecka, że zapomniano, jak naprawdę miało ono na nazwisko i przezwisko „dziubałka” stało się jego nazwiskiem.

Drugi wariant. Wyraz „dziubałka” jest prawdopodobnie wyrazem pochodnym, który składa się z wyrazu podstawowego, zwanego tematem, który jest podstawą słowotwórczą, do której dołączony jest format. W naszym przypadku podstawą słowotwórczą ( temat, motyw, rdzeń ) jest wyraz „dziub” a formatem jest przyrostek „ałka”. Wyraz „dziubałka” moim zdaniem można zaliczyć do kategorii ogólnej wyrazów pochodnych o znaczeniu ogólnym, które jest takie samo, jak nazwa cechy, czynności, wykonawcy czynności. W tym przypadku format „ałka” wskazuje na narzędzie. Nazwy narzędzi są tworzone poprzez dodanie do rdzenia następujących formatów: -arka, -acz, -nica, ałka, -ka ( np. wycin-arka, odkurz-acz, mied-nica, kobi-ałka, nakręt-ka itp. ). Wynika z tego, że wyraz „dziubałka” oznacza narzędzie przypominające swoim kształtem dziób ptaka albo służące do dziobania lub/i jedno i drugie razem wzięte.
Przyjmując ten wariat można powiedzieć, że „dziubałka” to pewien rodzaj narzędzia, którego nazwa jest raczej nazwą gwarową ( ludową ). Nie wiem do czego służyło takie narzędzie i jaką miało funkcję? Przez analogię do dzioba ptaka i tego co nim ptak robi można powiedzieć, że narzędzie mogło służyć do rozdrabniania, rozłupywania, robienia dziur, pobierania jakiegoś pokarmu, itp. Nazwisko „Dziubałka” to raczej jest przezwisko osoby, której je nadano w związku z wykonywaniem ( produkcją ) takiego narzędzia, posługiwała się takim narzędziem podczas pracy albo cechami fizycznymi konkretnej osoby, która przypominała swoim wyglądem narzędzia o nazwie „dziubałka”.

Jakie jest prawdziwe pochodzenie ( etymologia ) nazwiska „Dziubałka”, tego nie wiem? Niemniej jednak zaproponowałem Ci dwie różne możliwości, z wielu innych, które mogą być uwzględniane przy wyjaśnianiu tego nazwiska. Aby próbować wyjaśnić znaczenie konkretnego nazwiska ważne jest też ustalenie z jakiego regionu pochodzi nazwisko, w jakim czasie się pojawiło, w jakim kręgu językowo-kulturalnym powstało itp.
Pozostawiam Tobie wybór lub uznanie za prawdopodobne lub nieprawdopodobne zaproponowane przeze mnie dwa warianty pochodzenia nazwiska „Dziubałka”.

Pozdrawiam – Roman.
Nexers - 27-09-2015 - 17:36
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Dziubałka.
Rzeczowo Roman dziękuję.
Dzieki równiez Ewa Wink.
Jeżeli są jeszcze jakies ciekawe wyjaśienia to bardzo proszę o ich opisanie.
Gawroński_Zbigniew - 27-09-2015 - 21:44
Temat postu:
"Bumstradiridi bumstradiridi buch ciach ciach..."

"Dziuba dziuba dziubała
dziuba dziuba dylu dylu
dziuba dziuba na badylu
dziuba dziuba dziubała itd"

"Łojta łojta dana"
Bum cykcyk bum cyckcyk bum".

Dzióba dziubą, ale mi się wydaje że to żart - przezwisko, następnie urobione na nazwisko a pochodzące z popularnych przyśpiewów.

Słowo dziób [dziub] ma bardzo ciekawe znaczenia techniczne. Jest ich całe mnóstwo, a wśród nich jedno, które samo prowokuje do tworzenia tzw. przyśpiewów, od których zacząłem post. Wozy drabiniaste służące do zwożenia zboża w stogi zbudowane były oprócz konstrukcji nośnej (tj. kół osi i jakiejś tam ramy) z "dziubów" tworzących "drabiny".

Aż mnie korci aby ponaśladować sobie Kraszewskiego:
>>>Siedzące tedy na dziubach panny w rytm terkoczącego po bezdrożu wozu, w rytm poparskujących chabecin ów wóz ciągnących, spoglądając tęsknymi óczyma za parobkami z sąsiedniego folwarku śpiewały powłóczystym głosem: dziuba dziuba dziubałaaaa" słysząc w oddali ich równie tęskne zaśpiewy "któraż by mnie kochałaa"<<<< Cool Cool

Pozdrawiam pięknie.
Marylka - 27-09-2015 - 22:22
Temat postu: Nazwisko Ragus
Dziękuję za odpowiedź "Szuwar" i Katarzynie.
Pozdrawiam
Marylka
kubazuchu - 29-09-2015 - 09:58
Temat postu:
Witam! Chciałbym się dowiedzieć o pochodzeniu nazwisk: ZUCHNIEWICZ, JOACHIMIAK, GUMIŃSKI( GUMIŃSCY), JASIŃSKA(JASIŃSCY)... POZDRAWIAM!!
Szuwar - 29-09-2015 - 13:44
Temat postu:
Witam

Krótko zwięźle i na temat

Jasiński

Nazwisko utworzone przyrostkiem –ski od nazwy miejscowej typu Jasin odnotowanej na terenie byłych powiatów: kościańskiego, poznańskiego, Jasień byłe powiaty: skierniewicki, rawski, noworadomski, wieluński, kielecki, stopnicki, lipnowski, będziński, kałuski, brzeski, gdański, słucki, Jasino były powiat dzisieński)- „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich” t. III . też jasin = jesion ‘gatunek drzewa’ zob. tzw. Słownik warszawski

W/G

dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska


Gumiński - od gumno ‘podwórze gospodarskie, obejście; stodoła’

W/G Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny",

opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch

Zuchniewicz - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’

W/G Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny",

opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch

Joachimiak - 1662 od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.


W/G Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny",

opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch

Pozdrawiam
Krishy88 - 08-10-2015 - 23:29
Temat postu: Chachula
Może ktoś proszę mi powiedzieć, pochodzenie nazwy Chachuła ? Przepraszam , jeśli mój polski jest złe , angielski jest moim językiem ojczystym .
Gawroński_Zbigniew - 08-10-2015 - 23:56
Temat postu:
Słowo "chachuła" - to gwarowa nazwa krowiej buzi, tzn pysk, morda. Inaczej i pospoliciej "fafuła" "fafa". Czasownik "chachulić" oznacza: ukrywać coś, mataczyć.

Tą drogą rozumowania poszedł słownik profesora Rymuta.

Moim zdaniem nazwisko ma możliwe inne pozytywne znaczenie: Chochół/chochoł/chachół/chachoł - czyli wiązka słomy okrywająca wrażliwe rośliny na zimę, albo pokrycie tzw brogu... No właśnie. To znaczenie wszyscy w Polsce znają.
Słowo to ma jednak inne bardzo ciekawe i potencjalnie nazwiskotwórcze znaczenia:
1- włosy upięte na czubku głowy
2- bujna czupryna na głowie
3- dziewczyna z wysokim czołem
4- okrycie starodawnego ula !!!!
5- rodzaj "płaszcza" "tkanego" ze słomy dla ochrony przed deszczem
6- parasol tkany ze słomy.
Podkreśliłem wykrzyknikami znaczenie nakrywy ula pszczelego. Otóż nazwisko Chachuła jest bardzo stare, notowane od 1465 roku, a wtedy ule tylko takie, tzn przykrywane z wierzchu snopkiem bywały.
Zebrane na podstawie "Słownika warszawskiego" i "Słownika gwar polskich".

A ów ul wyglądał mniej więcej tak:




Kapelusz na nim to właśnie chachół.

Pozdrawiam pięknie.
historyk1920 - 09-10-2015 - 01:21
Temat postu:
Witam !
Pochodzenie nazwiska Chachula
Chachula - od chachulić ‘ukrywać coś’, chachuła ‘pysk, morda’.

Pozdrawiam
Marek
Sylwia_Socha - 15-10-2015 - 11:46
Temat postu: pochodzenie nazwiska
Witam
uprzejmie proszę o wyjaśnienie pochodzenia nazwiska Radziszewski i Pomian (Pomianowski)
pozdrawiam życząc miłego dnia
Sylwia Socha
historyk1920 - 15-10-2015 - 18:35
Temat postu: pochodzenie nazwiska
Witam Smile
Oto pochodzenie nazwisk ;
Radziszewski - 1439 od nazw miejscowych Radziszewo (wieś zagrodowa, Wlkp), Radziszów (krakowskie, gmina Skawina).
Pomianowski -1764 od nazwy miejscowej Pomianowo [kilka wsi]

Pozdrawiam
Marek
wiwisniewski - 25-10-2015 - 14:35
Temat postu: Potempa
Cześć,

Szukam informacji (znaczenie, kiedy się pojawia itd.) o nazwisku Potempa. Napotkałem osoby o takim nazwisku w dawnej Galicji.

Pozdrawiam, z góry dziękując za informację
Witold
jarymi - 25-10-2015 - 16:25
Temat postu: Potempa
Znalezione urodzenia / chrzty
NAZWISKO IMIĘ, IMIONA PARAFIA AKT ROK UWAGI
Potempa Ludwika Gościeradów 65 1900

Znalezione zgony
NAZWISKO IMIĘ, IMIONA PARAFIA AKT ROK UWAGI
Potempa Szczepan Gościeradów 77 1892

http://regestry.lubgens.eu/viewpage.php?page_id=766


Dziesiątki nazwisk POTEMPA tutaj:
https://familysearch.org/search/record/ ... y%3APoland
Ewa_Szczodruch - 25-10-2015 - 18:09
Temat postu:
Witam Smile

Potempa - od potępa ‘obelga, pogarda, potępienie’.

Źródło:Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Gawroński_Zbigniew - 26-10-2015 - 08:25
Temat postu:
Potępa to "niedowiarek". Wszystkie znaczenia użyte wyżej, rzecz jasna są prawidłowe, odnoszą się tylko do wiary w Boga, albo raczej do jej braku. O tym warto wiedzieć.

Ergo: Potępa równa się mniej więcej "zakazanemu słowu" kacerz, co równa się mniej więcej w odniesieniu do regionu: husyta.

źródło: Słownik warszawski i słownik łacińsko - polski Korpantego, hasło Contumelia i poboczne. Komentarz oczywiście mój.
Łucja - 26-10-2015 - 09:02
Temat postu:
Potempa, po polsku Potępa, jest miejscowość:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Pot%C4%99pa
cyt: "Administrator dóbr toszecko-pyskowickich w latach 1584-1586 Friedrich von Schamberg odnotował w swoich księgach młynarza o nazwisku Potupa (Potempa), działającego przy kuźnicach tworoskiej i kotowskiej[2]"
http://dir.icm.edu.pl/Slownik_geograficzny/Tom_VIII/861

Dzisiaj nazwisko najbardziej liczne właśnie w tych okolicach, dwa powiaty: Lubliniec i Tarnowskie Góry.
Ale wersja Potępa to okolice Tarnowa z kolei, Tarnów, Brzesko.

Akurat z tych dwóch lokalizacji nie ma w genetece indeksów, raczej, i tam z kolei nazwisko na początku XIX w. zostało najliczniej odnotowane w parafii Kazimierz nad Nerem, wiara ewangelicka.
To jest okres kiedy w księgach znajdujemy wszystkie wyznania.
Czyli wcześniej należałoby szukać Potempów w ewangelickich.
Ale coś jednak na tym Śląsku jest w tamtym okresie, parafia Lubecko:
http://geneteka.genealodzy.pl/index.php ... amp;w=12sl
i Paczyna:
http://geneteka.genealodzy.pl/index.php ... p;lang=pol

Tutaj mapa z pocz. XIX w. i na dole mapy, na płd. od Lublińca jest "Potember Ham.", czyli kuźnia, hamernia Potempy albo w Potempie (?):
https://www.sggee.org/research/gilly_maps/B4.jpg
To miejsce obecnej Potępy, z pierwszego linku.

Łucja
wiwisniewski - 26-10-2015 - 10:32
Temat postu:
Serdecznie dziękuję za informacje. Są bardzo ciekawe.

Pozdrawiam serdecznie
Witold
jzolocinski - 28-10-2015 - 11:13
Temat postu: pochodzenie nazwiska
czy ktoś może mi pomóc w znalezieniu pochodzenia nazwiska Zołociński
Sofeicz - 28-10-2015 - 11:36
Temat postu:
Co tu dużo szukać.
Od 'złota' - w wersji ruskiej 'zołota'.
Jezeli byli ze szlachty, to może z majatku Zołocin/Zołocinek
Gawroński_Zbigniew - 28-10-2015 - 23:35
Temat postu:
A ja pozwolę sobie po raz kolejny zgłosić zdanie odrębne.

Powyżej to wszystko prawda i owszem. Ale warto pamiętać, że słowo zołot... ma przynajmniej dwa wcale nie związane z metalem o żółtej barwie znaczenia, a dość prozaiczne i bardzo nazwiskotwórcze:

1 Zołotnik to jednostka wagi = 1/96 funta rosyjskiego a przy okazji to również moneta złota ważąca 4 i 1/4 grama, która w pewnym okresie była stawką wykupną z jasyru tureckiego.

2. Zołotucha to zołza, choroba zwierząt i ludzi będąca zmorą szpecącą ludzi i obniżającą wartość zaatakowanych zwierząt. Co to były te zołzy, zołotuchy?; Trudno powiedzieć. Z zachowanych opisów wynika, że to wszystkie zmiany skórne w postaci rozległych narośli: duże kurzajki, kaszaki, jakieś naczyniaki, mięsaki.
Golfistan - 03-11-2015 - 19:37
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Senwicki/Sendwicki
Witam,
czy ktoś może mi pomóc skąd pochodzi nazwisko SENWICKI - w metrykach z 1848 roku jest zapis Sendwicki. Zamieszkiwali Prusy Wschodnie (Lubawa, Grodziczno).
Z góry dziękuję za informacje.
Krzysztof Konarzewski.
Sofeicz - 03-11-2015 - 19:50
Temat postu:
Co prawda nazwisko jest pisane, jak odmiejscowe ale wg mnie raczej jest patronimiczne, od "Sędziwój" (o ile Sendwicki jest pierwotne).
Sofeicz - 03-11-2015 - 19:56
Temat postu: Dziękuję
Dodam tylko, że taka pisownia nazwiska zapewne została wprowadzona po wojnie w ramach akcji spolszczania nazwisk niemieckich.
Jacek_Mruk - 03-11-2015 - 20:00
Temat postu: W tym przypadku to nie ma miejsca
Mam skan aktu urodzenia babki z 1884 roku.
Pozdrawiam
Gawroński_Zbigniew - 03-11-2015 - 21:24
Temat postu:
http://zapodaj.net/4f0a30e8aae61.jpg.html



Skan pochodzi z książki Berezy "Nazwiska Pomorzan" t 1 str 373
Golfistan - 04-11-2015 - 10:36
Temat postu:
Dziękuję za informacje.
Krzysztof Konarzewski.
Nanuk01 - 05-11-2015 - 00:53
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Senwicki/Sendwicki
Golfistan napisał:
Witam,
czy ktoś może mi pomóc skąd pochodzi nazwisko SENWICKI - w metrykach z 1848 roku jest zapis Sendwicki. Zamieszkiwali Prusy Wschodnie (Lubawa, Grodziczno).
Z góry dziękuję za informacje.
Krzysztof Konarzewski.


http://search.ancestry.com/cgi-bin/sse. ... redir=true
artur1597 - 08-11-2015 - 22:21
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Rybakowski i Nikel
Mógłby ktoś mi powiedzieć, czy te nazwiska są niemieckie czy jak ?
Proszę o pomoc.
historyk1920 - 08-11-2015 - 22:29
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Rybakowski i Nikel
Rybakowski od ryba - rybak - człowiek łowiący ryby .
Nikel Nazwisko pochodzi prawdopodobnie od Nikel, niemieckiego zdrobnienia imienia Nikolaus, przyjętego w Polsce w ... z gromady żelaza’, którego nazwa pochodzi z niemieckiego Nikel ‘duch kopalniowy.

Pozdrawiam
Mariok - 09-11-2015 - 08:57
Temat postu: Nazwisko Włostowski, Złękowicz
Witam,
czy ktoś może mi pomóc skąd pochodzi nazwisko Włostowski, Złękowicz - w metrykach z 1815-1845 roku zamieszkiwali Chociw parafia Krzemnienica, z zapisów wynika, że są to rodziny chłopskie - ale czy na pewno? Nie wiem?

Pozdrawiam

Mariusz
Gawroński_Zbigniew - 09-11-2015 - 12:56
Temat postu:
Włostowski - Rymut podaje jedną ścieżkę interpretacji: od miejscowości, których w Polsce jest sporo, typu Włostów, Włostowa, Włostowice.
Możliwe też, że nazwisko może pochodzić od imienia Właścibor. (Znaczenie: wlasti + bor - tak mniej więcej znaczy to: 'ten który jest panem sytuacji, ten, który panuje w walce').

Nazwisko Złękowicz jest o wiele trudniejsze. Możliwe ścieżki to
od miejscowości typu Łęki, Łękowica, Łękowo
od łęku tzn podmokłego zakola rzeki
od łęku - elementu siodła końskiego
od łęku = łuku takiego do strzelania strzałami
od imienia Łękomir ('łęka= chytrość + "mir"= pokój tzn w sumie: "ten który przebiegłością dąży do pokoju".)
od łęczenia tzn charakterystycznego odgłosu ptaków: leleka kozodoja i puszczyka.
Pozdrawiam pięknie.
Gawroński_Zbigniew - 09-11-2015 - 13:02
Temat postu:
Jacek_Mruk napisał:

Zbyszek ( czy syn Andrzeja?)
Nie wiem skąd Tobie przyszło na myśl że szukam germanizmów.


Niestety nie jestem synem Andrzeja. Jestem synem Jana, synem Walentego, synem Józefa, Synem Kacpra, synem Jana - ten ostatni pradziad pochodził z Gawronów koło Topoli Królewskiej.

Broń Boże nie zrzucam szukania germanizmów. To ja je tropię i jestem zdecydowanie przeciwny bardzo licznym "e[n]tymologom", którzy jak tylko coś nie tak to ciach do siedmiu słowników niemieckich uciekają i zazwyczaj zawsze coś dopasują. Smile Oczywiście pomijając po drodze 'na wszelki wypadek' język polski z jego odchodzącym w niepamięć bogactwem. Sad

Pozdrawiam pięknie.
Gawroński_Zbigniew - 09-11-2015 - 13:11
Temat postu:
Albo od gatunku bobu - nikli (nikla, nikiel, nikel)(łac: Cajanus cajanus), w niektórych regionach historycznej Polski zbieranej i jedzonej jako cenne źródło białka.
Mariok - 09-11-2015 - 13:12
Temat postu:
Dziękuję

Mariusz
Gawroński_Zbigniew - 09-11-2015 - 21:25
Temat postu: Etymologia nazwiska: Gawroński
Książka Rymuta zawęża etymologię nazwiska jedynie do wywiedzenia go od nazw miejscowości nie przesądzając czy Gawroński wieś 'Gawrony', 'Gawronki', 'Gawronów' czy jak tam jeszcze inaczej, założył, czy też w niej jedynie się urodził, a migrując przybierał nazwisko od wsi urodzenia.

To wszystko być może w odniesieniu do części Gawrońskich, którzy tak się nazywać zaczęli. Jednak dobrze wiem jako Kujawiak co znaczy słowo 'gawrun'. W każdej wsi, w każdym przysiółku, ba, w każdym domu z licznym rodzeństwem był jakiś 'gawrun'. Dla wyjaśnienia dodam, że owe słowo znaczy po kujawsku tyle co 'milczek'.

Zazwyczaj w tym miejscu kończy się inwencja jeśli chodzi o poszukiwania możliwego pochodzenia nazwiska. Ja poszedłem nieco inną drogą. Założyłem, że nazwisko powstało w dwa sposoby. Najpierw poświadczone kilkoma znakomitymi rodami szlacheckimi nazwisko Gawroński, herbu Rola i Panna na niedźwiedziu dało początek nazwom miejscowości typu 'Gawrony' i wtórnie ich mieszkańcy otrzymywali nazwiska odmiejscowe w wieku mniej więcej osiemnastym, kiedy większość tychże nazwisk powstało. Dodając do tego jeszcze 'ścieżkę, o której wspomniałem niejako przezwiskową.

Teza: słowo gawron w odniesieniu do czarnego ptaszydła jest młodsze niż pi razy oko 300 lat, a nazwisko kuupę starsze
Antyteza: gawron znaczyło co innego, pytanie co?
Hipoteza, a raczej dwie i obydwie mniej więcej rusińsko - białochorwackie: nazwisko pochodzi od imienia Gabriel w którym nastąpiła podmianka jednej litery, co jest zjawiskiem bardzo częstym; druga chodzi po prostu o gawrę niedźwiedzią. Używając hipotezy drugiej dość sprytnie można by powiązać herb Gawrońskich z nazwiskiem.

Możliwych etymologii nazwiska jest jeszcze kilka.
Jedna pachnąca niemieckim od słowa "gawer", "gawra" = elegant, paniczyk (to z niemieckiego der Gaffer)
Czarny byk, o czym mało kto wie, też zwany był w "połowie Polski" gawronem.
Gawryło to rusiński i chorwacki 'gapa', 'gapiszon.
Gawruk to również 'kresowy' stróż, starszy wioski a historycznie nam bliżej to po porostu... cieć. Surprisedk

Ciekaw jestem co na ten temat powiedzą obecni tutaj pasjonaci, a wiem, że kilku takich też jest Wink

Pozdrawiam pięknie i baardzo proszę o trochę sugestii co do dalszych poszukiwań.[/u]
Aftanas_Jerzy - 09-11-2015 - 22:09
Temat postu:
Nazwa osobowa 'Nikiel' pochodzi od imienia chrześcijańskiego 'Mikołaj'.

Żródło: Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych; część 2 'Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego' (str. 93)
Mariok - 10-11-2015 - 13:48
Temat postu: Gałuszka, Gajdziak, Zimoński
Witam,

proszę o sprawdzenie pochodzenia nazwisk

Gałuszka, Gajdziak, Zimoński

Pozdrawiam

Mariusz
Mariok - 10-11-2015 - 13:49
Temat postu: Golinia, Kulak, Gocyła, Kosik, Sitek
Witam,

proszę o sprawdzenie pochodzenia nazwisk

Golinia, Kulak, Gocyła, Kosik, Sitek

Pozdrawiam

Mariusz
Mariok - 10-11-2015 - 13:51
Temat postu: Sojka, Matysiak, Węgrzyn, Dworak, Bala
Witam,

proszę o sprawdzenie pochodzenia nazwisk

Sojka, Matysiak, Węgrzyn, Dworak - okolice Częstochowy

Bala - okolice Łodzi

Pozdrawiam

Mariusz
Gawroński_Zbigniew - 10-11-2015 - 22:13
Temat postu:
Gałuszka to tzw "koński koper" roślina przypominająca trochę koper z wyglądu, fachowo po współczesnemu zwana 'kropidłem'.
Gałuszka to też po prostu rodzaj kluski, pulpeta.

To co wypisują w 'Rymucie' wywodząc nazwisko i kilkadziesiąt innych podobnych od Gallusa pozwolę sobie zbyć milczeniem.

Gajdzik - dudziarz, grający na dudach=gajdach. Jest jeszcze kilka innych możliwości (wszystkie od słowa gajda, gajdy = żartowniś, niezgrabiasz, kołyska dla niemowlęcia ustawiana na polu, kalesony, hajdawery, pazucha=zanadrze, lichota), ale jak widać wszystkie co jedna to bardziej egzotyczna.

Zimoński - od 'zimy'. Samo słowo i podobne ma chyba kilkaset znaczeń z których najmniej sto mogło stać się nazwiskiem. Najciekawsze i bardzo prawdopodobne co do dokładnego źródłosłowu to stryjeczne i przyrodnie rodzeństwo i rodzina zwane w połowie Polski zimną rodziną (zimy brat, zimna babka, zimna ciotka itp). Inny przykład to siwy kolor włosów - zima. Kilkadziesiąt chorób z dreszczami w objawach - wszystkie ciurkiem coś z zimą, zimnem miały w nazwie.

Oczywiście z trzech wymienionych nazwisko Zimoński z pozoru oczywiste - bo od zimy jest najtrudniejsze do wskazania jednoznacznie jak powstało.

Pozdrawiam pięknie.
Gawroński_Zbigniew - 10-11-2015 - 23:12
Temat postu:
Bala - Rymut jednoznacznie wywodzi nazwisko od prasłowiańskiego słowa 'bal^ji', ewentualnie od bala tj kłody drewna, albo od bali=beli - będącej jednostką sprzedażową np chmielu, płótna, wełny. Jedna bala = 27 postawków. (Dane podstawowe -Rymut, rozwinięcie moje.)

Sojka - Wg Rymuta oczywiście od sójki - tj ptaka. Ja uważam, że możliwe jest kilka innych prawdopodobnych ścieżek: od czasownika soić, sojić = karmić niemowlęta. Od słowa soja = wywar grzybowy będący bazą do bardzo wielu dawniej sporządzanych zup. Od słowa sójek, sójka = kolejne na oznaczenie pana krowa ( wczoraj w innym wpisie było znaczenie 'gawron') Smile

Matysiak - tu jest chyba najmniej wątpliwości. Nazwisko pochodzi od imienia Maciej. Dalej już tak prosto nie jest. To hebrajskie imię po hebrajsku miało dwa warianty: Metithejahu i Mattanejahu. Obydwa znaczą to samo tzn 'dar Boży' 'dar Jahwe'. Z tego imienia drogą przez łacinę i przez grekę postały 4 imiona pomieszane i poplątane tak, że nie dojdzie kiedy i które od którego, mianowicie Maciej, Matthias (Matyjasz), Mateusz i Matfiej. Samo nazwisko zanotowano po raz pierwszy w 1687 roku.

Węgrzyn - aż z ciekawości dokładnie popatrzę co na to Rymut... ależ oczywiście: Polak, Węgier dwa bratanki... Tymczasem węgier i węgrzyn z małej litery pisane to po prostu handlarz obwoźny, kramarz. Oczywiście Rymutowi nie odmówię słuszności poglądu, niemniej uważam że tu najpewniej nie o Węgra, a o węgra chodzi.

Dworak - kolejne słowo i przy okazji nazwisko wytrych z którym gubi się dokładnie połowa Polski. Dobrze, że wskazano na region, bez tego ustalenie znaczenia słowa jest niemożliwe.

Cała Polska 'północna' - no nie była Galicja mówiła 'na dwór' i rozumiała to wyrażenie jako wyjście z domu na zewnątrz tegoż domu, oraz mówiła 'na pole' w znaczeniu udania się np w kartofle na polu rosnące.
W Galicji było inaczej i chyba po trosze do dziś tak jest. Tam mówiąc 'na dwór' rozumiało się udanie do folwarku, do pałacu, do zabudowań dworskich, do wnętrza domu. Z kolei 'wychodząc na pole' rozumiano wyjście z tych pomieszczeń na zewnątrz, na jakieś podwórko, ale nie na pole w sensie w kartofle.

Teraz zobaczę co na ten temat profesor : tak jak przypuszczałem od 'dworu' = domu mieszkalnego ewentualnie od 'dworaka'= dworzanina. Tymczasem słownik warszawski nie pozostawia złudzeń. Dworak z małej litery to pracownik folwarczny tam mieszkający, służący na dworze wiejskim.

Słowo 'dworzanin' nigdy nie miało formy 'dworak'; synonimy to: dwornik, dworan, dworzan, dworzaliniec dworanin, dworowiec i dworowy, a co za tym idzie, również znaczyło coś zupełnie innego.

Pozdrawiam pięknie.
Mariok - 10-11-2015 - 23:29
Temat postu:
Pana odpowiedzi sa niesamowite, pełne paski. Dziękuję za informacje

Pozdrawiam
Mariusz
Gawroński_Zbigniew - 11-11-2015 - 00:01
Temat postu:
Znów bardzo mnie ciekawi co na temat nazwiska Golinia znajdę w Rymucie. Po polsku słowo golinia, golinka to charakterystyczne znamię jakie miewa koń na górnej wardze, taka biała plama.... ależ oczywiście kilkanaście, jeśli nie więcej nazwisk wszystkie od 'golić, strzyc'.

To zobaczmy Gocyła. Założę się, że znów będzie całkowicie inaczej... Zatem tak. Jako takiego nazwiska w słowniku nie widzę, są bardzo podobne 'Goczyła' 'Goczyło' i sporo innych wywiedzione są od nazwiska Gottschalk = 'sługa Boży'.
Tymczasem 'gocia', 'gocyła' to przezwisko kurpiowskie, za które można było w ryj dostać, Smile a oznaczało odrabiającego pańszczyznę albo najczęściej po prostu Mazura.

Kosik. Przy tak starym nazwisku (1394 rok) wszystko jest możliwe. Pochodzi ono niewątpliwie od kosy albo od kosa (ptaka). Tak chce Rymut. I to jest dopiero początek historii, ponieważ jak łatwo się domyślić od słowa kosa jest fafdziesiąt słów w większości związanych znaczeniowo z czynnością ścinania czegoś na polu. Co dokładnie stało się materią na nazwisko nie mam pojęcia.

Sitek - już gdzieś pisałem sporo o tym nazwisku tu albo na 'genealogia-okiem'. Dlatego wyłowię tylko Rymuta: tia... 1463 rok. Pochodzi od sita albo od situ (roślina: 'ten sit to sitowie').
Ośmieliłbym się dodać jednak jeszcze możliwą etymologię odniemiecką (też chyba o niej pisałem). Słowo 'sītic', 'sitec' oznaczało przez stulecia 'skromny, przyzwoity', 'łagodny', współcześnie przekształciło się w: anständig, zahm, zutraulich i inne o zbliżonych znaczeniach.

Pozdrawiam raz jeszcze.
ROMAN_B - 11-11-2015 - 00:43
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Gałuszka.
Witaj.
Mariuszu, nazwisko Gałuszka jest prawdopodobnie pochodzenia wołowskiego. Najprawdopodobniej osoba nosząca to nazwisko była Wołochem. Wołosi lud pasterski, koczowniczy, hodowcy owiec, kóz, bydła, którzy przemieszczali się z miejsca na miejsce – lud pasterzy górskich. Wołosi wywodzą się z terenów dzisiejszej Rumunii. Beskidy i Śląsk to miejsca gdzie Wołochów było najwięcej. Wołosi to byli ludzie wolni, podobnie jak Kozacy na Zaporożu. Wiele nazw osobowych i miejscowych w całej Polsce nosi ślady osadnictwa wołowskiego. Wołoski dialekt ( gwara ), to język pasterski, który sięga korzeniami do języka dracko - rumuńskiego, albańskiego, słowackiego, polskiego oraz węgierskiego. Zatem trudno jest odnaleźć znaczenie konkretnego wyrazu pospolitego lub nazwy osobowej albo miejscowej ponieważ może ona pochodzić z różnych języków. Nazwisko Gałuszka, jak wspomniałem powyżej, jest nazwiskiem występującym licznie wśród Wołochów. Najczęściej występowało na Podbeskidziu i Orawie. Gałuszka, w gwarze Wołochów, to kluska. Gałuszki to kluski. Na Śląsku Południowym ( Śląsk Cieszyński ) odnajdziemy ślady bytności Wołochów w tym rejonie. Świadczy o tym gwarowa nazwa klusek ziemniaczanych, które w tym regionie nazywane są gałuszki.

Na Śląsku i Pomorzu można spotkać, dość rzadko, roślinę wodną, która nazywa się Gałuszka kulecznica ( Pilularia globulifera L. ). Najczęściej roślina ta występuje w zbiornikach wodnych środkowej i południowej Europy. Roślina ta swoim wyglądem przypomina szczypiorek.
Możliwe są też i inne etymologie nazwiska Gałuszka. Ja proponuję takie jakie wymieniłem powyżej.

Pozdrawiam – Roman.
ROMAN_B - 11-11-2015 - 03:24
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Kosik
Witaj.
Mariuszu, nazwisko Kosik jest zdrobnieniem . Zdrobnienia odnoszą się do istot żywych jaki i rzeczy. Zdrobnienie nazwy osobowej zazwyczaj oznacza osobę mniej znaczącą albo mniejszą lub/i młodszą od nazywanej wyrazem podstawowym. Zdrobnienia niosą ze sobą duży ładunek emocjonalny, mają na celu też wywołanie u odbiorcy pożądanych emocji, zazwyczaj pozytywnej czasem ironicznej a niekiedy trochę pogardliwej. Jednym z formatów służącym w języku polskim do zdrobnień jest sufiks –ik. Taki przyrostek odnajdujemy w nazwisku Kosik. Zatem nazwa osobowa Kosik może oznaczać:
1. osobę mniej znaczącą;
2. osobę mniejszą ( niższą );
3. osobę młodszą;
Może też oznaczać osobę, która była lubiana, kochana w danej grupie, rodzinie i dlatego zwracano się do niej w formie pieszczotliwej ( zdrobniałej ). Istnieje też możliwość, że nazwa osobowa Kosik była nadana osobie z innych względów; np. miała mieć na celu obniżenie jej znaczenia w danej grupie osób albo była ironiczna lub/i lekko pogardliwa. Miano to może też oznaczać syna Kosa. Jak było w tym przypadku nie wiem. Nazwiska, przezwiska powstaję między innymi od nazw pospolitych. Tak więc od apelatywu „kos” powstała nazwa osobowa „Kos” a od niej nazwa osobowa „Kosik” ( Kos + ik = Kosik ). Co oznacza apelatyw „kos”? Może on mieć naprawdę bardzo wiele znaczeń, czasem nawet zaskakujących. Wszystko zależy to od gwary, dialektu ( języka ), miejsca, czasu w jakim ten apelatyw istniał i jakie zostało mu nadane znaczenie w dalej społeczności. Niestety nie wiem jakie miał znaczenie apelatyw „kos” albo nazwa osobowa „Kos” lub „Kosik” – „Kos” w odniesieniu do osoby, o której nazwisko pytasz. Niemniej jednak w ogólnym, szerokim znaczeniu miano „kos” może w sensie ludowym odnosić się między innymi do:
1. ptaka o nazwie Kos;
2. osoby, która umiała naśladować odgłosy wydawane przez ptaka o nazwie Kos;
3. osoby, która umiała naśladować, wydawać różne dźwięki, podobnie jak to robi Kos;
4. osoby mieszkającej samotnie w lesie, w pustym i odludnym miejscu ponieważ Kos w symbolice ludowej kojarzony był z samotnym z życiem w lesie;
5. symboliki kosy = narzędzie do ścinania.

Mariusz, jeżeli apelatyw „kos” był wymawiany na obszarze gdzie ludność posługiwała się dialektem mazurzącym ( sz > s ) to jego prawdziwe brzmienie jest „kosz”. Zatem zdrobnienie „kosik” oznacza mały kosik ( koszyk ). I jest to następna możliwość pochodzenia i znaczenia nazwiska Kosik. Zatem wyraz pospolity „kosik” wypowiedziany w gwarze mazurzącej może też oznaczać mały koszyk.

Pozdrawiam – Roman.
Mariok - 11-11-2015 - 08:19
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Gałuszka.
Dxiekuj bardzo
Mariok - 11-11-2015 - 09:04
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Kosik
Ponownie. Bardzo dziekuje
Gawroński_Zbigniew - 11-11-2015 - 19:05
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Gałuszka.
ROMAN_B napisał:
(...) nazwisko Gałuszka jest prawdopodobnie pochodzenia wołowskiego. Najprawdopodobniej osoba nosząca to nazwisko była Wołochem. (...)

Pozdrawiam – Roman.


Mam nadzieję, że pan Roman zauważy ten wpis. Mam pytanie. Czy można coś więcej znaleźć o gwarach wołoskich, jakieś słowniki coś więcej z etnografii? Bardzo zainteresowały mnie pana informacje. Wiedzy i źródeł nigdy dość.
Pozdrawiam pięknie: Zbigniew.
Kurzych_Krzysztof - 11-11-2015 - 20:15
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Gałuszka.
Dzień dobry!
Pragnę uzyskać wiedzę na temat mojego nazwiska Kurzych.
Bardzo dziękuję!
Gawroński_Zbigniew - 11-11-2015 - 21:27
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Gałuszka.
Kurzych_Krzysztof napisał:

Pragnę uzyskać wiedzę na temat mojego nazwiska Kurzych.


Wg 'Nazwisk Polaków' nazwisko pochodzi od kurzu tj pyłu, kurzenia się, rzadziej od kury.

Niestety wyłowienie spośród mnóstwa możliwych znaczeń słów kura, kurz, kurzyć i najbliższych tych, które mogły stać się źródłosłowem nazwiska to sztuka nie lada.

Ja obstawiam prywatnie 3.
Słowo węglarz, które słowniki podają co prawda jedynie w formie 'kurzacz'. Węglarz tj. taki który wypalał węgiel drzewny.
Albo słowo 'kurzak' tzn palący fajkę albo coś palący.
Albo może być to nieco złośliwe przezwisko ciut przekształcone: kurzaja, kurejek, kurzeje, które oznacza kurę piejącą jak kogut (są takie).

Inne możliwe to... bazyliszek, purchawka, miałki piasek w studni, naliczyłem 4 różne grzyby mające podobnie brzmiące nazwy ludowe, rasa gołębi, galopujący jeździec, khm: pędzący bimber, naliczyłem chyba z 5 różnych roślin mających w nazwie ludowej coś z kurzem w tym dwie dość logicznie pasujące na nazwisko (cenna trawa wiechlina i kurzyślad - w medycynie ludowej lekarstwo na choroby psychiczne).
Dość tej wyliczanki. Pozdrawiam pięknie.
Kurzych_Krzysztof - 12-11-2015 - 07:29
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Gałuszka.
Dziękuję za rozbudowaną odpowiedź i mnogość znaczeń.
Pozdrawiam!
Krzysztof
luck194 - 12-11-2015 - 14:57
Temat postu:
Witam! Proszę o analizę nazwiska Solarczyk i ewentualne rozwianie moich wątpliwości czy Solarczyk mogło powstać od wcześniejszego (chyba słowackiego bo mój pra pra, oraz pradziadek pochodzi z małopolski) nazwiska Solarcik które pojawia się w wyszukiwaniach ale tylko przed rokiem 1800.
Szuwar - 12-11-2015 - 17:03
Temat postu:
Witam

Nazwisko pochodzi od przymiotnika solarski – „tabor, szlak solarski”, to od solarz warzący sól - Słownik warszawski, t. V
Solarek - beczułka na sól Słownik gwar polskich, t. V

Solarczyk - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’. - opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch
Aftanas_Jerzy - 12-11-2015 - 22:44
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Kosik
[quote="MARIOK"]Ponownie. Bardzo dziekuje[/quote
KOSIK inaczej Kozik - derywat od Koza.
Żródło; Słownik etymologiczno - motywacyjny staropolskich nazw osobowych; Część 1 ,Odapelacyjne nazwy osobowe (str. 125); wyd PAN, Kraków 2000
ROMAN_B - 13-11-2015 - 01:13
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Kurzych - hipoteza.
Kurzych_Krzysztof napisał:
Dzień dobry!
Pragnę uzyskać wiedzę na temat mojego nazwiska Kurzych.
Bardzo dziękuję!



Witaj Krzysztofie.

Rozwikłanie prawdopodobnych znaczeń etymologicznych nazwiska jest zaledwie początkiem drogi wiodącej do ustalenia rzeczywistego pochodzenia nazwiska. Potwierdzeniem hipotezy, opartej na ogólnych zasadach powstawania i pochodzenia nazwiska, będzie dopiero kwerenda genealogiczna, od osoby po której dziedziczymy nazwisko. Nie zawsze, choć w wielu przypadkach badania różnych źródeł historycznych może doprowadzić nas do ustalenia prawdziwego pochodzenia nazwiska.
Jak każda nazwa, powstała ona w jakimś miejscu, czasie oraz została utworzona, wypowiedziana w konkretnej gwarze, dialekcie, języku. Mianu temu nadane zostało jakieś znaczenie, które znane jest tylko lokalnie lub/i większym rejonie albo obszarze. Zatem, jakie znaczenie może mieć nazwa osobowa Kurzych? Nazwy osobowe powstają między innymi od wyrazów pospolitych. Tak więc, nazwa osobowa Kurzych mogła powstać od nazwy pospolitej „kurzych”. Nazwy pospolite ( odapelatywne ) powstawały z użyciem różnych formatów i przyrostków ( sufiksów ). Moim zdaniem wyraz pospolity „kurzych” i nazwa osobowa „Kurzych” zakończona jest formatem z sufiskalnych elementem –ch. Format z sufiskalny z elementem –ch nacechowany jest emocjonalnie i zazwyczaj jest spieszczeniem lub/i zdrobnieniem. Zdrobnienia, spieszczenia odnoszą się do istot żywych jaki i rzeczy. Zdrobnienie nazwy osobowej zazwyczaj oznacza osobę mniej znaczącą albo mniejszą lub/i młodszą od nazywanej wyrazem podstawowym. Zdrobnienia niosą ze sobą duży ładunek emocjonalny, mają na celu też wywołanie u odbiorcy pożądanych emocji, zazwyczaj pozytywnej czasem ironicznej a niekiedy trochę pogardliwej. Zdrobnienia odnoszące się do rzeczy przeważnie mówią nam, że nazwa zdrobniała oznacza, że ta rzecz jest mniejsza, mniej znacząca lub/i wywołuje u nas jakieś emocje. Zatem, nazwisko Kurzych jest zdrobnieniem, spieszczeniem, które powstało od miana „kurz” poprzez dodanie do niego formatu z sufiskalnych –ch ( –ych ) [ kurz + ych = Kurzych ]. Wynika z tego, że nazwa osobowa Kurzych powstał od nazwy pospolitej „kurzych, a ten od apelatywu „kurz”. Miano „kurzych” jest czasownikiem albo przymiotnikiem. Tak więc, nazwa osobowa „Kurzych” jest nazwiskiem odczasownikowym lub odprzymiotnikowym. Czasownik odpowiada na pytanie: co robi? co się z nim dzieje? Przymiotnik określa cechy istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów i odpowiada na pytanie: jaki? jaka? jakie? (a także – czyj? czyja? czyje? który? która? które?). Są to ważne informacje ponieważ mogą odpowiedzieć nam na wiele pytań odnośnie osoby, która po raz pierwszy została nazwana mianem „Kurzych” i dlaczego została tak nazwana tak a nie inaczej. Według teorii J. Bubaka, nazwiska chłopskie powstały z odpowiedzi na pytania "Jaki jest?", "Czyj jest?", "Skąd jest", "Co robi?", "Jak określano go potocznie?" i były kategorią pozalingwistyczną. Jeżeli nazwa osobowa „Kurzych” byłaby odpowiedzią na pytanie:
• Jaki jest? – to mówiło by nam o cesze jaką przypisywano danej osobie i od tej cechy nazwano konkretną osobę, to jest nadano jej przezwisko Kurzych;
• Czyj jest? – to mówi nam o przynależności do konkretnej rodziny ( rodu ). Może też oznaczać, że nazwa osobowa mogła powstać od imienia ojca lub matki i oznacza syna lub/i córkę Kurzycha lub Kurzychy albo w liczbie mnogiej syna / córkę / dzieci Kuchychów – jedno dziecko to Kurzych;
• Skąd jest? – z skąd pochodził, gdzie mieszkał; od nazwy geograficznej, fizjograficznej lub innej nazwy miejscowej, w sensie konkretnego miejsca o określonej nazwie;
• Co robi? – to mówi nam co dana osoba robiła, czym się zajmowała, jaki miała zawód, co wykonywała;
• Jak określano ją potocznie? – istnieje naprawdę wiele możliwości co go nazw osobowych i co one znaczą potocznie, w gwarze, w dialekcie, w konkretnym miejscu i czasie.
Niestety nie wiem co znaczyła nazwa osobowa „Kurzych” ( apelatyw „kurzych” ) w chwili gdy po raz pierwszy nazwano nią konkretną osobę. Nie wiem czym było miano „kurzych” w chwili gdy użyto po raz pierwszy do konkretnej osoby. Czy był to przymiotnik, czy był to czasownik? Ważnym jest ustalenie przybliżonej daty oraz miejsca nadania po raz pierwszy przezwiska „Kurzych” konkretnej osobie.
Przymiotniki oraz czasowniki powstają od rzeczowników. Rzeczownikiem od którego utworzono miano „Kurzych” jest wyraz „kurz” ( kurz + ych = kurzych ). Co oznacza apelatyw „kurz”? Kurz jest ( był ) wyrazem wieloznacznym. W różnym czasie słowo „kurz” miało kilka znaczeń i co innego oznaczało. Dr Maciej Malinowski w swoim artykule pt. „Kurna chata, czyli ‘chat bez komina’” między innymi napisał:
„Jak myślicie, skąd się wzięło powiedzenie kurna chata? Czy ma ono związek z wyrazem kura albo z określeniem dom na kurzej stopce?
Nie, nazwa kurna chata nie jest domem na kurzej stopce, a słowo kurny nie pochodzi od słowa kura.
Kurna chata (albo kurna izba) to inaczej ‘dawna, prymitywna chata, z podłogą klepiskiem, ścianami z desek, pozbawiona komina i przewodów odprowadzających dym’. Kiedy się w niej rozpaliło ogień (palenisko znajdowało się najczęściej w środkowej części chaty), dym uchodził przez otwór w najwyższym punkcie dachu.
Nic więc dziwnego, że nasi przodkowie nazywali takie prymitywne schronienie kurną chatą. Po prostu z niej się kurzyło, czyli ‘dymiło’, z zewnątrz cała wyglądała ona na zadymioną, zakopconą od dymu.
Pamiętajcie zatem, że słowo kurny w wyrażeniu kurna chata znaczy ‘dymny, dymiący, zadymiony’ i należy je łączyć z czasownikiem kurzyć, czyli ‘dymić, palić’, i prasłowiańskim wyrazem kurь ‘dym’. Pierwotnie bowiem formy kurzyć i kurz miały taki sens, dotyczyły dymienia, palenia.
Zamiast kurny mówiło się czasem kurzny lub kurlawy, np. kurzna chata, kurzna izba; kurlawa chata, kurlawa izba. Wszystkie określenia nazywały ‘pomieszczenie bez komina’.
Ale jeszcze dzisiaj można czasem usłyszeć zwroty typu Strasznie się kurzy z komina (czyli ‘dymi’); Co tak kurzysz jeden papieros za drugim, w pokoju jest popielato od dymu (tzn. ‘palisz i dymisz’)? bądź przenośnie O, znowu mu się czupryna, łeb kurzy albo Znowu mu się z czupryny, ze łba kurzy, co znaczy, że ‘ktoś jest pijany, podpity’.
Muszę jednak w tym miejscu koniecznie dodać, że choć pierwotnie czasownik kurzyć znaczył ‘dymić, palić’, i od niego pochodzi nazwa kurna chata, to jednak później otrzymał on drugą definicję ‘rozniecać kurz, prószyć czymś sypkim’. Kurz oczywiście nie ma nic wspólnego z paleniem ani dymieniem, ale kiedy się coś spali, powstaje popiół, podobny do pyłu, np. tego, który pojawia się w powietrzu.
Tak oto słowo kurz (pierwotnie ’dym’) nabrało wtórnego znaczenia (‘drobne cząsteczki różnych ciał’), a od niego kurzyć (‘dymić, palić’) zaczęło znaczyć ‘rozniecać kurz’. Pamiętajcie o tym… (…)”.

Jeżeli nazwisko „Kurzych” jest polskim nazwiskiem, wymawiane tak, jak je się pisze, to może też pochodzić od słowa „kur”. W Wielkim słowniku ortograficznym ( PWN ) słowo „kur” zdefiniowane jest jako:
• kur – członek plemienia ( w moim rozszerzeniu – rodu, rodziny, grupy społecznej lub/i narodowej );
• kur – ptak, samiec kurowatych, inaczej kogut,
• kur – ryba ( o tym gatunku ryby wspomnę później );
• kur – choroba .
W Słowniku języka polskiego ( PWN ) słowo „kur” oznacza:
• kur – kogut;
• kur – dawna polska nazwa choroby zakaźnej o nazwie obecnej „różyczka”.

Kur – ryba z rodziny głowaczowatych. Nazwa tej ryby, to „Kur diabeł”. Cechy charakterystyczne: ciało nie pokryte łuskami, krótki i gruby trzon ogonowy, głowa duża uzbrojona w kilkanaście par kolców, szerokie płetwy rozpięte na twardych promieniach, ubarwienie wykazuje znaczną zmienność osobniczą. Ryba ta mieszka w Bałtyku. Wpływa do wód słonawych np. Zalew Wiślany, ujście Wisły, Odry itp. W celach obronnych np. w chwili zagrożenia kur wprowadzając w ruch pas barkowy za pomocą odpowiednich mięśni i dzięki wibracjom błon podskrzelowych wydaje charakterystyczne furczenie. Wyjęty z wody wydaje burczące dźwięki.

Nazwa osobowa „Kurzych” jest prawdopodobnie spieszczeniem pochodzącym od apelatywu „kurz”. Co oznacza wyraz pospolity „kurz”, odpowiedź znajduje się w powyżej. Dodam, że nazwiska z sufiskalnych elementem –ch ( mówiącym o spieszczeniu podstawowej formy wyrazu ), który wchodzi w skład formatu –ych, występowało w okolicy Sławatycz. Sławatycze położone są w środko – wschodniej części Polski, tuż nad granicą polsko – białoruską, niedaleko granicy z Ukrainą. Ziemie te, historycznie, do XIV wieku należały do Rusi Kijowskiej, z krótkimi przerwami kiedy przynależały do Polski ( Grody Czerwińskie ). Sławatycze i ziemie okoliczne były przedmiotem konfliktów polsko – ruskich, polsko – litewskich i rusko – litewskich. Konflikty te powodowały, że raz były pod panowaniem ruskim, raz litewskim, a raz polskim. Od 1569 Sławatycze wchodziły w skład Rzeczypospolitej Obojga Narodów, będąc jedną z miejscowości Wielkiego Księstwa Litewskiego położoną w województwie brzesko – litewskim. Wynika z tego, że na obszarze tym zamieszkiwały różne narodowości, o różnych językach i kulturach. Język ( słowa, wyrazy, nazwy ) wzajemnie się przenikały. Informacje te pozwalają wysnuć przypuszczenie, że nazwisko „Kurzych” może mieć konotacje białoruskie albo ukraińskie ( Rusińskie / Ruskie ).

Najmniej prawdopodobną możliwością pochodzenia nazwiska „Kurzych” jest jego pochodzenie od niemieckiego wyrazu pospolitego „kurz” albo niemieckiej nazwy osobowej „Kurz” ( pisownia „kurz” i „Kurz” ), który oznacza jako przymiotnik „krótki” a jako przysłówek „krótko”. W takim razie może to być hybrydowa nazwa osobowa utworzona w kręgu języka polskiego od niemieckiej nazwy osobowej „Kurz”, a ta od niemieckiego wyrazu pospolitego „kurz”.

Jak wspomniałem na samym początku mojego postu. Rozwikłanie prawdopodobnych znaczeń etymologicznych nazwiska jest zaledwie początkiem drogi wiodącej do ustalenia rzeczywistego pochodzenia nazwiska. Moim zdaniem należy ustalić pierwszą osobę, która nosiła nazwisko „Kurzych” i po której dziedziczymy nazwisko. Następnie ustalić wszystko co się da o tej osobie: pochodzenie narodowościowe; jakiego języka używała ( gwary, dialekty ); gdzie mieszkała; co robiła; kogo była potomkiem; skąd przybyła ona albo jej przodkowie; jakim językiem się posługiwała/li; jakie grupy narodowościowe mieszkały tam gdzie ta osoba; co oznaczało miano „kurzych” w miejscu zamieszkania tej osoby i co ten apelatyw znaczył w językach grup narodowościowych w miejscu zamieszkania tej osoby; jakie nazwisko nosił ojciec/ matka osoby, która po raz pierwszy została nazwana nazwą osobową „Kurzych” ( i tak dalej ).

Krzysztofie, moja wypowiedź jest tylko moim subiektywnym spojrzeniem na pochodzenie nazwiska Kurzych. Jest to tylko hipoteza.

Pozdrawiam – Roman.



http://obcyjezykpolski.pl/?page_id=4449
https://pl.wikipedia.org/wiki/S%C5%82awatycze
https://pl.wiktionary.org/wiki/kur
http://www.proto-slavic.ru/dic-trubache ... -dic13.pdf
http://documents.mx/documents/glottochr ... art-2.html
http://www.mp.umk.pl/?p=720
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kur_diabe%C5%82
J.Bubak, Proces kształtowania się polskiego nazwiska mieszczańskiego i chłopskiego, Kraków 1986.
Sadaj_Ziółkowska - 13-11-2015 - 20:04
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Kosik
Witam. Bardzo proszę o informacje na temat nazwiska Sadaj jest to nazwisko moich przodków i bardzo mnie zastanawia bo przodków odnalazłam w latach 1700-ych

Serdecznie pozdrawiam i dziękuje za każdą pomoc
Katarzyna Wiśniewska
historyk1920 - 13-11-2015 - 20:17
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Kosik
Witam !
Według znawcy tematu tj. profesora Rymuta nazwisko Sadaj
Sadaj-Sado - złożenia brak; Sadaj w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’; Sado 1589 w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Pozdrawiam
Marek
Aftanas_Jerzy - 13-11-2015 - 20:39
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Kosik
Sadaj_Ziółkowska napisał:
Witam. Bardzo proszę o informacje na temat nazwiska Sadaj jest to nazwisko moich przodków i bardzo mnie zastanawia bo przodków odnalazłam w latach 1700-ych

Serdecznie pozdrawiam i dziękuje za każdą pomoc
Katarzyna Wiśniewska



Sadaj lub Szadaj - derywaty od 'sad' i 'szady' (siwy) .
Sadaj_Ziółkowska - 14-11-2015 - 08:55
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Kosik
Aftanas_Jerzy napisał:
Sadaj_Ziółkowska napisał:
Witam. Bardzo proszę o informacje na temat nazwiska Sadaj jest to nazwisko moich przodków i bardzo mnie zastanawia bo przodków odnalazłam w latach 1700-ych

Serdecznie pozdrawiam i dziękuje za każdą pomoc
Katarzyna Wiśniewska



Sadaj lub Szadaj - derywaty od 'sad' i 'szady' (siwy) .


Bardzo dziękuje
Katarzyna
Sadaj_Ziółkowska - 15-11-2015 - 09:56
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Kosik
historyk1920 napisał:
Witam !
Według znawcy tematu tj. profesora Rymuta nazwisko Sadaj
Sadaj-Sado - złożenia brak; Sadaj w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’; Sado 1589 w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Pozdrawiam
Marek


Bardzo dziękuje
Katarzyna
wilk_magdalena - 15-11-2015 - 13:57
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Kosik
Witam

Uprzejmie proszę o wyjaśnienie pochodzenia nazwisk
Wołoszynowicz, Czarnomaz, Pomazański (Pomezański), Cebrij(y).
Obszar występowania obecna Ukraina Zachodnia.

Magda
historyk1920 - 15-11-2015 - 15:26
Temat postu:
Witaj Magdo !
Oto pochodzenie nazwisk ;
Wołoszynowicz od Wołoch [członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego].
Czarnomasz od czarny.
Pomazański 1610 od nazwy regionu Pomezania (część dawnych Prus wschodnich)


Pozdrawiam

Marek
Gawroński_Zbigniew - 15-11-2015 - 16:13
Temat postu:
Cebrij :to od cebra tj wiadra na wodę, najczęściej drewnianego, zbudowanego z klepek. (To ważne odróżnienie od wiadra dłubanki, które miało inną nazwę też tworzącą bardzo liczne nazwiska, ale moja skleroza w tej chwili wycięła mi z pamięci tę nazwę Smile )
Ewentualnie - tu potrzebny jakiś rdzenny kresowiak aby potwierdził sprawę od 'wzgórza' 'wysoczyzny' w podmokłym lesie (cebrycha, cebrzucha, cebrucha)
Ewentualnie od handlarza miałką solą której hurtową jednostką sprzedarzową był właśnie ceber.
Ewentualnie od odmiany cząbru (tj zioła przyprawowego) tj kozdruby albo cebrzycy.

Ja osobiście obstawiam pospolity ceber tj wiadro.

Z Pomezańskim sprawa jest bardziej złożona.

Sensu stricte faktycznie Pomezański od Pomezanii pochodzi, koniec kropka.
Ale:
1 nazwisko Pomężański w zapisie łacińskim też będzie wyglądać jak Pomezanski a znaczy tyle co pkt drugi poniżej
2. nazwisko Pomazański to już zupełnie od czego innego pochodzi, mianowicie od pomazania czyli naznaczenia, wyznaczenia, namaszczenia.


Czarnomasz to nikt inny tylko dosłownie Połowiec, tzn. członek tego ludu, ewentualnie niekiedy potocznie człowiek o bardzo śniadej karnacji. Z pewnością nie pochodzi od słowa czarny w znaczeniu potocznym.

Z Wołoszynowiczem też trudno dociec czy pochodzi od Wołocha tj członka ludu czy też od kilku potocznych słów, które wcale ludu nie oznaczały. I tak:
1 wołoszka to inaczej czamarka (pamiętamy ją wszyscy piękną jaką nosiła Baśka Wołodyjowska)
2. wołoszyn i wołoszynek to rasa konia.
3. wołoszyn to również chaber bławatek.
4. wołoszyn to gra karciana podobna do wista.
5. wołośny, wołoszny to inaczej włościanin w odróżnieniu od innych czyli mieszczan i biedaków.
Ja obstawiam znaczenie włościanin.

... na postawie Rymuta i słownika warszawskiego

Pozdrawiam pięknie.
Joanna_Makowska - 15-11-2015 - 18:56
Temat postu:
Poproszę o wyjaśnienie pochodzenia nazwiska Sewiołek.
Gawroński_Zbigniew - 15-11-2015 - 19:46
Temat postu:
Rosyjskie i obecne we wszystkich językach wschodniosłowiańskich słowo шевелить [szewielit'] jest czasownikiem niedokonanym i oznacza przetrząsać, poruszać, ruszać. Tą ścieżką poszedł słownik profesora Rymuta wywodząc grupę nazwisk Sewioła, Sewiołło, Sewiołek ale również Szewioła Szewiski i podobne, właśnie od niego.
ROMAN_B - 15-11-2015 - 20:42
Temat postu: Etymologia: Wołoszynowicz, Czarnomaz, Pomezański, Cebrij
Witaj Magdo.
Według mnie nazwisko Cebrij jest spolszczoną formą ukraińskiego nazwiska Цебрій. Nazwiska ukraińskie tworzone są przy pomocy bardzo wielu przyrostków. Jednym z nich jest przyrostek –ій (-ij).
Nazwisko to powstało z połączenia rdzenia, którym jest wyraz pospolity „цебр” i przyrostka „–ій” ( цебр + ій = цебрій ). Słowo цебрій oznacza „cebry” i pochodzi od słowa „цебро”, które oznacza „cebr”. Cebr po polsku oznacza duże drewniane naczynie z uchwytami. Natomiast na Ukrainie posiada cztery znaczenia:
Цебро́ (цебер) — дерев'яня посудина, конічна або циліндрична, має вигляд зрізаної діжки.
1) велика дерев'яна (рідше металева) посудина, що мала вигляд зрізаної діжки, яку використовують для різних господарських потреб (для збирання помиїв, годівлі худоби і т. ін.).
2) конічна дерев'яна посудина з дужкою, призначена для носіння та зберігання води та іншої рідини; велике відро.
3) дерев'яне кругле корито, в якому золили — випарювали у попелі білизну, прали. Після використання, жінки перевертали цебро догори дном, і сідали зверху, «би діти легко родилися та черево зразу по весіллі у дочок росло».
4) Велика дерев'яна або металева посудина у вигляді конічного або циліндричного відра, якою підіймають воду з колодязя, руду або ґрунт з шахт. Велике цебро, баддя.
Цебро́ (цебер) — drewniane naczynie, stożkowe lub cylindryczne, ma widok ściętej beczki. Zazwyczaj jest do duże, bardzo duże drewniane wiadro ( rzadko metalowe ) służące do bardzo wielu czynności.

Nazwisko Wołoszynowicz powstało poprzez dodanie do tematu nazwiska, którym jest wyraz „Wołoszyn”, sufiksu –owicz ( Wołoszyn + owicz = Wołoszynowicz ). Wołoszyn jest to nazwa własna, określająca w języku polskim człowieka o narodowości Wołoskiej. Wołosi to lud wywodzący się z terenów dzisiejszej Rumunii i Mołdawii. W języku polskim Wołosi byli też nazywani: Wołoch, Wałach, Wołoszyn liczba mnoga Wołochy, Wołosi, Włoszy, Wałachy, Wałaszy, Wałasi, Wołosza, Wałasza oraz nazwa kraju Wołoszczyzna, Wałachy. Zatem nazwisko Wołoszynowicz należy do grupy nazwisk utworzonych od nazw etnicznych i narodowości, a także od miejsca pochodzenia, które również często wskazywało na etniczną przynależność użytkownika nazwiska.
Format -owicz jest przyrostkiem patronimicznym ( odojcowskimi ) i wskazuje, że nazwa osobowa powstała od imienia ojca. Tak, więc Wołoszynowicz to syn Wołoszyna. Przyrostek -owicz w okresie staropolskim występował w postaci -owic ( np. Wołoszynowic = Wołoszyn + owic ). Przedrostek -owicz”, -ewicz wskazuje, że nazwisko Wołoszynowicz może mieć pochodzenie polskie lub rusińskie ( białorusko – ukraińskie ). Pierwotnie, typowo polskimi sufiksami w nazwiskach są końcówki: -owic” i -ewic. Natomiast, nazwiska zakończone sufiksami -owycz” i -ewycz jednoznacznie wskazują na ich ukraińskie pochodzenie. Na przestrzeni czasu i pod wpływem różnych czynników nazwiska polskie i białorusko – ukraińskie zakończone sufiksem -owic, -ewic, -owycz i -ewycz zaczęły mieć takie same końcówki, to jest -owicz lub -ewicz. To spowodowało, że obecnie trudno jest ustalić jakie mają pochodzenie.

Nazwisko Czarnomaz. Według Słownika Staropolskiego wyrazów i wyrażeń używanych w dawnej mowie polskiej, opracowanego przez Antoniego Krasnowolskiego i Władysława Niedźwiedzkiego, wydanego w Warszawie w 1920 roku przez A. Arcta, określenie „czarnomaz” oznaczało człowieka o śniadej cerze ( strona 38 ). Tak więc, osoba, która nosiła nazwisko Czarnomaz charakteryzowała się śniadą cerą i od tej cechy zapewne powstało nazwisko, które pierwotnie moim zdaniem było przezwiskiem.

Nazwisko Pomazański ( Pomezański ). Na portalu „Przodek.pl „ znajduje się etymologia nazwiska Pomezański, Pomes, Pomazany i pokrewne, która została opracowana przez Edwarda Bereza. Autor tego opracowania tak pisze o tym nazwisku:
„Nazwisko Pomezański jest rzadkie. Według "Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych" nosi je 9 osób : 1 w woj. słupskim, 4 w woj. kaliskim, 3 bielskim i 1 w skierniewickim.
Do tej formy można też odnieść 1 osobę o nazwisku Pomężański z woj. bielskiego, w którym z oddano przez ż i występuje samogłoska nosowa przed spółgłoską szczelinową (porównaj dawne jęzioro, mięszanina czy mięszkanie).
Słusznie Krzysztof Antoni Pomezański, który czytuje "Kuriera" w Internecie, prosząc o objaśnienie swojego nazwiska, odnosi je do historycznej krainy pruskiej zwanej Pomezanią, zamieszkałej pierwotnie przez Słowian, potem opanowanej przez Prusów (VI-VIII w.), a następnie przez Krzyżaków (lata 1233-1236). Po pokoju toruńskim (1466 r.) znalazła się ona w granicach Polski i wtedy też w większości została spolonizowana. Jej nazwa jest pochodzenia pruskiego : Pamědian to odpowiednik nazwy polskiej Podlesie (Gerullis). W dokumentach łacińskich została ona zlatynizowana do formy Pomesania, z czego powstało polskie Pomezania. Przypomnieć warto, że większość polskich nazw krajów europejskich to formy latynizowane, np. Francja, Hiszpania, Holandia. Dawniej określano te kraje nazwami ich mieszkańców, a więc Francuzy, Hiszpany, Holendry, z czego do dziś zostały Czechy, Niemcy, Węgry, Włochy, a z regionów Polski Kaszuby, Mazury, Prusy (ale ludzie Kaszubi, Mazurzy, Prusowie), podniośle nazywane też Bohemia, Germania, Hungaria, Italia, Cassubia, Masuria, Borussia lub Prusia (z domyślnym terra "ziemia"). W zapomnienie poszły przymiotniki dodawane do rzeczownika ziemia, a więc Angielska, Belgijska, Czeska itd., została tylko Polska (ziemia, czyli ziemia Polan, a więc mieszkańców pól). Oskar Kolberg używał jeszcze określenia Chełmińska (tak też w księgach ławniczych Kościerzyny w XVIII w.) i Malborska. Podobnie do dziś określają kraje Czesi, np. Madziarsko "Węgry", Rakousko "Austria" (dawniej w Polsce mówiono Rakuzy), Slovensko "Słowacja", Nemecko Niemcy, tak też mówią (po literacku) Kaszubi, np. Anielskô "Anglia", Niémieckô "Niemcy", Rëskô "Rosja" itd.
Wracając do Pomezanii, przypomnieć wypada, że w 1243 r. papież Innocenty IV utworzył poprzez swego legata Wilhelma z Modeny 4 diecezje pruskie : chełmińską, właśnie pomezańską (z największymi ośrodkami Elblągiem, Malborkiem, Kwidzynem), odpowiadającą mniej więcej dzisiejszej diecezji elbląskiej, oraz warmińską i sambijską.
Historycznie poświadczenie nazwiska Pomezański znalazłem w "Słowniku nazwisk mieszkańców Powiśla Gdańskiego". Jan Pomezański odnotowany został w 1610 r. w Miłoradzu w powiecie malborskim.
Nazwiska od nazw krain geograficznych są częste. Np. od Warmii "Słownik nazwisk" podaje formy : Warmiński 877, w tym 60 w woj. bydgoskim, po 42 w elbląskim i gdańskim, 16 słupskim, Warmjak 6; Warmijak 169, w tym 4 w woj. bydgoskim, 7 gdańskim. Od położonej na północ od Sambii Kurlandii powstało nazwisko Kurlandzki 53, w tym 24 w woj. warszawskim, 13 ostrołęckim; Kurlandska 1 w woj. warszawskim (a więc archaicznie bez uproszczenia grupy spółgłoskowej, jak Piłsudski od nazwy wsi Piłsudy na Litwie); Kurlandczyk 14, z tego 10 w woj. gdańskim; Kurlanda 61, w tym 11 w woj. słupskim, Kurlancki 2 w woj. warszawskim; Kurland 22, w tym 6 w woj. bydgoskim, 9 warszawskim, Kurlantz i Kurlańczyk bez wskazania ilości. Jeśli podam jeszcze, że słownik podaje 2601 osób noszących nazwiska Pomorski, z tego 23 w woj. bydgoskim, 26 elbląskim, 111 gdańskim, 26 słupskim i jego semantyczne warianty, a więc Pomoryn 69, Pomoryń 4, Pomorynko 12, Pomorzański 2, Pomorzyński 1, Pomorzewski 22, Pomorin 4; oraz Borowiak 4443, Chełminiak 1271, Kujawiak 992, Szlązak 500, Ślązak 1536, Kurp 796, to nazwisko Pomezański staje się oczywistością. Bliskie omawianym tu postaciom są struktury pochodzące od nazw narodowości typu Polak czy Polach, Niemiec, Szwed (na Pomorzu Szweda) itd.
Zbliżone fonetycznie do nazwiska Pomezański są z jednej strony : Pomes 96, Pomezna i Pomezny 1, Pomesny 4, Pomesna 1 a z drugiej Pomaz 6, Pomazana 17, Pomazanek bez wskazania ilości, Pomazanka 70, Pomazański 47, w tym 2 w woj. koszalińskim, Pomażański 2, Pomazanko 1, Pomaszny 13.
Nazwiska I grupy (typ Pomes i pokrewne) odnieść możemy do notowanego przez tzw. słownik warszawski czasownika pomesiować "spędzić pewien czas na mesiowaniu", tj. robieniu mesiek, czyli "oczek albo pętli na końcu szpagatu, sznurka albo bata".
Powstały one albo za pomocą tzw. derywacji wstecznej (Pomes), albo dodaniu przyrostka -ny, -na, niekiedy z udźwięcznieniem s do z pod wpływem następnej spółgłoski -n-. Drugi typ nazwisk powstał od czasownika pomazać przez derywację wsteczną albo od imiesłowu pomazany z wariantem żeńskim, a dalsze od tego imiesłowu za pomocą przyrostków -ek, -ka, -ski, -ów bądź już od nazwy osobowej Pomazany. Nazw osobowych od imiesłowów biernych mamy bardzo dużo, porównaj np. Nawalany 532, Nasypany 9, Nasypana 8 i staropolskie imiona imiesłowowe typu Lochan, Radwan, Zdan. Dużo jest też nazwisk od imiesłowów biernych na -t-, np. Psuty 127, Psuta 14, Kuty 261, Pruty 1, Pruta 9 i inne. Gdyby o znaczenie czasownika pomazać chodziło, to możemy myśleć o "przetarciu maścią, smołą, węglem" lub "wybrańcu, pomazańcu Boga". Namaszczano i namaszcza się (tj. pomazuje oliwą, krzyżem, olejami świętymi) władców, duchownych : kapłanów, biskupów, u katolików i prawosławnych każdego w chorobie (sakrament chorych, oleopomazanije). Pomazańcem Bożym była i jest druga osoba Trójcy Świętej, tj. Syn Boży, czyli po hebrajsku Masziah, z czego po polsku Mesjasz. W grece przełożono tę formę na Christos "pomazany" od chrio "pomazuję, namaszczam", a w łacinie mamy postać Christus, której w staropolszczyźnie odpowiednikiem był Kryst (od XVI w. następował powrót do formy łacińskiej Chrystus, przełożonej na polskie Pomazaniec).

Pozdrawiam – Roman.
Joanna_Makowska - 15-11-2015 - 21:30
Temat postu: Etymologia: Wołoszynowicz, Czarnomaz, Pomezański, Cebrij
Dziękuję bardzo.
A czy mogłabym poprosić jeszcze o zapis w cyrylicy. Niestety mam trochę z nią problem.
wilk_magdalena - 15-11-2015 - 22:38
Temat postu: Etymologia: Wołoszynowicz, Czarnomaz, Pomezański, Cebrij
Witam
Marku, Zbigniewie i Romanie dziękuję za odpowiedź.
Romanie pochylam się nad Twoją wielką wiedzą. Dziękuję za trud wykonanej pracy.
Pozdrawiam serdecznie. Życzę wszystkiego dobrego.
Magda
Mariok - 16-11-2015 - 13:40
Temat postu: Magiera, Gromek, Kotynia
Proszę o wyjaśnienie pochodzenia nazwiska Magiera, Gromek i Kotynia (województwo łódzkie).

Dziękuję

Mariusz
Ewa_Szczodruch - 16-11-2015 - 19:43
Temat postu:
Witam Smile

Magiera - 1438 - od niemieckiej nazwy osobowej Mager, ta od średniowysokoniemieckiego mager, meger ‘chudy, szczupły’, także od spolonizowanej nazwy etnicznej Magyar ‘Węgier’; od magiera ‘kobieta wstrętna, złośnica’.

Gromek - 1393 od grom ‘piorun’, gromić ‘razić, rozbijać’.

Kotynia - 1496 - od kot.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Mariok - 16-11-2015 - 19:57
Temat postu:
Dziekuje slicznie
ROMAN_B - 18-11-2015 - 02:40
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Magiera, Kotynia, Gromek.
Witam.
Widzę, że pani Ewa już w zasadzie wyjaśniła pochodzenie nazwiska Magiera, Gromek, Kotynia. Niemniej jednak dodam od siebie trochę inne spojrzenie na etymologię tych nazwisk albo rozszerzę już istniejące definicje.
Nazwisko Magiera – może też pochodzić:
• od niemieckiego słowa „magier”, które oznacza: mag, magik, czarnoksiężnik, czarodziej,
• od słowa „magiera”, którym w dawnej Polsce nazywano węgierską czapkę z grubego sukna; magierka. W XVI wieku Polacy nazywali Węgrów Magierami,
• od słowa Magier = Węgier. Słowo Magier pochodzi od węgierskiego słowa Magyar,
• od słowa magier = koń węgierski,
• od słowa magiera ( megiera ) = kobieta wstrętna, złośliwa, straszna, jędza, czarownica, furia, piekielnica, herod baba. Magiera ( Megiera ) Pochodzi od greckiego słowa Mėgraira = jedna z jędz.
W języku polskim mamy nazwiska, których końcówka fleksyjna zależy od płci osoby je noszącej – na przykład Kozłowski i Kozłowska, Zabłocki i Zabłocka, Magier i Magiera. Większość tych nazwisk to nazwiska odprzymiotnikowe, które mają końcówkę –ski lub –cki. Nazwisko Magiera, moim zdaniem, nie należy do nazwisk odprzymiotnikowych. Forma podstawowa nazwiska, za którą zawsze uważa się nazwisko męskie, ma końcówkę –a. Zatem, mamy tu do czynienie nie z nazwiskiem przymiotnikowym, takim jak Kozłowski czy Zabłocki, lecz z nazwiskiem rzeczownikowym o końcówce typowej dla rzeczowników rodzaju żeńskiego. Według mnie nazwisku Magiera bliżej jest do rzeczowników pospolitych typu salaterka czy waza albo piszczałka i nazwisk Miazga czy Gałązka albo Rokita. A skoro tak, to formy męska i żeńska brzmią tak samo – Magiera. Osobiście uważam, że nazwisku Magiera najbliżej jest do wyrazu pospolitego magiera ( magierka ), który oznacza czapkę węgierską. To tylko moja hipoteza. Możliwe są też i inne etymologie tego nazwiska.

Nazwisko Gromek – nazwisko Gromek jest zdrobniałą formą nazwiska Grom. O zdrobnieniu podstawowej formy świadczy przyrostek –ek. Sufiks –ek jest jednym z bardzo wielu przyrostków w języku polskim, które służą do zdrobnień. Wyrazy utworzone za pomocą przyrostków służących do zdrobnień oznaczają przeważnie osobę albo rzecz mniejszą od nazwanej wyrazem podstawowym ( grom + ek = gromek ). Wynika z tego, że gromek jest mniejszy od gromu. Zdrobnienia też niosą z sobą jakieś emocje. Emocje związane ze zdrobnieniami są przeważnie pozytywne ale bywają też ironiczne albo lekko pogardliwe. Tak więc, nazwisko Gromek niekoniecznie musi oznaczać osobę mniejszą, mniej znaczącą. Moim zdaniem, może to być zdrobniała nazwa osobowa mająca cechy spieszczenia, które nacechowane są raczej uczuciami, emocjami odnoszącymi się do pierwszej osoby, która została takim mianem nazwana. Może też mieć charakter ironiczny albo lekko pogardliwy. Nazwisko Gromek jest nazwą osobową utworzoną od wyrazu pospolitego „gromek” a ten od apelatywu „grom”. Słowo grom oznacza bardzo głośne wyładowanie atmosferyczne występujące równolegle z błyskiem na niebie ( piorun ). Dudnienie, huk gromu. Biją gromy. Ciskać gromy ( rzucać, uderzać, rozbijać, razić ) w coś lub kogoś. Może też oznaczać gromić: zadawać klęskę w walce, starciu, doszczętnie rozbijać, rozpraszać , rozbijać nieprzyjaciela. Może też oznaczać gromić czyjeś zachowanie, najczęściej bezpośrednio, gwałtownie, głośno. Gromić podwładnych, dzieci. Gromić kogoś spojrzeniem lub wzrokiem. Nazwisko, raczej przezwisko Gromek może też oznaczać syna Groma ( ojciec Grom = syn Gromek ) lub/i osobę o gromkim głosie ( donośny, głośny, niski, dudniący ) To też moja subiektywna hipoteza o pochodzeniu nazwiska Gromek.

Nazwisko Kotynia. Na pierwszy rzut oka można powiedzieć, że jest to nazwisko zamężnej kobiety, która przyjęła nazwisko od nazwiska męża. Świadczy o tym syfiks –ynia ( Kot + ynia = Kotynia ). Przyrostek –yna wskazuje, że mówimy o czyjeś żonie. W tym przypadku o żonie pana Kota. Takie nazwiska były tworzone w XIX wieku. Jak wspomniałem powyżej, podstawową formą nazwiska jest zawsze nazwisko męskie. Nazwisko Kotynia jest nazwiskiem męskim zakończonym przyrostkiem –a. Zatem, jest to nazwisko odrzeczownikowe o końcówce typowej dla rzeczowników rodzaju żeńskiego. Forma męska i żeńska tego nazwiska brzmi tak samo – Kotynia. Tylko co oznacza nazwa osobowa Kotynia? Nazwisko Kotynia możemy wywodzić od:
1. nazw pospolitych, w szczególności od apelatywu:
• kot – udomowiony gatunek ssaka z rzędu drapieżnych z rodziny kotowatych; kot domowy,
• kot – nazwa zająca w gwarze myśliwskiej ( łowieckiej ),
• kot – mała, czteroramienna kotwica; drapacz,
• kot – ( zwykle w liczbie mnogiej ) potocznie o kłębie kurzu,
• kot – słowiański rzeczownik o znaczeniu ‘rzutu’, ‘miotu młodych’ i należy do czasownika kocić się,
• kot – drąg do wyciągania wiadra ze studni,
• kota – prasłowiańska nazwa kota oznaczała pomieszczenie dla małych zwierząt, skąd pochodzi staropolski wyraz kociec i wreszcie polski kojec,
• koty – futro,
• kotuch – gwarowa nazwa kurnika. Kotuch od nazwy kot, a ten od czeskiego kout ‘buda’,
• kotnia – wór, miech do przechowywania żywności,
• i wiele innych znaczeń;
2. nazw hydrograficznych, od nazw jezior:
• Kotynia – jezioro na pojezierzu Kaszubskim, położone niedaleko wsi Zdunowice. Nazwisko Kotynia = nazwie odmiejscowej.
3. nazw plemion, ludów:
• od starożytnego ludu celtyckiego, to jest do plemienia nazywanego Kotynowie albo Kotyni. Zamieszkiwali oni tereny obecnej Słowacji. Jest to chyba mało prawdopodobna teoria.
Osobiście uważam, że nazwisko Kotynia jest nazwiskiem trudnym do jednoznacznego zdefiniowania, opisanie jego pochodzenia. Istnieje wiele mian, od którym mogło powstać nazwisko Kotynia.

Mariusz, powyżej przedstawiłem Ci moje subiektywne spojrzenie na pochodzenie nazwiska Magiera, Gromek oraz Kotynia. Są to tylko hipotezy. Zapewne istnieją też inne teorie mówiące o etymologii tych nazwisk.

Pozdrawiam – Roman.


Źródła:
Polnisch Deutsch Wörterbuch;
Słownik współczesnego języka polskiego;
Wielki słownik ortograficzny PWN;
Słownik języka polskiego PWN;
Słownik języka polskiego pod red. Doroszewskiego;
Słownik języka polskiego, tak zwany warszawski;
Słownik etymologiczny języka polskiego.
http://www.dymarki.com/pl/strona-glowna ... e,,22.html
Mariok - 18-11-2015 - 08:21
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Magiera, Kotynia, Gromek.
Dziękuje Roman za rzeczowe wyjaśnienia, wiele można się z tego dowiedzieć.

Dziękuję

Mariusz
Gawroński_Zbigniew - 18-11-2015 - 12:32
Temat postu:
Pozwolę sobie dodać do bardzo rzeczowego opisu pana Romana jedno jedyne zdanie.

Gromek, jeszcze niedawno w kilku gwarach oznaczało po prostu chmurę burzową; grumek mówiło się m.in u mnie na człowieka 'pochmurnego', a człowieka, który chodził z jakiegoś powodu smutny albo zły mawiano : 'ale ma grumka!"

Jestem pod wrażeniem cierpliwości i ogromu wiedzy wygrzebywanej przez p. Romana. Chyba nie miałbym cierpca, aby tak wiele pisać, a widzę, że korzystamy mniej więcej z tych samych źródeł.

Pozdrawiam pięknie.
Świątek_Katarzyna - 18-11-2015 - 19:03
Temat postu:
Pozwolę sobie skorzystać z tego wspaniałego wątku i zapytać o nazwisko Kopaniarz.

Nazwisko niby od razu kojarzy się po prostu z kopaniem, jednak jest to nazwisko tak rzadko występujące w genetece (jedynie 171 urodzeń, 113 małżeńst i 87 zgonów, a wszystko praktycznie tylko w Mazowszu), że zaczęłam zastanawiać się, co z tym nazwiskiem jest nie tak. Nie wiem też nic o tym, by to była forma zniekształceniem innego.
Jestem ogromnie ciekawa, czy nazwisko to figuruje w ogóle w jakiejś książce o etymologii.
Mądre głowy proszę o wskazówki i z góry dziękuję za pomoc.
Gawroński_Zbigniew - 18-11-2015 - 22:10
Temat postu:
No pewno, że figuruje. Najpierw wersja profesorska, tzn za Rymutem:
od czasownika kopać, od miary liczności tj kopy = 60 sztuk, od staropolskiego rzeczownika 'kopacki' tzn zajmujący się kopaniem.

To oczywiście początek. Dalej będą zdaje się ciekawsze elukubracje. Smile

Najpierw wyrażę moje prywatne zdanie bez zaglądania do słowników. Kopaniarz związany jest znaczeniowo z 'kopanką'. Kopanka miała kilkanaście znaczeń zawsze związanych z czynnością ręcznego wydłubywania drewna z pnia w celu uzyskania żądanego kształtu. Kopanką mogła być łódka z pnia drewna, jakiś duży pojemnik np na zboże, duża wklęsła decha służąca do sprawiania świń i najważniejsze znaczenie słowa używane powszechnie w całej Polsce tzn 'kopanka' do rozmnażania i formowania ciasta chlebowego. http://www.izbapamieci.org.pl/index.php ... Itemid=302

A teraz zerknę do dostępnych mi słowników.

Hm. Miłe zaskoczenie. Oczywiście znaczenie słowa jakie podałem i drugie o którym nie wiedziałem (znałem słowo ławiny - oznaczające to samo).
Kopanica, kopanik, kopanina to płoza sań wykonana z jednolitego ręcznie wykopanego razem z całym drzewem korzenia drzewa, najczęściej buka. (Chodzi o to, że taki korzeń z drzewem miał naturalne zagięcie, które właśnie wykorzystywano.)
Jest i trzecie, bardzo stare. Kopanina to inaczej karczowisko, nowina po karczowisku tzn nowe pole po zlikwidowanym pierwotnym lesie. Oceniając fakt, że podobne nazwiska do Kopaniarz mają po 700 lat, możliwe, że i tu mamy do czynienia z takim źródłosłowem.
Poza tym mamy jeszcze regionalne: z okolic Olkusza nazwę rudy ołowiu i szyby po jej eksploatacji, ziemianki i kilka innych. Oczywiście kopanie w znaczeniu pospolitym też.

Wspomina pani, że chodzi o Mazowsze. Moim zdaniem pierwsza definicja jest najbliższa . Chodzi o kopankę. Oczywiście to jest tylko moje zdanie.

Pozdrawiam pięknie. Sam jestem ciekaw co inni koledzy na to?
ROMAN_B - 19-11-2015 - 01:03
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Kopaniarz.
Witam.
Katarzyno, jestem podobnego zdania co p. Zbigniew, który napisał, że nazwisko Kopaniarz związane jest z kopanką, która służyła do rozczyniania ciasta chlebowego.
Moim zdaniem nazwisko Kopaniarz zbudowane jest z tematu nazwiska i przyrostka, to jest Kopani + arz = Kopaniarz. Przyrostek –arz dodawany do tematu czasownika ( rzadziej rzeczownika ) tworzy rzeczownik rodzaju męskiego oznaczający wykonawcę czynności lub zawodu. Zatem nazwisko Kopaniarz powstało od apelatywu kopaniarz, który jest nazwą zawodu. Nazwisko to powstało od apelatywu kopanka, który oznacza drewniane naczynie o kształcie niecki, służące do rozczyniania ciasta chlebowego. Kopaka ( kopańka ) wykonywana była zazwyczaj z jednego kawałka drewna metodą dłubania. Tak więc, apelatyw kopaniarz oznaczał rzemieślnika trudniącego się robieniem kopaniek. W takim razie nazwisko Kopaniarz = jest nazwie zawodu - kopaniarz.
Pozdrawiam – Roman.
Świątek_Katarzyna - 19-11-2015 - 15:40
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Kopaniarz.
Ogromnie dziękuję za tak obszerne wyjaśnienie! Przyznam się, że obawiałąm się odpowiedzi od "kopać", "kopanie" i koniec kropka, nic nadzwyczajnego, a tu tyle tego... Jestem naprawdę mile zaskoczona, ile w sobie kryje to nazwisko. To już wiem, skąd po tej stronie rodziny zdolności manualne, także do rzeźbiarstwa. Może pierwszy Kopaniarz nie tylko kopanki dłubał w drewnie. Wink Jeszcze raz dziękuję!
Warakomski - 19-11-2015 - 17:03
Temat postu:
To może jeszcze tak. Wieś Kopaniarze w okolicy Działdowa, na płn. -zachodnim Mazowszu.

O kopankach i Kopaniarzach w „Inwentarz dóbr biskupstwa chełmińskiego z r. 1759”
http://www.kpbc.ukw.edu.pl/dlibra/plain ... t?id=25709
Krzysztof
tom0207 - 22-11-2015 - 17:50
Temat postu: Nazwiska : Kępka, Rzemek, Zjawiony
Witam
Uprzejmie proszę o wszelkie poszlaki i koncepcje pochodzenia tych nazwisk.
- Kępka z okolic Stoczka Łukowskiego (lubelskie),
- Rzemek z okolic Płońska (mazowieckie),
- Zjawiony z okolic Wielunia (łódzkie).
Serdecznie dziękuję za wszelką pomoc
Ewa_Szczodruch - 22-11-2015 - 19:28
Temat postu:
Witam Smile

Kępka 1412 - od kępa ‘grupa drzew; wysepka’.

Rzemek - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Zjawiony - od zjawić się ‘ukazać się, stać się widocznym’, zjawa ‘widmo; to, co się zjawia’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Gawroński_Zbigniew - 22-11-2015 - 20:02
Temat postu:
Obok wymienionych:

Rzemek, Rzemyk to także szlachcic chodaczkowy albo rzemyczkowy, albo drążkowy, albo zaściankowy.

Kępka i Kępa i Kempa to inaczej i przede wszystkim: siedlisko, oczywiście posadowione na kępie.

Zjawiony. Patrząc od Łodzi w kierunku Częstochowy to postać mitologii ludowej. Niestety słowniki nie podają dokładniej o co z tym zjawionym chodziło, czy o znachora, czy o jakieś wątki mistyki ludowej?

Pozdrawiam pięknie.
Justyna_M - 22-11-2015 - 20:04
Temat postu:
Dzień dobry,
chciałabym uzyskać informacje o pochodzenia nazwiska Miodowski. Jedyne co udało mi się odnaleźć to pochodzenie od słowa miód. Powiem szczerze, że trochę mnie to nie satysfakcjonuje i zastanawiam się czy może mieć jeszcze jakieś szersze znaczenie Smile
Z góry dziękuję za informacje.

Pozdrawiam
Justyna
tom0207 - 22-11-2015 - 20:28
Temat postu:
Dziękuję serdecznie Smile
Gawroński_Zbigniew - 22-11-2015 - 20:52
Temat postu:
Justyna_M napisał:
Dzień dobry,
chciałabym uzyskać informacje o pochodzenia nazwiska Miodowski. Jedyne co udało mi się odnaleźć to pochodzenie od słowa miód. Powiem szczerze, że trochę mnie to nie satysfakcjonuje i zastanawiam się czy może mieć jeszcze jakieś szersze znaczenie Smile
Z góry dziękuję za informacje.

Pozdrawiam
Justyna


Sęk w tym, że słowo miód ma kilkadziesiąt słów pokrewnych. Przeglądam je i doprawdy trudno dociec, które jest bardziej prawdopodobne jeśli chodzi o 'bazę' dla nazwiska. W ciemno, nie zaglądając do Rymuta twierdzę, że nazwisko jego zdaniem powstało od miejscowości rodzaju: Miodów, Miodowo, Miody itp., zakładam, że takie są. ...
A jednak się pomyliłem: tylko od miodu, zero komentarza obszerniejszego.

1 - miodek napitek na bazie miodu
2 - miodek, inaczej pospolita melisa - roślina
3 - miodek, syrop podawany obłożnie chorym jako pokarm i lekarstwo jednocześnie.
4 - miodno, miedźno, miodowo - obszar miododajny dla pszczół.
5 - mioduszynko, miodno, miodnutko i podobne - słodziutko.
6 - miodowy, miodnuszny - zapach charakterystyczny dla letniego ziołowego mleka krowiego.
7 - miodociek - charakterystyczny styl wypowiedzi 'ociekający miodem'.
8 - miodokwiat - nazwa kilkunastu gatunków różnych roślin począwszy od kilku storczyków, poprzez miodunkę, kilka gatunków geranium, trudno wymienić wszystkie.
9 - miodomleko - napój podawany nowoochrzczonym dorosłym jako pierwszy pokarm po Chrzcie Świętym aż do 13-14 wieku w zależności od regionu.
10 - miodosytnictwo - zawód: przerabianie miodu na napoje alkoholowe.
11 - miodowe - rodzaj podatku.
12 - miodownik, miodownikarz, niodownik i podobne: zawód określający piekarza pierników.
13 - miodowy, miedźny oprócz pospolitego znaczenia przymiotnikowego znaczy również: łagodny, słodki, przyjemny, rozkoszny i podobne.

To tylko niektóre, naprawdę niektóre z "miodopodobnych" słów. Wszystkie zajmują prawie 4 szpalty w słowniku warszawskim.

Ja jak zwykle preferuję - zakładając - że nazwisko nie jest za stare i powstało mniej więcej w 17-18 wieku etymologię odzawodową. Tzn. od handlującego miodem, albo zbierającego podatek miodowy, albo od produkującego napitki, albo od mistrza piernikarstwa. To są jednak jedynie moje preferencje. Ciekaw jestem opinii innych kolegów obszernie wypowiadających się w temacie.

Pozdrawiam pięknie.
kaszyc - 22-11-2015 - 22:22
Temat postu: Etymologia nazwiska Kaszyca ?
Witam,

Czy może ktoś z szanownych forumowiczów posiada informacje o pochodzeniu nazwiska Kaszyca ? Oczywiście definicję z Wikipedii znam już. Nie mam niestety dostępu do pracy K. Rymuta "Nazwiska Polaków..."

Będę wdzięczny za każdą informację,

Dziękuję
Justyna_M - 22-11-2015 - 22:33
Temat postu:
Serdecznie dziękuję za wyczerpującą odpowiedź. Są to rzeczywiście nowe dla mnie informacje Smile
Może z czasem w moich głębiej sięgających poszukiwaniach pojawi się jakiś zawód związany z miodem.

Jeszcze raz dziękuję za poświęcony czas!

Pozdrawiam
Justyna
Gawroński_Zbigniew - 22-11-2015 - 22:36
Temat postu:
Obszerna dyskusja nt nazwisk podobnych jest tutaj: http://wtg-gniazdo.org/forum/viewtopic. ... amp;t=1013

Cytat:
A jak było z Kaszyńskimi? Czy to nazwisko faktycznie przyszło, poprzez Wielkie Księstwo Litewskie, z Księstwa Twerskiego, z samego miasta Kaszyn? Czy też powstało ono niezależnie od tego wschodniego, z Księstwa Twerskiego? Prawdopodobnie przyszło ze wschodu, gdyż nazwiska zbliżone w swoim brzmieniu, jakie poczęły w Wielkopolsce wykształcać się w XV w.: Kaszowski, Kaszewski, Kaszyc wzięły swój początek od nazw dwóch różnych miejscowości Kaszyce, leżących w XV w. w staropolskim powiecie gnieźnieńskim i kaliskim. Kiedy w 1475 r. w pyzdrowskich aktach grodzkich znajdujemy po raz pierwszy nazwisko Kaszyński, zauważamy, iż zapisane je w formie ‘Kaszyczski’. Później, w 1486 r. napotykamy w poznańskich aktach grodzkich plebana, ks. Stanisława de ‘Kaszymisch’. Jednakże to nazwisko raczej odniósłbym do imienia ‘Kazimierz’ – ks. Stanisław z Kazimierza. Już pod koniec XV w. w 1499 r. poznajemy nazwisko Wojciecha Kaszyckiego z Kaszyc. W 1522 r. i dwukrotnie w 1529 r. w nakielskich aktach grodzkich napotykamy na Benedykta Kaszyckiego. Pana Benedykta jeszcze kilkakrotnie znajdujemy w dokumentach nakielskich, a w 1539 r. zapisanego nieco odmiennie, bo jako ‘Kaszyczki’. Forma ‘Kaszycki’ przetrwała po dziś, podobnie jak Kaszyc i występuje również poza granicami kraju. Jednakże, wszyscy wyżej wymienieni pieczętowali się innymi herbami niż Kaszyńscy herbu Poraj.


Rymut: jak zwykle w takich przypadkach o kaszy i imionach Kanimir, Katarzyna i Kazimierz... Smile
Sofeicz - 22-11-2015 - 22:43
Temat postu: Etymologia nazwiska Kaszyca ?
Może być wiele tropów - od nazwy miejscowej Kaszyce (przemyskie, gmina Orły), od imion Kanimir, Katarzyna, Kazimierz - od rzeczownika 'kasza'.
To nazwisko występuje w wielu odmianach - "Kaszycki, Kaszyc, Kaszycz, Kaszyk".
historyk1920 - 22-11-2015 - 22:45
Temat postu: Etymologia nazwiska Kaszyca ?
Kolejny trop to ;
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kaszyca

Marek
kaszyc - 24-11-2015 - 21:05
Temat postu: Etymologia nazwiska Kaszyca ?
Bardzo dziękuję za przeslane sugestie zarówno z Rymuta jak i bardzo ciekawy i nowy dla mnie wątek związany z rodziną Kaszyńskich z Wielkopolski. Odnośnie Rymuta to trochę tego się spodziewałem, ale Ci Kaszyńscy wymagają dalszej inwestygacji, czym się z pewnością zajmę.

Piotr Kaszyca
ROMAN_B - 25-11-2015 - 00:15
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Kaszyca.
Witam.

Widzę, że koledzy już zaczęli wyjaśniać możliwe pochodzenie nazwiska Kaszyca. Tak więc i ja dołożę swoje trzy grosze do tematu. Nazwisko mogło powstać od:

• kaszyca – duża skrzynia, niegdyś drewniana, obecnie żelbetowa, wypełniona gruzem, kamieniami itp., stosowana jako element fundamentów budowli;
• kaszyca – ( j. ukraiński: kaszýca ) – wykonane z drewna „podmurowanie” dla haci albo dla ochrony brzegu od powodzi;
• kaszyca – mała sztuczna wysepka z kamieni lub betonu, stanowiąca podstawę dla znaków nawigacyjnych u wejścia do portu;
• kaszyca - rodzaj bardzo grubej kaszy ( grubo zmielonej ). Kaszyca to zgrubiała forma powstała od wyrazu podstawowego – kasza.;
• kaszyca – zgrubiała forma potrawy zwanej kasza. Kasza, rodzaj papkowatej potrawy zrobionej z jakiego surowca. Surowcem może być krup ( krup to w znaczeniu obecnym kasza ), ryż, ziemniaki tłuczone, itp.;
• Kaszyca – zgrubiała forma staropolskiego imienia Kasza ( jedna z wielu form imienia Katarzyna );
• Kaszyce, Kaszyce Wielkie, Kaszyce Milickie ( i inne kresowe Kaszyce ) – od nazw miejscowych;
• Kasz – zdrobnienie od staropolskiego imienia Kazimir – Kasimir ( Kazimirz, Kazimiar, Kazimier, Kaźmir ) którego późniejszą formą jest imię Kazimierz; Zdrobnienia tego typu powstawały od imion złożonych, na przykład od imion typu: Bronisław – Brosz; Warcisław – Warsz. Imię Kazimir ( zdrobniała forma Kasz ) notowane było w Polsce już w roku 1120 .


Nazwiska, przydomki, przezwiska w Polsce powstawały, były tworzone w różnoraki sposób. Piotrze, ja, zaproponuję Ci kilka różnych etymologii nazwiska Kaszyca. Zapewne są też i inne sposoby wyjaśniające pochodzenie tego nazwiska. Niemniej jednak osobiście optuję za tymi poniżej zamieszczonymi.

Zatem, w języku polskim mamy nazwiska, których końcówka fleksyjna zależy od płci osoby je noszącej – na przykład Kaszowski i Kaszowska, Kaszycki i Kaszycka. Większość tych nazwisk to nazwiska odprzymiotnikowe, które mają końcówkę –ski lub –cki. Nazwisko Kaszyca, moim zdaniem, nie należy do nazwisk odprzymiotnikowych. Forma podstawowa nazwiska, za którą zawsze uważa się nazwisko męskie, ma końcówkę –a. Zatem, mamy tu do czynienie nie z nazwiskiem przymiotnikowym, takim jak Kaszowski czy Kaszycki, lecz z nazwiskiem rzeczownikowym o końcówce typowej dla rzeczowników rodzaju żeńskiego. Wydaje się, że nazwisku Kaszyca bliżej jest do rzeczowników pospolitych typu kasza czy waza albo piszczałka i nazwisk Magiera czy Gałązka. A skoro tak, to formy męska i żeńska brzmią tak samo – Kaszyca. Tylko co oznacza rzeczownik żeński Kaszyca? Możliwe znaczenia tego rzeczownika napisałem na wstępie mojej wypowiedzi.

Nazwisko Kaszyca zawiera też wykładnik –yca ( Kasz + yca = Kaszyca ). Przyrostki –yca oraz –ica należą do grupy sufiksów zgrubiających wyrazy podstawowe i zmieniające ich pierwotne znaczenie. Wyrazy takie podkreślają wielkość czegoś, wzmacniają go lub wyrażają żartobliwe, negatywne, pogardliwe lub poufałe nastawienie mówiącego do przedmiotu wypowiedzi. Wzmacniający, negatywny, drapieżny, odcień mają zwłaszcza przydomki, przezwiska oraz nazwiska utworzone za pomocą zgrubiających sufiksów ekspresywnych –yca oraz –ica; na przykład: caryca i kanclerzyca, Zosica i Urszulica, kaszyca i Kaszyca. Wynika z tego, że nazwisko Kaszyca mogło powstać jako pochodna i zgrubiała forma jakiegoś innego apelatywu albo nazwy osobowej. Tylko od jakiego apelatywu czy nazwy osobowej powstało? Tego nie wiem, możliwości jest bezliku, wspomniałem o nich na samym początku mojego postu.

Trzecią i chyba najbardziej prawdopodobną etymologią nazwiska Kaszyca jest ta, o której piszę poniżej.

Kasz, to zdrobnienie od imienia Kasimir – Kazimir = Kazimierz. Kaszyc, to syn Kasza ( Kasz + yc = Kaszyc ). Nazwa osobowa Kaszyc zawiera charakterystyczny przyrostek –yc, który tworzy rzeczowniki odojcowskie; na przykład podczaszyc, Broszyc, Warszyc ( podczaszyc, to syn podczaszego; Broszyc, to syn Brosza; Warszyc, to syn Warsza ). Najstarszymi przyrostkami, które tworzyły rzeczowniki od imienia, funkcji ojca, to między innymi przyrostki –ic oraz –yc. Przyrostek –yc stosowano po spółgłoskach twardych a przyrostek –ic po spółgłoskach miękkich ( wojewodzic, to syn wojewody; starościc, to syn starosty ). Później nazwiska typu odojcowskiego mogły powstawać od dopełniaczy. Dopełniaczem od imienia, nazwiska Kaszyc jest Kaszyca. Nazwiska odmienne ( równe imionom ) mogły również powstawać na zasadzie patronimiczności: imię własne i imię ojca w dopełniaczu: Dobrowoj Kaszyca.
Tak więc, wiemy, że żył kiedyś mężczyzna, który miał na imię Kasz, który miał syna, którego nazywano Kaszyc. Kaszyc też miał syna, któremu nadał imię Dobrowoj. Dobrowoj był synem Kaszyca – Dobrowoj Kaszyca. I tak, moim zdaniem, powstało nazwisko Kaszyca. To tylko moja hipoteza mówiąca jak mogło dojść do powstania nazwiska Kaszyca. Jest to moja propozycja dla Ciebie, chyba najbardziej prawdopodobna, wyjaśnienia pochodzenia nazwiska Kaszyca dla Ciebie.

Jak wspomniałem powyżej, istnieje wiele różnych możliwości mówiących jak mogło dojść, w jaki sposób i od czego mogło powstać nazwisko Kaszyca. Niestety trudno jest jednoznacznie ustalić etymologie tego nazwiska. Powyżej przedstawione możliwości są tylko hipotezami. Aby prawdopodobnie ustalić jak doszło do powstania tego nazwiska powinieneś ustalić pierwszą osobę, która nosiła to nazwisko i po której odziedziczyłeś to nazwisko ( nazwisko dziedziczne ). Następnie sprawdzić jak nazywał się ojciec ( matka ) tej osoby i może wtedy uda się ustalić od kogo, czego i w jaki sposób powstało nazwisko Kaszyca.


Pozdrawiam – Roman.


Źródła:
Wielki Słownik Ortograficzny, PWN;
Słownik Języka Polskiego, PWN;
Słownik Języka Polskiego, PWN pod redakcją W. Doroszewskiego;
Sownik poprawnej polszczyzny, ParkEdukacja;
Słownik etymologiczny języka polskiego;
Słownik języka polskiego, tak zwany warszawski;
Słownik polszczyzny XVI wieku;
Słownik staropolskich nazw osobowych;
Słownik etymologiczno – motywacyjny staropolskich nazw osobowych;
Słownik najstarszych nazwisk polskich – pochodzenie językowe nazwisk omówionych w historii nazwisk polskich;
Słownik ojczyzny polszczyzny.
http://prusice.pl/kaszyce-wielkie,1784,art.html
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kaszyce
https://pl-pl.facebook.com/Kaszyce-1605 ... =page_info
http://www.kami.net.pl/kresy/ wpisz w okno przeglądarki nazwę Kaszyce
https://books.google.pl/books?id=1WVZAA ... mp;f=false
Mariok - 27-11-2015 - 11:37
Temat postu: Luch, Susik, Reszka
Witam,

proszę o przedstawieni pochodzien nazwisk Luch, Susik, Reszka - nazwiska moich przodków z Żelechlinka woj. łodzkie powiat Tomaszów Maz.

Dziękuję

Mariusz
Ewa_Szczodruch - 28-11-2015 - 05:26
Temat postu:
Witam Smile

Luch - od imion złożonych na Lu-, typu Lubomir, Lutosław.

Susik - od sus ‘długi skok’.

Reszka 1491 (Pom) - od imion złożonych typu Rasław, Radosław.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001[/i]
Gawroński_Zbigniew - 28-11-2015 - 21:10
Temat postu:
Odnośnie nazwiska Reszka. Oczywiście tutaj z Rymutem dyskutować się nie da. To fakt i już. Jednak jakim cudem nazwisko znaczy co znaczy to już jest jazda ostra i bez trzymanki.

W 13 wieku imię Radosław miało dwa zdrobnienia: Radek i Raszek. W Polsce wieku mniej więcej 16 masowo pojawiły się regionalne pomianki liter w słowach. W ten sposób radło zmieniło się w redło, rak w rek, rano w reno itd. Tak samo stało się z imionami Radek i Reszek, które zmieniły się w Redek i Reszek. Z kolei w wyniku procesu germanizacji doby dolnoniemieckiej, Reszek zamienił się Reszke, a ten w wyniku ponownej polonizacji w Reszka lub Reszko. Identycznemu procesowi podlegało m in imię i nazwisko Ratka, Radka, Redka, Retka, Gojka, Gafka i sporo innych.
Powyższe za: Berezą.

Nazwisko Luch.

Było w słowiańskich językach 6 imion: Lubomir, Lubomirz, Lubogost, Świelub, Nieluba i Nielubiec. Wszystkie one miały w zdrobnieniach formę Luch i Lucha. Wszystkie miały w podstawie znaczeniowej 'lub..', która oznacza: miły, przyjemny, kochany, luby + 'pokój'. Dokładnie tak również można wywieść znaczenie nazwiska.
Etymologia za: "Odapelatywne nazwy osobowe..." red Cieślikowa.

Największy kłopot stanowi nazwisko Susik. Bardzo nie podoba mi się etymologia jaką znajduję w Rymucie od 'skoku - susa'. Moim zdaniem mamy tu do czynienia jednak z eleganckim przykładem zdrobnienia spolonizowanego słowa 'szuszfoł' pochodzącego od niemieckiego 'Schurtzfel'. Szuszfoł, suswał, susfał to fartuch ze skóry byczej noszony przez kowali i ich pomocników chroniący przed przypadkowym poparzeniem.

Pozdrawiam pięknie.
Mariok - 28-11-2015 - 22:50
Temat postu:
Dziękuję Państwu ślicznie.

Mariusz
ROMAN_B - 29-11-2015 - 03:00
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Susik, Luch.
Witam.
Mariuszu, szkoda, że nie napisałeś w którym roku nazwisko Susik pojawiło się po raz pierwszy i w jakim języku zostało zapisane w metryce. Czy nazwisko było zapisane po polsku czy po łacinie lub w innym języku.
Faktycznie, jak napisał p. Zbigniew, nazwisko Susik może być zdrobniałą formą jakiegoś miana. O zdrobnieniu może świadczyć sufiks –ik. Sus + ik = Susik. Tak więc, nazwisko powstało poprzez dodanie do rdzenia przyrostka. Tematem nazwiska jest apelatyw „sus”. Co może oznaczać słowo „sus”? Może ono mieć wiele znaczeń, między innymi takie:
• sus – w języku polskim, to długi skok;
• sus – w języku polskim, to też podskok;
• sus – w języku polskim, to też przeskok;
• sus – w języku polskim ( staropolskim ), to też krok;
• sus – to po łacinie świnia;
• sus – to też w dzik ( sus scrofa – dzika świnia )
• sus – w języku hebrajskim oznacza koń;
• sus – ( susz ) suszone owoce;
• sus – suchy;
Jak wspomniałem powyżej, istnieje wiele różnych możliwości mówiących jak mogło dojść, w jaki sposób i od czego mogło powstać nazwisko Susik. Niestety trudno jest jednoznacznie ustalić etymologie tego nazwiska. Aby prawdopodobnie ustalić jak doszło do powstania tego nazwiska powinieneś ustalić pierwszą osobę, która nosiła to nazwisko i po której odziedziczyłeś to nazwisko ( nazwisko dziedziczne ). Następnie sprawdzić jak nazywał się ojciec ( matka ) tej osoby i może wtedy uda się ustalić od kogo, czego i w jaki sposób i kiedy powstało nazwisko Susik.
Można przyjść, że nazwisko Susik jest zdrobniałą formą powstałą od łacińskiego słowa „sus”, które znaczy „świnia” ( „dzik „ ) i może znaczyć „świnka”. To tylko moja hipoteza.
Jest taki polski herb szlachecki, który zowie się Świnka ( Parcaria, Parvus Sus, Porcaria Sus, Proctaria, Świńska głowa). Tu jest link gdzie przeczytasz więcej o tym herbie:
https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Awin ... zlachecki)
Była też bardzo znana w średniowieczu szlachecka rodzina o nazwisku Świnka. Z rodziny tej wywodził się Jakób Świnka herbu Świnka arcybiskup gnieźnieński w latach 1283–1314. Bliski współpracownik Przemysła II Wielkopolskiego i Władysława Łokietka, jeden z wybitniejszych polityków średniowiecznej Polski, zwolennik zjednoczenia państwowego.
Tu jest link pod którym przeczytasz więcej o Jakóbie Świnka: https://pl.wikipedia.org/wiki/Jakub_%C5%9Awinka

Mariuszu, nazwisko Luch w mojej ocenie jest ciekawym i zagadkowym nazwiskiem z punktu widzenia jego etymologii. W Gazecie Częstochowskiej ukazał się artykuł Adama Królikowskiego pt. Kasztelania Miromira (3). W tekście tym, między innymi, znajduje się etymologia imienia lub przydomka „Luch”. Autor tego tekstu tak napisał o tej nazwie osobowej”
„Jak większość prastarych imion, jeszcze z epoki wczesnoprasłowiańskiej, jest ono dla nas mgliste znaczeniowo, nie wiadomo bowiem ani co znaczy, ani jaki jest jego źródłosłów, zatem właściwa etymologia. Można przyjąć dwie drogi rozumowań: albo że imię Luch jest skróceniem pewnego imienia, albo że jest to archaiczny, prasłowiański tytuł honorowy, określający w sposób superlatywny przymiot czy funkcję jakiegoś możnowładcy. Gdyby miało być ono skrótem, to: albo imienia Luboch – „najbardziej kochany”, albo Ludoch – „ten, który ma najwięcej ludzi (największy lud)”, albo też imienia Lądoch, wymawianego pierwotnie przez „Ǫ”, tj. „o” nosowe, a zatem LǪdoch – czyli „ten, co ma najwięcej ziemi”. W drugim wszakże przypadku, imię Luch mogłoby oznaczać jeszcze coś całkiem innego – nie wiadomo jednak dokładnie jaki przymiot czy funkcję. Jeśli tropem byłoby tutaj słowo „luśnia”, które znaczy tyle, co „drąg, pręt z twardego drewna, podkulek, podpórka”, wówczas imię Luch oznaczałoby tego, który jest najmocniejszy, najpotężniejszy, najprężniejszy (a więc: mocarz, magnat, itp.), w potocznym natomiast rozumieniu znaczyłoby po prostu: drągal, twardziel i siłacz.
Luch, jak wskazano, niezależnie od tego, czy jest skróceniem, stanowi formę superlatywną, podstawową formą tego imienia jest bowiem Lusz. Zdrobnienia są następujące: Luszko, Luszek, Luśko, Lusiek, Luś, Lusio i Lusik. Po połabsku wymawia się Liuch, po nowopołabsku Ljauch, a zdrabnia Lüschie. Żeńskie formy to Lucha, Lusza, Luszka, Lusia, Luśka, także Luś, Lunia, Luńka, Lusiunia, Lusiuchna i Lusieczka. Na żonę Lucha mówiono Luchowa lub Lusina – w tym przypadku „pani na włościach Lucha”. Siostra Lucha zwałaby się Luchna, zdrobniale Lunka. Synowie Lucha to Luszyce lub Lusice, synowe Luszycowe (Lusicowe), zaś córki to Luszanki (Lusianki), bądź Lusinki. Wnuk Lucha zwie się Luchota, jego żona to Luchocina (Lusocina), wnuczka zaś to Luchotka. Prawnuk Lucha to Luchocic, bądź Luszocic (Luścic), jego żona to Luścica (Lusocica, Lusociczka, Luchocica), względnie Luścicowa (Luchocicowa), zaś prawnuczka to Luścianka (Lusocianka), bądź też Luchocianka. Ogólnie rzecz biorąc, przedstawiciela rodu Lucha można także z łacińska nazywać Luchita (l.m. Luchici), podobnie jak na potomnych protoplasty Lecha mawia się z dawna Lechita (Lechici), a o potomkach Czecha można mówić podniośle Czechita (Czechici).”


Pozdrawiam – Roman.


http://www.gazetacz.com.pl/artykul.php? ... p;id=13377
Gawroński_Zbigniew - 29-11-2015 - 11:52
Temat postu:
Panie Romanie. Zastanawiałem się czy nie pójść podobną drogą odnośnie nazwiska Luch. Pomorze Pomorzem ale pójść dalej i poszperać w reliktach średniowiecza od Łaby w naszą stronę. Gratuluję odwagi. Fascynująca lektura i interpretacja przed którą chylę czoła. Aż kusi dodać akapit o Lędzianach, Połabianach, Wagrach, Warnach, Glinianach, Bytyńcach, Smolińcach i Morzyczanach.
ROMAN_B - 29-11-2015 - 17:20
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Reszka.
Witam ponownie.
Mariuszu, poniżej przedstawiam Ci moją propozycję etymologii nazwiska Reszka.
Nazwisko Reszka. W języku polskim mamy nazwiska, których końcówka fleksyjna zależy od płci osoby je noszącej – na przykład Niewiadomski i Niewiadomska. Większość tych nazwisk to nazwiska odprzymiotnikowe, które mają końcówkę –ski lub –cki lub ich formy złożone. Nazwisko Reszka, moim zdaniem, nie należy do nazwisk odprzymiotnikowych. Forma podstawowa nazwiska, za którą zawsze uważa się nazwisko męskie, ma końcówkę –a. Zatem, mamy tu do czynienie nie z nazwiskiem przymiotnikowym, takim jak Niewiadomski czy Niewiadomska, lecz z nazwiskiem rzeczownikowym o końcówce typowej dla rzeczowników rodzaju żeńskiego. Wydaje się, że nazwisku Reszka bliżej jest do rzeczowników pospolitych typu waza albo piszczałka i nazwisk Magiera czy Gałązka albo Rokita. A skoro tak, to formy męska i żeńska brzmią tak samo – Reszka. Tylko co oznacza rzeczownik żeński „reszka” i powstała od niego nazwa osobowa Reszka?
Reszka - polskie słowniki informują, że wyraz reszka powstał od rosyjskiego wyrazu решка
( rieszka ), który oznacza prawą stronę monety z napisem informującym o jej wartości, awers ( w przeciwieństwie do rewersu ): orzeł czy reszka?
Rosjanie tak definiują pojęcie: Решка — в просторечии сторона монеты, противоположная орлу. Cможет быть тождественна как аверсу, так иногда и реверсу монеты.
Natomiast o pochodzenie słowa „решка” tak piszą: Общепринятая версия происхождения слова «решка» — от «решето» или «решётка», на которую был похож вензель — узорное переплетение царских инициалов. Инициалы — начальные буквы имени, отчества, фамилии. На монетах поставлены инициал имени и порядковый номер: «П-1» — Пётр Первый или Павел I, «Н-1» — Николай Первый". На первых общегосударственных монетах мелких номиналов, появившихся после денежной реформы Петра I, на реверсе были указаны номинал и год чекана, обычно перегруженные множеством декоративных элементов, что воспринималось неграмотным населением как решётка. Однако встречается и версия о том, что название произошло от слова «ряшка» (лицо), поскольку на русских монетах достоинством от полтинника и выше на противоположной от орла стороне монеты в XVII—XIX веках традиционно находилось изображение головы правящего в государстве монарха.
Традиция называть решкой сторону монеты, противоположную стороне с государственным гербом, сохранилась до сих пор — вне зависимости, является ли данная сторона аверсом или реверсом.
Najogólniej można powiedzieć, że według rosyjskiej etymologii słowo „решка” ( reszka ) powstało od słowa „решето”, które oznacza sito albo od słowa „решётка”, które znaczy krata, siatka. Na stronie monety widniały różne ornamenty ( wzory ), które przypominały swoim wyglądem sito albo kratę lub siatkę. Ludność, zazwyczaj niepiśmienna taką monetę nazywał „rieszotka”. Druga wersja pochodzenia nazwy mówi, że powstała ona od słowa „ряшка” ( лицо ), które oznacza: twarz. Wynika to stąd, że na stronie monety przeciwnej do strony z wizerunkiem orła, widniała twarz aktualnie panującego monarchy ( cara ). Twarz monarchy znajdowała się na monetach XVII – XIX wiecznych, poczynając od pół rubla. I dlatego strona monety z twarzą cara nazywana była riaszka – po polsku reszka.

Nazwiska, przezwiska oraz przydomki polskie powstawały lub były tworzone w różnorodny sposób. Zapewne jest wiele etymologicznych wariantów powstania nazwiska Reszka. Moim zdaniem, chyba najbardziej prawdopodobnym wariantem powstania nazwiska Reszka jest wariant, który mówi, ze nazwisko to powstało od imion złożonych typu Resław, Rasław albo Radosław. Osobiście przemawia do mnie imię Resław lub Rasław ponieważ zdrobnieniem tego imienia jest forma Resz i Rasz. Zdrobnieniem od imienia Radosław jest forma Rad. Tak jak od imienia Bronisław zdrobniałą formą jest Brosz a od imienia Kasimir – Kasz.
Zatem jak powstało nazwisko Reszka. Nazwiska typu odojcowskiego mogły powstawać od dopełniaczy. Dopełniaczem od zdrobnionego imienia Reszek jest Reszka. Nazwiska odmienne ( równe imionom ) mogły również powstawać na zasadzie patronimiczności: imię własne i imię ojca w dopełniaczu: Warcisław Reszka.
Tak więc, wiemy, że żył kiedyś mężczyzna, który miał na imię Resław. Zdrobniałą formą tego imienia jest imię Reszek. Reszek miał syna, któremu nadał imię Warcisław. Wrcisław był synem Reszka – Warcisław Reszka. I tak powstało nazwisko Reszka. To tylko moja hipoteza, która jest propozycja dla Ciebie.

Niestety trudno jest jednoznacznie ustalić etymologie tego nazwiska. Aby prawdopodobnie ustalić jak doszło do powstania tego nazwiska powinieneś ustalić pierwszą osobę, która nosiła to nazwisko i po której odziedziczyłeś to nazwisko ( nazwisko dziedziczne ). Następnie sprawdzić jak nazywał się ojciec ( matka ) tej osoby i może wtedy uda się ustalić od kogo, czego i w jaki sposób i kiedy powstało nazwisko Reszka.

Pozdrawiam – Roman.

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A0%D0 ... 0%BA%D0%B0
Mariok - 29-11-2015 - 19:48
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Reszka.
Ronanie, z czytaniem Twojej analizy jest jak z chodzeniem po bagnach... im się dłużej czyta tym bardziej to czytanie wciąga. Dziękuję.

Sprawdzę w jakim języku zapisano nazwiska i najstarsze jego ślady i odezwę się jutro.

Pozdrawiam

Wdzięczny Mariusz
Mariok - 30-11-2015 - 07:47
Temat postu:
Luch w parafii Żelechlinek pojawia sie w 1725r (tyle jest zaindeksowane - ja niestety do archiwum mam daleko, jeszcze nie byłem osobiście).

susik natomiast w 1857 - 1879, akt zapisany w języku rosyjskim (Akt 23) http://metryki.genealodzy.pl/metryka.ph ... &y=403 oray akt104 w języku polskim

http://metryki.genealodzy.pl/metryka.ph ... amp;y=1158

Pozdrawiam

Mariusz
Paulina_W - 30-11-2015 - 10:59
Temat postu: Kajpust - etymologia nazwiska
Witam,
od pewnego czasu ze wzmożoną energią szukam przodków o nazwisku Kajpust/Kaypust. Moi przodkowie początkiem XVIII wieku osiedlili się w parafii Lisia Góra. Zaczęłam się zastanawiać nad etymologią tego nazwiska. Na stronie http://www.stankiewicze.com/ zapisano Kajpust - od niemieckiej nazwy osobowej Keip, ta od średniowysokoniemieckiego kip ‘’kłótnia, swar’.
Sprawdziłam więc znaczenie słowa Keip:
1) północno-wschodnie Niemcy nazwa topograficzna
2) z wschodnio pruskiego dialektu termin keip oznacza więcierz (pułapka na ryby)
3) środkowo-wysoko niemieckiego kip - kłótnia, swar; keip określenie osoby kłótliwej
Wynika z tego że nazwisko to ma niemiecką etymologię. Czy na pewno? Jeśli tak to ich nazwisko brzmiałoby pierwotnie Keip? Co jeszcze można wziąć pod uwagę? Może ktoś ma inny pomysł?

Wpadłam jeszcze na taką możliwość po śląsku kaj znaczy gdzie, pust może pochodzić od słowa pusty?

Życzę dobrego dnia. Pozdrawiam,
Paulina
edamian - 30-11-2015 - 12:06
Temat postu: Kajpust - etymologia nazwiska
Dzień dobry, bardziej bym obstawiał że to nazwisko osadnika olęderskiego. Przynajmniej nazwisko ma takie charakterystyczne brzmienie Smile
Pozdrawiam serdecznie
Damian Nowicki
ROMAN_B - 01-12-2015 - 01:20
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Kajpust.
Witam.

Paulino, nazwa osobowa Kajpust może pochodzić od apelatywu „kajpust”. Apelatyw „kajpust” należy do rzeczowników typu: gust, biust, chrust, spust, odpust – są to wyrazy pospolite. Rzeczowniki te zakończone są sufiksem –ust. Tak więc wyraz „kajpust” składa się z tematu rzeczownika, którym jest miano „kajp” oraz przyrostka, którym jest sufiks – ust ( kajp + ust = kajpust ). Wynika z tego, że nazwa pospolita „kajpust” równa jest nazwie osobowej „Kajpust”. Istnieje też druga forma tego nazwiska i jest to nazwisko „Kajpus”, "Kaipus". Nazwa osobowa „Kajpus” powstała z rdzenia nazwiska, Kajp, oraz przyrostka –us ( Kajp ( Kaip ) + us = Kajpus, Kaipus ). Nazwa osobowa „Kaj(i)pus” powstała od apelatywu „kaj(i)pus”, który jest rzeczownikiem należących do rzeczowników typu: całus, lizus, garbus, piegus, kaktus, trolejbus. Przyrostek –us jest skróconą formą przyrostka –ust. Przyrostek –us może być też łacińskim przyrostkiem –us. Wynika z tego, że apelatyw „kajpust” i „kaj(i)pus” są nazwami utworzonymi przy pomocy sufiksów –ust i –us. Pozostaje tylko ustalić co znaczy temat „kajp”, "kaip".
Na Gotlandii w Szwecji dziko rośnie roślina nazywana po szwedzku „kajp” [ kaip ]. Kajp[ kaip ] to odmiana dziko rosnącego pora ( por ). Na Gotlandii z pora kajp [ kaip ] przyrządzana jest tradycyjna polewka, która stanowi dodatek do ryb. Może osoba o nazwisku „Kajpust „ albo „Kajpus” pierwotnie nazywała się „Kajp” albo „Kaip” a następnie nazwisko to zostało spolonizowane do formy „Kajpust „( Kaipust, Kaypust ) albo „Kajpus” ( Kaipus ) przez dodanie przyrostków –ust albo –us. Może też Kajp zostało zapisane w metrykach w łacinie i wtedy jego forma łacińska byłaby Kajpus, Kaipus może też Kajpust. To tylko jest moja hipoteza, raczej luźne rozważania na temat pochodzenia nazwiska Kajpust.

Paulino, nazwisko Kajpust mogło też prawdopodobnie powstać od staropolskiej nazwy pospolitej, wyrazu:
• kajpus ( kalpus, końpus ) – rodzaj twarogu, który wykonany jest z sera, mleka, kminku i mięty;
• kańpust ( kanpust, kampust ) – maślanka, mleko kwaśne.
W tym przypadku nazwisko Kajpust, Kajpus byłoby równe nazwie pospolitej „kajpust”, „kajpus” i jest to raczej przezwisko, które z czasem stało się nazwiskiem ( nazwiskiem dziedzicznym ). Może też apelatyw "kajpust" oznacza tego, który produkował twaróg o takiej nazwie i go sprzedawał albo bardzo lubił jeść twaróg o nazwie kajpust ( kajpus ). I jako smakosza twarogu kajpus nazywano go Kajpust. To też tylko moja hipoteza.

Zapewne są też i inne etymologie nazwiska Kajpust. Paulino, sama przytoczyłaś kilka innych prawdopodobnych etymologii nazwiska Kajpust. Wspomniałaś, że Twoi przodkowie pochodzą z parafii Lisia Góra. Parafia ta znajduje się w powiecie tarnowskim, w województwie małopolskim. Proponuję Ci abyś sprawdziła co w tamtym rejonie, na obszarze w parafii Lisia Góra, znaczy określenie ( nazwa ) gwarowa „kajpust, kajpus” albo inne formy, o których wspomniałem powyżej. Jeżeli Twoi przodkowie w XVIII wieku przybyli i osiedlili się w parafii Lisia Góra i już posiadali ( nazywali się ) Kajpust, to raczej może być problem z ustaleniem pochodzenia tego nazwiska. Może jak ustalisz skąd przybyli do Lisiej Góry i jakiej byli narodowości, to może uda Ci się ustalić znaczenie ich nazwiska ( przezwiska ). W XVIII wieku metryki były sporządzane w łacinie i zapewne nazwisko Kajpust, Kajpus było zapisane w tym języku.

Pozdrawiam – Roman.

Źródła:
Słownik języka polskiego, tak zwany warszawski,
Słownik języka polskiego PWN,
Wielki słownik ortograficzny PWN,
Słownik języka polskiego pod redakcją W. Doroszewskiego.
http://www.guteinfo.com/?id=3745
http://metrocafe.pl/metrocafe/1,145523, ... wecji.html
http://podroze.gazeta.pl/podroze/56,114 ... ia,,4.html
Gawroński_Zbigniew - 01-12-2015 - 21:47
Temat postu: Kajpust - etymologia nazwiska
Tu jednak mamy do czynienia z serkiem, gzikiem, twarożkiem, kajpusem, kańpusem, kalpusem, końpusem.

Cóż to takiego? Dzisiaj to się chyba Cottage nazywa. Ser gruzełkowaty rozpuszczony w słodkim mleku lub śmietanie z dodatkami a to pieprzu, a to mięty, a to soli, a to kminku.

W zasadzie tu zaczyna się problem, bowiem słowa te dokładnie oznaczały jak podałem ale w 18 - 19 wieku. W czasach Reja oznaczały po prostu maślankę albo kwaśne mleko.


Co do ewentualnej etymologi od słowa 'kīp'. Ma ono kilkanaście znaczeń, podaję wszystkie cuzamen do kupy: Nachstellung, Verleumdung, Widerstand, Widerspruch, Streit, Feindschaft, scheltendes zänkisches leidenschaftliches Wesen, Eifer, Trotz, Widersetzlichkeit, Wettstreit, Zank

Nazwisko Keip chyba jest jakimś skróceniem nazwy zawodu 'Keiper' = mniej więcej szyper, a Niemcy to tłumaczą na współczesny jako Fischmeister.

Przyznam, że na pierwszy rzut oka nazwisko kojarzyło mi się, nie wiedzieć dlaczego, z Kurlandią... Very Happy Very Happy

Pozdrawiam pięknie.
ewulab - 02-12-2015 - 12:09
Temat postu:
Witam serdecznie, czy ktoś może wspomóc wyjaśnieniem etymologii nazwiska Sopniewski? Na stronach, które znam nie znajduję żadnej wzmianki o tym nazwisku. Będę bardzo wdzięczna za pomoc.
Paulina_W - 02-12-2015 - 12:30
Temat postu: Kajpust - etymologia nazwiska
Dzień dobry,
Damianie, Romanie i Zbigniewie serdecznie dziękuje za podzielenie się ze mną swoją wiedzą i przypuszczeniami.
Jestem ostrożna z przypisywaniem każdego dziwniej brzmiącego nazwiska z mojego drzewa do obcych korzeni stąd moje wątpliwości. Oczywiście nie mogę wykluczyć że jednak byli kolonistami. Z informacji, które dostałam (będę je weryfikować u źródła w poniedziałek) nazwisko pojawiło się w parafii Lisia Góra w formie Kaypust w 1730 roku, księgi są od 1680 (wiadome, że były księgi wcześniejsze). Między 1815-1828 ksiądz zapisywał wszystkim nazwisko Końpust. W latach 1850-1865 chyba próbowano podzielić rodziny bo zapisywano różnie: Kajpust, Kaipust, Kajpus, Caipust, Cajpust. Obecnie w Polsce mieszka ok. 200 osób o tym nazwisku i podejrzewam że wszyscy są ze sobą spokrewnieni.
Pozdrawiam i życzę dobrego dnia.
Paulina
Gawroński_Zbigniew - 02-12-2015 - 19:47
Temat postu: Re: Kajpust - etymologia nazwiska
Paulina_W napisał:
....w formie Kaypust w 1730 roku, księgi są od 1680 (wiadome, że były księgi wcześniejsze). Między 1815-1828 ksiądz zapisywał wszystkim nazwisko Końpust. W latach 1850-1865 chyba próbowano podzielić rodziny bo zapisywano różnie: Kajpust, Kaipust, Kajpus, Caipust, Cajpust.
Paulina


Czyli co do etymologii wszystko jasne. Tylko i bezdyskusyjnie serek. A tak mała liczba ludków o tym nazwisku faktycznie świadczy o możliwym spokrewnieniu.
Pozdrawiam pięknie.
ROMAN_B - 11-12-2015 - 22:34
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Sopniewski.
ewulab napisał:
Witam serdecznie, czy ktoś może wspomóc wyjaśnieniem etymologii nazwiska Sopniewski? Na stronach, które znam nie znajduję żadnej wzmianki o tym nazwisku. Będę bardzo wdzięczna za pomoc.



Witam.

Pani Ewo, przedstawiłem poniżej moje rozważania na temat etymologii nazwiska Sopniewski. Jak sama Pani zauważy istnieje wiele prawdopodobnych i mniej prawdopodobnych interpretacji pochodzenia tego nazwiska. Jak powstało to konkretne nazwisko nie wiem. Aby ustalić z dużą dozą prawdopodobieństwa od czego mogło powstać nazwisko Sopniewski, moim zdaniem, potrzeba wielu informacji. Niestety, z powodu ich braku moja odpowiedź na Pani pytanie jest czysto teoretyczna a tezy są hipotetyczne.

W świadomości Polaków utrwaliło się przekonanie, że nazwiska zakończone na –ski oraz zakończone innymi przyrostkami złożonymi, zawierającymi w sobie cząstkę „ski” są nazwiskami pochodzenia szlacheckiego. Nazwiska szlacheckie zazwyczaj, zakończone na –ski, –cki, powstawały od nazwy miasta, wsi, której jakiś szlachcic był właścicielem. Nie jest to do końca prawda, czego przykładem jest nazwisko:
• Kowalski albo Stelmachowski, które pochodzi też od wykonywanego zawodu;
• Kozłowski, które pochodzi też od nazwy zwierzęcia;
• Pawłowski, które pochodzi też od imienia;
• Topolski, które pochodzi też od nazwy rośliny ( drzewa );
• Niedzielski, które wywodzi się też od nazwy kalendarzowej;
• Wesołowski, które pochodzą też od cechy charakteru;
• Kędzierski, które powstało też z opisu cechy fizycznej;
• Gorzowski, które oznacza też osobę urodzoną, mieszkającą lub pochodzącą z konkretnej miejscowości;
• Wieczorkowski, które wywodzi się też od określenia czasu;
• Żurkowski, Kaszowski, które pochodzi też od nazwy potrawy;
• Sochacki, Łopatowski, które pochodzi też od nazwy narzędzia;
• Bagnowski, Potocki, Jezierski, które pochodzą też od nazwy hydrograficznej;
• Tatarski, Czeski, które pochodzi też od nazwy etnicznej;
• itp.
Ponadto gdzieś na przełomie XVII i XVIII wieku zaznaczyła się skłonność dodawania zakończenia –ski i jego złożonych form do różnych już istniejących przezwisk ( nazwisk ) w celu utworzenia nowego nazwiska lub/i upodobnienia ich do nazwisk szlacheckich, uważanych za lepsze. Dawna Polska była wielkim państwem, w którym mieszkało wiele narodowości, które posługiwały się różnymi językami, i nazwiska powstawały też od nazwisk, przezwisk obcojęzycznych, apelatywów obcojęzycznych w celu upodobnienia ich do nazwisk polskich, a najlepszym nazwiskiem były nazwisko typu szlacheckiego zawierające sufiks –ski i jego złożone formy. Dlatego trudno dziś jest jednoznacznie powiedzieć jak powstało konkretne nazwisko, które zawiera sufiks –ski i jego złożone formy.

Nazwisko Sopniewski, na pierwszy rzut oka, robi wrażenie nazwiska dzierżawczego ( przymiotnikowego ) utworzonego od nazwy miejscowej. Na takie pochodzenie nazwiska może wskazywać przyrostek –ski. Zatem, możemy powiedzieć, że nazwisko to może być nazwiskiem szlacheckim, powstałym od nazwy jakieś miejscowości i wskazuje, że osoba nosząca to nazwisko była właścicielem wsi albo miasta. W drugim przypadku nazwisko Sopniewski może mówić, iż osoba o tym nazwisku mieszkała, urodziła się albo pochodziła z danej miejscowości i od nazwy tej miejscowości mogła przyjąć nazwisko. Ale jaka to miejscowość? W obu przypadkach może chodzić o miejscowość: Sopów ( dawny powiat kołomyjski ), Sopówka [ Supowka ] ( dawny powiat mohylowski ). Przywołane miejscowości zakończone są sufiksem – ów i od nazw miejscowych zakończonych takim przyrostkiem zazwyczaj powstają nazwiska zakończone sufiksem –owski, na przykład Sopowski. Niemniej jednak wydaje się możliwym wywiedzenie nazwiska Sopniewski od przytoczonych nazw miejscowości.
W trzecim przypadku nazwisko Sopniewski mogło powstać od innego nazwiska ( przezwiska ). Nazwiskiem ( przezwiskiem ) tym może być nazwa osobowa Sopniew, do której dodano przyrostek –ski i powstało nazwisko Sopniewski ( Sopniew + ski = Sopniewski ). Nazwa osobowa Sopniew zawiera charakterystyczny sufiks –ew ( Sopni + ew = Sopniew ), który jest pochodzenia rosyjskiego ( występuje też w nazwiskach rusińskich ale rzadko ). Można postawić tezę, że nazwisko Sopniewski jest nazwiskiem powstałym od rosyjskiej ( rusińskiej ) nazwy osobowej Sopniew i jest nazwiskiem utworzonym na wzór polskiego nazwiska szlacheckiego. Jest to czwarty przypadek mówiący o możliwości powstania nazwiska Sopniewski.

Wróćmy do tezy, że nazwisko Sopniewski powstało od rosyjskiej ( rusińskiej ) nazwy osobowej Sopniew ( Сопнев ) do której dodano polski sufiks –ski ( –ски ) i utworzono nazwisko Sopniewski Сопневски ( Сопнев + ски = Сопневски ).
Pochodzenie nazwiska Сопнев Rosjanie wyjaśniają w następujący sposób: „Фамилия Сопнев образована от прозвища Сопень, которое, скорее всего, восходит к диалектному глаголу «сопенить». В «Толковом словаре живого великорусского языка» В.И. Даля он трактуется как «орать, кричать». Вполне вероятно, что основатель рода Сопневых был обладателем звонкого голоса.
Согласно другой гипотезе, фамилия Сопнев ведет свое начало от аналогичного прозвища. Оно, в свою очередь, происходит от названия деревни Сопени, расположенной в Нытвенском районе Пермского края. Исходя из этого, можно предположить, что родоначальник фамилии Сопнев был выходцем из этих мест.
В исторических документах фамилия Сопнев упоминается в списках крепостных и дворовых людей Фатежского уезда Курской губернии. Сопень легло в основу фамилии Сопнев. Сопень, со временем получил фамилию Сопнев.”.
Nazwisko Сопнев ( Sopniew ) pochodzi od przezwiska Сопень ( Sopień ), które pochodzi od dialektycznego czasownika „сопенить” . Według Opisowego słownika żywego wielkoruskiego języka В.И. Даля czasownik „сопенить” oznacza wrzeszczeć, krzyczeć ( wykrzykiwać, drzeć się ). Prawdopodobnie założyciel rodu Sopniewskich był posiadaczem donośnego, dźwięcznego głosu.
Według innej hipotezy nazwisko Sopniew bierze swój początek od analogicznego przezwiska . Ono zaś pochodzi od nazwy wsi Sopieni, która położona jest niedaleko miasta Perm ( Rosja ). Na tej podstawie można przypuszczać, że nazwisko Sopniew pochodziło od nazwy tej miejscowości.
W dokumentach historycznych nazwisko Sopniew wymienione jest w spisach chłopów pańszczyźnianych i służby dworskiej w powiecie Fatież guberni Kurskiej ( Rosja ).
Przezwisko Sopień ( Сопень ) stanowi rdzeń nazwiska Sopniew ( Сопнев ). Z czasem przezwisko Sopień przekształciło się w nazwisko Sopniew.
Na zakończenie tego wątku dodam, że na jednej ze stron rosyjskojęzycznych, poświęconych genealogii, znalazłem informację mówiącą, że nazwa wsi Сопени ( Sopieni ) znaczy „świszczący oddech”.

Szósty przypadek mówi, że nazwisko Sopniewski zawiera też złożony sufiks –ewski (–ew + ski = ewski ). Nazwiska z tym przyrostkiem występowały i powstawały na obszarze północnej Polski, choć nie tylko. Nazwiska odprzymiotnikowe zakończone przyrostkiem –ewski są zazwyczaj nazwiskami odmiejscowymi, wywodzącymi się od nazw miejscowości odimiennych zakończonych przyrostkiem –ew oraz – ewo, jak Oraczewo ( posiadłość Oracza lub jego rodziny ) i takie miejscowości zazwyczaj występują w północnej Polsce, choć nie tylko. Idąc tą ścieżką nazwisko Sopniewski mogło powstać od nazwy miejscowości noszącej nazwę Sopniewo lub/i Sopniew. Zatem czy istniało lub istniej miejscowość o nazwie Sopniewo lub Sopniew. W Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego (…) nie znalazłem informacji o nazwie miejscowej Sopniewo lub Sopniew. Brak nazwy miejscowości w słowniki nie oznacza, że takie miejscowości nie istniały w przeszłości. Jak wspomniałem nazwisko mogło powstać też od nazwy jakieś posiadłości ( gospodarstwa rolnego, folwarku, dworu ) albo miejsca, które nosiło nazwę, było nazywane Sopniewo albo Sopniew.
Nazwiska z sufiksem –ewski powstawały też od innych nazw miejscowych, które nie pochodziły od imienia, pochodzących od innych mian; na przykład od nazwy wsi Wśniew – nazwisko Wiśniewski.
Nazwisko Sopniewski, zawierające sufiks –ewski, mogło też zostać utworzone bezpośrednio od imienia osobowego albo przezwiska na podstawie analogii do nazwisk odmiejscowych ( tego typu nazwiska są raczej rzadkie ale występują ). Nazwiska z przyrostkiem –ewski powstałe od imienia ( przezwiska ) występowały na obszarze Warmii ( północna Polska ) ale też powstawały w innych częściach Polski. Przykładem takiej nazwy osobowej jest nazwisko Błażejewski ( imię Błażej do którego dodano przyrostek –ewski [ Błażej + ewski = Błażejewski ] ). Ale czy istnieje imię albo przezwisko, od którego mogło powstać nazwisko Sopniewski? Takim przezwiskiem może być nazwa osobowa „Sopniew”. Tylko co oznacza przezwisko „Sopniew” w języku polskim?

Siódmy przypadek, to ten, który zakłada, że nazwisko powstało od apelatywu, wyrazu pospolitego „sop” z użyciem przyrostka –niewski ( sop + niewski = Sopniewski ). Rdzeniem tego nazwiska jest wyraz pospolity „sop”. Co oznacza słowo „sop”? W słownikach języka polskiego wyraz „sop” jest definiowany tak:
• sop [ sap ] – sapać, ‘dyszeć ’;
• sop – mogiła, kurhan, kopiec;
• sop – wzgórze, wał, góra;
• sop [ sopka ] – koński nieuleczalny katar;
• sop – oznacza też jakiś dźwięk, szum, syczenie itp.

Pozdrawiam – Roman.

Źródła:
Wielki Słownik Ortograficzny PWP;
Słownik Języka Polskiego PWP;
Słownik Języka Polskiego pod red. Doroszewskiego;
Słownik Języka Polskiego, tak zwany warszawski;
Słownik współczesnego języka polskiego;
Słownik etymologiczny języka polskiego Brückner’a;
Wielki słownik rosyjsko – polski PWP;
Большой толковый словарь русского языка; С. Кузнецов;
http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_XI/80
http://slaskie.naszemiasto.pl/artykul/j ... id,tm.html
http://znachenieslova.ru/slovar/dal/sop
http://www.classes.ru/all-russian/russi ... -12499.htm
https://ru.wikipedia.org/wiki/Ф&# ... 79;д
https://ru.wikipedia.org/wiki/Ф&# ... 77;ж
http://mapdata.ru/permskiy-krai/nitvens ... ya-sopeni/
ewulab - 11-12-2015 - 23:09
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Sopniewski.
Panie Romanie - jestem pełna podziwu, wspaniały opis, bardzo ciekawy, wyczerpujący. Naprawdę jestem pod ogromnym wrażeniem. Przyznam szczerze, że czytuję ten wątek z samej ciekawości i chęci uczenia się. Jestem bardzo wdzięczna za tak ciekawą wypowiedź na temat tego nazwiska. Jest to nazwisko znajomej osoby, która poprosiła mnie o pomoc i w drodze wyjątku zamieściłam to nazwisko w tym wątku.

Mam jeszcze jedno nazwisko już moje - w sensie mojej rodziny, moich przodków. Moja prababcia nosiła nazwisko Nielnicka/Mielnicka. W oryginalnych aktach jakie oglądałam w Parafii Lachowo jej nazwisko przy urodzeniach dzieci zapisywane jest naprzemiennie - zaczynało się na N lub M. Dzieci prababci w pierwszych powojennych wnioskach dowodowych często mają wpisane nazwisko Nielnicki, czasami przekreślone i poprawione na Mielnicki.
Prababcia twierdziła, że urodziła się w Ostrołęce, rodzina zaś zamieszkiwała minimum od 1915 roku w Filipkach Małych parafii Lachowo i tam na cmentarzu nie ma żadnej osoby o nazwisku Mielnicki/Nielnicki. Dodatkowo akt zgonu prababci z 1974 roku zawiera same kłamstwa. (jak ona te kłamstwa przemyciła przez te wszystkie urzędy to nie wiem)
Ostatnio doczytałam, że jest jezioro Mielnik - kiedyś z niemieckiego Nielnick, nie mam pojęcia czy ma to cokolwiek wspólnego z tym nazwiskiem.
A może Pan zna jakieś wytłumaczenie na powstanie tego nazwiska - Nielnicki/Mielnicki?
Gawroński_Zbigniew - 11-12-2015 - 23:18
Temat postu:
Tym razem pozwolę sobie dopowiedzieć dwa zdania. Otóż moim zdaniem nazwisko Sopniewski pochodzi od słowa sopny = sepny, które pochodzą od słowa "sep". Ewolucja słowa jest faktem popartym słownikiem staropolskim. Znaczenie słowa, a co za tym idzie etymologia nazwiska niekoniecznie musi być odrosyjska, a rdzennie polska i sugeruje podatek, albo poborcę podatków.

W najstarszym zapisie ów podatek pobrzmiewał tak ( za słownikiem staropolskim): Sep 'danina uiszczana w zbożu od gospodarstwa chłopskiego, z czasem zamieniona na stały podatek od łanu, tributum, quod a praedio suo cmetho frumento solvebat, postea vectigal certum
ab agri mensura laneus dieta': Prefatam eivitatern. .. et incolas eius monasterii... ab omnibus prorsus absolvimus perpetuo solucionibus om-
nium exaccionum... a sep et narsaz
(1277).... .

Vyaczslaw ne vcradl Michalowy zytha sopnego y mernego sze mlyna
za trzi kopi 1448


Pozdrawiam pięknie.
=-=-=--=
edit.
Cała rodzina nazwisk typu Mielny, Mielnik, Mielnicki to od mielna = mniej więcej żarna. Czyli rzecz o młynarzach, mielnikami przez stulecia zwanymi. Smile
ewulab - 11-12-2015 - 23:27
Temat postu:
Panie Zbigniewie, serdecznie dziękuję za dodatkowy trop - bardzo ciekawy. Bardzo cenna podpowiedź. Jestem wdzięczna za każdą uwagę w tym temacie.

edit: co do nazwiska Mielnicki to dla mnie też było to najbardziej logiczne wytłumaczenie - związek z mieleniem, młynarzami, ale znawca ze mnie żaden i cenię sobie Państwa wiedzę w tym temacie, bardzo sobie cenię.


Pięknie dziękuję.
Paulina_W - 12-12-2015 - 17:15
Temat postu:
Dobry wieczór,
chciałabym jeszcze raz skorzystać z Waszej pomocy Smile
Co sądzicie o nazwiskach Armatys i Welsing?
Znaczenie nazwiska Armatys zapisywane jest jako pochodzące od armaty, dodam że wśród przodków z tej rodziny częstym fachem było kowalstwo.
Welsingowie przybyli prawdopodobnie z rejonów Holandii/Niemiec.
Pozdrawiam i życzę dobrego wieczoru.
Paulina
Szuwar - 12-12-2015 - 19:16
Temat postu:
ARMATYS

Nazwisko utworzone przyrostkiem -ys(z)od armata, czyli: 1. działo, 2. wszelka broń zaczepna, oręż, uzbrojenie, 3. amunicja, artyleria, wyraz pochodzenia łacińskiego, znaczący dosłownie ‘uzbrojona’ (zob. tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 59). Przejście –ysz > ys może być skutkiem tzw. mazurzenia.

w/g dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska – profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego

Welsing? - niestety nie mogę pomóc
Gawroński_Zbigniew - 12-12-2015 - 20:40
Temat postu:
Wrrrr. Właśnie mi zeżarło cały bardzo obszerny wpis nt. powyższych nazwisk.

Nazwisko Welsing pochodzi od niemieckiego słowa ryba/rybak = wels istniejącego do dziś w północnoniemieckich gwarach. Podobieństwo do Walijczyka jest chyba przypadkowe, bowiem ów Walijczyk ze staroniemiecka nazywał się: Walhisch i co jest nieco zabawne z naszej perspektywy miał znaczenie mniej więcej jak (pogardliwie) obcokrajowiec. Walhisch to był i Francuz i Włoch i Walijczyk. Smile


Nazwisko Armatys jest starosłowiańskie, które dwa razy po drodze zmieniło znaczenia.
Pierwotne Bieda/Bida, które znaczyło do 17 wieku tyle co: płocha, grzebień, zębata belka u grabi, zębate belki u bron, serce dzwonu, tintinabulum, kołatka, i z dziesięć innych, w nawale niemczyzny zostało przetłumaczone od nowego znaczenia bidzić = klepać biedę na niemieckie Arman i dziesięć podobnych (Ta przemiana nastąpiła w pierwszych dekadach 18 wieku). W ten sposób nazwiska Armanopodobne niemieckie pochodzące z dwóch rdzeni znaczeniowych - od biedy w znaczeniu potocznym i drugiego: mieszkańca pobrzeża rzeki, morza, itp, pozostały przetłumaczone jedynie jako Biedacy, Biedni w znaczeniu współczesnym. Niestety o ich polskim rodowodzie pamiętał tylko Bereza. I ten niestety nie sprawdził pierwotnego znaczenia słowa.

Oczywiście istnieje drugi odniemiecki źródłosłów związany z armatą/armadą na który powołuje się powyżej kolega. Ten jednak miał dwa znaczenia: pierwszy wskazany i drugi od biedy.

Tu trzeba podać źródła:
Słownik prasłowiański t1 str 248, hasło: bid'lo i podobne.
Bereza- "Nazwiska Pomorzan"
Köbler, Gerhard "Mittelhochdeutsches Wörterbuch"

Na prawdę szkoda, że mi zeżarło ten pierwotny post. Wrrrr.
Pozdrawiam pięknie.
Nanuk01 - 12-12-2015 - 21:56
Temat postu:
Paulina_W napisał:
Dobry wieczór,
chciałabym jeszcze raz skorzystać z Waszej pomocy Smile
Co sądzicie o nazwiskach Armatys i Welsing?
Znaczenie nazwiska Armatys zapisywane jest jako pochodzące od armaty, dodam że wśród przodków z tej rodziny częstym fachem było kowalstwo.
Welsingowie przybyli prawdopodobnie z rejonów Holandii/Niemiec.
Pozdrawiam i życzę dobrego wieczoru.
Paulina


W języku angielskim istnieje nazwisko Wellsing - etymologia dość prosta Smile Pozdrawiam
ROMAN_B - 13-12-2015 - 00:54
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Mielnicki - Nielnicki - Balmas.
Witam.

Pani Ewo, skoro zostałem wywołany do tablicy, to zaproponuję Pani moje spojrzenie na pochodzenie nazwiska Mielnicki – Nielnicki. Nazwisko Mielnicki i Nielnicki jest nazwiskiem odprzymiotnikowym, derywowanym, to znaczy utworzonym jako pochodne od jakieś podstawy. Nazwiska te też zawierają charakterystyczny, polski, sufiks –cki. Pierwotnie przyrostek ten mówił nam, że osoba nosząca takie nazwisko była właścicielem wsi, miasta, od którego przyjęła nazwisko. Nieco później nazwiska z przyrostkiem –cki mówiły, że osoba mogła przyjąć nazwisko od nazwy miejscowości nie będąc jej właścicielem ale pochodząc z danej miejscowości. Miejscowościami takimi może być: obecna wieś Mielnik nad Bugiem ( kiedyś miasto królewskie Korony Królestwa Polskiego ). Wieś ta obecnie znajduje się w gminie Mielnik, w powiecie siemiatyckim, w województwie podlaskim ( Podlasie ) albo wsi Mielnica Duża ( gmina Skulsk ), Mielnica Mała ( gmina Skulsk ), Mielnik ( Bystrzyca Kłodzka ), Mielno ( gmina Grunwald ) i innych tego typu miejscowości.
Następnie nazwiska zawierające sufiks –cki były tworzone od wyrazów pospolitych. Takimi apelatywami od których mogło powstać nazwisko Mielnicki mogą być byś słowa: mleć, miele, mielony, mielenie, które znaczą rozcierać coś przy pomocy narzędzi na drobną miazgę, pył albo przerabiać zboże na mąkę i kaszę. Nazwisko to też mogło powstać od nazwy zawodu. Zawodem takim mógł być zawód młynarza. Młynarz po staropolsku nazywał się „mielnik” i to od tej nazwy mogło powstać nazwisko Mielnicki.
Dodam jako ciekawostkę, że apelatyw „mielnik” powstał od staropruskiego ( nie niemieckiego ) apelatywu „meling” [ mel + ing = meling ] a ten od staropruskiego rdzenie „mel”. Zatem, wyraz „mielnik” jest spolszczoną formą staropruskiego wyrazu „meling” i oznacza mielnika ( młynarza ).
Nazwisko Mielnicki mogło też powstać od nazwy hydrograficznej, to jest nazwy jeziora. Takimi jeziorami, od których mogło powstać to nazwisko jest jezioro Mielnik położone w gminie Łukta albo jezioro Mielno, które znajduje się w gminie Grunwald.
Pani Ewo, wspomniała Pani, że prababcia Pani używała zamiennie nazwiska Mielnicka albo Nielnicka i to samo dotyczyło jej dzieci ( Mielnicki – Nielnicki ). Ta informacja naprowadziła mnie na pewien ślad, który może wskazać jaką gwarą mówiła Pani prababcia a to wskaże nam prawdopodobny region Polski, z którego mogła ona pochodzić i jej przodkowie. Na Warmii, w gwarze warmińskiej, występuje asymetryczne wymawianie spółgłoski „m”; m’ > ń. Przykładem niech będzie nazwa Warmia, którą w gwarze warmińskiej wymawia się „Warńijá”. Nazwisko Nielnikcki z nagłosem ń za „m’ jest właśnie rezultatem asynchronicznej wymowy spółgłoski m’. Na Warmii znajduje się jezioro Mielnik ( gmina Łukta ), które potocznie nazwane jest Nielnik. Jezioro Mielnik ( Nielnik ) po niemiecku nazywało się Nillnick See, Nielnick See. Niemieckie nazwy są adaptacją polskiej gwarowej nazwy Nielnik z dodaniem drugiego członu See „ jezioro”. Można postawić tezę, że Pani prababcia mogła pochodzić z Warmii i mówić gwarą ( albo używać niektórych słów ) i dlatego mogła zamiennie używać nazwiska Nielnicki i Mielnicki, które mogło pochodzić od nazwy jeziora Mielnik ( Nielnik ). Drugą możliwością jest ta, która mówi, iż nazwisko to może prawdopodobnie pochodzić z terenu, na którym mówiono gwarą warmińską i pochodzić od apelatywu „mielnik”, który na Warmii
( i innych terenach gdzie ludność zamieszkała tam posługiwała się, mówiła w gwarze warmińskiej lub/i w strefie gdzie mieszały się dwie gwary ) mógł być wymawiany jako „nielnik” ( młynarz ).
Drugim miejscem, od którego mogło powstać nazwisko Mielnicki ( Nielnicki ) jest miejscowość Mielno i jezioro Mielno, które znajduje się w gminie Grunwald koło Ostródy. W gwarze jezioro Mielno nazywa się Nielno albo Nielińskie Jezioro a wieś Nielno.
Można zastanowić się, mając powyższe na uwadze, czy Pani prababcia pochodziła z Ostrołęki czy z Ostródy?
Jeżeli Pani prababcia była mężatką, to nazwisko nosiła po mężu a jeśli była panną, to nazwisko miała po ojcu.
Oczywiście powyższe rozważania są tylko moją hipotezą o pochodzeniu nazwiska Mielnicki – Nielnicki.

Pani Ewo, zauważyłem, że zainteresowana jest Pani etymologią nazwiska Balmas. W Karpatach południowych, obejmujących swoim zasięgiem Ukrainę, Węgry oraz Mołdawię, występował wyraz pospolity, który w języku ukraińskim zapisywany jest jako балмуш, w języku węgierskim – balmos, w języku mołdawskim – балмуш. W tych trzech krajach, w ich części znajdującej się w Karpatach południowych, wyraz „балмуш”, „balmos”, „балмуш” znaczył to samo. Górale tam zamieszkali wyrazem tym nazywali potrawę, która po polsku nazywa się mamałyga.
Moim zdaniem można postawić tezę, że nazwisko Balmas jest polską formą nazwiska Balmos, które pochodzi od węgierskiego apelatywu „balmos”, który po polsku znaczy „mamałyga”. To tylko moja hipoteza. Może ktoś na forum zna inną etymologię nazwiska Balmas?

Jako ciekawostkę dodam, że w 2007 roku w regionie o nazwie Marmarosz, obecnie znajdującym się w Rumunii, mieszkało 60 osób o nazwisku Balmos.
Skoro w regionie Marmarosz ( Rumunia ) mieszkają osoby o nazwisku Balmos, to może to nazwisko wywodzi się z terenów Rumunii. Według rumuńskiej etymologii słowa „balmos” jest ono starożytnego pochodzenia i wywodzi ono się z języka rumuńskiego, z kręgu ludów pasterskich Karpat [ może jest pochodzenia Wołoskiego? ]. Według rumuńskich stron słowo balmos przeniknęło do węgierskiego języka i zostało zaadaptowane przez węgierskich pasterzy. Myślę, że wątek powinna Pani sprawdzić, zweryfikować, jeżeli uzna Pani go za dość wiarygodny. To też tylko hipoteza, która wymaga weryfikacji i rzetelnego sprawdzenia. To już pozostawiam Pani.
W źródłach zamieściłem kilka linków do rumuńskich stron z etymologią słowa balmos.

W języku polskim występowało ( występuje ) też słowo ( wyraz ) „balmosz”, które znaczy – kasza gryczana gotowana na śniadanie.
„Z węg. Balmos’ts.’ Notowanego od końca XVII w., a pochodzącego z rum. balmos. Znaczy też w innych językach np. sch. belmuż, ukr. балмуш. W pol. i węg. Wyraz gwarowy ( w użyciu codziennym tylko w Siedmiogrodzie ). Podaję go tu, ponieważ z węg. Wywodzi ( inne słowniki nie notują ), jednak bardziej prawdopodobna pożyczka z j. rum., jak w przypadku innych wyrazów związanych z przetwórstwem mleka” – za R. Wołosz; Wyrazy węgierskie w języku polskim.
Wynika z tego, że wyraz balmosz ( balmos ) jest wyrazem gwarowym. W użyciu codziennym był używany tylko w Siedmiogrodzie przez Polaków i Węgrów i wywodzi się z języka rumuńskiego. Tak więc nazwisko Balmas ( Balmos ) może być prawdopodobnie pochodzenia polskiego, węgierskiego albo rumuńskiego i najprawdopodobniej może się wywodzić z obszaru Siedmiogrodu ( Karpaty ). To też hipoteza, wymagająca weryfikacji i sprawdzenia.


Marmarosz – ( także: Maramuresz, rumuński Maramureș, węgierski Máramaros, łaciński Marmatia, ukraiński Мармарощина ) – kraina historyczna w północnej części Rumunii oraz w południowej Ukrainie, często traktowana jako część Siedmiogrodu. Leży wzdłuż rzeki Cisy. Składa się z okręgów: Marmarosz i Satu Mare ( Rumunia ), natomiast ukraińska część leży w obwodzie zakarpackim. Główne miasta regionu to Satu Mare, Baia Mare, Vișeu de Sus i Baia Sprie.
W latach 1867-1918 Marmarosz leżał w granicach węgierskiej części Austro – Węgier. Został utracony przez Węgry po I wojnie światowej na mocy traktatu w Trianon ( choć faktyczną kontrolę Węgrzy utraciły już na przełomie 1918 i 1919 roku). Północna część przypadła Czechosłowacji, a południowa Rumunii. W 1939 Węgry odzyskały kontrolę nad częścią północną, a w 1940 nad południową, by ponownie utracić region w 1944, tym razem na rzecz ZSRR i Rumunii.

Pani Ewo, mam nadzieję, że trochę pomogłem.
Pozdrawiam – Roman.


Źródła:
• Encyklopedia języka polskiego, pod red. S. Urbańczyka i M. Kucały, wyd. 3, popr. i uzup., Wrocław – Warszawa – Kraków 1999;
• S. Dubisz, H. Karaś, N. Kolis, Dialekty i gwary polskie, Warszawa 1995;
• Stachowski Marek: Karpatyzm Leksykalny; Instytut Filologii Orientalnej; Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego MCCLXXIII – 2005;
• R. Wołosz: Wyrazy węgierskie w języku polskim; Elte Folklore, Budapest, PF. 107, H – 1364;
http://info.filg.uj.edu.pl/zhjij/~stach ... %20PrJ.pdf
http://szlav.btk.pte.hu/files/tiny_mce/ ... %20(1).pdf
https://pl.wikipedia.org/wiki/Warmia
http://enciclopediae.blogspot.com/2014/02/balmos.html
https://cumpana.wordpress.com/2007/08/2 ... iara-chin/
http://adevaruldespredaci.ro/un-materia ... pentru-ca/
https://dexonline.ro/definitie/balmo%C8%99
http://www.dictio.ro/dex/balmu%C8%99
https://pl.wikipedia.org/wiki/Marmarosz ... storyczna)
https://en.wikipedia.org/wiki/Maramureș
https://pl.wikipedia.org/wiki/Okręg_Marmarosz
https://pl.wikipedia.org/wiki/Komitat_Máramaros
https://pl.wikipedia.org/wiki/Mołdawia
tom0207 - 13-12-2015 - 22:45
Temat postu: Olender/Olęder, Popieluch, Gwiazda
Witam
Jakieś koncepcje skąd mogą pochodzić te nazwiska?

Olender także w zapisie Olęder, domyślam się, że mogą pochodzić od holenderskiego pochodzenia przodków. Może jacyś imigranci z Holandii. Czy odpowiedź jest bardziej skomplikowana?

Gwiazda jak gwiazda - ciało niebieskie czym jest każdy wie, ale co mogło skłonić ludzi, aby przyjąć takie nazwisko?

Co do nazwiska Popieluch to nie mam koncepcji? Popiół? Może pracowali przy wypalaniu czegoś?

Dziękuję za wszelkie sugestie i pomysły
Pozdrawiam serdecznie
Tomek Kępka
igoriosso - 13-12-2015 - 22:59
Temat postu: Olender/Olęder, Popieluch, Gwiazda
https://pl.wikipedia.org/wiki/Olędrzy
IgorD.
rYbka - 14-12-2015 - 00:30
Temat postu: Olender/Olęder, Popieluch, Gwiazda
Moi Olędrzy zamieszkiwali Cieloszkę w par. Turośl, przynajmniej od początku 18-tego wieku.
Gawroński_Zbigniew - 14-12-2015 - 21:41
Temat postu:
Nazwisko Gwiazda.

Andreas Gwiazda z Suchego Lasu pojawił się w zapisach historycznych jako „laboriosus” w roku 1461. Inna wersja historyczna nazwiska: Gwaszdasz. Poza tym w pierwszej połowie 15 wieku pojawia się cały szereg, wszystkich o rodowodzie szlacheckim, Gwiazdowskich – wszystkich z Wielkopolski, w tym kilku Gwiazdowskich z Gwiazdowa.
W czasach powstania nazwiska słowo miało następujące znaczenia:
1. popularne: gwiazda na niebie.
2. znak pisarski w kształcie mniej więcej gwiazdy oznaczający przypis.
3. biała plama w kształcie najczęściej rombu na czole konia.
W 16 wieku nie doszły nowe znaczenia, a doszło mnóstwo, chyba z 50 zwrotów - idiomów z gwiazdą.
Wiek 19 przyniósł sporo nowych znaczeń (oprócz wymienionych wyżej):
4. osobistość (VIP)
5. elementy strategiczne i architektoniczne.
6. rodzaj korby (taki jak np koło sterowe u statku)
7. rodzaj stowarzyszenia rzemieślniczego.
8. jazgrza = jazgarz (ryba) ale również specjalna sieć na te ryby.
9. opaska na głowę, coś jak współczesna tzw bandamka [?]
10. (coś całkiem nowego) narzędzie strzelnicze służące jako miarka do odmierzania prochu tak do pistoletów jak i armat.

Cóż zatem nazwisko znaczy? Moim zdaniem to mieszkaniec jednej z chyba sześciu miejscowości w Wielkopolsce ( i jednej na Warmii) o nazwie Gwiazdów. Plus oczywiście aplelatywy, które, przynajmniej kilka brzmią rozsądnie.
=-=--=-

Co do nazwiska Popieluch – nie podejmuję się interpretacji. Popiołopodobne słowa to worek obejmujące znaczeniem kilkanaście gatunków roślin, tyleż zwierząt, liczne gwarowe nazwy gleb, jakieś rudy metali. Z wszystkich przejrzanych jedno brzmi mi najrozsądniej: Popieluch to byłaby nazwa zawodu: trudnił się on wytwarzaniem popiołu do produkcji potażu w budnikach.

Oczywiście w Rymucie obydwa nazwiska pochodzą od znaczeń pospolitych.
Pozdrawiam pięknie.
ewulab - 14-12-2015 - 22:10
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Mielnicki - Nielnicki - Balmas.
Panie Romanie, z ciekawością czytam Pana post już kolejny raz. Do jeziora Nielnick dotarłam sama, ale wiadomo - mam niewielką wiedzę w temacie. Prababcia Nielnicka/Mielnicka w akcie zgonu ma wpisane, że urodziła się w Ostrołęce w 1887 roku. Ma też wpisane w owym akcie, że jej mąż to Mielnicki Jan, ale jest to kłamstwo, tak samo jak podawane przez nią nazwisko panieńskie - Kozłowska. Prababcia bowiem nagle pojawiła się w Filipkach Małych parafia Lachowo tuż pod pruską granicą i tam urodziła minimum sześcioro dzieci w tym moją babcię. Poszukuję aktów urodzeń dwojga najstarszego rodzeństwa z lat poniżej 1915 roku. Prababcia w aktach urodzeń dzieci ma wpisane albo - panna, albo niezamężna. Ostatnio moja matka przypomniała sobie, że matka prababci wyjechała do Warszawy, a sama prababcia pozostała na gospodarstwie - skąd samotna kobieta miała gospodarstwo? Do tego w akcie zgonu prababci brak ojca. Co się zadziało w tej rodzinie - chwilowo brak mi pojęcia aby to poskładać, ale co rusz odkrywam jakąś cząstkę przeszłości.

Sprawa Balmasów jest też bardzo ciekawa, w wątku nazwisk węgierskich dowiedziałam się, że na Węgrzech funkcjonuje imię Balmas pochodzące z Turcji i oznaczające 'nieistniejący'. Do tego jest nas Balmasów nieco ponad dwustu w Polsce i wszyscy jesteśmy spokrewnieni, wszyscy pochodzimy z jednej miejscowości pod Sandomierzem (Balmasy rozjechały się po Polsce na początku XX wieku)i w swoich poszukiwaniach jestem w tej chwili w 1751 roku, wiem jednak, że w spisie ludności z około 1690 roku nazwisko Balmas już występuje. Im jestem dalej w czasie, tym Balmasów w Wilczycach mniej. Dwukrotnie trafiłam na formę nazwiska Balmasz.
Bardzo mnie fascynują te dwie zagadki rodzinne, szczególnie, że dziadek Balmas zabrania poszukiwań i nic nie chce mówić o przeszłości rodziny. Co wiedzą starzy ludzie - nie wiem, co ukrywają - nie wiem. Ale jest ciekawie.

Dziękuję za rozważania, za kawałek historii, miło się czyta i uczy Smile.
ROMAN_B - 17-12-2015 - 15:28
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Popieluch.
Witam.

Nazwisko Popieluch. Nazwisko to moim zdaniem jest nazwiskiem derywowanym, powstałym od jakieś podstawy. W tym przypadku rdzeniem nazwiska jest temat „popiel”, do którego dodano przyrostek –uch [ popiel + uch = popieluch ]. Wynika z tego, że nastąpiła „przeróbka” słowa. Zmiany w budowie wyrazu pociągają za sobą zmianę znaczenia podstawowego. Odpowiednie przyrostki w języku polskim powodują, że wyraz otrzymuje nowe znaczenie. W apelatywie „popieluch” widnieje przyrostek –uch. Przyrostek –uch nadaje negatywny wydźwięk nowopowstałemu wyrazowi oraz go zgrubia. Poprzez dodanie przyrostka –uch wyraża niechęć; na przykład staruch, kopciuch, wykształciuch, flejtuch, uparciuch, leniuch. Wynika z tego, że apelatyw „popieluch” jest wyrazem ujemnie nacechowanym uczuciowo – wyrażającym uczucie niechęci i zwiększającym jego znaczenie. Przypuszczam, że nazwisko Popieluch było przezwiskiem. Zapewne nazwę osobową Popieluch powinno się rozpatrywać na płaszczyźnie przezwiskowej. Przezwisko „Popieluch” mogło powstać, zostać urobione od nazwy zawodu. Najbardziej prawdopodobnym zawodem wydaje się być zawód, który określany jest mianem „popielarz” albo „popielnik”. Według Słownika Języka Polskiego ( nazywanego warszawskim ) „popielarz”, „popielnik” to: „robotnik, który popiół leśny urabiał z wodą lub ługiem popiołowym na ciasto, suszył , przetwarzał i w takim stanie dostarczał potażowarom do dalszego oczyszczenia”; strona 646. Może przezwisko „Popieluch” powstało od czynności polegającej na czyszczeniu popielników w piecach, kuchniach itp.
Mając powyższe na uwadze, pierwsza osoba, która otrzymała przezwisko „Popieluch”, które przeszło na jej potomków jako nazwisko dziedziczne Popieluch, mogła nosić inne nazwisko ( imię ). Aby ustalić czy tak było w rzeczywistości powinno się odszukać metrykę urodzenia ( ewentualnie akt małżeństwa ) tej osoby i sprawdzić jak nazywał się jej ojciec ( ewentualnie matka ) i wtedy może uda się ustalić prawdziwe nazwisko. Może w metrykach dotyczących pierwszej osoby, która nosiła nazwisko ( przezwisko ) Popieluch będzie zawód jaki wykonywała.
Powyżej przedstawione rozważania są tylko moją hipotezą. Zapewne nazwisko Popieluch mogło też powstać w inny sposób. Niemniej jednak nazwisko Popieluch, moim zdaniem, jest nazwiskiem utworzonym na bazie przezwiska.
Jak wspomniałem na początku, nazwisko Popieluch zawiera przyrostek –uch. Rdzeniem tego nazwiska jest temat „popiel”. Istnieją, między innymi, takie miana:
• popiel – staropolska nazwa starego wina, które trąci „myszką”;
• popiel – nazwa lisa z popielatą piersią;
• Popiel – nazwa wsi, która położona jest w Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Piszczac;
• Popiel – nazwa wzniesienia, które położone jest w południowo – zachodniej Polsce, w Jeleniej Górze, w środkowej części Kotliny Jeleniogórskiej, we wschodniej części Wzgórz Łomnickich. Po niemiecku góra ta nazywa się Popel Berg;
• Popiel – nazwa wzniesienia, które położone jest w południowo – zachodniej Polsce na Równinie Świdnickiej, w woj. dolnośląskim;
• Popiel – imię legendarnego polskiego króla ( księcia ).
Nazwisko ( przezwisko ) Popieluch mogło też powstać od jakiegokolwiek apelatywu związanego z popiołami albo od popielatych włosów. Zatem trudno jest jednoznacznie ustalić pochodzenie nazwiska Popieluch. Istnieje bardzo wiele nazw, od których mogło powstać to nazwisko.

Pozdrawiam – Roman.

Źródła:
Wielki Słownik Ortograficzny PWN.
Słownik Języka Polskiego ( tak zwany warszawski ).
tom0207 - 20-12-2015 - 22:49
Temat postu:
Serdecznie dziękuję za tak rozległe analizy i koncepcje.
Pozdrawiam Smile
ewulab - 20-12-2015 - 23:34
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Mielnicki - Nielnicki - Balmas.
Witam Państwa i mam nieco inne pytanie związane z nazwiskami, a raczej ich datowaniem. Nazwisko mojego ojca brzmi Grudziąż, zapisywane było naprzemiennie Grudziądz, Grudziąż, Grudzionż. Nawet moja babka w pierwszym wniosku dowodowym po wojnie podpisała się Grudziądz. Nazwisko oczywiście pochodzi od miasta Grudziądz i ta jego forma notowana jest od 1344 roku - przynajmniej do takiej informacji dotarłam. Mnie interesuje skąd pochodzi informacja o konkretnym roku pojawienia się nazwiska, czy poparte są takie daty jakimś dokumentem?
Przepraszam za może dość proste pytanie, ale nie umiem dotrzeć do takiej informacji sama.
Gawroński_Zbigniew - 21-12-2015 - 01:31
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Mielnicki - Nielnicki - Balmas.
ewulab napisał:
Witam Państwa i mam nieco inne pytanie związane z nazwiskami, a raczej ich datowaniem. Nazwisko mojego ojca brzmi Grudziąż, zapisywane było naprzemiennie Grudziądz, Grudziąż, Grudzionż. Nawet moja babka w pierwszym wniosku dowodowym po wojnie podpisała się Grudziądz. Nazwisko oczywiście pochodzi od miasta Grudziądz i ta jego forma notowana jest od 1344 roku - przynajmniej do takiej informacji dotarłam. Mnie interesuje skąd pochodzi informacja o konkretnym roku pojawienia się nazwiska, czy poparte są takie daty jakimś dokumentem?
Przepraszam za może dość proste pytanie, ale nie umiem dotrzeć do takiej informacji sama.


Już sprawdzam.
Dane takie znajduje Pani w ksiażkach (dwóch tomach syntezy z podaniem źródeł) pt "Słownik staropolskich nazw osobowych" red
Witold Taszycki
. Ja przynajmniej z niego korzystam i zaraz pani zerknę jak to z Grudziądzem jest...

Cytat:
(Grudziqdz): (Civis Brunsbergensis) Conradus
Grudentz, carnifex 1344 Wrm II
305 s. 303
; Discret(us) vir(-), magister(-)
Johannes Grudencz, advocatus consistorii
Wratislaviensis . . . magister Johannes
de Grudencz 1348 CdSil X 206; Present(
e) ... Iohanne Grudencz, hospite ...
domini nuncii 1360 MVat I1 164; Ex parte
Iacobi Grwdancz (!) 1370 RmK II s. 19;
Per Mathiam Gruden tcz, notarium publicum
. . . Mathias Grudentcz, clericus
Wladislauiensis diocesis, publicus. .. notarius
1429 Woel 548; Bartko Grudencz
1450 Kacz 5944. - Circa Jocussz Graudencz
1367 łk 180; Bartholomeo Grawdencz,
burgern von Cracow 1443 PdLw
IV 897
; Bartko Graudencz 1450 Kacz
5951
; Bartko Graudencz ... scheppin der
stat Cracow 1461 CdUC I1 196 s. 203;
Magister Iohannes Graudencz ... magister
Iohannes de Graudencz 1483
ARec 890.
Grudzic: Cum Petro G



Oczywiście z przodu książki jest obszerniasty spis pełnych tytułów źródeł. Np. pierwszy z wytłuszczonych: Wrm - Codex diplomaticus Warmiensis. I-IV.

II. 1341-1375 nebst Nachtragen von 1240-1340. Hg. C. P. Woelky u. J. M. Saage,
Monumenta Historiae Warmiensis 11. Mainz 1860, ss. 672.

I tak dalej. W tekście cytowanym przed źródłem ma pani datę zapisu.
Pozdrawiam pięknie.


ps. khm ten najstarszy zapisany to był kat albo rzeźnik... Carnifex to właśnie znaczy... Cool
ewulab - 21-12-2015 - 14:20
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Mielnicki - Nielnicki - Balmas.
Serdecznie dziękuję za pomoc i wielkie oświecenie , trochę mi było głupio podpytywać, ale jak się nie ma pojęcia to w końcu zapytać trzeba.
Obecnie jest Grudziążów nieco ponad setka, z czego znam kilkanaście osób bo to najbliższa rodzina - rodzeństwo i kuzyni.

Kto wie, może ten pan kat to nasz przodek Smile.
Mariok - 24-12-2015 - 23:30
Temat postu: Proszę wyjaśnienie pochodzenia nazwiska Pośmik
Proszę o wyjaśnienie i pochodzenie nazwiska Pośmik. Parafia Żelechkinek, XVIII wiek

Dziękuję
Mariusz
Gawroński_Zbigniew - 25-12-2015 - 01:32
Temat postu:
Pośmig/Pośmik to cecha. Inaczej wysmukłość, smagłość, wiotkość. Kużdo panna chciała by pośmika w tance zebrać! Smile Kużden galat radby z pośmisznom pannom tancować, a się prowodzać. Laughing

Niestety taki sam chudy i wiotki jest również postnik/pośnik/pośmik = poszczący Confused

Rymut milczy milczą wszystkie słowniki, a mam ich chyba z 10. Powyższe jest jedynie sugestią opartą na słowniku gwar Karłowicza i Warszawskim Niedźwiedzkiego.
Mariok - 25-12-2015 - 07:28
Temat postu:
Pięknie dziękuję.

Pierwszy raz siecspotkalem z takim nazwiskiem.
Mariusz
mtszrj1094 - 28-12-2015 - 20:35
Temat postu: proszę o wyjaśnienie pochodzenia nazwisk
Witam, proszę o wyjaśnienie skąd się wzięły nazwiska moich przodków. Mieszkam na Lubelszczyźnie, powiat Biłgorajski.

Ze strony matki: Mach, Kaniuk
Ze strony ojca: Adamiak, Rój
historyk1920 - 28-12-2015 - 22:21
Temat postu: proszę o wyjaśnienie pochodzenia nazwisk
Witam Smile
Oto pochodzenie w/w Nazwisk

Mach (pojawiło się w źródłach pisanych w 1418 roku) w grupie nazwisk pochodzących od imion na Ma- Marcin, Maciej, Małomir też od czynności machać .
Kaniuk 1696 od kania ‘ptak drapieżny z rodziny sokołów’ lub od staropolskiego imienia Kanimir.
Adamiak - 1692 od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada-mu ‘mój ojciec’.
Rój - w grupie nazwisk pochodzących od roj, rój 'pszczoły z jednego gniazda', roić się 'ruszać się, kręcić się.

Pozdrawiam
Marek
ROMAN_B - 28-12-2015 - 23:25
Temat postu:
Witam.
Do etymologii nazwisk podanych przez Marka dodam swoje trzy grosze oraz informacje mówiące o możliwym pochodzeniu nazwisk Mach, Kaniuk, Adamiak, Rój.

Nazwisko Mach. „Nazwisko tej kaszubskiej rodziny szlacheckiej ma pochodzić od imienia Maciej [ może też od imion zaczynających się ma Ma: Marcin, Małomir, Małobąd, Małociech, Małogost, Małosiej, Małostryj, Małostryk, Małowid bądź Masław albo od „machać” ]. Wzmiankowani po raz pierwszy w 1568 w Lublewie (synowie Lorenza Macha - Hanns, Blasius, Hilger, Georg). Dokumenty z wieków XVI-XVII potwierdzają jeszcze posiadanie przez rodzinę działów we wsiach: Słuchowo, Świchowo i Słajkowo. Posiadali też części wsi Podjazy i Chośnica (XVI wiek). Machowie podzielili się na kilka linii: A (Słuszewo, Choczewko), B (Słuszewo, Jawory), C (Lublewo), D (Kętrzyno, Słuszewo), E (Milwino) i F (Krajenka).
Wśród części tych linii ustaliły się konkretne odmiany czy warianty tego herbu. Część z nich omawiają artykuły Mach II i Mach III. Herb Mach odmienić miała linia Machów z Podjazów poprzez spowinowacenie z Podjaskimi i dołączenie elementu ich herbu (strzały) do herbu własnego.
Mach (Machow, Machowski). Ponadto, rodzina używała licznych przydomków odmiejscowych: Słuszewski, Milwiński (Melwiński, Mielwiński, Milwin, Milwinski, błędnie Wielwinski), Lublewski, Swichowski, Słajkowski (Słowikowski), zachowując Mach jako przydomek.
Do niektórych z tych przydomków udało się dopasować konkretne warianty herbu (Mach II, Mach III). Machowie-Milwińscy notowani są z wariantami I oraz Id.
Być może herb Mach I przysługiwał też Machom używającym przejściowo przydomka Kętrzyński”. ( na podstawie Wikopedii ).

Nazwisko Mach prawdopodobnie może też pochodzić od niemieckiego apelatywu „machen”, który oznacza „robić”.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Mach_(herb_szlachecki)
http://www.wladcy.myslenice.net.pl/Pols ... 20Mach.htm


Nazwisko Kaniuk. Nazwisko to, moim zdaniem, powstało poprzez dodanie do tematu nazwiska, którym jest rdzeń „Kani”, przyrostka –uk. Przyrostek –uk tworzy najpopularniejsze nazwiska na Podlasiu ( gdzie nadal mieszkają potomkowie dawnych Rusinów ). Nazwiska zakończone między innymi na –uk (–ук ) są charakterystyczne dla Wołynia, Galicji, a także Polesia. Miom skromnym zdaniem nazwisko Kaniuk może być nazwiskiem ukraińskim i może pochodzić od ukraińskiego apelatywu kaniuka ( канюка ), który znaczy po polsku „myszołów”.
Istnieje też możliwość, że nazwisko Kaniuk może wywodzić się od nazwy wsi Kaniuki. Wieś Kaniuki jest położona w Polsce:
1. w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Zabłudów,
2. w województwie lubelskim, w powiecie parczewskim, w gminie Podedwórze.
Jest też jeszcze inna możliwość powstania nazwiska Kaniuk. Nazwisko to mogło powstać od nazwy ptaka drapieżnego – kania. Może też pochodzić od nazwy grzyba nazywanego „kania” albo od staropolskiego imienia Kanimir.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kaniuki_( ... podlaskie)
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kaniuki_( ... lubelskie)
http://drzewoisacrum.eu/pl/trasa/kaniuki/informacje


Nazwisko Adamiak związane jest z północną polską i powstało od imienia Adam.


Nazwisko Rój ( możliwe inne formy zapisu tego nazwiska, to Roj, Roy ) może wywodzić się od nazwy wsi Rój, która obecnie stanowi dzielnicę miasta Żory. Pierwotną nazwą wsi Rój była nazwa Paradis, która została tak nazwana przez cysterskich zakonników. W języku francuskim oznacza ona ogród lub raj. Po polsku wieś ta nazywała się Ray, Roj i Rój.
Nazwisko Rój może też pochodzić od imienia Roj, które stanowi skrócona formę staropolskich imion dwuczłonowych, rozpoczynających się na Ro-.

http://www.roj2005.republika.pl/roj.htm
http://roj2005.republika.pl/
http://www.rojow.pl/historia-1.html


Pozdrawiam – Roman.
historyk1920 - 28-12-2015 - 23:30
Temat postu:
Cieszę się iż Roman pięknie opisuje - objaśnia jednym słowem "dopina" wyciąga kwintesencję !
Pozdrawiam

Marek
Kubusia210 - 02-01-2016 - 20:50
Temat postu:
Witam! Proszę o sprawdzenie pochodzenia tych nazwisk:
- Szteliga;
-Chmielowska;
-Koś;
-Lęcznar;
z góry dziękuję.
Jakub
Ewa_Szczodruch - 03-01-2016 - 07:18
Temat postu:
Witam Smile

Chmielowski 1417 - od nazwy miejscowej Chmielów (częste).

Koś - od podstawy kos-, por. kos ‘ptak z rodziny drozdów’, kosić, kosa.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Lęcznar - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Szteliga - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Gawroński_Zbigniew - 03-01-2016 - 10:44
Temat postu:
Lęcznar:
Lenzner to mniej więcej "Wiośnicki" "Wiosna", "Wiosnowski" w całym niderhochdojczu - jak chce Köbler; To jest idiom poetycki to słowo Lenz. Mniej więcej tak jak w zdaniu: "Ten młodzian ma dopiero 14 wiosen".

albo Wawrzyniec = Laurentius = Lentz - Lenc =Lęc: te wszystkie od łacińskiego "mieszkaniec Laurentu" tj dzisiejszego Loreto - tu nie pozostawiają wątpliwości słowniki: Berezy "Nazwiska Pomorzan
ROMAN_B - 03-01-2016 - 17:01
Temat postu:
Witaj Jakubie.

Widzę, że p. Ewa i p. Zbigniew odpowiedzieli na Twoje pytanie dotyczące pochodzenia nazwisk: Szteliga, Lęcznar, Koś, Chmielowski. Niemniej jednak dodam swoje trzy grosze do ich etymologii. Informacje moje będą niekiedy powtórzeniem oraz uzupełnieniem ich informacji o tych nazwiskach.

Nazwisko Szteliga może być polską formą nazwiska pochodzącego od niemieckich nazw osobowych, takich jak:
• Stell, która pochodzi od apelatywu stell, który znaczy pastwisko,
• Stehling, który pochodzi od Stahling, a ten od średnio – wysoko – niemieckiego stahel, stahl, które znaczą stal,
lub od niemieckich apelatywów, takich jak:
• styl, który znaczy styl,
• stela, który znaczy pomnik nagrobny,
albo od nazwy miejscowości:
• Stalling.


Nazwisko Lęcznar może być polską formą nazwiska pochodzącego od niemieckich nazw osobowych, takich jak:
• Lenzer, która pochodzi od nazwy miejscowości Lenz,
• Lenzner, która pochodzi od nazwy miejscowości Lenze.


Nazwisko Koś jest nazwiskiem prostym i może pochodzić od nazwy pospolitej:
• koś – mały konik ( żmujdzinek, hester, mierzynek ); wyraz staropolski,
• koś – wołanie na konie [ źrebię ]: koś!, koś!, koś!; wyraz staropolski,
• koś – wołanie na świnie: koś!, koś!, koś!; wyraz gwarowy,
• kos – nazwa ptaka.
Najmniej prawdopodobnym jest pochodzenie nazwiska Koś od nazwy herbu Kos ( inne formy: Koś, Koss ) lub nazwy herbu Kos II. Są to dwa różne herby, które należą do dwóch różnych rodów. Rodziny te nosiły nazwisko Kos. Pierwsza z nich nosiła nazwisko Kos ( Koss ) z przydomkiem von der Amsel. Druga nazwisko Kos.
• Kos ( Koś, Koss ) – nazwa herbu. Pruski herb szlachecki, prawdopodobnie pochodzenia zachodnioeuropejskiego. Używany przez około 20 rodzin głównie w Prusach Królewskich, a także na Mazowszu i Litwie. Najbardziej znaną rodziną tego herbu był ród Kosów von der Amsel z Prus Królewskich i ziemi chełmińskiej. Według Dachnowskiego, rodzina ta wywodzi się z Włoch, skąd przywędrowała do Prus przez Czechy w 1230. W innym rękopisie ten sam autor twierdzi jednak, że rodzina pochodzi ze starej niemieckiej szlachty von der Amsel ( Amsel = Kos ) i osiadła w Prusach w 1250. Kosowie popierali zakon krzyżacki w wojnie 1454-66. Po przejęciu Prus Królewskich przez Koronę pozostali jednak na miejscu, służąc Rzeczypospolitej i dochodząc do senatorskich godności.
• Kos ( herb Kos II, Koss ) – kaszubski herb szlachecki. Drobna rodzina szlachecka z ziemi lęborskiej. Nie należy mylić jej z rodem Kosów von Amsel z Prus Królewskich. Najwcześniejsze wzmianki z lat 1574 i 1601 (Kossecken). Te oraz późniejsze wzmianki z 1608, 1618 i 1621 (Kossen) wymieniają rodzinę jako właścicieli w Siemirowicach. Oprócz tej wsi, uważanej za główną posiadłość rodu, Kosowie mieli też części w miejscowościach: Bochowo, Borkowo, Dąbrówka, Gostkowo, Łętowo, Popowo, Słajkowo i Żelazno. Oprócz ziemi lęborskiej występowali także w Żukowie, Niepoczołowicach, Zakrzewie, Wyszecinie, Dąbrówce, Puzdrowie.

Nazwisko Chmielowski – Nazwisko to zawiera przyrostek złożony –owski ( Chmiel + owski = Chmielowski ), który wskazuje, że nazwisko to pochodzi od nazwy miejscowości typu Chmielewo, Chmielów. Może wskazywać na właściciela ( nazwisko szlacheckie ) miejscowości, który przyjął nazwisko od nazwy wsi ( miasta ) albo może mówić, iż osoba nosząca to nazwisko mieszkała, pochodziła lub urodziła się w konkretnej miejscowości i od nazwy miejscowej przyjęła nazwisko. Nazwisko to też mogło powstać od apelatywu chmiel ( roślina ) albo od przezwiska ( nazwiska ) Chmiel, które zostało przekształcone, upodobnione na wzór nazwiska szlacheckiego.

Pozdrawiam – Roman.

Rymut K.: Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny.
Słownik języka polskiego ( tak zwany warszawski ).
Wielki słownik ortograficzny PWN.
Słownik języka polskiego PWN.
Słownik niemiecko - polski.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kos_II
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kos_(herb_szlachecki)
Kubusia210 - 03-01-2016 - 17:25
Temat postu:
Witam! Smile Serdecznie dziękuję za odpowiedź zarówno Pani Ewie, Panu Zbigniewowi jak i Panu Romanowi.
Pozdrawiam
Jakub
bachach - 05-01-2016 - 18:18
Temat postu:
Witam,

Bardzo proszę o etymologię nazwisk z północnego Mazowsza:
Kisielewski - czyżby nazwisko pochodzilo od miejscowości Kisielewo?
Bralczyk - duże zagęszczenie nazwiska występuje w okolicach Ciechanowa

Dziękuję serdecznie Very Happy
Baśka
Ewa_Szczodruch - 05-01-2016 - 19:04
Temat postu:
Witam Smile

Bralczyk - od brać, brat, od imion złożonych typu Bratumił.


Kisielewski
- od nazwy miejscowej Kisiele (piotrkowskie, gmina Rozprza), Kisielewo (płockie, gmina Sierpc).


Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
bachach - 05-01-2016 - 19:11
Temat postu:
Dziękuję sedecznie za ekspresową odpowiedź Smile

Etymologia nazwiska Bralczyk bardzo ciekawa. Widywałam też wersję Bralski, przypuszczalnie pochodzącą od podstawowej Bralczyk

Jeszcze raz dzięki
Baśka
ROMAN_B - 05-01-2016 - 23:06
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Bralczyk - hipoteza.
Witam.

Widzę, że p. Ewa odpowiedziała już na pytanie dotyczące etymologii nazwiska Bralczyk i Kisielewski. Niemniej jednak dodam swoje trzy grosze do etymologii nazwiska Bralczyk.

Nazwisko Bralczyk, moim zdaniem, zbudowane jest z tematu nazwiska i sufiksu. Tematem nazwiska jest apelatyw „bral”, do którego dodano złożony sufiks –czyk ( bral + czyk = Bralczyk ).
Sufiks –czyk należy do przyrostków zdrobniających wyraz podstawowy. Powstał on z przyrostka -ik poprzez absorpcję z formacji zakończonych na –ec, na przykład chłopiec > chłopczyk albo kopiec > kopczyk. W ten sposób powstały też niektóre nazwiska, na przykład Młynarczyk. Wynika z tego, że nazwisko Bralczyk może być zdrobniałą formą nazwy osobowej Bral lub Brala. Przypuszczam, że nazwisko Bral, Brala powstało od staropolskiego wyrazu pospolitego brala, który znaczy broda. Apelatyw brala pochodzi od niemieckiego wyrazu bralle, który znaczy wełna niemyta.
Można postawić tezę mówiącą, że nazwisko Bralczyk jest zdrobniała formą nazwiska Brala ( Bral ).
Oczywiście powyżej przedstawione etymologia nazwiska Bralczyk jest tylko moją hipotezą, którą można brać lub nie brać pod uwagę.

Pozdrawiam – Roman.

Źródła:
Wielki słownik ortograficzny PWN,
Słownik języka polskiego PWN,
Słownik języka polskiego ( tak zwany warszawski, tom 1, strona 199 ).
bachach - 06-01-2016 - 11:38
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Bralczyk - hipoteza.
Dziękuję sedecznie za nowe ciekawe informacje Smile
krzysztof.czapnik - 07-01-2016 - 19:25
Temat postu:
Witam.

Zwracam się z prośbą o sprawdzenie pochodzenia nazwiska Czapnik.
Moja rodzina od początku XVIII wieku mieszka w Popowie pod Łowiczem.

We wszystkich metrykach nazwisko zawsze jest pisane jako Czapnik, a w aktach ślubu kobiet Czapnikówna.

Moja rodzina nie zajmowała się rzemiosłem (wyrobem czapek).
Osoby z tym nazwiskiem znalazłem w Kutnie. Zajmowały się wyrobem właśnie czapek i byli to Żydzi.

Znalazłem również informację, że nazwisko może pochodzić z XV wieku z Poznania.

Z góry dziękuję za pomoc w wyjaśnieniu.
Szuwar - 07-01-2016 - 19:49
Temat postu:
Witam!!!!

CZAPNIK

Nazwisko pochodzi od nazwy zawodu – czapnik to ‘rzemieślnik wyrabiający i sprzedający czapki’ – zob. tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 370

Etymologia opracowana przez dr hab. Alinę Naruszewicz-Duchlińską
Pozdrawiam
historyk1920 - 07-01-2016 - 19:57
Temat postu:
Witam Smile
Oczywiście nazwisko może pochodzić od nazwy (wykonywanego zawodu) lub przezwiska Wink
Pierwsze pisane wzmianki o nazwisku pochodzą z roku 1447. Pochodzić może od staropolskiego słowa "capac,czapać" co na język współczesny tłumaczy się "chwytać,pochwycić" Capa=czapa=czapka.
Co do zapisywania nazwisk kobiet , ten przyrostek -ówna był stosowany bardzo często Smile

Pozdrawiam
Gawroński_Zbigniew - 07-01-2016 - 20:49
Temat postu:
Nazwisko Czapnik powstałe w 17-18 wieku to "hodujący kozy". Koniec. Basta.
Capa = czapa = koza.
Ergo Czapnik = mniej więcej Koza, Kozicki, Koziński
Tak samo jak z owczarzem tj.
"hodującym owce" Ovilio który przekształcił się w Owczarza, Owczarka i podobnych.

Nazwisko historycznie zanotowane w połowie 15 wieku (Cap, Czapa) pochodzi raczej od stolca krokwi (nie wiem się to fachowo nazywa, chodzi o stemple podpierające krokwie przed zagięciem), elementu konstrukcyjnego dachów. Czapa to człowiek który umiał takie stemple zaciosywać, a samo zaciosywanie i umiejętność łączenia to capowanie = czapowanie. Zapewne stąd zrobiła się etymologia "chwytania, pochwytywania".
Mariok - 07-01-2016 - 20:52
Temat postu:
Witam.

Proszę o sprawdzenie etymologia nazwiska Pakos cel Pakosz inazwiska Miazek. Woj. Łódzkie, parafia Łaznów.

Dziękuję

Mariusz
Gawroński_Zbigniew - 07-01-2016 - 21:14
Temat postu:
Pakos to imię starosłowiańskie jest tożsame z Pakoszem, Pakosławem. Co imię znaczy? Nie wiem, później znajdę.

Smile Miazek też poźniej znajdę bo żona na mnie krzyczy bym się w końcu umył... Embarassed Cool


-=-==-
Zatem wracając do imienia - nazwiska Pakos = Pakosz = Pakosław. To, jak wspomniałem starosłowiańskie imię zdaniowe które mniej więcej można przetłumaczyć jako: "Ten, który pragnie, dąży do większej sławy". Dosłownie Pak= zaś, tedy, więc + Sława. Oczywiście baaardzo stare, notowane od początków 13 wieku we wszystkich formach.

źródła: słownik staropolski, słownik najstarszych nazwisk polskich, http://www.deon.pl/imieniny/ .


Nazwisko Miazek - to od miąższu albo jako cecha: miąższy. No i do tego miejsca wszystko było jasne. Rzecz w tym że przymiotnik miąższy, miąszy miał inne zasadnicze znaczenie (poza wnętrzem owocu), oznaczał mianowicie cechę charakteru: pełen rozwagi, namysłu, niepowierzchowny

Cytat:
Miqsek, Miqsko, Miqsk: Kmetho Joh.
Mossek 1423 KoP I s. 454; Incol(a) de
Radzicowo ... Myasek 1427 Zakr I 2870;
Hortus Myaszek fabri 1470-1480 Dl-
Ben 1 s. 304; Contra nobil(em) ... Stanislaum
Myazek 1496 AC I11 534.
Cum Andrea Myansko 1421 Koch 2266;
Albertus Myan sko de Bodzanowsko 1480
AC 111 529; Inter Myaszko et inter Zoluch
1483 tNW 956; Circa Miqsko Stanislaum
1484 LNW 990; Nobilis Johannes
Myqsko, heres de Domanyesz 1494 AGZ
XIX 2382; A nobili Johanne Myqsko
1495 AGZ XI X 2430.
Cum Nicolao Myask 1423 Koch 2723;
Contra Nicolaum Myask 1423 Koch 2828;
Nicolaus Myask 1423 Koch 2959.

W cytacie mogą być drobne błędy OCR-owe

Pozdrawiam pięknie.
krzysztof.czapnik - 07-01-2016 - 21:59
Temat postu:
Gawroński_Zbigniew napisał:
Nazwisko Czapnik powstałe w 17-18 wieku to "hodujący kozy". Koniec. Basta.
Capa = czapa = koza.
Ergo Czapnik = mniej więcej Koza, Kozicki, Koziński
Tak samo jak z owczarzem tj.
"hodującym owce" Ovilio który przekształcił się w Owczarza, Owczarka i podobnych.

Nazwisko historycznie zanotowane w połowie 15 wieku (Cap, Czapa) pochodzi raczej od stolca krokwi (nie wiem się to fachowo nazywa, chodzi o stemple podpierające krokwie przed zagięciem), elementu konstrukcyjnego dachów. Czapa to człowiek który umiał takie stemple zaciosywać, a samo zaciosywanie i umiejętność łączenia to capowanie = czapowanie. Zapewne stąd zrobiła się etymologia "chwytania, pochwytywania".


Witaj. Dziękuję za informacje. Mam jeszcze pytanie, czy mamy pewność, że to nazwisko w tym znaczeniu powstało w XVIII wieku?
Gawroński_Zbigniew - 07-01-2016 - 22:14
Temat postu:
krzysztof.czapnik napisał:

Witaj. Dziękuję za informacje. Mam jeszcze pytanie, czy mamy pewność, że to nazwisko w tym znaczeniu powstało w XVIII wieku?


Ha ha ha.
80%* nazwisk powstało w 18 wieku do Napoleona bo wtedy było już 100%. Nie dam sobie jednak wąsa ogolić ani nic ogolić za to że w tym konkretnym przypadku nie jest inaczej. Na takie pytanie nie ma odpowiedzi.

Pewność można uzyskać odnajdując w wywodzie jakiegoś przodka z 18 wieku, o którym skryba w akcie zapisał np Mathaeus caprario albo bardzo podobnie. Wtedy będzie pewność, że owe caprarius albo caprarum pastor po prostu zapisano jako czapnik.

Pozdrawiam pięknie raz jeszcze.

*dane trochę z doświadczenia, trochę z sufitu. Wink
Mariok - 07-01-2016 - 22:15
Temat postu:
Panel Zbigniewie pięknie dziekuję. Z żoną może lepiej nie zadzierac😉

Mam tylko pytanie, skąd ten cytat? I też uciekam, zanim moja się zorientuje😆

Pozdrawiam
Mariusz
Gawroński_Zbigniew - 07-01-2016 - 22:18
Temat postu:
MARIOK napisał:
Panel Zbigniewie pięknie dziekuję. Z żoną może lepiej nie zadzierac😉

Mam tylko pytanie, skąd ten cytat? I też uciekam, zanim moja się zorientuje😆

Pozdrawiam
Mariusz

"Słownik staropolskich nazw osobowych" Witolda Taszyckiego.
Ssory. Bardzo często zdarza mi się pominać podanie źródeł. Embarassed
Mariok - 07-01-2016 - 22:20
Temat postu:
Nie ma problemu,. Dziękuję pięknie Panie Zbigniewie.

Mariusz
Paulina_W - 12-01-2016 - 11:19
Temat postu:
Dzień dobry,
Romanie i Zbigniewie chciałam jeszcze raz podziękować za etymologię nazwiska Kajpust.
Wspomniałam o serku mamie i ku mojemu zdziwieniu potrafi takie serki zrobić, nie wiedziała tylko że są one nazywane kajpus. Właśnie przeszłam kurs wyrobu serków z przepisu mojej prababki z domu Kajpust- przepis ma ponad 100 lat. Nie jest to może oryginalny przepis z przed 300 lat, ale ponad 100 letni to zawsze coś Smile

Do mojego drzewa dodałam przodków o nazwisku Duperak (przełom XVII/XVIII w.). Drodzy Forumowicze co sądzicie o etymologii nazwiska Duperak?
Pozdrawiam
Paulina
kinga_jakubiak - 12-01-2016 - 17:19
Temat postu:
Witam serdecznie a mnie interesowałoby nazwisko WIŚNIEWSKI , MYSTKOWSKI I ULATOWSKI bardzo dziękuję Smile
Jaskolski_Piotr - 12-01-2016 - 17:44
Temat postu:
Witam wszystkim Smile bardzo mnie interesuje nazwisko JASKÓLSKI pochodzą Pawęzów kolo Oksy

pradziadek mąż Jan Jaskólski żona Katarzyna Wojciechowska nie znam urodzenia i zgonu

ich dzieci
dziadek Ignacy Jaskólski 1910-1987 Włoszczowa
babcia Genowefa Nowak 1914-1991 Włoszczowa

a pozostałych Zofia ,Katarzyna , Stanisława ,Maria i jun.Jan

proszę o kontakt pozdrawiam dziekuję Smile
Ewa_Szczodruch - 12-01-2016 - 18:58
Temat postu:
Witam Smile

Jaskólski 1498 - od nazwy miejscowej Jaskółki, dawniej Jaskułki (kaliskie, gmina Raszków) lub też od jaskóła.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Mystkowski 1630 - od nazwy miejscowej Mystkowo (ciechanowskie, gmina Baboszewo), Mystki (łomżyńskie, gmina Wysokie Mazowieckie).

Mystkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Mist, ta od średnio-wysoko-niemieckiego mist ‘błoto, gnój, nawóz, brud’.

Ulatowski - od nazwy miejscowej Ulatowo (ostrołęckie, gmina Krzynowłoga Mała).

Wiśniewski 1471
- od nazw miejscowych Wiśniewo, Wisniowa, Wiszniowa (częste).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
kinga_jakubiak - 12-01-2016 - 21:21
Temat postu:
Serdecznie dziękuję za etymologie nazwisk Wiśniewski, Mystkowski iUlatowski goraco pozdrawiam Smile
ROMAN_B - 12-01-2016 - 21:25
Temat postu: Pochodzenie nazwiska ( przezwiska ) Duperak.
Witam.

Paulino, moim zdaniem nazwisko Duperak jest trudne do jednoznacznego opisania jego etymologii. Jeżeli jest to nazwisko polskie, to mogło ono powstać od przezwiska, którym obdarzono pierwszą osobę tym mianem, i po której jego potomkowie je dziedziczyli. Mogło ono powstać od wyrazu pospolitego – dupa. Obecnie jest to wyraz powszechnie uznawany jako wulgarny. Kiedyś miał on szersze znaczenie i oznaczał kogoś kto był safandułą, ciemięgą, niedołęgą, gamajdą, fuszerem, mazgajem. Dupa też oznaczyła tył spodni, część słupa, nieobrobiona siekierą, do wkopania w ziemię. Wyraz ten oznaczał również rodzaj hebla do wyrabiania szpangi.
Mogła też wystąpić zamiana o > u i wtedy nazwisko to mogło powstać od czasownika „dopierać”, jest to mało prawdopodobne lecz nie niemożliwe.

Można też postawić tezę, że nazwisko to ma korzenie szwedzkie i pochodzi od szwedzkiego apelatywu:
• Dupera (att dupera, duperar, duperade, duperat, dupera ) – zwodzić, wyprowadzać w pole.
W takim przypadku mógł je nosić osadnik, który przybył do Polski z terenów Skandynawii.

Są też jeszcze dwie inne możliwości, też teoretyczne, lecz nie niemożliwe.
Pierwsza z nich, to ta, która mówi, że nazwisko ( przezwisko ) Duperak pochodzi od francuskiego wyrazu:
• Duper – oszukać, oszukiwać, zwodzić, nabrać, nabierać, naciągnąć, naciągać;
Druga z nich, to ta, która mówi, że nazwisko ( przezwisko ) Duperak pochodzi od angielskiego wyrazu:
• Duper – oszust, naiwniak, naiwniaczek.
W obu przypadkach pierwotnym przezwiskiem był apelatyw „duper”, do którego dodano przyrostek –ak. Przyrostek –ak (–ek, –ec, –ik, –yk, –ewicz, –owicz ) tworzy odojcowskie nazwiska. Przydomki bądź przezwiska pozostają jednym z najwcześniejszych źródeł, które mogły służyć do tworzenia nazwisk. Podobnie jak imiona. Chodzi tu głównie o imię lub przezwisko ojca osoby, która po raz pierwszy otrzymywała nazwisko. Syn człowieka nazywanego w jakiejś społeczności Jaśkiem przyjmował do swojego imienia miano Jaśkowski, Jaśkowik ( czyli syn Jaśka ), a syn Piotra mógł nazywać się na przykład Piotrowicz, Piotrowski albo Pietraszak. W naszym przypadku Duperak, to syn Dupera ( ojciec miał przezwisko lub nazwisko Duper ).
Zatem osoba, która otrzymała przezwisko Duper musiała pracować, być na służbie, być w jakimś stopniu uzależniona od osoby, która nadała tej osobie przezwisko Duper i ta osoba musiała posługiwać się na co dzień językiem francuskim albo angielskim.
Jest też mało prawdopodobna możliwość, że osoba o nazwisku ( przezwisku ) Duper pochodziła z terenów francuskojęzycznych albo angielskojęzycznych ( germańskich ) i nosiła to nazwisko.

Paulino, wszystko, to co powyżej napisałem jest tylko hipotezą, teorią, raczej luźnymi rozważaniami o pochodzeniu nazwiska Duperak. Tak naprawdę, to nie wiem jak mogło powstać to nazwisko i od czego. Może ktoś na forum rozwikła pochodzenie interesującego Ciebie nazwiska lub poda inne jego znaczenie.

Pozdrawiam - Roman.

PS.
Paulino, proponuję Ci abyś może ustaliła co w rejonie zamieszkania osoby o nazwisku Duperak znaczyło przezwisko Duperak i może wtedy uda się ustalić jego prawdziwe pochodzenie.

Źródła:
Słownik języka polskiego ( tak zwany warszawski, tom 1, strona 585 ).
https://pl.wiktionary.org/wiki/dupera
https://pl.wiktionary.org/wiki/duper#fr
Sownik języka polskiego PWN
Wielki słownik ortograficzny PWN.
Gawroński_Zbigniew - 12-01-2016 - 21:25
Temat postu:
Nazwisko Mystkowski to nie ma kwestii wtórnie pochodzi od nazwy miejscowości. Pierwotnie jednak oznacza , tzn jego rdzeń, oznacza coś zupełnie innego. Prastary słowiański rdzeń Mist to skrócona wersja kilkunastu imion: Miłobąd, Miłobor, Miłostryj, Miłowuj, Mirogniew i sporej liczby innych.
Dziwne to? Raczej nie. Analogicznie powstały skrócone imiona mniej "rażące" współczesne ucho: Bost = Bolesław, Jarost = Jarosław, Gast = Gaweł, Rast = Radosław i cała masa innych.

źródło: niedoceniany w etymologii "echte" słowiańskiej Bereza.

Ergo: to jakiś Miłobor = Mist właścicielem wsi będąc Mystowo w postaci nazwy wsi pozostawił i w owym Mystowie urodzeni na służbę w innych w wsiach przyjęci stawali się Mystowskimi.

-=-=
Z nazwiskami zawierającymi rdzeń "dup[a]" jest pewien kłopot tylko z pozoru. Dupa w znaczeniu wulgarnym i współczesnym jest przeniesieniem znaczenia z niemieckiego Arschloh = "dziura pomiędzy pośladkami" na słowiańskie dupa = dom wydrążony trochę w ziemi trochę w skale. Dom mógł być "dupiasty" = wydrążony w skale i częściowo w ziemi, "murowany" = z materiałów cegło i glinopodobnych albo zwykły "dom" = drewniany. Jest mnóstwo nazwisk zanotowanych do 16 wieku mających "dupę" w rdzeniu.
-=-=-=-=
edit 2
Czuję się w obowiązku uzupełnić jeszcze kilkoma słowami powyższe. W języku polskim przez kilkaset lat istniało pojęcie dupnego korzenia. Pojęcie to miało dwa znaczenia:

1. trujące zielsko Aristolochia clematitis, które przypadkowo spożyte przez zwierzęta mogło się skończyć tragicznie dla konia czy krowy z racji potężnej dawki alkaloidów w nim zawartych. (Rzecz jasna przez ludzi w postaci znachorskiej herbatki spożyte - też taki skutek wywołać mogło).

2. też zielsko, też trucizna Kokorycz - Corydalis solida, która była bardzo niebezpieczna dla ludzi. Przypadkowo spożyta w postaci zanieczyszczenia mąki najczęściej dawała objawy halucynacji, transu narkotycznego. Trójca trucizn zatem to kokorycz, kąkol i kanianka - wszystkie działały podobnie. Te skojarzenia z dupkiem = mniej więcej ciamajdą, fajtłapą itp, o których pisał kolega wyżej, pochodzą jak mi się wydaje od właściwości owego zielska.
Paulina_W - 13-01-2016 - 12:53
Temat postu:
Dzień dobry,
Romanie i Zbigniewie, kolejny raz wielkie dzięki za włączenie się w rozwiązywanie pochodzenia nazwisk moich przodków.

Nazwiska, które podawałam (Kajpust, Armatys, Welsing, Duperak) występują u moich przodków z terenów hrabstwa tarnowskiego (XVII, XVIII wiek). Myślę, że było tam sporo kolonistów z różnych krajów lub ktoś miał niezłą radochę podczas nadawania nazwisk bo obok powyższych w moim drzewie występują jeszcze m. in. nazwiska równie nieoczywiste jak Sponder, Wenz, Włoch, Gallus, Sarat, Żmuda czy Ferenz. Na szczęście mam jeszcze w drzewku nazwiska o oczywistej etymologii: Kozieł(później Kozioł), Starzec, Zaraza.
W miarę możliwości podpytuję osoby, z którymi rozmawiam z czym kojarzą się nazwiska w drzewku. Ostatnio zadając takie pytanie usłyszałam, że rodzina Łabno ma legendę wg której przybyli do Tarnowa z Wileńszczyzny z ks Pawłem Karolem Sanguszką, który poślubił dziedziczkę m.in. Tarnowa. Jestem na Sebastianie Łabno ur. w 1769 roku, więc niedługo zweryfikuję ową legendę Smile
Życzę dobrego dnia. Pozdrawiam,
Paulina
Nanuk01 - 20-01-2016 - 21:29
Temat postu:
Kubusia210 napisał:
Witam! Proszę o sprawdzenie pochodzenia tych nazwisk:
- Szteliga;
-Chmielowska;
-Koś;
-Lęcznar;
z góry dziękuję.
Jakub


Szteliga od nazwiska niemieckiego Steliger.
Pozdrawiam
Świątek_Katarzyna - 21-01-2016 - 00:21
Temat postu:
Chciałabym zwrócić się do mądrych ludzi z prośbą o wyjaśnienie nazwiska Suszko. Znalazłam przypadkowo w Wikipedii, że nazwisko to jest pochodzenia łemkowskiego. Przyznam się, że trochę mnie to dziwi, poza tym z zasady mam lekki dystans do rewelacji wypisywanych akurat w tamtym portalu, więc chciałabym to skonfrontować z kimś znającym się na etymologii nazwisk. Bo niby dlaczego łemkowskie pochodzenie, a nie jakieś inne, choćby białoruskie, czy nawet polskie, bo przecież brzmi tak swojsko i kojarzy się z suszem?
Czy znajdzie się coś mądrego do napisania o tak z pozoru prostym nazwisku?
historyk1920 - 21-01-2016 - 00:31
Temat postu:
Witam
Nazwisko Suszko (pierwsze wzmianki pochodzą z roku 1440) Nazwisko wywodzi się od ; suszyć ,sucho ,susza [ z staropolskiego to suchy teren , obumarłe drzewo ] też od słowa suchy = pozbawiony wilgoci - chudy .

Pozdrawiam
Marek
Gawroński_Zbigniew - 21-01-2016 - 01:12
Temat postu:
Wszystko co powyżej napisane jest to oczywiście prawda. Ja pragnę zauważyć jedynie, że słowo suchy, suszek, suszyk i podobne w średniowieczu miały jedno bardzo ważne, dziś kompletnie zapomniane znaczenie. Otóż był to jeden z 4 charakterów ludzkich po 19-wiecznemu znanych jako melancholik, flegmatyk, sangwinik i choleryk. Suchy, odpowiada melancholikowi. Przyznam, że sam jestem nieco zdziwiony, ale cytuję za słownikiem staropolskim.

Oprócz tego słowo suszka i podobne ma jeszcze dwa ciekawe znaczenia, obydwa z racji zawodów jakie mogło oznaczać, potencjalnie nazwiskotwórcze. Zatem suszka to dzisiejsza węza. tj surowy przygotowany na maszynie plaster dla pszczół. Suszka to również "samiec" konopii, w odróżnieniu od "samic", które nazywano po prostu konopiem.
ROMAN_B - 21-01-2016 - 02:57
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Suszko.
Witam.

Słownik najstarszych nazwisk polskich (…) podaje, że nazwisko Suszek, Suszko pochodzi od apelatywu „suchy”, znane od 1399 roku.

Źródło:
Zofia Kowalik-Kaleta, Leonarda Dacewicz, Beata Raszewska-Żurek: Słownik Najstarszych Nazwisk Polskich – Pochodzenie Językowe Nazwisk Omówionych w Historii Nazwisk Polskich; Instytut Slawistyki Polskiej Akademii Nauk Fundacja Slawistyka; Warszawa 2007, Tom 1, strona 154.

Katarzyno, w uzupełnieniu powyżej podanej etymologii nazwiska Suszko oraz etymologii podanych we wcześniejszych postach dodam moje subiektywne spojrzenie na ewentualne pochodzenie tego nazwiska. Oczywiście jest to tylko moja hipoteza.

Możemy też podejść trochę inaczej do ewentualnego pochodzenia nazwiska Suszko. Nazwisko to powstało poprzez dodanie do podstawy ( rdzenia ) „Susz” przyrostka nazwiskotwórczego –ko, w wyniku czego powstało nazwisko Suszko ( Susz + ko = Suszko ).
Przyrostek –ko należy do sufiksów zdrobniających wyraz podstawowy. Tworząc wyrazy zdrobniałe od apelatywów pospolitych, na przykład szkło > szkiełko. Przy pomocy tego przyrostka były też konstruowane imiona, przezwiska oraz nazwiska od dwuczłonowych imion słowiańskich oraz imion chrześcijańskich. Przyrostek –ko pełnił też funkcję patronimiczną, to jest tworzenie przezwisk, nazwisk od nazwy osobowej ojca. Tak więc, przyrostek ten tworzy też pojęcie osoby mniejszej lub relacji przynależności między ojcem i synem.
Przyrostek –ko w przezwiskach lub nazwiskach nie jest polskim sufiksem. Do języka polskiego nazwy zakończone na –ko (oraz –o) dostały się przez język ukraiński oraz białoruski [ litewski ]. W języku ukraińskim sufiks ten tworzy zdrobniałe formy imion, na przykład Pieczko – od imienia Piotr.
Sufiks –ko uważany jest jako wariant polskiego przyrostka –ek. Widać jest to dobitnie w nazwisku Suszek oraz w nazwisko Suszko. Przyrostek –ek najczęściej występował w nazwach osobowych Małopolski a przyrostek –ko rozpowszechniony był na dawnych wschodnich ziemiach Polski. Można powiedzieć, że nazwiska z przyrostkiem –ko bardziej są pochodzenia ukraińskiego, białoruskiego niż polskiego. Za przykład niech posłużą następujące nazwiska ukraińskie: Iwaneko – mały Iwan, syn Iwana albo Żmieńko, które pochodzi od apelatywu жменя – garść albo nazwiska białoruskie: Aniśko, Chwiećko, Mojsiuszko, Panasko, Rećko lub nazwiska litewskie: Moniuszko, które pochodzi od imienia Moniwid. Zatem nazwiska zakończone sufiksem –ko w zasadzie pochodzą z terenów zamieszkałych przez Rusinów.
Niemniej jednak w języku polskim, ukraińskim oraz białoruskim sukiks -ko ma utrwaloną pozycję w systemie słowotwórczym.

Katarzyno, wspomniałaś w swoim poście, że znalazłaś na Wikipedii informację mówiącą, iż nazwisko Suszko jest pochodzenia łemkowskiego. Nie jest to wykluczone ponieważ Łemkowie to wschodniosłowiańska grupa etniczna przynależna do Rusinów ( Ukraina, Białoruś ).

Katarzyno, jaka jest prawda o pochodzeniu nazwiska nie wiem. Aby to ustalić konieczna jest kwerenda genealogiczna na podstawie, której należało by ustalić pierwszą osobę noszącą to nazwisko i po której to nazwisko jest dziedziczone ( w takiej formie ). Następnie ustalić jej pochodzenie etniczne ( narodowość ), jakim językiem się posługiwała, gdzie mieszkała i kim byli jej rodzice ( narodowość ) itd. Może wtedy uda się ustalić pochodzenie tego nazwiska.

Pozdrawiam – Roman.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Łemkowie
Gawroński_Zbigniew - 21-01-2016 - 08:41
Temat postu:
Khm: Gniewko, Bolko, Staszko, Zbyszko, Polko... Suszko.

Pomyliłem się strasznie. Odszczekuję com był napisał wczoraj.
Suszko to imię męskie. Zdrobnienie od Suligost i kilku bardzo podobnych.
O bogactwie staropolskiego niech świadczy fakt ile było zdrobnień wspomnianego imienia: Sul, Sulak, Sulec, Sulech, Suled, Suledo, Sulej, Sulek, Sulen, Sulęt, Sulęta, Sulik, Sulist, Sulisz, Suliszek, Suliszka, Suliszko, Sulk, Sulka, Sulko, Suł, Suła, Sułak, Sułek, Sułk, Sułko, Sułoch, Sułoń, Sułosz, Sułuj, Sułuja, Suchala, Suchan, Suchanik, Suchań, Suchasz, Suchęcin, Suchla, Suchoń, Suchotek, Suchta, Suchto, Suszej, Suszek, Suszko, Suszyk.

Koniec kropka. Że też najpierw zacząłem grzebać po słownikach zamiast zacząć po prostu... myśleć.

Dla porównania zdrobnienie od podobnego imienia Sulisław to Suchto i kilkanaście podobnych - trzeba więc bardzo uważać przy takich poszukiwaniach.

Samo imię ma przepiękne znaczenie: "mający możniejszych gości (za sobą)", "podejmujący lepszych gości" (tzn szlachetniejszy). Very Happy
Świątek_Katarzyna - 21-01-2016 - 13:28
Temat postu:
Dziękuję bardzo za tak mądre i zaskakujące wyjaśnienia. Nie przypuszczałam, że nazwisko to może pochodzić od imienia. Przecież kojarzy się tak prosto z suszem... Myślałam też, że przyrostek –ko w przezwiskach jest własnie polskim sufiksem, bo kojarzy mi się z takimi imieniami właśnie jak Zbyszko, czy Mieszko. Byłam niemal pewna, że to przezwisko-zdrobnienie od suszu. A tu taka niespodzianka!

Byłam zdziwiona tym łemkowskim pochodzeniem nazwiska, bo z tego, co przeczytałam, Łemokowie zamieszkują raczej ziemie karpackie i to raczej ukraińskie. Osoba posiadająca to nazwisko mieszkała z kolei na Polesiu, przy granicy z woj. nowogrodzkim w dzisiejszej Białorusi. "Trochę" daleko od Karpat... Choć z drugiej strony ludzie przecież mogą migrować. Niestety z uwagi na zamieszkanie tej osoby na Białorusi nie sposób raczej przeprowadzić genealogicznego śledztwa...

Gawroński_Zbigniew napisał:
Pomyliłem się strasznie. Odszczekuję com był napisał wczoraj.

Na pewno nie jest możliwe współistnienie paru źródeł tego nazwiska? Nie mógł kształtować się z jednej strony od zdrobnienia imienia, a z drugiej od przezwiska, zdrobnienia od suszu, "samca" konopii, czy melancholijnego suchotnika?
Mariok - 21-01-2016 - 13:28
Temat postu: Klimczak, Pasik, Haraśny
Witam,

proszę o sprawdzenie następujących nazwisk z mojego drzewa a występujące w województwie łódzkim
Pasik
Haraśny
Klimczak
Skoneczny
Olexikówna
Złoczkiewicz

Z góry dziękuję.

Pozdrawiam
Mariusz
Gawroński_Zbigniew - 21-01-2016 - 15:51
Temat postu:
Zapewne jest możliwe. Od pewnego czasu nastąpiło pewne ciekawe zjawisko. Pojawiło się kilkunastu młodych naukowców, którzy w swoich pojawiających się właśnie jak mrówki przy miodzie książkach - doktoratach, na temat imion jako nazwisk, wywracają w sporej mierze do góry nogami dotychczasowe dogmaty.

Podsumować, nie wdając się w szczegóły, te naukowe opracowania można tak. Setki, jeśli nie tysiące przedchrześcijańskich imion (w postaci pełnej i w postaci zdrobnień) wycięła chrześcijańska cenzura. Przez setki lat były praktycznie zakazane. Przetrwały jednak najpierw nadawane jako drugie imię "po cichu", a po stuleciach zaczęły funkcjonować jako nazwiska.

Pozdrawiam pięknie.
Szuwar - 21-01-2016 - 15:51
Temat postu:
Witam

Pani Katarzyno i ja pozwolę sobie trzy grosze wtrącić

Nazwisko można wywodzić też od suszyć, susza (te od suchy) lub od suszka - drzewo, które uschło, sucha gałąź, proszek wsypywany do farby olejnej dla prędszego jej wyschnięcia, owoce suszone, susz, przycisk z bibułą do suszenia pisma Słownik warszawski, t. VI.

A także od miejscowości Suszki -były powiat dzisieński, brzeski, drysieński, starokonstantynowski, żytomierski - Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI

Moim skromnym zdaniem

Herb Białynia

Herb, którym posługiwały się przede wszystkim rody zamieszkujące ziemię łęczycką, sandomierską, krakowską oraz sieradzką. Najstarszy zapis dotyczący herbu Białynia pochodzi z 1388 roku.

Herbowni m.in. ... Moglik, Niemski, Nowochoński, Pasenko, Poszylski, Rafanowicz, Rzepniewski, Rzepnik, Sulkowski, Suszko, Szaputa, Szuszko, Wieniawski ....

Pozdrawiam
mwkmoch - 21-01-2016 - 20:46
Temat postu: Kmoch
Będę wdzięczna za pomoc w ustaleniu pochodzenia nazwiska KMOCH. Z góry dziękuję i pozdrawiam
Maria Weronika Kmoch
Szuwar - 21-01-2016 - 22:09
Temat postu: Kmoch
Witam

Kmoch - to staropolskie kum - Kmocha, kmochna, kuma.
Kmoch Kum -ojciec chrzestny w stosunku do matki chrzestnej i rodziców dziecka.
Przez trzymanie dziecka do chrztu stawać się czyimś Kmochem - Kumem albo Kumą.
W/G Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny" notowane od 1419 roku


Pozdrawiam
Świątek_Katarzyna - 21-01-2016 - 22:10
Temat postu:
Dziękuję bardzo za wszystkie wyjaśnienia! Teraz już znacznie lepiej rozumiem to nazwisko. Jak się okazuje, wcale nie jest tak oczywiste, jak sądziłam.
Miejscowość Suszki w powiecie brzeskim- jeśli chodzi o ten powiat brzeski z miastem Brześć w Białorusi przy granicy z Polską, zbieżność nazwy z nazwiskiem mogła wcale nie być taka przypadkowa. To ciekawe...
Dziękuję raz jeszcze. Wydrukuję te wszystkie mądrości, żeby mieć przy sobie.
biek - 21-01-2016 - 22:18
Temat postu: Nazwisko: Gofron, Gofroń
Witam
Prosiłbym o etymologie nazwiska Gofron ewentualnie Gofroń
Dziękuje - Jacek
Gawroński_Zbigniew - 21-01-2016 - 23:03
Temat postu:
Ktoś, kto wywiedzie sensowną etymologię tego nazwiska to naprawdę będzie dobry.

Albo starosłowiańskie imię Godzisław zgermanizowanei wtórnie spolszczone do Gotprzyda, z tego wyszedł w zdrobnieniach Gofred, Gofryd i ewoluował do Gofrona (nie ma nic wspólnego z Godfrydem).
Albo prościej, nazwisko francuskie Gaufre - znaczy dosłownie gofr
Albo od pańszczyzny z niemieckiego go+Fron.
Wszystko są to jednak hipotezy i poza francuską daję im 10%.
ROMAN_B - 22-01-2016 - 01:35
Temat postu: Ciąg dalszy informacji o pochodzeniu nazwiska Suszko.
Witam ponownie.

Katarzyno, zebrałem trochę dodatkowych informacji mówiących o możliwych etymologiach nazwiska Suszko. Informacje te zamieszczam poniżej. Zapewne możliwe są też inne etymologie, o których pisali w swoich postach osoby wypowiadające się na ten temat.

Możemy teoretycznie rozważyć kilka możliwości powstania nazwiska Suszko. Jak wspomniałem w moim poprzednim poście, w języku polskim, ukraińskim oraz białoruskim sufiks –ko ma utrwaloną pozycję w systemie słowotwórczym. Napisałem też, że sufiks ten jest odpowiednikiem polskiego przyrostka –ek. Sufiks –ek jaki i sufiks –ko należą do przyrostków zdrobniający wyraz podstawowy, niezależnie czy słowo należy do grupy wyrazów ( nazw ) pospolitych, nazw geograficznych, nazw miejscowych, nazw osobowych. Zogniskujmy się na imionach, istnieją obok siebie różne formy zdrobnionych imion, które pochodzą od tego samego imienia. Za przykład niech posłuży imię Zbigniew. Imię to, między innymi posiada dwie formy zdrobnienia: Zbyszek i Zbyszko albo imię Radosław, od którego utworzono podobną parę zdrobniałych imion: Radek i Radko lub imię Stanisław, które tworzy też taka parę zdrobniałych imion: Staszek i Staszko. Tak jak Suszek i Suszko, które mogą pochodzić od nazwy osobowej Susz ( Suszek = Suszko < Susz ). Nazwa osobowa Susz też może być zdrobniałą formą złożonego słowiańskiego imienia. Tylko jakiego imienia? Za takim rozumieniem nazwy osobowej Susz jako zdrobniałej formy imienia mogą świadczyć zdrobniałe formy takich imion jak: Warcisław > Warsz, Kazimierz > Kasz, Bronisław > Brosz. Można hipotetycznie powiedzieć, że nazwa osobowa Suszko powstała od imienia Susz, które jest zdrobnieniem imienia ????. Niestety nie wiem jakie to może być imię i czy istniało lub istnieje takie imię? Teoretycznie nazwa osobowa Suszko byłaby spieszczeniem już zdrobniałego imienia Susz ( ???? > Susz > Suszko ).

Według Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych, pod redakcją Kazimierza Rymuta, w Polsce w latach 90. XX wieku mieszkało 400osób noszących nazwisko Susz. Można przyjąć, że Nazwisko Suszko oznacza małego Susza ( mały Susz ), syna Susza ( przezwisko, imię, nazwisko Susz ). Hipotetycznie nazwa osobowa Susz może być imieniem albo przezwiskiem powstałym od jakiegoś pospolitego apelatywu ( nazwy pospolitej ). Jeżeli nazwa osobowa Susz pochodzi od przezwiska Susz a ten od nazwy pospolitej susz, to co może oznaczać apelatyw susz? W staropolszczyźnie wyraz susz oznaczał suchy teren. Możliwe jest też pochodzenie tej nazwy od takich nazw pospolitych jak: susza, suchy, suszyć, susz [ suszone zioła, owoce itp. ] itp. Nazwa osobowa Susz notowana była już w 1166 roku.

Oczywiście istnieje też możliwość, że nazwa osobowa Suszko powstała od jakiegoś pospolitego apelatywu i jest jego zdrobnieniem i nie ma nic wspólnego z imieniem Susz albo Suszko. Suszko może być przezwiskiem osoby, od którego później powstało nazwisko Suszko. Zatem, nazwa osobowa Suszko może pochodzić od przezwiska Suszko, który prawdopodobnie pochodzi od nazw pospolitych: suszyć, susza, w staropolszczyźnie suchy teren; obumarłe drzewo, też od suchy „pozbawiony wilgoci”; chudy. Tak więc, przezwisko Suszko mogło mówić o cechach fizycznych osoby obdarzonej tym przezwiskiem.

Katarzyno, w poprzednim moim poście napisałem, że nazwy osobowe zakończone przyrostkiem –ko rozpowszechnione były na dawnych kresach Polski. Zatem, może warto sprawdzić co o nazwisku Suszko mówią etymolodzy Ukraińscy. Po ukraińsku nazwisko Szuszko brzmi Сушко. Павло Чучка tak pisze o pochodzeniu nazwiska Сушко ( Suszko ): „Сушко. Власнм особовим іменем стала атрибутивна апелятивна назва Сушко, утворена від прикметника сухий "худий" за допомогою суфікса – ко. Прикладів на вживання імені Сушко упродовж XVI – XVIII ст. багато по всій Україні. Напр., 1552 р.: Сушко Безхлебичь (ОО3 597); Сушко Причолковичь(ОM3626); 1618: Suszko Balint – м. Зборів (Marsina 1О1); 1620: міщанин Сушко Кушнір – с. Старе Полонне (ВКО 239); 1649: козаки Уманського полку Сушко Пєтрєнко (РВ3 232) та Леско Сущєнко (РВЗ 221). У XVIII ст. прізвище Сушко вживалося ще на Лемківщині (Красовський 147), а нині є також на Закарпатті (Чу Прізв. 542).” [ Слов'янськi особовi iмена украïнцiв: iсторико – етимологiчний словник. Ужгород: Ліра, 2011. Strona 338. ].
Najogólniej i dużym skrócie etymologia podana przez Павлa Чучка mówi, że nazwisko Suszko powstało od przezwiska Suszko, które powstało od przymiotnika „suchy”, „chudy” przy pomocy sufiksu –ko. W XVIII wieku nazwisko Suszko było rozpowszechnione na Łemkowszczyźnie a teraz na Zakarpaciu.

Inni ukraińscy etymolodzy pochodzenie nazwiska Suszko tak omawiają:
1. Прізвище Сушко походить від імені Сушко, яке в свою чергу походить від слова "сухий". Сушко - маленький Сухий, а Сущенко (Сучченко) - син Сушка.
Nazwisko Susko pochodzi od przezwiska Suszko, który z kolei pochodzi od słowa suchy. Suszko – mały, cienki, drobny, maleńki, młody ( trochę ) suchy, Suszenko – syn Suszka.
2. Прізвище Сушко від прозвища Сущ, Сущик. Прозвище Сущ,Сущик- в'ялені суха снетка та інша суха дрібна риба /окунь і т.п./. Згідно цієї версії Сушком могли прозвати рибалку чи того, хто любив суху рибу.
Nazwisko Suszko pochodzi od przezwiska Suszcz, Suszczik – suszona ryba Stynka i inne suszone małe ryby ( okoń ). Według tej wersji nazwisko może oznaczać kogoś kto suszył ryby lub lubił je jeść.

Закінчення прізвища на " –о" , як видно з документа 912 року та документів РГАДА (Москва) дуже давнього походження. Закінчення " –о" московітами було запозичене і перетворено в "-ка" /Ивашка, Фомка і т.п./. В Руській Київській державі, а пізніше і в Україні означало меншу ступінь, тобто батько /голова/-Сухий ,а син-Сушко, а згодом батько - Сушко, син - Сущенко.
Nazwiska zakończone na –o są bardzo starymi nazwiskami, odnotowują je dokumenty pochodzące z 912 roku. Przyrostek –o później przeszedł w sufiks –ko. Na Rusi Kijowskiej i później na Ukrainie oznaczało mniejszy stopień ( charakteryzowało wielkość ), czyli ojciec ( głowa ) – Suchy, a syn – Suszko, a później jego ojciec – Suszko, syn Suszczenko.

Według Rosyjskiej etymologii nazwisko Suszko ( Сушко ) jest opisane w następujący sposób:
„Обладатели фамилии Сушко, безусловно, могут гордиться своей фамилией как памятником украинской истории, культуры и языка.
Фамилия Сушко относится к распространенному типу украинских фамилий и образована от личного прозвища.
У славян издревле существовала традиция давать человеку прозвище в дополнение к имени, полученному им при крещении. Исторически это явление легко объяснимо. Донское казачество состояло из смелых и независимых удальцов, не желавших жить в постоянной зависимости от князей и бояр, а потому вынужденных бежать из центральных русских земель. Поэтому основная часть казачества должна была в целях безопасности скрывать свое происхождение и крестильное имя. В результате возникло огромное количество прозвищ, ставших впоследствии основой для фамилий.
В казачестве при образовании прозвища первостепенную роль играли индивидуальные признаки человека: его внешность, манера поведения, внутренние качества. Признаки же такие, как происхождение из определенной местности и определенной семьи - были оттеснены на второй план.
Подобные прозвища можно считать своеобразной энциклопедией народного быта, традиций, духовной культуры. В них ярко отразился национальный характер украинца, его склонность к шутке, умение острить. Так появились фамилии типа Безбородько, Бородай, Довгань, Горбаль, Шумило, Кривобок, Цикало и многие другие.
Например, фамилия Сушко образована, по-видимому, от прозвища Сухой, поводом к которому, могло послужить одно из свойств его обладателя, который был либо сухощавого телосложения, либо чересчур сдержанный в проявлении своих эмоций.
Фамилия Сушко достаточно редкая, но среди прославленных однофамильцев можно выделить известного запорожского писателя и журналиста Константина Сушко, а также Владимира Сушко, на сегодняшний день единственного мастера промыслов народов Севера, возродившего искусство изготовления знаменитых пареньских ножей.
История пареньских ножей началась в XVII веке. Их по особым технологиям изготавливали в корякском селении Парень, которое находится на берегу Пенжинской губы. Пареньские кузнецы ковали для ножей полухолодные клинки, из-за чего лезвия получались острыми, легко точились и практически не зазубривались. Помимо своей практичности и универсальности, эти ножи отличались художественной обработкой, благодаря которой их смело можно было назвать произведениями искусства. На лезвиях ножей пареньские кузнецы гравировали фигурки животных, стилизованные узоры, орнаменты.
К ХХ веку секреты изготовления пареньских ножей были практически утрачены. Владимиру Сушко удалось по крупицам воссоздать пареньскую технологию ковки. Сегодня он является выдающимся художником-оружейником, единственным на Дальнем Востоке членом Союза оружейников России. Его работы находятся в Оружейной палате и Лувре.
Таким образом, фамилия Сушко представляет собой интереснейший памятник славянской письменности и культуры.".

Nie będę tłumaczył całego tekstu, autor tej etymologii mówi, że nazwisko Suszko jest pochodzenia Ukraińskiego i należy do nazwisk powstałych od osobistych przezwisk. Twierdzi też, że u Słowian istniała tradycja według której oprócz imienia na chrzcie przybierało się przydomek ( przezwisko ) lub był on też nadawany przez innych. W przeszłości Donieccy Kozacy aby uniknąć prześladowań ze strony bojarów, nie chcąc żyć w zależności od książąt uciekli z centralnych ziem ruskich. Dlatego większość Kozaków ukrywała swoje prawdziwe nazwiska, imiona nadane na chrzcie aby uniknąć rozpoznania i przybierała różne przezwiska ( przydomki ). Pomysłowość ich była ogromna i powstało bardzo dużo przezwisk. Mogły one powstawać od cech fizycznych konkretnej osoby, cech zachowania danej osoby, różnych innych nazw pospolitych. Autor tego opracowania za przykład powstania takich przezwisk podaje nazwę osobową Suszko, która powstała od przezwiska Suchy. Przezwisko Suchy mogło powstać od wyglądu osoby, która cechowała się chudą budową ciała albo była bardzo powściągliwa w manifestowaniu swoich emocji.

Katarzyno, tłumacząc z języka ukraińskiego i rosyjskiego starałem się oddać sens oryginalnego teksu ale mogły się wkraść jakieś niedokładności. Mam nadzieję, że zebrane przeze mnie informacje o nazwisku Suszko pozwolą Ci wyrobić swoje własne zdanie na temat pochodzenia tego nazwiska. Jeżeli dodasz do nich informacje, które zostały podane przez inne osoby, to może powstanie całościowy obraz mówiący jak mogło dojść do powstania tego nazwiska.

Pozdrawiam – Roman.

https://uk.wikipedia.org/wiki/С&# ... 6;и)
https://www.analizfamilii.ru/Sushko/proishozhdenie.html
Świątek_Katarzyna - 22-01-2016 - 13:36
Temat postu: Ciąg dalszy informacji o pochodzeniu nazwiska Suszko.
Cóż za wspaniały wykład. Dziękuję bardzo za takie zaangażowanie, Panie ROMANIE.
I dziękuję jeszcze raz Panu Zbigniewowi (bardzo intrygująca teoria o zakazanych imionach!) i Panom Szuwarowi i historykowi.
Jak już pisałam, nie mam sposobności zbadania pochodzenia genealogicznego Suszki. Metryki z Białorusi są dla mnie niedostępne, więc muszą mi wystarczyć przypuszczenia i hipotezy dotyczące historii samego nazwiska. Wiele dla mnie znaczą Państwa mądre słowa.
Reynald - 22-01-2016 - 17:02
Temat postu: Etymologia nazwiska Kosztowny
Witam prosiłbym o jakąkolwiek nawet taką luźną interpretację tego nazwiska. Najstarsze wzmianki o nazwisku znalezione przeze mnie są z XVIII w. Nie wiem co więcej może pomóc rozszyfrować to nazwisko, ale mogę dodać, że osoba z rodziny urodzona w 1859, mówiła, że pochodzą ze szlacheckiej rodziny, ale tyle może być w tym prawdy co nic. Znalazłem również takie wersje tego nazwiska jak Kosztowiak, Kosztowianka. Dziękuję za pomoc i Pozdrawiam.
Szuwar - 22-01-2016 - 17:26
Temat postu: Etymologia nazwiska Kosztowny
Witam

W/G opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch

główne źródła:
Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Zofia Kaleta, „Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Odmiejscowe nazwy osobowe”, Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1997
Aleksandra Cieślikowa ‘Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Odapelatywne nazwy osobowe’,
Wydawnictwo Naukowe DWN, PAN, Instytut Języka Polskiego, Kraków 2000

Nazwisko


Kosztowny - notowane od 1498 pochodzi od koszt ‘wartość, wydatek’; od kosztowny ‘wartościowy’.

Kosztowna - od koszt ‘wartość, wydatek’; od kosztowny ‘wartościowy’.

Kosztowniak - od koszt ‘wartość, wydatek’; od kosztowny ‘wartościowy’.

Kosztownik - od koszt ‘wartość, wydatek’; od kosztowny ‘wartościowy’.

Pozdrawiam
Reynald - 22-01-2016 - 17:50
Temat postu: Etymologia nazwiska Kosztowny
Dziękuję za te informacje. Jeżeli nazwisko jest notowane od 1498 to było ono raczej dziedziczone, czy mogło ewoluować dużo później od jakiegoś przezwiska, zajęcia, pracy przodka? W przypadku gdyby była to jakaś zwykła chłopska rodzina, nie miałaby nazwiska i musiałoby powstać od ww. rzeczy. Jeśli tak to właśnie kim mógłby być człowiek przybierający takie nazwisko? Przepraszam, za swój język ale jestem jeszcze dość początkujący.
ROMAN_B - 22-01-2016 - 19:19
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Gofron - Gofroń.
Witam.

Jacku, na samym początku powiem, że nie jestem językoznawcą i nie jestem naukowcem. Zatem, to co napisałem poniżej jest tylko moją opinią, hipotezą jako kogoś kto jest amatorem w dziedzinie etymologii nazw.

Z portalu Moikrewni.pl wynika, że w Polsce nazwisko Gofron odnotowano 188 razy. Osoby o tym nazwisku zamieszkują w 31 różnych powiatach i miastach. Najwięcej zameldowanych jest w Brzesko ,a dokładnie 35. Dalsze powiaty/miasta ze szczególnie dużą liczbą osób o tym nazwisku m. Kraków - 10, m. Bielsko-Biała - 14, Czarnków - 12, m. Poznań - 10, Inowrocław - 10, Kętrzyn - 8, Tarnów - 8, Zawiercie - 7 i Świętochłowice z liczbą wpisów 7.
Jeżeli chodzi o nazwisko Gofroń, to w Polsce jest takich osób 43. Osoby o tym nazwisku zamieszkują w 7 różnych powiatach i miastach. Najwięcej zameldowanych jest w m. Kraków ,a dokładnie 23. Dalsze powiaty/miasta ze szczególnie dużą liczbą osób o tym nazwisku Szczecin - 7, Bochnia - 4, Katowice - 4, m. Lublin - 3, Myślenice-1 i Oświęcim z liczbą wpisów 1.
W takim razie nazwisko Gofron jest nazwiskiem rzadkim a nazwisko Gofroń bardzo rzadkim w Polsce.

Tytułem wstępu, w języku polskim występują przyrostki oraz przedrostki, które tworzą nowe wyrazy i nadają im nowe znaczenie. Przyrostki dodaje się po rdzeniu, np. kot + ek = kotek, dobru + dzki = dobrudzki, pań + szczyzna = pańszczyzna, tymbar + ski = tymbarski. Przedrostki dodaje się przed rdzeniem wyrazu, np. roz + żarzyć = rozżarzyć, bez + żenny = bezżenny, ws + parcie = wsparcie, z + siadać = zsiadać, za + jechać = zajechać, wy + prosić = wyprosić, od + dawać = oddawać. Przedrostki zawsze pisze się łącznie z podstawowym wyrazem i wraz z podstawowym wyrazem stanowią jeden wyraz. Dzięki przedrostkom tworzymy wyrazy pochodne, o nieco innym znaczeniu, niż gdyby to był sam rdzeń wyrazu.

Moim skromnym zdaniem nazwisko Gofron zbudowane jest z cząstki „Go” oraz rdzenia „fron” ( Go + fron = Gofron ). Podobnie jest w nazwisku Gofroń ( Go + forń = Gofroń ). Zatem w obu nazwiskach występuje początkowa cząstka wyrazu go– oraz rdzeń ( temat ) wyrazu: „fron” i „froń”. Cząstka go– jest bardzo starym przedrostkiem. Przodkowie nasi stosując przedrostek go – w jakimś słowie mieli na celu pokazanie albo wskazanie, że coś jest podrzędnego znaczenia, jest gorsze albo drugorzędne. Tak więc, pozostaje ustalić co oznacza rdzeń ( temat ) nazwiska, którym jest wyraz ( słowo ) „fron” oraz „froń”.

Wynika z tego, że apelatyw „fron” i „froń” leży u podstawy nazwiska Gofron i Gofroń. Tym samym można przyjąć, iż oba wyrazy ( słowa ) były tymi, które utworzyły oba nazwiska. Można też z dużą dozą prawdopodobieństwa postawić tezę, że apelatyw „fron” i apelatyw „froń” były tym, od którego mogły powstać przezwiska Fron i Froń a od nich nazwiska Fron oraz Froń. W Polsce nazwisko Fron jest notowane i osób o tym nazwisku jest 40. Nazwisko Froń też występuje Polsce, osób o tym nazwisku jest 966. Tak więc, nazwiska te też są nazwiskami rzadkimi, w szczególności nazwisko Fron jest bardzo, bardzo rzadkie.

Pozostaje ustalić od czego?, kogo? powstało nazwisko Fron oraz nazwisko Froń? Zatem, nazwisko:
• Fron – od niemieckiej nazwy osobowej Frohen (e), która wywodzi się z języka średnio – wysoko – niemieckiego od wyrazu pospolitego vröne, vrön, który znaczy „należący do Pana”, może też określać rodzaj czynności ( zawodu ) – goniec sądowy.
Może też od niemieckiego apelatywu fron, który znaczy pańszczyzna albo fronen, który oznacza: odrabiać pańszczyznę, harować albo ciężko pracować
• Froń – od imienia Franciszek. Imię to znane jest w Polsce od XIII wieku.
Imię to pochodzi o przezwiska Jana ( Giovanni ) Bernardone – francesco, franciscus, czyli Francuzik. Giovanni Bernardone to późniejszy święty Franciszek, który jako pierwszy nosił imię Franciszek. Imię Franciszek, które powstało jako przydomek, pochodzi od nazwy Francji, ta zaś od dawnego germańskiego plemienia Franków, czyli "wolnych ludzi”. Zdrobnienia tego imienia, to między innymi: Froń, Franek, Franio, Franuś.
Jest też trochę inna etymologia imienia Franciszek: Franciszek to imię pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa frank ( wolny) i oznacza człowieka wolnego, z plemienia Franków. Pierwszy raz imię to nosił św. Franciszkowi z Asyżu. Jego matka była Francuzką i nazywała syna Francesco co po włosku oznacza Francuzik.

Podsumowując, Jacku, moim skromnym zdaniem, nazwisk Gofron i nazwisko Gofroń powstały od przezwiska Gofron i przezwiska Gofroń. Oba te przezwiska powstały od różnych rdzeni ( tematów ). W pierwszym przypadku od rdzenia „fron”, który jest niemieckiego pochodzenia. W drugim przypadku od polskiego rdzenia „froń”. Co oba rdzenie znaczą napisałem powyżej. Niemniej jednak oba przezwiska zostały utworzone przy pomocy przedrostka go–. Cząstka ta nadała obu rdzeniom inne znaczenie niż pierwotna.
• Pierwsze przezwisko Gofron dzięki przedrostkowi go– może wskazywać na osobę, która całkowicie podlegała Panu ( raczej był to niewolnik ), który ciężko pracował, harował albo odrabiał pańszczyznę. Można też powiedzieć, że osoba taka był w odczuciu społecznym kimś gorszym, mało znaczącym i pogardzanym. Przezwisko to raczej jest hybrydą językową polsko – niemiecką, która powstała z połączenia polskiego przedrostka i niemieckiego rdzenia, tematu przezwiska.
• Drugie przezwisko Gofroń dzięki przedrostkowi go– może wskazywać, że osoba obdarzona tym przezwiskiem nosiła imię Franciszek, raczej zdrobniałą jego formę Froń i z jakiegoś powodu była w społeczeństwie uważana za gorszą, mniej znaczącą od innych członków społeczności. Przezwisko to najprawdopodobniej jest polską nazwą osobową.

Jacku, oczywiście to co napisałem o ewentualnym pochodzeniu obu nazwisk jest tylko moją hipotezą, teorią, która może nie mieć nic wspólnego z prawdziwą etymologią nazwiska Gofron oraz Gofroń. Zapewne istnieją inne etymologie obu interesujących Ciebie nazwisk – może ktoś je przytoczy?

Pozdrawiam – Roman.

Źródła:
Polański E.: Wielki słownik ortograficzny; Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010.
Jodłowski S., Taszycki W.: Zasady pisowni polskiej i interpunkcji ze słownikiem ortograficznym; Ossolineum, Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk, Łódź, 1983.
Kłosińska K.: Skąd się biorą słowa; Świat Książki; Warszawa, 2005.
Rymut K.: Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny; Instytut Języka Polskiego PAN; Kraków, 1999.
Rymut K.: Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny; Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków, 2001.
Klimek Z.: Słownik etymologiczno – motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego; Polska Akademia Nauk, Instytut Języka Polskiego; Kraków. 1997.
Frączek A.: Wielki słownik niemiecko – polski; Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa, 2011.
http://www.moikrewni.pl/mapa/kompletny/gofron.html
http://www.moikrewni.pl/mapa/kompletny/ ... %2584.html
http://www.moikrewni.pl/mapa/kompletny/fron.html
http://miastodzieci.pl/imie/2:francisze ... ie-imienia
http://www.ksiegaimion.com/franciszek
apss - 22-01-2016 - 21:54
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Gofron - Gofroń.
A ja dla równowagi króciutko.
Moim zdaniem, nazwisko Gofron (i jego mniej liczny wariant Gofroń) jako zupełnie obce polskiemu systemowi językowemu, jest zniekształconym i na swój sposób spolszczonym nazwiskiem niemieckim. Jakim, trudno dziś powiedzieć - może Gottfried, może Höfner, może jakimś innym.
Wniosek powyższy nasuwa się sam po porównaniu dość zwartego rozmieszczenia nazwiska Gofron (z jego niewielką frekwencją) z mapą rozsiedlenia tzw. Głuchoniemców.
http://www.moikrewni.pl/mapa/kompletny/gofron.html
https://pl.wikipedia.org/wiki/G%C5%82uchoniemcy

Warto wiedzieć, że Podkarpacie obfituje w antroponimy, których trudna do wyjaśnienia etymologia kryje się właśnie w owych zaskakujących czasem zniekształceniach i polskich wariacjach starych nazwisk niemieckich osadników.
Gawroński_Zbigniew - 22-01-2016 - 22:31
Temat postu:
'Fron' to stary niemiecki idiom oznaczający pańszczyznę. Słowo to zachowało się również w licznych złożeniach z których najbardziej znanym jest święto Bożego Ciała - po niemiecku Ciała Pańskiego : Fronleichnam. Też zastanawiałem się wczoraj czy nie pójść w tym kierunku - jak widzę nie jedyny. Smile

Zastanowiło mnie - przeglądając słownik starych niemieckich - dlaczego słowo Fron (vrōn) ma aż kilkadziesiąt znaczeń, określających pobożny charakter człowieka : den Herrn betreffend, heilig, göttlich, gottgeweiht, geweiht, herrlich, herrschaftlich, öffentlich, gerichtlich, festgesetzt, üblich - to niektóre. Może to jest trop?
apss - 22-01-2016 - 22:52
Temat postu:
Być może, ale nie jestem germanistką. Podpowiadam jedynie trop - Głuchoniemcy.
ROMAN_B - 23-01-2016 - 01:11
Temat postu: Inna wersja pochodzenia nazwisk: Gofron, Gofroń.
Witam ponownie.

Jacku, w uzupełnieniu mojego poprzedniego postu oraz do toczącej się dyskusji o możliwym pochodzeniu nazwiska Gofron i Gofroń dodam jeszcze jedną możliwość o ewentualnym pochodzeniu interesujących Cię nazwisk.

Pochodzenie tych nazwisk może być inne niż Ci napisałem w moim pierwszym poście. Oczywiście nie wykluczam poprzedniego mojego wywodu o ewentualnym pochodzeniu tych nazwiskach. Nazwiska mogą mieć różne oboczne formy zapisu co utrudnia ustalenie ich ewentualnego pochodzenie. Obocznymi formami zapisu nazwiska Gofron i Gofroń mogą być takie nazwy osobowe jak Gafron, Gafroń, Gaffron, Gaffroń. Nazwiska Gafron i Gaffron pochodzą od niemieckiej nazwy Gafran, która pochodzi od słowiańskiego wyrazu gawron. Oto może być wyjaśnienie pochodzenia nazwiska Gofron – Gofroń. W księgach metrykalnych różnie były zapisywane nazwiska. Były one spisywane ze słuch, osoby piszące przekręcały nazwiska, pismo było nieczytelne itd. Może w przypadku nazwiska Gofron – Gofroń miał miejsce taki przypadek.

Jako ciekawostkę podam Ci jak powstała nazwa ptaka gawrona. Dawno temu na kruka mówiona wron. Od ptaka o nazwie wron powstały nazwy dwóch innych ptaków, to jest gawron i skowron. Jak wspomniałem, w moim poprzednim poście, istniał przedrostek go – , który wskazywał w jakimś słowie na coś gorszego, podrzędnego, a zatem gawron ( ga + wron = gawron ) musiał być uważany powszechnie za gorszego a nawet pogardzanego kruka. Istniał też przedrostek sko–, który tworzył słowa radosne, wesołe. Przy pomocy tego przedrostka utworzono nazwę skowron ( sko + wron = skowron ). Później do nazwy ptaka dodano przyrostek –ek i powstał skowronek ( sko + wron + ek = skowronek ). Można powiedzieć radosny, wesoły mały wron, czyli kruk.

Mam nadzieję, że za bardzo nie namieszałem, podając Ci różne etymologie nazwisk Gofron – Gofroń. Pozostawiam Twojej ocenie obie etymologie.

Pozdrawiam – Roman.

Źródła:
Jak w poprzednim poście.
Maciej Malinowski: O kruczku, który nie pochodzi od kruka ( ‘ptaka’ ).
Trystero - 23-01-2016 - 20:02
Temat postu: Potoczko lub Potoczka
Poszukuję źródeł nazwiska Potoczko lub Potoczka - nazwiska bardzo rzadkie, trudno znaleźć w internecie cokolwiek (google sobie z nim nie radzi i cały czas proponuje mi zamianę na Potoczek Smile ). Na stronie myheritage można się dokopać do nazwiska Potoczko występującego na Węgrzech i Słowacji (najprawdopodobniej wiek XVIII), ale nie wiem, na ile informacje z tej strony są wiarygodne, tym bardziej, że nie mam dostępu do płatnej części serwisu.

Proszę o jakieś informacje. Nazwisko jest na tle rzadkie (i zagadkowe - choć może tylko mi się tak zdaje, bo jestem blisko z nim związany), że może zainteresuje też kogoś poza mną.

Dziękuję i pozdrawiam!
Gawroński_Zbigniew - 23-01-2016 - 20:25
Temat postu:
No nie wiem czy takie rzadkie nazwisko. My.Heritage "wyrzuca" mi 159 tysięcy wyników. Coś więcej za chwilę.

Najstarsze zapisy wg słownika Taszyckiego:

>>>>Potoc(s)ka fem.: Anne (dat.) Pothoczska,
relicte de Byelka 1494 ACL 11
1335 (cf. Nicolaus Pothoczsky, maritus
Anne 1494 ACL 11 1370).
Potoc(s)ki formy: nom. sg. Potoc(s)ki
1400 Krak 10125, 1426 He1 11 2106, 1430
He1 I1 2330, 1430 Krzy.2 s. 439, 1460 AGZ
11 1 4441, etc.; w norn. pl. Potocz(sz)czy
1476 KkM236s. 272, 1470-1480DlBen I1
s. 218.
Jaschco Potoczski 1400 Krak 10125;
Nobilem dominum Petrum Pothoczsky
1426 He1 11 2106; Present(e) ... Pot
hocz ky de Pothok 1430 He1 I l 2330; Petro
(dat.) dicto Pot ozski (!) 1430 Krzy2 s. 439;
Nobili domino Iohanni de Pothok ... prefato
Potoczsky 1460 AGZ XI11 4441;
Petri de Potok ... Petrus Potoczsky 1473
He1 I1 41 12; Nobiles Stanislaus, Johannes,
Paulus, Simon, Thomas Pot ho t hczczy
de Caluschyno ... in districtu Lliwensi sita
1476 KkM 236 s. 272: Janowicze, villa ...
cuius haere(s) Johannes Pot hoczsky de
armis Srzeniawa 1470-1480 DlBen I1
s. 17; Szyedlyecz, villa ... cuius haeredes
Johannes, Petrus, Seraphin et Felix Pot
hoczsczy de armis Srenyawa 1470-1480
DlBen ll s. 218; Domini Pothoczky, Helena,
heredissa de Pothok cum Nicolao ...
fili(o) su(o) 1488 LKP s. 114; Johannes
Pothoczsky, heres de Glupczow 1492
Kniaz 98; Nicolaus Pothoczsky 1497
Kniaz 121; Nobil(is) domin(i) Iohannis Potho
czs ki, Siradiensis ... vexilifer(i) 1499
AC 11 883.<<<<<

Tekst może zawierać drobne błędy 'ocr'.

Etymologia nazwiska. Jeżeli nazwisko nie jest zniekształconym nazwiskiem "Potocki" - pochodzącym od miejscowości Potok, albo od szybko płynącej rzeczułki, to słowo-nazwisko Potoczko ma najprawdopodobniej następujące znaczenie.

Do dziś w wielu gwarach funkcjonuje słowo potoknąć = umyć, najczęściej naczynia. Pierwotnie słowo potoknąć miało znaczenie szersze i dotyczyło również prania. Potoczka to samo pranie albo naczynie w postaci balii do prania.
W 19 wieku pojawiło się jeszcze nowe znaczenie słowa, też poniekąd związane z praniem. Potoczka była to czynność 'prania' zmielonych ziemniaków aby z nich odzyskać mączkę kartoflaną na krochmal.

Pozdrawiam pięknie.

Edit :po raz chyba siódmy.

Dam sobie wąsa ogolić, że nazwisko Potoczko jest białochorwackim imieniem i ma więcej aniżeli 1000 lat. Niestety nie potrafię tego na bieżącą chwilę udowodnić.
biek - 23-01-2016 - 20:46
Temat postu:
Bardzo dziękuje wszystkim za wyjaśnianie etymologii nazwiska Gofron/Gofroń. Szczególnie gorąco dziękuje Romanowi. Romanie – chylę czoła.
Myślę, że należy się ode mnie kilka słów wyjaśnienia. Osoby zainteresowane problemem sugerowały mi, że według przekazów rodzinnych nazwisko Gofron pochodzi od nazwiska francuskiego żołnierza epoki napoleońskiej, który osiadł w Polsce w miasteczku Szczurowa ( późniejszy powiat Brzesko), gdyż ranny nie mógł wrócić do Francji.
Kilka dni temu, znajomy uzyskał dostęp do wpisów metrykalnych parafii Szczurowa. Otóż okazało się, że nazwisko Gofron znane było w Szczurowej już w XVI wieku, a Gofronowie mieszkają tam do dnia dzisiejszego. Oznacza to, że podawany przekaz o francuskim pochodzeniu Gofronów mówiąc delikatnie jest fantazyjnym wymysłem.
Jeszcze jedna uwaga – zauważyłem, że mieszkańcy okolic Szczurowej w luźnie, prywatnej rozmowie wymawiają raczej Gofroń, a nie Gofron. A może jest to tylko moje odczucie?

Jacek
Trystero - 23-01-2016 - 20:54
Temat postu:
Dziękuję! Moi przodkowie to (najprawdopodobniej) Potoczko (nie Potoczka). W Polsce jest raptem kilkadziesiąt osób o tym nazwisku. W 1943 uciekali z Wołynia przed Banderowcami. Tyle wiem. Mnie na MyHeritage wyskoczyło raptem kilka stron, ale ja się nie znam, dopiero się wdrażam, z góry przepraszam za jakieś nieścisłości.
Z ciekawych kierunków - a na pewno o nazwisku Potoczko, wyskakują mi na MyHeritage takie wyniiki:

Ferdinand Potoczko
Katal Potoczko
Maria Potoczko

oraz

Carolus Potoczko
Susanna Potoczko

Niestety, nie mogę wejść w te rekordy, bo nie mam wykupionego płatnego dostępu.
Grazyna_Gabi - 23-01-2016 - 21:01
Temat postu:
Nazwisko Potoczko znajdziesz w ponizszej wyszukiwarce:
http://www.genealogyindexer.org/
rowniez tu:
http://kramerius.nkp.cz/kramerius/Searc ... t=Potoczko
Potoczko Konstanty ur. 1887 w Tarnowko
http://kramerius.nkp.cz/kramerius/Searc ... =Potoczka#
Potoczka Michal z Jungbunzlau teraz Mladá Boleslav.
http://kramerius.nkp.cz/kramerius/Searc ... =Potoczka+
Emigranci:
Potoczko, Ian - Zawadka, Austria lat 39 ur. w latach 1869-1870 - rok. emigr. 1909

1 Potoczka, Antonie Trenton, US 1 1907-1908 1909
2 Potoczka, Karolina Novosielska, Austria - 23 1888-1889 - 1912
3 Potoczka, Mihael Podoben - 40 1861-1862 1902
4 Potoczka, Mihal Ulics - 34 1858-1859 1893
5 Potoczka, Peter Dluka, Hungary - 29 1884-1885 1914
6 Potoczka, Victoria Madowic, Austria - 20 1888-1889 1909
7 Potoczka, Zofiza N. Sielec, Galicia - 17 1896-1897 1914
http://www.libertyellisfoundation.org/p ... 5pZmVzdCI7

Tyle na te chwile.

Pozdrawiam
Grazyna
Trystero - 23-01-2016 - 22:02
Temat postu:
Dziękuję serdecznie! Czytam o genealogii, ale zanim sam będę umiał poruszać się po tych wyszukiwarkach, to minie trochę czasu. Jeszcze raz serdecznie dziękuję za każdą pomoc.
JacekLusiński - 25-01-2016 - 02:39
Temat postu: Ciąg dalszy informacji o pochodzeniu nazwiska Suszko.
Witam.
szukam informacji o pochodzeniu nazwizka Lusiński
Jestem tu pierwszy raz i nie wiem czy w dobrym miejscu to piszę
proszę o pomoc
Sylwia_Socha - 25-01-2016 - 06:26
Temat postu: nazwisko Rachoń i Hanaj
Witam serdecznie
poszukuję informacji na temat etymologii nazwisk Rachoń i Hanaj
dziękuję za wszelką pomoc
pozdrawiam
Sylwia Socha
Gawroński_Zbigniew - 25-01-2016 - 08:40
Temat postu:
Lusiński pochodzi chyba na dwa sposoby - albo bardzo stare nazwisko pochodzące od imienia starosłowiańskiego Tutomir, Lutobor.

Słowo lusy to zboże na polu. Tzn. Najpierw szedł kosiarz (z kosą), za nim wiązarka - kobieta (najczęściej), która wiązała ścięte zboże w snopki, a za nimi szedł ktoś kto zgrabiał resztki tj lusy i też wiązał je w snopki.

-=-=-=-=
Nazwisko Hanaj - też ma podwójne możliwe źródełko. Albo znów bardzo stare od imienia Jan = Jo(h)annes = Han.

Drugie znaczenie mniej więcej 18 wieczne to: drągal, laga, narzędzie, którym można komuś spuścić lanie.

-=-=
=
Nazwisko Rachoń również ma podwójną możliwą etymologię. Pierwsza a jakże, bardzo stara, od imion Racibor, Radosław, Rachwał (Rafał) i druga o wiele młodsza od 'rachunia' tj mniej więcej "gorączki" tj kogoś popędliwego, szybcioszka itp.


edit:

Oczywiście Lutomir nie Tutomir. Ssory za błąd.
andcie - 25-01-2016 - 08:48
Temat postu:
Prosiłbym o etymologie i pochodzenie nazwiska Synoracki
Gawroński_Zbigniew - 25-01-2016 - 16:25
Temat postu:
Napisałem wcześniej, że nazwisko może mieć etymologię niemiecką od nazwiska Sinnerich, spolszczonego na Zyndram, Zymdram, Sindram i podobne.

Poświęciłem poszukiwaniu najmniej godzinę wertując wszystko do czego mam dostęp i wszystko co mam. Synoradzkich dzisiaj jest bardzo mało. Wielu historycznie ujmując może prymasami i królami nie byli, ale z pewnością byli solidną szlachtą, solidnie wykształconą. To rodzi określone myśli. Sekunda kwerendy znajduje Synoradzkich herbu Rola.

Proszę przeczytać uważnie poniższą legendę herbową herbu Rola i samej sobie odpowiedzieć, czy nie ma w niej zakamuflowanego nazwiska...

Cytat:
Rycerz z domu Poraiow, u Króla mężnego
Żądał dziewki za żonę Rycerza dawnego,
Którego Król Kazimirz chował w łasce wielkiey,
Dla iego spraw Rycerskich, inszey cnoty wszelkiey.
Król widząc iż potomka inszego nie było,
Chcąc by imię onego męża nie ginęło,
Pomieszawszy te herby z dawnych wieków sławne
Chciał aby imię cnoty Rycerz miał swe dawne.
Osadził trzemi kroymi różę kleynod dawny,
Y dał mu tytuł Rola Oyca Panny sławney.
Dał Panne y maiętność do szaffunku iego,
Samego wziął na mieysce Rycerza dawnego.


Pozdrawiam pięknie.
andcie - 25-01-2016 - 21:37
Temat postu:
Dziękuję pieknie Zbigniewie!
Kurcze jeszcze nigdy nie dostałem az tak obszernej odpowiedzi.
Zbigniewie a czy posiadasz wiedzę z jakich rejonow pochodzi to nazwisko?
Gawroński_Zbigniew - 25-01-2016 - 22:20
Temat postu:
andcie napisał:
Dziękuję pieknie Zbigniewie!
Kurcze jeszcze nigdy nie dostałem az tak obszernej odpowiedzi.
Zbigniewie a czy posiadasz wiedzę z jakich rejonow pochodzi to nazwisko?


No niby nie, ale minuta kwerendy w Google książki przynosi cudowne wyniki. Wpadła mi w... oczy, bo nie w ręce "Bibliografia ludoznastwa polskiego" wydana w 1912 roku autorstwa dr. Franciszka Gawełka, a w niej odsyłacze do książek jaki napisali Synoradzcy. Można przyjąć w ciemno, że do 20 wieku 100% książek pisała bogatsza lub biedniejsza szlachta, podobnie jak 100% oficerów w wojsku szlachta stanowiła. Stąd pewność poszukiwania wśród herbowych nazwisk i bingo. Jest nazwisko w herbie Rola. Dziwnym trafem legenda herbowa "Rola" mogła by mieć tytuł "Synoradzki stań się ale już!"

Co do regionu. Nic nie podpowiem, by nie sugerować błędnych dróg. Moim zdaniem jedno jest pewne - to nazwisko herbowe. To z kolei bardzo ułatwia poszukiwania właśnie w oparciu o poza typowo genealogiczne źródła.


Smile
labarnerie - 25-01-2016 - 22:33
Temat postu:
Czy ma ktoś dostęp do "Nazwisk ..." K. Rymuta i mógłby sprawdzić dla mnie etymologię nw. nazwisk oraz daty pierwszych ich notowań?
Jezierski
Waszkiewicz
Wołynko
Stasiak
Giliciński
Kowalewski
Błaszczyk
Tokarek
Sinkiewicz
Śledziński
Koprowski
Zawolski
Gerwatowski
Machnik
Gawroński_Zbigniew - 25-01-2016 - 23:25
Temat postu:
Jezierski 1400 od nazw miejscowości typu Jeziory, Jezioro.
Waszkiewicz - od przymiotnika "waski" = "jeden z was", albo od rzeczownika "wasek" = kalfas, szaflik, od nazw osobowych na Wasz- , albo od niemieckiej nazwy osobowej Waske.
Wołynko - od regionu : Wołyń.
Stasiak - 1698 od imion na Sta- np Stanisław
Giliciński od ptaka - gila.
Kowalewski - 1388 od nazw miejscowości typu Kowalewo, Kowalów, Kowalowice.
Błaszczyk - od imienia Błażej i podobnych.
Tokarek - od tokarz = rzemieślnik zajmujący się obróbką drewna.
Sinkiewicz - od imienia Sinia = Siemion, albo od siny.
Śledziński - brak
Koprowski - 1752 od koper, ze staropolskiego kopr = popularne warzywo, albo od staropolskiego kopr = miedź.
Zawolski - od zawołać = powołać na stanowisko.
Gerwatowski – od miejscowości Gierwaty, albo od niemieckich nazwisk: Gerwald, Gerwart
Machnik - 1423 od imion na Ma-, typu Marcin, Maciej, Małomir, albo od machać, machnąć, albo od Magdalena.

Miał być Rymut, jest Rymut.
labarnerie - 26-01-2016 - 00:07
Temat postu:
Pięknie dziękuję za tak szybką odpowiedź Smile
Mariok - 26-01-2016 - 18:39
Temat postu:
Witam,

proszę o sprawdzenie następujących nazwisk z mojego drzewa a występujące w województwie łódzkim
Pasik
Haraśny
Klimczak
Skoneczny
Olexikówna
Złoczkiewicz
Nagórka

Z góry dziękuję.

Pozdrawiam
Mariusz
Ewa_Szczodruch - 26-01-2016 - 19:03
Temat postu:
Witam Smile

Pasik 1623 - od pas ‘długi, wąski kawałek skóry’, pasać ‘paść’.

Haraśny - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Klimczak 1786 - od imienia Klemens. Imię, notowane w Polsce od początku XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, od clemens, -entis ‘łagodny, spokojny, cichy’.

Skoneczny - w grupie nazwisk pochodzących od skonieczny ‘mieszkający na skraju’; inne formacje pochodne od s + koniec.

Olexikówna, Oleksik 1624 - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Złoczkiewicz - pewnie od złoto ‘metal szlachetny’.

Nagórka - od na + góra lub od nagorzeć ‘napalić’.

Źródło:Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Mariok - 26-01-2016 - 19:56
Temat postu:
Dziekuje bardzo serdecznue.

Mariusz
new_user - 27-01-2016 - 11:49
Temat postu:
Jacek - masz na nazwisko Gofron lub Gofroń?

Z tego co wiem nazwisko Gofroń powstało w wyniku błędnego zapisu nazwiska Gofron, tak przynajmniej było w moim przypadku dwa pokolenia temu Wink

Pozdrawiam
Świątek_Katarzyna - 27-01-2016 - 11:53
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Andryszczyk
Czy nie byłoby zbytnim nadwyrężaniem dobroci tutejszych mentorów, gdybym znów zwróciła się z prośbą o wyjaśnienie nazwiska? Nie minął nawet tydzień od mojego ostatniego zapytania, jednak Państwa wiedza, Panie Romanie i Panie Zbigniewie, jest taka zjawiskowa, że trudno się oprzeć. Poza tym uwagi Wszystkich są bardzo pomocne, więc również o nie proszę.

Otóż od dłuższego już czasu męczy mnie nazwisko Andryszczyk.
Rodzinna legenda głosi, że Andryszczykowie (przynajmniej moi) pochodzą z ziem Puszczy Augustowskiej, a nawet Litwy. Niestety nie udało mi się tego potwierdzić- metryka najstarszego Andryszczyka datowana jest na 1795 r. (ślub), a pochodził on z parafii Poręba na Mazowszu. Parafia starszych metryk nie ma- ślad się urwał.
Nazwisko to było często przekształcane na Jędryszczyk, a parę razy na Andrejszczyk (pewnie pod wpływem rusyfikacji, bo dotyczy to okresu przełomu XIX-XX w.). Tak czy inaczej mimo częstotliwości tych przekształceń są to wyjątki. Brzmienie nazwiska kojarzy się trochę z Andrzejem- Jędrzejem, tylko skąd w takim razie to "y", skoro równolegle funkcjonuje nazwisko Jędrzejczyk i ma się dobrze? AndrYszczykowie istnieją konsekwentnie już od co najmniej 200 lat.

Ktoś ma jakieś pomysły? Będę wdzięczna za wyjaśnienia.
Szuwar - 27-01-2016 - 13:48
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Andryszczyk
Witam

Andryszczyk - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

w/g opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch

główne źródła:

a/ Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
b/ Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
c/ Zofia Kaleta, „Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Odmiejscowe nazwy osobowe”, Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1997

Pozdrawiam
ROMAN_B - 27-01-2016 - 19:54
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Andryszczyk.
Witaj Katarzyno.

Widzę, że Szuwar podał już etymologię nazwiska Andryszczyk. Trudno jest polemizować z profesorem Kazimierzem Rymutem. Niemniej jednak dodam swoje trzy grosze.

Nazwisko Andryszczyk w mojej ocenie powstało poprzez dodanie sufiksu –czyk do rdzenia nazwiska, którym jest temat Andrysz ( Andrysz + czyk = Andryszczyk ). Przyrostek –czyk powstał z przyrostka –ik poprzez absorpcję z formacji zakończonych na –ec, np. chłopiec > chłopczyk; w ten sposób powstały też niektóre nazwy własne, np. nazwisko Murarczyk [ od nazwy zawodów ]. Cząstka słowotwórcza –czyk należy do przyrostków zdrobniających wyraz podstawowy i nadaje nowemu wyrazowi nieco inne znaczenie niż posiada wyraz podstawowy. Rdzeniem nazwiska jest miano „Andrysz”, od którego powstało nazwisko Andrysz. Moim zdaniem pierwotnym nazwiskiem była forma Andrysz [ nazwisko Andrysz jest notowane w Polsce ]. Natomiast nazwisko Andryszczyk jest nazwiskiem obocznym i stanowi zdrobnienie od nazwy osobowej Andrysz. Pozostaje ustalić co znaczy temat nazwiska – Andrysz. Andrysz to zdrobniała forma wschodniosłowiańskiego imienia Andrej [ po polsku Andrzej ]. Tak więc można postawić tezę, że nazwisko Andryszczyk ma konotacje wschodniosłowiańskie. Wynika z tego, że nazwisko to wywodzi się od wschodniosłowiańskiego imienia Andej, w zasadzie od jego zdrobnienia Andrysz, które ponownie zdrobniono przy pomocy polskiego sufiksu –czyk. Można powiedzieć, że nazwisko Andryszczyk jest nazwiskiem derywowanym przy pomocy cząstki słowotwórczej –czyk.
Polskiemu imieniu Andrzej [ pierwotnie Jędrzej ] dopowiada białoruskie imię Andrej, które po białorusku w oficjalnej formie zapisywane jest jako Андрэй [ inne białoruskie formy imienia Андрэй: Андрусь, Андрык, Андрук, Андрыяш, Андрых, Анджэй ]. Rosyjskim odpowiednikiem jest imię Andriej, które po rosyjsku zapisywane jest jako Андрей. Ukraińskim odpowiednikiem jest imię Andrij, które po ukraińsku zapisywane jest jako Андрій.
Biorąc powyższe pod uwagę, z dużą dozą prawdopodobieństwa nazwisko Andryszczyk jest hybrydą językową, która powstała z połączenia zdrobnionego, wschodniosłowiańskiego imienia Andrysz i polskiej cząstki słowotwórczej –czyk, która też tworzy zdrobnienia wyrazów podstawowych [ Andrysz + czyk = Andryszczyk ]. Zatem nazwisko Andryszczyk jest nazwą osobową odimienną, to znaczy powstała od imienia.
Katarzyno, wspomniałaś, że Twoi przodkowie prawdopodobnie wywodzą się z terenu Puszczy Augustowskiej [ puszcza ta obejmuje obecne w Polsce województwo podlaskie oraz obszary na Litwie i Białorusi ]. Prawdopodobnie tak było? Za takim obrotem sprawy może świadczyć imię Andrysz [ Andrej ], które jest pochodzenia białoruskiego [ wschodniosłowiańskiego ]. Poszcza Augustowska znajduje się w regionie Białostocczyzny. Obszar ten zamieszkiwały różne narodowości, obejmuje ziemie na styku ziem słowińskich i bałtyckich. Przechodzi tam granica między Słowianami Zachodnimi i Wschodnimi. Stan ten powodował, że teren ten zamieszkiwały różne grupy etniczne i językowe a to powodowało, że na obszarze tym występowała obfitość pełnych i zdrobnionych oraz spieszczonych form imion. Obok polskich imion na tym obszarze funkcjonowały ich białoruskie, litewskie, ukraińskie, rosyjskie i inne odpowiedniki. Tak jest zawsze na pograniczu etniczno – językowym. Zatem legenda o pochodzeniu Twoich przodków z terenów Puszczy Augustowskiej [ Wielkiego Księstwa Litewskiego ] może być prawdziwa.
Ludzie przemieszczali się i zapewne Twoi przodkowie z szeroko rozumianego obszaru Puszczy Augustowskiej mogli zawędrować na Mazowsze. Jak wspomniałem powyżej, nazwisko Andryszczyk może być hybrydą językową. Można postawić tezę, że Twoi przodkowie osiedlają się na Mazowszu nosili nazwisko Andrysz. Sufiks –czyk mów, że należy on do przyrostków zdrobniających wyrazy podstawowe. Zdrobnienia pełnią różne funkcje i wskazują:
• na niewielki rozmiar osoby, rzeczy, obiektu,
• na nikłe znaczenie osoby, rzeczy, obiektu,
• na pieszczotliwą formą:
• ze względu na pozytywny stosunek do rzeczy, przedmiotu czy danego obiektu,
• ze względu na pozytywny stosunek do osoby, do której mówiący się zwraca,
• wyrażanie negatywnego: pogardliwego, lekceważącego bądź ironicznego, a także z odcieniem politowania w stosunku do danej osoby, rzeczy lub obiektu.
W przypadku nazwiska Andryszczyk przypuszczam, że raczej ono wskazuje na relację między ojcem a synem, to jest ojciec – Andrysz, syn – Andryszczyk? [ podobnie jak w nazwisku Młynarczyk. Co prawda pochodzi ono od zawodu i wskazuje na osobę ucząca się zawodu, pomocnika młynarza ale też może oznaczać to, że młynarczyk to też syn młynarza – następnie przeszło w nazwisko ]. Czy tak było, tego nie wiem? Możliwe są też inne przyczyny i podstawy zdrobnienia imienia Andrysz i utworzenia nazwiska Andryszczyk przy pomocy sufiksu –czyk.

Katarzyno, w zasadzie jedno jest pewne – zdrobniałe imię Andrysz jest pochodzenia wschodniosłowiańskiego. Moim zdaniem bliżej mu do białoruskiego imienia Andrej [ Андрэй ], które jest odpowiednikiem polskiego Andrzeja. Natomiast, czy osoba nosząca to imię była Białorusinem, Ukraińcem, Rosjaninem, Litwinem czy Polakiem, to już inna sprawa, która wymaga porządnej kwerendy genealogicznej.

Oczywiście wszystko co powyżej napisałem to tylko moja hipoteza i luźne rozważania o możliwym pochodzeniu nazwiska Andryszczyk. Pozdrawiam – Roman.

PS.
Jest jeszcze jedna możliwość, ale moim skromnym zdaniem mało lub wcale prawdopodobna, która zakłada, że nazwisko Andryszczyk może pochodzić od apelatywu „andrus – andrys”, który według Słownika języka polskiego, tak zwanego Warszawskiego, tom 1, strona 36, oznacza:
• łobuz wytrawny,
• złodziej kieszonkowy.
Mam nadzieję, że to Cię nie zasmuca? Pozostawiam Tobie ocenę jaka może być geneza nazwiska Andryszczyk z apelatywem „andrus” albo „andrys”.

Roman.

Źródła:
Wielki słownik ortograficzny PWN,
Słownik języka polskiego, tak zwany warszawski,
Zasady pisowni polskiej i interpunkcji ze słownikiem ortograficznym,
Słownik polsko – białoruski, ukraiński, rosyjski,
Bogdanowicz Elżbieta: Odimienne nazwiska mieszkańców Białostocczyzny; Białostocczyzna 1/1997; str. 156 – 160.
http://www.movananova.by/zaniatki/tvorc ... hykau.html
Indan - 27-01-2016 - 20:48
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Andryszczyk
Witam serdecznie,
Proszę o możliwe informacje dot. nazwiska dwuczłonowego Indan-Pykna.

T.I.
Świątek_Katarzyna - 27-01-2016 - 21:38
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Andryszczyk
Dziękuję bardzo za wyjaśnienia, Szuwarze i Romanie! Wcześniej nie byłam przekonana do pochodzenia nazwiska Andryszczyk od imienia Andrzej ze względu na dziwnie brzmiącą formę, jednak mnie Panowie przekonali. I cieszę się, że w legendzie rodzinnej może jednak chować się prawda (utknięcie na Mazowszu mnie zasmuciło).

Aczkolwiek nie rozumiem, dlaczego możliwość pochodzenia od apelatywu „andrus – andrys” nie jest prawdopodobne, skoro jest ono tak bliskie do Andryszczyka. Bardziej jest podobne niż Andrej (choć już "andros" jest bardzo blisko). Znaczenie "złodziej kieszonkowy" może i trochę uwiera, lecz "łobuz wytrawny" już brzmi całkiem dumnie. Mr. Green
Szuwar - 27-01-2016 - 22:43
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Andryszczyk
Indan napisał:
Witam serdecznie,
Proszę o możliwe informacje dot. nazwiska dwuczłonowego Indan-Pykna.

T.I.


Witam

Indan-Pykno - złożenia brak; Indan podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk; Pykno od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch


główne źródła:

a/ Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
b/ Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam
Indan - 30-01-2016 - 20:39
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Andryszczyk
Kierunek polski nie jest poprawny. Prędzej Kurlandia i Semigalia, ale to tylko domysły. Nazwisko występuje na łotwie (kilkanaście osób) w zapisie Indāns/ Indāne. Drugi człon nazwiska to kompletna zagadka. Moja wiedza o pochodzeniu kończy się na Rydze około 1900 roku.
Gawroński_Zbigniew - 30-01-2016 - 22:42
Temat postu:
Indas (pl: indai) to po litewsku "statki" = naczynia, zastawa stołowa. Indauja to "łyżnik", po naszemu szuflada ze sztućcami.

Tyle na początek. Nazwisko zaintrygowało mnie, że posiedzę trochę nad nim, może coś rozsądnego znajdę. Pójdę tropami - jak sugeruje autor pytania - w kierunku Kurlandii.
(Post będzie się rozwijał w miarę czasu... .)

-=-=-=-=


Co mi się udało ustalić. Ano to, że miejscowości Indany na Łotwie jest bodaj 6. Kilka rzeczułek o tej samej nazwie. Podstawa znaczeniowa słowa to zdaję się minóg (albo "minoga" tj określenie rzeczułki samo w sobie). To jednak wymaga dalszej kwerendy.

Dzisiaj nic więcej nie wymyślę.
Indan - 31-01-2016 - 10:33
Temat postu:
Do mnie się szczęście uśmiechnęło - po paru dniach przeszukiwania raduraksti na oślep znalazłem akt urodzenia starszego brata dziadka. Co ciekawe - nazwisko dwuczłonowe napisane jakby z dwukropkiem zamiast myślnika. Dodatkowo pierwszy człon odmieniają przez przypadki a drugi nie.
Gawroński_Zbigniew - 31-01-2016 - 14:29
Temat postu:
Myślę, że nie od rzeczy będzie poprzeglądać słowniki gockie i pokrewne. Nie daje mi spokoju ten temat zaczynający się na "in-" - ona zawsze oznaczała wodę, rzekę, ciek. I tak jest od Tyrolu po Tallin.

Pykna to bardzo stary ród rycerski pochodzący z Lichtenburga w Saksonii-Anhalcie. Niejaki Zikmund Pykna, walczył pod Grunwaldem. Ród był rozsiany i zapisywany różnie. Na terenie dzisiejszej Polski: 1383r- Miczkonis Piknos,,, 1442r. - Stanislaus Piknos,,, 1395 r. - Stasco Pignas i oczywiście wspomniany zapis oryginalny. Co znaczy słowo? Nie wiem, ale wiem gdzie i czego szukać.

-=-=-=
Na chwilę obecną nazwisko wygląda, że oznacza Pykno z Minogi. To oczywiście dalej tylko hipoteza robocza.


-=-=-=
I wielka siurpryza. Wszystko się zgadza, ale to był ród CZESKI!!! Potężny, możny, będący właścicielami "połowy" dzisiejszych Czech, kawału dzisiejszych Niemiec, tudzież Polski. I jeszcze starszy o najmniej 200 lat w sposób udokumentowany. Skrócony wstęp do genealogii rodu: https://de.wikipedia.org/wiki/Lichtenbu ... eschlecht) - o mało nie spadłem z krzesła.
Kalutka - 31-01-2016 - 16:56
Temat postu: Kłopot z nazwiskiem Piatkowski
Dzień dobry,
proszę o pomoc. Mam kłopot z nazwiskiem Piątkowski po przejrzeniu “Liber chamorum”. O jednym z nich pan Trepka, burząc moją wiedzę o pochodzeniu nazwiska moich przodków, napisał tak:
“Piątkowski nazwał się chłopski syn, tytuł wziął od piąt kowania, że chłop, a w kowanych botach chodził.. . “
Czy chodzi tu o noszenie butów? Co dokładnie mogło znaczyć “ piąt kowanie”? Chowanie pięt?
Co myśleć o takim wytłumaczeniu pochodzenia nazwiska Piątkowski?
O innym Piątkowskim Trepka pisze już w sposób, który łatwiej mi przyjąć:
“Piątkowski nazwał się jeden z Piątku w łęczycki ziemi rymarzów syn i stryj tegoż to był w Piątku tamże. “
Pozdrawiam
Kalutka
Sroczyński_Włodzimierz - 31-01-2016 - 17:08
Temat postu: Kłopot z nazwiskiem Piatkowski
kowanie kucie
nie chowanie (skąd?)

ale..jak? chcesz znaleźć skąd i dlaczego Twoi patrząc, że "inni to i owo"?

niejednemu Burek.. tearz nalezaóy chyba dodać "..a burką niewiele wspólnego i nie wywódźmy Burków od burek"
Warakomski - 31-01-2016 - 18:04
Temat postu:
Pewnie chodzi o zawód szewski
„kowane obuwie -średniowieczne obuwie ochronne na drewnianych podeszwach, osłaniano nim skórzane ciżmy i trzewiki na błotnistych ulicach, oraz damskie pantofle skórzane na drewnianej podeszwie noszone w XVI wieku. Obuwie w którym części połączono za pomocą kołków.”
https://repozytorium.amu.edu.pl/bitstre ... zewska.pdf
Krzysztof
Kalutka - 31-01-2016 - 19:51
Temat postu:
Dziękuję Krzysztofie za podzielenie się ze mną swoją wiedzą. Właśnie tego typu odpowiedzi oczekiwałam.
Kalutka
Indan - 01-02-2016 - 11:20
Temat postu:
WOW.
Fakt zachacza o Czechy http://genealogy.euweb.cz/bohemia/ronov1.html
Dodam jeszcze, że w Szwecji mamy rzekę Indalslaven i miejscowość Indal.
Na łotwie dość często występuje Indāns jak na nazwisko na "I". W Rosji też sporadycznie się przewija.
Ponadto obecnie dotarłem wstecz do ~1870 i występowania nazwiska dwuczłonowego w Varakļāni na Łotwie

Przyznaję, że Pykna za bardzo nie próbowałem googlać jako samodzielne słowo.
Czy jest jakaś szansa poczynienia założeń co do połączenia tych dwóch nazwisk?

+----
Tylko, że podany link wiki mówi, że wymarło im się w linii męskiej w 1410. Pod Grunwaldem im się wymarło? Smile
Gawroński_Zbigniew - 01-02-2016 - 15:59
Temat postu:
Dalej podtrzymuję swoją tezę, że znaczenie nazwiska jest takie: "Pykno z Minogi" = Pykno znad rzeczułki, albo z osady, która się tak nazywa. Samo słowo 'pykno', skoro wiemy, (tzn zakładając, że rozumowanie jest poprawne) że jest czeskie, znaczenie ma od imienia męskiego. Trzeba tylko to imię dopasować: To jest moja hipoteza i będę jej bronił jak niepodległości. Cool

Nie mogło się wszystkim Pyknom wymrzeć w 1410, bo następni pojawiają się w zapiskach kilkadziesiąt lat później, już chyba to wzmiankowałem.
Indan - 01-02-2016 - 17:42
Temat postu:
Jakie imię dopasować? Nie rozumiem co masz na myśli.

Tomasz
Gawroński_Zbigniew - 01-02-2016 - 21:03
Temat postu:
Indan napisał:
Jakie imię dopasować? Nie rozumiem co masz na myśli.

Tomasz


Szczerze mówiąc nie wiem co to będzie: jakiś 'Pięknisław', 'Pięknimir'. Ja oczywiście spekuluję podając te przykłady, tych imion starosłowiańskich jest tysiące i stawiam swego wąsa, że nie jestem w błędzie. Dziś późnym wieczorem'pokopię' dokładniej. Przyznam, że tak ciekawej przygody z poszukiwaniem etymologii nazwiska nie miałem.

Pozdrawiam pięknie.
mjasion - 01-02-2016 - 21:39
Temat postu: Andryszczyk
Witam,
Wracając jeszcze do nazwiska Andryszczyk, to również chciałbym podziękować za obszerne wyjaśnienia jego możliwego pochodzenia. Moja praprababcia nosiła to nazwisko. Najstarszy znany mi przodek z linii Andryszczyków, Antoni z Olszanki (Filipowskiej), musiał urodzić się nie później niż około 1770-75 roku (nie mam niestety dokładnej daty). W XIX wieku nazwisko to było bardzo popularne w parafii Filipów na Suwalszczyźnie (i do tej pory jest dość częste w Suwałkach i okolicy). Legenda o pochodzeniu przodka z rejonu szeroko pojętej Puszczy Augustowskiej (BTW te tereny to nie jest Białostocczyzna) może zatem zawierać ziarno prawdy.
Pozdrawiam,
Marek
ROMAN_B - 01-02-2016 - 22:00
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Indan-Pykna oraz Indan i Pykna.
Witam.
Tomaszu, do toczącej się dyskusji o etymologii nazwiska Indan – Pykna dodam swoje trzy grosze, raczej będą to moje rozważania na ten temat.

Na Łotwie znajdują się obecnie między innymi następujące miejscowości:
1. Indāni, Gmina Varakļāni, Łotwa;
2. Indāni, Gmina Riebiņi, Łotwa,
3. Indāni, Gmina Aknīste, Łotwa,
4. Indāni Kandava, Gmina Kandava, Łotwa.
Ale też jest na Łotwie jest wieś o nazwie Indany, która położona jest niedaleko rzeczki Kuja. Wieś Indany znajduje się w Praulienas pagasts ( parafia Praulienas ) w gminie Madona. Na Łotwie nie ma innych miejscowości o nazwie Indany – jest tylko jedna wieś, która nazywa się Indany.

W 1876 roku wieś Indany nazywana była też Indan, a rzeka Kuja nazywana była Kue. Rzeka Kuja ( Kue ) obok wsi Indany ( Indan ) wpada do rzeki Aiviekste ( kiedyś Ewnesta ).

Wieś Indany była zaściankiem szlacheckim, który znajdował się w powiecie nowoaleksandrowskim, w gminie Oknista. W tym samym powiecie były też inne zaścianki szlacheckie o podobnej nazwie, które znajdowały się w innych gminach:
• Indaryszki – gmina Oknista,
• Inducie – gmina Antolepty
Była też wieś o nazwie Indruny w powiecie nowoaleksandrowskim, w gminie Gzadosy ( Czadosy?? ).
Dodam, że istniały też inne wsie, osady, które nosiły bardzo podobne nazwy – więcej w Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów (…).

Nazwa zaścianka szlacheckiego Indany jest typowym przymiotnikiem utworzonym przy pomocy sufiksu –ny od nazwy własnej ( rzeczownik ) Inda. Moim zdaniem, wyraz Indany należy traktować jako utworzony zgodnie z normami słowotwórczymi języka polskiego. Istnieje wiele podobnych wyrazów, na przykład takich jak: religia > religijny; utopia > utopijny. Pozostaje ustalić co oznacza nazwa własna Inda? Jest żeńskie imię Inda, oraz męskie imię Indan, które spotykane było na Łotwie, Białorusi, Polsce, Skandynawi. Istnieje nazwisko Inda oraz Indan w Polsce i na Łotwie. Profesor Kazimierz Rymut uważa, że nazwiska Inda, Indan, Indan – Pykno, Indanow ( i wiele podobnych ) posiada nie peny temat nazwiska, który może pochodzić od imienia Indrzej = Andrzej lub od apelatywu „ind-”, na przykład „indyk”. Wynika z tego, że rdzeń „ind-” w nazwach osobowych typu Inda, Indan, Indanow, Indan-Pykno ( Ind+a=Inda; Ind+an=Indan; Ind+anow= Indanow ) jest nieznanego pochodzenia i w zasadzie nie wiadomo co znaczy.

Dr Katarzyna Konczewska, autorka kilkudziesięciu publikacji naukowych z zakresu filozofii,
socjolingwistyki, dialektologii, frazematyki gwarowej, kultury kresowej, glottodydaktyki, opublikowała artykuł pt. „Pamięć rzeczy minionych” w miesięczniku Magazyn Polski nr 11 z listopada 2015 roku, w którym między innymi napisała: „(…) Wspomniane miejscowości, będące dzisiaj zwykłą wsią lub «agrogorodkom», mają swoją piękną, bogatą historię. Indura jest dość starą osadą, być może jaćwieską, na co wskazuje jej nazwa pochodzenia indoeuropejskiego wywodząca się od nazwy rzeki Indurki. W hinduizmie imię Indra nosi władca wód. Nazwy rzek i miejscowości nad nimi z cząstką «ind» («woda») są usytuowane na obszernym terytorium od Łotwy ( miasto Indra, rzeka Indrica) poprzez Urał (wieś Indra, jezioro Wielka Indra ) i basen Wołgi ( jezioro Inder, rzeki Inda, Indaur ) po Indie ( miasta Indore i Indaur, rzeka Indr ). Podgrodzieńska Indura w źródłach pisanych pojawia się na początku XVI wieku jako dwór marszałka Wielkiego Księstwa Litewskiego Jana Dawojnowicza,(…)”. Wynika z tego, że takie miejscowości jak: Indany ( Indan ), Indaryszki, Inducie, Indruny, Indāni, Indrānu, które położone są obecnie na Łotwie i Białorusi też należy wiązać z cząstką „ind”, która znaczy „woda”. Wszystkie te miejscowości położone są nad rzekami lub niedaleko nich.

Moim skromnym zdaniem, imiona i nazwiska typu: Ind, Inda, Indan też posiadają w sobie cząstkę „ind” ( Ind = ind; Ind+a=Inda; Ind+an=Indan ) i cząstka ta jest rdzeniem tych nazwisk. Zatem, wszystkie te nazwiska związane są lub pochodzą od apelatywu woda lub oznaczają wodę. Wynika z tego, że pierwszy człon nazwiska Indan – Pykna, to jest Indan został wyjaśniony. Można postawić hipotezę, że nazwisko Indan pochodzi od apelatywu „ind-” lub od nazw osobowych i miejscowych rozpoczynających się na”Ind-”, na przykład od imienia Indan, Inda.

Wincenty Pol w swojej pracy pt. „Północny wschód Europy. Hyfrografija Polski”, wydanej we Lwowe w 1876 roku, napisał, że niedaleko rzeki Kuja ( Kue ) znajdowała się wieś o nazwie Indan. Wieś ta nosiła i nosi obecnie też nazwę Indany [ Słownik Geograficzny KP i innych krajów (…) ]. Wniosek z tego, że istniały obok siebie dwie nazwy tej samej wsi. Indan – to rzeczownik a Indany – to przymiotnik. Zatem, pierwotną nazwą powinna być nazwa Indan. Można postawić tezę, że nazwisko Indan równe jest nazwie miejscowej Indan. Osoba posiadająca nazwisko Indan może nosić to nazwisko z racji: 1) bycia jej właścicielem tej wsi lub potomkiem jej właściciela; 2) przybrać nazwisko Indan z uwagi na pochodzenie, zamieszkiwanie w tej wsi. Oczywiście jest to kolejna hipoteza o pochodzeniu nazwiska Indan.

Zastanówmy się co znaczy drugi człon nazwiska Indan – Pykna, to jest nazwy osobowej Pykna. Nazwa osobowa Pykna może pochodzić od takich apelatywów jak:
• pik // pyk < pikać „oddawać mocz”; pikać „popiskiwać, drżeć”;
• pika // pyka < pika „broń składająca się z długiego drzewca i grotu”;
• pyka < ptak zięba;
• pyka < pykać, cmokać;
• pyka < twarz;
• itp.
Nazwisko Pykna robi wrażenie nazwiska dopełniaczowego powstałego od nazwy osobowej Pykno. Możliwe jest powstanie nazwiska Pykna od przezwiska Pykno, określające pochodzenie od ojca ( nazwisko patronimiczne ), a więc mógł być Jurand od Pykna i Jurand (czyj?) Pykna, a więc nazwisko dopełniaczowe z pochodzenia.


Nazwisko Indan – Pykna składa się z dwóch członów, z których każdy może stanowić odrębne ( samoistne ) nazwisko lub przezwisko. Każdy z dwóch członów tego nazwiska został przeze mnie powyżej omówiony z próbą ustalenia jego pochodzenia. Pochodzenie nazwiska zawsze ustala się po męskiej formie nazwiska. Można postawić tezę, że pierwszy człon ( Indan ) tego nazwiska jest przydomkiem a drugi człon ( Pykna ) stanowi faktyczne nazwisko. Może pierwsza osoba, która nosiła nazwisko w formie Indan – Pykna była znana w danej społeczności pod dwoma przezwiskami albo nazwiskami. W takim razie w dokumentach mogła być różnie zapisywana, na przykład: Indan vel Pykna, Indan v. Pykna, Indan albo Pykna, Indan: Pykna. Z czasem ktoś zapomniał dodać vel, v., albo, :, powstało nazwisko Indan Pykna a potem Indan – Pykna.

Moim zdaniem nazwisko Indan – Pykna trudne jest do jednoznacznego zdefiniowania a jego etymologia jest niejasna. Biorąc powyżej opisane znaczenia poszczególnych członów przedmiotowego nazwiska, trudno jest stwierdzić co może oznaczyć ( znaczyć ) to nazwisko odczytywane jako Indan – Pykna. Uważam, że w nazwisku tym brak jest złożenia obu członów w jeden, który by miał swoje odrębne znaczenie.

Jeżeliby nazwisko było zapisywane jako Indan Pykna i przyjmując, że nazwa osobowa Indan jest równa imieniu Indan, to można by je odczytać jako Indan Pykna syn Pykna ( imię, przezwisko ojca Pynko ). Przyjmując, że nazwa własna Indan jest przezwiskiem albo przydomkiem, to nazwa ta związana jest z wodą. W tym przypadku nazwisko zapisane w formie Indan Pykna można odczytywać jako woda, rzeka, jezioro należące do Pykna lub Pykna z nad rzeki albo innego miejsca nazywanego Indan.
Oczywiście są to daleko idące dywagacje na temat znaczenia nazwiska pisanego bez myślnika w formie Indan Pykno.

Tomaszu, pozostawiam Twoje ocenie moje rozważania na temat pochodzenia nazwiska Indan – Pykna.

Pozdrawiam – Roman.

Źródła:
• Pol W.: Północny wschód Europy. Hyfrografija Polski; Nakładem F.H. Richtera; Lwów 1876.
• Rymut K.: Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny; Instytut Języka Polskiego PAN; Kraków 1999.
• Rymut K.: Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny; Wydawnictwo Naukowe DWN; Kraków 2001.
• Kaleta Z.: Słownik etymologiczno – motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Odmiejscowe nazwy osobowe; Instytut Języka Polskiego PAN; Kraków 1997.
• Cieślikowa A.: Słownik etymologiczno – motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Odapelatywne nazwy osobowe; Wydawnictwo Naukowe DWN, PAN Instytut Języka Polskiego; Kraków 2000.
• Zofia Kowalik - Kaleta, Leonarda Dacewicz, Beata Raszewska Żurek: Słownik najstarszych nazwisk polskich – Pochodzenie językowe nazwisk omówionych w historii nazwisk polskich; Tom 1.
• Kleszczowa K.: Przyrostek -ny, w: Staropolskie derywaty przymiotnikowe i ich perspektywiczna ewolucja; Katowice 2003.
• Wielki słownik ortograficzny PWN.
• Słownik języka polskiego, tak zwany warszawski;
• Konczewska K.: Pamięć rzeczy minionych; Magazyn Polski Nr 11 ( 119 ) Listopad 2015; Ogólnokrajowy miesięcznik Społecznego Zjednoczenia Związku Polaków na Białorusi. Wydawany na uchodźctwie.
• Kurzowa Z.: Nieodmienność i odmiana nazwisk na –o w języku polskim; w: Język Polski Język 1966, nr 5 ( listopad/grudzień ); Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego; Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Krakowie;
• Wiśny P.: Pochodzenie nazwisk siołkowickich; Stare Siłkowice, 2012.
• Karłowicz J., Kryński A.A., W. Niedźwiedzki W.: Słownik gwar polskich; Warszawa 1900 – 1927;
https://www.google.pl/maps/place/Indany ... 0bdb92654b
https://archive.org/stream/dzieawiersze ... 7/mode/2up
http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geogra ... V_cz.1/611
http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geogra ... V_cz.1/611
http://kresy24.pl/wp-content/uploads/20 ... _Small.pdf
Indan - 01-02-2016 - 22:59
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Indan-Pykna oraz Indan i Pykna.
Przyznam, że pochodzenie nazwiska intryguje mnie długi czas, i nieśmiało próbowałem zgłębić temat. Ostatnio zintensyfikowałem poszukiwania a dzięki "tutejszej" indeksacji metryk z Bujwidze rozbudowałem drzewo po kądzieli do 1750 roku.
Nie miałem jakoś śmiałości prosić o pomoc na forum ale teraz widzę, że takiej wiedzy raczej nie posiadłbym sam nigdy.
Serdecznie dziękuję. "Namieszaliście" mi sporo w głowie. Faktycznie w Polsce jest sporo (~100 nazwisk Inda) ale już tylko 10 Indan.
Cieszę się, że dostarczyłem Wam frajdy w poszukiwaniach i zaintrygowałem tematem mało powszednim.
PS. Jest jeszcze post, ale raczej zauważyliście przy szukaniu" https://genealodzy.pl/PNphpBB2-viewtopic-t-46906.phtml, gdzie z szybkością błyskawicy Monika wykopuje nazwiska "spod ziemi" Smile Na razie drugi człon nie chce pojawić się w Warklanach w okolicach 1800 roku. Wtrącę jeszcze z całym szacunkiem do profesora, ale jeśli podaje w literaturze literalnie Indan-Pykno to entymologia jest prosta Pykno=bład USC.
Pozdrawiam
Tomasz
Bożena_Cz - 01-02-2016 - 23:55
Temat postu: etymologia nazwiska
Witam

Poproszę o etymologię nazwiska Szwabowski i Gutowski.

Dziękuję.

Bożena
Szuwar - 02-02-2016 - 09:00
Temat postu:
Witam

Szwabowski


Nazwisko pochodzi od nazwy etnicznej Szwab - pochodzący ze Szwabii -Niemiec ,starowysokoniemieckie swāba, łacińskie suēbi wolny ,niezależny, samodzielny, także należący do własnego ludu a także szwab pogardliwie Niemczysko,niedowiarek,koń szwabski i szwabie jedzenie niemieckie,
przenośnie skosztować szwabiu = zarazić się niemczyzną,okpiwać, oszukiwać ,nie wymawiać ł należycie, podwałczyć,kraść tzw. Słownik warszawski, t. VI ,Potencjalną podstawę nazwiska stanowią także nazwy miejscowe: Szwab z byłego powiatu mławskiego i Szwaby z byłego powiatu skierniewickiego, łowickiego, oszmiańskiego, borysowskiego, owruckiego, brodzkiego, doliniańskiego, obornickiego Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich

W/G dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska

Gutowski

Nazwisko utworzone sufiksem -ski nazwy miejscowej Gutowo (Guttau), m.in. w byłym powiecie płockim, brodnickim, toruńskim, lubawskim, por. także Gutów, Guty, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, . Gutowscy z Gutowa w powiecie radomskim, płoskim, kaliskim, z Gutów w ziemi różańskiej, A. Boniecki, Herbarz polski Gutowski herbu Trzaska . Por. też Gutt.

W/G dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska


Szwabowski - od Szwab ‘pochodzący ze Szwabii’, wtórnie ‘Niemiec’.


Gutowski - 1391 od nazw miejscowych Gutowo, Gutów (kilka wsi).

opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch
główne źródła:

Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

w uzupełnieniu


Szwab -: od Szwab, Szwabowie ‘z Szwabii rodem’. Możliwe też pochodzenie od zapelatywizowanego szwab ‘koń z krótko przyciętym ogonem’. Nazwa Szwabii pochodzi od nazwy jednego z plemion germańskich, Swebów. Księstwo Szwabii powstało na zajmowanych przez nich terenach po 911 roku. Etymologia nazwy plemiennej niejasna. W XIV wieku jej górnoniemiecka wersja brzmiała Swap.
I. Szwab, Schwab, Szweb (Szwew) ,Szwob, S(z)wab.
Por. Schwab, S(z)wab.
Pozdrawiam
kbochnia - 02-02-2016 - 13:19
Temat postu: Poproszę o etymologię nazwisk
Witam

Poproszę o etymologię podanych nazwisk Bochnia, Krzysteczko, Krzykowski.

Dziękuję.

Konrad Bochniasz
ROMAN_B - 03-02-2016 - 01:40
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Bochnia, Krzysteczko, Krzykowski.
Witaj Krzysztofie.

Nazwisko Bochnia pochodzi od miasta Bochnia. Zatem jest to nazwisko proste, równe nazwie miejscowej. Znane od 1449 roku.
======================================================================
Nazwisko Krzysteczko. Jest nazwiskiem zdrobniałym i to podwójnie. Zdrobnienie nastąpiło przy pomocy zastosowania dwóch takich samych sufiksów –ko, to jest: –ko + –ko = –eczko. Rdzeniem tego nazwiska jest temat Krzyst. Do tego rdzenia dodano złożony sufiks zdrobniający –eczko i powstało nazwisko Krzysteczko ( Krzyst+eczko=Krzysteczko ). Nazwisko Krzysteczko mogło powstać od:
• imienia pochodnego Krzys(z)tko, które pochodzi od takich imion chrześcijańskich jak: Krzysztyn, Krzyszpin, Krzysztofor ( znane od 1436 ). Tak więc, jest to nazwisko odimienne – odojcowskie.

Proces zdrobnienia, moim zdaniem, przebiegał w następujący sposób: [ Krzysztyn, Krzyszpin, Krzysztofor ] > Krzys(z)tko > Krzys(z)teczko. Można ten proces zobrazować w następujący sposób: [ Krzysztyn, Krzyszpin, Krzysztofor ] > Krzys(z)+ko = Krzys(z)tko > Krzys(z)t+eczko [ko+ko]=Krzys(z)teczko.

Dodam kilka słów o przyrostku –ko ponieważ może on mieć duże znaczenie przy ustaleniu pochodzenia nazwisk Krzysteczko [ korzenie nazwiska: Polskie, Ukraińskie, Białoruskie ( Rusińskie ) ].Przyrostek –ko należy do sufiksów zdrobniających wyraz podstawowy. Tworząc wyrazy zdrobniałe od apelatywów pospolitych, na przykład szkło > szkiełko. Przy pomocy tego przyrostka były też konstruowane imiona, przezwiska oraz nazwiska od dwuczłonowych imion słowiańskich oraz imion chrześcijańskich. Przyrostek –ko pełnił też funkcję patronimiczną, to jest tworzenie przezwisk, nazwisk od nazwy osobowej ojca. Tak więc, przyrostek ten tworzy też pojęcie osoby mniejszej lub relacji przynależności między ojcem i synem. Przyrostek –ko w przezwiskach lub nazwiskach nie jest w zasadzie polskim sufiksem. Do języka polskiego nazwy zakończone na –ko (oraz –o) dostały się przez język ukraiński oraz białoruski [ litewski ]. W języku ukraińskim sufiks ten tworzy zdrobniałe formy imion, na przykład Pieczko – od imienia Piotr. Sufiks –ko uważany jest jako wariant polskiego przyrostka –ek. Widać jest to dobitnie w imieniu Krzys(z)tek oraz w imieniu Krzys(z)tko. Przyrostek –ek najczęściej występował w nazwach osobowych Małopolski a przyrostek –ko rozpowszechniony był na dawnych wschodnich ziemiach Polski. Można powiedzieć, że nazwiska z przyrostkiem –ko bardziej są pochodzenia ukraińskiego, białoruskiego niż polskiego. Za przykład niech posłużą następujące nazwiska ukraińskie: Iwaneko > mały Iwan, syn Iwana albo Żmieńko, które pochodzi od apelatywu жменя > garść albo nazwiska białoruskie: Aniśko, Chwiećko, Mojsiuszko, Panasko, Rećko lub nazwiska litewskie: Moniuszko, które pochodzi od imienia Moniwid. Zatem nazwiska zakończone sufiksem –ko w zasadzie pochodzą z terenów zamieszkałych przez Rusinów.
Niemniej jednak w języku polskim, ukraińskim oraz białoruskim sufiks –ko ma utrwaloną pozycję w systemie słowotwórczym. Wniosek może być taki, że nazwisko Krzysteczko i osoba je nosząca może mieć zarówno korzenie Polskie, Białoruskie, Ukraińskie ( Rusińskie ). Ustalenie jaka jest prawda o etnicznym pochodzeniu nazwiska wymaga dokładnej kwerendy genealogicznej.
======================================================================
Nazwisko Krzykowski. Moim zdaniem nazwisko to mogło zostać utworzone od apelatywu ( nazwy pospolitej ) „krzyk”, do którego dodano nazwiskotwórczy złożony przyrostek –owski i powstało nazwisko Krzykowski ( Krzyk+owski=Krzykowski ). Apelatyw „krzyk” może znaczyć:
• krzykać ( głośno mówić ),
• wołanie ( głośne wołanie),
• głośne niezadowolenie,
• rozruch ( rozruchy ),
• bunt,
• ganić ( głośne ganienie kogoś lub czegoś ),
• i temu podobne.
Taka interpretacja jest możliwa. Zatem nazwisko Krzykowski pochodzi od wyrazu pospolitego krzyk – jest to pierwsza możliwość pochodzenia nazwiska Krzykowski.

Druga ewentualność, że nazwisko Krzykowski powstało od dawnego przezwiska Krzyk, do którego dodano sufiks –owski ( Krzyk+owski=Krzykowski ).

Pierwszy i drugi wariant etymologii nazwiska Krzykowski związany jest z sufiksem –owski. Przyrostek –owski jest osobliwością słowotwórczą północnej Polski, przede wszystkim Mazowsza. Tworzył on przymiotniki, w tym nazwy osobowe, był bardzo żywotny. Z czasem
stając się jedną z północnopolskich cech dialektycznych. Ponieważ za pomocą tego przyrostka z łatwością tworzyło się przymiotniki od nazw osobowych, nazw miejscowych oraz nazw pospolitych był bardzo często wykorzystywany do tworzenia nazwisk i dlatego rozpowszechnił się w całej Polski. Miał on jeszcze jedną zaletę – nazwiska utworzone przy pomocy tego sufiksu przypominały nazwiska szlacheckie.

Trzeci wariant pochodzenia nazwiska Krzykowski związany jest z przyrostkiem –ski, który może wskazywać, że nazwisko to pochodzi od nazwy miejscowej, jakieś miejscowości. W tym przypadku nazwisko to może mówić, że pierwsza osoba nosząca to nazwisko mogła być właścicielem danej miejscowości albo być potomkiem właściciela tej miejscowości > nazwisko szlacheckie. Nieco później nazwiska z przyrostkiem –ski mówiły też, że osoba taka przybrała nazwisko z racji pochodzenia, zamieszkiwania w konkretnej miejscowości albo z przydania sobie znaczenia lub upodobnienia swojego pierwotnego nazwiska do nazwisk szlacheckich.
W języku Polskim nazwiska od nazw miejscowych tworzone były za pomocą przyrostka –ski ( i jego innych form złożonych ), np. Warszawski, od Warszawa; w szczególnych warunkach przyrostek ten przybrał postać –cki, np. Łęczycki, od Łęczyca. W naszym przypadku na szczególną uwagę zasługują nazwiska z przyrostkiem –ski, od nazw miejscowych zakończonych na –ów, –owa, –owo, np. Mszczonowski, od Mszczonów; Włoszczowski, od Włoszczowa; Wojciechowski, od Wojciechowo. Zatem nazwisko Krzykowski może pochodzić od takich nazw miejscowych jak: Krzyków, Krzykowo, Krzykowa. Według Spisu miejscowości Polski z 2012 roku obecnie w Polsce są dwie miejscowości o nazwie Krzyków, które znajdują się w:
• gmina Czernica, powiat wrocławski, województwo dolnośląskie;
• gmina Wilków, powiat namysłowski, województwo opolskie,
oraz część miasta Szczyrk o nazwie Krzyków, gmina Szczyrk, powiat bielski, województwo śląskie.
Jeżeli chodzi o miejscowości położone w dawnej Polsce to proponuje sprawdzić w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów (…) – link w źródłach.
======================================================================

Krzysztofie, zamieszczone powyżej przeze mnie rozważania na temat etymologii nazwiska Bochnia, Krzysteczko, Krzykowski są tyko moimi hipotezami. Tobie pozostawiam ocenę. Może ktoś na forum poda inne etymologie interesujących Ciebie nazwisk.

Pozdrawiam – Roman.

Źródła:
Wielki słownik ortograficzny PWN,
Słownik języka polskiego, tak zwany warszawski.
Zofia Kowalik - Kaleta, Leonarda Dacewicz, Beata Raszewska Żurek: Słownik najstarszych nazwisk polskich – Pochodzenie językowe nazwisk omówionych w historii nazwisk polskich; Tom 1.
Zygmunt Brocki: „Witold Taszycki , Północnopolskie przymiotniki typu kutnowski, lipnowski, powązkowski, „Język Polski" t. XLVIII (1968), s. 100—107. Tegoż : Nazwa miejscowa Powązki — nazwisko Powęski (Pawęski), tamże, s. 164—168.” ; w: Rocznik Mazowiecki 3, 472 – 473; 1970.
http://dir.icm.edu.pl/Slownik_geograficzny/
Gawroński_Zbigniew - 03-02-2016 - 07:18
Temat postu:
Pozwolę sobie dodać tylko "jeden grosz". Samo słowo Bochnia pochodzi od nazwy osobowej równej imieniu: Bochen. Znaczenie słowa takie samo jak dzisiaj. (za Rymutem "Nazwy miast polskich".)
Bożena_Cz - 03-02-2016 - 15:38
Temat postu: pochodzenie nazwiska
Witam

Poproszę o etymologię nazwiska Kowbel i Turkiewicz.

Dziękuję.

Bożena
historyk1920 - 03-02-2016 - 17:31
Temat postu: pochodzenie nazwiska
Witam !
Kowbel Nazwisko można wywodzić od czasownika kować: 1. kuć, 2. kukać, por. także kowbica ‘podpora wkopana w ziemię dla osadzenia ławki’, zob. tzw. Słownik warszawski, t. II, s. 507-508. Por. także nazwę miejscową Kowbań z byłego powiatu włodzimierskiego i Kowbania z byłego powiatu rówieńskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XV, cz. 2, s. 144.
Turkiewicz - 1795 od podstawy tur , por. tur, turkać, turcześ, Turek, Turczyn.
Pozdrawiam
Marek
Nanuk01 - 03-02-2016 - 18:52
Temat postu: Re: pochodzenie nazwiska
historyk1920 napisał:
Witam !
Kowbel Nazwisko można wywodzić od czasownika kować: 1. kuć, 2. kukać, por. także kowbica ‘podpora wkopana w ziemię dla osadzenia ławki’, zob. tzw. Słownik warszawski, t. II, s. 507-508. Por. także nazwę miejscową Kowbań z byłego powiatu włodzimierskiego i Kowbania z byłego powiatu rówieńskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XV, cz. 2, s. 144.
Turkiewicz - 1795 od podstawy tur , por. tur, turkać, turcześ, Turek, Turczyn.
Pozdrawiam
Marek


http://www.ancestry.com/name-origin?surname=cowbell
Bożena_Cz - 06-02-2016 - 12:59
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Indan-Pykna oraz Indan i Pykna.
Witam

Romanie

Trochę plączę się na forum. Może teraz umieszczę dobrze wątek. Proszę Ciebie o trzy grosze w pochodzeniu nazwisk: Kowbel Szwabowski, Gutowski i Turkiewicz.

One są zapisywane jak wyżej ale także chyba po ukraińsku ( rosyjsku)? Występują na kresach wschodnich.

Dziękuję.

Bożena
ROMAN_B - 06-02-2016 - 14:12
Temat postu: Pochodzenia nazwiska Kowbel, Turkiewicz, Gutowski, Szwabowsk
Witaj.

Bożeno, o etymologię nazwiska:
• Kowbel i Turkiewicz pytałaś w swoim poście z dnia 03.02.2016 r. Tu jest link do Twojego postu na forum:
https://genealodzy.pl/PNphpBB2-viewtopic ... wbel.phtml
Odpowiedzi udzieli Ci Marek;
• Gutowski i Szwabowski pytałaś w swoim poście w dniu 02.02.2016 r. Tu jest link do Twojego postu na forum:
https://genealodzy.pl/PNphpBB2-viewtopic ... wski.phtml
Odpowiedzi udzielił Ci Szuwar.

Proponuję Ci abyś weszła pod wyżej wskazane linki i zapoznała się z odpowiedziami na Twoje pytania dotyczące pochodzenia nazwiska Kowbel, Turkiewicz, Gutowski, Szwabowski.

Pozdrawiam – Roman.

PS.
Teraz jestem zajęty, może wieczorem napiszę coś o pochodzeniu niektórych nazwisk, raczej będzie to tylko nieznaczne uzupełnienie etymologii podanej przez Marka i Szuwara.
Xenon - 06-02-2016 - 22:21
Temat postu: nazwisko Urm
Witam ,

Proszę o pomoc przy nazwisku " Urm "
Czy mógłbym dowiedzieć się czegoś na temat nazwisko Urm
Z gory dziękuję za informację na temat jego pochodzenia etymologię i, korzeni, Czy ktoś może mi wyjaśnić,dziękuję

pozdrawiam xenon
historyk1920 - 06-02-2016 - 23:20
Temat postu: nazwisko Urm
Witaj !
Nazwisko Urm pochodzenie niemieckie.
Sklasyfikowane przez Profesora Rymuta znalazło się w "rodzinie nazwisk" Urm,Urman,Urmaniak,Urmanin,Urmanowicz,Urmanowski,Urmańczyk,Urmański.
- nazwiska te pochodzą od niemieckiej nazwy osobowej Uhrmann, ta od Uhrmann ‘zegarmistrz’.

Pozdrawiam
Marek
Gawroński_Zbigniew - 07-02-2016 - 20:37
Temat postu:
"Ur" to niekoniecznie zegarek. Wcześniej ponad tysiąc lat słowo: ūr, ūre, ūrō, ūrōn, ūra, ūran, oznaczało pospolitego nam tura. Wink Alibo jest odpowiednikiem polskiego słowa = nazwiska starzyk : Starzyk.

Oczywiście z profesorami uniwersytetów niektórych, nawet jeśli ich koledzy z innych uniwersytetów się w swych książkach z nich podśmiewają, się nie dyskutuje. Wink
luck194 - 07-02-2016 - 23:09
Temat postu: Pochodzenia nazwiska Kowbel, Turkiewicz, Gutowski, Szwabowsk
Witam! Szukam znaczenia/pochodzenia nazwisk Ibron, Leja/Lejczak, Szlachciak. Z góry dziękuję i pozdrawiam.
Gawroński_Zbigniew - 07-02-2016 - 23:31
Temat postu:
Ibron, to bardzo ciekawy przypadek starogermańskiego nazwiska - zakładając, że jest to stare germańskie nazwisko, a nie supozycja autorów tak twierdzących. Smile Smile Smile Pozwolę sobie napisać jego etymologię i nie wkleić czekając co też koledzy tutaj napiszą...

Pozdrawiam pięknie.

Edit: wklejka czeka gotowa. Wink
Gawroński_Zbigniew - 08-02-2016 - 07:34
Temat postu:
Nazwisko Ibron

za Stankiewiczami:
Ibram
Ibramin
Ibramow
Ibran
Ibrań
Ibrom
Ibron
Ibroń
- od imienia Ibram, to od Enneramus, z germańskiego heima ‘dom’ + hraban ‘kruk;.

Inne źródło informacji – tu niepoprawnej - w polskojęzycznej sieci chyba nie istnieje. Tymczasem poprawna jest następująca. Był sobie święty żyjący w 7 wieku naszej ery. Był biskupem misyjnym Awarów, pochodził o ile dobrze tłumaczę z Poitiers na terenie dzisiejszej Francji, a męczennikiem stał się w dzisiejszej Bawarii w m. Kleinhelfendorf. Z rąk Awarów to on za bardzo nie ucierpiał, a został żywcem rozszatkowany na tzw „karze drabiny” na drobne kawałeczki za to, że wziął na siebie winę zbesczeszczenia Oty, córki księcia Theodo z Regensburga. Córkę, jak się później okazało już po męczeństwie, ‘zabrzuchacił’ niejaki Sigibald – sługa książęcy.
Imię świętego można przetłumaczyć jednoznacznie z ahd. na dwa sposoby albo jako domownik, albo jako kruk. Nie łącznie, jak to podaje sporo źródeł.
Łacińska wersja zapisu: Emmeram, albo Emmeran powstała z ahd.: 'Heimerean' = ‘domownik, ‘taki co lubi przebywać w domu’. Z tym krukiem to trochę niejasna etymologia jest. Podają ją co prawda wszystkie odostępne mi źródła, ale sensownych odnośników w słownikach ahd. i jakichkolwiek innych nie widzę.
Imię Emmeramus trafiło do Polski jako nazwisko wcale nie z Niemiec, a z Czech w czeskiej jego wersji: Jimram – bardzo popularnego ponoć na tamtym obszarze w wiekach średnich, które stamtąd - jak się wydaje - wypączkowało na Śląsk. Tam też podmiance powstała jedna literka i powstał Ibram. W "Polsce" średniowiecza było bardzo popularne o czym świadczy liczba zachowanych zapisków różnych jego wersji.

„Słownik....” Taszyckiego podaje następujące wersje nazwiska Ibram/Imram:
Imram,Himram, Imran, Inran, Jimbran, Himbran, Imbran, Ibran, Hemram, Imramek, Ingram, Imramko, Himramek, itd. Najstarszy, jaki mi mignął, bo nie sprawdziłem całości dokładnie pojawił się w zapisie w 1205 roku.(Patronatus Ecclesie Stregom[ensis]... nobilis vir Hemramus.) Cytowania zajmują bite 4 szpalty. Jeśli potrzeba będzie podkleję oddzielnie całość, oczywiście bez korekty błędów ocr.
[/i]
ROMAN_B - 08-02-2016 - 16:01
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Leja, Lajczak, Szlachciak.
Witaj.

Luck194, według etymologii nazwisk opracowanych przez p. Ewę Szczodruch na portalu „Genealogia. Stankiewicz z przyjaciółmi” poniżej zamieszczone nazwiska mają następujące pochodzenie:
• nazwisko Leja – „Leja – 1786 od lejać ‘lac’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’;
• nazwisko Lejczak – „Lejczak – od lejać ‘lac’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.”;
• nazwisko Szlachciak – „Szlachciak – od szlachta ‘klasa społeczna wyodrębniona z rycerstwa, mająca dziedziczne przywileje i prawa’, ze staropolskiego ślachta, ślechta.”.

Pozdrawiam – Roman.
ROMAN_B - 09-02-2016 - 01:00
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Urm.
Witaj Xenon.

Widzę, że otrzymałaś już dwie etymologie nazwiska Urm. Jedna etymologia zakłada, iż jest to nazwisko niemieckie i pochodzi od zawodu zegarmistrza. Druga, też niemiecka, mówi, że nazwisko może pochodzić od pospolitego tura albo od nazwiska Starzyk. ūr, ūre, ūrō, ūrōn, ūra, ūran, to może jest i tur ale niekoniecznie znaczy to samo co „Urm”.

Na portalu Forebears zamieszczona jest informacja, że na całym świecie w roku 2014 było 443 osoby o tym nazwisku. Najwięcej osób o tym nazwisku mieszka w Estonii – 337. Pozostałe mieszkają w następujących w: Roska – 62, USA – 14, Indie – 10, Kirgistan – 6, Ukraina – 4, Korea Południowa – 2; Meksyk – 2; Brazylia – 2, Kazachstan – 1. Wynika z tego, że najwięcej osób o nazwisku Urm mieszka w Estonii.


Instytut Języka Estońskiego w Talinie ( Eesti Keele Instituut ) wydał Estoński Słownik Etymologiczny ( Eesti etümoloogiasõnaraamat ). Według tego słownika miano „urm” znaczy”
„urm : urma : urma 'verine haav; veri'
● liivi ūrma 'vool; veekeeris'
soome rhvl hurme 'veri'
Aunuse karjala rhvl hurmeh 'veri'
Läänemeresoome tüvi. Vt ka hurm ja ormus.”.

Ten sam instytut wydał też słownik Eesti õigekeelsussõnaraamat ÕS 2013. Według tego słownika apelatyw Urm znaczy:
„`urm <22i: urma, `urma> verine haav; veri. Vere+urma+rohi bot. Urmane verine”.

Według obu estońskich etymologii wyraz pospolity „urm” znaczy: krwawa rana, krew. Może też pochodzić z dialektu fińskiego ( basen morza Bałtyckiego ) , w którym znaczy: pień, łodyga, podstawa, trzon. Może też pochodzić z języka karelskiego, w którym znaczy – krew.

Można postawić hipotezę, że nazwisko Urm pochodzi od wyrazu pospolitego, który znaczy, krwawa rana, krew; albo od innych znaczeń, o których napisałem powyżej.

Z nazwiskami estońskimi jest pewien problem ponieważ mają one różne pochodzenie.
„Finlandia, Estonia oraz Łotwa, aż do I wojny światowej pozostawały pod panowaniem obcych państw. Finlandia pod panowaniem szwedzkim (najdłużej), a potem pod rosyjskim. Łotwa pod panowaniem niemieckim (najdłużej), a także częściowo pod panowaniem: szwedzkim, polsko-litewskim i rosyjskim. Estonia pod panowaniem niemieckim (najdłużej), a także pod panowaniem szwedzkim (również długo), a także rosyjskim i częściowo też pod: duńskim i polsko-litewskim. Po pierwszej wojnie światowej, te trzy kraje - Finlandia, Estonia oraz Łotwa, pierwszy raz w historii powstały jako niepodległe. Te wszystkie zdarzenia miały wpływ na ukształtowanie się nazwisk i imion Finów, Estończyków i Łotyszy. W Finlandii wyższą klasę i klasę rządzącą stanowili przez setki lat Szwedzi, którzy nadali Finom szwedzkie imiona i nazwiska. W Estonii i na Łotwie dominującą klasą byli Niemcy, którzy nadali Łotyszom i Estończykom niemieckie nazwiska i imiona. Jednakże także Szwedzi mieli udział w nadawaniu Łotyszom i Estończykom nazwisk i nadano im też, w wielu wypadkach, nazwiska szwedzkie. Tak więc do I wojny światowej, a nawet dłużej Finowie, Estończycy i Łotysze posiadali, w zdecydowanej większości, obce nazwiska, Finowie - szwedzkie, a Estończycy i Łotysze - niemieckie i szwedzkie. Tak więc gdy czytamy o postaciach historycznych z tych krajów to często nie mają one imion i nazwisk etnicznych, ale obce, co jednak, zwykle, nie zaprzecza przynależności do tych narodów np. głównym wieszczem narodowym Estonii jest etniczny Estończyk - Fredrich Reinhold Kreutzwald, aczkolwiek jeden z ważnych ludzi w historii Estonii Ernst von Bear już nie jest Estończykiem lecz Niemcem Bałtyckim, więc po prostu nie można po nazwisku czy imieniu rozpoznać przynależności narodowej na Łotwie, Estonii i Finlandii wśród osób historycznych z tych krajów. Gdy budziły się ruchy narodowe w tych krajach bardzo wielu ludzi zaczęło zmieniać obce nazwiska na etniczne, prowadzono wiele akcji państwowych zachęcających do tego. Jednakże nie wszyscy je zmieniali i wciąż wśród Finów spotykane są szwedzkie nazwiska, a wśród Estończyków i Łotyszy niemieckie i szwedzkie. Spośród tych narodów najszerzej zmieniali nazwiska Finowie. Estończycy zmieniali rzadziej, stąd wielu z nich posiada wciąż niemieckie i szwedzkie nazwiska i imiona (np. Jurgen i Helmut to całkiem popularne imiona w Estonii np. tenisista Jurgen Zopp czy też historyk Helmut Piirimäe). Jeśli chodzi o Łotyszy to sprawa wygląda nieco odmiennie. Na Łotwie jest i było tak, że, zgodnie z zasadami języka łotewskiego, tłumaczy się każde nazwisko obce, więc automatycznie zostały one zmienione przez dodanie końcówek "s", "is", u kobiet "a" oraz w inny sposób.”.( za johanlaidoner, forum.mlingua, 02.05.2012. ).

Xenon, zaznaczam, że jest to moja opinia i hipoteza na temat nazwiska Urm. Może ktoś jeszcze doda inną etymologię przedmiotowego nazwiska. Tobie pozostawiam wybór i ocenę.

Pozdrawiam – Roman.

http://forebears.io/de/surnames/urm&prev=search
http://forebears.io/
https://translate.google.pl/translate?h ... rev=search
https://m6ttekodu.wordpress.com/2012/06 ... le-nimeks/
http://portaal.eki.ee/
http://forum.mlingua.pl/showthread.php?t=19006
Bożena_Cz - 09-02-2016 - 15:45
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Leja, Lajczak, Szlachciak.
Witam

Czy nazwiska Maxymowicz, Uruski (Wruski), Bodnar wywodzą się z Węgier?
Poproszę o etymologię w/w nazwisk.
Dziękuję.

Bożena
Ewa_Szczodruch - 09-02-2016 - 17:23
Temat postu:
Witam Smile

Nie wydaje mi się...

Bodnar 1444 - od bednarz ‘wyrabiający beczki’, od niemieckiego wariantu wyrazu bodnar.


Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Maxymowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Maksym lub Maksymilian. Imię, pochodzenia łacińskiego, notowane w Polsce od XIV wieku. Łacińskie imię Maximus utworzone zostało od przymiotnika maximus ‘bardzo duży, największy’.

Uruski - od łacińskiego auriga ‘woźnica, furman’.

Wruski - od staropolskiego wruszyć ‘zgłosić przeszkody prawne utrudniające dochodzenie jakiegoś uprawnienia’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
ajostro - 13-02-2016 - 23:10
Temat postu: Stocerz
Witam .

Proszę o sprawdzenie nazwiska Stocerz . Czy nazwiska Stocerz i Cichocki są nazwiskami szlacheckimi ? Z góry dziękuję .
Adam Ostrowski
Gawroński_Zbigniew - 14-02-2016 - 00:16
Temat postu:
Co do szlachectwa się nie wypowiem.
Nazwisko Stocerz to chyba nazwa zawodu. Zaznaczę, że nazwiska nie ma w dostępnych mi katalogach oprócz spisu wszystkich nazwisk polskich.
Czynność stoczowanie i czasownik stoczować. Oznaczało: rozlewać wino i piwo do odpowiednich docelowych pojemników: butelek, jakichś beczułek itp.
Przyglądam się możliwym odniemieckim wariantom. tam mamy palacza - takiego na dworach i w pałacach: Stocher; fryzjera: Stockaar; rytownika, grawera: Stocher.


Wszystkie powyższe sugestie są jedynie spekulacjami. Jak zaznaczyłem, w dostępnych mi publikacjach nazwiska nie ma.... Jeszcze zerknę do Berezy... też nie ma. W Rymucie podobne nazwiska wywodzone są od zbocza, staczanie się, albo od stoku = potoku.

Cichocki: oczywiście od przymiotnika cichy. Usiłuję znaleźć nazwisko w słowniku Taszyckiego i jakoś z marnym skutkiem.

Pozdrawiam pięknie.
ajostro - 14-02-2016 - 18:13
Temat postu:
Dziękuje pięknie .

Pozdrawiam ciepło .
Alfajet - 16-02-2016 - 02:44
Temat postu: Nazwisko Flux
Szanowni Państwo,
Interesuje mnie pochodzenie nazwiska Flux. Nazwisko to występuje w okolicy Radzymina ( pow. Wołomin ) od drugiej połowy XVIII.
Dziękuje za pomoc i serdecznie pozdrawiam,
Grażyna.
Ewa_Szczodruch - 16-02-2016 - 05:37
Temat postu:
Witam Smile

Fluks, Flux - od staropolskiego fluks ‘wyciek, ślinotok’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Alfajet - 16-02-2016 - 08:28
Temat postu:
Bardzo dziękuje za odpowiedz!
Serdecznie pozdrawiam,
Grażyna
przemko20161 - 16-02-2016 - 15:03
Temat postu: Nazwisko Perucki
Witam wszystkich mam pytanie czy może ktoś wie jak powstało nazwisko Perucki i skąd to nazwisko się wywodzi ?
Proszę o odpowiedź
historyk1920 - 16-02-2016 - 17:48
Temat postu: Nazwisko Perucki
Witam !
Nazwisko Perucki można wywodzić od nazwy miejscowej Perucz, wieś włościańska w powiacie oszmiańskim, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VIII, s. 15, http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geogra ... m_VIII/15.

Pozdrawiam
Marek
przemko20161 - 16-02-2016 - 18:07
Temat postu:
Słyszałem o tej wsi Perucz w powiecie Oszmiańskim, ale w jakich latach istniała ta miejscowość obecnie jej nie ma .Sam powiat Oszmiański istnieje do dziś a moż wieś Perucz zmieniła nazwę a jak tak to na jaką ? Czy mogę odnaleźćw internecie akty metryk powiatu Oszmiańskiego ?
historyk1920 - 16-02-2016 - 18:31
Temat postu:
Mam tu stronę , trzeba "przestudiować" wszystko możliwe iż coś ważnego się znajdzie !
http://www.oszmianszczyzna.pl/strona_glowna.html
Bożena_Cz - 17-02-2016 - 11:12
Temat postu:
Witam

Poproszę o etymologię nazwisk Wiś(sz)niowiecki i Romanowski, kresy wschodnie.

Dziękuję.

Bożena
Szuwar - 17-02-2016 - 11:44
Temat postu:
Witam

ROMANOWSKI

Nazwisko utworzone przyrostkiem –ski od nazwy miejscowej Romanów, odnotowanej na terenie byłych powiatów: gostyńskiego, łódzkiego, kolskiego, tureckiego, kaliskiego, radomskiego, koneckiego, opatowskiego, pińczowskiego, kieleckiego, krasnostawskiego, garwolińskiego, włodawskiego, borysowskiego, słuckiego, łuckiego, nowogradwołyńskiego, zasławskiego, bobreckiego, buczackiego, czarnkowskiego, gnieźnieńskiego, krotoszyńskiego, średzkiego - .Nazwisko można też wywodzić od imienia Roman, imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, genetycznie pochodzi od łacińskiego przymiotnika Romanus ‘rzymski, Rzymianian’ (H. Fros, F. Sowa, Twoje imię…, s. 397). Roman to też 1. romans „zmyślone historie, co się romanami nazywają”, 2. roślina ‘wilczomlecz’ (zob. tzw. Słownik warszawski, t. V, s. 559).

W/G dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska – profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.

Wiszniowiecki - od nazw miejscowych Wiśniowiec, Wiszniowiec (kilka wsi).

opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch

główne źródła:

Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Dom Wiśniowieckich
- rodzina książęca wywodząca się zarówno od książąt litewskich (Giedyminowiczów) jak i moskiewskich (Rurykowiczów). Od rodu Giedyminowiczów pochodzi nieprzerwanie męska linia potomków, de facto spokrewniona z Jagiellonami. Pierwotnie używała herbu Pogoń Litewska, lecz około roku 1500, za księciem Ostrogskim zamienił swój herb na Korybut. Korybut - wnuk księcia litewskiego Giedymina, brat rodzony Władysława Jagiełły, po zrzeczeniu się księstwa Siewierskiego, otrzymał Bracław, Winnicę i Krzemieniec na Rusi, gdzie zbudował zamki w Wiśniowcu i Zbarażu.
Nazwisko rodu pochodzi od zamku Wiśniowiec, odziedziczonego przez Michała Zbaraskiego Wiśniowieckiego

http://www.wladcy.myslenice.net.pl/Pols ... wieccy.htm



Pozdrawiam
Xenon - 17-02-2016 - 12:33
Temat postu:
Witaj Roman , Gawroński_Zbigniew , historyk1920


Dziękuję ! dziękuję za informacji , badan na nazswa " Urm"

Pozdrawiam , Xenon Very Happy
zbbudzik - 17-02-2016 - 17:29
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Bitschegajo
Witam
Proszę o rozszyfrowanie etymologii nazwiska Bitschegajo.
Jest to moja niemiecka gałązka (Nadrenia-Palatynat, Hesja)) . Nazwisko bardzo oryginalne.

Zbyszek
labarnerie - 17-02-2016 - 20:15
Temat postu:
Gawroński_Zbigniew napisał:
Jezierski 1400 od nazw miejscowości typu Jeziory, Jezioro.
Waszkiewicz - od przymiotnika "waski" = "jeden z was", albo od rzeczownika "wasek" = kalfas, szaflik, od nazw osobowych na Wasz- , albo od niemieckiej nazwy osobowej Waske.
Wołynko - od regionu : Wołyń.
Stasiak - 1698 od imion na Sta- np Stanisław
Giliciński od ptaka - gila.
Kowalewski - 1388 od nazw miejscowości typu Kowalewo, Kowalów, Kowalowice.
Błaszczyk - od imienia Błażej i podobnych.
Tokarek - od tokarz = rzemieślnik zajmujący się obróbką drewna.
Sinkiewicz - od imienia Sinia = Siemion, albo od siny.
Śledziński - brak
Koprowski - 1752 od koper, ze staropolskiego kopr = popularne warzywo, albo od staropolskiego kopr = miedź.
Zawolski - od zawołać = powołać na stanowisko.
Gerwatowski – od miejscowości Gierwaty, albo od niemieckich nazwisk: Gerwald, Gerwart
Machnik - 1423 od imion na Ma-, typu Marcin, Maciej, Małomir, albo od machać, machnąć, albo od Magdalena.

Miał być Rymut, jest Rymut.


A jeśli nie Rymut? To co? Wink Jakby to wyglądało, jeśli mogę podrążyć temat Smile
Gawroński_Zbigniew - 17-02-2016 - 21:45
Temat postu:
labarnerie napisał:


A jeśli nie Rymut? To co? Wink Jakby to wyglądało, jeśli mogę podrążyć temat Smile


Ano to że zakwestionował bym zdecydowanie kilka etymologii:

Największe pudło i bzdura to "Zawolski", potem Gilciński - to najprawdopodobniej niemieckie nazwisko, Waszkiewicz - typowo kresowe nazwisko - to też ściema jest, 17- wieczny Stasiak to prędzej koniuszy aniżeli od Stanisława się wywodzący. Ale Wola twoja panie - się stała. Smile Smile Smile

Pozdrawiam pięknie.

-=-=-=

Ponieważ maszyna forumowa nie pozwala napisać posta jednego po drugim temu samemu autorowi, dlatego tutaj pozwolę sobie wklepać kilka zdań o Wis(z)niowieckim/Wiśniowieckim.

Nazwisko Wisznia to jedno z absolutnie najstarszych zanotowanych nazwisk polskich. Pojawiło się już w 1065 roku w treści następującej:

Cytat:
...procuratore Troyano, Wysna, Johanne, canonico Plocensis ecclesie XIII


Prawdą niewątpliwie jest, że nazwiska typu Wiśniowiecki wtórnie powstały od nazw miejscowości typu Wiśniowiec ,Wiszniowiec. To jednak absolutnie nie jest odpowiedzią na pytanie o etymologię nazwiska, które w potocznym kojarzeniu chciało by się z wiśnią - owocem kojarzyć. Starość nazwiska jest pewnikiem gdzie i jak szukać.

Staropolskie imię Zawisza miało swego skróconego odpowiednika - znanego ze Starej Baśni" - Wisza. Zawisza, Wisz, Zawisz, Wiszka, Wisza, Wiszka, Wiszunia, Wiszusia, Wiszulka, Zawka, Zawunia = "zazdrosny o sławę" To od imienia Wisz powstały Wiśniowce, Wiszniowce, Wiśniowieccy itd. Reszta jest wtórna.
Bożena_Cz - 17-02-2016 - 22:40
Temat postu:
Witam

Zbigniewie, dziękuję bardzo za jeszcze dodatkowe informacje o nazwisku Wiszniowiecki / Wiśniowiecki. Jest to cenna wskazówka.
Gdzie mogę jeszcze szukać o tym nazwisku informacji?

Dziękuję.

Bożena
Gawroński_Zbigniew - 17-02-2016 - 22:46
Temat postu:
Nie odpowiem na pytanie gdzie szukać. Kilka stron Wiszniowiecko-podobnym nazwiskom poświęcone jest w słowniku Taszyckiego.
Jeśli bez poprawiania błędów komputorowego przekładu to mogę podkleić. Z treścią idzie się zapoznać ale jak by co to trzeba sięgnąć do oryginału - zresztą dostępnego w sieci.

Za chwilę edytuję i podkleję tzw ocr


Cytat:
1. Wiszek, Wiszko: Test(is) ... Vyssek
Luczouicz de Jaczcowo 1389 tecz 1 1237;
Test(is) Wisek de Jaczkowo 1393 tecz I
2904 (cf. Test(is) ... Vislaw de Jaczcowo
1393 tccz I 2953; Contra ... Witoslaum de
Jaczcouo 1387 tecz 1 288); Visze k Luczcouicz
1396 tecz 1 3397; Test@) ... Visze k
de Jaczcouo 1396 tecz 1 3939.
... Wiszco Luczconis de Jaczcouo
1389 tecz I 1310; Test(is) ... Visco
Jaczkowsky 1392 tccz 11 5098; Wirzchoslao,
rectori ecclesie de Radocz ... idem
Wissko 1410 Inscr 1388.

Wiszna 11 Wyszna fern.: Vichsna (!) et
Dersca de Pross(ow>icz 1376 Krak 210 (cf.
Contra Vichnam et Derscam de Prossouicz
1376 Krak 209).
Stasco de Bruchana cam Smichna, Visna
1385 Krak 3566 (cf. Cum Vichna (de Bruchana)
1376 Krak 42); Inter Hancam et
Vi s n am et Jacussium 1387 Krak 4250. -
Cf. 2. Wichna.
Wisznia: Presentibus ... procuratore Troyano,
W ysn a, Iohanne, canonico Plocensis
ecclesie XI I I (1065 3) KMaz 22; lwan
Wi szn ya, eyn Reusse von Camencz 1442
PdLw IV 530 (cf. Iwan Wiszencon (!) von
Camencz 1442 PdLw 1V 581). - Cf. WWC
szeriko.

Wisznice, WiSnice: Ad generosum Petrum
Wysn ycze, capitaneum Szczepusiensem
1484 Paw s. 4 (cf. Ad generosum
Petrum de Wisnycze, capitaneum Scepusiensem
1485 Paw s. 21).
Wisznlc(s)ki, WiSnic(s)ki, Wiszniski, Wi-
Sniski 1. Wisznic(s)ki, Wiinic(s)ki
: Strenuus
Nicolaus Wysniczky 1430 AGZ XI
427 (cf. Consors Nicolai Kmytha de Wischnycze
1441 AGZ XI 13G3); Nicolaus de
Wisznicze ... strenuo militi, domino Nicolao
W i szn i c z s k s., castellano Premisliensi
1434 He1 11 2549; Nicolaus Wysnyczky
1439 CEp I1 255 s. 388; Nicolaus Wyschn
i c z s k y, castellanus (Premisliensis) 1440
AGZ XI I1 1247; Wysniczky dedi quatuor
florenos 1471 RachKrbl s. 81 (cf. ? Domino
Petro Kmitha de Wysnicze 1471 RachKrdl
s. 78; Dobeslai Kmytha de Wysznycze,
Lublinensi (!) castellan(i) 1471 RachKrdl
s. 4).
2. Wiszniski, Wiiniski: Generoso Stanislao
(abl.) Wischnysky alias Dubeczsky
1464 AGZ XVI 107 (cf. Generosus Stanislaus
de Vysznycze alias de Sobyen, canonicus
Sandomiriensis 1479 AGZ XVI 1371).
Wisznic(x) : Test(is) ... Zayn Vi sn i cz
1437 Lp I 2674 (cf. Czayn (!) de Schalomunicze,
kmetho(-) generosi Stiborii de
Wysnya, subiudicis terre Leopoliensis 1446
AGZ XIV 1776).
Wiszniewski cf. Wiszniowski 2.
Wiszniowski, WiSniowski, Wiszniewski,
WiSniewski
formy: nom. sg. Wiszniowski,
WiSniowski 1452 LKP s. 65, 1471 Kacz
7327, 1477 RachKrdl s. 202, 1480 Go1 901,
1482 Go1 924, efc.; Wiszniewski, WiSniewski
1474 Ty s. 75, 1474 ZHer 455, 1486
AC I1 1858, 1486 Go1 960, 1495 Go1 1191,
ctc.; - nom. pl. 11 acc. pl. Wiszniewskie,
Wisniewskie 1484 Mafr I 1688.
1. Wiszniowski, Wiiniowski: W y s s zno
wshi Thomas de Wyssznow de districtu
Chelmensi 1452 LKP s. 65; Stanislaus
W i s n o w s z k y 147 1 Kacz 7327; Czenyeczsky
cum Wysznyowsky dedi decem florenos
1477 RachKrbl s. 202; Dominum
Bartholomeum Wysn yows k y, burgrabium
de Golesch 1480 Go1 901; Generoso
domino Bartholomeo (dat.) Vysnyowsky
... dominus Vysnyowsky 1482
Go1 924; Nobilis Bartholomeus de Vyschna
necnon burgrabius de Golyesch ... dominum
Vyschnyowsky 1483 Go1 933; Nobili
domino Bartossio (daf.) Vysn yo wsky,
burgrabio ... de Golessch 1484 Go1 938;
Nicolao (dat.) Wisnowski 1485 Paw s. 82;
A domino Bartholomeo Vysnyowsky,
burgrabio de Golessch et sculteto de Chrastowka
... dominus Vysnyewsky 1486 Got
960; Bartholomeum Vysnyowsky de
Chrqstowka 1488 Go1 1002; Pilleator(-) ...
Benesch Wisnowsky 1492 PrCr 1101;
Benedictus Wisnowszky 1493 Kacz 8646;
Bartholomeus Vysznyowsky 1494 Got
1076; Ad instanciam Dorothee, olim consortis
lohannis Wysznowski 1495 ACL I1
1455; Nobilis Bartholomeus Vyssnyowskj
1496 Go1 1212; lohanni Guth de Bliszyn
... bona Bartholomaei V ysno ws k y
de Valowicze ... in Sandomiriensi ... district(~)
... data sunt 1497 Mafr 11 872;
Present(e) ... generos(o) et nobil(i) ... Paulo
Vysz 11 yo wsky, iudice castri Leopoliensi
1499 AGZ XV, MXXIX.
2. Wiszniewski, Wiiniewski: Nobilem Petrum
Wysnyewsky
... Petrus Vysnyevsky
1474 Ty s. 75; Petrus Wysznyewsky
... de clenodio Trzaski 1474 ZHer 455
(cf. Contra Derslaum et Petrum et filios
ipsius de Vysznyewo de armis Trzasky
1490 ZHer 695); C. rex in causa inter Nicolaum
Bzowski de villa Sthun ex una et
nobiles Joannem, civem Lublinensem et
Dorotheam, consortem, ipsius coniuges
Wisznyewskie ex altera parte, rationem
certarum summarum ... decretum fert 1484
Mafr I 1688; Pro parte discreti Nicolai
Wysznyewsky de Lublin 1486 AC 11
1858; A domino Bartholomeo Vysnyowsky,
burgrabio de Golessch et sculteto de
Chrastowka ... dominus Vysnewsky 1486
Go1 960; Plenipotenti Bartholomej Vysnyewsky,
sculteti de Chrqstowka 1495
Go1 1191; Ex parte nobilis Iohannis dicti
Bronysch, heredis in Wyschnyewo ... nobilis
Iohannes Vysznyewski 1498 Bob
243.
Wiszniski cf. Wisznic(s)ki 2.
Wiszo cf. 1. wysz.



Wklejka ocr pochodzi ze stron 1229 (tj str 125 t.VII) i następnych "Słownika staropolskich nazw osobowych" Witolda Taszyckiego.
Gawroński_Zbigniew - 17-02-2016 - 22:57
Temat postu:
Mocno mnie ciekawi od czego koledzy wyciągną etymologię. Ja przyznam się, że wymiękam całkowicie. Możliwe ścieżki są tak absurdalnie niejednoznaczne, że wolę nie pisać nic. Chociaż mam swój typ - powiedziałbym ziołowo-owocowy( od bzu czarnego) - ciekawi mnie czy się też pojawi. Smile
ROMAN_B - 17-02-2016 - 23:45
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Romanowski.
Witam.

Bożeno, w uzupełnieniu etymologii nazwiska Romanowski, podanej przez Szuwara, poniżej zamieszczam moje spojrzenie na ewentualne pochodzenie tego nazwiska oraz informacje, które zebrałem o tym nazwisku na stronach rosyjskojęzycznych, które poświęcone są etymologii nazwisk.

Nazwisko Romanowski jest nazwiskiem derywowanym przy pomocy polskiego, nazwiskotwórczego sufiksu –owski albo –ski. Przyrostek –owski pochodzi od cząstki –ski i jest jego złożoną formą (-ow + -ski = owski ). Każdy z tych sufiksów tworzy przymiotnikowe nazwy osobowe od nazw miejscowych, nazw fizjograficznych, nazw hydrograficznych, nazw pospolitych, imion, przezwisk, innych nazwisk. Tak więc, posiadają jedną wspólną funkcję, tworzą przymiotniki. Na przestrzeni czasu każdy z nich robił to trochę w inny sposób i od czego innego.

1. Nazwisko Romanowski zostało utworzone poprzez dodanie do podstawy Roman złożonego sufiksu –owski i powstało w ten sposób nazwisko Romanowski [ Roman + owski = Romanowski ]. Przyrostek –owski jest osobliwością słowotwórczą północnej Polski, przede wszystkim Mazowsza. Tworzył on przymiotniki, w tym nazwy osobowe, był bardzo żywotny. Z czasem stając się jedną z północnopolskich cech dialektycznych. Ponieważ za pomocą tego przyrostka z łatwością tworzyło się przymiotniki od nazw osobowych, nazw miejscowych oraz nazw pospolitych był bardzo często wykorzystywany do tworzenia nazwisk i dlatego rozpowszechnił się w całej Polski. Miał on jeszcze jedną zaletę – nazwiska utworzone przy pomocy tego sufiksu przypominały nazwiska szlacheckie. Nazwiska z cząstką –owski powstawały od nazw miejscowych zakończonych przyrostkami: –ów, –owa, –owo, –owice [ na przykład: Mszczonów > Mszczonowski, Włoszczowa > Włoszczowski; Darłowo > Darłowski; Bolechowice > Bolechowski ]. Zatem nazwisko Romanowski mogło powstać od nazw miejscowych typu: Romanów, Romanowa, Romanowo, Romanowice. Tak więc, pierwsza osoba o tym nazwisku mogła być właścicielem takiej miejscowości [ nazwisko szlacheckie ] albo przyjąć nazwisko od nazwy miejscowej [ pochodziła z tej miejscowości, urodziła się w takiej miejscowości ]. Istnieje też możliwość, że nazwisko powstało od imienia Roman albo nazwiska Roman w celu upodobnienia go do nazwiska szlacheckiego. Według najbardziej rozpowszechnionej etymologii imię [ nazwisko ] Roman jest pochodzenia łacińskiego, znane w Polsce od mniej więcej XIII wieku, i pochodzi od przymiotnika romanus, który znaczy „rzymski” albo "Rzymianin" - od Romy, czyli Rzymu. Słowo „romanus” było używane w stosunku do kogoś kto pochodził z Rzymu. Jest to imię męskie oznaczające tego, który jest uosobieniem męskich cnót cechujących prawdziwego Rzymianina, ale popularność zdobyło sobie dopiero w XX wieku.
Ciekawą alternatywą dla wywodzenia pochodzenia imienia Roman może być założenie, że imię to powstało od starosłowiańskiego imienia Romancz, które znane jest od XIV wieku – jest to moja hipoteza, którą oparłem na informacji podanej przez Kazimierza Stadnickiego w jego opracowaniu z 1879 roku, które zostało wydane we Lwowie pod tytułem "Przyczynek do heraldyki polskiej w wiekach średnich". Pisał on, że nazwisko Romański [ Romanski ] pochodzi od pochodzi od starosłowiańskiego imienia Romancz, które notowane było już w XIV wieku [ strona 291 ].
Bożeno, wspominasz, że nazwisko pochodzi z kresów wschodnich [ dawnej Polski ]. Zatem, zobaczmy co rosyjscy etymolodzy mówią o nazwisku Романовский [ Romanowski ]: ” Фамилия Романовский восходит к названию имения Романово. Можно с точностью сказать, что обладатель фамилии Романовский является отпрыском старинного дворянского рода. Известно, что существовало два рода князей Романовских. Первая ветвь князей Смоленских, получивших название от села Романовского на Смоленщине (позднее на границе с Могилёвской губернией). В списке князей и бояр Смоленских в 1490 году встречается князь Семён Романовский и его брат Дмитрий. Больше упоминаний о роде нет.
Вторая ветвь князей Ярославских. Князь Роман Васильевич построил себе городок Романов и стал в нём княжить. При его внуках род разделился на 5 ветвей - князей Морткиных, Шехонских, Деевых, Зубатых и Ухорских. Поскольку топонимические фамилии содержали указание не только на принадлежность к конкретной семье, но и на отношение к определенному географическому объекту, то изначально они представляли собой прилагательные с различными формантами: фамилии на – ский /-цкий и –анинов /-янинов принадлежат в основном знати и дворянству.
Процесс формирования фамилии был достаточно длительным, проследить же дальнейшую судьбу представителей рода Романовских невозможно. Тем не менее.”
W bardzo ogólnym tłumaczeniu powyżej zamieszczony tekst może brzmieć: Nazwisko Romnowski powstało od nazwy miejscowości Romanowo, Romanów. Można powiedzieć, że osoby o tym nazwisku są potomkami bardzo starej rodziny szlacheckiej. Wiadomym jest, że istnieją dwie rodziny książąt Romowskich. Pierwsza rodzina książąt Smoleńskich pochodzi spod Smoleńska z miejscowości Romanowski [ później na granicy z gubernią mohylewską ]. Na liście książąt i bojarów Smoleńskich w 1490 roku odnotowany jest książę Romanowski Szymona i jego brat Dymitr. Innych informacji o tym rodzie nie ma. Druga gałąź to książęta Jarosławscy. Książę Roman Wasilewicz zbudował miastecko o nazwie Romanow i rządził w nim. Jego wnukowie podzielili księstwo na 5 części: księstwo Морткиных, Шехонских, Деевых, Зубатых и Ухорских. Tak powstało 5 gałęzi tego rodu. Powstały nazwy geograficzne od nazw tych księstw oraz nazwiska utworzone przy pomocy przyrostków: – ский / –цкий и –анинов / –янинов [ –ski / –cki i –aninow / –janinow ], które należą głównie do szlachty.
Inna rosyjska etymologia nazwiska Романовский [ Romanowski ] odmiennie tłumaczy pochodzenie tego nazwiska:
„Происхождение фамилии Романовский
Фамилия «Романовский» западноукраинского, белорусского или польского происхождения, как правило, образована от топонима «Романово», которое, в свою очередь, связано с церковным именем «Роман». Имя «Роман» пришло на Русь из греческого языка, но имеет латинское происхождение (Romanus по-латински «римлянин»)
Происхождение от топонима
Романово – название многочисленных деревень едва ли не во всех областях России
Генеалогия. Дворянство
Романовские — несколько княжеских и дворянских родов. Романовские — ветвь князей Ярославских (Рюриковичи). Романовские — ветвь князей Смоленских (Рюриковичи), получивших название от села Романовского на Смоленщине. В списке князей и бояр Смоленских в 1490 году встречается князь Семён Романовский и его брат Дмитрий. Больше упоминаний о роде нет. Титул «князь Романовский» также носили некоторые роды, родственные Романовым: герцоги Лейхтенбергские несколько родов Светлейших князей Романовских. Другой дворянский род Романовских (Гербовник, V, 104): его предки находились в Польше и владели маетностями. Потомки сего рода многие служили Российскому Престолу дворянские службы в разных чинах и жалованы были от Государей в 1660 и других годах поместьями. Все сие доказывается разными справками и родословною Романовских. Другие Романовские – малороссийский дворянский род, потомки казака Якова Романовского (XVІІ — XVІІІ вв.)”.
Najogólniej powyżej zamieszczona etymologia mówi:
Pochodzenie nazwiska Romanowski.
Nazwisko Romanowski pochodzi z zachodniej Ukrainy, Białorusi i Polski. Pochodzi ono od nazwy miejscowej Romanowo [ Romanów ], która pochodzi od cerkiewnego imienia Roman. Imię Roman na Ruś przybyło za pośrednictwem języka greckiego, ale imię to jest pochodzenia łacińskiego [ Romanus w języku łacińskim znaczy rzymianin ].
Pochodzenie nazwy miejscowej.
Romanowo [ Romanów ] – nazwa bardzo licznych wsi, niemal we wszystkich regionach Rosji.
Genealogia. Szlachta.
Romanowscy – kilka rodzin książęcych i szlacheckich. Romanowscy – gałąź książąt Jarosławskich [ Rurykowicze ]. Romanowscy – gałąź książąt Jarosławskich [ Rurykowicze ], pochodzi od nazwy wsi Romanowski w okolicy Smoleńska. Książę Szymon [ Семён ] Romanowski i jego brat Dymitr odnotowani są w wykazie książąt i bojarów Smoleńskich w 1490 roku. Brak dalszych informacji o tym rodzie. Tytuł „książę Romanowski” nosiły także pewne rody, związane z rodem Romanowów: książęta Leuchtenberg i kilka rodów najjaśniejszych wysokości książąt Romanowskich. Drugi ród Romanowskich [ Herbarz, V, 104 ]: jego przodkowie pochodzili z Polski i byli właścicielami majątków ziemskich. Potomkowie tego rodu licznie służyli Rosyjskiemu Tronowi w dworskiej służbie w różnych randach i byli szanowani i nagradzani przez monarchę od 1660 roku i w latach następnych majątkami ziemskimi. Inni Romanowscy – ukraiński ród szlachecki pochodzący od kozaka Jakóba Romanowskiego [ XVII – XVIII wiek ].

Dodam, że fraza „родов Светлейших князей Романовских” dotyczyła rodów najjaśniejszych wysokości książąt Romanowskich. Rody o tym nazwisku pochodziły ze związków [ małżeństw ] morganatycznych przedstawicieli rodu Romanowych.
Związek morganatyczny (łac. [matrimonium ad] morganaticam – dosłownie [małżeństwo na] poranek; od staroniemieckiego morgan) – małżeństwo zawarte przez członka rodu arystokratycznego lub dynastii z osobą uznawaną za będącą niższego stanu, która poprzez związek ten nie zmienia swego stanu, tj. nie uzyskuje awansu społecznego, a potomstwo z tego związku nie ma praw do tytułów, funkcji i dóbr dziedziczonych w rodzinie małżonka wyższego stanem.

Jeżeli chodzi o polski ród szlachecki to według rosyjskich etymologów używał on herbu Bończa.
https://ru.wikipedia.org/wiki/Р&# ... 80;е



2. Nazwisko Romanowski powstało poprzez dodanie do podstawy Romanow cząstki –ski i tak powstało nazwisko Romanowski [ Romanow + ski = Romanowski ]. Przez dodanie typowego dla nazwisk polskich sufiksu –ski do nazwy osobowej Romanow powstało nazwisko typowo polskie, odpowiadające strukturalnie nazwisku szlacheckiemu. Nazwisko Romanow jest nazwiskiem pochodzącym z języka rosyjskiego. Za takim rozumieniem pochodzenia tego nazwiska przemawia typowo rosyjski nazwiskotwórczy sufiks –ow [–ов ]. W języku rosyjskim nazwisko Romanow zapisywane jest jako Романов. Przyjmując, że nazwisko Romanow [ Романов ] jest nazwiskiem z kręgu języka rosyjskiego, to jest ono nazwiskiem derywowanym przy pomocy sufiksu –ов, który dodano do rdzenia nazwiska, którym jest temat Роман [ Роман + ов = Романов ]. Tłumacząc na polski: Roman + ow = Romanow. Zatem, nazwisko Romanow powstało od imienia Roman. Następnie uległo „uszlachceniu” na wzór polskiego nazwiska szlacheckiego poprzez dodanie sufiksu –ski i tak powstało nazwisko Romanowski.
Oczywiście jest to tylko moja hipoteza, raczej rozważania o możliwym pochodzeniu nazwiska Romanowski [ w przypadku jego pochodzenia od rosyjskiego nazwiska Romanow ].

Mam nadzieję, że w miarę poprawnie przetłumaczyłem etymologię nazwiska Romanowski z języka rosyjskiego i oddałem sens jego znaczenia podany przez Rosjan.
Oczywiście zamieszczone na wstępie przeze mnie pochodzenie nazwiska Romanowski jest tylko moją hipotezą, raczej rozważaniami na ten temat. Niestety nie wiem jaka jest prawda o pochodzeniu tego nazwiska. Moim zdaniem aby ustalić etymologię nazwiska Romanowski należałoby ustalić pierwszą osobę noszącą to nazwisko i po której nazwisko to jest dziedziczone a następnie ustalić jak nazywał się ojciec tej osoby [ albo ta osoba przed ewentualną zmianą nazwiska ]. Może wtedy uda się ustalić pochodzenie tego nazwiska, w tym konkretnym przypadku.

Pozdrawiam – Roman.

Źródła:
Wielki słownik ortograficzny PWN.
Kazimierz Stadnicki: Przyczynek do heraldyki polskiej w wiekach średnich; Nakładem Karola Wilda; Lwów, 1879.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Roman
http://info.wsisiz.edu.pl/~rkalinow/imiona.php
http://www.ufolog.ru/names/order/%D0%A0 ... 0%B8%D0%B9
http://arc.familyspace.ru/catalog/Romanovskij
https://pl.wikipedia.org/wiki/Rurykowicze
http://www.opowiadam.eu/4003%20tablica_ ... kowicz.htm
http://www.wladcy.myslenice.net.pl/Mosk ... owicze.htm
https://ru.wikipedia.org/wiki/Р&# ... 74;ы
https://ru.wikipedia.org/wiki/Р&# ... 0;я)
https://ru.wikipedia.org/wiki/Р&# ... 80;е
Gawroński_Zbigniew - 18-02-2016 - 00:12
Temat postu:
Totalnie zaskoczony etymologią podaną przez p. Romana śpieszę potwierdzić jego tezę opartą na Stadnickim o odimiennym SŁOWIAŃSKIM rodowodzie nazwiska.
Z imieniem Romancz jest tak w dokumentach:





Cytat:
Romaniec, RomaBc: Coram aduocato
Hancone, dicto Romanecz, tunc consule
existente 1338 RmK 1 1253; Hanconi dicto
Roman ecz, ciui Cracouiensi 1345 KMfp
219; lohanni dicto Romanetz, civi Cracoviensi
. . . famillar(i) . . . regis (Kazimiri)
1350 MVal 1 I1 334; Kegen Czibol vnd
Choma, vnd Andrey, vnd Romanecz 1443
PdLw IV 920; Dominus Iohannes Romanez
cum domino Nicolao Edlino, ciuibus
Cracouiensibus (!) (1365) KMfp 247.
lohannes dictus Romancz 1324 RmK 1
705; Coram scabin(o) ... Iohanne Romancz
1325 RmK 1 744; Apud Hanconem
Romancz 1333 RrnK I 1149; Johannes
Romancz ... consul(-) civitatis Cracoviensis
1349 MVat 11 67; Pro Jzac, fillo
olim Thomlini R om a<n>.czl371 Lk 568;

Jsaac Thornil, Romencz (! pro Romancz)
filius 1372 Lk 664; Per aduocatum lohannem
Romantcz 1505 (1352) KmK 28.
Hanco Romancius 1338 RrnK I 1271;
Romancium antiquum 1339 Cruc I s. 113;
Discreto viro lohanni Romanczio 1349
RmK I 1595; Cristina, vxor Pesconis Romancij
1350 RrnK 1 1618; Nicolao (dat.)
Roman c i i . . . Nicolaus Romasii . . . a Nicoao
Roma[r]sii, civis Cracoviensis 1344--1363
MVat 11 277 s. 457, 460, 461; Agnetem,
filiam olim Romancii 1366 Lk 24 (cf.
Agneti, filie Romanconis 1367 t k 106). -


To że stoi ono na drugim miejscu nie oznacza, że jest nazwiskiem. Często, jeśli nie prawie zawsze tak bywało w 13-15 wieku.

Pozdrawiam pięknie i gratuluję dociekliwości. Exclamation Idea
Bożena_Cz - 18-02-2016 - 12:53
Temat postu:
Witam

Romanie, dziękuję. Jest to bardzo ciekawe. Także dziękuję jeszcze raz Zbigniewowi i Szuwarowi.
Nie wiem czy mogę skierować to zapytanie ale spróbuję jednak zapytać: czy na ukraińskim forum wnoszą " coś " o tych nazwiskach?
I mam jeszcze jedną prośbę o etymologię nazwiska Kamieniecki i Kamiński również kresy wschodnie. Obecnie zatrzymam się na jakiś " czas " aby to wszystko zgłębić i wiele uporządkować w swojej genealogii.

Dziękuję.

Bożena
Szuwar - 18-02-2016 - 13:33
Temat postu:
Witam

KAMIŃSKI

Nazwisko utworzone sufiksem -ski od popularnej nazwy miejscowej Kamień, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. III s. 731-741. Por. także nazwę miejscową Kamienica lub Kamin, Kamieniec, Kamieniowice, Kamiona, zob. Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 3 Odmiejscowe nazwy osobowe, opr. Z. Kaleta przy współudziale E. Supranowicz i J. Szymowej, Kraków 1997 s. 71, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. III s. 731-769, t. XV cz. 2 s. 47-51. Por. również warmińską nazwę miejscową Kamińskie, zob. W. Chojnacki, Słownik polskich nazw miejscowości w b. Prusach Wschodnich i na obszarze b. wolnego miasta Gdańska wg stanu z 1941 roku, Poznań 1946 s. 104. Kamińscy z Kamienia na Śląsku, Kamińczyk w ziemi nurskiej, Kamiona w byłym powiecie orłowskim, zob. A. Boniecki, Herbarz polski t. IX s. 202-212; Kamiński herbu Grzymała, Prus I, Roch III W. Wittyng, Nieznana…, s. 128. Potencjalną podstawę stanowi także nazwa osobowa Kamień, ta od rzeczownika kamień, czyli: 1. ciało nieorganiczne, zwykle twarde i ciężkie, 2. przenośnie ‘nieurodzajna, jałowa ziemia’, 3. nieużyty, nieuczynny człowiek, 4. podstawa, fundament, 5. rodzaj dawnej jednostki wagi, 6. w owocah pestka, 7. każdy minerał w stanie twardym bez względu na gatunek, wielkość i kształt (zob. tzw. Słownik warszawski, t. II, s. 221--224).Nazwę osobową Kamiński odnotowuje Słownik staropolskich nazw osobowych, t. II s. 527. Zdaniem E. Brezy (Nazwiska Pomorzan. Pochodzenie i zmiany, Gdańsk 2000, s. 386) „nazwisko Kamień, częściej u Polaków Kamiński, niemieckie Stein i pochodne czy angielskie Stone (…) mogły powstać od cech charakteru człowieka i odniesione mogły być do człowieka nieugiętego lub niemiłosiernego”. Według Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych (t. IV, s. 463) w 1990 r. w Polsce było 87935 nosicieli tego nazwiska, z tego najwięcej (9150) w dawnym województwie warszawskim.

w/g dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska – profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego

Kamieniecki - 1397 od nazwy miejscowej Kamieniec (częste) i nazwy zamku Kamieniec.

opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch

Pozdrawiam
labarnerie - 18-02-2016 - 14:03
Temat postu:
[quote="Gawroński_Zbigniew"]
labarnerie napisał:



Ano to że zakwestionował bym zdecydowanie kilka etymologii:

Największe pudło i bzdura to "Zawolski", potem Gilciński - to najprawdopodobniej niemieckie nazwisko, Waszkiewicz - typowo kresowe nazwisko - to też ściema jest, 17- wieczny Stasiak to prędzej koniuszy aniżeli od Stanisława się wywodzący. Ale Wola twoja panie - się stała. Smile Smile Smile

Pozdrawiam pięknie.





To mi daje do myślenia. Dziękuję za uwagi Smile Spróbuję zatem poszukać innych informacji o interesujących mnie nazwiskach, niźli tylko Rymut.
Zbigniewie, a może mógłbyś podlinkować, lub podać tytuły opracowań traktujących o pochodzeniu nazwisk? Chciałabym zgłębić temat wszystkich nazwisk moich bezpośrednich przodków, a jest ich sporo Wink
Gawroński_Zbigniew - 18-02-2016 - 20:50
Temat postu:
Podstawowe źródła z jakich korzystam to przede wszystkim
"Słownik..." Taszyckiego. "Słownik Staropolski", "Słownik polszczyzny 16 wieku", "Słownik warszawski", Köblera i Gerharda "Mittelhochdeutsches Wörterbuch", "Słownik gwar polskich" - Karłowicza; przy "egzotycznych nazwiskach" zaczynam zawsze od dwóch stron: http://www.catholic.org/saints/ i niemieckiej: https://www.heiligenlexikon.de

Oprócz powyższych bardzo pomocny jest "Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych" - każdy tom ma innego autora: jest tam Cieślikowa, Klimek, Rymut, Bobowska - nie pamiętam w tej chwili więcej.
jochenko - 18-02-2016 - 22:56
Temat postu:
Witam Smile
Poszukuje pochodzenie nazwiska Jochenko.
W Polsce mieszka z tym nazwiskiem tylko rodzina mojego taty. Jeszcze jak żył mój dziadek to próbowano znaleźć informacje o kimkolwiek z dziadka rodziny przez Czerwony Krzyż ale się nie udało.
Pozdrawiam Wink
historyk1920 - 18-02-2016 - 23:09
Temat postu:
Witam
Jochenko - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Pozdrawiam
Marek
ROMAN_B - 19-02-2016 - 01:43
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Jochenko.
Witam.

Jochenko, Marek przytoczył jedną z możliwych etymologii nazwiska Jochenko. Ja, zaproponuje Ci trochę inną etymologię tego nazwiska, która będzie moim spojrzeniem na to nazwisko.

W języku niemieckim ( nordyckim ) istnieje imię Joachim. Jako alternatywę albo skrót imienia Joachim stosuje się takie formy jak: Jochen, Joakim, Jochem, Achim, Jochim, Kim, Jachi, Jojo, Jo, Joe, Joey, Jochi, Joschi, Joschy, Jockel, Jogi.

Możemy podejść trochę inaczej do ewentualnego pochodzenia nazwiska Jochenko. Nazwisko to powstało poprzez dodanie do podstawy ( rdzenia ) „Jochen” przyrostka nazwiskotwórczego –ko, w wyniku czego powstało nazwisko Jochenko ( Jochen + ko = Jochenko ). Zatem, rdzeniem nazwiska Jochenko jest niemieckie imię Jochen.
Przyrostek –ko należy do sufiksów zdrobniających wyraz podstawowy. Tworząc wyrazy zdrobniałe od apelatywów pospolitych, na przykład szkło > szkiełko. Przy pomocy tego przyrostka były też konstruowane imiona, przezwiska oraz nazwiska od dwuczłonowych imion słowiańskich oraz imion chrześcijańskich. Przyrostek –ko pełnił też funkcję patronimiczną, to jest tworzenie przezwisk, nazwisk od nazwy osobowej ojca. Tak więc, przyrostek ten tworzy też pojęcie osoby mniejszej lub relacji przynależności między ojcem i synem.
Przyrostek –ko w przezwiskach lub nazwiskach nie jest polskim sufiksem. Do języka polskiego nazwy zakończone na –ko (oraz –o) dostały się przez język ukraiński oraz białoruski [ litewski ]. W języku ukraińskim sufiks ten tworzy zdrobniałe formy imion, na przykład Pieczko – od imienia Piotr.
Sufiks –ko uważany jest jako wariant polskiego przyrostka –ek. Widać jest to dobitnie w nazwisku Jochenek oraz w nazwisko Jochenko. Przyrostek –ek najczęściej występował w nazwach osobowych Małopolski a przyrostek –ko rozpowszechniony był na dawnych wschodnich ziemiach Polski. Można powiedzieć, że nazwiska z przyrostkiem –ko bardziej są pochodzenia ukraińskiego, białoruskiego niż polskiego. Za przykład niech posłużą następujące nazwiska ukraińskie: Iwaneko – mały Iwan, syn Iwana albo Żmieńko, które pochodzi od apelatywu жменя – garść albo nazwiska białoruskie: Aniśko, Chwiećko, Mojsiuszko, Panasko, Rećko lub nazwiska litewskie: Moniuszko, które pochodzi od imienia Moniwid. Zatem nazwiska zakończone sufiksem –ko w zasadzie pochodzą z terenów zamieszkałych przez Rusinów.
Niemniej jednak w języku polskim, ukraińskim oraz białoruskim sukiks -ko ma utrwaloną pozycję w systemie słowotwórczym.

Biorąc powyższe pod uwagę, możemy postawić hipotezę, która mówi, iż nazwisko Jochenko jest hybrydą językową niemiecko – polską albo niemiecko – ukraińską lub niemiecko – białoruską ( Ukraińcy, Białorusini to Rusini ). Uwzględniając polski – ukraiński – białoruski nazwiskotwórczy sufiks –ko możemy powiedzieć, że:
1. nazwisko Jochenko jest nazwiskiem spolszczonym przy pomocy sufiksu –ko i powstałym od chrześcijańskiego ( niemieckiego ) imienia Jochen ( Joachim );
2. nazwisko Jochenko jest zdrobniałą formą nazwiska ( imienia ) Jochen;
3. nazwisko Jochenko jest nazwiskiem odojcowskim powstałym od imienia ( nazwiska ) Jochen i mówi, że Jochenko to syn Jochnen’a;
Można powiedzieć, że pierwsza osoba nosząca nazwisko Jochenko była najprawdopodobniej niemieckiego pochodzenia. Za takim spojrzeniem przemawia niemieckie imię Jochen, które jest rdzeniem tego nazwiska. W zasadzie w dawnej Polsce Polacy, Ukraińcy albo Białorusini nie nadawali swoim dzieciom imion niemieckich skoro posiadali w swoich językach odpowiedniki tych imion. Aby to potwierdzić lub wykluczyć należałoby przeprowadzić kwerendę genealogiczną prowadzącą do pierwszej osoby noszącej to nazwisko i po której jej potomkowie je dziedziczyli. Następnie sprawdzić jak nazywał się ojciec tej osoby ( albo czy ta osoba nie nazywała się inaczej przed zmianą nazwiska ). Może wtedy uda się ustalić prawdziwe pochodzenie tego nazwiska. Osobiście przemawia do mnie możliwość pochodzenia tego nazwiska z dawnych Kresów Polski ( sufiks –ko ). Niemniej jednak w języku polskim cząstka – ko ma też utrwaloną pozycję w systemie nazwisko i słowotwórczym.

Oczywiście powyżej zamieszczona etymologia nazwiska Jochenko jest tylko moją hipotezą, opartą na niemieckim imieniu Jochen i polsko – ukraińsko – białoruskim przyrostku –ko.

Pozdrawiam – Roman.


Źródła:
Wielki słownik ortograficzny PWN.
https://de.wikipedia.org/wiki/Joachim_(Vorname)
http://dzieci.pl/word,Joachim,imie.html ... aid=61681a
Gawroński_Zbigniew - 19-02-2016 - 23:14
Temat postu:
Nazwisko pochodzi z Lotaryngii. Nie mi oceniać czy jest bardziej francuskie, czy bardziej niemieckie. Można je w każdym razie łatwo "rozkminić" korzystając z języka francuskiego. Oznacza dosłownie: "Braciszek z Bitsche" albo, co równie możliwe: "Gaskończyk z Bitsche" (Gaskończyk to chyba po francusku taki trochę synonim zabijaki jest).

Gajo (Gosse, Gazeau , Gasc, , Guigue , Gauche) + Bitsche. Bitsche to nazwa miejscowości a 'gajo' ma cztery znaczenia: 1."brat, braciszek zakonny, mniszek, raczej", 2. "mydło, pudło, strajk, pomyka, skucha" 3. "w lewo" i 4. "Gaskończyk".

Nie pytajcie mnie o źródła. Przekopałem chyba milion stron i sto słowników. Nas trop naprowadził mnie atlas Niemiec, a w nim Bitscher Platz, Bitscherstr - to był chyba strzał w dziesiątkę. Gógle pokazały mi uroczą gminę Bitsche, a francuska wyszukiwarka genealogiczna pokazała dwa nazwiska Bitsche z ok 40 wynikami i Gajo z około 80 wynikami.

Historia gminy Bitsche jest bardzo ciekawa. Miasteczko w 1297 roku "wżeniło się w Niemcy" i taki stan trwał do 1569 roku. Potem było kilka wojen bitew zniszczeń i odbudów twierdzy Bitsche. Zresztą każdy może poczytać o tym na angielskiej wikipedii: https://en.wikipedia.org/wiki/Bitche Co ciekawe tylko na angielskojęzycznej... Smile

Sama nazwa Bitsche pochodzi od łacińskiego Bytis Castrum tzn obóz w dolinie, zagłębiony obóz - o ile dobrze tłumaczę słowo 'bytis".

Resztę co do nazwiska można doklepać sobie w wyszukiwarce: http://www.genealogie.com

I to by było na tyle.
Pozdrawiam pięknie.
PawelOlbrich - 20-02-2016 - 02:00
Temat postu: Znaczenie, historia nazwiska Olbrich
Witam poszukuje znaczenia, historii nazwiska Olbrich ewentualnie gdzie takie informacje mogę uzyskać. Z góry dziękuję
ROMAN_B - 20-02-2016 - 03:06
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Bitschegajo.
Witam Zbyszku.

Widzę, że p. Zbigniew podał własną etymologię nazwiska Bitschegajo. Ja, poniżej zamieszczam moje spojrzenie na pochodzenie tego nazwiska.

Faktycznie nazwisko Bitschegajo jest nazwiskiem oryginalnym. Z tego co napisałeś w swoim poście jest to nazwisko niemieckie, mające występować na obszarze Nadrenii-Palatynatu, Hesji. Sprawdziłem na portalu Verwandt.de [ Moikrewni.pl ] występowanie tego nazwiska obecnie w Niemczech – wynik negatywny. Nazwisko Bitschegajo moim skromnym zdaniem jest nazwiskiem złożonym z dwóch wyrazów bitsche oraz gajo [ bitsche + gajo = bitschegajo ], którzy po połączeniu utworzyły jeden wyraz o nowym znaczeniu niż każdy z wyrazów składających się na te słowo. Każdy z tych apelatywów może tworzyć odrębne nazwisko, które powstało od tego miana. Sprawdziłem na portalu Verwandt.de występowanie nazwiska Bitsche oraz Gajo w Niemczech. Nazwisko Bitsche obecnie w Niemczech odnotowane jest 10 razy a nazwisko Gajo występuje 61 razy. Tak więc, oba nazwiska są bardzo rzadkie. Ten fakt sprawia, że ustalenie etymologii tych nazwisk jest trudne, bardzo trudne. Przeszukałem wiele znanych mi stron niemieckojęzycznych poświęconych pochodzeniu nazwisk i etymologii języka niemieckiego i nigdzie nie znalazłem opracowań dotyczących nazwiska Bitsche i Gajo. Znane mi Niemieckie słowniki etymologiczne i językowe milczą na temat apelatywu bitsche i gajo. Tylko jeden słownik Niemiecki [ Duden – Online – WÖrterbuch ] odnotowuje apelatyw bitsche. Niestety nie ma w tym słowniku wyrazu gajo. Słownik Duden tak mówi o słowie bitsche. Bitsche pochodzi z języka niemieckiego z dialektu austriackiego [ österreichisch mundartlich; potocznie Österreichisch ]. Słowo to ma następujące znaczenia w języku niemieckim:
• kanne [ język średnio – wysoko – niemiecki ( mittelhochdeutsch ) ]. W języku staro – wysko – niemieckich ( althochdeutsch ) – channa. 1. Jest to cylindryczne naczynie z uchwytami i pokrywką do przenoszenia płynów, zazwyczaj mleka – po polsku byłaby to kanka. 2. Naczynie do przechowywania płynów z uchwytem i dziobkiem do nalewania – po polsku byłby to dzbanek;
• amphore – pochodzi z języka łacińskiego od słowa amfora, to z greckiego języka amphoreús. Jest to wybrzuszone o wąskiej szyjce starożytne naczynie z dwoma uchwytami do przechowywania wina, olej, miód, itp. – dzban. Po polsku amfora;
• karaffe – pochodzi z języka francuskiego od carafe < z włoskiego caraffa, z hiszpańskiego garrafa < arabskiego ( Maghreb ) ḡarrāfa = bulwiasta butelka. Po polsku to karafka;
• bembel – 1. [ regionalne słowo, szczególnie z dialektu zachodnio – średnio – niemieckiego ] Glockenschwengel: znaczące mały dzwon, dzwonek, klosz; 2. Niemiecki kraj Hesja – dzbanek do jabłecznika.

Uff, jedna trzecia roboty za nami. Na logikę biorąc, skoro jeden człon nazwiska pochodzi z języka niemieckiego – austriackiego, to i drugi też powinien pochodzić z tego języka. Jak sami Austriacy mówią, że ich odmiana języka niemieckiego zaimplementowała wiele słów pochodzących z innych języków, takich jak: Czeski, Słowacki, Węgierski, Słoweński, Włoski, Idisz i innych. Część słownictwa w dialekcie austriackim języka niemieckiego pochodzi też z dialektu centralnego i południowego języka bawarskiego oraz z obszaru Starej Bawarii. Wynika z tego, że język austriacki obejmował w przeszłości znacznie większy teren niż obecny obszar Austrii – wynika to z historii Cesarstwa Habsburgów. Skoro język austriacki [ österreichisch mundartlich – Österreichisch ] przyswoił wiele słów z innych języków, to apelatyw gajo może pochodzić z języka: Czeskiego, Słowackiego, Węgierskiego, Słoweńskiego, Włoskiego, Idisz albo z innego języka kraju, które wchodziło w skład Cesarstwa Habsburgów. Za takim obrotem sprawy może świadczyć fakt, że w żadnym ze znanych mi słowników języka niemieckich nie znalazłem słowa gajo. Co prawda istnieje imię Gajo w języku fryzyjskim, Gaio w języku włoskim oraz w języku serbohorwackim imię Gajo, to zapewne nie jest ono drugim członem nazwiska Bitschegajo. Raczej chodzi o zwykłe słowo pospolite gajo. Tylko co znaczy słowo gajo i z jakiego języka pochodzi? Najbardziej podobnym graficznie jest włoskie słowo gaio [ w obecnej pisowni ], które znaczy wesoły, radosny; żywy, radosny. Według Enciclopedia Italiana 2013 [ Encyklopedia Włoska ] włoski apelatyw gaio / gajo pochodzi z języka prowansalskiego od słowa gai, który znaczy radosny, wesoły, wesoło, radośnie, zabawnie, przyjemnie itd. Apelatyw gajo jest przestarzałą, starodawną formą słowa gaio. Uff, dwie trzecie prac za nami. Pozostała na jedna trzecia.

Austriacki wyraz bitsche jak i włoskie słowo gajo są bardzo starymi apelatywami. Zatem i nazwisko Bitschegajo jest bardzo starym nazwiskiem. W zasadzie nigdzie nie spotkałem tego nazwiska na stronach poświęconych etymologii niemieckojęzycznych nazwisk. Nie ma też opisanego pochodzenia nazwiska Bitsche oraz Gajo – przynajmniej ja niczego nie znalazłem. Austria i Włochy graniczą bezpośrednio ze sobą, biorąc pod uwagę, że nazwisko Bitschegajo składa się z austriackiego i włoskiego słowa można postawić tezę, że to nazwisko jest hybrydą językowa niemiecko - włoską i zapewne mogło powstać w obszarze granicznym obu państw. Tak więc, nazwisko Bitschegajo jest złożoną formą dwóch wyrazów pospolitych, to jest austriackiego ‘bitsche’ i włoskiego ‘gajo’, które razem tworzą jeden wyraz pospolity bitschegajo, od którego powstała nazwa osobowa Bitschegajo. Zatem, co znaczy wyraz pospolity bitschegajo? Biorą powyżej zamieszczone przez zemnie znaczenie słowa bitsche i słowa gajo wyraz bitschegajo może znaczyć:
• dzbanek, dzban, kanka, karafka, amfora wesoła, radosna;
• wesoły, radosny dzbanek, karafka, kanka, amfora.
Muszę przyznać, że bardzo ciekawe nazwisko.

Na sam koniec mojego postu dodam, że według słownika prowansalsko – francuskiego [ tom 1 litera A – F; p.1219 – litera G, str. 7 ] prowansalskie słowo gai, aio posiada odniesienie w języku:” gai, aio – rom. gai, gais, gay, guai, jai, aia, cat. gay, it. gajo, lat. gavisus”.
Języki:
rom. – roman ( provencal )
cat. – catalan,
it. – italien,
lat. – latin.

Zbyszku, zaprezentowana powyżej przeze mnie etymologia nazwiska Bitschegajo jest tylko moją hipotezą, opinią oraz moim spojrzeniem na ewentualne pochodzenie tego nazwiska. Tobie pozostawiam ocenę. Muszę przyznać, że opracowanie tej etymologii było wyzwaniem. Przejrzałem wiele niemieckich słowników, opracowań etymologicznych dotyczących niemieckich nazwisk i nie tylko niemieckich nazwisk.

Pozdrawiam – Roman.

Źródła:
http://www.verwandt.de/karten/absolut/bitsche.html
http://www.verwandt.de/karten/absolut/gajo.html
https://de.wikipedia.org/wiki/Österreichisches_Deutsch
https://de.wikipedia.org/wiki/Altbayern
https://de.wikipedia.org/wiki/Preißn
https://de.wikipedia.org/wiki/Bairische_Umschrift
http://sjp.pl/gaio
http://www.treccani.it/vocabolario/gaio/
http://www.treccani.it/enciclopedia/
http://www.duden.de/suchen/dudenonline/Bitsche
http://tdf.locongres.org/files/assets/c ... ge1219.pdf
Encyklopedia Włoska – Enciclopedia Italiana, 2013
Duden – Worterbuch
Słownik Prowansalsko – Francuski, 1878. Par Frederic Mistral: Lu Tesor Dóu Felibrige ou Dictionnaire Provencal – Francais (…); Tom 1, litery A – F, p.1219; litera G, str. 7; 1878.
Szuwar - 20-02-2016 - 08:58
Temat postu: Znaczenie, historia nazwiska Olbrich
Witam

Nazwisko Olbrich w grupie nazwisk wywodzących się od imienia Albert

Olbrich - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

w/g opracowania etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch

Nazwisko pochodzące od imienia pochodzenia germańskiego Albert, to zaś ze staro-wysoko-niemieckiego Athalbracht (M. Malec, Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, s. 176). Jego pierwotne znaczenie łączy się ze staro-wysoko-niemieckim adal ‘szlachetny’ oraz beraht ‘błyszczący, promieniejący, jasny’, dlatego można to tłumaczyć jako ‘promieniejący szlachetnością’ (J. Bubak, Księga naszych imion), ‘jaśniejący szlachectwem’ (S. Rospond, Mówią nazwy, s. 164) lub ‘mąż sławny szlachetnością, doskonałością’ (H. Fros, F. Sowa, Twoje imię…, s.39). Por. też „Albert, Olbracht, imię męskie, Wojciech. Albertus używane zwyczajnie przez szyderstwo z urąganiem: Drągal, Grądal, niezgrabiasz, tchórz, żołnierz bojaźliwy.” Zob/ Słownik Lindego, t. I s. 11.

W/G dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska – profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.

Pozdrawiam
Gawroński_Zbigniew - 20-02-2016 - 15:57
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Bitschegajo.
ROMAN_B napisał:
(...)

Na sam koniec mojego postu dodam, że według słownika prowansalsko – francuskiego [ tom 1 litera A – F; p.1219 – litera G, str. 7 ] prowansalskie słowo gai, aio posiada odniesienie w języku:” gai, aio – rom. gai, gais, gay, guai, jai, aia, cat. gay, it. gajo, lat. gavisus”.
Języki:
rom. – roman ( provencal )
cat. – catalan,
it. – italien,
lat. – latin.

Zbyszku, zaprezentowana powyżej przeze mnie etymologia nazwiska Bitschegajo jest tylko moją hipotezą, opinią oraz moim spojrzeniem na ewentualne pochodzenie tego nazwiska. Tobie pozostawiam ocenę. Muszę przyznać, że opracowanie tej etymologii było wyzwaniem. Przejrzałem wiele niemieckich słowników, opracowań etymologicznych dotyczących niemieckich nazwisk i nie tylko niemieckich nazwisk.

Pozdrawiam – Roman.



Przyznam, że dla mnie również największym wyzwaniem było "Gajo". We Francji i we Włoszech istnieje, jest bardzo rzadkie, zresztą obydwa traktując je oddzielnie są bardzo rzadkie. Istniały też łącznie w latach 30 ub. wieku, chyba kilka razy - nie pamiętam dokładnie. Co ciekawe we Francji istnieje w zasadzie tylko na pograniczu niemiecko-francuskim, właśnie w Lotaryngii.

Zastanawiałem się również czy nazwisko nie jest zniekształconym, zgermanizowanym zapisem nazwiska - dość popularnego: Bitzengaio. W każdym razie w końcu odpuściłem skupiając się na lotaryńskim pogranicznym miasteczku. Logicznie sprawę ujmując miejscowość z taką historią powinna utworzyć od siebie o wiele więcej nazwisk i to chyba najbardziej mnie zdziwiło.

Pozdrawiam pięknie Panie Romanie.
ryszard_1463 - 20-02-2016 - 19:19
Temat postu: etymologia nazwiska Komicz
Witam,

Chciałbym się dowiedzieć jakie jest pochodzenie nazwiska Komicz. W księgach metrykalnych w zachodniej Wielkopolsce spotykane jest też nazwisko Komitsch. Czy Komicz pochodzi od niemieckiego pierwowzoru Komitsch, czy może Komitsch to zniemczona forma nazwiska Komicz?

Dziękuję i pozdrawiam.

Ryszard
ROMAN_B - 20-02-2016 - 20:43
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Komicz.
Witam.
Ryszardzie, nazwisko Komicz według etymologii podanej przez p. Ewę Szczodruch na portalu Genealogia Stankiewicze z przyjaciółmi nazwisko: „Komicz - od prasłowiańskiego komiti ‘ściskać, zbijać, wyciskać’.”
Pozdrawiam - Roman.
Gawroński_Zbigniew - 20-02-2016 - 20:59
Temat postu:
Sam już nie wiem co myśleć.... .

Cytat:
Bitz / Bitzer / Bützer / Bytzer ...
Wohnstättenname zu mittelhochdeutsch biziune (eingezäuntes Grundstück), niederhochdeutsch mundartlich Bitze (Grasgarten) oder Herkunftsname zum Ortsnamen Bitz
Bitze (1290)

Gail / Gailat / Gailus ...
Herkunft Ostpreußen, Memelland, Litauen, Lettland; mehrdeutig; Übername zu prußisch gaylis (weiß) für eine Person mit flachsblonden Haaren; möglich auch Übername zu lettisch gailis und nehrungs-kurisch gails (Hahn) oder zu prußisch gaili, gaylis (grau, blass, weiß, fahl), zu litauisch gailiai (bedauernswert), zu preußisch-litauisch gaila (leid tun) für jemanden, dem man seine Gebrechlichkeit ansieht
Gayle (1400)


Gaillard ...
französischer Übername zu gaillard (munter, lebhaft, frisch; kräftiger, lustiger Kerl)
Gaillard (1743)


Panie Zbigniewie, ale pan nazwisko wymyślił!!! Smile Smile Smile

(Skoro ma pan związki z Nadrenią i Hesją, myślę, że nie muszę tłumaczyć. Wink )
ryszard_1463 - 20-02-2016 - 21:00
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Komicz.
Dziękuję Romanie, w takim razie pisane z niemiecka Komitsch to modyfikacja pierwowzoru Komicz. Ciekawi mnie jak owo prasłowiańskie słowo stało się podstawą nazwiska, skoro nazwisk zaczęto używać regularnie chyba gdzieś od połowy XVI wieku a wśród chłopów to dopiero w XVIII w.
Gawroński_Zbigniew - 20-02-2016 - 21:02
Temat postu:
W dostępnych mi indeksach niemieckich z kolei nie ma nazwisk zbliżonych do podanego 'Komitsch'. Wygląda na bismarkowską germanizację. Wink
ryszard_1463 - 20-02-2016 - 21:31
Temat postu:
Chyba trochę wcześniejszą bo mam wypis z rejestru gruntów "Prusy Południowe" z 1793 - 1794r. i odnotowany jest tam niejaki Andr. Komitsch z Heyersdorff. Jest tam mnóstwo polskich nazwisk pisanych oryginalnie, oczywiście bez polskich znaków diakrytycznych.
ROMAN_B - 20-02-2016 - 21:50
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Komicz.
Witam ponownie.

Ryszardzie, nazwisko jakie znamy w dzisiejszym znaczeniu jest dość późnym wynalazkiem a nazwisko dziedziczne to jeszcze późniejszy wynalazek człowieka. Jak sam wiesz nazwisko służy do jednoznacznego odróżnienia jednego człowieka od drugiego człowieka. W przeszłości wystarczało imię. Takie samo imię posiadało wielu ludzi i aby odróżnić jednego człowieka od drugiego człowieka o tym samym imieniu posługiwano się przezwiskami lub przydomkami albo innymi określeniami, np. od wykonywanej profesji, cech fizycznych, cech psychicznych, miejsca zamieszkania itp. Przezwiska, przydomki z czasem stawały się nazwiskami w dzisiejszym tego słowa znaczeniu. To tyle w bardzo wielkim skrócie jeżeli chodzi o nazwiska.
Zatem, jeżeli chodzi o nazwisko Komicz, to według etymologii podanej przez p. Ewę Szczodruch powstało ono od starosłowiańskiego wyrazu pospolitego komiti, który znaczył „ ściskać, zbijać, wyciskać”. Tak więc, od prasłowiańskiego wyrazu pospolitego komiti powstało wyraz pospolity komicz, od niego powstało przezwisko ( może przydomek ) Komicz, którym obdarzono pewną osobę, która prawdopodobnie cechowała się zdolnościami ( wykonywaną czynnością ) ściskania, zbijanie, wyciskania czego albo kogoś. Następnie przezwisko Komicz stało się nazwiskiem.

Pozdrawiam – Roman.
Świątek_Katarzyna - 20-02-2016 - 23:04
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Bloch
Skoro nastała chwilowa cisza w wątku, chciałabym poprosić o pomoc w wyjaśnieniu pochodzenia nazwiska Bloch.

Próbowałam poszukać czegoś sama w internecie, jednak znalazłam tylko jakąś stronę, w której jest wzmianka, że to chyba nazwisko żydowskie, jednak niestety do tej strony wejść nie mogę. Popsuta jest chyba, a szkoda wielka. W każdym razie wątpię w pochodzenie żydowskie tego nazwiska. Najstarsza metryka zindeksowana w genealodzy.pl z nazwiskiem Bloch pochodzi już z 1598 r. http://geneteka.genealodzy.pl/index.php ... p;lang=pol Z tego co wiem, Żydzi nie mieli w zwyczaju posiadać nazwisk do XIX w., gdy ich do tego zmuszono.
Fakt, że nazwisko jest tak stare, jeszcze bardziej mnie intryguje.
Znalazłam jeszcze informacje o herbie szlacheckim Bloch: https://pl.wikipedia.org/wiki/Bloch_%28 ... achecki%29 , a tam z kolei, że jakaś rodzina o nazwisku Bloch nosiła inny herb. Trop ten jednak można raczej wykluczyć, bo "moja" osoba o tym nazwisku wyszła za mąż za biednego niczym mysz kościelna chłopa, więc do szlacheckiego rodu raczej nie należała.
W pobliżu jej zamieszkania leży wieś Blochy (woj. mazowieckie, parafia Długosiodo), a jedyne co o niej wiem, to że ślub wzięła w tejże parafii Długosiodło właśne niestety, bo metryki jej przez to są dla mnie niedostępne. Tylko skąd nazwa Blochy pochodzi w takim razie?

Będę wdzięczna parę mądrych zdań, o ile cokolwiek można napisać o tym nazwisku.
historyk1920 - 20-02-2016 - 23:42
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Bloch
Nazwisko Bloch/Błoch pochodzi od imion na Bło , typu staropolskiego Blogata, Błożej = Błażej .

Pozdrawiam
Marek
Gawroński_Zbigniew - 21-02-2016 - 00:08
Temat postu:
Bloch/Błoch faktycznie mają korzenie starosłowiańskie w imieniu, ale chyba nieco innym. Takoż rzeką niemieckie źródła, że pochodzi od imienia 'Błogosław". Porównaj współczesny przymiotnik 'błogi". - czemu i ja setnie sekunduję Smile Wink

Nazwisko w niemieckich źródłach notowane od 1255 roku, a w polskich? - niech zerknę:

Cytat:
Bloch: Per manus ... Iohannis dicti
Bl och, canonici Plocensis, capellani sui
(Ottonis, episcopi Culmensis) 1337 MVat I
172 (cf. Per rnanus domini Iohannis dicti
Blach, canonici Plocensis, capellani sui (Ottonis,
episcopi Culmensis) 1336 MVat 1 166);
Present(e) ... Petro Bloch de Buczkow,
iudice Dobrinens(i) 1415 AGZ IV 34;
Bloch, dapiffer Dobrinensis 1420 CdP I I / 1
363; Iohanni Bloch de Maiori Chelmicza
1497 Matr 11 1091; Iohannes Bloch de
Camyenycza 1498 Matr I1 1296; Petrus
B loch de Thurza, iudex ... terrestr(is) Dobrinens(
is) 1558 (1425) Semk 289 s. 233.


Wklejka może zawierać drobne błędy automatu rozpoznającego tekst.

Zatem w 'Taszyckim' mamy rok 1337.

-=-=-=-
edit: Życie to ciągła sztuka wyborów. Tym razem , choć sprawdzałem uważnie, kompletnie nie przekonał mnie profesor Bereza, którego jak widzę poniżej, zamieścił kolega.
ROMAN_B - 21-02-2016 - 00:30
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Bloch.
Witam.

Katarzyno, profesor Edward Breza opracował etymologię nazwiska Blok i podobne, która zamieszczona jest na portalu Przodek.pl. W tej etymologii jest też mowa o nazwisku Bloch jako obocznej formy nazwiska Blok. Jest to dość obszerne opracowanie. Jeżeli jesteś zainteresowana tym opracowaniem, to podaję link pod którym możesz zapoznać się z tym opracowaniem:

https://przodek.pl/menu/ludzie/pochodze ... -i-podobne


Pozdrawiam – Roman.
zbbudzik - 21-02-2016 - 01:57
Temat postu:
Przepraszam że dopiero teraz, ale sprawy zawodowe nie pozwoliły mi wcześniej, na odpowiedzi i podziękowania na forum.
Jestem wam obu Romanowi i Zbigniewowi bardzo wdzięczny. włożyliście mnóstwo pracy i czasu. Jeszcze raz bardzo dziękuje za tak olbrzymie i szczegółowe opracowanie, tego rzeczywiście oryginalnego nazwiska.


Ta moją gałązkę znalazłem na FS . https://familysearch.org/search/record/results?count=20&query=%2Bsurname%3ABITSCHEGAJO%20%2Brecord_country%3AGermany
Prawie wszyscy z tych okolic to moi krewni i powinowaci.
Najstarszy to mój 5x pradziad Mathias pisany Bitzgajo ur. przed 1731 r. Jego syn Jacobi pisany już Bitschegajo ur. 1757 w Kyllburgu k/Bitburga.
Te okolice są dość szczególne. Sporo tam francuskich i włoskich nazwisk.
Żoną Mathiasa była Margaretha Olyva. Moja 6xprababka z tych okolic Anna Maria ur. przed 1715r nosiła przydomek "Fransua" świadczący o jej francuskim pochodzeniu.

Jeszcze raz. Mam tam chyba i austriacki ślad - Raditzo, Radetzki. Był to tam, czas tworzenia się nazwisk, trochę wcześniej niż
u nas.


Pozdrawiam serdecznie

Zbyszek
Cirdan - 21-02-2016 - 09:25
Temat postu:
Dzień dobry,

Proszę o wyjaśnienie pochodzenia nazwisk Burghardt oraz Praisler.

Pozdrawiam
Piotr Sułek
Szuwar - 21-02-2016 - 09:49
Temat postu:
Witam

Od imienia Burkhard/Burghard („Burghard, benedektyn pochodzenia anglosaskiego, bp Würzburga (…); bardzo popularny święty we Frankonii i południowych Niemczech.”, zob. M. Malec, Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, Kraków 1994 s. 202), J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 185, E. Förstemann, Altdeutsches Namenbuch. I Personennamen, München 1966 s. 348, K. Linnartz, Unsere Familiennamen, I. Zehntausend Berufsnamen in ABC erklärt, Bonn 1958s. 36, H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967s. 81, to od staro-wysoko-niemieckiego bërgan ‘ochraniać’ + hart ‘mocny, dzielny’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I A-K Kraków 1999 s. 63, zdaniem H. Naumanna, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 81 ze staro-wysoko-niemieckiego Burghart < Burg ‘miasto’+ hart ‘silny, mocny’. Por. BUCHERT, BRUCHERT.

W/G opracowania dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska – profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego

Burghardt - od niemieckiego imienia Burghard, notowanego w Polsce od XII wieku, to od starowysokoniemieckiego bërgan ‘ochraniać’ + hart ‘mocny, dzielny’.

opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch

Preisler - od niemieckiej nazwy osobowej Preissler,ta od średnio-wysoko-niemieckiego pris ‘godny pochwały’.

opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch


Pozdrawiam
Szuwar - 21-02-2016 - 11:25
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Komicz.
Witam

Przepraszam ale wtrące swoje dwa grosze
Potencjalną podstawę nazwiska stanowi też rzeczownik kom - bryłka, grudka lub potrawa postna z kartofli albo z grochu, utartego z makiem Słownik języka polskiego, tzw. warszawski, t. II, s. 415.


. [Kom, a, Im. y] bryłka, gruzeł, grudka:
Komy w mące wilgotnej. <Ukr. kim, 2 pp. ko-
ma>
2. [Kom, u, Mm.] potrawa postna z kartofli a.
z grochu, utartego z makiem. <Brs. kamy blp.>


Pozdrawiam
Gawroński_Zbigniew - 21-02-2016 - 16:26
Temat postu:
Św. Burkhard - biskup Wurzburga żył w 7 wieku i popularność zyskał powiedzmy jako taką, po prostu był pierwszym biskupem tego miasta.

Natomiast popularny i to bardzo stał się święty kapłan Burkhard żyjący w 12 wieku ( ur. 1108 w Hof Langemat w Szwajcarii a zmarły 1192 w Beinwil, też w Szwajcarii) Stał się niezmiernie popularny za sprawą spektakularnych cudów jakich dokonywał. Co do szczegółów odsyłam do biografii. Facet na prawdę miał dar: tak jakby ojciec Pio, matka Teresa i św Genowefa paryska w kupie. Smile

Jakie to ma znaczenie dla naszych tu "szpekulacyj"? Poniekąd zasadnicze. To samo imię w 7 wieku z rodowodem anglosaskim oznaczało "der starke Schützer". Natomiast to samo imię 400 lat później oznaczało: " der wie eine Burg Starke". Exclamation

- Jak widać teraz nie ma miszmaszu.

Pozdrawiam pięknie.
ryszard_1463 - 21-02-2016 - 17:22
Temat postu:
Dziękuję za zainteresowanie i sugestie. Bardzo zbliżone brzmieniowo do Komicz jest nazwisko Chomicz, chociaż jego pochodzenie jest zupełnie inne:
Kod:
Chomicz - 1399 od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

labarnerie - 22-02-2016 - 17:48
Temat postu:
Gawroński_Zbigniew napisał:
Podstawowe źródła z jakich korzystam to przede wszystkim
"Słownik..." Taszyckiego. "Słownik Staropolski", "Słownik polszczyzny 16 wieku", "Słownik warszawski", Köblera i Gerharda "Mittelhochdeutsches Wörterbuch", "Słownik gwar polskich" - Karłowicza; przy "egzotycznych nazwiskach" zaczynam zawsze od dwóch stron: http://www.catholic.org/saints/ i niemieckiej: https://www.heiligenlexikon.de

Oprócz powyższych bardzo pomocny jest "Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych" - każdy tom ma innego autora: jest tam Cieślikowa, Klimek, Rymut, Bobowska - nie pamiętam w tej chwili więcej.


Serdecznie dziękuję za podanie źródeł Smile
Joanna_Makowska - 22-02-2016 - 18:09
Temat postu:
Dzień Dobry.
moja babcia urodziła się w podkrakowskiej wsi, w której pełno jest nazwisk, które dla mnie brzmią obco. Czy możecie wskazać mi pochodzenie owych nazwisk. Wiem, że Tekieli, Rakoczy i Batory są pochodzenia węgierskiego, natomiast wiele nazwisk nie mówi mi nic a występują wśród moich przodków:
Celej lub Celey,
Chabel,
Chondy lub Hondy
Chyla lub Hyla
Czekaj,
Mach,
Madey,
Madyda,
Malik,
Pęgaj lub Pęgay,
Sewiołek,
Ewa_Szczodruch - 22-02-2016 - 19:15
Temat postu:
Witam Smile

Celej, Celey – w grupie nazwisk pochodzących od cel, dawniej cyl, celować, to z niemieckiego Ziel, też od cela; w pochodnych też od imienia żeńskiego Cela, Cyla, od (Cecylia).

Chabel 1564 - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy chab-, też chob- ‘słaby, zły’, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro, sucha gałąź’ lub od chabel ‘cielę’.

Chondy, Hondy - nie znalazłam

Chyla - w grupie nazwisk pochodzących od chylić (się), też od imienia Hilary.
Hyla 1769 - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Czekaj - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego czakać, też czekać.
Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Mach 1418 - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Ma-, typu Marcin, Maciej, Małomir, też od machać.

Madey - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Amadeusz, przejmowanego w języku polskim jako Amadaj, Amadej, Hamadej, Hamadziej (imię pochodzenia łacińskiego, od amare ‘kochać’ + deus ‘Bóg’), też od Matej.

Madyda - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy mad-, por. mada ‘bloto’, madać ‘majdać, bawić się’, imię Magdalena, Amadeusz.

Malik 1223- w grupie nazwisk pochodzących od mały, także od imion złożonych typu Małomir.

Pęgaj, Pęgay - od staropolskiego pęga, pąga ‘łydka; kulka ołowiana na rzemieniu do biczowania’.

Sewiołek - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego szewelit’ ‘ruszyć; poruszyć, wzruszyć’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Joanna_Makowska - 22-02-2016 - 20:20
Temat postu:
Dziękuję.
A te Hondy, w innym miejscu widziałam jako Hundy. Nie mam na prawdę pojęcia skąd to się wzięło.
W ogóle jak na mój gust to w tej wsi jest dość sporo "dziwnych" nazwisk. Pojawia się tam jeszcze Hayto, Hodura albo Marcelli
ROMAN_B - 23-02-2016 - 01:21
Temat postu: Nazwisko i rodzina Praisler albo Preisler.
Witam Piotrze.

Według portalu Ancestny.de w Niemczech w 2002 roku osób o nazwisku Praisler mieszkało około 21 w 3 okręgach. Jak mówią autorzy tego portalu nazwisko jest bardzo rzadkie w Niemczech [ poniżej średniej frekwencyjnej nazwisk w Niemczech ]. Według niemieckich książek telefonicznych najwięcej osób o nazwisku Praisler [ 4 osoby ] mieszka w powiecie Rheingau-Taunus. Jedna osoba w powiecie Freising.

Na niemieckich stronach nie znalazłem informacji o genealogii rodu Praisler. Za to na duńskich stronach poświęconych genealogii duńskich rodzin znalazłem informacje dotyczące rodziny Preisler. Otóż informacje dotyczące rodu Preisler zamieszczone są na stronie http://4aner.dk/ , która dotyczy genealogii rodziny Henning og Lise Stages, i która to rodzina jest spokrewniona z rodziną Preisler. Na stronie tej napisano, że nazwisko Praisler jest jedną z form nazwiska Preisler. Autorzy tej strony twierdzą, że nazwisko Preisler ma kilka form zapisu, to jest: Preissler, Preysler, Praisler, Preischler, Preusler, Preussler, Presler, Pressler, Prayzlar. Nazwisko to jest nazwiskiem niemieckim. Pierwszy zapis nazwiska w formie Preisler pojawia się w 1511 roku w Czechach w mieście Chřibská [ po niemiecku Kreibitz ] jako nazwisko właściciela jednego z domów. Rodzina Preisler w tym czasie miała się zajmować produkcja wyrobów ze szkła, malowaniem szkła, zdobieniem szkła i handlem. Następnie przedstawiciele rodziny Preisler rozprzestrzenili się po okolicznych krajach. Część rodziny Preisler pozostała w mieście Chřibská [ po niemiecku Kreibitz ] do 1908 roku a następnie osiadła w różnych miastach Czech. W 1977 roku dr Friedrich Parsche w Monachium ( Niemcy ) opublikował niewielką książkę ( 76 stron ) pt. "Das Glasherrengeschlecht Preisler in Bèohmen, Bayern und Schlesien", która poświęcona jest historii rodziny Preisler w Czechach, Bawarii i na Śląsku. Drugą pozycją opisującą historie rodziny Preisler jest książka z 1929 roku Karla Preisler pt. Die Familie Preisler durch fè unf Jahrhunderte" i Bredstedt. Trzecią książką poświęconą rodzinie Preisler jest publikacja wydana w Danii Bertela Preislera pt. "500 Preislere i 500 år eller den danske gren af Slægten Preisler - Mandslinien". Pozycja ta opisuje 500 lat historii rodu Preisler, genealogię linii męskiej duńskiej ( i nie tylko ) linii rodu Preisler, książka posiada wzmianki genealogiczne o każdej osobie wymienionej w książce oraz jest bogato ilustrowana – ta książka znajduje się w bibliotece Frederiksberg [ Frederiksberg Bibliotek ].
Tu jest link do podstrony, na której zamieszczona jest informacja o rodzie Preisler skoligaconym z duńską rodziną Henning og Lise Stages;
http://4aner.dk/Gerda%20BUchs%20aner/direct.htm
Dodam, że jest jeszcze jedna publikacja o rodzinie Preisler, która dotyczy też duńskiej linii rodu Preisler. Publikacja ta została napisana przez Franza Friedricha Leitschuh i nosi tytuł:
„Die familie Preisler und Markus Tuscher Ein beitrag zur geschichte der kunst im 17. und 18. jahrhundert”. Publikacja ta została wydana w 1886 roku w Lipsu. [ Rodzina Preisler i Markus Tuscher. Przyczynek do historii sztuki w 17. i 18. Wieku ]. Tu jest link do tej publikacji:
https://archive.org/stream/bub_gb_je4VA ... 0/mode/2up


Według jednej z niemieckich etymologii nazwiska Preisler, nazwisko to ma następujące znaczenie:
„Preisler:
- Berufsübernahme Schnüren-, Bortenhersteller - breisen (schnüren, säumen)
- oder von "prisen" - loben, rühmen”.
Według drugiej niemieckiej etymologii nazwisko Preiser jest opisane w następujący sposób:
Preiser (obd.-bayr.): mhd. briser »Schnürsenkel-, Bortenwirker«; dazu Preiswerk, Preisschuh (mhd. brisschuoch »Schnürschuh«.
Preiser [ Oberdeutsch: dialekt górnoniemiecki - którym mówi się w południowej części Niemiec, Austrii, Szwajcarii i północnych Włoszech. Bayrisch: dialekt bawarski ]: w języku średnio-wysko-niemiecki odpowiada wyrazowi briser „Schnürsenkel, Bortenwirker”; do Preiswerk, Preisschuh [ średnio-wysoko-niemiecki brisschuoch „Schnürschuh” ].
Najogólniej można powiedzieć, że nazwisko Preisler może mieć prawdopodobnie 3 znaczenia:
1. Osoba wykonująca czynności ( rzemieślnik ) związane z zaplataniem różnych plecionek ( koronki, paski, frędzle, ozdobne sznury, liny, wstążki, warkocze, falbany,
2. Osoba zajmująca się produkcją, dystrybucją plecionek [ koronki, paski, frędzle, ozdobne sznury, liny, wstążki, warkocze, falbany itp. ] – zakład produkcyjny, hurtownia;
3. Albo od wyrazu prisen, który znaczy: pochwała, pochwalić, chwalić, sławić.

Według autorów Duńskiej strony etymologia nazwiska Preisler jest trochę inna. Podają oni, że nazwisko Preisler znaczy Preiselbeerhèandler co oznacza tyttebærhandler.
Tyttebær – żurawina [borówka brusznica, nazywana także borówką czerwoną ]
Handler – transakcja, sprzedawca, handel, hurtownik, handlarz.
Niemniej jednak podają też inne znaczenie tego nazwiska, powołując się na autorytety naukowe ale też mówią, że nazwisko to ma nieustaloną i niejasną etymologię.

Jeżeli zainteresowałem Ciebie choć trochę to proponuję zajrzeć na duńską stronę. Na tej stronie znajdziesz adresy kontaktowe do duńskich autorów strony.

Niestety nie wiem czy duńska linia rodziny Preilsler oraz jej krewni z Czech, Bawarii i innych krajów jest Twoja rodziną, ale nigdy nie wiadomo jak toczyły się losy ludzi, którzy wyemigrowali z Czech i osiedli w innych krajach.

Mam nadzieję, że niczego nie poplątałem i poprawnie oddałem znaczenie niemieckiego i duńskiego teksu. Pozdrawiam – Roman.


Źródła:
http://www.familienarchiv-scheffel.de/familiennamen.htm
http://4aner.dk/
http://4aner.dk/Gerda%20BUchs%20aner/direct.htm
http://www.jan-preisler.dk/storefam/pr- ... %E6gt.html
https://archive.org/details/bub_gb_je4VAAAAYAAJ
http://othes.univie.ac.at/24964/1/2013- ... 404314.pdf
https://pl.wikipedia.org/wiki/Eligiusz_Preisler
https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Preisler
http://www.preisler.pl/
https://www.myheritage.pl/research?form ... ikrewni.pl
https://translate.google.pl/translate?h ... rev=search
https://en.wikipedia.org/wiki/Ch%C5%99ibsk%C3%A1
http://www.familienarchiv-scheffel.de/familiennamen.htm
https://de.wikipedia.org/wiki/Jugel
https://translate.google.pl/translate?h ... rev=search
http://wiki-de.genealogy.net/Bortenwirker
https://de.wikipedia.org/wiki/Posament
http://wiki-de.genealogy.net/Bortenwirker
https://de.wikipedia.org/wiki/Schn%C3%BCrsenkel
https://de.wikipedia.org/wiki/Preiswerk
Świątek_Katarzyna - 26-02-2016 - 13:54
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Bloch.
Dziękuję za wskazówki dotyczące pochodzenia nazwiska Bloch, choć przyznam, że jestem trochę zaskoczona i lekko zdezorientowana.

historyk1920 napisał:
Nazwisko Bloch/Błoch pochodzi od imion na Bło , typu staropolskiego Blogata, Błożej = Błażej .

Skąd informacja o staropolskim pochodzeniu imienia Błażej? Do tej pory myślałam, że jest to imię pochodzenia łacińskiego, nie staropolskiego... Z resztą tak podają różne źródła o pochodzeniu imion.

Profesor Berenza solidnie przedstawił znaczenie nazwiska i samo w sobie bardzo przekonująco, jednak pisze on, że forma Bloch pojawiła się po XVIII w., co nie jest prawdą. Pomylił się parę set lat...
Z drugiej strony, skoro to nazwisko od imienia 'Błogosław", dlaczego w niemieckich źródłach nazwisko Bloch notowane jest już od 1255 roku?

Dziękuję jeszcze raz wszystkim za pomoc. Trzeba mi będzie te mądrości przemyśleć.
vitoo - 26-02-2016 - 14:36
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Bloch
Świątek_Katarzyna napisał:

W pobliżu jej zamieszkania leży wieś Blochy (woj. mazowieckie, parafia Długosiodo), a jedyne co o niej wiem, to że ślub wzięła w tejże parafii Długosiodło właśne niestety, bo metryki jej przez to są dla mnie niedostępne. Tylko skąd nazwa Blochy pochodzi w takim razie?

Będę wdzięczna parę mądrych zdań, o ile cokolwiek można napisać o tym nazwisku.


Nazwa Blochy (wsi) pochodzi wlasnie od przezwiska rodziny chlopskiej. Takich drobnych, czesto jednodworczych czy tez jednorodzinnych puszczanskich osad, ktore wziely nazwe od nazwiska mieszkancow bylo w Puszczy Bialej wiecej. Nie wszystkie dotrwaly do czasow wspolczesnych. Podejrzewam, ze w przypadku niektorych nazwisk, zwlaszcza fonetycznie prostych jak "Bloch", niemiecka forma moze byc zupelnie odrebna, o wlasnej etymologii. Rodzina i nazwisko Bloch wystepowalo w par. Dlugosiodlo juz na pewno od I pol. XVII. Nazwisko moze byc odimienne, jak juz wspomniano (wg. Boguslawa Krei) moze tez pochodzic od "ap. bloch 'drzewo grube, kloc' SW" (w tym wypadku to samo co "blok", a wiec zapozyczone z j. niemieckiego ale notowane juz przez Mrongowiusza czy Lindego), lub tez byc "nazwiskiem obcego pochodzenia". Pozdrawiam, Witek
ROMAN_B - 27-02-2016 - 00:39
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Bloch i nazwy wsi Blochy.
Witam ponownie.

Katarzyno, dodam trochę dodatkowych informacji do Twoich przemyśleń na temat etymologii nazwiska Bloch i pochodzenia nazwy wsi Blochy.


2 marca 2010 roku w 9 numerze pisma Nowy Wyszkowiak ukazało się krótkie sprawozdanie ze spotkania mieszkańców Długosidła z profesorem Henrykiem Samsonowiczem, honorowym obywatelem Długosiadła, które odbyło się w dniu 23 lutego 2010 roku w centrum kultury. Według autora tego sprawozdania ( SB ) prof. Henryk Samsonowicz wygłosił referat o historii Długosiodła, począwszy od jego powstania do II wojny światowej. Profesor Samsonowicz między innymi powiedział, że „- W XVII w. rozwój Długosiodła został przekreślony – mówił dalej. - Ówczesną ludność Polski dziesiątkowały epidemie. Wyglądało na to, że tutaj w ogóle nie ma ludzi. Biskupi płoccy zaczęli sprowadzać ludność zza Narwi. Chorchosy, Blochy – to nazwy pochodzenia niemieckiego. Dlaczego ci osadnicy się polonizowali? Coś widocznie tutaj jest takiego, że przybysze chcieli być Polakami.”. Wynika z tego, że wieś Blochy założyli niemieccy osadnicy, a nazwa wsi Blochy jest pochodzenia niemieckiego. Forma nazwy wsi zapisana jako „Blochy” jest polską formą niemieckiej nazwy. Nazwa wsi Blochy jest zapisywana w mianowniku liczby mnogiej [ Bloch + y = Blochy ]. Sprowadzeni niemieccy osadnicy przez biskupów płockich zapewne osadzali osadników na prawie niemieckim. Nazwa wsi mogła powstać od nazwiska zasadźcy niemieckiego o nazwisku Bloch, wtedy wieś mogła nosić nazwę „wieś Blocha”. Polska nazwa Blochy wskazywać może, że w tej wsi mogła mieszkać większa liczba osób o nazwisku Bloch i takie spojrzenie też odpowiada nazwie Bloch [ nazwa miejscowa Bloch może oznaczać miejsce zamieszkałe o większej liczbie osób o nazwisku Bloch ]. Niemniej jednak nazwa wsi mogła powstać o pospolitego wyrazu niemieckiego „bloch”.

Pozostaje ustalić co znaczy niemiecki apelatyw „bloch”. Według niemieckiego słownika Duden, apelatyw bloch:
• bloch - pochodzi z języka średnio-wysoko-niemieckiego, a on z języka staro-wysoko-niemieckiego od wyrazu bloh (h). Standardowa ( nowa ) ogólnoniemiecka forma tego apelatywu to block;
• bloch – oznacza w języku średnio-wysoko-niemickim: gefällter und von Ästen gesäuberter Baumstamm. Po polsku możne to znaczyć gruby pień drzewa oczyszczony z gałęzi i konarów [ kłoda, bal, kloc ].

Wyraz bloch jest apelatywem występującym [ należącym ] w południowych Niemczech i Austrii. Język staro-wysoko-niemiecki był używany gdzieś do połowy XI wieku a zapisywany był alfabetem łacińskim, który został jedynie nieznacznie zmodyfikowany w celu przystosowania go do staro-wysoko-niemieckiego systemu fonetycznego. Po nim był język średnio-wysoko-niemiecki, który był używany od połowy XI wieku gdzieś do połowy XIV wieku. Tak więc, wyraz bloh(h) > bloch jest bardzo starym apelatywem. Moim skromnym zdaniem nazwisko Bloch powstało od przezwiska Bloch a te od wyrazu pospolitego bloch, który znaczy pień, kłoda, bal, kloc, który został pozbawiony gałęzi, konarów oraz sęków.

W Wörterbuch Deutsch znajduje się definicja wyrazu rundholz : „Rundholz wird in der Forstwirtschaft auch als Derbholz und in Österreich auch als Bloch bezeichnet.(…)”. Można to przetłumaczyć: Bal jest określany w gospodarce leśnej też jako grubizna w Austrii też jako kloc, pień, kłoda.

W 1891 roku w Warszawie Aleksander Berka wydał Słownik Kaszubski Porównawczy. W słowniku tym autor napisał: „Camer = kloc, bloch, grube drzewo przeznaczone na deski (…)”. [ strona 12. ].
W Słowniku języka polskiego ( tak zwany warszawski ) wydanym w Warszawie w 1900 roku w tomie 1, litera A-G, strona 168, notowane jest słowo blok x bloch [ boch ] 1. Drzewo grube, nieociosane, kloc; odłam kamienia oraz kilka innych znaczeń słowa blok.
X – słowo mało używane.
[ bloch ] – słowo gwarowe.
Wniosek z tego, że wyraz bloch jest słowem gwarowym, mało używanym w 1900 roku. Zatem jest słowem starszym i zapewne odnosiło się do „drzewo grube, nieociosane, kloc”.

W Słowniku staropolskim on-line istnieje hasło bloch, które oznacza „nie ociosane drewno”. Tak więc, słowo bloch jest wyrazem staropolskim.

W Elektronicznym Słowniku Języka Polskiego XVII i XVIII wieku Polskiej Akademii Nauk Instytutu Języka Polskiego znajduje się hasło bloch. Wyraz bloch według tego słownika w Polsce najwcześniej poświadczony był w 1643 roku. Oznacza on gruby, nieociosany bal, kloc. Wyraz ten ma pochodzić od niemieckiego wyrazu block.

Jak można zauważyć niemiecki apelatyw bloch i polski wyraz bloch mają te samo znaczenie, to jest: pień, kłoda, bal, kloc, który został pozbawiony gałęzi, konarów oraz sęków oraz pisownię. Można postawić tezę, że niemiecki wyraz bloch został zaadaptowany do języka polskiego w tym samym znaczeniu i pisowni? Z tego może płynąć wniosek, że czasami może być trudno odróżnić czy osoba nosząca nazwisko Bloch jest z pochodzenia Niemcem czy Polakiem i czy nazwisko Bloch jest polskiego czy niemieckiego pochodzenia. Stwierdzenie czy to polskie czy niemieckie nazwisko wymaga wszechstronnej kwerendy genealogicznej.

Niemniej jednak w przypadku wis Blochy wiemy, że wieś tą założyli osadnicy niemieccy i nazwa jej ma pochodzenie niemieckie. Zatem i nazwisko Bloch występujące w okolicy tej wsi powinno być niemieckiego pochodzenia – to tylko moja hipoteza.

Zapewne istnieją też inne etymologie nazwiska Bloch, zostały one już przytoczone w forum. Może ktoś jeszcze poda inną etymologię nazwiska Bloch i nazwy wsi Blochy.

Mam nadzieję, że nie za bardzo namieszałem – Pozdrawiam, Roman.

http://www.nowywyszkowiak.pl/144/1337/d ... torii.html
https://de.wiktionary.org/wiki/Bloch
http://wiki-de.genealogy.net/Bloch_(Familienname)
http://www.verwandt.ch/karten/absolut/bloch.html
http://www.verwandt.de/karten/absolut/bloch.html
http://worterbuchdeutsch.com/de/rundholz
http://www.staropolska.pl/slownik/?nr=0 ... mp;id=2944
http://www.sxvii.pl/index.php?strona=ha ... BLOCH#3173
https://de.wikipedia.org/wiki/Bloch
http://www.etymologiebank.nl/trefwoord/blok
vitoo - 27-02-2016 - 00:50
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Bloch i nazwy wsi Blochy.
ROMAN_B napisał:

2 marca 2010 roku w 9 numerze pisma Nowy Wyszkowiak ukazało się krótkie sprawozdanie ze spotkania mieszkańców Długosidła z profesorem Henrykiem Samsonowiczem, honorowym obywatelem Długosiadła, które odbyło się w dniu 23 lutego 2010 roku w centrum kultury. Według autora tego sprawozdania ( SB ) prof. Henryk Samsonowicz wygłosił referat o historii Długosiodła, począwszy od jego powstania do II wojny światowej. Profesor Samsonowicz między innymi powiedział, że „- W XVII w. rozwój Długosiodła został przekreślony – mówił dalej. - Ówczesną ludność Polski dziesiątkowały epidemie. Wyglądało na to, że tutaj w ogóle nie ma ludzi. Biskupi płoccy zaczęli sprowadzać ludność zza Narwi. Chorchosy, Blochy – to nazwy pochodzenia niemieckiego. Dlaczego ci osadnicy się polonizowali? Coś widocznie tutaj jest takiego, że przybysze chcieli być Polakami.”. Wynika z tego, że wieś Blochy założyli niemieccy osadnicy, a nazwa wsi Blochy jest pochodzenia niemieckiego. Forma nazwy wsi zapisana jako „Blochy” jest polską formą niemieckiej nazwy. Nazwa wsi Blochy jest zapisywana w mianowniku liczby mnogiej [ Bloch + y = Blochy ]. Sprowadzeni niemieccy osadnicy przez biskupów płockich zapewne osadzali osadników na prawie niemieckim. Nazwa wsi mogła powstać od nazwiska zasadźcy niemieckiego o nazwisku Bloch, wtedy wieś mogła nosić nazwę „wieś Blocha”. Polska nazwa Blochy wskazywać może, że w tej wsi mogła mieszkać większa liczba osób o nazwisku Bloch i takie spojrzenie też odpowiada nazwie Bloch [ nazwa miejscowa Bloch może oznaczać miejsce zamieszkałe o większej liczbie osób o nazwisku Bloch ]. Niemniej jednak nazwa wsi mogła powstać o pospolitego wyrazu niemieckiego „bloch”.


Muszę dodać małe sprostowanie. Miałem przyjemność rozmawiać krótko z Panem Profesorem, a także Dr Zbigniewem Babikiem, językoznawcą i chciałbym zaznaczyć, że nazwiska te są najpewniej polskie, zwłaszcza nazwisko Chorchos wygląda na rodzime choć o niejasnej etymologii. Profesor Samsonowicz pisał o możliwości sprowadzenia niemieckich osadników - jednak, przynajmniej w artykule, mowa była o XVIII wieku - okres odbudowy po zniszczeniach III wojny północnej. Dla pierwszej połowy XVII wieku nie mamy żadnych poszlak wskazujących na to, że biskupi sięgali po osadników niemieckich - zwłaszcza, że nazwiska Bloch i Chorchos znane były na terenie Puszczy przed zniszczeniami Potopu. Sama nazwa wsi "Chorchoszki" "Chorchosy" znana już była w latach 40-tych. Blochy najpóźniej w 1657. Chorchos czy Chorchoszek to najpewniej rodzime nazwisko z tym samym sufiksem co w Pieńkosz, Srokosz itd. W każdym bądź razie trudno jest jednoznacznie stwierdzić jaka jest jego prawdziwa etymologia.

Jeszcze drugie sprostowanie. Wsie te były wsiami pańszczyźnianych chłopów, poddanych w prywatnych dobrach szlacheckich - Nowodworowskich. Nie ma w nich śladu po niemieckich nazwiskach co łatwo można stwierdzić studiując nazwiska z parafii Długosiodło na genetece.

ROMAN_B napisał:

Niemniej jednak w przypadku wis Blochy wiemy, że wieś tą założyli osadnicy niemieccy i nazwa jej ma pochodzenie niemieckie. Zatem i nazwisko Bloch występujące w okolicy tej wsi powinno być niemieckiego pochodzenia – to tylko moja hipoteza.


Tego absolutnie nie wiemy. Wręcz przeciwnie, obecność tych rodzina poświadczona praktycznie od początków XVII wieku, brak innych nazwisk niemieckich wśród mieszkańców puszczy jak i źródłowych poszlak choćby sugerujących możliwość sprowadzania niemieckich osadników zdaje się temu przeczyć i wskazuje na rodzimą genezę. Byłbym bardzo ostrożny co do o hipotezy o etnicznie niemieckim pochodzeniu tych rodzin.

Dodatkowo zwróciłbym uwagę na liczne formy oboczne, które pojawiają się w metrykach - zwłaszcza Błoch pisane przez "ł", czy Błosik, Błoszek. W numerze XI periodyku "Onomastica" tego typu nazwiska/imiona zaklasyfikowano jako pochodne od Błażeja: Błażej; Błoże; Błach; Błaszek; Błoszek; Błażek; Błożek; Błoży itd.

W świetle tych obocznych zapisów można wysnuć tezę, że w przypadku rodziny z parafii Długosiodło "Bloch" i "Błoch" to jedno i to samo nazwisko, z archaicznym przedniojęzykowym, zębowym "l" jakie dawniej miało w polskich gwarach dużo szerszy zasięg niż dziś. Fonem oddawany przez dwie różne litery z czasem mógł ulec "petryfikacji" w formie pisanej mimo zmian językowych jakie zaszły w ciągu niemal 400 lat.

Podobną rodzimą etymologię podaje również "Słownik nazwisk i przezwisk ludności ziemi piotrkowskiej" - BŁACH, BŁOCH, także "BLOCH", a także "Onomastica" rocznik 1968 (dla miejscowości "BŁOCHY" w pow. ostrzeszowskim) czy Marianna Malec w "Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce" (Błach-Błoch, także w formie zapisanej przez "l").

Pozdrowienia, Witek
ROMAN_B - 27-02-2016 - 01:48
Temat postu:
Witam.

Witku, dziękuję za sprostowanie pewnych informacji dotyczących nazwiska Bloch i nazwy wsi Blochy. Jak sam zauważyłeś moje informacja została oparta na informacji zawartej w artykule pt. „DŁUGOSIODŁO: Śladami historii”, który zamieszczonym był w piśmie Nowy Wyszkowiak – było to sprawozdanie ze spotkania z prof. Samsonowiczem, które odbyło się 23 lutego 2010 roku. W artykule tym jest mowa o XVII wieku. Może wystąpił błąd w druku? Nie wiem czy mówimy o tym samym artykule i o tym samym piśmie. Sprawdziłem, zacytowałem zgodnie z tym co znajdowało się w przedmiotowym artykule. Jak sam wiesz informacje wymagają weryfikacji, Ty to zrobiłeś i wielkie dzięki Ci za to sprostowanie.
Tak więc, Katarzyna będzie miała bardziej wiarygodne informacje.

Z moje strony zamykam temat.

Pozdrawiam – Roman.
vitoo - 27-02-2016 - 01:55
Temat postu:
ROMAN_B napisał:
Witam.

Witku, dziękuję za sprostowanie pewnych informacji dotyczących nazwiska Bloch i nazwy wsi Blochy. Jak sam zauważyłeś moje informacja została oparta na informacji zawartej w artykule pt. „DŁUGOSIODŁO: Śladami historii”, który zamieszczonym był w piśmie Nowy Wyszkowiak – było to sprawozdanie ze spotkania z prof. Samsonowiczem, które odbyło się 23 lutego 2010 roku. W artykule tym jest mowa o XVII wieku. Może wystąpił błąd w druku? Nie wiem czy mówimy o tym samym artykule i o tym samym piśmie. Sprawdziłem, zacytowałem zgodnie z tym co znajdowało się w przedmiotowym artykule. Jak sam wiesz informacje wymagają weryfikacji, Ty to zrobiłeś i wielkie dzięki Ci za to sprostowanie.
Tak więc, Katarzyna będzie miała bardziej wiarygodne informacje.

Z moje strony zamykam temat.

Pozdrawiam – Roman.



Oczywiście masz rację i w tych sprostowaniach chciałem tylko przedstawić nieco inny punkt widzenia. To jest ciekawy temat i sam w sobie materiał na osobny wątek. Zainteresowałem się nim między innymi przez Chorchosów/Chorchoszki. Nazwa ta bywała podejrzewana także o pruskie/bałtyckie pochodzenie. Artykuł Profesora Samsonowicza można znaleźć jeszcze tutaj: http://webcache.googleusercontent.com/s ... &gl=us w oryginale: http://archiwum.polityka.pl/art/na-ojco ... 32027.html

Cytuję: "Jadąc przez Białe Kurpie warto zwrócić uwagę na toponimy, które zawsze coś mówią. I tak Długosiodło było długim, rozciągniętym siołem, Ostrokół znajdował się w ostrym zakolu rzeki, a Sieciechy były przecinką w lesie. Nazwy miejscowości informują też o tych, którzy je zakładali i w nich mieszkali, i tak Szczuki były własnością rodu Szczuków, a Bartniki – Bartnickich. Dziwnie brzmiące Prabuty i Jaszczułty założyli uciekający z północnego wschodu Bałtowie, natomiast Blochy, Chorchosy (od Kurhaus) czy Kabaty (od rodzaju płaszcza) zamieszkiwali Niemcy. Ciekawe jest też świadectwo zdrabniania nazw, które dowodzą malejącego z czasem znaczenia poszczególnych miejscowości. W ten sposób Brańsk stał się Brańszczykiem, a wspomniany już Kamieniec Mazowiecki – Kamieńczykiem."

Natomiast pełniejsza wersja jest tu: http://otn.org.pl/pdf/zeszyty/Zeszyty24.pdf Ponowny cytat: "W kolejnym okresie, obejmującym czasy klęsk „potopu”, jak się wydaje, wiele
osad przestało istnieć. Dopiero w XVIII wieku akcja Kościoła płockiego pozwoliła nie tylko na odnowienie starej siatki osadniczej, lecz także na powstanie nowych miejscowości. Jest niewątpliwie rzeczą interesującą, że utworzono wówczas osady zamieszkane przez kolonistów niemieckich (Blochy, Chorchosy, Szarłat); możliwe, że ich powstanie wiąże się z czasami porozbiorowymi i początkami zagospodarowywania ziem mazowieckich przez władze pruskie. Formułowane mogą być też poglądy, że termin „blochy” pochodzi od „blechu”, obszaru bielenia płótna. Bloch jest jednak częstym nazwiskiem, znanym w licznych miastach Polski, a także występującym jeszcze do niedawna wśród mieszkańców gminy Długosiodło. Nie budzi przy tym wątpliwości istnienie dużej grupy osadników niemieckich sprowadzanych przez władze kapituły pułtuskiej z południowych, katolickich ziem Rzeszy Niemieckiej. "

Myślę, że Profesor przedstawił to raczej jako pewną roboczę hipotezę, niekoniecznie popartą źródłami, zwłaszcza rękopiśmiennymi. Stąd zwroty takie jak "możliwe, że". Beż najmniejszej ujmy dla wiedzy Pana Profesora, trudno oczekiwać by jedna osoba obeznana była z wszystkimi źródłami, zwłaszcza metrykaliami.

W świetle tych artykułów można wysnuć przypuszczenie, że wsie (w zasadzie przysiółki) takie jak Blochy czy Chorchosy powstały - w XVIII wieku, założone zostały przez biskupów płockich, zasiedlone zostały niemieckimi kolonistami. Wszystkie te założenia byłyby jednak wprost błędne o czym z łatwością można przekonać się studiując najstarsze metryki z Długosiodła czy dokumentacje "kluczy zanarwianych". Co oczywiście nie wyklucza, że w innym kontekście etymologia nazwiska Bloch może być rozpatrywana na gruncie języka niemieckiego. W tym konkrentym przypadku jednak niewiele chyba przemawia za tą alternatywą. Pozdrowienia! Witek

"Nie budzi przy tym wątpliwości istnienie dużej grupy osadników niemieckich sprowadzanych przez władze kapituły pułtuskiej z południowych, katolickich ziem Rzeszy Niemieckiej. " - to akurat budzi bardzo uzasadnione wątpliwości. Zwłaszcza jeśli mowa o XVII-XVIII wieku. Przyznam się szczerze, że nie wiem skąd taka sugestia i na czym została oparta. Jedyni niemieccy osadnicy jacy bez żadnych wątpliwości zostali sprowadzeni w te okolice to ewangeliccy mieszkańcy Wincentowa i Marianowa oraz kilku wsi okolicznych ale to jest schyłek XVIII wieku oraz wiek XIX. Sprowadziła ich szlachta, a nie katoliccy biskupi.
teresa_kisztelińska - 03-03-2016 - 09:52
Temat postu:
Witam,

Chcę prosić o etymologię nazwiska Masalski. Jaki ma ono związek z nazwiskiem Massalski?

Pozdrawiam,Teresa
ROMAN_B - 04-03-2016 - 02:15
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Masalski.
Witam.

Tereso, na portalu Stankiewicze z przyjaciółmi p. Ewa Szczodruch zamieściła etymologię nazwiska Masalski, która mówi:
• „Masalski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy mas-, por. masa, wschodniosłowiańskie, gmina Mosiej (= Mojżesz).”.
• „Masalski w grupie nazwisk pochodzących od masa lub od wschodniosłowiańskiego imienia Mosiej (= Mojżesz).”.

Moim skromnym zdaniem aby ustalić jak powstało nazwisko Masalski powinno się ustalić pierwszą osobę o tym nazwisku i po której dziedziczone jest to nazwisko. Następnie jak nazywał się ojciec [ matka ] tej osoby oraz ustalić czy przypadkiem osoba nosząca nazwisko Masalski nie posiadała innego przezwiska albo nazwiska.

Na pierwszy rzut oka nazwisko Masalski jest nazwiskiem derywowanym przy pomocy sufiksu –ski [ Masal + ski = Masalski ] i jest nazwiskiem przymiotnikowym utworzonym od tematu Masal. Sufiks –ski wskazuje, iż nazwisko to mogło powstać od nazwy miejscowości i być nazwiskiem szlacheckim ale tylko wtedy gdy pierwsza osoba lub jej potomkowie była właścicielem takiej miejscowości. Cząstka –ski w nazwisku mówi też, że nazwisko Masalski mogło zostać przyjęte przez osobę urodzoną lub pochodzącą z takiej miejscowości. Przyrostek –ski może mieć tylko strukturalne znaczenie i nie mieć nic wspólnego z powyżej wymienionymi znaczeniami. Nazwisko Masalski mogło też powstać od imienia, przezwiska, nazwiska Masal mając na celu upodobnienie go do nazwiska polskiego [ szlacheckiego ] albo przydaniu osobie go noszącej godności, szlachetności itp. Zatem, pozostaje ustalić czym była nazwa osobowa Masal? Czy była imieniem, przezwiskiem lub nazwiskiem? Moim skromnym zdaniem nazwa osobowa Masal mogła powstać od wyrazu pospolitego masal. Tylko co znaczy apelatyw Masal?

Według etymologii opracowanej przez p. Ewę Szczodruch nazwa osobowa „Masal - w grupie nazwisk pochodzących od masa lub od wschodniosłowiańskiego imienia Mosiej (= Mojżesz).”.

Jeżeli chodzi o nazwisko [ imię ] Mosiej, to według p. Ewy Szczodruch „Mosiej - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Mojżesz. Pochodzenie biblijnego imienia Moseh nie zostało wyjaśnione. Przypuszcza się, że pochodzi od egipskiego msj ‘urodzić’ lub od arabskiego m-w- -sz ‘dziecię nowonarodzone’ lub od koptyjskiego mo ‘woda’ i usza ‘wydobyć’ albo od hebrajskiego naszach ‘wyciągnąć (z wody)’. Przejęte do greckiego w dwóch wariantach Moyses i Moses, łacińskiego Moyses, Moses, niemieckiego Moses, Mose, Moyse. W języku polskim Mojżesz, za pośrednictwem Kościoła prawosławnego Mojsiej, a języka jidysz Mosze.”.

W zasadzie na tym mogę zakończyć – nic więcej nie znalazłem na temat nazwiska Masalski. Dawna Polska był ogromnym państwem, obejmowała w przeszłości tereny Ukrainy, Białorusi, Litwy. Sprawdziłem rosyjskich na stronach poświęconych etymologii nazwisk. Na jednej z nich, „Иудаизм и евреи. ПАМЯТИ ФРУМЫ МАЛКИ ШВИНГЕР ПОСВЯЩАЕТСЯ” [ Judaizm i Żydzi. Pamięci Frumy Małki Schwinger poświęcona ] w zakładce „Еврейские фамилии” [ Żydowskie nazwiska ] znalazłem etymologie nazwiska Masalski [ po rosyjsku Масальский ]. Według autorów tej strony nazwisko Маsalski: „Фамилия Масальский произошла или от названия имения Масальщина, или же от ивритского женского имени Мазаль, которое означает счастье, удача, в котором случае Масальский переводится как сын Мазаль. Это имя распространено в основном среди сефардских евреев.”. Po polsku może to brzmieć: Nazwisko Masalski może pochodzić od nazwy miejscowej lub nazwy majątku Masalszczynzna albo od hebrajskiego imienia żeńskiego Mazal, które oznacza ‘szczęście’, ‘powodzenie’, w takim przypadku Masalski tłumaczone jest jako ‘syn Mazal’. Imię [ nazwisko ] powszechne jest wśród Żydów sefardyjskich.

Rosyjska etymologia nazwiska Masalski jest o tyle ciekawa, że mówi, iż nazwisko Masalski może pochodzić od nazwy miejscowej Masalszczyzna albo od nazwy majątku, posiadłości Masalszczyzna. Oznacza to, że osoba o nazwisku Masalski mogła przyjąć nazwisko od nazwy miejscowej Masalszczyzna w przypadku:
• bycia jej właścicielem – nazwisko szlacheckie,
• urodzenia się w tej miejscowości albo pochodzenia lub zamieszkiwania w tej miejscowości – nazwiska nie szlacheckie, odmiejscowe.
Zatem, czy istnieje miejscowość o nazwie Masalszczyzna? Znalazłem kilka miejscowości o tej nazwie w obrębie granic dawnej Polski:
• Masalszczyzna – zaścianek szlachecki – gmina Sobótka, powiat polityczny Brasław, województwo wileńskie, poczta i telegraf Sobótka Zawierzska, stacja kolejowa Sobótka Wąska, sąd grodzki Bracław, sąd okręgowy Wilno, parafia Sobótka.
• Masalszczyzna I – zaścianek szlachecki – gmina Żukojnie, powiat polityczny Święciany, województwo wileńskie, poczta i telegraf Kluszczany, stacja kolejowa Geladnia, sąd grodzki Łyntupy, sąd okręgowy Wilno, parafia Kluszczany.
• Masalszczyzna II – zaścianek szlachecki – dane takie same jak w przypadku Masalszczyzna I.
• Masałowszczyzna – Rawicze – forwark – [ druga nazwa Rawicze Masałowszczyzna folwark ] – gmina Szczuczyn, powiat polityczny Szczyczyn, województwo nowogródzkie, poczta i telegraf Szczuczyn koło Lidy, poczta i telegraf Różanka nad Niemnem, sąd grodzki Szczuczyn Lidzki, sąd okręgowy Wilno, parafia Lack Kościelny, prawosławna parafia Zawałki [ Dziembrów ].
Na podstawie Skorowidza miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorialnie im właściwym władz i urzędów (…);Przemyśl; Warszawa; Wydawnictwo Książnicy Naukowej; 1933.

Jest jeszcze jedna miejscowość o nazwie Masalszczyzna, która obecnie znajduje się na Białorusi w rejonie mohylewskim obwodu mohylewskiego, około 22 km na zachód od Mohylewa [ Masalszczyna – po białorusku Масальшчына; po rosyjsku Масальщина; historyczna nazwa Masalszczyzna ].

Jeżeli chodzi o nazwisko Massalski – „Massalscy – ród książęcy pochodzenia ruskiego, którego jedna linia miała charakter magnacki, pieczętujący się herbem własnym Massalski, a wywodzący się od książąt Karaczewskich, czernichowskiej gałęzi dynastii Rurykowiczów. W połowie XIV w. (ok. roku 1355) książę Czernichowski, Światosław Karaczewski, wydzielił synowi Jurijowi (Jerzemu) w samodzielne władanie północno-wschodnią część swojego księstwa (pomiędzy rzekami Oką, Ugrą i Desną). Jurij obrał za swoją siedzibę gród Masalsk i od jego nazwy przyjął dla siebie nazwisko Massalski. Ziemie te położone pomiędzy Wielkim Księstwem Litewskim i rosnącym w siłę księstwem Moskiewskim były terenem ciągłych najazdów i walk. Na początku XV w. (1408 r.) Masalsk został przyłączony do W.K. Litewskiego ale już w 1492 r definitywnie zaanektowany został przez Księstwo Moskiewskie i do dzisiaj znajduje się w władaniu jego następców. W wyniku tych walk i zmian politycznych część potomków kniazia (księcia) Jurija Massalskiego przeniosła się na ziemie WK Litewskiego, część pozostała na terenie Księstwa Moskiewskiego. Massalscy żyją do dnia dzisiejszego, reprezentowani są w Związku Szlachty Polskiej.”
Można też spotkać się z zapisem nazwiska Massalski w formie Masalski. „Ilja Telatycki, mąż Hanny Masalskiej ( ród Masalskich wywodził się z czernihowskiej linii dawnych książąt ruskich, Hanna zaś była córką księcia Wasyla Iwanowicza Masalskiego, który był m.in. posiadaczem Wistycz i Buczemla w pow. brzeskim ). Informacja pochodzi ze strony http://nadbuhom.pl/

Na sam koniec dodam, że jest herb szlachecki Masalski [ Massalski ]:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Masalski
oraz herb Masalski Książę III [ Massalski Książę III, Masalski III ]:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Masalski_ ... %C4%99_III


Pozdrawiam – Roman.


http://toldot.ru/
https://pl.wikipedia.org/wiki/Masalszczyna
http://slobodka.blog.onet.pl/2007/09/18 ... -slobodka/
https://pl.wikipedia.org/wiki/Massalscy
http://nadbuhom.pl/art_0418.html
teresa_kisztelińska - 04-03-2016 - 10:20
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Masalski.
Pięknie dziękuję i serdecznie pozdrawiam:) Teresa
Bożena_Kaźmierczak - 04-03-2016 - 10:43
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Masalski.
Jeśli można to proszę o etymologię nazwiska Wojnecki.

Pozdrawiam - Bożena
Gawroński_Zbigniew - 04-03-2016 - 10:55
Temat postu:
teresa_kisztelińska napisał:
Witam,

Chcę prosić o etymologię nazwiska Masalski. Jaki ma ono związek z nazwiskiem Massalski?

Pozdrawiam,Teresa


Chyba nazwisko to ma albo całkowicie odmienną, albo równoległą, równie prawdopodobną etymologię.

Moim zdaniem popartym 'źródełkami' niemieckojęzycznymi nazwisko to ma pruską i pomorską genezę tkwiącą w imieniu Tomasz (Thomas).

Mass pierwotnie był patronimem, oczywiście od Tomasza, i uległ slawizacji i doszedł do postaci jaką widzimy. I tylko tyle.

Pozdrawiam pięknie.
teresa_kisztelińska - 04-03-2016 - 11:29
Temat postu:
DziękujęSmile

Pozdrawiam,Teresa
Szuwar - 04-03-2016 - 12:09
Temat postu:
Witam

Etymologia nazwiska Wojnecki


w/g opracowania etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch


Wojnecki - 1655 od wojna ‘walka zbrojna’

a także

Od rzeczownika wojna, czyli: wojowanie, kompania zbrojna, kroki nieprzyjacielskie, służba wojskowa, gwar, gra w karty, zobacz Słownik warszawski

Pozdrawiam
Bożena_Kaźmierczak - 04-03-2016 - 13:34
Temat postu:
Serdecznie dziękuję.

Pozdrawiam - Bożena
Świątek_Katarzyna - 04-03-2016 - 19:45
Temat postu:
Widzę, że wreszcie strona działa. Nie mogłam odpowiedzieć ze względu na awarię.
Dziękuję bardzo za niezwykle interesującą dyskusję! Jestem pod wrażeniem tak obszernej wiedzy. Poznanie argumentów za i przeciw niemieckiemu i polskiemu pochodzeniu nazwiska Bloch bardzo mi pomogło zrozumieć te tezy. Tego potrzebowałam. Jesteście Panowie wspaniali.
Kublik_Anna - 09-03-2016 - 10:53
Temat postu:
A może ktoś ma pomysł na pochodzenie nazwiska KUBLIK?
Najdawniej sięgam do 1811 roku (wcześniej nie ma skanów) w siedleckiem. Jest tam pełno Kublików i Bulików.
Szuwar - 09-03-2016 - 11:32
Temat postu:
Witam

Etymologia nazwiska Kublik w/g opracowania Pani Ewy Szczodruch
Kublik - od kubeł ‘naczynie na płyny’.


BULIK – od bula, buła –zgrubienie, guz lub od gwarowego bula – byk; inna pisownia – Bulig (1425)

http://staresiolkowice.pl/pochodzenie-n ... kowickich/

Pozdrawiam
Gawroński_Zbigniew - 09-03-2016 - 15:40
Temat postu:
Kublik jest zdrobnieniem od słowa kub, a nie od słowa kubeł!!!

Różnica w znaczeniu jest zasadnicza.
ROMAN_B - 09-03-2016 - 17:00
Temat postu: Pochodzenia nazwiska Kublik
Witam.

W uzupełnieniu etymologii nazwiska Kublik podanej przez Szuwara oraz p. Zbigniewa dodam inną ewentualność pochodzenia tego nazwiska.

W Słowniku najstarszych nazwisk polskich – pochodzenie językowe nazwisk omówionych w Historii nazwisk polskich, w tomie 1. na stronie 80 znajduje się etymologia nazwiska Kublic. Według tego słownika nazwisko Kublic pochodzi od:
• „KUBLIC < niem. Kubla : ? niem. Kübel : śrwniem. kübel ‘kubeł, wiadro’ Klim 1498, patr., s. 382.”.

Mając powyższe na uwadze, można postawić hipotezę, która zakłada, iż nazwisko Kublic jest łacińską formą nazwiska Kublik [ Kublic = Kublik; c > k; c = k ]. Nazwisko Kublik jest późniejszą formą nazwiska Kublic, która jest zapisana w języku polskim. Nazwisko Kublic notowane było już w 1498 roku.

Zatem, nazwisko Kublic = Kublik jest spolszczoną formą niemieckiego nazwiska. Pochodzi ono z języka niemieckiego od nazwy osobowej Kubla, które pochodzi z języka niemieckiego od nazwy osobowej Kübel a ono z języka średnio – wysko – niemieckiego od apelatywu kübel, który znaczy ‘kubeł, wiadro’.

Oczywiście jest to tylko moja hipoteza, która wymaga weryfikacji. Weryfikację i wybór etymologii pozostawiam Tobie, Anno.

Według mnie aby zbliżyć się do informacji mówiącej jak i od czego powstało nazwisko Kublik należy ustalić pierwszą osobę, która nosiła nazwisko Kublik i po której nazwisko to jest dziedziczone [ nazwisko dziedziczne ]. Następnie sprawdzić czy osoba ta nie zmieniała nazwiska, jeżeli tak, to jakie nazwisko [ przezwisko ] nosiła? Po czym ustalić jak nazywał się ojciec i matka tej osoby.

Pozdrawiam – Roman.
Kasia_Marchlińska - 12-03-2016 - 18:22
Temat postu: Faygiel de Rozprza?
Nazwisko: Faygiel de Rozprza
Istnieje taka rodzina szlachecka - są opisani u Bonieckiego, moja prababka miała tak z domu. Nazwisko wydaje się dziwne, rozumiem, że znaczy Faygiel z Rozprzy - to skąd jest rodzina, czyli pewnie, że byli właścicielami jakiejś miejscowości lub w niej mieszkali to rozumiem, ale Fajgiel to jest żydowskie imię - skąd mogłoby się wziąć takie nazwisko?

pozdrowienia i dziękuję za wszelkie komentarze,
Kaśka
Kublik_Anna - 12-03-2016 - 22:28
Temat postu: Re: Pochodzenia nazwiska Kublik
ROMAN_B napisał:
Witam.

W uzupełnieniu etymologii nazwiska Kublik podanej przez Szuwara oraz p. Zbigniewa dodam inną ewentualność pochodzenia tego nazwiska.

W Słowniku najstarszych nazwisk polskich – pochodzenie językowe nazwisk omówionych w Historii nazwisk polskich, w tomie 1. na stronie 80 znajduje się etymologia nazwiska Kublic. Według tego słownika nazwisko Kublic pochodzi od:
• „KUBLIC < niem. Kubla : ? niem. Kübel : śrwniem. kübel ‘kubeł, wiadro’ Klim 1498, patr., s. 382.”.

Mając powyższe na uwadze, można postawić hipotezę, która zakłada, iż nazwisko Kublic jest łacińską formą nazwiska Kublik [ Kublic = Kublik; c > k; c = k ]. Nazwisko Kublik jest późniejszą formą nazwiska Kublic, która jest zapisana w języku polskim. Nazwisko Kublic notowane było już w 1498 roku.

Zatem, nazwisko Kublic = Kublik jest spolszczoną formą niemieckiego nazwiska. Pochodzi ono z języka niemieckiego od nazwy osobowej Kubla, które pochodzi z języka niemieckiego od nazwy osobowej Kübel a ono z języka średnio – wysko – niemieckiego od apelatywu kübel, który znaczy ‘kubeł, wiadro’.

Oczywiście jest to tylko moja hipoteza, która wymaga weryfikacji. Weryfikację i wybór etymologii pozostawiam Tobie, Anno.

Według mnie aby zbliżyć się do informacji mówiącej jak i od czego powstało nazwisko Kublik należy ustalić pierwszą osobę, która nosiła nazwisko Kublik i po której nazwisko to jest dziedziczone [ nazwisko dziedziczne ]. Następnie sprawdzić czy osoba ta nie zmieniała nazwiska, jeżeli tak, to jakie nazwisko [ przezwisko ] nosiła? Po czym ustalić jak nazywał się ojciec i matka tej osoby.

Pozdrawiam – Roman.


Jak mówiłam najdawniej sięgam do 1811, ale już wtedy w Wodyniach i okolicach jest kilka linii Kublików, na tyle odległych, że się między sobą żenili. Czyli pierwszy "wspólny" Kublik musiał być już dużo wcześniej.
Piszesz, że "Nazwisko Kublic notowane było już w 1498 roku. " - Gdzie? masz jakieś źródła na to?
Gawroński_Zbigniew - 13-03-2016 - 00:44
Temat postu:
Tu jest to nazwisko:

Cytat:



Kublic: Nobilis Elisabeth, consors Egidii
de Minori Pyathek ... lacobum, familiarem
suum dictum Kublycz peditem ...
ad praesens bellum expedivit 1498 Bob
650.

Jest to słownik Taszyckiego a cytuje oryginał czyli:

Bob - Acta expeditionum bellicalium palatinatus Calissiensis et Posnaniensis in Valachos
et in Turcas a. 1497-1498 in archivo regio Posnaniensi asservata. Ed. M. Bobrzyński.
StPPP VII, 1882, s. 1-165.



Podejrzewam, że po wpisaniu tytułu w wyszukiwarkę bibliotek cyfrowych znaleźć można powyższe osobiście w całości i bez trudu. Podejrzewam, bo nie sprawdzałem. Wink

Pozdrawiam pięknie.
Kublik_Anna - 13-03-2016 - 01:01
Temat postu:
Dzięki, sprawdzę Smile
Szuwar - 13-03-2016 - 22:03
Temat postu:
Witam

Moje jeszcze raz tylko dwa grosze


KUBLIC < niem. Kubła : ? niem. Kübel : śrwniem. kübel ‘kubeł, wiadro’ Klim 1498,patr., s. 382

skrót Klim

Klim - Klimek Z ., N a zw y osobowe pochodzenia niemieckiego, Słownik etymologiczno motywacyjny staropolskich nazw o sobowych, cz. 5, red. A. Cieślikowa, M . Malec, K. Rymut, Kraków 1997

źródło

Zofia Kowalik Kaleta, Leonarda Dacewicz,
Beata Raszewska Żurek
SŁOWNIK NAJSTARSZYCH NAZWISK POLSKICH
POCHODZENIE JĘZY KOWE NAZWISK OMÓWIONY CH
W HISTORII NAZWISK POLSKICH
TOM I

http://rcin.org.pl/Content/38217/WA243_ ... W_0000.pdf

Kublic: Nobilis Elisabeth, consors Egidii
de Minori Pyathek ... lacobum, familiarem
suum dictum Kublycz peditem ...
ad praesens bellum expedivit 1498 Bob
650.

No i tak wspólnymi siłami wyszła nam prawidłowa układanka

Pozdrawiam
Kublik_Anna - 14-03-2016 - 00:32
Temat postu:
Dziękuję wszystkim!
a kublik
Fil_Sarzki - 16-03-2016 - 07:29
Temat postu:
Szukam pochodzenia nazwiska "Wenelski"

Pozdrawiam
Szuwar - 16-03-2016 - 07:55
Temat postu:
Witam

Etymologia nazwiska Wenelski

Wenelski od wena zapał twórczy ,szczęście,powodzenie dawniej też usposobienie,nastrój . od wschodniosłowiańskiej nazwy Wienia
Wienjamin ,Beniamin

opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch

Pozdrawiam
achczi - 16-03-2016 - 07:58
Temat postu:
Witam, to jak już był Kublik to może ktoś napisze mi pochodzenie nazwiska KUDLIK Smile Z góry dziękuję za odpowiedź. Pozdrawiam

Anna
Gawroński_Zbigniew - 16-03-2016 - 08:10
Temat postu:
Nazwisko od przyimka "Wen", który wyszedł z użycia już dość dawno a oznaczał: "poza" "na zewnątrz", tożsamy z niemieckim "draußen".

Moim zdaniem nazwisko to inna wersja bardzo popularnego nazwiska "Przybysz". Cool

edit. Dotyczy oczywiście nazwiska Wenelski.


-=-=
Kudły jeszcze w moim dzieciństwie były normalnym słowem nie mającym zabarwienia wte ani wewte. Kudlik to "kędziorek", "kędzierzawy". Wyrażenie "kudłata szopa" oznaczało bardzo bujną i ładną fryzurę... Smile
ROMAN_B - 19-03-2016 - 02:36
Temat postu: Faygiel de Rozprza.
Kasia_Marchlińska napisał:
Nazwisko: Faygiel de Rozprza
Istnieje taka rodzina szlachecka - są opisani u Bonieckiego, moja prababka miała tak z domu. Nazwisko wydaje się dziwne, rozumiem, że znaczy Faygiel z Rozprzy - to skąd jest rodzina, czyli pewnie, że byli właścicielami jakiejś miejscowości lub w niej mieszkali to rozumiem, ale Fajgiel to jest żydowskie imię - skąd mogłoby się wziąć takie nazwisko?

pozdrowienia i dziękuję za wszelkie komentarze,
Kaśka



Witaj Katarzyno.

Pytasz o pochodzenie nazwiska Faygiel de Rozprza. Zacznę od tego, że istnieją też między innymi inne oboczne formy tego nazwiska, to jest:
• Fajgiel de Rozprza
• de Rozprza Faygel,
• de Rozpsza Fajgiel,
• Rozpsza – Faygiel,
• Rozprza – Fajgiel,
• Faygiel z de Rozprza,
• Faygiel,
• Fajgiel,
• Faygel,
• Fajgel,
• Faigiel,
• Fajgielski.
Nazwisko Faygiel de Rozprza po polsku powinno brzmieć Faygiel z Rozprzy i w takiej formie zapisu odnajdujemy to nazwisko w:
• Akcie Elekcyjnym Roku 1764 z dnia 27 sierpnia: Karol z Rozprzy Fagiel; Józef z Rosprzy Faygiel Cześnik Sanocki, sędzia kaptur.:Woiewodztwa Sandomirskiego, Pttu. Opoczyńskiego;
• Publikacji pt. Elektorów Elektorów Poczet którzy niegdyś głosowali na elektów Jana Kazimierza roku 1648, Jana III. roku 1674, Augusta II. roku 1697 i Stanisława Augusta roku 1764 (…); Lwów, 1845: Fagiel Michał; Fagiel z Rozprzy Józef cześnik Sanocki, sędzia kapturowy województwa sandomierskiego powiatu Opoczyńskiego; Fajgiel z Rozprzy Karol;
• publikacji pt. Wiadomość O Kleynocie Szlacheckim Oraz Herbach Domów Szlacheckich w Koronie Polskiey [...] Zebrana w Czterech Częściach przez Ewarysta Andrzeia Hrabię Kuropatnickiego [...]; Warszawa, 1789 – Część Druga pt. Zbiór Nazwisk Domów z Ich Herbami w Koronie Polskiey, i Wielkim Xięstwie Litewskim, Tudzież w przyległych Prowincyach z ksiąg [...] porządkiem Alfabetycznym ułożony, Rozdział 2 pt. Familie Rodowitey Szlachty Polskiey i W. X. Litt., z ich Herbami ( strona 27 ). Na tej samej stronie wymienione jest nazwisko Fagiel. Tak w przypadku nazwiska Faygiel z Rozprzy jaki na nazwiska Fagiel autor nie podaje herbu jakim posługiwały się te dwie rodziny. Wniosek z tego, że istniała polska szlachecka rodzina o nazwisku Faygiel z Rozprzy ( Faygiel de Rozprza );
• herbarzu Adama Bonieckiego ( Herbarz Polski; Część I; Wiadomości Historyczno – Genealogiczne o Rodach szlacheckich; Tom V; Skład główny Gebethner i Wolff w Warszawie; Warszawa, 1902, str. 262. ) wymienia ród Faygiel, v. Fajgel, v. Fagel, v. Fagiel, którzy pisali się z Rozprzy i pieczętowali się herbem Rawicz. Boniecki wymienia Jana Faygel’a jako pierwszego znanego z imienia i nazwiska: „Jan Faygel, sztolnika w kopalniach olkuskich, zmarł 1570 r. Piotr Faygiel, dziedzic Kowalowy 1623 r., ożeniony z Anną Morsztynówną, bachmistrzówną wielicką 1614 r. (…)”. Dodam, że Boniecki wymienia mniej więcej linię genealogiczną tego rodu do 1804 roku, w którym to Antoni wylegitymował się ze szlachectwa w Galicji Zachodniej. Można postawić hipotezę zakładającą, że osoba o nazwisku Faygiel de Rozprza może być potomkiem rodu Faygiel herbu Rawicz ( inne nazwy herbu: Rawa, Ursyn, Ursowic, Panna na niedźwiedziu, Miedźwiada, Miedźwioda, Niedźwiada, Niedźwiadek, Niedźwieda, Niedźwioda, Rawic, Rawita ), o którym wspomina Boniecki w swoim herbarzu, mówiąc o nich, że pisali się z Rozprzy ( Faygiel z Rozprzy ). Z tego co napisał A. Boniecki wynika, że pierwszą znaną mu osobą o nazwisku Faygel ( Faygiel z Rozprzy ) był Jan Faygel, który był sztolnikiem w kopalniach olkuskich, i który zmarł w 1570 roku. Jest to bardzo ciekawa informacja ponieważ Jan Faygel nie pochodził z Polski a jego osoba jest wielce zasłużoną dla górnictwa polskiego. Jan Fajagiel ( Faygel ) do Polski przybył w 1549 roku ze Słowacji ( Węgier ) na zaproszenie króla polskiego celem usprawnienia pracy, odwodnienia kopalni oraz budowy nowego szybu w kopalni ołowiu i srebra w Olkuszu. Jan Fajgiel ( Faygel ) został kierownikiem robót górniczych. W latach 1556 – 1568 Jan Fajgiel wybudował nowy szyb solny o nazwie Campi w kopalni soli w Bochni. Jan Fajgiel ( Fajgel, Faygel ) pochodził z Lewoczy ( po słowacku Levoča, po węgiersku Lőcse, po niemiecku Leutschau, po łacinie Leutsovia) – obecnie miasto powiatowe we wschodniej Słowacji, w kraju preszowskim, w historycznym regionie Spisz. W 1549 miasto Lewocza należała do Węgier i nazywano go miastem niemieckim. Jak wspomniałem Jan Fajgiel ( Fajgel, Faygel ) pochodził z Lewoczy i należał do bardzo zamożnego rodu mieszkającego w tego mieście. W Lewoczy mieszkał też ród Thurzonów, należący do patrycjuszy tego miasta. Rodzina ta wzbogaciła się na handlu miedzią, górnictwie i hutnictwie. Obie rodziny Fajglów i Thurzonów łączyła działalność górnicza z czasem weszły one w małżeńskie koligacje. Rodzina Faygel ( pisząca się też jako: Feygel, Faigel, Fajgel ) była dzierżawcą kopalń na Słowacji i Węgrzech. Rodzina Faygel i rodzina Thurzo należała do szlachty Węgierskiej ( może też to szlachty niemieckiej – rodzina Thurzo pochodziła z terenów Austrii i nosiła herb Thurzo ). Herb rodu Faygel nazywał się „FAGIEL v BETHLEHENFALVA” i po węgiersku jest tak opisywany: „A Feygel - vagy Faigel - címer. A Faygel ( másutt Feygel, Faigel sőt Fajgel ) - címer: Jobb felé forduló, álló kétfarkú oroszlán jobb lábának karmaiban három száras, leveles ötszirmú rózsát tart”. Później pisali się Fajgel alias Bethlenfalvi de Bethlenfalva albo Faygel alias Fajgel. Niestety nie znalazłem daty nadania szlachectwa rodzinie Faygiel na Wegrzech.

Biorąc powyższe pod uwagę moim skromnym zdaniem nazwisko Faygel ( Feygel, Faigel, Fajgel, Fejgel, Faygiel, Fajgiel ) jest nazwiskiem pochodzenia niemieckiego i należy poszukiwać jego znaczenia w tym języku ( oczywiście jest to moja hipoteza ). Niestety nazwisko to posiada tak wiele różnych form zapisu, że trudno przyjąć jakieś z nich do opracowania jego znaczenia. Jedno jest pewne, że występowało już w 1549 roku na terenie Polski.

Według etymologii opracowanej przez p. Ewę Szczodruch na portalu Stankiewicze z przyjaciółmi nazwisko: Fajgiel - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Według Słownik języka polskiego po red. W. Doroszewskiego apelatyw „fajgiel” ma następujące znaczenie: „fajgiel m I, D. fajgla przeztarz. Pot. << rubel >>: Zebrał kupę fajgli. ŻER, Grzech 89. Pięćdziesiąt fajgli i utrzymanie. ZAP. G. Ptak I, 43. // SW < nm. Feingold = złoto wysokiej próby >”.

Według Słownika języka polskiego ( tak zwany warszawski; strona 711 ) fajgiel znaczy: Fajgiel = rubel albo żyd. Fajgiel = niem. Vogel = ptak.

Na holenderskiej stronie etymologiebank.nl poświęconej etymologii znalazłem interesującą etymologię słowa vogel ‘ptak’. Język holenderski należy do grupy dialektów języka dolnoniemieckiego i w języku tym odnaleźć można wiele niemieckich słów a tym samym ich etymologię. Według Słownika etymologicznego Van Dale Etymologisch woordenboek ( 1997 ) wyraz „vogel” może pochodzić z dialektu staro – saksońskiego ( północne Niemcy ) od słowa „fugl”; z języka staro – wysoko – niemieckiego ( później średnio – wysoko – niemieckiego ) od słowa „fogal”; z języka fryzyjskiego od słowa „fugel”; z języka staro – angielskiego od słowa „fugol”; z języka skandynawskiego ( pochodzi z języka germańskiego ) od słowa „fugl”; z języka gotyckiego ( pochodzi z języka germańskiego ) od słowa „fugls”. Etymologia dość niejasna ale wszystkie te słowa odnoszą się do ptaka albo do latania.

Moim skromnym zdaniem nazwisko Feygel, Faigel, Fajgel, Fajgiel, Faygiel, Fagel jest jednym i tym samym nazwiskiem tylko zapisanym w różnych formach i pochodzącym z języka niemieckiego, i które oznacza „ptak”. Nazwisko ( imię ) to można spotkać też u żydów, z języka jidysz. Jidysz ( ייִדיש; dosł. ‘żydowski’ – od pierwotnego określenia w tym języku ייִדיש־טײַטש jidisz-tajcz ‘żydowski niemiecki’ ) – język Żydów aszkenazyjskich, powstały ok. X wieku w południowych Niemczech na bazie dialektu średnio – wysoko - niemieckiego ( Mittelhochdeutsch ) z dodatkiem elementów hebrajskich, słowiańskich i romańskich. Język ten tradycyjnie zapisywany jest alfabetem hebrajskim. Moim zdaniem nazwisko Fay(j)giel de Rozpsza, w szczególności człon Fajgiel ( Faygiel, Faygel itp. ) nie pochodzi z języka jidysz tylko z języka niemieckiego ponieważ nazwisko to pojawiło się w XVI wieku w Polsce a osoba nosząca to nazwisko posiadała imię. Żydzi w tym czasie nie posiadali nazwisk tylko imiona. Nazwiska dopiero zaczęli mieć gdzieś w XVIII wieku. W kulturze Żydów aszkenazyjskich nazwiska zaczęły się upowszechniać dopiero w XVIII w. We wcześniejszym okresie wystarczały Żydom imiona ( imiona żydowskie ) i różnego rodzaju przydomki. Jest to tylko moja hipoteza o pochodzeniu nazwiska Faygiel.

Rozprza ( Rosprza też Rospierz ) należy do najdawniejszych osad polskich i położona jest nad rzeką Luciążą. Obecnie Rozprza – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Rozprza. Wieś leży nad rzeką Luciążą.


Na zakończenie dodam informacje, które mogą Ci pomóc w ustaleniu linii genealogicznej Twojej prababci: „Jan Faygel, sztolnik w kopalniach olkuskich, zmarł 1570 r. Piotr Faygiel, dziedzic Kowalowy 1623 r., ożeniony z Anną Morsztynówną, bachmistrzówną wielicką 1614 r. Filip 1619 r. w krakowskiem. Michał, elektor Jana Kazimierza z ks. oświecimskiego i zatorskiego. [nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] Piotr i Adam, bracia, zapisali 1653 r. na Kowalowy 2,000 fl. Bernardynkom krakowskim. Adam i Jan, z województwa krakowskiego, podpisali obiór króla Michała. Jan, Jarosz i Zygmunt pisali się z województwem krakowskiem, na elekcyę Augusta II-go. Jan, posesor Zręczycz 1736 r. Helena z Sieradzkich, żona Mikołaja, zmarła przed 1737 r. Wojciech, dziedzic części Kowalowy 1731 r. Jan, burgrabia krakowski, otrzymał 1750 r. w dożywocie Jurczewki, w powiecie latyczowskim, a wójtostwo w Gródku 1764 r. Umarł w 1780 r. Ów Jan, burgrabia krakowski, Jan, cześnikiewicz sanocki, Józef, ojciec jego, cześnik sanocki i sędzia kapturowy powiatu opoczyńskiego i Karol, podpisali z województwem sandomierskiem, elekcję Stanisława Augusta. N., regent grodzki opoczyński 1771 r. Jan, z powiatu opoczyńskiego, szambelan Stanisława Augusta 1789 r. Ignacy i Wojciech, żonaci z siostrami Drohojowskiemi, chorążankami trembowelskiemi; pierwszy z Anną drugi z Petronellą . Marcin, syn Jakóba i Felicyanny Znamierowskiej, wnuk Stanisława i Franciszki Katlewskiej i Nikodem Franciszek, generalny wikaryusz dyec. łac. przemyskiej, proboszcz katedralny przemyski, syn Stanisława i Apolonii Koralewskiej, udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie, pierwszy 1782 r. w sądzie ziemskim pilznieńskim, drugi 1825 r. we Lwowie (Goł.). Siostry księdza Franciszka: Maryanna Domaradzka, Julia Holcyngierowa i Justyna Hubicka. Salomea, cześnikówna sanocka, żona Filipa Libiszowskiego. Siostry jej: Teodora, Eleonora i Angela w latach 1768-1771 r. Jan, Antoni, Karol i Andrzej, synowie Józefa, cześnika sanockiego, sprzedali 1784 r. Rożenek i Ciechomin, w opoczyńskiem, Ludwikowi Zawiszy. Z nich Antoni dowiódł szlachectwa 1804 r. w Galicyi zachodniej.” ( na podstawie informacji z portalu wielcy.pl ).

Na sam koniec dodam, że w Warszawie w roku 1929 mieszkał i pracował sędzia sądu okręgowego o nazwisku de Rozprza Faygiel.

Katarzyno, wszystkie powyżej zamieszczone informacje znajdziesz pod linkami, które zmieściłem na końcu mojego postu. Niestety nie wiem czy Twoja prababcia nosząca nazwisko Faygiel de Rozprza ma coś wspólnego z rodem Faygiel ( Fajgiel ) z Rozprzy, który opisałem powyżej. Choć nazwisko, które nosiła Twoja prababcia daje podstawę do przypuszczenia, że mogło tak być. Aby to sprawdzić i potwierdzić ( zweryfikować ) wymaga to badań historycznych i kwerendy genealogicznej a to już pozostawiam Tobie. Dodam, że członkowie rodu Fay(j)giel z Rozprzy używali też tylko samego nazwiska Faygiel, Fajgiel.

Pozdrawiam – Roman.


Źródła:
http://www.nekrologi-baza.pl/?page_id=1 ... paged=2431
http://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/docmetad ... ublication
http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/docmetadat ... ublication
https://pl.wikipedia.org/wiki/Zachodnia_Galicja
https://pl.wikipedia.org/wiki/Rawicz_(herb_szlachecki)
http://eksploratorzy.com.pl/viewtopic.p ... &t=920
http://www.muzeum.bochnia.pl/v2008/inde ... Itemid=188
http://www.biblioteka.olkusz.pl/bibliot ... iana_5.pdf
https://archive.org/stream/dziejepolski ... 6/mode/2up ( str. 467 )
https://pl.wikipedia.org/wiki/Lewocza
http://www.rfmlib.hu/digitkonyvtar/dok/ ... manyok.pdf
http://www.rfmlib.hu/digitkonyvtar/dok/ ... 2006_2.pdf
http://www.rfmlib.hu/digitkonyvtar/dok/ ... manyok.pdf
http://epa.oszk.hu/01400/01466/00002/pdf/02.pdf
http://www.rfmlib.hu/digitkonyvtar/dok/ ... manyok.pdf
http://www.rfmlib.hu/digitkonyvtar/dok/ ... manyok.pdf strona 81, rysunek 4/a przedstawia wizerunek herbu Faigel v. Bethlehenfalva ( A Feygel - vagy Faigel - címer ).
http://doktori.btk.elte.hu/hist/szemanattila/diss.pdf
https://de.wikipedia.org/wiki/Thurzo
https://hu.wikipedia.org/wiki/Betlenfalva
http://www.wikiwand.com/hu/Faygel_P%C3%A9ter
http://www.hungarianheraldry.org/armori ... mit=Search
http://www.hungarianheraldry.org/
http://docs.lib.purdue.edu/cgi/viewcont ... weblibrary
http://www.pechy-de-pechujfalu.hu/myfil ... Title.html
https://translate.google.pl/translate?h ... ;sandbox=1
http://www.fuma.cz/img/web1/FUMA%20VI%2002.pdf
https://books.google.pl/books?id=UBBdAA ... mp;f=false
https://books.google.pl/books?id=rEhfAA ... mp;f=false
http://www.etymologiebank.nl/trefwoord/vogel
http://www.stankiewicze.com/index.php?k ... mp;sub=536
http://www.encyklopedia.biolog.pl/index ... ek_Faygiel
https://pl.wikisource.org/wiki/Volumina ... ndomirskie
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oudsaksisch
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oudhoogduits
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oudfries
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oudengels
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oudnoords
https://de.wikipedia.org/wiki/Gotische_Sprache
http://www.etymologiebank.nl/trefwoord/vogel
https://pl.wikipedia.org/wiki/Jidysz
http://www.jhi.pl/psj/nazwiska_Zydow_polskich
https://books.google.pl/books?id=AdpbAA ... mp;f=false
https://pl.wikipedia.org/wiki/Rozprza_( ... 3%B3dzkie)
http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geogra ... Tom_IX/842
http://rozprza.pl/11/strona-glowna.html
http://snap.uni.lodz.pl/grody/rozprza/
http://rozprza.pl/85/50/aktualnosci.html
http://www.sbc.org.pl/dlibra/plain-content?id=32473
Kasia_Marchlińska - 19-03-2016 - 07:11
Temat postu: Faygiel de Rozprza.
Bardzo dziękuję za te informacje, jestem pod wrażeniem twojego profesjonalizmu.
pozdrowienia,
Kaśka
Musial_Michalina - 19-03-2016 - 23:35
Temat postu: Faygiel de Rozprza.
Jeśli można to bardzo proszę o etymologię nazwiska Hawdurowicz (pisane również Hauderowicz).

W oryginalnej pisowni nie znalazłam go w żadnym słowniku,

Pozdrawiam serdecznie - Michalina
Gawroński_Zbigniew - 20-03-2016 - 00:47
Temat postu:
To niemieckiego pochodzenia nazwisko, spolszczone jak widać bardzo ładnie, jest bardzo proste w interpretacji.

Oddam głos profesorowi Klimkowi:

Cytat:
HAUDER : śrwniem., śrdniem. huren Jechać wynajętym wozem' Lex 96,
Lbn 154, skąd zdaniem Gott 318, Lin I 90 n. os. Hauder(er). Nniem. Hauderer
i czas. haudern wynajmować powozy' Pipr. 760.
Grafem i w części przyrostkowej nazwy reprezentuje zredukowane e > a,
Wikt 17, Neum 216.
A. I. Haudir.


Tłumacząc skróty na nasze wychodzi że nazwisko pochodzi od kogoś kto "leasingował" wozy konne, albo je tylko wynajmował. Zerknę jeszcze w słownik Koeblera....

No i wszystko jasne. Słowo "hūr" w mhd to w nhd "Miete" = wynajęcie, dzierżawa.

Czasownik "hūren" w mhd. oznaczał tyle co w nhd. :auf Mietpferden reiten, in einem Mietwagen fahren = jeździć wynajętym koniem albo wozem konnym.

Jak widać niemieckie źródełko dokładniej jeszcze rozwija co znaczy słowo.

Pozdrawiam pięknie

Acha: źródła to
"Słownik etymologiczno motywacyjny staropolskich nazw osobowych t 5. autrostwa Zygmunta Klimka i Köbler, Gerhard "Mittelhochdeutsches Wörterbuch"

użyte skróty: mhd = średniowysokoniemiecki i
nhd = dolnowysokoniemiecki.
Musial_Michalina - 20-03-2016 - 09:04
Temat postu:
Dziękuję bardzo za pomoc. Pozdrawiam serdecznie
krupabeata - 20-03-2016 - 20:11
Temat postu: Kurach
Nazwisko Kurach występujące na Mazowszu pochodzi od kura ale czy ktos umie udowodnić ze nie jest to polskie nazwisko a ewentualnie litewskie badz litewskie bo tworząc drzewo zbieralam informacje po rodzinie i takie właśnie informacje uzyskalam ze pradziad byl Litwinem badz lotyszem chodzi o lata 1850-1875.
Kurach z Samogoszczy i Domaszewa do powiazania z tego co wiem to Stanislaw Kurach urodzony 1874-1876 jego zona Anastazja Cholewa. Mieli 5dzieci. Stanisław urodzony w 1898roku najstarszy z rodzeństwa prawdopodobnie zamieszkal pod garwolinem-nie mam jego lini. Jan to moja linia. Byli jeszcze Marianna i Aniela ich linie tez znam oraz Grzegorz po wojnie osiadł w australi tu tez mam większość.
Gawroński_Zbigniew - 20-03-2016 - 22:51
Temat postu: Kurach
Oczywiście prosta etymologia jest wiodąca i przytłaczająca. możliwa jest jednak inna, niekoniecznie litewska czy łotewska ale pruska = przedkrzyżacka. Korke, Churche: to pruski bóg zbiorów, bóg żniwa. Dziwna zbieżność z dolnoniemieckim Kerke = kościół. Ponadto w Prusach słowa "kursze, kurek" oznaczały ostatni snopek w tzw mendlach, sztygach, w które zestawiano snopy na polu. Ten ostatni snopek służył jednocześnie do związania całego mendla. Tu znowu widzimy współbrzmienie z bogiem zbiorów.** O ile po polsku słowo "Kur.." kojarzy się z pospolitą kurą albo kogutem o tyle na Litwie z kolei kojarzy się z kuropatwą (kurapka), a w Prusach kojarzyło się z indykiem (kurre).

Jak jest w istocie. Nie wiem. Ciekawi mnie co koledzy powiedzą na ten temat. Po raz kolejny nazwisko oczywiste na pozór może sprawić bardzo wiele rozterek. Nie udowodnię literwskich korzeni nazwiska, niemniej sądząc po cytowanych formach już jaćwińska i pruska w jakimś niewielkim stopniu jest możliwa.

[**W gwarze kujawskiej też to słowo się zachowało (kuczka, kuszka) oznaczając garść słomy kładzioną na wierzchu sztygi.]

Pozdrawiam pięknie.
ROMAN_B - 21-03-2016 - 00:59
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Hawdurowicz - Hauderowicz.
Musial_Michalina napisał:
Jeśli można to bardzo proszę o etymologię nazwiska Hawdurowicz (pisane również Hauderowicz).

W oryginalnej pisowni nie znalazłam go w żadnym słowniku,

Pozdrawiam serdecznie - Michalina



Witam.

Michalino, pytasz o etymologię nazwiska Hawdurowicz – Hauderowicz. Moim zdaniem nazwisko do jest derywowane przy pomocy sufiksu –owicz i składa się z tematu nazwiska, którym jest Hawdur - Hauder i przyrostka –owicz [ Hawdur + owicz = Hawdurowicz; Hauder + owicz = Hauderowicz ]. Nazwiska zakończone cząstką –owicz i –ewicz niosą ze sobą kilka ważnych przesłań.
1. Sufiks – owicz, –ewicz są przyrostkami patronimicznymi, a więc Hawdurowicz to dawniej syn Hawdur’a a Hauderowicz to dawniej syn Hauder’a;
2. Przyrostki te w okresie staropolskim występowały w postaci –owic, –ewic [ po miękkiej –iewic, np. Meleniewic ]. Pod wpływem ruskim, kresowym [ Ukraina, Białoruś i pogranicze ] przyrostki te przyjęły formę –owicz, –ewicz, czyli końcowe –cz funkcjonuje gdzieś od XV wieku.

Zatem ojcem Hawdurowicza był Hawdur a ojcem Hauderowicza był Hauder. Wynika z tego, że należy poszukiwać etymologii nazwiska Hawdur oraz Hauder. Moim skromnym zdaniem nazwisko Hawdur jest odpowiednikiem nazwiska Hauder. Nazwisko Hauder jest nazwiskiem niemieckim i pochodzi od przezwiska Hauder od wyrazu pospolitego hauder. Tak więc zostaje ustalić co znaczy niemiecki wyraz pospolity hauder. Niemieckie nazwy osobowe zakończone przyrostkiem –er mówią nam, że jest to nazwa określająca wykonawcę jakieś czynności, nazwę zawodu wykonywanego przez mężczyznę. Zatem co o nazwie osobowej mówią niemieccy etymolodzy?

Siebenbürger Sachsen Familiennamen
Berufsname [ Kirche und Schule - Church and School ]
• Burghütter > Hauder

Burghütter jak i Hauder w pierwotnym znaczeniu odnoszą się do rodzaju ( charakteru ) wykonywanej czynności, pracy a potem były nazwami zawodu. Następnie osoby wykonujące te czynności ( zawód ) przyjęły lub zostały im nadane nazwiska od wykonywanego zawodu.

Burghütter jak i Hauder należą do grupy zawodów, które były wykonywane w kościele lub w szkole. Przy czym Burghütter [ Burghüter ] jest starszą nazwą i odnosi się w pierwotnym znaczeniu do osoby, która pilnowała zamku, grodu , warownego budynku, obronnego kościoła, miasta – strażnik [ opiekun, dozorca ] zamku.
Obecnie Burghütter [ Burghüter ] w znaczeniu: kościelny oraz woźny szkolny.

Hauder = hütter [ hüter ] to opiekun, strażnik, dozorca i ma takie samo znaczenie jak Burghütter [ Burghüter ]. Hauder to późniejsza forma. Wyraz ten należy do bardzo specyficznego dialektu języka niemieckiego, który nazywa się Siweberjesch Såksesch oder einfach Såksesch [ Siebenbürgisch – Sächsisch ]. Dialekt ten należy do Sasów Siedmiogrodzkich, to jest osadników niemieckich, którzy osiedlili się w XII wieku w Transylwanii ( obecnie Rumunia ). Z uwagi na brak kontaktów z żywym językiem niemieckim ( odizolowanie do Niemiec ) przez setki lat dialekt ten zachował reliktowe słownictwo oraz wytworzył nowe słowa, właściwe tylko temu dialektowi. Das Siebenbürgisch – Sächsische ist eine überwiegend moselfränkisch basierte Reliktmundart [ Dialekt siedmiogrodzkich Sasów głównie oparty jest na dialekcie reliktowych gwar mozelsko – frankońskich ]. Auf Grund der historischen Siedlungsstruktur gliedert sich Siebenbürgisch-Sächsisch in etwa 250 verschiedene Ortsdialekte [ Ze względu na historyczne struktury osadnicze Transylwanii Saxon dialekt jest podzielony na około 250 różnych gwar lokalnych ]. Wyraz „hauder” należał do jednej z gwar tego języka, którą posługiwali się mieszkańcy okolic miejscowości posiadającej niemiecką nazwę Großschenk [ historyczny region Transylwania – Siedmiogród ], po węgiersku Nagysink, po rumuńsku Cincu. Cincu to obecnie miasto położone w Rumunii, w powiecie Braszów. Zostało ono założone przez Sasów [ różne grupy etniczne ] gdzieś około 1150 roku. Tak więc nazwisko Hauder należy do grupy nazwisk Sasów Siedmiogrodzkich [ Siebenbürgisch – Sächsische Familiennamen ].

Michalino, biorąc powyższe pod uwagę uważam, że nazwisko Hauderowicz jest hybrydą językową niemiecko – polską. Zostało ono utworzone poprzez dodanie do niemieckiego nazwiska Hauder polskiego [ Rusińskiego; Ukraińsko - Białoruskiego ] sufiksu –owicz [ Hauder + owicz = Hauderowicz ]. W postaci Hauderowski jest to nazwisko odojcowskie i oznacza syna Hauder’a. Prawdopodobnym jest też, że z jakiegoś powodu osoba nosząca nazwisko Hauder chciała upodobnić swoje nazwisko do nazwisk polskich [ przypominających nazwiska szlacheckie ] i zrobiła to poprzez dodanie do swojego nazwiska polskiego przyrostka –owicz. Z uwagi na cząstkę –owicz nazwisko to mogło powstać na Kresach ale nie jest to pewnik ponieważ sufiks –owicz występował w nazwiskach na terenie całej dawnej polski. Natomiast forma Hawdurowicz w mojej ocenie jest już całkowicie spolonizowana i tak brzmiące nazwisko z dużą dozą prawdopodobieństwa mogło powstać na dawnych Kresach polski.

Michalino, oczywiście powyżej przedstawiona etymologia nazwiska Hawdurowicz – Hauderowicz jest tylko moją hipotezą. Tobie pozostawiam weryfikację.

Pozdrawiam – Roman.


Źródła:
Wielki słownik ortograficzny PWN
Wielki słownik języka Polskiego PWN
Wielki słownik niemiecko – polski
Schullerus Adolf: Siebenbürgisch – Sächsisches Wörterbuch: Band 1: A-C; Berlin : De Gruyter, 1924; strona 827.
Internetportal „Unsere Deutsche Wurzeln – Our German Roots: Siebenburgen - Transylvania
http://einsatz-in-siebenbuergen.eu/wir- ... -malmkrog/
http://www.tagesspiegel.de/berlin/der-b ... 59684.html
http://www.geo.de/reisen/community/reis ... Weisskirch
https://de.wikipedia.org/wiki/Siebenb%C ... %A4chsisch
https://de.wikipedia.org/wiki/Cincu
https://ro.wikipedia.org/wiki/Cincu,_Bra%C8%99ov
https://en.wikipedia.org/wiki/Cincu
http://www.prefecturabrasov.ro/upload/files/CINCU.htm
http://freepages.genealogy.rootsweb.anc ... ex.htm#fam
Musial_Michalina - 21-03-2016 - 07:44
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Hawdurowicz - Hauderowicz.
Bardzo dziękuję Romanie!

" (...) tak brzmiące nazwisko z dużą dozą prawdopodobieństwa mogło powstać na dawnych Kresach polski. (...)"

Tak, pradziadek mieszkał na Wileńszczyźnie, jeszcze niestety nie wiem skąd dokładnie pochodził.

Pozdrawiam serdecznie, Michalina
krupabeata - 21-03-2016 - 16:26
Temat postu: Kurch
witam dziekuje za informacje poczekam moze jeszcze ktos sie wypowie aby wyciagnac wnioski. W parafi samogoszcz nie wystepuje zadna z form tego nazwiska ale mozliwe ze zostalo spolszczone lub z biegiem lat zmienila sie jego forma zapisu.
Co do KERKE=KOSCIOL czy KERKE i KERK to formy tego samego wyrazu bo nazwisko KERK znalazlam w opisie Wilgi chodzi o Piotra Kerk zwanego Mlynarczyk ktory dostal ziemie w 1863/4 roku w Cyganowce
ROMAN_B - 21-03-2016 - 18:30
Temat postu: Nazwisko Kurach.
Witam.

Etymologia nazwiska Kurach niby prosta ale czasami jest jakiś haczyk. Nazwisko to zakończone jest formatem z sufiksalnym elementem -ch-. Przyrostki z elementem sufiksalnym -ch- nacechowane są ekspresyjnie, najczęściej są wykładnikiem spieszczenia, zdrobnienia w językach słowiańskich. Kompozycja tego typu jest bardzo stara i już w zasadzie jest nieproduktywna [ nie tworzy nowych form ]. Zatem, jest to nazwisko spieszczone, zdrobnione, które powstało od rdzenia Kur [ Kur + ach = Kurach ] i jest bardzo starym nazwiskiem. Można powiedzieć, że Kurach to mały Kur, syn Kura.

W języku litewskim występuje wyraz „kur”. W tym języku jest to przysłówek – ‘gdzie’; Adomas, kur jis ėjo? > Gdzie poszedł Adam?; Kur tu esi? > Gdzie ty jesteś?

W języku łotewskim występuje wyraz „kur”. W tym języku jest to zaimek – ‘gdzie’; Kur ir auto? > Gdzie jest samochód?; Kur jūs nodot atslēgas? > Gdzie położyłeś klucze?

Współcześnie językiem urzędowym na Litwie jest język litewski, język ojczysty Litwinów, należący do grupy języków bałtyckich. W przeszłości językiem urzędowym w Wielkim Księstwie Litewskim był język ruski, a od 1696 język polski i wówczas też ostatecznie ustaliła się tam supremacja języka polskiego. Literatura litewska zaczęła się rozwijać dopiero w 1 poł. XIX wieku. Język ruski ( nazywany od XIX wieku także staroukraińskim albo starobiałoruskim, a jego wczesna forma staroruskim; w literaturze występuje jako руский языкъ lub русский языкъ – dawny język wschodniosłowiański, którym posługiwano się na Rusi, w Hospodarstwie Mołdawskim i Wielkim Księstwie Litewskim. Jako że podlegał dyglosji wraz ze staro-cerkiewno-słowiańskim, często był nazywany 'проста(я) мова' ( język prosty ). Mimo to w księstwach ruskich oraz w Wielkim Księstwie Litewskim był językiem państwowym i kancelaryjnym.

Kur po białorusku to Kурэй. Kurach po białorusku to Курач.
Kur po ukraińsku to Kур. Kurach po ukraińsku to Kурач.
Kur po rosyjsku to Кур. Kurach po rosyjsku to Курах.

Moim zdaniem nazwisko Kurach ( Kur ) nie jest nazwiskiem litewskim ani nazwiskiem łotewskim. Litwę w tym przypadku należy rozumieć w dzisiejszych graniach ( język litewski rozumiany jako dwa dialekty: żmudzki ( žemaičių tarmė ) i auksztocki ( aukštaičių tarmė ). Przyjmując granice historyczne Litwy ( Wielkiego Księstwa Litewskiego ) to nazwisko Kurach ( Kur ) mogło pochodzić z tego obszaru ponieważ państwo to obejmowało ziemie ( od morza do morza, od Bałtyku po Morze Czarne ) dzisiejszej Litwy, Białorusi, północno-wschodniej Polski i większej części Ukrainy, zachodnich kresów Rosji od XIII w. do 1795 roku.

Pozdrawiam – Roman.


Źródła:
Jan Miodek: Vaclav Havel – Mistrz słowa i intelektu; Wiedza i życie nr 2 /1997.
Stanisław Respond: Struktura i kwalifikacja nazwiska słowiańskiego na podstawie „Słownika nazwisk śląskich”; RKJWTN, tom V; Wrocław, 1965; strona 6 – 63.
Słownik litewsko – polski
Słownik łotewsko – polski
Słownik białorusko – polski
Słownik ukraińsko – polski
Słownik rosyjsko – polski
Wielki słownik ortograficzny PWN
Cruella - 27-03-2016 - 12:02
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Hawdurowicz - Hauderowicz.
Witam,

Czy mogłabym prosić o sprawdzenie pochodzenia
-Noszkowicz/Noskowicz (część rodziny poprzez błąd w dokumentach ma rożne nazwiska, niektórzy zmienili na oprawne Noszkowicz, część została przy nazwisku Noskowicz)
-Dragon - czy istnieje herb rodziny Dragon?
Pozdrawiam,
ROMAN_B - 01-04-2016 - 15:02
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Noskowicz , Noszkowicz.
Witam

Cruella, pytasz o etymologię nazwiska Noszkowicz / Noskowicz oraz twierdzisz, że nazwisko Noszkowicz jest nazwiskiem poprawnym i było nazwiskiem pierwotnym. Natomiast, nazwisko Noskowicz jest nazwiskiem powstałym na skutek błędnego zapisu przez urzędników. Sprawdźmy co na temat obu nazwisk można ustalić?

Według etymologii nazwisk opracowanych przez p. Ewę Szczodruch na portalu Stankiewicze z przyjaciółmi, nazwisko:
• „Noskowicz – 1411 od nos”. [ 1411 to data kiedy odnotowano po raz pierwszy w dokumentach ].
• „Noszkowicz – od nosić, też od imion na No-, typu Nowosiodł.”.
Mając na uwadze obie etymologie, nazwisko Noszkowicz nie jest równe nazwisku Noskowicz. Zatem są to dwa różne nazwiska o różnej etymologii oraz o różnym rdzeniu. Jeżeli tak jest, to może zajść przypadek przypisania obcych osób do własnej linii genealogicznej? Tak więc, najważniejsze zdaje się być ustalenie prawdziwego nazwiska jakie nosiła Twoja rodzina. Czy było to nazwisko Noszkowicz czy nazwisko Noskowicz? Kiedy nastąpiła zmiana nazwiska? Moim zdaniem aby to ustalić potrzeba wielu danych. Pierwszym krokiem jest ustalenie osoby, która nosiła konkretne nazwisko i po której to nazwisko jest dziedziczone [ nazwisko dziedziczne ] w jednoznacznej formie zapisu. Kolejnym krokiem jest ustalenie czy osoba ta nie zmieniła nazwiska, jeżeli tak, to z jakiego na jakie? Jak nazywał [ nazwisko, przezwisko ] się ojciec [ matka ] tej osoby i z jakiego narodu pochodzili? Potem powinno się ustalić kiedy [ czas ] powstało nazwisko? Gdzie [ miejsce, region, krąg kulturowo - społeczny ] powstało to nazwisko? Itp.

Nazwisko Noszkowicz i nazwisko Noskowicz mogą być nazwiskami ruskimi, kresowymi [ Ukraina, Białoruś i pogranicze ]. Na takie pochodzenie wskazuje sufiks –wicz [ -jewicz, -ewicz, -owicz ] ale nie jest to jedyna możliwość. W okresie staropolskim przyrostki -ewicz, -owicz, -iewicz występowały w czysto polskiej formie -ewic, -owic, -iewic [ -iewic tylko po miękkiej głosce np. Jeleniewic ]. Pod wpływem ruskim, kresowym [ języka ukraińskiego, języka białoruskiego i pogranicza ) przyrostki te przyjęły formę -owicz, -ewicz, iewicz czyli końcowe -cz funkcjonuje już od wieku XV. Istnieje też możliwość, że na przestrzeni czasu mogło dojść do zmodyfikowania nazwiska pierwotnego Noskowic lub Noszkowic na nazwisko Noskowicz lub Noszkowicz z powodu uznania tych dwóch pierwszych za gorsze, plebejskie i wstydliwe z uwagi na mazurzenie. W historii Polski był moment, w którym dialekt mazurzący i osoby nim się posługujące uważane były za plebejskie [ chłopskie ] a tym samym gorsze. Tak postawa prowadziła do zmiany starych polskich nazwisk zakończonych cząstka –c na tak zwane lepsze, to jest zakończone cząstką –cz. Osoby wyzbywające się gwarowej wymowy [ dialekt mazurzący ] typu: zaba, sopa, capka skłonne są zastępować w wymowie wszystkie spółgłoski c, z, s, dz spółgłoskami dziąsłowymi sz, ż, cz, dż celem uniknięcia mazurzenia. W wyniku takiego procesu powstają hiperpoprawne formy typu: akszamitny, palcze, szwoje, nosz, faszola itp – taki proces nazywa się szadzeniem. Szadzenie występowało [ występuje ] bardzo często na styku dialektów mazurzących i dialektów niemazurzących. Przykładem takiego styku gwar jest Suwalszcyzna, pas suwalskich gwar mazurzących przy granicy z niemazurzącymi gwarami wschodniosuwalskimi. Może takie zjawisko miało miejsce w przypadku nazwiska Noskowicz i nazwiska Noszkowicz?
Sufiks -owicz, -ewicz w pierwotnym znaczeniu był typem patronimicznym i mówił nam, że nazwisko pochodzi od imienia, nazwiska, przezwiska ojca. Tak więc, Noskowicz dawniej to syn Nosa może Noska a Noszkowicz to syna Nosza może Noszka. Zatem, potomkowie Nosa [ Noska? ] stali się Noskowiczami a potomkowie Nosza [ Noszka? ] stali się Noszkowiczami. Nazwiska typu patronimicznego z przyrostkiem -owicz, -ewicz w Polsce [ w Koronie ] dość szybko zanikały. Najdłużej utrzymywały się na Kresach [ Litwa, Ukraina, Białoruś ].
W literaturze nazwiska zakończone cząstką -owicz, -ewicz uważane są za nazwiska mieszczańskie. Niemniej jednak nie jest to pogląd dominujący. Początkowo nazwiska zakończone przyrostkiem -icz, -wicz, -owicz, -ewicz nosiła szlachta ruska [ bojarzy ] potem na skutek unii Korony Polskiej z Wielkim Księstwem Litewskim bojarzy zaczęli zmieniać swoje nazwiska na typowe polskie szlacheckie nazwiska zakończone sufiksem –ski. Z biegiem czasu nazwiska zakończone tymi sufiksami przyjmowali chłopi i mieszczanie. Z czasem sufiks -(ow)ic(z) / -(ew)ic(z) stał się strukturalnym przyrostkiem [ nie miał już znaczenia patronimicznego ] i był produktywnym sufiksem za pomocą, którego tworzono nazwiska od podstaw apelatywnych, rzadziej odimiennych, ale także od nazw etnicznych i nazw zawodu, nazw łacińskich oraz służył do polonizacji nazwisk obcych [ obce przyrostki zastępowano sufiksem –owski; np. Heyderman – Heydrowicz ].
„W XVII–XVIII wieku mamy do czynienia ze zmianą funkcji sufiksu -(ow)ic(z)/-(ew)ic(z) na znacznym obszarze Polski z pierwotnie patronimicznej, wskazującej na relacje syn – ojciec, na strukturalną, polegającą przede wszystkim na dziedziczeniu bez zmiany nazwiska z tym formantem, ale też na tworzeniu nazwiska uznawanego za lepsze, odbiegające od często apelatywnej podstawy - zgodnie ze stereotypem nazwiska miejskiego”. Nazwiska takie tworzone były głównie od podstaw odapelatywnych i współwystępują z nazwiskami tworzonymi przez dodanie wtórnych formantów z elementem -k- [ -kowicz, -kiewicz ] co być może wskazywałoby na procesy nobilitacyjne, jakie dokonywały się wówczas również w wielu innych regionach Polski ( za Wanda Szulowska ).
Pierwotnie, typowo polskimi sufiksami w nazwiskach są końcówki: „-owic” i „-ewic”. Natomiast, nazwiska zakończone sufiksami „-owycz” i „-ewycz” jednoznacznie wskazują na ich ukraińskie pochodzenie. Na przestrzeni czasu i pod wpływem różnych czynników nazwiska polskie i białorusko – ukraińskie zakończone sufiksem „-owic”, ‘-ewic”, „-owycz” i „-ewycz” zaczęły mieć takie same końcówki, to jest „-owicz” lub „-ewicz”. To spowodowało, że obecnie trudno jest ustalić jakie mają pochodzenie.

Na koniec wróćmy do nazwiska Noskowicz i nazwiska Noszkowicz. Według mojej pierwszej hipotezy nazwiska te powstały od nazwy osobowej, przezwiska Nos i Nosz a one od apelatywu nos i nosz oraz sufiksu –kowicz [ Nos + kowicz = Noskowicz; Nosz + kowicz = Noszkowicz ]. Najprawdopodobniej są to nazwiska utworzone poprzez dodanie do podstawy Nos oraz Nosz wtórnego formatu patronimicznego -owicz z elementem -k- [ -kowicz ], który jest już tylko przyrostkiem strukturalnym tworzącym nazwy osobowe.

Druga hipoteza zakłada trochę inną możliwość powstania nazwiska Noskowicz i nazwiska Noszkowicz. Zatem nazwisko:
• Noskowicz < Nos + ko + wicz,
• Noszkowicz < Nosz + ko + wicz,
• Nos(z)kowicz < Nos(z) + ko + wicz.
Dodam kilka słów o przyrostku –ko ponieważ może on mieć znaczenie, chociaż nie musi go mieć, przy ustaleniu pochodzenia nazwisk Nos(z)kowicz [ korzenie nazwiska: Polskie, Ukraińskie, Białoruskie - Rusińskie ]. Przyrostek –ko należy do sufiksów zdrobniających wyraz podstawowy. Tworząc wyrazy zdrobniałe od apelatywów pospolitych, na przykład szkło > szkiełko. Przy pomocy tego przyrostka były też konstruowane imiona, przezwiska oraz nazwiska od dwuczłonowych imion słowiańskich oraz imion chrześcijańskich. Przyrostek –ko pełnił też funkcję patronimiczną, to jest tworzenie przezwisk, nazwisk od nazwy osobowej ojca. Tak więc, przyrostek ten tworzy też pojęcie osoby mniejszej lub relacji przynależności między ojcem i synem. Przyrostek –ko w przezwiskach lub nazwiskach nie jest w zasadzie polskim sufiksem. Do języka polskiego nazwy zakończone na –ko [ oraz –o ] dostały się przez język ukraiński oraz białoruski. W języku ukraińskim sufiks ten tworzy zdrobniałe formy imion, na przykład Pieczko – od imienia Piotr. Sufiks –ko uważany jest jako wariant polskiego przyrostka –ek. Widać jest to dobitnie w imieniu Krzys(z)tek oraz w imieniu Krzys(z)tko. Przyrostek –ek najczęściej występował w nazwach osobowych Małopolski a przyrostek –ko rozpowszechniony był na dawnych wschodnich ziemiach Polski. Można powiedzieć, że nazwiska z przyrostkiem –ko bardziej są pochodzenia ukraińskiego, białoruskiego niż polskiego. Za przykład niech posłużą następujące nazwiska ukraińskie: Iwaneko > mały Iwan, syn Iwana albo Żmieńko, które pochodzi od apelatywu жменя > garść albo nazwiska białoruskie: Aniśko, Chwiećko, Mojsiuszko, Panasko, Rećko lub nazwiska litewskie: Moniuszko, które pochodzi od imienia Moniwid. Zatem imiona, nazwiska i przezwiska zakończone sufiksem –ko w zasadzie pochodzą z terenów zamieszkałych przez Rusinów. Niemniej jednak w języku polskim, ukraińskim oraz białoruskim sufiks –ko ma utrwaloną pozycję w systemie słowotwórczym. Wniosek może być taki, że nazwisko Nos(z)kowicz i pierwsza osoba je nosząca może mieć zarówno korzenie Polskie, Białoruskie, Ukraińskie - Rusińskie. Ustalenie jaka jest prawda o etnicznym pochodzeniu nazwiska wymaga dokładnej kwerendy genealogicznej i trochę badań historycznych. Odnośnie sufiksu –wicz, to pochodzi on z Wielkiego Księstwa Litewskiego [ znaczenie opisałem powyżej ].
Profesor Jan Miodek tak kiedyś napisał: „Zwróciłem też uwagę na postać Vaszek, będącą w czeszczyźnie popularnym zdrobnieniem imienia Vaclav. Tak się kiedyś tworzyło zdrobnienia w językach słowiańskich - cząstką "-ch" wymieniającą się z "-sz": Wach, Wasz - od Wacław; Broch, Brosz - od Bronisław; Pach, Pasz - od Paweł; Piech, Piesz - od Pieter ( pierwotna postać Piotra ), Tych - od Tymoteusz; Jach, Jasz - od Jan itp. ( do dziś: Zbych - od Zbygniew, późn. Zbigniew; Stach - od Stanisław ). Potem dodawano do tych form przyrostki " -ek", "-ko" i powstawały formacje typu Waszek, Paszek, Pieszko, Zbyszko.” Biorąc to pod uwagę, można przyjąć hipotezę, która zakłada, że wyraz ‘Nos(z)’ jest zdrobnieniem jakiegoś dwuczłonowego imienia słowiańskiego [ chrześcijańskiego ]. Od tego już zdrobniałego imienia powstało imię [ nazwisko ] Nos(z)ko poprzez dodanie sufiksu –ko [ Nos(z) + ko = Noszko ]. Nos(z)ko może pierwotnie oznaczyć syna Nos(z)a ale też może być tylko spieszczeniem imienia Nos(z). Tak samo będzie gdy przyjmiemy, iż nazwa osobowa Nos(z)ko jest przezwiskiem pochodzącym od apelatywu nos ‘część ciała, organ do oddychania’ albo od apelatywu ‘nosić’. Poprzez dodanie do nazwy osobowej Nos(z)ko przyrostka –wicz powstało nazwisko Nos(z)kowicz [ Nos(z)ko + wicz = Nos(z)kowicz ], które może pierwotnie oznaczać syna Nos(z)ka albo przyrostek –wicz był sufiksem strukturalnym i miał na celu nobilitację nazwiska, przydaniem mu godności i znaczenie – lepsze nazwisko.

Jak naprawdę powstało nazwisko Noskowicz i nazwisko Noszkowicz, to konkretne nazwisko, tego nie wiem. Tak samo czy jest to nazwisko Rusińskie [ ukraińskie, Białoruskie ] czy jest to nazwisko Polskie. Podane przeze mnie powyżej hipotezy wymagają weryfikacji oraz kwerendy genealogicznej, to już pozostawiam Tobie. Bez bliższych danych o tym nazwisku, osobach go noszących, można tylko wypowiedzieć się ogólnie o jego ewentualnym pochodzeniu – to uczyniłem powyżej.
Dodam, że największym zgrupowaniem nazwisk z sufiksem -ko, -wicz, -owicz jest historyczny obszar Podlasia i Kresów [ Podlasie - historyczne Podlasie obejmuje centralną i południową część województwa podlaskiego, północny wschód i północ województwa lubelskiego oraz wschodni skrawek województwa mazowieckiego ].

Mam nadzieję, że podane przeze mnie informacje pomogą Ci przy ustalaniu pochodzenia [ etymologii ] interesujących Ciebie nazwisk.

Pozdrawiam – Roman.


Źródła:
Wielki słownik ortograficzny.
Wielki słownik języka polskiego.
Bubak J., Proces kształtowania się polskiego nazwiska mieszczańskiego i chłopskiego,
Kraków 1986.
Dubisz S., O „nobilitacji” nazwisk mieszczańskich na Mazowszu w XVII i XVIII wieku,
Prace Filologiczne, XXXII, s. 97–107.
Kaleta Z., Ewolucja nazwisk słowiańskich, Kraków 1991.
Magda-Czekaj M., Nazwiska na -owic(z) z wybranych miast Polski od XVI do XVIII
wieku, w: Miasto w perspektywie onomastyki i historii, red. I. Sarnowska-Giefing
i M. Graf, Poznań 2010, s. 187–196.
Szulowska W., Nazwiska z sufiksem -(ow)ic(z)/-(ew)ic(z) w parafii św. Wojciecha w Poznaniu (XVII–XVIII wiek)
Huk I., Imiona chrzestne mieszczan Krzemieńca XVI wieku.
Miodek J., Vaclav Havel – mistrz słowa i intelektu, Wiedza i Życie, nr 2 / 1997.
Unbegaun, B. O., Russian Surnames, Published by Oxford University Press, London, 1972.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Mazurzenie
http://www.gwarypolskie.uw.edu.pl/index ... amp;id=176
http://www.gwarypolskie.uw.edu.pl/index ... &id=79
https://pl.wikipedia.org/wiki/Szadzenie
https://pl.wikipedia.org/wiki/Podlasie
Mariok - 02-04-2016 - 21:19
Temat postu:
Witam,

Proszę o podanie etymologii nazwiska Poradowski.


Dziękuję
Gawroński_Zbigniew - 02-04-2016 - 21:50
Temat postu:
..od Poradowa na (sz)Kielecczyźnie. * Smile Smile Smile Smile

Nazwisko pojawiło się po raz pierwszy w zapiskach w 1451 roku i to w zapisie tak lapidarnym, że nic więcej o nim nie powiem. Dokładne źródło zapisu to:

Wywody szlachectwa w Polsce XIV-XVI I w. Wyd. W. Semkowicz. RHer III,
1913, S. 1-42, 205-206, 233-241.

Powinno to być w bibliotekach elektronicznych.

Powyższe na podstawie źródeł własnych i "Słownika staropolskich nazw osobowych" Taszyckiego.

* - za taki tekst kiedyś "puszczony w stronę mojej bratowej pochodzącej spod Przysuchy o mało uszy mi nie uwiędły. Wink

Mam ten akt szlachectwa Poradowskiego. Całkiem fajnie go się czyta. Niestety jest za mała rozdzielczość i nie podam wersji ocr. Proszę samemu sobie ściągnąć i poczytać: http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
akt nr 129 str. 34n.
ROMAN_B - 02-04-2016 - 22:54
Temat postu: Poradowski
Witam.

W zasadzie nic więcej dodać do tego co napisał p. Zbigniew. Chyba tylko to, że nazwisko utworzone z sufiksem –ski [ Poradow + ski = Poradowski ]. Co mówi nam, iż nazwa osobowa Poradowski mogła powstać od takich miejscowości jak:
• Poradów – wieś, powiat miechowski, gmina i parafia Miechów;
• Poradów – wieś, powiat wasylkowski,
• Poradowa – grupa domów w Zuzulach, powiat złoczowski,
• Poradowo [ obecnie Poradów ], powiat krotoszyński.
• Są jeszcze trzy inne miejscowości, które można brać pod uwagę ale chyba są mało prawdopodobne w tym przypadku i są to: Poradowskiszki, Poradowszczyzna [ dwie wsie ]. Przeczytasz o nich pod poniższym linkiem.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom VIII, strona 811.

http://dir.icm.edu.pl/Slownik_geograficzny/Tom_VIII/811

Pozdrawiam – Roman.
Mariok - 03-04-2016 - 00:11
Temat postu: Poradowski
Panie Zbigniewie, Panie Romanie- pięknie dziękuję za wyczerpującą informację o pochodzeniu tego nazwiska moich pra...pradziadkow .
Dziękuję
Mariok - 03-04-2016 - 08:23
Temat postu: Poradowski
Witam,

Proszę o podanie etymologii nazwiska Stępnik.


Dziękuję
kwroblewska - 03-04-2016 - 09:56
Temat postu: Re: Poradowski
MARIOK napisał:
Witam,
Proszę o podanie etymologii nazwiska Stępnik.
Dziękuję


Nazwisko Stępnik np. tutaj można przeczytać https://genealodzy.pl/index.php?name=PNp ... Apnik#4348

___
Krystyna
dzicz - 03-04-2016 - 16:00
Temat postu: Re: Poradowski
Witam,

odważę się wreszcie i zapytam: jaka może być etymologia nazwiska Finfando? Wszystkie żyjące osoby o tym nazwisku pochodzą od jednej osoby - Antoniego, syna Pauliny Finfando, ur. w 1861 Opartowie par. Rajgród.
W Genetece są już oba małżeństwa Antoniego:
http://geneteka.genealodzy.pl/index.php ... p;lang=pol
Mam ich w drzewie, ale nie byli to moi przodkowie.

Pozdrawiam
Magda
Gawroński_Zbigniew - 03-04-2016 - 19:49
Temat postu:
Finfando. Nazwisko bardzo trudne. To -ando możemy sobie odpuścić.

Zostaje Finfa = rodzaj fajki służącej do palenia papierosów,
albo tutka do puszczania dymu, albo wdychania tego dymu nosem
albo przenośnie:przytyk, przymówka, afront
albo kamuflet, policzek = rodzaj podkopu wojskowego (taki co Wołodyjowski robił żeby wysadzić wrogą machnę oblężniczą pod Zbarażem)
albo jedna z kilkunastu gier zręcznościowo-hazardowo-karcianych znanych w 17/18/19 wieku, kojarząca się ze słowem "pięć".
albo od niemiecko-pruskiego: "fynftel" = 1/5

Zapewne jest to jednak mniej aniżeli wstęp do możliwych etymologii nazwiska.

Ciekaw jestem co koledzy tutaj się wypowiadający napiszą. Ja - przyznaję się bez kozery - "wymiękam". Smile
dzicz - 03-04-2016 - 21:07
Temat postu:
Bardzo dziękuję za zainteresowanie i propozycje wyjaśnienia tego nazwiska. Ponieważ wyłoniło się ono nagle, wcześniej nigdzie nie występowało, to podejrzewam, że z jakiś względów nie użyto właściwego nazwiska matki, tylko dziwnego słowa, które może miało być lekceważące? W końcu chodziło o dziecko nieślubne. Nie wiem, czy historia, jaką mi przekazano o tej rodzinie może rzucić światło na wyłonienie się tego nazwiska... Paulina ponoć była szlachcianką, a jej ojciec wysoko postawionym wojskowym w wojskach carskich. Mieszkali w Warszawie. Tam poznała obcokrajowca z Południa, podobno Hiszpana. Ponieważ nie uzyskali zgody na ślub, uciekli w okolice parafii Rajgród, gdzie panna miała rodzinę. Tymczasem Hiszpan musiał wrócić do siebie pozałatwiać swoje sprawy - i przepadł. A może uciekł? W każdym razie, zostawił narzeczoną, która była w ciąży. Urodziła syna, Antoniego i wkrótce później zmarła (brak aktu zgonu w parafii). Tę historię miała przekazać druga żona Antoniego Finfando.
Gawroński_Zbigniew - 03-04-2016 - 22:49
Temat postu:
Nie przyszło mi wcześniej do głowy szukać po słownikach "południowych" Tymczasem słowo "infando/infandus" jest we wszystkich tj. włoskim hiszpańskim i łacinie i wydaje się znaczyć mniej więcej: "nie godny wspomnienia", "szkaradny" - dotyczy to słowo: żalu, wspomnienia, cierpienia, czegoś co się odrzuca.

To "F" mógł dodać jakiś skryba żeby słowo z dzieckiem (infans) się nie kojarzyło. Może tu tkwi wytłumaczenie wszystkich niejasności.

Zaznaczam, że jest to jedynie spekulacja i mogę strzelać (jak i w poprzednim wpisie) kulą w płot.
kwroblewska - 03-04-2016 - 23:49
Temat postu:
dzicz napisał:
[...] Paulina ponoć była szlachcianką, a jej ojciec wysoko postawionym wojskowym w wojskach carskich. Mieszkali w Warszawie. Tam poznała obcokrajowca z Południa, podobno Hiszpana. Ponieważ nie uzyskali zgody na ślub, uciekli w okolice parafii Rajgród, gdzie panna miała rodzinę.


Czy udał Ci się odszukac akt urodzenia Antoniego Finfando? W akcie slubu z 1905r miał lat 44, to akt jego urodzenia powinien być zapisany po polsku i, nazwisko Pauliny może było a może chrzestni byli z rodziny?

----
Krystyna
dzicz - 04-04-2016 - 06:23
Temat postu:
Wyjaśnienie na podstawie słowników "południowych" jest całkiem prawdopodobne. Oczywiście mam świadomość, że wciąż nie mamy pewności co do właściwego wyjaśnienia, ale wiem i tak więcej, bo znam możliwe ewentualności. Dziękuję!

kwroblewska napisał:
Czy udał Ci się odszukac akt urodzenia Antoniego Finfando?

Oczywiście, mam ten akt i jest to pierwszy raz, kiedy nazwisko Finfando pojawiło się w księgach. Wszyscy o tym nazwisku pochodzą od Antoniego i jego matki Pauliny.

Magda
H_Kumorek - 05-04-2016 - 23:56
Temat postu:
Witam!
Czy mogłabym prosić o etymologię nazwiska Kumorek?
Pozdrawiam.
Halina
Gawroński_Zbigniew - 06-04-2016 - 00:53
Temat postu:
Nazwisko oczywiście pochodzi od bzzzzzzzzzzz.... komara/kumora. Samo słowo kumorek/komarek/komarzyca/ kumorze ziele/ kumorka ...(i kilkanaście innych) jest popularnym od 300 lat określeniem dwóch gatunków roślin:
1. Plectranthus cośtam, które jest straszakiem na komary.
2. Jeden z gatunków geranium, nie chce mi się szukać dokładnej nazwy, ten, który ma charakterystyczny cytrynowy zapach i też służy odstraszaniu m.in. komarów.

Nazwisko w wersji podstawowej: Komor/Komorek jest jednym z najstarszych zanotowanych polskich nazwisk. Co my tu mamy 1136 i 1204 rok (za Taszyckim).

Moim zdaniem jednak trzeba bardzo uważać z etymologią tego nazwiska i uzależnić ją od konkretnego kontekstu, bowiem określenie "kumorek" może być zdrobnieniem od komornik/kumornik = stały pracownik najemny w folwarku. Jeśli konkretne nazwisko pojawiło się w okolicach napoleońskich i ciut wcześniej, to raczej będzie pochodzić właśnie od wskazanego w tym akapicie znaczenia.
ROMAN_B - 06-04-2016 - 01:48
Temat postu: Nazwisko Kumorek.
Witam.
Widzę, że p. Zbigniew już omówił znaczenie nazwiska Kumorek. Niemniej jednak dodam do jego wypowiedzi moje kilka zdań.

Profesor Rymut o nazwisku Kumorek tak się wypowiedział – w grupie nazwisk od staropolskiego słowa komor ‘komar’.

Nazwisko derywowane jest przy pomocy sufiksu –ek od podstawy kumor [ Kumor + ek = Kumorek ]. Sufiks –ek należy do przyrostków zdrobniających; np. kotek < kot, Janek < Jan. W ten sposób powstały też niektóre nazwy własne, np. nazwiska Marcinek [ od imienia Marcin ], Pisarek [ od nazwy zawodu pisarz ], a także nazwy geograficzne Lwówek [ od Lwów ] oraz Kumorek [ od wyrazów pospolitych, w tym przypadku od nazwy owada ]. Zdrobnienia tworzy się po to aby nadać słowom bardziej emocjonalny wydźwięk, zwłaszcza w języku potocznym. Wyraz utworzony poprzez dodanie przyrostka zdrobniającego [np. –ek] zmienia nieco swoje znaczenie. Generalnie oznacza po prostu mniejszą osobę, mniejsze zwierzę, owada, roślinę albo mniejszy przedmiot. Zdrobnienie może jednak również nieco zmieniać zabarwienie emocjonalne słowa. W taki sposób możemy sprawić, że nasza wypowiedź lub nawet samo słowo zostaną odebrane pozytywnie, miło, dziecinnie, ale też negatywnie, pogardliwie lub lekceważąco. Wszystko to zależy od kontekstu naszej wypowiedzi. Zatem, Kumorek to ‘mały komar’. Ale jakie emocjonalne znaczenie [ pozytywne, negatywne ] posiada nazwa osobowa Kumorek tego nie wiem i chyba już się tego nie dowiemy? Tak samo dlaczego pierwsza osoba, otrzymująca to przezwisko [ późniejsze nazwisko ] go otrzymała. Można snuć przypuszczenia, mając na uwadze sposób zachowanie komara, ale to już pozostawiam Tobie. Przyrostek –ek pierwotnie mówił też o relacji ojciec > syn. Kumor [ Kumór ] ojciec, Kumorek syn [ mały Kumor, Kumór > Kumorek ]. Tak więc, nazwisko [ przezwisko ] Kumorek może być nazwiskiem [ przezwiskiem ] odojcowskim.
Nazwisko to oczywiście może mieć też za podstawę inny temat, w sensie znaczenia pojęciowego apelatywu kumorek. Wszystko zależy od gwary, miejsca i czasu powstania przezwiska Kumorek i co ono konkretnie znaczy w tym miejscu, czasie i w gwarze.

Na sam koniec dodam, że sufiks –ek może występować w funkcji neutralnej. Przykładem mogą być takie apelatywy jak: siostrzonek ‘siostrzeniec’, spodek ‘spód, dół’, zadek ‘tył’, bezuszek ‘nie mający uszu’, podsądek ‘zastepca sędziego’. Te wyrazy nie są zdrobnieniami i dlatego jak napisał p. Zbigniew apelatyw kumorek może mieć inne znaczenie niż przytoczyłem na samym początku.

Pozdrawiam – Roman.

Źródła:
Kazimierz Rymut: Nazwiska Polaków. Słownik historyczno – etymologiczny; Instytut Języka Polskiego PAN; Kraków 1999
Wielki słownik ortograficzny PWN
Słownik języka polskiego PWN pod red. Doroszewskiego
Słownik języka polskiego [ tak zwany warszawski ]
Wladyslaw_Moskal - 06-04-2016 - 06:36
Temat postu: Nazwisko Kumorek.
Halina,

nie podalas gdzie Twoj Kumorek mieszkal, ale mapy wskazuja, ze tam gdzie mieszkal Kumor - ojciec, mogl mieszkac
Kumorek - jego syn .

Wystepowanie nazwiska Kumor i Kumorek w Polsce;
http://www.moikrewni.pl/mapa/kompletny/kumor.html

To chyba wg;
K.Rymut; "Slownik nazwisk uzywanych w Polsce na poczatku XXI wieku" 2002.
Gawroński_Zbigniew - 06-04-2016 - 07:38
Temat postu:
Spojrzałem na linkowaną mapę. Wypada tylko "walnąć się w piersi". Znaczenie nazwiska jest jednak inne. Oceniam to po rozmieszczeniu nazwisk. "Golicja i Głodomeria" to obszar w którym kumorek/kumor/komorne/kumorne to "emerytura= dożywocie". To forma zapisu majątku na dzieci, w którym dziecko zobowiązywało się do udostępnienia izby i zapewnienia wiktu z opierunkiem swemu rodzicowi.

Na Ziemi Łódzkiej, Kujawach nazywało się toto wycug.
H_Kumorek - 06-04-2016 - 16:17
Temat postu:
Dzięki serdeczne za odpowiedź!
Moi Kumorkowie wywodzili się jak najbardziej z Galicjii, bo z Dzierżanin, parafia Tropie, a od 1843 - parafia Paleśnica. I byli kmieciami "całą gębą". Po raz pierwszy nazwisko w formie Komorek pojawia się w księgach Tropia już w 1616. Ale w slowniku Taszyckiego nic nie znalazłam. Muszę przyznać, że z taką interpretacją spotykam się po raz pierwszy.
http://www.stankiewicze.com/index.php?k ... mp;sub=811
http://stary.genpol.com/modules.php?op= ... mp;id=2305
Pozdrawiam.
Halina
Gawroński_Zbigniew - 06-04-2016 - 20:52
Temat postu:
H_Kumorek napisał:
Dzięki serdeczne za odpowiedź!
Moi Kumorkowie wywodzili się jak najbardziej z Galicjii, bo z Dzierżanin, parafia Tropie, a od 1843 - parafia Paleśnica. I byli kmieciami "całą gębą". Po raz pierwszy nazwisko w formie Komorek pojawia się w księgach Tropia już w 1616. Ale w slowniku Taszyckiego nic nie znalazłam. Muszę przyznać, że z taką interpretacją spotykam się po raz pierwszy.
http://www.stankiewicze.com/index.php?k ... mp;sub=811
http://stary.genpol.com/modules.php?op= ... mp;id=2305
Pozdrawiam.
Halina


Warto by podsumować i zebrać razem te określenia z różnych regionów Polski na dożywocie dla rodziców. Co znam:
lement/lamynt/elemynt/alemynt - to chyba bardziej poznańskie i kawał Mazowsza z pominięciem Kujaw.
wycug - Ziemia Łódzka z przydatkami.
komorne/kumorne i podobne: Galicja polskojęzyczna

Pozdrawiam pięknie
Zbigniew Smile
luigi37 - 06-04-2016 - 21:16
Temat postu:
Gawroński_Zbigniew napisał:
H_Kumorek napisał:
Dzięki serdeczne za odpowiedź!
Moi Kumorkowie wywodzili się jak najbardziej z Galicjii, bo z Dzierżanin, parafia Tropie, a od 1843 - parafia Paleśnica. I byli kmieciami "całą gębą". Po raz pierwszy nazwisko w formie Komorek pojawia się w księgach Tropia już w 1616. Ale w slowniku Taszyckiego nic nie znalazłam. Muszę przyznać, że z taką interpretacją spotykam się po raz pierwszy.
http://www.stankiewicze.com/index.php?k ... mp;sub=811
http://stary.genpol.com/modules.php?op= ... mp;id=2305
Pozdrawiam.
Halina


Warto by podsumować i zebrać razem te określenia z różnych regionów Polski na dożywocie dla rodziców. Co znam:
lement/lamynt/elemynt/alemynt - to chyba bardziej poznańskie i kawał Mazowsza z pominięciem Kujaw.
wycug - Ziemia Łódzka z przydatkami.
komorne/kumorne i podobne: Galicja polskojęzyczna

Pozdrawiam pięknie
Zbigniew Smile



Dodajmy "wyrobek" w Księstwie Łowickim. Starzy szli na wyrobek do młodych, natomiast wyrobnikami określano także pracujących w charakterze zarobkowym (najczęściej małorolnych) u innych gospodarzy gdy np. ciężko było wyżywić się ze swojego. Ratajami początkowo zwano wyrobników sezonowych. Parobka nie określano mianem wyrobnika.

Pozdrawiam,
Adam
H_Kumorek - 06-04-2016 - 22:10
Temat postu:
Witam! Jeszcze raz dziękuję wszystkim za wyjaśnienie pochodzenia mojego nazwiska.
Pomimo że istnieje czeskie nazwisko Komarek i zapewne znaczy "mały komar", mnie osobiście moje nazwisko kojarzyło sie zawsze raczej z kumorą, komorą czyli izbą. Jednak moi przodkowie, jak powiedziałam wcześniej, byli kmieciami- cmethones lub zagrodnikami - hortulani, nigdy komornikami czy kątnikami czyli inquilini.
A co sądzicie państwo o interpretacji, którą znalazłam na GENPOL tj. wywodzenie tego nazwiska od wyrazów "kum", "kumać"?
Pozdrawiam
Halina
Wladyslaw_Moskal - 07-04-2016 - 03:42
Temat postu:
Prosze porownac ilosc nazwisk Kum, z iloscia nazwisk Swat ;

http://herby.com.pl/

Nazwisko Kum chyba juz nie istnieje - "kum" mial obowiazki religijne i wydatki wobec dziecka. Wiec chyba najczesciej
byl kiedys tylko raz kumem we wsi.

Swat - to posrednik przy zawieraniu malzenstwa lub starosta/wodzirej weselny, Czynnosc wynagradzana, wiec popularna
i powstalo to nazwisko, bo mozna bylo byc wielokrotnie "swatem" i w koncu przydomek stawal sie nazwiskiem.

Koncowy wniosek zostawiam Tobie.

Pozdrawiam,
Wladyslaw
Kublik_Anna - 10-04-2016 - 15:06
Temat postu: nazwisko Herynowski
pisane czasami Cherynowski, ale myślę, że to efekt przechodzenia z zapisu cyrylicą na polski i z powrotem. Raz tylko się spotkałam z zapisem Гериновски, wszędzie piszą Хериновски, co daje Ch... a nie H...
Wiem, że pochodzą z Sandomierskiego i tam w aktach pisanych łaciną są Herynowscy.
Babcia twierdziła, że nazwisko pochodzi od jakiejś niemieckiej szlachtynazwiskiem Heren/Hern??
Wydaje mi się, że to naciągane trochę, chociaż trafiłam na nazwisko Heren w Kielcach w urodzeniach... Kto wie, może tak całkiem z palca tego babcia nie wyssała?
Ewa_Szczodruch - 11-04-2016 - 12:05
Temat postu:
Witam Smile

Nazwiska Cherynowski i Herynowski są w Polsce b. rzadkie (odpowiednio 4 i 27 osób - dane z początku XXI wieku). Etymologii nazwiska Cherynowski nie znalazłam (choć sądzę, że jest to tylko kwestia pisowni)

Herynowski pochodzi od hera 'pycha' lub od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta pochodzi od apelatywu Herr'pan'.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Bożena_Cz - 12-04-2016 - 20:15
Temat postu:
Witam

Czy mogę poprosić o podanie etymologii nazwiska Sanguszko.

Pozdrawiam

Bożena
Gawroński_Zbigniew - 12-04-2016 - 20:47
Temat postu:
Sanguszko to jest imię męskie. Cały ród książęcy pochodzi od imienia jego protoplasty Sanguszki Fedkowicza, wnuka wielkiego księcia Olgierda.
Samo imię Sanguszko to jedno ze zdrobnień imienia:
Aleksander => Sonko=>Sańko=>Sanko=>Sanguszko.
Wink
Jeśli są nazwiska "popularne o takim brzmieniu to zapewne również mają taką samą etymologię. Wink
Gawroński_Zbigniew - 12-04-2016 - 21:35
Temat postu:
Jest jeden malutki w tym wszystkim - nomen omen - "szkop'uł"

Słowo "Heer" i drugie "Herr" Confused

Obydwa stanowią podstawę nazwiska z "her" w podstawie
Pierwsze oznacza WOJSKO!, albo mnóstwo. Synonimy: (Armee, Heer, Truppe, Militär/ eine ganze Menge, Eine Anzahl, Fülle, Masse, Menge, Heer)

Drugie oznacza "pana" albo i raczej gospodarza, synonimów jest kilkanaście (Gastgeber, Gastwirt, Herr, Landwirt, Wirt, Herr, Mann, Gebieter, Herr, Herrscher, Machthaber, Souverän).
Tłumacząc z polskiego na nasze Herynowski to po prostu szlachcina pisząca się z niemiecka, siedząca na jakiejś wsi. Tego ostatniego zdania to jednak umówmy się, że nie powiedziałem. Smile Wink
Pozdrawiam pięknie.
Bożena_Cz - 12-04-2016 - 21:56
Temat postu:
Zbigniewie

Serdecznie dziękuję za odpowiedź.

Bożena
Kublik_Anna - 13-04-2016 - 04:02
Temat postu:
Smile
nie ma sprawy, fajne tłumaczenie Smile
"mój" Herynowski (ten, który przyjechał z Kurozwęk do Warszawy) był stolarzem. ale w Sandomierzu był jakiś Herynowski, Dr pr(awa?), wykladowca w seminarium. Mlodo zmarł na suchoty Sad
. http://sbc.wbp.kielce.pl/dlibra/plain-content?id=11960 sr. 10
olka729 - 13-04-2016 - 19:44
Temat postu: nazwiska Januszko i Stus
Witam, potrzebuję pomocy Smile Szukam informacji dotyczących pochodzenia nazwisk JANUSZKO i STUS. Najchętniej na podstawie: Kazimierz Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny albo Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, do których sama nie mam niestety dostępu Sad
Z góry bardzo dziękuję!
Kaczmarek_Aneta - 14-04-2016 - 09:19
Temat postu: nazwiska Januszko i Stus
Witam,

ad. Januszko:
http://stary.genpol.com/modules.php?op= ... amp;id=193

Pozdrawiam
Aneta
olka729 - 14-04-2016 - 11:31
Temat postu:
Dziękuję Pani Aneto za link Smile
anqa22 - 15-04-2016 - 16:06
Temat postu: Nazwisko : Miś
Witam, jestem nowa na tym forum. Chciała bym się dowiedzieć cos więcej na temat nazwiska Miś i moich przodków.



* Moderacja Regulamin: Na tym Forum każdy post podpisujemy: imieniem, lub imieniem i nazwiskiem. Jeżeli każdorazowe podpisywanie postu jest kłopotliwe, wtedy można ustawić automatyczny podpis, który jest widoczny pod każdym wysłanym postem jak wstawić podpis. (JarekK)
ROMAN_B - 15-04-2016 - 18:15
Temat postu: Nazwisko Miś.
Witam.

Nazwisko Miś może pochodzić od nazwy osobowej – przezwiska lub imienia Miś a ono może oznaczać:
• niedźwiedź ( żartobliwie o niedźwiedziu ),
• grubas ( człowiek tłusty i dużo jedzący ),
• człowiek chuderlawy i podstępny,
• zdrobnienie od imienia typu Michał, Miszo, Misza.
Nazwisko to może należy do nazwisk utworzonych od nazw zwierząt i może nieść ze sobą przesłanie o pierwszej osobie, która nosiła to nazwisko ( przezwisko ). Osoba ta mogła posiadać cechy ( albo jedna cecha ) jakimi charakteryzował się „Miś” ‘niedźwiedź’. Może też być utworzone od zdrobniałych form takich imion jak: Misza, Miszo, Michał. Nazwisko Miś może pochodzić od starszej formy zapisu tego nazwiska ( przezwiska ), to jest od Mis(z), z wtórną zamianą wygłosowego sz na ś. Zatem może też powstać od rdzenia mis(z)- na przykład, na przykład misa albo staropolskiego słowa misić, miszyć ‘mieszać’ lub dawnego słowa misić ‘kastrować’ - wtedy nazwa osobowa byłaby nazwą skróconą ale chyba jest to mniej prawdopodobne.

Pozdrawiam – Roman.

Źródła:
Słownik języka polskiego ( tak zwany warszawski ).
Boryś W., Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005.
Siołkowice Stare. Z zespołowych badań etnograficznych przeprowadzanych na Górnym Śląsku pod kierunkiem Mieczysława Gładysza. Zakład Narodowy im. Ossolińskich-Wydawnictwo, Wrocław 1958.
Wielki słownik ortograficzny PWN.
fiolet - 15-04-2016 - 19:14
Temat postu: Nazwisko Miś.
Witam.

Moja prababcia nazywała się z domu Miś - więc mam dość sporo osób o tym nazwisku. Może będę mogła coś pomóc. Napisz z jakiego regionu pochodzą Twoi przodkowie ?
Arek_Bereza - 23-04-2016 - 10:49
Temat postu:
Witam,
Jeśli temat już był to z góry przepraszam ale nie mogłem znaleźć. Chodzi mi o pochodzenie nazwisk Wróbel i Wróblewski. Z pozoru rzecz jest oczywista i taka dla mnie była do wczoraj. Odnalazłem przodka Franciszka Wróbla, który żeni się w Białej Górnej, okolice Kłobucka z Barbarą Poliwką. Pan młody pochodzi z Rogowa Opolskiego, jest rok 1813. Zacząłem się zastanawiać czy przybysz z Opolszczyzny (urodzony tamże około 1790 r.) mógł się w ogóle nazywać Wróbel (metryki chrztu nie miał, był sporządzony akt znania więc mógł zmyślić, wg aktu małżeństwa rodziny brak). Dopowiem, że synowi dał na imię Wilhelm. Ale to tylko tło. Pomyślałem, że sprawdzę jak jest po niemiecku Wróbel i coś na temat nazwiska i ptactwa przeczytam.
Zwykle wywodzimy nazwisko wróbel od nazwy ptaka, bo to oczywiste. Tymczasem przeczytałem, że:
W czasach Linneusza (1707-1778) wróble dopiero zaczęły się pojawiać w Polsce i Szwecji.
http://wystawa.jestemnaptak.pl/wrobel-h ... icusi.html
i wiele innych stron (które być może przepisują od siebie nawzajem jakąś nieprawdziwą tezę-nie wiem).
W czasach króla Augusta Mocnego (1694-1733) wróbla domowego w Polsce nie obserwowano - tak twierdzi wikipedia powołując się na książkę - Dariusz Graszka-Petrykowski: Ptaki: profesjonalny przewodnik dla początkujących obserwatorów. Warszawa: Klub dla Ciebie, 2005, s. . Tym samym wróbel (ptak) stał się w Polsce powszechny w czasach, gdy dość powszechne było już nazwisko Wróbel (w bliskim mi Jeruzalu mińskim w 1752 znajduję małżeństwo Walentego Wróbla i Elżbiety Kienek. W Mińsku Maz. akty urodzenia Wróblów z XVII w. Drugim sposobem tłumaczenia jest wróbel - jako rząd snopków na wierzchowaniu w postawie stojącej ustawionych, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII. Czy ktoś z Państwa wie skąd pochodzi wyraz wróbel oznaczający właśnie ów rząd snopków, bo w tłumaczenie pochodzenia nazwiska od nazwy ptaka jakoś teraz nie bardzo chce mi się wierzyć.
Pozdrawiam serdecznie,
Arek
Sadaj_Ziółkowska - 23-04-2016 - 15:53
Temat postu:
Dzień dobry,
proszę o wyjaśnienie pochodzenia nazwiska Ziółkowski/a pisanego również przez " u"
Pozdrawiam serdecznie
Katarzyna
Gawroński_Zbigniew - 23-04-2016 - 19:55
Temat postu:
Arek_Bereza napisał:
Witam,
Jeśli temat już był to z góry przepraszam ale nie mogłem znaleźć. Chodzi mi o pochodzenie nazwisk Wróbel i Wróblewski. (...)


Bardzo ciekawie postawiona sprawa. Pozwolę sobie odpowiedzieć na postawione pytanie w miarę zbierania hipotez uzupełniając je w tym poscie.

Na początek etymologia ściśle niemiecka. Nazwisko Wrobel/Robel/Rublak nie ma nic wspólnego z ptakiem z rodziny wróblowatych. Jest to typowe niemieckie "Rufname" tj. imię od powołania, od życzenia jakie rodzice składali dziecku co do jego "misji" życiowej.

Hruod-balt jest złożeniem: hroud = chluba, chwała + balt = śmiały, odważny, silny. Tak sobie szukam w pamięci polskiego odpowiednika tego imienia.... Może Sławobor?
W każdym razie Wrobel/Robel/Roblak/Wrabil/Wroblak są - niemieckimi zdrobnieniami wskazanego wyżej imienia. Przy czym najstarsze zanotowane pochodzi już z roku 1281. Zanotowane w niemieckich źródłach.

Tyle na początek.

edi1

Słownik staropolski podaje nieco inne argumenta, aniżeli cytowane wyżej.

Słowo wrobel w znaczeniu ptak pojawiło się po raz pierwszy w 1472 roku i praktycznie natychmiast znalazł sobie bardzo dużo przysłów w których się pojawił:

"zaprawdo wrobel nalazł sobe dom"
"przenesy se na gorę jako wrobel"
"tamo wroblowe gnezdzycz będą, rarogowy dom woywoda yest gych"

To świadczy nie o egzotyczności ale o skrajnej powszechności tego ptaszka moim zdaniem jednoznacznie. Ptaki egzotyczne raczej przysłów liczonych w dziesiątki nie tworzyły. Wszystko to przed rokiem 1500.

Do toku 1500 znano powszechnie - ci co znali to znali - "wróbla": było to zioło służące do... wolnego seksu bez konsekwencji. Zioło to w postaci jakiejś prymitywnej maści zastępowało bardzo skutecznie tabletki antykoncepcyjne. "Wróbel", "wróble proso" to dzisiejszy zapomniany jako zioło nawrot lekarski - (Lithospermum officinale)

W tym samym czasie "wróblem", "wróblim prosem2" był ościsty gatunek skalniczki (saxifraga) nie powiem dokładnie który, bo nie potrafię dojść do ładu z tymi starymi nazwami. W każdym razie gatunek ten tworzył naturalne zimozielone, bardzo duże "poduchy".

Tyle jeśli chodzi o odniesienia ze słownika staropolskiego.

edit2

Moim zdaniem owe "wróble na dachu" to bardzo ciekawa ścieżka dla nazwisk młodszych czasowo. Cóż to był ów "wróbel"? Był to element strzechy - słomianego pokrycia dachu. Cały dach wiązało się do łat ze snopków słomy takich - umówmy się tutaj - mniejszych Większe snopki tworzyły tylko dolną krawędź dachu tj okap i górną część dachu tj kalenicę. Normalny dach słomiany przeżywał zazwyczaj każdą wichurę, ale nie kalenica. Ta była zrywana często przez wichury i wymagała napraw niekiedy ze dwa razy w roku. Możliwe zatem, że nazwisko - przezwisko określało pierwotnie kogoś o umiejętności szybkiej naprawy pouszkadzanych "wróbli"=kalenic.

Wróble były ptakami, które zaspokajały głód najuboższych. Były cenionym ptakiem łownym. Jeszcze z dzieciństwa pamiętam opowiadania mojej babci o powszechności łapania wróbli nocujących w strzechach i przyrządzaniu ich w rosole czy potrawce. - Ślad tego mamy również w słowniku gwar polskich w postaci przysłowia: "Prosiemy na tę wróblą golenią" tj. na "wyżerkę".

Tyle jeśli chodzi o odniesienia do słownika gwar polskich - Karłowicza.
Szuwar - 23-04-2016 - 20:36
Temat postu:
Witam

WRÓBEL

Nazwisko pochodzi od nazwy osobowej Wróbel, pochodzącej od rzeczownika wróbel, czyli: 1. ptak wróblowaty stożkodzioby z rodziny łuszczaków (wróble na plewy łowić = durzyć, tumanić kogoś), 2. rząd snopków na wierzchowaniu w postawie stojącej ustawionych, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 725. Por. też nazwę miejscową Wróbel z byłego powiatu kaliskiego, suwalskiego i pleszewskiego oraz Wróble, kilka wsi, w tym w b. pow. ostródzkim i ządzborskim i Wróblew, nazwa wsi w b. pow.: łęczyckim, sieradzkim, wieluńskim, sandomierskim, iłżeckim (zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV s. 17-20). Nazwę osobową Wróbel odnotowano na terenie Polski w 1424 roku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 704).

Nazwisko proste, od przezwiska Wróbel, Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. VI s. 203-204, to od apelatywu wróbel/wróbl[1] ‘gatunek ptaka’. Źródłem motywacji mogła być także nazwa miejscowa Wróbel w byłym powiecie kaliskim i suwalskim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XIV s. 17. Por. Wróblewski, Wróblowski. [1] Pierwotny nagłos ocalał w litewskim żwirblis < żwǐrb ‘świerkotanie’, A. Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, przedruk z I wydania, Warszawa 1957 s. 631-632.


WRÓBLOWSKI

Nazwisko[1] utworzone formantem -ski od nazwy miejscowej Wróblowa w byłym powiecie jasieńskim. Por. też Wróblowce w byłym powiecie kamienieckim i Wróblowice w byłym powiecie tarnowskim, wielickim, drohobyckim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XIV s. 20-21. Por. też apelatyw wróbel/wrob(e)[2]. Por. Wroblowski, nazwa odnotowana przez Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. VI s. 204. Por. Wróbel, Wróblewski. [1] Wróblowski herbu Jastrzębiec, Strzemię, K. Niesiecki, Herbarz polski, t. I-X, Lipsk 1839-1846, t. IX s. 444-445. [2] Zob. A. Cieślikowa, Staropolskie odapelatywne nazwy osobowe…, s. 141.

WRÓBLOWSKI

Nazwisko Wróblowski można wywodzić od nazwy miejscowej Wróblewo znajdującej się w okolicach Ciechanowa, a także w b. pow.: płońskim, sierpeckim, mławskim, szamotulskim, grudziądzkim lub od nazwy osobowej Wróbel, pochodzącej od rzeczownika wróbel. Por. też Wróble, kilka wsi, w tym w b. pow. ostródzkim i ządzborskim, Wróblew, nazwa wsi w b. pow.: łęczyckim, sieradzkim, wieluńskim, sandomierskim, iłżeckim, Wróblowice w byłym powiecie drohobyckim, czchowskim i wielickim (zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV s. 18-21). Nazwa osobowa Wróblowski została odnotowana na terenie Polski już w 1435 roku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 704. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 764) odnotowuje kilka rodzin o tym nazwisku – Wróblowskich vel Wróblewskich herbu Gierałt, Wróblowskich vel Wróblewskich herbu Roch II, Wróblowskich herbu Roch.

WRÓBLEWSKI

Nazwisko utworzone formantem -ski od nazwy miejscowej Wróblewo znajdującej się w okolicach Ciechanowa, a także w b. pow.: płońskim, sierpeckim, mławskim, szamotulskim, grudziądzkim lub od nazwy osobowej Wróbel, pochodzącej od rzeczownika wróbel. Por. też Wróble, kilka wsi, w tym w b. pow. ostródzkim i ządzborskim i Wróblew, nazwa wsi w b. pow.: łęczyckim, sieradzkim, wieluńskim, sandomierskim, iłżeckim (zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV s. 18-20). Nazwa osobowa Wróblewski została odnotowana na terenie Polski już w 1394 roku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 704. To nazwisko odnotowuje w swej pracy M. Jaracz (Nazwiska mieszkańców Kalisza od XVI do XVIII wieku, Bydgoszcz 2001, s. 413): bap. Helenam Honesti Martini Wroblewski et Catharinae leg. con. de Kalisz Braxatoris 1721, Bartholomaeus Wroblewski 1749, Nobilis Elsabeth Wroblewska 1751, Generosa Domina Dorothea Wroblewska 1754, Generosus Bartholomaeus Wroblewski 1754, bap. Bartholomaeum famati Matthaei et Hedvigis Wroblewskich 1764. Przytaczają je także B. Mossakowska w pracy Nazwiska mieszkańców Komornictwa Olsztyńskiego (Gdańsk 1993, s. 32): Oswaldo Wroblewsky 1652, L. Dacewicz w Antroponimii Białegostoku w XVII-XVIII wieku (Białystok 2001, s. 260): Joannes Wroblewski 1740, Laboriosis Andrea Wroblewski 1746, Norberto Wroblewski 1744, Jan Wroblewski Kucharz Stary z Maryanną Zoną 1771-1772
w/g
dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska – profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.

Pozdrawiam
Arek_Bereza - 23-04-2016 - 22:14
Temat postu:
Zbigniewie, Andrzeju,
Bardzo serdecznie dziękuję za te wspaniałe i niezwykle wyczerpujące wyjaśnienia. Cieszę się też, że ów opolski Franciszek Wróbel nie musiał wcale zmieniać nazwiska po przyjeździe do Królestwa Polskiego, bo ono w języku niemieckim istniało. Jego syn był już Wróblewskim. Czyli jednak wychodzi na to, że pogłoski o późnym pojawieniu się wróbla (ptaka) są chyba nieprawdziwe. Ale i inne tropy przez Was przedstawione uzupełniają moją wiedzę i pobudzają wyobraźnie.
Skorzystam z okazji i zapytam o pochodzenie jeszcze jednego nazwiska, które przechodziło liczne zmiany. Chodzi o nazwisko Santarek. Jest ono w przypadku moich bliskich używane od trzech pokoleń. Dwa/trzy wcześniejsze pokolenia używały nazwiska Santorek, a jeszcze wcześniej nazwisko to brzmiało Sątorek lub Sętorek. Najstarsze rodzinne ślady wiodą do parafii Parysów oraz pobliskiego Latowicza.
Pozdrawiam i jeszcze raz pięknie dziękuję,
Arek
Gawroński_Zbigniew - 24-04-2016 - 00:53
Temat postu:
Z tym Sątorkiem to trudna sprawa jest.
Nazwisko Santor/Sątor/Sętor zdaniem Aleksandry Cieślikowej i Kazimierza Rymuta ma z pewnością korzenie prasłowiańskie. Być może pochodzi od prasłowiańskiego - zachowanego do dziś w dolnołużyckim "sutor" ("sótor'")* = zawierucha, zamieć.

Mam kłopot z zapisem dokładnym słów ponieważ klawiatura ani phpBB nie oferuje znaków alfabetu potrzebnych do prawidłowego zapisu tego słowa.
w słowie literę "ó" należy rozumieć jako "o" z dyftągiem przypominające "ą"
z kolei r' to litera r z twardym jerem.

W słowniku Taszyckiego mamy wyraźny zapis Sa+n+tor - co oznacza wstawienie literki n. Pierwotne brzmienie nazwiska zatem koresponduje wyraźnie ze wspomnianym źródłosłowem prasłowiańskim. Sator u Taszyckiego pojawił się już w roku 1236 jako komes. Natomiast Santorz/Sątorz pojawił się w roku 1400 w okolicach Radzikowa.

W Niemczech nazwiska: Sandin / Sand / Sande / Sanden / Sanders / Sandes / Sandner / Sandor / Sandt / Zant / Zander / Zandorf / Zanthier / Zantopp wywodzone są od imienia Aleksander. Jeżeli natomiast nazwisko ma korzenie prusko-litewsko-żmudzkie to wywodzone jest od staropruskiego: "sanda, sando" = belka nośna tj. podwała, albo od również staropruskiego zanda, tj żuchwa, dolna szczęka.

Pozdrawiam pięknie.
Arek_Bereza - 24-04-2016 - 08:36
Temat postu:
Pięknie dziękuję i pozdrawiam serdecznie,
Arek
BEGIERT - 28-04-2016 - 18:06
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Sobek-Zobek-Sobbek na Pomorzu
Witam serdecznie ....

Poszukuje informacji o pochodzeniu nazwiska Sobek ,pisane niekiedy przez Zobek lub tez Sobbek ....powyzsze nazwiska z lat 1801 i ponizej które osoby zamieszkiwali teren powiatu Złotów ...i całego Pomorza .


Z góry serdecznie dziekuje za rozpatrzenie mojej gorącej prosby .

Łącze wyrazy szacunku ,oraz serdecznie pozdrawiam


Dariusz Razz

* Moderacja Regulamin: Zabronione jest używanie w tytułach tematów samych Wielkich (Dużych) liter [...] (JarekK)
vitoo - 28-04-2016 - 19:19
Temat postu: Re: POCHODZENIE NAZWISKA SOBEK-ZOBEK-SOBBEK NA POMORZU
BEGIERT napisał:
Witam serdecznie ....

Poszukuje informacji o pochodzeniu nazwiska Sobek ,pisane niekiedy przez Zobek lub tez Sobbek ....powyzsze nazwiska z lat 1801 i ponizej które osoby zamieszkiwali teren powiatu Złotów ...i całego Pomorza .


Z góry serdecznie dziekuje za rozpatrzenie mojej gorącej prosby .

Łącze wyrazy szacunku ,oraz serdecznie pozdrawiam


Dariusz Razz


Onomastica, rocznik 1984, podaje dwie wersje - od imion Sobiesław oraz Sebastian.

Za to np. Encyklopedia Powszechna z 1866, Staropolska z 1903 - podają Sobek jako skróconą formę przezwiska/nazwiska sobieraj lub sobierad (których znaczenie tłumaczą jako samolub, egoista). Pozdrowienia! Witek
BEGIERT - 28-04-2016 - 19:51
Temat postu: Re: POCHODZENIE NAZWISKA SOBEK-ZOBEK-SOBBEK NA POMORZU
Witam serdecznie Szanowny Panie Witku...

Bardzo dziekuje za okazaną pomoc .

Pozdrawiam serdecznie
Dariusz
Gawroński_Zbigniew - 28-04-2016 - 22:40
Temat postu:
Ja niestety nie pomogę. Zaliczyłem pad komputera z utratą całej mojej biblioteki elektronicznej.

Z głowy typuję poszukać wokół imienia Sobestian/Sebastian/Błażej/Błoch i jego zdrobnień.

Jeśli nazwisko pochodzi z Kaszub i okolic, ewentualnie z prowincji Prus od strony dzisiejszego Trójmiasta (Pomezanii, Pogezanii, Warmii) możliwa jest etymologia od staroprusko - pomorskiego "sobis" = morze = "mieszkający nad morzem"/"pochodzący znad morza".

Do rodziny nazwisk od słowa "Sobis" pochodzą m.in takie nazwiska: Soboll / Sobe / Sobol / Sobel / Sobing / Sobbe / Sobania / Sobolewski / Sobecki / Sobisch / Sobieraj / Sobotka / Sobocki/Sobe/Sobek/ Soba/Zoba. Najstarsze z nich Zoba zanotowano już w roku 1136 Sam zaś Sobek w znaczeniu "odmorskim" pojawił się w roku 1393.

Na szczegóły w ewentualnym moim komentarzu jednak liczyć nie można . Lizanie ran zajmie kilka tygodni. Żyć trzeba. Evil or Very Mad Evil or Very Mad

Pozdrawiam pięknie. Wink
vitoo - 29-04-2016 - 14:59
Temat postu: Re: POCHODZENIE NAZWISKA SOBEK-ZOBEK-SOBBEK NA POMORZU
BEGIERT napisał:
Witam serdecznie Szanowny Panie Witku...

Bardzo dziekuje za okazaną pomoc .

Pozdrawiam serdecznie
Dariusz


Bardzo proszę! Krajna to ciekawy region. Źródło wielu unikalnych nazwisk. Pozdrowienia! Witek
BEGIERT - 29-04-2016 - 17:31
Temat postu: Re: POCHODZENIE NAZWISKA SOBEK-ZOBEK-SOBBEK NA POMORZU
Witam serdecznie Szanowny Panie Zbigniewie ...
Bardzo serdecznie dziekuje za wiadomosc jest ona powiekoszona w otoczeniu tego nazwiska ...bede szukał dalej przodków moich ,zamieszkiwali oni tereny Pomorza ,i Prus Zachodnich ,ale całkiem jest mozliwe ze z innych terenów na te przyszły .

Łącze wyrazy szacunku ,oraz serdecznie
pozdrawiam
Dariusz
Kublik_Anna - 08-05-2016 - 11:46
Temat postu:
Szuwar napisał:
Witam

Moje jeszcze raz tylko dwa grosze


KUBLIC < niem. Kubła : ? niem. Kübel : śrwniem. kübel ‘kubeł, wiadro’ Klim 1498,patr., s. 382

skrót Klim

Klim - Klimek Z ., N a zw y osobowe pochodzenia niemieckiego, Słownik etymologiczno motywacyjny staropolskich nazw o sobowych, cz. 5, red. A. Cieślikowa, M . Malec, K. Rymut, Kraków 1997

źródło

Zofia Kowalik Kaleta, Leonarda Dacewicz,
Beata Raszewska Żurek
SŁOWNIK NAJSTARSZYCH NAZWISK POLSKICH
POCHODZENIE JĘZY KOWE NAZWISK OMÓWIONY CH
W HISTORII NAZWISK POLSKICH
TOM I

http://rcin.org.pl/Content/38217/WA243_ ... W_0000.pdf

Kublic: Nobilis Elisabeth, consors Egidii
de Minori Pyathek ... lacobum, familiarem
suum dictum Kublycz peditem ...
ad praesens bellum expedivit 1498 Bob
650.

No i tak wspólnymi siłami wyszła nam prawidłowa układanka

Pozdrawiam


to jeszcze tylko jedno pytanie - może nie całkiem w tym temacie, ale tak jakoś mi wynika z tej dyskusji -
Czy ktoś ma pomysł, jak/gdzie znaleźć informację - kiedy pierwszy Kublik z Wielkopolski wywędrował w siedleckie?
Geneteka pokazuje, że nazwisko występuje wciąż w okolicach Kalisza, w łódzkim i w siedleckim. Moi są z siedleckiego. Skąd się tam wzięli?
Archiwum w Siedlcach?
Jakiś inny pomysł?
Krystyna.waw - 09-05-2016 - 16:09
Temat postu:
Czytam wątek drugi dzień i się zachwycam wiedzą, klarownością wykładu, bogactwem źródeł.
Niski pokłon składam i podziw wyrażam.

O nazwisko Szarlip pytam.
Znalazłam w Żninie Barbarę Scharlippową z domu Heidenreich (znam tylko transkrypcję, nie oryginalny dokument),
której syn osiedlił się około 1812 roku w Szczebrzeszynie i wziął tam ślub jako Szarlip.
Tak więc był chyba Scharlip lub Scharlipp.
W tej drugiej wersji nazwisko spotkałam w Brandenburgii, okolicach Berlina.
Coś dawniej znaczyło? Czy wiadomo, skąd pochodzi?
W jakiejś innej formie trafiło wcześniej do Polski?
Wszystkiego jestem ciekawa.
Gawroński_Zbigniew - 09-05-2016 - 20:56
Temat postu:
Możliwa etymologia nazwiska Scharlipp jest niejednoznaczna. Ma najmniej 4 możliwe źródłosłowy. Wszystko za sprawą podstawy. Otóż „scharr” to:

1. w środkowowysokoniemieckim mniej więcej „wujaszek Scroog”, sknerus, kutwa itp. od „scharren”: oszczędzać, skąpić

2. również w środkowowysokoniemieckim „scharr” tj. od skrócenia: „schroff hervor” wytrzymały, twardy i w liczbie mnogiej już w odniesieniu do ludzi „twardziele” od czego powstały znaczenia „hufiec elitarnego wojska górskiego” i gama nazwisk w kształcie Scharr, Scharrer i podobne.

3. Schard/Schart to zawód, mniej więcej siodlarz w dolnoniemieckim.

2a. wspomniane średniowysokoniemieckie „schar” oznaczało też użątek, plon.

….dochodzimy chyba do najbardziej prawdopodobne etymologii uwzględniając okolice skąd nazwisko pochodzi

4. w języku pruskim i staropruskim tj. obejmującym tereny od Berlina przez Pomorze Zachodnie aż po Wilno z wyłączeniem Polski słowo „Scharr” to odpowiednik polskiego słowa „kontusz” tj. uroczysta wierzchnia szata, najczęściej skórzana noszona przez bogatszych, a z kolei „Liepen” „lêpic” pochodzi trochę na południe od Berlina z języka górnoserbskiego i oznaczało kleić, łączyć, lepić skóry; słowo to również rozlazło się na cały obszar wspomniany wyżej. Stąd pochodzi na tych terenach „połowa” nazwisk „Li[e]pko- i Lipo- podobnych mylnie wywodzonych od drzewa „lipa”.

Podsumowanie. Moim zdaniem nazwisko Scharlipp i podobne jeśli powstało w okolicach Berlina i na wschód od tego miejsca może oznaczać krojącego i sporządzającego skórzane kontusze i jest typowym niemieckim poplątanym Beruffname.
Krystyna.waw - 10-05-2016 - 08:58
Temat postu:
Pięknie dziękuję kwiat kwiat kwiat
Do opowieści o pra pra na pewno włączę Smile
jarekmadej - 10-05-2016 - 10:54
Temat postu:
Proszę o informację o nazwisku Jerka.

Występuje ono m.in. w metrykach parafii Odrzywół, w XX w zostało zastąpione brzmieniem Lerka.
Czy możliwym jest, aby Jerka powstało od słowa jerzyna (lub poprawnie jeżyna) i oznaczało zdrobnienie?

Pozdrawiam
Gawroński_Zbigniew - 10-05-2016 - 16:10
Temat postu:
Lerka to "modrzewiówka" gatunek słowika, bodajże słowik borowy czy jakoś tak, a nazwisko pochodzi od dolnoniemieckiego lar'ch'e = i modrzew i ten ptaszek (W całym dolnoniemieckim "placie" po dziś dzień to słowo funkcjonuje, począwszy od Holandii aż po Pomorze Przednie. Niestety nie zapiszę wymowy w dolnoniemieckim plattdeutsch, bo nie umiem. Smile ).

Jerka to o ile pamiętam to imię męskie jest, a dokładnie zdrobnienie od Jarogniew. Dlatego warto sprawdzić czy ta wymiana pierwszej litery w nazwisku związana jest z migracją z jednej gwary do drugiej, wtedy taka podmianka Lerka na Jerka jest możliwa, czy też to zupełnie różne nazwiska i osoby.

To co na "stankiewiczach" piszą odnośnie nazwiska Lerka i podobnych to moim zdaniem w większości nieporozumienie jest Wink
Nanuk01 - 10-05-2016 - 22:42
Temat postu:
O nazwisko Szarlip pytam.

http://www.ancestry.com/name-origin?surname=charlip
Krystyna.waw - 11-05-2016 - 08:04
Temat postu:
Nanuk01 - dziękuję za zainteresowanie.
Pochodzący z Węgier Nathan, jego syn Hirsh Moses Szerlip i ich cała ogromna rodzina też ma podobne do Szarlip nazwisko. Jednak samo podobieństwo brzmienia lub zapisu to chyba za mało.
Wszyscy od Adama i Ewy pochodzimy Smile
Jakor - 11-05-2016 - 10:07
Temat postu:
Dzień dobry.
Proszę o podanie genezy dwóch nazwisk :
Joda i Jodko .
Czy są ze sobą w jakiejś części wspólne?
Kornelia
kamil514 - 11-05-2016 - 13:39
Temat postu:
Bardzo proszę o informacje do nazwisk Trejnagen i Freynagen.
Mają one coś wspólnego? Wiem że występują obecnie obie wersje.
Z góry dziękuję.
Gawroński_Zbigniew - 11-05-2016 - 16:02
Temat postu:
Jakor napisał:
Dzień dobry.
Proszę o podanie genezy dwóch nazwisk :
Joda i Jodko .
Czy są ze sobą w jakiejś części wspólne?
Kornelia


Obydwa nazwiska maja wspólne pochodzenie. Powstały w przedkrzyżackich Prusach, Jaćwieży, Żmudzi i okolicach. Podstawą nazwiska jest pruskie przezwisko - przydomek: "diabełek leśny, duszek leśny, "czarny"" co po prusku brzmi: "jods", po łotewsku "juoda" w pozostałych podobnie.

Nazwisko Joda i Jodko ponadto są przezwiskiem innego rodzaju. Są skróceniem zdrobnieniem "karbowego", urzędnika odliczającego wykonaną pracę na rzecz pracodawcy w czasach przedpiśmiennych. pełne brzmienie to: jodwirschinis (z użyciem litewskich/łotewskich znaków).

Rymut podaje poza powyższym jeszcze jedną możliwą etymologie: od niemeckiego wyłażącego z celtyckiego imienia Judok/Jodak. Wszystko w porządku, ...tylko, że to starohebrajskie imię jest. Smile Smile Smile

-=-=-=-=


kamil514 napisał:
Bardzo proszę o informacje do nazwisk Trejnagen i Freynagen.
Mają one coś wspólnego? Wiem że występują obecnie obie wersje.
Z góry dziękuję.


Nazwisko Treynagen i podobne jest nazwiskiem złożonym powstałym najprawdopodobniej pierwotnie w obszarze kulturowym Prus i okolic.

Słowo trejn w języku pruskim i dialekcie kłajpedzkim oznacza miejsce, siedlisko pod budowę osady, domu, miejsce porosłe wysoką trawą. Sprawę nieco komplikuje fakt, że to samo słowo w litewskim i żmudzkim oznaczało trojaczki Smile (treinukai) albo coś potrójnego (treinis) .

Nazwisko Nagen to przezwisko już niemieckie. Oznacza chciwca, skąpca.

Złożenie wydaje się już sprawą prostą. Pozdrawiam pięknie.
Jakor - 11-05-2016 - 17:30
Temat postu:
Bardzo dziękuję za informacje dotyczące nazwisk : Joda , Jodko.
Pozdrawiam
Kornelia
ROMAN_B - 11-05-2016 - 21:31
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Scharlippowa, Szarlip
Witam.

Krystyno, co prawda już otrzymałaś odpowiedź na pytanie dotyczące pochodzenia nazwiska Scharlip[p] oraz Szarlip, niemniej jednak zaproponuję Ci moje spojrzenie na ewentualne etymologie tych nazwisk.

Pytasz o pochodzenie nazwiska Szarlip. Przypuszczam, że nazwisko Szarlip jest spolszczoną wersją jakiego innego nazwiska. Według portalu Moikrewni.pl osób o nazwisku Szarlip w Polsce jest tylko 38. http://www.moikrewni.pl/mapa/kompletny/szarlip.html W Niemczech, według portalu Verwandt.de osób o nazwisku Szarlip nie ma. http://www.verwandt.de/karten/absolut/szarlip.html
Napisałaś, że Żninie mieszkała Barbara Scharlippowa [ to też spolszczone nazwisko przy pomocy polskiej końcówki –owa, która była stosowana przy nazwiskach zamężnych kobiet ] z domu Heidenreich, której syn około 1812 roku zawarł małżeństwo w Szczebrzeszynie jako Szarlip. Nazwisko Szarlip zapewne jest spolszczoną wersją nazwiska Scharlipp lub Scharlip albo Scharlippe. Zanim w języku niemieckim doszło do standaryzacji pisowni istniała pewna dowolność w pisowni, w tym i pisowni nazwisk. Nazwisko Scharlipp moim zdaniem jest tego dowodem. Najważniejsze w tym jest to, że nie wiemy jak nazwisko ‘Scharlipp’ było zapisywane w języku niemieckim na przełomie XVIII i XIX wieku – znana jest tylko, jak napisałaś w swoim poście, spolszczona, żeńska forma zapisu tego nazwiska, to jest Scharlippowa.

Forma zapisu w postaci Scharlipp jest niezmiernie rzadka. W Polsce, według portalu Moikrewni.pl, nie występuje. W Niemczech, według portalu Verwandt.de, osób o nazwisku Scharlipp jest tylko 173. http://www.verwandt.de/karten/absolut/scharlipp.html W Niemczech nie ma osób o nazwisku Scharlip, przynajmniej tak twierdzi portal Verwandt.de
Inną formą zapisu nazwiska Scharlipp jest jego zapis w postaci Scharlippe. Osób o tym nazwisku Scharlippe w Niemczech jest jeszcze mniej – tylko 24. http://www.verwandt.de/karten/absolut/scharlippe.html W obu przypadkach zapisu, to jest Scharlipp oraz Scharlippe, nazwisko to jest bardzo rzadkie. W sumie osób o nazwisku Scharlipp i Scharlippe w Niemczech jest tylko 197.

Moim skromnym zdaniem nazwisko Scharlipp [ Scharlip, Scharlippe ] powinno pochodzić od przezwiska Scharlipp [ Scharlip, Scharlippe ]. Nazwisko [ przezwisko ] to moim zdaniem jest złożone z dwóch wyrazów „schar” oraz „lip[p][e]” – schar + lip[p][e] = scharlip[p][e]. Zatem, ustalmy co znaczą poszczególne słowa w języku niemieckim, to jest ‘schar’ oraz ‘lip[p][e]’? Zatem co znaczy apelatyw ‘schar’ w standardowym języku niemieckim? Wyraz ten ma kilka znaczeń:
• oddział,
• hufiec,
• zastęp,
• ferajna,
• gromada,
• tłum,
• zgraja,
• czereda,
• lemiesz.
Niemiecki apelatyw ‘schar’ może pochodzić z:
1. języka staro-wysoko-niemieckiego od słowa ‘scara, scaro’ a ono pochodzi z języka pra-germańskiego od słowa *skarō – „hufiec, oddział”;
2. języka średnio-wysko-niemieckiego – „cięcie, żęcie, plon; oddział wojska; także pańszczyzna.
Schar to też odapelatywna nazwa osobowa, która odnosi się do człowieka przydzielonego do jakiego hufca pracy, np. odrabiający pańszczyznę.
Schar to też imię, od którego powstały takie zdrobnienia jak Schar[r]el, Scharl. Tak więc, wiemy co może znaczyć słowo ‘schar’ w standardowym języku niemieckim oraz z jakiego historycznego języka niemieckiego, dialektu może pochodzić oraz co ten apelatyw znaczył w przeszłości.

Teraz ustalmy co może znaczyć w standardowym języku niemieckim wyraz ‘lip[p][e]’?
• Lip[p][e] > Lippe > warga, usta,
• Lippe – rzeka w Niemczech, dopływ Renu,
• Lippe – powiat w Niemczech, który znajduje się w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia.
W Niemczech istniało i istnieje nazwisko Lipp. O pochodzeniu i znaczeniu tego nazwiska w języku niemieckim przeczytasz pod linkiem [ etymologia napisane w języku angielskim ]:
https://www.houseofnames.com/Lipp-family-crest/German

Skoro nie wiemy jak brzmiało i jak było zapisywane niemieckie nazwisko, które w polskiej formie było zapisane w dwóch rodzajach, to jest w formie i rodzaju żeńskiego – Scharlippowa oraz w formie i rodzaju męskiego – Szarlip, to możemy postawić hipotezę, która zakłada, iż niemiecka forma powinna brzmieć i być zapisana jako Scharlippe [ Scharlipp ]. Nazwa osobowa Scharlippe [ Scharlipp ] jest złożeniem dwóch słów ‘schar’ i ‘lip[p][e]’ powstała od przezwiska Scharlippe [ Scharlipp ]. Co znaczy przezwisko Scharlippe [ Scharlipp ] tego nie wiem. Teoretycznie, biorąc pod uwagę wszystkie powyżej wymienione znaczenia poszczególnych słów, wydaje mi się, że mogło ono zostać nadane człowiekowi, który swoim wyglądem odbiegał od normy. W tym przypadku mogły to być przecięte usta lub tylko przecięta warga. Oczywiście jest to tylko moja hipoteza. Zapewne istnieją też inne wyjaśnienia dla tego nazwiska [ przezwiska ]?
Katarzyno, wspomniałaś, że Barbara Scharlippowa mieszkała w Żninie [ gdzieś na przełomie XVIII i XIX wieku ]. Latem 1772 r. wskutek I rozbioru Polski Żnin znalazł się pod zaborem pruskim. Miasto znalazło się w granicach powiatu inowrocławskiego [ obwód nadnotecki ]. Zamieszkiwane było przez 613 mieszkańców [ było większe m.in. od Bydgoszczy i Inowrocławia ] i posiadało 120 domów mieszkalnych. W krótkim czasie osiedliło się w mieście 141 Niemców. Mimo to Żnin był stosunkowo mało zgermanizowany i nigdy nie stracił swojego polskiego charakteru. Zatem może faktycznie nazwisko Scharlippe [ Scharlipp ] należało do niemieckiego osadnika, który przybył z Niemiec i osiedlił się w Żninie?



Krystyno, mam jeszcze jedną hipotezę dotyczącą pochodzenia nazwiska zapisanego w spolszczonej formie w rodzaju żeńskim jako Scharlippowa i w rodzaju męskim jako Szarlip. Nazwiska te mogą być pochodzenia szkockiego [ angielskiego ] a nie niemieckiego – założenie teoretyczne.
Język zachodnio-germański to jedna z trzech grup języków germańskich, obok języków północnogermańskich i wymarłych wschodniogermańskich. Należą do niej wszystkie istniejące obecnie języki germańskie z wyjątkiem języków skandynawskich, w tym angielski, szkocki, niderlandzki, niemiecki i jidysz.
Dialekty na obszarze języków zachodniogermańskich w kontynentalnej Europie Zachodniej [ Austria, Szwajcaria, Niemcy, Holandia, Belgia, Luksemburg ] wykazują dużą ciągłość i przyporządkowanie dialektów do poszczególnych języków jest sprawą sporną. Wynika z tego, że język szkocki [ angielski ] wraz z językiem niemieckim wywodzi się z języka zachodnio – germańskiego. Biorąc to pod uwagę, można postawić roboczą hipotezę, która zakłada, że nazwisko Szcharlippowa i nazwisko Szarlip jest spolszczoną wersją jakiegoś szkockiego [ angielskiego ] nazwiska. „Emigracja Szkotów na masową skalę rozpoczęła się w XV wieku i trwała do wieku XVII. Najczęściej wiązała się z kwestiami religijnymi i gospodarczymi, a jej szlaki wiodły głównie w kierunku Niemiec, Francji, Szwecji i Polski. Powszechnie uważa się, że Szkoci po raz pierwszy osiedli na terenach polskich w XVI wieku, jednakże według nowszych badań granicę przesuwa się na wiek XIV. Według rejestru dziesięciny od Anglików i Szkotów z terenu całej Korony (1651 rok), możemy stwierdzić, iż ludność szkocka zamieszkiwała 119 ośrodków, w tym siedem wsi (Lignowy, Miłobądz…); dominowała w tym zdecydowanie własność królewska (71 ośrodków), szlachecka i magnacka (34), a dopiero na końcu kościelna (13). Największymi skupiskami były wówczas: Gdańsk, Poznań, Warszawa, Kraków, Lublin, Zamość i Lwów. Szacunkowa liczba jest jednak niedokładna ze względu na dużą ruchliwość szkockich kupców, których trudno było uchwycić w miejscu zamieszkania. Szkocka społeczność istniała także w Bydgoszczy, gdzie zajmowała się – podobnie jak w innych miastach – handlem, a także spławem drewna”. – za Magdalena Łaszkiewicz: Szkoci w nowożytnej Rzeczypospolitej. Jak wynika z powyższego tekstu, Szkoci byli bardzo ruchliwą społecznością. Skoro posiadali swoja społeczność w Bydgoszczy, to mogli też osiedlić się i zamieszkać w Żninie, przynajmniej jedna osoba. Żnin leży tylko około 42 km od Bydgoszczy, to niedaleko.

Wróćmy do etymologii nazwiska Scharlipp [ Scharlip ] i jego ewentualnego szkockiego [ angielskiego ] pochodzenia. W języku angielskim istnieje słowo ‘lip’, które znaczy warga. Apelatyw ‘lip’ pochodzi od wyrazu ‘lippe’ [ Middle English – bliski angielski ] a on od słowa ‘lippa, lippe’ [ Old English, staro angielski ] a ten z języka pra – germańskiego [ Proto – Germanic ] od słowa ‘lepjōn’. Apelatyw: lippe, lippa, lippe, lepjōn = lip > warga.
Pokrewnymi słowami do angielskiego słowa ‘lip’<warga> są wyrazy:
• Lip ‘warga’ – dialekt wschodnio fryzjski,
• Lippe ‘warga’ – standardowy język niemiecki.
Teraz ustalmy co może znaczyć w języku angielskich apelatyw ‘share’. Wyraz ten obecnie ma kilka znaczeń, między innymi znaczy:
• część, udział,
• akcja, udział,
• dzielić, posiadać wspólnie,
• przydział, część, udział, działka,
• dzielić [ coś z kimś ], mieć (coś z kimś) na spółkę,
• podzielać,
• rozdzielać, dzielić.
Słowa ‘share’ pochodzi od wyrazu ‘schare, schere’ [ Middle English – bliski angielski ]. Wyrazy ‘schare, schere’ pochodzą od słowa ‘scearu’ [ Old English, staro angielski ], Natomiast apelatyw ‘scearu’ wywodzi się od pra – germańskiego [ Proto – Germanic ] słowa ‘*skarō’, które pochodzi od pra – indo – europejskiego [ Proto – Indo – European ] słowa ‘ *(s)ḱar-‘, ‘*skar-‘.
Staro-angielskie [ Old English ] słowo ‘scearu’ Anglicy tak tłumaczą: "a cutting, shaving, a shearing, tonsure, part, division, share". Można to przetłumaczyć jako: wycinek, golenie, strzyżenie, tonsura [ jest praktyka cięcia lub golenia niektóre lub wszystkie włosy na głowie , jako przejaw religijności i pokory. Termin pochodzi od łacińskiego słowa tonsura ( czyli "wycinek" lub "cięcie" )], część, podział, część.
Pra – germańskie słowo ‘*skarō’ Anglicy tłumaczą w następujący sposób: „a division, detachment" – oddział, dział, podział, rozczłonkowanie, dywizja, przedział, pion; hufiec.
Pra – indo – europejskie słowo ‘*(s)ḱar-‘, ‘*skar-‘ Anglicy tłumaczą poprzez wyraz "to divide" – podzielić, rozdzielić, dzielić, oddzielać, podzielić się, rozdzielać, odgraniczyć, wróżyć.
Pokrewnymi wyrazami do angielskiego słowa ‘share’ jest apelatyw:
• Schar pochodzący z języka niemieckiego [ Anglicy tłumaczą ten wyraz poprzez słowa "band, troop, party, company" – grupa, banda, szajka, czereda, zgraja, zespół muzyczny; grupa, oddział, gromada, stado; prywatka, balanga, impreza, partia, partyjka, strona; firma, przedsiębiorstwo, zakład, spółka, towarzystwo ].
• Skar, sker pochodzący z dialektu wschodnio – fryzyjski [ Anglicy tłumaczą ten apelatyw poprzez zdanie: "a share in a communal pasture", które można przetłumaczyć jako ‘udział we wspólnym pastwisku’.
W Anglii istniało i istnieje nazwisko Lipp. Jest to stare nazwisko, które sięga roku 1066. Angielscy etymolodzy tak piszą o tym nazwisku: „Recorded as Lipp and the diminutives Lippett and Lippitt, this is an English surname of ancient origins. It derives from the pre 7th century word 'lippa' meaning lip, or possibly 'leppe' which is believed to be a form of the original 'leof,' meaning love. Various dictionaries descibe this surname as being a medieval nickname, presumably either for somebody with prominent lips, or perhaps using it in a transferred sense to describe a talker, one who gave it a lot of 'lip'. Given the famous robust humour of those far off times, either interpretation is possible as no doubt are others! (…)”.
Więcej pod linkiem: http://www.surnamedb.com/Surname/Lipp
Jest też Szkocka etymologia dla nazwiska Lipp. Poczytasz o niej pod linkiem:
https://www.houseofnames.com/Lipp-family-crest/German
Etymologia Angielska i Szkocka dla nazwiska Lipp są częściowo zbieżne. Zakładają one, iż nazwisko to też może być średniowiecznym przezwiskiem dla osoby o wydatnych, dużych wargach lub z jakąś osobliwością na wargach. O różnicach już sama przeczytasz.
W języku angielskim [ szkockim ] istnieją też złożenia, które tworzą nowy wyraz o nowym znaczeniu. Takim złożeniem może być nazwa osobowa [ przezwisko ], która powstała z połączenia dwóch wyrazów, to jest słowa ‘share’ i ‘lip[p]’. Teoretycznie złożenie to można zapisać w formie ‘sharelip’ lub ‘sharelipp’. Niemniej jednak w zależności od czasu w jakim mogło powstać nazwisko [ przezwisko ] jego pisownia może być inna, np. ‘schare, schere’ + ‘lip[p] = scharelip[p] albo ‘scherelip[p]’ – okres języka blisko – angielskiego. Znaczenie tego złożenia może być takie samo jak pisałem przy niemieckim pochodzeniu nazwiska. Istnieje też możliwość innego znaczenia tego złożenia.
Oczywiście jest to tylko robocza hipoteza, raczej teoretyczne rozważania.

Jak wspomniałem powyżej, irlandzcy koloniści osiedlali się też na terenie Prus i ich nazwiska mogły upodobnić się do niemieckiego języka [ pisowni ] i powstało nazwisko Scharlipp [ Scharlip, Scharlippe ]. Następnie osoba o takim nazwisku przybyła z Prus do Polski jako osadnik już ze zmienionym nazwiskiem.

Krystyno, rozważania moje na temat etymologii [ pochodzenia ] nazwiska Scharlippowa [ Scharlipp, Scharlip, Scharlippe ] oraz nazwiska Szarlip są tylko roboczą hipotezą. Jak każda hipoteza wymaga weryfikacji i potwierdzenia lub wykluczenia stawianych tez lub wniosków, a to wymaga kwerendy genealogicznej i trochę badań historycznych. To już pozostawiam Tobie, jeżeli uznasz, że moje hipotezy są choć trochę wiarygodne.

Pozdrawiam – Roman.


Źródła:
https://en.wikipedia.org/wiki/Old_High_German - język staro-wysoko-niemiecki.
https://en.wikipedia.org/wiki/Proto-Germanic_language - język pra-germański.
https://en.wikipedia.org/wiki/West_Germanic_languages - język zachodnio-germański
https://pl.wikipedia.org/wiki/Lippe_(rzeka)
https://pl.wikipedia.org/wiki/Powiat_Lippe
https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%BBnin
http://www.konflikty.pl/historia/nowozy ... ospolitej/
https://en.wikipedia.org/wiki/Middle_English
https://en.wikipedia.org/wiki/Old_English
http://www.wordsense.eu/lip/
http://www.wordsense.eu/share/
http://www.surnamedb.com/Surname/Lipp
https://www.houseofnames.com/Lipp-family-crest/German
https://www.houseofnames.com/wiki/Picts
https://www.houseofnames.com/wiki/Scotland
Wielki Słownik Niemiecko – Polski PWN.
Wielki Słownik Polsko – Niemiecki PWN.
Wielki Słownik Angielsko – Polski PWN Oxford.
Wielki Słownik Polsko – Angielski PWN Oxford.
Klimek Zygmunt: Słownik Etymologiczno-Motywacyjny Staropolskich Nazw Osobowych. Nazwy Osobowe Pochodzenia Niemieckiego; Część 5; Polska Akademia Nauk, Instytut Języka Polskiego; Kraków, 1997; strona 220.
Gawroński_Zbigniew - 11-05-2016 - 21:55
Temat postu:
Panie Romanie. Pan chyba jako jedyny w swych poszukiwaniach uwzględnia owe pół miliona Szkotów zasiedlających Polskę. Bardzo możliwe, że to nazwisko ma nie niemiecką etymologię.
Nanuk01 - 12-05-2016 - 00:20
Temat postu:
Gawroński_Zbigniew napisał:
Panie Romanie. Pan chyba jako jedyny w swych poszukiwaniach uwzględnia owe pół miliona Szkotów zasiedlających Polskę. Bardzo możliwe, że to nazwisko ma nie niemiecką etymologię.


Muszę Pana, Panie Zbigniewie niemile rozczarować, bądź też mile zaskoczyć... Pan Roman ( wyrazy szacunku za wkładaną pracę i wielokierunkowe poszukiwania, co też i Pana cechuje ) nie jest jedyną osobą, która stara się uzmysławiać ogrom żywiołu szkockiego, który kiedyś zamieszkiwał teren Rzplitej, a do dziś przejawia się w wielu nazwach i nazwiskach odnotowywanych w Polsce. Pół miliona Szkotów w Polsce nigdy nie było. W apogeum mogło być ich do 120.000, co jak na ówczesne realia demograficzne było i tak sporą grupą, która musiała wywrzeć odpowiedni wpływ na sobie współczesnych Polaków, bez względu na to, czy akurat tak definiowali swoją przynależność narodową. W swym wcześniejszym poście sugerowałem pochodzenie nazwiska Scharlip od nazwiska Charlip, które było i jest dość popularnym, szczególnie wśród osób wyznania mojżeszowego. Poszedłem tropem żydów wywodzących się z Francji - wtedy nazwisko Charlip łatwo by uznać za pochodzące od przezwiska, czy też przydomku "charm lip" - "pieknousty". Tropem szkockim, czy też angielskim nie szedłem, Pan Roman sugeruje, iż nazwisko i z tego języka wywodzić by się mogło i oznaczałoby kogoś o inaczej, nazwijmy to "skonstruowanej" wardze. Wprawdzie tzw. zajęcza warga w językach tych określana jest jako "harelip", więc i też nie daleko, niemniej jednak uznałem w tym wypadku "trop" francuskich Żydów za właściwszy. Serdecznie pozdrawiam.
Gawroński_Zbigniew - 12-05-2016 - 20:32
Temat postu:
Nanuk01 napisał:


Muszę Pana, Panie Zbigniewie niemile rozczarować, bądź też mile zaskoczyć... Pan Roman ( wyrazy szacunku za wkładaną pracę i wielokierunkowe poszukiwania, co też i Pana cechuje ) nie jest jedyną osobą, która stara się uzmysławiać ogrom żywiołu szkockiego,

Oj tam! Oj tam! Oczywiście, że liczbę pół miliona należny przyjąć w cudzysłowie. Laughing Cool Również podziwiam p. Romana. Ja sam skupiam się raczej na bliższych okolicach słowiańszczyzny z naciskiem na Prusy i okolice oraz tzw. Pomorze Zachodnie, liczone aż po Kilonię.
Krystyna.waw - 13-05-2016 - 14:10
Temat postu: nazwisko Szarlip
Jeszcze raz pięknie wszystkim dziękuję, mam o czym myśleć kwiat

Rozumiem, że najważniejszy jest zapis ze żnińskiego kościoła o ślubie wdowy Scharlippowej. Zakładam, że też w Żninie zmarł jej pierwszy mąż Antoni Szarlip (Scharlipp, Scharlip).
Akt ślubu jest w Berlinie, więc wyjaśnienie trochę się odciągnie w czasie.

Też zakładałam, że w 1774 roku z Prus do Żnina przybyli.
Chyba w ogóle nie lubili korzeni zapuszczać.
Syn Antoniego wyjechał ze Żnina do Szczebrzeszyna (trasa może z Napoleonem przez Moskwę wg. rodzinnej legendy).
Jego syn - co 3-5 lat w innej wsi wokół Nielisza
Jego syn do USA w 1911 wyjechał i po kilkunastu latach do Polski wrócił.
Talaj - 14-05-2016 - 18:49
Temat postu: nazwisko Szarlip
Witam
Czy mógłbym prosić o etymologię nazwiska Tałajkowski? Moja rodzina wywodzi się z byłych ziem Polskich mianowicie z województwa nowogródzkiego powiat Lida i to właśnie w tym rejonie znalazłem najstarszego mojego przodka, który urodził się około roku 1790 i miał na imie Mateusz. Czy możliwe, że nazwisko to pochodzi z Rosji?

Bardzo dziękuję
Pozdrawiam
Paweł
ROMAN_B - 15-05-2016 - 01:35
Temat postu: Tałajkowski
Witam.

Według etymologii opracowanej przez p. Ewę Szczodruch na portalu Stankiewicze z Przyjaciółmi nazwisko Tałajkowski tak jest opisane: „Tałajkowski - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.”.

Pawle, można spojrzeć na pochodzenie nazwiska Tałajkowski trochę w inny sposób. Moim zdaniem nazwisko Tałajkowski jest nazwiskiem derywowanym przy pomocy sufiksu –kowski. Rdzeniem tego nazwiska jest temat Tałaj [ Tałaj + kowski = Tałajkowski ]. Format –kowski w tym nazwisku, w mojej ocenie, jest przyrostkiem strukturalnym przy pomocy, którego utworzono nazwisko na wzór i podobieństwo polskiego nazwiska szlacheckiego. Jaki był tego powód, tego nie wiem? Przypuszczam, że mogło chodzić o przekonanie, iż nazwiska typu szlacheckiego są nazwiskami zaszczytnymi i prestiżowymi.
Skoro nazwisko Tałajkowski jest nazwiskiem sufiksalnym, to pierwotnym nazwiskiem mogła być forma Tałaj. Pawle, pytasz czy nazwisko Tałajkowski może pochodzić z Rosji? Tego nie wiem. Nazwisko to utworzono, może spolonizowano, przy pomocy polskiego przyrostka –kowski. Zatem, aby stwierdzić z jakiego języka pochodzi nazwisko, do jakiej narodowości należał jego właściciel wymaga to trochę badań historycznych i kwerendy genealogicznej. Może ustalenie z jakiego języka może pochodzić temat nazwiska, to jest jego rdzeń – Tałaj. Z tego co napisała p. Ewa Szczodruch w swojej etymologii wynika, że nazwisko może mieć polskie lub niemieckie korzenie. Tak więc, wynika z tego, że etymologia tego nazwiska jest niejasna. Trochę zagmatwam też pochodzenie nazwiska Tałąjkowski. Można postawić hipotezę, że nazwisko to w pierwotnej formie brzmiało Tałaj i może pochodzić z języka rosyjskiego i powinno się go zapisać jako Талай.
Po rosyjsku nazwisko Tałajkowski można zapisać jako Талайковский [ Талай + ковский = Талайковский ]. Przyjmując, że nazwisko Tałajkowski [ Талайковский ] powstało z rosyjskiego nazwiska Талай [ Tałaj ] i polskiego przyrostka –kowski, jest zatem hybrydą rosyjsko – polską.
Według rosyjskich etymologów nazwisko Талай [ po polsku Tałaj ] może brać swój początek od: „Фамилия Талай ведет свое начало от прозвища Талай. Прозвище Талай, скорее всего, восходит к диалектному глаголу «талашиться», который в некоторых областях употребляется в значении «суетиться, метаться». Вполне возможно, что основатель рода был человеком суетливым, беспокойным, за что и получил прозвище Талай, которое позже перешло в официально закрепленную фамилию.”.
http://www.ufolog.ru/names/order/%D0%A2 ... 0%B0%D0%B9
Powyższy tekst po polsku można pobieżnie przetłumaczyć: Nazwisko Tałaj bierze swój początek od przezwiska Tałaj. Przezwisko Tałaj, najprawdopodobniej, pochodzi od dialektalnego czasownika ‘талашиться’, który w pewnych rejonach znaczy „krzątać się, uwijać się; miotać się”. Można powiedzieć, że założyciel rodu był człowiekiem stale czymś zajętym [ zaaferowanym ], niespokojnym [ rozbieganym ] za co otrzymał przezwisko Tałaj, które później przeszło w oficjalne nazwisko.
Jest też informacja o historii nazwiska Талай [ po polsku Tałaj ], która brzmi:
„Фамилия Талай относится к типу достаточно малораспространенной на пространстве России и ближнего зарубежья. В сохранившихся значимых старинных дневниках люди с этой фамилией были известными деятелями из русского тульского духовенства в 15-16 в., имевших хорошую царскую привелегию. Изначальные корни фамилии можной увидеть в перечне переписи Всея Руси во время царствования Ивана Грозного. У правителя имелся особый реестр уважаемых и лучших фамилий, которые даровались придворным только в случае особых заслуг или награды. В следствии чего указанная фамилия сохранила личное первичное значение и является уникальной.”.
http://onomastikon.ru/proishogdenie-familii-talaiy.htm
Z powyższego teksu wynika, że nazwisko Талай [ po polsku Tałaj ] należy do rzadkich nazwisk w Rosji i krajach sąsiednich. Nazwisko to można było odnaleźć w starych dziennikach [ pamiętnikach ] gdzie opisywane było jako nazwisko znanych i bardzo znaczących duchownych w Tule w XV i XVI wieku, mających przywilej carski. Pierwotnie nazwisko to można odnaleźć w spisie ludności całej Rosji za panowania Iwana Groźnego. Władca posiadał specjalny rejestr szanowanych i lepszych nazwisk, które przyznawane były sądownie przez cara za specjalne zasługi czy w nagrodę. Dzięki czemu nazwisko zachowywało pierwotne i niezmienne znaczenie.

Przyjmując, to co twierdzą rosyjscy etymolodzy o historii nazwiska Талай [ po polsku Tałaj ] to osoba, która otrzymała je od cara był kimś znaczącym, bogatym i szanowanym.

Pawle, czy osoba o nazwisku Tałajkowski [ po rosyjsku Талайковский ] lub jej przodkowie nosili pierwotnie nazwisko Tałaj [ po rosyjsku Талай ] tego nie wiem. Pawle, nie mogę też jednoznacznie powiedzieć, że nazwisko to ma rosyjskie korzenie. Niemniej jednak nazwisko Талай [ Tałaj ] uznawane jest przez Rosjan jako nazwisko rosyjskie. Jest to tylko robocza hipoteza, która wymaga weryfikacji. Aby to sprawdzić powinno się odnaleźć pierwszą osobę noszącą nazwisko Tałajkowski i sprawdzić jak nazywał się jej ojciec i jak nazywała się ta osoba przed przyjęciem nazwiska Tałajkowski. To już pozostawiam Tobie, oczywiście jeżeli uznasz, że moje ustalenia mogą mieć coś wspólnego z Twoim przodkiem o nazwisku Tałajkowski.

Pawle, może ktoś jeszcze poda inne etymologie nazwiska Tałajkowski?


Pozdrawiam – Roman.
Talaj - 15-05-2016 - 09:47
Temat postu: Tałajkowski
Bardzo, ale to bardzo dziękuję panie Romanie za tak wnikliwą analizę. Nie miałem świadomości, że można tyle powiedzieć o moim nazwisku. Wydaje mi się, że ze względu na rejony z których moja rodzina się wywodzi całkiem możliwe jest, że nazwisko ma pochodzenie rosyjskie. Jeszcze raz dziekuję
Pozdrawiam
Paweł
Bogumiłakonop - 22-05-2016 - 23:09
Temat postu: Fastawcowa
Witam,
Proszę o etymologię nazwiska - Fastawcowa - to rodowe nazwisko mojej prababci urodzonej na Białorusi w 1876 r.
Z góry dziękuję za odpowiedź.
Pozdrawiam,
Gawroński_Zbigniew - 23-05-2016 - 00:15
Temat postu:
Moim zdaniem jest to zeslawizowane nazwisko niemieckiego pochodzenia. Z niemiecka a w zasadzie środkowowysokoniemiecka "vastnacht" to wigilia środy popielcowej, tj. potocznie zwane "ostatki".

Rymut po prostu nazwisko wywodzi od chwasta, chwastów.
patrykschab2 - 23-05-2016 - 21:36
Temat postu:
Witam!

Szukam etymologii nazwisk: Schab oraz nazwisko ukraińskiego pochodzenia Baj
Bogumiłakonop - 23-05-2016 - 21:54
Temat postu: Fastawcowa
Ze względu na zamieszkanie myślałam o rosyjskim pochodzeniu nazwiska a jednak jest inaczej.
Jeszcze raz bardzo dziękuję za odpowiedź.
Pozdrawiam,
Ewa_Szczodruch - 24-05-2016 - 05:37
Temat postu:
Witam Smile

Baj 1390 - od bajać ‘pleść’, baj ‘bajarz, plotkarz’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Schab 1608 - od schab ‘mięso wieprzowe z kością’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Gawroński_Zbigniew - 24-05-2016 - 07:32
Temat postu:
W 1390 roku żaden baj nie bajał nie plótł. Baj wtedy natomiast to był gość ale bogaaaty! Baj, bajer, bejer, i bojar oznaczały mniej więcej to samo, a tu trudno mówić o opowiadaniu bajek.

Czy nazwisko jest młode i faktycznie, jak chce Rymut, wywodzi się od bajania, czy też stare i wywodzi się od baja? Nie wiem.

---
Nazwiska najprostsze są najtrudniejsze w interpretacji.
Tak jest ze Schabem. Pierwotnie słowo to oznaczało girlandę, stroik, wianek z liści z kwiatów, którym przyozdabiały się na głowie panienki i którymi przyozdabiano np obrazy religijne itp.

Znów pytanie, czy mamy do czynienia z 18-wiecznym marzycielem o jedzeniu pieczonych gołąbków i schabów, u którego przezwisko zafunkcjonowało jako nazwisko czy ze wspomnianą ozdobą.

Pozdrawiam pięknie.
Szuwar - 24-05-2016 - 09:01
Temat postu:
Witam
Baj
Nazwisko można wywodzić od baj: 1. bajarz, plotkarz, pleciuch, papla, 2. baja lub od baja: 1. bajka, 2. sukno grube, miękkie, kosmate, 3. spódnica zimowa, 4. gruby surdut wełniany, 5. włos na tkaninie, 6. barchan, por. też bajczyć ‘gwarzyć, gawędzić’ – zob. tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 83. bay, baj - bajeczny, bogaty, czcigodny ,w literaturze dziecięcej: baśniowa postać opowiadająca bajki Por. także nazwę miejscową Baja „miasto na Węgrzech, hrabstwo baczbodroskie”, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. I s. 83

Schab

pochodzi od rzeczownika schab, czyli: 1. mięso przy żebrach, szczególnie z wieprza, 2. rodzaj szamerowania kapoty/obszycie,ozdobienie /, 3. pogardliwie schaby = plecy, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 43.

w/g dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska – profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego

Pozdrawiam
Kabaks - 30-05-2016 - 20:17
Temat postu:
Witam,

mam problem z nazwiskiem Baksalary - pochodzi prawdopodobnie z Węgier, mam jednak zbyt mało wiedzy na temat pochodzenia i tworzenia nazwisk, żeby móc cokolwiek stwierdzić.
Będę wdzięczna za jakiekolwiek informacje dotyczące tego nazwiska.

Pozdrawiam
Kabaks
ROMAN_B - 02-06-2016 - 18:59
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Baksalary.
Witaj.

Kabaks, pytasz o informacje na temat nazwiska Baksalary i sugerujesz, że nazwisko może pochodzić z Węgier.
Sprawdziłem Węgierskie strony internetowe [ te, które znam ] o etymologii imion i nazwisk występujących na Węgrzech. Niestety nigdzie nie znalazłem informacji aby na Węgrzech występowało nazwisko Baksalary. Tylko na jednej stronie [ Index ( http://index.hu/ ) ] w podstronie Fórum w zakładce Nevek, családnevek magyarul [ Imiona, nazwiska w języku węgierskim ] znajduje się informacja o nazwisku Baksalary. O nazwisku Baksalary mówi się na tej stronie przy okazji omawiania nazwiska Baksza. Zatem, co piszą Węgrzy [ Nostra ]:
„Baksza: A lengyelben van Baksa családnév. Ennek szlávosabb formája *Baksia lenne, így úgy vélem, a német Bax < Backes (< Backhaus ’sütőház’) név átvétele és kicsinyítő funkciójú -a végződéssel való továbbképzése állhat mögötte. Ugyanakkor a lengyel névtárak hoznak Baksalary nevet is, amely nyilvánvalóan a középkori latin baccalaureus ’az egyetem első fokozatát elvégzett személy; fiatal tanult ember’ kk > ks tévesztéses meghonosodása. A nevünk lehet ennek a rövidülése is. A szlovák névtárakban is van Baksa, de azokról nem lehet eldönteni, hogy mikor magyar, mikor szláv névként olvasandók ki.”.
W powyższej etymologii o nazwisku Baksalary mówi się we fragmencie: „Ugyanakkor a lengyel névtárak hoznak Baksalary nevet is, amely nyilvánvalóan a középkori latin baccalaureus ’az egyetem első fokozatát elvégzett személy; fiatal tanult ember’ kk > ks tévesztéses meghonosodása.”. Z przytoczonego teksu wynika, że w Polsce występuje nazwisko Baksarary, które pochodzi ze średniowiecznej łaciny od słowa baccalaureus ‘pierwszy stopień naukowy na uniwersytecie; młodzi wykształceni ludzie’ cc = kk > ks [ przejście cc = kk w ks ].
Baccalaureus, bacalaureus, baccalarius, baccallarius, bacalarius, bacalaureus, baccalarus, baccalaurius, to po polsku bakałarz. Bakałarz [ średniowieczna łacina baccalarius ], osoba posiadająca bakalaureat; dawniej w Polsce nauczyciel szkoły parafialnej; żartobliwie — nauczyciel, belfer. Bakalauret – osoba, która na średniowiecznym uniwersytecie uzyskała najniższy stopień akademicki bakalaureat.
W Słowniku Wyrazów Obcych i Zwrotów Obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego [ Wiedza Powszechna, Warszawa 1983 ] znajduje się hasło ‘Bakalaureat’, pod którym czytamy: „najniższy stopień naukowy uniwersytetów anglosaskich ( ang. bachelor, odpowiada z grubsza półdyplomowi ), fr. i szwajcarskich ( odpowiada w przybliżeniu maturze ). II bakałarz osoba posiadająca bakalaureat; dawn. pop. Nauczyciel szkoły elementarnej, pedagog.
– średw. łac. baccalaureatus z baccalaureus ( przemiana pod wpływem łac. bacca ‘jagoda’ i laureus ‘wawrzyn’ ) ‘starszy student; bakałarz’ od baccalarius ‘rolnik dzierżawca; młody kancelista a. kleryk, starszy student z celtyckiego.” [ strona 47 ].
BACHELIER [...] Baccalaureus [...] BAKAŁARZ ten co na pierwszy stopień postąpił w náukach, Theologiy, Prawa, y Medycyny [ DanKolaDyk I, 160. ].
W Encyklopedii Staropolskiej Zygmunta Glogera [ tom 1 ] znajduje się hasło Bakałarz. Po tym hasłem czytamy: „Bakałarz, baccalaureus ( z łac. bacca laurea, gałązka wawrzynowa ) w starych dokumentach naszych baccalarius, oznaczał w wiekach średnich: 1) giermka ( po czesku i staropolsku panosza ), t. j. młodego szlachcica, który służąc przy rycerzu, sam dążył do godności rycerskiej i 2) w duchowieństwie — kanonika niższego. 3) W wieku XIII i XIV uniwersytety zaczęły stosować tę nazwę do słuchaczów, którzy przestudjowawszy pewnych przepisanych autorów i odbywszy egzamina i dysputy, uznani zostali przez profesorów za zdolnych do niektórych niższych wykładów pod kierunkiem magistrów, lubo sami jeszcze na trudniejsze wykłady uczęszczali. Gdy się uniwersytety rozwinęły, stopień bakałarza udzielano na wszystkich 4-ch wydziałach, ale najważniejszym bywał na wydziale filozoficznym, gdyż kto go nie posiadał, nie mógł się ubiegać o wyższe stopnie naukowe. (…).”
W Polsce, według portalu Moikrewni.pl, osób o nazwisku Baksalary jest 147.

W Polsce też jest notowane nazwisko Baksalara, które może być obocznością nazwiska Baksalary? Według portalu Moikrewni.pl osób o nazwisku Baksalara jest tylko 46: http://www.moikrewni.pl/mapa/kompletny/baksalara.html

Powyżej zamieściłem informacje jakie udało mi się znaleźć na temat nazwiska Baksalary. Nazwisko to moim zdaniem ma niejasną etymologię i jest trudne do jednoznacznego ustalenia jego pochodzenia. Niemniej jednak powyższe ustalenia dają jakiś obraz możliwego, raczej prawdopodobnego pochodzenia nazwiska Baksalary. Może ktoś przytoczy inną etymologię tego nazwiska?

Pozdrawiam – Roman.

Źródła:
http://index.hu/
http://forum.index.hu/Article/viewArtic ... ;t=9056730
https://pl.wiktionary.org/wiki/baka%C5%82arz
https://pl.wikisource.org/wiki/Encyklop ... a%C5%82arz
http://www.sxvii.pl/index.php?strona=ha ... _hasla=805
http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/bakalarz;4007682.html
https://pl.wikisource.org/wiki/Encyklop ... a%C5%82arz
http://www.moikrewni.pl/mapa/kompletny/baksalary.html
http://scriptores.pl/elexicon/singleVie ... aslo_pelny
Nanuk01 - 03-06-2016 - 01:08
Temat postu:
Krystyna.waw napisał:
Nanuk01 - dziękuję za zainteresowanie.
Pochodzący z Węgier Nathan, jego syn Hirsh Moses Szerlip i ich cała ogromna rodzina też ma podobne do Szarlip nazwisko. Jednak samo podobieństwo brzmienia lub zapisu to chyba za mało.
Wszyscy od Adama i Ewy pochodzimy Smile


Postawiłbym konia ( a mam ich kilka ) i uprząż, że poszedłem dobrym tropem Very Happy

* Moderacja Regulamin: Na tym Forum każdy post podpisujemy: imieniem, lub imieniem i nazwiskiem. Jeżeli każdorazowe podpisywanie postu jest kłopotliwe, wtedy można ustawić automatyczny podpis, który jest widoczny pod każdym wysłanym postem jak wstawić podpis. (JarekK)
Jakubbb - 04-06-2016 - 13:04
Temat postu: Pochodzenie, znaczenie nazwiska.
Witam szukam wszelkich informacji na temat nazwiska Bolko.Z góry dziękuję.
Jakubbb - 04-06-2016 - 13:06
Temat postu:
Witam szukam wszelkich informacji na temat nazwiska Bolko.Z góry dziękuję.
Płowik_Hubert - 04-06-2016 - 14:04
Temat postu: Pochodzenie, znaczenie nazwiska.
Bolko - 1238 od imion złożonych typu Bolesław lub od ból, boleć.
Gawroński_Zbigniew - 04-06-2016 - 16:09
Temat postu:
Bolko to oczywiście nazwisko od imienia Bolko.
I w zasadzie wszystko co łatwe w tym miejscu się kończy, bowiem imię Bolko jest zdrobnieniem od co najmniej 8 różnych imion słowiańskich : Bolebor, Boleczaj, Boleczest, Bolelut, Bolemir,Bolemysł, Bolesław, Bosław, ale również Bolęsa, Bolęta. Są "napółnocSudeckim" odpowiednikiem imion typu Wacław, Więcsław, Więch - tych też jest dwie garście i trochę.
Najstarszy znany z imienia to Bolesław, książę Mazowsza odnotowany w roku 1141. Natomiast imię w wersji skróconej Bolko po raz pierwszy zapisano w 1238 roku i odnosiło się do "szlachetnego męża, księcia Śląska". Etymologia imienia jest dość prosta "Bol" = więcej + "sław" = sławy, to znaczy: "ten u którego spodziewamy się więcej sławy". Jest to typowe prastare imię zdaniowe. Więcej informacji można znaleźć choćby na Wikipedii.
Jakubbb - 04-06-2016 - 22:11
Temat postu:
Dziękuję za odpowiedź Wink
WinczewskaOlga - 04-06-2016 - 22:30
Temat postu:
Podepnę się...

Znaczenie nazwiska - Winczewski - ?? Smile[/b]
Gawroński_Zbigniew - 04-06-2016 - 23:57
Temat postu:
Zdaniem niekwestionowanego autorytetu w tej materii nazwisko pochodzi od imienia Wincenty. Więcej o tym imieniu można znaleźć choćby tu: http://www.deon.pl/imieniny/imie,3399,wincenty.html


Cool
WinczewskaOlga - 05-06-2016 - 13:40
Temat postu:
Jednym słowem jestem stworzona do zwyciężania..... Cool Dziękuję za info!
Nanuk01 - 12-06-2016 - 00:44
Temat postu:
"Zdaniem niekwestionowanego autorytetu"... Kiedy czytam niektóre wypociny tych "autorytetów" wzbiera we mnie chichot na wspomnienie ich "perełek" Very Happy A może Winczewski, to spolonizowane nazwisko Winch jakiegoś Szkota, bądź Anglika?

Pozdrawiam
Waldemar

Cool[/quote]
maraug - 12-06-2016 - 06:54
Temat postu:
Aftanas_Jerzy napisał:
Andrasik wygląda jak zdrobnienie na polskim gruncie imienia András, tj węgierskiej wersji imienia Andrzej. Wymowa węgierska w przybliżeniu: a - wymawiane jest jak polskie a, ale z ustami ustawionymi do wymowy samogłoski o (dla uproszczenia można mówić o),
á - wymawiamy jak pełne polskie a , s - jak polskie sz.

Witam serdecznie, Jestem nowy na forum. Poszukuję etymologii nazwisk Androsz, Andrus. Przypuszczam, iż będzie to somo pochodzenie.
Pozdrawiam. Marek Augustyn
Ewa_Szczodruch - 12-06-2016 - 12:29
Temat postu:
Witam Smile

Rzeczywiście, etymologia obu nazwisk jest ta sama Smile

Androsz 1493, Andrus - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Gawroński_Zbigniew - 12-06-2016 - 19:11
Temat postu:
Nanuk01 napisał:
"Zdaniem niekwestionowanego autorytetu"... Kiedy czytam niektóre wypociny tych "autorytetów" wzbiera we mnie chichot na wspomnienie ich "perełek" Very Happy A może Winczewski, to spolonizowane nazwisko Winch jakiegoś Szkota, bądź Anglika?

Pozdrawiam
Waldemar

Cool


Jak by nie było "biblią" jeśli chodzi o interpretację znaczenia nazwisk jest cały czas suplement do tzw "Rymuta". Trudno z nim dyskutować. Najtrudniej jednak dyskutować z własnym doświadczeniem. Otóż faktycznie, jeśli mam wybór umiejscawiać znaczenie nazwiska w okolicy jakichś słów pospolitych i imienia zawsze wybiorę imię.

Prawdą jest jednak, że mnie również śmiać się chce z setek takich "perełek". No cóż studencik piszący zaliczeniówkę u Rymuta mógł nie znać regionalizmów i gwar z całej Polski i wypisywać zgodnie z dobrą wolą i z kompletnym brakiem sensu poczwary.

Wracając do nazwiska Winczewski. Dlaczego od Wincentego? Przedstawię swoją analizę, jakiej nie znajdzie w żadnym opracowaniu.
Imię Wincenty (współczesne) funkcjonowało w wymowie 200-300 lat temu identycznie jak dzisiaj z jedną różnicą, mówiło się Wincynty w większości gwar. Kłopot pojawiał się przy próbie zapisu tego imienia w języku łacińskim z zachowaniem polskiej wymowy. Otóż skryba w aktach i dokumentach zapisywał je nie tak jak dziś ale "Wienczenty/Wienczynty". Syn Wienczentego/Wienczyntygo to był Wienczek/Wienczyk [wymowa Winczek/Winczyk], a Wienczek, który przy okazji chrztu dał farorzowi więcej aniżeli regulaminowe "co łaska" stawał się w zapisie Wienczewskim [wymowa Winczewskim] bo w międzyczasie "c" zamieniło się w "cz".
To był proces językowy i osoby tłumaczące setki i tysiące aktów z łaciny na polski zapewne maja podobne do mich obserwacje.

Pozdrawiam pięknie.
Nanuk01 - 14-06-2016 - 16:04
Temat postu:
Ewa_Szczodruch napisał:
Witam Smile

Rzeczywiście, etymologia obu nazwisk jest ta sama Smile

Androsz 1493, Andrus - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999


Witam.
Andrus, to jednak najczęściej spolszczony, angielski "Andrews".
Pozdrawiam
Waldemar
Nanuk01 - 16-06-2016 - 00:08
Temat postu:
Gawroński_Zbigniew napisał:
Nanuk01 napisał:
"Zdaniem niekwestionowanego autorytetu"... Kiedy czytam niektóre wypociny tych "autorytetów" wzbiera we mnie chichot na wspomnienie ich "perełek" Very Happy A może Winczewski, to spolonizowane nazwisko Winch jakiegoś Szkota, bądź Anglika?

Pozdrawiam
Waldemar

Cool


Jak by nie było "biblią" jeśli chodzi o interpretację znaczenia nazwisk jest cały czas suplement do tzw "Rymuta". Trudno z nim dyskutować. Najtrudniej jednak dyskutować z własnym doświadczeniem. Otóż faktycznie, jeśli mam wybór umiejscawiać znaczenie nazwiska w okolicy jakichś słów pospolitych i imienia zawsze wybiorę imię.

Prawdą jest jednak, że mnie również śmiać się chce z setek takich "perełek". No cóż studencik piszący zaliczeniówkę u Rymuta mógł nie znać regionalizmów i gwar z całej Polski i wypisywać zgodnie z dobrą wolą i z kompletnym brakiem sensu poczwary.

Wracając do nazwiska Winczewski. Dlaczego od Wincentego? Przedstawię swoją analizę, jakiej nie znajdzie w żadnym opracowaniu.
Imię Wincenty (współczesne) funkcjonowało w wymowie 200-300 lat temu identycznie jak dzisiaj z jedną różnicą, mówiło się Wincynty w większości gwar. Kłopot pojawiał się przy próbie zapisu tego imienia w języku łacińskim z zachowaniem polskiej wymowy. Otóż skryba w aktach i dokumentach zapisywał je nie tak jak dziś ale "Wienczenty/Wienczynty". Syn Wienczentego/Wienczyntygo to był Wienczek/Wienczyk [wymowa Winczek/Winczyk], a Wienczek, który przy okazji chrztu dał farorzowi więcej aniżeli regulaminowe "co łaska" stawał się w zapisie Wienczewskim [wymowa Winczewskim] bo w międzyczasie "c" zamieniło się w "cz".
To był proces językowy i osoby tłumaczące setki i tysiące aktów z łaciny na polski zapewne maja podobne do mich obserwacje.

Pozdrawiam pięknie.


Bardzo ciekawy wywód. Ma sens.
Pozdrawiam
Waldemar
Sadaj_Ziółkowska - 17-06-2016 - 14:13
Temat postu:
Witam.
Proszę o wyjaśnienie pochodzenia nazwiska Ziółkowski.
Pozdrawiam
Katarzyna
luigi37 - 17-06-2016 - 15:43
Temat postu:
Sadaj_Ziółkowska napisał:
Witam.
Proszę o wyjaśnienie pochodzenia nazwiska Ziółkowski.
Pozdrawiam
Katarzyna


Witaj,

To już było przecież:

Ziółkowski 1630 - od nazw miejscowych Ziółków, Ziółkowo (kilka wsi).

Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001


Pozdrawiam,
Adam
Sadaj_Ziółkowska - 18-06-2016 - 09:25
Temat postu:
Dziękuje Adamie za odpowiedź,masz racje było ale nikt mi nie odpowiedział.
Jeszcze raz dziękuje
Pozdrawiam ,
Katarzyna
luigi37 - 18-06-2016 - 15:13
Temat postu:
Sadaj_Ziółkowska napisał:
Dziękuje Adamie za odpowiedź,masz racje było ale nikt mi nie odpowiedział.
Jeszcze raz dziękuje
Pozdrawiam ,
Katarzyna


Kasiu, było, ale w 2011 roku. Ja tylko skopiowałem co znalazłem w wątku. Od tego jest wyszukiwarka na forum - zanim o coś poprosisz to wyszukaj Smile


Pozdrawiam,
Adam
Wladyslaw_Moskal - 19-06-2016 - 07:52
Temat postu:
[quote="Gawroński_Zbigniew]

Jak by nie było "biblią" jeśli chodzi o interpretację znaczenia nazwisk jest cały czas suplement do tzw "Rymuta". Trudno z nim dyskutować.

Prawdą jest jednak, że mnie również śmiać się chce z setek takich "perełek". No cóż studencik piszący zaliczeniówkę u Rymuta mógł nie znać regionalizmów i gwar z całej Polski i wypisywać zgodnie z dobrą wolą i z kompletnym brakiem sensu poczwary.
---------------------------------------------------------------------------------
Prof. K. Rymut prawie na koncu przedmowy do "Slownika..." w tomie I,
str.VIII, napisal tak; ..."Jak w wielu innych przypadkach, tak i przy lekturze tej ksiazki trzeba zachowac zdrowy rozsadek i nie do konca wierzyc autorowi".

Dlatego Panie Zbigniewie zgadzam sie z Pana pogladami o nazwiskach przedstawianymi przez Pana na tym Forum. Poszerza Pan i moja wiedze
za co Panu dziekuje.
--------------------------------------------------------------------------------
Wracając do nazwiska Winczewski. Dlaczego od Wincentego? Przedstawię swoją analizę, jakiej nie znajdzie w żadnym opracowaniu.
Imię Wincenty (współczesne) funkcjonowało w wymowie 200-300 lat temu identycznie jak dzisiaj z jedną różnicą, mówiło się Wincynty w większości gwar. Kłopot pojawiał się przy próbie zapisu tego imienia w języku łacińskim z zachowaniem polskiej wymowy. Otóż skryba w aktach i dokumentach zapisywał je nie tak jak dziś ale "Wienczenty/Wienczynty". Syn Wienczentego/Wienczyntygo to był Wienczek/Wienczyk [wymowa Winczek/Winczyk], a Wienczek, który przy okazji chrztu dał farorzowi więcej aniżeli regulaminowe "co łaska" stawał się w zapisie Wienczewskim [wymowa Winczewskim] bo w międzyczasie "c" zamieniło się w "cz".
To był proces językowy i osoby tłumaczące setki i tysiące aktów z łaciny na polski zapewne maja podobne do mich obserwacje.
-----------------------------------------------------------------------------------
Przyklady z moich obserwacji.

Jan Dlugosz /wielki skryba/ w "Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis " (1470-1480) rzeke San zapisuje tak; .. "flumine Szan foecundatur piscibus"
czyli " rzeka San plodna w ryby".

Zespol prof. Wladyslawa Paluckiego w "Wojewodztwo sandomierskie w drugiej polowie XVI wieku" 1993, mial problem z prawidlowym ustaleniem zapisow nazw wiosek, miejsc itd, gdyz rozne zapisy w regestrach byly zwiazane ze zla wymowa wywolana ... brakiem zebowu u osob udzielajacych w tych czasach informacji.

Sadze, ze wiele nazwisk rozniacych sie tylko jedna litera, np zamiast "r",
wyskakuje litera "ł", poniewaz wlaciciel nazwiska mial problem
z wymowa "r". Jesli mial kilku synow, synowie slyszeli w chacie nazwisko
z "ł" i przenosili takie do innych osad , np. nazwisko Kuziora ->Kuzioła,
http://www.moikrewni.pl/mapa/kompletny/kuziora.html

Z uklonami,
Wladyslaw
Sadaj_Ziółkowska - 19-06-2016 - 15:19
Temat postu:
luigi37 napisał:
Sadaj_Ziółkowska napisał:
Dziękuje Adamie za odpowiedź,masz racje było ale nikt mi nie odpowiedział.
Jeszcze raz dziękuje
Pozdrawiam ,
Katarzyna


Kasiu, było, ale w 2011 roku. Ja tylko skopiowałem co znalazłem w wątku. Od tego jest wyszukiwarka na forum - zanim o coś poprosisz to wyszukaj Smile


Pozdrawiam,
Adam

Bardzo dziękuje Very Happy
Pozdrawiam,Katarzyna Embarassed
Litwos - 25-06-2016 - 10:19
Temat postu:
Witam,

Poszukuje etymologii nazwiska GIZAK.
Jest ono powiazane z nazwiskiem Giza?

Dziekuje z gory.

Pozdrawiam serdecznie
Robert
Ewa_Szczodruch - 25-06-2016 - 11:05
Temat postu:
Witam Smile

Nazwiska te mają wspólną etymologię:

Giza, Gizak - od staropolskiego, gwarowego giża ‘tylna noga u świni, wołu’.

Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Litwos - 26-06-2016 - 13:13
Temat postu:
Pani Ewo,

dziekuje bardzo Smile

Pozdrawiam serdecznie
Robert
Nanuk01 - 27-06-2016 - 01:56
Temat postu:
Ewa_Szczodruch napisał:
Witam Smile

Nazwiska te mają wspólną etymologię:

Giza, Gizak - od staropolskiego, gwarowego giża ‘tylna noga u świni, wołu’.

Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999


GIZA, to fonetyczny zapis niemieckiego nazwiska "Gie­ßer" : "jemand, der berufsmäßig mit einem der verschiedenartigen Verfahren des Gießens einer flüssig gemachten Masse, besonders Metall, beschäftigt ist" - po krótce "odlewnik".
Pozdrawiam
Waldemar
wilk_magdalena - 28-06-2016 - 19:27
Temat postu: pochodzenie nazwisk
Witam

Proszę o podanie etymologii nazwiska Dyk. Czy jest to nazwisko angielskie?
Z góry serdecznie dziękuję.

Magda

*Moderacja - proszę nie tworzyć nowych tematów jeśli podobne już istnieją (JarekK)
ROMAN_B - 28-06-2016 - 19:38
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Dyk.
Witam.

Magdo, według etymologii opracowanej przez dr hab. Alinę Naruszewicz-Duchlińską – profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego nazwisko Dyk ma następujące pochodzenie:

„Dyk - Nazwisko pochodzi od staropolskiego czasownika dykać ‘iść, kołysząc się’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 162 lub od dyk: 1. określenie oceny uczniowskiej, 2. dycht = a) tęgo, mocno, szczelnie, ściśle, b) akurat, właśnie, w sam raz, c) tuż przy czymś, zob. tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 611, 614.”

Pozdrawiam – Roman.

http://www.genezanazwisk.pl/content/dyk
Zdonek_Katarzyna - 03-07-2016 - 16:00
Temat postu: nazwisko Czachorowski ,Rzucidło, Rzadeczka,Zdonek, Walas
Witam,
jestem bardzo zainteresoawana pochodzeniem nazwiska Czachorowski (okolice Nasielska), Rzucidło I Rzadeczka (rzeszowszczyzna), Zdonek i Walas (swietokrzyskie-Cmielow, Wojciechowice), Janusz (podkarpackie)
Katarzyna

*Moderacja - proszę nie zakładać nowych tematów jeśli podobny już istnieje - ten zostanie przeniesiony (JarekK)
Ewa_Szczodruch - 03-07-2016 - 18:29
Temat postu:
Witam Smile

Czachorowski 1475 - od nazwy miejscowej Czachorowo (płockie, gmina Gozdowo; lesczyńskie, gmina Gostyń).

Janusz 1175 - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Rzucidło - od rzucić.

Rządeczka - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Zdonek
- od imion złożonych typu Zdamir.

Walas 1784 - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.


Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Litwos - 03-07-2016 - 22:14
Temat postu:
Witam,

Poszukuje etymologii nazwiska MARYNOWSKI.

Dziekuje z gory.

Pozdrawiam serdecznie
Robert
historyk1920 - 03-07-2016 - 22:22
Temat postu:
Witam !
Proszę oto etymologia nazwiska jest tutaj
http://www.genezanazwisk.pl/search/node/marynowski

Marek
Gawroński_Zbigniew - 04-07-2016 - 00:29
Temat postu:
Marun Maran, Maryn to w zależności od regionu staropruska przedesesmańska nazwa brzegu jeziora, plaży nadmorskiej itp. Maronis/marynis to mieszkaniec znad brzegu z okolic jakiego portu. Dlatego też warto dokładnie dojść czy w żyłach pytającego nie ma krwi z tego regionu.
Z tej podstawy pojawiły się nazwiska: Maraun, Mahraun, Maruhn, Marunowski, Marynowski.

Możliwych źródłosłowów odpruskich i odjaćwieskich i odlitewskich jest więcej. Jak choćby :marunde/marn = marzec; maras/marys = zaraza, mór, dżuma, plaga.

Czy to prawda? Nie wiem. Myślę, że w odniesieniu do niektórych konkretnych osób o konkretnym pochodzeniu - tak. Idea Smile
Litwos - 04-07-2016 - 14:24
Temat postu:
Witam,

moi Marynowscy byli z woj. lodzkiego - liczylem na jakis Marynow, czy Marynowo gdzie mozna bylo szukac korzeni.

Moze w sredniowieczu za sprawa:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Maryn_z_San_Marino
jakis Maryn byl protoplasta.

dziekuje bardzo Smile

Pozdrawiam serdecznie
Robert
zbbudzik - 04-07-2016 - 18:45
Temat postu:
Witam
Mogę prosić o etymologię nazwisk Patejuk i Pasztaleniec.

Zbigniew
Ewa_Szczodruch - 04-07-2016 - 18:51
Temat postu:
Witam Smile

Pasztaleniec - od past ‘masa mięsna’, paszt ‘pasztet’, paść, pastwa, ze staropolskiego ‘pasza; pastwisko’.

Patejuk - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych Patej, Pacej, te od imienia cerkiewnego Ipatij (Ipatow).

Źródło:Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
zbbudzik - 04-07-2016 - 19:32
Temat postu:
Dziękuję Ewo za błyskawiczną odpowiedź

Zbigniew
Rutkowska_Magdalena - 04-07-2016 - 20:44
Temat postu: Pochodzenie nazwisk
Bardzo proszę o wyjaśnienie pochodzenia nazwisk:
Puta
Musialik
Tumiński
Rutkowski
Machaterka
Banasik
Frydrychowicz/Frydrych
Sarbok/Sarbak
Otto
Adamusińska/Adamus
Komasa
Tarnawska
Nikitczuk
Kanarecka/i
Napierała
Będę wdzięczna za odpowiedzi. Magdalena


*Moderacja proszę nie tworzyć nowych tematów jeśli podobny już istnieje - post zostanie przeniesiony (JarekK)
MalgorzataKurek - 04-07-2016 - 22:11
Temat postu: Pochodzenie nazwisk
Wg "Nazwisk Polaków" Kazimierza Rymuta:
Puta - od podstawy put-, por. puta 'członek męski', putać 'hulać, szastać pieniędzmi', putny 'drogowy', putnia 'cebrzyk'.
Musialik - pierwszy raz odnotowane w 1690 r. Od podstawy mus-, musz-, por. musieć; muszka; też od niem. naz. os. Mus, Musch, te od Moyses.
Tumiński - od imienia Tomasz.
Rutkowski - pierwszy raz zanotowane w 1462 r. od nazw miejscowych Rutki, Rutkowice.
Machaterka - nie znalazłam.
Banasik - pierwszy raz odnotowane w 1794 r. Od podstawy ban-, por. prasłowiańskie baniati 'myć, kąpać się'; bania; ban 'namiestnik turecki'; imię Banadykt (= Benedykt), niemiecka nazwa osobowa Ban.
Frydrychowicz / Frydrych - w formie Frydrych znane od 1415 r. Od imienia Fryderyk.
Sarbok / Sarbak - Sarbok to wersja śląska. Od Serb, staropolskie Sarb 'mieszkaniec Serbii lub Łużyc'lub od sarbać, serbić, siorbać 'siorbać, chlipać'.
Otto - od imienia Otto.
Adamusińska / Adamus - Adamusińska nie znalazłam. Adamus od 1642 r. Od imienia Adam.
Komasa - od komasić się 'robić się butnym, wiercić się'.
Tarnawska - od 1682 r. Od nazwy miejscowej Tarnawa.
Nikitczuk - od imienia Mikita, Nikita używanego w kościele prawosławnym.
Kanarecka - od kanarek 'ptak śpiewający'; też kanar dawniej 'gatunek cukru' oraz 'roślina trawiasta i jej nasiona, uprawiana min. na Wyspach Kanaryjskich".
Napierała - od 1748 r. Od napierać 'pchać, naciskać'; naprzeć, napór 'parcie, napieranie'.
Pozdrawiam
Rutkowska_Magdalena - 04-07-2016 - 22:16
Temat postu: Pochodzenie nazwisk
Bardzo serdecznie dziękuję za ekspresową odpowiedź. Pozdrawiam Magdalena kwiat
Ps. Ja w swojej rodzinie w aktach Bedzina znalazłam nazwisko Musialik o wiele wcześniej np.
Akt ur Jana z Macieja Musialika i Małgorzaty 25 .05.1665 Małobądz ; r.ch. Fanciszek Grabarczyk Villa Milowice i Marianna Musialikowna Villa Małobądz
Mam jeszcze pytanie czy Puta to nazwisko pochodzące z Czech/ moi przodkowie pochodzili Biórkowa za Krakowem- 1751
Gawroński_Zbigniew - 05-07-2016 - 00:53
Temat postu:
Pozwolę sobie dodać kilka zdań odrębnych.

Puta to słowo ( nie nazwisko) bardzo typowe dla obszaru językowego począwszy od Dzierżęcinki aż do Kłajpedy, mądrze nazywane niekiedy obszarem staropruskim.

Putowie, czy może raczej puty zaczynali swą pracę i swe sukcesy finansowe wraz z wiosenną i jesienną migracją ptaków. Puta bowiem to nie kto inny jak ptasznik, człowiek zajmujący się łowieniem ptaków. Słowo to ostało się do dziś w reliktach języka kurlandzko-mierzejowego w postaci słowa "putneus". Niestety Ruskie wszystkich mówiących tym językiem albo wymordowali, albo oni sami uciekli do Niemiec w 45 roku. Język jest od tej pory kompletnie martwy. Słowo to zachowało się również w łotewskim w postaci "putns"

Jest również druga podstawa znaczeniowa dla słowa Puta. Troszkę dalej odsunięta na wschód w kierunku języka żmudzkiego, litewskiego. Puta i putra to zupa mleczna ze skwaszonego mleka z dodatkiem boczku, tłuszczu. Nie bardzo potrafię sobie taką zupę wyobrazić. Niemniej nazwiska podobne Rymut wywodzi również nie od mleka ale od skopka na mleko. Wink

Sarbok Sarbak to oczywiście od Serbo-łużyczan a niekoniecznie Serbów z dzisiejszych obszarów byłej Jugosławii się raczej wywodzi.

-=-=
Nazwisko Otto oczywiście ma korzenie niemieckie ale NIE POCHODZI od imienia męskiego Otto = Otton. Nazwiska: Otto / Ott / Otte / Otten / Oettel / Öttel / Ottmann są wariantami frankońskiego imienia życzeniowego Odilion co oznacza mniej więcej niech będzie bogaty, zamożny, niech ma fortunę, niech ma majętność. Z frankońskiego słowo wchłonęło się w starowysokoniemiecki do i skróciło do postaci Ôt, przekształciło się po drodze w średniowysokoniemieckim w Hodo a w dolnoniemieckim zachowało postać: Odo, Ode „pachnące” jeszcze pierwotnym Odilionem.
===

Nazwiska Banasiakopodobne sprawiają olbrzymią trudność. W istocie można je wywodzić z kilu różnych całkowicie obszarów kulturowych i znaczeniowych.

Polski i staropolski podano wyżej.

Pruski (i dalej litewski łotewski, żmudzki, kurlandzki, słowiński, sambijski) był już całkiem inny. „Benaseilis” to „duchowny” pogański strzegący świętych gajów, uroczysk itp., nie wiem czego oni jeszcze tam strzegli i co tam czcili.

W serbo-łużyckim, spotykając rdzennego Bana… jakiegośtam najprawdopodobniej mamy do czynienia z „panem”. To bowiem słowo to oznaczało.

Z kolei sam niemiecki oprócz kilkudziesięciu różnych podstaw możliwych do opisania nazwisk Bana … cośtam ma jedną główną i zasadniczą. Imię męskie świętego Pantaleona/Bantaleona, które w skróconej formie wyglądało właśnie Ban. Pantaleon był niezmiernie popularny w wiekach średnich z racji zaliczenia go o ile mnie pamięć nie myli do grona „14 wspomożycieli”. Był „specjalistą” od najstraszniejszych chorób. Samo jego imię oznacza: „bogaty w miłosierdzie”.
Rutkowska_Magdalena - 05-07-2016 - 08:53
Temat postu:
Dziękuję za bardzo ciekawy komentarz. Panie Zbigniewie pamiętam jak moja Babcia pochodząca z Wielkopolski gotowała dziadkowi pochodzącemu ze Ślaska ,,polewkę '' czyli zupę na maślance z duszonymi ziemniakami z przesmażoną cebulką. Dziadek bardzo ją lubił. Ja niestety tego nigdy nie chciałam spróbować a szkoda; są przepisy- więc jednak ugotuję na próbę. Dziękuję za przypomnienie!!!!!Pozdrawiam Smile
Litwos - 05-07-2016 - 10:47
Temat postu:
Witam,

Poszukuje etymologii nazwiska HETMAN. (HYTMANN, HYTTMAN)
(woj. lodzkie)

Dziekuje z gory.

Pozdrawiam serdecznie
Robert
ROMAN_B - 05-07-2016 - 16:19
Temat postu: Nazwisko Hetman, Hyttman, Hytmann,
Witam.

Według etymologii opracowanej przez dr hab. Alinę Naruszewicz – Duchlińską [ profesor Uniwersytetu Warmińsko – Mazurskiego ] nazwisko Hetman ma następujące pochodzenie:
„Hetman – Nazwisko pochodzi od rzeczownika hetman, czyli: 1. wódz, dowódca naczelny, naczelnik wojska, 2. najwyższy dowódca wojskowy, 3. dowódca straży miejskiej, 4. sędzia miejski do mniej ważnych spraw, 5. jedna z figur w szachach, 6. człowiek albo zwierzę odznaczające się wielkością, siłą, zuchwalstwem, wyraz pochodzi z niemieckiego Hauptmann, zob. tzw. Słownik warszawski, t. II, s. 36. Por. także nazwę miejscową Hetmanie z byłego powiatu wschowskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. III, s. 68. Nazwę osobową Hetman odnotowano na terenie Polski w 1613 roku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 305).”.
http://www.genezanazwisk.pl/content/hetman-0

Według etymologii opracowanej przez Panią Ewę Szczodruch [ portal Genealogia Stankiewicze z przyjaciółmi ] nazwisko Hetman ma następujące pochodzenie:
„Hetman - 1613 od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.”
http://www.stankiewicze.com/index.php?k ... mp;sub=776

Hetman [ po czesku hejtman, po ukraińsku гетьман, po rumuńsku hatman, po niemiecku Hauptmann ] – historyczna nazwa głównodowodzących armiami. Słowo hetman i jego odpowiedniki w obecnych językach: czeskim, ukraińskim i rumuńskim posiadają niemiecką etymologię. Można ją wyprowadzić od górno – niemieckiego Hauptmann [ gdzie haupt to „główny” lub „głowa”, mann to człowiek, mężczyzna ], lub też dolnoniemieckiego słowa hōd – man o podobnym znaczeniu. Słów tych używano w znaczeniu: „dowódca oddziału zbrojnego”. Współcześnie, w armiach państw niemieckojęzycznych słowa Hauptmann używa się na określenie rangi wojskowej odpowiadającej kapitanowi.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Hetman

W Encyklopedii Staropolskiej Zygmunta Glogera [ tom II ] o Hetmanie, Hetmaństwie tak napisano – tu jest link do opisu hasła:
https://pl.wikisource.org/wiki/Encyklop ... %C5%84stwo


Robercie, etymologia nazwiska Hetman w zasadzie została omówiona. Niemniej jednak napisałeś oboczne formy nazwiska, to jest: Hytmann oraz Hyttman. I tu powstaje pewien problem. Rozumiem, że nazwisko Hytmann i Hyttman występowało zamiennie z nazwiskiem Hetman. Można postawić roboczą hipotezę, która zakłada, że nazwisko Hetman wyewoluowało z nazwiska Hytmann albo Hyttman [ nie napisałeś, która forma był pierwsza ].
Moim zdaniem nazwisko Hytmann i Hyttman jest złożeniem dwóch słów: Hyt + mann oraz Hytt + man. Obie formy najprawdopodobniej wywodzą się z kręgu języka niemieckiego albo angielskiego, może szkockiego.
W języku niemieckim apelatyw ‘mann’ oraz ‘man’ znaczy:
• mann – mężczyzna, mąż, człowiek, człek, chłop.
W języku norweskim [ bokmål ] słowo ‘mann’ znaczy:
• mann – mężczyzna, mąż.
W języku holenderskim słowo ‘man’ znaczy:
• man – mężczyzna, mąż.
W języku szwedzkim słowo ‘man’ znaczy:
• man – mężczyzna, mąż, człowiek, w zoologicznym znaczeniu grzywa.
W języku angielskim wyraz ‘man’ znaczy:
• man – osoba, człowiek, mężczyzna.
Angielskie słowo man pochodzi z języka staroangielskiego od apelatywu ‘mann’.
W języku walijskim słowo ‘man’ znaczy:
• man – miejsce.
W języku polski – staropolskim – słowo ‘man’ bywa, że oznacza lennika.


W języku szwedzkim słowo ‘hytt’ znaczy:
• hytt – kabina, kajuta.
W języku średnioangielskim słowo ‘hytt’, ‘hyt’ znaczy:
• hytt – uderzać.
W języku wilamowskim słowo ‘hytt’ znaczy:
• hytt, hyt – chata, dom drewniany.
Wilamowski apelatyw ‘hytt’, ‘hyt’ wywodzi się z języka staro-wysoko-niemieckiego od słowa ‘hutta’, który znaczy chata.
Język wilamowski – Etnolekt wilamowski, także wilamowicki, [ nazwa własna wymysiöeryś ] – etnolekt [ dialekt / język ] z grupy zachodniej języków germańskich, którym posługują się mieszkańcy Wilamowic koło Bielska-Białej. Status etnolektu wilamowskiego jest kontrowersyjny, gdyż zgodnie z tradycyjną klasyfikacją wszystkich dialektów szeroko pojętego języka wysokoniemieckiego powinien być on uznany za dialekt języka niemieckiego. Niemniej samookreślenie użytkowników jako grupy odrębnej od Niemców i istnienie języka literackiego [ a ściślej mówiąc – mikrojęzyka ] pozwala na założenie, że etnolekt ten jest odrębnym językiem wysokoniemieckim, czasem uznawanym za anglo-fryzyjski, miały nań bowiem wpływ między innymi dialekty fryzyjskie – nie jest to jednak częsty pogląd. Mieszkańcy Wilamowic są prawdopodobnie potomkami osadników holenderskich, niemieckich i szkockich, którzy przybyli do Polski w XIII wieku. Stąd też język wilamowicki pochodzi prawdopodobnie od XII-wiecznej wersji języka średnio-wysoko-niemieckiego. Wielowiekowy rozwój w izolacji oraz kontakty między osadnikami z różnych krajów sprawiły, że język wilamowicki oddalił się od niemieckiego. Zaobserwować można silne wpływy innych języków: dolnosaksońskiego, niderlandzkiego, fryzyjskiego, polskiego, angielskiego oraz szkockiego.

Robercie, powyżej przedstawiłem Ci pewne sugestie dotyczące znaczenia, pochodzenia słowa ‘hytt’, ‘hyt’ oraz ‘mann’ i ‘man’, które tworzą nazwisko Hytmann oraz Hyttman [ formy złożona ]. Moim osobistym zdaniem pierwotnym nazwiskiem była forma Hytmann może Hyttman. Z tym form, jak przypuszczam, powstała polska forma tych nazwisk w postaci Hetman. To tylko moja robocza hipoteza, która wymaga pogłębienia oraz weryfikacji. Co dokładnie oznacza nazwa osobowa Hyttman oraz Hyttmann tego nie wiem. Możliwe znaczenia odnajdziesz powyżej.
Aby ustalić z jakiego kręgu językowego [ miejsca ] pochodzi nazwisko Hyttman oraz Hytmann wymaga wszechstronnej kwerendy genealogicznej i trochę badań historycznych. Należałoby ustalić pierwszą osobę noszącą to nazwisko[a] i dogłębnie sprawdzić jej pochodzenie etniczne. Może pierwsza osoba nosząca nazwisko Hyttman, Hytmann pochodzi z osadników szkocko – angielskich, którzy osiedlali się w Polsce już w XIV wieku. Może osoba ta wywodzi się z osadników holenderskich [ olenderskich ] lub niemieckich albo pochodzi z kręgu grupy etnicznej z Wilamowa. To wszystko tylko robocze hipotezy oraz moje rozważania na temat tych nazwisk. Wskazałem Ci możliwe ścieżki poszukiwań, od Ciebie tylko zależy czy uznasz je za dość wiarygodne.

Na sam koniec mojego postu trochę zagmatwam. Może nazwisko Hytmann i Hyttman to pokrętna forma zapisu nazwiska Hetman? To wymaga sprawdzenia, pogłębienia i weryfikacji ale to już pozostawiam Tobie.

Może ktoś jeszcze poda inne możliwe etymologie tych nazwisk?


Pozdrawiam – Roman.


https://pl.wikipedia.org/wiki/Etnolekt_wilamowski
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wilamowianie
http://www.wilamowianie.pl/j-zyk-wilamowski.html
https://pl.wiktionary.org/wiki/hyt#wym
Litwos - 05-07-2016 - 19:32
Temat postu:
Romanie,

bardzo dziekuje za odpowiedz. Najstarsze metryki mam z 1808. Najstarszej osoby (zgon) z 1814.

Odnosze wrazenie, ze poczatkowo bylo raczej Hyttman - napewno pozniej ktos mowiacy w jezyku polskm, nie dostawil kolejnego T. Ani raczej nie mamy tendencji z E robic Y, tylko odwrotnie. Hetman brzmi lagodniej dla polskich uszu niz Hytman.

Wrzucajac hyttman w google, wyskakuje duzo wynikow ze Skandynawii.

Chyba to sie dopiero wyjasni, gdy znajde metryki przed 1808.

Ponizej wyszczegolnione z data:

1808 - Hetman
1808 - Hettman
1812 - Hyttman
1812 - Hetman
1814 - Hytman najstarsza osoba
1815 - Hyttman
1818 - Hetman
1821 - Hytman
1828 - Hytman
1829 - Hetman
1831 - Hetman

Pozdrawiam serdecznie
Robert
Wladyslaw_Moskal - 07-07-2016 - 05:50
Temat postu:
Robert,

wyznanie [religia] takze czasem wplywa na zapis nazwiska. Ksiadz powinien zapisac Hetman, pastor Hyttman lub podobnie.

Mapa wystepowania nazwiska Hetman w 2002 r [ dane zebrane przez zespol prof. K. Rymuta wg PESEL dla wszystkich osob w Polsce o tym samym nazwisku, sa przedstawione na zalaczonej mapie], wskazuje, ze w Twoim przypadku woj. lodzkie, lezy pomiedzy zageszczeniem nazwiska w rejonie Lublina i Poznania. Zatem prawdopodobienstwo , ze zapis Hetman jest prawidlowy, wydaje sie duzym.

http://www.moikrewni.pl/mapa/kompletny/hetman.html

Pozdrawiam
Litwos - 07-07-2016 - 10:27
Temat postu:
Wladyslawie,

dziekuje bardzo, zadziwiajaco duzo jest dzis Hetmanow. Zapewne duzo podobie brzmiacych nazwisk zlalo sie w jedno.

Licze na starsze dokumenty, ktore to troche rozjasnia.

Pozdrawiam serdecznie
Robert
Litwos - 07-07-2016 - 19:10
Temat postu:
Witam,

mam teraz cos trudnego: Niebliński / Nibliński

Znalazlem kilka metryk z tym nazwiskiem, czasami z "e" czasami bez "e" pisane. (Zloczew)

Tutaj z "e".

http://metryki.genealodzy.pl/metryka.ph ... amp;y=2295

Na pierwszy rzut oka przecietne polskie nazwisko, problem w tym, ze w googlu, jedyne trafienia z Nieblinski i Niblinski, to moje watki na tym forum Smile

Ma ktos jakis pomysl?

Pozdrawiam serdecznie
Robert
Gawroński_Zbigniew - 07-07-2016 - 21:09
Temat postu:
Winna jest zapewne transkrypcja z języka polskiego na łacinę i krótkie samogłoski i twarde jery. Wszystko zanikło dzisiaj i nikt nie rozróżnia w pisowni ī,i,í,ȃ,á,a,ù,ú,u. Zílunka w zapisie łacińskim stał się Zielunką, Níbiok, stał się Niebiakiem itd.

Analogicznie sprawa ma się z zapisem "cz" Radziewicъ, Zamienił się w Radziewicza, Izbicъa zamieniła się w Izbiczę, doradcъa, zamienił się w doradczę itd. O ile w nienazwiskach po repolonizacji zapisów zanikły bezsensowne "e" i "z", o tyle w wielu nazwiska się ostały.
Litwos - 07-07-2016 - 21:58
Temat postu:
Zbigniewie,

dziekuje, czy to mozliwe, aby byla tylko mala linia osob z tym nazwiskiem?
Czy sa jakies nazwiska z tym powiazane?

Tutaj sie sam podpisal, jako Niblinski:
http://metryki.genealodzy.pl/metryka.ph ... amp;y=2406

Pozdrawiam serdecznie
Robert
Gawroński_Zbigniew - 07-07-2016 - 22:45
Temat postu:
Pozwoliłem sobie na ten wpis na bazie mojego własnego doświadczenia i analizy porównawczej nazwisk w mojej parafii. Znam z osłuchania z tzw. "wypominków" zdecydowaną większość parafian u mnie. Blisko połowa (nie ważne są tu procenty) nazwisk była obecna już w połowie 18 wieku w metrykaliach pisanych po łacinie.

Pozwolę sobie przedstawić jeszcze kilka przykładów takich transkrypcji na łacinę:
Adamczewski = Adempczewski: po m jest zdaje się miękki jer i łacinnik wstawił "p", żeby mu pasowało. Drugie "a" że długie to zapisał jako "e".

Bogucki = Boguczki
Świszewy = Świeszewy
Wietrzychowice = Wietrzkowice - rój twardych jerów wyraźnie pokonał piszącego nazwę miejscowości. Po "rz" nie był w stanie napisać ani "y" ani "e" więc zamiast "yh", wstawił samo "k".
Milcarek = Mielczarek - prawda że ciekawy przykład? Zabawne jest to że obecnie w mojej okolicy występują wszystkie możliwe kombinacje: Mielcarek, Milczarek, Milcarek i Mielczarek.
Gasiński - Gasieński

Trudno mi dociekać jak rozwijała się linia nazwiska - jego popularność. Ja za bazę takich dociekań biorę zawsze brzmienie gwarowe. Trzysta lat temu i dziś na mojego sąsiada Dykonia mówiono i mówi się "Dykun", na Kurlapskiego - Kurlapa, na Lewandowskiego - Lewynda, Gasiński - Gasiu/Gasiok, Gęsicki - Gynsior, na .... Nieblińskiego/Niblińskiego mówiono by , gdyby byli Kujawiakami - Niblok/Nieblok/Nieblorz. Sugerowałbym odwołać się do takiej ludowej potocznej wymowy nazwisk. Może to coś pomoże.

Pozdrawiam pięknie.
ROMAN_B - 08-07-2016 - 00:39
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Niebliń(n)ski, Nibliń(n)ski.
Witam.

Robercie, do rozważań zaproponowanych przez p. Zbigniewa dodam też moje.

Z punktu budowy nazwisko Niebliński oraz Nibliński jest nazwiskiem sufiksalnym. Zbudowane ono jest z rdzenia [ tematu ] Niebliń(n), Nibliń(n) oraz sufiksu –ski [ Niebliń(n) + ski = Niebliń(n)ski; Nibliń(n) + ski = Niebliń(n)ski ]. Przyrostek –ski mówi nam, że nazwisko z tym sufiksem może mieć pochodzenie odmiejscowe i wskazywać, że pierwszy nosiciel takiego nazwiska był właścicielem miejscowości [ tak zwane nazwiska szlacheckie ]. Może też mówić, iż osoba pochodzi z danej miejscowości. Niemniej jednak w przeszłości istniała duża tendencja upodabniania różnych nazwisk [ przezwisk ] do nazwisk szlacheckich w celu przydania swojemu nazwisku większej godności lub szlachetności. Należy też pamiętać o polonizacji nazwisk [ przezwisk ] pochodzących z innych języków. W tym celu służył między innymi sufiks –ski.

Przejrzałem Spis miejscowości Polski z 2012 roku i nie znalazłem w nim miejscowości o nazwie Nieblin(ń) i Niblin(ń). Sprawdziłem też Słownik Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich [ Warszawa 1880 – 1914 ]. W słowniku tym też nie ma miejscowości Nieblin(ń) i Niblin(ń). Dodatkowo przewertowałem Tabelę miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z 1827 roku – w tabeli tej też nie ma przedmiotowych miejscowości. Oczywiście nie wyklucza to, że takie miejscowości mogły kiedyś istnieć ale ślad po nich na przestrzeni wieków zatarł się lub przestały istnieć z jakiegoś powodu lub zmieniły dawno temu nazwe. Został tylko po nich ślad w nazwisku Niebliń(n)ski lub Nibliń(n)ski.

Przyjmując, iż tematem nazwiska Nieblin(ń)ski lub Niblin(ń)ski jest rdzeń „Nieblin” lub „Niblin” to można coś niecoś powiedzieć o tej nazwie osobowej. Podstawa językoznawcza nazwy „Nieblin” lub „Niblin” posiada formę dzierżawczą, wyrażającą przynależność czegoś do kogoś, jak wiele nazw starych polskich miejscowości. Nazwy te były tworzone od imion założycieli czy też posiadaczy grodu przez dodanie końcówki: -ów lub -in, albo zmiękczenie spółgłoski. Zmiękczone Poznań i Przemyśl to grody Poznana i Przemysła. Wrocław i Radom były w posiadaniu Wrocława i Radoma. Szota dał początek nazwie Szczecin a Wróbel nazwie Wróblin. Wnioskować z tego można, iż „Nieblin” lub „Niblin” to wieś, osada [ może gród ], która pierwotnie należała do kogoś o imieniu „Niebla”, „Nibla”, „Niebel”, „Nibel”? Zatem, nazwa „Nieblin” lub „Niblin” może pochodzić od imienia męskiego „Niebla”, „Nibla”, „Niebel”, „Nibel”, w jego skróconej, zdrobniałej postaci. Zdrobnienie dotyczyć miało dwuczłonowego imienia staropolskiego typu: „Niebelnia”, Nibelnia”, "Nieblinita", "Niblinita"? Imię „Niebla”, „Nibla” albo „Niebel”, „Nibel” w swojej staropolskiej, zdrobniałej postaci złączyło się z przyrostkiem dzierżawczym -in, dając nazwę „Nieblin” lub „Niblin”. Zatem, hipotetycznie potomkowie założyciela [ właściciela ] miejscowości „Nieblin” lub „Niblin” przyjęli nazwisko Niebliński lub Nibliński od nazwy tej miejscowości. W następnym przypadku nazwisko to przyjęła osoba pochodząca z tej miejscowości [ nie szlachcic ]. Jest też możliwość, że osoba nosząca nazwisko [ imię, przezwisko ] „Niebla, Nibla, Niebel, Nibel” tylko sobie znanych powodów zmieniła nazwisko na Nieblin(ń)ski lub Niblin(ń)ski poprzez dodanie do swojego pierwotnego nazwiska przyrostka –ski.

Przyjmując, że istniała dawno temu miejscowość o nazwie „Nieblin, Niblin”, która z jakiegoś powodu znikła z mapy [ zmieniła nazwę na inną ] to potomkowie założyciela tej miejscowości, o nazwisku Niebliń(n)ski lub Nibliń(n)ski mogli pozostać i tworzyć jedną linię osób o tym nazwisku – ich liczba tylko zależała od nich samych.


Robercie, oczywiście jest to tylko robocza hipoteza, raczej moje rozważania na temat możliwej etymologii interesujących Ciebie nazwisk. Zapewne mogą też istnieć inne wyjaśnienia pochodzenia tych nazwisk, które mogą nie pokrywać się z proponowaną przeze mnie interpretacją lub całkiem odmiennie tłumaczyć ich pochodzenie.

Pozdrawiam – Roman.

PS.
Stanisław Jujeczka i Krzysztof Kupeć opublikowali opracowanie pt. Urzędnicy miejscy Legnicy do 1740 / 1741, które zostało wydane przez Wydawnictwo Naukowe Grado w Toruniu w 2012 roku. W tym opracowaniu występują niemieckie nazwiska typu: Nibling, Niebling, Nieblingk, Nibligk. Może należałoby sprawdzić ten kierunek? Może niemieckie nazwisko typu: Nibling, Niebling, Nieblingk, Nibligk zostało spolonizowane do formy Niebliń(n)ski lub Nibliń(n)ski?
Niemiecki apelatyw ‘nebling’ po polsku znaczy ‘mglisty’.
Tu jest link do powyższego opracowania:
http://www.bibliotekacyfrowa.pl/Content ... upec_K.pdf
Gawroński_Zbigniew - 08-07-2016 - 15:18
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Niebliń(n)ski, Nibliń(n)ski.
ROMAN_B napisał:


PS.
Stanisław Jujeczka i Krzysztof Kupeć opublikowali opracowanie pt. Urzędnicy miejscy Legnicy do 1740 / 1741, które zostało wydane przez Wydawnictwo Naukowe Grado w Toruniu w 2012 roku. W tym opracowaniu występują niemieckie nazwiska typu: Nibling, Niebling, Nieblingk, Nibligk. Może należałoby sprawdzić ten kierunek? Może niemieckie nazwisko typu: Nibling, Niebling, Nieblingk, Nibligk zostało spolonizowane do formy Niebliń(n)ski lub Nibliń(n)ski?
Niemiecki apelatyw ‘nebling’ po polsku znaczy ‘mglisty’.


Jak zwykle genialne rozważania p. Romana wyjaśniają chyba wszystko. Aż z wrażenia sprawdziłem niemiecki źródłosłów. Wg moich danych nazwiska Nibel/Niebel mają przynajmniej dwie sensowne podstawy znaczeniowe. Pierwsza pochodzi od sagowego imienia Nibelung, która ma w istocie od mgły, ale na oczach, pochodzenie. W 13 wieku zapisywano je w wersjach Nibelung(us) (1235), Nebelung (1356). Druga podstawa pochodzi od "puszczania oczka" tj. mrugania jednym okiem, nazwisko pojawiło się niecałe 100 lat później (Georg Niebel (1414), Klaus Nibel (1429)).

Pozdrawiam pięknie.
Janina_Tomczyk - 08-07-2016 - 15:49
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Niebliń(n)ski, Nibliń(n)ski.
Witam

Rozważania powyższe skłoniły mnie do poszukania w google hasła "nibel" i okazuje się że to poziomica. Tu link do wikipedii https://pam.wikipedia.org/wiki/Nibel . Może wyda się to absurdalne, ale może Pan Nibelski ze Złoczewa podający do aktów swój zawód architekt lub mularz używał tego wspaniałego przyrządu i od niego wziął nazwisko? Wink
Litwos - 08-07-2016 - 19:43
Temat postu:
Zbigniewie, Romanie,

bardzo dziekuje, jestescie wspaniali.

Znalazlem cos takiego: https://de.wikipedia.org/wiki/Eschach_(Aitrach)

Przy zrodle i ujsciu rzeka Eschach, jest rowniez nazywana Niebel lub Nibel. Zapewne rowniez od slowa mgla.

W Zloczewie sporo bylo spolszczonych nazwisk niemieckich / holenderskich. Ale po Nibelskim sie akurat tego nie spodziewalem.

W bocznych liniach mam jeszcze Molmana (ewangelika), Goscickiego, ktory najpierw uzywal nazwiska Gazt (Gast) a pozniej spolszczyl i Stajgierta (z matki Wegner). No i juz tutaj wczesniej wymienione nazwisko Hetman/Hyttman.

Janino, tego by jeszcze brakowalo do koronacji calej historii. Smile

Jeszcze raz dziekuje.

P.S. znalazlem jeszcze to: https://books.google.pl/books?id=_31PAA ... mp;f=false

Na stronie 318 jest wymieniony "Ulrich Nibling (1567) z miasta Ulm, ktory za sprawa, (prawdopodobnie) jego wujka, rowniez Ulricha Niblinga, architekta, zostal majstrem tkaczem...." Robi sie cieplo. Smile

Pozdrawiam serdecznie
Robert
Gawroński_Zbigniew - 08-07-2016 - 21:30
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwiska Niebliń(n)ski, Nibliń(n)ski.
Janina_Tomczyk napisał:
Witam

Rozważania powyższe skłoniły mnie do poszukania w google hasła "nibel" i okazuje się że to poziomica. Tu link do wikipedii https://pam.wikipedia.org/wiki/Nibel . Może wyda się to absurdalne, ale może Pan Nibelski ze Złoczewa podający do aktów swój zawód architekt lub mularz używał tego wspaniałego przyrządu i od niego wziął nazwisko? Wink


W gwarach wielkopolsko- kujawskich do dziś funkcjonują słowa "oczko", "ślipko", "ślipiato", "ślip" - na nazwę poziomicy. Idea Koło znaczeniowe się zamyka. Cool
ROMAN_B - 09-07-2016 - 02:12
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Niebliń(n)ski, Nibliń(n)ski.
Witam ponownie.

Zauważyłem, że dyskusja toczy się dalej na temat pochodzenia nazwiska Nieblin(ń)ski lub Niblin(ń)ski. Pozwolę sobie dodać do niej jeszcze kilka dodatkowych spostrzeżeń – może przydadzą się w ustaleniu pochodzenia przedmiotowych nazwisk.

P. Zbigniew w swoim poście między innymi napisał: „Wg moich danych nazwiska Nibel/Niebel mają przynajmniej dwie sensowne podstawy znaczeniowe. Pierwsza pochodzi od sagowego imienia Nibelung, która ma w istocie od mgły, ale na oczach, pochodzenie. W 13 wieku zapisywano je w wersjach Nibelung(us) (1235), Nebelung (1356). (…)”. Uważam, że to bardzo ciekawe spostrzeżenie znaczeniowe, które rozjaśnia możliwe pochodzenie nazwiska Nieblin(ń)ski lub Niblin(ń)ski. W moim poprzednim poście zaproponowałem też możliwość wywodzenia nazwiska Nieblin(ń)ski lub Niblin(ń)ski od niemieckich nazw osobowych typu: Nibling, Niebling, Nieblingk, Nibligk. Obecnie niemiecki apelatyw ‘neblig’ jako przymiotnik po polsku znaczy ‘mglisty’, ‘zamglony’ a jako przysłówek ‘mgliście’. Mgła po niemiecku to ‘nebel’. Według Dictionary of American Family Names ©2013, Oxford University Press, nazwisko Niebling ma następującą etymologię [ znaczenie ]: „Niebling Name Meaning: German: from a medieval personal name, representing the Germanic clan name Nibelung ‘descendant of mist (or fog)’ (from a name cognate with German Nebel ‘mist’, ‘fog’). In Germanic mythology the Nibelungs were the doomed possessors of an immense hoard of treasure.”. Zatem, p. Zbigniew ma wiele racji. Tylko z małym wyjątkiem, nazwa osobowa, według słownika, ma pierwotnie pochodzić od mgły a nie od zamglonego wzroku.
Na koniec tej części dodam, iż w Niemczech jest też wioska o nazwie Nebling, która znajduje się w gminie Untergriesbach w powiecie Pasawie w Dolnej Bawarii. Wioska ta w 2015 roku liczyła 66 mieszkańców. Ludność w większości jest wyznania katolickiego. https://de.wikipedia.org/wiki/Nebling_(Untergriesbach)
Miałem już zakończyć ten fragment mojego postu ale jest jeszcze jedna możliwość ustalenia ewentualnego pochodzenia etnicznego pierwszej osoby, która nosiła nazwisko Niebliń(n)ski lub Nibliń(n)ski. W Polsce do 1945 roku mieszkała grupa etniczna, która nazywana była Głuchoniemcami. Głuchoniemcy [ niem. Taubdeutsche, Walddeutsche ] – termin występujący w polskim oraz niemieckim piśmiennictwie etnograficznym dla określenia grupy etnograficznej ludności niemieckojęzycznej osadzonej w późnym średniowieczu w Karpatach polskich, między Wisłoką a Sanem, w niektórych publikacjach między Dunajcem a Sanem, która w kolejnych stuleciach uległa procesowi polonizacji. Jednym z nazwisk jakie występowało w tej grupie etnicznej było nazwisko Niebel. Może osoba o nazwisku Niebliń(n)ski lub Nibliń(n)ski wywodzi się z Głuchoniemców?
https://pl.wikipedia.org/wiki/G%C5%82uchoniemcy


Janina, zasugerowała, że nazwisko Nieblin(ń)ski lub Niblin(ń)ski może pochodzić od słowa ‘nibel’, które znaczy po polsku ‘poziomica’. I tu powstał problem. Apelatyw ‘nibel’ pochodzi z języka angielskiego. Skoro jest to angielskie słowo, to może osoba, która przypuszczanie nosiła spolonizowane nazwisko Nieblin(ń)ski lub Niblin(ń)ski jest potomkiem szkockich lub angielskich osadników, których w Polsce osiedliła się bardzo znacząca grupa. Można postawić roboczą hipotezę, która mówi, iż nazwisko Nieblin(ń)ski lub Niblin(ń)ski jest nazwiskiem spolonizowanym przy pomocy złożonego strukturalnego sufiksu –iń(n)ski. W przypadku przyrostka –iński, który jest rozszerzeniem formatu –ski, należy też brać pod uwagę też możliwość, iż cząstka „iń(in)” nie stanowi części składowej sufiksu –iński [ inski ] tyko jest integralną składową rdzenia nazwiska. W tym przypadku nazwisko to byłoby derywowane przy pomocy formatu –ski. Osobiście skłaniam się do derywowania prawdopodobnego nazwiska ‘Nibel’ strukturalnym przyrostkiem –iński i utworzenie nazwiska polskiego na wzór nazwiska szlacheckiego. W ten sposób powstało by nazwisko Nibeliński, które na skutek różnych przyczyn mogło przyjąć formę Nieblin(ń)ski lub Niblin(ń)ski. Oczywiście jest to tylko teoria, która wymaga sprawdzenia oraz weryfikacji. To już pozostawiam Tobie Robercie.

Uważam, iż nazwisko Nieblin(ń)ski lub Niblin(ń)ski ma niejasną etymologię, która może być różna. Moim zdaniem aby ustalić od kogo, od czego, w jaki sposób, kiedy i gdzie powstało nazwisko powinno się ustalić pierwszą osobę, która nosiła dziedziczne nazwisko Nieblin(ń)ski lub Niblin(ń)ski. Następnie ustalić czy ta osoba nie zmieniała nazwiska, jeżeli zmieniała nazwisko, to jak się nazywała uprzednio. Ustalić też należy jak nazywał się ojciec pierwszej osoby, która nosiła nazwisko dziedziczne Nieblin(ń)ski lub Niblin(ń)ski. Może wtedy uda się ustalić jak powstało nazwisko? Moim zdaniem aby to wszystko sprawdzić i zweryfikować należy przeprowadzić kwerendę genealogiczną, trochę badać historycznych, w tym i dokumentów. Może wtedy uda się ustalić jak powstało przedmiotowe nazwisko. Robercie, zapewne to wszystko wiesz, niemniej jednak pozwoliłem sobie powiedzieć o tym Tobie.

Acha, jeszcze jedno angielskie słowo, jest nim wyraz ‘nebling’, które według angielskiej definicji jest tak tłumaczone: „Nebling – a collective term for nieces and nephews. one or two individuals having common aunts and uncles. Similar to siblings but refers to nieces and nephews.”. Można to bardzo skrótowo i pobieżnie przetłumaczyć w następujący sposób: ‘wspólne określenie dla siostrzenic oraz siostrzeńców’.

Mam nadzieję, że nie namieszałem moimi dodatkowymi spostrzeżeniami.

Pozdrawiam – Roman.
Wladyslaw_Moskal - 09-07-2016 - 05:18
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Niebliń(n)ski, Nibliń(n)ski.
Ho.....ho, ho !

Wielonarodowe sugestie .
I racja , bo pytajacy przyznaje , ze w Zloczewie bylo wiele nazwisk z "zachodnim" rodowodem.

Sadze, ze bedzie w tym przypadku bardzo pomocny link - Genealogy Surname Navigator;
http://www.geneaservice.nl/navigator/

Robert, jesli wg flagi wybierzesz Germany [w gornym rzedzie 5 od prawej] , w Surname wpiszesz Niblin
i klikniesz Submit znajdziesz troche interesujacych informacji. Sprawdz takze i inne zapisy nazwisk.

Pozdrawiam, Wladyslaw
Litwos - 09-07-2016 - 11:55
Temat postu:
Romanie,

Dziekuje bardzo Smile

Pechowo nie ma metryk przed 1808 ze Zloczewa, ale w metryce smierci Bartlomieja jest wymieniony jego ojciec Wawrzyniec (tez architekt, wymieniony w bocznych metrykach) i matka Marianna, oboje obywatele Zloczewa.

Poza Bartlomiejem (ur. 1763), zyje w tym okresie tylko jedna osoba z nazwiskiem Niblinski: Agata (ur. 1750) z Nibilinskich - zakladam, ze byla ona siostra Bartlomieja.

Gdzies w dokumentach o przebudowie palacu, moze jeszcze sa jakies ciekawe informacje. Ktos kto zajmowal sie budownictwem, powinnien generalnie pojawiac sie w papierach miejskich. No i gdzies sie zawodu wyuczyc?

Znalazlem jeszcze w niemieckiej ksiazce, tego Ulricha Niblinga (ur 1567) z Ulm, "baumajstra"

https://books.google.pl/books?id=994oBg ... mp;f=false

W chwili obecnej przeszlosc Niblinskich jest mglista Wink

Wladyslawie,

dziekuje za link, poszukam tam Niblingow Smile

Pozdrawiam serdecznie
Robert
Nanuk01 - 10-07-2016 - 20:21
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwisk
Machaterka - nie znalazłam.

Poszedłbym tym tropem : https://www.houseofnames.com/mcateer-family-crest

Ponadto do Pana Zbigniewa, odnośnie słowa "niebeln" :

Witam Panie Zbigniewie,
Z drugim wariantem nie mogę się zgodzić. "Mrugać" w jęz. niemieckim, to "blinken", lub "zwinken".

"Niebeln" zaś, to uczynić coś niedozwolonego pod osłoną mgły.
http://superslang.de/eintrag/niebeln
http://kamelopedia.net/wiki/Kamelionary:Niebeln



Pozdrawiam
Waldemar
Gawroński_Zbigniew - 10-07-2016 - 22:39
Temat postu: Re: Pochodzenie nazwisk
Nanuk01 napisał:


Ponadto do Pana Zbigniewa, odnośnie słowa "niebeln" :

Witam Panie Zbigniewie,
Z drugim wariantem nie mogę się zgodzić. "Mrugać" w jęz. niemieckim, to "blinken", lub "zwinken".

"Niebeln" zaś, to uczynić coś niedozwolonego pod osłoną mgły.
http://superslang.de/eintrag/niebeln
http://kamelopedia.net/wiki/Kamelionary:Niebeln



Pozdrawiam
Waldemar


Nie wiem. Po prostu nie wiem, cytuję jedynie Niemców z niemieckiego źródła, a w całości po "niemieckiemu" ów cytat brzmi tak:
Cytat:
Die zweite Möglichkeit ist ein Übername von nibeln (blinzeln [Blinzauge])
= niebeln = blinzen = zwinkeln. Blinzauge to "oczko" o ile potrafię mniej więcej przetłumaczyć to słowo.

O ile rozumiem współcześnie słowo oznacza robienie "mglistych albo ciemnych interesów". Współczesny niemiecki to jednak całkowicie inna historia. niech no zerknę jeszcze do niezawodnego "Koeblera"....

Otóż starowysokoniemiecki nie pozostawia natomiast złudzeń co do jaskry, czy zaćmy, zamglenia wzroku, jaką sugerowałem wcześniej. ahd: ni[e]bulen znaczyło: verdunkeln, vernebeln, sich verfinstern, trübe werden; ne. darken, łac: caligare = jedno znaczenie mgła i takietam, a 7 różnych znaczeń odnoszących się do ślepoty.

http://pl.pons.com/tłumaczenie/łacina-n ... i/caligare

Dość tych rozważań. [i]Roman locuta - causa finita[/i]. Mr. Green Mr. Green Mr. Green

Pozdrawiam pięknie
MyszkaM - 16-07-2016 - 00:18
Temat postu:
Witam,
Chciałabym się dowiedzieć czegoś więcej na temat pochodzenia dwóch nazwisk: Myszka i Korczewski. Każda informacja będzie cenna dla mnie Smile z góry dziękuję.
Pozdrawiam
M.
Ewa_Szczodruch - 16-07-2016 - 05:30
Temat postu:
Witam Smile

Korczewski 1469 (KrW) od nazwy miejscowej Korczew (sieradzkie, gmina Zduńska Wola).

Źródło:Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Myszka 1480 - w grupie nazwisk pochodzących od mysz, możliwe też od imion ma My-, typu Myślibor.


Źródło:Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
ROMAN_B - 16-07-2016 - 20:25
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Myszka.
Witam.

W uzupełnieniu etymologii nazwiska Myszka podanej przez p. Ewę Szczodruch przytoczę jeszcze inną możliwość pochodzenia tego nazwiska.
Według Słownika najstarszych nazwisk polskich – pochodzenie językowe nazwisk omówionych w Historii Nazwisk Polskich autorstwa Zofii Kowalik – Kaleta, Leonarda Dacewicza, Beaty Raszewskiej – Żurek, wydanego w 2007 roku nakładem SOW Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy [ tom 1, strona 101 ] nazwisko MYSZKA ma następujące pochodzenie:
„MYSZKA < mysz, myszka ‘o maści końskiej popielaty’, ‘muskuł, mięsień’ Sstp ( SSNO Miszka // Myszka ) 1256, odap., s. 127, 175.”.
Inaczej mówiąc nazwisko Myszka jest pochodzenia odapelatywnego i może pochodzić od mysz [ gryzoń ] lub od apelatywu „myszka”, który:
• oznacza popielatą maść końską,
• oznacza muskuł, mięsień.
Nazwisko Myszka posiada odmianę fonetyczną Miszka, notowane w staropolszczyźnie w 1256 roku [ nazwisko poświadczone
w słownikach języka polskiego doby staropolskiej lub XVI-go wieku. Wyrazy pospolite
poświadczone w staropolszczyźnie, tj. przytoczone w Sstp ].

Pozdrawiam – Roman.
Iza_M - 17-07-2016 - 02:35
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Myszka.
Witam wszystkie dobre dusze.
Będę bardzo wdzięczna za pomoc w ustaleniu pochodzenia nazwisk Mejza (Meyza) oraz Rzanna.
Ewa_Szczodruch - 17-07-2016 - 06:03
Temat postu:
Witam Smile

Mejza - od niemieckiej nazwy osobowej Meise, ta od Meise ‘sikorka’.

Rzanna, Rzanny - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Gawroński_Zbigniew - 17-07-2016 - 11:48
Temat postu:
Z tą meisą" = sikorką to tłumacze postąpili jak by to powiedzieć baAAArdzo dyplomatycznie. Dosłowne tłumaczenie słowa to "chwostek" = męskie przyrodzenie, albo "cycek" - w tym samym rozumieniu słowa... . Sikorka to tylko dononiemiecki i baaardzo młody.

Nazwisko Mejza moim zdaniem nie pochodzi jednak od tych podstaw znaczeniowych a:

1. Od środkowowyskoniemieckiego meiçel = dłuto. Meiçeln = mniej więcej = dłutować konstrukcję fachwerkową. To był bardzo popularny i popłatny niegdyś zawód. Umiejętność dłubania i zacinania tzw. piórwpustów w elementach więźby dachowej albo tzw "muru pruskiego".

2. Inny ewentualny źródłosłów to od słowa "myszołów" = określenie nie ptaka a charakteru człowieka (mhd = mûsar).

3. Chyba najbardziej prawdopodobny pochodzi z szeroko rozumianych przedesesmańskich Prus. Pruskie słowo "maisaut" oznaczało specjalny worek płócienny w którym mieszano w odpowiednich proporcjach zboża i dodatki do produkcji piwa. Ten worek następnie z zawartością zaparzano w jakichś tam "garnkach" i z takiej bazy produkowano potem piwo. Meizelis to pruskie określenie zawodu. Jak by to na dzisiejszy polski przetłumaczyć? "Słodowy?" Albo jakoś podobnie. To ostatnie warto porównać z pruskim słowem "mais'zak" = "worek", "mieszek".
ROMAN_B - 17-07-2016 - 14:34
Temat postu: Nazwisko Ma(e)jza, Meyza.
Witam.

Ja, też dodam swoje trzy grosze do dyskusji na temat pochodzenia nazwiska Majza [ Meyza ]. Rozumiem, że podstawowym nazwiskiem jest forma zapisywana jako Majza obok, której występowała Meyza [ wcześniej czy później niż forma Majza? ]. Szkoda, że nie napisałaś w jakim regionie Polski występowało to nazwisko, w jakim czasie występowały obie formy tego nazwiska oraz jakiej narodowości była osoba nosząca to nazwisko. Teoretycznie mogą to być dwa różne nazwiska o różnej etymologii? Choć też może to być jedno i to samo nazwisko zapisywane w różny sposób. Należałoby ustalić pierwszą osobę, która nosiła dziedziczne nazwisko Majza [ po której nazwisko jest dziedziczone w niezmienionej formie ]. Następnie ustalić jak nazywał się ojciec [ matka – w przypadku dziecka nieślubnego ] tej osoby. Może wtedy uda się ustalić jakie było pierwotne [ prawdziwe ] nazwisko i wtedy ustalić jego etymologię. Należy też ustalić czy osoba nosząca nazwisko Majza nie zmieniała nazwiska. Ważnym jest też jakie formy zapisu tego nazwiska były używane w miejscu zamieszkania [ czy był to zabór rosyjski, pruski, austriacki ]. Zaborcy używali własnego języka i ortografii do zapisywania nazwisk, w tym i polskich.
Miom zdaniem nazwisko Majza [ Meyza ] może być nazwiskiem o korzeniach polskich albo o korzeniach niemieckich. Wydaje się, że nazwisko w formie zapisu Meyza może mieć pochodzenie niemieckie. Wtedy nazwisko można wywodzić od niemieckiej nazwy osobowej Meise, która pochodzi od apelatywu meise ‘sikorka’. Zatem, nazwisko Mayza [ Meyze ] byłoby spolonizowaną formą nazwiska niemieckiego Meise. Oczywiście jest to tylko robocza hipoteza [ raczej moje rozważania ], która wymaga pogłębienia i weryfikacji, to już pozostawiam Tobie.

W Polsce w dobie kształtowania się nazwisk ludność mówiła gwarą i zazwyczaj nie umiała pisać. Tak więc, nazwiska [ przezwiska ] były zapisywane w dokumentach w formie wypowiadanej przez mówiących. Oczywiście zapisujący nazwisko w dokumencie mógł je zapisać ze słuchu lub mógł popełnić błędy w pisowni.
Co do etymologii nazwiska, to ten sam apelatyw w różnych częściach [ regionach ] Polski mógł znaczyć coś innego. Nazwiska [ przezwiska ] powstawały też od nazw pospolitych i dlatego trzeba brać pod uwagę miejsce występowania nazwiska.

W 1972 roku Barbara Borsuk opublikowała w Annales Universitatis Mariae Curie – Skłodowska. Sectio F, Nauki Filozoficzne i Humanistyczne 27, 17 – 29 artykuł pod tytułem „Przezwiska ludowe gromady Gręzówka w powiecie łukowskim”. Autorka między innymi tak pisze: „Przezwiska ludowe zebrane przeze mnie pochodzą z gromady Gręzówka, położonej w północno-zachodniej części powiatu łukowskiego. W skład gromady wchodzi 6 wsi: Krynka, Gręzówka, Biardy, Ławki, Klimki i Kolonia
Gręzówka, które w 1968 r. liczyły około 3 tys. mieszkańców. Wspomnę tylko, że dawna Ziemia Łukowska podlegała szeregowi zmian administracyjnych na przestrzeni kilku wieków. W ciągu tego okresu znajdowała się jednocześnie pod ciągłym oddziaływaniem regionu małopolskiego i mazowieckiego, początkowo — do XIII w. jako jedna z Ziem Mazowsza, a potem Małopolski oraz Podlasia. Dopiero od 1919 r. znalazła się w granicach województwa lubelskiego. W wiekach średnich
Ziemia Łukowska była terenem częstej migracji ludności, z przewagą jednak licznych przybyszów z Mazowsza. Tak liczne kontakty regionalne z pewnością pozostawiły widome ślady w kulturze mieszkańców wymienionego obszaru, przejawiają się one chociażby w gwarze. (…).Celem mojego artykułu jest: 1) możliwie dokładne przedstawienie i przeanalizowanie pod względem semantyczno –strukturalnym zebranych przezwisk w oparciu o informacje uzyskane od ludności; 2) ustalenie
powszechności pewnych typów przezwisk ludności Gręzówki.”
Barbara Borsuk w swojej pracy zamieściła też Wykaz Przezwisk występujących w gromadzie [ gminie ] Gręzówka. W części poświęconej przezwiskom utworzonym od zawodów, zięć i sytuacji znajduje się przezwiska Mejza. Przezwisko to posiada następujące znaczenie: „Mejza : kowal, który źle wykonywał swoją pracę; mówiono, że „zmejzował coś”; mejza – oznacza 'partacz’;”.
Można postawić hipotezę, która zakłada, iż nazwisko Me(a)jza powstało od przezwiska Mejza, w znaczeniu powyżej opisanym. Oczywiście gdy przyjmiemy, że nazwisko Majza jest równe nazwisku Mejza, co nie jest wykluczone. Niemniej jednak hipoteza ta też wymaga sprawdzenia i weryfikacji – to też pozostawiam Tobie.

Pozdrawiam – Roman.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Gr%C4%99z%C3%B3wka
Iza_M - 17-07-2016 - 15:57
Temat postu: Re: Nazwisko Ma(e)jza, Meyza.
Wow, bardzo dziękuję wszystkim za informacje. Mam wreszcie jakiś sensowny kierunek poszukiwań.

ROMAN_B napisał:
Rozumiem, że podstawowym nazwiskiem jest forma zapisywana jako Majza obok, której występowała Meyza [ wcześniej czy później niż forma Majza? ].


Nie, właśnie forma podstawowa to Meyza, potem spolszczone w niektórych gałęziach do Mejza. Forma Mayza pojawia się raczej jako błąd w zapisie w przypadku kilku osób (te same osoby wcześniej i/lub później w dokumentach mają nazwisko Meyza/Mejza).

ROMAN_B napisał:
Szkoda, że nie napisałaś w jakim regionie Polski występowało to nazwisko, w jakim czasie występowały obie formy tego nazwiska oraz jakiej narodowości była osoba nosząca to nazwisko


Żartujemy z bratem, że w XVIII i XIX wieku centrum dowodzenia znajdowało się w okolicach Kościana (ówczesny Departament Poznański). W tej chwili zbieram dane, ale nazwisko występuje w tych okolicach od co najmniej drugiej połowy XVIII wieku, a być może wcześniej, ale to dopiero pozwoli mi ustalić wycieczka do archiwum w Poznaniu. Pochodzenie próbuję ustalić już od jakiegoś czasu. W tej chwili wiele wskazuje na to, że faktycznie jest niemieckie (opcją jest również węgierskie).

ROMAN_B napisał:
Barbara Borsuk w swojej pracy zamieściła też Wykaz Przezwisk występujących w gromadzie [ gminie ] Gręzówka. W części poświęconej przezwiskom utworzonym od zawodów, zięć i sytuacji znajduje się przezwiska Mejza. Przezwisko to posiada następujące znaczenie: „Mejza : kowal, który źle wykonywał swoją pracę; mówiono, że „zmejzował coś”; mejza – oznacza 'partacz’;”.


Kolejna interesująca opcja do uwzględnienia. Dziękuję Smile
tonffillka - 27-07-2016 - 16:48
Temat postu:
Dzień dobry,

czy mogłabym prosić o podanie znaczenia/pochodzenia nazwiska KURANTY i ŁAZORKO?

Z góry uprzejmie dziękuję za okazaną pomoc i zaangażowanie Smile
Pozdrawiam
Małgosia
Ewa_Szczodruch - 27-07-2016 - 18:28
Temat postu:
Witam Smile

Kuranty - od kurant ‘melodia wygrywana przez zegar’, dawniej ‘taniec’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Łazorko - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
tonffillka - 27-07-2016 - 18:35
Temat postu:
Dziękuję bardzo Smile
Gawroński_Zbigniew - 27-07-2016 - 21:22
Temat postu:
Cytat:
Kurant, a, lm. -y 1. gotówka; metaliczna,
brzęcząca moneta obiegowa. 2. gruba moneta srebrna. 3.
rodzaj daw. tańca
: K. pojedynczy, figurowy.
Puściłbym ś. po sali z grafinią, kuranta. Slow.
4. pewien zbieg tonów melodyjnych, arja, melodja:
Bije zegar kuranty, a misterne flety co kwadrans,
co godzina dudlą menuety. Kras. Gil, który
siedział na wierzchu zegaru, trzepocąc skrzydłom,
zaczął eiąć kurantów nuty. Mick. Po kurancie
zażądał król coś weselszego. Krasz. Zegar z
kurantami. Zagra i zaśpiewa a. wesołeg-o kuranta,
a. jaką dumkę. Chodź. Miała babka szpaka,
który ciągle gwizdał mi kuranta. Konik polny
przez lato swe śpiewa kuranty. Koch. "W. ( =
trele). Przen. żart.: Czyście słyszeli te słodkie
kuranty, grane przez wszystkie pozytywki żywe?
Słów. (t. j. miłosne zaklęcia). 5. śpiewka,
przyśpiewek do kielichów, wiwatów
. Goł. Przen.: Trafił
frant na franta, wyciął mu kuranta. Prz. ( = tra-
jiła kosa na kamień). 6. tłuczek, narzędzie do
rozcierania ziarn, proszków, rozcieracz. 7.
[Kuranty] bajeczki, dykteryjki. 8. raalar. kamień,
którym ś. jarby trą na kamieniu płaskim.
Mag.
Zdr. Kurancik, <Z Fr. courant dosł, = bieżący >
(Słownik warszawski)



Obstawiam monety, albo elementy żaren. Smile
Mariok - 02-08-2016 - 13:56
Temat postu:
Witam,
proszę o przedstawienie pochodzenia i znaczenia nazwisk Brudak, Woch, Kubryn, Bies, Mela, Palus, Seliga, Pakos (lub Pakoss) wszystkie występują w rejonie łódzkim (parafia Lubochnia, Łaznów, Budziszewice) w XVIII i XIX wieku.
Dziękuję ślicznie
ROMAN_B - 02-08-2016 - 20:28
Temat postu:
Witam.

W dawnej Polsce synowa była nazywana snecha [ sneszka ].

Teść – słowo jest prasłowiańskie. Według Brücknera dawniej miało formę cieść, w dopełniaczu ćcia, co w wymowie brzmiało tścia i dało początek formie teść. Teściowa zaś zwała się dawniej ćcia. Zatem staropolskie słowo „cieść” znaczy teść a nie synowa.

Krystyna Długosz – Kurczabowa z Uniwersytetu Warszawskiego tak tłumaczy znaczenie staropolskich nazw pokrewieństwa i powinowactwa:” Świekrem i świekrą nazywała żona rodziców męża (por. w dawnych przekładach biblijnych: "Powstanie świekra przeciwko synowej swojej, a synowa przeciwko świekrze"), mąż natomiast nazywał rodziców żony teściem i teścią (później teściową). Słownictwo staropolskie bardzo dokładnie odzwierciedlało wszystkie stopnie pokrewieństwa i powinowactwa rodzinnego. W wielkim skrócie wyglądało to tak: pokrewieństwo było dwojakie – przez ojca, czyli po mieczu, oraz przez matkę, czyli po kądzieli. Między krewnymi były różne stopnie: najpierw ojciec, tato i mać, macierz, matka, następnie czędo, czyli dzieci, tzn. syn, córka, następnie wnęk, później wnuk, oraz wnęka, wnuczka, a dalej: prawnuk i prawnuczka. W linii wstępnej: praszczur, tzn. dziad (dziadek) oraz baba (babka), następnie pradziad i prababka.
Dalej: snecha (sneszka), tzn. synowa wobec rodziców męża, która nazywała braci męża dziewierzami, a siostry męża – żełwami (żełwicami), a żony braci mężowych jątrwiami (jątrewkami). Rodziców męża nazywała sneszka świekrami. Mąż nazywał brata żony szurzym (później szwagrem), a siostrę żony świeścią. Brat ojca był stryjem (stryjkiem, stryjcem), stąd stryjcami nazywano całą szlachtę po mieczu pieczętującą się tym samym herbem. Wyszły całkowicie z użycia nazwy nieć i nieściora – synowie i córki brata lub siostry, podobnie jak pociot – mąż ciotki (ale są pociotki ‘kuzyni’), swak – mąż siostry, później mąż ciotki, krewniak. Wraz ze zmianami w życiu rodzinnym, społecznym, obyczajowym zmieniło się słownictwo. Nie prowadzi się już tablic pokrewieństwa, ani drzew genealogicznych. Albo inaczej: dopiero przypomnienie staropolskiego słownictwa rodzinnego uświadamia nam ogrom zmian, jakie dokonały się w naszych rodzinach, gdzie rodziców zastąpili starzy, z którymi dzieci są po imieniu, a ciocią i wujkiem są ich koleżanki i koledzy z pracy, znajomi.
”.

Roman.
ROMAN_B - 04-08-2016 - 17:13
Temat postu: Brudak, Woch, Bies, Mela, Palus, Seliga, Pakos, Kubryn.
Witaj Mariuszu.

Według etymologii nazwisk opracowanych przez p. Ewę Szczodruch na portalu Stankiewicze z przyjaciółmi poniższe nazwiska mają następujące pochodzenie:
Brudak – 1418 od brud, brudzić.
Woch – 1391 od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.
Bies – 1328 od bies, ze staropolskiego też bis ‘diabeł, zły duch’.
Mela – 1469 w grupie nazwisk pochodzących od imion typu Melchior, Melania lub od niemieckiej nazwy osobowej Mehl.
Palus – od podstawy pal: od pal, palec, palić, pałać.
Seliga – w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Szelig-, por. niemiecka nazwa osobowa Selig, ta od średnio-wysoko-niemieckiego selich ‘dobry, szczęśliwy’, od gwarowego szeliga ‘drążek’, seligać ‘przesuwać się na pośladkach’; był też herb Szeliga.
Pakos [ Pakoss ] – od imion złożonych typu Pakosław.
http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=1


Moim zdaniem nazwisko Kubryn jest nazwiskiem sufiksalnym. Powstało ono poprzez dodanie do rdzenia [ tematu ] ‘Kubr’ przyrostka –yn [ Kubr + yn = Kubryn ]. Przyrostek –in / –yn tworzył w języku polskim przymiotniki dzierżawcze od imion. Dodawany był do imion zakończonych na –a [ również męskich ], co można dobrze pokazać na przykładach historycznych, bo na współczesnych trudno, np. nazwa miejscowa Cieszyn pochodzi od nazwy osobowej Ciesza. Natomiast Jadwiżyn od Jadwiga, Dorocin od Dorota, Rużyn od Róża.
Profesor S. Respond uważał, że sam przyrostek –in / –yn tworzył najczęściej nazwy odśrodowiskowe, wskazujące na mieszkańców określonego obszaru; np. Białorusin, Tatarzyn [ dziś Tatar ]. Niemniej jednak sufiks –in / –yn występuje też we wschodniosłowiańskich nazwiskach [ białoruskie, ukraińskie, rosyjskie ]. Za przykład niech posłuży nazwisko Złotuchin, które powstało od podstawy rzeczownikowej zołoto ‘po polsku złoto’.
Powyższe informacje wskazują, że nazwisko Kubryn jest nazwiskiem o niezbyt jasnej etymologii – mieć różne pochodzenie. Według mnie nazwisko Kubryn może pochodzić od nazwy wsi Kubra:
http://dir.icm.edu.pl/Slownik_geograficzny/Tom_IV/834
http://dir.icm.edu.pl/Slownik_geografic ... V_cz.2/187
Wieś Kubra znajdowała się w roku 1827 w parafii Przytuły, w województwie augustowskim, w obwodzie augustowskim, w powiecie biebrzańskim. Obecnie w parafii Przytuły znajduje się między innymi wieś o nazwie: Kubra Przybudówka, Nowa Kubra, Stara Kubra. Parafia Przytuły znajduje się obecnie w województwie podlaskim, w powiecie łomżyńskim, w gminie Przytuły.
Wiesie o nazwie Nowa Kubra i Stara Kubra położone są niedaleko siebie. Jedna znajduje się na prawym brzegu a druga na lewym brzegu rzeki Przytulanka, która jest dopływem rzeki Wissy. Poprzednia nazwa rzeki Przytulanka to Kubra.

Istniała też wieś o nazwie Kubra, która znajdowała się nad rzeką Kubra [ obecnie Przytulanka ], i która zmieniła nazwę na Konopki Błonie [ obecnie Konopki ].
„Konopki ( -Błonie ).Toponim Konopki jest nazwą rodową utworzoną od nazwy osobowej Konopka, będącej też nazwą herbu (Zierhoffer 1957: 218, Halicka 1976: 86, Sędziak 2009: 129). Potwierdzają to badania historyka Cz. Brodzickiego, według których wieś pierwotnie nazywała się Kubra (od nazwy rzeki, nad którą leżała), a nową nazwę zawdzięcza nadaniu tu przez księcia Janusza I ziemi Maciejowi Konopce (Brodzicki 1994: 194).” [ za Ewa Rogowska – Cybulska „Etymologie ludowe nazw wsi w gminie Radziwiłów ( powiat grajewski )”, strona 134 ].
Dodam, że obecna wieś Konopki, oddalona jest od wsi Stara Kubra o kilka kilometrów.

Reasumując, nazwisko Kubryn mogło powstać od imienia Kubra?, nazwy rzeki Kubra lub od nazwy wsi Kubra. Wydaje się, że nazwisko Kubryn mogło powstać od nazwy wsi Kubra i oznacza mieszkańca wsi Kubra – to tylko moja hipoteza, która wymaga weryfikacji, to już pozostawiam Tobie.

Pozdrawiam – Roman.

http://www.parafiaprzytuly.pl/historia/
https://pl.wikipedia.org/wiki/Stara_Kubra
https://pl.wikipedia.org/wiki/Nowa_Kubra
http://wikimapia.org/16534115/pl/Przytulanka-Kubra
http://repozytorium.uwb.edu.pl/jspui/bi ... bulska.pdf
Wielki słownik ortograficzny PWN

Ps.
Oboczną formą nazwiska Kubryn jest forma Kubryń. Jeżeli nazwisko Kubryn jest nazwiskiem dziedzicznym i nie zmieniało formy zapisu, to OK. Jeżeli nazwisko posiadało inną formę jego zapisu, to jego pochodzenie może być inne. Bardzo podobnym nazwiskiem jest nazwisko Kudryn a jego etymologia jest inna niż nazwiska Kubryn.
Nazwisko Kudryn pochodzi od staropolskiego słowa kudry 'kudły' lub od gwarowego apelatywu kudra 'łacha jeziorna'.
tonffillka - 04-08-2016 - 18:05
Temat postu: Brudak, Woch, Bies, Mela, Palus, Seliga, Pakos, Kubryn.
Dzień dobry - czy mogłabym jeszcze prosić o nazwisko AMEJKO/AMEJKA oraz nazwisko PONIEWAŻ i BĘCŁAWSCY - z góry pięknie dziękuję
Pozdrawiam
Małgosia
annarenata - 04-08-2016 - 19:56
Temat postu: Brudak, Woch, Bies, Mela, Palus, Seliga, Pakos, Kubryn.
Dzień dobry

proszę o pomoc w ustaleniu pochodzenie nazwiska Pleśniak

serdecznie dziekuję
Anna Renata
MalgorzataKurek - 04-08-2016 - 21:20
Temat postu: Brudak, Woch, Bies, Mela, Palus, Seliga, Pakos, Kubryn.
Na podstawie "Nazwisk Polaków" Kazimierza Rymuta:
Amejko - nie znalazłam.
Ponieważ - od ponieważyć 'znieważać'.
Bęcławski - nie znalazłam.
Pleśniak - od pleśniak 'stary miód; rodzaj grzyba', pleśń.
Pozdrawiam
Gawroński_Zbigniew - 04-08-2016 - 22:28
Temat postu:
Kubryn to nazwisko bardzo stare, od miejsca. We wszystkich językach nadbałtyckich i kilku gwarach idących w głąb dzisiejszej Polski na wzgórek, pagórek zwłaszcza nad rzeką mówiono „kubris”, „kubra”. W dosłownej postaci „Kubra” nazwisko pojawiło się w zapisach w 1497 roku.
Co ciekawe – zauważył to p. Roman słowo „kudra” ma zbliżone znaczenie do „kubra” tylko w innych miejscach i czasie.
Podsumowując. Moim zdaniem obok podanych źródłosłowów równie prawdopodobna jest tożsamość znaczeniowa nazwiska Kudra i podobne z nazwiskami Wysoki, Wysocki. Nazwiska te właśnie określają miejsce zamieszkania: nad rzeką, na skarpie nad rzeką, na jakimś wzgórzu śródbagiennym, czy oblanym meandrem rzecznym.

---

Nazwiska Szeligo- i Seligopodobne to chyba po pierwsze:
od łacińskiego „beatus” pochodzą – tzn. Szeliga = Beatus = Szczęsny, Szczęśliwy. Środkowowysokoniemieckie sælec, sælic i środkowodolnoniemieckie sâlich, sêlich korespondują z błogosławionym = szczęśliwym.
i po drugie: od człowieka z orientalnymi rysami twarzy. Nazwiska Scheel / Scheele / Schäl / Schael / Schaele właśnie to „znaczą”
i po trzecie: W niemczyźnie dochodzi jeszcze nazwisko od miejscowości: Seelig – w jaki sposób spolszczone, trudno dociec.

---

Nazwiska paluso/baluso: podobne to dla mnie bez szukania pod słownikach i etymologiach niezmiennie kojarzą się ze stanicą na wodzie albo na bagnach wzniesioną. Wszystkie inne etymologie – uważam za drugorzędne.

---

Zdecydowane votum separatum stawiam natomiast co do rymutowo-stankiewiczowo-szczodruchowej etymologii nazwiska Mela i podobnych. Uważam, że jest strzał kulą w płot, pójście na łatwiznę bez dociekania jakiejkolwiek etymologii.
Nazwisko w istocie ma przynajmniej dwa znaczenia podstawowe choć i te od mąki i Melchiora są możliwe. Podstawowe zaś są następujące: Borówka czarna jagoda to mela. Koniec. Reszta dyskusji jest w zasadzie zbędna. Wszystko co jest niebieskie, niebieskawe, błękitne na całej Prusi, Jaćwieży, Prusi zachodniej, Kurpiach, Żmudzi i Litwie miało podstawę „mela”. „Meline, melne” to określenie kolorów, ciemnoniebieski siny, i podobne, ale także w znaczeniu rzeczownikowym: siniak, modrak. Meletete, Tete Melu, Meletette to określenie… bogini błękitnych owoców lasu, albo raczej bogini strzegącej leśnych jagód.
Drugie znaczenie to „jęzornik obrzydły”* = kłamczuch = mela (jęzor), melis ( kłamczuch), mellat (kłamać), melas (złośliwiec)
*cytat za Edwardem Stachurą

--

Nazwisko Amejko. Moim zdaniem ma dwie możliwe podstawy znaczeniowe: pierwsza to jedno z setki nazwisk od imienia Emilian=Ameleius=Amilius=Aemilius=Emilopodobne imię.
Jeśli by się uparł a w dociekaniach genealogicznych doszedł do 9 wieku i wcześniej zaczynają się z tym nazwiskiem cuda. Praojciec, praprzodek, antenat (Amala Amali, Amaler). Nazwisko starsze jak ustawa przewiduje. Najstarsze zanotowane pochodzą z 811 roku. Żródłosłów przedsłowiański z gockiego ale też z terenów dzisiejszej Polski. Oczywiście proszę potraktować jedynie jako żart.

---

Nazwisko Ponieważ zawsze będzie budzić niepokój czy powstało w schyłku 18 wieku na terenie zaboru niemieckiego i pochodzi od spójnika ponieważ, czy też pochodzi z czasów znacznie starszych i pochodzi od czasownika ponieważyć, ponieważać: obrazić, spostponować, ubliżyć królowi, zlekceważyć, sponiewierać. Wtedy nazwisko będzie nie dużo ale o sto, dwieście lat starsze.

----
Pleśniak to chyba oprócz podanej wyżej od pleśni i wina od "glacy, łysiny"(plecha,plesza) pochodzić może.
Mariok - 05-08-2016 - 07:48
Temat postu:
Romanie, Zbigniewie
dziękuję pięknie za tak obszerne informacje.
Pozdrawiam
JarekK - 05-08-2016 - 08:27
Temat postu:
A co powiecie o możliwym pochodzeniu nazwiska Kulwicki?
Jak na razie znalazłem "od nazwy miejscowości Kulwy (Wileńszczyzna)", ale nie pasuje mi to. Kulwickich tam ani na lekarstwo (są Kulwiecie, Kulwińscy a Kulwickich zero). Największe skupisko w XVIII w to kujawsko-pomorskie (trójkąt Grudziądz-Lubawa-Toruń) - występowali najczęściej jako "wolni" co może sugerować jakieś pochodzenie od Prusów. Jest jeszcze odnoga "nobilis" w sandomierskim.
Znalazłem jeszcze coś takiego w "Zapiski Towarzystwa Naukowego w Toruniu, T. 4 nr 11, (1919)" ( http://www.kpbc.ukw.edu.pl/dlibra/docme ... =1&QI= )
"7. Zmiana o w u i a jest także jedną z cech charakterystycznych rozwoju naszych nazw. Mniej więcej do połowy 18 wieku mówiono a więc pisano Grobno, Nagoszewo, Bratoszewo, Groczno, Sobkowy, Płożnica, Płotowo, Gorzochowo i Kolwicki (nazwisko) i przemiana o na u w pierwszej zgłosce nastąpiła tak szybko, że pisownia Grubno, Gruczno i t. d. była już przed okupacją pruską, a więc bez jakiegokolwiek wpływu niemieckiego ustalona,"
Ale, że to jest rok 1919 nie wiem czy stan wiedzy się nie zmienił.
jozka_168 - 05-08-2016 - 09:53
Temat postu:
Dzień dobry
czy mogłabym prosić o podanie znaczenia/pochodzenia nazwiska Sztejuk?

uprzejmie dziękuję za okazaną pomoc i zaangażowanie
Pozdrawiam
Józefa
Ewa_Szczodruch - 05-08-2016 - 16:45
Temat postu:
Witam Smile

U Rynuta:

Kulwicki - od nazwy miejscowej Kulwy (Wileńszczyzna).

Sztejuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’. [/i]
Nanuk01 - 08-08-2016 - 00:39
Temat postu: Re: Brudak, Woch, Bies, Mela, Palus, Seliga, Pakos, Kubryn.
Mela – 1469 w grupie nazwisk pochodzących od imion typu Melchior,
Seliga – w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Szelig-

Mela - od niem. Meller
Seliga - od niem. Seliger

Pozdrawiam
Waldemar
slawek_krakow - 08-08-2016 - 08:44
Temat postu:
Co do nazwiska Amejko, to nie twierdzę że to ten trop, ale mam w drzewkach kilka nazwisk dziś lub kiedyś zaczynających sie na A, a które utraciły/zyskały literkę przed tym A. Dla przykładu: Armaj, Charmaj, Harmaj.
Nazwisk z rdzeniem Cham-, Ham-, jest sporo, a i etymologia jakby łatwiejsza. Jak zwykle trza by dotrzeć najdalej jak się da i tam zobaczyć.

pozdrawiam
Gawroński_Zbigniew - 08-08-2016 - 11:08
Temat postu:
Podstawa Harm i Charm w nazwiskach pachnących niemczyzną pochodzi od imienia męskiego Herman (heri+mann = wojsko + mąż, mężczyzna) albo od gronostaja (Harm(e)). H pojawiające się w nazwiskach polskich jest bardzo często gwarowym dodatkiem, pozostałością po jerach, które zanikły, ale tkwią jeszcze w wymowie gwarowej w wielu regionach (arfa=harfa, afta = hafta, olendry=holendry). Oczywiście tak być nie musiało. Wariant nazwiska i trop ciekawy. Pan Roman - jako "szpec" z pewnością więcej nam na ten temat powie.
ROMAN_B - 08-08-2016 - 14:09
Temat postu:
Panie Zbigniewie, napisał pan: „Pan Roman - jako "szpec" z pewnością więcej nam na ten temat powie.” Tak więc, wiele zależy od kontekstu i intencji wypowiedzi. Choć użył pan cudzysłowu w słowie „szpec”, to odbieram pana wypowiedz jako sarkazm skierowany do mojej osoby ponieważ słowa [ wyrazy ] mają swoje znaczenie. Wydaje się, że „osobiste wycieczki” są na tym forum niewskazane i najlepiej jest dyskutować merytorycznie.

Roman.
wnikliwy - 08-08-2016 - 19:27
Temat postu: Brudak, Woch, Bies, Mela, Palus, Seliga, Pakos, Kubryn.
Witam

Czy może ktoś pomóc w ustaleniu bądź w przybliżeniu znaczenia takich nazwisk jak Buzun oraz Waszczeniuk?

Pozdrawiam
Wojciech
Ewa_Szczodruch - 08-08-2016 - 20:25
Temat postu:
Witam Smile

Z Rymuta:

Bazun - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wasyl.

Waszczeniuk - w grupie nazwisk pochodzących od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.
jamiolkowski_jerzy - 09-08-2016 - 09:20
Temat postu:
Nie mógł Pan znaleźć bo nazwa z końcem XVII wieku zanikła , a miejscowość weszła w skład Turośni
http://www.testowy.minigo.pl/index.php/page/buzuny
a trudno przypuszczać aby odmiejscowe nazwisko i to chłopskie (jeśli w ogole akurat tam było) mogło przetrwać przez wieki .
Nie szukałbym odmiejscowej genezy tego nazwiska pochodzi ono raczej od jakiegoś jaćwieskiego? litewskiego ? znaczenia
przez wikipedie mozna znaleźć inną lokalizację
https://pl.wikipedia.org/wiki/Stra%C5%B ... y%E2%80%9D
sa chyba i inne także na Białorusi
Jeśli już jestem przy głosie to moim zdaniem nazwisko Waszczeniuk właśnie tu na Podlasiu ewidentnie pochodzi od imienia Wasyl na codzień używanego w rozlicznych zdrobnieniach Waśka ale i Waszko
Pozdrawiam
Paulina_W - 09-08-2016 - 09:46
Temat postu:
Dzień dobry,
proszę o pomoc w etymologii nazwisk Fudyma i Sarat.
Najstarszy znaleziony przeze mnie Jan Fudyma zm. w 1753, ślub 1722. Nazwisko występowało w 1 poł. XVIII wieku w kilku wsiach pod Tarnowem.
Sarat pisany też Sarad ur. ok 1750 młynarz, wędrował po Galicji (nie zlokalizowałam gdzie się urodził). Nazwisko w formie Sarat jest już końcem XVII wieku w Jodłowej (podkarpackie).
Pozdrawiam,
Paulina
MalgorzataKurek - 09-08-2016 - 18:43
Temat postu:
Wg "Nazwisk Polaków" Kazimierza Rymuta:
Fudyma - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude,
Sarat - od 'szarapata, sarapata' 'kłopot'.
Pozdrawiam
jozka_168 - 09-08-2016 - 20:31
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Buzun.
Witam
Czy może ktoś pomóc w ustaleniu bądź w przybliżeniu znaczenia takich nazwisk jak Kraus i Mellem?
Z góry dziękuje i pozdrawiam
Józefa
Gawroński_Zbigniew - 09-08-2016 - 21:00
Temat postu:
Kraus = kędzierzawy, z kręconymi włosami - to ze środkowowysokoniemieckiego. To najprostsze znaczenie słowa Kraus.

Są jeszcze dwie inne: od słowa "Krug" = gliniany garneczek do picia, dzbanek, który w środkowowysokoniemieckim zwał się krûse ... i druga z wczesnonowowyskoniemieckiego "kraus" = mniej więcej szklanka, dosłownie szklane naczynie do picia.

Najstarsze nazwiska z tej grupy to Cruse (1225), Krauß (1402)

Od którego pochodzi samo nazwisko, rzecz jasna nie mam pojęcia.

-=--=
Nazwisko Mellem

To ciekawe co do interpretacji nazwisko. Z pewnością jest omałocopolskie i pochodzi z dzisiejszej Warmii i Mazur. Nazwisko ma identyczną etymologię jak to które opisywałem kilkanaście postów wstecz zapisane w formie "Mela"
Cytuję za samym sobą:
Cytat:
Podstawowe zaś są następujące: Borówka czarna jagoda to mela. Koniec. Reszta dyskusji jest w zasadzie zbędna. Wszystko co jest niebieskie, niebieskawe, błękitne na całej Prusi, Jaćwieży, Prusi zachodniej, Kurpiach, Żmudzi i Litwie miało podstawę „mela”. „Meline, melne” to określenie kolorów, ciemnoniebieski siny, i podobne, ale także w znaczeniu rzeczownikowym: siniak, modrak. Meletete, Tete Melu, Meletette to określenie… bogini błękitnych owoców lasu, albo raczej bogini strzegącej leśnych jagód.
Drugie znaczenie to „jęzornik obrzydły”* = kłamczuch = mela (jęzor), melis ( kłamczuch), mellat (kłamać), melas (złośliwiec)


Do grupy nazwisk "melopodbnych" należą między innymi: Meluhn, Mellin, Melling, Mellien, Melles, Melle, Melin
ROMAN_B - 10-08-2016 - 01:47
Temat postu: Pochodzenie nazwiska Sarat(d) oraz Fudyma.
Witaj Paulino.

Nazwisko Fudyma.

Nazwa osobowa Fudyma w grupie nazwisk z rdzeniem „Fud –„ które mogą pochodzić od rumuńskiego słowa „fuduł” , które znaczy ‘dumny, zarozumiały’. Skoro słowo „fuduł” występuje w języku rumuńskim to zapewne mogło występować też u Wołochów. Wołosi, lud pasterski, który licznie osiedlał się też w dawnej Polsce.
Wołosi – zbiorcza nazwa różnych grup etnicznych zamieszkujących pierwotnie Półwysep Bałkański, posługujących się językami wschodnioromańskimi.
W skład tej grupy wchodzą np. Arumuni - czyli Wołosi z pogranicza grecko-albańsko-macedońskiego. Pochodzenia wołoskiego są również dzisiejsi Rumuni i Mołdawianie.
Oboczne formy nazwiska Fudyma, to na przykład: Fudym, Fudyła, Fudala,
Fudali itp.
Wołosi osiedlali się też w szeroko rozumianej okolicy Tarnowa.

Nazwisko Sarat(d).

Słowo „sarat” jak i nazwisko Sarat może być pochodzenia rumuńskiego [ wołoskiego ] oraz tureckiego, to moja robocza hipoteza o pochodzeniu tego nazwiska.

Słowo sarat [ sărat, sărate, sărată, sarata, sarat ] występuje w języku rumuńskim i znaczy ‘posolony’. Skoro słowo „sarat” występuje w języku rumuńskim to zapewne mogło występować też u Wołochów. Wołosi, lud pasterski, który licznie osiedlał się też w dawnej Polsce.

Witold Szirin Michałowski, redaktor naczelny czasopisma Rurociągi, na II Zjeździe Geopolityków Polskich w październiku 2009 roku wygłosił referat pt. Geopolityczne znaczenie Syberii. W referacie tym znalazłem bardzo ciekawy fragment, który mówi:”(…) w tym kraju, można usłyszeć, że większość nazw syberyjskich miast i rzek ma tureckie korzenie. Omsk to „dużo śniegu", Orienburg „miasto, które leży niżej", Orzeł - „erjoł" to „droga w górę", Tiumeń-to „nizina", a Saratow, to Sar-at, czyli „żółty koń".(…)”. Wynika z tego, że obecne rosyjskie miasto Saratow [ po polsku Saratów ] wywodzi swoją nazwę od tureckiego wyrażenia „sar-at”, które znaczy ‘żółty koń’. Faktycznie w języku tureckim słowo „sarı” znaczy ‘żółty’ a słowo „at” znaczy ‘koń’. Tak więc, nazwisko Sarat może być złożeniem i pochodzić z języka tureckiego. W języku polskim występuje wiele słów pochodzenia tureckiego, np. dywan, kotara, bazar, karaluch , kurhan, tulipan, szarańcza, arbuz, bakalie, chałwa, cybuch, czaprak, czambuł, dywan, jogurt, kaftan, kawior, kołpak, kołczan, ogier, tabun, turban, tytoń, wataha i wiele innych. Zatem, i słowo „sarat’ może być zapożyczeniem z języka tureckiego, spolszczoną formą tureckiego zwrotu ‘sar-at’, które znaczy żółty koń.


Paulino, najprawdopodobniej nazwa osobowa Sarat [ Sarad ] oraz Fudyma pierwotnie była przezwiskiem z którego później powstało nazwisko Sarat(d) oraz Fudyma. Oczywiści jest to tylko moja robocza hipoteza. Zapewne słowo „sarat” oraz „fudyma” może mieć też inne znaczenie i pochodzić z innego języka niż te, o których ja wspomniałem powyżej. Moim zdaniem nazwa osobowa Sarat(d) oraz Fudyma ma niejasne i trudne do jednoznacznego opisania pochodzenie.


Pozdrawiam – Roman.


Słownik rumuńsko – polski
Słownik turecko – polski
Encyklopedia staropolska Zygmunta Glogera
http://www.geopolityka.org/analizy/wito ... ie-syberii
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wo%C5%82osi
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wo%C5%82osi_w_Polsce
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kolonizacja_wo%C5%82oska
Paulina_W - 10-08-2016 - 13:38
Temat postu:
Dzień dobry,
Pani Małgorzato, Panie Zbigniewie i Panie Romanie bardzo dziękuję za komentarze co do nazwisk moich przodków.
Wszystko możliwe. Co ciekawe wieś obecnie nazywająca się Katary miała nazwę Tatary, była zasiedlana jeńcami spod Obertyna. Katary graniczą z wsią zamieszkiwaną przez Jana Fudymę.
Życzę dobrego dnia.
Pozdrawiam,
Paulina
Mariok - 11-08-2016 - 22:25
Temat postu: Rozważania o ewentualnym pochodzeniu nazwiska Pochwicki.
Witam,

Proszę o sprawdzenie znaczenia nazwiska Czuba, pojawią się ono na początku XVIII wieku w Inowłodzu, nazwuska Jedliński vel Jedleński par Kraśnica powiat Opoczno, Chojecki parafia Lubochnia rownież XVIII wiek początek. Może to zabrzmi trywialnie,ale proszę też o sprawdzenie nazwiska Żegnałek, parafia Inowłódz-Czerniewice ten sam okres.

Z góry dziękuję.
tonffillka - 12-08-2016 - 00:25
Temat postu: Re: Geneza nazwiska Amejko, raczej hipoteza.
ROMAN_B napisał:
Witaj Małgosiu.

Szkoda, że nie podałaś kiedy i gdzie występowało nazwisko Amejko oraz kiedy stało się nazwiskiem dziedzicznym [ taka sama forma zapisu nazwiska ]. Zapewne informacje te pomogłyby trochę w rozważaniach na temat genezy tego nazwiska.
Ciekawą hipotezę przedstawił p. Zbigniew o pochodzeniu nazwiska Amejko w swoim poście. Zaproponował on, że może pochodzić ono od imienia Ameleius, Amilius, Aemilius. Coś w tym jest – rozwinę ten wątek i zaproponuję moje spojrzenie na to nazwisko.

Nazwisko Amejko na pierwszy rzut oka zbudowane jest z tematu ‘Amej’ oraz przyrostka –ko [ Amej + ko = Amejko ]. W języku polskim sufiks –ko tworzy zdrobnienia rzeczowników rodzaju nijakiego; na przykład szkiełko, pudełko, lusterko, uszko. Zatem, przyrostek ten tworzy nazwy rzeczy [ przedmiotów ] mniejszych od nazwy podstawowej. Poza tym przyrostek –ko tworzy derywaty [ pochodne ] od imion [ rzadko ]. Przykładem niech będą imiona: Jaśko < Jaś < Jan; Ignaśko < Ignaś < Ignacy; Staśko < Staś < Stanisław; Bolko < Bolesław [ od dwuczłonowego, słowiańskiego imienia Bolesław ]; Janko < Jan. Tak więc, tworzy też zdrobnienia imion. W przypadku zdrobnionego imienia Bolko przyrostek –ko w imieniu Bolko jest wynikiem latynizacji [ wpływu łaciny ] albo [ w innych wypadkach ] – wpływów Kresów Wschodnich. W Polsce jedynym oficjalnym imieniem z przyrostkiem –ko jest Mieszko [ współcześnie ponad 900 nosicieli ]. Etymologia [ pochodzenie ] tego imienia nie jest pewna.
Sufiks –ko [–ко ] występuje w nazwiskach ukraińskich, białoruskich. Zatem, występował na dawnych Kresach Polski. Nazwiskami ukraińskimi z tym sufiksem są nazwiska typu: Czako, Gajko, Kaśko, Poskrobko. Natomiast nazwiska białoruskie zakończone przyrostkiem –ko, to jedne z najczęściej spotykanych nazwisk: Aniśko, Chwiećko, Mojsiuszko, Panasko, Rećko. Przyrostek –ko pełnił też funkcję patronimiczną, to jest tworzenie przezwisk, nazwisk od nazwy osobowej ojca. Tak więc, przyrostek ten tworzy też pojęcie osoby mniejszej lub relacji przynależności między ojcem i synem. Przyrostek –ko w przezwiskach lub nazwiskach nie jest w zasadzie polskim sufiksem. Do języka polskiego nazwy zakończone na –ko [ oraz –o ] dostały się przez język ukraiński oraz białoruski. W języku ukraińskim sufiks ten tworzy zdrobniałe formy imion, na przykład Pieczko – od imienia Piotr. Sufiks –ko uważany jest jako wariant polskiego przyrostka –ek. Widać jest to dobitnie w imieniu Krzys(z)tek oraz w imieniu Krzys(z)tko. Przyrostek –ek najczęściej występował w nazwach osobowych Małopolski a przyrostek –ko rozpowszechniony był na dawnych wschodnich ziemiach Polski. Można powiedzieć, że nazwiska z przyrostkiem –ko bardziej są pochodzenia ukraińskiego, białoruskiego niż polskiego. Zatem imiona, nazwiska i przezwiska zakończone sufiksem –ko w zasadzie pochodzą z terenów zamieszkałych przez Rusinów. Niemniej jednak w języku polskim, ukraińskim oraz białoruskim sufiks –ko ma utrwaloną pozycję w systemie słowotwórczym.
Nazwisko Amejko może być też derywowane przy pomocy białoruskiego sufiksu –ejko, który jest obok przyrostka –ko jednym z najczęstszych sufiksów tworzących nazwiska białoruskie. Tak więc, w tym przypadku nazwisko Amejko(a) zbudowane jest z tematu Am i przyrostka –ejko(a) [ Am + ejko(a) = Amejko(a) ].
Z przyrostek –ejko jest pewien problem. Cząstka –ej– może być integralną częścią przyrostka –ejko ale też może być częścią rdzenia apelatywu i zawsze trzeba mieć to na uwadze przy rozpatrywaniu pochodzenia konkretnej nazwy.
Zatem, tematem nazwiska Amejko mogą być dwa apelatywy, to jest: ‘Amej” oraz ‘Am’. Tylko jakie jest ich pochodzenie i co one znaczą? Wyraz ‘Amej” jest derywatem zakończonym bardzo rzadkim sufiksem –ej, który należy do zdrobnień. Przyrostek –ej występował na dawnych Kresach Południowych [ pogranicze białorusko – litewsko – polskie ]. Tak więc, apelatyw ‘Amej” jest zdrobnieniem jakiegoś innego apelatywu. W naszym przypadku występuje on w rdzeniu nazwiska Amejko a to mówi nam, że może on być przezwiskiem lub imieniem [ nazwiska ukraińskie i białoruskie w dużej mierze są nazwiskami odojcowskimi ]. Zatem rdzeń „Amej” może być zdrobniałym przezwiskiem albo zdrobniałym imieniem, inaczej mówiąc skróconym imieniem [ Am + ej = Amej ]. Zdrobnienie to mogło pochodzić albo od imion złożonych, słowiańskich, z członem Am, albo od imion chrześcijańskich typu Ameliusz [ łacińska forma Amelius ]. W okresie staropolskim na Kresach Południowych rozpowszechnione były formy zdrobnień, imion skróconych, np. Misiej [ Miszej ]. Zdrobnienie to mogło pochodzić albo od imion złożonych, słowiańskich, z członem Miło-, albo od imion chrześcijańskich Mikołaj, Michał.
Tak wiec, imię Amej to prawdopodobnie rzadko używane zdrobnienie przez nieczęsto w imionach zdrobniałych występujący przyrostek –ej i nie nadawane oficjalnie w metrykach. Utworzone prawdopodobnie zostało od imienia metrykalnego w wyniku jego dezintegracji [ pnie hipokorystyczne powstały na skutek mutylacji ( uszczuplenia ) podstawy i mają postać początkowej części imienia ]. Dla zilustrowania takiego procesu posłużę się postacią nazwy osobowej Matej, która powstała od pełnego imienia Mateusz [–ej: Matej < Mateusz ]. Drugim przykładek obrazującym ten proces jest nazwa osobowa Marejka(o), która została utworzona od pełnego imienia Marek [–ejka(o): Marejka(o) < Marek ]. Takie nazwy osobowe nazywane są nieoficjalnymi antroponimami odimiennymi.

Zatem, nazwisko Amejko [ Am+ej+ko = Amejko ] prawdopodobnie pochodzi od zdrobniałego imienia Amej i może być w pierwotnym znaczeniu nazwiskiem odojcowskim [ sufiks –ko ]. Amej to ojciec a syn Amejko. Drugi wariant powstania nazwiska Amejko(a): powstało ono od zdrobniałego imienia Amejko(a) - nazwisko proste, równe imieniu Amejko(a). Niestety nie wiem od jakiego imienia metrykalnego mogło powstać zdrobniałe imię Amejko(a).
Oczywiście to tylko moja robocza hipoteza, raczej moje rozważania na temat ewentualnej etymologii nazwiska Amejko. Uważam, że nazwisko to ma niejasną etymologię i trudną do jednoznacznego sprecyzowania.

Reasumując, nazwisko Amejko(a) i pierwsza osoba je nosząca może mieć zarówno korzenie Polskie [ pogranicze ], Białoruskie, Ukraińskie [ Rusińskie ]. Ustalenie jaka jest prawda o etnicznym pochodzeniu nazwiska wymaga dokładnej kwerendy genealogicznej i trochę badań historycznych a ewentualną weryfikację hipotezy o pochodzeniu nazwiska pozostawiam Tobie.

Pozdrawiam – Roman.


Rany! Cóż za piękna analiza! Chylę czoła!!! Moi Amejkowie pojawili się w Lewiczynie (k. Mławy) około 1870 roku - wciąż poszukuję) i wżenili się w Bucholskich. Czasem ich nazwisko pisane było również jako Amejka, zamiast Amejko.
Jeszcze raz serdeczne dzięki.
A czy ma Pan wiedzę odnośnie nazwiska Bęcławski?

Pozdrawiam (pełna podziwu)
Małgosia
tonffillka - 13-08-2016 - 17:27
Temat postu:
Dzień dobry, przypomnę się tak nieśmiało z moimi Bęcławskimi (bo może moje pytanie umknęło)
Z góry pięknie dziękuję i pozdrawiam
Małgosia
Sroczyński_Włodzimierz - 16-08-2016 - 21:58
Temat postu:
Nie takie rzadkie:)

Zdecydowanie polecam klasycznie: krok po kroku.
Janina_Tomczyk - 22-08-2016 - 20:26
Temat postu: Re: Rozważania o nazwisku Tomczyk i nazwie wsi Tomczyki.
Romanie, jesteś niezawodny! Bardzo Ci dziękuję za poświęcony czas i dostarczenie mi tak wielu wiadomości. Z Panią prof Aliną Naruszewicz-Duchlińską sporo korespondowałam na temat wielu nazwisk, ale z mojej rodziny Janusz-Janiszewskich, Wieteckich itd, ale nazwisko Tomczyk pomijałam bo nie miałam zamiaru badać genealogii tego rodu. Nie znałam zupełnie pochodzenia tej części rodziny męża z Łodzi, a tym bardziej z sieradzkiego bo poznałam ich w Tomaszowie Mazowieckim gdzie mieszkało wiele nie spokrewnionych rodzin o tym nazwisku. Przypadek jednak rządzi moim losem i teraz także tak się stało w genealogii rodu Tomczyków.
Zupełnie nie oczekiwałam także śladów miejscowości o nazwie Tomczyki, a tym bardziej możliwości szlacheckiego pochodzenia więc jestem w lekkim szoku. Mieszkałam i mieszkam w wiejskim środowisku więc wiem, że mimo deprecjacyjnego charakteru określenia Tomczyki tak właśnie określa się takie rodziny. Pośród 46 rodzin mieszkających w Prusach gm Głuchów jest inna rodzina o nazwisku Tomczyk mieszkająca w tych okolicach od pokoleń i także używa się w stosunku do nich określenia Tomczyki, a nie Tomczykowie, bo to normalne na wsi . Mieszkają np Gromkowie, ale mówi się Gromki, Psykowie, ale mówią o nich Psyki itd itp, więc na podobnej zasadzie wymawiają nazwisko Tomczyki.
Cieszę się, że wyjaśniłeś mi powiązanie nazwiska i miejscowości oraz sądzę teraz, że nazwa powstała od nazwiska rodu jaki tam zamieszkał.
Jak pisałam na wzór szlachecki obierano sobie przydomki odróżniające poszczególne gałęzie tego rodu Tomczyków. Gdy napisano Kiełbasy to zrozumiałam, że tym się zajmowali, gdy napisano Tomczyk czyli Ptak to też zrozumiałam, ale był taki Idzi Tomczyk który przyjął nazwisko Derdak i mieszkał w Pustkowiu Derdasy będącym częścią wsi Lipicze i sensu tego przydomka nie rozumiem. Ten Idzi Tomczyk był prawdopodobnie bratem Mateusza Tomczyka urodzonego ok 1746 roku i zmarłego w 1804 r - najstarszego ustalonego przodka z rodu mego męża Tomczyka, więc ten Derdak (Dyrdak) mnie zaintrygował.
Jeszcze raz bardzo Ci dziękuję za cały niezmiernie interesujący i fachowy opis dotyczący nazwiska jakie noszę.
Pozdrawiam bardzo serdecznie i proszę w wolnej chwili o ustalenie pochodzenia nazwiska Kuberski z linii mieszkającej w XVIII wieku w Gledzianowie parafia Strzegocin oraz nazwiska Kulpiński. Kulpińscy mieszkali w Bałutach parafia Łódź, ale Kazimierz Kulpiński urodził się w Szewcach Owsianych parafii Bedlno w 1812 roku, w rodzinie owczarzy więc nie wiem skąd przywędrowali. Ta część to rodzina mojej teściowej Aurelii z Kulpińskich Tomczykowej więc ma duże znaczenie w genealogii rodzinnej.
Jak zawsze pełna szacunku dla Ciebie
Janka
Redalf - 26-08-2016 - 14:52
Temat postu: Nazwiska Neumer i Kentzer
Dzień dobry Szanownemu gronu koleżanek i kolegów.

Interesuje mnie pochodzenie nazwiska Neumer (czyt. Nojmer) nazwisko zapewne niemieckie. Rodzina mieszka od XIXw. w okolicach Torunia i Bydgoszczy, wyznania katolickiego.

Drugie nazwisko chyba jeszcze trudniejsze Kentzer (czyt. Kencer) pochodzenie chyba także niemieckie, może zgermanizowane bo w Herbarzu A. Bonieckiego znalazłem Kęcerskich z Kęcerzyna. Gniazdo rodzinne znajduje się w Mąkowarsku k. Koronowa. Wyznanie katolickie.

Z góry dziękuje za okazaną pomoc.
Pozdrawiam serdecznie.
Alfred



* Moderacja Regulamin: Na tym Forum każdy post podpisujemy: imieniem, lub imieniem i nazwiskiem. Jeżeli każdorazowe podpisywanie postu jest kłopotliwe, wtedy można ustawić automatyczny podpis, który jest widoczny pod każdym wysłanym postem jak wstawić podpis.

* Moderacja Proszę nie tworzyć nowych tematów jeśli podobny już istnieje - ten zostanie przeniesiony
(JarekK)
Gawroński_Zbigniew - 26-08-2016 - 21:38
Temat postu:
Niemieckie nazwisko Neu pochodzi od środkowowysokoniemieckiego „niuwe” i pierwotnie znaczyło „nowy osiedleniec”. Przyrostek „-mer” w istocie również jest postawą tylko, że innego nazwiska, mianowicie Major/Meyer. To z kolei nazwisko ma przynajmniej trzy różne znaczenia.
1. Od średniowysokoniemieckiego Mei(g)er = współcześnie Oberbauerschaft, co jest odpowiednikiem 19-wiecznego włodarza, rządcy i jednocześnie sędziego lokalnej społeczności, a jednocześnie poborcy podatków.
2. Od środkowodolnoniemieckiego Mei(g)er co oznaczało kosiarza ( to był sezonowy zawód kiedyś) albo starszego pachołka, czyli zarządzajego służbą we dworskim folwarku.
3. Również od śrokowowysokoniemieckiego Mei(g)er co oznaczało pachołka = cumę, albo przystań na rzece.

Połączenie tych dwóch stworzyło nową charakterystyczną dla niemieckiego jakość. Czy nazwisko może mieć polskie korzenie i zostało zniemczone? Jako powiadasz – nazwisko może pochodzić z okolic kiedyś będących we władaniu Niemiec. Tu dwie kwestie będą rozstrzygające. Jeśli wśród swoich przodków znajdziesz „samych” Hermanów, Zygfrydów i Kurtów, to raczej nazwisko jest niemieckie. Jeśli natomiast w 19 wieku pojawili się Stanisławowie i Marianny to nazwisko jest niewątpliwie polskie a tylko zostało zniemczone z polskich odpowiedników: Nowicki, Nowodworski, Nowowiejski – te akurat w tej chwili przyszły mi do głowy.

Nazwisko Kentzer (Kencer) Moim zdaniem etymologia polska podana wyżej jest jak najsłuszniejsza. Najstarsze podobne nazwisko w słowniku Taszyckiego pojawia się jako: „Kęcerzyński: Nobilem Petrum Cacerzyński” i pojawił się w 1497 roku.

No chyba, że niemiecka jest nie do obalenia. Wtedy mamy do czynienia z górnoniemieckim, a w zasadzie ograniczonym do Tyrolu grupą nazwisk o podstawie Kenz/Kentz tożsame z jeszcze starszym, pachnącym łaciną nazwiskiem od miejsca zamieszkania zaczynającym się na Gand-. Ta podstawa to odpowiednik polskiego rumowiska, piargu, osuwiska kamieni w górach.
ROMAN_B - 27-08-2016 - 00:39
Temat postu: Informacje o nazwisku Kulpiński oraz Kuberski.
Witaj Janko.
Zgodnie z Twoją prośbą.

Nazwisko Kulpiński.

Profesor Kazimierz Rymut tak pisze o pochodzeniu nazwiska Kulpiński:
Kulpiński – 1764 w grupie nazwisk pochodzących od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Według dr hab. Alina Naruszewicz – Duchlińskiej – profesor Uniwersytetu Warmińsko – Mazurskiego – nazwisko Kulpiński: „Potencjalne podstawy etymologiczne nazwiska to: 1. łacińskie culpa ‘wina’, 2. nazwa miejscowa Kulpa z byłego powiatu kowieńskiego, Kulpie z byłego powiatu szawelskiego i Kulpin / Kołpin z byłego powiatu siewieskiego i brodzkiego, s. 289, 868 – 869. Nazwę osobową Kulpiński odnotowano na terenie Polski w 1764 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 489.

Pani Ewa Szczodruch tak pisze o etymologii nazwiska Kułpiński: „Kułpiński – od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’; od kulpak ‘kłonica’.

Profesor Wacław Urban tak wypowiadał się o nazwisku Kulpa: „Kulpa” — typowe nazwisko dzieci księżych.”.

Księga herbowa rodów polskich [ Tom 1. str. 171; Juliusz Karol Ostrowski, Warszawa 1897 ] wymienia herb Kulpiński [ herb własny ] do którego należała tylko jedna rodzina o nazwisku Kulpiński. Herb Kulpiński [ opis ]: „W polu złotem - orzeł czarny z małą tarczą na piersiach, na której w polu czerwonem - róża srebrna pięciolistna. Klejnot: samo godło”. Herb został nadany z nobilitacji w 1776 przez Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Kulpiń(n)ski [ Kulpiń(n) + ski = Kulkiń(n)ski; Kulp + iń(n)ski = Kulpiń(n)ski ].
Reasumując, nazwisko Kulpiński mogło powstać od różnych podstaw apelatywnych, przezwisk, nazwisk oraz od nazwy wsi Kulpin / Kułpin oraz Kulpa, Kulpie. Jest z czego wybierać.

Nazwisko Kuberski.

Według profesora Kazimierza Rymuta nazwisko Kuberski pochodzi od miejscowości Kubra [ łomżyńskie, gmina Jedwabne ]. Nazwisko notowane w 1626 roku.

Kuberski [ Kuber + ski = Kuberski; Kuberski < kuber–ski ]. Najczęstszymi typem w śród nazwisk derywowanych jest typ nazwiska na –ski. „Ski” jest formantem przymiotnikowym, kontynuantem z języka prasłowiańskiego -ьskь-jь, który określał przynależność do czegoś. Stanowi odmienioną formę formantu –sk z końcówką rodzaju męskiego. Dzięki temu formantowi tworzy się w języku polskim przymiotniki jak np. kuberski, piotrkowski, zielarski. Nazwiska na –ski oraz na –cki, tworzone od XIV wieku z nazwy wsi rodzinnej lub dziedzicznej, były z początku o tyle tylko sukcesyjne, o ile syn dziedziczył po ojcu tę samą wioskę, z której powstało nazwisko. Jeżeli osiadł w innej, otrzymywał automatycznie inne nazwisko. Zwyczaj ten stał się wkrótce powszechny i prowadził niekiedy do paradoksalnych sytuacji, jak zmienność nazwisk jednej osoby. Zdarzało się także, że jedna osoba posiadająca kilka majątków ziemskich mogła jednocześnie bądź wymiennie posiadać kilka różnych nazwisk. Bywało także, ze dwóch braci należących do tej samej rodziny i mających tych samych rodziców posiadało dwa różne nazwiska tylko dlatego, że rezydowali na dwóch różnych majątkach ziemskich. Tak było na początku tworzenia się nazwisk szlacheckich z sufiksem –ski. Z biegiem czasu nazwiska się ustabilizowały i stały się dziedziczne dla szlachty.
Kilka słów o wsi Kubra. Kubra Stara to mała miejscowość. Założenie wsi datuje się na lata 1414 - 1434.Wieś położona nad rzeczką Kubrą. Wzdłuż tej rzeczki prowadził boczny szlak – trakt od brodu pod Łomżą, rzeczką Jurzec, Kubrą do brodu na Wissie. Kubra była wsią książęcą stopniowo zasiedlaną przez kmieci. W 1419 r. książę Janusz I nadał Wojciechowi Sutce z Piątnicy sołectwo w tej wsi z bogatym nadziałem 10 włók. W tej wsi książęcej wymienionej w 1427 r. musiał istnieć dwór książęcy, w którym zatrzymywał się książę Władysław w 1436 i 1437r. Wymieniony Wojciech Sutka był cenionym urzędnikiem administracji dóbr książęcych. W 1445 r. aktem wystawionym w Płocku książę Władysław przekazał wieś i dwór w Kubrze Stanisławowi z Rogożewa herbu Dołęga. Nadanie objęło 60 włók, która była jedną z największych w ziemi wiskiej. Od tegoż Stanisława wywodzi się ród Kuberskich herbu Dołęga. Z rodziny tej Andrzej Kuberski był starostą wiskim w 1494r. W 1514 r. wójtem w Kubrze był Jakub Wąż, a w 1518 r. stąd pochodził Stanisław – łowczy wiski. Dawniej Stara Kubra była bardzo gęsto zaludniona, wielu mieszkańców został przesiedlonych do miejscowości Kubra Przybudówka leżącej nieopodal wsi Stara Kubra.
[ źródło: Cz. Brodzicki: Początki osadnictwa Wizny i ziemi wiskiej ].

Ewa Rogowska – Cybulska w opracowaniu pt. O sposobach tworzenia nazw miejscowości w świetle etymologii ludowej; „LingVaria” ROK X ( 2015 ), NR 1( 19 ), między innymi pisze: „W świetle poddane reetymologizacji toponimy trzeba by też interpretować jako derywaty paradygmatyczne z ucięciem. Jako przykład można tu przywołać toponim ( Stara ) Kubra, powstały od nazwy rzeki Kubra, a reinterpretowany jako pochodzący „od nazwiska dziedzica Kuberskiego”. Z tej informacji płynie wniosek, że według ludowych podań nazwa wsi ( Stara ) Kubra pochodzi od nazwiska dziedzica Kuberskiego – zatem etymologia nazwiska Kuberski, podana przez profesora Rymuta, mająca pochodzić od wsi Kubra potwierdza się i jest wiadomo, że dziedzicem wsi Kubra była osoba o nazwisku Kuberski.

Rzeka Kubra obecnie nazywa się Przytulanka. Wieś Kubra znajdowała się w roku 1827 w parafii Przytuły, w województwie augustowskim, w obwodzie augustowskim, w powiecie biebrzańskim. Obecnie w parafii Przytuły znajduje się między innymi wieś o nazwie: Kubra Przybudówka, Nowa Kubra, Stara Kubra. Parafia Przytuły obecnie położona jest w województwie podlaskim, w powiecie łomżyńskim, w gminie Przytuły.
Wiesie o nazwie Nowa Kubra i Stara Kubra położone są niedaleko siebie. Jedna znajduje się na prawym brzegu a druga na lewym brzegu rzeki Przytulanka, która jest dopływem rzeki Wissy.
Istniała też wieś o nazwie Kubra, która znajdowała się nad rzeką Kubra [ obecnie Przytulanka ], i która to wieś zmieniła nazwę na Konopki Błonie [ obecnie Konopki ].
„Konopki ( -Błonie ).Toponim Konopki jest nazwą rodową utworzoną od nazwy osobowej Konopka, będącej też nazwą herbu ( Zierhoffer 1957: 218, Halicka 1976: 86, Sędziak 2009: 129 ). Potwierdzają to badania historyka Cz. Brodzickiego, według których wieś pierwotnie nazywała się Kubra ( od nazwy rzeki, nad którą leżała), a nową nazwę zawdzięcza nadaniu tu przez księcia Janusza I ziemi Maciejowi Konopce ( Brodzicki 1994: 194 ).” [ za Ewa Rogowska – Cybulska „Etymologie ludowe nazw wsi w gminie Radziwiłów ( powiat grajewski )”, strona 134 ].
Dodam, że obecna wieś Konopki, oddalona jest od wsi Stara Kubra o kilka kilometrów.

Z czasem nazwiska zakończone sufiksem –ski zaczęły się również upowszechniać wśród warstw niższych jak mieszczanie czy chłopi. Aby więc uniknąć zupełnego podobieństwa nazwisk plebejskich do szlacheckich kończących się na –ski zastosowano wybieg ortograficzny i zapisywano je w formie –oski zastrzegając formę z literą „w” na początku formantu –ski dla przedstawicieli stanu szlacheckiego. Szlachta w swoich nazwiskach pilnowała dość długo formy „wski”, ale z biegiem czasu różnice te zatarły się w polskich nazwiskach, a ich ortograficzny podział zatracił swój klasowy charakter. Zasada ta zresztą nigdy nie była ściśle przestrzegana i wielu przedstawicieli szlachty nie miało litery „w” przed –ski. Przyjmowanie nazwisk na –ski przez inne stany [ mieszczański, chłopski ] miało na celu upodobnienie przezwiska, przydomku, nazwiska posiadanego przez nich do nazwiska szlacheckiego w celu „polepszenia” posiadanego nazwiska i upodobnienia do nazwiska szlacheckiego. Nie należy też zapominać o możliwości pochodzenia nazwiska Kuberski od nazwy wsi Kubra, które oznacza osobę urodzoną, pochodzącą ze wsi Kubra [ nazwisko nieszlacheckie ].

Na koniec posłużę się cytatem z profesora Kazimierza Rymuta. „By w sposób prawidłowy podać genezę konkretnego nazwiska, trzeba by śledzić historię danej rodziny. Tak samo brzmiące dzisiejsze nazwiska dwu rodzin mogą mieć bowiem dwie różne genezy”.


Pozdrawiam – Roman.
Redalf - 27-08-2016 - 10:47
Temat postu:
Bardzo dziękuję Ci Zbigniewie za wyczerpujące wyjaśnienia.

Rodzina Neumer w Polsce jest bardzo nieliczna, nie więcej niż 20 osób nosi to nazwisko. Imiona w linii męskiej to przeważnie Karol w także wariantach Karól, Carl, Konstanty, w linii żeńskiej Julianna,Konstancja

Rodzina Kentzer to imiona od 1735r. Andzej, Józef, Jan Chryzostom, Józef Stanisław,Tadeusz Ignacy, Alfred.

Oba nazwiska na terenie obecnych Niemiec są dosyć popularne ale nic mi nie wiadomo o bliskim pokrewieństwie.
Dziękuję i pozdrawaim
Alfred
ROMAN_B - 29-08-2016 - 00:46
Temat postu: Rozważania na temat pochodzenia nazwiska Neumer i Kentzer.
Witaj Alfredzie.
Poniżej zamieszczam informacje jakie udało mi się zebrać o nazwisku Neumer i nazwisku Kentzer oraz moje rozważania [ robocze hipotezy ] o ewentualnym pochodzeniu tych nazwisk.

Według mnie oba nazwiska pochodzą z kręgu języka niemieckiego. W nazwiskach tych występuje typowy niemiecki sufiks –er [ Neum + er = Neumer; Kentz + er = Kentzer ].

Przyrostek –er należy do grupy zrostków derywacyjnych, tworzy wyrazy pochodne. Przyrostek –er w niemieckich nazwach osobowych tworzy nazwiska oznaczające mieszkańca jakieś miejscowości oraz tworzy przymiotniki od nazw miejscowości, krajów i kontynentów [ rzeczownik + –er ]. Za przykład niech posłuży niemiecka nazwa regionu ( rzeczownik ) Tirol [ Tyrol ]: Tirol + er = Tiroler. Tiroler po polsku Tyrolczyk – mieszkaniec Tyrolu.
Następną funkcją sufiksu –er jest tworzenie rzeczowników odczasownikowych, na przykład:
• arbeiten > Arbeiter [ pracować > pracownik, robotnik ],
• fahren > Fahrer [ jechać ( płynąć pływać, prowadzić, wozić ) > kierowca ],
• lehren > Lehrer [ uczyć, nauczać > nauczyciel ],
w połączeniu z tematem czasownika oznacza wykonawcę czynności rodzaju męskiego, na przykład:
• arbeit /en + er > Arbeiter.
Zatem, niemiecki sufiks –er, najczęściej wskazuje na nazwę zawodu lub nazwę działacza, przeważnie oddawany jest w polskich nazwach tego typu za pomocą przyrostka –arz, na przykład:
• Mahler – malarz,
• Färber – farbiarz,
• Apotheker – aptekarz,
• Drucker – drukarz,
ale też:
• Fischer – rybak,
• Richter – sędzia.

Nazwisko Neumer.

Niestety nie udało mi się odnaleźć w krajach niemieckojęzycznych miejscowości o nazwie Neum. Jest miasto w Europie o nazwie Neum, które obecnie znajduje się w Bośni i Hercegowinie z dostępem do Morza Adriatyckiego, położone na południu tego kraju. Zlokalizowane jest w kantonie hercegowińsko – neretwańskim. Początki Neum sięgają 1699 roku, gdy ustanowiono pokój karłowicki, na mocy którego Republika Dubrownicka oddała skrawek wybrzeża adriatyckiego Turcji, żeby nie graniczyć z Republiką Wenecką, a tym samym zapewnić sobie bezpieczeństwo przed ewentualnymi atakami ze strony Wenecjan. Przyjmując, że w mieście Neum mieszkały osoby posługujące się językiem niemieckim to istnieje teoretyczna możliwość, że jedna z nich mogła przyjąć nazwisko od nazwy miasta Neum, i które to nazwisko zostało utworzone zgodnie z zasadami niemieckiego słowotwórstwa [ pisowni ]. Zatem, Neumer to może być hybrydowa nazwa osobowa, która mówi nam, że osoba o tym nazwisku mieszkała, pochodziła z miasta Neum.

Kolejną etymologią nazwiska Neumer [ Neum + er = Neum–er ] jest ta, która mówi, iż nazwisko to pochodzi od nazwy zawodu, wykonywanej czynności. Tylko co znaczy apelatyw „neum”?
Neumy ( z łacińskiego neume – "znak" ), nota choralis, chorałowa notacja, system znaków notacyjnych służących do zapisu śpiewów liturgicznych Kościołów: rzymsko katolickiego (chorał gregoriański), bizantyjskiego (bizantyjska notacja), prawosławnego ( kondakarna notacja, kriuki ), a także średniowiecznej monodii świeckiej. Najstarsze zapisy pochodzą z IX w. Rozwój neum polegał na stopniowym różnicowaniu ich kształtu oraz na precyzowaniu zapisu wysokości dźwięku za pomocą linii i kluczy ( X-XII w.). Zasób znaków neumatycznych chorału gregoriańskiego obejmuje dwie grupy: 1) n. podstawowe ( proste oraz złożone ), 2) n. ozdobnikowe, czyli ornamentalne. Do ważniejszych odmian należą: a) n. sankt-galleńskie ( klasztor w St. Gallen, Szwajcaria, IX-XIII w. ), b) n. meceńskie lub lotaryńskie ( wschodnia Francja, X-XIII w. ), c) n. akwitańskie (południowo-zachodnia Francja, X-XII w.), d) n. benewentyńskie (klasztor w Benevento, południowe Włochy, XI-XII w.). W XII w. powstał system czteroliniowy, używany w zapisie chorału gregoriańskiego do XX w. Na przełomie XII i XIII w. zaczął się proces gotyzacji neum (głównie w krajach romańskich), którego efektem była notacja gotycka pod nazwą Nagelschrift ( Hufnagelschrift ), używana od XIV w. w środkowej Europie ( głównie w Niemczech ).
Najprościej mówiąc neumy to forma notacji muzycznej w średniowieczu. Obejmuje ona znaki w formie kropek ( punctum ) i kresek ( virga ) przedstawiające przybliżony przebieg melodii; nie zawsze określają one dokładny czas trwania i wysokość dźwięku. Neumy zapisywano początkowo bezliniowo, później na czterolinii.
• Notacja to umowny sposób zapisu symboli, liter, znaków, itp. Umożliwia ona, w sposób formalny, zapis treści wyrażeń, reguł, wzorów, formuł itd. Notacja w muzyce to notacja muzyczna ( inaczej pismo nutowe, zapis nutowy ) – symboliczny język, za pomocą którego można zapisać niemal wszystkie cechy dźwięków muzycznych, rytmiki, melodii, harmonii, dynamiki oraz artykulacji.
• Neum [ w muzyce ] to pojedynczy znak graficzny, który może być kropką lub kreską.
Tu są linki pod którymi możesz zobaczyć średniowieczne notacje zapisane neumami:
https://blbevrkoce.wordpress.com/2015/0 ... ske-neumy/
https://uvcarmel.files.wordpress.com/20 ... -flyer.jpg

W dobie średniowiecza pojawił się zawód kopisty przepisującego kompozycje muzyczne, np. chorały gregoriański, i który to zawód miał rację bytu aż do czasu pojawienia się kserokopiarek. Tak więc kopista przepisujący kompozycje muzyczne w języku niemieckim mógł nazywać się neumer. Od tej nazwy zawodu powstało nazwisko Neumer. Zatem, byłoby to nazwisko hybrydalne [ łacińsko – niemieckie ] i mogłoby odzwierciedlać historię pierwszej osoby noszącej to nazwisko Neumer.

Oczywiście jest to tylko moja hipoteza o ewentualnym pochodzeniu nazwiska Neumer.

Nazwisko Kentzer.

Z nazwiskiem Kentzer miałem spory problem. Sufiks derywacyjny –er wskazuje, że ta nazwa osobowa może pochodzić od jakiegoś zawodu, czynności wykonywanej przez mężczyznę albo wskazywać, iż to nazwisko przyjęto od jakieś miejscowości i mówi nam, że osoba mieszkała lub pochodziła z jakieś miejscowości. Osobiście optuję za nazwą zawodu, który wykonywała konkretna osoba a następnie przyjęła od tego zawodu nazwisko lub zostało ono jej nadane. Apelatyw kentzer oraz nazwisko Kentzer może pochodzić z jakiegoś dialektu języka niemieckiego. Wiemy, iż przyrostek –er jest zrostkiem derywacyjnym i tworzy wyrazy pochodne od wyrazu podstawowego. W języku niemieckim zanim ustaliła się jednakowa pisownia istniała pewna dowolność w zapisie graficznym konkretnego słowa. Wynikało to z historii języka niemieckiego oraz dialektów. W różnych dialektach [ językach ] niemieckich ten samo słowo mogło znaczyć coś innego i być różnie zapisywane. W standardowym języku niemiecki za pomocą sufiksu –er tworzymy rzeczowniki odczasownikowe a w połączeniu z tematem czasownika powstają nazwy wykonawców czynności rodzaju męskiego [ nazwy zawodów ]. Tylko czy ta nazwa osobowa nie została w jakiś sposób przekręcona lub skrócona co w języku niemieckim nie jest niczym nowym.

W opracowaniu Marii Kaucz pt. Nowy Modlin, które zamieszczone jest na portalu Luteranie.net Poratal społeczności luterańskiej w Polsce, znalazłem informacje, które mówią, że kolonia koło Modlina powstała koło 1785 roku. „Kolonia modlińska początkowo nosiła nazwę Lovisenfeld ( Luisenfelde ), co podkreślało jej osadniczy rodowód. Należy przypuszczać bowiem, że wieś została zbudowana od podstaw przez kolonistów przybyłych w pobliże wsi Modlin, niedaleko rozwidlenia Narwi
i Wisły z terenu Królestwa Wirtembergii. Wydaje się, że pionierami kolonii modlińskiej były następujące rodziny:
(…)
6/Adam Jobs — właściciel domu — z żoną Elżbietą z d. Tyman i córkami: Marianną (* 1806) i Anną Elżbietą (* 1808) już zarejestrowanymi w Parafii E-A w Nowym Dworze oraz ^ Marcin Jabs (*~1759) z żoną Barbarą z d. Kentzler (*~1767) i dwojgiem dzieci.
(…)
8/ Jan Konrad Kentzler (Kintzel?, Kentzel?) (*~1761) z żoną Barbarą i 2 synami: Janem Jakubem (*~1790) oraz Michałem (*~1793 w Królestwie Wirtemberg)
(…)”.
http://www.luteranie.net/index.php?opti ... ;art_id=38
Jest to bardzo ciekawa informacja ponieważ mówi nam o niemieckich nazwiskach. W spisie pierwszych osadników w kolonii Nowy Modlin [ pierwotnie Lovisenfeld, Luisenfelde ] znajduje się rodzina o nazwisku Kentzler zapisywana też jako Kintze, Kentzel. Zatem, nazwisko Kentzler może mieć też graficzną formę zapisu Kentzer. Według mnie nazwa osobowa Kentzler jest równa nazwie osobowej Kentzer. Aby ustalić co znaczy nazwisko Kentzer należy ustalić co znaczy nazwa osobowa Kentzler. Nazwisko Kentzler moim zdaniem pochodzi od nazwy zawodu [ czynności ] kentzler. Tylko co znaczy kentzler?

W 1903 roku w Halle profesor Albert Heintze opublikował opracowanie pt. Die deutschen Familiennamen. W publikacji tej na stronie 177 Albert Heintze tak pisze o tym nazwisku: „Kentzler s. Kanzler”. Wynika z tego, że powinno się ustalić co znaczy nazwa Kanzler.

Kanzler [ kanclerz ] według niemieckiej etymologii miano Kanzler ma następujące pochodzenie: „mittelhochdeutsch: kanzelære; althochdeutsch: kanzellari, kanzilari; aus spätlateinisch: cancellarius, bezeichnete im Mittelalter einen Hofgeistlichen, der in einer Kanzlei, einem abgetrennten Raum, Urkunden ausfertigte; der Amtstitel ist seit dem 4. Jahrhundert bezeugt, das Wort im Deutschen seit dem 10. Jahrhundert; zu lateinisch: cancelli = Gitter, Schranken”.

Według Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache [ DWDS ] Kanzler ma następujące pochodzenie:
„Kanzel f. ‘erhöhter, mit einer Brüstung umgebener Platz des Predigers in der Kirche, verglaster Pilotensitz im Flugzeug, Hochsitz des Jägers’, ahd. kanzella f. (um 800), mhd. kanzel f. m. ist entlehnt aus spätlat. cancella ‘Gitter, Schranke’ (in Kirchen vor dem Altar), zu lat. cancellī (Plur.) ‘Gitter, Einzäunung, Schranken’. Dies ist eine deminutive Bildung zu lat. cancer ‘Schranke, Gitter’, dissimiliert aus lat. carcer ‘Schranke, Umfriedung, Kerker’. Ein zu cancellī hinzugebildeter Sing. spätlat. cancellus bezeichnet ‘den für den Geistlichen abgegrenzten Raum in der Kirche’, mlat. auch ‘Geländer, Podium, Lesepult’. Das mit einer Brüstung versehene Lesepult steht ursprünglich an den Chor und Mittelschiff trennenden Schranken. abkanzeln Vb. ‘von der Kanzel herab verkünden, tadeln’ (17. Jh.), ‘zurechtweisen, ausschelten’ (18. Jh.), vgl. heute unübliches gleichbed. kanzeln (18. Jh.). Kanzlei f. ‘Büro’, mhd. kanzelīe, kenzelīe (mit dem Suffix -īe zu mhd. kanzel), spätmhd. kanzellerīe (aus mlat. cancelleria), ‘der mit Schranken umgebene Raum eines Gerichtshofes, Verwaltungsbehörde, Schreibstube’. Kanzleisprache f. sprachwissenschaftlicher Terminus ‘Sprache der in den mittelalterlichen Kanzleien geschriebenen Urkunden, die deutlich mundartliche Kennzeichen meidet und als Amtssprache überlandschaftlichen Charakter trägt’, auch Bezeichnung für den juristisch geprägten, trockenen Behördenstil, den Kanzleistil m. (beide 19. Jh.). Kanzler m. ‘Leiter einer Verwaltungsbehörde, Regierungschef’, ahd. kanzillāri ‘Kanzlist, Schreiber, Notar’ (um 900), mhd. kanzelære, aus lat. cancellārius ‘Türvorsteher’, spätlat. ‘Vorsteher der Kanzlisten, Kanzleivorsteher’; im Mhd. speziell ‘(Reichs)beamter (des rīches kanzeler), der für die Ausfertigung von Staatsurkunden verantwortlich ist’, später ‘oberster Leiter einer staatlichen Verwaltung’, z. B. Vorsitzender des obersten Gerichtshofes (15. Jh.), preuß. Justizminister (18. Jh.), Regierungschef, vgl. Reichs- (17. Jh.), Bundeskanzler (19. Jh.).”.

W 1891 roku w Quedlinburg’u dr Selmar Kleemann opublikował opracowanie pt. Die Familiennamen Quedlinburgs und der Umgegend. W publikacji tej na stronie 139 tak pisze: „ Vorgesetzter der fürstlichen Kanziei ist der Kantzeler 1434, Kentzler 1641 ( ahd. Chancilari, mhd. Kanzelaere, mnd. Kenseler, Kanzeler ).”.

W Deutsches Wörterbuch von Jacob und Wilhelm Grimm pochodzenie nazwy Kanzler jest opisane w następujący sposób: „KANZLER, m. cancellarius, ahd. chancilâri, chenzilâri, mhd. kanzelære, mnd. kenseler HÖFER urk. 221. Rein. vos 6689. 6807, canzeler CHYTRAEUS (1592) 143, auch md. 15. jh. kenzeler HAUPT 8, 323, voc. opt. Lpz. 1501 E 2b , kenzeller DIEF. 459b . franz. chancelier, engl. chancellor. russ. kancler''.

Kentzer [ Kanzler, Kentzler, Kantzeler, Kenseler, Kanzeler itp. ] to po polsku kanclerz, sekretarz. W średniowieczu to była osoba, która kierowała pracą kancelarii księcia lub króla. Z powyżej zamieszczonych etymologii wynika też, iż są też inne znaczenia tego słowa. Przyjemność odkrycia ich znaczenia pozostawiam Tobie Alfredzie.

Reasumują, nazwisko Kentzer mogło powstać najprawdopodobniej od przezwiska Kentzer, które w jakiś sposób odnosiło się do znaczenia nazwy Kentzer [ Kanzler, Kentzler, Kantzeler, Kenseler, Kanzeler itp. ] i do cech charakteru, zachowania osoby, którą obdarzono takim przezwiskiem lub w sposób ironiczny przezwisko to odnosiło się do cech charakteru, zachowania osoby nazwanej Kentzer. Nie należy też zapominać o innych znaczenia apelatywu Kentzer. Oczywiście jest to tylko moja robocza hipoteza.

Pozdrawiam – Roman.

https://de.wiktionary.org/wiki/Kanzler
Konrad_Konrad - 29-08-2016 - 11:43
Temat postu: Cadrowie
Witam Smile

Poproszę o nazwisko panieńskie mojej mamy- Cader.
Moi Cadrowie pochodzą ze Sułoszowej (pow. krakowski, woj. małopolskie), w której żyją od II połowy XVII wieku.
Ja natomiast w moich poszukiwaniach genealogicznych zatrzymałem się na wieku XVIII. Chciałbym nadmienić, iż nazwisko to nie zmieniało swojej formy przez tyle stuleci i było odmieniane w księgach metrykalnych XIX wieku jak np. (...) ślub Grzegorza Cadra...
Po dziś dzień słyszy się: państwo Cadrowie czy pójdźmy do Cadra lub cześć Caderek (zdrobniale). Mam pytanie czy te wszystkie przykłady prawidłowo odmieniają nazwisko moich dziadków? Spotkałem się ostatnio z odmianą Cadera itd.

W każdym bądź razie Cadrowie od pokoleń byli rolnikami, włościanami. W spisach ludności dostępnych na szukajwarchiwach.pl zdobyłem informacje, iż nawet posiadali służbę. W Polsce żyje niewiele osób noszących to nazwisko. Wyczytałem w internecie, że przodkowie pochodzą z Grecji, albo z Anglii i przywędrowali do Polski w wieku XIII w.

Pozdrawiam,
Konrad
Gawroński_Zbigniew - 29-08-2016 - 12:32
Temat postu:
W Rymucie nazwisko jest wywiedzione od imienia Teodor w jego wschodniosłowiańskich wersjach: Czader, Czedor, Chodor, Fiedor.

Moim zdaniem jest to... znów nie wiem jak się toto nazywa stąd opiszę. Cader/Csatar jest to element tarczy rycerskiej - jej środkowa część przypominająca śpikulec/szpikulec. Słowo pochodzenia węgierskiego.

Pozdrawiam pięknie.
Janina_Tomczyk - 30-08-2016 - 13:32
Temat postu:
Dziękuję Romanie za szczegółowe wyjaśnienia. Bardzo mi pomogą w dalszych poszukiwaniach, bo jeden z Kuberskich został gajowym, a inny organistą w łąkoszyńskiej parafii. Tego typu zawody łączą się z przemieszczaniem nawet na większym terenie więc będę szukała dalej drogi jaką przebyli by pod koniec XIX wieku zamieszkać w Łodzi.

Pozdrawiam serdecznie
Janka
Wszystkie czasy w strefie GMT - 12 Godzin
Powered by PNphpBB2 © 2003-2006 The PNphpBB Group
Credits